Του Νίκου Λυγερού
Ετοιμάζεται τριπλή
αοζική συμμαχία στο πλαίσιο της σταθερότητας της περιοχής που βρίσκεται
στο τριπλό σημείο Ελλάδας-Κύπρου και Αιγύπτου. Οι ισχυρές προδιαγραφές
που έχουν βάλει οι τρεις χώρες πλέον στον τομέα της αξιοποίησης των
υδρογονανθράκων είναι μία προετοιμασία για ριζικές αλλαγές στην
Ανατολική Μεσόγειο. Το όλο πεδίο υποστηρίζεται από το ευρωπαϊκό πλαίσιο
που αναζητά λόγω ενεργειακής ασφάλειας νέες αυτόχθονες πηγές ενέργειας
στον Εύξεινο Πόντο και στην Ανατολική Μεσόγειο, όπως το αποδεικνύει το
ψήφισμα του Ευρωκοινοβουλίου αλλά και η άμεση στήριξη της κυπριακής ΑΟΖ,
όταν κάποιος προσπαθεί να την αμφισβητήσει γίνεται σιγά σιγά αντιληπτό
σε όλους όσους έχουν αυτιά ν’ ακούσουν ότι η αλλαγή φάσης άρχισε. Κατά
συνέπεια, βλέπουμε ότι υπάρχει μια κυρίαρχη στρατηγική από την Ελλάδα,
την Κύπρο και την Αίγυπτο που δεν προσφέρει καμία δυνατότητα ουσιαστικής
αντίδρασης στην Τουρκία, αφού όλα αυτά γίνονται στο πλαίσιο του
Διεθνούς Δικαίου και Δικαίου της Θάλασσας. Όσο λοιπόν και να χτυπιέται
σε στρατηγικό επίπεδο που δεν έχει υψηλές προδιαγραφές, όσο και να λέει
ότι κάνει σοβαρές μετρήσεις, τα πράγματα είναι απλά. Η υψηλή στρατηγική
της Κύπρου και της Ελλάδας στον ενεργειακό τομέα μέσω της ΑΟΖ αλλάζουν
επιτέλους τα δεδομένα κι έχουμε τώρα πλαίσιο για πολλαπλές πρωτοβουλίες
που έχουν βέβαια σχέση με τις επιλογές που κάναμε πριν δέκα χρόνια. Η
ΑΟΖ και η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν είναι μόνο εμπόδια για την Τουρκία, αλλά
και ασπίδα για την άμυνά μας. Λειτουργούν επίσης ως εργαλεία
απελευθέρωσης της Κύπρου. Η ΑΟΖ ως εξωτερική πολιτική χωρών που συνολικά
διαθέτουν ως ΑΟΖ Ελληνισμού τη μεγαλύτερη ΑΟΖ της Μεσογείου, δημιουργεί
νέα δεδομένα δυναμικά και ανθεκτικά που δεν έχουν πια καμία σχέση με
τις διπλωματικές επαφές που είχαν ξεχάσει τις δυνατότητες του Ελληνισμού
λόγω ραγιαδισμού. Γι’ αυτόν το λόγο, η Τουρκία που προσπαθεί να
γαντζωθεί σε παλιές συνήθειες κι απεγνωσμένα κινείται για να πει ότι το
κάνει αλλά όχι για να γίνει κάτι το ουσιαστικό. Επίσης όταν σκεφτόμαστε
ορθολογικά ότι τα σεισμικά δεδομένα, όσα και να είναι, είναι εντελώς
άχρηστα αφού υπάρχουν ήδη καλύτερα που έχουν αγοραστεί από τις υποψήφιες
εταιρείες στο δεύτερο γύρο αδειοδότησης δεν έχει νόημα να τους δίνουμε
κάποια σημασία αφού ήδη καταγγείλαμε ως παράνομη την παρουσία της σε
αυτό το χώρο. Η Τουρκία δεν έχει τη δυνατότητα ανάδρασης και θέλει
τουλάχιστον να πείσει τους δικούς της. Είναι λοιπόν σημαντικό να
καταλάβουν και οι δικοί μας ότι δεν είμαστε πια σε μια φάση παθητική κι
ότι η παρουσία του Πρωθυπουργού της Ελλάδας στην Κύπρο δεν είναι απλώς
μια κίνηση, αλλά μια πράξη που επισφραγίζει μια συλλογική και
συντονισμένη στρατηγική από τις τρεις χώρες για να υλοποιήσουν ένα κοινό
όραμα. Η Ελλάδα, η Κύπρος και η Αίγυπτος ενισχύουν τις σχέσεις τους
μέσω της θάλασσας και της έννοιας της οριοθέτησης που αποτελεί ένα
θεμελιακό στοιχείο για όλους μας. Η ΑΟΖ λειτουργεί με τη θάλασσα και
ακολουθεί το νοητικό σχήμα του Ελληνισμού που λύνει τα προβλήματα της
ξηράς μέσω της στρατηγικής της θάλασσας. Έτσι η θαλασσοστρατηγική
απλοποιεί τις επαφές και δημιουργεί συμμαχικές σχέσεις αδιανόητες πριν
μερικά χρόνια.
Πηγή: http://www.lygeros.org/articles?n=17516&l=gr