Η πατρίδα μας τα τελευταία πέντε χρόνια βρίσκεται στη μέγγενη των δανειστών, οι οποίοι μέσα από τα περίφημα μνημόνια προσπαθούν από τη μια να διασφαλίσουν την επιστροφή των δανείων που έπαιρναν από αυτούς δεκαετίες τώρα οι ελληνικές κυβερνήσεις, για να καλύψουν τα ελλείμματα και να… χαρίσουν μια επίπλαστη ευημερία στους πολίτες που τους ψήφιζαν εύχαρεις, και από την άλλη να εξασφαλίσουν συνθήκες οικονομικής, πολιτικής και γεωπολιτικής υπουδούλωσης της χώρας μας για τις επόμενες δεκαετίες.---
Όταν η κρίση ήταν στα πρόθυρα της πατρίδας μας, ο πολιτικός κόσμος και ο συνδικαλιστικός συρφετός* που δημιούργησαν τα κόμματα για να καλύψουν το κενό πολιτικής και να διασφαλίσουν την παραμονή τους στην εξουσία, δεν επέτρεψαν τη δημιουργία ενός εθνικού μετώπου, όπως τελικώς έγινε στην Κύπρο, για την «υποδοχή» και την αντιμετώπισή της με έναν οργανωμένο τρόπο. Αντ’ αυτού, τα κόμματα της αντιπολίτευσης στο σύνολό τους, συνεπικουρούμενα από τους κομματικούς συνδικαλιστές, έκαναν το παν για να μην ληφθούν εγκαίρως τα μέτρα που ήταν απαραίτητα για την το κατά το δυνατόν ανώδυνη «υποδοχή» και αντιμετώπιση της κρίσης, ανυπομονώντας όχι να υπηρετήσουν το δημόσιο συμφέρον και την πατρίδα, αλλά να εφορμήσουν και να καταλάβουν τις καρέκλες της εξουσίας!
Ακόμα πιο μελανό σημείο αυτής της κατάστασης είναι το διάστημα που μεσολάβησε από την ανάληψη της εξουσίας από τον Γιώργο Παπανδρέου, μέχρι την υπαγωγή της χώρας στο μνημόνιο. Εκεί, το διάστημα αυτό, αντί να ληφθούν μέτρα, η κυβέρνηση, μοιράζοντας 1,5 δισεκατομμύριο, από τη μια ξεπλήρωνε στους ψηφοφόρους της για την ψήφο που της έδωσαν, και από την άλλη έκανε το παν για να αμαυρωθεί η εικόνα της χώρας στις διεθνείς αγορές. Την ίδια στιγμή, «μαγείρευαν» το έλλειμμα για να μπει η Ελλάδα στη μέγγενη των μνημονίων. Για το θέμα αυτό είναι υπόδικος για κακούργημα ο μέχρι και σήμερα πρόεδρος της ΕΛΣΤΑΤ Γεωργίου, πρώην στέλεχος του ΔΝΤ, με τον πρόεδρο του οποίου συνομιλούσε πριν καν αναλάβει ο Γιώργος Παπανδρέου, για το πώς θα υπαχθεί η Ελλάδα στο ΔΝΤ. Χωρίς να θέλουμε να δικαιολογήσουμε ή να αδικήσουμε κανέναν, το διάστημα που μεσολάβησε από τις εκλογές του 2009 μέχρι την υπαγωγή στο μνημόνιο, ο Αντώνης Σαμαράς έκανε εκκλήσεις προς τον τότε πρωθυπουργό να πάρει γρήγορα μέτρα.
Μετά, ως αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης και φυσικά πριν υπογράψει κι αυτός το μνημόνιο, έλεγε ότι η μόνη εξεταστική που θα συγκροτήσει η κυβέρνησή του, είναι αυτή που θα ερευνήσει το πώς μπήκε η Ελλάδα στο μνημόνιο.
Αυτή η εξεταστική δεν έγινε ποτέ, ο υπόδικος για κακούργημα Γεωργίου της ΕΛΣΤΑΤ είναι ακόμα στη θέση του, ο Γιώργος Παπανδρέου ετοιμάζεται να επανέλθει περίπου δικαιωμένος και πολύ μεγάλο μέρος ενός ολόκληρου πολιτικού και συνδικαλιστικού κόσμου αλλά και ψηφοφόρων που πόνταραν στο λαϊκισμό και την εξουσιομανία, άλλαξαν σακάκια, δημιουργώντας ένα συνονθύλευμα με τις συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ, που ετοιμάζεται σχεδόν με τους ίδιους όρους που έκανε το ΠΑΣΟΚ του Γιώργου Παπανδρέου το 2009 να καταλάβει την εξουσία.
Τις ημέρες αυτές είμαστε μάρτυρες τραγελαφικών καταστάσεων. Στελέχη του οικονομικού επιτελείου του ΣΥΡΙΖΑ συναντώνται με εκπροσώπους και στελέχη μεγάλων επενδυτικών οργανισμών -αυτούς που αποκαλούσαν μέχρι πρότινος αρπακτικά και γύπες- και όπως προκύπτει από αναφορές που συντάσσονται, πέραν του ότι χρησιμοποιούν άλλη γλώσσα έξω άλλη μέσα, το οικονομικό τους πρόγραμμα χαρακτηρίζεται ως επικίνδυνο όχι για τα κεφάλαιά τους αλλά για τη χώρα.
Όταν ένα φαινόμενο επαναλαμβάνεται επί σειράν ετών ανεξαρτήτως προσώπων και κομμάτων, τότε σημαίνει ότι η επανάληψη οφείλεται σε δομικά χαρακτηριστικά και εν προκειμένω αδυναμίες του συστήματος.
Στην Ελλάδα δεν μπορούμε να αλλάξουμε τους ψηφοφόρους, ούτε τους πολιτικούς, για να απαλλαγούμε από τα φαινόμενα της εξουσιομανίας, της ανευθυνότητας και του λαϊκισμού, που καταστρέφουν την κυριολεξία την πατρίδα μας.
Μπορούμε όμως να αλλάξουμε το σύστημα που γεννά, αναπαράγει και επιτρέπει την εμφάνιση τέτοιων φαινομένων.
Και το σύστημα, η βάση, ο θεμέλιος λίθος του συστήματος και της χώρας, είναι το Σύνταγμα, που καθορίζει το πολίτευμα.
Το πρόβλημα είναι μεγάλο και η λύση του εξαιρετικά δύσκολη. Όμως επειδή το διακύβευμα είναι η επιβίωση της πατρίδας μας και του ίδιου του Ελληνισμού, είναι επιβεβλημένο να βρεθεί λύση. Και η λύση δεν μπορεί να προέλθει από ξοφλημένους και εξωνημένους πολιτικούς και συνταγματολόγους, που είναι υπεύθυνοι για το νομικό και πολιτικό έκτρωμα υπέχει σήμερα τη θέση του συντάγματος.
Τη λύση είναι καταδικασμένοι να την βρουν οι ίδιοι οι πολίτες.
Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα "δημοκρατία"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου