Του Νίκου Λυγερού
Το καταδρομικό πνεύμα δεν ανήκει μόνο στο στρατιωτικό πλαίσιο, αλλά πρώτα από όλα στο πολιτικό. Και το ερώτημα που πρέπει να θέσουμε σε όλους τους υποψήφιους, είναι απλώς αν το κατέχουν. Διότι τι να τους κάνουμε, αν δεν το έχουν; Το σκεπτικό είναι απλό, αν ένας βουλευτής δεν έχει γνώσεις στη στρατηγική, στη νομική, στη διπλωματία, μπορεί να ζητήσει συμβουλές σε ειδικούς συνεργάτες και στη συνέχεια να επιλέξει ο ίδιος την πολιτική απόφαση που θα πάρει. Αν όμως δεν έχει το καταδρομικό πνεύμα, δεν πρόκειται ποτέ να πάρει μια απόφαση που να προκαλεί μια αλλαγή φάσης. Και τότε το ερώτημα είναι αυτονόητο: τι να τον κάνουμε; Αν ένας υποψήφιος ή ακόμα χειρότερο, ένας βουλευτής των προηγούμενων εκλογών δεν έχει ασχοληθεί ποτέ με την ελληνική ΑΟΖ, με τον ελληνικό ζεόλιθο κι ούτε με την ελληνική καινοτομία, ποιο θα είναι το υπόβαθρό του; Αν ένας υποψήφιος δεν έχει πάρει ποτέ θέση για το κυπριακό, για τη Θράκη, για το προξενείο, για τη Βόρεια Ήπειρο, με ποια κότσια θα παρουσιαστεί στη Βουλή των Ελλήνων; Έχουμε δει πολλούς καρεκλοπόδαρους, αλλά οι άντρες και οι γυναίκες με κότσια είναι σπάνιοι. Όμως αυτούς θέλουμε, σ’ όποιο κόμμα και να βρίσκονται, γιατί τα θέματα που μας απασχολούν, ως Έλληνες, δεν είναι η μικροπολιτική και οι ψευτοδιαμάχες, αλλά το συνεχές του Ελληνισμού. Όταν δεν δίνει αναφορά στην Κωνσταντινούπολη, όπως έλεγε ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, όταν νομίζεις ότι ο Θούριος του Ρήγα Φεραίου, είναι μόνο ένα τραγούδι, όταν πιστεύει ότι ένας πολιτιστικός σύλλογος είναι το ίδιο με την Φιλική Εταιρεία, όταν δεν αναγνωρίζεις τη γενοκτονία που έχουμε υποστεί ως λαός, όταν δεν ξέρεις το σύνθημα του Ελληνισμού, η θέση σου δεν είναι στο Κοινοβούλιο, αλλά όπου θες αλλού, γιατί μας είναι αδιάφορο. Αφού δεν έχεις το πνεύμα το καταδρομικό του Ελληνισμού.
Πηγή: http://www.lygeros.org/articles.php?n=18313&l=gr