Του Νίκου Λυγερού
Ο μεγάλος διαγωνισμός για τα είκοσι θαλάσσια οικόπεδα εκδόθηκε στην εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης στις 13 Νοεμβρίου 2014, κατά συνέπεια πέρασαν τρεις μήνες και μένουν άλλοι τρεις για να υποβληθούν οι υποψηφιότητες των εταιρειών. Δεν έγινε προς το παρόν καμία αλλαγή ακόμα και στη διατύπωση του διαγωνισμού που αναγνωρίστηκε ως νόμιμος από τα 28 κράτη-μέλη, ενώ βρίσκεται το πλαίσιό του εντός ελληνικής ΑΟΖ. Αυτό σημαίνει πρακτικά ότι η Ελλάδα έχει ήδη κερδίσει κάτι που έχει γεωπολιτικές διαστάσεις από αυτόν το διαγωνισμό. Έτσι μπορούμε να φανταστούμε και τα επόμενα οφέλη λόγω των συμφωνιών που θα προκύψουν. Το μόνο πρόβλημα είναι ότι με προηγούμενες δηλώσεις το κλίμα δεν είναι πια τόσο θετικό και είδαμε τις επιπτώσεις στο μικρό διαγωνισμό που αφορούσε τα Ιωάννινα, τον Πατραϊκό και το Κατάκολο από τον οποίο έφυγαν οι μεγάλες εταιρείες. Είναι λοιπόν απαραίτητο να δοθεί ένα ξεκάθαρο μήνυμα από την Ελλάδα ότι ακολουθεί τη διαδικασία του διαγωνισμού, για να παραμείνουν αυτοί που εκδήλωσαν ήδη το ενδιαφέρον τους, αλλά και για να έρθουν κι άλλοι σε αυτό το τρίμηνο. Διότι αυτός ο διαγωνισμός ουσιαστικά αποτελείται από είκοσι ανεξάρτητους διαγωνισμούς, όπου ο καθένας αφορά ένα θαλάσσιο οικόπεδο. Επίσης πολλά από αυτά τα θαλάσσια οικόπεδα αγγίζουν τη μέση γραμμή με την Αλβανία, την Ιταλία και τη Λιβύη συν ότι βρίσκονται ταυτόχρονα και σε ξένα FIR. Αυτό σημαίνει ότι παίζουν όχι μόνο ένα ρόλο ενεργειακό, αλλά βέβαια και γεωπολιτικό. Κατά συνέπεια αν ο μεγάλος διαγωνισμός δεν έχει πολλές και ισχυρές υποψηφιότητες, τότε θα είναι ένα πλήγμα στο εκτόπισμα του όλου διαγωνισμού της ελληνικής ΑΟΖ και της Ελλάδας αυτό πρέπει να προσέξουμε, για να αξιοποιήσουμε αποτελεσματικά τα κυριαρχικά μας δικαιώματα.
Πηγή: http://www.lygeros.org/articles.php?n=18836&l=gr