ΤΑ ΨΙΛΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ!!!

Η Ιστορία γράφεται πάντα από τους Νικητές και τους Ισχυρούς οι οποίοι έχουν κάθε λόγο να αποσιωπούν να αποκρύπτουν ή το χειρότερο να παραποιούν και να αλλοιώνουν την αλήθεια κατά το δοκούν, αποκοιμίζοντας τον λαό και αποστερώντας τον από την αληθινή ιστορία του.

Διδασκόμαστε έτσι μια κατασκευασμένη, μια "εικονική ιστορία" που εξυπηρετεί πάντοτε την εκάστοτε άρχουσα τάξη - η οποία έχει την τάση να εξωραΐζει γεγονότα προς όφελός της...

Στην μεγάλη επανάσταση των Ελλήνων του 1821  διαδραματίστηκαν  οδυνηρά  και συγκλονιστικά γεγονότα που δεν έχουν ιστορικά καταγραφεί  και αποδοθεί ενώ υπάρχουν πολλοί κατασκευασμένοι ήρωες που δεν είχαν καμία σχέση με τους αληθινούς αγωνιστές και τους αληθινούς μάρτυρες της Παλιγγενεσίας!! 

Οι έμποροι οι πραματευτάδες και ο ανώτερος κλήρος έκαναν το κορόιδο.

Ήσαν οι προνομιούχες τάξεις και δεν τους ενδιέφερε και τόσο πολύ η επανάσταση.

Το αντίθετο μάλιστα.

Δεν επιθυμούσαν καμία αλλαγή.

Δεν ήταν αυτοί που υπέφεραν από τον τουρκικό ζυγό. 

Από την άλλη μεριά, οι έννοιες "ελληνας" και "εθνος" δεν εύρισκαν ανταπόκριση στον απλό καθημερινό άνθρωπο του μόχθου και της δουλειάς.

Ήταν άγνωστες έννοιες!! 

«....Αϕ ής εποχής ο Ρωμαίος ύπατος Μούμιος κατέστρεψε την Κόρινθον και απεκατέστησε όλην την Ελλάδαν ρωμαϊκην επαρχίαν, έσβησεν το όνομα Έλλην και εξηλείφθη από τούς καταλόγους όλων των εθνών του κόσμου, ώστε και αφού εβασίλευσεν εις την Κωνσταντινούπολιν ο Μέγας Κωνσταντίνος και οι διάδοχοι αυτού μέχρι του τελευταίου Κωνσταντίνου Παλαιολόγου, μας ωνόμαζον όλα τὰ έθνη του κόσμου Γραικούς και Ρωμαίους, καθ’ ό,τι οι αυτοκράτορες χριστιανοί ωνομάζοντο αυτοκράτορες Ρωμαίων και ουδέποτε Ελλήνων. Ως και αυτοί οι κατακτηταί και τύραννοί μας Τούρκοι, μας ωνόμαζον Ρωμαίους».
(Καν. Δεληγιάνης, όπ. παρ., σ. 224) !!

Δεν υπήρχε αυτό που λέμε σήμερα «εθνική συνείδηση»!!

Υπήρχε ένας άκρατος τοπικισμoς!!

Οι Μοραΐτες ήσαν απλώς Μοραΐτες, ούτε καν Πελοποννήσιοι, οι Ρουμελιώτες, Ρουμελιώτες, οι Νησιώτες, Νησιώτες κ.ο.κ και ο ένας υπέβλεπε και ανταγωνιζόταν τον άλλον!!

Και πώς θα μπορούσε να γίνει διαφορετικά, όταν οι Έλληνες και η Ελλάδα είχαν «πεθάνει» πριν από 1675 χρόνια; 

Και την ασήκωτη ταφόπετρα την είχαν βάλει ο Άγιος - και Μέγας- Κωνσταντίνος, ο (άλλος) Μέγας Θεοδόσιος και ο Ιουστινιανός, οι οποίοι --κυρίως οι δύο τελευταίοι-- είχαν με νόμο απαγορεύσει το όνομα "Έλλην” με την ποινή του θανάτου, την εξορία, τον αποκλεισμό των παιδιών από την κληρονομιά του πατέρα τους, τη δήμευση της περιουσίας τους, την αδυναμία απόκτησης ακίνητης περιουσίας και άλλα τέτοια ψυχωφελή και ωφέλιμα, στο όνομα της εδραίωσης, δια πυρός και σιδήρου, του χριστιανισμού, της νέας θρησκείας της «αγάπης» και της δήθεν ανεξιθρησκίας. 

Βλέπετε η φιλοσοφία, ο τρόπος ζωής και η κοσμοαντίληψη των αρχαίων Ελλήνων ερχόταν σε ευθεία αντίθεση με τα δόγματα της νεοεμφανισθείσης θρησκείας της ύστερης ρωμαϊκής εποχής.

Χίλια επτακόσια χρόνια λοιπόν ήσαν αρκετά για την απόλυτη πλύση του εγκέφαλου και της συνείδησης των αγράμματων και απαίδευτων, υπόδουλων μαζών, για να μην πληροφορηθούν ποτέ, να μην ακούσουν τίποτε και από κανέναν, για το παρελθόν και την ιστορία των προγόνων τους.

Χίλια επτακόσια χρόνια ήταν αρκετά, αρχικά με την απειλή της κεφαλικής ποινής και της φυλάκισης, και αργότερα, με την κατάλληλη κατήχηση, συνεπικουρούμενη -καρότο και μαστίγιο μαζί- και με το λίαν δραστικό, προληπτικό, κατασταλτικό, αναμορφωτικό και παιδαγωγικό μέτρο του αφορισμού -- ο εκκλησιαστικός τρομονόμος της εποχής εκείνης--, ώστε να ξεχαστούν σύντομα, όλα, μα όλα, τα κλέη των προγόνων, και το νησί του Πέλοπα, η Πελοπόννησος, να γίνει Μωρέας, Μοριάς... Μουριά και η Στερεά Ελλάδα, Ρούμελη και οι Έλληνες Ρωμιοί και Γραικοί και το χειρότερο Γραικύλοι!!!!

 Το παράδειγμα γι’ αυτόν τον αφελληνισμό τον είχαν δώσει οι κεφαλές της Εκκλησίας συνεχίζοντας την πολιτική των Ρωμαίων χριστιανών αυτοκρατόρων με τα ίδια μέσα του πυρός, του σιδήρου και του αφορισμού. 

Ήδη, ο πρώτος πατριάρχης Γεννάδιος, που τον ανέβασε στον πατριαρχικό θρόνο ο Μωάμεθ ο Πορθητής, μετά την άλωση της Πόλης το 1453, ο επονομαζόμενος και Σχολάριος και κατά κόσμον Γεώργιος Κουρτέσιος, Θεσσαλός την καταγωγή, αρνείται διαρρήδην την ελληνικότητά του και, όταν τον ρώτησαν αν είναι Έλληνας, απάντησε ότι :

«Ομιλω απλως ελληνικa, ουδeποτε ισχυρiστηκα oτι ειμαι ελληνας και, αν με ρωτήσει κανεiς τι ειμαι. του απαντώ         : Εiμαι χριστιανoς». 

Ο ίδιος πατριάρχης, που έπαιξε καταλυτικό ρόλο στην άλωση της Κωνσταντινούπολης, ξεσηκώνοντας τα πλήθη κατά του αυτοκράτορα Κωνσταντίνου Παλαιολόγου του 11ου, ο οποίος επιζητούσε την ένωση των Εκκλησιών για να αντιμετωπισθεί ο τουρκικός κίνδυνος, και επέτυχε τη ματαίωση της ένωσης, με τα γνωστά τραγικά αποτελέσματα, γράφει το 1450, με την ιδιότητα του καλόγερου, στον δεσπότη της Πελοποννήσου Οἰσή που σκότωσε τον μοναχό Ιουβενάλη, μαθητή του Πλήθωνα Γεμιστού και ελληνιστή:

«Τους ασεβείς και καταραμένους ελληνιστές, θανάτωνε με τη φωτιά, με το σπαθί και µε κάθε τρόπο. Μαστίγωνε, φυλάκιζε, κόψε τους το χέρι, ή βγάλε τους το μάτι και, αν επιμένουν, πνίξε τους στη θάλασσα». 

«Αδελφοί μου, έμαθα πώς με την χάριν του Θεού, δεν είσθε Έλληνες, δεν είσθε ασεβείς, αιρετικοί, άθεοι, αλλ᾽ είσθε ορθόδοξοι χριστιανοί», ωρύεται λίγα μόλις χρόνια πριν τον μεγάλο ξεσηκωμό του ‘21 ο πατήρ Κοσμάς ο Αιτωλός, ο μετέπειτα άγιος της ορθόδοξης ελληνικής εκκλησίας, μεγάλη η χάρη του και δοξασμένο το όνομά του!!!!!

 Και όμως, ούτε οι άγιοι πατέρες ούτε οι πατριάρχες, ανάστησαν το γένος, αλλά μόνον οι ξεβρακωτοι και οι ξυπολητοι βοσκοι και οι ξωμαχοι της γης με το αίμα τους και τις προσωπικές τους θυσίες, μας ξαναθύμισαν τις ρίζες μας και τις απαρχές της ιστορίας μας. 

Επιμέλεια παρουσίασης : Γιώργος Χαβαλές ματιές από το ομώνυμο βιβλίο του Θ. Παναγόπουλου