Το μνημείο του ιππικού», ως απόδοση φόρου τιμής στους πεσόντες Έλληνες ιππείς στον πόλεμο του 1940-41

 

Το μνημείο του ιππικού..

Στην είσοδο της πόλης του Μετσόβου στήθηκε από τον «Σύνδεσμο Αποστράτων Αξιωματικών Ιππικού-Τεθωρακισμένων» το «μνημείο του ιππικού», ως απόδοση φόρου τιμής στους πεσόντες Έλληνες ιππείς στον πόλεμο του 1940-41. Το μνημείο που είναι έργο της γλύπτριας Αγγέλικας Κοροβέση κατασκευάστηκε το 2013 από ορείχαλκο και πωρόλιθο και έχει διαστάσεις 4m X 4m X 1m.

Στην σελίδα του συνδέσμου αποστράτων και στην ανάρτηση που αφορά τα εγκαίνια της ολοκλήρωσης της διαμόρφωσης του περιβάλλοντος χώρου του μνημείου, που έγιναν στα μέσα του περασμένου Οκτώβρη, μεταξύ άλλων υπάρχει και το παρακάτω ιστορικό της ηρωικής δράσης των Ελλήνων στρατιωτών ιππέων στον πόλεμο του ’40:

«…Με την κήρυξη του Ελληνοϊταλικού πολέμου την 28η Οκτωβρίου 1940, η Μεραρχία Ιππικού με Διοικητή το Υποστράτηγο Στανωτά Γεώργιο από τη Θεσσαλονίκη προωθήθηκε στην Καλαμπάκα με τελικό προορισμό την περιοχή της Πίνδου.

Άμεσα και ταχύτατα συγκεντρώθηκαν 5.000 επίτακτα άλογα και συγκροτήθηκαν οι υπόλοιπες μονάδες της Μεραρχίας. Ως τομέας ενεργείας ορίστηκε η περιοχή του Μετσόβου. Αποστολή του Σχηματισμού ήταν να καλύψει τον άξονα Ιωάννινα-Καλαμπάκα, ο οποίος κινδύνευε σοβαρά να αποκοπεί εξαιτίας της διεισδύσεως της 3ης Μεραρχίας Αλπινιστών «ΤΖΟΥΛΙΑ», από την άνω κοιλάδα του Αώου και την κοιλάδα του Ζαγορίτικου και να αποκαταστήσει σύνδεσμο με την σκληρά δοκιμαζόμενη VIII Μεραρχία και το Β’ ΣΣ.

Την 1η Νοεμβρίου η Διοίκηση της Μεραρχίας Ιππικού βρισκόταν στο Μέτσοβο.

Η είσοδος της Μεραρχίας Ιππικού στον αγώνα, είχε ως αποτέλεσμα να αρχίσει να συμπιέζεται επικίνδυνα ο θύλακας που είχε δημιουργηθεί από την ιταλική διείσδυση στον τομέα της Πίνδου.

Το βράδυ της 3ης Νοεμβρίου η Ταξιαρχία Ιππικού της Μεραρχίας ανακατέλαβε τη Σαμαρίνα και την επομένη η Μεραρχία Ιππικού με τα Συντάγματά της ανακατέλαβε τη Βωβούσα.

Στις 8 Νοεμβρίου η Ταξιαρχία Ιππικού κατέλαβε το Δίστρατο. Εκεί συνέλαβε αριθμό Ιταλών και ορεινό χειρουργείο της «Τζούλια», όπου νοσηλεύονταν 30 Στρατιώτες. Μία ώρα μετά την Ταξιαρχία Ιππικού, έφτασαν στο Δίστρατο και τα πρώτα τμήματα της Μεραρχίας Ιππικού, που είχε διεξαγάγει σκληρούς αγώνες μεταξύ Βωβούσας και Δίστρατου.

Στη συνέχεια η Μεραρχία Ιππικού στράφηκε προς Ελεύθερο-Κόνιτσα, ώστε να διευκολύνει την ενέργεια του Β’ ΣΣ προς την κατεύθυνση αυτή. Έπειτα από επτάωρο σκληρό αγώνα κατόρθωσαν να διαλύσουν τις ιταλικές δυνάμεις, συλλαμβάνοντας αιχμαλώτους 15 αξιωματικούς και 700 οπλίτες και κυριεύοντας πολλά υλικά, 100 ημιόνους και 5 όλμους.

Η άλλοτε επίλεκτη Ιταλική Μεραρχία «Τζούλια» περιήλθε σε τραγική κατάσταση, γεγονός που ήταν αποτέλεσμα των αγώνων και των επιτυχιών της Μεραρχίας Ιππικού. .

Στις 11 Νοεμβρίου το Ιταλικό 9ο Σύνταγμα Αλπινιστών διατάχτηκε να κρατήσει τον αυχένα Χρηστοβασίλη ώστε να καλύψει την υποχώρηση ιταλικών τμημάτων προς την Κόνιτσα.

Εκεί δέχτηκε σφοδρή επίθεση τμημάτων της Μεραρχίας Ιππικού. Ύστερα από πολύωρο αγώνα οι Ιταλοί ανατράπηκαν και καταδιώχτηκαν προς την Κόνιτσα, αφήνοντας πλήθος υλικών στο δρόμο προς την πόλη.

Στις 16 Νοεμβρίου, με την απελευθέρωση της Κόνιτσας, τελείωσε και τυπικά η Μάχη της Πίνδου, μία από τις πιο αποφασιστικές και δραματικές του Ελληνοϊταλικού πολέμου.

Αν η επίλεκτη Μεραρχία Αλπινιστών κατόρθωνε να καταλάβει το Μέτσοβο, οι ελληνικές δυνάμεις του μετώπου της Ηπείρου θα χωρίζονταν από κείνες της Θεσσαλίας και της Μακεδονίας.

Η Μεραρχία Ιππικού, με Διοικητή το Στρατηγό Γεώργιο Στανωτά, συνέβαλε τα μέγιστα στην εξάλειψη αυτού του κινδύνου και δικαίωσε τις προσδοκίες του Γενικού Στρατηγείου.

Οι αγώνες της Μεραρχίας Ιππικού δεν σταμάτησαν εκεί. Στις 21 Νοεμβρίου τα πρώτα τμήματά της διέσχισαν την ελληνοαλβανική μεθόριο, διαβαίνοντας τον χείμαρο Σαραντάπορο εντός της Βορείου Ηπείρου. Στις 3 Δεκεμβρίου μετά από σφοδρές συγκρούσεις με εχθρικές δυνάμεις, ο σχηματισμός εισήλθε στην Πρεμετή.

Οι νίκες ακολουθούν η μία την άλλη, οι καμπάνες ηχούν χαρμόσυνα και η Ευρώπη παρακολουθεί με κομμένη την ανάσα την αντίσταση ενός μικρού αλλά γενναίου , περήφανου λαού που αντιστέκεται θαρραλέα για την Ελευθερία, την Ειρήνη, τη δικαιοσύνη, τη Δημοκρατία.

Και εδώ μας έρχονται στο νου τα λόγια του Κωστή Παλαμά: Παιδιά μου, ο πόλεμος για σας περνάει θριαμβευτής των αδίκων, ο πόλεμος δεν είναι εκδικητής. Είναι ο θυμός της άνοιξης και της δημιουργίας. Η Ελλάδα είναι στεφανωμένη με δάφνες και κρίνα της νίκης. Παντοδύναμος την έπλασε τεχνίτης. Η δόξα, το καμάρι της. Η αλήθεια είναι δική της. Κι αν είναι και στον πόλεμο μέσα, η ζωή θυσία, ο τάφος είναι πέρασμα προς την αθανασία…».

 https://apeirosgaia.wordpress.com/2015/11/19/%CF%84%CE%BF-%CE%BC%CE%BD%CE%B7%CE%BC%CE%B5%CE%AF%CE%BF-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%B9%CF%80%CF%80%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CF%8D/