Εσύ δεν είσαι που σε μια νύχτα υποτίμησες τη δραχμούλα 340 φορές και το πρώτο φως της μέρας μας βρήκε πάμπτωχους; Εσύ δεν είσαι που φώναζες σαν κράχτης σε σκυλάδικο να τρέξουμε για κάρτες και δάνεια στους επίσημους τοκογλύφους σου;
Εσύ δεν είσαι που φούσκωνες το μπαλόνι του χρηματιστηρίου και ξεκλήρισες τόσα σπίτια; Τόσες επιχειρήσεις; Τόσες οικογένειες;
Εσύ δεν είσαι που δεν κυνήγησες κανέναν από τους πρωτομάστορες του χρηματιστηριακού εγκλήματος;
Εσύ δεν είσαι που εξέθρεψες Κοσκωτάδες και πηγαινοέφερνες στις πόρτες των υπουργών σου τις κούτες των pampers με τα εκατομμύρια;
Εσύ δεν είσαι που με τους Μπόμπολες, τους Αλαφούζους, τους Λαμπράκηδες, και τ’ άλλα λαμόγια έστηνες και συντηρούσες όλο το πολιτικό παιχνίδι που το ‘λεγες μετά διαπλοκή;
Εσύ δεν είσαι που τα έκανες πλακάκια με τη SIEMENS και μας έβγαλες παγκοσμίως και κερατάδες και δαρμένους;
Εσύ δεν είσαι που ευχαριστούσες τους Αμερικάνους για την ξευτίλα στα Ίμια κι έλεγες πως τη σημαία μας την πήρε ο αέρας; Εσύ δεν είσαι που έκαψες τους τέσσερις ανθρώπους στη Marfin και μετά… δεν έτρεχε κάστανο; Εσύ δεν είσαι που ‘κανες τη ζωή μου μέρα νύχτα Βα(λ)τοπαίδι κι είπες μετά ότι αδίκημα δεν υπάρχει;
Εσύ δεν είσαι που έκλεινες άρον-άρον τη βουλή για να παραγράψεις τα σκάνδαλα;
Εσύ δεν είσαι που έλεγες «Λεφτά υπάρχουν» και μετά πως «Δεν υπάρχει σάλιο»;
Εσύ δεν είσαι που έλεγες «Μαζί τα φάγαμε»;
Εσύ δεν είσαι που έκανες την Κερατέα Βιετνάμ, αδιαφορώντας για τους ανθρώπους και τις ζωές τους;
Εσύ δεν είσαι που κοπάναγες με τα γκλομπς τους γέροντες συνταξιούχους κι ύστερα μίλαγες για κοινωνική πολιτική ;
Εσύ δεν είσαι που γέμισες με γκέτο τις πόλεις μου, που μ’ έπνιξες στους λαθρομετανάστες και με βύθισες στο έγκλημα;
Εσύ δεν είσαι που μ’ έβαλες να σου πληρώνω 3,10 € διόδια σε δρόμους που δεν υπάρχουν και σ’ άλλους καρμανιόλες του κερατά;
Εσύ δεν είσαι που μετέτρεψες το Υπουργείο Παιδείας και Θρησκευμάτων σε Υπουργείο Βλακείας και δια βίου Πάθησης;
Εσύ δεν είσαι που σε περιγελούν οι Σκοπιανοί και πλέον θα αποκαλούν ακόμα και τον Βουκεφάλα Zastava;
Εσύ δεν είσαι που ρίχνεις ζεϊμπεκιές στις τούρκικες αυλές και θέλεις να μας κάνεις όλους γιουσουφάκια με τις υπόγειες συμφωνίες σου;
Εσύ δεν είσαι με τις Σολωμόντιες λύσεις στην Κύπρο, στο Αιγαίο, στην Β.Ήπειρο και σχεδόν όπου ανασαίνει ακόμα Ελληνισμός;
Εσύ δεν είσαι που δεν τολμάς να κηρύξεις ΑΟΖ ούτε καν στα εντελώς αδιαφιλονίκητα Ελληνικά χωρικά ύδατα και λίγο πριν δεν τόλμησες όχι να πας στα 12 μίλια αλλά ούτε στα 12mm…;
Εσύ δεν είσαι που δημιουργείς πίσω από κάθε κρατική προμήθεια κι ένα σκάνδαλο, που ποτέ δεν ξεκαθαρίζει και κανείς δεν τιμωρείται;
Εσύ δεν είσαι που έκλεισες και το τελευταίο Ελληνικό εργοστάσιο μετατρέποντας τη χώρα μου σε επαίτη που δεν παράγει απολύτως τίποτα και γυρνάει σαν το χασαπόσκυλο έξω απ’ τα Ευρωπαϊκά χασάπικα, μήπως βρει κανένα ξεχασμένο παλιοκόκκαλο;
Εσύ δεν είσαι που έταξες πλούτη και παλάτια στα παιδιά μας κάνοντάς τα ευρωλιγούρηδες και καμαριέρες που προσφέρουν ποδόλουτρα στους ξένους νταβατζήδες;
Εσύ δεν είσαι που έκανες το κρυφό σχολειό να φαντάζει πανεπιστήμιο μπροστά στα χάλια που είναι τα σημερινά Α.Ε.Ι.;
Μη μου κρύβεσαι. Μη μου φτιασιδώνεσαι. Μην αλλάζεις μούρη.
Σε ξέρω καλά και σ’ αναγνωρίζω με κλειστά μάτια. Σε ξέρω, Σκύλα τραβεστί, που πήρες τα παιδάκια μου και τα ‘στελνες να φυλάνε σκοπιές στο Αφγανιστάν και να κόβουν βόλτες φοβερίζοντας (ποιόν άραγε) πότε στον Περσικό και πότε στη Λιβύη, παριστάνοντας τους βαστάζους του ΝΑΤΟ και των Αμερικάνων. Σε ξέρω από τότε που μου χάιδευες τ’ αυτιά με λούσα και ταξίματα. Με φρου–φρου κι αρώματα και με άδειαζες μετά στην πρώτη τη στροφή… Σε ξέρω από τότε που μου πούλαγες φύκια για μεταξωτές κορδέλες. Σε ξέρω από τότε που έδινες τον Οτσαλάν σαν τον ποντικό στη φάκα στους Τουρκαλάδες. Σε ξέρω από τότε που έπαιρνες τη μπουκιά μέσα απ’ το στόμα μου για ν’ αυξήσεις τις αποζημιώσεις των βουλευτάδων σου… Σε ξέρω από τότε που βγήκες στη γύρα για να ξεπουλήσεις ό,τι έχει και δεν έχει η Πατρίδα μου. Κι από τότε σε ξέρω, που έβαζες τους μπάτσους να το παίζουν αντιεξουσιαστές κουκουλοφόροι, για να αποσπούν την προσοχή του κοσμάκη και να κάνεις τη δουλειά σου… Να συνεχίσεις να φορτώνεις την πλάτη μας μ’ άλλα μνημόνια, μ’ άλλες αβάντες στους διεθνείς τοκογλύφους.
Πόρνη, σε ξέρω καλά! Τ’ όνομά σου είναι χαραγμένο με κοφτερό γυαλί πάνω στην καρδιά μου…
Ξέρεις τι γράφει;
ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ’74 ΚΑΤΕΡΓΟ
Αυτό γράφει…
Εσένα σκίζονται να προασπίσουν; Εσένα φωνάζουν κορυφαίο αγαθό, που δεν πρέπει να χαθεί; Για σένα λένε πως έχυσαν αίμα για να σ’ αποκτήσουν; Μα τελικά… τι καλό πρόσφερες, ώστε ν’ αξίζεις διαρκώς αίμα και θυσίες; Τους έδωσες το δικαίωμα μόνο να μιλάνε. Να λέει ο καθένας το μακρύ του και το κοντό του, να γίνουν όλοι πελατάκια για μια θεσούλα σε κάποιο σβέρκο και κάθε 4 χρόνια να φωνάζουν Ζήτω. Κι αυτό τους το είπες Ελευθερία…
Άθλια παραμύθια σερβίρεις κυρά μου…
Τους πλάνεψες. Τα κατάφερες…
Γριά αράχνη, κάποιοι ξεφύγαμε απ’ τον ιστό σου!
Με νιώθεις; Είμαι το αγκάθι μέσα στη φούχτα σου. Το αγκάθι που δε σ’ αφήνει να σφίξεις το φτυάρι γερά για να θάψεις κι άλλους Έλληνες…
http://vergianni.blogspot.com/2011/06/blog-post_17.html
Πηγή.
http://antistasi.org/?p=18587
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου