“ΌΤΑΝ Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΜΙΑΣ ΧΩΡΑΣ ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΓΕΛΙΑ, ΤΟΤΕ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΚΛΑΜΑΤΑ”.

«Μια από τις τιμωρίες που δεν καταδέχεσαι να ασχοληθείς με την πολιτική, είναι να καταλήγεις να σε κυβερνούν οι κατώτεροί σου».


ΠΛΑΤΩΝ

Και τι δηλαδή; Πάντα έτσι ήταν τα πράγματα; Ο σπουδαίος αυτός ελληνικός πολιτισμός που αποτέλεσε λαμπρό παράδειγμα σε κάθε λαό, αντί να χαίρει εκτίμησης, αξίζει να έχει μια τέτοια κατάληξη; Και η απάθεια, είναι η λύση του προβλήματος; Και όμως… δεν ήταν πάντοτε έτσι τα πράγματα… Κάποτε η πολιτική σήμαινε προσφορά. Τώρα; Είναι συνυφασμένη με το συμφέρον, τον πλούτο, το κύρος και το γόητρο. Πρώτοι οι Αρχαίοι Έλληνες δίδαξαν την πολιτική τέχνη, καθώς ήταν ταυτισμένη με την ηθική. Σήμερα, εξαιτίας του “βούρκου”, οι νέοι νιώθουν απέχθεια για την πολιτική, με αποτέλεσμα να μην ασχολούνται και τα ηνία διακυβέρνησης της χώρας μας, να τα αναλαμβάνουν αχρείοι και φαύλοι. Χαρακτηριστικό, πάντως, είναι το χιουμοριστικό μυθιστόρημα του Δημήτρη Ψαθά, «Οικογένεια Βλαμμένου», που μας χαρίζει το γέλιο, αλλά και προβληματίζει. Γιατί “ΌΤΑΝ Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΜΙΑΣ ΧΩΡΑΣ ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΓΕΛΙΑ, ΤΟΤΕ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΚΛΑΜΑΤΑ”.

Ποιοι όμως είναι οι λόγοι απέχθειας για το πολιτικό σύστημα;

• Οι αξίες έχουν καταργηθεί και κάθε φραγμός έχει εκλείψει.

• Η παρανομία και η ανηθικότητα επικυριαρχούν.

• Η κοινωνία έχει μετατραπεί σε ωφελιμιστική και η ενασχόληση με την πολιτική δεν αποσκοπεί στην προσφορά, αλλά στην εξυπηρέτηση του ατομικού συμφέροντος.

• Οι πολιτικοί δεν σέβονται το αξίωμα τους, απροκάλυπτα παρανομούν και δεν τιμωρούνται.

• Οι κύριοι τομείς του κράτους (παιδεία, υγεία, οικονομία, τουρισμός, περιβάλλον, εσωτερική-εξωτερική πολιτική) έχουν οσμή αποσύνθεσης.

• Οι ίδιοι οι γονείς δεν βοηθούν στη διαδικασία της ορθής πολιτικοποίησης των νέων.

Και τώρα; Αφού εντοπίσαμε το πρόβλημα, τι επιλέγουμε; Να μείνουμε ανενεργοί και απαθείς πολίτες; Ή να ενωθούμε όλοι σαν μια γροθιά για το κοινό καλό; Γιατί μην ξεχνάμε, πάντα υπάρχουν τρόποι αντιμετώπισης, και εκεί θα πρέπει να στρέψουμε την προσοχή μας και ν’ αγωνιστούμε, για να πετύχουμε:

• τη δημιουργία σωστής και πρότυπης παιδείας, ώστε ξεχασμένες, αλλά θεμελιώδεις, αρχές όπως, η ελευθερία, η φρόνηση, η ακεραιότητα, η αλληλεγγύη και η συνεργασία, να πάρουν σάρκα και οστά,

• μέσω της ενημέρωσης, της ενθάρρυνσης και της παρότρυνσης των γονιών προς τα παιδιά τους, αυτά ν’ αποκτήσουν τη διάθεση για ενεργή συμμετοχή στα κοινά του τόπου μας, με σωστή πολιτικοποίηση, όπου η πολιτική ασκείται για προσφορά και όχι για κύρος και χρήμα,

• μέσω των ενεργών νέων με νέα πολιτική αντίληψη, ευνοϊκότερες συνθήκες για την καταπολέμηση της διαφθοράς και την απομάκρυνση και την τιμωρία των φαύλων πολιτικών του παρελθόντος, με στόχο τη θεμελίωση μιας καλύτερης κοινωνίας,

• το χτίσιμο μιας νέας ανεξάρτητης και ανεπτυγμένης πατρίδας, πρότυπο για όλους, που να αποτελέσει κληρονομιά στα παιδιά μας και στην ανθρωπότητα.

Οι άμεσες επιδιώξεις μας πρέπει να οδηγήσουν στην ολοκληρωμένη λειτουργία του τρίπτυχου: πολιτισμός-παιδεία-εργασία, στην ασφάλεια της κοινωνίας, σ’ ένα κράτος υπηρέτη, και στην εκ βάθρων ανασυγκρότηση της χώρας.

Είναι χρέος όλων μας να ξαναχτίσουμε την πατρίδα μας. Αυτό που χρειάζεται είναι η ενεργή συμμετοχή ΟΛΩΝ μας, ώστε να ανατραπεί το παρηκμασμένο και σάπιο σύστημα, και που σαν καρπό θα δώσει τη δημιουργία μιας νέας υγιούς κοινωνίας.

Ας επαναστατήσουμε ειρηνικά προς όφελος της κοινωνίας. Γιατί μόνο με τη δική μας συμμετοχή μπορεί η κοινωνία μας να θέσει υγιείς βάσεις, με στόχο τη συνοχή και την πρόοδό της.

Ερωτηθείς τι έστιν ελπίς, «Εγρηγορότος», είπεν, «ενύπιον».

Μτφρ: Όταν ρωτήθηκε τι είναι ελπίδα, «Το όνειρο ενός ξύπνιου», είπε.

ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ

Αγάθου Ποθητή



http://koinoniaaxion.wordpress.com