Του Νίκου Λυγερού
Ο Ελληνισμός δεν κρύβει τίποτα κι όλο το έργο του είναι μια προσφορά για την Ανθρωπότητα. Δεν προσπαθεί να επισκιάσει τους άλλους. Αν μερικοί τον φοβούνται είναι απλώς επειδή φωτίζει τον κόσμο. Είναι ένας φάρος που προσέχει τη θάλασσα και τους ανθρώπους, γιατί έχτισε τα θεμέλιά του μέσα σε αυτήν με την ανθρωπιά. Για πρώτη φορά στην ιστορία, ο Ελληνισμός έχτισε μέσα στη θάλασσα, διότι με τη νοημοσύνη του μπορούσε, μπορεί και θα μπορεί να διαχειριστεί τη δυναμική της δίχως να φοβηθεί γιατί είναι ικανός να είναι διαχρονικός. Ο εξωτερισμός του Ελληνισμού ακολουθεί τη διδασκαλία του Σωκράτη στην Αγορά και μερικά ανοιχτά μαθήματα του Αριστοτέλη. Διότι η έννοια της σχολής, δεν επαρκεί για να χωρέσει τις γνώσεις που αποτελούν αναφορά για τους ανθρώπους. Ως ανοιχτή δομή, το μοντέλο του είναι ο ίδιος ο κόσμος και δεν προσπαθεί ν’ αποκλείσει κανένα. Γι’ αυτό το λόγο όταν αντιμετωπίζει εχθρούς δεν έχει φοβίες, ξέρει ότι πρόκειται για βάρβαρους που δεν αγαπούν την Ανθρωπότητα. Έτσι περνά στην αντεπίθεση διότι θέλει να προστατέψει κάθε αθώο με τη δικαιοσύνη όποιος και να είναι ο αντίπαλος. Κι επειδή είναι τις περισσότερες φορές πιο ισχυρός από αυτόν, αλλιώς δεν θα τολμούσε να τον πειράξει, επινόησε τη στρατηγική που με τη διαχρονικότητά της του επέτρεψε να γίνει ανθεκτικός στις επιθέσεις και να αποτελέσει ένα παράδειγμα για όλους τους λαούς που αντιστέκονται στα αναρχικά συστήματα. Είναι ο εξωτερισμός του Ελληνισμού που επέτρεψε σε άλλες ψηφίδες της Ανθρωπότητας να παλεύουν ενάντια στη βαρβαρότητα γιατί τις έμαθε ότι απαγορεύεται. Αυτή είναι η αξία της ανθρωπιάς του.