ΔΙΑΙΡΕΜΕΝΟΙ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΟΥΣ ΟΜΟΙΟΥΣ ΜΑΣ!!!

Κοιτάξτε τι μας έχουν κάνει.

Κοιτάξτε πώς μας έχουν καταντήσει.

Διαιρεμένοι ανάμεσα στους ομοίους μας!!!!!

Στις γειτονιές μας.

Στις εργασίες μας.

Στις οικογένειές μας.

Στις φιλίες μας.

Στα πρόσωπα που αγαπήσαμε.

Είμαστε όλοι χωρισμένοι!!!!!

Είμαστε όλοι διαιρεμένοι, και όχι από δική μας επιλογή.

Κομματιαστήκαμε γιατί μιμηθήκαμε και πήραμε παράδειγμα
την κάθε μισαλλόδοξη φιγούρα που υποδύεται τον ηγέτη.

Στα “πολιτίζουσα” κόμματα.

Στα “φαντασιοκρατικά” δόγματα και θρησκείες.

Στις οικονομικές και κοινωνικές απολήξεις και παρατάξεις.

Στα συνδικάτα και στους μικροανταγωνισμούς.

Στις κλίκες και στις λέσχες.

Δείτε τι έχουμε πάθει και πώς το δεχτήκαμε.

Άνθρωποι με τους οποίους δεν είχαμε διαφορές, στο μυαλό μας έγιναν εχθροί και ξένοι.

Επειδή τους είπαν πως “ανήκουν” κάπου.

Επειδή κι εμάς μας έπεισαν ότι πρέπει να ανήκουμε κάπου.

Και μας έπεισαν πως, αν δεν ανήκουμε στο ίδιο κομμάτι, πρέπει να είμαστε εχθροί.

“Διαίρει και βασίλευε”.

Την ώρα που εσύ, αδελφέ μου, σφάζεσαι με τον αδελφό σου για χάρη των συμφερόντων κάποιων άλλων,
αυτοί που σε δηλητηρίασαν σφίγγουν τα χέρια κάτω από το τραπέζι.

Και μετά μας σφάζουν όλους μαζί.

Ήσυχα, αθόρυβα, καθησυχαστικά.

Καθημερινά μας σκοτώνουν έναν-έναν.

Πόσοι άνθρωποι χάθηκαν βουτηγμένοι στη μοναξιά και στην απελπισία τους;

Πόσοι έγραψαν το δικό τους “αντίο, παραιτούμαι” με το αίμα τους;

Πόσοι μαράζωσαν από καρκίνο και πόσοι πέθαναν στην άσφαλτο;

Για πόσους το μάθαμε;

Για πόσους μας ένοιαξε;

Για πόσους αποκριθήκαμε με εκείνο το κυνικό “ένας [βάλτε ταμπέλα εδώ] λιγότερος”;

Δεν κοιτάμε τις ζωές που χάνονται καθημερινά, μα τι ταμπέλες τους έχουμε προσάψει.

Πάψαμε να βλέπουμε τον άνθρωπο στον άνθρωπο.

Πάψαμε να φερόμαστε ως άνθρωποι.

Και κατ' επέκταση, πάψαμε να είμαστε άνθρωποι.

Και τι μας χώρισε, στην τελική;

Στις ίδιες τσιμεντένιες ζούγκλες ζούμε και προσπαθούμε να επιβιώσουμε.

Περπατάμε στα ίδια βρώμικα πεζοδρόμια, μυρίζουμε την ίδια δυσωδία.

Φοβούμαστε να δείξουμε αγάπη και ανθρωπιά, μην το εκλάβει ο κόσμος για αδυναμία.

Τρώμε, πίνουμε και εισπνέουμε τα ίδια δηλητήρια, βλαβερά στο σώμα και στην ψυχοσύνθεσή μας.

Που κάποιοι άλλοι μας επέβαλαν, δίχως τη συγκατάθεσή μας.

Αλλά μας φταίει ο διπλανός μας;

Πάψαμε να σεβόμαστε την ανθρώπινη ζωή, και την όποια ζωή, προκειμένου να σεβαστούμε τι ακριβώς;

Κομματικές, δογματικές, κοινωνικο-οικονομικές μπουρδολογίες;

Οι οποίες δε σέβονται την ανθρώπινη ύπαρξη, και την τσαλαπατάνε προς εξυπηρέτηση συμφερόντων;

Για να εξυπηρετήσουν ποιον άλλον ακριβώς, αν αυτός ο κάποιος δεν είναι ο άνθρωπος;

Δείτε τι έχει γίνει.

Μας κομμάτιασαν με ανοησίες.

Δε μιλάμε σε ανθρώπους που αγαπούσαμε.

Έχουμε τσακωθεί με τις οικογένειές μας, τα αδέλφια μας, τον περίγυρό μας.

Και έβαλαν εντελώς αντίθετα και ανόμοια πράγματα, κάτω από κοινές ταμπέλες, για να καμουφλάρουν τους εαυτούς τους και τις βλέψεις τους, σε ένα ατέρμονο θέατρο σκιών, που όλοι παίζουν ξεχωριστά το ρόλο τους, αλλά ανήκουν στον ίδιο θίασο.

Μας έπεισαν ότι Ελλάδα είναι αυτοί που μας σκοτώνουν και μας καταδυναστεύουν.

Μας έπεισαν ότι Δημοκρατία είναι να αποφασίζει κάποιος άλλος για εμάς, χωρίς εμάς, και όταν παίρνουμε θέση να διαμαρτυρηθούμε, να βγαίνουν τα ΜΑΤ να μας φορτώνουν ξύλο και αέριο.

Μας έπεισαν ότι η Φιλοπατρία είναι φασισμός.

Μας έπεισαν ότι η αγάπη μας για το Έθνος μας (για εμάς δηλαδή) είναι μίσος για το διαφορετικό.

Μας έπεισαν ότι ο Αυτοσεβασμός είναι ασέβεια προς οτιδήποτε άλλο.

Μας έπεισαν ότι η Ελευθερία πάει χέρι-χέρι με τον εθνομηδενισμό και την ισοπέδωση της εθνικής διαφορετικότητας.

Μας έπεισαν ότι η Φιλοξενία επιτάσσει να γίνουμε υποτακτικοί σε όποιον ξένο μπήκε στα σπίτια μας.

Μας έπεισαν ότι η Ζωή είναι έτσι κι αλλιώς χάλια, ότι οι Άνθρωποι είναι έτσι κι αλλιώς κακοί (ειδικά εγώ, εσύ και οι γείτονές μας) και καλά θα κάνουμε να κοιτάζουμε τη δουλειά μας.

Ότι δεν αξίζουμε τίποτα καλύτερο, ότι χάρη μας κάνουν και μας ανέχονται.

Και φυσικά, ήταν το μόνο που τους συνέφερε να πουν.

Τι να σου πουν, αδελφέ μου;

Ότι αξίζεις;

Ότι έχεις σημασία;

Ότι έχεις μια ζωή που πρέπει να την τιμήσεις, ζώντας όπως σου επιτάσσει η ψυχή σου;

Ότι πρέπει να νοιάζεσαι για το συνάνθρωπο;

Αλλά αυτοί, “είναι οι μόνοι καλοί και ικανοί.”

“Ενδιαφέρονται για εμάς.”

“Θέλουν το καλό μας.”

Αλλά εμείς δε θα τους το δώσουμε.

Έχουμε δει όλα τα καλά που μας στέρησαν και όλα τα “καλά” που μας παρείχαν.

Δεν χρειάζεται να τα απαριθμήσουμε, τα βλέπουμε όλοι μας, γύρω μας, κάθε μέρα.

Και δυσανασχετούμε.

Και γκρινιάζουμε.

Και αγανακτούμε.

Και τρωγόμαστε με τα ρούχα μας και τσακωνόμαστε με τον διπλανό μας.

Και ξαναγκρινιάζουμε.

Ότι ο κόσμος δεν είναι όπως θα έπρεπε να είναι.

Και ναι, είναι αλήθεια αυτό, είμαστε μακριά από τη θέση στην οποία έχουμε προοριστεί να βρισκόμαστε.

Μήπως ξεχάσαμε, όμως, ότι είμαστε και εμείς μέρος του κόσμου;

Μήπως ξεχάσαμε, ότι με τις δικές μας τις επιλογές έχουμε συναινέσει σε όλο αυτό που γίνεται σήμερα;

Μήπως πρέπει να αλλάξουμε τον τρόπο που βλέπουμε τα πράματα, τον τρόπο που βλέπουμε τον συνάνθρωπό μας, τον τρόπο που σκεφτόμαστε, τον τρόπο που αποφασίζουμε, τον τρόπο που δρούμε;

Και αν ναι, δε νομίζετε ότι έχει έρθει πια η ώρα να το κάνουμε;

Ως Έλληνες και ως Άνθρωποι;

Μήπως ήρθε η ώρα να πάρουμε τη μεγάλη απόφαση;

Να πάρουμε τις ζωές μας στα χέρια μας;

Εγώ θα πω ναι.

Εσύ, αδελφέ μου;

Μπορεί να μη με γνωρίζεις.

Μπορεί να μην με έχεις δει.

Μπορεί, ίσως, να μη με συμπαθείς καν.

Εγώ όμως έχω χρέος να σου πω όλα αυτά από καρδιάς.

Μπορεί να μην καταλαβαίνεις το λόγο που το κάνω.

Μπορεί το κοινό καλό για τον Άνθρωπο να σου ακούγεται ουτοπικό.

Και ναι, είναι δύσκολο να σου περιγράψω τι βλέπω μέσα από τα μάτια μου.

Να βλέπω τι περνάς και υπομένεις.

Τι είσαι.

Και τι θα μπορούσες να είσαι.

Αν μπορούσες να δεις μέσα από τα μάτια μου τι σου αξίζει, άνθρωπε, θα έστηνες γιορτή.

Αλλά δε μπορώ να σου το δείξω.

Πρέπει Εσύ να Δεις Μέσα Σου.

Πρέπει να Θυμηθείς ποιος Ήσουν, ποιος Είσαι και τι προορίζεσαι να Είσαι.

Να δεις πόσα σπουδαία πράγματα έχεις κάνει, τα οποία ξέχασες.

Και πόσα σπουδαία πράγματα έχεις μπροστά σου να κάνεις.

Απλά, Θυμήσου.

Με Απόλυτο Σεβασμό,

Ένας Άνθρωπος Όμοιος Σου!!!!!

Eπιμέλεια παρουσίασης : Γιώργος Χαβαλές από σχετική παρέμβαση του Β. Μουστάκη