Ο ΚΑΤΑΚΛΥΣΜΟΣ ΤΟΥ ΔΕΥΚΑΛΙΩΝΑ ΚΑΙ ΤΟΥ ΝΩΕ

Ο κατακλυσμός του Νώε, το έπος του Γκιλγκαμές απλές αντιγραφές της “χαμένης” Δευκαλιωνείας!

Στο άκουσμα της λέξης “κατακλυσμός” έρχεται αυτόματα στο μυαλό μας η βιβλική αφήγηση που έντεχνα διδαχτήκαμε σε μια τρυφερή ηλικία και στερεοτυπικά συνδέθηκε στο μυαλό μας με τη μορφή του Νώε.
 Και όμως η πολύ καλή έρευνα του Μιχάλη Καλόπουλου δίνει νέα στοιχεία τόσο για την ταύτιση του βιβλικού κατακλυσμού με το έπος του Γκιλγκαμές όσο και για την αδιαμφισβήτητη εκπόρευση και των δύο από τον κατακλυσμό του Δευκαλίωνα σύμφωνα με τα στοιχεία που έχουν σωθεί από την περίφημη “Δευκαλειωνεία” του Ελλάνικου που δυστυχώς έχει χαθεί.

Από την έρευνα αναδύει και μια μεγάλη σκοπιμότητα στην διαστρέβλωση των στοιχείων όπως μεταφέρθηκαν στις άλλες δύο διηγήσεις. Διαστρέβλωση που συνάδει με την σκοπιμότητα της αποξένωσης του Ανθρώπου από τη Γή μέσω της εκνευριστικής ιστορικά υποτίμησης του θηλυκού στοιχείου, της νομαδικής αιματηρής θυσίας αλλά και της αχρηστίας των λοιπών έμβιων όντων ή της ανθρώπινης τεχνογνωσίας μπροστά στην Θεϊκή βούληση.
Για του λόγου το αληθές, διαβάστε πως περιγράφει ο Λουκιανός την περίπτωση χρήσης του περιστεριού από τον Δευκαλίωνα. Θα εκπλαγείτε από την ομοιότητα με την Παλαιά Διαθήκη, θα δείτε όμως την σκοπιμότητα του εγχειρήματος. Σκοπιμότητα που αποδεικνύει τη γνησιότητα της Δευκαλιωνείας έναντι του Νώε ή του Ουτναπιστήμ.
»Ὁ Δευκαλίων ἄνοιξε τὸ παράθυρο. Δὲν ἔβρεχε πιά. Ὅλα ὅμως γύρω ἦταν μιὰ ἀπέραντη θάλασσα. Ὁ Δευκαλίων ἀναγνώρισε τὸ μέρος, ἦταν τὸ δίκορφο τοῦ Παρνασσοῦ ποὺ τώρα ἦταν νησάκι. Πρὶν βγοῦν ὅμως ἔπρεπε νὰ βεβαιωθοῦν πὼς ὁ καιρὸς δὲ θὰ ξαναχαλάσει. Ὁ Δευκαλίων ἄφησε τότε ἕνα περιστέρι.
 Ὅλοι γνώριζαν ἐκεῖνα τὰ χρόνια, πὼς τὰ περιστέρια προβλέπουν μὲ σιγουριὰ τὸν καιρό(!)
»Ἂν λοιπὸν τὸ περιστέρι γυρνοῦσε φοβισμένο πίσω, αὐτὸ θὰ σήμαινε πὼς ὁ κατακλυσμὸς θὰ συνεχιζόταν καὶ δὲν θά ’πρεπε νὰ βγοῦν ἀπ’ τὴν κιβωτό. Τὸ περιστέρι ὅμως κάθισε μιὰ στιγμὴ στὸ παράθυρο κοίταξε λίγο τὸν καιρὸ κι ὕστερα πέταξε χαρούμενο ψηλὰ στὸν Παρνασσό».
Δευκαλίων λοιπόν! Ὁ θρυλικὸς γενάρχης ἑνὸς ναυτικοῦ λαοῦ, ποὺ εἶχε μέγιστη τὴν ἀνάγκη τῆς πρόβλεψης τῶν καταιγίδων. Ὁ ναυτικὸς αὐτὸς λαὸς καὶ ὁ ἥρωάς μας Δευκαλίων, ἤξερε καλύτερα ἀπ’ τὸν καθένα ὅτι: «ὁ καιρὸς εἶναι φονιάς» τῶν ναυτικῶν καὶ πὼς στὰ χρόνια ἐκεῖνα, κάθε μορφὴ πρόγνωσης τοῦ καιροῦ ἦταν γιὰ τὸν ναυτικὸ αὐτὸν λαό, ὄχι ἁπλὰ πολύτιμη ἀλλὰ κυριολεκτικὰ σωτήρια.
Εάν μιλήσετε με ανθρώπους που ασχολούνται με περιστέρια, θα σας πουν για τις ικανότητες τους να προβλέπουν τις καιρικές συνθήκες και ιδιαίτερα τις δυσμενείς.
Στα άλλα δύο έπη, ο ρόλος της Γυναίκας αποσιωπείται. Ακόμα και η ύπαρξη της είναι ανώνυμη. Φανταστείτε ότι η γυναίκα του Νώε, είναι η μητέρα ολόκληρης της ανθρωπότητας! Και όμως, δεν αναφέρεται πουθενά ονομαστικά.

Αναφέρονται όμως λεπτομερώς τα σφαχτάρια (νομαδικό έθιμο) που δελέασαν ακόμα και τον Θεό του Νώε (κατά τα “ειδωλολατρικά” πρότυπα όπου οι Θεοί είχαν ανθρώπινες αδυναμίες). Κακέκτυπη αντιγραφή. Κακέκτυπος και ο θαλασσοπόρος ήρωας των δύο έργων όπου άγεται από τις Θείες συμβουλές, λόγω παντελούς έλλειψης γνώσης της ναυτικής τέχνης. Αντίθετα ο Δευκαλίων αναφέρει την τεχνοτροπία ναυπήγησης της λάρνακας (κιβωτού), τα υλικά και την χρηστικότητα. Τέλος για την ύπαρξη του περιστεριού στα Μεσοποταμιακά έπη (βίβλος και Γκιλγκαμες):
τὸ περιστέρι (παρὰ τὴν ἀντίθετη γνώμη ποὺ εἴχαμε ὅλοι) δὲ φαίνεται νὰ ἔπαιξε ἀπολύτως κανένα ρόλο στὴν τελικὴ ἀπόφαση τοῦ Νῶε γιὰ ἔξοδο ἐπιτέλους ἀπ’ τὴν κιβωτό, ὅπου ἐπὶ ἕναν ὁλόκληρο χρόνο πρέπει νὰ ἀσφυκτιοῦν ὅλα τὰ ζωντανὰ τῆς γῆς! Πέρασαν 150 μέρες (5 μῆνες) πάλης μὲ τὰ νερὰ τοῦ κατακλυσμοῦ, μέχρι ἡ κιβωτὸς νὰ προσαράξει. Ὁ Νῶε ὅμως παραμένει πεισματικὰ κλεισμένος γιὰ 5,5 ἀκόμη μῆνες ἀκινητοποιημένος καὶ ἀγνοώντας γιὰ 2 ἐπὶ πλέον μῆνες τὸ μήνυμα τῆς περιστερᾶς, ποὺ δὲν ἐπέστρεψε, ὥσπου ἡ ἐντολὴ τῆς θεότητας «ἔξελθε ἐκ τῆς κιβωτοῦ» Γέν.8.15, ἀναγκάζει τελικὰ τὸν Νῶε, μετὰ ἀπὸ ἕνα χρόνο καὶ δέκα μέρες, νὰ βγεῖ ἐπιτέλους ἀπ’ τὴν ὑπερβολικὰ φιλόξενη καὶ εὐρύχωρη κιβωτό του!
Εἶναι ὁλοφάνερο λοιπόν. Τόσο ὁ ἀφηγητὴς τοῦ ἔπους Γκιλγκαμές, ὅσο καὶ τοῦ Νῶε, δὲν γνωρίζουν τὸν ἀκριβῆ λόγο ὕπαρξης τῆς περιστερᾶς στὸ τέλος τοῦ κατακλυσμοῦ ποὺ ἀφηγοῦνται.
Τα συνταρακτικά στοιχεία και για τα τρία έπη όπως και η ενδελεχής μελέτη του κυρίου Καλόπουλου στο ΙΧΩΡ τεύχος 92.
 Ιστορική ανάλυση - σχόλια

Από τη μυθολογία συμπεραίνουμε ότι ο Δευκαλίωνας. σαν γιος του Προμηθέα, αδελφού του Άτλαντα ήταν απ' ευθείας απόγονος των Τιτάνων και Ατλάντων. Φαίνεται ότι ήταν πλοίαρχος των Ατλάντων και όταν έγινε κατακλυσμός βρέθηκε με το πλοίο του στα χωρικά ύδατα της Θεσσαλίας και γλίτωσε με τη φαμελιά του και το πλήρωμα του πλοίου - κιβωτού. Την ιστορία του τη μυθοποίησαν και καταγράφηκε σαν μυθικό πρόσωπο! Κι' όμως οι γραφές τον θέλουν πρώτο βασιλιά της Θεσσαλίας και γεννήτορα - πατέρα του Έλληνα, από τον οποίο πήρε το όνομα η Ελλάδα και οι Έλληνες. Ο Δευκαλίων, λοιπόν, και οι δικοί του ήταν οι μόνοι που γλίτωσαν από τον τρομερό κατακλυσμό, σύμφωνα με την Ελληνική μυθολογία. Αλλά σε πιο κατακλυσμό αναφέρεται η Ελληνική μυθολογία; Μήπως στο παγκόσμιο κατακλυσμό που σύμφωνα με τον Πλάτωνα έγινε γύρω στο 9600 π.Χ. και βυθίσθηκε η Ατλαντίδα μέσα σε μια μέρα και νύχτα; Η ημερομηνία αυτή επιβεβαιώνεται και από τις παραδόσεις άλλων αρχαίων λαών. Ή μήπως υπήρχε και άλλος κατακλυσμός μικρότερος, γύρω στο 7000 π.Χ. ή ακόμα και στο 5000 π.Χ, όπως πολλοί μελετητές παραδέχονται, στον οποίο βυθίσθηκε και το υπόλοιπο τμήμα της Ατλαντίδας που επέζησε; Αν ισχύει η δεύτερη εκδοχή τότε αυτό σημαίνει ότι η Ατλαντίδα δεν καταποντίστηκε στα γρήγορα αλλά σταδιακά, και σ' αυτό το σημείο ο Πλάτων σφάλει. Τ' ότι υπήρχαν πολλοί κατακλυσμοί, όμως, το αναφέρει και ο Πλάτων στο διάλογο "Τίμαιος" (22CD και 23 Β).

Στα κεφάλαια αυτά ο Πλάτων αναφέρει ένα μέρος της συζήτησης που είχε κάνει ο Σόλων με τους ιερείς της Αιγύπτου. Αναφέρουμε, τα συγκεκριμένα κεφάλαια(22ABCD, 23B):
" ...Κάποτε που θέλησε ο Σόλων να τους παρασύρει (εννοεί: τους ιερείς της Αιγύπτου) να μιλήσουν για τα παλιά γεγονότα, άρχισε να τους διηγείται για όσα εδώ στην Αθήνα θεωρούνται αρχαιότατα. Για τον Φορωνέα, τον οποίο ονόμασαν πρώτο και για τη Νιόβη και για τα μετά τον κατακλυσμό. Διηγήθηκε επίσης για τον Δευκαλίωνα και την Πύρρα, πως διεβίωσαν μετά τον κατακλυσμό, και για τους απογόνους τους, και προσπάθησε να καθορίσει πόσα έτη παρήλθον από όσα έλεγε και να χρονολογήσει. Κάποιος από τους ιερείς πολύ ηλικιωμένος, του είπε τότε: ...Πολλές καταστροφές ανθρώπων έχουν γίνει και θα γίνουν από πολλά αίτια, οι πλέον μεγαλύτερες από πυρκαγιές και κατακλυσμούς, και οι μικρότερες από αμέτρητα άλλα αίτια. Π.χ. η παράδοση που επικρατεί εις τη χώρα σας ότι δηλαδή κάποτε ο Φαέθων , ο γιος του Ηλίου, αφού έζευξε το άρμα του πατρός του, επειδή δεν είχε την ικανότητα να ακολουθήσει τον ίδιο με τον πατέρα του δρόμο, και πυρπόλησε ότι υπήρχε πάνω στη γη και ο ίδιος κτυπηθείς από κεραυνό εφονεύθη, αυτό λέγεται ως μύθος, ενώ η πραγματικότητα είναι η παράλλαξη (σημείωση: μεταβολή της κυκλικής κίνησης) των περιστρεφομένων γύρω από τη γη ουρανίων σωμάτων που προκαλεί καταστροφή για πολλά χρόνια, από τις πυρκαγιές, των όντων πάνω στη γη....".
Και παρακάτω ο Αιγύπτιος ιερέας λεει στο Σόλωνα (23B): " Όσα λοιπόν είπες προηγουμένως, Σόλων, για τις δικές σας παραδόσεις περί γενεαλογιών, ελάχιστα διαφέρουν από παιδικά παραμύθια. Διότι εσείς ενθυμείσθε μόνο ένα κατακλυσμό της γης (σημείωση: τον κατακλυσμό του Δευκαλίωνα), ενώ έγιναν πολλοί πιο παλιά....."

ΙΣΤΟΡΙΚΕΣ ΡΗΣΕΙΣ "ΤΑ ΧΡΗΜΑΤΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ"

Οι λαοί…
… γράφουν την ιστορία τους µε παραδειγµατικές πράξεις. Υπάρχει το παράδειγµα της Ισλανδίας. Ο ισλανδικός λαός αρνήθηκε να πληρώσει τα χρέη που του φόρτωσαν πολιτικοί και τραπεζίτες και ετοιµάζεται να παραπέµψει στη Δικαιοσύνη έναν πρωθυπουργό, κεντρικούς τραπεζίτες και υπουργούς Οικονοµικών. Και υπάρχει το παράδειγµα της Ιρλανδίας. Τα ιρλανδικά συνδικάτα συµφώνησαν µε την κυβέρνηση και τους εργοδότες σε τετραετή απαγόρευση των απεργιακών κινητοποιήσεων. Υπάρχουν εκείνοι που αναζητούν και βρίσκουν τους ενόχους. Και υπάρχουν κι εκείνοι που σκύβουν µπροστά τους το κεφάλι.
Οσοι τολµούν…
… να σηκώσουν το κεφάλι, δεν µένουν ατιµώρητοι. Ο Γκόρντον Μπράουν δείχνει ήδη τα δόντια του στους απείθαρχους Ισλανδούς, παραδίδοντάς τους στο Διεθνές Νοµισµατικό Ταµείο, το οποίο χρησιµοποιεί ως εισπράκτορα για να εισπράξει τα χρέη τους προς βρετανικές και ολλανδικές τράπεζες. Αυτή η κρίση αποµυθοποιεί πολλά πράγµατα. Τους διεθνείς οικονοµικούς οργανισµούς του είδους του ΔΝΤ, που σε όποια χώρα µπουν καταλύουν την κυριαρχία της και κυβερνούν αυτοί τον λαό της. Τους περίφηµους οργανισµούς πιστοληπτικής αξιολόγησης, που όσο πιο πολύ δυσκολεύεται µια χώρα να ξεπληρώσει το χρέος της τόσο πιο πολύ την υποβαθµίζουν, αυξάνοντας το κόστος του δανεισµού της για να σιγουρέψουν τα κέρδη των δανειστών, έστω κι αν αυτό παραλύει την οικονοµία της (αυτό ακριβώς έκανε τις προάλλες η Μoody s µε την Ισλανδία). Αλλά και τα «προγράµµατα σταθεροποίησης», που δεν είναι παρά ένας ευφηµισµός για τα προγράµµατα λιτότητας του ΔΝΤ και της Ευρωπαϊκής Ενωσης. «Στην πραγµατικότητα», λέει ο Μάικλ Χάντσον, καθηγητής των Οικονοµικών στα Πανεπιστήµια του Μιζούρι και του Κάνσας, «δεν είναι παρά µια τεχνική ορολογία για τις απάνθρωπες περικοπές των εισοδηµάτων, των κοινωνικών υπηρεσιών, των δαπανών για την υγεία, την παιδεία και άλλες βασικές ανάγκες και για το ξεπούληµα των δηµόσιων υποδοµών σε αγοραστές που µετατρέπουν τις χώρες σε οικονοµίες διοδίων . Ο λαός αυτών των χωρών υποχρεώνεται να πληρώνει για να έχει πρόσβαση σε δρόµους, σε σχολεία, σε περίθαλψη και σε πολλές άλλες υπηρεσίες που εδώ και πολλά χρόνια επιδοτούνταν από την προοδευτική φορολογία».
Αυτά που ζούµε…
… σήµερα δεν είναι παρά µια πρόγευση όσων αργά ή γρήγορα θα ακολουθήσουν. Η σύγκρουση συµφερόντων δανειστών και οφειλετών διαιρεί την Ευρώπη σε αντίπαλα πολιτικά στρατόπεδα. Οι επιλογές της κυβέρνησης των Βρυξελλών θα εξωθήσουν εκατοµµύρια ανθρώπους στους δρόµους. «Πολιτικές και οικονοµικές συµµαχίες θα µετατοπιστούν, νοµίσµατα θα καταρρεύσουν, κυβερνήσεις θα πέσουν», προβλέπει ο Μάικλ Χάντσον. «Η Ευρωπαϊκή Ενωση και ολόκληρο το παγκόσµιο χρηµατοπιστωτικό σύστηµα θα αλλάξουν ριζικά. Ιδιαίτερα αν οι οφειλέτιδες χώρες µιµηθούν το παράδειγµα της Αργεντινής και αρνηθούν να ξεπληρώσουν τα χρέη τους εάν οι δανειστές τους δεν τους κάνουν ένα σηµαντικό σκόντο».
Τα σχέδια…
… εκείνων που νοµίζουν πως µπορούν να καταδικάσουν τους ευρωπαϊκούς λαούς σε ισόβιους µισθούς και συντάξεις πείνας θα αποδειχτούν παράλογα και φρούδα. Κανείς λαός δεν µπορεί να ζει επ’ άπειρον υπόδουλος του χρέους.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΠΑΪΩΑΝΝΟΥ ΓΙΑ ΤΟ Δ.Ν.Τ.
(papaioannou.wordpress.com

Σήμερα βιώνουμε ένα απ’ τα πιο έντονα εκφυλιστικά πολιτικά φαινόμενα των τελευταίων δεκαετιών. Τα ίχνη που οδηγούσαν στον όλεθρο ήταν ορατά από καιρό, αλλά εμείς, αντί να τα αποφύγουμε, τα ακολουθήσαμε γι' αυτό και φτάσαμε σ' αυτήν την ελεεινή κατάσταση.

Πρόκειται για το φαινόμενο της Πολιτικής Χολέρας με κύριους εκφραστές τα δυο πολιτικά κόμματα που διαχειρίστηκαν την εξουσία, όλ' αυτά τα χρόνια που πέρασαν. Δύο σάπιες παρατάξεις που συνθέτονται νοσηρά από ένα γραφικό σύνολο από ανδρείκελα που πράττουν τα φαύλα, με τον πλέον επιζήμιο τρόπο για την πατρίδα μας, και μάλιστα ανερυθρίαστα!
Διεφθαρμένοι σχηματισμοί που, μέσα στο πέρασμα των ετών, πότε με την ανικανότητα των στελεχών τους και πότε με τη "σκοπιμότητά" τους, φίμωσαν τον ουρανό της Ελλάδας, διέσυραν τον ορίζοντά της και την καταδίκασαν στο έρεβος.
Στην προκειμένη περίπτωση, για μένα, αμετακίνητη πεποίθηση κι ακλόνητο "πιστεύω" είναι το εξής: Ότι πληγώνει την Ελλάδα είναι ανθελληνικό! Είναι φασιστικό! Για το λόγο αυτό θα ’πρεπε να υπάρχουν νεκροταφεία λήθης όπου να ενταφιάζονται πολιτικά όλα εκείνα τα τυχάρπαστα ανθρωποειδή που λεηλατούν ατιμωτικά και κατακρημνίζουν τη χώρα.
Ουτοπικό όνειρο όμως θα μου έλεγε κάποιος κι εγώ θα συμφωνούσα μαζί του. Επειδή λοιπόν είμαι ρεαλιστής, θα θέσω το εξής ερώτημα: Πώς μπορεί να φταίει μόνο ο εγκληματίας κι ο κακοποιός, όταν, κατά την τέλεση της όποιας βδελυρής πράξης του, έχει εξασφαλίσει από πριν, όχι μόνο την ανοχή μας αλλά και τις ευλογίες μας ακόμα; Θέλω μ' αυτό να πω ότι το βάρος της ενοχής μετατοπίζεται, φεύγει απ' τ' άθλια εκείνα όντα που προανέφερα και πέφτει πάνω στον Ελληνικό λαό, πέφτει πάνω στις πλάτες μας.
Εδώ όμως υπάρ χει μια οδυνηρή διαπίστωση που μας υφαρπάζει την οποιαδήποτε διάθεση να φανούμε αισιόδοξοι για το μέλλον. Ο Ελληνικός λαός, στη συντριπτική του πλειοψηφία, έχει απεμπολήσει, όχι μόνο ιδανικά κι αξίες, αλλά μνήμη και νοημοσύνη, έχοντας ταυτόχρονα ενθρονίσει και προάγει την πολιτική σήψη ως κύριο διαχειριστή της σημερινής πραγματικότητας.
Μιλώντας για το λαό θα καταδείξουμε ένα άμορφο σύμφυρμα μάζας που άγεται και φέρεται, χωρίς την παραμικρή προσπάθεια απεγκλωβισμού του από ένα τόσο ευτελές τοπίο. Ίσως όμως να είναι αυτό που τελικά του αξίζει, γεγονός που αποδεικνύεται κι απ’ τον πλέον ταπεινωτικό τρόπο με τον οποίο ο κόσμος διαμορφώνει σήμερα τις επιλογές του. Έρποντας! Ναι, έρποντας! Ακριβώς αυτό, έρποντας! Αλίμονο, έρποντας!
Είναι θλιβερά αξιοσημείωτο, πρόκληση για την ιστορία της ίδιας της ανθρώπινης ύπαρξης, να παρατηρείται εναπόθεση των προσδοκιών για ένα καλύτερο αύριο σε πολιτικούς μηχανισμούς διαφθοράς και καταστροφής. Καταληκτικά – κι αυτό πρέπει να ειπωθεί – πρόκειται για ένα μωρό λαό που χάνεται στα αδιέξοδα που δημιουργεί ο ίδιος! Απ' τη μια πλευρά σχεδιάζει, ονειρεύεται κι ελπίζει, αλλά απ’ την άλλη κωφεύει κι εθελοτυφλεί μέσα στη χαμέρπεια που την έχει ορίσει ως προοπτική!
Για το λόγο αυτό τελειώνω την επιστολή μου (δεν έχει άλλωστε νόημα να συνεχίζει κανείς) καταθέτοντας την προσωπική μου πικρία: Ντρέπομαι για όσες φορές στην πλούσια Ελληνική Ιστορία, οι ένδοξοι πρόγονοί μας (πλην όμως ανυποψίαστοι) έδωσαν το αίμα τους για να είμαστε εμείς σήμερα ελεύθεροι να γελοιοποιούμαστε και να καταστρεφόμαστε από μόνοι μας!
ΥΓ. Θα μπορούσα να γράψω κι άλλες σελίδες για να καταδείξω όσα αρνητικά συμβαίνουν σήμερα στο πολιτικό σκηνικό της χώρας μας αλλά το ήθος μου με εμποδίζει να ασχοληθώ περισσότερο με τη λάσπη! Ειλικρινά, δε μου αρέσει να μιλάω για τα πολιτικά, το σιχαίνομαι! Φαίνεται άλλωστε κι απ' το ύφος που έχει γραφτεί το κείμενο. Θέλω όμως, όταν κρίνεται σκόπιμο, να καταθέτω τη γνώμη μου. Αυτό έκανα και σήμερα... Όσοι έχουν αυτιά ας ακούουν...
Διάττων Αβρός

Η ΑΡΧΑΙΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

Επικρατήν σήμερον η άποψη ότι η αρχαία ελληνική δημοκρατία .... ήταν το τέλειο πολίτευμα όπου όλοι είχαν λόγο και επικρατούσε πάντα(ή σχεδόν πάντα) το σωστό , το κοινό καλό.

 Αυτη η άποψη έχει φτιαχτεί τον τελευταίο αιώνα με σκοπό την συντήρηση της σημερινής δημοκρατίας. Σύμφωνα με στοιχεία που υπάρχουν οι πρώτοι (Πελασγοί)Αθηναίοι ήταν εγκαταστημένοι το 6.000π.χ. στα μέρη της αττικής και από το(και το) 2.000π.χ. και παραπέρα οι Αθηναίοι άρχισαν να αυξάνονται με γοργούς ρυθμού σε όλα τα τριγύρω μέρη.
Το καθεστώς τους ήταν η Βασιλεία μέχρι και την θυσία του Κόδρου. Μετά τον Κόδρο οι Αθηναίοι κατάργησαν την Βασιλεία επειδή πίστευαν πως κανένας δεν ήταν άξιος να τον διαδεχτεί. Έτσι επικράτησε το καθεστώς του ισόβιου άρχοντα, που άρχοντας ανακηρύχτηκε ο γιος του Κόδρου , Μέδωνας. Μέτα προήλθε η ένωση των πόλεων της Αθήνας.
Το 594π.χ. ο Σόλων καθιέρωσε ένα είδος δημοκρατίας το οποίο κράτησε μέχρι το 561π.χ. που έγινε "τύραννος" ο Πεισίστρατος. Μέτα το 508π.χ. ο Κλεισθένης εγκαθιδρύει την λεγόμενη Αθηναϊκή Δημοκρατία. Έτσι και φτάνουμε στην εποχή του Περικλέους.
Ο πληθυσμός των Αθηναίων κατά την Δημοκρατία υπολογίζεται ότι είχε 21.000 πολίτες, 10.000 μέτοικοι και .... 400.000 δούλοι!(δες απογραφή του Δημητρίου Φαληρέα) Δηλαδή η αναλογία ήταν περίπου 20δούλοι/1ελευθέρος!
Δηλαδή αν σήμερα πάρουμε ώς υπόδειγμα την Αρχαία Δημοκρατία θα πρέπει ο καθένας να έχει απο 20 δούλου δηλαδή απο 200.000.000 δούλους όλη οι Έλληνες!ή περίπου(σχετικός) οι 500.000 Έλληνες να είμαστε ελεύθεροι και οι υπόλοιποι δούλοι!(1)
Οι Αθηναίοι κάτα την Δημοκρατία υπήρξαν οι μεγαλύτεροι ιμπεριαλιστές εναντίον των Ελλήνων.
 Όλοι θα ξέρετε το κοινό συμμαχικό ταμείο, το οποίο το πήραν με την Βία οι Αθηναίοι και ανάγκαζαν όλους να τους πληρώνουν φόρο και να δίνουν πλοία και όποιος δεν "πειθαρχούσε" (π.χ. Σάμιοι) τον κατέστρεφαν ολοκληρωτικά.
Επίσης οι Αθηναίοι ήταν οι πρωτομάστορες της αποικιοκρατίας , είχαν τις"κληρουχίες" όπου έπαιρναν δια της ισχύει τους εδάφη από ξένες πόλης. Υπήρξαν φοβερά σοβινιστικοί και απολυταρχικοί και για αυτό η Αθηναϊκή αλαζονική δημοκρατία ήταν η κυρία αιτία του πελοποννησιακούς πολέμου(εμφυλίου) και της καταστροφής του εαυτού της.
Στην αρχαίας ελληνικής Δημοκρατίας ήταν ως εξής τα πράγματα :
(α) Οι βουλευτές δεν εκλέγοντας δια ψηφοφορίας(δια εκλογών) αλλά τυχαία μέσα από το κλήρο(στην Σπάρτη οι έφοροι εκλέγονταν με ψήφο)
 (β)Οι γυναίκες δεν είχαν κανένα πολιτικό δικαίωμα (σε αντίθεση με την Σπάρτη)
(γ) Ποιόν θα έπαιρνε για σύζυγο η γυναίκα καθορίζονταν από το πατέρα της(κάτι που στην Σπάρτη απαγορευόταν)
Τέλος , πλήθος αρχαίων Ελλήνων φιλοσόφων τιμωρήθηκαν για τις απόψεις τους. 
Οι δούλοι είχαν μόνο κάποια ελάχιστα δικαιώματα π.χ. Να μην μπορούν να τους βαράνε οι αφέντες τους , αλλά μόνο με απόφαση δικαστηρίου να τους βαράει το κράτος σαν τιμωρία (λ.χ. επειδή ήταν ανυπάκουοι) ή να μπορούν να κάνουν ένα είδος "μήνυσης" στους αφέντες τους αν τους βαρέσουν. Αλλά κατά ουσία υπήρξαν δούλοι, υπάκουοι των αρχόντων τους.

ΤΑ ΑΡΧΑΙΑ ΟΝΟΜΑΤΑ ΣΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ

Μέχρι πρόσφατα νόμιζα, ότι η υπονόμευση και καταστροφή των πατρώων από τους φοινικολόγους ελληνιστές, περιοριζόταν μόνο στο χώρο της γλώσσας της παιδείας και της κλασσικής κληρονομιάς, δε φανταζόμουνα ποτέ ότι οι αθεόφοβοι θα έφταναν στο σημείο να αλλοιώσουν και τα ιερά βιβλία της Νέας μας Θρησκείας.

Από την κ. Σούλα Ροδοπούλου, συγγραφέα φιλόλογο , μάθαμε ότι από έρευνα που έκανε στα ΜΗΝΑΙΑ της εκκλησίας των νεωτέρων εκδόσεων παραλείπονται πολλά ονόματα συνδεδεμένα με την πατρώα ιστορία μας.
Αλλά και ο κ. Ελευθερίου μας έχει γνωστοποιήσει ότι από τον πίνακα των Αγίων του εκκλησιαστικού βιβλίου ‘’ ΩΡΟΛΟΓΙΟ ΤΟ ΜΕΓΑ ‘’ της Αποστολικής Διακονίας της Εκκλησίας της Ελλάδος σελ. 625 – 655, έχουν αφαιρεθεί 60 ονόματα που υπάρχουν σε παλιότερες εκδόσεις όπως σ΄αυτή του 1963, όπου στις σελίδες 617 – 147 υπάρχουν τα ονόματα με τις ημερομηνίες εορτής τους.
Μερικά ονόματα ‘’ καθαιρεθέντων ‘’ αγίων στις νεώτερες εκδόσεις είναι
ΑΘΗΝΑ – ΕΛΠΙΝΙΚΗ – ΔΩΔΩΝΗ – ΠΗΝΕΛΟΠΗ – ΣΑΠΦΩ – ΘΗΣΕΥΣ
ΠΕΡΙΚΛΗΣ – ΟΜΗΡΟΣ – ΚΛΕΙΩ – ΚΛΕΟΠΑΤΡΑ – ΘΑΛΕΙΑ – ΘΕΑΝΩ
ΠΑΝΔΩΡΑ – ΙΣΟΚΡΑΤΗΣ – ΣΟΦΟΚΛΗΣ … …
Ένα μικρό μόνο δείγμα της συνεχιζόμενης τα τελευταία 1800 χρόνια πολιτικής μίσους και φθοράς εις βάρος της πανάρχαιας πατρώας κληρονομιάς των Ελλήνων.
Από την εργασία της κ. Ροδοπούλου ‘’ ΤΑ ΑΡΧΑΙΑ ΟΝΟΜΑΤΑ ΣΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ‘’,
παραθέτω μερικά με τις ημερομηνίες που τα εορτάζει η Νέα μας Θρησκεία.
ΝΑΡΚΙΣΣΟΣ 4/8 κ 31/10 - ΠΗΛΕΑΣ 17/9 - ΕΡΩΣ 25/10
ΒΑΚΧΟΣ 7/10 κ 15/12 - ΜΥΡΩΝ 17/8 Κ 8/12 - ΕΥΚΡΑΤΗΣ 21/10
ΚΡΟΝΙΩΝ 30/10 - ΠΗΓΑΣΙΟΣ 2/1 - ΝΙΚΑΝΔΡΟΣ 4/11
ΟΡΙΩΝ 10/10 - ΑΘΗΝΟΔΩΡΟΣ 7/11 κ 7/12 - ΘΕΣΠΕΣΙΟΣ 20/11
ΜΥΡΟΠΗ 2/12 κ1/9 - ΑΠΟΛΛΩΝΙΟΣ 14/12 κ 6/7 - ΕΛΛΑΔΙΟΣ 8/1 κ 24/1
ΟΛΥΜΠΙΟΔΩΡΑ 31/12 - ΑΡΧΕΛΑΟΣ 5/3 - ΕΡΜΕΙΑΣ 31/5 κ17/6
ΥΑΚΙΝΘΟΣ 3/7 - ΔΙΟΔΩΡΟΣ 11/9 - ΛΕΠΤΙΝΑ 26/10
ΕΥΓΡΑΦΟΣ 10/9 - ΑΝΘΟΣ 12/12 - ΙΑΚΧΟΣ 17/12
ΑΤΤΙΚΟΣ 8/1 - ΗΛΙΟΣ 12/1 - ΦΥΛΩΝ 24/1
ΠΑΛΛΑΔΙΟΣ 28/1 - ΧΡΥΣΗΣ 30/1 - ΛΥΔΙΑ 27/3
ΧΑΡΙΣΣΑ 16/4 - ΛΙΝΟΣ 5/11 - ΟΡΕΣΤΗΣ 10/10
ΙΑΣΩΝ 19/3 - ΧΑΡΙΣ 28/9 - ΑΡΙΑΔΝΗ 18/9
ΙΑ 10/9 - ΧΑΡΙΤΙΝΗ 5/10 - ΑΘΗΝΑ 1/9 - ΕΠΑΜΕΙΝΩΝΔΑΣ 15/4
ΑΡΗΣ 8/2 - ΕΡΜΗΣ 8/3 κ 8/4 - ΕΡΩΤΑΣ 25/6
Τα παρακάτω ονόματα γιορτάζουν την 1η Σεπτεμβρίου.
ΘΑΛΕΙΑ – ΚΛΕΙΩ – ΠΟΛΥΜΝΙΑ – ΘΕΩΝΗ
ΔΩΔΩΝΗ – ΠΗΝΕΛΟΠΗ - ΠΕΡΟΠΗ – ΔΙΟΝΗ
ΤΡΩΑΣ – ΠΑΝΔΩΡΑ – ΑΦΡΟΔΙΤΗ – ΑΝΤΙΓΟΝΗ.

Ο Αγαθίνος, από την Κίο της Βιθυνίας

Ασκληπιάδης ιατρός που ανάστησε νεκρό!

Στο φύλλο της 7ης Απριλίου 2010

της εφημερίδος «Παρατηρητής» Αργολίδος

δημοσιεύθηκε τρισέλιδο άρθρο

του Γιώργου Λεκάκη

με τον παραπάνω τίτλο.

Το άρθρο μπορείτε να το διαβάσετε,

να το αποθηκεύσετε, ή να το εκτυπώσετε

εάν από την στήλη ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ

της παρακάτω ηλεκτρονικής διευθύνσεως:

http://www.lekakis.com

ΕΛΛΗΝΟ-ΧΙΛΙΑΝΑ ΚΥΡΙΑ ΟΝΟΜΑΤΑ

ΟΙ ΦΙΛΟΙ ΤΩΝ ΑΡΧΑΙΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΟΝΟΜΑΤΩΝ

Η παρακάτω εισήγηση έγινε από τον Δρ Στ. Δωρικό (Βούλη) στο Συμπόσιο των Φίλων των Α.Ε.Ο, στις 16/10/2000.

Τα αρχαία ελληνικά κύρια ονόματα της φυλής των Αραουκανών της Χιλής
Σ. Δωρικός Βούλης (Dr. Ing.) – Κ. Χατζηγιαννάκης (Dr. Μηχ.)
Η πρώτη απόπειρα ενασχόλησης με την μελέτη της γλώσσας των Θεών του Ηλίου, των Ίνκα (1), που πίστευαν και περίμεναν τους λευκούς θεούς τους, που παρασύρθηκαν να δεχθούν τους καταστροφικούς και απολίτιστους ΄΄ εκπολιτιστές ΄΄ τους, τους Ισπανούς του Πιζάρο, ως επιστρέφοντες προγόνους και προπάτορες και θεούς , μας απεκάλυψε ελληνικές ρίζες και δομές στην Αμερικανική Ήπειρο από την πανάρχαια εποχή με διαλεκτικά δωρικά και αιολικά στοιχεία της γλώσσας τους *.
Αλλά και η προσέγγιση της γλώσσας των Αραουκανών ενός άλλου λαού της Ν. Αμερικής, αποκαλύπτει μια άλλη , πολλαπλά δημιουργική ελληνική εστία στην Νότια Αμερική, σε χώρα αντίπαλο πόλο της αυτοκρατορίας των Ίνκα , που πολέμησε τους Ισπανούς εισβολείς και θαυμάστηκε (2) απ’ αυτούς, αποδεικνύοντας την Σπαρτιατική καταγωγή της.
Και εξυμνήθηκε στο σχετικό έπος ‘’ Araucania’’ από τους Ισπανούς ποιητές . Αραουκανοί, Μαπούτσε, Βελίτσε. Λέξεις που μοιάζουν εξωτικές, που σε πρώτη θέαση δεν μας ξεδιπλώνουν το θαυμαστό περιεχόμενό τους, ειδικά σε μας τους Έλληνες . Και όμως , αν εντρυφήσουμε στα λεξικά και στις συνήθειες των λαών αυτών, έρχονται στο φως πολλά στοιχεία, που παραπέμπουν σε πολύ οικίες και γνωστές μας εικόνες , έθιμα και στοιχεία . Και πάνω απ’ όλα, προκαλεί τον μελετητή η ομοιότητα των τοπωνυμίων, των ονομάτων, των γλωσσών γενικότερα. Το δωρικό ιδίωμα, που εντοπίζεται στη βάση των ριζών των λέξεων επιβεβαιώνει τις ιστορικές μαρτυρίες, και μάλιστα όσες προέρχονται από επίσημα μέλη των φυλών αυτών .(3)
Οι γλωσσικές αποδείξεις επικεντρώνονται στην φυσιολογία και τα σωματικά χαρακτηριστικά των μελών της φυλής, στις συνήθειες, στις θρησκευτικές δοξασίες, στις ιστορικές αναλογίες και μαρτυρίες για την οδό που διανύθηκε μέχρι την άφιξη των πρώτων εποίκων Αραουκανών στη Χιλή, που έχει και αυτή να αποκαλύψει πολλά, για πιθανές ενδιάμεσες αποικίες των Ελλήνων στον Ειρηνικό Ωκεανό ή ελληνικές εστίες που χρειάζεται να ερευνηθούν **. Και ίσως αποκαλυφθούν ερμηνείες συμπεριφορών ή εθίμων των γενικώς και αδιακρίτως σήμερα αποκαλουμένων ιθαγενών με ελληνοκεντρική θεώρηση . Σε κάθε περίπτωση αφετηρία αυτής της περιπλάνησης, τόσο γοητευτικής και , ελπίζουμε, πλούσιας σ ενδείξεις και σκέψεις, μπορεί να αποτελέσουν τα καθαρά ελληνικά ή ελληνόμορφα τοπωνύμια ή ονομασίες περιοχών, όπως η πόλη Ούε ( Hue = Gue < Γαία ) το Λάος και η ονομασία των νησιών Γαλα – πάγος (Λευκός Βράχος ). Εν προκειμένω ο περιγραφές των αρχαίων , ως του Στράβωνος και του Πτολεμαίου, είναι πολύτιμη πηγή πληροφοριών για τα ταξίδια των Αρχαίων Ελλήνων στις περιοχές αυτές, που αφ’ εαυτών αποδεικνύουν ότι τους ήσαν γνωστές και επιβεβαιώνουν κι αυτές τα διάβα των Ελλήνων, που πολύ πιθανόν κατέληξε από την θαλάσσια αυτή οδό στην Χιλή, όπου εγκαταστάθηκαν και αναπτύχθηκαν οι Αραουκανοί και που σήμερα ομολογούν και μελετούν τη καταγωγή τους και προβάλουν και αναπτύσσουν την γλώσσα τους και σε πανεπιστημιακά ιδρύματα.

Αλλά ως τα πλέον σημαντικά όμως αντικείμενα της έρευνας αποδεικνύονται τα ονόματα των Αραουκανών . Και αυτά είναι αμιγώς ελληνικά . Ο κατάλογος ονομάτων που ακολουθεί, αντιστοιχίζει τα αραουκανικά ονόματα με τα αρχαιοελληνικά τους αρχέτυπα και αποτελείται από ονόματα προσωπικοτήτων .
Alkaman = Αλκαμένης
Allavilu = Αλλόφιλος
Alkapan = Αλκιφάνης
Andakolo = Αντίχορος
Antihuenu = Αντίγονος
Antivilu = Αντίφιλος ( παρατηρούμε την τροπή του φ σε β,όπως στην Μακεδονική διάλεκτο )
Antipulli = Αντίπυλος
Antimanki = Αντίμαχος
Antigaki = Αντίοχος
Antriti = Ανδρίτη ( αμαζόνα, ανδρογυναίκα)
Antilaf = Αντίλοχος
Antipan = Αντιφάνης
Glauka = Γλαύκη ( από το γλαυκός )
Ile = Ύλας, όνομα γνωστού Αργοναύτη
Kare = Χάρις
Kirio = Κύριος
Tome = Τομεύς
Krea = Κρέουσα
Krinno = Κρίνος ή Κρίνων
Napo = Νάπος ( από το νάπη =δάση, κοιλάδα, Αγ. Νάπα )
Pono = Πόνος ( από το πόνος = κόπος, έργον, μάχη )
Tropa = Τρόφος ( από το τροφός )
Karelao = Χαρίλαος
Epinapi = Επίνεφος ή Επίναπος ( νάπη = κοιλάδα, δάσος )
Kallopillan = Καλλιφίλων
Kallopan = Καλλιφάνης
Kallotane = Καλλιθάνης
Kallomalin = Καλλίμελος
Kallolanke = Καλλιλάμπης (π κ )
Kallolalangue = Καλλίλογος
Karenaipai = Χαρίνιππος
Karellanga = Χαρίλαμπος
Kedoman = Κηδομένης ( κήδος = μέριμνα, φροντίς )
Kalemante = Καλλιμάντης
Kelentara = Καλλιδωρος
Kaupolikan = Γεωπολυγένης
Kanio = Γεννίων ( = γενάρχης )
*Huenchulao = (Α)huenchulao = Αγησίλαος
Lientur = Λεόντωρ, Λέανδρος
Lemo- Lemo = Πτόλεμος ή Πτολεμαίος
Lautaro = Λαόδωρος
Lonko = Λόγγος
Nekuleo = Νικόλαος ( όνομα Σπαρτιατικό)
Maniqueo = Μενοικεύς
Mauropande = Μαυροπένθης
Melitaun = Μελιταίος
Melivilu = Μελίφιλος
Antupillan = Ανθοφίλων
Poepan = Ποοφάνης
Aliman = Αλιμένης
Elikura = Ελίκωρος
Leokano = Λεωγένης
Leokato = Λεωκράτης
Leochengo = Λεωσθένης
Nakto = Νυκτώ
Gualema = Γαιο(πτό)λεμος
Leokan = Λεωγένης
Lemo
κατά την έρευνα των ονομάτων έχουν επισημανθεί οι εξής καταλήξεις σε αντιστοιχία :
-kan = -γένης, -man = -μένης, -vilu = -φίλος, -katum = -κράτης, -pan = -φάνης, -an = -άνης, - huenu = -γονος, -
-puli = -πυλος, -gav = -γαίος, -gaki = -οχος, -manki = -μαχος,
-laf = -λοχος, -gueo = -κευς, -ande = -άνθης, - taro = -δωρος
- ante = αντης, -pai = -ίππος, - polikan = - πολυγένης.
· Στην γλώσσα των Αραουκανών είναι συχνή η αποκοπή ολόκληρων συλλαβών χάριν συντομίας. Το φαινόμενο αυτό θα το συναντήσουμε και σε άλλα ονόματα.

ΤΟ ΟΧΙ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΥ

Ένα ξεχωριστό ... αγώνα έπαιξαν από τις 28 Οκτωβρίου του 1940 και για περίπου πέντε χρόνια οι Έλληνες ποδοσφαιριστές της εποχής, οι οποίοι συμμετείχαν ενεργά στην μάχη κατά των κατακτητών και είχαν τον δικό τους φόρο αίματος κατά την διάρκεια της κατοχής.
Τα περιστατικά ηρωικών πράξεων των Ελλήνων παικτών εκείνη την περίοδο είναι πάρα πολλά και το gazzetta.gr κάνει μια μικρή αναφορά σε πολλούς από εκείνους που έδειξαν ότι το μαχητικό τους πνεύμα δεν περιοριζόταν στις «στενές» γραμμές ενός γηπέδου.

 Η ποδοσφαιρική σεζόν 1940-41 έλαβε νωρίς ..τέλος αφού σταμάτησε από τον Οκτώβριο και οι παίκτες των ομάδων πλέον έδιναν διαφορετικές «μάχες» από αυτές που είχαν συνηθίσει να δίνουν ως τώρα στα γήπεδα. Όπως είναι λογικό κάθε αθλητική δραστηριότητα διακόπηκε και τα περισσότερα γήπεδα χρησιμοποιούνταν ως νοσοκομεία ή αποθήκες. Οι περισσότερες ομάδες αναστέλλουν την λειτουργία τους και χρησιμοποιούνται μόνο για να δίνουν φιλικά ματς με τις δυνάμεις των στρατευμάτων κατοχής.

Η Ένωση Ελλήνων Αθλητών και η δράση των σωματείων

Δύο χρόνια μετά την έναρξη του πολέμου, οι Έλληνες αθλητές οργανώνονται στην ΕΕΑ με με στόχο τη βοήθεια των φυλακισμένων και των φυματικών αθλητών, που γέμιζαν τότε τα δωμάτια της «Σωτηρίας». Χάρη στο συγκεκριμένο σωματείο διοργανώνονταν αρκετοί φιλικοί ποδοσφαιρικοί αγώνες για φιλανθρωπικούς σκοπούς. Αξιέπαινη ήταν και η πρωτοβουλία του Πανιωνίου όπου έδωσε φιλικό παιχνίδι και τα έσοδα πήγαν για την επισκευή του αντιτορπιλικού «Έλλη». Αξίζει να σημειωθεί ότι κατά την διάρκεια του πολέμου επιστρατεύονται 150 μέλη των «κυανέρυθρων».

Το.. αντιστασιακό ντέρμπι ΠΑΟ-ΑΕΚ

Βρισκόμαστε την άνοιξη του 1942 και ο Παναθηναϊκός αντιμετωπίζει την ΑΕΚ σε φιλικό παιχνίδι στην Λεωφόρο Αλεξάνδρας (είχε επιταχθεί από τους Γερμανούς) η οποία έχει γεμίσει από 15.500 θεατές. Οι παίκτες των δύο ομάδων είχαν κανονίσει μεγάλο μέρος από τα έσοδα να πάνε στο νοσοκομείο της Σωτηρίας όπου νοσηλεύονταν εκατοντάδες αθλητές. Ωστόσο κάπου εκεί μπήκε ο ...δάκτυλος του Γερμανού κατακτητή καθώς οι Γερμανοί όρισαν έναν Αυστριακό διαιτητή ο οποίος ήταν αξιωματικός των δυνάμεων κατοχής. Επιπλέον δεν τους επιτράπηκε να πάρουν μέρος από τα έσοδα. Η συγκεκριμένη εξέλιξη δεν άρεσε τόσο στον αρχηγό του Παναθηναϊκού Κρητικό όσο και του «δικέφαλου» Κλεάνθη Μαρόπουλου όπου και αποφάσισαν να μην αγωνιστούν . Χαρακτηριστικές είναι οι μαρτυρίες του Μαρόπουλου όπου θυμάται «Βγήκαμε στον αγωνιστικό χώρο και οι δύο ομάδες μαζί, χαιρετίσαμε τους φιλάθλους, κι αντί ν’ αρχίσουμε τον αγώνα, ανεβήκαμε στις εξέδρες κι αρχίσαμε να εξηγούμε στον κόσμο τι ακριβώς είχε γίνει. Ο κόσμος δέχτηκε τις εξηγήσεις μας. Αυτό που επακολούθησε δεν μπορούσαμε να το φανταστούμε. Αγανακτισμένοι οι φίλαθλοι όρμησαν στον αγωνιστικό χώρο και κυριολεκτικά δεν άφησαν τίποτε όρθιο. Οι ξύλινες εξέδρες ξηλώθηκαν, τα δοκάρια ξεριζώθηκαν, συνθήματα υπέρ των ποδοσφαιριστών.Τα επεισόδια πήραν έκταση και γρήγορα σχηματίστηκε αντιφασιστική διαδήλωση, που έφτασε μέχρι την Ομόνοια. Οι φίλαθλοι-διαδηλωτές διαλύθηκαν μόνο με την εμφάνιση των γερμανικών δυνάμεων Κατοχής...»

α θύματα του πολέμου

Εκείνη την εποχή σύμφωνα με τις μαρτυρίες την καλύτερη ομάδα φέρεται ότι την είχε η ΑΕΚ η οποία είχε κατακτήσει τα πρωταθλήματα τις χρονιές 1939 και 1940 και ο πόλεμος ανέκοψε την πορεία της. Εκείνη την εποχή αγωνίζονταν στην «Ένωση» ποδοσφαιριστές όπως ο Κλέανθος Μαρόπουλος και ο Σπύρος Κοντούλης ο οποίος και σκοτώθηκε καθ οδόν για τον τοίχο της Καισαριανής. Πήδηξε από το καμιόνι όπου τον μετέφεραν μαζί με άλλους αιχμαλώτους και σκοτώθηκε από τα Γερμανικά πυρά τον Ιούνιο του 1944. Ένα μεγάλο όνομα της ποδοσφαιρικής εποχής ήταν ο Μίμης Πιερράκος του Παναθηναϊκού ο οποίος χάθηκε στα τέλη Νοεμβρίου του 1940 στην μάχη του Πόγραδετς. Ο τάφος του άλλοτε άσου του «τριφυλλιού» βρέθηκε δέκα χρόνια αργότερα στα Ηπειρωτικά σύνορα από παλιούς του συμπαίκτες και τον έφεραν στην Αθήνα. Η οικογένεια του ΠΑΟΚ έχασε και αυτή έναν δικό τους ποδοσφαιριστή καθώς τον Γενάρη του 1941 σκοτώθηκε στην Κλεισούρα ο Νίκος Σωτηριάδης του ΠΑΟΚ. Τις δικές του απώλειες είχε και ο Ολυμπιακός Βόλου με τους «ερυθρόλευκους» να θρηνούν τρία παληκάρια του ον Κυριάκο Μαυραντζούλη στην μάχη της Κλεισούρας και τους Νίκο Μαλαβέτα και Φάνη Σωτηρίου, που βρήκαν τραγικό θάνατο στη διάρκεια της κατοχής. Συγκινητική είναι η ιστορία του ποδοσφαιριστή του Ολυμπιακού Νίκου Γόδα ο οποίος λίγο πριν εκτελεστεί στο νησάκι Λαζαρέτο στην Κέρκυρα ζήτησε και φόρεσε την εμφάνιση του Ολυμπιακού λίγο πριν αφήσει την τελευταία του πνοή.

Ξεχωριστά κατορθώματα

Οι αθλητές δεν ήταν απλά μέλη των ελληνικών στρατιωτικών δυνάμεων αλλά μερικοί από αυτούς είχαν φτιάξει τις δικές τους αντιστασιακές ομάδες όπως αυτή του αθλητή του Ηρακλή Γιώργου Ιβανόφ (από αυτόν πήρε το όνομα του το γήπεδο μπάσκετ των «κυανόλευκων»). Σε αυτή συμμετείχε και ο Μιχάλης Παπάζογλου του Παναθηναϊκού. Μάλιστα ο αθλητής του «τριφυλλιού» συνελήφθη και δραπέτευσε λίγο αργότερα με την βοήθεια των Καλαφάτη και Γιαννάτου (Ιδρυτές του Παναθηναϊκού σε ποδόσφαιρο και μπάσκετ αντίστοιχα).

Η ομάδα έδινε πληροφορίες στους 'Αγγλους και οργάνωνε σαμποτάζ. Κατάφεραν με συνεργάτες στο ναύσταθμο να καταστρέψουν 30 αεροπλάνα των Γερμανών και να βυθίσουν με νάρκες τρία ελαφρά πολεμικά πλοία. Τον δικό του ξεχωριστό ρόλο στην αντίσταση έπαιξε και ο διευθυντής του γηπέδου της Λεωφόρου Αλεξάνδρας Αντώνης Βρεττός ο οποίος είχε μετατρέψει κάποιους απρόσιτους χώρους του γηπέδου σε χώρους αντίστασης όπου μαζεύονταν και άκουγαν τα νέα από «λαθραία» ραδιόφωνα.Όμως μια πράξη του Βρεττού που πέρασε στην ιστορία είναι η ύψωση της Σημαίας της Ελευθερίας στο γήπεδο της Λεωφόρου.

Στις 8 Οκτωβρίου του 1944 λίγο πριν από την αποχώρηση των Γερμανών στην Αθήνα, περίοδο κατά την οποία οι βασανισμοί πατριωτών είχαν ενταθεί στις φυλακές Αβέρωφ απέναντι από το γήπεδο, οι Αθηναίοι διάβασαν έκπληκτοι έξω από τη Λεωφόρο την ανακοίνωση: «Την προσεχή Κυριακή μέγας ποδοσφαιρικός αγών Παναθηναϊκού - Αγγλικής Αεροπορίας. Ζήτω η Ελευθερία».

Ελληνοιταλικό πρωτάθλημα στην Σάμο

Η Σάμος ήταν κομβικό γεωγραφικό σημείο για τις Ιταλικές κατοχικές δυνάμεις για αυτό τον λόγο και είχαν στείλει 25.000 Ιταλούς στρατιώτες. Οι «γείτονες» είχαν δημιουργήσει ένα εσωτερικό πρωτάθλημα από τις εξής ομάδες : «Αλτελιρία», «Τζένιο», «Κουαρτιέρο», «Σουσουστέντσα», Υγειονομική ομάδα, και στο Καρλόβασι η «Οττάβα». Με αυτές διασταύρωναν συχνά πυκνά τα ξίφη τους οι Ελληνικές ομάδες Βάθυλος και Απόλλων.

Ο ΤΟΥΡΚΙΚΟΣ ΣΤΟΛΟΣ ΣΤΟ ΣΟΥΝΙΟ

Είναι απίστευτος ο στρουθοκαμιλισμός της ελληνικής κυβέρνησης στις πρόσφατες δηλώσεις του Τούρκου ΥΠΕΞ, ο οποίος επιβεβαίωσε ότι η υφαλοκρηπίδα του Αιγαίου δεν είναι η μόνη διαφορά μεταξύ των δύο χωρών.

Αξίζει να σημειωθεί το σχόλιο του Τούρκου ΥΠΕΞ για τις συχνές επισκέψεις των πλοίων του τουρκικού Ναυτικού στην περιοχή του Σουνίου όπου κατά τα λεγόμενα του «οι πλόες που πρόσφατα ακολούθησαν τα πολεμικά μας πλοία στο Αιγαίο είναι απολύτως σύμφωνοι με το διεθνές δίκαιο και την εθιμική πρακτική».

Ο ίδιος δε δεν παρέλειψε να κατηγορήσει τα ελληνικά ΜΜΕ ότι διόγκωσαν το ζήτημα χωρίς λόγο.
Την ίδια στιγμή αυτός ο μάγος της «απονεύρωσης και χειραγώγησης» του αντιπάλου, προτείνει την αμοιβαία μείωση των στρατιωτικών δαπανών, τη στιγμή που το 2009 η Τουρκία δαπάνησε 4 δις δολάρια για την αγορά νέων οπλικών συστημάτων ενώ το 2008 το ποσό αυτό ήταν 3,5 δις δολάρια.
Μετά από αυτά το ερώτημα που τίθεται είναι απλό. Πως μπορεί να γίνει πραγματικότητα μία τέτοια πρόταση, όταν η Τουρκία προμηθεύτηκε ή έχει προγραμματίσει να προμηθευτεί μέσα σε χρονικό διάστημα λίγων ετών τα ακόλουθα οπλικά συστήματα:
4 ιπτάμενα ραντάρ
4 αεροσκάφη ηλεκτρονικού πολέμου
2 ιπτάμενα κέντρα διοίκησης
30 μαχητικά F-16
100 μαχητικά stealth JSF
1 κατασκοπευτικό δορυφόρο
8 κορβέτες
6 αντιτορπιλικά AAW
1 Ελικοπτεροφόρο
16 περιπολικά ανοικτής θαλάσσης
4 κορβέτες για το Λιμενικό Σώμα
8 αποβατικά σκάφη LCT
2 αποβατικά πλοία LST
6 υποβρύχια Τ214ΤΝ
127 ελικόπτερα γενικής χρήσης
51 επιθετικά ελικόπτερα
250 νέα άρματα μάχης εγχώριας ανάπτυξης και κατασκευής
54 πλωτές επιθετικές αμφίβιες γέφυρες
100 τουλάχιστον βαλλιστικούς πυραύλους Yildirim

Πως μπορεί να εφαρμοστεί αυτή η πρόταση, όταν η τουρκική πολεμική βιομηχανία υπάρχει χάρις στις αγορές οπλικών συστημάτων των τουρκικών Ενόπλων Δυνάμεων. Πως μπορούμε να πιστέψουμε τα λόγια του Τούρκου ΥΠΕΞ όταν ο σχεδιασμός του τουρκικού κράτους για τον τομέα της άμυνας μέχρι το 2023 περιλαμβάνει την αύξηση των αμυντικών δαπανών από 130 δολάρια/άτομα το 2002 στα 534 δολάρια/άτομο το 2023.
Πως μπορεί να εφαρμοστεί αυτή η «δελεαστική» πρόταση, όταν η πρόβλεψη για τον τουρκικό αμυντικό προϋπολογισμό του 2023 είναι αυτός να φτάσει τα 48 δις δολάρια. Πόση πειστικότητα έχουν τα λόγια του Νταβούτογλου όταν στόχος του τουρκικού κράτους είναι το 2023 είναι να απασχολούνται 60.000 εργαζόμενοι στην πολεμική βιομηχανία της χώρας από τις 25.000 που ήταν το 2002
Για άλλη μία φορά η Ελλάδα έπεσε στην παγίδα των ΜΟΕ, συμφωνώντας στην υλοποίηση σειράς μέτρων που μάλλον θα προκαλέσουν τον γέλωτα και τον σκεπτικισμό των Ελλήνων πολιτών παρά το αισιοδοξία τους για το μέλλον.
Προτάσεις όπως η σύσταση ενός Συμβουλίου Υψηλής Συνεργασίας με 10 Έλληνες και 10 Τούρκους Υπουργούς μάλλον απορία προκαλούν στους Έλληνες πολίτες. Είναι χαρακτηριστικό ότι ούτε η ηττημένη μεταπολεμική Γερμανία που προσπαθούσε να διώξει από πάνω της το ναζιστικό παρελθόν, δεν δημιούργησε μία τέτοια επιτροπή κατά τη διάρκεια του φημισμένου γερμανογαλλικού άξονα συνεργασίας.
Πόσο δε στην περίπτωση της Ελλάδας όπου οι Τούρκοι υπουργοί αυτής της ελληνοτουρκικής Επιτροπής θα είναι οι ίδιοι οι υπουργοί που με τις πολιτικές τους θα κάνουν ότι μπορούν για να θέσουν υπό τον έλεγχο της Άγκυρας τη Θράκη, τα νησιά του Αν Αιγαίου. Θα είναι οι ίδιοι οι άνθρωποι που στέλνουν καθημερινά δεκάδες λαθρομετανάστες στην Ελλάδα αποβλέποντας στην μελλοντική τους πολιτική «αξιοποίηση».
Πριν από 77 χρόνια η ναζιστική Γερμανία ακολούθησε μία πολύ απλή και συνάμα αποτελεσματική πολιτική έναντι της Αυστρίας. Για πέντε χρόνια η Γερμανία έπαιζε με τα νεύρα των αυστριακών. Την μία φορά η Γερμανία, με διάφορες ενέργειες και επεισόδια έστελνε μηνύματα για επικείμενη εισβολή στην Αυστρία, η οποία αμέσως κινητοποιούσε τον αυστριακό Στρατό για να υπερασπίσει τη χώρα.
Αντί όμως για εισβολή ακολουθούσε μία περίοδος χαλάρωσης από την πλευρά της Γερμανίας και μια περίοδος επίθεσης φιλίας προς την Αυστρία με ειρηνικά συνθήματα, τα οποία εφησύχαζαν τους αυστριακούς. Μετά ακολουθούσε πάλι ένταση μεταξύ των δύο χωρών με τους Γερμανούς να στέλνουν πάλι μηνύματα εισβολής και μετά πάλι ακολουθούσε χαλάρωση.
Στο τέλος και μετά από πέντε χρόνια συνεχόμενων εναλλαγών, η συνείδηση και οι αντιστάσεις των αυστριακών μούδιασαν απονευρώθηκαν, ρίχνοντας έτσι τις αντιστάσεις τους. Την ίδια στιγμή η παγκόσμια κοινή γνώμη αδιαφορούσε πια για το παιχνίδι της Γερμανίας με τους ταλαίπωρους αυστριακούς. Έτσι αφού οι αντιστάσεις των αυστριακών είχαν πέσει και αφού η τότε παγκόσμια κοινή γνώμη είχε κουραστεί από αυτό το γερμανικό παιχνίδι και τις διαμαρτυρίες των αυστριακών, η Γερμανία βρήκε την κατάλληλη ευκαιρία και εισέβαλε ανενόχλητη στην Αυστρία. Τα υπόλοιπα είναι γνωστά.
Ίσως τελικά αυτή την πολιτική να ακολουθεί η Τουρκία τα τελευταία 36 χρόνια και εμείς δεν το έχουμε αντιληφθεί. Οι πρόσφατες αναπάντητες από την Ελλάδα αεροπορικές και ναυτικές τουρκικές προκλήσεις, σηματοδοτούν την πλήρη αποθράσυνση της Τουρκίας και την σταδιακή μείωση των ελληνικών αντανακλαστικών σε αυτές. Τα δε ΜΟΕ που συμφώνησαν ο Έλληνας ΑΝΥΠΕΞ και ο Τούρκος ΥΠΕΞ οδηγούν την Ελλάδα σε μία νέα εποχή που δυστυχώς αποδεικνύει ότι η δορυφοριοποίηση της χώρας πλησιάζει όσο ποτέ άλλοτε.
Τμήμα αναλύσεων defencenet.gr

Ο ΜΕΓΑΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ

Ευτυχώς που υπάρχουν ακόμη άξιοι πρεσβευτές μας στο εξωτερικό!

Διαßάστε πως ένας Έλληνας στον ΟΗΕ έβαλε τα πράγματα στη θέση τους και άφησε άφωνους τους συνομιλητές του.
"Ένα λαµπρό υπόδειγµα ρητορικής και πολιτικής από πρόσφατη συνεδρίαση των Ηνωμένων Εθνών,
που έκανε τη διεθνή κοινότητα να χαμογελάσει: Ο λόγος του Έλληνα εκπροσώπου στα ΗΕ.
«Πριν ξεκινήσω, θέλω να σας πω κάτι για τον Μέγα Αλέξανδρο. Όταν δάµασε τον Βουκεφάλα , κατά τον
γυρισµό του και περνώντας τον Αξιό και ßλέποντας το νερό, σκέφτηκε ότι ήταν µια καλή
ευκαιρία για µπάνιο.
Έßγαλε λοιπόν τα ρούχα του, τα...ακούµπησε στον ßράχο και µπήκε στο νερό.
Όταν ßγήκε και θέλησε να ντυθεί, τα ρούχα του είχαν εξαφανιστεί.
Τα είχε κλέψει ένας Σλάßος της Μακεδονίας.»
Τότε πετάχτηκε οργισµένος ο Σλαßοµακεδόνας εκπρόσωπος της ΠΓΔΜ κι άρχισε να φωνάζει
«Τι είναι αυτά που λες; Οι Σλάßοι δεν ήταν εκεί, τότε.»
Οπότε ο Έλληνας εκπρόσωπος χαµογέλασε και είπε:
«Τώρα που το ξεκαθαρίσαµε αυτό, µπορώ να ξεκινήσω την οµιλία µου...»!

ΟΡΦΙΚΑ Απόλλωνος Θυμίαμα

1821

Προειδοποίησις εις τας ευρωπαϊκάς αυλάς, εκ μέρους του φιλογενούς αρχιστρατήγου των Σπαρτιατικών στρατευμάτων, Πέτρου Μαυρομιχάλη, και της Μεσσηνιακής Συγκλήτου»

...Εν ενί απεφασίσαμεν ή να ελευθερωθώμεν, ή να αποθάνωμεν.λόγω* , όλοι  Τούτου ένεκεν προσκαλούμεν επιπόνως την συνδρομήν και βοήθειαν όλων των εξευγενισμένων ευρωπαϊκών γενών, ώστε να δυνηθώμεν* να φθάσωμεν ταχύτερον εις τον ιερόν και δίκαιον σκοπόν μας και να λάβωμεν τα δίκαιά μας, να αναστήσωμεν το τεταλαιπωρημένον ελληνικόν γένος μας. Δικαίω τω λόγω* η μήτηρ μας Ελλάς, εκ της οποίας και υμείς εφωτίσθητε, απαιτεί ως εν τάχει την φιλάνθρωπον συνδρομήν σας, και δια χρημάτων και δια
όπλων, και δια συμβουλής...1821: Μαρτίου 23 εν
Καλαμάτα.
* Εν ενί λόγω = με μια λέξη.
*να δυνηθώμεν= να μπορέσουμε.
* Δικαίω τω λόγω=δικαίως.
Ιστορία Ελληνικού Έθνους (ΙΕΕ), τόμος ΙΑ΄, σ. 90, Αθήνα 1970-1978.
Ο Πετρόμπεης (Πέτρος)
Μαυρομιχάλης.
Η ιστορική προκήρυξη της 23ης Μαρτίου 1821.

Το χειρόγραφο αυτό είναι το μοναδικό έγγραφο που έστειλαν οι Έλληνες στις ΕυρωπαϊκέςΑυλές.
 Βρέθηκε στα Βρετανικά Κρατικά Αρχεία.
Η ελληνική «προειδοποίηση» βρήκε τους εκπροσώπους των Μεγάλων Δυνάμεων να συνεδριάζουν, στο Λάιμπαχ, για να σταματήσουν
νέα επαναστατικά κινήματα στην Ιταλία και την Ισπανια.
Οι ισχυρές χώρες ήθελαν να διατηρήσουν την πολιτική δύναμή τους στην Ευρώπη μετά τη νίκη κατά του Ναπολέοντα το 1814 και το συνέδριο της Βιέννης. Με άλλα λόγια προσπαθούσαν να ενισχύσουν τη μοναρχία.
Γι’ αυτό τον λόγο οι Μεγάλες Δυνάμεις, που ήταν η Ρωσία, η Αυστρία, η Πρωσία, η Αγγλία και η Γαλλία, συγκρότησαν τη γνωστή Ιερή Πενταπλή ή Ευρωπαϊκή Συμμαχία. Οργάνωναν, μάλιστα, συχνές συναντήσεις για να εμποδίζουν τις νέες επαναστάσεις.
Η Ελληνική Επανάσταση δεν μπορούσε να αφήσει αδιάφορες τις ισχυρές χώρες. Πρώτον, γιατί η γεωγραφική θέση της Ελλάδας ανάμεσα σε τρεις ηπείρους, στην Ευρώπη, την Ασία και την Αφρική, ήταν σημαντική για την οικονομία τους. Δεύτερον, η διάλυση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας θα δημιουργούσε αλλαγές στην περιοχή. Στην αρχή, λοιπόν, οι Μεγάλες Δυνάμεις άφησαν την Οθωμανική Αυτοκρατορία να αντιμετωπίσει μόνη της την Ελληνική Επανάσταση.
Ακόμη και η Ρωσία, που είχε αναγνωρισθεί ως προστάτιδα των Ορθοδόξων, που ζούσαν στα εδάφη της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, καταδίκασε την Ελληνική Επανάσταση.

 Η Οθωμανική Αυτοκρατορία δεν κατάφερε να σταματήσει την Ελληνική Επανάσταση. Πρώτη η Ρωσία άλλαξε στάση. Έτσι και οι υπόλοιπες Μεγάλες Δυνάμεις πήραν, σιγά-σιγά, το μέρος των επαναστατημένων Ελλήνων.
Φοβόντουσαν μήπως το ελληνικό κράτος θα υποστήριζε τα ρωσικά συμφέροντα. Παράλληλα με αυτούς τους λόγους, κάποια γεγονότα βοήθησαν στο να αλλάξει πολιτική και η Ιερά Συμμαχία απέναντι στην Ελληνική Επανάσταση.
Πρώτα, ο απαγχονισμός του Πατριάρχη Γρηγορίου Ε΄ στην Κωνσταντινούπολη και οι διώξεις κατά των ορθοδόξων χριστιανών προκάλεσαν ένταση στις ρωσο- τουρκικές σχέσεις. Έπειτα, ο νέος υπουργός εξωτερικών της Αγγλίας Γεώργιος Κάνιγκ, που είχε φιλελληνικά αισθήματα, βοήθησε να αναγνωρίσουν τα ξένα κράτη τους επαναστατημένους Έλληνες, ως εμπόλεμο έθνος.

Η ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΟΡΟΛΟΓΙΑ

Γιατί χρειάζεται ελληνική ορολογία σε οποιοδήποτε τομέα
Το παρόν κείμενο αποτελεί σύντομη απάντηση σε κείμενο κάποιου μέλους ενός διαδικτυακού φόρου προγραμματιστών όπου υποστηρίζεται να μην αποδίδονται στα ελληνικά οι όροι της πληροφορικής, άποψη που δυστυχώς βρίσκει απήχηση στον κύκλο των πληροφορικών-προγραμματιστών.

1. Η ανάπτυξη κάθε γλώσσας έτσι ώστε να μπορεί να περιγράφειτον σύγχρονο κόσμο (με την οποιαδήποτε νέα γνώση σε οποιονδήποτε τομέα) είναι προϋπόθεση, είναι ο μόνος τρόπος, για να παραμείνει η γλώσσα «ζωντανή» (ο τομέας της πληροφορικής δεν εξαιρείται, ούτε έχουν ιδιαίτερες ανάγκες και χρειάζονται ιδιαίτερη μεταχείριση οι επιστήμονές του).

2. Για να εξασφαλιστεί το 1. πρέπει η κάθε γλώσσα να έχει όρους
(μονολεκτικούς ή πολυλεκτικούς) δικούς της, δηλαδή στο σύστημά της (γραμμένους με το αλφάβητό της) είτε αυτοί έχουν δημιουργηθεί από γλωσσικά στοιχεία δικά της είτε από «δάνεια» στοιχεία από άλλες γλώσσες (η σκάλα, η πόρτα, το πιάνο, το καλαμπόκι, το κοκορέτσι, η φλογέρα, το στούντιο, το τέμπο – και πολλά άλλα –είναι δάνεια στην ελληνική. Τα περισσότερα από αυτά έχουν ενσωματωθεί πλήρως στο σύστημα της ελληνικής γλώσσας, ενώ άλλα όπως τα δύο τελευταία είναι άκλιτα. Όλα όμως γράφονται στο ελληνικό αλφάβητο! Δεν γράφονται ιταλικά scala, porta, piano, studio, tempo ούτε αλβανικά kalamboc, kokorets, flojere!). Καμιά γλώσσα τα δάνειά της δεν τα γράφει σε άλλο αλφάβητο. Ένα απτό παράδειγμα: Αυτή τη στιγμή, στο αγγλικό διαδικτυακό λεξικό
Wiktionary (http://en.wiktionary.org/wiki/hardware) το λήμμα hardware έχει τις παρακάτω διαγλωσσικές αντιστοιχίες:
• Croatian: sklopovlje n.,
hardver m.
• Czech: hardware m.
• Danish: hardware c.,
maskinel n., isenkram
(slang)
• Japanese: ハードウェア
(hādowea), ハード (hādo)
• Korean:
하드웨어 (hadeuweeo)
• Finnish: rauta (slang),

laitteisto
• French: matériel m.
• German: Hardware f.
• Greek: υλισμικό n.
• Irish: crua-earraí m. pl.
• Italian: hardware m.
• Norwegian: maskinvare m.
• Portuguese: hardware m.
• Serbian: sklopovlje,
čvrstovlje, tvrdovlje,
strojevina, tvrdotvorina
• Sindhi: يرگويپڻڳ
• Swedish: hårdvara c.
Οι γλώσσες που, φαινομενικά, έχουν δανειστεί το «hardware» αναλλοίωτο είναι γιατί μπορούν και το γράφουν έτσι στο αλφάβητό τους, αλλά ακόμα και έτσι, το γράφουν σύμφωνα με τους κανόνες τους. Για παράδειγμα, στα γερμανικά το αρχικό «h» είναι κεφαλαίο (γιατί στη γερμανική όλα τα ουσιαστικά αρχίζουν με κεφαλαίο γράμμα). Ύστερα, βλέπει κανένας τα γένη: Σε άλλες γλώσσες είναι αρσενικό (m), σε άλλες θηλυκό (f), σε άλλες ουδέτερο (n) και σε άλλες κοινό (c.) και αυτό έχει προσαρμοστεί σε γλωσσικούς κανόνες της κάθε γλώσσας.
Δεν είναι ελληνική γλώσσα αυτή: «Πατάς start, ύστερα shutdown και μετά restart για να κάνεις restarting το computer σου»! Αν καταλήξουμε ότι δεν έχει λέξεις η ελληνική γλώσσα για να αποδώσει τις έννοιες των αγγλικών λέξεων αυτής της πρότασης και θα πρέπει να τις δανειστούμε από την αγγλική, πρέπει να την δούμε την πρόταση έτσι: «Πατάς σταρτ, ύστερα σάτνταουν και μετά ριστάρτ για να κάνεις ριστάρτινγκ το κομπιούτερ σου»! ή κάπως έτσι: «Πατάς σταρτάρισμα, ύστερα σατνταουνάρισμα και μετά ρισταρτάρισμα για να κάνεις ρισταρτάρισμα τον κομπιούτορά σου»! Και τον «αντικειμενοστρεφή προγραμματισμό» να τον δούμε ως «όμπτζεκτ οριέντεντ προγράμμινγκ» ή ως «ομπτζεκτικό οριενταρισμένο προγραμματισμό»!
Προφανώς, άλλο: διδάσκομαι, μαθαίνω και μιλώ στην επιστήμη μου αγγλικά ή γαλλικά ή γερμανικά – που βέβαια δεν το κάνουν μόνο οι προγραμματιστές – για να επικοινωνήσω διεθνώς, για να υποβάλω εργασίες μου που θα τις διαβάσουν και θα τις αξιολογήσουν ξενόγλωσσοι κριτές και θα τις δημοσιεύσω σε διεθνή επιστημονικά περιοδικά, και άλλο: μεταφέρω στη γλώσσα μου τη σύγχρονη γνώση (που σε τελευταία ανάλυση) είναι χρέος κάθε επιστήμονα που σέβεται τη γλώσσα του!

3. Όσο για τις γλώσσες προγραμματισμού – εντολές, παρά-μετροι, συμβολισμοί κτλ. – αυτά δεν «μεταφράζονται». Ούτε η οποιαδήποτε «μετάφρασή» τους συμβάλλει ουσιαστικά στην ανάπτυξη της γλώσσας. Για το «σχολιαστικό» μέρος μπορεί να συζητήσει κανένας. Βέβαια, δεν αποκλείει κανένας την ανάπτυξη «προγραμματιστικής» τεχνογνωσίας και σε άλλη γλώσσα εκτός της αγγλικής, αλλά αυτό θα είναι δημιουργία μιας γλώσσας προγραμματισμού από την αρχή και όχι «μετάφραση» της τάδε γλώσσας.
Είναι σαν να γράφουμε στη χημεία την αντίδραση HCl + NaOH 􀃎NaCl + H2O ως εξής: ΥΧλ + ΝαΟΥ 􀃎 ΝαΧλ + Υ2Ο.
Δεν νομίζω ότι η γραφή της αντίδρασης με αυτόν τον τρόπο προσθέτει τίποτε στην ελληνική γλώσσα. Σημασία έχει, σε όλο το σχετικό κείμενο της χημείας, τα ονόματα των στοιχείων και των ενώσεων να είναι ελληνικά (υδρογόνο, χλώριο, νάτριο, οξυγόνο, υδροχλώριο, καυστικό νάτριο, χλωριούχο νάτριο και νερό), άσχετο αν π.χ. το χλώριο είναι δάνειο από το γαλλικό chlore που αυτό με τη σειρά του είναι δάνειο από το αρχαιοελληνικό επίθετο χλωρός με τη σημασία «πρασινοκίτρινος» (βλέπε Λεξικό Τριανταφυλλίδη
http://www.komvos.edu.gr/dictionaries/dictonline/DictOnLineTri.htm)».

Κ.Β.

Η ΠΑΛΑΙΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΓΛΩΣΣΑΣ

Αποδείξεις της παλαιότητας της Ελληνικής γλώσσας και γραφής
Στη σκέψη «Πόσο παλιά είναι η Ελληνική Γλώσσα», αυθόρμητα θεωρούμε ότι η Ελληνική γλώσσα είναι τόσο παλιά όσο είναι και τακείμενα που γράφτηκαν με το αλφάβητο (7ος – 8ος π.Χ αιώνας,
Ομηρικά Έπη, έργα του Ησιόδου).

Η αρχαιολογική σκαπάνη,
όμως, έφερε στο φως, στις αρχές του 20ού αιώνα, τις πινακίδες
της Γραμμικής Β [ο Α. Έβανς, στην Κρήτη, ο Κ. Μπλέγκεν στη
Πύλο, κι άλλοι ερευνητές αργότερα, στα Χανιά (1973), στις
Μυκήνες (δεκαετία του ‘50), στην Τίρυνθα (δεκαετία του ’70), στην
Θήβα, στην Κέα και αλλού]. Αυτές, μάλιστα, της Θήβας ήταν και οι πολυπληθέστερες που ανακαλύφτηκαν σε τοποθεσία πάνω απότον Ισθμό της Κορίνθου.
Ο αρχιτέκτονας Μ. Βέντρις με τη βοήθεια του ΕλληνιστήΤσάντγουϊκ, αποκρυπτογράφησε την Γραμμική Β, το 1952 καιαπέδειξε ότι η γλώσσα που κρυβόταν πίσω από την Γραμμική Β,ήταν η Ελληνική γλώσσα. Υπόψη ότι μέχρι τότε η διεθνής
επιστημονική κοινότητα δεν δεχόταν ότι υπήρχαν Έλληνες και κατά
συνέπεια ούτε και μιλιόταν στην Ελλάδα η Ελληνική πριν από το
1000 π.Χ.Η κρατούσα άποψη σήμερα είναι ότι οι πινακίδες της Γραμμικής Β,
δεν είναι παλαιότερες του 1400 π.Χ. Τόσο οι πινακίδες της Κρήτης
όσο και οι πινακίδες της Πύλου γράφτηκαν από τους Μυκηναίους.
Έτσι βγήκε και το ασφαλές συμπέρασμα ότι οι Μυκηναίοι (Αχαιοί)
μιλούσαν κι έγραφαν Ελληνικά.
Οι πινακίδες της Γραμμικής Β από την Κρήτη είναι και οι παλαιότερες και ανέρχονται στις 3000 περίπου. Οι αντίστοιχες της
Πύλου προέρχονται από μία συγκεκριμένη χρονική στιγμή.
Κάποιαν άνοιξη κοντά στο 1200 π.Χ. το ανάκτορο της Πύλου καταστράφηκε από φωτιά, οι πινακίδες (περίπου 1300 τοναριθμό), κατασκευασμένες από νωπό άργιλο που απλά είχε
στεγνώσει στο ήλιο, ψήθηκαν, σκλήρυναν κι έτσι διατηρήθηκαν
μέχρι που τις έφερε στο φως η σκαπάνη των αρχαιολόγων (1939).
Ο Α. Έβανς, πρώτος διατύπωσε την άποψη, που ισχύει ακόμα και
σήμερα, ότι δηλ. στο χρονικό διάστημα 1900 – 1200 π.Χ.αναπτύχθηκαν στην Κρήτη τρία είδη γραφής, η εικονογραφική ήιερογλυφική (pictographic), η Γραμμική Α και η Γραμμική Β [3].
Άποψη του Τσάντγουϊκ είναι ότι οι Έλληνες δανείστηκαν από την
Κρήτη τα σύμβολα της Γραμμικής Β και τα προσάρμοσαν στηνγλώσσα τους [1] (δηλ. κάτι ανάλογο με τη χρήση του Λατινικούαλφαβήτου από διάφορους λαούς που μιλούσαν διαφορετικές
γλώσσες). Σε άλλο σημείο του βιβλίου του [1] υποστηρίζει ότι στηΠύλο η Ελληνική «θα πρέπει να λαλούνταν πολλούς αιώνες πριναπό την εποχή των πινακίδων».
Η Γραμμική Β είναι μια συλλαβική γραφή δηλ. κάθε σύμβολο αποδίδει μία συλλαβή. Σύμφωνα με τον κατάλογο που δημοσίευσε ο Αμερικανός E. L. Bennett (1952), τα συλλαβογράμματα της
Γραμμικής Β είναι 87. Σήμερα είναι αποδεκτό ότι δεν είναι περισσότερα από 90 [2]. Στα κείμενα, τα σύμβολα, χρησιμοποιούνται ως συλλαβογράμματα και ως ιδεογράμματα [3].
Γραφόταν δε από τα αριστερά προς τα δεξιά.Στην πλειοψηφία τους οι πινακίδες της Γραμμικής Β, είναι λογιστικέςκαταγραφές των τοπικών ανακτόρων της Κρήτης και της Πύλου.
Μέσα από τις πινακίδες μας μεταφέρονται περισσότερα από 150 κύρια ονόματα, ανδρικά ή γυναικεία, πολλά από τα οποία απαντώνται στα Ομηρικά έπη καθώς και στους μετέπειτα αιώνες(π.χ. Ιδομενεύς, Αιγεύς, Δευκαλίων, Αμφιμήδης, Τριπτόλεμος, κ.ά.),και πλήθος τοπωνυμίων (περίπου 200 όπως Κνωσός, Φαιστός,Ρίον, Κυδωνία, κ.ά.).
Το χρησιμοποιηθέν σύστημα αρίθμησης ήταν το δεκαδικό και έχουνκαταγραφεί αγαθά σε ποσότητες που δηλώνονται με πενταψήφιοαριθμό.
Οι πινακίδες μας μετέφεραν πλήθος επαγγελμάτων για άνδρες καιγυναίκες (π.χ. κναφεύς, δουροτόμος δηλ. ξυλουργός, χαλκεύς,ποιμήν, κυανουργός δηλ. τεχνίτης του λαζουρίτη, μελέτρια δηλ. αλέστρια, λοετροχόος δηλ. λουτροκόμος, κ.ά.) ή αξιωμάτωνανθρώπων της εποχής π.χ. άναξ, βασιλεύς, επέτας δηλ.ακόλουθος, κορετήρ δηλ. κυβερνήτης, λαγέτας δηλ. ηγέτηςστρατού, κ.ά., πράγμα που δηλώνει μιαν οργανωμένη κοινωνία.
Από τη μελέτη του γραφικού χαρακτήρα διαπιστώθηκαν περίπου 70γραφείς στην Κρήτη και 40 περίπου στην Πύλο.
Η χρησιμοποιούμενη γλώσσα των πινακίδων περιέχει, κατά τους ειδικούς, στοιχεία της δωρικής διαλέκτου. Αυτό γέννησε πολλά ερωτηματικά σχετικά με το πότε τελικά εμφανίζονται στο ιστορικόπροσκήνιο οι Δωριείς δεδομένου ότι η επίσημη εκδοχή είναι ο 11οςπ.Χ. αιώνας.
Περί τούτου ο Τσάντγουϊκ, το 1976 διατύπωσε τηθεωρία ότι οι Δωριείς προϋπήρχαν στα μυκηναϊκά βασίλεια καικάποια στιγμή επαναστάτησαν και τα ανέτρεψαν.
Ο Όμηρος πάντως, αναφέρει ότι στα χρόνια του Τρωικού πολέμου, η Κρήτη
κατοικείται από Ετεοκρήτες μεγαλήτορες, από Κύδωνες, από δίους
Πελασγούς, από Δωριείς τριχάϊκες και Αχαιούς.
Όποιο κι αν είναι το περιεχόμενο των πινακίδων της Γραμμικής Β, αποτελούν γραπτά μνημεία της Ελληνικής γλώσσας και αποδεικνύουν με το περιεχόμενό τους την χωρίς διακοπή συνέχεια
της Ελληνικής γλώσσας επί τεσσερες περίπου χιλιετίες.

Βιβλιογραφία
[1] Ο Μυκηναϊκός Κόσμος, John Chadwick, Εκδ. Gutenberg, Αθήνα 1999
[2] Η Γραμμική Β και οι συγγενικές γραφές, John Chadwick, Εκδ.
Παπαδήμα, Αθήνα 2005
[3] Εισαγωγή στη Γραμμική Β, J.T.Hooker, Μορφωτικό Ίδρυμα Εθνικής
Τραπέζης, Αθήνα 1996.
Γ.Α.Τ.

Η ΠΑΡΑΒΙΑΣΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΧΩΡΙΚΩΝ ΥΔΑΤΩΝ

Παραβιάζουν τα χωρικά ύδατα και άλλων χωρών οι Τούρκοι και ιδού πως αντιμετωπίζονται (video)

 Με αφορμή τις πρόσφατες συνεχόμενες τουρκικές ναυτικές προκλήσεις στον Aργοσαρωνικό και την απορία που αρκετοί εξέφρασαν για το τι θα μπορούσε να πράξει το Πoλεμικό Ναυτικό για τη συμμόρφωση των υπερφίαλων τούρκων κυβερνητών των συνολικά 7 πολεμικών πλοίων που αποφάσισαν να διασχίσουν το Στενό του Καφηρέα, θα μπορούσαμε να ανατρέξουμε στο πρόσφατα παρελθόν και να δούμε δύο περιστατικά που σημάδεψαν τις ουκρανο-τουρκικές σχέσεις.
Πιο συγκεκριμένα στα μέσα Ιανουαρίου του 1998, δεκαεπτά τουρκικά αλιευτικά πλοία εντοπίστηκαν από τρία σκάφη της ουκρανικής Ακτοφυλακής να ψαρεύουν στην περιοχή των ρουμανο-ουκρανικων θαλάσσιων συνόρων, εντός της ΑΟΖ της Ουκρανίας.
Παρά τις προειδοποιήσεις των σκαφών της ουκρανικής Ακτοφυλακής, τα τουρκικά αλιευτικά συνέχισαν να μην υπακούν στις υποδείξεις τους, ενώ ξεκίνησαν να εκτελούν επικίνδυνους ελιγμούς. Ως αποτέλεσμα αυτής της στάσης των τουρκικών αλιευτικών, τα σκάφη της ουκρανικής Ακτοφυλακής άνοιξαν προειδοποιητικό πύρ κατά των τουρκικών αλιευτικών με σκοπό να τα αναγκάσουν να σταματήσουν.
Την ίδια στιγμή ένα από τα τουρκικά αλιευτικά κατά τη διάρκεια επικίνδυνων χτύπησε ένα σκάφος της ουκρανικής Ακτοφυλακής που βρισκόταν κοντά του. Αποτέλεσμα αυτών των επικίνδυνων «παιχνιδιών» ήταν ο θάνατος δύο τούρκων ψαράδων οι οποίοι έπεσαν στην θάλασσα από το σκάφος, ενώ επτά ακόμη ψαράδες διεσώθησαν αργότερα από την ουκρανική Ακτοφυλακή.
Ο Τούρκος Πρέσβης στην Ουκρανία Alp Karaosmanoglu αναγνώρισε ότι τα τουρκικά σκάφη ψάρευαν εντός της ουκρανικής ΑΟΖ, αλλά όπως δήλωσε η χρήση βίας για κάτι τέτοιο ήταν υπερβολική και μη αποδεκτή. Ακολούθησε νότα διαμαρτυρίας στο ουκρανικό ΥΠΕΞ στην οποία ανέφερε ότι «η Τουρκία θα διατηρήσει το δικαίωμα να διεκδικήσει αποζημιώσεις για την απώλεια ζωών και υλικού».
Δύο χρόνια αργότερα η σύγκρουση της ουκρανικής Ακτοφυλακής και των Τούρκων ψαράδων έλαβε νέες, πιο δραματικές διαστάσεις αυτή τη φορά, αφού στις 22 Μαρτίου 2000, σε παρόμοια αντιπαράθεση μεταξύ των Τούρκων ψαράδων και της ουκρανικής Ακτοφυλακής, ένα σκάφος της τελευταίας άνοιξε πυρ κατά τεσσάρων τουρκικών αλιευτικών, βυθίζοντας ένα από αυτά και συλλαμβάνοντας τα πληρώματα τους.
Τα τουρκικά αλιευτικά ψάρευαν εντός των χωρικών υδάτων της Ουκρανίας κοντά στη νήσο Zmiiny (ή αλλιώς νήσος των Φιδιών) 410 χλμ από την πλησιέστερη τουρκική ακτή και μόλις 36 χλμ από τις ακτές της Ουκρανίας, με αποτέλεσμα η ουκρανική Ακτοφυλακή να αναγκαστεί να τους ζητήσει να απομακρυνθούν. Τα τουρκικά πλοία δεν απεχώρησαν και ακολούθησε καταδίωξη, η οποία συνοδεύτηκε από ρίψη φωτοβολίδων και τελικά χρήση αληθινών πυρών.

Αποτέλεσμα της χρήσης αληθινών πυρομαχικών ήταν η βύθιση ενός από των αλιευτικών, ο θάνατος ενός Τούρκου ψαρά και ο τραυματισμός ενός ακόμα. Τα πληρώματα των τουρκικών αλιευτικών συνελήφθηκαν από την ουκρανική Ακτοφυλακή και μεταφέρθηκαν στην Ουκρανία για τα περαιτέρω. Σύμφωνα με αναφορές της ουκρανικής Ακτοφυλακής από τον Φεβρουάριο του 2000 μέχρι και τον Μάρτιο του 2000 εκατόν πενήντα τουρκικά αλιευτικά είχαν εισέλθει παράνομα στα ουκρανικά ύδατα.
Το συμπέρασμα είναι ένα και απλό. Η τότε ουκρανική κυβέρνηση δεν φοβήθηκε να ασκήσει τα κυριαρχικά της δικαιώματα παρά το γεγονός ότι χώρα αντιμετώπιζε σοβαρά οικονομικά και πολιτικά προβλήματα. Οι Ουκρανοί απέδειξαν ότι έχουν κράτος και δεν φοβήθηκαν να εφαρμόσουν το Διεθνές Δίκαιο, έδειξαν αποφασιστικότητα αφού είχαν το δίκιο με το μέρος τους. Αναμφίβολα η χρήση βίας θα πρέπει να είναι η τελευταία επιλογή για μία χώρα. Όμως κάποιες φορές αν δεν υπάρξει αντίδραση το αποτέλεσμα που θα ακολουθήσει μπορεί να είναι χειρότερο από αυτό που προσπαθούμε να πετύχουμε με την αποφυγή της χρήσης βίας.
Όσον αφορά τα παραπάνω γεγονότα για του λόγου το αληθές ακολουθεί το video από τη τελευταία ουκρανο-τουρκική θαλάσσια αντιπαράθεση.
http://www.defencenet.gr/defence/index.php?option=com_content&task=view&id=11371&Itemid=52

Το δικό του μουσείο αποκτά ο Μέγας Αλέξανδρος

Μοναδικό και εικονικό

Το δικό του μουσείο αποκτά ο Μέγας Αλέξανδρος
Μαρμάρινη κεφαλή του Μ.Αλεξάνδρου, σε περιοδική έκθεση στο Λούβρο
Αθήνα

Την έγκριση για τη δημιουργία του πρώτου μουσείου που θα είναι αφιερωμένο στον Μέγα Αλέξανδρο έδωσε το ΚΑΣ. Το μουσείο θα είναι εικονικό και θα λειτουργεί σε δύο επίπεδα: στο Διαδίκτυο μέσω της δημιουργίας σχετικού κόμβου και στο Μουσείο των Αιγών σε ειδική αίθουσα προβολών ρεαλιστικής απεικόνισης.
Σύμφωνα με το Βήμα, η δημιουργία του μουσείου εντάσσεται στη μελέτη για την προστασία και την ανάδειξη του αρχαιολογικού χώρου των Αιγών, αλλά βασική προϋπόθεση για τη υλοποίηση του έργου είναι η ένταξή του στο ΕΣΠΑ.
Τη μελέτη συνέταξε η αρχαιολόγος Αγγελική Κοτταρίδη, η οποία -όπως τόνισε στη διάρκεια της συνεδρίασης του ΚΑΣ- με περισσότερες από 34.900.000 καταχωρίσεις στη μηχανή αναζήτησης Google, με ταινίες, πολυάριθμα ντοκιμαντέρ και εκθέσεις σε όλον τον κόσμο, ουδείς αμφιβάλλει για τη δημοτικότητα του αρχαίου στρατηλάτη.
Ο τίτλος του θα είναι «Εικονικό Μουσείο Μέγας Αλέξανδρος: Από τις Αιγές στην Οικουμένη» και, χάρη στη σύγχρονη τεχνολογία, θα γίνει μια επιστημονικώς έγκυρη και ταυτόχρονα ελκυστική παρουσίαση της πορείας του ήρωα στην Ιστορία και στον μύθο, καθώς και εκείνων των διεργασιών που οδήγησαν στη δημιουργία του οικουμενικού πολιτισμού ο οποίος ονομάστηκε «ελληνιστικός».
Το έργο αποτελεί την πρώτη συντονισμένη προσπάθεια συγκέντρωσης όλων των γνωστών πηγών (υλικών και άυλων) και όλων των διαθέσιμων ερμηνειών και προσεγγίσεων με στόχο την ανασύνθεση της ζωής και της πορείας του Μεγάλου Αλεξάνδρου και τις συνέπειες της δράσης του στον παγκόσμιο πολιτισμό. Χωρίς να παραβλέπεται η αντιμετώπιση ιδεοληψιών, σκόπιμων ή μη ιστορικών στρεβλώσεων και ανακριβειών» ανέφερε η κυρία Κοτταρίδη.
Associated Press