Από τη μίζερη στάση στην εθνική κυριαρχία

Του Νίκου Λυγερού

Η κρίση δεν είναι παρά μια ευκαιρία να αλλάξουμε τη μίζερη στάση που υπάρχει στην πατρίδα μας. Ο καθένας μετρά τα χρήματα του δίχως να εκτιμά το μέλλον, το οποίο δεν μπορεί να πιάσει με την αρπαχτή. Η νεολαία είναι αναγκασμένη πλέον να παραδεχθεί ότι το δημόσιο δεν αποτελεί πια το μοναδικό στόχο ακόμα και μιας κοινωνικής ζωής. Η πολιτική έχει γονατίσει διότι δεν μπορεί η ίδια να ακούσει τα προσχήματα της. Με άλλα λόγια, η αλλαγή φάσης υπάρχει ήδη απλώς οι περισσότεροι δεν μπορούν να το αποδεχθούν διότι δεν θέλουν να αντιμετωπίσουν τις δυσκολίες. Ποτέ τα πράγματα δεν ήταν δεδομένα γι' αυτόν σε όλες τις περιόδους της ύπαρξής του. Αυτό δεν τον εμπόδισε να προσφέρει όχι μόνο στους συνανθρώπους μας αλλά και στην ανθρωπότητα μέσω του ελληνισμού. Πότε ήμασταν μια πλούσια χώρα; Πολύ απλά ποτέ ! Κι όμως είμαστε εδώ ως λαός εδώ και χιλιετίες. Το ερώτημα λοιπόν είναι γιατί προσπαθούν όλοι να μας πείσουν ότι είμαστε γονατισμένοι. Ότι έχουμε γενίτσαρους, παπάδες και ραγιάδες δεν αντιλέγουμε αλλά δεν είμαστε όλοι μόνο αυτό αλλιώς πολύ απλά δεν θα υπήρχαμε πια. Ο ελληνισμός δεν είναι ούτε το κράτος ούτε θεσμός. Ο ελληνισμός είναι το είναι μας για να μπορούμε να προσφέρουμε. Δεν ξέρει από κοινωνικά και μίζερα στοιχεία, είναι γενναιόδωρος. Γι' αυτό το λόγο πρέπει ν' αρπάξουμε την ευκαιρία για να υλοποιήσουμε τα οράματά μας και να παύσουμε επιτέλους να ζούμε μέσα στα όνειρα που αγοράζουμε με δάνειο. Ο λαός μας δεν έχει ανάγκη από χρήματα λες και ζητά ελεημοσύνη. Ο λαός θέλει μέλλον και αυτό δεν αγοράζεται, βρίσκεται μόνο και μόνο με το έργο. Αντί να παλεύουμε δήθεν για μια αμφιλεγόμενη επιβίωση ας επικεντρωθούμε σε πραγματικά οράματα για τα οποία μπορούμε ακόμα και να θυσιαστούμε. Η εθνική κυριαρχία δεν είναι ένα κοινωνικό συμβόλαιο, είναι μια ανθρώπινη δομή. Όποιος κοιτάζει τις ακριτικές περιοχές και δεν βλέπει τους δικούς μας δεν αξίζει να μιλά για αυτό το θέμα. Οι δικοί μας είναι η γη μας. Γι' αυτό δεν αρκεί η γη μας να είναι δική μας. Γιατί για να παραμένει δική μας πρέπει να προσέχουμε τους δικούς μας. Η καθημερινή, μίζερη στάση δεν βοηθά κανέναν ούτε τον εαυτό μας. Το να ανήκεις σε αυτόν τον λαό, δεν είναι δεδομένο. Δίχως αγωγή παραμένεις ένα άτομο και μερικές φορές ένας πελάτης μόνο που δεν είναι παρά ένα νούμερο σε μια κάρτα. Ενώ ο λαός μας όπως και η ανθρωπότητα θέλει ανθρώπους ικανούς να δημιουργήσουν το μέλλον.

Πηγή: http://www.lygeros.org/lygeros/7945-gr.html