Ήτανε, είναι και θα είναι ο μοναδικός πολιτικός που δεν συμβιβάστηκε ποτέ. Δεν άλλαξε τις σκέψεις του, τα πιστεύω του. Δεν προσαρμόστηκε στις ανάγκες τις στιγμής ώστε να διευκολύνει την πολιτική του καριέρα. Πόσοι και ποιοί πολιτικοί της σημερινής Ελλαδας έχουν αυτό το προνόμιο; Κανένας!--
Ο χρόνος και το πέρασμά του είναι η δοκιμασία που ο κάθε πολιτικός θα υποχρεωθεί να περάσει ώστε να μετρηθεί το βάθος των αχναριών του στην ιστορία της Ελλάδας.. Ποιός θυμάται τον Πάγκαλο, τον Σοφούλη και τόσους άλλους απο δαύτους; Αναρρωτήθηκε κανείς πόσα εκατομύρια έχουν επενδυθεί (βιβλία, άρθρα, συμπόσια κλπ) ώστε να κρατιέται φρέσκια η μνήμη μερικών άλλων για να μη μπούν στην ανυπαρξία του χρονοντούλαπου της ιστορίας;
Ο Ιωάννης Μεταξάς περνάει την δοκιμασία αυτή με άριστα. Σήμερα 74 χρόνια απο την 4η Αυγούστου 1936 και 69 χρόνια απο τον θάνατό του αφθονούν οι βιογραφίες του, οι περισσότερες συκοφαντικές, υβριστικές και ανόητες γραμμένες απο πανεπιστημιακούς, ξυλόσοφους λογάδες, δημόσιους υπαλλήλους που αγωνίζονται για το ψωμάκι τους ή το κρουασσάν ελπίζοντας γιά καμμιά θεσούλα επισκέπτη καθηγητή στην Εσπερία και τυμβωρυχόντας στα απορρίματα των αρχείων συνθέτουν ιστορικά παραμύθια. Αφθονούν τα “περισπούδαστα” άρθρα απο πουλημένους κονδυλοφόρους, πλέκτες των αερόλογων και των ανόητων ψάλτες, που προσπαθουν να βγάλουν κανένα τάλληρο με πολύ λογισμό αλλά καθόλου αυτοπεποίθηση. Ήτανε, είναι και θα είναι ο μοναδικός πολιτικός που δεν συμβιβάστηκε ποτέ. Δεν άλλαξε τις σκέψεις του, τα πιστεύω του. Δεν προσαρμόστηκε στις ανάγκες τις στιγμής ώστε να διευκολύνει την πολιτική του καριέρα.
Πόσοι και ποιοί πολιτικοί της σημερινής Ελλαδας έχουν αυτό το προνόμιο; Κανένας! Τα τελευταία πενήντα χρόνια οι εναγκαλισμοί του χθές εναλάσσονται με τις ύβρεις του σήμερα και στη μέση ο λαός περιμένει μια καλύτερη μέρα, βλέποντας τα όνειρα του να ποδοπατούντε, τις ελπίδες του να λεηλατούντε στο όνομα της δημοκρατίας. Μιας δημοκρατίας που απο πολίτευμα εχει μετατραπεί σε ιδεολόγημα. Εχει μετατραπεί στην στυγνότερη μορφή δικτατορίας όπου στον λαό της Ελλάδας επιβάλλονται οι ανεξέλεγχετες παρορμήσεις του αφιονισμένου όχλου. Ενος όχλου που κυριαρχείται από ένστικα. Τρώει τα ψίχουλα που περισεύουν απο το τραπέζι της κομματικής νομενκλατούρας ήσυχος ασυνείδητος και ευτυχής μη έχοντας γνωρίσει άλλη ευτυχία παρά μόνο την πλάνη, της ευτυχίας των reality show.Και η αριστερά με την πτώση του υπαρκτού, της πνευματικής της πατρίδας, έσπευσε να πνίξει την πένθος μπουκώνοντας το απήλλωτο στόμα της με το βιός της Ελλάδας.
Ήτανε, είναι και θα είναι ο μοναδικός πολιτικός που μέσα στην Βουλή, («αυτό το μπορντέλο όπου τριακόσοι μασκαράδες γαμούν τις πολιτικές ελευθερίες του ελληνικού λαού» (Μ. Καραγάτση, Τα στερνά του Μίχαλου, σελ. 225), βροντοφώναξε.ΕΓΩ! Αναλαμβάνω τις ευθύνες….και η βουλή υποτάχθηκε. Τα ανθρωπάκια γίνανε χαμηλά-χαμηλά, ισόπεδα, ταπεινά, χώμα-γιοφύρι να γενώ να με πατήσης άρχοντά μου, δουλοπρεπείς χατζηαβάτηδες και τον ψήφισαν Πρωθυπουργό. Και μετά άρχισαν να στριμώχνονται στις πόρτες των ξένων πρεσβειών γλείφοντας τα πόδια των ισχυρών πρακτορεύοντας την Ελλάδα μπάς και τους ξαναπαραδόσουν την εξουσία.
Μετά το 1974 οι εκπορνοποιημένοι όχλοι όρμησαν με γερανούς και τσιγκέλια και γκρέμισαν κάθε άγαλμα και κάθε προτομή του. Οι ίδιοι αυτοί συρφετοί μέσα στην ιστερία τους περνάνε μπρός απο το άγαλμα του Τρούμαν και δεν έχουν τους γεννητικούς αδένες να το ρίξουν δημόσια , με νταϊλίκι και τσαμπουκά, όπως έριξαν του Μεταξά. Αλλά τι μπορεί κανείς να περιμένει απο τους δειλούς νταήδες της απελπισιάς επιγόνους των καπετανέων; Τι μπορεί κανείς να περίμενει απο του λαϊκούς ηγέτες που ιδρώνουν μπάς και η κόρη δεν πάρει την πολυπόθητη υποτροφεία για το……
Ετσι δεν είναι σύντροφε ……;
http://ellas2.wordpress.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου