Του Νίκου Λυγερού
Ένα από τα μεγάλα
προβλήματα των ανθρώπων που προωθούν την εκμάθηση της ελληνικής γλώσσας
είναι το πλήθος των μαθητών και των φοιτητών. Σε κάθε συζήτηση
αναρωτιούνται τι θα κάνουμε αν του χρόνου έχουμε λιγότερους, τι θα
κάνουμε τώρα που έχουμε λιγότερους και πώς θα τα καταφέρουμε να έχουμε
περισσότερους. Αυτά τα ερωτήματα σε βάθος Χρόνου θεωρούνται από συνήθεια
ως σημαντικά, ενώ ανήκουν μόνο και μόνο στη καθημερινότητα. Συζητούν
ειδικοί της γλώσσας λες και υπάρχει μόνο η γλώσσα δίχως σκέψη. Ποιο
νόημα έχει η γλώσσα δίχως σκέψη; Ποια σημασία έχει η γλώσσα δίχως
πολιτισμό; Αν ο στόχος μας είναι μόνο και μόνο η επικοινωνία, σίγουρα
υπάρχει και απάντηση. Το πρόβλημα είναι ότι μιλάμε για φυσικές γλώσσες
και όχι για τεχνητές. Κι όταν εφαρμόζουμε αυτό το πλαίσιο στη γλώσσα μας
μπορούμε ν’ αναρωτηθούμε στο τέλος τι αξία έχουν τα ελληνικά δίχως
Ελληνισμό; Διότι οι συνεχείς συγκρίσεις των ελληνικών με τις άλλες
γλώσσες καταντούν ένα γελοίο ανέκδοτο, αφού η ουσία των ελληνικών είναι ο
Ελληνισμός. Αν δεν υπάρχει το πνεύμα του Ελληνισμού τι να την κάνω τη
γλώσσα; Αν δεν υπάρχει ιστορία τι εννοώ με το παρελθόν και το μέλλον;
Δίχως ιστορία, το παρόν κυριαρχεί γιατί ζούμε μόνο σε χώρο, δίχως Χρόνο.
Είμαστε λαός σπάνιος κι ασχολούμαστε με τις ποσότητες. Είμαστε λαός του
Χρόνου κι ασχολούμαστε με τις επιφάνειες. Το ερώτημα είναι γιατί; Ποιος
είναι ο λόγος; Κι η απάντηση είναι απλή: απλώς η καθημερινότητα. Διότι
είναι αυτή που μας κάνει λόγω λήθης κι αδιαφορίας να ξεχάσουμε την ουσία
της ύπαρξής μας εδώ και αιώνες, τον Ελληνισμό. Αν στον χώρο των γλωσσών
δεν μιλούμε πια για τον Ελληνισμό, ενώ προσπαθούμε να βρούμε γλωσσικά
προτερήματα, είμαστε άξιοι της μοίρας μας, αφού τα λόγια δίχως λόγο δεν
είναι σκέψεις αλλά λέξεις. Η γλώσσα μας είναι σπουδαία γιατί είναι η
γλώσσα του Ελληνισμού. Η γλώσσα μας δεν είναι μόνο τα ελληνικά, αλλά η
έκφραση της ελληνικής σκέψης. Ο Ελληνισμός είναι δώρο του Χρόνου στην
Ανθρωπότητα και από αυτήν αντλεί την αξία της η γλώσσα μας. Δίχως
ελληνική σκέψη ο κόσμος θα ήταν διαφορετικός. Ας δούμε επιτέλους ότι το
κλέος της γλώσσας δεν είναι πόσοι μιλούν ελληνικά, αλλά πώς ο Ελληνισμός
έγινε θαύμα.
Πηγή: http://www.lygeros.org/articles?n=16745&l=gr