Υπήρχαν κάποτε, πού λέτε, κάποιοι ανώτατοι άρχοντες στα ύπατα αξιώματα με κύρος, ευπρέπεια καί ακτινοβολία. Η εικόνα τους καί μόνον, ήταν εικόνα λάμψης καί μεγαλείου, πού ενέπνεε ένα σέβας καί δέος χρήσιμο καί πρέπον καί μια κάποια σιγουριά καί εμπιστοσύνη, βρέ αδερφέ...
Υπήρχαν άρχοντες προικισμένοι καί τρανταχτοί με το δικό τους φωτοστέφανο, ορμώμενοι κατά κανόνα από την κορυφή του πολιτικού, του στρατιωτικού ή καί του πνευματικού μας χώρου. Είχαν ακτινοβολία από την Εθνική, Πατριωτική ή Πνευματική τους δράση, τέτοια, ώστε παρά τις όποιες τυχόν προσωπικές αντιρρήσεις, αμφισβητήσεις ή καί προτιμήσεις μας, να βρίσκουμε ότι ήσαν στα καθήκοντά τους, σεβαστοί καί καταξιωμένοι.
Είχαμε, εμείς οι Έλληνες, ευεργέτες, αγωνιστές, ονόματα δικαιωμένα καί καταχωρημένα στην Ιστορία μας. Είχαμε Εθνάρχες, Ιεράρχες, Ηγέτες καί μεγάλα πνεύματα των Τεχνών καί των Επιστημών. Δήλα-δή ‘Ηγέτες Σύμβολα!!!
Είχαμε όμως καί κάτι άλλο, που στις μέρες μας, μάλλον σπανίζει. Είχαμε ‘Ηρωες! Δεν είναι αρεστός σήμερα ο όρος, ίσως, αλλά τί να κάνουμε, μας «προέκυψαν» καί τους είχαμε. καί θα τους έχουμε εις πείσμα άλλων πού αλλότρια επιθυμούσι.
‘Εάν διευρύνουμε λίγο την οπτική μας, θα δούμε ότι στις θέσεις των επισήμων μας κάθισαν κάποτε ο Θησέας, ο Περικλής, ο
Μιλτιάδης, ο Θεμιστοκλής, ο Αλέξανδρος, ο Ευριπίδης, ο Σοφοκλής, ο Πίνδαρος, ο Σόλωνας, ο Λυκούργος, ο Κολοκοτρώνης, ο Παλαμάς, ο Σεφέρης, ο Σικελιανός και… πάρα-πάρα πολλοί άλλοι.
Τέτοιους Ηγέτες καί Επιστήμονες, καί άλλους πολλούς ακόμα, είχαμε αξιωθεί μέχρι προ τινος. Τους βλέπαμε σε δοξολογίες, σε καταθέσεις στεφανιών ή καί σε απονομές. Τους είδαμε σε μέγαρα, σε πλατείες, σε στάδια, σε θέατρα, σε τελετές. Τους είδαμε ευπρεπείς! Εκεί πού ο Λαός, τον οποίον εκπροσωπούσαν, έκρινε ότι έπρεπε, έστω.. καί τυπικώς καί τελετουργικώς κατά το πρωτόκολλον, να στέκονται για να διακρίνονται άξιοι καί τιμημένοι!!! Εκεί, στις θέσεις των Επισήμων.
Βέβαια, κάποια στιγμή «ζητήσαμε» εμείς οι ίδιοι (;) μια κοινωνική ανακατάταξη, μια αλλαγή τέλος πάντων. Αυτό, όμως, που προέκυψε από τη ανάγκη αυτή, της «αλλαγής», μόνον σκεπτικισμό καί ελαφρύ μειδίαμα προκαλεί!
Οι «μεγάλοι» πλέον, να μοιάζουν αστείοι καί ξένοι προς τον τίτλο, πού με τεχνάσματα παρέλαβαν καί κουβαλάνε. Καθημερινά να προκαλούν την ευθυμία, τον γέλωτα, τον χλευασμό, την ειρωνεία! Αδέξιοι, άμουσοι, γλωσσοπένητες, άρπαγες, ασελγομανείς, φαύλοι, δημαγωγοί, πλέρια ανυπότακτοι, αστράτευτοι, καταχραστές, φοροφυγάδες, βλάσφημοι, πόρνοι, μοιχοί, τυχοδιώκτες, έγκριτοι παμφάγοι γουρουνοειδείς, γελοίοι, φιλοτομαριστές, αξιολύπητοι πού μερικές φορές δεν μπόρεσαν να πείσουν, ούτε καί τους εαυτούς τους ωσάν κουστουμαρισμένα μορμωλύκια (κουρκουλούκια και σκιάχτρα) των μποστανιών, σκύβαλα των (σ)αλωνιών, ξεχειλισμένοι κάδοι απορριμμάτων εορταστικού τριημέρου, οχετοί βοθρολυμάτων, πρότυπα συμπεριφορών, αρχιερείς και αρχιτραπεζάρχες του κρατικού κορβανά, οι πρώτοι διδάξαντες!. Πολλούς από αυτούς, τους έπιασε ο φακός καί το μάτι τού κόσμου, σε κοινή θέα, «φτιαγμένους», μεθυσμένους, τρικλυζομένους, σε πίστες καί σε πόζες παράδοξου χυδαίου χορευτικού οίστρου, να τα «σπάνε», πάνω σε μία χωρίς προηγούμενο, έξαρση λαϊκίστικης κραιπάλης, στο όνομα της «αλλαγής», της μεταρρύθμισης, της κάθαρσης, της επανίδρυσης, της κουμπαριάς.
Και κατά τούς άρχοντες ..καί ο Λαός! σε απόλυτη μίμηση, ταύτιση καί αντιγραφή. Καί τσούουπ νάσου η κρίση, να παρελαύνει, κουνιστή, λυγιστή καί καμαρωτή, χρόνια τώρα!!! ανενόχλητη πλέον μπροστά μας !!! Χειροκροτείστε την! Ακόμα πιο επικίνδυνο είναι, πως αυτή η συμπεριφορά, αυτές «οι αξίες» αυτές οι σημαντότητες έγιναν τόσο κοινές στις μέρες μας, ώστε ελάχιστα εκπλήσσουν καί προ πάντων κανέναν απολύτως δεν προβληματίζουν…Τα πάντα «φαίνεται;» να έχουν ανατραπεί, αντιστραφεί, διαστραφεί, απαξιωθεί, εκποιηθεί, καταστραφεί να έχουν ισοπεδωθεί!;;;
Από τα πιό σπουδαία έως τα πιό απλά καί καθημερινά συμβαίνοντα. ΄Από την σημασία καί κυριολεξία των όρων, έως την οποιαδήποτε πραγμάτωση, κι από την πρόκριση των στόχων μας, έως την επιλογή των ονείρων μας. Βρισκόμαστε σε ένα «τέρμα πού δεν έχει παρακάτου», όπως λέει ο ποιητής. Ακόμα κι αν δεν είναι «οι βάρβαροι πού ήρθαν» κανένας (;) δεν το πρόσεξε!. Συμβαίνουν πολλά, καί όλα τους δεν είναι παρά απλοποιημένες λεπτομέρειες πλέον καί συνήθειες, πού σαν τέτοιες κανενός την προσοχή δεν προκαλούν.
Λεπτομέρειες, όμως, πού κρίνουν τα μελλούμενα, ωσάν κι αυτή όπου ό εκφωνητής με το μαρκούτσι στο χέρι – πιστός (κ)οπαδός - καί φορέας τούτου του όμορφου κόσμου των ανάποδων καί αντιστρόφων αξιών, να αναγγέλλει καί να κράζει εν μέσω ζητωκραυγών καί χειροκροτημάτων, με στόμφο πολύ απλά καί φυσιολογικά από τα μεγάφωνά του: .. « καί στον χώρο των επισήμων κυρίες και κύριοι, βλέπουμε ήδη να έχουν πάρει τις θέσεις τους, ο κύριος δολάριος, ο νικητής του γκρίκ άϊντολ, ο βραβευμένος μίστερ σέφ, η Τζούλια, ο Φώτης, η Ελένη, η Ευγενία με τον Ηλία καί ο Σάκης. Η άμπζολουτ σελέμπριτις και το λάϊφ στάϊλ είναι όλη εδώ. Θα ακολουθήσει μικρά δεξίωσις ».
Και η αρχαία φωνή εκ του σύνεγγυς, με Δωρική φρόνηση, χρόνια τώρα!!!!! προειδοποιεί: « Φιλέει δε πώς προσημαίνει, εύτ’ άν μέλλει μεγάλα κακά πόλει ή έθνη έσεσθαι». (Σύνηθες δε είναι, όταν εις μίαν Πόλιν -Χώραν- ή Έθνος πρόκειται να συμβούν μεγάλα κακά και δυστυχήματα, να προηγούνται σχετικά .-
γράφει ο Ιων ο Β΄ αντιγράφει - επιμελείται η Αρτάνη
www.visaltis.blogspot.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου