Η ΠΛΗΡΗΣ ΚΑΤΑΓΡΑΦΗ ΚΑΙ ΑΝΑΛΥΣΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΕΠΙΘΕΤΩΝ - ΕΤΥΜΟΛΟΓΙΑ-ΠΡΟΕΛΕΥΣΗ-ΙΣΤΟΡΙΚΟ-ΚΑΤΑΓΩΓΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΕΠΙΘΕΤΩΝ ΚΑΙ ΟΝΟΜΑΤΩΝ - ΣΥΝΕΧΗΣ ΕΡΕΥΝΑ ΚΑΙ ΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΜΟΣ - ΟΛΑ ΤΑ ΕΠΙΘΕΤΑ ΕΧΟΥΝ ΚΑΠΟΙΑ ΣΗΜΑΣΙΑ - ΤΑ ΕΠΩΝΥΜΑ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΦΟΡΕΑΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ, ΠΑΡΑΔΟΣΗΣ, ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΑΛΗΘΕΙΑΣ - ΚΑΙ ΒΕΒΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ - Η ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΣΥΛΛΟΓΗ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΕΠΩΝΥΜΩΝ - ΚΑΛΗ ΔΙΑΣΚΕΔΑΣΗ ΣΤΟΥΣ ΦΙΛΙΣΤΟΡΕΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΜΑΘΕΙΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ.
Πριν
2.500 χρόνια ο Αριστοτέλης κατέληξε στο συμπέρασμα ότι οι άνθρωποι αποζητούν
την ευτυχία περισσότερο από οτιδήποτε άλλο.
Οποιοδήποτε
άλλο επίτευγμα, υγεία, ομορφιά, εξουσία, χρήμα, εκτιμάται ανάλογα με την ευτυχία
που νιώθουμε όταν το κατακτούμε.
Από την
εποχή του Αριστοτέλη μέχρι τώρα έχουν αλλάξει πολλά, αλλά ακόμη δεν έχουμε
κατανοήσει καλύτερα από τότε τι είναι ευτυχία και πώς μπορούμε να την
κατακτήσουμε.
Πολλοί
άνθρωποι σπαταλούν τη ζωή τους σε μία εναγώνια αναζήτηση της ευτυχίας, σ’ ένα
αδιάκοπο κυνηγητό της χαράς.
Ενεργούν
σαν να πρόκειται αυτά τα πράγματα να βρίσκονται κάπου εκεί έξω και όχι μέσα σε
μας.
Την
αλήθεια αυτή οι Αρχαίοι Έλληνες την εκφράζουν στον μύθο του Νάρκισσου!!!!
Σύμφωνα
με τον ελληνικό μύθο, ο Νάρκισσος ήταν ένας όμορφος νέος τον οποίο ερωτεύτηκε η
νύμφη Ηχώ.
Η Ηχώ
είχε στερηθεί την ικανότητα της ομιλίας από την Ήρα και μπορούσε μόνο να
επαναλαμβάνει τις τελευταίες συλλαβές από τις λέξεις που άκουγε.
Αφού δε
μπορούσε να εκφράσει την αγάπη της στον Νάρκισσο, εκείνος την απέρριψε.
Η Ηχώ
πέθανε από ραγισμένη καρδιά.
Οι θεοί
τιμώρησαν τον Νάρκισσο για τη σκληρή του συμπεριφορά κάνοντάς τον να ερωτευτεί
την εικόνα του.
Ο μάντης
Τειρεσίας είχε προβλέψει ότι ο Νάρκισσος θα ζούσε μέχρι που θα έβλεπε την
εικόνα του.
Μία μέρα,
καθώς έσκυβε πάνω από τα ήσυχα νερά μιας πηγής, ο Νάρκισσος είδε την εικόνα του
να αντικατοπτρίζεται στο νερό.
Ερωτεύτηκε
την εικόνα του τόσο πολύ που δεν ήθελε να εγκαταλείψει εκείνο το σημείο.
Πέθανε
από μαράζι και μετατράπηκε σε λουλούδι, τον νάρκισσο που φυτρώνει στις όχθες
των ποταμών.
Ο
Νάρκισσος ερωτεύτηκε το είδωλό του αφού είχε απορρίψει την αγάπη της Ηχώς.
Το να
αγαπήσει κανείς την εικόνα του, δηλαδή να γίνει νάρκισσος, φαίνεται στο μύθο να
είναι η τιμωρία για την αδυναμία να αγαπήσει άλλο άτομο.
Η Ηχώ
είναι η δική μας φωνή που επιστρέφει σε εμάς.
Η φωνή
είναι η έκφραση του εσωτερικού κόσμου του ατόμου και όχι της εξωτερικής του
εμφάνισης.
Η
ποιότητα της φωνής καθορίζεται από τον συντονισμό του αέρα στους εσωτερικούς θαλάμους
και αγωγούς.
Η λέξη «προσωπικότητα» εκφράζει αυτή την
ιδέα, ότι δηλαδή το άτομο μπορεί να αναγνωριστεί από τον ήχο που παράγει.
Σύμφωνα
μ’ αυτή την ερμηνεία, Νάρκισσος είναι αυτός που απαρνείται τον εσωτερικό του
εαυτό δίνοντας έμφαση στην εξωτερική του εμφάνιση, την εικόνα!!!!!
Η έμφαση
στην εικόνα καλλιεργείται με κάθε τρόπο από τα ΜΜΕ και τα περιοδικά.
Οι
πλειοψηφία των ανθρώπων ξοδεύει πολύ χρόνο και χρήμα για να διαλέξει ρούχα, για
να κάνει πλαστικές εγχειρήσεις, επισκέψεις σε ινστιτούτα που θα τους βοηθήσουν
να δημιουργήσουν την εικόνα που ονειρεύονται για τον εαυτό τους.
(Υπάρχει
διαφορά ανάμεσα στο υγιές ενδιαφέρον του ατόμου για την εμφάνισή του, το οποίο
βασίζεται στην αίσθηση του εαυτού και στην μετατόπιση της ταυτότητας από τον
εαυτό στην εικόνα.)
Στην
κουλτούρα μας η ευτυχία έχει ταυτιστεί με τον πλούτο και την επιτυχία και η
επιτυχία με τη θετική σκέψη.
Οι οπαδοί
της θετικής σκέψης, διαστρεβλώνοντας τον όρο, αρνούνται συστηματικά καθετί που
είναι δυσάρεστο, που τους τρομάζει ή τους δυσκολεύει.
Μια ματιά
στον τρόπο που αντιμετωπίζουμε τον θάνατο, την αρρώστια ή άλλες σοβαρές
αναποδιές είναι αρκετή για να αντιληφθούμε ότι η κοινωνία μας αρνείται να
αποδεχτεί τις καταστάσεις αυτές ως κάτι φυσιολογικό για την ανθρώπινη ύπαρξη.
Είμαστε
υποχρεωμένοι να είμαστε διαρκώς ευτυχισμένοι και η μόνη αποδεχτή πορεία στη ζωή
μας είναι η διαρκώς ανοδική (περισσότερα υλικά αγαθά).
Αυτή η
στάση ζωής προέκυψε μετά τη βιομηχανική επανάσταση, όπου ο τρόπος σκέψης των
ανθρώπων έπρεπε οπωσδήποτε να τροποποιηθεί προκειμένου να αγοράζονται τα νέα
μαζικά παραγόμενα προϊόντα.
Ο
Μπερνέζ, ο ανιψιός του Φρόιντ, στηριζόμενος στο έργο του θείου του για την
ψυχολογία της μάζας και σε συνεργασία με ομάδα ψυχολόγων δημιούργησε το
καταναλωτικό άτομο (ο όρος ανήκει σε αυτόν).
Οι
εργαζόμενοι έπρεπε να πειστούν πως κάθε μέρα μπορούν να αποδώσουν περισσότερο
από την προηγούμενη.
Η έννοια των ορίων καταργήθηκε!!!!
Εξάλλου,
μέσα στο νέο πνεύμα, η προνοητικότητα ήταν ασύμφορη!
Σταδιακά
υιοθετήθηκε ένα υπεράνθρωπο πρότυπο που χωρίς φόβο για το αύριο μετατρέπει κάθε
αποτυχία σε θρίαμβο και καταρρίπτει διαρκώς τα όρια του για να φθάσει σε μία
θολά καθορισμένη κορυφή.
Όμως
αυτός ο τρόπος ζωής δεν είναι απλά καταστροφικός αλλά και ανέφικτος!!!!!.
Όσα υλικά
αγαθά και να αποκτήσουμε, όσες θετικές σκέψεις και αν κάνουμε, δεν μπορούμε να
ακυρώσουμε τον θάνατο, τον πόνο, τις αποτυχίες…
Ο Κυνικός
φιλόσοφος Δημήτριοςυποστήριζε ότι δεν υπάρχει χειρότερη τύχη για τον άνθρωπο
από το να μην του έρθουν αντιξοότητες στη ζωή και ονόμαζε «νεκρή θάλασσα» τη
ζωή που δεν έχει δεχθεί τις αναποδιές της τύχης.
Ο Στωικός
φιλόσοφος Σενέκας δίδασκε ότι ένα πετράδι δε μπορεί να γυαλίσει χωρίς τριβή,
ούτε ένας άνθρωπος χωρίς δυσκολίες.
Μια ζωή
ανενόχλητης ευκολίας δεν είναι γαλήνη αλλά νεκρική ηρεμία!
Προϋποθέσεις
για μια ευτυχισμένη ζωή:
Ο Στωικός
φιλόσοφος Επίκτητοςδίδασκε
ότι οι άνθρωποι θα είναι οι ευτυχισμένοι όταν δεν ζητούν τα πράγματα να
γίνονται όπως τα θέλουν αλλά τα αποδέχονται όπως έρχονται. (Εγχειρίδιον
Κεφάλαιο Η)
Στο
Κεφάλαιο ΙΖ γράφει «Να θυμάσαι ότι είσαι ηθοποιός σ’ ένα δράμα, όπως το θέλει ο
συγγραφέας του έργου.
Αν το
θέλει σύντομο, θα είναι σύντομο.
Αν το
θέλει μακροσκελές, θα είναι μακροσκελές.
Αν θέλει
να παίξεις το ρόλο του φτωχού, πρόσεχε να τον παίξεις και αυτόν με ευφυΐα.
Πρόσεξε
να κάνεις το ίδιο είτε πρόκειται για τον ρόλο του χωλού ή για τον ρόλο του
άρχοντα ή ακόμα απλού ανθρώπου.
Από σένα
εξαρτάται αν θα τον παίξεις καλά ή όχι.
Η εκλογή
όμως του ρόλου ανήκει σ’ άλλον και όχι σε σένα».
Η
ευτυχία, λοιπόν, είναι εσωτερική υπόθεση, δεν εξαρτάται από τις εξωτερικές
συνθήκες.
«Σταμάτα
να φιλοδοξείς να γίνεις οτιδήποτε άλλο εκτός από τον καλύτερο εαυτό σου γιατί
μόνο αυτό βρίσκεται υπό τον έλεγχό σου».
Αυτό στην
ουσία μας προτείνει ο Επίκτητος
στο ΙΖ Κεφάλαιο του εγχειριδίου του.
Ο Μάρκος
Αυρήλιος (Ρωμαίος αυτοκράτορας – οπαδός των στωικών) δίδασκε πως λανθασμένα
θεωρούμε ότι κάτι εξωτερικό έχει τη δύναμη να μας αναστατώσει.
Στην
ουσία, ανάμεσα στο εξωτερικό γεγονός και το εσωτερικό συναίσθημα παρεμβάλλεται
η πεποίθησή μας για το πώς πρέπει να είναι ο κόσμος.
Δηλαδή το
πώς νιώθουμε για τον εαυτό μας αλλά και η χαρά της ζωής εξαρτώνται άμεσα από
τον τρόπο που ο νους μας φιλτράρει και ερμηνεύει τις καθημερινές μας εμπειρίες
(θετική σκέψη).
Για
παράδειγμα, παθαίνω καρκίνο!!
Μπορώ ή να
γεμίσω με θλίψη, θυμό, να δω την αρρώστια μου ως τιμωρία ή αποτυχία, ή σαν
αφορμή για να επαναπροσδιορίσω την ζωή μου, τα αληθινά θέλω μου.
Για τον Επίκτητο, η ευτυχισμένη ζωή και
η ζωή της αρετής είναι συνώνυμες.
Η ευτυχία
και η ελευθερία αρχίζουν όταν ο άνθρωπος συνειδητοποιήσει τι μπορεί και τι δεν
μπορεί να εξουσιάσει.
Στην
εξουσία μας βρίσκονται οι γνώμες μας, οι φιλοδοξίες μας, οι επιθυμίες μας και
τα πράγματα που μας προκαλούν απέχθεια.
Έξω από
τον έλεγχό μας βρίσκονται πράγματα όπως τι είδους σώμα έχουμε, το αν θα
γεννηθούμε μέσα στα πλούτη, η θέση μας στην κοινωνία.
Η
προσπάθεια να ελέγξουμε ή να αλλάξουμε αυτά που δεν μπορούμε έχει ως αποτέλεσμα
να νιώθουμε δυστυχισμένοι!!!
Για τους
Στωικούς, η επαγγελματική επιτυχία, τα πλούτη, η δύναμη, η φήμη είναι άσχετα
προς την αυθεντική ευτυχία.
Το
σημαντικό είναι τι είδους άτομο θέλεις να γίνεις.
Τι είδους
ζωή επιλέγεις να κάνεις.
«Πρώτα
πες στον εαυτό σου τι θα είσαι, μετά κάνε αυτό που έχεις να κάνεις»
Οι
Στωικοί μας ζητούν να είμαστε συνειδητοί.
Καθένας
μας έχει μια εικόνα, έστω και αμυδρή, για το τι θα ήθελε να πραγματοποιήσει
πριν πεθάνει.
Η
ποιότητα της ζωής μας καθορίζεται από το πόσο πλησιάζουμε αυτόν τον στόχο.
Αν ο
στόχος παραμένει μακρινός, γινόμαστε μνησίκακοι ή παραιτούμαστε.
Αν
επιτευχθεί νιώθουμε ευτυχισμένοι και ικανοποιημένοι.
Το
πρόβλημα προκύπτει όταν οι άνθρωποι προσκολλώνται τόσο πολύ σ’ αυτό που
επιθυμούν, ώστε παύουν να απολαμβάνουν το σήμερα.
Συνήθως
οι άνθρωποι ζούμε στο παρελθόν ή στο μέλλον, χάνοντας το παρόν.
Ο
Επίκτητος μας συμβουλεύει να μην θεωρούμε τίποτα δεδομένο, ούτε τους
αγαπημένους μας, αλλά κάθε φορά που τους φιλάμε να θυμόμαστε ότι μπορεί αύριο
να τους χάσουμε.
(Αν
θέλεις τα παιδιά σου, η γυναίκα σου και οι φίλοι σου να ζουν αιώνια, τότε είσαι
ηλίθιος! Εγχειρίδιον Κεφάλαιο ΙΔ)
Ο
άνθρωπος που διαλογίζεται τον θάνατο, συνειδητοποιεί ότι είναι θνητός, ότι η
ζωή είναι μικρής διάρκειας , ότι δεν πρόκειται να ζήσει αιώνια και φροντίζει να
ζει έντονα στο παρών, νιώθοντας ευγνωμοσύνη για όλα όσα του χάρισε η ζωή.
Δεν χάνει
την ζωή του μεμψιμοιρώντας και αναβάλλοντας!!!!
Οι
Στωικοί αντιλαμβάνονται ως ευτυχία την εσωτερική ηρεμία και γαλήνη.
Η ηρεμία
μπορεί να επιτευχθεί με την καλλιέργεια μιας ήρεμης αδιαφορίας απέναντι στις
συνθήκες της ζωής.
Αυτό
επιτυγχάνεται όταν δεν φοβόμαστε να βυθιστούμε στις αρνητικές εμπειρίες και
συναισθήματα εξετάζοντας τα προσεκτικά.
Οι
σωματικοί ψυχοθεραπευτές γνωρίζουν πολύ καλά πόση αλήθεια έχει αυτή η
παραίνεση.
Τα
αρνητικά συναισθήματα (φόβος – θλίψη – θυμός) όταν βιώνονται, αποδυναμώνονται.
Συνειδητοποιούμε
βιώνοντας τα ότι τα πράγματα θα πάνε στραβά, αλλά όχι τόσο στραβά όσο
φοβόμαστε, ότι μπορούμε να τα αντιμετωπίσουμε.
Ο Σενέκαςμας συμβουλεύει αν ο
χειρότερος φόβος μας είναι η φτώχεια, να μην προσπαθούμε να πείσουμε τον εαυτό
μας ότι δεν θα συμβεί ποτέ.
Αντιθέτως,
μερικές μέρες να τρεφόμαστε με το χειρότερο φαγητό, ντυμένοι με τα φθηνότερα
ρούχα, λέγοντας στον εαυτό μου «αυτή είναι η κατάσταση που φοβόμουν;».
Για τους
Στωικούς ο κόσμος μοιάζει μ’ ένα τεράστιο έμβιο οργανισμό, του οποίου η λειτουργία
του ενός οργάνου δεν είναι ανεξάρτητη από τη λειτουργία κάποιου άλλου οργάνου
του.
Έτσι,
καθώς, βάσει της αρχής της συμπάθειας διαδοχικά το ένα εγκόσμιο ον επηρεάζει το
άλλο, είναι δυνατόν να μεταφερθεί η ενέργεια από το πιο μακρινό αστέρι του
ουρανού στο πιο τελευταίο πράγμα της γης και να το επηρεάσει.
Επομένως,
δεν μπορεί κανείς να επιδιώκει το ανώτατο γι’ αυτόν αγαθό χωρίς ταυτόχρονα να
προωθεί και το καλό των άλλων.
Είμαστε
πολίτες του Σύμπαντος κόσμου και αυτό συνεπάγεται ευθύνη!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Όπως
καταλαβαίνει κανείς ή ευτυχία δεν είναι εύκολη υπόθεση.
Δεν είναι
κατάσταση για αδύναμους, ντροπαλούς, ευκολόπιστους ή αβέβαιους ανθρώπους.
Η ευτυχία
δεν είναι για δειλούς, διότι απαιτεί κουράγιο, ενεργητικότητα, θάρρος,
παλικαριά, τόλμη, βούληση, πείσμα, σταθερότητα και πάνω απ’ όλα συνείδηση… απαιτεί ε ν H λ ι κ ο εαυτό!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Τι να το κάνεις το GRexit
όταν ως λαός είσαι όχλος κι όχι πολίτης (με την Αριστοτελική έννοια).
Όταν είσαι πολιτικά και
κοινωνικά ανερμάτιστος, χωρίς παιδεία, γνώση, θέληση, μα προ πάντων χωρίς
κοινωνική ηθική.
Ευκολόπιστος,
αδιάβαστος, ξερόλας, επιδειξιομανής και εξαγοράσιμος.
Χρειάζεται πρωτίστως να
επανελληνιστεί ο ελλαδίτης χριστιανορωμιός, ευρωλιγούρης,
αμερικανοτσιφτετέλληνας.
Να αποκτήσει ταυτότητα,
δικό του brand (όπως θα'λεγε ο Αντισθένης).
Μετά όλα τα υπόλοιπα θα
γίνουν ευκολότερα!!!!!!
Αλλιώς ας αρκεστούμε με
τα καθρεφτάκια (κατάλληλα για τους ιθαγενείς) που μας μοιράζουν εδώ και πολλά
χρόνια οι παντός είδους όθνιοι μασκοφόροι φιλέλληνες!!!!
Το 1994 ο Διονύσης Σαββόπουλος έγραψε και τραγούδησε το παρακάτω τραγούδι
που είναι σήμερα πιο επίκαιρο από ποτέ:
<<Μέρες
καλύτερες θα `ρθούν, το λέει το ένστικτό μου,
αυτό το κάτι μέσα μου, το εντελώς δικό μου.
Χαράζουνε τα πρόσωπα, τα βλέμματα γλυκαίνουν
γιατί ταλαιπωρήθηκαν και τώρα το μαθαίνουν.
*************** Κι αυτοί που μας πληγώσανε, καθώς το φως
τελειώνει,
αισθάνονται την μοναξιά που Έλληνες ενώνει
Και δεν ακούν τα κόμματα και το μεγάφωνό τους,το χτύπο
μόνο της καρδιάς που μας βαφτίζει ανθρώπους>>.
Η κατάσταση είναι έτσι και ακόμη χειρότερα!!!
Το εκπαιδευτικό μας σύστημα βρίσκεται ΚΑΙ αυτό
απλωμένο στα κάγκελα!!!
Εδώ και αρκετό καιρό έχει αρχίσει η αποδόμηση
της γλώσσας μας και η συνακόλουθη απαξίωση της αμύθητης πολιτιστικής
κληρονομιάς μας από όλους αυτούς που για 1.500 χρόνια είχαν απαγορεύσει (επί
ποινή θανάτου) στους κατοίκους της πατρίδας μας να αυτοαποκαλούνται με το
πραγματικό τους όνομα δηλαδή ΕΛΛΗΝΕΣ!!!
Το ζήτημα του αφελληνισμού έχει μακράν ιστορία
(και συνομωσιολογία) και συνεχίζεται αμείωτα μέχρι τις ημέρες μας όταν μάλιστα
στην Ελλάδα έχουν πλέον ωριμάσει οι συνθήκες με κυβερνήσεις ""ντεμέκ
αριστερούς εθνομηδενιστές"" που πιστεύουν ότι η χώρα μας θα μπορούσε
να γίνει ένας πολυπολιτισμικός χώρος για κοινωνικά πειράματα και εφαρμογή
καταστροφικών ιδεοληψιών!!!
Πάνω σε αυτό το σοβαρό για το μέλλον της
Ελλάδας μας θέμα έχω προσωπικά αναφερθεί πολλές φορές και έχω μπει στο πειρασμό
να κάνω ενδελεχείς ιστορικές αναλύσεις ώστε να ρίξει και η δική μου ταπεινότητα
λίγο φως στη αιτία(ες) που στοχοποιούν την πατρίδα μας με όχημα την αλλοίωση
της Ιστορίας μας και την διαγραφή από τον παγκόσμιο χάρτη του Ελληνισμού!!
Τώρα σχετικά με τους αλλοδαπούς θα ήθελα να
είμαστε όλοι προσεκτικότεροι στις εκτιμήσεις μας!!!!!
Θεωρώ ότι οι συγκρίσεις με τα Ελληνόπουλα είναι
επικίνδυνες και άδικες αφού ένας αλλοδαπός (οικονομικός μετανάστης) ΔΙΑΛΕΓΕΙ την χώρα που θέλει να
εγκατασταθεί και εκ των πραγμάτων είναι ΥΠΟΧΡΕΩΜΕΝΟΣ να προσαρμοστεί και να εναρμονιστεί
πλήρως με τους νόμους και τα εθνικά ιδεώδη που συγκροτούν επίσημα την κουλτούρα
του λαού στον οποίο έχει αποφασίσει να ενταχθεί!!!
Όμως για τους νέους (σε ηλικία) γηγενείς
πολίτες της χώρας μας, έχει στηθεί από τους εξωνυμένους πολιτικούς μας ένα
δόλιο γαϊτανάκι που συμπαρασύρει την νεολαία μας σε μια αδιέξοδη καταστροφική
πορεία που η αμάθεια και ο φόβος θα ισοπεδώσουν σύντομα ότι έχει απομείνει στην
Ελληνική κοινωνία!!
Όλη την ημέρα της 19ης Ιουνίου [1913] οι τέσσερις ελληνικές Μεραρχίες του κέντρου αγωνίζονταν δυνατά εναντίον των βουλγάρικων δυνάμεων που ήτανε ταμπουρωμένες γερά στα νότια του Κιλκίς. Είχανε καλά δουλέψει εκεί πέρα, μήνες και μήνες, φτιάχνοντας χαρακώματα και πυροβολεία. Οι Μεραρχίες μας προχωρούσαν βέβαια σταθερά και σ’ αυτό τον τομέα, αλλά πολύ αργά και με μεγάλες απώλειες υποχρεωμένες να παίρνουν με τη λόγχη τις απανωτές σειρές βουλγάρικων χαρακωμάτων.
Ως το βράδυ της ημέρας εκείνης η γραμμή της μάχης βρισκόταν ανάμεσα του Γαλλικού ποταμού και της σιδηροδρομικής γραμμής, έξη ως εφτά χιλιόμετρα μακριά από το κύριο συγκρότημα των αμυντικών έργων του Κιλκίς. Όσο για τη δέκατη Μεραρχία του Παρασκευόπουλου, πέρασε ολάκερη τη γέφυρα του Στρυμόνα και ρίχτηκε κατά των Βουλγάρων που είχαν ανασυνταχτεί γύρω από το Καλλίνοβο. Το Γενικό Στρατηγείο είχε ενισχύσει τη Μεραρχία και με μια ακόμη ορειβατική πυροβολαρχία. Ως το βραδάκι ανάγκασε τους Βούλγαρους να υποχωρήσουν κι’ έπιασε μ’ ένα τάγμα και μια ορειβατική πυροβολαρχία τα γύρω από το Σέχοβο υψώματα για να επιτηρεί τους Βούλγαρους της Γευγελής.
Οι δύο πρώτες μέρες ήτανε γόνιμες σ’ επιτυχίες για τη Μεραρχία αυτή του άκρου αριστερού της Στρατιάς. Παντού ανάγκαζε τους Βούλγαρους να υποχωρήσουν. Έτσι αποφάσισε να επιτεθεί κατά της Γευγελής για να καθαρίσει το προς βορράν έδαφος από τον εχθρό και να στραφεί έπειτα προς τον τομέα του Κιλκίς, όπου η Στρατιά έδινε την κύρια μάχη προς τους εκεί οχυρωμένους Βούλγαρους. Γι’ αυτό το σκοπό πρόσταξε ο Μέραρχος ένα σύνταγμα να μείνει και να συνεχίσει τη δράση κατά του εχθρού κι’ αυτός με την άλλη δύναμη της Μεραρχίας έκαμε στροφή κατά το βοριά να χτυπήσει τη Γευγελή μαζί με τα υπόλοιπα που βρίσκονταν στη δεξιά όχθη του Στρυμόνα κοντά στο Σέχοβο. Η κίνηση αυτή πέτυχε κι’ οι Βούλγαροι αναγκάστηκαν να αφήσουν τη Γευγελή στα χέρια των Ελλήνων. Κι’ έτσι ελεύθερη πια από κάθε εχθρική πίεση η δέκατη Μεραρχία γύρισε κατά το Κιλκίς να ενισχύσει την εναντίον του επίθεση του κέντρου της Στρατιάς μας. Εκτελώντας την κίνηση αυτή η δέκατη Μεραρχία μπόρεσε να εμποδίσει σημαντικές βουλγάρικες εφεδρείες να φτάσουν στο Κιλκίς όπου κατέβαιναν σιδηροδρομικώς για να ενισχύσουν την άμυνα του εχθρού και τις ανάγκασαν να γυρίσουν στη Δοϊράνη.
Στις 20 Ιουνίου, δεύτερη μέρα της μάχης του Κιλκίς, το Στρατηγείο του Κωνσταντίνου πρόσταζε γενική επίθεση από τις πέντε το πρωί σ’ όλο το μέτωπο. Στο άκρο δεξιό η έβδομη Μεραρχία είχε αξιοσημείωτη επιτυχία. Ύστερ’ από σκληρό αγώνα μπήκε στη Νιγρίτα και προχώρησε πέρα κι’ απ’ αυτή, κατά το βοριά, αιχμαλωτίζοντας ολάκερο βουλγάρικο σύνταγμα.
Οι άλλες Μεραρχίες στο κέντρο, η δεύτερη, η τρίτη, τέταρτη και Πέμπτη εξακολούθησαν την επίθεσή τους εναντίον του Κιλκίς, αλλά προχωρούσαν με πολύ αργό ρυθμό γιατί τα μέρη, γυμνά και στρωτά, δεν έδιναν στον επιτιθέμενο κανένα στήριγμα, η δε άμυνα του εχθρού ήτανε γεμάτη απόφαση και πείσμα. Όλη την ημέρα οι Βούλγαροι έκαναν αντεπιθέσεις δυνατές που το πεζικό μας τις αντιμετώπιζε και τις τσάκιζε για να προχωρήσει.
Στον τομέα του Λαχανά η πρώτη Μεραρχία στάθηκε πιο τυχερή. Κυριεύοντας μ’ έφοδο έξη κανόνια του εχθρού μπόρεσε να προχωρήσει πιο γοργά και να φτάσει στις νότιες προσβάσεις της οχυρωμένης τοποθεσίας. Εκεί, όμως, απάντησε την πεισματική και δυνατή αντίσταση των Βουλγάρων. Στο αριστερό της η έχτη Μεραρχία βρισκότανε σε πολύ δύσκολη θέση γιατί, όπως είδαμε, πολεμούσε χωρίς πυροβολικό. Και ναι μεν ώσπου να βραδιάσει τα αθάνατα ευζωνάκια είχανε πιάσει τη Λιγκοβάνη, βρέθηκαν, όμως, στα ριζοβούνια του απαίσιου «Πράσινου Λόφου», που οι Βούλγαροι τον είχανε κάνει φρούριο με σειρές χαρακώματα για όρθιους μαχητές και πυροβολεία σαν του Μπιζανιού. Έτσι το δειλινό της 20ης Ιουνίου η κατάσταση έμοιαζε πολύ σκούρα στο Λαχανά, πιο κρίσιμη κι’ από το Κιλκίς.
Στην προέλασή του και κοντοζυγώνοντας στα δυτικά ριζοβούνια του Λαγκαδά, το πρώτο-τριακοστόν όγδοο σύνταγμα ευζώνων είχε σοβαρές απώλειες. Εκτός από τον ταγματάρχη Ιατρίδη που είχε σκοτωθεί στο υψόμετρο 605 είχε χάσει και τα δύο τρίτα σχεδόν από τους λοχαγούς και μάλιστα μερικούς από τους καλύτερους, όπως ο Ζητουνιάτης κι’ ο Λυμπέρης. Οι αξιωματικοί ήταν -και με το δίκιο τους- αναστατωμένοι. Κατηγορούσαν το πυροβολικό που είχε αφήσει το σύνταγμα βορά στα βουλγάρικα κανόνια. Ξέρανε ότι τρεις ελληνικές μοίρες πεδινού πυροβολικού βρίσκονταν συγκεντρωμένες πίσω από τη γειτονική δυτική λοφοσειρά -είκοσι τρία κανόνια- και δε μπορούσαν να καταλάβουν πώς τους είχαν αφήσει έτσι έρημους μέσα στις πιο κρίσιμες στιγμές.
Κι όταν οι επιτελείς τους λέγανε ότι οι πυροβολητές δε θέλουν να περάσουν ακάλυπτοι τον αμαξιτό δρόμο που βάλλεται θεριστικά από το πυροβολικό του εχθρού, γιατί φοβούνται ότι θα συντριφτούν τα οχήματα, φώναζαν:
– Ας περάσουν κι’ ας μείνουν στο δρόμο τα μισά κανόνια!
Τίποτα δεν ήτανε πιο σωστό απ’ αυτή την απαίτηση. Ο Μέραρχος κάλεσε αμέσως τους διοικητές των μοιρών. Τέσσερις συνταγματάρχες του πυροβολικού ήταν μαζεμένοι εκεί. Του πρόσταξε να περάσουν με κάθε θυσία το βαλλόμενο κομμάτι του δρόμου, που ήταν ένα ως ενάμιση χιλιόμετρο, για να δώσουν βοήθεια στο πεζικό που βρισκότανε σε δραματική θέση. Το σκέφτηκαν και το ξανασκέφτηκαν σε συμβούλια κι’ αποκρίθηκαν στο Μέραρχο παστρικά και ξάστερα, ότι αυτοί δε μπορούσαν να πάρουν απάνω τους την ευθύνη να διατάξουν να περάσουν ζεμένες πυροβολαρχίες από δρόμο που έχει επισημανθεί και βάλλεται από το εχθρικό πυροβολικό:
– Ρουθούνι δε θα μείνει έλεγαν στο Μέραρχο- ούτε άντρες, ούτε άλογα, ούτε κανόνια!…
Η κατάσταση χειροτέρεψε ακόμη περισσότερο το βράδυ που οι Βούλγαροι ξαπόλυσαν σοβαρή κι’ ορμητική αντεπίθεση κατά του πέμπτου πεζικού συντάγματος και το ανάγκασαν να υποχωρήσει. Και κανένας δεν ξέρει τι εξέλιξη θα μπορούσαν να πάρουν τα πράγματα, αν ο υπασπιστής του συντάγματος αυτού Οθωναίος δεν έβαζε όλα τα δυνατά του να συγκρατήσει τους άντρες.
Οι Μεραρχίες του κέντρου τον ίδιο καιρό καρφώνονταν στις θέσεις τους, αναχαιτισμένες από την αιμορραγία. Το πεζικό, υποχρεωμένο να βγάζει με τη λόγχη τους Βούλγαρους από τα χαρακώματά τους -πολλοί μάλιστα δε φεύγανε αλλά τους βρίσκανε λογχισμένους μέσα- είχε απώλειες μεγάλες: Τέσσερις διοικητές συνταγμάτων έχασε αυτή την ημέρα. Κι’ ανάμεσα σ’ αυτούς, τον Καμάρα και το Διαλέτη. Το Γενικό Στρατηγείο, ανήσυχο για την εξέλιξη της μάχης, έβγαλε το απόγευμα καινούρια διαταγή προς τη δεύτερη, τρίτη, τέταρτη και Πέμπτη Μεραρχία να πάρουν με κάθε θυσία τις θέσεις του Κιλκίς πριν σκοτεινιάσει. Όλες οι πυροβολαρχίες έπρεπε να προχωρήσουν και να ζυγώσουν περισσότερο τις εχθρικές γραμμές για να βοηθήσουν αποτελεσματικότερα το πεζικό. Και τέλος η δεύτερη Μεραρχία έπρεπε να κυριεύσει μ’ οποιαδήποτε θυσία το υψόμετρο 197, βορειανατολικά του Κιλκίς, για να επιτεθεί κατά του αριστερού των Βουλγάρων και να τους αναγκάσει να υποχωρήσουν.
Ωστόσο, μ’ όλες τις φρενιασμένες επιθέσεις, μ’ όλες τις εφόδους του πεζικού και τις ομοβροντίες του πυροβολικού, μ’ όλο το αίμα πούτρεχε ποτάμι, το σκοτάδι κατέβηκε χωρίς ο εχθρός ν’ αφήσει τις θέσεις του. Κι’ η νύχτα γίνηκε κρίσιμη σ’ όλη τη γραμμή από Κιλκίς ως Λαχανά.
Στο Λαχανά η επίθεση των ελληνικών τμημάτων είχε σταματήσει στις προσβάσεις της τοποθεσίας και το γενναίο αλλ’ αβοήθητο πεζικό είχε καρφωθεί μπροστά -και πολύ κοντά- στα εχθρικά χαρακώματα. Είχε μεγάλες απώλειες και του ήταν αδύνατο να προχωρήσει χωρίς την υποστήριξη του πυροβολικού. Στη Μπάλτζα το Γενικό Στρατηγείο δεν ήταν διόλου ήσυχο… Μετά την επαφή τους οι Μεραρχίες έχτη και πρώτη είχανε σχηματίσει τμήματα Στρατιάς υπό τη διοίκηση του Μέραρχου της πρώτης Στρατηγού Μανουσογιαννάκη. Προς αυτό λοιπόν το τμήμα απηύθυνε τη νύχτα της 20ης προς την 21η μια διαταγή, που αν έμπαινε σ’ εκτέλεση θα είχε πολύ δυσάρεστες και ανεπανόρθωτες συνέπειες.
Η διαταγή έλεγε μεταξύ άλλων τα εξής: «Ειδοποιήθη δε η δευτέρα Μεραρχία ότι εντός της ημέρας θα καταφθάση εις το δεξιόν αυτής η έκτη εκ Λιγκοβάνης, διότι είχον διαταχθή η πρώτη και η έκτη Μεραρχία να σχηματίσωσιν απόσπασμα εξ ενός Συντάγματος της έκτης και έτερον της πρώτης μετά του ορειβατικού πυροβολικού της πρώτης Μεραρχίας και των αναγκαίων βοηθητικών υπηρεσιών υπό τη διοίκησιν του διοικητού της έκτης Μεραρχίας. Το απόσπασμα τούτο διετάχθη να σπεύση δια της συντομωτέρας οδού προς το Στρέζοβον, νοτίως Κιουρκούζ, όπως συμμετάσχη εις τον αγώνα του Κιλκίς, επιτιθέμενον κατά του πλευρού και των νώτων του εχθρού. Τα υπόλοιπα τμήματα της πρώτης και της έκτης Μεραρχιών μετά του πεδινού πυροβολικού της έκτης και την διοίκησιν του διοικητού της πρώτης Μεραρχίας να συνεχίσωσι των κατά Λαχανά αγώνα».
Όταν το πρωί της 21ης η έχτη Μεραρχία έλαβε γνώση αυτής της διαταγής του Γενικού Στρατηγείου προς το Στρατηγό Μανουσογιαννάκη αναστατώθηκε. Ενώ η κατάσταση στο Λαχανά ήταν, όπως είδαμε, κρισιμότατη και οι Βούλγαροι ενεργούσαν δυνατές αντεπιθέσεις, η διαταγή αφαιρούσε από το μέτωπο δύο συντάγματα και το ορειβατικό πυροβολικό της πρώτης Μεραρχίας, το μόνο που βοηθούσε το πεζικό στο Λαχανά, για να τρέξουν ν’ αγωνιστούν στο Κιλκίς. Ο Μέραρχος της έκτης συνταγματάρχης Δελαγραμμάτικας, σύμφωνα με τη διαταγή αυτή, πρόσταξε το μόνο εφεδρικό σύνταγμά του να συγκεντρωθεί κοντά στη Λιγκοβάνη και να είναι έτοιμο να ξεκινήσει για το Κιλκίς.
Ο επιτελάρχης της Μεραρχίας έβλεπε ότι η διαταγή θάφερνε την καταστροφή, γιατί ο εθχρός, από τις ψηλότερες θέσεις που κατείχε, βλέποντας να φεύγουν από το πεδίο της μάχης μια Μεραρχία περίπου και ολάκερο το πυροβολικό, θάκανε σίγουρα αντεπίθεση. Ωστόσο διατύπωσε τη γνώμη, ότι η διαταγή του Αρχιστράτηγου έπρεπε να εκτελεστεί. Οι τρεις, όμως, άλλοι επιτελείς της Μεραρχίας, οι λοχαγοί Κοκκίδης, Κλάδος και Πάγκαλος, ύστερα από μικρή σύσκεψη αποφάσισαν να υποδείξουν στο Μέραρχο την άφευκτη καταστροφή, αν εκτελούσε τη διαταγή. Ο Μέραρχος, κοιτάζοντας τον απέναντι Πράσινο Λόφο του Λαχανά, είπε στους επιτελείς του.
– Οι Βούλγαροι από κει πάνω, όταν δουν να φεύγουν οι φάλαγγες των δύο συνταγμάτων και το πυροβολικό, θα πεισθούν ότι πρόκειται για υποχώρηση και αναμφισβητήτως θα ενεργήσουν αμέσως γενική αντεπίθεση εναντίον μας. Αν λάβει κανείς υπ’ όψιν ότι το ηθικό του εχθρού θα υψωθεί, ενώ των δικών μας θα καταπέσει, όταν φύγουν και τα μόνα υποστηρίζοντα τον αγώνα ορειβατικά κανόνια, είναι φανερό, ότι θα παρασύρουν εύκολα τα τμήματα που θα μείνουν και ο εχθρός θα βαδίσει γρήγορα προς τη Θεσσαλονίκη και στα νώτα της Στρατιάς, που μάχεται στο Κιλκίς.
Οι επιτελείς συνεννοήθηκαν κατόπι με το στρατηγό Μανουσογιαννάκη και αποφασίστηκε να αναφέρουν αυτά όλα στο Γενικό Στρατηγείο και να ζητήσουν να αναβληθεί η εκτέλεση της διαταγής, ώσπου να σκοτεινιάσει, τουλάχιστον, ώστε ούτε οι Βούλγαροι, ούτε τα μαχόμενα τμήματά μας να αντιληφθούν την αποχώρηση. Ο Μέραρχος έδωσε αμέσως την εντολή να συνδεθούν με το Γενικό Στρατηγείο και ν’ αναφέρουν τις γνώμες των Σωματαρχών. Ο Κωνσταντίνος πληροφορήθηκε αμέσως τις αντιλήψεις των επιτελών, αντιλήφθηκε τον κίνδυνο και πρόσταξε να ανασταλεί κάθε κίνηση ώσπου να νυχτώσει. Πρόστεσε κατόπιν ο Βασιλιάς, ότι το τμήμα Στρατιάς έπρεπε να αναλάβει γενική επίθεση και να καταλάβει το Λαχανά εντός της ημέρας, για να μπορέσει έπειτα να στραφεί εύκολα για ενίσχυση της δεύτερης Μεραρχίας προς το Στρέζοβο. Ο Βασιλιάς πρόσταξε ακόμα να κάμει το μηχανικό δίοδο για να περάσει αντί πάσης θυσίας το πεδινό πυροβολικό.
Και τώρα ερχότανε το δεινό πρόβλημα του πώς θα περνούσε από το βαλλόμενο μέρος του δρόμου το πεδινό πυροβολικό, για να πάρει μέρος στην επίθεση. Οι δισταγμοί των διοικητών του πυροβολικού είχαν αυξήσει από την περασμένη μέρα, όταν ο αντισυνταγματάρχης του πυροβολικού Κορομηλάς, προχωρώντας πέρα από τις γραμμές του πεζικού για να κάμει αναγνώριση του δρόμου, που θα μπορούσε να πάρει το πυροβολικό για να ζυγώσει τις εχθρικές θέσεις, δέχτηκε βλήμα κατάστηθα και έμεινε στον τόπο. Ο Μέραρχος, όμως, αυτή τη φορά εννοούσε να τελειώνει με την κωμική αυτή κατάσταση… Έστειλε γραφτή διαταγή στους διοικητές του πυροβολικού να περάσουν από το βαλλόμενο αμαξιτό δρόμο τέσσερις πεδινές πυροβολαρχίες προς τη Λιγκοβάνη.
Μ’ όλη αυτή τη διαταγή, οι συνταγματάρχες του πυροβολικού δυστροπούσαν να συμμορφωθούν και δήλωναν ότι οι πυροβολαρχίες που θάκαναν την απόπειρα να περάσουν, ασφαλώς θα συντριβούν από τα εχθρικά πυρά.
– Να πείτε στον κύριο Μέραρχο -δήλωσαν στο σύνδεσμο που πήγε τη διαταγή- ότι το ζήτημα είναι τεχνικό και ότι παίρνει πάνω του τη μεγάλη ευθύνη, αν, παρά τη γνώμη μας, καταστραφούν οι πυροβολαρχίες.
Ο Μέραρχος έγινε θηρίο μ’ αυτή τη δήλωση:
– Πήγαινε και πες του -πρόσταξε το σύνδεσμο, έναν από τους λοχαγούς επιτελείς του- να προελάσουν αμέσως και αν αρνηθούν να παραδώσουν σ’ εσάς -τους επιτελείς- τη διοίκηση των πυροβολαρχιών και… να μου ετοιμάσουν το άλογό μου γιατί θα παρακολουθήσω αυτοπροσώπως την κίνηση!…
Ο σύνδεσμος βρήκε τους συνταγματάρχες του πυροβολικού κοντά στο δρόμο, περιστοιχισμένος απ’ όλους σχεδόν τους αξιωματικούς τους. Τους ανακοίνωσε ξερά την προσταγή του Μέραρχου και πρόστεσε:
– Αν διστάζετε… αφήστε τα κανόνια σ’ εμάς. Έχουμε εντολή να τα περάσουμε!
Τότε το φιλότιμο θέριεψε:
– Κανείς δεν αρνείται! -φώναξαν- Όλα εμείς θα τα περάσουμε!…
Η διαταγή του Μέραρχου καθόριζε, όταν τα κανόνια και τα βλητοφόρα θάφταναν στην κορυφογραμμή, ν’ ακολουθούν το δεξιό του δρόμου, να βρίσκονται σ’ απόσταση εξήντα μέτρων περίπου το ένα από τ’ άλλο και να περνούν το βαλλόμενο κομμάτι του δρόμου σ’ ανοιχτό καλπασμό, ώσπου να φτάσουν στην καλυπτόμενη ζώνη, κοντά στη ρεματιά της Λιγκοβάνης. Κάθε βλητοφόρο ή κανόνι που θα χτυπιόταν από τον εχθρό, θα σταματούσε και θα σερνότανε απ’ όσους θάχανε γλυτώσει, στο δεξιό του δρόμου, ενώ οι άνδρες και τα γερά άλογα θα κρύβονταν για να προφυλαχτούν στις γειτονικές προς το δρόμο ρεματιές. Οι αρχηγοί πυροβολαρχιών, αφού άκουσαν τις οδηγίες της Μεραρχίας, έτρεξαν να ετοιμάσουν την προέλαση. Κάθε όχημα έφτανε βάδην ως την κορυφογραμμή, κι’ έπειτα εξορμούσε με φρενιασμένο καλπασμό στην κατηφοριά του αμαξιτού δρόμου κατά τη Λιγκοβάνη. Τα βουλγαρικά κανόνια χτυπούσαν μανιασμένα κάθε όχημα που παρουσιαζότανε στην κορυφογραμμή και το παρακολουθούσαν με δραστική βολή ώσπου να καλυφτεί. Οι οβίδες τους, όμως, σχεδόν όλες σκάζανε στο έδαφος, σήκωναν σκόνη, που ανακατευότανε με τον καπνό και σκέπαζε όλο το βαλλόμενο κομμάτι του δρόμου, σα να καιγότανε. Όλοι οι αξιωματικοί, διοικητές κι’ επιτελείς της Μεραρχίας και του πυροβολικού παρακολουθούσαν με σιωπηλή αγωνία το τρομερό και μεγαλοπρεπέστατο θέαμα, χωρίς να μπορούν, από τον καπνό και τη σκόνη, να ξεχωρίσουν αποτελέσματα. Αλλά και οι Βούλγαροι πυροβολητές χτυπούσαν σε λίγο, χωρίς πια να βλέπουν στόχο.
Κανένας δεν είχε φανταστεί πόσο λίγο θα στοίχιζε στους Έλληνες η προέλαση αυτή του πεδινού πυροβολικού από την ακάλυπτη και επισημασμένη από τον εχθρό διάβαση. Από τα τριάντα και πλέον οχήματα, κανόνια και βλητοφόρα, που πέρασαν απ’ αυτό το δρόμο της Κόλασης, μονάχα τρία χτυπήθηκαν από τις βουλγάρικες οβίδες. Κι’ από αυτά ένα μόνο χτυπήθηκε τόσο γερά -ένα βλητοφόρο- ώστε να αναγκαστεί να μείνει στο δρόμο. Μέσα σε μια ώρα δεκάξη ελληνικά κανόνια είχανε στηθεί σε λαμπρές θέσεις και σ’ αποστάσεις δύο και δυόμιση χιλιάδων μέτρων από τα εχθρικά χαρακώματα και τα πυροβολεία. Γίνηκε κι’ ένα «θαύμα» στη διαδρομή αυτή: βουλγάρικη οβίδα πέτυχε το πίσω μέρος ενός βλητοφόρου που ήτανε γεμάτο οβίδες και τρύπησε τους κάλυκές τους χωρίς να σκάσει, οπότε θάπαιρναν φωτιά όλες και το όχημα θα τιναζότανε στον αέρα.
Το απόγεμα στις δύο, οι Μεραρχίες του τμήματος Στρατιάς αποφάσισαν να κάνουν γενική επίθεση κατά των εχθρικών θέσεων, επειδή, μετά λίγες ώρες που θα νύχτωνε, δύο από τα συντάγματα και το ορειβατικό πυροβολικό θα φεύγανε για το Κιλκίς, σύμφωνα με τη διαταγή του Κωνσταντίνου. Η επίθεση αποφασίστηκε να γίνει αιφνιδιαστικά στις τρισήμιση, μετά σύντομη ετοιμασία του πυροβολικού. Η έχτη Μεραρχία θα ξαπόλυε την επίθεση από κατεύθυνση βορειοδυτική, ενώ η πρώτη Μεραρχία θα χτυπούσε από το μέρους του Νοτιά και της Ανατολής, δεξιά από τον αμαξιτό δρόμο των Σερών. Την επίθεση κατά της κύριας τοποθεσίας του εχθρού, δηλαδή του λόφου Λαχανά, πήρε απάνω του ο εθνικός ήρωας ταγματάρχης Γιάννης Βελισσαρίου. Μ’ έξη μονάχα διαλεχτούς λόχους, τέσσερις του ένατου τάγματος και δύο του όγδοου -του πρώτου τριακοστού όγδοου- συντάγματος ευζώνων και τον τρόπο που ήξερε αυτός, ανάλαβε να κυριεύσει τα βουλγάρικα χαρακώματα και τα πυροβολεία. Εξηγήθηκε καλά με τους αξιωματικούς και τους άντρες του:
– Παιδιά, τους είπε, δεν έχουμε να χασομερήσουμε πολύ σ’ αυτή τη δουλειά!… Μ’ ένα άλμα με βήμα προσβολής, θα βρεθούμε μονομιάς σ’ απόσταση εφόδου από τους Βούλγαρους… θα ρίξουμε μια μοναχή μπαταριά… κι’ από κει λόγχη, πολεμική κραυγή… και άγιος ο Θεός!…
Στις τρεις και είκοσι οι ελληνικές πυροβολαρχίες άρχισαν ξαφνικά φοβερό καταιγισμό κατά των εχθρικών χαρακωμάτων και των πυροβολείων. Τα πάντα καίγονταν, το έδαφος σειότανε σαν από σεισμό, τρομερή χλαπαταγή κι’ αντίλαλοι από βροντές κι’ εκρήξεις γέμισε τον αέρα. Μέσα σ’ αυτό το κακό πετάχτηκε ο Βελισσαρίου με τους έξη λόχους του, δρασκέλισε γοργά τις ανηφοριές και βρέθηκε τρακόσα μέτρα μπροστά στις γραμμές και τα πυροβολεία των Βουλγάρων, που σαστισμένοι έχουν αραιώσει τα πυρά τους. Τα ευζωνάκια ρίχνουν τότε τη συμφωνημένη πυκνή μπαταριά, βάζουνε λόγχη κι’ ορμούν μ’ αλαλαγμούς. Χίλιες λόγχες αστράφτουν φοβερές, και ζυγώνουν ραγδαία τους αμυνόμενους. Και, πριν οι εύζωνοι ζυγώσουν στα εκατό πενήντα μέτρα, αρχίζουν να φεύγουν πρώτα λίγοι κι’ έπειτα ομαδικά, με την κραυγή της τρομάρας:
– Ω λελέ μάικω! –«ωχ μανούλα μου!»
Αυτά όλα γίνηκαν σε μικρό διάστημα χρόνου. Ωστόσο δε φεύγουν όλοι οι Βούλγαροι από τα χαρακώματα, ούτε από τα κανόνια τους. Μερικά πυροβόλα βάλλουν ως την τελευταία στιγμή με βολιδοφόρες οβίδες. Πυροβολάρχες πέφτουν νεκροί στις θέσεις τους, πυροβολητές λογχίζονται πάνω στα κανόνια τους. Και οι εύζωνοι, που πηδούν λυσσασμένοι μέσα στα ορύγματα, δίνουν δραματικές λογχομαχίες. Μια ολάκερη βουλγάρικη πυροβολαρχία που ήτανε στην πλαγιά του λόφου, κυριεύτηκε με τη λόγχη από τους εύζωνους: Ο λοχαγός κι’ οι περισσότεροι πυροβολητές ήτανε σκοτωμένοι στον τόπο.
Στο δεξιό των ευζώνων πολεμούσε με την ίδια θαυμαστή ορμή, το τέταρτο πεζικό σύνταγμα της πρώτης Μεραρχίας με το συνταγματάρχη Παπακυριαζή. Είναι μπατζανάκηδες με το Βελισσαρίου, αλλά, μαλωμένοι από τη μάχη του Σαραντάπορου, δε μιλιούνται. Τώρα διαγωνίζονταν ποιος θα περάσει τον άλλον στην αντρεία. Μετά την έφοδο το μάτι του Βελισσαρίου πήρε το λοχαγό Γ. Ζήρα, που ήτανε στο σύνταγμα του Παπακυριαζή και του φώναξε κοροϊδευτικά:
– Που είναι, βρε Ζήρα, ο διοικητής σου να δει;
– Σκοτώθηκε -του αποκρίθηκε ο λοχαγός- δεν είναι πολλή ώρα.
Ο Βελισσαρίου, μετανιωμένος για το κοροϊδευτικό του ύφος και καταλυπημένος πούχασε το συγγενή του, έκανε το σταυρό του:
– Ο Θεός ας τον συχωρέσει! –μουρμούρισε και τράβηξε στους άντρες του να συνεχίσει την καταδίωξη του εχθρού.
Οι έξη λόχοι του κι’ ολάκερο το σύνταγμα των ευζώνων -το ένα τριάντα οχτώ- μ’ όλη την κούραση απ’ τον αγώνα και την έφοδο δε στάθηκε ούτε στιγμή ν’ ανασάνει. Πήρε καταπόδι τους Βούλγαρους πούφευγαν άταχτα, σ’ όλο το μάκρος της οδού Σερών. Αλλά ο διοικητής του τμήματος Στρατιάς στρατηγός Μανουσογιαννάκης, πρόσταξε ν’ ανασυνταχτούν οι Μεραρχίες και να καταυλιστούν συγκεντρωμένες στο Λαχανά, όπου θα περίμεναν τις διαταγές του Κωνσταντίνου, γιατί δεν επρόκειτο πια να πάνε τα δύο συντάγματα και το ορειβατικό πυροβολικό να βοηθήσουν τον αγώνα του Κιλκίς, που είχε πέσει στο μεταξύ κι’ αυτά στα χέρια της Στρατιάς.
Έστειλαν το λοχαγό Θεόδωρο Πάγκαλο να κοινοποιήσει τη διαταγή του Μανουσογιαννάκη στο ένατο σύνταγμα ν’ αφήσει την καταδίωξη και να γυρίσει να καταυλιστεί κι’ αυτό στο Λαχανά. Ο Πάγκαλος, που νόμιζε πως θα βρει το σύνταγμα λίγο παραπάνω, είδε με μεγάλη έκπληξη ότι είχε διανύσει πολλά χιλιόμετρα κυνηγώντας τον εχθρό. Πάνω στο δημόσιο δρόμο των Σερών απάντησε πρώτη την εφεδρεία του συντάγματος. Το τάγμα των Κρητών, με τον ταγματάρχη Γεώργιο Κολοκοτρώνη, έγγονο του Γέρου του Μοριά, πούχε κληρονομήσει την παληκαριά του και το χιούμορ του -τον τελευταίο της μεγάλης γενιάς πούδωσε το αίμα του στην πατρίδα: Έπεσε ηρωικά σ’ αυτό τον πόλεμο:
– Δεν αφήνεις γι’ αργότερα -του είπε- την κοινοποίηση αυτής της διαταγής, να μπορέσουμε να ξεκαθαρίσουμε λίγους Βούλγαρους ακόμα;…
Τα ευζωνικά τάγματα είχαν μοιραστεί σε μικρά τμήματα δεξιά και αριστερά του δρόμου και κυνηγούσαν φρενιασμένα κι’ αποδεκάτιζαν τους εχθρούς που φεύγανε. Ο διοικητής του ευζωνικού συντάγματος, ο Αθανάσιος Παπαδόπουλος, όταν άκουσε τη διαταγή να γυρίσει στο Λαχανά δε μπορούσε να κρατήσει το θυμό του:
– Τι έκανε λέει;… Ν’ αφήσουμε το γάμο και να πάμε για πουρνάρια;… Δεν είμαστε καλά!… Για να φωνάξουμε το Γιάννη -το Βελισσαρίου- να ιδούμε τι λέει κι’ αυτός!
Ο Βελισσαρίου έφτασε ιδρωμένος, σκονισμένος, μπαρουτοκαπνισμένος: Κολοκοτρώνης, Παπαδόπουλος, Πάγκαλος έκαναν συμβούλιο μαζί του. Ο Βελισσαρίου φώναξε:
– Η δίωξη πρέπει να εξακολουθήσει και τη νύχτα… Πρέπει να πάμε κυνηγώντας τους Βούλγαρους ως το Στρυμόνα και να πιάσουμε τα γεφύρια της Κουμάριανης και του Όρλιακο!… Όλα τ’ άλλα είναι χαζομάρες!
Η εξέλιξη των επιχειρήσεων απέδειξε ότι το δίκιο ήτανε με το μέρος του Βελισσαρίου. Αν η καταδίωξη εξακολουθούσε ως το Στρυμόνα κι’ αν πιάνονταν οι γέφυρες της Κουμάριανης και του Όρλιακο, οι Βούλγαροι δε θα ξανάβρισκαν την ψυχραιμία τους, βλέποντας ότι δεν τους κυνηγάει κανείς και δε θα γύριζαν να καταστρέψουν αυτές τις γέφυρες που έφεραν ύστερα τόσα εμπόδια στις ελληνικές δυνάμεις. Στη μάχη αυτή η τρίτη Μεραρχία είχε κυριέψει δώδεκα ταχυβόλα και πλήθος όπλα και πολυβόλα που άφησε ο εχθρός στην άτακτη υποχώρησή του.
Ο Κωνσταντίνος με δίκαιη περηφάνια έλεγε στην έκθεση που απηύθηνε στο υπουργείο των Στρατιωτικών: «Αι δύο κατά Λαχανά επιχειρήσασαι Μεραρχίαι είχον την ημέραν ταύτην -21 Ιουνίου- βαρύτατην αποστολήν και σκληρότατον αγώνα∙ μετά μεγίστης προσπάθειας κατώρθωσαν να τάξωσι το πυροβολικόν αυτών και μετ’ αλλεπαλλήλους εφόδους κατώρθωσαν να κυριεύσωσι δια της λόγχης τα υψώματα του Λαχανά, άτινα ο εχθρός υπερήσπισε μετά λύσσης.
Αληθείς εκατόμβας εστοίχισαν αι έφοδοι αύται εις τα ηρωικά μας συντάγματα, αλλ’ η καταστροφή του εχθρού υπήρξε τελεία καίτοι ήτο ούτος αριθμητικώς σχεδόν ισοδύναμος, ήτοι εξ δεκαέξ τμημάτων πεζικού μετά εικοσιτεσσάρων πυροβόλων. Ο εχθρός εκτιναχθείς εκ των θέσεών του ετράπη εις φυγήν προς την κατεύθυνσιν της γέφυρας Όρλιακο, αφήσας εις χείρας ημών δώδεκα πυροβόλα, πολυβόλα και άλλα είδη οπλισμού.
Τα στρατεύματα ημών κατεδίωξαν αυτόν μέχρι Μπάσκιοϊ ένθα έταξαν προφυλακάς».
Αλλά και ο αγώνας στο Κιλκίς είχε σύγχρονα το ίδιο νικηφόρο τέλος. Οι τρεις Μεραρχίες του κέντρου είχανε ξαναορμήσει πρωί-πρωί κατά των Βούλγαρων, αυτή τη φορά με πιο αποτελεσματική βοήθεια του πυροβολικού που είχε προχωρήσει τη νύχτα σ’ εφτά καινούργιες θέσεις πολύ κοντά στις εχθρικές γραμμές. Ο αγώνας στάθηκε σκληρός, αληθινά επικός, όλη την ημέρα. Αλλά μ’ όλη του την αιμορραγία το ελληνικό πεζικό κατόρθωσε ως τ’ απόγεμα να επιβληθεί στον εχθρό και προς το βραδάκι να τον βγάλει απ’ όλα του τα χαρακώματα και να τον αναγκάσει σ’ άταχτη φυγή. Στην υποχώρηση των Βουλγάρων συντέλεσε πολύ και η σοβαρή απειλή του δεξιού των από τη δεύτερη Μεραρχία. Αλλά και η δέκατη Μεραρχία, ύστερ’ από μεγάλο αγώνα στα στενά του Καλίνοβου, ανάγκαζε τις εχθρικές δυνάμεις να υποχωρήσουν άταχτα προς το Κιλινδόρ και πρόσφερε κι’ αυτή σημαντικήν υπηρεσία στη νίκη.
Το τίμημα, όμως, στάθηκε βαρύ για τη Στρατιά: Πέρασαν τις χιλιάδες οι νεκροί κι’ οι τραυματίες της πρώτης αυτής αποφασιστικής μάχης του Κιλκίς-Λαχανά. Κι ανάμεσά σ’ αυτούς διοικητές συνταγμάτων και ταγμάτων: Παπακυριαζής, Καμπάνης, Καραγιαννόπουλος, Καμάρας, Κορομηλάς, Διαλέτης -νεκροί- και ο αντισυνταγματάρχης Τερτίπης διοικητής του δέκατου όγδοου τραυματίας∙ έπεσαν ακόμη οι ταγματάρχες Κουτήφαρης, Κατσιμήδης, Ιατρίδης και Χατζόπουλος. Κι’ αυτό φτάνει να δώσει μια ιδέα για τη λύσσα του αγώνα.
Όταν έφτασε στη Μπάλτζα, στο Γενικό Στρατηγείο η είδηση για την άταχτη υποχώρηση του εχθρού, ο Κωνσταντίνος έδωσε την ακόλουθη σύντομη διαταγή: «Προς Δευτέραν, Τρίτην, Τέταρτην, Πέμπτην και Δεκάτην Μεραρχίας και την Ταξιαρχίαν Ιππικού: Καταδιώξατε κατά πόδας τον εχθρόν, παντί σθένει, μέχρι τελείας εξαντλήσεώς σας.» Την τελευταία φράση μάλιστα «μέχρι τελείας εξαντλήσεώς σας» την είχε προστέσει ο Βασιλιάς στο κείμενο με το χέρι του, πάνω στον ενθουσιασμό της νίκης. Τη διαταγή αυτή όχι μόνο δε μπόρεσαν να την εκτελέσουν οι Μεραρχίες αυτές του Κιλκίς, αλλ’ ούτε τη συνηθισμένη δίωξη να κάμουν, κατάκοπες όπως ήταν από τον αγώνα κι’ αισθητά αποδεκατισμένες από τις απώλειες. Καταυλίστηκαν στο πεδίο της μάχης και μόλις την άλλη μέρα μπόρεσαν να ξεκινήσουν πάλι κατά του εχθρού. Μονάχα στον τομέα του Λαχανά ο Παπαδόπουλος, όπως είδαμε, με το Βελισσαρίου κυνήγησαν ως τη νύχτα τους Βούλγαρους, χωρίς να πάρουν γι’ αυτό καμιά διαταγή! Αυτοί μονάχα καταυλίστηκαν, αφού πήραν διαταγή να σταματήσουν κι’ έβγαλαν προφυλακές πάνω στο δημόσιο δρόμο των Σερών.
Γίνηκε κάτι ακόμα πιο ακατανόητο: Όταν έφυγαν οι Βούλγαροι από το Λαχανά προς το Στρύμονα, η έβδομη Μεραρχία βρισκότανε κοντά στη Δημητρίτσι σ’ απόσταση βολής πυροβόλου από το δρόμο της φυγής των Βουλγάρων. Και μ’ όλο που ο Μανουσογιαννάκης ειδοποίησε το Μέραρχο ότι ο «φεύγων εχθρός» περνούσε κάτω από τη μύτη του, δεν κουνήθηκε να του κόψει την υποχώρηση και να τον αιχμαλωτίσει. Δεν είχαν πάρει διαταγή!…
Από το βιβλίο του Σπύρου Μελά: «Οι Πόλεμοι 1912-1913» Μακεδονία – Ήπειρος – Αιγαίον – Ο Πόλεμος της Διπλωματίας, του εκδοτικού οίκου “Μπίρης”.
Το Greek Surnames με σταθερότητα και συνέπεια προς τους αναγνώστες του και θέλοντας να εμπλουτίσει ακόμα περισσότερο τη θεματολογία του αναζητά συνεργάτες με αγάπη για την Ελλάδα, ώστε να συμβάλουν με τη συμμετοχή τους στην προσπάθειά μας. Η συμμετοχή έχει καθαρά εθελοντικό χαρακτήρα χωρίς καμία επιβάρυνση ή δέσμευση.
Οι ενδιαφερόμενοι μπορούν να επικοινωνήσουν μαζί μας στο e-mail: nikdetsis@gmail.com
TRANSLATE
ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΥΤΟΜΑΤΗ ΑΝΑΛΥΣΗ ΚΑΙ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΕΠΩΝΥΜΟΥ ΣΑΣ ΕΓΓΡΑΨΤΕ ΤΟ
ΑΝΑΚΑΛΥΨΤΕ ΤΟΥΣ ΣΥΝΩΝΟΜΑΤΟΥΣ ΣΑΣ ΣΕ ΟΛΗ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ
πατήστε στο banner
ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΗΣΤΕ ΜΑΖΙ ΜΑΣ ΣΤΟ
nikdetsis@gmail.com
ΑΡΧΑΙΟ ΠΑΙΓΝΙΟ
ΓΝΩΜΙΚΑ
“Μητρός τε και Πατρός και των άλλων προγόνων απάντων τιμιώτερον εστίν η Πατρίς”
ΑΝΑΖΗΤΗΣΕ ΤΟ ΕΠΩΝΥΜΟ ΣΟΥ ....-- ΣΥΝΕΧΗΣ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ ΛΙΣΤΑΣ ΑΝΑΛΥΣΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΕΠΩΝΥΜΩΝ..---- Η ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΑΝΑΛΥΣΗ ΕΠΩΝΥΜΩΝ ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΔΕΙΓΜΑ Κ...
ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΓΛΥΠΤΙΚΗ
πατήστε στην εικόνα
ΙΣΟΚΡΑΤΗΣ
"Η Δημοκρατία μας αυτοκαταστρέφεται διότι κατεχράσθη το δικαίωμα της ελευθερίας και της ισότητας, διότι έμαθε τους πολίτες να θεωρούν την αυθάδεια ως δικαίωμα, την παρανομία ως ελευθερία, την αναίδεια του λόγου ως ισότητα και την αναρχία ως ευδαιμονία"
ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΥΤΟΜΑΤΗ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ ΣΑΣ ΜΕ ΟΤΙ ΝΕOΤΕΡΟ ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΕΠΩΝΥΜΟΥ ΣΑΣ ΣΥΜΠΛΗΡΩΣΤΕ ΤΟ E-MAIL ΣΑΣ
--------------------------------------------- «Όσοι το χάλκεον χέρι βαρύ του φόβου αισθάνονται, ζυγόν δουλείας ας έχωσι· θέλει αρετήν και τόλμην η ελευθερία.» ---------------------------------------------
ΒΡΕΙΤΕ ΤΟΥΣ ΗΡΩΕΣ ΠΡΟΓΟΝΟΥΣ ΣΑΣ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΟΪΤΑΛΙΚΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ
ΠΟΥ ΕΠΕΣΑΝ ΟΙ 7.948 ΝΕΚΡΟΙ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΟΪΤΑΛΙΚΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ 1940
ΑΓΝΟΟΥΜΕΝΟΙ ΚΥΠΡΟΥ
ΒΡΕΙΤΕ ΤΟΥΣ ΠΡΟΓΟΝΟΥΣ ΣΑΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ Α' ΓΕΝΙΑΣ ΣΤΙΣ ΗΠΑ
ΒΡΕΙΤΕ ΤΟΥΣ ΠΡΟΓΟΝΟΥΣ ΣΑΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ ΣΤΗΝ ΑΥΣΤΡΑΛΙΑ
πατήστε στην εικόνα
ΒΡΕΙΤΕ ΤΟΥΣ ΠΡΟΓΟΝΟΥΣ ΣΑΣ ΤΟ 1800-1900 ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ ΣΤΗΝ ΑΥΣΤΡΑΛΙΑ.
για την αναζήτηση πατείστε στην εικόνα
ΒΡΕΙΤΕ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΣΑΣ ΣΤΑ ΙΤΑΛΙΚΑ
ΒΡΕΙΤΕ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΣΑΣ ΣΤΑ ΙΣΠΑΝΙΚΑ
ΣΥΝΕΒΗ ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ
ΘΟΥΚΥΔΙΔΗΣ
«…Εσείς είστε η αιτία του κακού (σ.σ. απευθυνόμενος στους Αθηναίους πολίτες),ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΟΛΟΝ ΤΟΝ ΛΟΓΟΝ ΤΟΥ ΠΑΤΩΝΤΑΣ ΤΗΝ ΦΩΤΟ
"Όποιος σκέπτεται σήμερα, σκέπτεται ελληνικά. Έστω κι αν δεν το υποπτεύεται."
Jacqueline de Romilly
ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΕΦΕΡΗΣ
------------------------------------------------- «Μα τι γυρεύουν οι ψυχές μας Πάνω σε καταστρώματα καταλυμένων καραβιών Μουρμουρίζοντας σπασμένες σκέψεις από ξένες γλώσσες;» --------------------------------------------------
ΒΥΖΑΝΤΙΝΑ ΕΠΩΝΥΜΑ-ΟΝΟΜΑΤΑ
ΤΑ ΕΠΩΝΥΜΑ ΣΤΗΝ ΚΡΗΤΗ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΒΕΝΕΤΟΚΡΑΤΙΑ 13ος-17ος ΑΙΩΝΑΣ
ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΗΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΣΥΛΛΑΒΗ ΤΩΝ ΕΠΩΝΥΜΩΝ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΟΥΜΕ ΑΠΟ ΠΟΙΑ ΠΕΡΙΟΧΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΠΡΟΕΡΧΕΤΑΙ Ο ΑΝΑΦΕΡΟΜΕΝΟΣ ΠΟΥ ΤΟ ΦΕΡΕΙ.
ΕΤΣΙ ΕΧΟΥΜΕ ΟΣΑ ΛΗΓΟΥΝ ΣΕ: -ΕΛΗΣ. ΠΡΟΕΡΧΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΜΥΤΙΛΙΝΗ, ΑΙΒΑΛΙ, ΛΗΜΝΟ, ΕΒΡΟ, ΕΔΕΣΣΑ. -ΟΥΔΗΣ. ΠΡΟΕΡΧΕΤΑΙ ΑΠΟ ΑΝΑΤΟΛΙΚΑ ΙΔΙΩΜΑΤΑ ΣΤΗΝ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ, ΘΡΑΚΗ, ΝΗΣΙΑ ΑΙΓΑΙΟΥ, ΔΩΔΕΚΑΝΗΣΑ, ΚΥΠΡΟ. -ΑΡΗΣ. ΠΡΟΣΔΙΟΡΙΖΕΙ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΑ ΕΠΩΝΥΜΑ. -ΑΣ. ΠΡΟΣΔΙΟΡΙΖΕΙ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΑ ΕΠΩΝΥΜΑ. Σλαβικό είναι το -ιάνος στα Βοστιτσιάνος, Ζαβιτσ(ι)άνος, λατινικό στο Σακαριτσιάνος (Σακαρέτσι Βάλτου) κλπ.
ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ..-ΟΥΔΑΣ..-ΟΥΔΗΣ
-ούδας,(μια παραλλαγή του -ούδης) που συναντάται σε καποιες περιοχές της Κεντρικής και Ανατολικής Μακεδονίας(Θεσσαλονίκη,Χαλκιδική και Σέρρες)π.χ. Νικολούδας,Βασιλούδας,Αλεξούδας,Στεργιούδας κ.λ.π.
ΠΕΛΛΟΠΟΝΗΣΟΣ..-ΠΟΥΛΟΣ
πατήστε στην εικόνα
MANH..-ΑΚΟΣ..-ΕΑΣ
πατήστε στην εικόνα
ΠΟΝΤΟΣ..-ΙΔΗΣ..-ΙΑΔΗΣ..-ΑΝΤΗΣ
-ΙΔΗΣ. -ΙΑΔΗΣ.-ΑΝΤΗΣ. ΠΡΟΕΡΧΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΟΝΤΟ. Πάνω από 3.000 χρόνια συνεχώς και χωρίς κανένα κενό, οι Ελληνες ονομάζονται με επώνυμα που λήγουν σε -ίδης και -ιάδης, και όχι μόνο οι Ελληνες της Ελλάδας, αλλά και οι Ελληνες της διασποράς.
ΚΑΦΑΛΛΟΝΙΑ...-ΑΤΟΣ
-ΑΤΟΣ. ΠΡΟΕΡΧΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΕΦΑΛΛΟΝΙΑ
ΧΙΟΣ...-ΟΥΣΗΣ
-ΟΥΣΗΣ. ΠΡΟΕΡΧΕΤΑΙ ΑΠΟ ΧΙΟ{Σύμφωνα με τον Α. Γ. Πασπάτη « Το Χιακόν γλωσσάριον : Ήτοι η εν Χίω λαλούμενη γλώσσα μετά τινών επιγραφών αρχαίων τε και νέων και του χάρτου της νήσου», τα περισσότερα επίθετα των χωρικών της Χίου λήγουν σε –ούσης (Πυργούσης, Αρμολούσης, Καμπούσης, Αυγωνυμούσης κτλ).}.
ΒΕΝΕΤΙΑ,ΙΤΑΛΙΑ..-ΑΝΟΣ..-ΕΖΟΣ
πατήστε στην εικόνα
ΚΡΗΤH....-ΑΚΗΣ
ΠΙΕΣΤΕ ΤΗΝ ΕΙΚΟΝΑ
ΕΠΩΝΥΜΑ ΣΕ -ΑΚΗΣ 13ος-15ος ΑΙΩΝΑΣ
ΔΩΣΤΕ ΜΑΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΓΙΑ ΕΠΩΝΥΜΑ ΠΟΥ ΓΝΩΡΙΖΕΤΕ ΩΣΤΕ ΝΑ ΕΜΠΛΟΥΤΙΣΟΥΜΕ ΤΑ ΑΡΧΕΙΑ ΜΑΣ greeksurnames@gmail.com
ΑΔΕΙΑ ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗΣ.
Φίλοι αναγνώστες, φίλοι bloggers, το GREEKSURNAMES σας επιτρέπει να αναδημοσιεύσετε κείμενο, videos και φωτογραφίες, εφόσον φυσικά πρόκειται για μη κερδοσκοπική χρήση. Ευχαριστούμε προκαταβολικά αν αναφέρετε την πηγή
Η ΟΔΥΣΣΕΙΑ ΜΙΑΣ ΑΝΥΠΑΡΚΤΗΣ
-
Μπλογκόφιλοι, shalom, που λένε και οι εβραίοι, μιας τα γεγονότα
είναι καταιγιστικά στη μέση ανατολή και εγώ είμαι με το Ισραήλ.
Χ...
Ο κομματισμός σάπισε τον λαό
-
*Ο κομματισμός σάπισε τον λαό, είναι γάγγραινα, πληγή πυορροούσα,
κακοφορμισμένη.*
* Γράφει ο Ελύτης: «Στις κοινωνικές τους σχέσεις, τις οικογενειακέ...
Το δικό μας «πορνό»
-
[image: Αποτέλεσμα εικόνας για πορνό]
Oι λόγοι που ένα ζευγάρι αποφασίζει να μαγνητοσκοπήσει το δικό του ερωτικό
βίντεο είναι πολλοί Σε μια εποχή όπου η τε...
«Πρώτο τραπέζι» στην ομιλία Τσίπρα ο Κουβέλης
-
Ο Φώτης Κουβέλης συνεχίζει τις προσπάθειες για να μετουσιωθεί σε… γάμο το
πολιτικό φλερτ του με τον Αλέξη Τσίπρα.
Ο πρώην πρόεδρος της ΔΗΜΑΡ έδωσε το παρ...
Cheat Lost Saga VIP 25 26 27 Desember 2015
-
*Cheat Lost Saga 25 26 27 Desember 2015 VIP (Kebal, Unlimited Token, Dkk)*
- Update Cheat LS Indonesia VIP 2015 ini dibagikan secara gratis tidak
dipungut ...
Δελφινο-γενέθλια
-
*Αγαπημένη μου μπλοκοπαρεούλα καλημέρα και καλό μήνα. Μου λείψατε πάρα πολύ
όλη η γειτονιά και το μπλοκ μου και οι επισκέψεις και τα σχόλια στα μπλοκς
σας ...
Τουρκία: ένα καζάνι που βράζει (βίντεο)
-
Οι Τούρκοι στρατιώτες χρησιμοποιούν χημικά αλλά και ωμή, στρατιωτική βία
για να αναιρέσουν την αναδυόμενη και πολυμερή Κουρδική εξέγερση. Ενώ οι
ομοεθνής...
Καλή Αρχή
-
Θα ήθελα να ευχαριστήσω τον Ιάσιο και την ομάδα Π για την ευγενή πρόσκληση
στο μπλόγκ, μια όμορφη πράγματι ιδέα για ανταλλαγή σκέψεων και επικοινωνία.
Σαν...
Μην Εφυσηχάζετε!
-
Το Ζήτημα της Μακεδονίας ΔΕΝ τελείωσε.
Δεν λύθηκε το πρόβλημα.
Μπορεί στη σύνοδο του Βουκουρεστίου να πετύχαμε μια μικρή νίκη αλλά ο
πόλεμος συνεχίζεται. Να...
-ΜΑΝΩΛ. ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΙΔΗΣ, "ΤΑ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΑ ΜΑΣ ΟΝΟΜΑΤΑ" -ΧΑΡΑΛ. ΣΥΜΕΩΝΙΔΗΣ, "ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΣΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΟΝΟΜΑΤΟΛΟΓΙΑ" -ΑΝΔΡΕΑΣ ΚΑΛΑΤΖΑΚΟΣ, "ΟΝΟΜΑΤΑ-ΕΠΩΝΥΜΑ-ΠΑΡΑΤΣΟΥΚΛΙΑ" -ΑΝΝΑ ΑΝΑΓΝΩΣΤΑΚΗ-ΕΛΕΝΗ ΜΥΣΤΡΙΔΟΥ, "ΜΑΘΕ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΣΟΥ" -ΜΑΡΙΟΣ ΒΕΡΕΤΤΑΣ, "ΜΕΓΑ ΟΝΟΜΑΣΤΙΚΟΝ ΛΕΞΙΚΟΝ" -ΒΑΣΟΣ Η. ΒΟΓΙΑΤΖΟΓΛΟΥ, "ΤΑ ΠΙΣΙΔΙΚΑ" -ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΕΘΝΟΥΣ ΟΛΕΣ ΟΙ ΑΝΑΛΥΣΕΙΣ ΕΠΩΝΥΜΩΝ ΤΟΥ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΥ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΒΑΣΗ ΤΗΣ ΑΝΩΤΕΡΩ ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΣΥΝΕΧΟΥΣ ΕΡΕΥΝΑΣ ΜΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΕΥΡΕΣΗ ΝΕΩΝ ΣΤΟΙΧΕΙΩΝ ΓΙΑ ΚΑΘΕ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΕΠΩΝΥΜΟ.
ΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ
ΤΟ GREEK SURNAMES ΣΤΟ ΡΑΔΙΟΦΩΝΟ ΤΟΥ ΑΝΤ1
Θα ήθελα να ευχαριστήσω πολύ τον Αntenna Radio και τον κύριο Κοτταρίδη Δημήτρη που παρουσίασε το συγκεκριμένο blog στην ενδιαφέρουσα εκπομπή του 'OI EKTAKTOI', 26/4/2009-10/1/2009 και 17/1/2009 και έδωσε την δυνατότητα για την περισσότερη εξέλιξή του.
Η εκπομπή μεταδίδεται κάθε Σάββατο και Κυριακή 10-12 μ.μ. στον Antenna Radio 97,2 FM. Νίκος Δέτσης --------------------------------
ΘΕΛΕΙ ΑΓΩΝΑ Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ
ΤΑ ΑΠΟΦΘΕΓΜΑΤΑ ΤΟΥ ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗ
ΟΙ ΒΑΡΒΑΡΟΙ ΦΙΛΟΣΟΦΟΙ ΚΑΙ ΟΙ ΦΙΛΟΣΟΦΟΙ ΒΑΡΒΑΡΟΙ
«Οι βάρβαροι κληρονόμησαν τον πλούτο της Αρχαίας Ελληνικής σοφίας που δεν τους ανήκει, ενώ οι νόμιμοι κληρονόμοι της φιλοσοφίας θα έπρεπε να είναι οι διάδοχοι. Υπήρξε μία αντιστροφή των ρόλων, ώστε Έλληνες να είναι τώρα οι Βάρβαροι και οι Βάρβαροι Έλληνες».
Μιχαήλ Ψελλός