ΟΛΟΚΑΥΤΩΜΑ Nέα Aγχίαλος, Απρίλιος 1943

Το 1940, πολλοί Αγχιαλίτες πολέμησαν και αρκετοί έχασαν τη ζωή τους. Δυναμική ήταν η συμμετοχή των Αγχιαλιτών και στην Εθνική Αντίσταση.
Τους πρώτους μήνες του 1943 κατασκήνωσαν ανταρτικά σώματα στα βουνά της Όθρυος (Γούρας) και του Μαυροβουνίου (καρά=ντάου) με αρχηγούς το Διονύσιο Διάκο κ.α. Από το 1941 έως τις αρχές του 1943 υπήρχε ένα τμήμα καραμπινέρηδων, το οποίο αποσύρθηκε διότι η δύναμη τους ήταν μικρή και υπήρχε ο κίνδυνος των ανταρτών.

Στις 25 Μαρτίου 1943 ένα απόσπασμα ανταρτών κατασκήνωσε στα βουνά της Νέας Αγχιάλου. Αποτελούνταν από 40 με 50 άντρες με αρχηγό το Διάκο. Σκοπός της κατασκηνώσεώς τους ήταν η καταστροφή με νάρκες του δημόσιου δρόμου και η καταστροφή των γεφυριών, για να εμποδίσουν την διάβαση πολεμοφοδίων προς το Νότο.

Στις 18 Απριλίου 1943 κανονιοφόρο πλοία από τον Βόλο κατέστρεψαν τα πλοία που ήταν προσαραγμένα στο λιμάνι της Νέας Αγχιάλου. Στις 20 βομβάρδισαν και τη Νέα Αγχίαλο. Πέντε ημέρες αργότερα, στις 25 Απριλίου, οι αντάρτες, γνωρίζοντας ότι θα γίνει επιδρομή Ιταλών, αποσύρθηκαν στα βουνά της Γούρας. Δεν ειδοποίησαν όμως τους κατοίκους για να μην τους πανικοβάλλουν.

Στις 27 Απριλίου δόθηκε από τον Διοικητή (Κομαντάντ) του Βόλου η διαταγή για την πυρπόληση του χωριού.
Οι Ιταλοί, για να πραγματοποιήσουν το σχέδιο τους, χωρίστηκαν σε ομάδες και η κάθε ομάδα ανέλαβε κι από μια συνοικία. Ήταν μεθυσμένοι κι ό,τι έβλεπαν μπροστά τους το κατέστρεφαν.

Αυτή η μαρτυρία διασώθηκε από τις πληροφορίες που έδωσε η ηλικιωμένη Ελένη Χρυσού Στάθη, η οποία ήταν κατάκοιτη και τυφλή, γι' αυτό και την μετέφεραν στο διπλανό σπίτι του Γιάννη Κων/νου Αιμωνιώτη. Στη συνέχεια πήραν ό,τι βρήκαν μέσα στο σπίτι και στο τέλος το έκαψαν. Από τα 700 πέτρινα σπίτια τα 650 έγιναν στάχτη σε μία μέρα.

Οι Ιταλοί κατέστρεψαν ακόμη και το εξατάξιο δημοτικό σχολείο που είχε κτιστεί με δωρεά του Συγγρού το 1910। Στις 20 Απριλίου του 1943 οι τοίχοι του σχολείου κατατρυπήθηκαν από σφαίρες. Οκτώ ημέρες αργότερα, 28 Απριλίου, το κτίριο παραδόθηκε στις φλόγες καθώς έφευγαν οι Ιταλοί.

http://www.greekholocausts.gr/gr/index.php?option=com_content&task=view&id=46&Itemid=44

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΟΛΟΚΑΥΤΩΜΑ Nέα Aγχίαλος, Απρίλιος 1943"

ΧΡΥΣΑΝΘΟΣ ΦΙΛΙΠΠΙΔΗΣ (1881-1949)

Αυτός ο τόπος βγάζει δύο πράγματα ελιές και παλικαριά.



Στα 1881 γεννήθηκε στην σκλαβωμένη Κομοτηνή, η ζωή του πέρασε μέσα από συμπληγάδες μα θα μείνει βαθειά στην μνήμη της ιστορία το βήμα του, γιατί ο ιεράρχης των Ποντίων ο Μητροπολίτης Τραπεζούντας Χρύσανθος στήθηκε στητός και είπε ΟΧΙ, όταν όλοι λέγανε ΝΑΙ απ’ άκρου σ’ άκρου στην Ευρώπη.
Τιμημένος όσο κανένας Μητροπολίτης Τραπεζούντας (1913-1938) στα δύσκολα χρόνια, στάθηκε στον Ελληνισμό της Μαύρης θάλασσας και στις πατρογονικές εστίες αλλά και μετά στην προσφυγιά.
Πρωταγωνίστησε για την σωτηρία του Ελληνισμού στην Μακεδονία. Αποκρισάριος του Οικουμενικού Πατριαρχείου στην Αθήνα, υπεύθυνος σε πολλές αποστολές εθνικής σημασίας στην Τιφλίδα, την Αλβανία , το Βελιγράδι, την Συρία και αλλού. Λόγιος και γλωσσομαθής, αφιέρωσε το ταλέντο του σε μελέτες για την εκκλησία της Τραπεζούντας το 1933, το 1937 αναγορεύτηκε επίτιμος διδάκτωρ του Πανεπιστημίου των Αθηνών και το 1940 ονομάστηκε Ακαδημαϊκός.
 Από το 1938 – 1941 ήταν Αρχιεπίσκοπος Αθηνών . Ο Αρχιεπίσκοπος του 40.
Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ 40
Ο Αρχιεπίσκοπος Χρύσανθος σ’ αυτόν τον πόλεμο πολέμησε μαζί με το μαχόμενο έθνος από την πρώτη στιγμή και κατά του Ιταλού αλλά και κατά του Γερμανού εισβολέα, δεν υπήρξε ενέργεια πού πρέπει να κάνει Ορθόδοξος Ιεράρχης που να μη την έκανε, δίπλα στον μαχητή αλλά και δίπλα στον τραυματία. Παρηγορητής της χήρας και εμψυχωτής του πολεμιστή, ακούραστα στήριξε τον άνισα μαχόμενο Ελληνισμό, και όταν πλησίαζαν τα δύσκολα πιο πεισματικά πύκνωνε τις γραμμές μη και περάσει ο εχθρός.





ΣΥΝΘΗΚΟΛΟΓΗΣΗ

Ας δούμε τι γράφει στο ημερολόγιο του ο Αρχιεπίσκοπος Χρύσανθος:
29/4/1941
«Πληροφορούμαι ότι ο στρατηγός Τσολάκογλου αφού σύνηψε την επονείδιστον συμφωνία με τους Γερμανούς επάνω στο μέτωπο, κατελθών εις Αθήνας πρόκειται εντολή των Γερμανών να σχηματίσει Κυβέρνησιν. Τούτο με στεναχωρεί πολύ διότι θα περιπέσωμεν εις δεινά, .... Προτιμότερον μόνοι οι Γερμανοί να έχουν την ευθύνη της διοικήσεως οπότε θα είναι προσεκτικότεροι».

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΧΡΥΣΑΝΘΟΣ ΦΙΛΙΠΠΙΔΗΣ (1881-1949)"

Η ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΤΟΥ ΗΛΙΑΚΟΥ ΜΑΣ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ.

Ηλιακό Σύστημα: υπάρχουν και άλλα «εκεί έξω»!

Διεθνείς ερευνητές συμπεραίνουν ότι πρόκειται για «κλασική συνταγή» στο Σύμπαν.
Η πρόσφατη ανακοίνωση της ανακάλυψης ενός εξωηλιακού συστήματος έξι πλανητών που περιφέρονται γύρω από ένα άλλο αστέρι 2.000 έτη φωτός μακριά από τον Ηλιο μας κάνει πιο επίκαιρο από ποτέ το ερώτημα: πώς δημιουργείται ένα πλανητικό σύστημα;
Μια πολυεθνική ερευνητική ομάδα, στην οποία σημαντικό ρόλο παίζει και ένας έλληνας αστρονόμος, πιστεύει ότι έχει την απάντηση τουλάχιστον για τη βασική εικόνα της δημιουργίας του ηλιακού συστήματος, που είναι και το μοναδικό πλανητικό σύστημα για το οποίο έχουμε λεπτομερείς παρατηρήσεις.
Η προσπάθεια κατανόησης της δημιουργίας του ηλιακού συστήματος ξεκινάει υποχρεωτικά από την απάντηση σε ένα «φιλοσοφικό» ερώτημα: η σημερινή μορφή του ήταν άραγε αποτέλεσμα μιας «συγκεκριμένης» αρχικής κατάστασης ή θα κατέληγε σε μια παρόμοια μορφή ακόμη και από μια διαφορετική αρχική κατάσταση;
Σήμερα οι αστρονόμοι έχουν καταλήξει οριστικά στις γενικές γραμμές του τρόπου δημιουργίας του Ηλιου και των πλανητών του.
Ολα ξεκίνησαν από ένα σύννεφο σκόνης και αερίων, το οποίο άρχισε πριν από 4,5 δισ. χρόνια να συρρικνώνεται υπό την επίδραση της ίδιας της βαρύτητάς του.
Κατά τη διαδικασία αυτή το σύννεφο απέκτησε μικρότερες διαστάσεις και επομένως άρχισε να περιστρέφεται ολοένα και ταχύτερα, για τον ίδιο λόγο που ένας παγοδρόμος περιστρέφεται ταχύτερα όταν «μαζεύει» τα χέρια του.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Η ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΤΟΥ ΗΛΙΑΚΟΥ ΜΑΣ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ."

Ετυμολογία του ονόματος ΑΡΜΕΝΙΑ

Το όνομα της χώρας στην Αρμενική γλώσσα είναι Χάικ.
 Κατά το Μεσαίωνα, το όνομα αυτό επεκτάθηκε σε Χαγιαστάν με την προσθήκη της ιρανικής κατάληξης -σταν (που σημαίνει χώρα, τόπος).
Το όνομα κατά την παράδοση προέρχεται από τον Χάικ, μυθικό γενάρχη των Αρμενίων και δισέγγονο του Νώε, που σύμφωνα με τον Μωυσή της Κορέν νίκησε τον Βαβυλώνιο βασιλιά Μπελ το 2492 π.Χ. και εγκαταστάθηκε μαζί με το λαό του στην περιοχή του όρους Αραράτ.[6]
Δεν υπάρχει επιβεβαιωμένη περεταίρω εξήγηση του ονόματος.

Το εξώνυμο Αρμενία απαντάται για πρώτη φορά το 515 π.Χ. στην επιγραφή του Μπεχιστούν στην παλαιά περσική ως Αρμίνα.
Στα ελληνικά το όνομα Αρμενία απαντάται περίπου την ίδια εποχή, με πιθανή προέλευση ένα απόσπασμα που αποδίδεται στον Εκαταίο τον Μιλήσιο από τα 476 π.Χ.[7]
Ο Ηρόδοτος στα 440 π.Χ. έγραφε "Ἀρμένιοι δὲ κατά περ Φρύγες ἐσεσάχατο, ἐόντες Φρυγῶν ἄποικοι" δηλαδή "οι Αρμένιοι ήταν εξοπλισμένοι σαν τους Φρύγες, αφού ήταν άποικοι των Φρυγών" (7.73).
Μερικές δεκαετίες αργότερα ο Ξενοφώντας, στην περιγραφή της εκστρατείας του κατά των Περσών, περιγράφει με αρκετή λεπτομέρεια τη ζωή των Αρμένιων χωρικών και τη φιλοξενία τους. Αναφέρει ότι μιλούσαν μια γλώσσα που στα δικά του αυτιά έμοιαζε με τη γλώσσα των Περσών.[8]
http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CF%81%CE%BC%CE%B5%CE%BD%CE%AF%CE%B1

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Ετυμολογία του ονόματος ΑΡΜΕΝΙΑ"

Διαβάστε τι διδάσκουν στα σχολεία της Αλβανίας για την Ελλάδα!

Μίσος, φανατισμό αλλά και πλαστογραφημένη Ιστορία που καμία σχέση δεν έχει με την πραγματική, διδάσκει η αλβανική κυβέρνηση στους μαθητές των σχολείων. Οι νεαροί Αλβανοί μέσα από τα νέα επίσημα σχολικά βιβλία τους μαθαίνουν την Ιστορία της «Μεγάλης Αλβανίας» και διδάσκονται, μεταξύ άλλων, ότι «η Βορειοδυτική Ελλάδα, από τη Φλώρινα έως την Πρέβεζα, είναι αλβανικό εθνικό έδαφος στο οποίο “αιμοσταγείς” Έλληνες πραγματοποίησαν “εθνοκάθαρση” στους Τσάμηδες που πλειοψηφούσαν στα χώματα αυτά». 




Η νέα γενιά Αλβανών μαθαίνει, μεταξύ άλλων, πως… έχει ίδιο DΝΑ με τον βασιλιά Πύρρο της Ηπείρου και την Ολυμπιάδα, μητέρα του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Όλα αυτά τυπώθηκαν φέτος στα επίσημα σχολικά εγχειρίδια με την έγκριση του αλβανικού υπουργείου Παιδείας.
Στο νέο βιβλίο «Γεωγραφία της Αλβανίας», που εκδόθηκε φέτος και ήδη αποτελεί διδακτική ύλη στα λύκεια της χώρας, οι μαθητές διδάσκονται όχι μόνο για τη γεωγραφία της χώρας τους αλλά και για περιοχές όμορων χωρών που, σύμφωνα με τους συγγραφείς, κατοικούνται από Αλβανούς.
Στις «αλβανικές περιοχές» (treva shqiptare) που έμειναν εκτός αλβανικού κράτους περιλαμβάνονται το Κοσσυφοπέδιο, τμήματα του Μαυροβουνίου και της Σερβίας, η μισή έκταση των Σκοπίων και βέβαια ολόκληρη η ΒΔ Ελλάδα, με τους Νομούς Φλώρινας, Καστοριάς, Γρεβενών, Ιωαννίνων, Άρτας, Πρέβεζας, Θεσπρωτίας και το βόρειο τμήμα του Νομού Αιτωλοακαρνανίας.



ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Διαβάστε τι διδάσκουν στα σχολεία της Αλβανίας για την Ελλάδα!"

ΣΤΗ ΦΥΛΑΚΗ 77ΧΡΟΝΟΣ ΓΙΑΤΙ ΑΝΤΙΣΤΑΘΗΚΕ ΣΤΟΥΣ ΛΗΣΤΕΣ! !

ΣΤΗ ΦΥΛΑΚΗ 77ΧΡΟΝΟΣ ΓΙΑΤΙ ΑΝΤΙΣΤΑΘΗΚΕ ΣΤΟΥΣ ΛΗΣΤΕΣ! ΖΗΤΩ Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ!

Σε δεκαετή κάθειρξη για θανατηφόρο σωματική βλάβη και ένα χρόνο φυλάκιση για οπλοχρησία (10 χρόνια και 6 μήνες σε συγχώνευση) καταδικάστηκε προ ημερών από το Μικτό Ορκωτό Δικαστήριο Πύργου 77χρονος από το Διακοφτό Αχαΐας.
Στην ίδια δίκη καταδικάστηκε σε τρεις μήνες φυλάκιση με αναστολή για απλή συνέργεια σε υπόθεση κλοπής και ένας 30χρονος που ενεπλάκη στην υπόθεση.
Το συμβάν έγινε στις 24.11.2008, στο Δ.Δ. Ελαιώνα του δήμου Διακοφτού Αχαΐας εντός της οικίας του 77χρονου.
 Οι δυο ληστές εισέβαλαν στις 24 Νοεμβρίου του 2008 στο σπίτι του ηλικιωμένου από ανασφάλιστη πόρτα και σύμφωνα με τη δικογραφία, του αφαίρεσαν χρηματικό ποσό ύψους 1.050 ευρώ.
Ο 77χρονος προσπάθησε να αντιδράσει με μαχαίρι και κατάφερε με αυτό τραύμα στον μηρό του ενός από τους δύο ληστές.
Επειδή εγείρονται σοβαρά ερωτήματα αναφορικά με την απόφαση, και επειδή ενδεχομένως να απαιτείται νομοθετική ρύθμιση για αυτές τις περιπτώσεις, οι βουλευτές του ΛΑ.Ο.Σ. Αθ. Πλεύρης και Αδ. Γεωργιάδης κατέθεσαν Αίτηση Κατάθεσης Εγγράφων προς τον Υπουργό Δικαιοσύνης, ζητώντας να τους χορηγηθεί τόσο η απόφαση του Δικαστηρίου όσο και τα πρακτικά.
Καιρός είναι να αλλάξει το νομοθετικό πλαίσιο, γιατί κοινός νους είναι ότι δεν μπορεί και να σε ληστεύουν και να βρίσκεσαι στη φυλακή επειδή αντέδρασες! Και ας μην ξεχνάμε: και οι κρίνοντες κρίνονται!
Και μετά αναρωτιόμαστε γιατί έχουν ξεσαλώσει οι ληστές...
Greek Citizen
ΠΟΥ ΕΧΟΥΜΕ ΦΤΑΣΕΙ -ΟΔΗΓΙΑ ΕΛ.ΑΣ: ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΜΕΤΑ ΤΗ ΔΥΣΗ ΤΟΥ ΗΛΙΟΥ ΟΙ ΓΥΝΑΙΚΕΣ!!!

Τα αυξημένα ποσοστά εγκληματικότητας οδήγησαν την αστυνομία στην έκδοση του "Οδηγού του Πολίτη" όπου μεταξύ άλλων παροτρύνουν τις γυναίκες να μην κυκλοφορούν πεζές μετά τη δύση του ηλίου ενώ αν ακούσει κάποιος πυροβολισμούς να πέσει στο έδαφος.
Σύμφωνα με το Πρώτο Θέμα, η αστυνομία έχει αναρτήσει στην επίσημη ιστοσελίδα της ένα είδος εγχειριδίου στο οποίο παρέχονται συμβουλές στους πολίτες για την προσωπική τους ασφάλεια.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΣΤΗ ΦΥΛΑΚΗ 77ΧΡΟΝΟΣ ΓΙΑΤΙ ΑΝΤΙΣΤΑΘΗΚΕ ΣΤΟΥΣ ΛΗΣΤΕΣ! !"

ΜΠΟΙΚΟΤΑΖ ΓΙΑ ΑΛΒΑΝΟΥΣ

Μποϊκοτάζ στα ελληνικά προϊόντα ζήτησε ο πρόεδρος του κόμματος των τσάμηδων PDIU, Shpëtim Idrizi

Αυξάνονται τα περιστατικά Αλβανών οι οποίοι δηλώνουν κατά την είσοδο τους στην Ελλάδα ότι κατάγονται από την Τσαμουριά.

Έτσι μετά το ηλικιωμένο ζευγάρι Αλβανών του οποίου η είσοδος απαγορεύτηκε στην Ελλάδα όταν δήλωσαν ότι κατάγονται από την Τσαμουριά μία ακόμη γυναίκα προσπάθησε να εισέλθει στην Ελλάδα από την Αλβανία δηλώνοντας το ίδιο.
Όπως φαίνεται το περιστατικό ήταν σκηνοθετημένο καθότι ο πρόεδρος του κόμματος των τσάμηδων PDIU, Shpëtim Idrizi, αντέδρασε άμεσα.
Σε δηλώσεις που έκανε ο Shpëtim Idrizi έδειξε για άλλη μία φορά πόσο απέχει ο πολιτικός κόσμος της Αλβανίας από τα ευρωπαϊκά δεδομένα ζητώντας ως αντίποινα για ανάλογα περιστατικά τη διοργάνωση διαμαρτυριών και εκστρατείας μποϊκοτάζ στα ελληνικά προϊόντα.
Όπως χαρακτηριστικά δήλωσε ο πρόεδρος του PDIU, «Σε περίπτωση επανάληψης των περιστατικών αυτών, το κόμμα μας είναι υποχρεωμένο να απαντήσει μέσα από μαζικές διαμαρτυρίες και εκκλήσεις προς τους Αλβανούς πολίτες, ώστε να μποϊκοτάρουν κάθε προϊόν το οποίο παράγεται στην ελληνικά αγορά και εισάγεται στην εγχώρια αγορά».
Το κύριο ζήτημα που προκύπτει από αυτή την συμπεριφορά του κόμματος των τσάμηδων PDIU είναι η ανυπαρξία οποιασδήποτε μορφής αντίδρασης από την αλβανική κυβέρνηση για την αποφυγή πρόκλησης εντάσεων μεταξύ των δύο χωρών με υπαιτιότητα του κόμματος PDIU.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΜΠΟΙΚΟΤΑΖ ΓΙΑ ΑΛΒΑΝΟΥΣ"

Η απαγωγή του Γερμανού Στρατηγού Κράϊπε, Νικολάου Σηφακάκη

Η ομάδα απαγωγής του Στρατηγού Κράιπε. Από αριστερά καθιστοί:Γρηγόρης Χναράκης, Πάτρικ Λη Φέρμορ και Στάνλεϊ Μος. 'Όρθιοι: Στρατής Σαβιολής, Μανώλης Πατεράκης, Λεωνίδας Παπαλεωνίδας, Γιώργος Τυράκης και Νίκος Κόμης.

Ἐδημοσιεύθη εἰς τὸ Περιοδικόν μας ΦΩΤΕΙΝΗ ΓΡΑΜΜΗ τεῦχος 27 σελ. 28.

ΟΛΗ Η ΕΛΛΑΣ ΑΝΤΙΣΤΑΘΗΚΕ εἰς τὴν γερμανικὴν κατοχήν. Ὅμως, ἡ Κρήτη, ἐξ αἰτίας τῆς γεωγραφικῆς της θέσεως, ἔγραψε τὶς λαμπρότερες σελίδες τῆς σύγχρονης ἱστορίας μὲ τὴν ΜΑΧΗ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ καὶ τοὺς ὑπολοίπους ἀγῶνες της. Οἱ Κρητικοὶ ἀντάρται μάχονταν διὰ τὴν λευτεριά των, σὰν τακτικοὶ στρατιῶται.

Μ

εταξὺ τῶν ἀξιομνημονεύτων, ὡς βαρυνούσης σημασίας ἐκδηλώσεων τῆς ἀντιστάσεως κατὰ τῶν κατακτητῶν ἐν Κρήτῃ, ἦτο καὶ ἡ ἀπαγωγὴ τοῦ Στρατηγοῦ ΚΡΑΪΠΕ.

Οἱ ἐν Κρήτῃ Ἄγγλοι ἀξιωματικοί, συνεργαζόμενοι μετὰ τῶν ἐθνικῶν ἀνταρτικῶν ὁμάδων, ἠθέλησαν νὰ θίξουν τὸ γερμανικὸν γόητρον καὶ νὰ παρουσιάσουν μίαν ἐντυπωσιακὴν δρᾶσιν. Ἐμελέτησαν καὶ ἀπεφάσισαν πρὸς τοῦτο τὴν ἀπαγωγὴν τοῦ Στρατηγοῦ Κράιπε, διοικητοῦ τῶν γερμανικῶν δυνάμεων τοῦ διαμερίσματος Ἡρακλείου.

Τὸν στρατηγόν, ὁ ὁποῖος ἐκινεῖτο συνήθως ἄνευ συνοδείας, μεταξὺ δηλ. κωμοπόλεως Ἀρχανῶν καὶ τῆς βίλλας Ἀριάδνη παρὰ τὴν Κνωσόν, ὅπου διέμενε, παρηκολούθησαν τὰς κινήσεις του μὲ μεμυημένους Κρητικοὺς ἰδιώτας. Καὶ τὴν νύκτα τῆς 27^ης Ἀπριλίου 1944 οἱ λοχαγοὶ Στάνλεϋ Μὸς καὶ Πῆ Φέρμορ, φέροντες στολὰς Γερμανῶν ἀξιωματικῶν, ἐσταμάτησαν εἰς προκαθωρισμένον

σημεῖον τὸ αὐτοκίνητον τοῦ Στρατηγοῦ.

Μὲ ἀστραπιαίαν ταχύτητα, τῇ βοηθείᾳ τῆς ἐκεῖ ἀναμενούσης 12/μελοῦς ὁμάδος ἀνταρτῶν, συνέλαβον τὸν Στρατηγόν, τὸν ὁποῖον, ἀφοῦ ἐφίμωσαν, ἀπέκρυψαν εἰς τὸ ἐσωτερικὸν τῶν ὀπίσω καθισμάτων τοῦ αὐτοκινήτου. Τὴν φύλαξιν καὶ ἀκινητοποίησίν του ἀνέλαβον οἱ γενναῖοι ἀντάρται Πατεράκης-Τυράκης καὶ Σαβιολῆς, οἱ δὲ ὑπόλοιποι ἄνδρες τῆς ὁμάδος παρέλαβον τὸν σωφὲρ καὶ ἐβάδισαν πρὸς καθωρισμένον σημεῖον συναντήσεώς των εἰς Ψηλορείτην.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Η απαγωγή του Γερμανού Στρατηγού Κράϊπε, Νικολάου Σηφακάκη"

ΕΛΛΗΝΕΣ ΨΗΛΑ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ.

Η ποιότητα της φτώχειας..

"1965, δεκατεσσάρης τότε, πήγαινα σχολείο, κάναμε μόνο απόγευμα...

γιατί το γυμνάσιο μας στεγαζόταν με νοίκι σε ένα ιδωτικό δημοτικό, γύριζα σπίτι, και την άλλη μέρα πάλι το ίδιο.

Ο πατέρας μου, τη μόνη κοινωνική υπηρεσία που χρησιμοποίησε στη ζωή του ήταν το ΙΚΑ. Το πλήρωνε, κι εκείνο τον περίθαλπτε και τον συνταξιοδότησε. Κάθε μέρα, ξεκίναγε για τη δουλειά, χαμάλης ήτανε, περιμένοντας ότι όλο και κάποιος θα θέλει να κουβαλήσει πράγματα, και έτσι θα κάνει κι αυτός μεροκάματο. Άλλες μέρες ερχόταν με πολλά, σχετικά λεφτά, άλλες χωρίς ούτε μία δραχμή. Πέρασε 35 χρόνια δουλειάς, χωρίς ουτέ μία μέρα να είχε τη σιγουριά ότι αύριο θα έχει μεροκάματο.

Από δύο χρονών, που έφυγε από το χωριό του το Μπαξέκιοι στην Πόλη, μέχρι που πέθανε, ποτέ δεν έιχε σιγουριά για την επόμενη μέρα. Ηταν , και παρέμεινε οικονομικά φτωχός. Ψυχολογικά όμως κατά ένα περίεργο τρόπο, ήταν πάντα ο ένας, ο μοναδικός. Ηταν δηλαδή ένας ψυχολογικά πλούσιος, οικονομικός φτωχός. Και αυτό τελικά είναι που διαφέρει μεταξύ του μεταπολεμικού φτωχού στην Ελλάδα, με τον σημερινό νεοφτωχό στην ίδια χώρα.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΕΛΛΗΝΕΣ ΨΗΛΑ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ."

Κάποτε στην Ιορδανία...

Γράφει ο Γιώργος Εχέδωρος

Ναός της Αρτέμιδας στη Γεράσα της Ιορδανίας

Γεράσα– Gerasa- Jerash
Η πόλη Γεράσα (Gerasa) των ελληνορωμαικών χρόνων ήταν μια ακμάζουσα πόλη της ελληνιστικής ανατολής. Τον δεύτερο αιώνα π.Χ.. κατοικείτο, από πληθυσμό που το μεγαλύτερο μέρος του ήταν ‘ελληνιστικό’ και το υπόλοιπο σημιτικής προέλευσης.
Αυτό μας γίνεται γνωστό εξαιτίας της ίδρυσης στην πόλη λαμπρού ναού προς τιμή της Αρτέμιδας που λατρευότανε από τον ελληνικό πληθυσμό, ενώ ο Ζεύς ήταν προτιμητέος στο σημιτικό κομμάτι του πληθυσμού.
Ο μαρμάρινος ναός της Αρτέμιδας, που στολίζει τη σύγχρονη πόλης Jerash της Ιορδανίας, τελειοποιήθηκε το 150 π.Χ. στη διάρκεια της βασιλείας του αυτοκράτορα Αντωνίνου του Πίου. Όλο το οικοδόμημα είχε δώδεκα κολώνες κορινθιακού ρυθμού και από αυτές σήμερα ένδεκα βρίσκονται όρθιες στο σημείο που τοποθετήθηκαν την αρχαία εποχή.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Κάποτε στην Ιορδανία..."

Οι Άγγλοι και το BBC αγνοούν την Ελληνική γλώσσα!!!

Μια ένα απλό σερφάρισμα στην επίσημη ιστοσελίδα του BBC, μπορείς εύκολα να καταλάβεις ότι οι Άγγλοι μας έχουν τελείως "γραμμένους", αγνοώντας την Ελληνική γλώσσα, αφού αν θελήσετε να μεταφράσετε τα νέα τους, μπορείτε μεν να τα μεταφράσετε σε πολλές γλώσσες, αλλά όχι στα Ελληνικά!!


Azeri, Bangla, Burmese, Hausa, Hindi, Indonesian, Kinyarwanda, Kirundi, Kyrgyz, Nepali, Pashto, Persian, Sinhala, Swahili, Tamil, Urdu, Uzbek, Vietnamese, είναι μερικές από τις γλώσσες (ανάθεμα αν γνωρίζουν και που βρίσκονται όλοι αυτοί στον χάρτη), μαζί με τα Τούρκικα παρακαλώ, όπου μπορείτε να μεταφράσετε την σελίδα τους.

Άλλο ένα επικοινωνιακό τρικ;

Άλλη μια προπαγάνδα ενάντια σε εμάς και την ιστορία μας;

Ή κάτι άλλο που σίγουρα ζητάει απάντηση;

Ας επικοινωνήσουμε από σήμερα όλοι μας στο BBC και ας ρωτήσουμε γιατί δεν υπάρχει και η Ελληνική μας γλώσσα ανάμεσα σε όλες τις άλλες.
Θα πάρουμε απάντηση;;;

Όποιος έχει ήδη επικοινωνήσει μαζί τους και έχει λάβει απάντηση ας μας την στείλει να την δημοσιεύσουμε.

OnNews.gr

http://hellenicrevenge.blogspot.com/2011/04/bbc_26.html

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Οι Άγγλοι και το BBC αγνοούν την Ελληνική γλώσσα!!!"

Ο «Χορός του Ζαλόγγου»

ΣΟΥΛΙΩΤΙΣΣΕΣ

Οι σχέσεις των φύλων στο περήφανο και αδούλωτο Σούλι θύμιζαν τη θέση της γυναίκας στην αρχαία Σπάρτη.
Οι άντρες σέβονταν τις γυναίκες τους και συχνά ζητούσαν τη γνώμη τους, ιδιαίτερα σε κρίσιμες περιστάσεις.
Οι σεβαστότερες απ΄ αυτές αναλάμβαναν το ρόλο του διαιτητή σε διαμάχες μεταξύ των ανδρών.
Αντίθετα, ουδέποτε άνδρες ανακατεύονταν σε γυναικείους καβγάδες.

Μερικές καπετάνισσες έπαιρναν μέρος στα στρατιωτικά συμβούλια, όπου οι γνώμες τους υπολογίζονταν όσο και των καπεταναίων. Στο σπίτι, τέλος, οι γυναίκες ήταν οι αδιαμφισβήτητες αφέντρες.

Οι Σουλιώτισσες, πέρα από το νοικοκυριό, έπαιρναν όλες μέρος στις πολεμικές επιχειρήσεις, όπου ο ρόλος τους ήταν, σε πρώτη φάση, εφεδρικός και βοηθητικός Όταν όμως οι περιστάσεις το απαιτούσαν, οι γυναικείες εφεδρείες ρίχνονταν στη μάχη, άλλοτε κατρακυλώντας βράχους πάνω στον εχθρό, άλλοτε περιβρέχοντάς τον με καυτά βόλια, άλλοτε ορμώντας μπροστά με το σπαθί στο χέρι.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Ο «Χορός του Ζαλόγγου»"

1944.—Η καταστροφή των Πύργων Βερμίου Κοζάνης από τους Γερμανούς.

Το ξημέρωμα της 24ης Απριλίου 1944 οι Γερμανοί μαζί με τους συνεργάτες τους περικύκλωσαν το χωριό και έστησαν τα πολυβόλα σε καίρια σημεία. Πριν καλά-καλά ξυπνήσουν παιδιά – γυναίκες -ηλικιωμένοι δεν κατάλαβαν τι συνέβαινε και ο φόβος άρχισε να τους κυριεύει. Προσπάθησαν να τρέξουν, να κρυφτούν μήπως και γλιτώσουν, πίστευαν πως όντας άοπλοι λίγο φιλότιμο θα υπήρχε στις σιδερένιες καρδιές των κατακτητών. Όμως μάταια! Δεν ήξεραν πως η λέξη φιλότιμο δεν υπάρχει στη Γερμανική. Τα πολυβόλα μούγκριζαν, οι σφαίρες βροχή, τα κορμιά σωριάζονταν άψυχα πλέον στο χώμα, άλλοι κλείνονταν σε αχυρώνες και καίγονταν ζωντανοί, άλλοι σκοτώνονταν στα σπίτια τους, σε ρέματα και βουνοπλαγιές.

318 ψυχές εκείνο το πρωινό της 24ης Απρίλη 1944 πέταξαν από τη βασανισμένη και ηρωική γη της Καστράνιτσας στον ουρανό πάνω από τις κορυφές του Βερμίου εκεί που ταιριάζει να ζουν αιώνια. 318 ψυχές, νήπια, παιδιά, γυναίκες, άνδρες, ηλικιωμένοι, θυσιάστηκαν στο Βωμό του μίσους και της αλαζονείας, της καταπίεσης των λαών, της στέρησης της ελευθερίας, σε έναν τόπο που γέννησε τη λευτεριά.

Οι Γερμανοί όσους δεν σκότωσαν τους μάζεψαν και αφού λεηλάτησαν το χωριό, τους έφεραν με τα πόδια 30 χλμ. μακριά στην Πτολεμαΐδα. Το χωριό ερήμωσε, οι καπνοί υψώνονταν από σπίτια – αχυρώνες – στάβλους, το αίμα, η καμένη σάρκα Βεβαίωναν μια καταστροφή χωρίς προηγούμενο, χωριό ερημωμένο, άψυχα κορμιά που περίμεναν την ταφή τους μαρτυρούσαν τις φρικαλεότητες του κατακτητή.

Πέρασε καιρός και ξαναγύρισαν στο χωριό όσοι σώθηκαν από την γερμανική σφαγή και επέζησαν του ολοκαυτώματος, για να ξεκινήσουν τη ζωή τους ξανά από το μηδέν, ορφανά παιδιά, γυναίκες χωρίς άνδρες, άνδρες χωρίς γυναίκες, να χτίσουν το χωριό που τόσο αγάπησαν στους πρόποδες του Βερμίου. Έσφιξαν την καρδιά τους, κάναν σίδερα τα χέρια τους και δημιούργησαν το νέο χωριό, τους Πύργους, σε πείσμα των κατακτητών, δυνατό και περήφανο।

http://eistorias.wordpress.com/

.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "1944.—Η καταστροφή των Πύργων Βερμίου Κοζάνης από τους Γερμανούς."

ΣΤΗ ΜΝΗΜΗ ΤΗΣ ΜΑΧΗΣ ΤΗΣ ΕΛΑΦΟΝΗΣΙΟΥ 1824

Η ιστορία του Ελαφονησιού χάνεται στα βάθη των αιώνων, από τότε που σ' αυτό το νησάκι, τις Μουσαγόρες νήσους των αρχαίων, υπήρχε ένα ιερό αφιερωμένο στον Μουσαγέτη Απόλλωνα. Μουσαγέτης σημαίνει ηγέτης των μουσών, προσωνύμιο που έδωσε ο Πίνδαρος στον Απόλλωνα.

Αναφέρεται στις Μούσες του Ελικώνα οι οποίες τραγουδούσαν γύρω από την πηγή Ιπποκρήνη υπό την διεύθυνση του Θεού.

Οι Μούσες λοιπόν που ήταν εννιά, εξευμένιζαν με την μουσική τους τις θαλάσσιες θεότητες, επειδή στην περιοχή επικρατούν δυνατοί άνεμοι και ξεσπούν οι μεγαλύτερες θαλασσοταραχές της Μεσογείου, σηκώνοντας τεράστια κύματα.

Απέναντι στο Ιναχώριο υπήρχε ιερό της Ινούς, όπου γινόταν τελετές για να εξευμενίζουν τις θάλασσες. Η Ινώ ήταν κόρη του Κάδμου, βασιλιά των Θηβών, η οποία προστάτεψε τον Διόνυσο, γιο του Δία και της αδερφής της Σεμέλης.

Η Ήρα για να την τιμωρήσει επειδή προστάτεψε τον καρπό των παράνομων εραστών, πήρε τα λογικά της Ινούς και του συζύγου της Αθάμαντα. Ο Αθάμαντας σκότωσε τον έναν γιο του Λέαρχο επειδή νόμιζε πως ήταν ελάφι, ενώ ταυτόχρονα η Ινώ έριξε σε καυτό νερό τον άλλο τους γιο, τον Μελικέρτη. Πάνω στην απελπισία της η Ινώ έπεσε στην θάλασσα μαζί με το άψυχο κορμί του γιου της.

Οι θαλασσινές θεές την λυπήθηκαν και την μεταμόρφωσαν σε Νηρηίδα και ο γιος της έγινε ο μικρός θεός Παλαίμονας.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΣΤΗ ΜΝΗΜΗ ΤΗΣ ΜΑΧΗΣ ΤΗΣ ΕΛΑΦΟΝΗΣΙΟΥ 1824"

ΣΕ ΚΑΤΕΧΟΜΕΝΗ ΧΩΡΑ,ΔΕΝ ΕΟΡΤΑΖΕΤΑΙ ΑΝΑΣΤΑΣΗ.....

Δεν ήταν ό ίδιος κτύπος της καμπάνας φέτος.
 Δεν ζούσε ο λαός τη χαρά της Ανάστασης.
 Ένας λαός σκλαβωμένος, όπως στα χρόνια της Αξονικής κατοχής, δεν εορτάζει Ανάσταση.
Δεν είχε ο κόσμος τη χαρά και το γέλιο στα χείλη του.
Η ανησυχία, η αβεβαιότητα, η επερχόμενη φτώχια, τα κάθε είδους και λογής δεινά που περιμένουν τη χώρα μας, τα διαισθάνεται ο λαός της.

Τον Απρίλιο του 1941, τα στρατεύματα του Wilhelm List, εισέβαλαν και κατέλαβαν την Ελλάδα. Οι Έλληνες έκλεισαν τα παράθυρά τους, αλλά και την καρδιά τους.
 Το σκοτάδι πλάκωσε πάνω στην Ελλάδα.
Ο γαλανός της ουρανός έγινε γκρίζος και σκοτεινός. Όλα τα ‘σκιαζε η φοβέρα… Η μπότα του κατακτητή, ήταν ο μόνος ήχος που ακούονταν. Η χώρα βυθίστηκε στην ανυπαρξία. Όμως…!
Όμως, η ελπίδα δεν χάθηκε. Η σπίθα συνέχισε να καίει μέσα στο σωρό στις στάχτες, που άφησε ο πόλεμος. Ακόμα και μέσα στα καπνίζοντα αποκαΐδια, υπήρχε η προσμονή για Ανάσταση.
Τότε ήταν αλλιώς. Την ελπίδα την συντηρούσαν οι αδάμαστοι Έλληνες. Οι Έλληνες πατριώτες. Το υγιές κύτταρο του λαού, ο Στρατός, δεν είχε καταστραφεί. Διαλυμένος, σακατεμένος, οι περισσότεροι, αξιωματικοί και στρατιώτες που επέζησαν, στην ψυχή τους υπήρχε το σθένος για έναν νέον αγώνα. Για λευτεριά.


ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΚΟΥΤΣΟΥΚΑΛΗΣ
Πηγή

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΣΕ ΚΑΤΕΧΟΜΕΝΗ ΧΩΡΑ,ΔΕΝ ΕΟΡΤΑΖΕΤΑΙ ΑΝΑΣΤΑΣΗ....."

Καλὴν ἐπ-Ἀνάστασιν Ἕλληνες

Ἡμέρες ποὺ εἶναι, εἶπα νὰ κάνω μίαν εὐχὴ σὲ ὅσους ἑορτάζουν. Ἡ εὐχὴ μου; Ὁ τίτλος. Τὸ μοιράστηκε μαζί μου ἕνας φίλος πρὸ ἑνὸς ἔτους. Ἦταν καλὴ εὐχή. Σὲ λᾶθος στιγμὴ ὅμως…

Τί ζοῦμε; Καὶ πῶς ζοῦμε; Οἱ περισσότεροι ἄνθρωποι γύρω μας εἶναι σχεδὸν μουδιασμένοι. Κρυμμένοι μέσα στοὺς ἑαυτοὺς τους, ἀναζητοῦν ἀπὸ τοὺς ἄλλους, τοὺς ὅποιους ἄλλους, νὰ κάνουν κάτι. Ὁ,τιδήποτε! Νὰ φωνάξουν, νὰ γιουχάρουν, νὰ φτύσουν, νὰ πετάξουν παπούτσια, γιαούρτια, καφέδες, τομᾶτες καὶ κολοκυθάκια. Τώρα τελευταῖα καὶ πρᾶσα! Κάτι τέλος πάντων νὰ κάνουν οἱ ἄλλοι!

Ὅλοι οἱ ἄλλοι ὅμως! Ὄχι ἐμεῖς! Ἐμεῖς δὲν γίνεται νὰ κάνουμε κάτι, διότι φταῖμε! Κι αὐτὸ μᾶς γεμίζει ἐνοχές!
Φταῖμε πρῶτα ἀπὸ ὅλα γιατὶ τοὺς ψηφίσαμε! Διότι τοὺς ἐπιτρέψαμε τόσες δεκαετίες νὰ μᾶς ἐκβιάζουν καὶ νὰ κτίζουν πελατειακὲς σχέσεις μαζί μας. Διότι τοὺς ἀνεχθήκαμε στὴν κομπίνα τους καὶ δὲν τοὺς καταγγείλαμε! Διότι πίσω ἀπὸ τὴν ἀνοχή μας ἦταν ἡ ἀδειούλα γιὰ τὸ ἐξοχικό, ἢ ὁ διορισμὸς τοῦ κανακάρη μας, ἢ τὸ κόψιμο τοῦ προστίμου ἀπὸ τὸν ἐφοριακό.
Φταῖμε γιατὶ , ὅταν εἴδαμε τὸν ἀπατεώνα γείτονα νὰ καταπατᾶ τὸ χωράφι τοῦ διπλανοῦ του, κουνήσαμε τὸ κεφάλι! Δὲν καταπατοῦσε τὸ δικό μας χωράφι!

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Καλὴν ἐπ-Ἀνάστασιν Ἕλληνες"

ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΤΟΝ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΛΑΟ

ΕΥΧΕΣ ΑΠΟ ΓΑΛΛΙΑ

Simone LE BARON

Γλωσσολόγος - Καθηγήτρια της γαλλικής γλώσσας

Διπλωματούχος της Alliance Française de Paris

http://simone-le-baron.blogspot.com/

Παραμονή του Πάσχα 2011, θα ήθελα να ξαναδώσω ελπίδα στον ελληνικό λαό, σε εσάς αγαπητοί μου φίλοι που χρωστώ τα πάντα.

 Γιατί με σας «γύρισα τη σελίδα» της δικτατορίας το 1974, όταν ήμουν μόλις 21 ετών.
 Εσείς μου μάθατε τη χαρά της ζωής, τη φιλία, τη φιλοξενία, την αλληλεγγύη, το σεβασμό, το φιλότιμο. Εσείς μου ανοίξατε την αγκαλιά σας χωρίς να με γνωρίζετε και μου δώσατε την πιο ζεστή θέση στην ελληνική οικογένεια, τη στιγμή που oι δικοί μου με είχαν διώξει.
Εσείς μου ανοίξατε τα σπίτια σας, μοιραστήκατε μαζί μου τα γεύματά σας, από τον πιο φτωχό μέχρι τον πιο πλούσιο.
 Εσείς ποτέ δεν με αφήσατε να πληρώσω το παραμικρό, λέγοντάς μου λόγια που ακούγονται σαν στίχοι από παλιό τραγούδι: «θα πληρώσεις όταν θα έρθουμε στη πατρίδα σου». Θυμάμαι τον μπάρμπα Λουκά στη σκιά της κληματαριάς μπροστά στην καλύβα του: «λίγο ψωμί, λίγο κρασί, λίγες ελιές και αγάπη φτάνουν να είμαι ευτυχισμένος» – που μου θυμίζει πάντα τον Σταύρο Ξαρχάκο στο τραγούδι «Bάλε κι άλλη αγάπη στο τραπέζι».

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΤΟΝ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΛΑΟ"

Οί λεηλασίες των αρχαιολογικών θησαυρών του τόπου μας.

Τί έδειξε η έρευνα των αρχαιολόγων - Δικαιώθηκαν οι καταγγελίες του Γιάννη Σακελαράκη

Από λαθρανασκαφές στην Κεντρική Κρήτη, η συλλογή του Εβραίου Ελίας Μπορόφσκι

Της Αννας Παπαδοκωστάκη

Aπό λαθρανασκαφές που έγιναν στην Kρήτη , κυρίως τη δεκαετία του ’60 προέρχονται εκατοντάδες αρχαία αντικείμενα που βρίσκονται στη συλλογή του Eλίας Mπορόφσκι στην Eλβετία και την Iερουσαλήμ.
Στη διαπίστωση αυτή, κατέληξαν , σύμφωνα με ασφαλείς πληροφορίες οι αρχαιολόγοι που ερεύνησαν το θέμα μετά από εντολή του υπουργείου Πολιτισμού, συγκρίνοντας κομμάτια της συλλογής με αντικείμενα που φυλάσσονται στο Aρχαιολογικό Mουσείο.
Tα επτά μέλη της Eπιτροπής, στην τελευταία τους συνεδρίαση που έγινε την περασμένη εβδομάδα στο Hράκλειο, κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι τα μινωικά αρχαία της συλλογής, προέρχονται από αρχαιολογικούς χώρους και εργαστήρια που έχουν συλληθεί από αρχαιοκάπηλους , καθώς έχουν την ίδια τεχνική με διασωθέντα αντικείμενα που ανακάλυψαν αργότερα οι αρχαιολόγοι.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Οί λεηλασίες των αρχαιολογικών θησαυρών του τόπου μας."

Μάχη της Αλαμάνας 23 Απριλίου 1821

Τα πρώτα πολεμικά γεγονότα στην ανατολική Στερεά Ελλάδα.
Στην Ανατολική Στερεά μετά την έκρηξη της επανάστασης τον Μάρτιο του 1821 πραγματοποιήθηκαν τρεις σημαντικές μάχες.
Στις 23 Απριλίου η μάχη της Αλαμάνας όπου οι Έλληνες υπό την αρχηγία του Διάκου, Δυοβουνιώτη με Πανουργιά με 1500 άνδρες έναντι 8.000 Τούρκων ηττήθηκαν.
Ο Χουρσίτ Πασάς βρισκόταν στην Ήπειρο με εντολή από την Υψηλή Πύλη να καταπνίξει τις ακόρεστες φιλοδοξίες του Αλή Πασά των Ιωαννίνων όταν ξέσπασε το 1821 η επανάσταση στην Πελοπόννησο.
Ο Χουρσίτ όρισε τους Κιοσέ Μεχμέτ και Ομερ Βρυώνη για να την καταπνίξουν.
Η πορεία των πασάδων προς τη νότια Ελλάδα έπρεπε να περάσει από τις Θερμοπύλες που αποφάσισαν να τις προστατεύσουν οι Έλληνες οπλαρχηγοί λίγες μόνο μέρες μετά της έκρηξη της επανάστασης.
 Στις 18 Απριλίου του 1821 οι οπλαρχηγοί Διάκος, Πανουργιάς, και Δυοβουνιώτης συναντήθηκαν στο χωριό Κομποτάδες κάτω από τα πέντε αιωνόβια πλατάνια ‘’Τα Πέντε αδέλφια’’ όπως ονομάζονταν, που σήμερα διατηρούνται σαν μνημεία της φύσης.

Ο Χουρσίτ πασάς		Ο Ομερ Βρυώνης

Οι θυελλώδεις συζητήσεις των οπλαρχηγών κατέληξαν στην μέχρις εσχάτων αντίσταση εναντίον των Τούρκων. Οι τρεις οπλαρχηγοί αποφάσισαν να κλείσουν τον άξονα Γοργοπόταμο, Ηράκλεια, Αλαμάνα.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Μάχη της Αλαμάνας 23 Απριλίου 1821"

Η θανή του Καραϊσκάκη

.
1827.—Ο Γεώργιος Καραϊσκάκης τραυματίζεται είς τήν μάχην τού Φαλήρου καί αποθνήσκει έπειτα από πολύωρον αγωνίαν.
 Αί τελευταίαι του λέξεις ήσαν «Γλυτώστε τήν Αθήνα!» Είς τούς παλαιούς συναγωνιστάς του Γαρδικιώτην Γρίβαν καί Χατζηπέτρον είπε ολίγον πρό τού θανάτου του : «Στό γυιό μου αφήνω τό ντουφέκι μου, δέν έχω τίποτα άλλο, τά κορίτσια μου τά μπιστεύομαι σέ σας»।
Ο νεκρός μετεφέρθη διά πλοίου είς Σαλαμίνα, όπου καί ετάφη. Τήν 22 Απριλίου 1835 εγένετο ή μετακομιδή τών οστών του, καθώς καί τών τού Λάμπρου Βέϊκου, Ιωάννου Νοταρά καί άλλων, οίτινες είχον φονευθή κατά τάς πέριξ τών Αθηνών μάχας, είς τό Φάληρον, όπου καί ετάφησαν.
Είς τήν μεγαλοπρεπή τελετήν παρέστη ό βασιλεύς Όθων, ό οποίος αφήρεσε τόν Μεγαλόσταυρον από τό στήθος του καί τόν ετοποθέτησε επί τού λειψάνου τού Καραϊσκάκη : «Αφήνω αυτόν διά παντός είς τόν οίκον σου, είπε, είς ανεξάλειπτον μνήμην τής πρός σέ τού έθνους ευγνωμοσύνης».
Ο βασιλεύς Όθων έδωσε επίσης 6.000 δραχμάς καί 500 στρέμματα εθνικής γής έν τή επαρχία Κορινθίας είς τήν νεωτέραν θυγατέρα τού Καραϊσκάκη Πηνελόπην, διά νά νυμφευθή τόν υιόν τού Σ. Νοταρά, μέ τόν οποίον είχε μνηστευθή ζώντος τού πατρός της.

http://eistorias.wordpress.com/

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Η θανή του Καραϊσκάκη"

Το απεχθές χρέος

Ν. Λυγερός Η ύπαρξη της έννοιας του απεχθούς χρέους είναι η απόδειξη ότι μέσω της δικαιοσύνης, μπορεί η ηθική να εισβάλει στην οικονομία.
Το απεχθές χρέος αν και φαινομενικά παράλογο για τους συντηρητικούς κύκλους, είναι μόνο και μόνο παράδοξο.
 Έχει αυτό το κοινό στοιχείο με τη δημοκρατία, η οποία αποδέχεται μέσα της το παράδοξο για να εξασφαλίσει την ικανότητά της και την ανθεκτικότητά της, δίχως να επιδιώκει την πληρότητά της.
 Το υπόβαθρο του απεχθούς χρέους είναι η ανάλυση του χρέους από μία αντικειμενική οντότητα που δεν επηρεάζεται από τον κρατικό φορέα, έτσι ώστε να μην εξαρτάται από οικονομικές ενοχές.
 Αυτή η ανάλυση είναι το πρώτο βήμα της αντιμετώπισης του απεχθούς χρέους, διότι η ενεργοποίηση αυτής της έννοιας μπορεί να γίνει μόνο και μόνο αν υπάρχει αναλυτικός έλεγχος του χρέους, έτσι ώστε να εντοπιστεί και να διαχωριστεί το απεχθές χρέος από το συμβατικό.
Σε αυτή την περίπτωση, μπορεί να παρθεί μια γενναία απόφαση όσον αφορά στο πολιτικό πλαίσιο και να προταθεί η ακύρωση του απεχθούς χρέους.
Ανά τον κόσμο, υπάρχει νομολογία σε διεθνές επίπεδο η οποία επιτρέπει την εφαρμογή του νοητικού σχήματος ακόμα και στην περίπτωση της Ελλάδας.
Αλλά αυτή η διαδικασία αρχίζει πρακτικά από την ανάλυση του χρέους.
 Αυτό σημαίνει βέβαια ότι θα πρέπει να γίνει μία υπέρβαση εκ μέρους των πολιτικών που ανήκουν σε κόμματα εξουσίας και διαχειρίστηκαν τα οικονομικά των τελευταίων κυβερνήσεων. Πρέπει όμως να γίνει κατανοητό ότι το θέμα του απεχθούς χρέους δεν είναι μια καταδίκη των μηχανισμών του πολιτικού πλαισίου, αλλά μια καινοτόμα και μη συμβατική λύση του οικονομικού προβλήματος, όταν αυτό βασίζεται σε μια τεχνητή κρίση.
 Ο προβληματισμός μας είναι μια οικονομική προσέγγιση του χρέους, έτσι ώστε να καθοριστεί μία στρατηγική επίλυση. Είναι σημαντικό να έχουμε στο νου μας το παράδειγμα του Ισημερινού όταν αναδεικνύουμε αυτή τη θεματολογία. Υπάρχει προηγούμενο και πρέπει να το αναλύσουμε ορθολογικά για να εφαρμοστεί και στην Ελλάδα με ανάλογο τρόπο.
 Κι αν υπάρχουν προσωρινά διαφορές, είναι θεμελιώδες να συνειδητοποιήσουμε ότι θα είναι μικρότερες με την εισαγωγή της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης. Δεν είναι πλέον δυνατόν να έχουμε μια παθητική στάση όταν υπάρχουν δυνατότητες στον τομέα της οικονομίας μέσω της στρατηγικής.
 Η έννοια του απεχθούς χρέους προσφέρει πρακτικές δυνατότητες για να δημιουργήσουμε μια αλλαγή φάσης σε μια κατάσταση όπου υπάρχουν λύσεις, αρκεί να ασχοληθούμε ουσιαστικά με το πρόβλημα του χρέους.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Το απεχθές χρέος"

Ζεόλιθος,“Ο Χρυσός της Θράκης”

Επένδυση 40 εκατ. ευρώ και δημιουργία 100 θέσεων εργασίας στα Πετρωτά Έβρου

Βγαίνει από το ψυγείο στο οποίο είχε τοποθετηθεί για περισσότερα από έξι χρόνια επένδυση ύψους δεκάδων εκατομμυρίων ευρώ, η οποία αφορά την εξόρυξη ζεόλιθου στην περιοχή του Βορείου Έβρου.
Πρόκειται για μία υπόθεση η οποία παρέμενε στα συρτάρια των υπουργείων, από τα οποία βγήκε μόλις προ ολίγων ημερών ύστερα από παρέμβαση της αντιπροεδρίας της κυβέρνησης. Γραφειοκρατία αλλά και ισχυρές πιέσεις ιδιωτικών συμφερόντων εμπόδιζαν την υλοποίηση της επένδυσης, η οποία αφορά μάλιστα μία από τις πλέον χειμαζόμενες περιοχές της χώρας, τον ακριτικό Έβρο...»

Το πρώτο βήμα έγινε την περασμένη Πέμπτη, όταν ο γενικός γραμματέας της αποκεντρωμένης διοίκησης Μακεδονίας - Θράκης Θύμιος Σώκος ενέκρινε τη μίσθωση περίπου 160 στρεμμάτων στα Πετρωτά Έβρου στην εταιρεία “Ν. Αλεξανδρίδης & Σία Ο.Ε. GEO-VET”.
Μέσα στο επόμενο δίμηνο αναμένεται να εκδοθεί η άδεια εξόρυξης του πολύτιμου βιομηχανικού ορυκτού, επονομαζόμενου και ως “χρυσού της Θράκης”. Το συνολικό ύψος της επένδυσης θα φτάσει στα 40 εκατομμύρια ευρώ, ενώ θα δημιουργηθούν περίπου 100 θέσεις εργασίας.
Σύμφωνα με ασφαλείς πληροφορίες η υπόθεση απασχόλησε το τελευταίο τρίμηνο πολύ υψηλά κυβερνητικά κλιμάκια, από τα οποία δόθηκε εντολή να ανάψει το πράσινο φως, ώστε να προχωρήσει η εν λόγω επένδυση.
Πρόκειται για την αξιοποίηση ενός πολύ μεγάλου κοιτάσματος ζεόλιθου, άνω των 100 εκατομμυρίων τόνων, από τα ποιοτικότερα στον κόσμο, καθώς η καθαρότητά του φτάνει έως και στο 89% κατά μέσο όρο. Σε πολύ κοντινή περιοχή υπάρχουν άλλα δύο ανάλογα κοιτάσματα, κάπως μικρότερης καθαρότητας. Και τα τρία κοιτάσματα εντοπίστηκαν έπειτα από επίμονες και πολυετείς έρευνες της ομάδας του καθηγητή του τμήματος Γεωλογίας του ΑΠΘ Ανέστη Φιλιππίδη. Η περιοχή δεσμεύτηκε το 2004 από την εταιρεία “Ν. Αλεξανδρίδης & Σία Ο.Ε. GEO-VET”, η οποία εδώ και μία εξαετία πασχίζει ανεπιτυχώς να λάβει αδειοδότηση, για να προχωρήσει στην εξόρυξη του πολύτιμου ορυκτού.
Εισαγωγές από Τουρκία, Βουλγαρία
Σύμφωνα με τον Γιάννη Βορδογιάννη, εκπρόσωπο της εταιρείας “Ν. Αλεξανδρίδης & Σία Ο.Ε. GEO-VET”, η επένδυση εκτός της εξόρυξης θα περιλαμβάνει και επιστημονικές - πειραματικές δραστηριότητες.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Ζεόλιθος,“Ο Χρυσός της Θράκης”"

“ Επανάσταση” στον τομέα της ενέργειας από το ΤΕΙ Κρήτης!

της Χαράς Βηλαρά

Ένα σπουδαίο ενεργειακό «όπλο» έχει στα χέρια του το ΤΕΙ Κρήτης, ως μέλος της ευρωπαϊκής επιστημονικής ερευνητικής ομάδας και το Ρέθυμνο έχει την τιμή να είναι στο έδαφός του η περιφερειακή εγκατάσταση του προγράμματος.
Ο λόγος για το ερευνητικό πρόγραμμα HIPER που έχει ως στόχο τη διερεύνηση παραγωγής ενέργειας από σύντηξη υδρογόνου και χρήση της σαν μελλοντική πηγή ενέργειας στον πλανήτη.
 Το ΤΕΙ Κρήτης που συμμετέχει στην σημαντική προσπάθεια της Ευρώπης να πρωτοπορήσει στην έρευνα για την παραγωγή ενέργειας από ελεγχόμενη σύντηξη υδρογόνου με laser, με τη μέθοδο της Γρήγορης Ανάφλεξης, είναι επικεφαλής στην Ελλάδα του προγράμματος HiPER.

Πρόκειται για μια από τις βασικότερες ερευνητικές υποδομές του οδικού χάρτη της Ευρωπαϊκής Ένωσης στον τομέα της ενέργειας με σημαντικά οφέλη φυσικά για τη χώρα μας, για μια «επανάσταση» στον τομέα της ενέργειας με το ΤΕΙ πρωτοπόρο, με την μια περιφερειακή εγκατάσταση να είναι στο Ρέθυμνο.

Το HIPER παρουσιάστηκε χθες στο δημοτικό συμβούλιο Ρεθύμνου από τον Διευθυντή της Σχολής Τεχνολογίας ΤΕΙ Ρεθύμνου-Χανίων και τον ερευνητή – καθηγητή του ΤΕΙ, Νεκτάριο Παπαδογιάννη.

Το πρόγραμμα ξεκίνησε το 2005 μετά από συζητήσεις μεταξύ επιστημόνων στην κατεύθυνση της λύση του ενεργειακού προβλήματος, όπως τόνισε ο κ. Ταταράκης. Λίγο καιρό μετά κατατέθηκε η πρόταση στα αρμόδια όργανα της Ε.Ε. που την ενέταξε στον οδικό της χάρτη για την ενέργεια.
Το 2008 ξεκίνησε η προπαρασκευαστική φάση και αυτή τη στιγμή ξεκινάει η φάση της τεχνολογικής ανάπτυξης.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "“ Επανάσταση” στον τομέα της ενέργειας από το ΤΕΙ Κρήτης!"

Ο λαός της Αναστάσεως

http://infognomonpolitics.blogspot.com/2011/04/blog-post_3315.html#more

Με τον Λάζαρο Μαύρο
Ο Τ Α Ν ΠΡΟ αιώνων συνέθεταν στην Νεκρώσιμον Ακολουθίαν «το μεν σώμα αυτού εις τα εξ ων συνετέθη διάλυσον», δεν προέβλεψαν ότι: Η Εσταυρωμένη Κύπρος του 2011 θα κήδευε απομεινάρια ήδη διαλυθέντων από δεκαετίες σωμάτων. Τα Μαρτυρικά Οστά ηρωικών παιδιών της: 37 χρόνια Αγνοουμένων. Υπέρ ελευθερίας πολέμησαν τους Τούρκους εισβολείς, στις προδομένες Θερμοπύλες της Κερύνειας. Πιάστηκαν αιχμάλωτοι. Αδήλωτοι. Τούρκοι τούς εκτέλεσαν εν ψυχρώ. Τους παράχωσαν ομαδικά σε λάκκους και: Επί 10ετίες, σαδιστικά, δολοφονούν, προσχεδιασμένα, διατεταγμένα και συστηματικά τις ψυχές των οικογενειών τους.


Κ Η Δ Ε Υ Τ Η Κ Α Ν χθες, στο Καϊμακλί, τ’ ακήδευτα 37 χρόνια Οστά του 20ετούς το 1974 αγνοούμενου ήρωα Κωστάκη Ι. Ασιήκκαλη, του 251 Τάγματος Πεζικού της Κερύνειας. Βρέθηκαν σ’ ομαδικό τάφο στο τουρκικό χωριό Τζιάος. Την παρελθούσα Κυριακή, στον Οίκο Μαραθάσας, κηδεύτηκαν τα Οστά του φίλου και συμπολεμιστή του, του Χαράλαμπου Α. Κασπαρή 20χρ. Την ίδια μέρα, στην Πάχνα, του Κυριάκου Στυλιανού Θουκή 24χρ. και στην Κάτω Δευτερά του 23ετούς απ’ το σκλαβωμένο Πέλλαπαϊς Κώστα Α. Ψαρά. Των Θουκή και Ψαρά, εντοπίστηκαν σε καμίνι κοντά στο τουρκοκρατούμενο Συγχαρί, μαζί με τα Οστά του Σταύρου Χ’’Νικολάου 24χρ. απ’ την Αγία Βαρβάρα και του Γιώργου Μουστάκα 20χρ. απ’ την Κερύνεια μας, που θα κηδευτούν προσεχώς.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Ο λαός της Αναστάσεως"

Αδώνεια: Το Πάσχα των Αρχαίων Ελλήνων

Στις παραδόσεις των λαών της ανατολικής μεσογείου , υπάρχουν τουλάχιστον 16 θεοί που βιώνουν το δράμα του θανάτου αλλά και ταυτόχρονα την λύτρωση της αναστάσεως.
Στον ευρύτερο ελλαδικό χώρο εκτός από τον Δία/Φελχανό και τον Διόνυσο/Ζαγρέα , ο σημαντικότερος Θεός που πεθαίνει και ανασταίνεται , είναι ο ‘ Αδωνις

Σύμφωνα με την παράδοση ο Αδωνης ήταν γιός του Κινύρα κι της Σμύρνας. Όταν γεννήθηκε ήταν τόσο πανέμορφο μωρό που μόλις τον είδε η Θεά Αφροδίτη τον ερωτεύτηκε και για να μην τον χάσει τον έβαλε σε μία λάρνακα και τον εμπιστεύθηκε στην Περσεφόνη, την Θεά του Κάτω Κόσμου.

Όταν όμως ο Αδωνις μεγάλωσε , η Περσεφόνη θαμπωμένη και αυτή από την ομορφιά του , αρνήθηκε να τον επιστρέψει και τότε η Αφροδίτη ζήτησε την συνδρομή του Δία.Ο πατέρας των Θεών τότε έδωσε τον όμορφο νέο για τα 2/3 του χρόνου στην Αφροδίτη και το 1/3 στην Περσεφόνη.

Η Αφροδίτη εγκατέλειψε τον Ολυμπο και ακολούθησε τον πανέμορφο νέο στην γή. Δυστυχώς όμως κατά τη διάρκεια ενός κυνηγιού ο Αδωνης σκοτώθηκε από ένα αφηνιασμένο κάπρο.
Η Αφροδίτη απαρηγόρητη και με δάκρυα στα μάτια ζήτησε από την Περσεφόνη πίσω τον όμορφο νέο και τότε οι δύο Θεές αποφάσισαν να τον έχουν η κάθε μία για εξι μήνες τον χρόνο.
Η διαμάχη της Αφροδίτης και της Περσεφώνης συμβολίζει και διδάσκει ότι ο Ερωτας μπορεί να νικήσει ακόμη και τον θάνατο !

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Αδώνεια: Το Πάσχα των Αρχαίων Ελλήνων"

Το αρχαίο χαρτί

Αρχαία Υλικά Γραφής

Γενική εισαγωγή

Στην αρχαιότητα χρησιμοποιούνταν ένα πλήθος υλικών γραφής, τόσο οργανικών, όσο και ανόργανων. Αντίθετα με μας σήμερα που γράφουμε επάνω στο χαρτί σχεδόν αποκλειστικά, οι αρχαίοι χρησιμοποιούσαν ένα πλήθος επιφανειών για να γράψουν, όπως το λίθο, τον πηλό, τα μεταλλικά ελάσματα, τις ξύλινες πινακίδες και τον πάπυρο.

Ανόργανα υλικά γραφής

Πάρα πολύ απλό υλικό γραφής αποτελούσαν τα θραύσματα από πήλινα αγγεία, τα λεγόμενα όστρακα, υλικό πρακτικό και αδάπανο. Η γραφή επάνω στα όστρακα ήταν άλλοτε εγχάρακτη και άλλοτε με σινική μελάνη. Όπως προκύπτει από τα σχετικά ευρήματα, τα όστρακα χρησιμοποιούνταν για φορολογικές αποδείξεις, σημειώσεις, βεβαιώσεις, επιστολές και κυρίως μαθητικές ασκήσεις.

Ένα ακόμη πιο πρωτόγονο μέσον γραφής αυτής της κατηγορίας ήταν οι λείες πέτρες.

Μια σπουδαία κατηγορία υλικών γραφής ήταν τα μέταλλα. Ο ορείχαλκος αν και συχνά χρησιμοποιούμενος αλλού, στον ελλαδικό χώρο δεν χρησιμοποιούνταν ιδιαίτερα, καθώς εδώ προτιμούνταν μαλακότερα μέταλλα, όπως για παράδειγμα ο μόλυβδος.

Συχνά στην αρχαιότητα συναντάται η χρήση των καταδέσμων, το να γράφουν δηλαδή επάνω σε φύλλα μολύβδου μαζί με τύπους αναθεματισμού το όνομα ενός προσώπου για το οποίο εύχονταν κάτι κακό και έπειτα να θάβουν ή να πετούν μέσα σε τάφους τις κατάρες αυτές (εικ. 20-21).

Κατάλληλο επίσης μεταλλικό υλικό γραφής ήταν ο μαλακός κασσίτερος. Και σε αυτό το υλικό βρέθηκαν γραμμένες κατάρες όπως αυτές που προαναφέρθηκαν. Ο Παυσανίας (4, 26, 8) αναφέρει τέτοιους γραμμένους ρόλους από κασσίτερο.

Από τα μέταλλα σπανιότατα υλικά γραφής ήταν ο χρυσός και ο άργυρος. Παρ' όλα αυτά σώθηκαν ορισμένα ασημένια πλακίδια με αναθέματα. Ο Πλούταρχος αναφέρεται στο χρυσό βιβλίο που αφιέρωσε η ποιήτρια Αριστομάχη από τις Ερυθρές στο Μαντείο των Δελφών. Οι γραφές επάνω σε αυτά τα πολύτιμα υλικά προφανώς δεν προορίζονταν για καθημερινή χρήση και έτσι τέτοια παραδείγματα πρέπει να ήταν πολύ σπάνια.

Οργανικά υλικά γραφής

Μεταξύ των οργανικών υλικών γραφής, φυτικής προέλευσης, ένα χαρακτηριστικό υλικό ήταν το ξύλο το οποίο χρησιμοποιούνταν για ορισμένα σύντομα κείμενα. Στην πιο απλή περίπτωση επρόκειτο για σανίδες ή σανιδάκια επάνω στα οποία έγραφαν απευθείας με μελάνη. Λευκώματα ονομάζονταν οι ξύλινες επιφάνειες που ασπρίζονταν πρώτα με ασβέστη ή γύψο. Τα πιο συχνά υλικά κατάλοιπα επιγραφών επάνω σε ξύλο προέρχονται από την Αίγυπτο, λόγω των ευνοϊκών συνθηκών διατήρησής τους. Από τα υλικά αυτά κατάλοιπα διαπιστώνουμε ότι καμιά φορά περισσότερες ξύλινες πινακίδες συνδέονταν μεταξύ τους με τρύπες στη μία πλευρά τους, από τις οποίες περνούσε ένα κορδόνι για τη σύνδεση. Ανάλογα με τον αριθμό των συνδεόμενων ξύλινων πινακίδων, το σύνολο ονομάζονταν πυξία ή πτυχία, δίπτυχα, τρίπτυχα ή πολύπτυχα. Οι ξύλινες πλάκες ήταν λείες και διέθεταν επίστρωση από κερί στην εσωτερική επιφάνεια, ενώ στην άλλη πλευρά διέθεταν υπερυψωμένο χείλος. Ονομάζονταν γραμματεία και χρησιμοποιούνται κυρίως από τους μαθητές. Μία ή πολλές πλάκες μαζί χρησιμοποιούνταν επίσης για το γράψιμο επιστολών, ως σημειωματάρια, για λογοτεχνικά σχεδιάσματα, περιλήψεις ή και ως σχολικοί πίνακες.

Το πιο σημαντικό υλικό γραφής της αρχαιότητας, το οποίο απέκτησε και τη μεγαλύτερη σημασία μέσα στα χρόνια, ήταν ο πάπυρος. Ο πάπυρος προέρχονταν από το φυτό πάπυρος ή χάρτης, όπως ονομάζονταν από τους Έλληνες, ένα χαμόδεντρο που ανήκει στα ξυνόχορτα και αγαπά την υγρασία και τη ζέστη, με περιοχή διάδοσής του το Νείλο της Αιγύπτου. Η εν λόγω γραφική ύλη προέρχονταν από την καρδιά του κατώτερου τμήματος του στελέχους του φυτού, ενώ ο Πλίνος παραθέτει αναλυτική σχετική αναφορά (Hist Nat 13, 74 κε).

Η διαδικασία σε σχέση με την παραγωγή του παπύρου, ήταν η εξής: το στέλεχος κόβονταν φρέσκο σε τμήματα, αποφλοιώνονταν και έπειτα ελευθερωνόταν η καρδιά του. Στη συνέχεια η καρδιά κόβονταν σε λεπτές, πλατιές λωρίδες, τις οποίες έβαζαν τη μία πλάι στην άλλη ώστε να επικαλύπτονται οι άκρες επάνω σε μία σανίδα βρεγμένη στο νερό. Επάνω σ' αυτό το στρώμα τοποθετούσαν ένα δεύτερο στρώμα από λωρίδες της καρδιάς του φυτού. Κατόπιν μ' ένα λείο, πλατύ λιθάρι χτυπούσαν καλά την άνω επιφάνεια των λωρίδων, ώστε τα μεμονωμένα στοιχεία με την κολλώδη συνοχή της δυνατής ψίχας να συνδεθούν σταθερά μεταξύ τους. Το φύλλο που αποκτούσαν μ' αυτό τον τρόπο, το κόλλημα, ξηραίνονταν στον ήλιο και μετά στιλβώνονταν. Για τη στίλβωση χρησιμοποιούσαν κισσήρι, κοχύλι ή ραβδί από ελεφαντόδοντο. Ενίοτε με τη βοήθεια ξυδιού ή αλεύρου συγκολλούνταν περισσότερα φύλλα, 20 ή και 50 ακόμη σε ένα ρολό όπου οι ίνες του φυτού στη μία πλευρά πήγαιναν πάντα προς στην ίδια κατεύθυνση, εξωτερικά κάθετα και εσωτερικά οριζόντια.

Ο πάπυρος έφτανε στο εμπόριο πάντα με τη μορφή τέτοιων ρολών τα οποία κόβονταν έπειτα στο επιθυμητό μέγεθος. Το πρώτο φύλλο, το πρωτόκκολλον, έμενε συνήθως άγραφο ως προστατευτικό του κυλίνδρου. Το κείμενο γράφονταν σε στήλες, σελίδες, συνήθως μόνο στη λεία εσωτερική επιφάνεια αρχίζοντας από το αριστερό άκρο. Ο τίτλος του κειμένου και το όνομα του συγγραφέα αναγράφονταν σε πρόσθετη δερμάτινη ταινία, το λεγόμενο σίλλυβο.

Ο πάπυρος γενικά είχε ανοιχτό τόνο, ήταν εύκαμπτο υλικό γραφής, και διέθετε την πρέπουσα ελαστικότητα, ενώ χρησιμοποιούνταν κυρίως για μακροσκελή κείμενα. Από τις επιγραφές του Ερεχθείου μαθαίνουμε ότι η διοίκηση της Αθήνας του 5^ου αι. χρησιμοποιούσε τον πάπυρο για τους λογαριασμούς του χτισίματος του κτιρίου.

Ένα μοναδικό παράδειγμα του είδους αποτελεί ο πάπυρος που βρέθηκε στον κιβωτιόσχημο τάφο Α στο Δερβένι Θεσσαλονίκης το 1963.

Δέρμα και περγαμηνή

Τα δέρματα των ζώων ήταν μία άλλη ύλη ανταγωνιστική προς τον πάπυρο. Η διαφορά μεταξύ δέρματος και περγαμηνής είναι ότι το δέρμα προέκυπτε από άργασμα αποτριχωμένου δέρματος ζώου με φυτικά υλικά που περιείχαν βυρσοδεψικό οξύ. Η περγαμηνή αντίθετα δεν γινόταν με το άργασμα του ζώου, αλλά μετά από κατεργασία του με ασβέστη, αφού το ξήραιναν τεντωμένο και έπειτα το έξυναν και το λείαιναν. Στην αρχαία γραμματεία το δέρμα ζώου αναφέρεται συχνά ως μέσο γραφής, ενώ οι όροι που χρησιμοποιούνται αδιακρίτως και για τα δύο είναι οι όροι διφθέρα και μεμβράνα. ο Ηρόδοτος συγκεκριμένα (5, 58) αναφέρει πως οι Έλληνες της Ιωνίας έγραφαν πριν από τον πάπυρο σε δέρματα αιγοπροβάτων.

Βιβλιογραφία

1. Blanck H.,Το βιβλίο στην αρχαιότητα, Αθήνα 1994.

Περισσότερες Εικόνες

http://www.tmth.edu.gr/aet/thematic_areas/p143.html

---

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Το αρχαίο χαρτί"

Βιολογικοί πόλεμοι στην αρχαιότητα

Όλο θυμό τα πίσω ο γέροντας γυρνάει, κι ο Φοίβος τότε
την προσευκή του ευτύς επάκουσε, τι στην καρδιά τον είχε.
Φαρμακερές σαγίτες έριχνε στους Αχαιούς, κι εκείνοι
πέθαιναν πανωτά, και χύνουνταν οι θεϊκές σαγίτες
απ᾿ άκρη σ᾿ άκρη μες στ᾿ Αργίτικα φαρδιά λημέρια...
ΟΜΗΡΟΥ ΙΛΙΑΣ -Α- 380
Ο Απόλλων (Φοίβος) προκάλεσε τον λοιμό της Τροίας. Γι’ αυτό και τον αποκαλούσαν λοίμιον.Πιθανώς λοιπόν, η μαζική καύση των νεκρών Αχαιών να μην είναι κάποιος αναχρονισμός του Ομήρου, αλλά να έγινε προς αποφυγήν λοιμώξεων.

«Οι μαχητές στην αρχαιότητα χρησιμοποιούσαν πρωτόγονα βιολογικά όπλα»
λέει στην επιστημονική επιθεώρηση «Discover» ο Ρόμερτ Φέιγκλς, πρόεδρος του Τομεα Συγκριτικής Φιλολογίας στο Πανεπιστήμιο Πρίνστον, μεταφραστής - στα αγγλικά - της ομηρικής «Ιλιάδας».
Περί βιολογικού πολέμου εύστοχα γράφει ο κύριος Θεόδωρος Πέππας,Παθολόγος-Λοιμωξιολόγος, ότι υπάρχουν σκόρπιες ιστορικές αναφορές, από προσπάθεια να δηλητηριαστούν τα πηγάδια με ψόφια ζώα*, από τους Ασσύριους, κι από τις δύο πλευρές κατά τον Πελοποννησιακό πόλεμο, ή από την εκσφενδόνιση πήλινων δοχείων γεμάτα φίδια** στο κατάστρωμα των τριήρεων του αντιπάλου, από τους Καρχηδόνιους σε ναυμαχία εναντίον του Ευμενίδη της Περγάμου (184 πΧ) (*κατι που θα επαναληφθεί και από τον Στρατηγό Σέρμαν κατά τον Αμερικανικό Εμφύλιο το 1863 ** κατι που θα επαναληφθεί και από 300 Ιαπωνικά αεροσκάφη στην Μαντζουρία το 1939).

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Βιολογικοί πόλεμοι στην αρχαιότητα"

Ένας λαός με αξίες.

Νίκος Λυγερός

Υπάρχουν πολλές κατηγορίες εναντίον της Ελλάδας, αλλά όλες αυτές δικαιώνουν τον ελληνισμό! Η πατρίδα μας είναι ο χώρoς μιας ανοιχτής δομής. Λειτουργούμε διαχρονικά με τις πολιτείες ή με μια πολλαπλή δομή, όπως ήταν η Αυτοκρατορία του Μεγαλεξάνδρου ή η Βυζαντινή Αυτοκρατορία.

Έχουμε μια αναρχική προσέγγιση της έννοιας του κράτους, διότι είμαστε ένας λαός με αξίες. Δεν βασίζουμε την οντότητά μας πάνω στις αρχές αλλά στις αξίες. Με άλλα λόγια, είμαστε τα παιδιά της Αντιγόνης κι όχι οι σκλάβοι του Κρέοντα. Βέβαια αυτό μας προκαλεί προβλήματα, αλλά μόνο οι νεκροί δεν έχουν προβλήματα. Κι όπως δεν είμαστε όλοι στωικοί, πρέπει να πατήσουμε πάνω στις έννοιες της αντίστασης και της θυσίας για να μην γονατίσουμε. Κι αν πολλοί ερμηνεύουν τις κινήσεις μας ως χαοτικές, είναι απλώς διότι δεν υπολογίζουν την χρονική πολυπλοκότητά μας και ότι έχουμε μάθει να ζούμε μακράν της ισορροπίας, διότι θέλουμε να δημιουργήσουμε όχι μόνο για μας αλλά και για τους άλλους, δηλαδή για την ανθρωπότητα.

Τότε πώς να διαχειριστούμε με άλλο τρόπο τα προβλήματά μας; Ξέρουμε όλοι ότι οι αρχές μας είναι αυθαίρετες κάθε φορά που απέκτησαν δύναμη μετατράπηκαν σε δικτατορίες, οι οποίες καταπάτησαν τα δικαιώματα του λαού μας. Κατά συνέπεια, είναι ορθολογικό να είμαστε επιφυλακτικοί προς αυτές τις τάσεις της κανονικοποίησης για το δήθεν κοινό όφελος.

Δεν είμαστε συντηρητικοί, διότι είμαστε παραδοσιακοί κι όταν δεν είμαστε ούτε αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι είμαστε ένας παλιός λαός με όλη τη σημασία της έννοιας. Δίνουμε μεγάλη σημασία στους ανθρώπους μας, διότι ξέρουμε ότι είμαστε λίγοι και σπάνιοι. Δεν έχουμε τη δυνατότητα να σπαταλήσουμε ανθρωπιά. Γνωρίζουμε ότι οι άνθρωποί μας είναι η γη μας και με τη διασπορά μας ζούμε βιωματικά την έννοια της ελεύθερης δομής, η οποία είναι de facto και de jure ανεξάρτητη από τη λεγόμενη κρατική μας οντότητα. Είμαστε συνειδητοποιημένοι με την ιδέα ότι το κράτος έχει ανάγκη από το λαό και όχι το αντίθετο, αλλιώς δημιουργείται μια δημόσια εξάρτηση που συνεχίζεται και μετά τη σύνταξη έως την απελευθέρωση του θανάτου. Στο κάτω κάτω της γραφής, ακόμα και το σύνθημα της επανάστασης δεν αφορά στο κράτος αλλά στην ελευθερία και τον θάνατο. Μόλις σκεφτόμαστε κρατικά, αναπαράγουμε τα νοητικά σχήματα του συστήματος, το οποίο έχει υπόσταση μόνο όταν καταπατά ανθρώπους, για να εξασφαλίσει την εξουσία του πάνω στα ανώνυμα άτομα. Κι όταν θυμόμαστε τον Προμηθέα δεν μπορούμε να ξεχάσουμε ότι τον έδεσαν πάνω στο βράχο του Καυκάσου, το Κράτος και η Βία. Διαχρονικά θέλουμε την ελευθερία της σκέψης μας μέσω της δράσης του φωτός και δεν σεβόμαστε τους θύτες, διότι αγαπάμε τα θύματα. Ακόμα και η γενοκτονία μάς δίδαξε το ίδιο σχήμα και αν δίνουμε τόσο λίγη σημασία στο παρόν είναι γιατί ξέρουμε ότι είμαστε λαός του χρόνου και όχι του χώρου. Οι νεκροί μας και οι αγέννητοί μας καθορίζουν την ύπαρξή μας ως γέφυρες μεταξύ παρελθόντος και μέλλοντος. Για όλους αυτούς τους λόγους δεν μπορεί να μας πλήξει μια τεχνητή κρίση, διότι ως λαός έχουμε ζήσει και πεθάνει με αμύθητες δυσκολίες. Μας αρέσει να μαθαίνουμε και να ανακαλύπτουμε, και τα εμπόδια είναι μόνο για να τα ξεπεράσουμε. Η ζωή μας δεν ήταν ποτέ εύκολη, δεν ήταν, δεν είναι και δεν θα είναι, διότι δίνουμε αγώνα για όλα και για τις αξίες μας.

http://www.lygeros.org/lygeros/7142-gr.html

http://gdailynews.wordpress.com/2011/04/21/%CE%AD%CE%BD%CE%B1%CF%82-%CE%BB%CE%B1%CF%8C%CF%82-%CE%BC%CE%B5-%CE%B1%CE%BE%CE%AF%CE%B5%CF%82/

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Ένας λαός με αξίες."

Πρόσεχε την ψυχή σου!

Κάποτε ήταν ένας βασιλιάς, ο οποίος είχε ένα γιο πονηρό. Έχοντας χάσει κάθε ελπίδα για αλλαγή προς το καλύτερο, ο πατέρας καταδίκασε τον γιο του σε θάνατο. Του έδωσε ένα μήνα περιθώριο για να προετοιμαστεί.

Πέρασε ο μήνας, και ο πατέρας ζήτησε να παρουσιασθεί ο γιος του. Προς μεγάλη του έκπληξη, παρατήρησε πως ο νεαρός ήταν αισθητά αλλαγμένος: το πρόσωπό του ήταν αδύνατο και χλωμό, και ολόκληρο το κορμί του έμοιαζε να είχε υποφέρει. «-Πώς και σου συνέβη τέτοια μεταμόρφωση, γιέ μου;», ρώτησε ο πατέρας.

«-Πατέρα μου και κύριέ μου», απάντησε ο γιος, «πώς είναι δυνατόν να μην έχω αλλάξει, αφού η κάθε μέρα με έφερνε πιο κοντά στον θάνατο;».
«-Καλώς, παιδί μου», παρατήρησε ο βασιλιάς. «Επειδή προφανώς έχεις έρθει στα συγκαλά σου, θα σε συγχωρήσω. Όμως, θα χρειαστεί να τηρήσεις αυτή την διάθεση επιφυλακής της ψυχής σου, για την υπόλοιπη ζωή σου».
«-Πατέρα μου», απάντησε ο γιος, «αυτό είναι αδύνατο. Πώς θα μπορέσω να αντισταθώ στα αμέτρητα ξελογιάσματα και τους πειρασμούς;».
Ο βασιλιάς τότε διέταξε να του φέρουν ένα δοχείο γεμάτο λάδι, και είπε στον γιο του:
«-Πάρε αυτό το δοχείο, και μετάφερέ το στα χέρια σου, διασχίζοντας όλους τους δρόμους της πόλεως. Θα σε ακολουθούν δύο στρατιώτες με κοφτερά σπαθιά. Εάν χυθεί έστω και μία σταγόνα από το λάδι, θα σε αποκεφαλίσουν».

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Πρόσεχε την ψυχή σου!"

Κωνσταντίνος Γεράκης, ο πρωθυπουργός των μουσώνων

http://enlefko.blogspot.com

Σαν σήμερα το 1668 πέθανε ο Κωνσταντίνος Γεράκης, έλληνας τυχοδιώκτης, που διετέλεσε και πρωθυπουργός του Σιάμ (σημερινή Ταϊλάνδη).

Η ζωή του Κωνσταντίνου Γεράκη μοιάζει σαν παραμύθι και είναι χαρακτηριστική ενός Κεφαλονίτη τυχοδιώκτη. Ο Κωνσταντίνος Γεράκης γεννήθηκε στη Κεφαλονιά το 1647. Ο ελληνικής καταγωγής Κωνσταντίνος Γεράκης -κακοποιημένο παιδί που ζούσε σε άθλιο περιβάλλον- μπαίνει ως μούτσος σε πλοίο υπό τον πλοίαρχο Χάουαρντ. Ο πλοίαρχος αυτός, άνθρωπος καλλιεργημένος, παίρνει τον Κωνσταντίνο υπό την προστασία του και του διδάσκει ό,τι γνωρίζει. Τότε αρχίζει για το νεαρό έφηβο η ζωή του ναυτικού και του τυχοδιώκτη. Αλλαγή; Χρήμα; Γυναίκες; Δύναμη; Εξουσία; Θα τα έχει όλα, μέσα σε ένα φρενιτιώδη τρόπο ζωής που τον γοητεύει.

Έπειτα από τον περίπλου όλων των θαλασσών, εγκαθίσταται στην Άπω Ανατολή, όπου εισέρχεται σε εμπορικές επιχειρήσεις στο μέσο μιας φοβερής διαπάλης και ανταγωνισμού ανάμεσα στην Αγγλία, τη Γαλλία, την Ολλανδία και την Πορτογαλία. Είναι πια γνωστός με το όνομα Κοστάντζο Φαλκόνε.

Η φήμη του μεγαλώνει και ο Γεράκης εισέρχεται στην αυλή του βασιλιά του Σιάμ. Λίγο-λίγο κερδίζει την εμπιστοσύνη του βασιλιά: γίνεται ευνοούμενός του, ύστερα πρωθυπουργός του. Ο Κωνσταντίνος βρίσκεται στον κολοφώνα της δύναμής του. Είναι επιφορτισμένος να υποδεχθεί μια πρεσβεία του βασιλιά Λουδοβίκου ΙΔ΄ και εκτελεί στην εντέλεια αυτό το έργο, εξυπηρετώντας με πολλή επιδεξιότητα τα συμφέροντα του βασιλείου και τα δικά του.

Ο Κωνσταντίνος, προσωπικότητα εξαιρετικά γοητευτική, με τις αμφιβολίες του, τους φόβους και τα πάθη του, τελικά θα εξαφανιστεί εξαιτίας μιας παλατινής συνωμοσίας. Το 1688 ο βασιλιάς και προστάτης του Γεράκη αρρώστησε πολύ βαρειά, τότε βρήκε ευκαιρία η αντιπολίτευση να συλλάβει τον τετραπέρατο κεφαλονίτη. Αφού τον βασάνισαν, στις 5 Ιουνίου μια μέρα σαν κι αυτή, τον αποκεφάλισαν.

Η συναρπαστική ζωή του έγινε μυθιστόρημα στην αγγλόφωνη πεζογραφία. Κυκλοφόρησε το 2001 και στα ελληνικά από τις εκδόσεις Τροχαλία. Συγγραφέας : Κιφ - Φοξ Κλερ Μεταφραστής : Τσάγκας Νίκος.
Τίτλος της μυθιστορηματικής βιογραφίας: ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΓΕΡΑΚΗΣ, Ο υπουργός των μουσώνων

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Κωνσταντίνος Γεράκης, ο πρωθυπουργός των μουσώνων"