Η αρχαιότερη λιθοτεχνία στην Ευρώπη – Κοκκινοπηλός (33.000 π.Χ.) και η αρχαιότερη ταφή στην Ευρώπη (10.000 π.Χ.)

 

υπό Βίκτωρος Σαμπώ
Τοπογράφου Μηχανικού
Διοικητικού Συμβούλου του Πολιτιστικού Συλλόγου Παλαιοχωρίου-----

Ταύτην γαρ οικούμεν ουχ ετέρους εκβαλόντες ουδ΄ ερήμην καταλαβόντες ουδ΄ εκ πολλών εθνών μιγάδες συλλεγέντες, αλλ΄ ούτω καλώς και γνησίως γεγόναμεν ώστ΄ εξ ήσπερ έφυμεν, ταύτην έχοντες άπαντα τον χρόνον διατελούμεν, αυτόχθονες όντες και των ονομάτων τοις αυτοίς οίσπερ τους οικειοτάτους την πόλιν έχοντες προσειπεί. Μόνοις γαρ ημίν των Ελλήνων την αυτήν τροφόν και πατρίδα και μητέρα καλέσαι προσήκει ...-
Ισοκράτους Πανηγυρικός-----

Αυτό τον τίτλο είχε το άρθρο που δημοσίευσε το έγκυρο επιστημονικό περιοδικό New Scientist τεύχος 1701 με αφορμή την ανακάλυψη που περιγράφω παρακάτω:

Το Σεπτέμβριο του 1989 ανεκαλύφθη στο Ξηροχώρι Ν. Θεσσαλονίκης από τους Παλαιοντολόγους Γεώργιο Κουφό του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και Λουϊ ντε Μπονίς του Πανεπιστημίου Πουατιέ της Γαλλίας το κρανίο ανθρωποειδούς – προγόνου του ανθρώπου, της ομάδας των ραμαπιθήκων, ηλικίας 9-11 εκατομμυρίων ετών.

Οι επιστήμονες το ονόμασαν «ουρανοπίθηκο Μακεδονικό». Σημειωτέον, ότι το παλαιότερο εύρημα ανθρωποειδούς –προγόνου του ανθρώπου(;)- ήταν εκείνο του Αυστραλοπιθήκου του Αφρικανικού, ο οποίος παρουσιάσθηκε στην περιοχή του Ισημερινού πριν 3 εκατομμύρια χρόνια (κατ΄ άλλους πριν 5 εκατομμύρια χρόνια) και βάσει αυτού του ευρήματος εθεωρείτο ως κοιτίδα του ανθρώπου, η Αφρική.

Όμως ο ραμαπίθηκος της Μακεδονίας είναι κατά 5-7 περίπου εκατομμύρια χρόνια αρχαιότερος απ΄ τον Αφρικανικό . Αυτό το γεγονός ώθησε το περιοδικό New Scientist να δώσει στο άρθρο του τον τίτλο «κοιτίδα του ανθρώπου η Ελλάδα και όχι η Αφρική». Εκτός από το εύρημα αυτό της Μακεδονίας και σε άλλα μέρη της Ελλάδας έχουν βρεθεί ευρήματα ανθρωποειδών, όπως π.χ. στην Πεντέλη (μεσοπίθηκος ο Πεντελικός, ηλικίας 10 εκατομμυρίων ετών), στο Αλιβέρι (Ελλαδοπίθηκος ο ημιόρθιος 9-10 εκατομμυρίων ετών) και φυσικά ο πρωτάνθρωπος Homo Errectus Trilliensis (αρχάνθρωπος της Τρίγλιας Χαλκιδικής) που έζησε πριν από 11 εκατομμύρια χρόνια (σύμφωνα με τα νέα ευρήματα που είναι απολιθωμένη κνήμη και τμήμα της κερκίδας μετά τον καρπόν του χεριού καθώς και πλήθος εργαλείων της τότε εποχής).

Άλλα στοιχεία που μας βεβαιώνουν ότι η Ελλάδα είναι η κοιτίδα του ανθρώπου, είναι:

1. Η ανακάλυψη στο σπήλαιο των Πετραλώνων της Χαλκιδικής από τον καθηγητή Άρη Πουλιανό, του ανθρώπινου σκελετού, που χρονολογήθηκε 700.000 π.Χ και ανατρέπει έτσι τα δεδομένα περί αφρικανικής καταγωγής του ανθρώπου και περί της εξόδου του στην Ευρώπη πριν από 200-300.000 χρόνια. Ο αρχάνθρωπος που ανακαλύφθηκε έχει ύψος 1,5 μέτρο, σκελετό όρθιο, όγκο εγκεφάλου 1220 κ. εκ. και είναι ορθογναθικός δηλ. λευκός! Ενώ ο αφρικανικός είναι 1,2 μ. ύψος, ημιόρθιος και έχει όγκο εγκεφάλου 800 κ.εκ.. Στο σπήλαιο επίσης βρέθηκαν πολλά οστέϊνα εργαλεία, καθώς και τα ίχνη της αρχαιότερης φωτιάς που άναψε ποτέ ανθρώπινο χέρι στον πλανήτη (1.000.000 π.Χ.).
2. Παλαιολιθικοί οικισμοί στον Πηνειό της Θεσσαλίας (100.000 π.Χ.). Η γερμανική αρχαιολογική αποστολή στη Θεσσαλία ανακάλυψε το 1958 στις όχθες του Πηνειού, εργαλειακά παλαιολιθικά λείψανα ηλικίας 100.000 χρόνων . Σημειωτέον ότι το αρχαιότερο παλαιολιθικό εργαλείο που βρέθηκε στην Ελλάδα είναι ο «διπρόσωπος» λίθινος χειροπέλτης του Παλαιοκάστρου Σιάτιστας ηλικίας επίσης 100.000 χρόνων (βλ. Ιστορία Ελληνικού Έθνους, Εκδοτική Αθηνών, τόμος 1 σελ. 35).
3. Παλαιολιθικοί οικισμοί του Λούρου της Ηπείρου (50.000 π.Χ.). Στις θέσεις Κοκκινοπηλός και Ασπροχάλκινο της κοιλάδας του Λούρου, κοντά στα Ιωάννινα, βρέθηκαν από ομάδα επιστημόνων του Καίμπριτζ 800 παλαιολιθικά εργαλεία και απολεπίσματα από μεταμορφωμένο ασβεστόλιθο (βλ. Ιστορία Ελληνικού Έθνους, Εκδοτική Αθηνών, τόμος 1 σελ. 38).
4. Παλαιολιθικά ευρήματα Αλοννήσου – αποδείξεις για την Αγηίδα. Ο αείμνηστος αρχαιολόγος Δ. Θεοχάρης, την περίοδο 1969-70 έφερε στο φως παλαιολιθικά εργαλεία, απολεπίσματα, καθώς και απολιθωμένα οστά ρινοκέρων, ιπποπόταμων και άλλων μεγάλων θηλαστικών, ευρεθέντα στην Αλόννησο (στην αρχαία Ίκο) των Β. Σποράδων, όταν την εποχή εκείνη η στάθμη της θάλασσας ήταν χαμηλότερη, τα νησιά των Β. Σποράδων ήταν ενωμένα με τη Μαγνησία και μεταξύ Αλοννήσου και Περιστέρας υπήρχε πεδιάδα, όπου στα 100.000 χρόνια περίπου από σήμερα, ζούσαν νομάδες κυνηγοί. Έτσι αποδεικνύεται η αλήθεια της Θεογονίας του Ησιόδου για την ύπαρξη της χέρσου γης της Αιγηίδας του Αιγαίου Όρους. «Αγαίω όρει πεπευκασμένω υληέντι ..» (Θεογονία 484), γιατί μόνο στη χέρσο γη της Αγηίδας μπορούσαν να ζήσουν αγέλες μεγάλων θηλαστικών.
5. Η αρχαιότερη λιθοτεχνία στην Ευρώπη – Κοκκινοπηλός (33.000 π.Χ.). Σε στρώμα ερυθρογής στη θέση Κοκκινοπηλός στη Ήπειρο βρέθηκε η αρχαιότερη λιθοτεχνία στη Ευρώπη και την Μεσόγειο φτιαγμένη με μικρές στομωμένες λεπίδες του 33.000 π.Χ. (Φ. Παπαδόπουλος: Η εποχή του Λίθου στην Ήπειρο, Δωδώνη).
6. Η αρχαιότερη Ναυσιπλοΐα στον κόσμο – Φράχθι Αργολίδας (7.000 π.Χ.). Το σπήλαιο αυτό έκρυβε πολλές εκπλήξεις για τους επιστήμονες. Εκεί βρέθηκαν εκτός από την αρχαιότερη ταφή στην Ευρώπη (10.000 π.Χ.), υπολείμματα προϊστορικής αλιείας και το σπουδαιότερο: κομμάτια από οψιδιανό του 7.000 π.Χ. (Σημειωτέον, ότι το ηφαιστειακό αυτό υλικό, υπάρχει μόνο στη Μήλο. Με την ίδια χρονολογία βρίσκουμε οψιδιανό στη Χαλκιδική και στη Χοιροκοιτία της Κύπρου). Αυτό είναι μία απόδειξη ότι το 7.000 π.Χ. οι Έλληνες είχαν εμπορικές επαφές μεταξύ τους.
7. Γεωργική καλλιέργεια στη Ν. Νικομήδεια (7.000 π.Χ.). Μαζί με τα άλλα ευρήματα που βρέθηκαν στη Ν. Νικομήδεια του Νομού Κοζάνης συγκαταλέγονται και 2000 περίπου σπόροι σιταριού απανθρακωμένοι. Αυτό μας δείχνει ότι οι μακρινοί εκείνοι πρόγονοί μας γνώριζαν την καλλιέργεια της γης από την 7η χιλιετία π.Χ. Η Ν. Νικομήδεια στη Μακεδονία και η Χοιροκοιτία στην Κύπρο, αποτελούν τις αρχαιότερες πόλεις με οικιστική δομή και οργάνωση στον κόσμο. Την εποχή εκείνη στο προκεραμικό στάδιο ακμάζουν η Κνωσός, ή Άργισσα της Θεσσαλίας, η Ελάτεια της Φθιώτιδας (πόλεις με πελασγικά ονόματα) κλπ.
8. Πολιτισμός του Σέσκλου (5.000 π.Χ.). Ο πολιτισμός του θεσσαλικού Σέσκλου είναι ο πρώτος ολοκληρωμένος πολιτισμός της Ευρώπης. Χαρακτηρίζεται από τις πάνω σε γηλόφους ακροπόλεις του, από την ωραία κεραμική διακόσμηση των γραμμικών και μαιανδροειδών γεωμετρικών σχημάτων και τις πέτρινες σφραγίδες. Την εποχή αυτή ακμάζουν η Νέα Μάκρη στην Αττική, ο Ορχομενός στη Βοιωτία, το Διμηνιό του Βόλου, ο Σάλιαγκας, νησάκι της Πάρου κλπ.

Πηγές:
Εφημερίδα «Οικονέα», Ιούλιος- Αύγουστος 1997
«Άνθρωπος», τεύχη 10 & 13
Περιοδικό «Δαυλός» τ. 147/3/94

***
Το παρόν κείμενο του εκλεκτού φίλου – συντοπίτη μας κ. Σαμπώ, δημσιεύθηκε στο περιοδικό «Ελλοπία» τεύχος 64 του 2003 και στην εφημερίδα του πολιτιστικού Συλλόγου Παλαιοχωρίου (φύλλο 109 / 2002) και αναδημοσιεύεται με συμπληρώσεις στη ΦτΣ.
Η χρονολόγηση του σκελετού έγινε με τις μεθόδους της αντήχησης του spin, των ηλεκτρονίων, της θερμοφωταύγειας, του ουράνιου / θόριου, του παλαιομαγνητισμού και των αμινοξέων.
Τη Γερμανική αρχαιολογική αποστολή την αποτελούσαν ο καθηγητής της προϊστορίας στο Πανεπιστήμιο της Χαϊδελβέργης Βλαδ. Μιλόϊσιτς, ο οποίος σε συνεργασία με τον γεωλόγο Γιούνγκ και τους αρχαιολόγους Σνάϊντερ, Άνγκελι και Μπίλιντς. Οι επιστήμονες, ερευνώντας τα παλαιολιθικά στρώματα της Θεσσαλίας, κατέληξαν στο συμπέρασμα πως η τεράστια λίμνη που είχε σκεπάσει ολάκερη τη θεσσαλική πεδιάδα, κόβοντας ξαφνικά τη ζωή των παλαιολιθικών κατοίκων της, δημιουργήθηκε 30.000 χρόνια περίπου π.Χ. ως το 7.000 π.Χ. Η θεσσαλική λίμνη μ΄ όλες τις στάθμης της, εξακολουθούσε να σκεπάζει τη Θεσσαλία, ώσπου μετά από κάποιο φοβερό σεισμό, ο Όλυμπος κι ο Κίσσαβος, που ως τότε αποτελούσαν ένα βουνό, σχίστηκαν στα δύο και τα νερά της λίμνης ξεχύθηκαν στο Αιγαίο, ξεσκεπάζοντας ξανά τη θεσσαλική πεδιάδα. Οι θρύλοι για την Αγηίδα, που καταποντίστηκε σε κάποια από τις φοβερές γεωλογικές αναστατώσεις κι ο θρύλος για τον ελληνικό κατακλυσμό στη Θεσσαλία από τον οποίο γλίτωσε μονάχα ο Δευκαλίων και η γυναίκα του, για να σπείρουν λιθάρια και να φυτρώσουν άνθρωποι, πείθουν πως η περιοχή αυτή ήταν κατοικημένη πριν από τις μεγάλες γεωλογικές αναστατώσεις.
ίδετε ωσαύτως υποσημείωση ΙΙ

 

http://koinos--nous.blogspot.gr/2014/05/33000-10000.html