(Από τα πρώτα μου, τα σχολικά τα χρόνια,
με το… Γκεμπελικής μεθόδου μάθημα,
μου εδίδαξαν κι επέμεναν, γι αυτόν τον «παραβάτη»!
Εγώ πάλι ερώταγα ενώ αναρωτιόμουν :
ΤΙ παρέβη?
Ο δάσκαλος μου εδίδασκε μαζί και Ιστορία.
Προσπάθησε ο άμοιρος, μάταια να με πείσει
δια της εκ του καθήκοντος «απαγωγής εις άτοπον»!
‘Όμοιο μ’ αυτό κι άλλα πολλά, τα έψαξα στο διάβα μου
σαν οπαδός φανατικός της Λευτεριάς του Νού.
Εντάξει! Καταστάλαξα! Εδώ και χρόνια αρκετά!
Για τα παιδιά μου νοιάζομαι…)
DenTriv
Ιουλιανός
Ο εστεμμένος φιλόσοφος Η πισώπλατη δολοφονία του Ιουλιανού Από τον Βλάση Ρασσιά Για τον Ελληνικής Παιδείας αυτοκράτορα της Νέας Ρώμης του Βοσπόρου, Φλάβιο Κλαύδιο Ιουλιανό, δεν είναι δυνατόν να ειπωθούν αρκετά που να ανταποκρίνονται στο μέγεθος της προσωπικότητος αυτού του ανθρώπου, ο οποίος κατόρθωσε να απειλήσει την επί των ημερών του συστηματική αποσύνθεση του ανθρωπίνου πολιτισμού με το Ακατόρθωτο της αναστροφής των καιρών (και δεν είναι τυχαίο το ότι το νέο της δολοφονίας του έκανε ακόμη και τον αρνησίζωο και αγέλαστο «Άγιο» Σάββα της Συρίας να χαμογελάσει). Αυτός ο φωτισμένος άνθρωπος που η Ιστορία-προπαγάνδα των έκτοτε κρατούντων τον έλουσε με τα πιο άθλια επίθετα (Ειδωλιανός, Αδωναίος, Καυσίταυρος, Αποστάτης, Πισαίος, Παραβάτης, κ.ά.) σηματοδοτεί για την διαχρονικότητα του Ελληνισμού, τον ισχυρό κρίκο της συνδέσεως του υπόδουλου Έθνους μας (υπό τους χριστιανούς Ρωμαίους, τους κατ’ευφημισμόν λεγομένους «Βυζαντινούς» και μετά υπό τους Οθωμανούς και Νεοβυζαντινούς θεοκράτες) με το ελεύθερο και φωτοδοτικό εθνικό παρελθόν και αποτελεί το πρότυπο για τους επόμενους κρίκους (λ.χ. Γεώργιος Γεμιστός Πλήθων) εκείνης της μακράς αλύσεως που φθάνει έως των ημερών μας.
Το πιο τιμητικό για τον Ιουλιανό, είναι ότι από πλευράς θρησκευτικής, δεν ήταν όπως διαδίδεται -είτε σκόπιμα, είτε από αφέλεια- Έλλην δωδεκαθεϊστής- με την έννοια του αποκλειστικού λάτρου του Ελληνικού Πανθέου-, αλλά τυπικός για την εποχή του ρωμαίος Εθνικός που συνεδύαζε μια νεοπλατωνική φιλοσοφική αντίληψη με μια ιδιαίτερη τριαδική Ηλιολατρία. Η υπόθεση της επαναφοράς των Ολυμπίων Θεών, αγκαλιάσθηκε από τον καλλιεργημένο και ευσεβέστατο Ιουλιανό μέσα από ένα όχι μόνο σαφώς ανεξίθρησκο, αλλά και πολύ πλατύ κλίμα επιστροφής του σεβασμού προς όλες τις πολυθεϊστικές -ήτοι μη μισαλλόδοξες- λατρείες, που ήδη απειλούντο με εξαφάνιση από τους μονοθεϊστές. Η Ελληνικότητα του Ιουλιανού επικεντρώνεται στον χώρο της Φιλοσοφίας και Παιδείας και για αυτό είναι διαυγής, στερεά και αήττητη. Το καλύτερο μανιφέστο της είναι το γνωστό «Περί Παιδείας» έδικτο του φωτισμένου αυτού ανδρός, όπως και το γνωστό απόσπασμα ενός κειμένου του «Σε εμάς ανήκουν η ευγλωττία και οι Τέχνες της Ελλάδος και η λατρεία των Θεών της. Η δική σας κληρονομιά είναι η αμάθεια, η αγροικία και τίποτε πέρα από αυτές..»
Βλάσης Ρασσιάς
|
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου