Συνομιλία των σύγχρονων έργων γλυπτικής με την αρχαία ελληνική τέχνη

Αγγέλικα Κοροβέση: O χρόνος, οι μορφές, οι έννοιες - μία συνομιλία των σύγχρονων έργων γλυπτικής με την αρχαία ελληνική τέχνη

                                                                  

Τα Ηχογλυπτά
Μέσα από την πολύχρονη ενασχόλησή μου με την γλυπτική, μία από τις σημαντικότερες διερευνήσεις ήταν αυτή της ανακάλυψης της καταγραφής του ήχου της λέξης ως εικόνα.
Δημιούργησα τον ήχο ...τρισδιάστατο, ξεκινώντας από τα ηχογραφήματα των λέξεων Έρως, Αήρ, ύδωρ και Ελένη. Παρατήρησα ότι η ηχομορφή της λέξης, μερικές φορές, φτιάχνει το σχήμα από το οποίο προέρχεται. Τα Μουσικά Γλυπτά είναι ο Συγκερασμός της Μουσικής, της Επιστήμης, της Τεχνολογία και της Τέχνης.
Η πρωτότυπη αυτή μελέτη εμπεριέχει στοιχεία της οπτικής, ακουστικής και ηχητικής γλυπτικής σε συνδυασμό με την εκφορά του λόγου, το περιεχόμενο των εννοιών και τα συναισθήματα που εκφράζουν.

Η έκθεση στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο
Έχουμε ανάγκη στις μέρες μας να προστρέξουμε σε πηγές, όπως είναι το Μουσείο, που πάντα μας τροφοδοτούσαν πνευματικά. Έχουμε ανάγκη επαναπροσδιορισμού.
Το Αρχαιολογικό Μουσείο, είναι ο χώρος στον οποίο ο επισκέπτης συνδέει το παρελθόν με το παρόν. Είναι η πολιτιστική κιβωτός.
Το παιχνίδι του χρόνου ανάμεσα στο Παρόν και το Παρελθόν και ο διάλογος μέσα από τις αντιθέσεις είναι ο σκοπός αυτής της έκθεσης.
Για πρώτη φορά επιχειρείται στο αυστηρό περιβάλλον του Μουσείου αλλά με μία ισχυρή δυναμική χώρου, μίας τέτοιας έκτασης Έκθεση η οποία απλώνεται σε όλες σχεδόν τις αίθουσες του Μουσείου.
Η συνομιλία των σύγχρονων γλυπτών μου με τα αριστουργήματα της Κλασσικής αρχαιότητας, μέσα από ισορροπίες αξιών, εννοιών μέσα από αντιθέσεις μορφών, και υλικών μας οδηγεί σε μια σύγχρονη ενατένιση. Είναι γέφυρα στον χρόνο στις μορφές τις έννοιες όχι για σύγκριση αλλά
για αναζήτηση και δημιουργία μιας νέας προσέγγισης στη Ζωή και στην Τέχνη.

Η ανάγνωση της  ιστορίας, της τέχνης, του πολιτισμού, η επεξεργασία των ιδεών των εννοιών και των εικόνων μας δίνουν την δυνατότητα να παράγουμε νέες ιδέες. Το διαφορετικό και το καινούργιο είναι αποτέλεσμα μιας «βιωματικής» διαδρομής από τις πηγές της αρχαιότητας μέχρι  σήμερα.
Η διαρκής αναζήτηση, η σκέψη, η συνύπαρξη και ανταλλαγή απόψεων, οι αντιθέσεις, η φιλία, ο έρωτας, η αγάπη, είναι στοιχεία έμπνευσης και δημιουργίας.

Info: Η Αγγέλικα Κοροβέση είναι Ελληνίδα εικαστικός, πτυχιούχος της Σχολής Καλών Τεχνών Αθήνας. Ζει και εργάζεται στην Αθήνα. Έργα της βρίσκονται σε δημόσιες και ιδιωτικές συλλογές στην Ελλάδα και τον κόσμο. Είναι Αργυρή Ολυμπιονίκης – Πεκίνο 2008 με το έργο «Ειρήνη – Εκεχειρία». www.aggelika.gr
http://www.culturenow.gr/

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Συνομιλία των σύγχρονων έργων γλυπτικής με την αρχαία ελληνική τέχνη"

Διάλεξη του Νίκου Λυγερού με θέμα: "Τα δώρα του Προμηθέα στην Ανθρωπότητ...

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Διάλεξη του Νίκου Λυγερού με θέμα: "Τα δώρα του Προμηθέα στην Ανθρωπότητ..."

Νεο Ελληνικό πανεπιστήμιο της Κωνσταντινούπολης

Το πρώτο βακουφικό ελληνικό πανεπιστήμιο ετοιμάζεται να ιδρυθεί στην Τουρκία.-- Στο συγκεκριμένο πανεπιστήμιο το οποίο θα είναι νομικό πρόσωπο ιδιωτικού δικαίου τα μαθήματα θα γίνονται σε τρεις γλώσσες, ελληνικά, τούρκικα και αγγλικά. ---

Το ιδιωτικό πανεπιστήμιο θα στεγαστεί στο ελληνικό Κεντρικό Παρθεναγωγείου στο Πέρα το οποίο εδώ και χρόνια παραμένει κλειστό λόγω έλλειψης μαθητών. Η διευθύντρια του ιδρύματος του Κεντρικού Λυκείου Ερσι Αμπατζί Κάλφογλου αποκαλύπτει πως η διεύθυνση Βακουφίων της Τουρκία έχει εγκρίνει το αίτημα για την μετατροπή του Λυκείου και ιδιωτικό πανεπιστήμιο. Το συγκεκριμένο πανεπιστήμιο θα αποτελείται από τμήματα νομικής, φιλολογίας και φυσικής.
Σύμφωνα με την εφημερίδα Sabah το ελληνικό πανεπιστήμιο της Κωνσταντινούπολης θα δέχεται φοιτητές απ’ όλο τον κόσμο και θα μπορούν να διδάσκουν σε αυτό και ομογενείς οι οποίοι έχουν φύγει εδώ και πολλά χρόνια από την Πόλη.
Το αίτημα για την επίσημη ίδρυση του πανεπιστημίου θα κατατεθεί τις επόμενες ημέρες στο Ανώτατο Συμβούλιο Εκπαίδευσης της Τουρκίας.
 Ελληνική Ανώτατη Σχολή υπήρχε στην Κωνσταντινούπολη επί Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.
Του Μανώλη Κωστίδη
ΠΗΓΗ: «onalert.gr»

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Νεο Ελληνικό πανεπιστήμιο της Κωνσταντινούπολης "

Διάλεξη του Ν.Λυγερού με θέμα: "Με το αίμα μου δίνω αυτό που είμαι κι όχ...

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Διάλεξη του Ν.Λυγερού με θέμα: "Με το αίμα μου δίνω αυτό που είμαι κι όχ..."

Συνέντευξη του Ν. Λυγερού στην εκπομπή «Μαζί στο ΡΙΚ» 11/9/2013

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Συνέντευξη του Ν. Λυγερού στην εκπομπή «Μαζί στο ΡΙΚ» 11/9/2013"

Ν. Λυγερός "Η οικουμενικότητα του Ελληνισμού και ο Καραθεοδωρή". Κομοτην...

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Ν. Λυγερός "Η οικουμενικότητα του Ελληνισμού και ο Καραθεοδωρή". Κομοτην..."

Η ΑΡΙΘΜΟΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΛΕΞΕΩΝ

ΠΕΡΙ ΑΡΙΘΜΗΤΙΚΩΝ...

Εις την γραμματική ιδιαιτέρα ομάδα αποτελούν τα λεγόμενα αριθμητικά. Ως αριθμητικά ονομάζονται οι λέξεις που φανερώνουν ορισμένη αριθμητική ποσότητα ή οι λέξεις που εκφράζουν αριθμητικές έννοιες.

Έχουν βρεθεί αριθμητικά συστήματα και στις γραμμικές γραφές Α και Β τα οποία με άθροισμα γραμμών και συμβόλων απεικόνιζαν την ζητούμενη αριθμητική αξία. Ακόμη και κλάσματα (κλασματικοί αριθμοί) έχουν βρεθεί στις πλάκες των γραμμικών γραφών. Μια εκτενή αναφορά για την αριθμολογία των γραμμικών γραφών μπορείτε να δείτε πατώντας εδώ.

Κάποιες από τις ιδέες των αρχαίων Ελλήνων για τα αριθμητικά:

Οι Έλληνες φιλόσοφοι, Ηράκλειτος και Αναξίμανδρος, όπως και οι Ελεάτες φιλόσοφοι υποστήριζαν ότι το σημείο το οποίο δημιουργεί τον κόσμο είναι το 1, το οποίο είναι αιώνιο και αναλλοίωτο.

Δεν είχαν, δεν έχει βρεθεί τουλάχιστον το αριθμητικό σημείο μηδέν.

Ο Αναξίμανδρος υποστήριξε ότι το άπειρο δεν έχει ούτε αρχή ούτε τέλος.

Οι Ελληνικές λέξεις, σαν αριθμητικά αθροίσματα αποδίδονται και με αριθμούς. π.χ. ΑΠΟΛΛΩΝ = 1061, ΑΡΤΕΜΙΣ = 656 κτλ.

Είναι ιδιαίτερα άξιο προσοχής το παρακάτω φαινόμενο της Ελληνικής γλώσσας σε σχέση με τα αριθμητικά σημεία που αποδίδουν τα γράμματα της Ελληνικής.

Δηλαδή:

Στην αρχαία γλώσσα μαζί με το κόππα και το σαμπί έχουμε 27 γράμματα.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Η ΑΡΙΘΜΟΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΛΕΞΕΩΝ"

Ν. Λυγερός: Βιβλιοπαρουσίαση "Η Φωτεινή και ο Δράκος" Θρυλόριο, 14/9/13

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Ν. Λυγερός: Βιβλιοπαρουσίαση "Η Φωτεινή και ο Δράκος" Θρυλόριο, 14/9/13"

Ν. Λυγερός "Οι ελιές του Ζεόλιθου". Μάκρη Αλεξ/πολης, 15/9/13

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Ν. Λυγερός "Οι ελιές του Ζεόλιθου". Μάκρη Αλεξ/πολης, 15/9/13 "

Ο Γερμανός που κατέστρεψε την Ακρόπολη

Ο Γερμανός στρατιωτικός που κατέστρεψε την Ακρόπολη
Οτο Βίλχελμ κόμης του Κένιξμαρκ (OTTO  Wilhelm Graf von Königsmarck): Γερμανός στρατιωτικός, πολιτικός και διπλωμάτης, ο οποίος ευθύνεται για τις ανεπανόρθωτες ζημιές που υπέστη η Ακρόπολη κατά τη διάρκεια του ΣΤ' Ενετοτουρκικού Πολέμου και οι οποίες αποδίδονται στον επικεφαλής των Ενετικών δυνάμεων Φραντσέσκο Μοροζίνι.

Γεννήθηκε στις 5 Ιανουαριου 1639 στην πόλη Μίντεν της Βεστφαλίας, την οποία τότε κατείχαν οι Σουηδοί. Ο πατέρας του Χανς Κρίστοφ φον Κένιξμαρκ (1600-1668) ήταν στρατιωτικός στην υπηρεσία της Σουηδίας και έφθασε μέχρι τον βαθμό του στρατάρχη. Η μητέρα του Αγκάτε φον Λίστεν καταγόταν κι αυτή από αριστοκρατική οικογένεια.

Ο Ότο υπήρξε άριστος μαθητής και έλαβε τη μεγαλύτερη διάκριση που απένειμε το πανεπιστήμιο της Ιένας. Από το 1661 τέθηκε στην υπηρεσία της Σουηδικής Αυλής και ανέλαβε διπλωματικές αποστολές σε Αγγλία και Γαλλία. Το 1668 ευρισκόμενος στο Παρίσι αποφάσισε να ακολουθήσει στρατιωτική καριέρα, όπως και ο πατέρας του, και διακρίθηκε σε σημαντικές πολεμικές επιχειρήσεις του γαλλικού στρατού.

Το 1672 ανακλήθηκε στη Σουηδία, όπου πολέμησε κατά των Γερμανών, με αποτέλεσμα να τιμηθεί με τον τίτλο του δούκα της Πομερανίας, της οποίας διατέλεσε πολιτικός διοικητής έως το 1686, οπότε κλήθηκε από την Ενετική Δημοκρατία να αναλάβει επικεφαλής των μισθοφορικών της στρατευμάτων, που θα συμμετείχαν υπό τις διαταγές του Φραντσέσκο Μοροζίνι στον ΣΤ' Ενετοτουρκικό Πόλεμο (1684-1699). Την ίδια χρονιά οι Ενετοί ολοκλήρωσαν την κατάληψη της Πελοποννήσου, εκτός της Μονεμβασιάς και τον Αύγουστο του 1687 οι δυο ηγέτες της εκστρατείας Μοροζίνι και Κένιξμαρκ εξέτασαν τη δυνατότητα κοπής του Ισθμού της Κορίνθου για την καλύτερη άμυνα της Πελοποννήσου.

Τελικά, το κοστοβόρο και το χρονοβόρο του εγχειρήματος τους οδήγησε τον Σεπτέμβριο του 1687 στην απόφαση να εκστρατεύσουν κατά της Αθήνας. Η πόλη παραδόθηκε στις 19 Σεπτεμβριου και δυο ημέρες αργότερα ξεκίνησε η πολιορκία της Ακρόπολης, με αρχηγό του πυροβολικού τον Κένιξμαρκ. Από τα πυροβολεία που είχε στήσει στον Λόφο των Μουσών, στην Πνύκα και τον Άρειο Πάγο εβλήθη η Ακρόπολη, με αποτέλεσμα να καταστραφεί μέρος των Προπυλαίων (25 Σεπτεμβριου) και να ανατιναχθεί ο Παρθενώνας (26-27 Σεπτεμβριου), τον οποίο οι Τούρκοι χρησιμοποιούσαν ως πυριτιδαποθήκη.

Οι Ενετοί κατέλαβαν την Ακρόπολη, αλλά τον Απρίλιο του 1688 αποφάσισαν να εγκαταλείψουν την Αθήνα για λόγους ασφαλείας. Λίγους μήνες αργότερα και συγκεκριμένα στις 15 Σεπτεμβριου 1688 ο Ότο φον Κένιξμαρκ πέθανε από πανώλη, είτε στη Μεθώνη, είτε στη Χαλκίδα, κατά την πολιορκία της πόλης από τους Ενετούς. Ο Κένιξμαρκ άφησε ταξιδιωτικές εντυπώσεις και ποιήματα.
http://elladasimera.blogspot.gr/
πηγή

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Ο Γερμανός που κατέστρεψε την Ακρόπολη"

Φυσικό Αέριο Κύπρου

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Φυσικό Αέριο Κύπρου "

Πως το Υ/Β «Κατσώνης» εβύθισεν εις Θερμιά και Πλατανιά Βόλου δύο Ισπανογερμανικά σκάφη.---

Άρθρο του 1950!---

 Από τα αρχεία της ΕΘΕ (Ελληνική Θαλάσσια Ένωση).

Δημοσιεύθηκε στο περιοδικό «Ναυτική Ελλάς», τ. 211,

Μάιος 1950, ανατ. τ. 947 σ. 84. ΑΥΓ. 2012, εκδ. ΕΘΕ/ΓΕΝ.

Αναδημοσίευση στο Περί Αλός με την έγκριση της ΕΘΕ.



ΦΩΤΟ: "Ναυτική Ελλάς"



Εις τα τεύχη της «Ναυτικής Ελλάδος» του Ιουνίου – Ιουλίου –Αυγούστου 1945 περιεγράφη η επιδρομή του υποβρυχίου μας «Κατσώνης» κατά του λιμένος του Γυθείου και η κατ’ αυτήν καταβύθισις ενός Ιταλικού εξωπλισμένου σκάφους, υπό την γνωστήν κωμικήν στάσιν των Ιταλών της φρουράς του Γυθείου, οι οποίοι φοβηθέντες συμμαχικήν απόβασιν, είχον πιάσει πανικόβλητοι τα βουνά.

Κατά την επιδρομήν εκείνην, ο «Κατσώνης» είχε βυθίσει κι ένα Ισπανικόν πλοίον, εις το στενό των Θερμίων, καθώς και ένα άλλο εις τας ακτάς του Πηλίου, εξ εκείνων τα οποία είχον τεθή εις την διάθεσιν των Γερμανικών δυνάμεων, δια την εξυπηρέτησιν των πολεμικών των αναγκών. Τα της καταβυθίσεως των πλοίων αυτών είναι εις  τους πολλούς άγνωστα, διότι μετά το τραγικόν τέλος που είχε το ηρωϊκόν εκείνο υποβρύχιον οι ελάχιστοι επιζήσαντες εκ του γενναίου επιτελείου και πληρώματός του αξιωματικοί και άνδρες δεν εύρον την ευκαιρίαν να δώσουν ταύτα εις την δημοσιότητα.

Το πτωχόν μας όμως ιστορικόν αρχείον το οποίον εσχηματίσαμεν ευθύς μετά την απελευθέρωσιν ότε και οι αναμνήσεις των αξιωματικών και ανδρών οι οποίοι έζησαν τα γεγονότα ταύτα ήσαν ακόμη νωπαί, μας επιτρέπει σήμερον να δώσωμεν εις την δημοσιότητα μερικά σχετιζόμενα με το ωραίον εκείνο κατόρθωμα του «Κατσώνη».

Το υποβρύχιον μετά την επιδρομήν του κατά του Ιταλοκρατουμένου Γυθείου και την καταβύθισιν του Ιταλικού βοηθητικού πλοίου ηνοίχθη εις το πέλαγος και αφού παρέκαμψε τον Μαλέαν κατηυθύνθη προς τα Θερμιά. Ο πλους του προς τα εκεί εγένετο κυρίως την νύκτα εν επιφανεία. Η θάλασσα ήτο ήρεμος και μία ασυνήθης δια την εποχήν γαλήνη, επλανάτο καθ’ όλην την έκτασίν της. Ο μόλις υποπνέων ασθενής βορράς, ερρυτίδωνε ελαφρώς την επιφάνειάν της την οποίαν εφώτιζε αμυδρά το ωχρόν φως της σελήνης, που έγερνε προς την δύσιν της.

Εις άλλας ημέρας, την εποχήν εκείνην, δι’ όσους εταξείδευον εις το Αιγαίον  ήσαν συνήθεις οι κρότοι των μοτέρ των Γερμανικών αεροπλάνων που πηγαινοήρχοντο τότε μεταξύ Αθηνών και Κρήτης, αλλά την εσπέραν εκείνην μία βουβαμάρα ηπλώνετο εις τον ουρανόν της περιοχής εκ της οποίας διήρχετο το σκάφος. Τούτο απετέλει ευτυχή συγκυρίαν  διότι οι άνδρες του «Κατσώνη»  είχον την ευκαιρία να αναπνέουν χορταστικά το οξυγόνον της ατμοσφαίρας, το οποίον αναμεμιγμένον με το ιώδιον της θαλάσσης κατήρχετο από τας ανοικτάς καταπακτάς του καταστρώματος εις το εσωτερικόν του σκάφους.

Την 4^ην πρωϊνήν το υποβρύχιον επλησίασε εις την περιοχήν των Θερμιών και κατεδύθη εν όψει των ακτών της νησίδος, η οποία διεκρίνετο ως μία μελανοτέρα κηλίς μέσα εις το μελανόν πρωϊνόν μούχρωμα, εγκαταστήσαν εκεί ενέδραν, δια την ενδεχομένην διάβασιν εχθρικού σκάφους εξ εκείνων τα οποία εχρησιμοποίουν συνήθως τον δρόμον αυτόν δια τον ανεφοδιασμόν των εις τας νήσους γερμανοϊταλικών φρουρών.

Την 9^ην πρωϊνήν εις το περισκόπιον εσημειώθη καπνός και εσημάνθη αμέσως πολεμική έγερσις. Ο κυβερνήτης, - ο αείμνηστος Λάσκος, - έδωσε τότε τα στοιχεία της νέας πορείας του σκάφους και ητοιμάσθη δια την επίθεσιν.

Το υποβρύχιον επλησίασε προς το εμφανισθέν ύποπτον σκάφος κα αφού ανεγνώρισε τούτο ως εν εκ των χρησιμοποιουμένων υπό των Γερμανών δια μεταφοράς πλοίων, εξεσφενδόνισε κατ’ αυτού δύο τορπίλλας, αι οποίαι και το έπληξαν εις το μέσον.

Όταν ηκούσθησαν οι χαρακτηριστικοί κρότοι των τορπιλλών, ο κυβερνήτης απετόλμησε μίαν ακόμη παρατήρησιν δια του περισκοπίου και αφού εβεβαιώθη ότι το σκάφος είχεν όντως πληγή διέταξεν ανάδυσιν και εξόρμησιν δια του πυροβόλου. Δεν παρέστη όμως ανάγκη αυτού, διότι όταν η ομοχειρία του πυροβόλου έφθανεν εις τας θέσεις της, το εχθρικόν σκάφος είχε σηκώσει την πρώραν του προς τα άνω και εβυθίζετο με την πρύμναν.

Δεξιά και αριστερά αυτού διεκρίνοντο μερικαί λέμβοι πλήρεις ανδρών, αι οποίαι προσεπάθουν ν’ απομακρυνθούν δια να μη παρασυρθούν από την δίνην του σκάφους. Το υποβρύχιον κατεδύθη αμέσως και αφού απεμακρύνθη περί τα δύο μίλλια, διέκρινε δια του περισκοπίου του δύο αεροπλάνα τα οποία ήρχοντο προς την κατεύθυνσιν του βυθιζομένου σκάφους. Η παρουσία των αεροπλάνων έθετε εις κίνδυνον τον «Κατσώνη» και δια τούτο έσπευσε να κατέλθη εις μεγαλύτερον βάθος και ν’ απομακρυνθή προς νότιο-ανατολικά, τραπέν τέλος προς την Βηρυττόν η οποία χρησιμοποιείτο ως βάσις των υποβρυχίων μας. Πλησιάζον προ της Κύπρον και ενώ ευρίσκετο 100 μίλλια μακράν ταύτης, ανέφερε δια του ασυρμάτου εις το εν Μάλτα Αγγλικόν Αρχηγείον των υποβρυχίων ότι έπλεε προς την Βηρυττόν, με αποτέλεσμα την βύθισιν δύο εχθρικών σκαφών, ενός πολεμικού κι ενός φορτηγού.

Το τηλεγράφημα τούτο καθησύχασε τας συμμαχικάς Αρχάς, αι οποίαι, εν τω μεταξύ είχον ανησυχήσει διότι το σκάφος έπρεπε να είχε επαναπλεύσει εις την βάσιν του προ δύο ημερών και εις το διάστημα τούτο δεν είχε δώσει σημεία υπάρξεως. Τα του επανάπλου του εις Βηρυττόν, ανέφερε δια τηλεγραφήματός του και εις την εκεί Βάσιν Υποβρυχίων, εις την οποίαν όταν έφθασε εύρε μεγάλην υποδοχήν, τόσον από τα πληρώματα των άλλων Ελληνικών και Αγγλικών υποβρυχίων τα οποία ώρμουν εκεί, όσον και από τον γηγενή πληθυσμόν.

Το «Κορινθία» το οποίο χρησιμοποιείτο ως βάσις υποβρυχίων είχε τόσον κόσμον μέσα από Άγγλους και Έλληνας ναύτας και αραπάδες ώστε έγερνε προς την αριστεράν πλευράν από το βάρος των καθώς αυτοί ήσαν συγκεντρωμένοι εις αυτήν δια να χαιρετήσουν και ζητωκραυγάσουν τους άνδρας του εισπλέοντος «Κατσώνη».

Όταν το υποβρύχιον επλεύρισεν εις το «Κορινθία» όλος εκείνος ο κόσμος επήδησε σχεδόν εις το υποβρύχιον κι ήρχισε να καταφιλή τους άνδρας του παρά τα μεγάλα των γένεια και την φοβεράν απλυσιάν των 22 ημερών της περιπολίας και να  τους ερωτά δια τα καθέκαστα. Το σκάφος επεσκέφθη και ο τότε  ΑΔΥ  πλοίαρχος κ. Κώνστας, την δε επομένην ημέραν έφθασε εκ Μάλτας εις Βηρυττόν με αεροπλάνον και ο Άγγλος Ναύαρχος, αρχηγός των Συμμαχικών υποβρυχίων, ο οποίος αφού επεθεώρησε όλα τα πληρώματα των υποβρυχίων εις το κατάστρωμα της «Κορινθίας» εφόρεσε μία φόρμαν και κατήλθε εις το «Κατσώνην» τον οποίον και επεθεώρησε μετά πολλού ενδιαφέροντος. Ήτο ένας κατακόκκινος Άγγλος μετρίου αναστήματος με γαλανά και σπινθηροβόλα μάτια, ο οποίος έδειξεν όλην του την χαράν και εκτίμησιν προς το Ελληνικόν Ναυτικόν.

Αφού παρέμεινε εις Βηρυττόν επί εικοσαήμερον προς ανάπαυσιν του πληρώματος του και  επιθεώρησιν των εγκαταστάσεών του, απέπλευσεν δια νέαν περιπολίαν χωρίς να αναμείνη την αντικατάστασιν του πυροβόλου δια καλυτέρου τούτου, συμφώνως προς ληφθείσαν απόφασιν, διότι η προς τούτο έγκρισις εβράδυνε να δοθή υπό του εν Μάλτα συνδέσμου.

Το υποβρύχιον, διήλθεν εκ Κύπρου και από τον στενόν Ρόδου –Κρήτης, εισήλθεν εις το Αιγαίον, με εντολήν να περιπολήση εις την περιοχήν Σκιάθου.

Διαρκούσης της εκεί περιπολίας του και κατά τας πρώτας ώρας ενός απογεύματος ο υδροφωνητής ανέφερε ότι, προς διεύθυνσιν 180^ο  προς τα αριστερά της πορείας του, ηκούετο ήχος έλικος εμπορικού σκάφους. Την ώραν εκείνην ο «Κατσώνης» ευρίσκετο ανοικτά από την Πλατανιάν της Μαγνησίας και εις απόστασιν ενός και ημίσεος μιλλίου από της ακτής, αναμένον την διέλευσιν εχθρικών μεταγωγικών πλοίων, τα οποία εκινούντο κατά μήκος των ακτών από της Θεσσαλονίκης προς την Νότιον Ελλάδα, δια των Ωρεών και του στενού της Χαλκίδος, δια να τους επιτεθή.

Με την αναφοράν του υδροφωνητού, το σκάφος ανήλθεν εις μικρόν βάθος και δια του περισκοπίου διέκρινεν εν εμπορικόν πλοίον, μέσης χωρητικότητος να πλέη ολοταχώς προς νότον. Ο κυβερνήτης, ο οποίος ενήργησε προσωπικώς την περισκοπικήν παρατήρησιν, ηκούσθη τότε να λέγη:

-          «Τι πράγμα, είν’ αυτό; Η σημαία του, ούτε Γερμανική, ούτε Ιταλική είναι….» και περιστρέφων εκ των λαβών του το περισκόπιον, προσέθεσεν:

-          «Δώσε μου το δέρμα για να καθαρίσω τον φακόν»

Επρόκειτο περί δέρματος δορκάδος από εκείνα με τα οποία είναι εφωδιασμένα όλα τα υποβρύχια, δια να καθαρίζουν τους φακούς του περισκοπίου, όταν καλυφθούν από υδρατμούς, και το οποίον ο ναύτης σηματωρός που ήτο πλησίον εις τον πυργίσκον του το έδωσε αμέσως.

Ο κυβερνήτης αφού εκαθάρισε τους φακούς, ηκούσθη να φωνάζη εκ νέου:

-          «Είναι Ισπανιόλος ο φιλαράκος μας. Νομίζει πως επειδή έχει την ουδέτερη σημαία ζωγραφισμένη στα πλευρά του μπορεί να κάνει μεταφορές του Γερμανικού Στρατού. Θα τον κανονίσω τώρα για τα καλά…»

Υπήρχαν πράγματι εις τας Συμμαχικάς αρχάς πληροφορίαι ότι δέκα Ισπανικά φορτηγά ειργάζοντο εις την υπηρεσία των Γερμανικών Στρατιωτικών Μεταφορών κεκαλυμμένα κάτω από την ουδετέραν σημαίαν της πατρίδος των. Ήτο τούτο μια απάτη που δεν ηδύνατο να ξεγελάση όλους εκείνους που είχον πλεγμένον πυκνόν το δίκτυον της κατασκοπείας εις την υπόδουλον Ελλάδα.

Αι προς τα υποβρύχια διαταγαί συνίστατο να βυθίζουν τα πλοία αυτά όπου και αν τα συνήντων. Οι Άγγλοι μάλιστα, ήσαν εκ κυριολεξία «σκυλιασμένοι» διότι, ενώ εγνώριζον την «μηχανήν» αυτήν των Ισπανογερμανών, δεν ηδύναντο ποτέ να συναντήσουν εις τας υποβρυχιακάς των περιπολίας κανέν από τα περίεγα αυτά «ουδέτερα» σκάφη.

Αντιλαμβάνεται λοιπόν κανείς με πόσην χαράν εχαιρέτησε το επιτελείο και το πλήρωμα του «Κατσώνη» την ευτυχήν εκείνην συγκυρίαν του να συναντήσουν το Ισπανικόν αυτό πλοίον, το οποίο ως απεδείχθη κατόπιν ήτο το δεύτερον κατά σειράν, το οποίον η τύχη τους έφερε εις την πρώραν. Δια της καταβυθίσεώς του δεν θα εστέρουν μόνον τους Γερμανούς από ένα φορτηγόν, αλλά θα ηυχαρίστουν και τους Συμμάχους μας Άγγλους.

Και με περισσότερον έκδηλον την χαράν αυτήν εις το πρόσωπον ο Κυβερνήτης εσήμανε πολεμικήν έγερσιν. Οι άνδρες ευρέθησαν αμέσως εις τας θέσεις των. Ήρχισαν οι απαραίτητοι χειρισμοί δια την επίθεσιν και μετ’ ολίγον δύο τορπίλλαι  εγκατέλειπον τους τορπιλλοβλητικούς σωλήνας του σκάφους δια τα πλευρά του Ισπανικού πλοίου. Η μία εξ αυτών όμως, έκαμε άλματα εις την επιφάνειαν και ο Ισπανός κυβερνήτης, αντιληφθείς αυτήν από τους αφρούς της, έφερε το πηδάλιον όλο δεξιά και προσεπάθησε να την αποφύγη.

Η απότομος στροφή του Ισπανικού έφερε εις δύσκολον θέσιν το υποβρύχιον, διότι δεν έβλεπε πλέον το υπό Ισπανικήν σημαίαν εχθρικόν σκάφος, παρά από την πρύμνην του. Τότε ο Κυβερνήτης του Ελληνικού υποβρυχίου, του οποίου χαρακτηριστική ήτο η ριψοκίνδυνος τόλμη, διέταξεν ταχεία ανάδυσιν, ετοιμασίαν των υπ’ αριθ. 3 και 4 τορπιλλών και επίθεσιν δια του πυροβόλου. Ενώ όμως το υποβρύχιον αναδύετο, το Ισπανικόν ετρέπετο ολοταχώς προς την ακτήν της Πλατανιάς, εις την οποίαν και προσήραξε. Ταυτοχρόνως όμως και ενώ κατηυθύνετο προς την ξηράν, κατεβίβαζε τας λέμβους του. Το υποβρύχιον έπλευσε τότε ολοταχώς και έλαβε θέσιν προς νότον, και εις απόστασιν 600 μέτρων από της ακτής, οπόθεν και εξεσφενδόνισεν κατά του εχθρικού σκάφους, την μία των τορπιλλών του. Αυτή όμως αν και προσέκρουσεν εις τα πλευρά του, δεν εξερράγη, αλλ’ ακολουθήσασα παραλλήλως το σκάφος διωλίσθησε δια τας πρώρας κα προσήραξεν εις την αμμουδιάν.

Οι άνδρες του υποβρυχίου οι οποίοι είχαν ανέλθει εις το κατάστρωμα δια τον χειρισμόν του πυροβόλου, την παρηκολούθουν εις την ακτήν με την έλικά της περιστρεφομένην και ανυφώνουσαν πίδακας αφρών. Δεν υπήρχε καιρός προς απώλειαν, διότι το υποβρύχιον εκινδύνευε να βληθή και από τα Γερμανικά φυλάκια της Πλατανιάς με κοινά ακόμη όπλα. Δι’ ό και ήρχισε να βάλλη με το πυροβόλον του δια να αχρηστεύση μίαν ώραν ενωρίτερον τον περίεργον εκείνον «ουδέτερον εχθρόν». Ερρίφθησαν εναντίον του 42 βολαί, αι οποίαι και έπεσαν όλαι επί του στόχου. Πριν όμως αρχίση η δια του πυροβόλου βολή, οι άνδρες του ξένου φορτηγού είχαν καθελκύσει τας λέμβους και απεμακρύνοντι δι’ αυτών ενώ άλλοι είχον ριφθή εις την θάλασσαν και προσεπάθουν να εξέλθουν εις την ξηράν  κολυμβώντες. Όταν ήρχισε η βολή, μερικοί εκ των τελευταίων αυτών, ηναγκάσθησαν ν’ ανοιχθούν προς το πέλαγος και να κολυμβούν προς την κατεύθυνσιν του υποβρυχίου, ώστε να ευρίσκονται εις τον νεκρόν τομέα της βολής. Το υποβρύχιον συνέλαβε πέντε εξ αυτών μεταξύ των οποίων και τον Ισπανόν πλοίαρχον  του σκάφους, ο οποίος ήτο τραυματισμένος, και αφού δι’ αναποδήσεως των μηχανών απεμακρύνθη της ακτής, εχάραξε πορείαν προς το Τρίκερι.

Από τους πέντε συλληφθέντες οι τέσσαρες ήσαν Έλληνες. Όλοι αυτοί υπεβλήθησαν μετ’ ολίγον εις ανάκρισιν από τον κυβερνήτην, αφού προηγουμένως το πλήρωμα τους παρέσχεν πάσα περιποίησιν, τους ενέδυσε με καινουργή ρούχα, τους περιποιήθη τα τραύματά των και τους άνοιξε κομπόστες και κονσέρβες. Ο Ισπανός κυβερνήτης παρέσχεν όλας τας πληροφορίας αι οποίαι του εζητήθησαν, αλλ’ είχε την περιέργειαν να μάθη που θα τους επήγαινε το υποβρύχιον. Όταν δε έμαθε ότι θα τους μετέφερον εις την Μέσην Ανατολήν, εις τους Άγγλους, δυσηρεστήθη, διότι δεν ήθελε να αποκαλυφθή ότι το πλοίον του ειργάζετο εις την υπηρεσίαν των Γερμανών. Οι τέσσαρες Έλληνες ναυτεργάται εδικαιολογήθησαν ότι ηναγκάσθησαν να εργασθούν εις τους Γερμανούς, δια να θρέψουν τας οικογενείας των. Ο ένας εξ αυτών απεκάλυψεν μάλιστα και την λεπτομέρειαν ότι είχε τορπιλλισθή προ μηνός εις τα Θερμιά με ένα άλλο Ισπανικό σκάφος από ένα αμερικανικόν, όπως επίστευεν, υποβρύχιον. Τούτο έκαμε τον κυβερνήτην να ερωτήση με πολύ ενδιαφέρον δια τας λεπτομερείας του τορπιλλισμού εκείνου και να διαπιστώση ότι το φερώμενον ως αμερικανικόν δεν ήτο παρά ο «Κατσώνης».

Ο «Κατσώνης» αφού παρέμεινε επ’ ολίγον ακόμη χρόνον εις την περιοχήν της περιπολίας του, χωρίς να συναντήση άλλο εχθρικόν σκάφος, κατηυθύνθη εις Πόρτ – Σάϊτ, όπου και παρέδωσε εις μίαν Αγγλικήν βανζινάκατον τους αιχμαλωτισθέντας και έπειτα κατηυθύνθη εις Βηρυττόν, όπου έτυχε νέας θερμής υποδοχής.

Ολίγας ημέρας κατόπιν, απέπλευσε και πάλιν εις νέαν περιπολίαν, εις τα Ελληνικά ύδατα όπου είχε και το τραγικόν, αλλ’ ένδοξο τέλος του, του οποίου τας λεπτομερείας, εδώσαμεν ήδη εις το αναγνωστικόν μας κοινόν, δια των περιγραφών μας εις τα τεύχη 152, 153, και 154.
http://perialos.blogspot.gr/2012/09/blog-post_7.html

ΕΠ. ΜΠΑΜΠΟΥΡΗΣ

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Πως το Υ/Β «Κατσώνης» εβύθισεν εις Θερμιά και Πλατανιά Βόλου δύο Ισπανογερμανικά σκάφη.---"

Η γενοκτονία των Θρακιωτών

 

«Η εξόντωση των Χριστιανών της Τουρκίας ήταν μια οργανωμένη σφαγή, η οποία έγινε σε μεγάλη κλίμακα και διαπράχθηκε πολύ πριν από την αποβίβαση Ελληνικών στρατευμάτων στην Σμύρνη. ----Την είχαμε ιδεί να διενεργείται την εποχή του (σουλτάνου) Αβδούλ Χαμίτ, του «σφαγέα», την έχομε παρακολουθήσει καλύτερα οργανωμένη και πλέον ανεπτυγμένη από τους (νεότουρκους) Ταλάατ και Εμβέρ, τους πολιτικούς του «Συντάγματος» (το οποίο καθιέρωσαν οι νεότουρκοι επαναστάτες, οι οποίοι ανέτρεψαν τον σουλτάνο Αβδούλ Χαμίτ). Θα την ξανασυναντήσουμε συντελούμενη μέχρι την φρικτή της ολοκλήρωση από τον Μουσταφά Κεμάλ». Γεώργιος Χόρτον, Κεφάλαιο ΙΧ, «Η Μάστιγα της Ασίας», 1926
H 6η Aπριλίου του 1914 ήταν η ημέρα που οι Nεότουρκοι επέλεξαν για να εκδιώξουν τους Έλληνες πολλών χωριών της επαρχίας Aρκαδιουπόλεως και της Bιζύης, αλλά και άλλων θρακικών περιοχών. Ήταν Kυριακή του Πάσχα, αυτού που στη μνήμη των Θρακιωτών έμεινε ως «το Mαύρο Πάσχα». H 6η Aπριλίου σηματοδότησε την απαρχή των συστηματικών διώξεων σε βάρος του Θρακικού Eλληνισμού από τους Tούρκους.

Η απόφαση για την καθιέρωση σε πανελλήνια κλίμακα της 6ης Απριλίου ως Ημέρα Μνήμης της Γενοκτονίας του Θρακικού Ελληνισμού εγκρίθηκε με σχετικό ψήφισμα στο 7ο Παγκόσμιο Συνέδριο Θρακών (Διδυμότειχο – Ιούνιος 2006) και με πρόσφατη σύσταση προς τους Συλλόγους της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Θρακικών Σωματείων (Π.Ο.Θ.Σ.) κατά τις εργασίες του ετήσιου Γνωμοδοτικού Συμβουλίου της Π.Ο.Θ.Σ. (Χρυσούπολη Καβάλας – 25 Νοεμβρίου 2007).
Το έγκλημα της Γενοκτονίας του Ελληνισμού της Ανατολής (Πόντου, Μ. Ασίας, Θράκης) αποκαλύπτουν και ομολογούν ακόμη και σύγχρονοι Τούρκοι ιστορικοί συγγραφείς, όπως ο Φονάτ Ντουντάρ, που μελετά, με πάθος και καθάριο βλέμμα, τα πρόσφατα αποχαρακτηρισθέντα Τουρκικά Αρχεία της εποχής εκείνης.
Πρόσφατα εκδόθηκε το τρίτο έργο του για το θέμα αυτό με τίτλο: «Η εθνοτική μηχανική των Νεότουρκων και ο εκτουρκισμός της Ανατολίας» (1913 – 1918). Ο Φονάτ Ντουντάρ, ο «εκσκαφέας αρχείων», όπως αυτοαποκαλείται, ομολογεί σε σχετική συνέντευξή του: «Με ενδιαφέρει, μεταξύ άλλων, το πώς η εξουσία κατέγραψε στα επίσημα έγγραφά της τις βιαιότητες που η ίδια σχεδίασε και εκτέλεσε (και που φυσικά η ίδια ποτέ δεν το παραδέχθηκε). Είχα την τύχη να είμαι ο πρώτος ερευνητής που διάβασε ορισμένα αρχεία, τα οποία αποχαρακτηρίστηκαν πρόσφατα. Τα αρχεία αυτά λοιπόν παρουσιάζουν λεπτομερώς τα στάδια που σχεδίου δράσης εναντίον του Ρωμιών που κατάρτισε το καθεστώς των Νεοτούρκων…» (με τη βοήθεια γερμανών στρατηγών).
Η γενοκτονική συμπεριφορά των Νεοτούρκων ήταν λοιπόν αποτέλεσμα ενός σατανικά οργανωμένου και μεθοδικά μελετημένου σχεδίου, όπως προκύπτει από τα τουρκικά αρχεία: Με βίαια μέσα, με εμπορικό αποκλεισμό, με βαριά φορολογία, λεηλασίες περιουσιών, τρομοκρατικές και δολοφονικές επιθέσεις, υποχρεωτικής στράτευσης, ατιμώσεις, ομαδικές σφαγές, εκτοπισμούς καταναγκαστική εργασία (τάγματα εργασίας) εξανάγκασαν τους Θρακιώτες να εγκαταλείψουν την Αν. Θράκη. Έτσι την περίοδο 1913 – 1917, 232.000 Θρακιώτες εξαναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τις πανάρχαιες πατρογονικές εστίες και να καταφύγουν στην ελεύθερη Ελλάδα και σε χώρες του εξωτερικού.
Άλλοι 96.000 οδηγήθηκαν στην Μ. Ασία σε καταναγκαστικά έργα. Χωριά ολόκληρα μετακινήθηκαν σε άλλες περιοχές της Θράκης για να εγκαταστήσουν σ” αυτά οι Νεότουρκοι πρόσφυγες Μωαμεθανούς από τη Βοσνία. Από τους 96.000 εκτοπισθέντες στη Μικρασία επέστρεψαν στις εστίες τους, ζωντανά φαντάσματα, με τη λήξη του Α” Παγκοσμίου πολέμου μόνο 50.000. Οι 46.000 Ανατολικοθρακιώτες πέθαναν στη Μ. Ασία από τις αγγαρείες, τις ασθένειες, τον υποσιτισμό και τις κακουχίες. Αν λάβουμε υπόψη ότι η Αν. Θράκη το 1910 αριθμούσε 360.000 – 370.000 Έλληνες, εύκολα βγαίνει το συμπέρασμα ότι στην περιοχή της Αν. Θράκης παρέμειναν μέσα στην ερημωμένη – ερειπωμένη Ελληνική γη μόνο 30.000 – 40.000 Έλληνες, οι περισσότεροι γέροι, ανήμποροι και απροστάτευτοι. Κορύφωση των διωγμών σε βάρος του Ελληνικού στοιχείου υπήρξε το Μαύρο Πάσχα του 1914 (6η Απριλίου).
Τότε αναγκάστηκε το Οικουμενικό Πατριαρχείο (μοναδικός προστάτης του Ελληνισμού), έπειτα από προηγηθείσες διαμαρτυρίες, να κλείσει τα σχολεία και τις εκκλησίες, να κηρύξει γενικό πένθος και την Μεγάλη του Χριστού Εκκλησία εν διωγμώ και να υψώσει φωνή έντονης διαμαρτυρίας προς την υψηλή Πύλη και τις πρεσβευτικές αρχές των Μεγάλων Δυνάμεων.
Λεπτομέρειες για τη Γενοκτονία αυτή του Θρακικού Ελληνισμού μας δίνουν οι εκθέσεις προς το Οικουμενικό Πατριαρχείο των κατά τόπους Μητροπολιτών, καθώς και το βιβλίο με τίτλο: «Μαύρη βίβλος» που εξέδωσε το Πατριαρχείο το 1919.
Τις απαρχές βέβαια των διωγμών του Θρακικού Ελληνισμού τις βρίσκουμε στο χώρο της Βορ. Θράκης (Ανατ. Ρωμυλίας) το 1906. Τότε που οι Βούλγαροι με την εθνικιστική τους μανία οργάνωσαν τις σφαγές και τις διώξεις στην Αγχίαλο και σε άλλες πόλεις σε βάρος του ελληνικού στοιχείου που εξανάγκασαν πολλούς Έλληνες να καταφύγουν στην τουρκοκρατούμενη Ανατολική και Δυτική Θράκη και οι περισσότεροι στην ελεύθερη Ελλάδα.
Η διοργάνωση της εκδήλωσης δεν σημαίνει με κανένα τρόπο έκφραση μίσους και αντεκδίκησης προς τους δράστες του εγκλήματος της Γενοκτονίας. Αντίθετα αποτελεί έκφραση οφειλόμενης τιμής και ιερού χρέους προς τα θύματα της Γενοκτονίας.
Πηγή http://hellenicrevenge.blogspot.com/2008/04/6-1914_06.html
         http://www.e-grammes.gr/article.php?id=3159
http://www.patridamou.gr/?page_id=629

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Η γενοκτονία των Θρακιωτών"

ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΤΟΥ ΟΔΥΣΣΕΑ ΑΝΔΡΟΥΤΣΟΥ

Οδυσσέας Ανδρούτσος

Ένας από τους σημαντικότερους αγωνιστές του 1821 ήταν και ο γιος του Ανδρέα, του περίφημου κλεφταρματολού Ανδρούτσου Βερούση (Ανδρέας-Ανδρίτσος-Αντρούτσος, ο αντρειωμένος εκείνος καπετάνιος που πολέμησε τους Τούρκους στη Ρούμελη, στη θάλασσα με τον Λάμπρο Κατσώνη και στη συνέχεια διέσχισε την Πελοπόννησο πολεμώντας 6.000 Τούρκους) και της Ακριβής Τσαρλαμπά από τη Πρέβεζα. Ο Καπετάν Ανδρούτσος θέλοντας να πάει στη Ρωσία, πέρασε από τη Βενετία. Οι Βενετσιάνοι, όμως, τον έπιασαν καταπατώντας τον λόγο τους. Τον παρέδωσαν στους Τούρκους που τον μετέφεραν στην Κωνσταντινούπολη και τον θανάτωσαν με φριχτά βασανιστήρια αφήνοντας ορφανό τον Οδυσσέα.
Ο Οδυσσέας γεννήθηκε το το 1788 ή το 1789 ή το 1790 στην Ιθάκη, στο σπίτι του παπά Γιάννη Καραβία όπου φιλοξενούνταν η μάνα του. Τον βάφτισαν η χήρα του Λάμπρου Κατσώνη, η περίφημη για την ομορφιά της Μαρουδιά (Μαρία), κόρη του Σοφιανού από την Τζιά, και ο Ιθακήσιος Γιάννης Ζαβός, δίνοντάς του το όνομα του ομηρικού ήρωα Οδυσσέα. Μεγάλωσε στην Πρέβεζα.
Αργότερα ο Αλή Πασάς, μαθαίνοντας ότι ο παλιός του μπράτιμος (αδελφοποιτός), το λιοντάρι της Ρούμελης, ο Ανδρούτσος, είχε αφήσει ορφανό ένα γιο που του έμοιαζε, ζήτησε και τον πήρε στα Γιάννενα. Εκεί ο Οδυσσέας έδειξε τις φυσικές ικανότητές του. Μορφώθηκε αρκετά για την εποχή του. Έμαθε άπταιστα τα αρβανίτικα και τα ιταλικά – τα οποία φαίνεται είχε αρχίσει να τα μαθαίνει από την Ιθάκη. Με τα ιταλικά θα συνεννοείτο αργότερα με τους διαφόρους φιλέλληνες.
Ήταν 16 περίπου ετών, όταν έγινε σωματοφύλακας του Αλή πασά. Αργότερα πήρε το αρματολίκι της Ανατολικής Στερεάς.
Ο Αλής, εκτιμώντας τις ικανότητές του, του ανέθεσε το αρματολίκι της Λιβαδειάς. Πριν φύγει, ο Οδυσσέας αρραβωνιάστηκε την εξαιρετικής ομορφιάς Ελένη Καρέλη, πλούσια κόρη του Χρήστου Καρέλη από τους Καλαρρύτες που ήταν θαλαμηπόλος της κυρά Βασιλικής, την οποία και παντρεύεται το 1815. Η Ελένη Καρέλη (είχε γεννηθεί το 1786 μεγάλωσε στην αυλή του Αλή Πασά) τον ακολούθησε σε όλες τις περιπέτειες της ζωής του . Το 1824 ο Οδυσσέας και η γυναίκα του απέκτησαν στις Λιβανάτες Φθιώτιδας ένα γιο, που του έδωσαν το όνομα Λεωνίδας , ανάμνηση της νίκης της Γραβιάς Τον Λεωνίδα παρέλαβε ο βασιλιάς της Βαυαρίας Λουδοβίκος στο Μόναχο για να σπουδάσει αλλά αρρώστησε και πέθανε σε ηλικία 12 ετών το 1837.
Κανένας από τους αγωνιστές της Επανάστασης δεν βρέθηκε τόσο ευνοημένος από τη φύση, και την καταγωγή, ώστε να αναγνωριστεί από όλους ως ο φυσικός αρχηγός της Ανατολικής Στερεάς Ελλάδος.
Ο Αλής, εκτιμώντας τις ικανότητές του, του ανέθεσε το αρματολίκι της Λιβαδειάς. Ο λαός αγάπησε τον Οδυσσέα αμέσως, ιδιαίτερα λόγω της έχθρας του προς τους άρχοντες, τους κοτζαμπάσηδες, που απομυζούσαν τη φτωχολογιά. Πρώτη του ενέργεια ήταν, όπως γράφει ο Κασομούλης: «Τους έκοψε τα χουλιάρια από τις επαρχίες». Άλλη του ενέργεια ήταν να απαλλάξει τον τόπο από τους κλέφτες που βασάνιζαν την περιοχή. Διέλυσε τις κλέφτικες ομάδες και ανάγκασε τους πιο πολλούς να μείνουν κοντά του. Με το σκόρπισμα των κλεφτών κυριαρχούσε απόλυτη ασφάλεια στην περιοχή του.
Μετά έπρεπε να εκτελέσει και την εντολή του Αλή, την πιο δύσκολη. Ο Αλής είχε βάλει στο μάτι τη Θήβα και την Αθήνα που ανήκαν σε ξεχωριστή διοίκηση (σαντζάκι), στην Εύβοια. Έπρεπε να δημιουργηθούν ταραχές ώστε ο πασάς της περιοχής να θεωρηθεί ανίκανος. Έστειλε τον Μανίκα με 60 παλικάρια στην Εύβοια που λεηλάτησαν την περιοχή της Λίμνης και γύρισαν πίσω. Στη συνέχεια μαθαίνει ότι σε λίγο ο νεοδιορισμένος βοεβόδας θα περνούσε από κει, πηγαίνοντας για τον Μοριά. Στέλνει τότε τον Μανίκα με τον Γκούρα στην Πέτρα να παραφυλάξουν. Ώσπου να πάει όμως ο Μανίκας, ο βοεβόδας είχε περάσει. Βλέποντας όμως μια συνοδεία από Τούρκους και νομίζοντας ότι είναι ο βοεβόδας, τους σκότωσαν όλους. Αυτούς που σκότωσαν ήταν ο Τατάρ αγάς (αρχιταχυδρόμος) με τη συνοδεία του.Όταν άρχισε η διαμάχη του Αλή με το σουλτάνο (1820), έφυγε για τους Παξούς.
 Το 1816 ο Ανδρούτσος έγινε αρματολός και το 1818 φιλικός .Το 1821 οργάνωσε δικό του σώμα, πήγε στην Ανατολική Στερεά και έγινε ήρωας με την επιτυχία του στη μάχη της Γραβιάς στις 8 Μαΐου 1821 . Από τότε το άστρο του ανεβαίνει συνέχεια. Οι καπεταναίοι της Στερεάς, εκτιμώντας την αναμφισβήτητη στρατηγική του ικανότητα, τον προτείνουν στην εθνοσυνέλευση της Επιδαύρου (1822) για αρχιστράτηγο. Η πρόταση έγινε δεκτή παρά τη λυσσώδη αντίδραση των προκρίτων, που τον έβλεπαν ως επικίνδυνο πολιτικό αντίπαλο, λόγω της μεγάλης του επιρροής στο λαό. Επακολούθησαν όμως μερικές παρεξηγήσεις, που οδήγησαν στην καθαίρεση του Ανδρούτσου. Εκείνος όμως εξακολούθησε και έτσι να αγωνίζεται για την πατρίδα.
Μετά την καταστροφή του Δράμαλη, στην οποία συνέβαλε σημαντικά με τη διακοπή των εφοδιοπομπών του Τούρκου στρατηγού, το γόητρο των στρατιωτικών, που είχε υποσκάψει ο Ι. Κωλέττης, αναστηλώθηκε και από το 1822 ο Ανδρούτσος έγινε αρχηγός των Αθηνών. Το 1823 βοήθησε στην καταστροφή των λειψάνων του Δράμαλη κατά τη μετάβασή του στο Αργος για τη Β΄ Εθνική Συνέλευση. Εκεί όμως οι σύνεδροι διασπάστηκαν σε στρατιωτικούς και πολιτικούς και ο Ανδρούτσος έφυγε για την Εύβοια, από όπου έδιωξε τις τουρκικές δυνάμεις, που είχαν πάει να βοηθήσουν τον Ομέρ πασά. Οι πολιτικοί όμως εξακολουθούσαν να τον συκοφαντούν, γιατί καταλάβαιναν ότι, εφόσον εξακολουθούσε να λάμπει το αστέρι του στο ελληνικό στερέωμα, αυτοί θα έμεναν στη σκιά.
Η αδικαιολόγητη καταφορά και η μειωτική πολλές φορές μεταχείριση έφερε τα αποτελέσματά της. Αγανακτισμένος ο Οδυσσέας άρχισε να συνεννοείται με τους εχθρούς και συγκεκριμένα με τον Ομέρ πασά της Εύβοιας. Έτσι ζήτησε από τον Ιμέρ ενισχύσεις από 600 Αλβανούς πεζούς και ιππείς με τους οποίους βάδισε προς τις Λιβανάτες. Ο Γκούρας με τον Κατσικογιάννη, Ρούκη και Κριεζώτη, με πολύ μεγαλύτερες δυνάμεις, πρόλαβαν και έπιασαν τα υψηλότερα και οχυρώτερα σημεία της περιοχής Λιβανατών Στις 31 Μαρτίου και 1 Απριλίου του 1825 έγινε μάχη μεταξύ των δύο παρατάξεων. Ο αδελφός του Οδυσσέα Γιαννάκης που ήταν κυκλωμένος στο μοναστήρι της Βιλιβούς με 70 άντρες παραδόθηκε μαζί με τον 14χρονο αδελφό του Πάνο και προσχώρησε στις δυνάμεις του Γκούρα στις οποίες είχε προσωρήσει και ο άλλος αδελφός του Βαγγέλης .
Ο Ανδρούτσος, που δεν ήθελε να χυθεί αδερφικό αίμα, απέφυγε τις συμπλοκές, όσο μπορούσε. Ο Γκούρας τότε ανέλαβε εκ μέρους της κυβέρνησης Κωλέττη να τον πείσει να παραδοθεί με την υπόσχεση ότι τίποτε δεν είχε να φοβηθεί. Εκείνος δέχτηκε. Και στην αρχή έμεινε πραγματικά ελεύθερος. Αργότερα όμως τον περιόρισαν στο μοναστήρι του Δομοκού, πάνω στον Ελικώνα, απ” όπου σε λίγο τον πήραν δέσμιο, τον μετέφεραν στην Αθήνα και τον φυλάκισαν στον ενετικό πύργο της Ακρόπολης.
Εκεί οι δεσμοφύλακές του τον βασάνισαν πολλές ημέρες, για να τους αποκαλύψει πού είχε κρυμμένους τους θησαυρούς του. Όταν όμως είδαν ότι δεν κατόρθωσαν τίποτε, αποφάσισαν να απαλλαγούν τελείως από την παρουσία του. Ο Γκούρας, που ήταν παλαιότερα πρωτοπαλίκαρό του, έδωσε την έγκρισή του και οι εχθροί του αρχιστράτηγου Μήτσος της Τριανταφυλλίνας, Ι. Μαμούρης και Παπακώστας τον στραγγάλισαν και τον έριξαν έπειτα από την Ακρόπολη. Στο μικρό παραθύρι του πύργου έδεσαν ένα σκοινί και παρέστησαν έτσι τη δολοφονία ως ατύχημα απόδρασης. Στο μητρώο των αξιωματικών του Αγώνα αναγράφεται ότι σκοτώθηκε στην Ακρόπολη από άγνωστους.
Πολυτάραχη η ζωή και αμφιλεγόμενη η δράση του πολέμαρχου Οδυσσέα. Η Πολιτεία τον κατέταξε στην εξαίρετο τάξη των επίλεκτων αγωνιστών του΄21 μαζί με τον Κολοκοτρώνη, Καραϊσκάκη, Μπότσαρη κ.ά. Αναίρεσε την κατηγορία της προδοσίας και παραδέχτηκε ότι δεν πρόδωσε αλλά συνθηκολόγησε με τον εχθρό. Το 1865 πήραν τα οστά του που ήταν σε μια γωνιά στην ακρόπολη και τα εναπόθεσαν στο Α΄ νεκροταφείο.
πηγή http://karelis.pblogs.gr/o-odysseas-androytsos-to-liontari-ths-roymelhs.html

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΤΟΥ ΟΔΥΣΣΕΑ ΑΝΔΡΟΥΤΣΟΥ"

ΑΥΤΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΗΣ ΝΑΥΠΗΓΟΕΠΙΣΚΕΥΗΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ.

Σε αυτούς τους συνδικαλιστές στηρίζεται η ελληνική ναυπηγική βιομηχανία για να προοδεύσει.--Ασφαλώς και έχουμε παραδώσει την ελληνική ναυπηγική βιομηχανία μας σε άτομα τρομοκράτες και τραμπούκους και οι άνεργοι στο Πέραμα αναμένουν πότε θα ανοίξουν οι δουλειές για να εργασθούν.
ΘΑΥΜΑΣΤΕ ΤΟΝ πρόεδρο του Συνδικάτου Μετάλλου Πειραιά της ναυπηγοεπισκευαστικης ζωνης Περαματος, Σωτήρη Πουλικόγιαννη ΣΕ ΣΤΙΓΜΕΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ.

ΠΑΛΕΥΕΙ ΓΙΑ ΝΑ ΠΑΕΙ Η ΕΛΛΑΔΑ ΜΠΡΟΣΤΑ ΤΟ ΣΩΤΗΡΙΟ ΕΤΟΣ 2013

Από το πρωί σήμερα -και δικαιολογημένα- άπαντες ασχολούνται με την επίθεση που  δέχτηκαν στελέχη του ΚΚΕ και της ΚΝΕ στο Πέραμα, από ομάδα μελών της Χρυσής Αυγής. Σύμφωνα με την καταγγελία του ΚΚΕ, ομάδα περίπου 50 χρυσαυγιτών επιτέθηκε σε μέλη του κόμματος, με αποτέλεσμα να τραυματιστούν εννιά άτομα. Μεταξύ των τραυματιών που μεταφέρθηκαν σε νοσοκομεία του Πειραιά είναι και ο πρόεδρος του Συνδικάτου Μετάλλου Πειραιά, Σωτήρης Πουλικόγιαννης και άλλα μέλη της διοίκησης, ενώ η  ΕΛ.ΑΣ έχει προχωρήσει σε 24 προσαγωγές υπόπτων. Όπως ήταν φυσικό το ΚΚΕ, ο ΣΥΡΙΖΑ, το ΠΑΣΟΚ και η ΔΗΜΑΡ καταδίκασαν με ανακοινώσεις τους την επίθεση.

Η εικόνα της τυφλής βίας και των δολοφονικών επιθέσων μελών της Χρυσής Αυγής  δεν είναι καινούργια και δεν ξενίζει πλέον, ενώ αυτονόητη είναι και η καταδίκη του φαινομένου.

Υπάρχει ωστόσο άλλη μια εικόνα, που δεν γίνεται να περάσει απαρατήρητη. Ο τραυματίας πρόεδρος του Συνδικάτου Μετάλλου Πειραιά, Σωτήρης Πουλικόγιαννης, εμφανίζεται σε φωτογραφίες που κυκλοφορούν στα διαδίκτυο να επιτίθεται με...αγέρωχο ύφος εναντίον μελών της Εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς και αναρχικών ομάδων, στα γεγονότα της 20ής Οκτωβρίου του 2011 όταν μέλη του ΚΚΕ και του ΠΑΜΕ τα έκαναν γης μαδιάμ για να προστατεύσουν τα μπλοκ τους από τους "προβοκάτορες".

Άρα; Σε τι αναφερόμαστε; Πώς θα ορίσουμε το φαινόμενο; Μήπως "βία δύο ταχυτήτων"; Ο σύντροφος Πουλικογιάννης έφαγε "ναζιστικό" ξύλο και έριξε "αριστερό" ξύλο. Η απάντηση δεν είναι εύκολη.

Η ελληνική κοινωνία έχει εισέλθει στη κρίση με ένα βίαιο τρόπο που οι ακραίες θέσεις και συμπεριφορές πασπαλισμένες με τερατώδη ιδεολογήματα πολλές φορές επιβραβεύονται. Η λογική "δείρε και συ κάποιον, μπορείς" (μην ξεχάσεις την ιδεολογία όμως!) μπορεί να ταιριάζει σε ανθρωποφαγικές κοινωνίες, αλλά σε κοινότητες, που εν πάση περιπτώσει, δεν είναι τελείως άσχετες με τον πολιτισμένο κόσμο, μόνο εφιάλτες μπορεί να γεννά. Εκτός εάν αποφασίσουμε ότι η κουλτούρα της βίας και  του φόβου θα μας συντροφεύει για πολλά χρόνια ακόμη...

http://www.theinsider.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=29745:---qq-------4-&catid=75:fakeloi&Itemid=132

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΑΥΤΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΗΣ ΝΑΥΠΗΓΟΕΠΙΣΚΕΥΗΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ."

Η ΒΟΥΛΗ ΤΩΝ ΝΕΟΕΛΛΗΝΩΝ ΕΤΟΣ 2013.

Ψηφοφορία (ή περίπου) στην Επιτροπή Δικαιοσύνης της Βουλής.---
ΔΕΙΤΕ ΤΟ ΒΙΝΤΕΟ ΩΣΤΕ ΝΑ ΑΙΣΘΑΝΘΕΙΤΕ ΥΠΕΡΗΦΑΝΟΙ ΩΣ ΝΕΟΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΙ Ο ΚΑΘΕΝΑΣ ΠΑΝΤΑ ΕΙΝΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΝΑ ΒΓΑΛΕΙ ΤΑ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ ΤΟΥ.
Πώς μπορείτε να επισκεφθείτε τη Βουλή των Ελλήνων:

Κάθε Κυριακή στις 12:00 πραγματοποιούνται ενημερωτικές ξεναγήσεις στο κτήριο της Βουλής για μεμονωμένους επισκέπτες. Για να δηλώσετε συμμετοχή, τηλεφωνήστε από Δευτέρα έως Πέμπτη (9:00 - 16:00) στο 210 3692429 ή 210 3692106.

Τα σχολεία που ενδιαφέρονται να επισκεφθούν τη Βουλή υποβάλλουν σχετική αίτηση μέσω της ιστοσελίδας του Ιδρύματος της Βουλής: http://foundation.parliament.gr

Δευτέρα έως Παρασκευή, 9:00 – 20:00, πραγματοποιούνται ενημερωτικές επισκέψεις και εκπαιδευτικά προγράμματα για σχολικές ομάδες. Τηλέφωνα επικοινωνίας: 210 3692429 και 210 3692106.

Οργανωμένες ομάδες επισκεπτών (σύλλογοι, σωματεία, ΚΑΠΗ κ.λπ.) μπορούν να προγραμματίσουν επίσκεψη στη Βουλή επικοινωνώντας με τα τηλέφωνα 210 3692429 και 210 3692106.

Πώς μπορείτε να παρακολουθήσετε μια συνεδρίαση της Ολομέλειας της Βουλής των Ελλήνων:

Θα χρειαστεί να ζητήσετε άδεια εισόδου, τηλεφωνώντας είτε στο Τμήμα Προσωπικού της Διεύθυνσης Ανθρωπίνου Δυναμικού και Επιμόρφωσης της Βουλής στον αριθμό 210 3692167 είτε στα γραφεία των Κοινοβουλευτικών Ομάδων, μέσω του τηλεφωνικού κέντρου της Βουλής: 210 3707000.

Κάθε Παρασκευή δίνονται στα γραφεία των Κοινοβουλευτικών Ομάδων προσκλήσεις, ώστε να μπορούν να παρακολουθούν οι πολίτες τις συνεδριάσεις της Βουλής. Ο αριθμός των προσκλήσεων είναι ανάλογος προς τη δύναμη εκάστης Κοινοβουλευτικής Ομάδας.

Πώς μπορείτε να επισκεφθείτε τη Βιβλιοθήκη της Βουλής των Ελλήνων:

Η Βιβλιοθήκη της Βουλής είναι ανοικτή στο κοινό καθημερινά 09:00 – 13:30 και 18:00 – 20:30. Το Σάββατο λειτουργεί 9:00 – 13:30. Τηλέφωνο επικοινωνίας: 210 3707225. 

Επικοινωνία:

Το τηλεφωνικό κέντρο της Βουλής των Ελλήνων είναι:
Τηλ:(+30 210-3707000),
Fax:(+30 210-3733566),

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ " Η ΒΟΥΛΗ ΤΩΝ ΝΕΟΕΛΛΗΝΩΝ ΕΤΟΣ 2013."

Η Αυτογνωσία κατά τον Πυθαγόρα.

Πυθαγόρας ο πρώτος Διδάσκαλος της Αυτογνωσίας (580-500 π.Χ.)

Ο μύστης αυτός επέβαλε πρακτικά στους μαθητές του την άσκηση της αυτογνωσίας.

Κατά τον Ιάμβλιχο (του Γ' μ.Χ. αιώνα), οι μαθητές του ήσαν:

Οι ακουστικοί (άκουγαν μόνο, δεν ρωτούσαν τίποτε, δεν έλεγαν τίποτε).

Οι μαθηματικοί (η φιλοσόφηση γινόταν με αριθμούς, ως σύμβολα ερμηνευόμενα).

Οι φυσικοί (ανώτερου βαθμού, εισάγονταν σε πληρέστερη γνώση της φύσης και των όντων) και

Η τέταρτη τάξη: αυτοί που κατείχαν την ανώτατη μύηση και γνώση.

Ασκούντο σε μυστηριακές αρετές, πρώτα της σιγής (να σιωπούν) και της εχεμύθειας (να κρατούν απόλυτα μυστικά απ' τους άλλους ό,τι άκουγαν ή διδάσκονταν και μάθαιναν). Μ' αυτά κατόρθωναν τη θεληματική χρήση του Νου, ηρεμία, αταραξία, αυτόβουλη κατεύθυνση της σκέψης, όπου η ηθική και η λογική απαιτούν και όχι όπου το συναίσθημα (η συγκίνηση) και η τυχαία παρόρμηση απ' τους ερεθισμούς. Επιδίωκαν και την καταστολή των ορμών, των επιθυμιών, των ορέξεων και γενικά των παθών και όλων όσων αποτελούν εμπόδιο στην αυτογνωσία.

Επέβαλλε έπειτα ο Πυθαγόρας στους μαθητές του να εφαρμόζουν στη ζωή τους τις αρετές:

α) της ευσέβειας. "Θεόν τίμα, πρώτα και σέβου". β) της ευορκίας. "Σέβου όρκον" που θα πει συνέπεια και ακριβή τήρηση του όρκου που δόθηκε, αλλά και κάθε υπόσχεσης. γ) τιμή προς τους γονείς. "Τους γονείς τίμα". δ) της εγκράτειας. "Ειθίζεο, γαστρός μεν πρώτιστα και ύπνου, λαγνείας, θυμού...", δηλ. να συνηθίζεις να κυριαρχείς στις επιθυμίες πρώτα, πρώτα του φαγητού και του ποτού, του ύπνου, των αφροδισίων, της οργής (θυμού). Απόφευγε τις αισχρές πράξεις και με άλλους και μόνος. ε) της δικαιοσύνης. "Δικαιοσύνην ασκείν έργω τε λόγω τε". στ) να γνωρίζουν ότι πεπρωμένο είναι όλοι ανεξαιρέτως να πεθαίνουν. `Αρα να είναι πάντα έτοιμοι, αγνοί και ενάρετοι. "Γνώθι θανέειν, πέπρωται άπασι". ζ) της λιτότητας. "Υγείας της περί το σώμα χρη έχειν· αλλά μέτρον (το κανονικό ούτε περισσότερο ούτε λιγότερο) ποτού, σίτου, γυμνασίων". `Αριστη συμβουλή και προτροπή. η) η ελευθερία, μεγάλο αγαθό· αρετή η διαφύλαξή της. "Μηδέ ανελεύθερον ίσθι· επί πάσι μέτρον άριστον". θ) δια της προσευχής κατάκτησε μεγάλες δυνάμεις. Αλλά αναλάμβανε με θάρρος το έργο αφού προσευχηθείς στο Θεό να σε βοηθήσει να τελειώσεις. "Αλλ' έρχου επ' έργον θεοίσιν επευξάμενος τελέσαι". ι) Δια της καθάρσεως του σώματος και της ψυχής σώζεται το Εγώ. ια) συνεχής επιδίωξη της φρόνησης. "Ηνίοχον γνώμιν στήσας καθύπερθεν αρίστην" δηλ. πάνω απ' όλα ας έχεις άριστο κυβερνήτη το νου.

Το κορύφωμα όμως της πρακτικής εφαρμογής της αυτογνωσίας απ' τους Πυθαγόρειους κατορθωνόταν με τον αυτοέλεγχο κάθε βράδυ πριν τον ύπνο με τα πολυθρύλητα τρία ερωτήματα: Οι περίφημοι αυτοί στίχοι των "χρυσών επών" (στίχ. 40-45) έχουν ως εξής:

"Μηδ' ύπνον μαλακοίσιν επ' όμμασι προσδέξασθαι. Πριν των ημερινών έργων λογίσασθαι έκαστον·΄Πη παρέβην; Τι δ' έρεξα; Τι μη δέον ούκ ετελέσθη; Αρξάμενος δ' από πρώτου επέξιθι και μετέπειτα. Δεινά μεν εκπρήξας επιπλήσσεο· χρηστά δε τέρπου. Ταύτα πόνει· ταύτ' εκμελέτα· τούτων χρη εράν σε".

Δηλ. κατά πιστή και κατά λέξη μετάφρασή μας: μη δεχθείς ποτέ στα μάτια σου τον ύπνο πριν εξετάσεις προσεκτικά ένα ένα τα έργα της ημέρας εκείνης ρωτώντας τον εαυτό σου: σε ποια έσφαλα; Τι καλό έκανα; Τι έπρεπε να κάνω και το παρέλειψα;

Αφού αρχίσεις από το πρώτο έργο της ημέρας προχώρα μέχρι το τελευταίο. Έπειτα από τον έλεγχο να επιπλήττεις (καταδικάζεις) τον εαυτό σου για τις κακές πράξεις για δε τις καλές να ευχαριστιέσαι ολόψυχα. Μ' αυτά ασχολήσου, αυτά μελέτα με προσοχή, αυτά είναι ανάγκη να αγαπήσεις με ζήλο. Τα σχόλια περιττεύουν.

Μόνο η περικοπή αυτή, απ' τη διδασκαλία των Πυθαγορείων αν παρέμενε, θα ήταν ικανή να δείξει το υπέροχο ηθικό της ύψος. Για όσους την εφάρμοσαν ή μπορούν να την εφαρμόσουν, ανοίγεται διάπλατα ο δρόμος προς την Αγιότητα.

Κι όμως πέρασαν 2500 χρόνια και τη θαυμάσια αυτή μέθοδο, της ανύψωσης του Εγώ σε μεγαλειώδη θέση, με τον αυτοέλεγχο και την καθημερινή αυτοκριτική, δεν επιχείρησαν να εφαρμόσουν οι παιδαγωγοί στην εκπαίδευση των νέων.

Δεν είναι παράδοξο. Η καθολίκευση της εκπαίδευσης μόλις απ' τις αρχές του 19ου αιώνα άρχισε και στον 20ο επιβλήθηκε συστηματικότερα. Έπειτα κατά τους δυο αυτούς τελευταίους αιώνες οι επιστημονικές επιτυχίες των ερευνητών στις θετικές λεγόμενες επιστήμες θάμπωσαν τους συντάκτες των εκπαιδευτικών προγραμμάτων και πίστεψαν στην παντοδυναμία της ετερογνωσίας και για την αυτογνωσία δεν έμεινε θέση...

Να μια σημαντική και κεφαλαιώδης ατέλεια των εκπαιδευτικών μας προγραμμάτων όλων των βαθμίδων.

Είναι ακατανόητο όσο και απαράδεκτο να αφιερώνονται τόσοι κόποι και μόχθοι και δαπάνες και αγωνίες και να δοκιμάζονται πικρίες και απογοητεύσεις για την ετερογνωσία και για την αυτογνωσία, αυτό τούτο το "νοούν", το εκλεκτό και το μεγάλο και το θείο Εγώ, να μη διατίθενται ούτε λίγα λεπτά της ώρας κάθε μέρα.

Επιβάλλεται σήμερα, όταν ο άνθρωπος έχει τέτοιες καταπληκτικές επιτυχίες στην ετερογνωσία, να στραφεί και στην αυτογνωσία.

Τι ωφελεί αν οι επιστήμονες πέτυχαν να "ζυγίσουν" τα άστρα και να υπολογίζουν το βάρος τους ή να μετρούν τον αριθμό των πρωτονίων και των ηλεκτρονίων των ατόμων της ύλης και με τη διαταραχή της αναλογίας της σύνθεσής τους να αποδεσμεύουν την γιγάντια ενέργεια που εκλύουν, αν δεν αποκαλύψουν και δεν αξιοποιήσουν και την μέσα στο Εγώ, εξ' ίσου αξιοθαύμαστη δυναμικότητα;

Κάθε πνευματική ή ηθική κατάκτηση συντελείται με τον ανθρώπινο νου. Το Εγώ νοεί, επινοεί, θαυματουργεί στις αποκαλύψεις των νόμων της φύσης.

Δεν θα αποκάλυπταν περισσότερα και ωφελιμότερα οι επιστήμονες ερευνητές, αν διέθεταν ισόρροπο χρόνο για τη μελέτη της φύσης του Εγώ του ανθρώπου και υπεδείκνυαν σε κάθε άνθρωπο την αυτοπροσπάθεια για αυτομελέτη και αυτοκαλλιέργεια των δυνατοτήτων του;

"Εις εαυτόν συνελού..." (στον εαυτό σου συγκεντρώσου) παραγγέλει ο αυτοκράτορας Μάρκος Αυρίλιος, "ένδον βλέπε" (μέσα σου βλέπε) "ένδον η πηγή του αγαθού και αεί αναβλύειν δυναμένη εάν αεί σκάπτης".

Ώστε, η πηγή του αγαθού (αυτού δηλ. που σώζει και ωφελεί) αναβλύζει μέσα απ' το Εγώ, αν όμως πάντοτε ανασκάπτεται (επίμονα προσπαθεί το ίδιο το Εγώ, δια του στοχασμού να αυτοαποκαλυφθεί) και αυτοκαλλιεργείται και αξιοποιεί τις ικανότητές του και αυτοδιερευνάται και καταστέλλει τις ορμές και τα πάθη του. Αν γίνεται συνεχώς αυτή η προσπάθεια, τότε και διαυγής σαν την πηγή του νερού, θα αναβλύζει από μέσα του και θα πλημμυρίζει το Είναι του από χαρά και ευτυχία.

Το κλειδί, λοιπόν, της θύρας δια της οποίας διερχόμενος ο άνθρωπος κατευθύνεται στην ευδαιμονία είναι η αυτογνωσία.

Με την αυτογνωσία φερόμαστε ταχύτερα και σταθερότερα στη γνώση και στη μάθηση, των οποίων την ακρότατη βαθμίδα κατέχει η απροσπέλαστη για τον άνθρωπο Σοφία. Φτάνουμε στη δυνατή γαλήνη και ηρεμία πνεύματος και ψυχής, προϋποθέσεων της ευτυχίας. Οδηγούμαστε με την ηθική διαβίωση, στην τελείωση και στην αγιότητα, τον μοναδικό αλλά και ύψιστο σκοπό της γήινης ύπαρξης του ανθρώπου.

Αποστόλου Π. Φωτοπούλου
Φιλολόγου - Γυμνασιάρχου
ΜΥΣΤΑΓΩΓΗΜΑΤΑ - ΑΥΤΟΓΝΩΣΙΑ
(αποσπάσματα)

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Η Αυτογνωσία κατά τον Πυθαγόρα."

ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΕΣ ΠΡΩΤΙΕΣ

Ποιος είπε ότι τα ρομπότ, οι αυτόματες πόρτες και η ατμομηχανή είναι τεχνολογικά επιτεύγματα της δεύτερης χιλιετίας;
Ε, λοιπόν, όχι! Τα στοιχεία που έρχονται στην επιφάνεια φαίνεται να αποδεικνύουν αυτό που εδώ και αρκετές δεκαετίες ήταν κοινό μυστικό μεταξύ των ερευνητών: στην αρχαία Ελλάδα, κυρίως ο Ήφαιστος και ο Δαίδαλος ανέπτυξαν τεχνικές που θα τις ζήλευαν πολλοί εφευρέτες της εποχής εκείνης, αλλά και σήμερα.

Παρακάτω μπορείτε να δείτε διάφορες χρήσιμες εφαρμογές:
Αυτόματες πόρτες
Η τεχνολογία της αρχαιότητας τέθηκε φυσικά και στην υπηρεσία της θρησκείας! Όταν κάποιος πιστός έκανε μία προσφορά σε κάποιον Θεό, οποιαδήποτε ώρα της ημέρας κι αν ήταν, ο Θεός έπρεπε να τον ευχαριστήσει! Διαφορετικά, ίσως κάποιος άλλος Θεός κέρδιζε τις προτιμήσεις του πιστού... Με την βοήθεια της τότε τεχνολογίας, λοιπόν, κάποιες πόρτες άνοιγαν αυτόματα ταυτόχρονα με το άναμμα της φωτιάς στον βωμό και κάποιες φορές κάποια αγάλματα άρχιζαν να κινούνται!
Ο Ήρωνας και ο Κτησίβιος λέγεται ότι είχαν φτιάξει συσκευές που μόλις άναβαν οι βωμοί του ναού μία πέτρινη σάλπιγγα ηχούσε αυτόματα προσκαλώντας τους πιστούς. Επίσης αυτόματα έπεφτε μέσα στο ναό μία λεπτή βροχή αρωματισμένου νερού, διάφορα μεταλλικά πουλιά άνοιγαν το ράμφος τους και κελαηδούσαν, κάποια αγάλματα κινούνταν ή και πετούσαν! Λέγεται επίσης ότι έλεγχαν αποτελεσματικά τον φωτισμό μέσα κι έξω απ' το ναό προκαλώντας ακόμη και τεχνητή ομίχλη.
Ατμοστρόβιλος του Ήρωνα
Ο Ήρων από την Αλεξάνδρεια ήταν Έλληνας μαθηματικός, μηχανικός και εφευρέτης που έζησε τον πρώτο αιώνα π.Χ. Αρχικά εργάστηκε σαν υποδηματοποιός αλλά η Αλεξάνδρεια εκείνης της εποχής με την συστηματική τεχνολογική παράδοση τον κέντρισε να ασχοληθεί με κάτι αρκετά εντυπωσιακότερο. Είναι γνωστός περισσότερο σαν μηχανικός με υδραυλικές κατασκευές, απλές μηχανές αλλά και αυτοματισμούς αλλά ήταν επίσης και σπουδαίος μαθηματικός. Υπήρξε διευθυντής της περίφημης Ανώτατης Τεχνικής Σχολής της Αλεξάνδρειας (κάτι σαν το πρώτο πολυτεχνείο).

Η πρώτη ατμομηχανή  επίσης ανακαλύφθηκε απ' τον Ήρωνα. Αποτελούταν από ένα κλειστό δοχείο που όταν το νερό που είχε τοποθετηθεί μέσα του άρχιζε να βράζει, ο ατμός κατευθυνόταν με σωλήνες στο πάνω μέρος σε μία σφαίρα με δύο αντιδιαμετρικές εφαπτομενικά εξόδους. Η ταχύτητα εξόδου του ατμού συνδυασμένη με την κατάλληλη άρμοση της σφαίρας την έκαναν να περιστρέφεται με ταχύτητα ανάλογη του βρασμού του νερού. Η παραγόμενη κυκλική κίνηση από την ατμομηχανή του Ήρωνα θα μπορούσε να δώσει κίνηση σε αρκετές μηχανές της εποχής, όπως ο τόρνος.. Δεν έχουμε όμως αρκετά στοιχεία για κάτι τέτοιο.
Αλλη ενδιαφέρουσα κατασκευή του Ήρωνα ήταν η ανεμογεννήτρια. Χρησιμοποίησε την δύναμη του ανέμου μιας φτερωτής και μετέτρεψε την κυκλική κίνηση σε παλινδρομική για να κινήσει αεραντλία που θα τροφοδοτούσε μια ύδραυλιν.
Πιεστήριο λαδιού
Υπήρχαν και στην αρχαία Ελλάδα (όπως υπάρχουν σε ευρεία χρήση και μέχρι σήμερα) πιεστήρια που με την δύναμη που εφαρμόζεται σε έναν κοχλία καταφέρνουν να συμπιέζουν οτιδήποτε χρειαστεί. Η δύναμη όμως που απαιτείται για την λειτουργία τους είναι συνήθως μεγάλη κάνοντας ιδιαίτερα κουραστική την χρήση τους.
Ο Ήρωνας λοιπόν κατανοώντας καλύτερα απ' τους υπόλοιπους την μηχανική των υγρών κατάφερε και έφτιαξε μερικές συσκευές ώστε να βγαίνει ευκολότερα το λάδι απ' τις ελιές με την βοήθεια υδραυλικής πρέσας. Αυτός ο τύπος πιεστηρίου αν και είναι δυσκολότερος κατασκευαστικά, μιας και απαιτεί σοβαρή κατασκευαστική ακρίβεια, δίνει πολύ καλύτερα αποτελέσματα μιας και ο πολλαπλασιασμός δυνάμεως που πετυχαίνει είναι εντυπωσιακός σε σχέση με το απλό μηχανικό πιεστήριο.
Ο ίδιος βασικός τρόπος συμπίεσης χρησιμοποιείται μέχρι σήμερα στα περισσότερα πιεστήρια λαδιού, τυπογραφεία, ανυψωτικά μηχανήματα κλπ. Ο Κτησίβιος έφτιαξε επίσης κάποιο παρόμοιο πιεστήριο που δούλευε με αντλία κενού! Φυσικά η στεγανοποίηση που απαιτούσε η κατασκευή ήταν ακόμα καλύτερη από το υδραυλικό πιεστήριο.
Αντλία νερού
Ο Κτησίβιος έζησε τον 2ο π.Χ. αιώνα στην Αλεξάνδρεια. Ήταν γιος κουρέα, αλλά ευτυχώς το ευνοϊκό για τις επιστήμες περιβάλλον της Αλεξάνδρειας του επέτρεψε να αφήσει σύντομα το κουρείο και να ασχοληθεί με εφευρέσεις. Σε αρχαία κείμενα περιγράφεται ως «ιδιοφυής μηχανικός» που οι επινοήσεις του επηρέασαν την ερευνητές της εποχής.
Ύδραυλις
Ο Κτησίβιος εκτός των άλλων ασχολήθηκε και με την μουσική κατασκευάζοντας το πρώτο πληκτροφόρο όργανο. Η ύδραυλις ήταν ένα μουσικό όργανο που λειτουργούσε με πίεση που του παρείχαν αντλία αέρα και υδραυλικός μηχανισμός και οδηγούσε κατ' επιλογή των πλήκτρων ισάριθμους μεταλλικούς αυλούς. Ένας έξυπνα σχεδιασμένος και κατασκευασμένος μηχανισμός επέτρεπε σε μία αεραντλία να αποθηκεύει τον συμπιεσμένο αέρα σε μια δεξαμενή και με την βοήθεια υδραυλικού συστήματος να τον στέλνει με διαρκώς σταθερή πίεση για την λειτουργία του οργάνου. Έτσι κάθε πλήκτρο μπορούσε πάντα να στέλνει σε κάθε αυλό σταθερή πίεση αέρα. Ήταν ένα πληκτροφόρο μουσικό όργανο που μπορεί κάλλιστα να θεωρηθεί πρόδρομος του σημερινού αρμόνιου.
Αν και κατασκευαστής της θεωρείται ο Κτησίβιος, άλλοι αποδίδουν την εφεύρεσή της στον Ήρωνα και την εξέλιξή της στον Κτησίβιο. Κοντά στο Δίον στην Πιερία το 1992 βρέθηκε τμήμα υδραύλεως του 1ου αιώνα π.Χ. Με βάση την περιγραφή του Ήρωνα και του Βιτρούβιου και το κομμάτι που βρέθηκε έγινε δυνατή η ανακατασκευή της από τον καθηγητή Δημήτρη Παντερμάλη.Η ύδραυλις χρησιμοποιούταν μέχρι τον 9ο τουλάχιστον αιώνα από βυζαντινούς αυτοκράτορες. Από πολλούς ερευνητές θεωρείται ότι το εκκλησιαστικό όργανο βασίστηκε πάνω στο σχέδιο της υδραύλεως.
Αντλίες αέρος
Οι αντλίες αυτές του Κτησίβιου χρησιμοποιήθηκαν και σε άλλες του κατασκευές από μεταγενέστερους κατασκευαστές. Μπορούν να αντλήσουν τόσο νερό όσο και αέρα ανάλογα με τον βαθμό στεγανότητας που επιτεύχθηκε στην κατασκευή. Σε πολλές εφαρμογές χρησιμοποιούνται μέχρι σήμερα, λόγω απλότητας της κατασκευής αλλά και αξιοπιστίας. Οι εμβολοφόροι κινητήρες εσωτερικής καύσης που χρησιμοποιούνται σήμερα σε εκατομμύρια αυτοκίνητα και άλλες εφαρμογές θεωρούνται μια έξυπνη μετατροπή αυτού του τύπου αντλίας!
Τάλως
Ένα από τα πιο γνωστά αρχαία ρομπότ στην Ελλάδα ήταν ο διάσημος Τάλως (στην αρχαία Κρητική διάλεκτο σημαίνει και ήλιος). Κατασκευάστηκε από τον θεό Ήφαιστο, ο οποίος ήθελε να στείλει την εφεύρεσή του ως δώρο στον βασιλιά της Κρήτης Μίνωα. Ο Τάλως ήταν τεράστιος ανθρωπόμορφος και χάλκινος. Προστάτευε την Κρήτη από τους εχθρούς της και επέβλεπε την εφαρμογή των νόμων. Μπορούσε να κινείται πολύ γρήγορα και ήταν σε θέση να κάνει σε μία μέρα τρεις φορές τον γύρο της Κρήτης (μέση ταχύτητα 250 km/h!). Είχε την δύναμη να εκσφενδονίζει τεράστιους βράχους εναντίων των αντιπάλων του ή να τους καίει με την καυτή αναπνοή του! Με αυτόν τον τρόπο απωθούσε τα εχθρικά πλοία προστατεύοντας την Κρήτη.

Όπως λέει ο μύθος, όταν οι Αργοναύτες επέστρεφαν απ' την Κολχίδα, με την δύναμη της μάγισσας Μήδειας κατάφεραν να καταστρέψουν τον Τάλω. Η Μήδεια κατάφερε να προκαλέσει σύγχυση στον Τάλω και τραυματίστηκε άσχημα στο πόδι του.
Το αίμα έφυγε απ' την μία και μόνη φλέβα του σαν λιωμένο μέταλλο! Μία άλλη εκδοχή της ίδιας ιστορίας αναφέρει ότι ο Ποίας (πατέρας του Φιλοκτήτη) τόξευσε ένα βέλος στην φτέρνα του ρομπότ, μία βίδα πετάχτηκε και ο Ιχώρ, το αίμα των Θεών, έρευσε έξω απ' το μεταλλικό σώμα! Αρκετά νομίσματα στα οποία εικονίζεται ο Τάλως βρέθηκαν στην πόλη της Φαιστού.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΕΣ ΠΡΩΤΙΕΣ"