Ιστορία της Αρχαίας Αθήνας, Ο Μύθος

Το αρχικό όνομα της Αθήνας ήταν Ακτή ή Ακτική και το είχε πάρει από τον πρώτο της βασιλιά, Ακταίο. Το δεύτερο όνομά της, Κεκροπία, είχε προέλθει από τον βασιλιά Κέκροπα (Κέκρωψ), ο οποίος διαδέχθηκε τον Ακταίο, αφού παντρεύτηκε την κόρη του. Σύμφωνα με τον μύθο, το κάτω μέρος του σώματος του ήταν το ίδιο, με αυτό του δράκοντα. Κατά την διάρκεια των χρόνων της βασιλείας του, η θεά Αθηνά και ο Ποσειδών συναγωνίσθηκαν για την προστασία της πόλεως, προσφέροντας δώρα. Ο Ποσειδών κτύπησε με την τρίαινα του πάνω στον βράχο της Ακροπόλεως και ανέβλυσε μια πηγή με αλμυρό νερό. Από το χτύπημα (τα τρία σημάδια μπορεί να τα δει κανείς πίσω από το Ερέχθειον..) ξεπήδησε και το πρώτο άλογο έτοιμο να υπηρετήσει τον άνθρωπο, ενώ η Αθηνά πρόσφερε ένα δένδρο ελιάς. Ο μύθος αναφέρει, ότι όλοι οι άνδρες της Αθήνας ψήφισαν για το δώρο του Ποσειδώνα και όλες οι γυναίκες για το δώρο της Αθηνάς και επειδή ήταν μια γυναίκα παραπάνω από τους άνδρες, η θεά Αθηνά προτιμήθηκε και από αυτήν, η πόλη πήρε το όνομα της. Για να προστατεύσει την πόλη από τους πειρατές της Καρίας από την θάλασσα και τους Βοιωτούς από την ξηρά, ο Κέκρωψ διένειμε την Αττική σε δώδεκα περιοχές, για να διαχειρίζεται καλύτερα τον πληθυσμό: Αφίδναι, Βραυρώνα, Δεκέλεια, Επάκρια, Ελευσίνα, Κεκροπία, Κηφισία, Κυθαιρός, Φάληρο, Σφαιττός, Τετράπολις, Θορικός. Έδωσε επίσης εντολή, ο καθένας να ρίξει από μία πέτρα και μετρώντας αργότερα όλες τις πέτρες, βρέθηκαν είκοσι χιλιάδες κάτοικοι. Ο Κέκρωψ εισήγαγε την λατρεία του Διός και τις προσφορές εδεσμάτων (πελανοί) στις τελετές, αντί για ανθρωποθυσίες. Ο τάφος του στην Ακρόπολη διετηρείτο μέχρι και τον τέταρτο αιώνα π.Χ. Όταν ένας εχθρικός στρατός πολιόρκησε την Αθήνα, οι Αθηναίοι ζήτησαν την συμβουλή του μαντείου των Δελφών, το οποίο τους έδωσε τον χρησμό, ότι για να σωθεί η πόλη, ένας Αθηναίος έπρεπε να θυσιαστεί με την θέληση του. Όταν η κόρη του Κέκρωπος, Άγραυλος, έμαθε για τον χρησμό, ανέβηκε στην Ακρόπολη και πέφτοντας σκοτώθηκε. Οι Αθηναίοι για να την τιμήσουν, έκτισαν ένα ναό στην Ακρόπολη και κάθε χρόνο εόρταζαν τα Αγραύλεια. Οι τρεις κόρες του Κέκροπα, Άγραυλος, Έρση και Πάνδροσος, στις οποίες η θεά Αθηνά εμπιστεύθηκε το κουτί, με την οδηγία να μην το ανοίξουν. Δεν υπάκουσαν και τιμωρήθηκαν, κρατήρας 410 π.Χ. Σύμφωνα με έναν άλλο μύθο, η θεά Αθηνά εμπιστεύθηκε ένα κουτί στην Άγραυλο ή Άγλαυρο, την ίδια κόρη του βασιλιά Κέκροπα, και στις δύο αδελφές της, Έρση και Πάνδροσο, με την οδηγία να μην το ανοίξουν. Η Πάνδροσος, η μικρότερη, υπάκουσε, αλλά η Άγραυλος και η Έρση το άνοιξαν και είδαν ένα ερπετό με την μορφή παιδιού ή σύμφωνα με άλλη εκδοχή, ένα φίδι περιτυλιγμένο γύρω από το μωρό Εριχθόνιο, το οποίο βγήκε έξω και αναρριχήθηκε στην ασπίδα της Αθηνάς. Οι κοπέλες τρομαγμένες από αυτό που είδαν, έπεσαν από την Ακρόπολη και σκοτώθηκαν. Τον Κέκροπα διαδέχθηκε ο γιος του, Ερυσίχθων, ο οποίος δεν είχε παιδιά και αυτόν ο Κραναός. Μια από τις θυγατέρες του Κραναού, ονομαζόταν Ατθίς και από το όνομα της, ολόκληρη η περιοχή ονομάσθηκε Αττική. Ο Κραναός εκθρονίσθηκε από τον Αμφικτύωνα, ο οποίος εν συνεχεία εξορίστηκε από τον Εριχθόνιο, γιο του Ήφαιστου και της Γης. Ο μύθος τον παριστάνει σαν μισό άνθρωπο και μισό ερπετό. Ανέβηκε στον θρόνο γύρω στα 1500 π.Χ. και εδραίωσε μια ισχυρή δυναστεία, από την οποία προήλθαν οι ήρωες Πανδίων, Ερεχθεύς, Αιγέας, Θησέας. Ο Εριχθόνιος τοποθέτησε στην Ακρόπολη το ξύλινο άγαλμα της Αθηνάς και εισήγαγε την εορτή, τα Αθήναια. Ήταν ο εφευρέτης των αρμάτων με τις τέσσαρες ρόδες και ο πρώτος που χρησιμοποίησε την εκτροφή αλόγων. Παντρεύτηκε την νύμφη Πασιθέα και απέκτησε ένα γιο, τον Πανδίονα. Ο Πανδίων παντρεύτηκε την νύμφη Ζευξίππη και απέκτησε δίδυμους γιους, τον Ερεχθέα και Βάτη και δύο κόρες, την Πρόκνη και την Φιλομήλα. Τον Πανδίονα διαδέχθηκε ο Ερεχθεύς. Όταν ο Ερεχθεύς ήταν σε πόλεμο με τους Ελευσίνιους και Θράκες, υπό την αρχηγία του Εύμολπου, έλαβε χρησμό από τους Δελφούς, ότι για να νικήσει θα έπρεπε να θυσιάσει τις τρεις από τις έξι θυγατέρες του. Όταν οι κοπέλες με την θέληση τους συναίνεσαν, ο Ερεχθεύς τις θυσίασε. Μετά την θυσία, πήγε στην μάχη με αυτοπεποίθηση και εξολόθρευσε τον εχθρό του. Όταν οι Ελευσίνιοι νικήθηκαν, ο Ποσειδών στον θυμό του κατέστρεψε το σπίτι του Ερεχθέως, ο οποίος πιθανόν σκοτώθηκε στην μάχη. Τον Ερεχθέα διαδέχθηκε ο γιος του, Κέκρωψ ΙΙ και αυτόν, ο γιος του Πανδίων ΙΙ, ο οποίος είχε τέσσαρες γιους, τον Αιγέα, Πάλλαδα, Νίσο και Λύκο.

http://www.diodos.gr

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Ιστορία της Αρχαίας Αθήνας, Ο Μύθος"

Ντοκουμέντο: Οι Γερμανοί έχουν απαντήσει πριν 500 χρόνια στις "παπαριές" Βερεμή περί γέννησης του Ελληνικού Έθνους το 1821

Η παρακάτω επιστολή είναι του Γερμανού φιλόλογου Martin Crusius προς τον Κρητικό Φραγκίσκο Πόρτω, δάσκαλο ελληνικής γλώσσας στη Γενεύη... δημοσιεύθηκε στο βιβλίο TURCOGRAECIA, που εκδόθηκε στη Βασιλεία της Ελβετίας το 1584... σχεδόν 240 χρόνια πριν τη γέννηση του Ελληνικού Έθνους, το 1821, όπως θέλει να μας πείσει ο έγκριτος καθηγητής κ. Βερεμής,με τον Τατσόπουλο δεν ασχολούμαστε πλέον μια και τον εξαφάνισαν μετά την αυτογελοιποίησή του).
Προσέξτε που αναφέρεται!!!

Σε Έλληνες, Έλληνες το γένος (παρότι υποδουλωμένοι από τους βάρβαρους), Ελλάδος φωνή, Έλληνος ανδρός, Ελλάδος λειψάνων, Ελλήνων άριστε, Ελληνικής παιδείας... όλα αυτά σε μια εποχή όπου σύμφωνα με τον ταλαίπωρο τον Βερεμή δεν υπήρχε Ελληνικό Έθνος!!!

Και φυσικά δεν είναι δυνατό το 1584 να μας θεωρούσαν οι Γερμανοί, στο εξωτερικό, Έλληνες το γένος με Ελληνική παιδεία και εμείς στην Ελλάδα να θεωρούσαμε τους εαυτούς μας συνονθύλευμα Αλβανορουμανόβλαχων όπως θέλει να μας παραμυθιάσει ο καθηγητάρας!!!

Δείτε την πρωτότυπη επιστολή που μαζί με πληθώρα άλλων (που αποδεικνύουν και ότι αντίθετα η διδασκαλία της ελληνικής γλώσσας επί τουρκοκρατίας ήταν απαγορευμένη) δημοσιεύεται στη σελίδα του Παν/μιου του Mannheim της Γερμανίας:

Την πληροφορία της ύπαρξης των επιστολών στη σελίδα του παν/μίου του Mannheim την βρήκαμε σε βίντεο του εξαιρετικού antibaro.gr

http://dexiextrem.blogspot.com/2011/02/500-1821.html

exomatiakaivlaipo

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Ντοκουμέντο: Οι Γερμανοί έχουν απαντήσει πριν 500 χρόνια στις "παπαριές" Βερεμή περί γέννησης του Ελληνικού Έθνους το 1821"

Οι Έλληνες που άλλαξαν τον κόσμο.

Κοϊντιλιανός, Ερρίκος Αρίστιππος, Εμμανουήλ (Μάξιμος) Πλανούδης, Δημήτριος Κυδώνης, Εμμανουήλ Χρυσολωράς, Πλήθων Γεμιστός

Γράφει ο Γιώργος Εχέδωρος

Πίνακας του Tiziano: 'Δανάη'

Βασικό στοιχείο στην παγκόσμια πνευματική αναγέννηση αποτέλεσε η εξάπλωση της γνώσης και του πολιτισμού των Ελλήνων, στη Δύση.

Το πέρας του θεοκρατικού μεσαίωνα αναγγέλεται με τους πολιτικούς κλυδωνισμούς που παρουσιάζονται στο χιλιόχρονο Παγκόσμιο Πνευματικό Κέντρο της Κωνσταντινούπολης.Μόλις μετά το δωδέκατο αιώνα άρχισε η μεταβίβαση των κλασικών μορφωτικών αλλαγών (ελληνικών και ρωμαϊκών) από την Κωνσταντινούπολη προς τη Δύση. Αν και υπήρχαν λόγιοι και παλαιότερα οι οποίοι προσπάθησαν να ενσπείρουν το κλασικό πνεύμα στην δύση, αλλά δεν ευοδώθηκε η προσπάθειά τους, το έδαφος δεν ήταν κατάλληλα προετοιμασμένο.
Θα σταχυολογήσουμε Έλληνες που μετέδωσαν με τα έργα και την προσωπικότητά τους την απαραίτητη γνώση έτσι ώστε να δοθεί η ώθηση για το έναυσμα της Ευρωπαϊκής Αναγέννησης.

Εσωτερικό βιβλίου της κλασικής ελληνικής εποχής "περί των Μαθηματικών."

Το αντίγραφο είναι του 9ου αιώνα. Βρίσκεται στη Βιβλιοθήκη του Βατικανού.

Αριστείδης Κοϊντιλιανός

Είναι ο Έλληνας λόγιος των πρώτων ρωμαϊκών αιώνων (2ος ή 3ος μ.Χ.αι.).
Πολύ καλός γνώστης της νεοπλατωνικής φιλοσοφίας. Στα τρία βιβλία του εμπεριέχονται ιδέες του Αριστοτέλη, των πυθαγορείων, των πλατωνικών, του φιλόσοφου Αριστόξενου. Το σύγγραμά του ονομάζεται «Περί Μουσικής».
Το έργο μεταδόθηκε στη Δύση στο τέλος των μέσων χρόνων και επηρέασε σημαντικά τους θεωρητικούς και σοφούς της Ευρώπης από το 15ο αιώνα έως και το 19ο αιώνα.
Μάλιστα, όπως σημειώνεται στη ‘Musipedia’:
«Η Καίτη Ρωμανού (Περιοδικό "Μουσικολογία", 1/1985, 43η υποσημείωση σελ.18) γράφει σχετικά, ότι οι θρυλικοί "Ευσέβιος και Φλορεστάν" του Σούμαν είναι κατά πάσα πιθανότητα (για μας , δεν υπάρχει αμφιβολία) οι Ευσέβιος και Φλωρέντιος, προς τους οποίους απευθύνεται ο Αριστείδης Κουιντιλιανός στα "περί Μουσικής" βιβλία του!!...»

Μαθηματικά του Πτολεμαίου. Αντίγραφο του βιβλίου του από το πρωτότυπο (στην ελληνική). Το σχέδιο παρουσιάζει τις τρεις σφαίρες: πιθανόν τη γη, τη σελήνη και τον ήλιο. Σημειώνεται πως η απόσταση Γης-Ήλιου είναι περί τις 20 φορές της απόστασης Γης-Σελήνης. Το αντίγραφο είναι του 10ου αιώνα και βρίσκεται στη Βιβλιοθήκη του Βατικανού.

Ερρίκος Αρίστιππος

Έλληνας το γένος, γεννήθηκε στην Καλαβρία. ήταν αρχιδιάκονος στην Κατάνια της Σικελίας. Το 1158 συμμετείχε σε αποστολή στην Κωνσταντινούπολη από όπου έλαβε ως δώρο από τον αυτοκράτορα Μανουή Β’ τον Κομνηνό ένα ελληνικό αντίγραφο του βιβλίου «Μαθηματική Σύνταξις», του αλεξανδρινού Πτολεμαίου που το είχε γράψει το 2ο αιώνα μ.Χ.

Ο Ερρίκος Αρίστιππος ήταν ο πρώτος που μετέφρασε το έργο αυτό στη λατινική γλώσσα. Ήταν η πρώτη σημαντική πηγή για την Ελληνική Αστρονομία. Το βιβλίο ήταν πολύτιμο για τη μελέτη των μαθηματικών γιατί εμπεριείχε σημαντικές πληροφορίες από τις εργασίες του Ίππαρχου που είχαν χαθεί. Ο Ίππαρχος είχε γράψει για την Τριγωνομετρία, η οποία χρησιμοποιήθηκε από τον Πτολεμαίο, γι’ αυτό γινόταν αναφορά στο έργο του. Το πρωτότυπο έργο βρίσκεται, πιθανόν, στη Biblioteca Marciana της Βενετίας.
Ο Αρίστιππος μετέφρασε για πρώτη φορά στα λατινικά τα έργα του Πλάτωνα ‘Φαίδων’ και ‘Μαίνων’ επίσης τα «Μετεωρολογικά» του Αριστοτέλη. Σε παραγγελία, μάλιστα, του βασιλιά της Σικελίας Γουλιέλμου του Α’ μετέφρασε και έργα του Γρηγόριου του Ναζιανζηνού.

Εμμανουήλ (Μάξιμος) Πλανούδης

Γεννήθηκε το 1260 στη Νικομήδεια της Βυθινίας. Ήταν συγγραφέας πολλών έργων. Μεταξύ αυτών ήταν η ‘γραμματική’ σε μορφή ερωτήσεων και απαντήσεων, το ‘συντακτικό’, η ‘βιογραφία του Αισώπου’, ‘βιογραφίες Ελλήνων συγγραφέων’, εξάμετρα ποιήματα, σχόλια στα δύο πρώτα βιβλία της αριθμητικής του Διοφάντους.

Ήταν αυτός που ανακάλυψε τη Γεωγραφία του Πτολεμαίου και τη μετέφρασε για πρώτη φορά στα λατινικά.Επίσης έκανε πολλές μεταφράσεις από τα λατινικά στα ελληνικά όπως του Κικέρωνα το ‘Somnium Scipionis', το γαλλικό πόλεμο του Ιούλιου Καίσαρα, έργο του συγγραφέα Μακρόβιου, τις Ηρωίδες του Οβίδιου κ.α.
Οι μεταφράσεις γενικά είχαν μεγάλη απήχηση στην εποχή των Μέσων Χρόνων κυρίως στην Ιταλία όπου άρχισε να γεννιέται το ενδιαφέρον για τη μελέτη των Ελληνικών. Μεταξύ αυτών έγραψε και την ‘Ελληνική Ανθολογία’ που εντυπωσίασε.
Πέθανε το 1330.

Δημήτριος Κυδώνης

Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1324.Ήταν βυζαντινός θεολόγος, μεταφραστής και συγγραφέας. Προσπάθησε να ενώσει την ανατολική ορθοδοξία με τον ρωμαϊκό καθολικισμό. Διετέλεσε, μάλιστα, δύο φορές πρωθυπουργός στη βυζαντινή αυτοκρατορία (την πρώτη 1369 έως 1383 και τη δεύτερη 1391 έως 1396). Στο ταξίδι του στη Βενετία το 1390 έκανε μεγάλες προσπάθειες να εισάγει τον ελληνικό πολιτισμό στην Ιταλία.
Είχε μεγάλη επιρροή στη διανόηση της Ιταλίας. Στον Κυδώνη πιστώνεται σε μεγάλο βαθμό η δημιουργία της Αναγέννησης στη Δύση. Πέθανε το 1397 στην Κρήτη.

Εμμανουήλ Χρυσολωράς

Γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη το 1355. Ήταν μαθητής του Πλήθωνα Γεμιστού. Την πρώτη του γνωριμία την έκανε με τη Δύση όταν εστάλη από τον αυτοκράτορα Εμμανουήλ Β΄ Παλαιολόγο να ζητήσει ενισχύσεις για τη διάσωση του Βυζαντίου από τους Οθωμανούς. Πήγε στη Βενετία. Εκεί γνώρισε το Roberto De Rossi της Φλωρεντίας που εντυπωσιάστηκε από τη μόρφωσή του. Του ζητήθηκε από το πανεπιστήμιο της Φλωρεντίας να διδάξει την ελληνική γλώσσα και την ελληνική λογοτεχνία. Πράγματι ο Χρυσολωράς έφθασε στη Φλωρεντία στα τέλη του 1397.Μέχρι την εποχή εκείνη, μόνο λίγοι είχαν τη δυνατότητα να μελετήσουν την ελληνική γλώσσα και αυτοί όσοι μπορούσαν να μεταβούν στην Κωνσταντινούπολη. Ήταν η πρώτη φορά μετά από επτακόσια χρόνια (!) - όπως σημειώνεται από έναν μαθητή του - που θα δίδασκε Έλληνας, στην Ιταλία, τα ελληνικά. Ο Χρυσολωράς δίδαξε στη Φλωρεντία έως το 1400, κατόπιν προσκλήθηκε στη Μπολώνια, αργότερα στη Βενετία και κατόπιν στη Ρώμη. Οι μαθητές υπήρξαν οι πρώτοι που ενστερνίστηκαν τον ελληνικό ανθρωπισμό και άνοιξαν το δρόμο για την Αναγέννηση.Θεωρείται πρωτοπόρος στην εξάπλωση του ελληνικού πολιτισμού στη δυτική Ευρώπη.
Μετέφρασε στα λατινικά τα Ομηρικά έπη, την Πολιτεία του Πλάτωνα. Οι εργασίες αυτές στην εποχή του κυκλοφορούσαν ως χειρόγραφα Τυπώθηκαν λίγα χρόνια αργότερα. Επίσης το έργο του «Τα ερωτήματα Civas Questiones” που ήταν η βασική ελληνική γραμματική δημοσιεύθηκε αρχικά το 1484 και ανατυπώθηκε και κυκλοφόρησε ευρέως σε όλη τη Δύση.
Ο Εμ. Χρυσολωράς πέθανε αιφνίδια το 1415.

Πλήθων Γεώργιος Γεμιστός (1355-1452)

Ο γνωστός Έλληνας φιλόσοφος του 14ου -15ου αιώνα. Ίδρυσε φιλοσοφική σχολή το 1400 στο Μυστρά. Ήταν γνωστός για την υπερηφάνειά του που ήταν Έλληνας «ἐσμέν Ἓλληνες τό γένος, ὡς ἡ τε φωνή και ἡ πάτριος παιδεία μαρτυρεῖ ». Μελέτησε σε βάθος την πλατωνική και αριστοτελική φιλοσοφία και δημοσίευσε μελέτη για τη διαφορά των δύο φιλοσοφικών αντιλήψεων. Έγραψε, μάλιστα, ύμνους υπέρ του ελληνικού δωδεκάθεου. Μαθητές του υπήρξαν πάρα πολλοί λόγιοι της εποχής του.
Ως βαθύς γνώστης της αρχαίας ελληνικής φιλοσοφίας έγραψε ένα έργο για την ‘Πολιτεία’ του, όπου ιδέες που άντλησε από τον Πλάτωνα, τους Στωικούς και από αιρετικά δόγματα της Ζωροαστρικής, τις εμπλούτισε με δικές φιλοσοφικές απόψεις.
Τη φιλοσοφία του και τις απόψεις του διακοίνωσε στη Δύση όταν επισκέφθηκε συνοδεύοντας τον αυτοκράτορα Ιωάννη Η΄ στη Σύνοδο της Φερράρας (γνωστή ως Σύνοδος Φλωρεντίας). Μαζί του ήταν ο μαθητής του, ανθρωπιστής και κατόπιν καρδινάλιος Βησσαρίων.Στα έτη της παραμονής του στη Φλωρεντία (1437-39) με διαλέξεις και γραπτά του εντυπωσίασε τους Ιταλούς ανθρωπιστές καθώς και τον ηγεμόνα της Φλωρεντίας Κόζιμο των Μεδίκων.
Μετά το θάνατό του, το φιλοσοφικό του έργο για την πολιτεία του, παραδόθηκε στον πατριάρχη Γεννάδιο Σχολάριο που αφού το διάβασε το έκρινε ‘ειδωλολατρικό’ και ‘σατανικό’ γιατί περιείχε «τά σαπρά τῶν Ἑλλήνων ληρήματα».Το έκαψε δημόσια και κάλεσε όσους έχουν τυχόν αντίγραφα να κάνουν το ίδιο. Ο τάφος του Γεμιστού στο Ρίμινι.

Μετά το θάνατό του καταλήφθηκε ο Μυστράς από τους Οθωμανούς. Τέσσερα χρόνια αργότερα (1466) θαυμαστές του από την Ιταλία με πρωτοβουλία του Σιγισμούνδο Μαλατέστα αποβιβάστηκαν στη Λακεδαίμονα, έσκαψαν στον τάφο του, πήραν τα οστά του και τα μετέφεραν με το καράβι στο Ναό των Μαλατέστα (Tempio Malatestiano) στο Ρίμινι, όπου σήμερα βρίσκονται και τιμώνται εκεί: «για να βρίσκεται ο μεγάλος Διδάσκαλος μεταξύ Ελευθέρων Ανθρώπων».

Σε τέτοιο απίστευτο βαθμό ήταν η εκτίμηση και η αγάπη προς τη διάνοιά του, από ανθρώπους που επαναστάτησαν στη μεσαιωνική θεοκρατική παράδοση και αντίληψη. Δημιούργησαν και χάραξαν,έτσι -με τη δύναμη της ψυχής τους- το δρόμο της Αναγέννησης του Ελληνισμού μέσα στον σκοτεινό ευρωπαϊκό μεσαιωνισμό.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Οι Έλληνες που άλλαξαν τον κόσμο."

Ηχήστε, οι σάλπιγγες...

Εξηνταοχτώ χρόνια συμπληρώνονται φέτος από το θάνατο ενός από τους μεγαλύτερους Έλληνες ποιητές, του Κωστή Παλαμά. Ο μεγάλος μας εθνικός ποιητής πέθανε στην Αθήνα στις 27 Φεβρουαρίου 1943, μεσούσης της γερμανικής κατοχής. Η κηδεία του αποτέλεσε ένα από τα μεγαλύτερα αντικατοχικά συλλαλητήρια, καθώς σύσσωμος ο πνευματικός κόσμος της χώρας αλλά και εκατοντάδες χιλιάδες απλού λαού συνόδεψαν συγκλονισμένοι το σκήνωμα του Ποιητή στην τελευταία του κατοικία στο Α' Νεκροταφείο, τραγουδώντας τον Εθνικό Ύμνο, κάτω από τα σκυθρωπά και έκπληκτα πρόσωπα των κατακτητών.

Ο Αγγελος Σικελιανός αποχαιρέτησε τον Ποιητή καλώντας παράλληλα το Έθνος σε παλλαϊκό αγώνα κατά των Ναζί επιδρομέων, όπως και ο ίδιος ο Παλαμάς είχε κάνει τρία χρόνια νωρίτερα κλείνοντας μέσα σε δύο στίχους το δικό του μεγάλο "ΟΧΙ":

" Αυτό το λόγο θα σας πω, δεν έχω άλλον κανένα
Μεθύστε με το αθάνατο κρασί του Εικοσιένα".

Άγγελος Σικελιανός

Ηχήστε, οι σάλπιγγες... Καμπάνες βροντερές,
δονήστε σύγκορμη τη χώρα, πέρα ως πέρα...
Βογκήστε, τύμπανα πολέμου... Οι φοβερές
σημαίες, ξεδιπλωθείτε στον αέρα!

Σ' αυτό το φέρετρο ακουμπά η Ελλάδα! Ένα βουνό
με δάφνες αν υψώσουμε ως το Πήλιο κι ως την Όσσα,
κι αν το πυργώσουμε ως τον έβδομο ουρανό,
ποιον κλει, τι κι αν το πει η δικιά μου γλώσσα;

Μα Εσύ, Λαέ, που τη φτωχή Σου τη μιλιά,
Ήρωας, την πήρε και την ύψωσε ως τ' αστέρια,
μεράσου τώρα τη θεϊκή φεγγοβολιά
της τέλειας Δόξας Του, ανασήκωσ' Τον στα χέρια,

γιγάντιο φλάμπουρο, κι απάνω κι από μας
που τον υμνούμε, με καρδιά αναμμένη,
πες μ' ένα μόνο ανασασμόν: "Ο Παλαμάς!",
ν' αντιβογκήσει τ' όνομά του η Οικουμένη!

Σ' αυτό το φέρετρο ακουμπά η Ελλάδα! Ένας λαός,
σηκώνοντας τα μάτια του, τη βλέπει
κι ακέριος φλέγεται ως με τ' άδυτο ο Ναός,
κι από ψηλά νεφέλη Δόξας Τόνε σκέπει...

Ηχήστε, οι σάλπιγγες... Καμπάνες βροντερές,
δονήστε σύγκορμη τη χώρα, πέρα ως πέρα...
Βόγκα, Παιάνα! Οι σημαίες οι φοβερές,
της Λευτεριάς, ξεδιπλωθείτε στον αέρα!

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Ηχήστε, οι σάλπιγγες..."

«Ο Όμηρος κάνει καλό στην... καρδιά»

ΑΡΘΡΟ ΤΗΣ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑΣ «Ο ΚΟΣΜΟΣ ΤΟΥ ΕΠΕΝΔΥΤΗ»

Επιστήμονες υποστηρίζουν ότι η απαγγελία της Οδύσσειας
και της Ιλιάδας συγχρονίζει αναπνοή και παλμούς

«Ο Όμηρος κάνει καλό στην καρδιά», ισχυρίζονται Ευρωπαίοι επιστήμονες, παραπέμποντας στην αφηγηματική τεχνική του μεγάλου αρχαίου επικού και στις επιδράσεις που μπορεί να έχουν τα έργα του όχι μόνο στην νόηση αλλά και στην ομαλή λειτουργία του ανθρώπινου σώματος. Σε έρευνα που δημοσιεύει το «American Journal of Physiology» υποστηρίζεται ότι ο ξεχωριστός ρυθμός, ο λεγόμενος δακτυλικός εξάμετρος, το αρχαιότερο μέτρο ποίησης με το οποίο ο Όμηρος επέλεξε να γράψει τα έπη της «Οδύσσειας» και της «Ιλιάδας», επιδρά θετικά στον συγχρονισμό της αναπνοής και των παλμών της καρδιάς όταν κάποιος τα απαγγέλλει.

Αργές ανάσες

Όπως υποστηρίζουν οι επιστήμονες, με την απαγγελία στίχων υπό αυτήν την μορφή μπορούν να επιτευχθούν αργές ανάσες που βοηθούν τόσο στην καρδιακή λειτουργία όσο και στην σωστή αναπνοή. Παρακολουθώντας συστηματικά τις αντιδράσεις του οργανισμού 20 ατόμων κατά την διάρκεια απαγγελίας στίχων από την Ομηρική «Οδύσσεια», ανακάλυψαν μια εκπληκτική επίδραση στον συγχρονισμό των αναπνοών και των καρδιακών παλμών. «Είναι προφανές ότι το εξάμετρο βοηθά τον ανθρώπινο οργανισμό να βρεί τον δικό του σωστό ρυθμό», υποστηρίζουν οι ερευνητές. Θεωρείται μια ανακάλυψη ιδιαίτερα σημαντική, τόσο για την κατανόηση των μηχανισμών που βοηθούν στην λειτουργία της καρδιάς και της αναπνοής όσο και για την θεραπεία καρδιακών παθήσεων.

Σωστός τονισμός

Όπως έχει αποδειχθεί, επιδρούν θετικά κυρίως στο κυκλοφορικό σύστημα του ανθρώπινου οργανισμού, καθώς όταν κάποιος τα απαγγέλλει με τον σωστό τρόπο η αναπνοή του περιορίζεται σε έξι εισπνοές το λεπτό, κάτι που βοηθά την καρδιά να λειτουργεί αποτελεσματικά. ’λλες έρευνες έχουν αποδείξει ότι η απαγγελία τους μειώνει την πίεση και ευνοεί την αποτελεσματική λειτουργία των πνευμόνων. Όσο για τα Ομηρικά έπη, οι επιστήμονες υποστηρίζουν ότι δεν είναι ανάγκη να διαβάσει κανείς και τους 12.000 στίχους της «Οδύσσειας», αρκεί να απαγγείλει λίγες στροφές περπατώντας και ακολουθώντας τον τονισμό των συλλαβών.

http://news.kathimerini.gr/4Dcgi/4Dcgi/_w_articles_civ_1752976_28/10/2005_161700
http://douridasliterature.com

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "«Ο Όμηρος κάνει καλό στην... καρδιά»"

Αρχαίες Μηχανολογικές κατασκευές .

Εργαλεία, συστήματα τροχαλιών, αντλίες και άλλα τεχνολογικά επιτεύγματα των αρχαίων Ελλήνων.

Του Θ. Π. Τάσιου

Καθηγητή ΕΜΠ, Προέδρου ΕΜΑΕΤ.

Η ανέγερση του Παρθενώνα πλησιάζει στην ολοκλήρωση της. Με τη βοήθεια ανυψωτικού μηχανήματος με συστήματα τροχαλιών, τα υψηλότερα μέλη του ναού τοποθετούνται στη θέση τους (σχέδιο Μανόλη Κορρέ από το βιβλίο του «Από τη ν Πε ντέλη στο ν Παρθε νώ-να», εκδ. «Μέλισσα», Αθήνα 1993). Κάτω, ανακατασκευή ανυψωτικής μηχανής (μελέτη - επίβλεψη: Μ. Κορρές, κατασκευαστής: Αρης Νομικός).

ΒΑΣΗ για την ανάπτυξη των μηχανολογικών κατασκευών είναι η ανάπτυξη εργαλείων και εργαλειομηχανών. Ιδού, πρώτον, μερικά τέτοια παραδείγματα απ' την Αρχαία Ελλάδα:

Τροχαλίες και πολύσπαστα χρησιμοποιήθηκαν για το Ερεχθείον, στο τέλος του 5ου αι. Αλλά και απ' τον 6ο αι. έχομε μεγάλου βάρους λίθινα στοιχεία με εντορμίες που δηλώνουν σφήνες για τη χρήση μηχανών αναρτήσεως. Πώς αλλιώς να εξηγηθεί η απότομη κατά τον 6ο αι. αντικατάσταση των ξύλινων δοκών των ναών με πέτρινα επιστυλια; Η ανάπτυξη των μέσων μεταφοράς και ανυψώσεως είχε προφανώς προηγηθεί.

Ο Βιτρούβιος εκφράζει τον θαυμασμό του προς τον Χερσίφρονα (αρχιτέκτονα του ναού της Αρτέμιδος στην Έφεσο), ο οποίος διέθετε σπουδαίες μηχανές μεταφοράς και ανυψώσεως υλικών.

Στον Γλαύκο το Χίον (6ος αι.) αποδίδουν την εφεύρεση της συγκολλήσεως σιδήρου.

Ο Ηρόδοτος (ΐν,75) αναφέρει τη χρήση του τόρνου αγγειοπλαστικής. Αλλά και ο τόρνος μεταλλικών αντικειμένων φαίνεται πως χρησιμοποιόταν, όπως ο Γ. Βαρουφάκης απέδειξε μελετώντας τον κρατήρα του Δερβενίου.

Ο Ηρών ο Αλεξανδρεύς γράφει βιβλίο (τα «Μηχανικά») για να περιγράψει τα πέντε βασικά τεχνικά εργαλεία (μηχανικός «δυνάμεις» τα καλεί): βαρούλκον, μοχλός, πολύσπα-στον, σφην, ατέρμων, κοχλίας. Επειδή δε ο ατέρμων κοχλίας θα γίνει βασικό συστατικό των αυτοματισμών τους οποίους θα εφεύρουν οι Αλεξανδρινοί, έχει σημασία να θυμίσουμε πως ο κοχλίας αυτός ήταν ήδη γνωστός και στον Απολλώνιο (3ος αι.) ο οποίος έγραψε και ειδικό σύγγραμμα «περί κοχλιού».

Φτάνουν ίσως τα πρώτα αυτά παραδείγματα μηχανικών εργαλείων, που συνιστούν τον «προθάλαμο» της Μηχανολογίας. Θ' αναφερθούμε τώρα συνοπτικότατα σε μερικές ειδικότερες εφαρμογές.

Πάνω: πρέσα λαδιού Ηρωνος. Δεξιά: αναρροφητική - καταθληπτική αντλία Κτησιβιου (κατασκευαστής: Δ. Κριάρης).

Σκληρά κράματα

Ξύλινα μηχανήματα (μεταφορικά και ανυψωτικά κυρίως) υπήρχαν από πολύ παλιά. Εκείνο όμως που έδωσε τη μεγάλη ώθηση στην αρχαιοελληνική μηχανολογία φαίνεται πως ήταν η απόχτηση των σκληρών κραμάτων, όπως λ.χ. το «κρατέρωμα» (χαλκός και κασσίτερος), και ο σίδηρος βεβαίως αργότερα (όλη η Ελλάδα «εσιδηρόφορει» μας λέει ο Θουκυδίδης). Έτσι έγιναν εφικτές ορισμένες σημαντικές εξελίξεις, χάρις στην κατασκευή ισχυρών οδοντωτών τροχών (για γερανούς λ.χ. με μειωτήρες 1 προς 200), μεταλλικών ελατηρίων παντός τύπου (σε καταπέλτες λ.χ., ικανούς να εκτινάσσουν βάρη 80 Κα, σε απόσταση 200 μ), και χιτωνίων και εμβόλων καλά συναρμοσμένων (για τις εμβολοφόρες αντλίες του Κτησιβίου, (3ος αι. π.Χ.).

Η εμβολοφόρος αντλία του Κτησιβίου για αέρα ή για νερό, με παροχές 1 κ.μ. από βάθος 4 μέτρων (πάνω Υπήρξε η μεγάλη κατάκτηση στον τομέα των αντλιών νερού, παράλληλα, δε τροφοδότησε με αέρα και την Υδραυλιν (το πρώτο «αρμόνιο») του Κτησιβίου, εφεύρεση και αυτή. Η αντλία του Ηρωνος (κάτω) είναι ουσιαστικά η αντλία του Κτησιβίου με διάφορες βελτιώσεις τις οποίες περιγράφει ο Ηρών στα σωζόμενα βιβλία του.

Αντλίες νερού

Αντλίες νερού χρησιμοποιούνταν ευρέως: Ελικοειδείς αντλίες («αρχιμήδειες») χρησιμοποιούνταν στην άρδευση και στα μεταλλεία (μέχρι τον περασμένο αιώνα). Το νερό ανεβαίνει «φυγοκεντρικά» μέσα σ' έναν περιστρεφόμενο φαρδύ σωλήνα, στο εσωτερικό του οποίου είναι στερεωμένη μια λάμα σε ελικοειδή γραμμή (παροχή νερού, γύρω στα 10 μ³ την ώρα). Αλλες μορφές αντλίας χρησιμοποιούνταν επίσης για την άρδευση: Τύμπανον (με στερεωμένες λάμες 30 μ³/ώρα), Πολυκάδια και Αλυσσις (όπως τις ξέραμε μέχρι χθες στα περιβόλια). Η μεγάλη όμως κατάχτηση ήταν η εμβολοφόρος αντλία του Κτησιβίου (το «πνευματικόν όργανον») για αέρα ή για νερό, με παροχές 1 τ.μ. από βάθος 4 μέτρων. Αυτή ακριβώς η αντλία θα τροφοδοτήσει με αέρα και την ύδραυλιν (το πρώτο «αρμόνιον»), του Κτησιβίου εφεύρεση κι' αυτή.

Είναι χαρακτηριστική η τάση των αρχαίων Ελλήνων να υπηρετούν τεχνολογικά τις πολιτισμικές τους ανάγκες: ο Ηρών, τεχνικός συγγραφέας και δάσκαλος μέγιστος (Αλεξάνδρεια, 1ος αι. π.Χ.), στο βιβλίο του «Αυτοματοποιητική» περιγράφει πλήθος μηχανών για την εξυπηρέτηση λατρευτικών αναγκών ή και θεατρικών δρωμένων. Αλλά και ο Φίλων (3ος αι. π.Χ.), τιμά την τάση προς τους αυτοματισμούς.

Η σωζόμενη αραβική μετάφραση των πνευματικών του είναι θησαυρός τέτοιων παιγνίων: Ο αέρας, τα υγρά, η φωτιά, οι πλωτήρες, οι οδοντωτοί κανόνες προσφέρουν πλούσιο οπλοστάσιο για μια καινούργια τεχνολογία (τους αυτοματισμούς), που δυστυχώς δεν πρόλαβε τότε να ολοκληρωθεί όμως θα τροφοδοτούσε όλη την Ευρώπη για 1500 χρόνια.

Ανάλογες διατάξεις κρυμμένων γερανών, καταπακτών και ηχητικών αυτομάτων, επραγμάτωναν τον «από μηχανής θεόν» στο αρχαίο θέατρο των ύστερων χρόνων.

Μορφές ενέργειας

Σημαντική βέβαια ώθηση στην αρχαιοελληνική μηχανολογία θα δινόταν εάν είχε προλάβει να επεκταθεί η εφαρμογή άλλων μορφών ενέργειας, εκτός απ' τη μυϊκή δύναμη (ανθρώπων και ζώων):

Η δύναμη του ανέμου: Ο Ηρών (1ος αι. Π.Χ.) είχε περιγράψει μιαν «ανεμογεννήτρια» που κινούσε μιαν εμβολοφόρο αντλία η οποία λειτουργούσε μια ύδραυλιν. Η σημαντικότερη λεπτομέρεια αυτής της εφευρέσεως ήταν ο μηχανισμός μετατροπής της κυκλικής κινήσεως της φτερωτής, σε παλινδρομική ευθύγραμμη κίνηση του εμβόλου της αντλίας.

Η δύναμη του νερού: Αν εξαιρέσουμε τον υδροτροχό της αθηναϊκής αγοράς, ο «Ελληνικός νερόμυλος» θα εμφανισθεί πολύ αργότερα (1ος αι. μ.Χ.), στην Μικρά Ασία.

Η δύναμη της φωτιάς: Το πρώτο και σημαντικότερο βήμα είχε γίνει όταν ο Ηρών περιέγραψε την αιολόσφαιρά του, η οποία περιστρεφόταν με ατμό...

Η δύναμη του ηλεκτρισμού: Εδώ η γνώση είναι υποτυπώδης. Το «ήλεκτρον» (το κεχριμπάρι) που έλκει διάφορα υλικά «ακριβώς όπως ο μαγνήτης έλκει το σίδηρο», ήταν πολύ γνωστό - και προερχόταν απ' τη Βόρεια Θάλασσα, εκεί όπου ο Φαέθων χτυπήθηκε απ' τον κευρανό (άλλη μια ορθή διασύνδεση ηλεκτρικών φαινομένων!). Αυτά χωρίς καμιά εφαρμογή. Κι όμως, αυτά θα ξαναθυμηθεί ο W. Gilbert ύστερα από δυο χιλιάδες χρόνια (1646 μ.Χ.) και θα τα ονομάσει vis electrica...

Βιβλιογραφία

Στη βιβλιογραφία βεβαίως, μπορεί κανείς να βρει περισσότερες μηχανολογικές εφαρμογές:

• Στις ανυψωτικές μηχανές (βλ. λ.χ. Μ. Κορρέ: «Από την Πεντέλη στον Παρθενώνα», Μέλισσα, Αθήνα, 1992). ' Στις ποικίλες αντλίες (βλ. λ.χ. J. G. Landels, «Engineering in the ancient world», University of California Press, 1981).

• Στις στρατιωτικές μηχανές τα χαλκότονα, τα αερότονα και τα τεράστια άρματα μάχης (40 έως 60 μ. ύψος), τις «ελεπόλεις» (βλ. λ.χ. Β. Gille «Les mecaniciens grecs», Seuil, Paris, 1980, καθώς και θ. Κορρέ: «Το υγράν πυρ», Βάνιας, θεσ/νίκη, 1995).

• Στη ναυπηγική (βλ. λ.χ. Χ. Λάζος: «Ναυτική τεχνολογία στην αρχαία Ελλάδα», Αίολος, 1996).

• Στην Αυτοματοποιητική (βλ. λ.χ. Δ. Καλλιγερόπονλος: «Αυτοματοποιητική του Ηρωνος», Αθήνα, 1996).

1) Πρέσσα λαδιού no 41 (Οδηγό).

2) Ανυψωτική μηχανή νερού no 45 (Οδηγός).

3) Ανυψωτική μηχανή νερού no 48 (Οδηγός).

4) Αρθρο Ράιτ σχήμα 1

5) Οδηγός no 43, αντλία Κτησιβίου.

6) Αρθρο Ολεσον, αχ। 13.

http://grmath4.phpnet.us/texnologia

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Αρχαίες Μηχανολογικές κατασκευές ."

Σαπφώ-Η θεϊκή ποιήτρια που συκοφαντήθηκε

Γράφει η Κόριννα

Ένα ακόμη θύμα της σκυφτής θρησκείας, αλλά και μετέπειτα διεστραμμένων "εγκεφάλων"….

Σήμερα το όνομα της Σαπφούς είναι συνώνυμο του λεσβιακού έρωτα. Πώς όμως με πoιά βάση, ποιά λογική και για ποιούς σκοπούς μια αρχαία Ελληνίδα, μοναδική στον κόσμο, θεϊκή ποιήτρια, ισάξια του Ομήρου απορρίπτεται ως λεσβία; Στα φράγματα της ποίησής της δεν υπάρχει σαφές ίχνος λεσβιανισμού ούτε ξέρουμε αν υπήρχε ρομαντικός έρωτας μεταξύ γυναικών εκείνη την εποχή. Η Σαπφώ ζούσε σε μια κοινωνία που λάτρευε την φύση – όχι το παρά φύσιν, όπου το μέτρο και ο έντιμος βίος ήταν τρόπος ζωής "παν μέτρον άριστον". Πώς λοιπόν ήταν λεσβία η δασκάλα που αριστοκρατικές οικογένειες από όλη την Ελλάδα εμπιστεύονταν στα χέρια της τις κόρες τους να τις διδάξει;

Η γυναίκα, που όπως λέγεται, τρελά ερωτευμένη με τον Φάωνα αυτοκτόνησε πέφτοντας από ένα βράχο; Η μάνα που έγραφε στίχους για την κόρη, η ποιήτρια που ύμνησε τον γάμο περιγράφοντας τα αισθήματα των κοριτσιών που ήταν έτοιμα να γίνουν σύζυγοι και μητέρες; Που εξυμνούσε τα προτερήματα του γαμπρού και της νύφης, την αγάπη, και τον σεβασμό μεταξύ των συζύγων, την παρθενιά σαν σύμβολο τιμής των νεαρών κοριτσιών, τους θεούς; Γιατί εικασίες και υποθέσεις υπερβαίνουν του καλλιτεχνικού της έργου;

Η ποίηση της Σαπφούς με την βαθειά γνώση της ανθρώπινης ψυχής φαίνεται ενοχλούσε αυτούς που δεν συμπαθούσαν τον Ελληνισμό. Η φήμη της Σαπφούς σαν λεσβία δημιουργήθηκε ήδη από τους Ρωμαϊκούς χρόνους, τον 1 αιώνα μ.Χ., με ένα ποίημα του Οβίδιου. Οι χριστιανοί έκαψαν όλα τα ποιήματά της στην Βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας, το 380 μ.Χ., πιθανόν κατά διαταγή του Πάπα Γρηγορίου Ναζιανζηνού. Άλλοι λένε ότι τον 7ο αιώνα μ.Χ μερικά ποιήματά της σώθηκαν και διαβάζονταν στην Αίγυπτο και στην Πατριαρχική σχολή επί Κομνηνών. Προσπάθεια τελειωτικής εξαφάνισης κάθε ίχνους του έργου της έγινε σε μια δεύτερη μεγάλη φωτιά το 1073 μ.Χ με διαταγή του Πάπα Γρηγορίου 7ου. Το παράξενο είναι ότι τον μεσαίωνα υπήρχε ομοφυλοφιλία, με την ανεκτικότητα της εκκλησίας. Άρα τα βιβλία της Σαπφούς δεν κάηκαν επειδή η ίδια ήταν δήθεν λεσβία ή επειδή εξυμνούσε την ομοφυλοφιλία – τα βιβλία της κάηκαν και τα αγάλματα που την απεικόνιζαν καταστράφηκαν, γιατί η Σαπφώ ήταν Ελληνίδα, ελεύθερη εκφράστρια των γυναικείων αισθημάτων, του ελληνικού πνεύματος και του παγανισμού, που ήταν σε τέλεια αντίθεση με την καινούργια θρησκεία και ηθική.

Αργότερα με το ομοφυλοφιλικό κίνημα του 19ου αιώνα, ο μύθος της λεσβίας Σαπφούς αναζωπυρώθηκε. Ο Βaudelaire έγραψε το ποίημα Λέσβος και ο Verlaine το ποίημα Σαπφώ. Επειδή όμως τα ποιήματά της Σαπφούς δεν παρουσίαζαν καθαρό λεσβιακό περιεχόμενο, ήταν αναγκαίο να εφεύρουν κάποια άλλη φανταστική ποιήτρια, δήθεν σύγχρονη της Σαπφούς, που τα ποιήματα της παρείχαν αποδείξεις. Το έργο της ανεύρεσης ανέλαβε ο Βέλγος Pierre Louÿs, ποιητής και ρομαντικός συγγραφέας με γνώσεις αρχαίων Ελληνικών, στενός φίλος τους Αndre Gide, του πρώτου υπέρμαχου για τα Δικαιώματα των Ομοφυλοφίλων. Ο Louÿs διέδωσε ότι ανακάλυψε αρχαίους πάπυρους με τα ποιήματα της Μπιλίτης, σύγχρονης της Σαπφούς. Έγραψε μάλιστα και ένα βιβλίο "Τα ποιήματα της Μπιλίτης" με δήθεν μεταφράσεις των ποιημάτων της, που στην πραγματικότητα ήταν τα δικά του ποιήματα.

Το βιβλίο όχι μόνο έγινε ανάρπαστο, αλλά απετέλεσε την καινούργια λεσβιακή βίβλο της εποχής. Αργότερα η απάτη του ξεσκεπάστηκε, αλλά η ρετσινιά έμεινε και η φήμη της Σαπφούς ως λεσβία και της ομοφυλοφιλίας σαν δεδομένο στην αρχαία Ελλάδα παρέμειναν. Το 1955 η πρώτη οργάνωση για λεσβίες στην Αμερική πήρε το όνομα "Κόρες της Μπιλίτης"। Μέχρι και σήμερα η Σαπφώ και ο πολιτισμός της αρχαίας Ελλάδας χρησιμοποιούνται σαν κάλυμμα, που δίνει κύρος και αξία στην προώθηση των εκάστοτε απάνθρωπων ή ποταπών σκοπών και συμφερόντων.
ΒΙΣΑΛΤΗΣ

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Σαπφώ-Η θεϊκή ποιήτρια που συκοφαντήθηκε"

Ακόμη 220 χιλιάδες νεοι πολίτες τουρκοκυπριοι

Ανατριχιαστικά στοιχεία για την υπηκοότητα Ακόμη 220 χιλιάδες πολίτες
Χτες έγινε πάλι συζήτηση στη βουλή για την υπηκοότητα…Ανακοινώθηκε πως αυτοί οι οποίοι είναι έτοιμοι να γίνουν πολίτες της Τ.Δ.Β.Κ. δεν είναι 185.000 όπως είχε πει ο πρωθυπουργός, αλλά 220.000.
Ο Αμπάς Σινάι δήλωσε : ¨Ο κύριος πρωθυπουργός δήλωσε πως ¨185.000 άτομα είναι έτοιμα να γίνουν πολίτες¨. Με βάση την έρευνα μου όμως αυτός ο αριθμός είναι 220.000¨.
Ο υπουργός εσωτερικών της ΤΔΒΚ Ιλκάι Καμίλ δεν διέψευσε αυτό το νούμερο αλλά είπε πως ¨Δεν αποδίδεται υπηκοότητα σε όποιον την αιτείται, αν δινόταν τότε ατό το νούμερο θα ήταν πολύ μεγαλύτερο¨.
Σχόλιο : Δηλαδή 185.οοο κατσαπλιάδες που κουβαλήθηκαν από την Τουρκία και μένουν σε σπίτια Ελληνοκυπρίων θα γίνουν και επίσημα ¨πολίτες της Κύπρου¨ ; Τι να συζητήσεις μετά για λύση του Κυπριακού….
http://tourkikanea.gr/2011/02/23/kktc-2/#more-3805

Πληθυσμός και πολιτική εποικισμούΣε μια προσπάθεια αλλοίωσης της πληθυσμιακής ισορροπίας της Β.Κύπρου, ο αρχές της "ΤΔΒΚ" εξακολουθούν να εμποδίζουν την επιστροφή των προσφύγων στα σπίτια τους.
 Επιπλέον οι Τουρκικές αρχές μετέφεραν την περίοδο 1975/1995 ικανό αριθμό Τούρκων υπηκόων (εκτιμώνται σε περίπου 36.000) από τις Ανατολικές επαρχίες της Τουρκίας και τους εγκατέστησαν στην κατεχόμενη Β. Κύπρο, σε σπίτια Ελληνοκυπρίων που προηγούμενα είχαν αναγκαστεί να τα εγκαταλείψουν σαν αποτέλεσμα της εισβολής.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Ακόμη 220 χιλιάδες νεοι πολίτες τουρκοκυπριοι"

ΠΕΡΙ ΠΑΤΡΙΔΟΣ

«What uncle Sam really wants …»
Είναι ο τίτλος από ένα μικρό βιβλιαράκι που πρωτοκυκλοφόρησε το 1986 και έκτοτε επανεκδίδεται συνεχώς. Το έγραψε ο Νόαμ Τσόμσκι (όταν ήταν στα φόρτε του) και δείχνει τον τρόπο που εφαρμόζεται η αμερικανική εξωτερική πολιτική. Βασικός άξονας ήταν και παραμένει η φιλοσοφία του Χένρι Κίσινγκερ, ίσως του μεγαλύτερου δολοπλόκου πολιτικού που πέρασε από τον πλανήτη μας.
Εάν θέλεις να διαλύσεις μια χώρα, υποστηρίζει ο Κίσινγκερ, εκτός από την φανερή πολιτική πίεσης που πρέπει να ακολουθεί ο Λευκός Οικος, οι αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες πρέπει να παρεισφρήσουν στα ενδότερα της χώρας. Στην αστυνομία, τους επαναστατικούς πυρήνες, τα πανεπιστήμια, τα εργατικά σωματεία, παντού. Θα πάρει χρόνια, έλεγε, αλλά αξίζει τον κόπο.
Και έφερε για παράδειγμα τον Αριστοτέλη Ωνάση. Για πολλά χρόνια προσπαθούσε η αμερικανική κυβέρνηση να συγκρατήσει «τον ατίθασο Έλληνα» και την οικονομική αυτοκρατορία που έχτιζε. Ματαίως. Τότε ο Κίσινγκερ πρότεινε να μεταβεί πράκτορας της CIA στη χώρα της Λατινικής Αμερικής όπου ναυπηγούσε τα πλοία του ο Ωνάσης και να πιάσει δουλειά ως εργάτης. Μέσα σε ένα χρόνο ο εν λόγω πράκτορας κατάφερε να «οργανώσει» τους εργαζομένους ώστε να κατεβούν σε απεργία διαρκείας η οποία έφερε τον Ωνάση στο χείλος της καταστροφής. Φαινομενικά ήταν μια απεργία υπέρ των δικαιωμάτων της φτωχής εργατιάς. Και οι ίδιοι αυτό πίστευαν. Έπρεπε να περάσουν 15 χρόνια για να μάθουμε πως δρομολογήθηκε εκείνη απεργία και ποιος ήταν ο ουσιαστικός στόχος της.
Πριν από μερικά χρόνια έπεσε στα χέρια μας και ένα non paper υπογεγραμμένο από τον Κίσινγκερ που συνιστούσε στο τότε υπουργείο εξωτερικών των ΗΠΑ πώς να διαχειριστούν τον «ανυπάκουο Ελληνικό λαό». Η συνταγή ήταν «να σπάσει το ηθικό του» το οποίο ο αμερικανοεβραίος έβρισκε «παράξενα υψηλό και ανθεκτικό». Έλεγε: «Η ιστορία, η οικογένεια και η θρησκεία είναι τα τρία στοιχεία που χαρακτηρίζουν τους Έλληνες. Για να πετύχει κάποιος την αποσταθεροποίηση της χώρας πρέπει να απορρυθμίσει αυτούς τους τρεις άξονες».

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΠΕΡΙ ΠΑΤΡΙΔΟΣ"

Υπατία η Αλεξανδρινή (364-415 μ.Χ.)

Με αφορμή την πρόσφατη κυκλοφορία της ταινίας Agora με θέμα εμπνευσμένο απο τη ζωη, το έργο και το θάνατο της Υπατίας έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον να μάθουμε (ή να θυμηθούμε!!) ποια ήταν αυτή η σπάνια γυναίκα και γιατί μπήκαν κάποιοι στον κόπο να κάνουν μια ταινία (με ιστορικές ανακρίβειες) για αυτήν 16 αιώνες μετά το θάνατό της

Υπατία η Αλεξανδρινή – Γεννήθηκε το 364 μ.Χ στην Αλεξάνδρεια. Κόρη του μαθηματικού και φιλόσοφου Θέωνα, σπούδασε στην Αθήνα στη σχολή του Πλούταρχου του Νεότερου κατ’ αρχήν και έλαβε υψηλότατη μόρφωση.
Παρήγαγε σπουδαιό έργο στα μαθηματικά και τη φιλοσοφία και γενικά, σύμφωνα με όλες τις πηγές, υπήρξε υπόδειγμα καλοσύνης, ηθικής, κάλλους και πνεύματος. Δολοφονήθηκε βίαια από χριστιανικό όχλο με την κατηγορία της μαγείας το 415 μ.Χ

Ας δούμε τη ζωή, τό έργο και το μαρτυρικό θάνατο της πλεον γνωστής γυναίκας μαθηματικού της αρχαιότητας. Η Υπατία γεννήθηκε στις 25 Νοεμβρίου του 364 μΧ στην Αλεξάνδρεια. Ήταν κόρη του μαθηματικού Θέωνα ο οποίος σε γραπτά του περιγράφει ότι ήθελε μέσω αυτής να δημιουργήσει «ένα τέλειο ανθρώπινο ον» .

Αφού λοιπόν τη δίδαξε ο ίδιος ότι μπορούσε σε θέματα ηθικής, φιλοσοφίας και μαθηματικών την έστειλε στις καλύτερες σχολές της εποχής (περίπου ότι κάνουν και οι σημερινοί γονείς που έχουν την ικανότητα δηλαδή να στείλουν τα παιδιά τους στα καλύτερα πανεπιστήμια σου κόσμου…). Συγκεκριμένα φοίτησε στη σχολή του Πλουτάρχου(το αντίστοιχο Harvard!) στην Αθήνα( η αντίστοιχη Αμερική!) αλλά και κοντά στον Πρόκλο, τον Ιεροκλή δηλαδή τους Νομπελίστες της εποχής.
Επέστρεψε στην Αλεξάνδρεια όπου και ανέλαβε μια Εδρα Φιλοσοφίας (ήταν λέει επίσημα διορισμένη να ερμηνεύει τα εργα του Πλάτωνα , του Αριστοτέλη κλπ), αλλά δίδασκε ακόμα μαθηματικά, μηχανική, αστρονομία!!
Μάλιστα δεχόταν στα μαθήματά της μαθητές όλων των θρησκειών, Χριστιανούς, Δωδεκαθεϊστές, Παγανιστές , Εβραίους (Μουσουλμάνους μη ψάχνετε, δεν υπήρχαν ακόμα).

Η σημαντικότερη προσφορά της στα μαθηματικά ήταν οι σχολιασμοί που έκανε στα -δυσνόητα για την εποχή- έργα των Διόφαντου και Απολλώνιου όπου και πρότεινε αρκετές νέες λύσεις σε υπάρχοντα προβλήματα κωνικών τομών και διοφαντικών εξισώσεων και άνοιξε νέους ορίζοντες στα έργα τους.
Επίσης συνεργάστηκε με τον πατέρα της στην αναθεώρηση και επανέκδοση των Στοιχείων του Ευκλείδη και στην έκδοση της Αλμαγέστης για λογαριασμό του Πτολεμαίου.

Εν τούτοις δεν περιορίστηκε μονάχα στα θεωρητικά μαθηματικά και την φιλοσοφία άλλα ιστορικές αναφορές επιβεβαιώνουν πως ασχολήθηκε και με τη μηχανική καθώς σε γράμματα της περιλαμβάνονται σχέδια ενός αστρολάβου, ενός οργάνου διύλισης και ενός οργάνου για τη μέτρηση της πυκνότητας υγρών.

Να σημειώσουμε πως –όπως οι σύγχρονοι καθηγητές πράττουν συχνά- τα κείμενα της είχαν αφετηρία τις παραδόσεις στους σπουδαστές της και αρχικά λειτουργούσαν ως «εγχειρίδια διδασκαλίας» ενώ δε μας διασώζεται κανένα έργο της σε πλήρη μορφή.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Υπατία η Αλεξανδρινή (364-415 μ.Χ.)"

Παναγιώτης Ποταγός...ένας άγνωστος Μάρκο Πόλο

Ο Παναγιώτης Ποταγός, γεννήθηκε στην Βυτίνα το 1838 και πέθανε στις 24 Φεβρουαρίου το 1903 στις Νυφές. Ιατρός από την Αρκαδία, είναι ο μοναδικός Έλληνας εξερευνητής των νεωτέρων χρόνων.

Βιογραφικό

Μεταξύ του 1868 και του 1883, ο Παναγιώτης Ποταγός πραγματοποίησε δύο μεγάλα εξερευνητικά ταξίδια στην Κεντρική Ασία (από το Ιράν ως τη Μογγολία) και ένα στην κεντρική Αφρική. Χωρίς καμιά υποστήριξη από τη χώρα του ή από οπουδήποτε αλλού, προσπάθησε να συναγωνιστεί τους διάσημους εξερευνητές των εθνικών Γεωγραφικών Εταιρειών της Ευρώπης.

Κατόρθωσε να δημοσιεύσει μόνο τον πρώτο τόμο των «Περιηγήσεων» του σε μία ελληνική (1883) και μία γαλλική έκδοση (1885). Το έργο του είναι μοναδικό, τόσο για την γεωγραφική του πλευρά όσο και για την εθνολογική του, που αφορά ιδιαίτερα τις ελληνιστικές επιβιώσεις στο Αφγανιστάν, αλλά παραμένει εντούτοις σχεδόν άγνωστο στην εποχή μας. Το χειρόγραφο του (κυρίως εθνολογικού περιεχομένου) δευτέρου τόμου των «Περιηγήσεων» δεν δημοσιεύτηκε ποτέ και δυστυχώς χάθηκε, καθώς το καταστρέψανε οι ίδιοι οι κληρονόμοι του Ποταγού.

Μεταξύ άλλων ανακάλυψε το μεγάλο ποταμό Μπόμου της Κεντροαφρικανικής Δημοκρατίας (1877) και σταμάτησε, με το κύρος του, τον εμφύλιο πόλεμο στο Αφγανιστάν (1875).

Τιμήθηκε από τη Γαλλική κυβέρνηση, τη Γεωγραφική Εταιρία της Γαλλίας και το βασιλιά του Βελγίου Λεοπόλδο το Β', πρόεδρο τότε της Παγκόσμιας Γεωγραφικής Εταιρίας, ο οποίος και έδωσε το όνομά «λεωφόρος Ποταγού» σε κεντρική αρτηρία της πόλης Ισίρο (Παουλίς) του Βελγικού Κογκό. Όταν του ζήτησε να υπογράψει στη χρυσή βίβλο των περιηγητών, εκείνος έγραψε μόνο δυο λέξεις: «Εις Ελλην».

http://www.iliatora.gr

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Παναγιώτης Ποταγός...ένας άγνωστος Μάρκο Πόλο"

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ – ΕΝΑ ΞΕΧΩΡΙΣΤΟ ΓΕΓΟΝΟΣ ...ΤΥΧΑΙΟ....

Αρχίζει η Επανάσταση από το Ιάσιο

1821.—ΜΑΧΟΥ ΥΠΕΡ ΠΙΣΤΕΩΣ ΚΑΙ ΠΑΤΡΙΔΟΣ.

Ο Αλέξανδρος Υψηλάντης απευθύνει από τό Ιάσιον ενθουσιώδη προκήρυξιν πρός τούς Έλληνας τής Μολδοβλαχίας προτρέπων αυτούς νά επαναστατήσουν κατά τού τουρκικού ζυγού.

ΜΑΧΟΥ ΥΠΕΡ ΠΙΣΤΕΩΣ ΚΑΙ ΠΑΤΡΙΔΟΣ

Η ΩΡΑ ήλθεν, ω Άνδρες Έλληνες. Προ πολλού οι λαοί τής Ευρώπης, πολεμούντες υπέρ των ιδίων δικαιωμάτων και ελευθερίας αυτών, μας επροσκάλουν εις μίμησιν. Αυτοί, καίτοι οπωσούν ελεύθεροι,

επροσπάθησαν όλαις δυνάμεσι να αυξήσωσι την ελευθερίαν, και δι’ αυτής πάσαν αυτών την ευδαιμονίαν. Οι αδελφοί μας και φίλοι είναι πανταχού έτοιμοι, οι Σέρβοι, οι Σουλιώται, και όλη η Ήπειρος, οπλοφορούντες μάς περιμένουσιν· ας ενωθώμεν λοιπόν με Ενθουσιασμόν! η Πατρίς μάς προσκαλεί!

Η Ευρώπη, προσηλώνουσα τους οφθαλμούς της εις ημάς, απορεί διά την ακινησίαν μας. Ας αντηχήσωσι λοιπόν όλα τα Όρη τής Ελλάδος από τον Ήχον τής πολεμικής μας Σάλπιγγος, και αι κοιλάδες από την τρομεράν κλαγγήν των Αρμάτων μας. Η Ευρώπη θέλει θαυμάση τας ανδραγαθίας μας, οι δε τύραννοι ημών τρέμοντες και ωχροί θέλουσι φύγει απ’ έμπροσθέν μας.

Οι φωτισμένοι λαοί τής Ευρώπης ενασχολούνται εις την αποκατάστασιν της ιδίας ευδαιμονίας· και πλήρεις ευγνωμοσύνης διά τας προς αυτούς των Προπατόρων μας ευεργεσίας, επιθυμούσι την ελευθερίαν της Ελλάδος. Ημείς, φαινόμενοι άξιοι της προπατορικής αρετής και του παρόντος αιώνος, είμεθα εύελπεις, να επιτύχωμεν την υπεράσπισιν αυτών και βοήθειαν· πολλοί εκ τούτων φιλελεύθεροι θέλουσιν έλθη, διά να συναγωνισθώσι με ημάς. Κινηθήτε, ω φίλοι, και θέλετε ιδή μίαν Κραταιάν δύναμιν να υπερασπισθή τα δίκαιά μας! Θέλετε ιδή και εξ αυτών των εχθρών μας πολλούς, οίτινες, παρακινούμενοι από την δικαίαν μας αιτίαν, να στρέψωσι τα νώτα προς τον εχθρόν και να ενωθώσι με ημάς· ας παρρησιασθώσι με ειλικρινές φρόνημα, η Πατρίς θέλει τους εγκολπωθή! Ποίος λοιπόν εμποδίζει τους ανδρικούς σας βραχίονας; ο άνανδρος εχθρός μας είναι ασθενής και αδύνατος. Οι στρατηγοί μας έμπειροι και όλοι οι ομογενείς γέμουσιν ενθουσιασμού!

Ενωθήτε λοιπόν, ω ανδρείοι και μεγαλόψυχοι Έλληνες! Ας σχηματισθώσι φάλαγκες εθνικαί, ας εμφανισθώσι πατριωτικές λεγεώνες, και θέλετε ιδή τους παλαιούς εκείνους κολοσσούς του δεσποτισμού να πέσωσιν εξ ιδίων, απέναντι των θριαμβευτικών μας Σημαιών! Εις την φωνήν της

Σάλπιγγός μας όλα τα παράλια του Ιονίου και Αιγαίου πελάγους θέλουσιν αντηχήσει· τα Ελληνικά πλοία, τα οποία εν καιρώ ειρήνης ήξεραν να εμπορεύωνται, και να πολεμώσι, θέλουσι σπείρει εις όλους τους λιμένας του τυράννου με το πυρ και την μάχαιραν, την φρίκην και τον θάνατον… Στρέψατε τους οφθαλμούς σας, ω Συμπατριώται, και ίδετε την ελεεινήν μας κατάστασιν! Ίδετε εδώ τους Ναούς καταπατημένους! Εκεί τα τέκνα μας αρπαζόμενα διά χρήσιν αναιδεστάτην της αναιδούς φιληδονίας των βαρβάρων τυράννων μας! Τους οίκους μας γεγυμνωμένους, τον αγρούς μας λεηλατισμένονς και ημάς αυτούς ελεεινά ανδράποδα!

Είναι καιρός να αποτινάξωμεν τον αφόρητον τούτον ζυγόν, να ελευθερώσωμεν την Πατρίδα, να κρημνίσωμεν από τα νέφη την ημισέληνον, να υψώσωμεν το σημείον, δι’ ου πάντοτε νικώμεν· λέγω τον Σταυρόν, και ούτω να εκδικήσωμεν την Πατρίδα, και την Ορθόδοξον ημών Πίστιν από την ασεβή των ασεβών καταφρόνησιν.

Μεταξύ ημών ευγενέστερος είναι, όστις ανδρειοτέρως υπερασπισθή τα δίκαια της Πατρίδος, και ωφελιμωτέρως την δουλεύσει. Το έθνος συναθροιζόμενον θέλει εκλέξει τους Δημογέροντάς του, και εις την ύψιστον ταύτην Βουλήν θέλουσιν υπείκει όλαι μας αι πράξεις… Ας καλέσωμεν λοιπόν εκ νέου, ω Ανδρείοι και μεγαλόψυχοι Έλληνες, την ελευθερίαν εις την κλασικήν γην της Ελλάδος! Ας συγκροτήσωμεν μάχην μεταξύ του Μαραθώνος και των Θερμοπυλών! Ας πολεμήσωμεν εις τους τάφους των Πατέρων μας, οι οποίοι, διά να μας αφήσωσιν ελευθέρους, επολέμησαν και απέθανον εκεί! Το αίμα των τυράννων είναι δεκτόν εις την σκιάν του Επαμεινώνδου Θηβαίου, και του Αθηναίου Θρασυβούλου, οίτινες κατετρόπωσαν τους τριάκοντα τυράννους, εις εκείνας του Αρμοδίου και Αριστογείτονος, οι οποίοι συνέτριψαν τον Πεισιστρατικόν ζυγόν, εις εκείνην του Τιμολέοντος, όστις απεκατέστησε την ελευθερίαν εις την Κόρινθον και τας Συρακούσας, μάλιστα εις εκείνας τον Μιλτιάδου και Θεμιστοκλέους, του Λεωνίδου και των τριακοσίων, οίτινες κατέκοψαν τοσάκις τους αναριθμήτους στρατούς των βαρβάρων Περσών, των οποίων τους βαρβαροτέρους και ανανδροτέρους απογόνους πρόκειται εις ημάς σήμερον, με πολλά μικρόν κόπον, να εξαφανίσωμεν εξ ολοκλήρου. Εις τα όπλα λοιπόν φίλοι· η Πατρίς Μάς Προσκαλεί!

ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΥΨΗΛΑΝΤΗΣ

Την 24ην Φεβρουαρίου 1821

Εις το γενικόν στρατόπεδον του Ιασίου

Βασική πηγή: www.e-istoria.com

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ – ΕΝΑ ΞΕΧΩΡΙΣΤΟ ΓΕΓΟΝΟΣ ...ΤΥΧΑΙΟ...."

Τα μαθηματικά του Παρθενώνα

Πηγή: http://www.nea-acropoli.gr

Όσον αφορά τον Ιερό Βράχο της Ακρόπολης, το έτος 447 π.Χ. ο Ικτίνος και ο Καλλικράτης, με τη γενική επίβλεψη του Φειδία και του Περικλή, έκτισαν το νέο ναό της Αθηνάς Παρθένου, τον Παρθενώνα. Ο ρυθμός ήταν καθαρά Δωρικός, με ορθογώνιο σχήμα. Σύμφωνα με τις περισσότερες αναφορές, ο Ικτίνος έκανε τα σχέδια της Ακρόπολης και ο Καλλικράτης είχε την επίβλεψη των έργων. Ο ναός χτίστηκε πάνω στα θεμέλια του προηγούμενου που είχε κτιστεί επί Πεισιστράτου και τον είχαν καταστρέψει οι Πέρσες. Εννέα χρόνια χρειάστηκαν για την ανέγερση του ναού.

Όλα όσα έχουν ανακαλυφθεί για τον ναό αυτό, ίσως όμως και άλλα κρυμμένα από το πέπλο του χρόνου, μαρτυρούν ότι οι δημιουργοί του Παρθενώνα κατείχαν ξεχασμένες γνώσεις που τις εφάρμοσαν στην κατασκευή του. Ο Ικτίνος και ο Καλλικράτης κατασκεύασαν το ναό με ασύλληπτες λεπτομέρειες και με αυτό τον τρόπο τον μετέτρεψαν σε έναν οργανισμό παλλόμενο από εσωτερική ζωή.

Συγκεκριμένα, σε κάθε μέρος του ναού επικρατούσε ένα σύστημα αναλογίας σύμφωνα με τον κανόνα του Πολυγνώτου και όλες οι διαστάσεις είχαν μια δεδομένη σχέση με τη διάμετρο του κίονα. Κάθε κίονας είχε ελάχιστα μεγαλύτερη διάμετρο από τη βάση μέχρι τη μέση, λέπταινε προς την κορυφή και έκλινε προς το κέντρο της κιονοστοιχίας στην οποία ανήκε. Έτσι οι κίονες του Παρθενώνα δεν είναι κάθετοι, αλλά αν προεκταθούν νοητά προς τα επάνω, συναντιούνται στα 1852 μέτρα, σχηματίζοντας μια νοητή πυραμίδα, η κορυφή της οποίας βρίσκεται ακριβώς πάνω από το σημείο που ήταν τοποθετημένο το κεφάλι του αγάλματος της Αθηνάς. Κατά περίεργο επίσης τρόπο, ο όγκος της πυραμίδας αυτής είναι ο μισός της μεγάλης πυραμίδας της Αιγύπτου, 45.000.000 ελληνικά κυβικά πόδια.

Για να πετύχουν οι αρχιτέκτονες τις καμπυλώσεις αυτές, δεν μπορούσε κανένας λίθος του ναού να έχει κανονικό ορθογώνιο σχήμα. Αντιθέτως, σχεδόν κάθε λίθος έχει εντελώς δικό του σχήμα και μοναδική θέση μέσα στο σύνολο, γιατί οι καμπυλώσεις και οι κλίσεις δημιουργούσαν διαφορετικές γωνίες και επιφάνειες σε κάθε σημείο του κτιρίου. Για να επιτευχθεί λοιπόν μία τέτοια κατασκευή ήταν απαραίτητος ο τέλειος υπολογισμός του κάθε μέλους, αλλά και η μαθηματικά ακριβέστατη εκτέλεση.

Επίσης, οι γωνιακοί κίονες είχαν ελάχιστα μεγαλύτερη διάμετρο από τους άλλους. Οι μετόπες έδιδαν την εντύπωση του τετραγώνου, κι όμως είχαν κάποιες καμπύλες που εξουδετέρωναν τις οπτικές απάτες, γιατί διαφορετικά δεν θα υπήρχε η οπτική αρμονία. Αυτές οι προσαρμογές απαιτούσαν πολύ υψηλές γνώσεις μαθηματικών και οπτικής, σε μια τέλεια ένωση με την Τέχνη.

Επίσης, στο σχέδιο του Παρθενώνα δεν υπάρχει καμία ευθεία γραμμή. Παντού συναντάμε απαλές καμπύλες. Επίσης στην πρόσθια (μπροστινή) όψη ισχύει: πλάτος = Φ x ύψος (όπου Φ είναι ο αριθμός της χρυσής τομής), ενώ στις αναλογίες του ναού συναντάμε και τη σχέση α/2α+1. Το οπτικό αποτέλεσμα είναι εκτός από αρμονικό πολλές φορές και απροσδόκητο, μιας και ο Παρθενώνας καταφέρνει να δείχνει εντυπωσιακά μεγαλύτερος από το πραγματικό του μέγεθος, χωρίς όμως να βαραίνει το χώρο.

Αξιοσημείωτο είναι ότι υπάρχουν πλήθος ενδείξεων μη συμπαγούς θεμελίωσης του ναού σε βάθος 11 μέτρων με σημαντικό ίσως υπόγειο τμήμα ή και θάλαμο.

Επίσης, ο Παρθενώνας είναι χτισμένος με έναν ιδιαίτερο, αντισεισμικό τρόπο, με τα τμήματά του να είναι ενωμένα με λιωμένο μολύβι στις κατάλληλες διαμορφωμένες ενώσεις των μαρμάρων του. Ειδικότερα για τον Παρθενώνα ο Ν. Τογαρίδης αναφέρει: «η αρθρωτή – σπονδυλική κατασκευή των κιόνων και η τέλεια κατεργασία των σπονδύλων με διάφορο σχήμα / συχνότητα συντελεί στην αρίστη σεισμική συμπεριφορά του Παρθενώνα».

Όσον αφορά την τοποθεσία που είναι χτισμένος ο ναός σε σχέση με κάποια άλλα κτίσματα της αρχαίας Αθήνας, το κέντρο του Παρθενώνα (η τομή των διαγωνίων του) απέχει εξίσου από το κέντρο του Ηφαιστείου, από το κέντρο του βήματος των ρητόρων της Πνύκας, από το κέντρο της βάσεως του μνημείου του Φιλοπάππου και από το κέντρο του σηκού του Ναού του Ολυμπίου Διός. Όλα τα παραπάνω με μέγιστη προσέγγιση.

Επίσης, δεν μπορούμε να παραβλέψουμε ότι η κατασκευή αλλά και η θέση που είναι χτισμένος ο Παρθενώνας φανερώνουν μια ιδιαίτερη γεωδαιτική αρμονία (γεωδαιτική είναι η σχέση των μέτρων του ναού με τα μέτρα της γης).

Αν εξετάσουμε μερικά ακόμα στοιχεία θα διαπιστώσουμε ότι ο ναός του Παρθενώνα, σύμφωνα με τον Ν. Λίτσα, είναι δομημένος σε τέτοια θέση και με τέτοιο τρόπο, ώστε να αντλεί το μέγιστο της συμπαντικής ενέργειας και να τη διαχέει αποκλειστικά στο εγγύς περιβάλλον του. Είναι οικοδομημένος στον ιερό βράχο της Ακρόπολης, από όπου περνά πλήθος διασταυρώσεων γραμμών L. Εξαιτίας τους ο βράχος έχει πολύ έντονο ηλεκτρομαγνητικό πεδίο.

Λέγεται επίσης ότι ο Παρθενώνας λειτουργεί σαν σημείο εκπομπής των ενεργειών αυτών στο χώρο. Λόγω του πυραμιδοειδούς του όμως σχήματος οι ενέργειες αυτές εκπέμπονται αρκετά ψηλότερα από το έδαφος. Κάποιοι μελετητές υποστηρίζουν ότι η κατασκευή έχει και ενδιαφέρουσες ηλεκτρικές ιδιότητες, σαν να είναι τεράστιος πυκνωτής αλλά και κεραία. Αυτό θα εξηγούσε τις παράξενες αποκλίσεις στα όργανα μετρήσεων γύρω από τον Παρθενώνα (τα ίδια αναφέρονται και για τη Μεγάλη Πυραμίδα στην Αίγυπτο).

Όσον αφορά τη γεωδαιτική κατασκευή του ναού, η διάσταση του κοντού στυλοβάτη του Παρθενώνα είναι ίση με ένα δευτερόλεπτο (1΄΄) ενός τόξου γεωγραφικού πλάτους της Γης. Αυτό δηλώνει ότι τα μέτρα του Παρθενώνα δεν είναι τυχαία, αλλά οι κατασκευαστές του γνώριζαν τις διαστάσεις τη Γης και φυσικά το σφαιρικό της σχήμα. Επιπλέον, οι αρχαίοι Έλληνες φαίνεται ότι χρησιμοποίησαν σαν μονάδα μέτρησης για το χτίσιμο του Παρθενώνα όχι το σημερινό «μέτρο» αλλά το «πόδι» (1 πόδι = 0,3188 μέτρα) (το ίδιο λέγεται και για τις αιγυπτιακές πυραμίδες). Η πλατφόρμα πάνω στην οποία στέκονται οι κολώνες του ναού έχουν μια ελαφριά καμπύλη και στις τέσσερις γωνίες, σαν να ήταν ένα μικρό κομμάτι μιας γιγαντιαίας σφαίρας, της σφαίρας της γης.

Ο Ερατοσθένης, που έζησε στην Αλεξάνδρεια μεταξύ 276 και 196 π.Χ., αναφέρεται ως ο πρώτος άνθρωπος που υπολόγισε με μεγάλη προσέγγιση την ακτίνα της Γης. Από τα παραπάνω όμως φαίνεται ότι και οι κατασκευαστές του Παρθενώνα γνώριζαν τις διαστάσεις τη Γης, πολύ πριν τον Ερατοσθένη.

Επίσης, όπως είναι γνωστό σήμερα, το μήκος της μίας πλευράς της βάσης της Μεγάλης Πυραμίδας είναι ίσο με το 1/8 του λεπτού της μοίρας της επιφάνειας της γης. Αυτό φανερώνει ότι οι Αιγύπτιοι γνώριζαν (τουλάχιστον 2.000 χρόνια πριν την κατασκευή του Παρθενώνα) ότι η γη ήταν σφαιρική.

Πολλοί αρχαίοι πίστευαν ότι η γνώση των Αρχαίων Ελλήνων γύρω από τα μαθηματικά προερχόταν από τη γνώση των Αιγυπτίων στον τομέα αυτό. Συγκεκριμένα ο Αριστοτέλης στα «Μεταφυσικά» του αναφέρει: «Έτσι η επιστήμη των μαθηματικών προήλθε από την γειτονική Αίγυπτο, επειδή εκεί η τάξη των ιερέων είχε αυτή την ασχολία». Τι άλλο μπορεί να δηλώνει εδώ ο Αριστοτέλης εκτός από το ότι οι ιερείς της Αιγύπτου κατείχαν την επιστήμη των μαθηματικών, η οποία σύμφωνα με την Ε.Π. Μπλαβάτσκυ διδασκόταν μαζί με την αστρονομία στις Σχολές Μυστηρίων;

Από πού μπορεί να έλαβαν ο Ικτίνος και ο Καλλικράτης αυτές τις ιδιαίτερες γνώσεις μαθηματικών, αστρονομίας και της σφαιρικότητας της γης εκτός από το θεσμό των Μυστηρίων, στον οποίο πρέπει να είχαν μαθητεύσει; Για ποιο λόγο άλλωστε ανέθεσαν στον Ικτίνο την κατασκευή του Τελεστηρίου της Ελευσίνας, στο οποίο οι μύστες τελούσαν τα Ελευσίνια Μυστήρια;

O Παρθενώνας ως τμήμα του ευρύτερου μνημειακού συμπλέγματος έχει συμπεριληφθεί στον κατάλογο των μνημείων της παγκόσμιας πολιτισμικής κληρονομιάς από τις 11 Σεπτεμβρίου 1987. Ωστόσο, δεν είναι η τυπική πρόσθεση σε έναν κατάλογο εκείνη που κάνει τον Παρθενώνα τμήμα της πολιτισμικής κληρονομιάς. Ως υλικό εγχείρημα είναι η πλέον αξιόπιστη μαρτυρία ενός προηγμένου τεχνολογικά και αισθητικά πολιτισμού, που λίγο-πολύ έχει επηρεάσει σημαντικά την ανάπτυξη του σύγχρονου -"δυτικού", όπως αποκαλείται κόσμου.

http://users.forthnet.gr

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Τα μαθηματικά του Παρθενώνα"

Παραγωγή φθηνής ενέργειας με την περιστροφή νερού

Μια μέθοδο παραγωγής φθηνής ενέργειας ανακάλυψε ένας Έλληνας ομογενής από την Αυστραλία. Ο λόγος για τον Παύλο Κουρή, ο οποίος σκέφτηκε ότι θα μπορούσε με την δίνη που δημιουργεί η περιστροφή του νερού από την έλξη της γης, με μια κατάλληλη τουρμπίνα, περιστρεφόμενη σε μια γεννήτρια ηλεκτρισμού, να παράγει ηλεκτρισμό.
Όπως δήλωσε, ελπίζει ότι σύντομα η εφεύρεσή του, για οικονομική και φιλική προς το περιβάλλον ενέργεια, θα γίνει πραγματικότητα.

Ήδη, η πατέντα της εφεύρεσής του έχει κατοχυρωθεί σε δέκα χώρες - ανάμεσά τους ΗΠΑ, Καναδά, Μεξικό, Αυστραλία, Νέα Ζηλανδία και πολλές ευρωπαϊκές - και φέτος θα κατοχυρωθεί σε άλλες οκτώ.

Την ιδέα για την παραγωγή ενέργειας μέσω της περιστροφής νερού, την κρατούσε μυστική επί 20 χρόνια. Τη μελετούσε με ειδικούς μηχανολόγους και τελικά το 1996 τού ετοίμασαν σχέδια για μια τουρμπίνα, που ονόμασε "KCT" (The Kouris Turbine Generator).

Η επόμενη κίνησή του ήταν να υποβάλει στις αρχές των ΗΠΑ αίτηση για την κατοχύρωση της πατέντας, αρχικά, και παραδόξως πήρε την ευρεσιτεχνία πολύ γρήγορα. Το ίδιο έγινε και στις υπόλοιπες χώρες.

Ακολούθως, άρχισε η πειραματική λειτουργία σε διάφορες περιοχές. Τα πειράματα στέφθηκαν από επιτυχία, με αποτέλεσμα τουλάχιστον ένας υποψήφιος βουλευτής της Βικτώριας να δηλώσει πως αν εκλεγεί, θα επιδιώξει με κάθε δυνατό τρόπο την εφαρμογή της εφεύρεσης στην πολιτεία. Πρόκειται για τον Λου Σίγμαντ, υποψήφιο στην έδρα του Μόργουελ.

πηγή : [link]
http://www.psaxtiria.com

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Παραγωγή φθηνής ενέργειας με την περιστροφή νερού"

ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΝΙΣΤΟΡΗΤΟΥΣ...

Δείτε παρακάτω χαρτονόμισμα κοπής 1939 του Αφγανιστάν. Μην παραλείψετε να δώσετε βάση και στους Ελληνικότατους Μαιάνδρους στο πάνω μέρος.

Πιο κάτω σε μεγέθυνση το δεξιό μέρος του πάνω χαρτονομίσματος

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΣΤΟ ΚΕΝΤΡΟ ΤΗΣ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΕΙΚΟΝΑΣ ΣΤΟ ΧΑΡΤΟΝΟΜΙΣΜΑ ΤΟΥ ΑΦΓΑΝΙΣΤΑΝ......... "ΒΑΣΙΛΕΩΣ ΜΕΓΑΛΟΥ ΕΥΚΡΑΤΙΔΟΥ"!!!!!!

ΠΡΟΣΕΞΤΕ ΚΑΙ ΤΗΝ ΜΕΓΑΛΟΠΡΕΠΗ ΑΨΙΔΑ, ΑΠΟΜΕΙΝΑΡΙ ΤΩΝ ΕΝΔΟΞΩΝ ΕΠΟΧΩΝ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ, ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΚΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗ ΕΚΣΤΡΑΤΕΙΑ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ.

ΕΑΝ Ο ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΕΛΛΗΝΑΣ ΔΕΝ ΘΑ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΟΥΣΕ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ, ΤΗΣ ΟΠΟΙΑΣ ΚΑΤΑΛΟΙΠΑ ΣΥΝΑΝΤΟΥΜΕ ΣΗΜΕΡΑ ΣΕ ΟΛΗ ΤΗΝ ΑΝΑΤΟΛΗ.

ΟΥΔΕΙΣ ΚΑΤΑΚΤΗΤΗΣ, ΜΕΓΑΛΟΣ ΒΑΣΙΛΕΑΣ, ΣΤΡΑΤΗΛΑΤΗΣ, ΚΑΤΑΚΤΑ ΑΛΛΕΣ ΧΩΡΕΣ ΓΙΑ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟ ... ΤΡΙΤΩΝ. ΤΙΣ ΚΑΤΑΚΤΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟΝ ΤΟΥ ΚΑΙ "ΕΠΙΒΑΛΛΕΙ" ΤΗΝ ΓΛΩΣΣΑ ΤΟΥ ΚΑΙ ΤΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ ΤΟΥ.

ΟΤΑΝ ΔΕ ΟΙ "ΚΑΤΑΚΤΗΜΕΝΟΙ" ΤΟ ΑΠΟΔΕΧΟΝΤΑΙ, ΚΑΙ ΥΠΕΡΗΦΑΝΕΥΟΝΤΑΙ ΓΙ' ΑΥΤΟ, ΤΟΤΕ ΑΥΤΟ ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΑΔΙΑΣΕΙΣΤΟ ΤΕΚΜΗΡΙΟ ΟΤΙ ΤΟΝ ΕΔΕΧΘΗΣΑΝ ΩΣ ΕΚΠΟΛΙΤΙΣΤΗ!!

ΑΥΤΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΑΝΙΣΤΟΡΗΤΟΥΣ, ΤΟΥΣ ΑΘΛΙΟΥΣ ΠΑΡΑΧΑΡΑΚΤΕΣ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΥΠΟΣΤΗΡΙΚΤΕΣ ΤΟΥΣ......

http://kima-aroma.blogspot.com

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΝΙΣΤΟΡΗΤΟΥΣ..."

Ο Αδης ή Πλούτων σώζετε ως Α(ι)δονεύς ακόμα και σήμερα.!!!

Μας έχουν μάθει ότι η μυθολογία μας είναι παραμύθια, δεν μπορεί να μιλά για αληθινά γεγονότα κρυμμένα στην αχλή του χρόνου. Όμως τα γεγονότα έρχονται πολλές φορές να διαψεύσουν οσους θέλουν να θεωρούμε μύθους χωρίς ειρμό και χωρίς ουσία .

Ομοια λοιπόν ψάχνοντας βρίσκεις ότι ακόμα και τα σημερινά ονόματα πόλεων και τόπων κρύβουν αλήθειες και λατρείες, και δεν υπάρχουν μονο στην φαντασία των αρχαίων συγγραφέων αλλά στην ουσια είναι σημεία δηλαδή σημάδια, για να γνωρίσουμε ακόμα και σήμερα το παρελθόν με τη βοήθεια των ιστοριών που υπάρχουν κρυμμένες μέσα στα αρχαία κείμενα και την σοφία των προγόνων μας.

Είναι πόλη της Σικελίας κοντά στην σημερινή ευρύτερη περιοχή της ΕΝΝΑ.

Εντός λοιπόν στην Εννα- στο κέντρο της Σικελίας υπάρχει η πόλη Aidone – Ονομα που προέρχετε από το αρχαίο ελληνικό ΑΙΔΩΝΕΥΣ όνομα του Αδη-Πλούτωνα. Δίπλα της η αρχαία πόλη Μοργατινη ή Μοεργατίνος

Κατά τους σημερινούς Σικελούς ακόμα και σήμερα θεωρούν ότι η Δήμητρα είναι η Θεά προστάτιδα της Σικελίας. Το όνομα της είναι σύνθετο από το Δα-μήτερ, προέρχεται από την Αιολική διάλεκτο (από την οποία θα δημιουργηθεί χιλιάδες χρόνια αργότερα η Λατινική γλώσσα) και σημαίνει «Μητερα Γη». Το Δα=Γή. Γι αυτό και πιστεύουνε ότι ο Ναός στην Εγεστα, ήταν εν τέλει ναός της Θεάς Δήμητρας. Ομως οχι μονο εκει.

. Όπως αναφέρουν τα Ομηρικά έπη, ο Ησιοδος και ο Διοδωρος ο Σικελιωτης, η κόρη της Θεάς Δήμητρας, η Περσεφόνη έπαιζε στην περιοχή της πόλης Εννα ( κέντρο της Σικελίας) παρέα με τις Νύμφες. Ξαφνικά είδε έναν πανέμορφο νάρκισσο και θέλησε να τον κόψει. Ήταν όμως η παγίδα που της είχε στήσει ο θεός Πλουτών. Εμφανίστηκε και την άρπαξε. Έκτοτε στο μέρος της αρπαγής εμφανίστηκε μια πηγή που ονομάστηκε «Κυανή». Η Δήμητρα περίμενε 9 μέρες να εμφανιστεί η Περσεφόνη και κατόπιν άρχισε να την αναζητεί. Και ψάχνοντας, έφτασε την Ελευσίνα… όπου και εγκαθίδρυσε τα περίφημα Ελευσίνια Μυστήρια

Η αρχαια ελληνική πόλη Μοργατίνη ή Μόργος και ως σημερα Morgantina είναι μια απόδειξη της ονομασίας εκ του Μοργου εκ του Ὠμοργές>: Σκληρόν· καὶ <ὠμοργὸς>, σκληρὸς, Χαλεπός αλλα και Μόρος - Εφιάλτης πχ βλέπε Αμοργος <ἀμοργός>· νῆσος μία τῶν Κυκλάδων, ἔχουσα πόλεις τρεῖς Ἀρκεσίνην Μινώην † Ὑγιάλην.

- Κατα μια περίεργή σύμπτωση και η Σικελια θεωρεί ιερο αριθμό το 3 και το Τρισκέλιον είναι το σύμβολο της σημαίας της, στο μέσον το κεφάλι της Θεάς -ισως μαζί και το γοργόνειον της Αθηνάς περιτρυγυρισμένο με στάχυα !!!

Στη περιοχή λοιπόν του ΑΙΔΟΝΕΥΣ –AIDONE και της ευρύτερης ΕΝΝΑΣ βρέθηκε πόλη – με την ακροπολη, αγορά, ιερό, από την εποχή ακόμα του Χαλκού. Αρχαία τειχη αλλα και αρχαίος ιερός χώρος με ναο. Ο ιερός χώρος αποτελείται από μικρούς ναούς και ναΐσκο αρχαϊκό, με μεγάλο μήκος ναού περίπου 32 μέτρα που χρονολογούνται από τον έκτο αιώνα π.Χ., ενώ στους πρόποδες του λόφου της Ακρόπολης είναι η κατοικημένη περιοχή.

Η πιο ενδιαφέρουσα περιοχή της Morgantina είναι σίγουρα η αρχαία "Αγορά, σε δύο επίπεδα (κάτω προορίζεται για ιερές τελετουργίες, το επάνω χρησιμοποιείται για εμπορικές και δημόσιες) που συνδέονται με μια μεγάλη σκάλα.
Αυτό είναι πολύ ιδιαίτερο γιατί έχει τρεις πλευρές που είναι τόσο χαμηλά μια περιοχή πιθανώς χρησιμοποιούνται για τις συνεδριάσεις της πόλης, όπως ένα Εκκλησιαστήριο, που μπορει να το χρησιμοποιούσαν για την εποχή της λατρείας, λόγω της γειτνίασής του με το ιερό των χθόνιων θεοτήτων, της Δήμητρας και της Κόρης. Εκει υπήρχε κι ένα αναμφίβολα ελληνικό θέατρο.
Το ημικυκλικο αμφιθέατρο του αποτελείται από 15 βήματα και χωρίζεται σε έξι τομείς, είναι πιθανό ότι τα βήματα πέτρινα με ξύλινες κατασκευές συνέχισε να αυξάνει τη χωρητικότητα του θεάτρου (5000 θέσεων περίπου).
Το Ιερό των Χθόνιων Θεών έχει τραπεζοειδές σχήμα και στεγάζεται στο κτίριο αυτό έχουν βρεθεί αναθηματικών προτομές πολύχρωμη παράσταση της Δήμητρας. Δίπλα στο ελληνικό θέατρο, πιο ανατολικά, είναι η δημόσια σιταποθήκη, που χρονολογούνται από τον τρίτο αιώνα π.Χ.., έχει ορθογώνια κάτοψη
Τα ερείπια των δύο κλιβάνων στο κτίριο είναι στοιχεία για την ύπαρξη των εργοστασίων στην πόλη και την δημιουργία κεραμικών

Τα ευρήματα της περιοχής της ΕΝΝΑΣ φυλάσσονται στο μικρό μουσείο του ΑΙDONE /ΑΔH-ΠΛΟΥΤΩΝΑ

Πριν από μερικούς μήνες μάλιστα τα ευρήματα επέστρεψαν στο ΜΟΥΣΕΙΟ καθώς ειχαν αφαιρεθεί και τα ειχαν υπο την κατοχή τους οι εμποροι και αμερικάνοι εκατομμυριουχοι τα παρακάτω τους ευρήματα

Ασημένιο έμβλημα γυναικείας θεότητας με διπλή ουρά που με τα χέρια της κρατα /προστατεύει περιστέρι στο κεφάλι της.

. "Ιερή στους θεούς», στην πραγματικότητα, η επιγραφή σε ένα από τα ευρήματα: το μικρό βωμό (bomìskos), όπου οι αρχαίοι Έλληνες χρησιμοποιούσαν για να κάψουνε άρωμα κατά την περιόδο της προσευχής.

Ο χωρος του μουσείου εγιναν προσπάθειες να διπλασιασθεί καθώς περίμεναν την άφιξη του αγάλματος της Αφροδίτης.


Το Μουσείο Aidone είναι ένα πρώην μοναστήρι του Καπουτσίνων μοναχών ήδη γεμάτη από πολύτιμα στοιχεία για τη λατρεία της «Μεγάλης Μητέρας», η θεά Δήμητρα – σεβαστό προσκυνήμα σε αυτές τις κοιλάδες της EΝΝΑ - η οποία, με την άφιξη του acrolith (2009) των δύο θεοτήτων της ΔΗΜΗΤΡΑΣ και της ΚΟΡΗΣ, καθώς και της Ασημένιας Θεάς –Σειρήνας, όπως και μιας σειράς ασημένιων εκθεμάτων (2010) και την περίφημη Αφροδίτη της Morgantina, αναμένεται την άνοιξη του 2011. Όλα ειχαν κλαπεί κατά την δεκαετία του 1970 και στόλιζαν μέχρι σήμερα μουσεία στην Αμερική.
Με την επιστροφή τους το Μουσειο του Αidone θα μοιάζει όλο και περισσότερο σαν ένα σεντούκι γεμάτο θησαυρούς για τους λάτρεις της αρχαίας τέχνης.

H Δημητρα και η Κορη και η Αφροδίτη στην ΕΝΝΑ της Σικελίας/Σικανίας, όταν το αρχαίο όνομα της είναι Θρινακία, σημαίνει τὴν Σικελίαν, παρὰ τὸ ἐκ τριῶν
σύγκεισθαι ἄκρων, λέγεται δὲ Θρινακία τρινακρία τις οὖσα
http://ellinikiglossa-lexarithmoi.blogspot.com/

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Ο Αδης ή Πλούτων σώζετε ως Α(ι)δονεύς ακόμα και σήμερα.!!!"