Τό γενεαλογικό δέντρο τού Θεόδωρου Κολοκοτρώνη

Όσον αφορά το γενεαλογικό του δέντρο, μας δίνει πληροφορίες ο ίδιος ο Θ. Κολοκοτρώνης στην αυτοβιογραφία του. Όπως μας αναφέρει ο ίδιος γεννήθηκε στις 3 Απριλίου του 1770 τη Δευτέρα της Λαμπρής. Γεννήθηκε κάτω από ένα δέντρο στην παλιά Μεσσηνία, στο βουνό Ραμαβούνι.
Πατέρας του ήταν ο Κωσταντής Κολοκοτρώνης, αρχηγός των αρματολών στην Κόρινθο και
μητέρα του η θυγατέρα του καπετάν Κωστάκη από την Αλωνίσταινα, η Ζαμπία ή Ζαμπέτα. Ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης ήταν ο πρωτότοκος και υστερότοκος ο Γιάννης. Ενδιάμεσοι ο Χρήστος και ο Νικόλαος.

Η οικογένεια του ήταν κατατρεγμένη, επειδή ο πατέρας ήταν αφοσιωμένος στα κλεφταρματολικά και ήταν αναγκασμένοι να μετακινούνται και να κρύβονται.

Η γέννηση του Κολοκοτρώνη έγινε στην περιοχή του Λεονταρίου, στα όρια τριών περιοχών: της Μεγάπολης, της Μεσσηνίας και της Λακωνίας, επειδή η περιοχή εκείνη ήταν ένα από τα κρησφύγετα της οικογένειας. Εκεί βρισκόταν το χωριό Ρουπάκι, το οποίο είχε ερημωθεί στα μέσα του 16^ου αιώνα. Και από αυτό το χωριό θα πρέπει να καταγόταν ο Τζεργίνης, ο γενάρχης των Κολοκοτρωναίων.

Ο γιος του Τζεργίνη ήταν ο Δημητράκης Τζεργίνης, ο οποίος άφησε πίσω του δύο γιους, το Χρόνη και τον Λάμπρο. Κατά τα λεγόμενα του Κολοκοτρώνη, ο Χρόνης είναι ο προπάππος του. Στη συνέχεια ο Δήμος αλλάζει το όνομά του σε Μπότσικας, που σημαίνει μαυριδερός. Μετά αναφέρεται ο γιός του ο Ιωάννης, που ήταν γεροδεμένος άντρας με γλουτούς γεμάτους. Ένας αλβανός, μόλις τον είδε, είπε: “Βρε, τι μπιθεκούρας είναι αυτός!”.

Το νόημα αυτής της λέξης αποδίδει η ελληνική λέξη “Κολοκοτρώνης”. Έτσι, επικράτησε το όνομα Ιωάννης Κολοκοτρώνης, που όμως είχε σκληρή τύχη.

Ο Θεόδωρος στην αφήγησή του παρατηρεί ότι οι Κολοκοτρωναίοι δεν είχαν φυσικό θάνατο.

Ο Ιωάννης Κολοκοτρώνης άφησε πέντε παιδιά: τον Αναγνώστη, τον Κωσταντή, τον Βασίλη, τον Αποστόλη και το Γιώργη. Απ’ αυτούς μόνο ο πατέρας του Θεόδωρου, ο Κωσταντής, επιβίωσε. Ο Κωσταντής αναδείχτηκε ο επίσημος διάδοχος του πατέρα του και άξιος πολεμιστής στην Κορινθία. Ο ίδιος ο Θ. Κολοκοτρώνης τον περιγράφει περήφανος για την ανδρειοσύνη του: “μονοκόκαλος, δυνατός, ογλήγορος, μ’ ένα καθάριο άτι δεν τον έπιανες, 33 χρονών, μέτριος μαυρομάτης, λιγνός”. Ο Κωσταντής υπήρξε ο κυριότερος συντελεστής της εξόντωσης των Αλβανών, που λυμαίνονταν την Πελοπόννησο, μετά την αποτυχία της εξέγερσης του 1770.

Ο Κολοκοτρώνης ήταν δέκα ετών, όταν έχασε τον πατέρα του και τον μεγάλωσε ο θείος του Αναγνώστης μαζί με την καπετάνισσα μητέρα του Ζαμπία. Θα μεγαλώσει και θ’ ανδρωθεί με το όπλο στο χέρι, κλέφτης και αρματολός, επικεφαλής δικής του ομάδας παλικαριών. Θα τον κατατρέχουν τούρκοι και κοτζαμπάσηδες.

Σε ηλικία 20 ετών παντρεύεται με την Αικατερίνη Καρούζου με την οποία απέκτησε τρεις γιους: τον Πάνο, που θα σκοτωθεί στον εμφύλιο πόλεμο του 1825, τον Ιωάννη – Γενναίο και τον Κωνσταντίνο – Κολίνο και τρεις θυγατέρες, τις οποίες και καλοπάντρεψε.

Το 1806 αναγκάζεται να εγκατασταθεί την Ζάκυνθο, όπου για 15 χρόνια θα αγωνίζεται να μεγαλώσει το παιδιά του, αλλά εκεί θα θάψει τη σύζυγό του.

Στη Ζάκυνθο ανέλαβε και πολεμική δράση με στόχο την απελευθέρωση της πατρίδας του. Επίσης, κατατάχτηκε στον αγγλικό στρατό, όπου έφτασε στον βαθμό του ταγματάρχη. Εκεί τον βρήκαν οι Φιλικοί και τον μύησαν στη Φιλική Εταιρεία στις 1 Δεκεμβρίου 1818. Όταν ξέσπασε η Επανάσταση ήταν 50 ετών, εμπειροπόλεμος και καταρτισμένος στρατιωτικά. Η καθοδήγησή του ήταν σημαντική και καταλυτική για να καταγάγει ο επαναστατημένος ελληνισμός θριάμβους στην Τριπολιτσά, στα Δερβενάκια και στον αγώνα κατά του Ιμπραήμ. Θα φυλακιστεί από την κυβέρνηση Κουντουριώτη, θα δικαστεί και θα καταδικαστεί σε θάνατο από την Αντιβασιλεία. Και θα τερματίσει τον επίγειο βίο του το 1843, τιμημένος και δαφνοστεφανωμένος.