Η ΠΛΗΡΗΣ ΚΑΤΑΓΡΑΦΗ ΚΑΙ ΑΝΑΛΥΣΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΕΠΙΘΕΤΩΝ - ΕΤΥΜΟΛΟΓΙΑ-ΠΡΟΕΛΕΥΣΗ-ΙΣΤΟΡΙΚΟ-ΚΑΤΑΓΩΓΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΕΠΙΘΕΤΩΝ ΚΑΙ ΟΝΟΜΑΤΩΝ - ΣΥΝΕΧΗΣ ΕΡΕΥΝΑ ΚΑΙ ΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΜΟΣ - ΟΛΑ ΤΑ ΕΠΙΘΕΤΑ ΕΧΟΥΝ ΚΑΠΟΙΑ ΣΗΜΑΣΙΑ - ΤΑ ΕΠΩΝΥΜΑ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΦΟΡΕΑΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ, ΠΑΡΑΔΟΣΗΣ, ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΑΛΗΘΕΙΑΣ - ΚΑΙ ΒΕΒΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ - Η ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΣΥΛΛΟΓΗ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΕΠΩΝΥΜΩΝ - ΚΑΛΗ ΔΙΑΣΚΕΔΑΣΗ ΣΤΟΥΣ ΦΙΛΙΣΤΟΡΕΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΜΑΘΕΙΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ.
ΚΑΛΩΣ ΗΛΘΑΤΕ ΣΤΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ ΜΑΣ

Τρίτη 28 Ιανουαρίου 2020

Ιστορία και ονομασίες των αρχαίων ελληνικών φύλων που γέννησαν το ελληνικό Εθνος

Πελασγοί: Το κοινό όνομα όλων τών προϊστορικών καί προκατακλυσμιαίων Ελληνικών φύλων. Σύγχρονοι ιστορικοί, αρχαιολόγοι και γλωσσολόγοι έχουν προσπαθήσει να συνδέσουν τους "Πελασγούς", έναν όρο με μάλλον ασαφές περιεχόμενο, με διάφορους υλικούς πολιτισμούς, γλωσσολογικές ομάδες κ.λ.π. αλλά πρόκειται περί άλυτου "προβλήματος".
Οι συνεχείς επεξεργασίες των ελληνικών παραδόσεων και μύθων καθιστούν δύσκολο το διαχωρισμό σαφών "αναμνήσεων ιστορικών γεγονότων" και μυθοπλασίας όσον αφορά τις πληροφορίες που δίνουν οι αρχαίοι συγγραφείς για τους Πελασγούς.
όπως η Θεσσαλία και η Αττική θεωρούνταν παραδοσιακά ως περιοχές στις οποίες κατοικούσαν Πελασγοί. Γενάρχης των Πελασγών αναφέρεται ο Πελασγός. Με τ' όνομά του συνδέθηκαν πολυάριθμοι θρύλοι και παραδόσεις.
Αχαιοί: Ελληνικό φύλο πού ήλθε από τήν Ήπειρο. Τό όνομα προέρχεται απ' τόν Αχαιό γιό τού Ξούθου, εγγονό τού Έλληνα καί δισέγγονο του Δευκαλίωνος. Στήν εκστρατεία κατά τής Τροίας περί τό 1200 π.Χ κατά τήν συμβατική ιστορία έλαβαν μέρος 44 ηγεμόνες, από τήν Ήπειρο καί Θεσσαλία μέχρι τήν Κρήτη, αυτόνομοι μέν αλλά στά μάτια τών ξένων φάνταζαν ως έν έθνος, όπως άλλωστε ήταν αφού ίσχυε τό όμαιμον, τό ομόγλωσσον τό ομόθρησκον καί κυρίως η κοινή συνείδησις.
Τούς απέδιδαν δέ διάφορα ονόματα, όπως Αργείοι, Δαναοί, Αχαιοί μέ κυρίαρχο τό Αχαιοί.
Ίωνες: Ελληνικό φύλο πού ήλθε κι αυτό από τήν Ήπειρο καί τά παράκτια νησιά τού Ιονίου. Τό όνομα έλκει τήν καταγωγή του από τόν Ίωνα, αδελφό τού Αχαιού, γιό τού Ξούθου, εγγονό τού Έλληνα καί δισέγγονο τού Δευκαλίωνος.
Εγκαταστάθηκαν περί τό 1900 π.Χ. κατά τήν συμβατική πάντα ιστορία στήν Αττική. Ήλθαν σέ επαφή μέ τούς ανατολικούς λαούς καί γι αυτό τόν λόγο οι τελευταίοι αποκαλούσαν όλους τούς Έλληνες Ίωνες (Γιουνάν ), πράγμα πού εξακολουθεί νά ισχύει καί σήμερα καί μάλιστα καί η ίδια η Ελλάδα αποκαλείται Γιουνανιστάν.
Οι Ίωνες κατά την εποχή του Χαλκού ήταν εξαπλωμένοι μεταξύ της Εύβοιας, της Αττικής και της βορειοανατολικής Πελοποννήσου. Το 1100 π.Χ. περίπου κατά την αρχή της γεωμετρικής περιόδου, που σηματοδοτήθηκε από την κάθοδο των Δωριέων, οι ανακατατάξεις στο εσωτερικό της Ελληνικής χερσονήσου τους ανάγκασαν να εγκαταλείψουν μεγάλο μέρος της περιοχής στην οποία ζούσαν.
Οι μετακινήσεις αυτές των αρχαίων ελληνικών φύλων ονομάζονται Α' Ελληνικός αποικισμός. Οι Ίωνες λοιπόν μετακινήθηκαν προς τα ανατολικά δημιουργώντας αποικίες στα νησιά του Αιγαίου (Χίος, Σάμος κ.α.) καθώς και στην κεντρική Μικρά Ασία, στην περιοχή γνωστή ως Ιωνία. Το μεγαλύτερο μέρος των νησιών του Αιγαίου, με εξαίρεση τη Λέσβο, την Τένεδο και τη Ρόδο αποικήθηκε από τους Ίωνες, ενώ οι σημαντικότερες αποικίες στην Ιωνία ήταν η Μίλητος και η Έφεσος.
Η δημιουργία αποικιών στη Μικρά Ασία ήταν μια προοπτική που χρόνια απασχολούσε τα αρχαία ελληνικά φύλα και κυρίως τους Αχαιούς, δεδομένου ότι ήταν πολύ πιο εύπορα από την ορεινή και σχετικά άγονη ελληνική χερσόνησο.
Οι Ίωνες μιλούσαν την ιωνική διάλεκτο. Η διάλεκτος αυτή αποτελεί τη γλώσσα της επικής ποίησης, καθώς το ομηρικό ιδίωμα έχει ως βάση του την ιωνική εμπλουτισμένη με στοιχεία από την αιολική και την αρκαδοκυπριακή.
Οι λυρικοί ποιητές όπως ο Τυρταίος, ο Αρχίλοχος και άλλοι, χρησιμοποιούσαν την ιωνική διάλεκτο για τις ελεγείες τους. Επίσης ιστορικοί όπως ο Ηρόδοτος έγραφαν στην ιωνική. Χαρακτηριστικά τα α και ε μακρά γράφονται η και η εξάλειψη του συμφώνου F (δίγαμμα). Επίσης ο σχηματισμός των απαρεμφάτων σε -ναι είναι ιωνικό στοιχείο.Κατά τον 6ο αιώνα π.Χ. η Μίλητος και η Έφεσος έγιναν κέντρα όσον αφορά τη σκέψη πάνω στο φυσικό κόσμο.
Με βάση αυτή τη σκέψη δημιουργούνταν υποθέσεις που εξηγούσαν τα φυσικά φαινόμενα χωρίς να αποδίδεται το αίτιό τους στο θείο, όπως γινόταν μέχρι τότε. Οι υποθέσεις αυτές διαχέονταν από την έρευνα και από προσωπικές εμπειρίες. Οι εκπρόσωποι αυτού του κινήματος λέγονταν «Φυσικοί» ή «Φυσιολόγοι».
Κύριος εκπρόσωπος ήταν ο Θαλής ο Μιλήσιος, ο οποίος ήταν κι ένας από τους επτά σοφούς της αρχαίας Ελλάδας. Και ο λεγόμενος "σκοτεινός" φιλόσοφος Ηρακλειτος από την Έφεσο.
Δωριείς: Οι Δωριείς ήταν ελληνικό φύλο, ένα από τα τέσσερα της αρχαιότητας, το οποίο καταγόταν σύμφωνα με τις γραπτές παραδόσεις από την οροσειρά της Πίνδου.
Κατά την παλαιά παραδοσιακή θεωρία και κάτω από αδιευκρίνιστες συνθήκες, οι Δωριείς κατέβηκαν στη νότια Ελλάδα περίπου τον 12ο π.Χ. αιώνα και κατέλυσαν τον Μυκηναϊκό πολιτισμό, καθώς διέθεταν όπλα από σίδηρο, που ήταν ανώτερα από τα χάλκινα των Μυκηναίων.
Νεώτερες όμως μελέτες συνδυάζουν την έλλειψη αρχαιολογικών ευρημάτων που να συνηγορούν σε μια τέτοια βίαιη εισβολή και γλωσσολογικών στοιχείων από την αποκρυπτογράφηση της Γραμμικής Β, και αμφισβητούν έντονα την εκδοχή αυτή.
Η μετακίνησή τους αυτή, που είναι γνωστή ως "Κάθοδος των Δωριέων", παραμένει μέχρι σήμερα ένα από τα σκοτεινότερα σημεία της ελληνικής ιστορίας. Σύμφωνα με τον Ηρόδοτο, όταν βασίλευε ο Δευκαλίων, οι Δωριείς κατοικούσαν στην Φθιώτιδα. Από εκεί, ενώ βασιλιάς τους ήταν ο Δώρος, από τον οποίο πήραν και το όνομά τους, πήγαν στις πλαγιές της Όσσας και του Ολύμπου, στην περιοχή που ονομαζόταν Ιστιαιώτις.
Οι Κάδμειοι τους ανάγκασαν να εγκαταλείψουν την περιοχή αυτή και να εγκατασταθούν στην Πίνδο, σε μια περιοχή που εκτείνεται από την περιφέρεια Καστοριάς, Γρεβενών έως και την επαρχία Μετσόβου, όπου ονομάστηκαν Μακεδνοί.
Από εκεί ξεκίνησε η λεγόμενη "Κάθοδος των Δωριέων" στα τέλη του 12ου αιώνα π.Χ., μέσω του περάσματος της Δεσκάτης, που αποτέλεσε ιστορικό γεγονός μεγάλης σπουδαιότητας, και είχε το χαρακτήρα εγκατάστασης ενός λαού σε πιο εύφορα και προσοδοφόρα εδάφη.
Αυτή η εσωτερική μετανάστευση των Δωριέων αποτέλεσε τμήμα της γενικότερης προσπάθειας των δυτικών φυλετικών ομάδων να κατακτήσουν νέες περιοχές. Οι ακριβείς συνθήκες της μετακίνησής τους προς νότον παραμένουν άγνωστες. Οι Δωριείς αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τους τόπους εγκατάστασής τους, καθώς είτε δέχτηκαν την πίεση άλλων φυλετικών ομάδων, είτε οι διαθέσιμοι φυσικοί πόροι δεν επαρκούσαν.
Ενώ παλαιότερα εικάζοταν ότι η εξάπλωση των Δωριέων ήταν το κυριότερο αίτιο κατάρρευσης του μυκηναϊκού κόσμου, οι ιστορικοί σήμερα τείνουν στην αντίθετη εκδοχή, ότι η κατάρρευση του μυκηναϊκού κόσμου των Αχαιών αποτέλεσε το κυριότερο αίτιο της γρήγορης εξάπλωσης του δωρικού στοιχείου. Συγκεκριμένα, υποστηρίζεται η άποψη ότι ότι οι Δωριείς ήταν ένα ελληνικό ποιμενικό και πρωτόγονο σχετικά φύλο που κατοικούσε στις ορεινές περιοχές της Ελλάδας, και το οποίο μετά τη διάλυση του μυκηναϊκού κόσμου κατέλαβε πεδινές περιοχές.
Πέρα από τις μαρτυρίες των ιστορικών, υπάρχει και το αντίστοιχο μυθολογικό πλαίσιο. Οι Δωριείς κατάγονταν από τον Δώρο, γιο του Έλληνα, ο οποίος είχε υπό την εξουσία του την ηπειρωτική Ελλάδα. Σε αυτούς κατέφυγαν οι απόγονοι του Ηρακλή, μετά το θάνατο του Ύλλου και τον διωγμό τους από την Πελοπόννησο.
Ακόμη, αναφέρεται ότι, όταν οι Ηρακλείδες έφθασαν στον Αιγιμιό, βασιλιά των Δωριέων, ο Ύλλος ζούσε. Ο Αιγιμιός υιοθέτησε τον Ύλλο και μαζί με τους δυο γιους του, Πάμφυλο και Δυμάνα, τον έκανε συγκληρονόμο στο ένα τρίτο του βασιλείου του. Διωγμένοι από τα γειτονικά φύλα οι Δωριείς κατέφυγαν, μετά από πολλές μετακινήσεις, στη Δωρίδα και από εκεί στην Πελοπόννησο.
Τη χώρα τη μοίρασαν οι δισέγγονοι του Ύλλου, Τήμενος, Κρεσφόντης και Αριστόδημος, μαζί με τους Πάμφυλο και Δυμάνα. Την κατάκτηση της Πελοποννήσου και την κυριαρχία τους στους αχαϊκούς πληθυσμούς, οι Δωριείς την ερμήνευσαν με το μύθο της "επανόδου των Ηρακλειδών", δηλαδή την επιστροφή των απογόνων του Ηρακλή στην αρχαία τους κοιτίδα.
Αιολείς: Ήλθαν από τήν Θεσσαλία περί τό 1900 π.Χ. εγκαταστάθηκαν στήν Πελοπόννησο καί συγχωνεύτηκαν μέ τούς Αχαιούς. Τό όνομα ανατρέχει φυσικά στόν Αίολο τόν γιό τού Έλληνα καί εγγονό τού Δευκαλίωνος. Γιός τού Αιόλου ήταν ο Αθάμας, ο οποίος μέ τήν Νεφέλη έκανε τόν Φρίξο καί τήν Έλλη, εξ ής καί ο Ελλήσποντος καλείται.
Γραικοί: Από τόν Γραικό πού όπως καί ο Έλλην γενεαλογείται απ' τόν Δευκαλίωνα ή κατ' άλλους θεωρείται αδελφός τού Λατίνου. Τό όνομα ετυμολογείται από τό γηραιός καί γραία κι αυτό από τήν Γαία καί επομένως αντιλαμβάνεται κανείς τό παμπάλαιον αφ' ενός τού ονόματος αφ' ετέρου δέ τό γηγενές αυτού. Επεκράτησε κατά τούς μέσους χρόνους (ανασυρθέν φυσικά από τό βαθύτατο παρελθόν) ως εθνική ονομασία τών Ελλήνων ιδίως στήν ύπαιθρο, διότι τό Έλληνες σήμαινε πλέον ειδωλολάτρες.
Διά τών Λατίνων πού τό παρέλαβαν από τήν γειτονική Ήπειρο διαδόθηκε στήν Δύση (παρεφθάρη φυσικά όπως άλλωστε καί η Ελληνική γλωσσα πού κατακρεουργημένη κατέληξε στίς διαφόρους διαλέκτους), καί έχουμε τό γνωστό Graeci καί τά σημερινά ακατανόητα Greece, Grece, καί τά λοιπά παρόμοια.
Μετά μάλιστα τήν δημιουργία νέας αυτοκρατορίας απ' τούς Δυτικούς μέ φορέα τού αξιώματος τόν Κάρολο τό 800 μ.Χ., πού ήταν τό αποκορύφωμα τής διάστασης μεταξύ τής παπικής εξουσίας καί τής πολιτικής εξουσίας τής Κωνσταντινουπόλεως, έγινε κατασυκοφάντησις τών Ελλήνων, ώστε τό όνομα Γραικός νά σημαίνει αίρεση καί κατά τούς χρόνους τής Φραγκοκρατίας μάλλιστα ενισχύθηκε εντονότατα ο μισελληνισμός.
Γνωστή είναι η φράση τού " πρωθυπουργού" τού Κ. Παλαιολόγου Λουκά Νοταρά " κρειττότερον ιδείν εν μέσει Πόλει φακιόλιον Τούρκου ή ρωμαϊκήν καλύπτραν". Νά σημειώσουμε μέ τήν ευκαιρία ότι ο Κάρολος ζήτησε σέ γάμο τήν 1η γυναίκα αυτοκράτειρα τήν Ειρήνη τήν Αθηναία.
Μετά τήν πτώση τής Πόλης, εκτός από τό ρεύμα λογίων πού συνέρευσε στήν Δύσι καί προκάλεσε τήν αναγέννηση, υπήρξαν καί πολλοί δυστυχείς πρόσφυγες, πολλοί από τούς οποίους παρανομούσαν γιά νά καταφέρουν νά επιβιώσουν καί αυτό συνέτεινε ώστε τό "Γραικός" νά σημαίνει καί "απατεών".
Δαναοί: Ελληνικό φύλο, πού προερχόμενο από τήν Ήπειρο, εγκαταστάθηκε κυρίως στήν Πελοπόννησο περί τό 2000 π.Χ. Timeo Danaos et dona ferentes (= φοβούμαι τούς Δαναούς καί δώρα φέροντας). Η φράση αυτή ανήκει στόν γαλάτη Βιργίλιο καί ασφαλώς εκφράζει τόν φθόνο κατά τών Ελλήνων αλλά καί τήν προσπάθεια υποτίμησης τού Ελληνικού Πνεύματος πού ήταν κυρίαρχο ακόμα καί κατά τήν Ρωμαϊκή στρατιωτική κυριαρχία. Άλλωστε κατά τόν Οράτιο "η Ελλάς ηττηθείσα τόν τραχύν νικητήν ενίκησε καί τάς τέχνας εισήγαγε εις τό αγροίκον Λάτιον".
Σελλοί: Κατά τόν Αριστοτέλη πανάρχαιοι κάτοικοι τής κεντρικής Ηπείρου πού καλούνταν τότε μέν Γραικοί, τώρα δέ Έλληνες. Απ' τό όνομα αυτό κατά μία εκδοχή καί τό Έλληνες.
Έλληνες: Το ελληνικό φύλο τού Αχιλλέα πού κατοικούσε τήν Φθία. Εκαλούντο καί Μυρμιδόνες. Ήλθε από τήν Ήπειρο καί επεκτάθηκε σέ ευρύτερη περιοχή. Τό όνομα προέρχεται από τον Έλληνα, γιό τού Δευκαλίωνος πού γεννήθηκε μέ "σπέρμα Διός". Τόν 8ο π.Χ. αιώνα όλα τά Ελληνικά φύλα πήραν αυτό τό όνομα. Στά πρώτα χρόνια τής επικράτησης τού Χριστιαννισμού τό όνομα Έλλην κατέληξε νά σημαίνει ειδωλολάτρης.
Απ' τόν 9ο αιώνα όμως μέ τόν Φώτιο καθηγητή καί μετέπειτα πατριάρχη, πού τό σπίτι του είχε μετατραπεί σέ κέντρο φιλολογικών συναναστροφών, πού επανιδρύθηκε τό Πανεπιστήμιο Κωνσταντινουπόλεως καί συνεστήθη πλήθος άλλων ιδιωτικών ανωτάτων σχολών έχουμε επανεμφάνιση τού ονόματος "Έλλην". Τόν 11ο αιώνα έχομε νέα ενίσχυση τού ονόματος μέ τόν Μιχαήλ Ψελλό καί τήν Άννα Κομνηνή.

Ο Θεόδωρος Β' Λάσκαρις αυτοκράτωρ Νίκαιας έλεγε: " Πάσαν τοίνυν φιλοσοφίαν καί γνώσις Ελλήνων εύρεμα...Σύ δέ ώ Ιταλέ τίνος ένεκεν εγκαυχά;"Ο Γεώργιος Γεμιστός τόνιζε στόν Μανουήλ Παλαιολόγο, ότι οι άνθρωποι, τών οποίων ηγείται είναι "Έλληνες" τό γένος ως ή τε φωνή καί η πάτριος παιδεία μαρτυρεί.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Ιστορία και ονομασίες των αρχαίων ελληνικών φύλων που γέννησαν το ελληνικό Εθνος"

Δευτέρα 20 Ιανουαρίου 2020

Η ΒΙΩΣΗ ΘΕΤΙΚΩΝ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΩΝ!!!

 
Έχει πλέον καταδειχθεί επιστημονικά ότι σε ατομικό επίπεδο, μεταξύ άλλων, η βίωση Θετικών Συναισθημάτων επηρεάζει θετικά τις νοητικές και γνωστικές μας λειτουργίες!!

Ειδικότερα, ενισχύει την πρωτοτυπία και ευελιξία της σκέψης, την δημιουργική φαντασία, μας βελτιώνει και μας κάνει αποτελεσματικότερους στην εξεύρεση λύσεων!!

Με άλλα λόγια, τα θετικά συναισθήματα μας εμπνέουν, μας εξοπλίζουν και συμβάλλουν καταλυτικά στην ικανότητά μας να υιοθετούμε την απαιτούμενη ολιστική προσέγγιση και πολυδιάστατη οπτική στην αξιολόγηση και διαχείριση του εκάστοτε ζητήματος!!

Επί πλέον, η βίωση θετικών συναισθημάτων ενισχύει και τρέφει τις διαπροσωπικές μας σχέσεις, την ψυχική μας ανθεκτικότητα, την αυτοεκτίμησή μας και συνεπακόλουθα την εμπιστοσύνη στο άτομό μας, στους ανθρώπους μας, στον ανώνυμο συνάνθρωπό μας, τελικά εμπιστοσύνη στην θετική δυναμική της εκάστοτε προσλαμβανόμενης πραγματικότητας!!!




Επιμέλεια παρουσίασης : Γιώργος Χαβαλές
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Η ΒΙΩΣΗ ΘΕΤΙΚΩΝ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΩΝ!!!"

Παρασκευή 17 Ιανουαρίου 2020

Η ΕΝΝΟΙΑ ΤΟΥ ‘’ΤΩΡΑ’’!!

    

Η υπερδιάστατη έννοια του ΤΩΡΑ δεν είναι κατανοητή στον γραμμικό μας χρόνο.

Η πραγματικότητα όμως του κβαντικού χρόνου είναι πάντα στο ΤΩΡΑ.

Στο ΤΩΡΑ, το Άρρητο Εν και όλες οι υπερβατικές οντότητες βρίσκονται σε μία κατάσταση όπου το παρελθόν, το παρόν και όλα τα «μελλοντικά δυναμικά» υπάρχουν ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ!!!

Για να κατανοήσουμε με παράδειγμα την έννοια του ΤΩΡΑ, ας φανταστούμε σιδηροδρομικές γραμμές σε ΤΕΡΑΣΤΙΟ ΚΥΚΛΟ και ότι εμείς είμαστε ένα μικρό τρένο.

Το τρένο είναι πάντα σε κίνηση κινούμενο μόνο μπροστά!!

Οι Συμπαντικές οντότητες, στέκονται στο κέντρο του κύκλου κοιτώντας εμάς να διατρέχουμε τον γραμμικό χρόνο.

Αφού το Σύμπαν κατασκεύασε αυτές τις γραμμές καθώς και τις γραμμές άλλων γραμμικών γεγονότων γύρω τους, γνωρίζει ακριβώς που πηγαίνουν και ποια γεγονότα θα εμφανιστούν τελικά για να σπάσουν τον κύκλο μας.

Επομένως, οι οντότητες στέκονται ακίνητες και μας βλέπουν να κινούμαστε.
Οποιαδήποτε στιγμή θέλουν, μπορούν να κοιτάξουν αριστερά ή δεξιά, παρακολουθώντας όχι μόνο αυτά που περάσαμε, αλλά και τα μέρη όπου το τρένο μας θα βρεθεί στο μέλλον.

Έτσι μπορεί οι οντότητες να βρίσκονται στο στατικό ΤΩΡΑ ενώ εμείς βρισκόμαστε σε κίνηση.

Αυτό είναι το ΣΥΣΤΗΜΑ και γι' αυτό μπορούμε να πούμε πως παρά το γεγονός ότι δεν υπάρχει προκαθορισμός για το προσωπικό μας μέλλον από το Σύμπαν, οι οντότητες γνωρίζουν πού οδηγούν όλες οι γραμμές.

Η κατανόηση του ΤΩΡΑ, είναι ο θεϊκός δρόμος.
Επίσης αντιπροσωπεύει την αρχή της πνευματικής μας κατανόησης.

Ο Άνθρωπος που κατανοεί και νιώθει άνετα με τη συγχώνευση του γραμμικού χρόνου και του χρόνου του ΤΩΡΑ είναι εκείνος που δεν θεωρεί το μέλλον ως πρόβλημα.

Γιατί στο ΤΩΡΑ, το μέλλον είναι εδώ.

Όλα τα πράγματα που θα γίνουν ποτέ ή που υπήρξαν ποτέ, είναι τυλιγμένα στο δυναμικό της θεϊκότητας της στιγμής αυτής!!!



Επιμέλεια παρουσίασης : Γιώργος Χαβαλές
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Η ΕΝΝΟΙΑ ΤΟΥ ‘’ΤΩΡΑ’’!!"

Τετάρτη 15 Ιανουαρίου 2020

Τα ονόματα των κρατών που προέρχονται από την Ελληνική Γλώσσα: Από το Αζερμπαϊτζάν μέχρι το Μονακό...

Πολλά είναι τα κράτη στον παγκόσμιο χάρτη που οφείλουν την ονομασία τους στην ελληνική γλώσσα.
Αργεντινή: Η ονομασία της δεύτερης μεγαλύτερης χώρας της Νότιας Αμερικής προέρχεται από το λατινικό argentum, το οποίο με τη σειρά του έχει τις ρίζες του στον αρχαιοελληνικό «άργυρο». Όταν οι Ισπανοί έφτασαν για πρώτη φορά στα εδάφη της σημερινής Αργεντινής περίμεναν να βρουν χρυσό. Αντ’ αυτού, διαπίστωσαν ότι όλοι οι ιθαγενείς κάτοικοι είχαν στην κατοχή τους σκεύη και κοσμήματα από ασήμι. Δεν άργησαν να συνειδητοποιήσουν ότι τα βουνά της περιοχής ήταν γεμάτα με κοιτάσματα από το πολύτιμο μέταλλο.
Αζερμπαϊτζάν: Προέρχεται από το αρχαιοελληνικό όνομα «Ατροπάτης». Ο Ατροπάτης ήταν ένας Πέρσης ευγενής που μετά το θάνατο του Μεγάλου Αλεξάνδρου ίδρυσε την πόλη της Ατροπατηνής. Παρότι τα εδάφη όπου εκτεινόταν, σήμερα ανήκουν στο Ιράν, η αρχαία πόλη θεωρείται πολιτισμική κληρονομιά του Αζερμπαϊτζάν. Αίγυπτος: Η ονομασία Αίγυπτος, που έχει καθιερωθεί παγκοσμίως, προήλθε από τα μυκηναϊκά. Η επικρατέστερη θεωρία είναι ότι οι Μυκηναίοι ελληνοποίησαν το αιγυπτιακό «Hwt-ka-Ptah» (Χα-κα-πτα) που σήμαινε «σπίτι της ψυχής του Πτα» και ήταν προσωνύμιο της αρχαίας αιγυπτιακής πρωτεύουσας, Μέμφις. Ωστόσο, ο αρχαίος φιλόσοφος Στράβωνας υποστήριζε ότι στην πραγματικότητα η Αίγυπτος είναι σύνθετη λέξη. Συγκεκριμένα, ετυμολογείται από τις λέξεις Αιγαίο και υπτίως. Πρόκειται για τη χώρα δηλαδή, που βρίσκεται κάτω (νότια) του Αιγαίου Πελάγους.
Αιθιοπία: Από το αρχαιοελληνικό Αἰθίοψ, τα συνθετικά του οποίου, αἴθω (καίω) και ὄψ, αναφέρονται πιθανότατα στην ηλιοκαμένη όψη των κατοίκων της αφρικανικής χώρας. Γεωργία: Κατά πάσα πιθανότητα, η ονομασία έχει προέλθει από τον Άγιο Γεώργιο και όχι από την ομώνυμη αγροτική δραστηριότητα. Παρόλα αυτά, η λέξη «γεωργία», όπως και το όνομα «Γεώργιος» ετυμολογικά είναι ελληνικές.
Ερυθραία: Η γείτονος χώρα της Αιθιοπίας πήρε την ονομασία της από την Ερυθρά Θάλασσα (Κόκκινη Θάλασσα).
Ινδονησία: Τόσο η Ινδονησία, όσο και όλα τα νησιωτικά συμπλέγματα που τελειώνουν σε -νησία (Πολυνησία, Μικρονησία κλπ.), έχουν δανειστεί το δεύτερο συνθετικό τους από την αρχαιοελληνική «νήσο».
Ιράν: «Η Χώρα των Αρίων». Έτσι ήταν γνωστές οι φυλές που μετοίκησαν σε περιοχές του αρχαίου ιρανικού οροπεδίου. Η ονομασία Άριοι ή Αριανοί προέρχεται από το αρχαιοελληνικό «αριστοκράτης». Στην πραγματικότητα, οι πληθυσμοί αναφέρονταν στους εαυτούς τους ως «ευγενείς» ή «άρχοντες».
Μάλτα: Οι Έλληνες που εποικούσαν το νησί ήδη από το 700 π.Χ. του είχαν δώσει την ονομασία «Μελίτη» που ίσως να συνδέεται με το μέλι που παραγόταν στο νησί. Άλλα μέχρι και τα βυζαντινά χρόνια, σε πολλά γραπτά, η Μάλτα αναφέρεται με το προσωνύμιο «η χώρα του μελιού».
Μονακό: Στην αρχαιότητα, το λιμάνι του Μονακό είχε συνδεθεί άρρηκτα με τη λατρεία του ήρωα Ηρακλή και ταυτιζόταν συχνά με την έκφραση «Ηρακλής Μόνοικος». Μάλιστα, την εποχή εκείνη υπήρχε ένας ναός αφιερωμένος στον Ηρακλή, πράγμα το οποίο δεν συνηθιζόταν για ημίθεο και για τον λόγο αυτό, τον αποκαλούσαν «Μονόοικος». Η εκδοχή αυτή επιβεβαιώνεται και από το γεγονός ότι το σύγχρονο όνομα για τον κύριο λιμένα του Μονακό είναι «λιμένας του Ηρακλή».
Σκωτία: Αν και όχι ευρέως αποδεκτή, μία διαδεδομένη θεωρία θέλει το όνομα της Σκωτίας να προέρχεται από το αρχαιοελληνικό «σκώτος» (ή σκότος). Λέγεται ότι το μινωικό και μυκηναϊκό εμπόριο είχε φτάσει μέχρι τις ακτές τις Βρετανίας, όπου βρίσκεται η σημερινή Σκωτία. Εντυπωσιασμένοι από την έλλειψη φωτός στην περιοχή, την περιέγραψαν ως «η χώρα του σκότους».

Φιλιππίνες:
 Όταν ο ισπανός εξερευνητής Ρούι Λόπεζ ντε Βιγιαλόμπος έφτασε με το πλοίο του στο μεγάλο νησιωτικό σύμπλεγμα του Ειρηνικού Ωκεανού, αποφάσισε να βαφτίσει δύο από τα μεγάλα νησιά προς τιμήν του Φιλίππου Β’, μετέπειτα βασιλιά της Ισπανίας. Με τα χρόνια, η ονομασία «Φιλιππίνες» καθιερώθηκε για όλα τα νησιά του αρχιπελάγους. Φυσικά, το όνομα Φίλιππος είναι αρχαιοελληνικό και σημαίνει «ο λάτρης των αλόγων»....
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Τα ονόματα των κρατών που προέρχονται από την Ελληνική Γλώσσα: Από το Αζερμπαϊτζάν μέχρι το Μονακό..."

Δευτέρα 13 Ιανουαρίου 2020

Ο ΦΟΒΟΣ, ΕΧΕΙ ΓΙΝΕΙ ΠΛΕΟΝ Ο ΑΦΕΝΤΗΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΑΣ!!!!!


Ασφαλώς πέρα από την εκπαίδευση και τον αποπροσανατολισμό που επιχειρείται από τα ΜΜΕ που έχει σαν στόχο την αποχαύνωση την ηττοπάθεια και την παραίτηση των Ελλήνων από το κοινωνικό ''γίγνεσθαι'' που σήμερα δείχνει μια παρακμιακή πορεία και ένα ατελείωτο πολιτισμικό κατήφορο και εθνική υποτέλεια οι διώκτες του Ελληνισμού έχουν καταφέρει να περάσουν στην πλειοψηφία του πληθυσμού τον ''ΦΟΒΟ'' !!
Συναίσθημα ξένο ως προς στην ιδιοσυγκρασία των παλαιότερων Ελλήνων που αψηφούσαν και έβαζαν στο περιθώριο τους ενδόμυχους φυσιολογικά φόβους τους και δόξαζαν όταν έπρεπε την ιερή πατρίδα μας!!
Ωστόσο ο ΦΟΒΟΣ άρχισε να εμφανίζεται εντονότερα στο κοινωνικό προσκήνιο όταν ο Έλληνας έπαψε να αγαπάει!!!
Γιατί στην ουσία ο ΦΟΒΟΣ είναι το αντίθετο της ΑΓΑΠΗΣ!!
Ο ΦΟΒΟΣ είναι «καλωδιωμένος» βαθιά στον ανθρώπινο εγκέφαλο και είναι συνδεδεμένος με την αντίδραση «πάλης ή φυγής», που είναι ένας από τους πρωταρχικούς μηχανισμούς του εγκεφάλου μας.
Δυστυχώς είναι ένας απαρχαιωμένος μηχανισμός που έχει απλωθεί σαν ιός στη ζωή μας, ένας μηχανισμός που έχει «κλειδώσει» όλο το δυναμικό μας μέσα μας και αρνείται να μας δώσει πρόσβαση!!
Ένα δυναμικό που μπορεί να απελευθερωθεί και να κάνει τη ζωή μας ευκολότερη!!
Ο ΦΟΒΟΣ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ ΟΠΛΟ!!!
Ένα όπλο που χρησιμοποιείται εναντίον μας, καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής μας, από γονείς, δασκάλους, εργοδότες, αρχές, πολιτικούς και φυσικά τα μέσα ενημέρωσης…!!!
Ο ίδιος μας ο εγκέφαλος χρησιμοποιεί το φόβο στην προσπάθειά του να μας εμποδίσει να δοκιμάσουμε οτιδήποτε καινούργιο και μη οικείο, κρατώντας μας έτσι παγιδευμένους στην ίδια, παλιά ιστορία που λέμε στον εαυτό μας και τους άλλους, κρατώντας μας μέσα στο « κουτί » όλους μαζί, κρατώντας μας μέσα στα όρια της ζώνης άνεσής μας!!
Φόβος για το άγνωστο, φόβος για την αλλαγή, φόβος να είμαστε ο εαυτό μας…
Ο ΦΟΒΟΣ, ΕΧΕΙ ΓΙΝΕΙ ΠΛΕΟΝ Ο ΑΦΕΝΤΗΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΑΣ!!!!!
Έτσι χαρτογραφώ την σημερινή περιρρέουσα κατάσταση στη χώρα μας και για όλα αυτά που βιώνουμε είμαι συγκρατημένα απαισιόδοξος!!
Οψόμεθα!!

Γιώργος Χαβαλές
Αρχή φόρμας

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Ο ΦΟΒΟΣ, ΕΧΕΙ ΓΙΝΕΙ ΠΛΕΟΝ Ο ΑΦΕΝΤΗΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΑΣ!!!!!"

Τρίτη 7 Ιανουαρίου 2020

ΚΑΙ ΟΜΩΣ ΖΕΙ...............!!!!!!!


 



ΟΙ ΑΡΧΑΙΟΙ ΠΑΠΠΟΥΔΕΣ ΜΑΣ ΔΙΔΑΣΚΑΝ ΤΗΝ ''ΑΘΑΜΒΙΑ'' ΔΗΛΑΔΗ ΔΕΝ ΠΙΣΤΕΥΑΝ ΣΤΑ ΘΑΥΜΑΤΑ!!!

ΣΤΗΝ ΛΟΓΙΚΗ ΣΤΟΝ ΕΝΣΥΝΕΙΔΗΤΟ ΝΟΥ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΣΤΙΣ ΠΟΛΕΜΙΚΕΣ ΑΡΕΤΕΣ ΠΟΥ ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΖΑΝ ΤΟ ΓΕΝΟΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΕΔΡΑΙΩΝΑΝ ΤΗΝ ΣΥΛΛΟΓΙΣΤΙΚΗ ΤΟΥΣ ΟΤΑΝ ΕΠΑΙΡΝΑΝ ΚΡΙΣΙΜΕΣ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ ΠΡΑΓΜΑ ΠΟΥ ΤΟΥΣ ΕΔΙΝΕ ΠΡΟΒΑΔΙΣΜΑ ΣΕ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΑΛΛΟΥΣ ΛΑΟΥΣ ΠΟΥ ΚΟΛΥΜΠΟΥΣΑΝ ΜΕΣΑ ΣΕ ΔΕΙΣΙΔΑΙΜΟΝΙΕΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΑΠΟΚΡΥΦΕΣ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΕΣ ΤΕΛΕΤΟΥΡΓΙΕΣ!!!

ΩΣΤΟΣΟ ΗΡΘΕ ΤΟ ΠΛΗΡΩΜΑ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ ΟΠΟΥ Ο ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΠΑΡΑΔΩΣΕΙ ΤΗΝ ΣΚΥΤΑΛΗ ΑΦΟΥ ΤΕΛΙΚΑ ΚΑΝΕΝΑΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ ΔΕΝ ΠΕΘΑΙΝΕΙ ΑΠΛΑ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΕΙ!!

ΑΛΛΑΖΕΙ ΚΑΤΟΙΚΙΑ ΚΑΙ ΕΝΔΥΜΑΣΙΑ ΑΛΛΑ ΕΞΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΝΑ ΖΕΙ!

Η ΠΑΡΑΚΜΗ ΕΝΟΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ, ΟΠΩΣ ΚΑΙ ΕΝΟΣ ΑΤΟΜΟΥ, ΚΑΝΕΙ ΘΕΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΕΝΟΣ ΑΛΛΟΥ!!

Η ΖΩΗ ΑΠΟΡΡΙΠΤΕΙ ΤΟ ΠΑΛΑΙΟ ΔΕΡΜΑ ΚΑΙ ΑΙΦΝΙΔΙΑΖΕΙ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ ΜΕ ΜΙΑ ΝΩΠΗ ΝΕΟΤΗΤΑ!!

Ο ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ ΖΕΙ!!!!

ΚΙΝΕΙΤΑΙ ΣΕ ΚΑΘΕ ΠΝΟΗ ΤΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ ΠΟΥ ΑΝΑΠΝΕΟΥΜΕ!!!

ΠΑΡΑΜΕΝΕΙ ΤΟΣΟ ΜΕΓΑΛΟΣ , ΩΣΤΕ ΚΑΝΕΝΑΣ ΜΑΣ ΝΑ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΤΟΝ ΑΠΟΡΡΟΦΗΣΕΙ ΕΣΤΩ ΚΑΙ ΣΕ ΟΛΟΚΛΗΡΗ ΤΗ ΖΩΗ ΤΟΥ!!!!



ΓΙΩΡΓΟΣ ΧΑΒΑΛΕΣ
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΚΑΙ ΟΜΩΣ ΖΕΙ...............!!!!!!!"

ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΟΛΑ ΘΑ ΠΑΝΕ ΚΑΛΑ ΜΑ ΚΑΙ ΑΝ ΔΕΝ ΠΑΝΕ ΔΕΝ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ!!!!!!!!

 
Ο ΚΑΘΕΝΑΣ ΑΝΑΛΟΓΑ ΜΕ ΤΗΝ ΠΑΙΔΕΙΑ ΤΗΝ ΓΕΝΙΚΟΤΕΡΗ ΜΟΡΦΩΣΗ ΤΟΥ ΑΛΛΑ
ΚΑΙ ΤΙΣ ΕΜΠΕΙΡΙΕΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΤΟΥ ΒΑΖΕΙ ΣΤΑ ΓΡΑΦΟΜΕΝΑ ΤΟΥ ΤΗΝ ΔΙΚΗ ΤΟΥ
ΜΟΝΑΔΙΚΗ ΥΠΟΓΡΑΦΗ!!
ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ ΜΟΥ ΑΡΕΣΕΙ ΠΟΛΥ Η ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΤΗΤΑ ΕΚΦΡΑΣΗΣ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ
ΔΙΟΤΙ ΜΟΝΟΝ ΩΦΕΛΙΜΗ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΣΤΗ ΔΙΑΠΛΑΣΗ ΨΥΧΩΝ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΣΤΗ 
ΣΦΥΡΗΛΑΤΗΣΗ ΤΩΝ ΣΧΕΣΕΩΝ ΜΕΤΑΞΥ ΤΟΥΣ!!
ΠΟΛΛΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ (ΤΑ ΒΑΖΩ ΟΛΑ ΜΑΖΙ) ΠΟΥ ΕΠΙΣΥΜΒΑΙΝΟΥΝ ΣΤΟ ΚΟΣΜΟ ΜΑΣ
ΔΕΝ ΤΑ ΓΝΩΡΙΖΟΥΜΕ ΚΑΙ ΟΥΤΕ ΠΟΤΕ ΘΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΣΕ ΘΕΣΗ ΝΑ ΤΑ 
ΚΑΤΑΝΟΗΣΟΥΜΕ ΠΛΗΡΩΣ ΑΦΟΥ ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΛΛΑ ΟΛΑ ΣΥΝΕΧΩΣ 
ΓΙΝΟΝΤΑΙ!!
ΚΑΙ ΟΠΩΣ ΕΛΕΓΕ ΚΑΙ Ο ΑΙΝΙΓΜΑΤΟΠΛΟΚΟΣ ΦΙΛΟΣΟΦΟΣ ΗΡΑΚΛΕΙΤΟΣ   
     <<ΤΟ ΠΑΝ ΠΑΥΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΗΤΑΝ ΚΑΙ ΓΙΝΕΤΑΙ ΟΤΙ ΘΑ ΕΙΝΑΙ!!>>
ΕΤΣΙ ΟΤΙ ΜΑΣ ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΣΗΜΕΡΑ ΘΕΩΡΗΤΙΚΑ ΑΔΥΝΑΤΟΝ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΣΕ ΚΑΠΟΙΑ 
ΦΑΣΗ ΤΟΥ ΑΤΕΡΜΟΝΑ (ή ΑΝΥΠΑΡΚΤΟΥ) ΧΡΟΝΟΥ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΤΟ ΔΟΥΜΕ ΝΑ 
ΓΙΝΕΤΑΙ!!
ΑΛΛΩΣΤΕ ΓΙΑ ΑΥΤΟ ΑΝΑΦΕΡΩ ΣΥΧΝΑ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ (ΟΛΒΙΟΣ ΟΣΤΙΣ ΤΟΙΣ ΙΣΤΟΡΙΗΣ 
ΕΣΧΕ ΜΑΘΗΣΙΝ) ΕΠΕΙΔΗ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΩ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ''ΕΣΟΠΤΡΟΝ'' ΔΗΛΑΔΗ Ο 
<<ΚΑΘΡΕΠΤΗΣ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ>> ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΟΠΟΙΟ Ο ΚΑΘΕΝΑΣ ΕΧΟΝΤΑΣ ΤΗ 
ΓΝΩΣΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΠΙΓΝΩΣΗ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΔΙΑΙΣΘΑΝΘΕΙ Ο,ΤΙ ΕΠΟΝΤΑΙ ΣΤΗ ΖΩΗ ΤΟΥ!!
ΑΚΟΜΗ ΘΑ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΕΠΙΣΗΜΑΝΩ ΚΑΙ ΜΙΑ ΡΗΣΗ ΤΟΥ ΕΒΡΑΙΟΥ Α. ΑΙΝΣΤΑΙΝ ΠΟΥ 
ΕΛΕΓΕ ΟΤΙ :
<<ΟΣΟΙ ΟΝΕΙΡΕΥΟΝΤΑΙ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΠΙΟ ΔΥΝΑΤΟΙ ΑΠΟ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΚΑΤΕΧΟΥΝ 
ΟΛΗ ΤΗΝ ΓΝΩΣΗ>>!!!!
ΕΠΟΜΕΝΩΣ ΜΕΣΑ ΣΕ ΑΥΤΟ ΤΟΝ ΑΓΝΩΣΤΟ ΚΑΙ ΠΑΡΑΞΕΝΟ ΚΟΣΜΟ ΠΟΥ ΖΟΥΜΕ 
ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΑΡΑΛΟΓΟ ΝΑ ΟΝΕΙΡΕΥΟΜΑΣΤΕ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΟΤΙ ΕΠΙΘΥΜΕΙ Ο ΝΟΥΣ ΜΑΣ 
ΕΣΤΩ ΚΑΙ ΑΝ ΑΥΤΟ ΦΑΝΤΑΖΕΙ ΑΔΥΝΑΤΟΝ!!!
Ο ΓΕΛΟΙΟΓΡΑΦΟΣ ΜΗΤΡΟΠΟΥΛΟΣ ΕΙΧΕ ΕΠΙΣΗΜΑΝΕΙ ΚΑΠΟΙΑ ΣΤΙΓΜΗ ΟΤΙ ΜΕΤΑΞΥ 
1960-2015 ΜΑΣ ΕΤΥΧΑΝ ΤΑ ΑΠΟΝΕΡΑ ΕΝΟΣ ΕΜΦΥΛΙΟΥ, ΜΙΑ ΚΑΡΑΜΠΙΝΑΤΗ 
ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ, ΜΙΑ ΠΑΤΕΝΤΑΡΙΣΜΕΝΗ ΧΡΕΟΚΟΠΙΑ, ΤΡΕΙΣ ΥΠΟΤΙΜΗΣΕΙΣ, 
ΔΕΚΑΤΕΣΣΕΡΙΣ ΣΕΙΣΜΟΙ, ΤΡΙΑΝΤΑ ΜΙΑ ΠΛΗΜΜΥΡΕΣ, ΔΙΑΚΟΣΙΕΣ ΔΕΚΑ ΠΥΡΚΑΓΙΕΣ 
ΚΑΙ ΕΜΠΡΗΣΜΟΙ, ΠΕΝΤΕ ΕΝΤΕΛΩΣ ΑΧΡΗΣΤΟΙ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΙ, ΠΕΝΗΝΤΑ 
ΔΕΥΤΕΡΑΝΤΖΕΣ ΥΠΟΥΡΓΟΙ, ΔΥΟ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΙ, ΘΟΥ, ΚΥΡΙΕ, ΦΥΛΑΚΗΝ ΤΩ 
ΣΤΟΜΑΤΙ ΜΟΥ, ΜΙΑ ΜΟΝΑΡΧΙΑ ΤΗΣ ΠΕΝΤΑΡΑΣ, ΔΕΚΑΠΕΝΤΕ ΑΡΙΣΤΕΡΟΙ ΑΡΧΗΓΟΙ 
ΜΕΙΩΜΕΝΗΣ ΑΝΤΙΛΗΨΕΩΣ, ΔΕΚΑ ΔΕΞΙΟΙ ΗΓΕΤΕΣ ΓΙΑ ΤΑ ΜΠΑΖΑ ΚΑΙ ΕΝΑΣ ΛΑΟΣ 
ΣΚΑΡΤΟΣ ΜΕ ΕΚΛΑΜΨΕΙΣ, ΜΑΝΙΑΚΟΣ ΤΟΥ ΡΟΥΣΦΕΤΙΟΥ ΚΑΙ ΤΩΝ 
ΕΠΙΔΟΤΗΣΕΩΝ!!!!!!
ΕΤΣΙ ΧΩΡΙΣ ΚΑΝΕΝΑ ΙΧΝΟΣ ΑΠΑΙΣΙΟΔΟΞΙΑΣ ΘΑ ΕΛΕΓΑ ΟΤΙ ΒΙΩΝΟΥΜΕ ΕΝΑ 
ΣΚΟΤΕΙΝΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ ΕΝΑ ΘΛΙΒΕΡΟ ΚΑΙ ΜΙΖΕΡΟ ΠΑΡΟΝ ΚΑΙ ΕΝΑ ΑΒΕΒΑΙΟ 
ΜΕΛΛΟΝ!!!
ΕΝΑ ΟΜΩΣ ΕΙΝΑΙ ΣΙΓΟΥΡΟ ΟΤΙ:
ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΟΛΑ ΘΑ ΠΑΝΕ ΚΑΛΑ ΜΑ ΚΑΙ ΑΝ ΔΕΝ ΠΑΝΕ ΔΕΝ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟ 
ΤΕΛΟΣ!!!!!!!!!!!!!!!!!

ΓΙΩΡΓΟΣ ΧΑΒΑΛΕΣ
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΟΛΑ ΘΑ ΠΑΝΕ ΚΑΛΑ ΜΑ ΚΑΙ ΑΝ ΔΕΝ ΠΑΝΕ ΔΕΝ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ!!!!!!!!"

Κυριακή 5 Ιανουαρίου 2020

Η ιδεώδης πολιτεία του Πλατωνα

Οι απόψεις του Πλάτωνος για την ιδεώδη πολιτεία, η οποία διασφαλίζει στον πολίτη της τον άριστον βίον, εκθέτονται στον διάλογό του που τιτλοφορείται Πολιτεία.------
Με το παρόν θα εξετάσουμε το χωρίο 427c-445e από το τέταρτο βιβλίο της «Πολιτείας» και θα επιχειρήσουμε, σε πρώτη φάση, να προσδιορίσουμε τις αρετές της πόλεως και το περιεχόμενό τους.
Έπειτα θα σκιαγραφήσουμε τα μέρη της ψυχής και θα ασχοληθούμε με την παραλληλότητα των αρετών της πόλεως με αυτές της ψυχής. Τέλος, θα αναφερθούμε στην πλατωνική εικόνα της δικαιοσύνης, τόσο στην κοινωνική όσο και στην ατομική της διάσταση, σε συνδυασμό με την ευδαιμονία πόλεως και ατόμου. Η ανάπτυξη θα γίνει σε τρεις ενότητες. Θα ακολουθήσουν τα συμπεράσματα.
ΟΙ ΑΡΕΤΕΣ ΤΗΣ ΠΟΛΕΩΣ ΚΑΙ ΤΟ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟ ΤΟΥΣ
Στον στίχο 427e10 της Πολιτείας η ιδεώδης πολιτεία ενσαρκώνει τις τέσσερις θεμελιώδεις αρετές.
Χαρακτηρίζεται από Σοφία, Ανδρεία, Σωφροσύνη και Δικαιοσύνη. Η πόλη είναι σοφή, επειδή οι άρχοντές της (οι φιλόσοφοι-βασιλείς) είναι σοφοί και την καθοδηγούν προς το Αγαθόν. Είναι επίσης ανδρεία, για τον λόγο του ότι οι φύλακες-επίκουροι είναι ανδρείοι και μπορούν να υπερασπιστούν αφενός μεν τη εδαφική της ακεραιότητα αφετέρου δε τις αξίες που προβάλλει το εκπαιδευτικό της σύστημα.
Χαρακτηρίζεται από σωφροσύνη, για το γεγονός ότι ανάμεσα στις τρεις τάξεις βασιλεύει η αρμονία, προκύπτουσα από την υποταγή της κατώτερης στις ανώτερες. Είναι ακόμη δίκαιη, επειδή το κάθε στοιχείο εκπληρώνει τη λειτουργία του δίχως να παρακωλύει την αντίστοιχη λειτουργία των άλλων.
Εξετάζοντας, τώρα, εις βάθος κάθε μία από τις παραπάνω αρετές, θα ξεκινήσουμε από την Σοφία. Στον στίχο 428b1 ο Πλάτων, διά στόματος του Σωκράτους, την αναφέρει ως το πρώτο πράγμα το οποίο διακρίνεται καθαρά αναφορικά με το αντικείμενο της συζητήσεως τους. Η Σοφία διαφαίνεται από την δυνατότητα της ορθής κρίσεως, από μέρους της πόλεως.
Αυτό φυσικά είναι απόρροια της γνώσης την οποία κατέχουν οι κεφαλές αυτής. Βεβαίως, η διευκρίνιση για τους κυβερνήτες δίδεται παρακάτω, όταν γίνεται διαχωρισμός των ειδών της γνώσης που δύναται να κατέχουν οι διάφορες τάξεις.
Έτσι, σύμφωνα με το παράδειγμα που δίδεται, η ξυλουργική γνώση δεν δύναται σε καμία των περιπτώσεων να χαρακτηριστεί σοφή.
Κατά τον ίδιο τρόπο αποκλείει από την Σοφία την κατοχή οποιασδήποτε τέχνης, για να καταλήξει στην ορθή κρίση των επικεφαλής της πολιτείας, οι οποίοι θεωρούνται ως οι καθ’ ύλην αρμόδιοι να κατέχουν την αληθινή σοφία.
Τους ονομάζει, μάλιστα, ως τέλειους φύλακες της πόλης. Οι ίδιοι αποτελούν, όπως είναι φυσικό άλλωστε, την πλέον ολιγάριθμη κοινωνική ομάδα και βάσει της γνώσεως, η οποία είναι δοσμένη από τη φύση, άρχουν στους υπολοίπους. (Στίχοι 428b1-429a7).
Συνεχίζοντας την αναδίφησή μας στις πλατωνικές αρετές της ιδανικής πολιτείας θα συναντήσουμε στον στίχο 429a8 την αναφορά του συγγραφέως στην Ανδρεία.
Εδώ βλέπουμε ότι ο μεν Σωκράτης εξακολουθεί να φιλοσοφεί, να επιχειρηματολογεί και να απευθύνει ρητορικές ερωτήσεις στον Γλαύκωνα, όπου μέσω αυτών συμπεραίνει κάποια πράγματα.  
Από την άλλη ο Γλαύκων ακούει, μετά της δεούσης προσοχής, τα λεγόμενα του Σωκράτους για τη Ανδρεία, την οποία αντιλαμβάνεται ως ένα είδος σωτηρίας.
Στο σημείο αυτό, για την καλύτερη κατανόηση της λειτουργίας της Ανδρείας, παρατίθεται μία παρομοίωση των βαφέων, των βαφών και του βαψίματος με τους στρατιώτες, καθώς και τις αντιλήψεις που τους περνούν μέσα από την εκπαίδευσή τους.
Με μία επιδέξια προσέγγιση, παρατηρούμε ότι συνδέει το άνθος, δηλαδή την λαμπρότητα, την στιλπνότητα του χρώματος, το οποίο αν χρησιμοποιηθεί στην βαφή καλά, γίνεται ανεξίτηλο και δεν αφαιρείται, με τους νέους που θα υπηρετήσουν την θητεία τους, εκπαιδευόμενοι με μουσική και γυμναστική.
Ταυτοχρόνως, οι νέοι αυτοί οπλίτες θα δέχονται τους νόμους σαν βαφή της ψυχής. Εξάλλου, ο χαρακτήρας που έχουν αποκτήσει, όπως και η ανατροφή που τους έχει δοθεί, τους κάνουν ικανούς να υπακούουν και να διαφυλάττουν την «βαφή» τους. (Στίχοι 429a8-430c6).
Μετά την Ανδρεία ακολουθεί η αναφορά του συγγραφέως, πάντα εντός του διαλογικού πλαισίου, στην Σωφροσύνη στον στίχο 430d1 . Εδώ η αρετή της σωφροσύνης εκλαμβάνεται ως ένα είδος αυτοκυριαρχίας και νομιμοφροσύνης. Η αυτοκυριαρχία συνίσταται στην χαλιναγώγηση ορισμένων απολαύσεων και επιθυμιών.
Εκείνος που θα το καταφέρει θεωρείται ανώτερος του εαυτού του. Κατά τον ίδιο τρόπο, όποιος αδυνατεί να επιβληθεί του κακού του εαυτού και κυριαρχηθεί από αυτόν θεωρείται χειρότερος και χαρακτηρίζεται ακόλαστος.
Αποδεικνύεται, επομένως, κατώτερος των περιστάσεων. Η αυτή κατάσταση λαμβάνει χώρα και στην πόλη. Θεωρείται ανώτερη του εαυτού της όταν συμβαίνει να κυριαρχεί το πλέον εκλεκτό κομμάτι της.
Οι λίγοι ικανοί έχουν την δυνατότητα να ελέγξουν, μέσω του ορθού λογισμού τον οποίο έχουν, τις επιθυμίες των πολλών, ακόμη και των πλέον ασήμαντων. Με αυτόν τον τρόπο η κοινωνία ξεπερνά τις απολαύσεις και τις επιθυμίες και ανυψώνεται σε άλλες σφαίρες.
Αναφορικά με την νομιμοφροσύνη, τούτη επιτυγχάνεται όταν τόσο οι κυβερνώντες όσο και οι κυβερνώμενοι τυγχάνουν της ιδίας γνώμης ως προς το ποιοι είναι σωστό και δίκαιο να άρχουν της πόλεως. Κατά συνέπεια, η έννοια της σωφροσύνης εκτείνεται σε όλη την πολιτεία, αποτελώντας το στοιχείο εκείνο της ομοφωνίας και της αρμονικής συνύπαρξης των τάξεων που την απαρτίζουν. (Στίχοι 430d1-432b1).
Μετά λοιπόν και την παρουσίαση της σωφροσύνης ερχόμαστε στην αρετή που απέμεινε και η οποία δεν άλλη από την Δικαιοσύνη(στίχος 432b5 ).
Είναι αλήθεια ότι το μείζον θέμα που συζητείται στην Πολιτεία είναι η δικαιοσύνη. Το αναφέρει, άλλωστε, ξεκάθαρα ο Σωκράτης στον 433a. Αποτελεί τον θεμέλιο λίθο, βάσει του οποίου θεμελιώνεται όλο το οικοδόμημα της ιδανικής Πλατωνικής Πολιτείας.
 Βασική αρχή της δικαιοσύνης, όπως την αντιλαμβάνεται ο Πλάτων, αποτελεί το αδιαμφισβήτητο γεγονός ότι μέσα στην πολιτεία, κάθε πολίτης και κάθε τάξη ασχολείται και εργάζεται μόνον στον τομέα του και αποκλειστικά με το αντικείμενό του.
Ο Σωκράτης την ορίζει ως την ενασχόληση κάποιου με το οικείον του, δηλαδή τη δουλειά του. Αυτό θα τον αποτρέψει με το να ασχολείται με ανάρμοστες εργασίες. Ειδικά η πολυπραγμοσύνη (434b7), ανάμεσα στις τάξεις που αποτελούν την πόλη, θεωρείται ζημιογόνος. Φθάνει δε, μέχρι του σημείου να την χαρακτηρίσει κακούργημα.
Το σκεπτικό είναι ότι ο καθένας προσφέρει αυτό που δύναται από το πόστο του, ενώ παράλληλα συνεισφέρει στην αρμονική συνύπαρξη και στην κοινωνική πρόοδο. (Στίχοι 432b5-434c6).
ellinikoarxeio
Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Η ιδεώδης πολιτεία του Πλατωνα"

Δευτέρα 2 Δεκεμβρίου 2019

TO ΑΠΟΤΥΠΩΜΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ!!!!!!

          TO ΑΠΟΤΥΠΩΜΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ!!!!!!
      ( ΑΡΡΗΤΟ ΕΝ - ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΗ ΠΗΓΗ )

(Άρρητο Έν ονομάζουμε κάτι μοναδικό και ανυπέρβλητο που δεν μπορεί να ειπωθεί ή να διατυπωθεί ή να περιγραφεί!!)

Η έννοια ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΗ ΠΗΓΗ σαν χαρακτηρισμός της ΠΡΟΥΠΑΡΧΟΥΣΑΣ ΑΙΤΙΑΣ ΤΩΝ ΠΑΝΤΩΝ σίγουρα έχει προκύψει από υπερβατική επικοινωνία, γιατί της προσδίδει ιδιότητες που δύσκολα προσεγγίζονται ακόμη και με επιστημονική κοσμοθέαση.

Δηλαδή μόνο ΠΗΓΗ θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ΚΑΤΙ που ΑΕΝΑΩΣ ΑΝΑΒΛΥΖΕΙ ΑΙΘΕΡΑ δίνοντας υπόσταση και νόμους στο ΤΙΠΟΤΑ, κτίζοντας ΔΙΑΣΤΕΛΛΟΜΕΝΑ ΣΥΜΠΑΝΤΑ η διάρρηξη των οποίων γεννά ΝΕΑ ΣΥΜΠΑΝΤΑ!!!

Εκείνο που θεωρούμε ως ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΗ ΠΗΓΗ, είναι μια σούπα ΘΕΙΚΗΣ ΕΝΕΡΓΕΙΑΣ ΚΑΙ ΑΓΑΘΟΕΡΓΙΑΣ, σε ένα σύστημα κβαντικότητας που δεν μπορεί να εξακριβωθεί ή να ποσοτικοποιηθεί από τη γνωστή μας φυσική επιστήμη.
Είναι η ΟΥΣΙΑ ΤΩΝ ΠΑΝΤΩΝ!!!!!!!

Η ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΗ ΠΗΓΗ του Σύμπαντος πάντα υπήρχε και πάντα θα υπάρχει.

Ακόμη και πριν την ύπαρξη του Σύμπαντος αυτού, η ΠΗΓΗ υπήρχε.

Είναι η ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΗ ΠΗΓΗ που αποκαλούμε ΘΕΟ!!!!!!

Ξεκινάμε με την αναφορά ότι δεν αναζητούμε κάποιο δόγμα και δεν ψάχνουμε κάποιον προφήτη:

Ο ΑΙΘΗΡ ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΤΗΝ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ ΤΟΥ ΘΕΟΥ.

Ο ΘΕΟΣ ΔΕΝ ΣΚΕΦΤΕΤΑΙ ΣΑΝ ΑΝΘΡΩΠΟΣ.

Ο ΘΕΟΣ ΔΕΝ ΣΚΕΦΤΕΤΑΙ ΚΑΘΟΛΟΥ.

Ο ΘΕΟΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΑ ΟΠΩΣ ΕΜΕΙΣ.

Ο ΘΕΟΣ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΑΤΟΜΙΚΟΤΗΤΑ ΟΠΩΣ ΕΜΕΙΣ.

Ο ΘΕΟΣ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΦΥΛΟ.

Ο ΘΕΟΣ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΠΡΟΣΩΠΟ, ΟΠΩΣ ΝΟΜΙΖΟΥΜΕ.

Ο ΘΕΟΣ ΕΙΝΑΙ ΜΕΓΑΣ ΚΕΝΤΡΙΚΟΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΣ ΟΛΩΝ ΟΣΩΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ.

ΚΑΙ ΠΡΩΤΙΣΤΩΣ ΤΟ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑ ΤΗΣ ΑΓΑΘΟΕΡΓΙΑΣ, ΚΑΙ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΕΙΟΥ ΠΕΡΙΓΡΑΦΕΙ ΤΟΝ ΘΕΟ.

ΕΙΜΑΣΤΕ ΦΤΙΑΓΜΕΝΟΙ ΚΑΤ' ΕΙΚΟΝΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ.

ΕΧΕΙ ΑΓΝΗ ΚΑΙ ΑΠΟΛΥΤΗ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΗ ΑΓΑΘΟΕΡΓΙΑ.

Ο ΘΕΟΣ ΓΝΩΡΙΖΕΙ ΠΟΙΟΙ ΕΙΜΑΣΤΕ.

ΕΙΜΑΣΤΕ ΜΕΡΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΗΝ ΚΒΑΝΤΙΚΗ ΑΡΧΗ ΤΗΣ ΔΙΕΜΠΛΟΚΗΣ.

ΧΑΡΑ ΚΑΙ ΕΟΡΤΑΣΜΟΣ ΜΟΝΟ ΒΙΩΝΕΤΑΙ.

Ο ΘΕΟΣ ΔΕΝ ΕΠΙΚΡΙΝΕΙ.

Ο ΘΕΟΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΙΜΩΡΟΣ.
Για όσους αξιώνουν την ύπαρξη μίας μόνον ΘΕΙΚΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ, πράγματι υπάρχει μία γενική, ουσιώδης αλήθεια, η οποία αναφέρει ότι στο διάστημα ανάμεσα στην κίνηση των ηλεκτρονίων και στον πυρήνα του ατόμου υφίστανται ΠΕΔΙΑ ΑΓΑΘΟΕΡΓΙΑΣ που κάνουν τα πράγματα να λειτουργούν και όταν απομακρυνθεί η ενέργεια του Θεού, όλα καταρρέουν!!!!

Είναι βασική φυσική και είναι η ΑΓΑΘΟΕΡΓΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ.

Εμείς πάλι από την μεριά μας ΒΑΖΟΥΜΕ ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ ΣΤΟΝ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟ ΤΩΝ ΠΑΝΤΩΝ!!!!

Η γραμμικότητα της ύπαρξής μας έχει κατασκευάσει έναν τρισδιάστατο Θεό!

Αυτό όμως είναι ιδιαίτερα περιοριστικό!!

Μαθηματικοί εισήγαγαν σε υπολογιστή τις εξισώσεις περιγραφής πολυάριθμων γήινων μορφοκλασμάτων.

Σαν αποτέλεσμα έλαβαν ότι το ΑΡΧΙΚΟ ΘΕΜΕΛΙΩΔΕΣ ΜΟΡΦΟΚΛΑΣΜΑ γένεσης όλων αυτών είναι αυτό που φαίνεται στην φωτογραφία!!

Ονομάστηκε ΑΠΟΤΥΠΩΜΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ!!!!!!!!!!!!!



Επιμέλεια παρουσίασης : Γιώργος Χαβαλές

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "TO ΑΠΟΤΥΠΩΜΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ!!!!!!"

Τετάρτη 27 Νοεμβρίου 2019

ΟΙ ΑΡΧΑΙΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΦΙΛΟΣΟΦΟΙ & ΤΟ ΑΡΧΑΙΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΑΤΕΣΤΗΜΕΝΟ

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΩΝ ΙΕΡΑΤΕΙΩΝ, ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΕΙΑΣ & ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΩΝ ΑΡΧΑΙΩΝ ΦΙΛΟΣΟΦΩΝ.----
Η επανάσταση των φιλοσόφων ενάντιας τους θεούς, στους ιερείς, στην κοινωνία και στους θεσμούς
Το ταπεινό αυτό άρθρο αφιερώνεται στη μνήμη του Διογένη Λαέρτιου, στον οποίο οφείλουμε τα περισσότερα που γνωρίζουμε για τους βίους των αρχαίων ελλήνων φιλοσόφων και διατηρούμε τη μνήμη τους.
Θέλησα να γράψω αυτό το μακροσκελές άρθρο (η συγγραφή του οποίου οφείλεται στους ανά τους καιρούς μελετητές της ελληνικής φιλοσοφίας και όχι σε εμένα) βλέποντας γύρω μου να θεριεύει μία μεγάλη -ίσως επιτηδευμένη- παρεξήγηση.
 Τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα έχει συμβεί μια άνευ προηγουμένου υποτιθέμενη αναβίωση ίου «αρχαίου ελληνικού πνεύματος», και την οποία παραδόξως ταυτίζονται οι αρχαίες ελληνικές θρησκείες, δοξασίες και μυθολογίες, αλλά και η αρχαία Πολιτεία, ·με την αρχαία ελληνική φιλοσοφία, στοχασμό και επιστήμη. Στον ημιμαθή ή κακώς εμπνευσμένο νου των επίδοξων μελετητών και συγγραφέων, πάρα πολλών αναγνωστών και κυρίως των νέων ανθρώπων, όλα τα αρχαία ανακατεύονται πρόχειρα και ασύστολα, βαδίζουν χέρι-χέρι οι αρχαίοι θεοί και οι ιερείς με τους φιλόσοφους, οι μύθοι με τους επιστημονικούς στοχασμούς, οι αρχαίοι πολιτικοί με τους διανοούμενους.
Γι’ αυτούς, ο Δίας κάθεται στο ίδιο τραπέζι με τον Αναξαγόρα ή με τον Σωκράτη, ο Ησίοδος είναι ίδιος με τον Θαλή και τον Ηράκλειτο, ο Απόλλωνας συμβαδίζει με τους ήρωες της φιλοσοφίας, η αργοναυτική εκστρατεία είναι ταυτόσημη με την αναζήτηση του μυστηρίου του σύμπαντος, οι ιερείς και οι μάντεις συζητούνται μαζί με τους φιλόσοφους, οι αρχαίες ελληνικές πολιτείες υπάρχουν μόνο για τους πρωτοποριακούς διανοητές, η φιλοσοφία και η επιστήμη είναι επίσημο προϊόν του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού γενικώς.
Συνθέτουν με όλα αυτά τα τελείως ετερόκλητα στοιχεία, μία ψευδή εικόνα της αρχαίας ελληνικής φιλοσοφίας, ονομάζοντάς την «αρχαίο ελληνικό πνεύμα» σε εθνικό επίπεδο, και συχνά ανακατεύουν στο μίγμα και ένα μεγάλο ποσοστό επιστημονικής φαντασίας, μεταμοντέρνων μυστικισμών, θεοσοφικών αντιλήψεων, νεομυθολογίας, και, φυσικά, άκρατου εθνικισμού (που καμία βάση δεν έχει στον αρχαίο ελληνικό κόσμο, πόσο μάλλον στη φιλοσοφία).
Θέλω, λοιπόν, με το άρθρο αυτό, να καταδείξω -όσο μπορώ- πέντε πράγματα, τα οποία φαίνεται ότι διαφεύγουν τελείως από όσους γράφουν ή διαβάζουν ή συζητούν ολόγυρα μου για τους αρχαίους Έλληνες φιλοσόφους:
1) Ουδεμία σχέση δεν είχε η αρχαία ελληνική θρησκεία και τα ιερατεία της και οι θεοί τους και οι μύθοι τους με τους περισσότερους από τους αρχαίους Έλληνες φιλόσοφους. Αντιθέτως μάλιστα, οι περισσότεροι από τους φιλόσοφους κυνηγήθηκαν από τα ιερατεία, συνήθως καταδικάζονταν ως άθεοι ή ασεβείς ή αιρετικοί από την αρχαία ελληνική «Ιερά Εξέταση» (που ήταν το ίδιο στυγνή και παράλογη όσο και η χριστιανική), δεν πίστευαν στην αρχαία ελληνικές θρησκείες, και ακόμη και όταν αυτοί θεολογούσαν, δήλωναν ότι υπάρχει ένας θεός και όχι πολλοί, ο Θεός του Σύμπαντος, το Ένα πίσω από τα πάντα.
 Οι περισσότεροι φιλόσοφοι επέκριναν τις θρησκευτικές αντιλήψεις των υπολοίπων Ελλήνων ως αφελείς και μυθολογικές, πολεμούσαν τους ιερείς, τις δεισιδαιμονίες, απέρριπταν τις αντιλήψείς της εποχής τους, όλοι οι φιλόσοφοι εξαρχής αναζητούσαν την ουσία των πραγμάτων, δεν τους κάλυπτε η θρησκεία, και άρα την ακυρώνουν μέσα από το έργο τους.
Οι περισσότεροι ήταν επιστήμονες όπως οι σύγχρονοι επιστήμονες, και φιλόσοφοι και διανοούμενοι όπως οι σύγχρονοι φιλόσοφοι και διανοούμενοι, και όχι ακόλουθοι θρησκειών και λαϊκών δοξασιών. (Η αρχαία ελληνική θρησκεία καταστράφηκε από τους Έλληνες φιλόσοφους, σε μεγαλύτερο βαθμό από τους χριστιανούς αυτοκράτορες, και μάλιστα οι Έλληνες κατέληξαν να πάψουν να πολεμούν για τους θεούς, γι' αυτό και τους νίκησαν οι Ρωμαίοι που πίστευαν ακόμη στους θεούς και πολεμούσαν γι' αυτούς με πάθος).
2) Συνήθως οι φιλόσοφοι δεν είχαν καμία στενή σχέση με την επίσημη Πολιτεία, συχνά την αποστρέφονταν ή επαναστατούσαν εναντίον της, και ακόμη πιο συχνά η επίσημη Πολιτεία τους συλλάμβανε, τους δίκαζε, τους καταδίκαζε, τους εξόριζε, τους φυλάκιζε, τους σκότωνε, τους απομόνωνε, ή τους ανεχόταν για πολιτικούς λόγους.
Θαλής ο Μιλήσιος (Πηγή: Περιοδικό Strange, τεύχος 63, άρθρο «Οι αρχαίοι Έλληνες φιλόσοφοι και το αρχαίο ελληνικό κατεστημένο», Παντελής Γιαννουλάκης, σελίδα 21)
3) Ουδεμία σχέση είχαν οι φιλόσοφοι με τους περισσότερους από τους συμπολίτες τους και με τον απλό λαό, ο οποίοι συνήθως βρισκόταν σε χαμηλότατο ή μέτριο πνευματικό επίπεδο, δεν τους καταλάβαινε καθόλου, συχνά οι άνθρωποι τους κορόιδευαν, τους χλεύαζαν, δεν τους αποδέχονταν, ή ακόμη και τους φοβούνταν ή ένιωθαν δέος μπροστά τους.
 Οι περισσότεροι φιλόσοφοι ήταν αντικοινωνικοί, μοναχικοί τύποι, που συναναστρέφονται μόνο τους ομοίους τους και τους πιστούς μαθητές τους, έφτιαχναν δικές τους κλίκες (τις «σχολές»), μακριά από τα αυτιά και τα μάτια των ανόητων. 
Και, φυσικά, δεν θα πρέπει να ταυτίζονται με τον μέσο άνθρωπο της αρχαίας ελληνικής πραγματικότητας, που καμία απολύτως σχέση δεν είχε με αυτό τον εξαιρετικό τύπο ανθρώπων. (Κάποιοι απ' αυτούς δέχονταν να μισθωθούν για να διδάξουν κάποιους νέους των καλών οικογενειών, κι αυτό ήταν όλο).
 Η επιρροή τους στην κοινωνία, εκδηλώθηκε κυρίως στην ύστερη αρχαιότητα.
4) Οι περισσότεροι φιλόσοφοι δεν ήταν Αθηναίοι, ούτε εξελίχθηκαν ως φιλόσοφοι εξαιτίας της ζωής τους στην Αθήνα. Η φιλοσοφία ούτε γεννήθηκε στην Αθήνα ούτε πέθανε στην Αθήνα. Ήταν μερικές φορές περαστική από την Αθήνα, στο ταξίδι της προς την εξερεύνηση του γνωστού κόσμου. Οι περισσότεροι φιλόσοφοι ταξίδεψαν σε όλον τον αρχαίο κόσμο, συλλέγοντας τις γνώσεις τους από παντού, και επέστρεφαν για να διδάξουν τους Έλληνες με τα συμπεράσματα τους, τις γνώσεις και τις εμπνεύσεις που αποκόμισαν από τις έρευνες, τις θεωρίες και τις εξερευνήσεις τους.
 Οι συντοπίτες τους σπανίως τους αναγνώριζαν ως σοφούς, κ έτσι αναγνωρίζονταν σε άλλους τόπους. (Τότε, όπως και τώρα, κυβερνούσε στην Ελλάδα η μισαλλοδοξία). Οι περισσότεροι φιλόσοφοι δεν γεννήθηκαν και μεγάλωσαν στο κυρίως σώμα της Ελλάδας, αλλά στη Μικρά Ασία, στην Ιωνία και στη «Μεγάλη Ελλάδα» και στις αποικίες. Οι περισσότεροι φιλόσοφοι κατέφευγαν στις αποικίες, επειδή τους κυνηγούσαν, προτιμούσαν τις κοινωνίες των νέων πολιτειών και αποικιών όπου άκμαζαν οι νέες ιδέες, κυρίως στην Κάτω Ιταλία, στη Σικελία, κλπ. Συνήθως δεν συμβάδιζαν με το αθηναϊκό ή το σπαρτιατικό κράτος.
5) Όλοι ανεξαιρέτως οι αρχαίοι Έλληνες φιλόσοφοι ήταν πάρα πολύ παράξενοι άνθρωποι, τελείως strange, τύποι, εκκεντρικοί, πολυσχιδείς και πολυμαθείς ιδιότροποι, παρεξηγημένοι μεγαλοφυΐες, απόλυτα πρωτοποριακοί και μεγάλοι επαναστάτες, στη θεωρία ή στην πράξη.
 Αν κυκλοφορούσαν σήμερα ανάμεσα μας, όλοι θα τους θεωρούσαν είτε τρελούς, είτε γραφικούς, είτε μυστηριώδες, είτε επικίνδυνους αιρετικούς, είτε ανατρεπτικούς, είτε τελείως ακατανόητους τύπους, μάγους, μυστικιστές, τρελούς επιστήμονες, ευφάνταστους συγγραφείς, ονειροπαρμένους και τελείως φευγάτους καλλιτέχνες. Κανένας δεν θα τους παραδεχόταν αν ήταν σύγχρονοι μας, όπως τους παραδέχονται τώρα που είναι αρχαίοι και κλασικοί.
 Πίστευαν σε πολύ παράξενα πράγματα, είχαν τελείως παράδοξες ιδέες, απαράδεκτες για την εποχή τους (συχνά και για τη δική μας), οι περισσότεροι ήταν κοσμοπολίτες, εξόριστοι ή αυτοεξόριστοι, περιηγητές, παράξενοι διανοητές, ήταν εναντίον της κοινωνίας στη μορφή που ξέρουμε, της θρησκείας, των λαϊκών και των δημοφιλών πεποιθήσεων, πίστευαν σε ουτοπίες και σε δικές τους επινόησης κοινωνικά, πολιτικά και φιλοσοφικά συστήματα .
Ήταν αληθινοί άνθρωποι, ενώ όλοι γύρω τους ήταν ανθρωπάρια. Δεν συνέθεσαν το έργο τους βάσει κάποιου επίσημου ελληνικού πολιτισμού ή επηρεασμένοι από το κύριο σώμα του, αλλά από προσωπική έμπνευση και έρευνα και εξερεύνηση, αμφισβήτηση και περιέργεια, ατομικό στοχασμό και μαθητεία μόνο δίπλα σε προγενέστερους ομοίους τους.
Αυτά τα πέντε πράγματα θέλω να καταδείξω, που θα έπρεπε να είναι πασίγνωστα, αλλά παραδόξως δεν είναι, ή δεν τα βλέπω εγώ να είναι πασίγνωστα γύρω μου. Επίσης, πρέπει να επισημάνω ότι μιλώντας για τους αρχαίους Έλληνες φιλοσόφους, δεν μιλάμε για κανένα μεγάλο πλήθος ανθρώπων που στήριζε σε κάποια εποχή τον ελληνικό πολιτισμό, αλλά για καμιά εκατοσταριά ιδιαίτερα άτομα (για να μην πω πενηνταριά) στην πάροδο περίπου δέκα αιώνων, που έδρασαν μάλλον παρασιτικά ή πειρατικά. Πρόκειται για μια μυστική φιλοσοφική σκυταλοδρομία, μέσα από ατυχίες και αντιξοότητες, βάσανα και κόπους. Οι καρποί της μαζεύτηκαν δικαιωμένοι μόνο κατά την Αναγέννηση και τον Διαφωτισμό, πολλούς αιώνες αργότερα.
Η ελληνική φιλοσοφία δεν υπήρχε πριν το 600 π.Χ. και τελείωσε ανεπιστρεπτί γύρω στον 4ο αιώνα μ.Χ. (αναμιγμένη με τη ρωμαϊκή φιλοσοφία). Αυτά ήταν τα χίλια χρόνια της φιλοσοφίας. Τα πάντα έχουν ειπωθεί από το 600 π.Χ. ως το 400 μ.Χ., χίλια χρόνια φιλοσοφίας ήταν αρκετά για την ανθρωπότητα. Τελικά η ανθρωπότητα απέρριψε όλες ανεξαιρέτως τις προτάσεις των φιλοσόφων. Γι αυτό και δεν έχουν γίνει ακόμη όλοι οι άνθρωποι σοφοί, και ο σοφός άνθρωπος συνεχίζει να είναι το πιο σπάνιο πράγμα στον κόσμο.
http://www.apologitis.com
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΟΙ ΑΡΧΑΙΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΦΙΛΟΣΟΦΟΙ & ΤΟ ΑΡΧΑΙΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΑΤΕΣΤΗΜΕΝΟ"
Related Posts with Thumbnails