ΤΟ ΠΙΟ ΔΗΜΟΦΕΙΛΕΣ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΕΠΙΘΕΤΟ

Η γλώσσα αναπτύχθηκε σαν μιά ανθρώπινη ανάγκη.
 Στη αρχή σαν ανάγκη συντονισμού του πρωτο-άνθρωπου στο κυνήγι, μια ανάγκη συνδεδεμένη με την επιβίωση. Στη συνέχεια χρησιμοποιήθηκε σαν μέσο επικοινωνίας και συνεννόησης μεταξύ των ανθρώπων αλλά και σαν μέσον εξωτερίκευσης των ενδώμυχων συναισθημάτων του ατόμου. Όπου κι’ άν έζησε ο άνθρωπος, όποια γλώσσα κι αν ανέπτυξε, δεν έπαυσε να υπάρχει η βρώμικη έκφραση, σε μικρό ή μεγάλο βαθμό. Κι όταν κάποιος μαθαίνει μιά ξένη γλώσσα, οι βρώμικες λέξεις είναι τις πρώτες που μαθαίνει.
Η λέξη μαλάκας ανήκει στην ελληνική καθομιλουμένη, μολονότι είναι αναγνωρίσιμη διεθνώς. Κυριολεκτικά, σημαίνει τον αυνανιζόμενο, αλλά χρησιμοποιείται και μεταφορικά. Λαμβάνει διάφορες σημασίες, ανάλογα με το πού, πώς και μεταξύ ποιών χρησιμοποιείται. Μεταξύ φίλων, θεωρείται συνήθως πειρακτικός χαιρετισμός, οικεία προσφώνηση ή ελαφριά προσβολή
[1]. Όταν απευθύνεται σε έναν άγνωστο, θεωρείται τις περισσότερες φορές βαριά βρισιά.
[2] Παίρνει τότε τη σημασία του "ηλίθιου" ή του "ανίκανου" και δηλώνει αγανάκτηση[1].
Η λέξη χρησιμοποιείται μερικές φορές για να ορίσει το άτομο που χωρίς να χρησιμοποιεί την κοινή λογική επαναλαμβάνει ξανά και ξανά τα ίδια λάθη ενώ ταυτοχρόνως διατηρεί στο ακέραιο την αίσθηση ότι είναι σωστός και ανάλογη, πιθανώς προσβλητική, συμπεριφορά.
Πιο γενικά η λέξη χρησιμοποιείται για να περιγράψει την αντίθεση στην κοινή λογική (βλακεία)[1].
H αντίστοιχη λέξη που αναφέρεται στο θηλυκό φύλο είναι μαλάκω ή μαλακισμένη.
 Ετυμολογία
Στα αρχαία ελληνικά η λέξη σήμαινε "άρρωστος". Η λέξη προέρχεται εκ του ρήματος μαλακιάω, που σημαίνει μαλακώνω. Συνώνυμα ρήματα: καταμαλακίζω, πλαδαρούμαι, μαλακύνω.
Ως ουσιαστικό η λέξη μαλακία είναι Ιωνική και σημαίνει μαλακός.
Στον "Περικλέους Επιτάφιο" του Θουκυδίδη (...φιλοσοφούμεν γαρ μετ' ευτελείας και φιλοκαλούμεν άνευ μαλακίας) η λέξη σημαίνει την μαλθακότητα. Στα Νικομάχεια Ηθικά του Αριστοτέλη η λέξη χρησιμοποιείται για να υποδηλώσει την καρτερικότητα, ενώ ως λατινική λέξη η malacia, υποδηλώνει την ήρεμη θάλασσα.[3] Στα νεότερα χρόνια η λέξη μαλακία ταυτίσθηκε με την διανοητική ανεπάρκεια ή εγκεφαλική δυσλειτουργία, εξ ού και η "μαλάκυνση εγκεφάλου".
Επίσης και στην εκκλησιαστική γλώσσα διαφαίνεται η ίδια σημασιοδότηση[2], αντιδιαστέλλεται δηλαδή η σωματική ("νόσος") από την νοητική ("μαλακία") πάθηση: "από πάσαν νόσον και πάσαν μαλακίαν" (Ματθ. Δ' 23, Θ' 35 και Ι' 1).Μαλακια-και στην Ιωνικη μαλακίη-σημαινε τη μαλθακοτητα και τη φυγοπονια.Απο το γυμνασιακα μας χρονια θυμομαστε το φιλοκαλουμε τε γαρ μετα ευτελειας και φιλοσοφουμε ανευ μαλακιας του Θουκυδιδη.
Λιγοτερο γνωστο ειναι το αποφθεγμα κατα της αυτοκτονιας του Αριστοτελη Το αποθνησκειν φευγοντα πενια ή πενιαν ή ερωτα ή τι λυπηρον ουκ ανδρειου,αλλα μαλλον δειλου,μαλακια γαρ το φευγειν τα επιπονα.

Η λεξη ειχε και αλλες εννοιες.Σημαινε τη διαστροφη της ορεξεως,ιδιως εκεινη των εγκυων.Σημαινε ακομη την αταραξια της θαλασσας,τη νηνεμια,κοινως καλμα η μπουνατσα.Κατα τον Ησυχιο τον Αλεξανδρεα,και ειδος ιχθυων,τευθιδες και σηπιαι,δηλαδη τα μαλακια.
Η λεξη σημαινε ακομη τη νοσο,σωματικη η πνευματικη.Με αυτη την εννοια χρησιμοποιειται και στην Καινη Διαθηκη.Ο Ιησους περιοδευε τη χωρα διδασκοντας αλλα και θεραπευων πασαν νοσο και μαλακια.Αλλωστε το παραγωγο ρημα σημαινε ειμαι αρρωστος και Νοσηλευομαι.Μαλακιζεσθαι γραφει ο Ησυχιος ο Αλεξανδρευς,ειναι το ασθενως διακεισθαι,νοσηλευεσθαι.
Ειχε επισης την εννοια ειμαι αδυνατος,δειχνω αδυναμια,δειλια.Γραφει ο Θουκυδιδης ….των δε ουτε πλουτου τις την ετι απολαυσιν προτιμησας εμαλακισθη,ουτε πενιας ελπιδι…...Και ο Απολλοδωρος…. προς τον θανατον εμαλακισατο..δηλαδη εδειξε δειλια μπροστα στο θανατο.
ΚΑΙ ΣΤΙΣ ΦΙΛΙΠΠΙΝΕΣ
Ωστόσο, για να ευθυμήσουμε λίγο, έρχομαι να προτείνω μια, πιστεύω αναντίρρητη, ένδειξη ελληνικής, και δη προκατακλυσμιαίας, παρουσίας στον Ειρηνικό Ωκεανό. Όπως μπορείτε να δείτε με μια απλή αναζήτηση στο Διαδίκτυο, ο γενάρχης των Φιλιππινέζων στη μυθολογία τους, το ανάλογο του Αδάμ δηλαδή ή του Δευκαλίωνα αν προτιμάτε, λέγεται Si Malakas και η καλή του, το αντίστοιχο της Εύας δηλαδή ή της Πύρρας αν προτιμάτε, λέγεται Si Maganda. Οι ντόπιοι πιστεύουν ότι Malakas σημαίνει δυνατός, και μάλιστα σύμφωνα με έναν μύθο ξεπήδησε, μαζί με την καλή του, από ένα καλάμι. Όμως τι ξέρουν οι φτωχοί; Αυτά είναι μυθολογίες.
Και βεβαια το μεγαλο προβλημα του νεοελληνα που η λεξη μαλακας εχει γινει καθημερινη εκφραση και εχει ηδη αντικαταστησει το ονομα των Ελληνων.