‘Υπάρχουν ἀκόμη ἥρωες;

Αὐτές τίς ἡμέρες πού ἡ Ἑλλάδα βρίσκεται στήν ἐντατική, αὐτές τίς ἡμέρες πού οἱ πολιτικοί της ἑτοιμάζονται νά τῆς δώσουν τήν χαριστική βολή, οἱ πολιτικοί της πού μπροστά στό συμφέρον τό δικό τους καί τῶν ξένων πού τούς καθοδηγοῦν δέν λογαριάζουν τίποτα, αὐτές τίς ἡμέρες πού παρατηροῦμε μέ δέος τούς ὑπηρέτες τῶν ξένων ἀφεντάδων νά κινοῦν τά νήματα πρός ὄφελος τοῦ δικοῦ τους μόνον συμφέροντος…….αὐτές τίς ἡμέρες….ψάχνουμε ἀπό κάπου νά «πιαστοῦμε» γιά νά πάρουμε δύναμι οὔτως ὥστε νά μπορέσουμε νά συνεχίσουμε, σκεφτόμενοι ὅτι: Δέν μπορεῖ. Δέν εἶναι δυνατόν νά προσκυνοῦν ὁλοι τό χρῆμα.
 Κάπου θά ὑπάρχουν ἄνθρωποι πού ἐνδιαφέρονται γιά τό καλό τῆς πατρῖδος καί τήν βάζουν πάνω καί ἀπό τήν ζωή τους ἀκόμη. Κάποτε ὑπῆρχαν.
Ἕνας ἀπ΄ αὐτούς ἦταν ὁ Κωνσταντῖνος Κουκκίδης. Ὁ 17χρονος νέος πού ἔπεσε ἀπό τήν Ἀκρόπολι τυλιγμένος μέ τό ἐθνικό σύμβολο, ἀρνούμενος νά τό παραδώση στούς γερμανούς εἰσβολεῖς ὅταν τόν διέταξαν νά τό ὑποστείλη στίς 27 Ἀπριλίου 1941!
Τό Σάββατο 7 Μαΐου στί 7 – 9:30 τό πρωί θά τελεστῆ στόν Ἱερό Ναό Ἁγίου Νικολάου στήν Πλάκα, μνημόσυνο γιά τόν Κωνσταντῖνο Κουκκίδη. Θά ἀκολουθήση κατάθεση στεφάνων στό μνημεῖο πού εὑρίσκεται στόν τόπο τῆς θυσίας.
Λίγα λόγια γιά τό τί συνέβη ἐκείνη τήν ἡμέρα στήν Ἀκρόπολι…….ἀπό τό hellenicinterest

Ο ήρωας που αρνήθηκε να παραδώσει

την ελληνική σημαία στους Γερμανούς

Όταν μπήκαν οι Γερμανοί στην Αθήνα, 27 Απριλίου 1941, η πρώτη τους δουλειά ήταν να στείλουν ένα απόσπασμα υπό τον λοχαγό Γιάκομπι και τον υπολοχαγό Έλσνιτς για να κατεβάσει τη Γαλανόλευκη από τον Ιερό Βράχο της Ακρόπολης και να υψώσει τη σβάστικα. Oι Γερμανοί αντικρίζουν στο ακραίο σημείο τού βράχου της Ακρόπολης πού δεσπόζει τής πόλης, την γαλανόλευκη σημαία πού θ’ αντικατασταθεί από τον αγκυλωτό σταυρό.
Η εθνική Σημαία με το μεγάλο σταυρό στην μέση λάμπει και τα χρώματά της τονίζουν και τονίζονται από τον Παρθενώνα.
Εκεί στην θέση Καλλιθέα, στο ανατολικό σημείο του Ιερού Βράχου ο επικεφαλής του αποσπάσματος ζήτησε από τον εύζωνο που φρουρούσε τη σημαία μας να την κατεβάσει και να την παραδώσει. Ο απλός αυτός φαντάρος, όταν στις 8:45 το πρωί έφθασαν μπροστά του οι κατακτητές της χώρας μας και με το δάκτυλο στην σκανδάλη των πολυβόλων τους, τον διέταξαν να κατεβάσει το Εθνικό μας σύμβολο, δεν έδειξε κανένα συναίσθημα.

Δεν πρόδωσε την τρικυμία της ψυχής του. Ψυχρός, άτεγκτος και αποφασισμένος.. απλά αρνήθηκε! Οι ώρες της περισυλλογής, που μόνος του είχε περάσει δίπλα στην σημαία, τον είχαν οδηγήσει στη μεγάλη απόφαση…”ΟΧΙ”! Αυτό μονάχα πρόφερε και τίποτε άλλο. Μια απλή λέξη, με πόση όμως τεράστια σημασία και αξία. Η Ελληνική μεγαλοσύνη. Ο εύζωνας τυλίχτηκε με τη σημαία, έτρεξε ως την άκρη του Ιερού Βράχου και μπρος στα μάτια των εμβρόντητων Γερμανών ρίχτηκε μ’ ένα σάλτο στον γκρεμό, βάφοντας το εθνικό μας σύμβολο με το τίμιο αίμα.

Η γερμανική στρατιωτική διοίκηση Αθηνών υποχρέωσε την προδοτική κυβέρνηση Τσολάκογλου να δημοσιεύσει στον Τύπο ανακοίνωση, σύμφωνα με την οποία ο φρουρός της σημαίας μας, υπέστη έμφραγμα από την συγκίνηση όταν του ζητήθηκε να την παραδώσει.

Όμως οι στρατιώτες κι οι επικεφαλής του γερμανικού αποσπάσματος είχαν συγκλονιστεί απ’ αυτό που είδαν και δεν κράτησαν το στόμα τους κλειστό. Στις 9 Ιουνίου η είδηση δημοσιεύθηκε στην DAILY MAIL με τίτλο: “ A Greek carries his flag to the death” (Ένας Έλληνας φέρει την σημαία του έως τον θάνατο).

Η θυσία του Έλληνα στρατιώτη έγινε αιτία να εκδοθεί διαταγή από τον Γερμανό φρούραρχο να υψώνεται και η ελληνική σημαία δίπλα στη γερμανική. Μέχρι πριν από λίγα χρόνια, εκεί στα Αναφιώτικα κάτω από τον Ιερό Βράχο, ζούσαν ακόμα αυτόπτες μάρτυρες, που είδαν το παλληκάρι να γκρεμοτσακίζεται μπροστά στα μάτια τους τυλιγμένο με την Γαλανόλευκη. Και κάθε χρόνο, στο μνημόσυνό του στις 27 Απριλίου, άφηναν τα δάκρυά τους να κυλήσουν στη μνήμη του.

Ουδείς ενδιαφέρθηκε ποτέ να καταγράψει την μαρτυρία τους.Κωνσταντίνος Κουκίδης είναι τ’ όνομα του ευζώνου (κατά μια άλλη άποψη ήταν 17χρονος νέος της Εθνικής Οργανώσεως Νέων, αλλά τι σημασία έχει;). Κωνσταντίνος Κουκίδης είναι τ’ όνομα αυτού του ΕΛΛΗΝΑ και στολή του η Σημαία μας. Μας τον έχουν κρύψει, μας τον έχουν κλέψει.

Κλείστε κι αυτόν τον εθνομάρτυρα στην ψυχή σας κοντά στους άλλους। Απαιτείστε να γραφτεί τ’ όνομά του στα σχολικά βιβλία της Ιστορίας. Ψιθυρίστε το, έστω και βουβά, μέσα σας, κάθε φορά που αντικρίζετε τη σημαία μας. Πείτε στα παιδιά σας ότι αυτή η σημαία, έχει βυζάξει ποταμούς ελληνικού αίματος, για να μπορεί αγέρωχη να κυματίζει την τιμή και την αξιοπρέπειά μας.
Άραγε τι σχέση μπορεί να υπάρχει μεταξύ αυτού του παλικαριού και των σύγχρονων εφιαλτών που καίνε την σημαία μας, αλλά και αυτών που το επιτρέπουν; Το μνημείο του Ήρωα Κωνσταντίνου Κουκίδη στο σημείο που βρήκε ηρωικό θάνατο.

Πηγή

http://filonohpontou.wordpress.com/2011/05/06/koukkidis/#more-10392