Η κραυγή της μάνας

Βασίλειος Τσούπρας

Ω παιδιά μου προδομένα, ω βλαστάρια Ελληνικά,
ω αθάνατων ηρώων και μαρτύρων σεις γενιά,
δεν ακούτε που σας κράζω, σας φωνάζω γοερά,
και σας δείχνω τις πληγές μου, τα δεσμά μου τα σκληρά;
Δεν τους βλέπετε τριγύρω πόσοι είναι οι εχθροί;
Για κοιτάξτε ανάμεσά τους πόσοι άχρηστοι ταγοί!
Για κοιτάχτε και πιο πέρα πόσοι υφαίνουν τον ιστό
και σχεδιάζουν ν’αφανίσουν κάθε τι το ελληνικό.

Δεν ακούτε του Αττίλα τη βαριά πατημασιά
που την Κύπρο μας ματώνει και τόσα άλλα μου παιδιά;
Που ‘ν’ ο Πόντος και η Προύσα, που ‘ν’ η Σμύρνη, τ’ Αϊβαλί,
Που ‘ν’ η Τένεδος κι η Ίμβρος και η Πόλη η τρανή;
Όλα τα ‘χουνε ρημάξει των βαρβάρων οι ορδές,
δεν χορταίνουν, όλο ουρλιάζουν με βρισιές και απειλές.

Μα και τ’ άγριου του Κρούμου τα τσακάλια τα σκληρά
κλέβουν όνομα κι αστέρι Μακεδόνων τα ιερά.
Στο Βιτώλιο, στην Αχρίδα, Πρίλαπο και Γευγελή
και στου Κρούσοβου τα μέρη, στου Μελένικου τη γη,
Εκεί Παίονες γενναίους, Πελαγόνες όσους βρουν
τους κλαδεύουν οι Κρουμίτες και οι Γραικοί τους αγνοούν.

Μα και πέρα από της Πίνδου τα πανύψηλα βουνά
μέχρι πάνω στην Αυλώνα πόσα αλύτρωτα χωριά!
Δεν ακούτε τις κραυγές τους, την πικρή τους οιμωγή;
Δεν είν’ κύματα κι αγέρας ή του Αώου οι παφλασμοί,
είναι σκούξιμο και θρήνοι, σπαραγμοί μικρών παιδιών,
βογκητά φυλακισμένων, κλάματα των γυναικών.
Των Τουρκαλβανών τ’ ασκέρια κόρες βιάζουν και παιδιά,
καίνε, αρπάζουν και ληστεύουν χριστιανών τα σπιτικά.

Μα κι εδώ μέσα στη χώρα τί μεγάλη αδιαντροπιά!
Πείνα, ψέμα κι αδικία, γενική κακομοιριά
Τα παιδιά μου τα σκοτώνουν με φαρμάκια δυνατά,
τα κορίτσια τα πουλάνε σε παζάρια πονηρά
κι οι πολύχρωμοι αρχηγοί μας και τα ξένα αφεντικά
βρίσκουν τρόπους και τερτίπια να σας ρίχνουν πιο βαθιά.
Μαύρα σύννεφα σκεπάσαν το γαλάζιο ουρανό,
έξω μπόρες, μέσα φρίκη, ποιός θα φέρει λυτρωμό;
Ω παιδιά μου προδομένα, φοβισμένα και δειλά
πού ‘ν’ η πρώτη φρονιμάδα, των παλιών η ανδρειά;

Μπρος, ξυπνήστε, σηκωθείτε, σύρτε πρώτοι το χορό
και συνάξτε και τον άλλο τον αδιάφορο λαό.
Ενωμένοι αγωνιστείτε, σπάστε τόξα και ιστούς,
διώξτ’ αφέντες, κλέφτες, ψεύτες κι όλους γύρω τους εχθρούς.
Προχωρήστε και λυτρώστε κάθε σκλάβο αδελφό,
τρέξτε, τρέξτ’ ελευθερώστε κάθε χώμα ελληνικό.
Και διαλέχτ’ ανάμεσά σας τους πιο τίμιους και καλούς
να διευθύνουν τα κοινά σας σαν τους χρόνους τους παλιούς.

Μη σκιαχτείτ’ οχτρών πληθώρα και τα όπλα τα τρανά,
σπέρνουν βέβαια τον τρόμο, μα δεν έχουνε καρδιά.
Ο Σταυρός θα σας φυλάει κι η ευχή της Παναγιάς
σαν θα μάχεστε με πίστη για τα δίκια της γενιάς.
Την Ελληνορθόδοξή μας πολιτεία και ζωή
όταν ζείτε, να σας βλάψει πια κανένας δεν μπορεί.
Μπρός λοιπόν, τί καρτερείτε, γιατί χάνετε καιρό;
Αν αμέσως κινηθείτε θε να βρείτε λυτρωμο.
Μην ντροπιάστε τη γενιά σας, λυπηθείτε τα παιδιά,
μην τ’ αφήστε να χαθούνε στο σκοτάδι, στη σκλαβιά.

Ω παιδιά μου προδομένα, θα προδώσετε κι εσείς
πίστη, δίκιο και αλήθεια για οφέλη της στιγμής;
Αν ετούτο μελετάτε, θυμηθείτε το καλά
πως τη μάνα όσοι προδίνουν πάντα χάνονται φρικτά

Πηγή.

http://ipapanik.wordpress.com/2011/01/09/tsoupras-kraugi-manas/#more-883