Του Νίκου Λυγερού
Υπάρχουν άτομα που για διάφορους λόγους προσπαθούν να ισοπεδώσουν κάθε προσπάθεια που γίνεται για να υπάρξει ανάπτυξη στην πατρίδα μας. Έτσι προσπαθούν να βάλουν όλες τις προσπάθειες στο ίδιο πακέτο. Το θέμα των υδρογονανθράκων και ειδικά του φυσικού αερίου, στο πλαίσιο της ελληνικής ΑΟΖ, είναι ξεκάθαρο. Μιλάμε για εξορύξεις στο Ιόνιο και Νότια της Κρήτης μακριά από κάθε ανθρώπινη εγκατάσταση και σε μεγάλα κοιτάσματα συνολικής αξίας 1,3 Τρις. Καθώς πρόκειται για φυσικό αέριο για τη μεγαλύτερη ποσότητα, με αναλογίες με άλλα κοιτάσματα που υπάρχουν στην Κύπρο, στο Ισραήλ και στο Λίβανο, ξέρουμε επί του πρακτέου όλες τις διαδικασίες. Σε αντίθεση, η εξόρυξη του χρυσού μέσω κυάνωσης είναι απαράδεκτη. Διότι γίνεται, ή μάλλον θα γινόταν, αν δεν κάναμε τίποτα, κοντά στα χωριά μας, σε διάσπαρτα τοπικά κοιτάσματα με περιεκτικότητα μικρότερη του γραμμαρίου ανά τόνο και στην επιφάνεια. Αυτά τα κοιτάσματα έχουν κάποια αξία μόνο και μόνο λόγω της τεχνητής ανόδου του χρυσού με το χρηματιστήριο. Δίχως αυτή κανείς δεν θα προσπαθούσε καν να κάνει τέτοιου τύπου εξορύξεις, διότι δεν υπάρχει κοίτασμα για να αξίζει να γίνει ορυχείο. Κατά συνέπεια η κυάνωση θα καταστρέψει όλη την περιοχή με τρόπο μη αναστρέψιμο, όχι μόνο βιολογικά, αλλά και εμπορικά αφού η γη μετά από αυτήν τη διαδικασία δεν θα έχει πια καμιά αξία. Θα είναι μόνο και μόνο νεκρή γη, διότι ακόμη και η καμμένη έχει δυνατότητες να ζωντανέψει. Ενώ η κυάνωση δεν επιτρέπει καμιά μα καμία ζωή. Αυτό είναι καταστροφή. Επιπλέον ακόμα κι αν μερικοί πολιτικάντες το επιτρέψουν, υπάρχουν ήδη έτοιμες διαδικασίες για να γίνει προσφυγή στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Κατά συνέπεια, η απόφαση θα είναι εναντίον της πατρίδας μας. Άρα πρέπει να εξηγήσουμε σε όλους τους δικούς μας ότι άλλο είναι η ανάπτυξη με την ελληνική ΑΟΖ και άλλο η καταστροφή με την κυάνωση του χρυσού. Θέλουμε να ξεπεράσουμε τις δυσκολίες του παρόντος, όχι να αφανίσουμε το μέλλον.
Αναρτήσεις
