ΙΠΠΟΚΡΑΤΗΣ Ο ΠΑΤΕΡΑΣ ΤΗΣ ΙΑΤΡΙΚΗΣ

Η ευρύτερη και φαεινότερη ιατρική διάνοια, ο δημιουργός της επιστημονικής ιατρικής.
Γεννήθηκε στην Κω το 460 π.Χ. και έζησε μέχρι το 377 π.Χ.

Ξεχώρισε την ιατρική από τη θρησκεία και τη μαγεία. Στις θεωρητικές του αντιλήψεις είχε ως βάση τις επισταμένες παρατηρήσεις που έκανε πάνω στους ασθενείς.

Υποστήριξε ότι οι ασθένειες οφείλονται σε παθολογικές διαταραχές, όπως επέρχονται στους χυμούς του σώματος.

Τους χυμούς τους ξεχώριζε στο αίμα, στο φλέγμα, στην κίτρινη και μαύρη χολή. Διαπίστωσε πως, επί όσο διάστημα υπάρχει φυσιολογική σχέση ανάμεσα στους χυμούς αυτούς, ο οργανισμός λειτουργεί κανονικά. είναι υγιής.

Αντίθετα, στις περιπτώσεις που διαταράσσεται η ισορροπία, επέρχονται διαταραχές στη φυσιολογική λειτουργία. ο οργανισμός νοσεί.

Διερευνούσε κάθε συνήθεια του ασθενή και ιδιαίτερα τις διαιτητικές του συνήθειες, καθώς και την ψυχική κατάσταση.
Παρακολουθούσε τις διάφορες επιδημίες που εμφανίζονταν στη διάρκεια κάθε έτους και έκανε σοβαρές παρατηρήσεις, που καταπλήσσουν σήμερα τους γιατρούς που τις μελετούν.
Αναγνώρισε ότι η φυματίωση (φθίση) ήταν μολυσματική αρρώστια.

Περισπούδαστο είναι το βιβλίο του Ιπποκράτη με τον τίτλο Περί αέρων, υδάτων και τόπων. Σ' αυτό αναφέρεται στην επίδραση που ασκεί στον ανθρώπινο οργανισμό το κλίμα του τόπου. Παρατηρεί ότι το πιο υγιεινό κλίμα έχουν οι τόποι που ο προσανατολισμός τους είναι μεσημβρινός.

Τα συγγράμματα του Ιπποκράτη μελετήθηκαν με ενδιαφέρον στη ρωμαϊκή περίοδο και αργότερα. Οι γιατροί που ακολουθούσαν τη διδασκαλία του Ιπποκράτη εκτιμούνταν περισσότερο από τους άλλους, που στηρίζονταν σε διαφορετικές αντιλήψεις τις οποίες είχε διατυπώσει ο Γερμανός γιατρός Παράκελσος.

Κατά την εποχή της Αναγέννησης αναγνώρισαν οι γιατροί τη μεγάλη αξία που είχαν τα συγγράμματα του Ιπποκράτη. και επιδόθηκαν με ζήλο στη σπουδή τους.

Και στην εποχή μας, που η Ιατρική, χάρη στη χρησιμοποίηση του μικροσκοπίου, των ακτίνων Ρέντγκεν, της βιοχημείας και της ανοσοβιολογίας, έχει προοδεύσει, εκτιμούνται εξαιρετικά οι αντιλήψεις του Ιπποκράτη. περί της ιατρικής.
Τόπος γέννησης αναφέρεται η Κως και πιθανότατα είναι η Αστυπάλαια, παλαιά πρωτεύουσα του νησιού, κοντά στη σημερινή Κέφαλο.

Οτι ο Ιπποκράτης ήταν Κώος επιβεβαιώνεται από τον Πλάτωνα, από τον ιατρό Μένωνα, μαθητή του Αριστοτέλη και φυσικά από τον Σωρανό τον Εφέσιο.

Στην Κω υπήρχε ήδη Ασκληπιείο πριν γεννηθεί ο Ιπποκράτης.

Σ αυτό συνέρρεαν για προσκήνυμα και θεραπεία πλήθος ασθενών από διάφορα μέρη της Ελλάδος.

Στην εποχή του Ιπποκράτη λειτουργούσε στην Κω και ιατρική σχολή, παρόμοια με την ονομαστή σχολή της γειτονικής Κνίδου, στα απέναντι Μικρασιατικά παράλια.

Από την βιογραφία του Σωρανού έχουμε την πληροφορία ότι ο Ιπποκράτης ήταν υιός του Ηρακλείδη και της Φαιναρέτης, εικοστός απόγονος του Ηρακλή και δέκατος ένατος απόγονος του Ασκληπιού.

Κατά τον Ομηρο ο Ηρακλής επιστρέφοντας από την Τροία στο Αργος παρασύσθηκε από την τρικυμία που προκάλεσε η Ηρα και βγήκε ναυαγός στην Κω. Κατά την παράδοση νυμφεύθηκε την κόρη του βασιλιά της Κω Ευρυπύλου, τη Χαλκιόπη και απέκτησε υιό τον Θεσσαλό.

Ο πατέρας του Ιπποκράτη Ηρακλείδης, ήταν άριστος ιατρός και διακεκριμένος ιερέας του Ασκληπιείου της Κω.

Ο πάππος του, Ιπποκράτης, ήταν πρωθιερέας του Ασκληπιείου και περίφημος ιατρός. Σύζυγος του Ιπποκράτη κατά τον Βίο των Βρυξελλών, υπήρξε η Αβλαβία. Απέκτησαν δυο υιούς τον Θεσσαλό και τον Δράκοντα και μια κόρη που παντρεύτηκε τον Πόλυβο, επίσης ιατρό.
Τα τελευταία χρόνια του ο Ιπποκράτης τα έζησε στη Θεσσαλία, κι αυτό έγινε αιτία να επονομασθεί Θεσσαλός.

Σε προχωρημένη ηλικία έφυγε από την Κω και πήγε ξανά στη Θεσσαλία, όπου έμεινε μέχρι το θάνατό του.

Στο Βίο των Βρυξελλών αναφέρεται ότι ο Ιπποκράτης πέθανε σε ηλικία εκατόν τεσσάρων ετών.

Ο Σωρανός αναφέρει ότι είχε ταφεί μεταξύ Λαρίσσης και Γυρτώνος (νοτίως του σημερινού Τυρνάβου) και μάλιστα προσθέτει το θρύλο ότι για πολλά χρόνια στο μνήμα του υπήρχε σμήνος από μέλισσες, το μέλι των οποίων είχε την ιδιότητα να θεραπεύει τις άφθες των παιδιών.