ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΟΝΟΜΑΤΑ ΚΑΙ Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥΣ

ΤΕΥΚΡΟΣ

Ήρωας του Τρωικού πολέμου και γιος του Τελαμώνα και της Δαναΐδας Ησιόνης. Ήταν αδερφός του Αίαντα. Κατά την παράδοση καταγόταν από την Αττική. Ο Όμηρος τον παρουσιάζει ως περίφημο τοξότη και φίλο του Αγαμέμνονα. Μετά τον Τρωικό πόλεμο, επειδή κατά την επιστροφή του στην πατρίδα του δεν τον δέχτηκε ο πατέρας του, πήγε στην Κύπρο, ίδρυσε την πόλη Σαλαμίνα και παντρεύτηκε την κόρη του Κύπρου Έννη. Μ` αυτόν ασχολήθηκαν οι τραγικοί ποιητές, όπως ο Σοφοκλής και αργότερα ο Λατίνος Πακούβιος στην τραγωδία του Τeucer.
ΝΙΚΑΝΔΡΑ
Η τελευταία Πυθία του Μαντείου των Δελφών.
ΑΝΤΗΝΩΡ
Στην ελληνική μυθολογία με το όνομα Αντήνορας (Αντήνωρ) αναφέρεται κυρίως ένας Τρωαδίτης, γιος της Κλεομήστρας και του Αισυήτη ή του Ικετάονα ή και του βασιλιά Λαομέδοντα.
Η αμφιλεγόμενη αυτή προσωπικότητα είχε σύζυγο την πριγκήπισσα Θεανώ, ιέρεια της ΑΘηνάς και κόρη της βασίλισσας Εκάβης. Μαζί είχαν πολλά αγόρια (11 κατά τον Όμηρο), τα περισσότερα από τα οποία σκοτώθηκαν στον Τρωικό Πόλεμο. Για τους Τρώες ήταν ό,τι ο Νέστορας για τους Έλληνες (Συμπόσιο του Πλάτωνα 221c), δηλαδή ένας συνετός γέροντας που έδινε συμβουλές, υπερασπιστής του δικαίου. Στην Ιλιάδα αποκαλείται «πεπνυμένος» (σώφρονας). Συμβούλευσε τους Τρώες να επιστρέψουν στους Ατρείδες την Ωραία Ελένη και τους θησαυρούς της (Ιλιάδα Η 350-351, Γ 205 κ.ε.). Ο Αντήνορας και ο Πρίαμος πήγαν στο στρατόπεδο των Αχαιών πριν τη μονομαχία Μενελάου και Πάρη για διαπραγματεύσεις. Κατά τη «Μικρή Ιλιάδα» του Λέσχη, ο Οδυσσέας κατά τη νυχτερινή μάχη για την άλωση της Τροίας αναγνώρισε τον τραυματισμένο γιο του Αντήνορα και τον τράβηξε ζωντανό μακριά από τη μάχη.
Οι νεότεροι μύθοι εμφανίζουν τον Αντήνορα ως προδότη της πατρίδας του, της Τροίας. Αναφέρουν ότι, μετά την άλωση της Τροίας, ο Αγαμέμνονας θυμήθηκε τη φιλική στάση του Αντήνορα και κρέμασε στη θύρα του σπιτιού του ένα δέρμα από λεοπάρδαλη ως σημάδι ότι το σπίτι δεν έπρεπε να πειραχθεί. Στους Δελφούς ο Πολύγνωτος είχε ζωγραφίσει την οικογένεια του Αντήνορα να ετοιμάζεται για αποδημία: τον Αντήνορα, τη Θεανώ, τρία από τα παιδιά τους (τον Γλαύκο, τον Ευρύμαχο και την Κρινώ) μαζί με υπηρέτες που φόρτωναν κιβώτιο σε υποζύγιο. Λέγεται ακόμα ότι ο Αγαμέμνονας του έδωσε τα μισά κτήματα του Πριάμου και ανέθεσε τη βασιλεία της Τροίας σε ένα γιο του. Επίσης, ότι σε συννενόηση με την Ελένη άνοιξε στον Νεοπτόλεμο τις Σκαιές Πύλες, άνοιξε τον Δούρειο Ίππο και έδωσε στον Οδυσσέα και τον Διομήδη το ιερό Παλλάδιο, που προστάτευε την Τροία. Συνακόλουθα, στη «Θεία Κωμωδία» του Δάντη, η Antenora είναι ο κύκλος της Κολάσεως που προορίζεται για τους προδότες.
Οι γιοι του Αντήνορα, οι Αντηνορίδες, πήγαν με την Ελένη στην Κυρήνη, όπου εγκαταστάθηκαν, ή στη Θράκη, ή στην Ιλλυρία και τη βόρειο Ιταλία, μέχρι την Ιβηρική Χερσόνησο. Νεότερες παραδόσεις ωστόσο αναφέρουν ότι παρέμειναν στην Τροία και ίδρυσαν νέο κράτος, αλλά διώχθηκαν από τον Αινεία.
Αντήνορας ονομαζόταν και ένας Ζακύνθιος μνηστήρας της Πηνελόπης, καθώς και ο δολοφόνος του τυράννου της Κεφαλληνίας Προμνήσου και διάδοχός του στην εξουσία
ΤΗΛΕΓΟΝΟΣ
Γιος του Οδυσσέα και της Κίρκης ή της θεάς Αφροδίτης. Αυτός ο Τηλέγονος αναφέρεται ότι ίδρυσε την πόλη Πραίνεστο (τη σημερινή Παλεστρίνα). Μόλις ο Τηλέγονος ενηλικιώθηκε, η Κίρκη τον έστειλε να βρει τον Οδυσσέα, που είχε πια επιστρέψει στην Ιθάκη. Ο Τηλέγονος έφθασε εκεί και άρχισε να λεηλατεί το νησί νομίζοντας ότι ήταν η Κέρκυρα. Ο Οδυσσέας και ο μεγαλύτερος γιος του ο Τηλέμαχος υπερασπίσθηκαν την πόλη τους, οπότε ο Τηλέγονος σκότωσε άθελά του τον ίδιο του τον πατέρα, του οποίου το πρόσωπο δεν είχε αντικρύσει ποτέ στη ζωή του, με το δηλητηριώδες κεντρί (άκανθα) της ουράς ενός σαλαχιού. Στη συνέχεια ο Τηλέγονος πληροφορήθηκε πού βρισκόταν και ποιον είχε σκοτώσει. Τότε μετέφερε το σώμα του Οδυσσέα στο νησί της Κίρκης μαζί με την Πηνελόπη και τον Τηλέμαχο. Η Κίρκη τους έκανε αθάνατους και παντρεύτηκε τον Τηλέμαχο, ενώ ο Τηλέγονος πήρε την Πηνελόπη ως σύζυγό του, με την οποία απέκτησαν ένα γιο, τον Ιταλό.
Αυτή η ιστορία αναφέρεται στην «Τηλεγονία», ένα πανάρχαιο έπος-συνέχεια της Οδύσσειας το οποίο σώζεται μόνο σε περίληψη και αποδίνεται στον Ευγάμμονα. Παραλλαγές απαντώνται σε μεταγενέστερους ποιητές: π.χ. σε μια χαμένη τραγωδία του Σοφοκλέους («Οδυσσεύς ακανθόπληξ»), ο Οδυσσέας ενημερώνεται εγκαίρως από χρησμό ότι θα σκοτωθεί από τον γιο του. Υποθέτει όμως ότι ο χρησμός εννοεί τον Τηλέμαχο, τον οποίο και εξορίζει σε γειτονικό νησί. Ο Τηλέγονος , φθάνοντας στην Ιθάκη, πλησιάζει τη βασιλική κατοικία του Οδυσσέα, αλλά οι φρουροί δεν του επιτρέπουν να δει τον πατέρα του. Ακολουθεί συμπλοκή και ο Οδυσσέας, νομίζοντας ότι επέστρεψε ο Τηλέμαχος, επιτίθεται στον Τηλέγονο, ο οποίος και τον σκοτώνει.
Στην ιταλική και ρωμαϊκή μυθολογία ο Τηλέγονος (Telegonus) μνημονεύεται ως ιδρυτής της πόλεως Tusculum, στα νοτιοανατολικά της Ρώμης διαφορετική από την Παλεστρίνα, που επίσης βρίσκεται στην ίδια περιοχή. Οι λατίνοι ποιητές χρησιμοποιούσαν συχνά φράσεις όπως «τείχη του Τηλεγόνου» (π.χ. Προπέρτιος, 2.32) ή «Κίρκεια τείχη» για την πόλη αυτή (το Tusculum).
ΕΦΙΑΛΤΗΣ
Ο Εφιάλτης ήταν αρχαίος Έλληνας γιος του Ευρυδήμου. Όπως αναφέρει ο Ηρόδοτος παρουσιάστηκε στον Ξέρξη και του υπέδειξε τη στενή διάβαση που έφερνε από το όρος Καλλίδρομο στις Θερμοπύλες και ανέλαβε να οδηγήσει από κει τους Πέρσες για να χτυπήσουν έτσι από τα νώτα τους Σπαρτιάτες του Λεωνίδα (480 π.Χ.).
Για την κυκλωτική κίνηση των Περσών επιλέχθηκαν οι 10.000 επίλεκτοι φρουροί του βασιλιά, γνωστοί και ως "Αθάνατοι", με αρχηγό τους τον Υδάρνη. Οι Πέρσες ακολούθησαν τον Εφιάλτη με τη δύση του ηλίου. Όλο το βράδυ ακολούθησαν το μονοπάτι που τους οδηγούσε ο Έλληνας προδότης. Το όνομα αυτού του στενού περάσματος ήταν Ανοπαία Ατραπός και, επειδή και οι ελληνικές δυνάμεις του βασιλιά Λεωνίδα γνώριζαν την ύπαρξη του, είχαν θέσει ως φρουρούς του περάσματος 1.000 Φωκείς.
Οι Πέρσες απώθησαν τους Φωκείς και κύκλωσαν τους Έλληνες. Ο Εφιάλτης είχε εκπληρώσει το ρόλο του. Για τη πράξη του αυτή ο Πέρσης αυτοκράτορας του έδωσε μια μεγάλη χρηματική ανταμοιβή. Η Δελφική Αμφικτυονία, όταν οι Πέρσες νικήθηκαν και έφυγαν από την Ελλάδα, τον επικήρυξε έναντι χρηματικής αμοιβής και γι' αυτό ο Εφιάλτης
ΑΣΤΥΑΝΑΞ
Ηταν γιος του Έκτορα και της Ανδρομάχης.
Οι γονείς του τον είχαν ονομάσει Σκαμάνδριο, όμως ο λαός προς τιμή του ήρωα πατέρα του, που σκοτώθηκε με τόση αυτοθυσία για τους Τρώες, τον ονόμασε Αστυάνακτα (= Βασιλεύς πόλης).
Η μοίρα όμως για τον μικρό βασιλόπαιδα κατά τις επικρατέστερες παραδόσεις υπήρξε τραγική. Φονεύθηκε ριπτόμενος από τα τείχη της Τροίας όταν καταλήφθηκε από τους Αχαιούς ή από τον Οδυσσέα, ή από τον Μενέλαο, ή από τον Νεοπτόλεμο, τον γιό του Αχιλλέα, εκδικούμενος τον θάνατο του πατέρα του.
είχε καταφύγει στη Θεσσαλία. Όταν έπειτα από χρόνια γύρισε στη πατρίδα του στην Αντίκυρα Φθιώτιδας δολοφονήθηκε. Ο άντρας που τον σκότωσε ήταν ένας Τραχίνιος, ο Αθηνάδης, ο οποίος σύμφωνα με τον Ηρόδοτο, τον αναγνώρισε και τον σκότωσε.
Ενδιαφέρον παρουσιάζουν οι πηγές που αναφέρουν και ως προδότες τους Ονήτη του Φαναγόρα, με καταγωγή από την Κάρυστο, αλλά και τον Κορυδαλλό από την Αντίκυρα. Αυτοί οι δυο κατά τον Ηρόδοτο δεν μπορεί να ήταν προδότες εφόσον η Αμφικτυονία δεν τους επικήρυξε. Ήταν γνωστό πως ο Ηρόδοτος έτρεφε μεγάλη πίστη στην κρίση και στις αποφάσεις των Δελφών.