Σε κοινωνικό φαινόμενο με ζωηρές προεκτάσεις εξελίσσεται η τάση επιστροφής των νέων στα χωριά. Με την ανεργία να σκαρφαλώνει στο 21% και έναν στους νέους να είναι άνεργος, η γεωργία γίνεται πλέον.. πολύ ελκυστική.
Κυρίαρχη επιλογή των νέων είναι η ενασχόληση με το αγροτικό επάγγελμα. Tα πρώτα στοιχεία σχετικής μελέτης την οποία έχει παραγγείλει αξιόπιστος δημόσιος φορές και τα οποία σύντομα θα δουν το φως της δημοσιότητας, καταδεικνύουν ότι πάνω από 1,5 εκατομμύριο άνθρωποι δρομολογούν ήδη την επιστροφή τους από τις μεγαλουπόλεις στα χωριά, αναζητώντας επαγγελματικές λύσεις και δραστηριότητες που έχουν άμεση σχέση με τον πρωτογενή τομέα.
Σύμφωνα με το δημοσίευμα της εφημερίδας Agrenda, είναι σαφές ότι οι παραπάνω επιλογές βρίσκονται σε άμεση συνάρτηση με τις συνθήκες οικονομικής κρίσης που βιώνουν εντονότερα αυτό τον καιρό οι άνθρωποι των πόλεων, βασίζονται ωστόσο και στην πεποίθηση ότι τα επόμενα χρόνια σοβαρή αξία θα έχει μόνο ότι σχετίζεται άμεσα με την παραγωγική διαδικασία και υπ’ αυτή την έννοια ο αγροτικός τομέας έχει μεγάλο ενδιαφέρον. Άλλωστε, η δομή του κλήρου στη χώρα μας είναι τέτοια που οι περισσότεροι από τους «παλιννοστούντες» διατηρούν μια κάποια σχέση με τα χωρία τους και διαθέτουν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο πρόσβαση σε ορισμένα μικρά ή μεγάλα κομμάτια γης. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι στην επιλογή της επαρχίας στρέφονται όχι μόνο φοιτητές και άνεργοι αλλά και νέοι άνθρωποι με σταθερή απασχόληση (σε τράπεζες, δημόσιους οργανισμούς, καταστήματα κ.α.) βλέπουν ωστόσο το εισόδημά τους να μειώνεται και την ποιότητα της ζωής τους να χειροτερεύει. Η επιλογή του χωριού που δείχνει να είναι «απόφαση ζωής» για εκατοντάδες χιλιάδες οικογένειες, τείνει να εξελιχθεί σε κύμα φυγής ανάλογο (ή μάλλον αντίστροφο) μ’ αυτό της αστυφιλίας που είχε αναπτυχθεί τις δεκαετίες του ’50 και του ’60.
Η πρώτη καταγραφή των διαθέσεων των πολιτών στο συγκεκριμένο θέμα κρίνεται αναγκαία όχι μόνο για την ανάλυση του φαινομένου αλλά και για τη διαμόρφωση μιας «νέας στρατηγικής» η οποία αφενός θα διευκολύνει την εγκατάσταση αυτών των ανθρώπων στα «πάτρια εδάφη» αφετέρου θα τους καταστήσει κρίσιμους μοχλούς στο νέο αναπτυξιακό μοντέλο που αναζητά η χώρα. Κοινωνιολόγοι και οικονομικοί αναλυτές δηλώνουν ιδιαίτερα αισιόδοξοι για την «προστιθέμενη αξία» που μπορούν να δώσουν οι άνθρωποι των πόλεων στην ανάπτυξη της αγροτικής παραγωγής. Δεν είναι τυχαίο, τονίζουν, το γεγονός ότι σημαντικές πρωτοβουλίες που έχουν αναληφθεί το τελευταίο διάστημα για τη δημιουργία νέων Ομάδων Παραγωγών, βασίζονται στη δραστηριότητα που έχουν αναπτύξει οι «ξενόφερτοι», όπως αποκαλούνται, των μεγάλων πόλεων.
Η «ζύμωση» αυτή, ντόπιων και παλιννοστούντων, υποστηρίζουν οι ειδικοί, εφόσον εξελιχθεί με ομαλό τρόπο μπορεί να φέρει θεαματικά αποτελέσματα τόσο στην αναδιοργάνωση των παραγωγικών δομών, όσο και στις επιλογές των προϊόντων που θα συμπεριληφθούν στο «καλάθι» των αγροτικών εκμεταλλεύσεων. Την ίδια στιγμή βέβαια δεν λείπει ο κίνδυνος σε κάποιες περιπτώσεις, αυτή η επιστροφή να προκαλέσει και κοινωνικές εντάσεις, σε τοπικό τουλάχιστον επίπεδο, καθώς αρκετοί είναι αυτοί οι οποίο θα «ξεβολευτούν» σε σχέση με τα σημερινά δεδομένα. Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα της των δημοσίων κτημάτων που θέλησε να μοιράσει τον τελευταίο καιρό ο υπουργός Κώστας Σκανδαλίδης, κίνηση για την οποία υπήρξε «εμφύλιος πόλεμος» σε κάποιες περιοχές, με τους «ντόπιους» να μη θέλουν τους «ξένους» και τους κτηνοτρόφους να μη θέλουν την γεωργική αξιοποίηση αυτών των εκτάσεων. Προβλήματα αναμένεται να υπάρξουν και ενδοοικογενειακά σε κάποιες περιπτώσεις, καθώς τα ξεχασμένα κτήματα των αστών ιδιοκτητών που αξιοποιούνταν μέχρι τώρα από τους εναπομείναντες των χωριών, θα πρέπει να περιέλθουν εκ νέου στα χέρια των ιδιοκτητών, ανατρέποντας τα σχέδια των σημερινών καλλιεργητών.
Κάτι καλὸ ποὺ τείνει νὰ ἐμφανισθῇ μέσα ἀπὸ τὴν κρίσιν εἶναι ἡ ἐπιστροφὴ στὰ πάτρια!
Στὴν μάνα Γῆ!
Αὐτὴν ποὺ ἀγνοήσαμε τόσες δεκαετίες καὶ ποὺ εἶναι πάντα ἐδῶ, μόνη ἱκανὴ νὰ μᾶς θρέψῃ καὶ νὰ μᾶς κρατήσῃ ζωντανούς!
1,5 ἑκατομμύριο ἄνθρωποι δὲν εἶναι λίγοι!
Θὰ ἔλεγα μάλλιστα πὼς ἀναλόγως τοῦ χρόνου, ἐντὸς τοῦ ὁποίου συντελοῦνται ἐτοῦτες οἱ νέες ἀλλαγές, εἶναι σοβαρὸς ἀριθμὸς καὶ ἄξιος προσοχῆς!
Ἡ Γῆ δὲν εἶναι εὔκολη ὑπόθεσις!
Ἀλλὰ εἶναι ὁ μοναδικὸς καὶ σίγουρος δρόμος γιὰ τὴν ἐπιβίωσιν!
Φιλονόη.
Υ.Γ. Τὰ προβλήματα, τὰ ὅποια προβλήματα θὰ ξεπεραστοῦν! Ἀρκεῖ νὰ ὑπάρχῃ καλὴ θέλησις!
by Φιλονόη ἐκ τοῦ Πόντου
Του Γιάννη Πανάγου (πηγή)
Πριν από 2 ώρες
Αναρτήσεις
Είναι ένας από τους σκοπούς του νεοφιλελληνισμού ανθρωποκεντρικού. Όπως όλοι το ξέρετε, όταν έγραψα πέρυσι με τη καρδιά μου το πρώτο γράμμα "Ευχαριστώ τον ελληνικό λαό, να μην αφήσετε ποτέ τους άλλους να γράψουν την ιστορία σας αντί για εσάς", δεν μίλησα για το χρέος και για το μνημόνιο, διότι δεν αφορούν τον Ελληνισμό. Για εμένα, η "κρίση" δεν αφορά το χρήμα αλλά την "οίκο-νομία" όπως την εννοούσε ο Αριστοτέλης. Ο οίκος είναι θεμέλιο του Ελληνισμού: "οικο-γένια", "οικο-νομία", "οίκο-σύστημα" κλπ. Και η έννοια του Ελληνισμού είναι το χωριό, η μικρή κλίμακα. Ο γείτονας με τον οποίον θα πεις δυο κουβέντες, θα πιεις ένα καφέ ελληνικό, που θα τον φωνάξεις αν έχεις ανάγκη. Κατάλαβα το 1979, βλέποντας το νέφος στον ουρανό της Αθήνας ότι είχε αρχίσει η μεταβολή της ελληνικής κοινωνίας προς το κακό. Και περίμενα μια "κρίση" για να συνειδητοποιήσουν οι Έλληνες ότι τελικά μόνο στο χωριό, με απλό τρόπο ζωής, φιλία και αγάπη, θα μπορέσουν να συνεχίσουν την ιστορία του Ελληνισμού. Η "κρίση" λοιπόν ήταν ευκαιρία αυτής της συνειδητοποίησης. Πρέπει και οι μεγάλοι να επιστρέψουν στα χωριά, να αδειάσουν οι μεγάλες πόλεις. Το ελληνικό έδαφος σας ανήκει χιλιάδες χρόνια, καιρός είναι πια να επιστρέψετε σπίτι που σας περιμένει η μάνα Ελλάς!
ΑπάντησηΔιαγραφήΌσοι έχουν ζωντανή την επαφή τους με την ιδιαίτερη πατρίδα τους στην επαρχία, θα τους χαρακτήριζα από τους σχετικά τυχερούς της εποχής μας. Έχουν μια εναλλακτική στην τελική που δεν είναι καθόλου αμελητέας σημασίας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑλί από εμάς τους υπόλοιπους που είμαστε από τα γεννοφάσκια μας παιδιά της Αθηναϊκής μεγαλούπολης. Γιατί, μην κοροϊδευόμαστε, δεν είναι καθόλου μα καθόλου απλό να δημιουργήσει κανείς "ρίζες" σήμερα σε μια επαρχία από το πουθενά.