Γκύντερ Γκρας: Είσαι ένα τίποτα Ευρώπη χωρίς την Ελλάδα

«Ο οίκτος θεωρείται αρετή μόνο απ’ τους παρακμιακούς». Νίτσε

Ο Γερμανός  Νομπελίστας φιλόλογος και συγγραφέας Gunter Grass (Γκύντερ Γκρας), εκφράζει ποιητικά τον οίκτο του προς την χώρα των Ρωμιών, παρατηρώντας τους συμπατριώτες του για την σκληρή τους στάση απέναντι στο οικονομικό πρόβλημα της Ελλάδος. Από ευγένεια φαντάζομαι ο συγγραφέας αυτό αποφάσισε να στρέψει την προσοχή του εντελώς στην γλάστρα, χάριν του βασιλικού (για κάποια από τα κλαδιά του που μεταφυτεύτηκαν βλ, ΕΡΕΥΝΑ ΣΟΚ …!!! ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΣΥΝΤΑΡΑΞΕΙ ΤΟ ΠΑΝΝΕΛΛΗΝΙΟ ΚΑΙ ΝΑ ΣΤΕΙΛΕΙ ΣΤΟ ΔΙΑΒΟΛΟ ΤΟΥΣ ΑΠΟΛΙΤΙΣΤΟΥΣ ΑΓΓΛΟΓΑΛΛΟΓΕΡΜΑΝΟΥΣ…), ο οποίος είναι αναγκασμένος να χώνει τις ρίζες του, μέσα στο χώμα της γλάστρας αυτής, η οποία ψήθηκε μέσα στα καμίνια της ερήμου του Σινά, αντί να ψηθεί στους φούρνους του Κεραμεικού.
Ένας άλλος Γερμανός, παγκοσμίου φιλοσοφικής και διαχρονικής εμβέλειας, ο Νίτσε, ο οποίος ως ελληνοσπουδαγμένος γνώριζε την απέχθεια των Ελλήνων προς την πρόκληση του αισθήματος του οίκτου, έγραφε πριν ενάμιση αιώνα « Ο οίκτος θεωρείται αρετή μόνο απ’ τους παρακμιακούς».
Από http://www.totefteri.com/2012/05/blog-post_962.html, διαβάζουμε:
Συγκίνησε και Τούρκους ο Γκύντερ Γκρας: Είσαι ένα τίποτα Ευρώπη χωρίς την Ελλάδα!

Και μερίδα του τύπου της Τουρκίας…φαίνεται ότι συγκίνησε το ποίημα του Νομπελίστα
Γερμανού φιλόλογου και συγγραφέα Gunter Grass (Γκύντερ Γκρας) ο οποίος καθιστά υπεύθυνη την Ευρώπη για την κρίση στην Ελλάδα. Με τον τίτλο « Είσαι ένα τίποτα Ευρώπη χωρίς την Ελλάδα» η εφημερίδα Taraf σε μονόστηλο της πρώτης σελίδας αναφέρεται στο θέμα και τονίζει ότι το ποίημα αυτό το δημοσίευσε πρώτα η γερμανική εφημερίδα Suddeutsche Zeitung και η ελληνική « Καθημερινή». Το ποίμα το δημοσιεύει και η Taraf στις εσωτερικές της σελίδες.
Το ποίμα του Γκ. Γκρας σε μετάφραση της Πατρίτσια Αδαμοπούλου:
«Η Ντροπή της Ευρώπης»
Στο χάος κοντά, γιατί δεν συμμορφώθηκε στις αγορές· κι Εσύ μακριά από τη Χώρα, που Σου χάρισε το λίκνο.
Οσα Εσύ με την ψυχή ζήτησες και νόμισες πως βρήκες, τώρα θα καταλυθούν, και θα εκτιμηθούν σαν σκουριασμένα παλιοσίδερα.
Σαν οφειλέτης διαπομπευμένος και γυμνός, υποφέρει μια Χώρα· κι Εσύ, αντί για το ευχαριστώ που της οφείλεις, προσφέρεις λόγια κενά.
Καταδικασμένη σε φτώχεια η Χώρα αυτή, που ο πλούτος της κοσμεί Μουσεία: η λεία που Εσύ φυλάττεις.
Αυτοί που με τη δύναμη των όπλων είχαν επιτεθεί στη Χώρα την ευλογημένη με νησιά, στον στρατιωτικό τους σάκο κουβαλούσαν τον Χέλντερλιν.
Ελάχιστα αποδεκτή Χώρα, όμως οι πραξικοπηματίες της, κάποτε, από Εσένα, ως σύμμαχοι έγιναν αποδεκτοί.
Χώρα χωρίς δικαιώματα, που η ισχυρογνώμονη εξουσία ολοένα και περισσότερο της σφίγγει το ζωνάρι.
Σ’ Εσένα αντιστέκεται φορώντας μαύρα η Αντιγόνη, και σ’ όλη τη Χώρα πένθος ντύνεται ο λαός, που Εσένα φιλοξένησε.

Ομως, έξω από τη Χώρα, του Κροίσου οι ακόλουθοι και οι όμοιοί του όλα όσα έχουν τη λάμψη του χρυσού στοιβάζουν στο δικό Σου θησαυροφυλάκιο.
Πιες επιτέλους, πιες! κραυγάζουν οι εγκάθετοι των Επιτρόπων· όμως ο Σωκράτης, με οργή Σου επιστρέφει το κύπελλο γεμάτο ώς επάνω.
Θα καταραστούν εν χορώ, ό,τι είναι δικό Σου οι θεοί, που τον Ολυμπό τους η δική Σου θέληση ζητάει ν’ απαλλοτριώσει.
Στερημένη από πνεύμα, Εσύ θα φθαρείς χωρίς τη Χώρα, που το πνεύμα της, Εσένα, Ευρώπη, εδημιούργησε.
ΠΗΓΗ