Του Νίκου Λυγερού
Με τα είκοσι θαλάσσια οικόπεδα η Ελλάδα εισχωρεί σε μια ενεργειακή εποχή που προετοιμάζει την αξιοποίηση των υδρογονανθράκων μας. Σε αυτό το πλαίσιο πρέπει να κινηθούμε προσεχτικά και βέβαια αποτελεσματικά μέσω των θαλάσσιων οικοπέδων μέσης γραμμής, δηλαδή των οικοπέδων που εφάπτονται στις ΑΟΖ της Αλβανίας, της Ιταλίας και της Λιβύης. Με άλλα λόγια πρέπει αυτά τα οικόπεδα να πιέσουν μέσα σε αυτό το χρονικό διάστημα, τις διαπραγματεύσεις μας με αυτές τις τρεις χώρες, έτσι ώστε να επιτευχθούν σύντομα οι συμφωνίες οριοθετήσεων των ΑΟΖ. Διότι για αυτά τα οικόπεδα, επειδή υπάρχει περίπτωση συνεκμετάλλευσης λόγω ύπαρξης κοιτασμάτων που βρίσκονται ακριβώς πάνω στη μέση γραμμή, πρέπει να υπάρχει συμφωνία. Έτσι πρέπει να αποφύγουμε την περίπτωση του ραγιαδισμού που θα εξασφαλίσει άλλα οικόπεδα εκτός από αυτά, διότι δεν θα υπάρχουν υποψηφιότητες των εταιρειών όπως στο οικόπεδο 4 της κυπριακής ΑΟΖ. Πιο συγκεκριμένα είναι στρατηγικής σημασίας να υπάρχει οριοθέτηση και στη συνέχεια υπογραφή συμβάσεων σε αυτά τα οικόπεδα για να ενταχθεί επί του πρακτέου η ελληνική ΑΟΖ και η ίδια η Ελλάδα μας. Τα θαλάσσια οικόπεδα δεν τα βγάζουμε μόνο και μόνο για να εκδώσουμε χάρτες αλλά για να τα αξιοποιήσουμε στρατηγικά προς όφελος της πατρίδας μας. Πρέπει λοιπόν να συνεχίσουμε τις προσπάθειές μας και σε επίπεδο οριοθέτησης και ανακήρυξης αφού αυτά τα θέματα είναι εθνικά και με γεωστρατηγικές επιπτώσεις πέρα από τις οικονομικές δυνατότητες που προσφέρουν για την εξέλιξη της χώρας.
Πηγή: http://www.lygeros.org/articles.php?n=15907&l=gr
Αναρτήσεις
