Με την επανάσταση του 1908 οι Νεότουρκοι έδειξαν τις αληθινές προθέσεις τους. Στόχος τους δεν ήταν η ευημερία των πολιτών μέσα σε ένα πολυεθνικό κράτος δικαίου, αλλά η εξόντωση –μέχρι τον ολοσχερή αφανισμό– όσων δεν υποστήριζαν τις αρχές του τουρκικού εθνικισμού. Ο Ziya Gökalp, εμπνευστής της ιδεολογίας του παντουρκισμού, συνέβαλε καθοριστικά στην οργάνωση του σχεδίου εθνικής εκκαθάρισης των χριστιανικών λαών της πάλαι ποτέ Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.
Τον Οκτώβριο του 1911, σε συνέδριο που πραγματοποιήθηκε στη Θεσσαλονίκη, αποφασίστηκε η εξόντωση των μη μουσουλμανικών εθνοτήτων. Όπως αναφέρουν Τούρκοι ιστορικοί, ο όρος «εσωτερικός εχθρός» καθιερώθηκε τότε, δίνοντας το έναυσμα για τις πρώτες μαζικές εκτοπίσεις και ανηλεείς διωγμούς των πληθυσμών.
Η Μαύρη Βίβλος Διωγμών και Μαρτυρίων του εν Τουρκία Ελληνισμού (1914 - 1918), την οποία συνέταξε η Κεντρική Επιτροπή υπέρ των Μετατοπισθέντων Ελληνικών Πληθυσμών και εξέδωσε το Οικουμενικό Πατριαρχείο το 1919, αποκαλύπτει τις φρικαλεότητες της επίσημης πολιτικής του τουρκικού καθεστώτος. Είναι πολύ χαρακτηριστική –και προφητική για το σήμερα θα τονίζαμε– η επισήμανση στον Πρόλογο της Μαύρης Βίβλου ότι «ἡ νοοτροπία καὶ ὁ χαρακτὴρ τοῦ τουρκικοῦ ἔθνους δὲν εἶνε δυνατὸν νὰ μεταβληθῆ καὶ μάλιστα τόσον ἀποτόμως, ὅσον ἐφαντάσθησάν τινες, διότι ἀποτελεῖ τὴν ψυχὴν τοῦ τουρκικοῦ ἔθνους καὶ ἑπομένως μένει κατ’ οὐσίαν ἀμετάβλητος. Ἀποδεικνύεται τοῦτο ἐναργέστατα ἐκ τῶν κατὰ καιροὺς γενομένων ἐγκεντίσεων καὶ ἐμβολιασμῶν –ὑπὸ τὸ ὄνομα “μεταρρυθμίσεις” ἐν τῇ τουρκικῇ ἱστορίᾳ ἀναφερομένων–, τοὺς ὁποίους ὑπὸ τὸ κράτος τῆς βίας καὶ τὴν πίεσιν τῶν Εὐρωπαϊκῶν Δυνάμεων ἐξηναγκάζετο ἡ Τουρκία νὰ ἀποδεχθῆ ὑπισχνουμένη ἑκάστοτε τὴν εἰσαγωγὴν μεταρρυθμίσεων… Δὲν παρήρχετο ὅμως ὀλίγον διάστημα καὶ αἱ τόσον πανδήμως διακηρυττόμεναι ὑποσχέσεις αὐτῆς ἐλησμονούντο».
Έκτοτε εφαρμόστηκε συστηματικά μια μεθοδευμένη πολιτική εξόντωσης και αφανισμού των μη μουσουλμανικών πληθυσμών και ιδιαίτερα των ελληνικών. Μαζική γενοκτονία των Αρμενίων και Ποντίων, φοβερές διώξεις των Ελλήνων της Ανατολικής Θράκης.
Το 1922 στιγματίζεται με την Μικρασιατική Καταστροφή. Αφότου εξοντώθηκε ο Μικρασιατικός Ελληνισμός, ήρθε η σειρά του Κωνσταντινουπολίτικου Ελληνισμού. Το σύνθημα της εποχής εκείνης που φανάτιζε τα πλήθη είχε ριφθεί: «Καλύτερα Πόλη χωρίς δημιουργικότητα και πνευματικότητα, παρά Πόλη με Έλληνα». Το σατανικό σχέδιο εξόντωσης σε πλήρη εφαρμογή.
Το 1932 εκδίδεται νόμος που απαγορεύει την άσκηση πολλών επαγγελμάτων από Έλληνες υπηκόους. Το 1941, οι διαβόητες «20 ηλικίες». Ταυτόχρονα ψηφίζεται ο νόμος περί εφάπαξ φορολογίας της περιουσίας, το αποκαλούμενο «Βαρλίκ». Το 1955, τα Σεπτεμβριανά ολοκλήρωσαν το αίσχος και το έγκλημα του εθνικού ξεκαθαρίσματος. Οι απελάσεις του 1964 υπήρξαν η χαριστική βολή του Πολίτικου Ελληνισμού.
Μέσα στους κόλπους της στρατιωτικής αλλά και της πολιτικής ηγεσίας δραστηριοποιήθηκαν θύλακες κρούσεως με στόχο την οριστική εξόντωση των μη μουσουλμανικών μειονοτήτων στην Τουρκία. Ακόμη και σήμερα, κανείς δεν μπορεί να διαβεβαιώσει ότι τέτοιες επιχειρησιακές ομάδες έχουν οριστικά εξαρθρωθεί, διότι ακριβώς αποτελούν συστατικό μέρος της κυριαρχούσας πολιτικής της Τουρκίας έναντι των μειονοτήτων.
Στις μέρες μας η τουρκική πολιτική έχει αποδυθεί σε ένα κυνήγι μαγισσών αντιλαμβανόμενη τις μειονότητες ως δούρειο ίππο στο εσωτερικό της τουρκικής κοινωνίας και ως άμεσο κίνδυνο για την εθνική της ασφάλεια. Εθνοτικές και θρησκευτικές μειονότητες που ζουν στην Τουρκία έχουν μετατραπεί σε «εσωτερικούς εχθρούς» και έχουν συμπεριληφθεί στο λεγόμενο «Κόκκινο Βιβλίο». Επίσημο έγγραφο της Κρατικής Διεύθυνσης Εκπαίδευσης της Κωνσταντινούπολης παραδέχεται την ύπαρξη μυστικών κωδικών στα κρατικά μητρώα για το διαχωρισμό των μη μουσουλμάνων πολιτών της Τουρκίας. Για τους Έλληνες της Πόλης χρησιμοποιείται ο μυστικός κωδικός αριθμός «1», για τους Αρμένιους ο «2» και για τους Εβραίους ο αριθμός «3». Στο έγγραφο, οι κωδικοί χαρακτηρίζονται ως «μυστικοί κωδικοί γένους».
Εξάλλου, πρόσφατα αποκαλύφθηκε –σύμφωνα με έγγραφη οδηγία της ΜΙΤ– ότι όλες οι θρησκευτικές κοινότητες και ομάδες που λαμβάνουν στήριξη από εγχώριες ή ξένες δομές και οι οποίες ασχολούνται με παράνομες δραστηριότητες (sic) εντός κρατικών οργανισμών πρέπει να παρακολουθούνται ως πρωταρχικός στόχος.
Συνοψίζοντας, διαπιστώνουμε ότι παρά τα μέτρα εκδημοκρατισμού των θεσμών που επαγγέλλεται η τουρκική κυβέρνηση, ο «εσωτερικός εχθρός» παραμένει ως κυρίαρχη αντίληψη και εμμονή της πολιτικής της με στόχο την πλήρη εξαφάνιση κάθε μειονοτικού στοιχείου από την Τουρκία.
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου