ΛΕΞΙΚΟ ΠΡΩΤΟΓΟΝΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΛΕΞΕΩΝ ΑΠΟ .Γ.

ΤΟ ΛΕΞΙΚΌ ΓΑΜΜΑ ----

Γάμμα----

Γαία= Η στερεά κατ’ αντίθεσιν προς την θάλασσαν.

Παράδειγμα το χρυσοφόρον όρος Παγγαίον.(Ι.Θωμόπουλος. Πελασγικά)”Γαίαν Θεσπρωτών”=Της Ομηρικής εποχής θεωρεί την Κέρκυραν κι όχι την Ηπειρωτικήν Θεσπρωτίαν. (από την μελέτη Οδυσσέως Νόστος Φίλιππου Οικονόμου Αρχιτέκτονος). Σημ.Μ.Σ. Ας μη μας διαφεύγει ότι κατά την προϊστορίαν ήταν ένας ενιαίος εδαφικός χώρος : Θεσπρωτία –Φαιακία- Παξοί και ο Θέσπιος με τον θαλάσσιο θεό Πρωτέα, (θέσις-πρώτη) δεν είναι τυχαίο το όνομα της Θεσπρωτίας .

Γαία-γη=Ελέγετο και Τιτία, Τιθέη, Τιτθή. Ελέγετο επίση και Τιτανή, Τίτας και Τίταξ ο βασιλεύς κατά τον Ησύχιον.---

“ταυτό Αδριάς εστί και Ιόνιος”--

Γ-F = Δίγαμμα (δύο Γάμμα) ή “βαυ” το έκτο γράμμα του αρχαιότατου ελληνικού αλφαβήτου εξάρτημα της Προσωδίας (γι αυτό και χάθηκε), χρησίμευε να δένεται με άλλους ήχους όπως: Fεαρ,(έαρ), αFάω, NέFος (νέος) είναι παρόμοιο με: “την προφορά” που ακούγεται όταν σήμερα λέμε:την προφορά, τη μπροφορά, την καρέκλα, τη -γκαρέκλα, τον πρόεδρο, το –μπρόεδρο μετατρέψαμε το Ν σε γκ και μπ. ----

Γ=Το γάμμα ως τρίτο γράμμα και του Χαλκιδικού αλφαβήτου αποδίδεται ως C και (γκε=g στοιχείο) από τους βυζαντινούς και λατίνους για να δηλώσουν το (τσε, σε, κε)

*Γα= Η ρίζα Γα προφέρεται και ουά- αυ, το άβρον, ο χρυσός.

Γα=χθων ή θεόν (Ησύχιος)

Γάβα=η και Γάβη πόλις της Ιουδαίς, κειμένη ανατολικώς της Καισαρείας

Γαβαθά ή Γαβάθη=πόλις της Ιουδαίας πλησίον της Ελευθερουπόλεως(Στεφ.Βυζαντ.)

Γαβαί=Πόλις της Περσίδος χώρας εν τη Ασία κειμένη νοτιοδυτικώς των Πασαργάδων και έχουσα κατά Στράβωνα παλάτια βασιλικά, βασίλεια τα εν Γάβαις. Γάβαι πόλις οχυρά της Περσικής επαρχίας Σογδιανής επί των συνόρων της των Μασσαγέτων χώρας

Γάβαλα=πόλις Φοινίκης(;), ήν Εκαταίος φησιν (Στεφ.Βυζάντιος)

Γάβαλα=Πόλις παραθαλάσσιας της Συρίας κειμένη μεσημβρινώτερα της Λαοδικείας με λιμένα τανύν Δσχεβιλέ Στραβ.

Γαβαλάν=κεφαλή ή εγκέφαλος (Μακεδονία) Ησύχιος

Γαβαλοχώρι=Χανίων

Γαβεργόρ=ου μισθωτός. Λάκωνες (Ησύχιος)

Γαβράδες=Κοινότης Αρμενιάδων Κερκύρας.(Βλέπε γαύρος)

Γαβρισοί=Ζαγόρια Ήπειρος

Γάβροβο, Γαβριάς =τοπ. Ηπείρου

Γάγγης=Ο χρυσοφόρος ποταμός των Ινδιών.

Γαγγίτης =ο ποταμός της χρυσοφόρου Μακεδονίας.

Γάγγη =πόλις στο Δέλτα του ποταμού Γάγγου πρωτεύουσα των Γαγγαρήδων η σημερινή Καλκούτα (Λιακόπουλος)

Γάγης=ποταμός Φεισών

Γάγιος= Εθεωρεῖτο καὶ ὡς υἱὸς τῆς Ἐλάρας, ἀλλὰ καὶ τὸ ὄνομα τοῦτο εἶναι τὸ ὄνομα τῆς Γῆς.

Γάγιος = σημαίνει, ἐρυθρός. (βλέπε Αχάγιος)

*Γαδ-καδ, κατ=αναφέρεται εις τον χρυσόν και την λάμψιν.

Γαδ-άρα=τοπωνύμιο Παξών. Γαδάρα πόλις Παλαιστίνης

Γάδαρα=κώμη Μακεδονίας και πόλις της Συρίας ήτις και Αντιόχεια και Σελεύκεια εκλήθη (Στεφ. Βυζάντιος)

Γαδεῖν=Χαρίσασθαι, γάδεσθαι, ἥδέσθαι κατὰ τὸν Ἡσύχιον

*Γάδειρα τὰ =Ονομασία πρωτοελληνικὴ, σημαίνουσα τόπους ὅπου ἐν ἀφθονίᾳ ὑπάρχει ὁ χρυσὸς, ἀρχικῶς δὲ Γάδειρα ἦσαν οἱ περὶ τὴνἬπειρον, τὴν Κέρκυραν καὶ τοὺς Παξοὺς τόποι, ὑφ' ὅλων τῶν ἀρχαίων ἐνδείξεων παρουσιάζονται ὡς ὀχετοὶ χρυσοῦ, τοῦτο δὲ ἐπεκύρωσε γλωσσολογικῶς καὶ ὁ μοναδικὸς γλωσσολόγος κ. Ἰάκωβος Θωμόπουλος. *Γάδειρα=Καλούμενα και Κάδιξ ελέγοντο και Ερύθεια όπου ο εκπρόσωπος του χρυσού των νήσων και της Ηπείρου Γηρυόνης ο υιός του Χρυσάορος, τους βόας του οποίου, τους θησαυρούς δηλονότι, ήρπασεν ο Ηρακλής.

*Γάδειρα=Πόλις αρχαία αποικία των Φοινίκων, επί μιας νήσου του Ατλαντικού ωκεανού. Κατά τον Αθηναγόρα, ο Ατλαντικός ωκεανός βρίσκεται αρχικώς εις τους Παξούς.

Γάδειρα=νήσος έξω των Ηρακλείων στηλών λέγει ο Ησύχιος, ο Αθηναγόρας και Θωμόπουλος τις Ηράκλειες στήλες τις τοποθετούν στους Παξούς. Κοτινούσα μικρά νήσος πλησίον της πόλεως Γάδειρα (βλέπε Ατλας). γάδειρα έλεγον τα περιφράγματα (κάποιοι από τους τόσους) Φοίνικες, Ωκεανός, Ατλαντίς, Αιθιοπεία, Αβαντία, Εσπερίδες νήσοι, ήταν αρχικά αι νήσοι των Παξών, μετατοπίστηκαν αργότερα σε τόσο μακρινές χώρες και όχι χωρίς λόγο. (Αθηναγόρας)

Γάδ-ειρα=πόλις και νήσος εν τω ωκεανώ στενή και επιμήκης, ως ούσα ταινία της γης δειρά, (Στέφανος Βυζάντιος), δεν μας λέει όμως ποιος ωκεανός, όταν ο Όμηρος τον ωκεανό τον αποκαλεί και θάλασσα και λίμνη. Το ίδιο κι ο Νικ. Λωρέντης μιλάει για πόλι αρχαία αποικία των Φοινίκων επί μιας μικράς νήσου του Ατλαντικού ωκεανού.(Μ.Σ.)

Γαδείρων=όνομα χώρας (Ησύχιος)

Γαδίνα, Γάδος=(Κερκ.)Γάδος βακαλάος,

Γαδίνα, Γάδος=(Κερκ.) γαδίνα λεκάνη μεγάλη από πορσελάνη και δίπλα μία κανάτα με νερό, όπου επλένοντο τον παλιό καιρό μέσα στο υπνοδωμάτιο (το πρόσωπο, τα χέρια κλπ.) Με το Γάδο(κάδο) μετέφεραν το χρησιμοποιημένο νερό για να το αδειάσουν.

Γάδος=Γάλα. άλλοι όξος (Ησύχιος)

Γάζα= θησαυρός Γαύδος-Γαύλος το ίδιο.

Γάζα=επίσημος και αρχαία πόλις της Παλαιστίνης επί των συνόρων της Αιγύπτου. Γάζα πλούτος

Γάζα=πόλις, παρά δε Πέρσαις βασίλειον. ή οι εκ των πολλών φερόμενοι φόροι (Ησύχιος)

Γαζάτικα=τοπωνύμιο Κερκύρας, Γάζα(Βλέπε Γαζό-φυλάκιον) Γαζωρία επίθετο Αρτέμιδος που ελατρεύετο στην πόλη Γάζωρον Μακεδονίας (Στεφ. Βυζάντιος)

Γαζέλι = Το γομάρι. (Ηπειρος)

Γαζέπι=Ραγδαία βροχή με θύελλα και μπόρα.

Γαζιέλι =Μικρός όνος.

Γαζοφυλάκιον= Τὸ μέρος ἔνθα φυλάσσεται ὁ χρυσὸς καὶ ὁ ἄργυρος· ἡ πόλις Γάζα τῆς αὐτῆς ἐννοίας, λέγεται ταυτοσήμως Κάδυτος· καὶ κάθυτος, τὸ αὐτὸ «καθυταὶ μναῖ» εἶναι τὰ χρυσὰ ἤ ἀργυρὰ νομίσματα. Κάδουλοι οἱ ἐν τοῖς μυστηρίοις τῶν Καβείρων ὑπηρετούντες.

Γάζωρος=και Γάσωρος πόλις της Μακεδονίας πλησίον του Νέστου ποταμού, τανύν Αλεστοροφόρι. Γαζωρία Άρτεμις επίθετον της Αρτέμιδος λατρευομένη εις την πόλιν Γάζωρον εν Μακεδονία (Νικ.Λωρέντης)

Γαθέαι=αι πόλις της Αρκαδίας

Γαθεάτας ο=ποταμός Αρκαδίας

Γάϊ και Γαγ= Ο γιός της γης

Γαία= Η στερεά κατ’ αντίθεσιν προς την θάλασσαν. Παράδειγμα το χρυσοφόρον όρος Παγγαίον.(Ι.Θωμόπουλος. Πελασγικά). ”Γαίαν Θεσπρωτών”=Της Ομηρικής εποχής θεωρεί την Κέρκυραν κι όχι την Ηπειρωτικήν Θεσπρωτίαν. (από την μελέτη Οδυσσέως Νόστος Φίλιππου Οικονόμου Αρχιτέκτονος). Σημ.Μ.Σ. Ας μη μας διαφεύγει ότι κατά την προϊστορίαν τα νησιά Κέρκυρα- Παξοί, ήταν ενωμένα με την Ήπειρο, ήταν ένας ενιαίος εδαφικός χώρος μαζί με τον Θέσπιο και τον Πρωτέα, (θέσις-πρώτη) δεν είναι τυχαίο το όνομα της Θεσπρωτίας Γαιαούχος και Γαιηούχος =επίθετο του Ποσειδώνα ως περιέχοντα την γην δια την περί αυτήν θαλάσσης, είχε δε και ίδιον ναόν εν Λακεδαίμονοι υπό τούτο το όνομα Παυσ. ΄γ 20 (Νικ. Λωρέντης)

Γαία-γη=Ελέγετο και Τιτία, Τιθέη, Τιτθή. Ελέγετο επίση και Τιτανή, Τίτας και Τίταξ ο βασιλεύς κατά τον Ησύχιον.

Γαιαούχος και Γαιηούχος =επίθετο του Ποσειδώνα ως περιέχοντα την γην δια την περί αυτήν θαλάσσης, είχε δε και ίδιον ναόν εν Λακεδαίμονοι υπό τούτο το όνομα Παυσ. ΄γ 20 (Νικ. Λωρέντης)

Γαίγα=την έλεγαν στο Πωγώνι-Ηπείρου. Η αιξ, της αιγός, την αίγα εκ του αίσω=πηδώ, η κοινώς γίδα και ο βοσκός της γίδαρης.Η ηλικία των γιδιών δείχνεται εις τα κέρατα ανάλογα με τους κόμπους που έχουν και των προβατιών στα δόντια.(Σπ.Στούπης)

Γαιάλοχος=(Ησύχ.) ηπειρώτης-αγρότης-χωρικός

Γάιος ή Γαίη=Η γη είναι η Α ία-γη, ήτις υπό των αρχαίων ελέγετο και Γαι και Γαγ. Ο Τιτιγιός =ο υιός, ο γιος της γης ο Γάιος ή Γάγιος είναι η πόλις και ο λιμήν των Παξών που εξακολουθεί να ονομάζεται με το ίδιο όνομα μέχρι σήμερα. (Αθηναγόρας)

Γαιήϊον=Τον Γης υιόν, Τιτυόν.(Ησύχιος)

Γαίηθες, πρώτον=η Ήπειρος μοίρας έχει τέσσαρας ,Θεσπρωτούς, Χάωνας, Μολοττούς, Κασσωπάνους (Ησύχιος)

Γαΐου λίμνη ή λιμήν=ελέγετο και Σεβρωνίς παρ’ Απολλωνίω Β΄1217. Ελέγετο και Άορνος. Εις την Λυκίαν υπήρχε και αρχαία πόλις Γαγαίη.

Γάϊος και Βὲλ = Εν καὶ τὸ αὐτὸ πρόσωπον, μία καὶ ἡ αὐτὴ παράστασις τοῦ δράκοντος, τοῦ ὄφεως. Βὲλ καὶ Βῆλος ἓν καὶ τὸ αὐτό, ὥστε τὴν πόλιν Γάϊον καὶ τὸν λιμένα αὐτῆς δυνάμεθα νὰ ὀνομάσωμεν Βῆλον, καὶ οὕτως ἐλέγετο καὶ ἐν τῇ προϊστορικῇ ἐποχῇ.

Γάϊος Τιτυός= Ο ἐρυθρὸς ἢ Αἰθίοψ, εἶναι ὁ ἐκπρόσωπος τοῦ ἀρχικοῦ ἑλληνικοῦ κόσμου, ὥς τις ἕτερος Ἀδάμ, διὰ τοῦτο καὶ συνταυτίζεται, πρὸς τὸν Προμηθέα.

Γαιήοχος=Ο την γην συνέχων (Απολλώνιος Σοφιστής).

Γαϊδουρονήσι=Σπηλιά της Λακωνίας Πελοπόννησος

Γαϊδουροσπηλιά=Λακωνίας τοπον, Γαϊδουρονήσι τοπ.(ονόματα ζώων και φυτών έχουν μεγάλη μυστική έννοια στους Παξούς το νησί της ομηρικής Ιθάκης όπως εκτός των άλλων ονομάτων λεγόταν και Χοιράς νήσος και Σύβοτα)

Γαίης= Ο λιμήν του Γαίου.

Γαίης=Τιτυός-Τιτάν-Γαϊήιος και ναοί εν ονόματι αυτού εγείρονται, προσέλαβε μορφήν χριστιανικήν. Ο Απόστολος Παύλος γράφει προς Ρωμαίους “Ασπάζεται υμάς Γάιος ο ξένος μου και της εκκλησίας όλης” Ο γηγενής Γίγας θεός των Παξίων ο πολιούχος αυτών, ελέγετο και Αιγαίων ο Εκατόγχειρ κ.α.

Γαιήϊον=Τον Γης υιόν, Τιτυόν.Ησύχιος

Γαίμα= Αίμα (Ήπειρος)

Γάϊος-Βέλιος-Μάνιος-Μένις =οὗτος ἐν τῷ ἐτρουσκικῷ κειμένῳ λέγεται Ἄρνθ, Ἄρων καὶ Ἄρνης, ὅπερ εἶναι ταὐτὸν τοῦ ἐρυθρός, ξανθός.

Γαιήοχος=Ο την γην συνέχων (Απολλώνιος Σοφιστής).

Γάϊος και Βελλ= Το ίδιο πρόσωπο, η ίδια η απεικόνηση του δράκου, του φιδιού.

Γάιος= Γάγιος η πρωτεύσουσα των Παξών.

Γάϊος-Τιτυός και Προμηθέας=Αδέρφια

Γάϊος-Τιτυὸς =ὁ καὶ Βὲλ, κατὰ τὸν Ὅμηρον, ἦτο καὶ αὐτὸς υἱὸς τῆς Γῆς, πρὸς ἐπίσκεψιν τοῦ ὁποίου μετέβη ἐκ Κερκύρας εἰς Εὔβοιαν-Παξοὺς ὁ Ροδάμανθυς, στενὸς συγγενὴς αὐτοῦ καὶ ὅστις Γάϊος τολμήσας δῆθεν νὰ ἀσεβήσῃ πρὸς τὴν Λητὼ, «ἑλκύσας αὐτὴν» ἐφονεύθη ὑπὸ τῶν τέκνων αὐτῆς Ἀπόλλωνος καὶ Ἀρτέμιδος, καὶ κατεδικάσθη ὑπὸ τοῦ Διὸς νὰ τιμωρεῖται φρικτῶς ἐν τῷ Ἅδη, κατὰ τὴν ἀλληγορικὴν διήγησιν τοῦ Ὀδυσσέως.

Γάϊος Τιτυός= Ο ερυθρός ο Αιθίοπας, είναι ο εκπρόσωπος του πρωταρχικού ελληνικού κόσμου και γι αυτό ταυτίζεται με τον Προμηθέα.

Γάϊος= Ερυθρός, η πραγματική έννοια είναι άλλη, η οποία αποτελεί και το κλειδί των ποιημάτων του Ομήρου.

Γάϊος, Άννιος και ο Λαέρτης=Εκφράζουν την ίδια σημασία και δηλώνουν την Αιθιοπική καταγωγή.

Γάϊτα=Είδος χορών που διακρίνονται σε μονή και διπλή. Λέγεται ότι οι εν λόγω χοροί είναι αρχαιοελληνικοί. “Μ’ ελάβωσε μια λυγερή, μιας χήρας θυγατέρα πώχει το μάτι σαν ελιά, το φρύδι σα γαϊτάνι...”

Γαίσων=όνομα ποταμού (Ησύχιος)Γαίσων ποταμός της Ιωνίας εν τη μικρά Ασία, ρέων δια της Πριήνης εισβάλλει εις τον Μέανδρον (Ηρόδοτ)

Γαισάται=έθνος της Ναρβονικής Γαλλίας, κατοικούν μεταξύ των Άλπεων και του Ροδανού ποταμού, ύστερον δε μεταξύ των Απεννίνων ορέων και του Πάδου (Πολυβ.) Οι Γαζήται παρά Στεφ. Βυζάντιο και Γαιζήται

Γαίτουλοι=Γαιτούλιοι γενική ονομασία παρ’ αρχαίων των κατοικούντων Ν. Μαυριτανίας και Νουμιδίας λαών της Αφρικής (Πρωΐας)

Γαιών=ποταμός, παρ’ Έλλησι Νείλος(Ησύχιος) θυγάτηρ του Νείλου υπήρχεν η Μέμφις την οποίαν έλαβεν εις γυναίκα ο Έπαφος (Νικ. Λωρέντης)

Γάλα= Εἶναι ὀ ἀφρὸς τοῦ αἵματος. (Αθηναγόρας) γαλ-ούφης, γαλα-ντόμος, Αλλά είναι και γαλαζο-αίματος, γαλαζό-πετρα,

Γαλακώ=Πηγή Λακωνίας.

Γαλαάδ=παλαιών όνομα (Ησύχιος)

Γαλά-δραι=πόλις Μακεδονίας εν Πιερία.

Γάλαδρος =όρος και Γαλαδραίον πεδίον

Γαλαξαύρα= Νύμφη Ωκεανίς-Γαλαξίδωρος Θηβαίος τις παρά Ξενφ. Γαλαξείδι όν. Πολίχνης της Παρνασσίδος επί του Κορινθιακού (Πρωΐας)

Γαλά-ζιον-Γαλάτσι =όνομα ποταμού Ρουμανίας επί του Δουνάβεως (Πρωΐας). Γαλάτσι περιφέρεια Αττικής

Γαλαλά=πόλις, έθνον (Ησύχιος)

Γαλάξιον=Ποταμός βοιωτίας.

Γαλαντζής=Ο καλαντζής, ο κασσιτερωτής (γανωτής)

Γαλα-ρηνός=Κιλκίς,Μακεδονία πολλά μέταλλα

Γαλά-ρινα=πόλις Σικελίας, λέγεται και Γαλαρία χώρα

Γάλας=γη, παρα Εύκλω (Ησύχιος)

Γαλα-τάς=όνομα μεγάλης συνοικίας της Κωνσταντινουπόλεως Ν.του Πέραν και κατά την είσοδον του Κερατίου Κόλπου (Πρωΐας) Η γέφυρα του Γαλατά Κων/πολη

Γαλατά= πόλις Τροιζηνία από Τροιζήνος του Πέλοπος,

Γαλατά=χωρίον Κύπρου

Γαλατία=αρχ. όνομα του μεταξύ Πυρηναίων, Ατλαντικού, Μάγχης, Άλπεων και Ρήνου τμήματος της ΒΔ ευρώπης, Γαλατία επαρχία Μ.Ασίας καταλαμβανούσης το Α τμήμα της Μεγάλης Φρυγίας άλλως καλουμένης Γαλλογραικίας. (Πρωΐας)

Γαλατικός κόλπος ο της Λυών.

Γαλάτεια=Μία των νηρηΐδων

Γαλεοί=μάντεις ούτοι κατά την Σικελίαν ώκησαν, και γένος ως φησι Φανόδημος και Ρίνθων Ταραντίνος (Ησύχιος)

Γαλεώται=έθνος εν Σικελία ή εν τη Αττική, από Γαλεώτου υιού Απόλλωνος και Θεμιστούς της θυγατρός Ζαβίου, του βασιλέως των υπερβορείων(Ήπειρος)

Γαλήνη=Νύμφη Νηρηίς.

Γαληψός-Γάμψηλος=πόλις Θράκης και Παιόνων. Βοτάνης είδος (Ησύχιος)

Γαλιφιές=Από το γλείφω, κολακίες.

Γάλια, Γιάλια=Τοπωνύμια με πολλά ύδατα. Εις Κέρκυραν Καφέ-Γιαλί τοπωνύμιον δίπλα στη θάλασσα. Λίγα μέτρα πιο πέρα τοπωνύμιο Σπηλιά, πιο πέρα μικρό σπήλαιο που στεγάζεται η “Παναγίτσα” και πόσες λέξεις με την ίδια έννοια: γράβες, κάβο…

Γαλλικός=Ποταμός Μακεδονίας ο των αρχαίων Εχέδωρος.

Γαλλία=Γαλατία, παρά τοις αρχαίοις Έλλησιν εκαλείτο η χώρα αύτη της Ευρώπης Κελτική και Γαλλία δε ελέγετο μετά ταύτα συνήθως υπό των Ρωμαίων υπό το οποίον όνομα εννόουν ούτοι όλην την νυν ιδίως Γαλλία την αρκτικήν Ιταλίαν και μέρος της Ελβετίας

Γάλλοι=Ελέγοντο οι ιερείς της θεάς Κυβέλης, οίτινες εώρταζον τα μυστήρια αυτής με ενθουσιαστικά άσματα και κρότον τυμπάνων και είχον ίδιον κορυφαίον Αρχέγαλλον λεγόμενον, ζώντες εξ ελέους και εκτεμνόμενοι οι ίδιοι. Εκαλούντο δε ούτως από του εν Φρυγία Γάλλου ποταμού, του οποίου το ύδωρ έλεγον ότι είχεν ενθουσιαστικήν τινα δύναμιν.(Νικ. Λορέντης).

Γάλλοι=όνομα ευνούχων ιερέων της Κυβέλης εν τη αρχαία Φρυγία (Πρωΐας)

Γάλλος= Γαλάτης ο κάτοικος της Γαλλίας.

Γάλλος=Ποταμός μικρός της Βιθυνίας.

Γαλλογραικία=Γαλατία η εν Φρυγία (Στράβων)

Γάλος -Γέλας= Ποταμός Φρυγίας.

Γάλια, Γιάλια=Τοπωνύμια με πολλά ύδατα. Εις Κέρκυραν Καφέ-Γιαλί τοπωνύμιον δίπλα στη θάλασσα. Λίγα μέτρα πιο πέρα τοπωνύμιο Σπηλιά, πιο πέρα μικρό σπήλαιο που στεγάζεται η “Παναγίτσα” κι ας μη συνεχίσουμε..

Γάμβρειον= το –ιον πόλις Αιολική εν τη μικρά Ασία (Ξενφ.)

Γαμβρός=Εκ του άβρον ως διδόντος χρυσόν προς απόκτησιν της νύμφης. Γαμβρός ο ανήρ της θυγατρός Γάμβριον πόλις μικρά της Αιολίδος μ.Ασίας.

Γαμμάτιον ή Γαμμάδιον=Αρχαιότατο ελληνικό σύμβολο αναφέρεται στον αγγυλωτό σταυρό, συμβολίζει την πρόοδο και τη σοφία, χρωστάει το όνομά του στα 4 Γ που το σχηματίζουν και είναι τα αρχικά των λέξεων Γη, Γονιμότης, Γένεσις, Γνώσις το παράλαβαν 2000 χρόνια μετά οι Ινδοί και το ονόμασαν σβάστικα ενώ αργότερα το υιοθέτησε ο εθνικοσοσιαλισμός της Γερμανίας.

Γάμψηλοι=πόλις Μακεδονίας

Γάνα=Η καπνιά. Χέρσος γη. Γανιά=μουτζούρα. Γάνος=λάμψις, κόσμημα, Καλαϊζω= Γανώνω (Γ)αλαντζής-(Κ)αλαϊ(ν)τζής Γανιασμένος =μουτζουρωμένος (|Κερκ.)

Γανόχωρα=γενική ονομασία πολλών χωρίων και κομοπώλεων της Θράκης επί της Προποντίδος (Πρωΐας)

Γάνος=πόλις και φρούριο Θράκης

Γαναχτώ=Κουράζομαι, ιδρώνω από κούραση “έπιες νερο γαναχτισμένος κι εκλεισ’ ο Λαιμός σου.”

Γανυμήδου= τὴν χρυσῆν ἄμπελον, ἐλέγετο καὶ Ἑσπερία διὰ τὸν αὐτὸν λόγον, διότι Παξὸς, ἡ νῆσος τῆς Ἀφροδίτης ἐλέγετο Ἑσπερὶς·

Νύμφαι δὲ Ἑσπερίδες καὶ μῆλα τῶν Ἑσπερίδων ἐδῶ πρέπει νὰ ἀναζητηθῶσιν· ἐλέγετο δὲ καὶ Χρυσῆ διὰ τὸν αὐτὸν λόγον, διότι ἡ τοῦ Ὁμήρου Τένεδος, Κύλλα καὶ Χρύση, ἔνθα Χρύσης ὁ πατὴρ τῆς Χρυσηΐδος, ἱερεὺς τοῦ Ἀπόλλωνος, εἶναι ὀνομασίαι τῆς Νήσου ἡμῶν, τῆς Νήσου τοῦ Μίνωος, Ραδαμάνθυος καὶ Σαρπηδόνος, ὦν ὁ πατὴρ ἤ υἱὸς κατὰ τὴν Μυθολογίαν ἐλέγετο καὶ Χρύσης.

Γαρ=χρυσός γαρ=διότι

Γαράτης=ποταμός Αρκαδίας

Γαράφα=Επιτραπέζιος φιάλη με κοιλιά εξογκωμένη και στενό λαιμό χρησιμοποιούμενη συνήθως για ρακί στην Ήπειρο.Καράφα-Γαράφα.

Γαρ-γαλιάνοι=Πελοπόννησος

Γάργαρα=Γάργαρος –Γάργαρον

Γάρ-γαρα=πόλις της Τρωάδος επί τα άκρα της Ίδης, Παλαιγάργαρος καλουμένη, ην Αιολικήν ονομάζει Στράβων και Εκαταίος. Αλκμάν θηλυκώς την Γάργαρον φησιν. Εν ή κατώκουν Λέλεγες. Ωνομάσθη δ’ από Γαργάρου του Διός, του εκ της Θεσσαλίας, εν Λαρίσση εκεί και Διότιμος ο Αδραμυττηνός εδίδασκε γράμματα εις ον Άρατος είπεν “αιάζω ότι μούνος ενί πέτρησι κάθηται παισίν Γαργαρέων βήτα και άλφα λέγων” και Γάργαρα άκρα. (Στεφ. Βυζάντιος)

Γάρ-γαρα=πόλις κειμένη επί της κορυφής του όρους Γαργάρου παρατηρούμε ότι αρχικά η ρίζα της λ. όρη μεγάλα βουνά κλείνουν την έννοια του χρυσού.

Γαργαρίδι=ευκίνητος

Γάργαρον=έστι και ετέρα της Ιταλίας και της Ηπείρου (Στέφαν. Βυζάντ.) Γάργαρον= Ομηρος, Ακρωτήριον όρους Ίδης και πόλις Τροίας. Καβησός η και Γάργαρος πόλις Θράκης(Ν.Λορεντης)

Γαργαφία=κρήνη Βοιωτίας

Γαρ-ίτσα =τοπνμ. Κερκύρας. Γαρίτσα τοπνμ. Αδριας Βόλου.Γαρ-ίτσα, Γορ- ίτσα, Γαστρίτσα Ηπείρ. ΓΑΡ =ο χρυσός

Γαργηττός=Χωρίον και δήμος της Αττικής ανήκων στην Αιγηίδα φυλήν.

Γαρδελάδες=Κερκυραϊκό χωριό.

Γαρδίκι, Γαρδικάκι =Ηπείρου.

Γαρδίκι Κερκ.=Αρχαία επισκοπική πόλις οκτάγωνος, κατά τον ιστορικόν Μάρμοραν και αργότερα μεσαιωνικός πύργος. Παράδοσις αποδίδει την κτίσιν του εις τον Δεσπότην της Ηπείρου Μιχαήλ Άγγελον όστις έκτισε και το Αγγελόκαστρον Κερκύρας.(Σπ. Στούπης)

Γαρδίκι= χωρίον Τρικκάλων

Γαρ-ούνα=Χωρίον Κερκύρας Άνω και κάτω Γαρούνα επίσης και Γαρούνας(Garonne) ένας των μεγάλων ποταμών της δυτικής Ιβηρίας Γαλλίας, πηγάζων εκ των Πυρηναίων ορών και εκβάλλων εις τον Ατλαντικόν ωκεανόν, τανύν Γκαρόν (Στράβων Δ΄1,14 Γαρούνας).Η λέξις γουρούνια είναι μία άλλη ονομασία των κοίλων πετρών. Γρύνη η πέτρα, Γρύνα πέτρα και σπήλαιον.Γρήνος ο καταβεβρωμένος, Γούρνα ή γόρνα=λέγεται εν Κερκύρα λίθος κοίλος. Τοπωνυμίαι εις Παξούς υπάρχουν με το όνομα ως η Γούρνα της Βάβως με την ίδια σημασία των χοιράδων πετρών.Γρηνόβιχος άλλη ονομασία εις Παξούς, Γρούνειον Αιολίδος Γρύνειαν Φωκίδος γρήνος και γρήνες η κοίλη και τετριμμένη πέτρα.Γρούνια Κυθήρων. Τοπωνύμια εν Άνδρω. Γούρνιζα εν Γαυρίω και Κρουνοί επίσης.Κουρνά εν Χίω, Γρούνια Κυθήρων, Γρύχοι Ευβοίας. Λατινιστί ο χοίρος λέγεται Porca και Porcinus o χoίριος έχων άμεσην σχέσιν προς το ελληνικόν Φόρκυς κατά τον Όμηρον θυγάτηρ η Θόσα. Θόαι αι νήσοι των Παξών.

Γαρμπής=(Κέρκ.)νοτιοδυτικός άνεμος, ζεστός νοτιάς

Γάρμπο=(Κερκ).φυσική χάρη, το αντίθετο είναι άγαρμπο=άχαρο

Γασκωνία= όν. Χώραςτης ΝΔ Γαλλίας (Πρωΐας)

Γαστού-νη=όνομα κωμοπόλ. της Ηλείας

Γαστού-ρι=χωριό Κερκύρας. Γαστήρ-ερος-γαστρός, γάστρις, γαστήρ=μεγάλη κοιλία ωσάν πίθον (Ι.Σταματάκου)

Γάστρα=. Στον Όμηρο, σημαίνει την κοιλιά του αγγείου. Επάνω στην γάστρα εζέσταινε νερό και ο Αχιλλεύς, ο περικλέης γόνος των Μολοσσών της Ηπείρου, για να πλύνει τον νεκρό του προσφιλούς του Πατρόκλου. Ιλ.Σ.348. Σημειωτέον ότι και το πλύσιμο των νεκρών συνηθίζεται στο Πωγώνι. Είδος μεταλλικού κινητού φούρνου.

Γαστρωνία=χώρα Μακεδονίας

Γατσούλι= (κερκ.)γατάκι

Γαυγάμηλα τα=αρχ.πόλις της Ασσυρίας όπου ο Μέγας Αλέξανδρος ήρατο μεγάλην νίκην κατά του Δαρείου 331 π.Χ. (Πρωΐας)

Γαύδος=νήσος πλησίον της Κρήτης

Γαύλος και Αυλός=είναι ένα και το αυτό, νήσος της Μελίτης (Κερκύρας) που έχει περίεργα σπήλαια. Γαύλος νήσος πλησίον της Καρχηδόνας, και Γαύλος νήσος της Σικελικής θαλάσσης μεσημβρινώς της Σικελίας πλησίον της νήσου Μάλτας τανύν Γόζον, Διοδ.Σικ.Πτολ. παρά Στραβ. εύρηται ημαρτμ. Γαύδος

Γαύλοι=Φοινικικά πλοία και γαυλικά χρήματα τα υπό των πλοίων (βλέπε λ.αυλός)

Γαυλών-ωνος=πόλις Παλαιστίνης

Γαύραξ-ακος =ιων. Γαύρηξ (Ησυχ.) γαύρος ο καυχώμενος, αλαζών ρ. (Γαυ, γαF), ομ. Γαίω (γαF-jω) κύδεϊ γαίων =γαυριών “υπερηφανευόμενος δια την δόξαν του” (Πρωΐας)

Γ-αυράτικα χωρίον Κερκύρας.Παρατηρούμεν ότι τα περισσότερα τοπωνύμια Κερκύρας αναφέρονται σε μέταλλα (Σιδάρι, Κασσιώπη, Αργυράδες, Περλεψιμάδες, Χρυσηΐς, Γαυρόλιμνη, Γαρούνα, Γαρίτσα κ.α.(Μ.Σ.)

Γαύρ(ε)ιον= Τόπος και λιμήν εν Άνδρω, Κρήτη, Αφρική και αλλαχού.

Γαυρόλιμνη=Τοπωνύμιο Κερκύρας (βλέπε Γαύρος) και άλλα μέρη της Ελλάδος. Ας θυμόμαστε οι περισσότερες προϊστορικές λέξεις δεν εγράφοντο με την μετέπειτα καθιερωμένη γραμματική, ούτε υπήρχε Αλφάβητο, αλλά η προσωδία σχημάτιζε τις λέξεις κι έπειτα καθιερώθηκε το υ αντί του β, το φ αντί του υ κι αντιστρόφως.

Γαύρος=Γ-αύρος, (βλέπε αύρος) γαυριώ, λέξεις σημαίνουσαι την εκ του πλούτου ύβριν.

Γ-αύρος των Κορεσείων της Καστοριάς. Γαύρος της Καμπανίας κάτω Ιταλίας

Γ-αύρος=Γένος φυτών κυπελλοφόρων. Είδος ψαριού. άλλη έννοια: αυθάδης.σεμνός. μεγαλοπρεπής (Ησύχιος)

Γδέρνω= αρχ. Εκδέρω.

Γδες= Ιδές.

Γδικιέμαι= Αρχ. Εκδικούμαι.

Γδόνω και γδόνωμαι=(κερκ.) τεντώνομαι, μην το παραγδώνεις=μη το παρατραβάς Γδούπος= Ομηρος Αρχ. Γδούπος= βαρύς χτύπος:γδούποι αντηχούν της κατρακύλας των πετρών.

Γδυμνός=Γυμνός. Παρατηρούμε ότι πολλές λέξεις λόγω του πρωτογονισμού τους, μέχρι αυτές να ενταχθούν σε μία επιστημονική γλώσσα και να την εκλεπτίνουν, δημιούργησαν προθέσεις, αντωνυμίες κλπ. πρόσθεσαν ή αφαίρεσαν ή άλλαξαν κάποια γράμματα, έτσι δικαιολογείται να νομίζουμε για κάποιες λέξεις ότι είναι σλάυικες ή τούρκικες κλπ. ενώ είναι οι πρωτόγονες, π.χ εκ-δικούμαι, γδικιέμαι. Γδέρνω, εκ-δέρω. Γδάρτης εκ-δορεύς κ.α. Μπράβο =Βραβείον. αρχ.Εγγραύλης-γγραύλος-γραύλος-γλαύρος-γαύρος. Ζέφυρος-αρχ.Ζέουρος.

Γδώνω, έγδωσε Γδυμνός.κερκ.=Γδύνω, γδυτός, γδύθηκε, ενδύω, έντυσε-ντύνω.

Γέα=η επιφάνια της γης. Γέα=πόλις πλησίον Πετρών εν Αραβία (ποια Αραβία;)

Γεθσημανή=δενδρόφυτος τοποθεσία εγγύς της Ιερουσαλήμ παρά τους πρόποδας του όρους των Ελαιών όπου συνελήφθη ο Ιησούς προδοθείς υπό του Ιούδα (Πρωΐας)

Γειάνω=γιατρευτώ

Γελάδα=Ο βοσκός της, Γελαδάρης.

Γέλαν=αυγήν ηλίου (Ησύχιος)

Γέλα=αρχ. ελλην. πόλις της Σικελίας ιδρυθείσα υπό Δωριέων αποίκων (ζ αι. π.Χ.) Γελαγρινή πόλις Ανατ.Ρωμυλία (Αθ. Κόρμαλη)

Γέλας=Πόλις και ποταμός της Σικελίας κειμένη επί των νοτίων αυτής παραλίων. Υπό του γέλωτος εις Γέλαν αφίξομαι=(περιληπτικά σημαίνει διάρκεια) θα γελάω τόσο που θα φτάσω ως τη Γέλα (Τζέλα)στη. Δείγμα της μουσικότ. της αρχ.γλώσσας είναι ότι με λίγες λέξεις περικλείει το νόημα, αντίθετα στη ν.ελλην. το συντακτικό αφαιρεί μέρος της αρμονίας.Μ.Σ.

Γελαντζής=κοιν. Όνομα του Πλανήτου Διός (Πρωΐας)

Γελάνωρ= Αρχαίος βασιλεύς του Άργους και τελευταίος εκ της γενεάς του Φορωνέως, τον οποίον εξέβαλεν ο Δαναός από το βασίλειον.

Γέλασμα το=ποντίων κυμάτων ανήριθμον γέλασμα=το αναρίθμητον μειδίαμα των ποντίων κυμάτων(Γ.Βερναρδάκη)

Γέλια= Γέλοια. Από τη ρίζα γελ δηλούσης την λαμπρότητα του προσώπου, το ρόδινον, συγγενεύει με τη γαλήνη.(βλ. Λεπέτυμνος). Ποντίων κυμάτων ανήριθμον γέλασμα =το αναρίθμητον μειδίαμα των ποντίων κυμάτων. Γελοίϊον,προσωδιακή λέξη=γέλοιον, γέλωτος έξεστι. Γελοιός =ιλαρός, γελοιαστής (Ησύχιος)

Γελλύ-Γιλύ-Γελώ-Γελούδες-Αγελούδες-Αγελάδες= Σημαίνει σπήλαιον, λάκκωμα, φρέαρ, Γωλιοί τα σπήλαια, γκωλ το φρέαρ.

Γελχάνης=Λεγόταν ο χρυσός Ζευς κατά τον Ησύχιον.Παρά Κρησίν η ρίζα Γερ-Ζερ και ως Σερ προφέρεται, έτσι η Σέριφος καλείται χρυσοφόρος νήσος.

Γεμολογία=Λέξις αναφερομένη εις τα πολλά ορυκτά του εδάφους της Ελλάδος

Γεμπυάζω=Πωγώνι-Ηπείρου. Εμπυούμαι, σχηματίζεται πύον σε κάποιο σημείο του σώματός μου, κάνει γέμπυο=πύον (Σπ. Στούπης)

Γενέα=κώμη Κορίνθου

Γενέθλιον το=κώμη Αργολίδος

Γενέση η=πόλις Λακωνίας

Γενέσιον =κώμη Αργολίδος

Γενεύη= πόλις πρωτεύουσα ομωνύμου καντονίου και λίμνη μεγάλη μεταξύ Ελβετίας και Γαλλίας επί των όχθων της οποίας κείται η Γενεύη, η Λωζάνη και άλλαι πόλεις (Πρωΐας Γένημα=Τα προϊόντα από τις πρωϊμιές και το καλαμπόκι.Το αποθηκευμένο ιδίως στάρι για τις οικογενειακές ανάγκες. “Δεν έχομε γέν’ μα να ξεχειμονιάσωμε”.

Γενήτης =λιμάνι και ποταμός Πόντου

Γενίτσαροι=Νέος στρατός από το γενί=νέος και τσερί-στρατός.Ο πρώτος τακτικός στρατός και ομοιόμορφα ντυμένος της Τουρκίας και όλου του κόσμου. Συστήθηκε το 1315-1320 απαρτιζόμενος από χριστιανόπαιδα-ελληνόπαιδα 7-10 χρονών που τ’ άρπαζαν απ’ όλες τις γωνιές της ελληνικής γής. Το σώμα καταστράφηκε 1823 επί Σουλτάν Μαχμούτ του Βου.

Γεννηά=Η συγγένεια, το σόϊ. Γεννησιάτικο το αρτιγέννητο, Γεννητάτο εκ γενετής, “Τώχει εκ γενετής”.

Γεννησαρέτ=όνομα λίμνης της Παλαιστίνης εν Γαλιλαία (Πρωΐας)

Γεννισαρέτ=πατρίς (παράδεισος) αρχόντων (Ησύχιος)

Γενούα η (Γενόα)=πόλις Ιταλίας

Γενήτης ο =λιμένας και ποταμός Πόντου

Γενιτσά-Γιανιτσά=όνομ. πόλ. Μακεδονίας γράφεται και Γιαννιτσά-Γεννιτσά

Γενίτσαρος-γιανίτσαρος=Τούρκος στρατιώτης του πεζικού ανήκων εις σώμα αποτελούμενον κυρίως εκ χριστιανοπαίδων εξισλαμισθέντων δια της βίας

Γεννισαρέτ=πατρίς (παράδεισος)αρχόντων (Ησύχιος)

Γεννούσος= ποταμός Ηπείρου ο σημερινός Σκούμπη

Γενοαίοι=έθνος Μολοσσίας από Γενόου άρχοντος αυτών, Ριανός τετάρτη Θεσσαλικών (Στεφ.Βυζάντιος)

Γενούα η (Γενόα)=πόλις των Λιγύρων Ιταλίας, (όμως) Γενοαίοι έθνος Μολοσσίας από Γενόου άρχοντος αυτών Γενουά-Γένοβα-Τζένοβα=πόλις της ΒΔ Ιταλίας επί της Μεσογείου (Στέφανος Βυζάντιος)

Γεντέκι= Πωγώνι-Ηπείρου Ο γερός, εύσωμος και δυνατός. Άλογο χρησιμοποιούμενο για φόρτωσι.

Γένυ=,Ο πέλεκυς, ὅστις ἦτο σύμβολον τῆς ἀρχικῆς θεότητος καὶ δὴ ὁ διπλοῦς ὁ ἔχων σχῆμα χ.

*Γερ η ρίζα και ερ= σημαίνει τὴν γῆν, τὸ ἐρυθρὸν, τὸ μελανωπὸν τῶν βράχων· ἐρύπναι πέτραι ἀπορρῶγες (απόκρημνοι)· ἀλλὰ καὶ, ἥτις εἶναι ἀναπόσπαστος ἀπὸ τὴν Γῆν, την κατ’ εξοχήν γην των Ομηρικών επών, τους Παξούς, δηλαδή την Αιθιοπίαν, Ερυθραίαν, Πελασγίαν, Καδμείαν, Αχαϊαν, Αργίαν, Ελλάδα. Δια τούτο όπου απαντάται η λέξις Γερ, Γερα,Γυρά συνυπονοείται και η Ερυθρά, η Αιθιοπίς.(Αθηναγόρας)

Γερ-Γελ=Η ρίζα της λέξεως αυτής έχει την έννοια του λαμπρού, του χρυσήζοντος, του στιλπνού. Γελείν κατά τον Ησύχιον το λάμπειν.Γελλού και Γελούδαι λέγονται οι Νεράϊδες οι χρυσές Νηρηίδες των αρχαίων.

Γέραι= Αι καλούμεναι ο Ισθμός μεταξύ Τέω και Ερυθρών ελέγετο Χαλκιδεύς.

Γεράϊδαι =Πολίχνη και λιμήν.

Γεραιστός=όνομα όρους της Ευβοίας (Περαιβός)

Γέρα-κα= Εν Αττική τοπωνύμιον η ρίζα γέρα σημαίνει ότι και η Γεραιστός, Γερακινή Χαλκιδικής Γερακάρης ονόματα Κερκυραϊκά. Γερακαριό Κιλκίς Γεράκι Πελοπν

Γεραιστὸν= ὁ Ὅμηρος ὀνομάζει τὸν Γερομόναχον ἤ τὰς Γυρὰς πέτρας,

εννοείται στην ἱστορικῇ Εὐβοιᾳ εἶναι καὶ αὐτὸ ἀντιγραφὴ τοῦ ὁμηρικοῦ Γεραιστοῦ, ἔνθα ὑπῆρχε καὶ ναὸς τοῦ Ποσειδῶνος, ἐξ οὖ καὶ Ποσειδώνειον ἀκρωτήριον ἐλέγοντο ἄλλοτε αἱ Γυραὶ Πέτραι τῶν Παξῶν, καθ' ὅτι ἡ κατ' ἐξοχὴν αὕτη Νῆσος τῆς Γῆς, ἦν ἐπίσης ὑπὸ τὴν ἰδιαιτέραν προστασίαν τοῦ θεοῦ τῆς θαλάσσης, εἴτε Ποσειδῶν ἐλέγετο οὗτος, εἴτε Ὠκεανὸς, εἴτε Πρωτεὺς, εἴτε Νηρεὺς, εἴτε Θέτις· βαθμηδὸν δὲ περιῆλθεν ὑπὸ τὴν προστασίαν τῆς Θέτιδος, ὡς ἐπίσης τοῦ Ἀπόλλωνος καὶ τῆς Ἀρτέμιδος, γεννηθέντων εἰς αὐτὴν, διὰ τοῦτο ἐλέγετο καὶ Δῆλος ἤ Ὀρτυγία-Γορτυγία-Γόργυρα-Κόρκυρα Μέλαινα, κατ' ἀντιδιαστολὴν πρὸς τὴν Κόρκυρα Φαιακίαν ἐκ τῆς αὐτῆς ρίζης Γερ-Γυρ-Γορ, ὡς καὶ ἡ Γυρτώνη, περὶ ἦς ὁ Ὅμηρος:

«οἱ δ' Ἄργισσαν ἔχον καὶ Γυρτώνην ἐνέμοντο,

Ὄρθην Ἠλώνην τε πόλιν τ' Ὀλοοσσόνα λευκὴν...»

Εἰς τοὺς στίχους τούτους ἡ Ἄργισσα, ἡ γυρτώνη, ἡ Ὄρθη-Ὀρθρονὴ, Ἠλώνη καὶ Ὀλοσσὼν, εἶναι διάφοροι ταὐτοσήμαντοι μορφαὶ μιᾶς ἐννοίας, τῆς Νήσου τῶν Παξῶν-Ὀρθρωνῶν-Γυρῶν, εἰς τὴν ὁποίαν ἀναφέρεται ἡ ἐν Κρήτη Γόρτυνα καὶ ἡ ἐν Κυνουρίᾳ, ἥτις καὶ Οἴνη λέγεται, ἐξ ἀναφορᾶς πρὸς τὴν Μητρόπολιν αὐτῆς τὴν Οἴνην-Παξοὺς, γενέτειραν τοῦ Διονύσου· καὶ ὁ Γερήνιος Νέστωρ εἰς τὰς Γυρὰς Πέτρας τῶν Παξῶν, τὰς καὶ ἄλλως Γέρηνον καὶ Γέρηνα λεγομένας δέον νὰ ζητηθῇ.

Γεραματώ=Γηροκομώ.

Γεράνιον=Όρος εν Μεγάροις και πόλις.

Γεράνεια=όρος κατά τον Ισθμόν της Κορίνθου

Γερανείδαι=οι την Φωκικην οικούντες (Ησύχιος)

Γέραντες=Αιθίοπας (Έλλην.)

Γέρας=το φρούριον πλησίον Σικυώνος

Γέρασα=πόλις της κοίλης Συρίας, της δεκαπόλεως,Γέργις πόλις Τροίας Γέργιθες= πόλις (Ησύχ.)

Γέργιθες= πόλις (Ησύχ.)

Γέρεστος=ακρωτήριον Ευβοίας (Ησύχιος)

Γερηνία=Γέρηνα πόλις Μεσσηνίας

Γέρην= Πόλις ή κώμη της Λέσβου κατά τον Βυζάντιον η Γέρην από Γέρηνος του Ποσειδώνος ή απογόνου του Μελάνθου

Γέρισσα=πόλις Αφρικής

Γεριά και Γερανιά=Τοπωνύμια εις Κεφαλληνία έχουσαι άμεση σχέση με την Ερύθειαν.

Γέρμα=πόλις Β.Ηπείρου. Γέρμη πόλις Ελλησποντία πλησίον Κυζίκου ήν Ηρωδιανός Ασίας φησίν(Στεφ. Βυζάντιος)

Γερμανία=χώρα ευρώπης, Γερμάνιοι=έθνος Περσικόν, Γέρμη=πόλις Ελλησπόντου (Σταματάκου Λεξικό)εν γένει όλη η Γερμανία υπήρχε πάντη άγνωστος εις τους αρχαίους Έλληνες και Ρωμαίους οψέ δε και περί τας αρχάς της τελευταίας προ Χρ. Εκατονταετηρίδος, άρχισεν αύτη να γίνηται οπωσούν και κατ’ολίγον γνωστό δια των εκστρατειών, τας οποίας κατά καιρούς έκαμον οι Ρωμαίοι εις διαφόρους χώρας αυτής, τανύν Γερμανία ή Αλμανία , Allemagne. (Νικόλ. Λωρέντης)

Γερμανίκεια=πόλις Ευφρατησίας

Γέρμαρα=Κελτικής έθνος (Στεφ.Βυζάντιος)

Γερμάνιον το =στοιχείον χημικόν εκ των μετάλλων, σύμβολον (Ge). (Πρωΐας)

Γερολάκκος= Κρήτης.

Γερολίμανο=Λακωνίας

Γερομόναχος Ὁ=Τῶν Παξῶν εἶναι αἱ Γυραὶ Πέτραι τοῦ Ὁμήρου,αἱ ἄλλως

υπ’ αὐτοῦ λεγόμεναι Γεραιστὸς, συνταυτιζόμενος μετὰ τοῦ Καφηρέως, τῶν Σολύμων, Ἰμέρας-Χιμέρας, τῆς δυσχειμέρου Δωδώνης. Ἀρτεμησίου Ποσειδωνείου. Ἀφροδισίου καὶ Κηναίου ἀκρωτηρίου. Ἔξωθεν τοῦ λιμένος Γάγιου τῶν Παξῶν ἀπέναντι τῆς Νησίδος τῆς Παναγίας, ὑπάρχει προεξοχὴ ἀποτελοῦσα ἀκρωτήριον, τὸ καλούμενον Ἱερομόναχος.

Γεροντοσπηλιές=Μέγα και λαβυνθώδες σπήλαιον της Κρητικής Ίδης

Γεροντομούρι= Λασιθίου Κρήτης, μούρι =βράχος

Γερόντειο= Στη Χίο αλλά και οι Παξοί-Κέρκυρα η πατρίς των Γραιών-Γραικών και των Γοργόνων.

Γερόντη=Λιμήν Χίου.

Γερομέρι-Γιρομέρι-Γυρομέρι= Φιλιατών Ηπείρου.με τρεις προσωδιακές προφορές. Γέροντας =Χαλκίδος και βουνό Σύρου.

Γέρος-γέροι γεραία=Πέτραι σκοπελώδεις και ύφαλοι, εἰς τὴν σημασίαν ταύτην ἀνάγονται πᾶσαι αἱ τοπωνυμίαι: Γεροντοσπηλιὲς, Γεροντολάκος, Γερούνιον, Γέρην και Γέρα Λέσβου, Γέρας, Γραία, Γραής, Γράδες κλπ.Γεροντομούρι Λασιθίου Κρήτης· Μόρος τοποθεσία ἐν Παξοῖς κατὰ τὰ Χουρδάτικα ἤ Χοιραδιάτικα πλησίον τῆς Πηγῆς Μυρτιὰ. Γερόντη λιμὴν Χίου καὶ Γέρτη νησὶς παρὰ τὴν Χίον. Γερωνυμιὰ Κρήτης· Γερολάκκος Κρήτης· Γεροντόβραχος τοῦ ὄρους Παρνασσοῦ· Γερούνιον τῆς Σαμνίτιδος ἐν Ἰταλίᾳ· Γέρους τῆς Ἰλλυρίας· Γέρην καὶ Γέρα Λέσβου καὶ Θράκης· ἐν τῇ Ἀττικῇ ἡ Μονὴ τῆς Πεντέλης λέγεται καὶ Γέρακα. Γερούσι Γεροῦδαι Λακωνίας· Γέροντας Χαλκίδος καὶ βουνὸ Σύρου· Γερομέρι Φιλιατῶν Ἠπείρου, ταὐτὸν τοῦ Γερομοῦρι· μοῦρι δὲ ὁ βράχος, τὸ φρούριον·Γεροσγόμπου Κεφαλληνίας Σγόμπου Κερκύρας καὶ αἱ ἄπειραι ἄλλαι τοποθεσίαι αἱ ἐκ τοῦ Γέρα ἀποτελούμεναι. Ὁ Ἰσθμὸς μεταξὺ Τέω καὶ Ἐρυθρῶν ἐλέγετο Χαλκιδεὺς, ὅπου καὶ αἱ καλοῦμεναι Γέραι, πολίχνη καὶ λιμὴν Γεράϊδαι.

Γερο-σόλυμος = Βράχοι ἀπορρῶγες, Αἰπεινοὶ. Ἱεροσόλυμος δὲ ἤ Γερόλυμος υἱὸς τοῦ Τυφῶνος. Σόλος ὁ βουνὸς, κατὰ τὸν Σουΐδα. Σοῦλι ἤ Κιάφα το αὐτὸ σημαίνει.

Γερουπάγια=οροσειραί χιονικαί (Ινκας) αποκρυπτογράφησε Καραβά Γαλάνη Μ.

Γερουσαλέμ= Τόπος ειρήνης, σηλώ ο ειρηνοποιός.

Γέρρα=Υπό των Σικελών τα γεννητικά όργανα. Τα τίμια.(Ησύχιος)

Γέρρα=Εις Παξούς τόπων. Γερο-μόναχος, όρος Γέρρα, Γερ-ισσός στη Χαλκιδική, και Γερα-καρού, Εις την Εύβοια κατά την επαρχίαν Καρύστου όρη Γερ-αιστός και Γέρ-οντα, εν τω Ιστιαίων Ξηροχωρίου χωρίον Γερ-κιούλ Ζάκυνθο χωρίον Γερα-κάρι, Ηλεία χωρίον Γερά-κι και Γυρό-πετρα και Γερ-μοτσάνι, Σπάρτη θέσις και δήμος Γερ-ουθρών, Κύθηρα Γερ-κιτσάνικα, στην Αυλίδα Θηβών χωρίον Γερ-αλή, Άνδρο όρος Γερα-μόνας Παλαιστίνη, Γερα-κινή Θεσσαλονίκης κι άλλα πολλά.

Γερούς-ούντος=πόλις Μακεδονίας

Γέρρα=Υπό των Σικελών τα γεννητικά όργανα. Τα τίμια.(Ησύχιος)

Γέρτη= Νησίς Χίου

Γερωνυμιά =Νησίς παρά την Χίον -Κρήτης

Γέτης,ου=Γέται πληθ. έθνος Σκυθικόν, κατοικούν πέραν του Αίμου όρους περί τας δύο όχθας του Δουνάβεως, έως του Ευξείνου Πόντου εν τη νυν Βουλγαρία και Δακία, ζώντες επί πολύ βίον νομαδικόν και δοξάζοντες την αθανασίαν της ψυχής δι ό και Γέται οι αθανατίζοντες ελέγοντο Ηρόδοτ, Θουκ, Στράβων (Νικ. Λωρέντης)

Γετία=η χώρα των Γετών, Γέτης γαρ το εθνικόν, ού το κύριον. Έστι δε Θρακικόν έθνος Γέτις εκαλείτο η γυνή του Φιλίππου του Αμύντου, νόμοι δε Γετών το επισφάζειν την γυναίκα τω ανδρί και όταν επικηρυκεύωνται κιθαρίζειν (Στεφ. Βυζάντιος)

Γετική=χώρα των Γετών η Δακία

Γέτορ=Έτος.

Γευλόφας ή γεολόφα όχθη (Ησύχιος)

Γέφυρα=πόλις Βοιωτίας ύστερον Τανάγρα κληθείσα, πόλι της Συρίας, Γεφυραία η Ηώ

Γεφυραίοι=αρχαίος λαός αναφέρεται με τον Κάδμο (βλέπε Κάδμο)

Γεφυρισταί=οι σκώπται. Επεί εν Ελευσίνι επί της γεφύρας τοις μυστηρίοις καθεζόμενοι έσκωπτον τους παριόντας (Ησύχιος)

Γεωργία=παλαιόν όνομα χώρας της Ρωσίας ΝΔ Καυκάσου ανήκων σήμερα εις την Σοβιετικήν ένωσι υπό το όνομα Σαρκαρτβέλος Ρεπούμπλικα Δημοκρατία του Καρθλίου.

Γη=Δια τον πρωτόγονον άνθρωπον η γη ήτο περιωρισμένη εντός ελαχίστων ορίων. Η κοιτίς του ανθρωπίνου γένους είναι αι νήσοι των Παξών-Κερκύρας.

Γῆ Μὰ =Εθεωρεῖτο ὡς η θεὰ Θέμις.

Γήδειρα τα=Γάδειρα

Γήμα-γέμμα=Ιμάτιον.

Γηρ-Ζηρ-Ζηλ=Είναι λέξη ελληνική (Βλέπε λέξεις που έχουν αυτή τη ρίζα).

Γηρομέρι=Χωρίον Φιλιατών.

Γηρυώνης-Ζηριώνης-Ζηλιώνης =Υιός του Χρυσάορος και της Καλλιρόης βασιλεύς της νήσου Εριθείας =Φαιακίας και Παξών

Γήρυς=Φωνή

Γία=Ανθη (ία) παρακολουθώντας το λεξικό του Ησύχιου βλέπουμε λέξεις ξεχασμένες κι αχρησιμοποίητες προσωδιακές, πολλές πάμπολλες με άλλες έννοιες όπως τα ία αρχικά στην προσωδεία τους είχαν το γ(ία).όπως Γίαρ =έαρ-άνοιξις κι αυτό διατήρησε ευλαβώς η Αγγλική year.(βλέπε ια).

Γιάζομαι=Υφαίνω.

Γιάκα=Στάσου, επιτακτικώς, για να σε δω.

Γιάλτα=(εκ του γυαλός) πολις της ΕΣΣΔ δημοκρατίας Ουκρανίας

Γιαμός=(Κερκ.)Υγεία, Θεραπεία.Ιασις, γιατρειά.

Γιάννα-Γιαννιάτικα= Κοντογιανιάτικα, Γιανουλάτικα, Γιανούτσου, Γκιόνα.Γκίνη-Κίνη. Γκιόλου, Γκόλου, Γκολούδια, Γκαρούνη, Γάγγα- Κάγκα= Τοπωνύμια που σημαίνουν βράχον, βραχώδεις τόπους.

Γιανιάρι , Γιανά, τοπ. Ηπείρου Γιαννάδες τοπ.Κέρκυρα

Γιαννιτσά = Γιεννιτσά Γιαπί= Τίτλος κυριότητος. Πρόσωπον, υπόληψις. “Τι γιαπί πώχει”. Ως θαυμαστικόν=Πρόσωπο ανυπόληπτο. Γιαπί σήμερα λέγεται ο σκελετός οικοδομής.

Γιαπί= Τίτλος κυριότητος. Πρόσωπον, υπόληψις. “Τι γιαπί πώχει”. Ως θαυμαστικόν=Πρόσωπο ανυπόληπτο. Γιαπί σήμερα λέγεται ο σκελετός οικοδομής.

Γιάσονος-Γιόσονας=Στη Χίο. Γιάσονας και στους Παξούς–Κέρκυρα πρόκειται περὶ τοῦ Ἰάσονος τῆς ἀργοναυτικῆς ἐκστρατείας, ὅστις ἐν Φαιακία-Κερκύρᾳ ἐτέλεσε τοὺς γάμους αὐτοῦ μετὰ τῆς Μηδείας τῇ ἐπεμβάσει τῆς βασιλίσσης Ἀρήτης. Αργότερα μετονομάσθηκε Άγιος Ιάσωνος και Σωσίπατρος.

Γιατάκι=Το στρώμα, κλίνη, κατάλυμα, λημέρι. “Τους ηύραν το γιατάκι.” Το κρυσφύγετο.Περί ληστών, πράκτωρ αυτών “Κούγω τα πεύκα που βροντούν και τις οξυές να στρίβουν και τα γιατάκια των κλεφτών να κλαίν τον καπετάνιο”Δημ.άσμα

Γιατσάδα=(Κέρκ).Κρύος καιρός.

Γιγαλία=η γη (Ησύχ.)

Γίγαντες= Οἱ ἀρχαιότατοι, οἱ πρῶτοι ἄνθρωποι, οἱ γηγενεῖς, οἱ αὐτόχθονες. Γίγας-αντες=τέκνα ουρανού και γης, Γίγαντες έθνος Ηπείρου. Γίγων-ονος ο βασ. Αιθιόπων (Σταματάκου Λεξικόν)Γίγαντες=αγρία φυλή εν Θρινακία (Όμηρος)

Γίγαντες=αγρία φυλή εν Θρινακία (Όμηρος)

Γιγαντία=Η Λυκία το πρότερον και οι κατοικούντες Γίγαντες (Ησύχιος)

Γίγαρτον=το, πόλις Φοινίκης, της σταφυλής το ένδον, γιγαρτίς η σταφίδα

Γίγκλα=Ο κοιλιόδεσμος, ζωστήρας σέλας ή σαμαριού.

Γίγλα-γίγλες=Ο καταζώστης σαμαριού (Κερκ.)

Γιγγλυμώτη=Φοινίκη πόλις, ως Εκαταίος

Γίγγρας=το όνομα του Άδωνη στη Φοινικική γλώσσα. Μικρός αυλός με διαπεραστικό τόνο και χαρακτήρα θρηνώδη και πένθιμο. Τα αυλήματα αυτά που επαίζοντο με φωνή ή χωρίς φωνή υπάρχουν ακόμη στην Ήπειρο, όπως τα μοιρολόγια της Μάνης και σε άλλα μέρη της Ελλάδος όπως και το πρωτόγονο πεντάφθογγο πολυφωνικό τραγούδι. Φοινίκη υπήρχε σε πολλά μερη της Ελλάδος όπως έξω από τους Φιλιάτες ερείπια που δείχνουν την αρχαία πόλη, επίσης μεγάλη πόλη Φοινίκη δίπλα στο Βουθρωτό των Αγίων Σαράντα. Φοινίκη στη Θεσσαλία κ.α. Σήμερα ακόμα ακούγονται στην Ήπειρο σε ορισμένα χωριά, στην Βόρειο Ήπειρο, στο Πεντάλοφο Κοζάνης και σε χωριά των Γρεβενών, στην Αλβανία, στη Βουλγαρία, τραγουδούν πολυφωνικά τραγούδια όπου τα ονομάζουν πεντάτονα. Όμως όταν άρχισαν να τραγουδιούνται στα πολύ μακρινά χρόνια ήταν χωρίς λόγια και δεν υπήρχε ακόμα ο όρος τόνος –πεντατονία, ήταν φθόγγοι.(Μ.Σ.)

Γίγωνος=πόλις Μακεδονίας

Γιγνών οι δε Γιγών=πάταικος επιτραπέζιος. οι δε Αιγύπτιον Ηρακλέα (Ησύχιος)

Γιμουρτζής=Ο ενοικιαστής ή υπάλληλος του γεωργικού φόρου, γίμορο ή γεώμορο.

Γίνορο=’Ονειρο

Γιόκας=Ο γιος-υιός.

Γιόμα-γιέμα=Το γεύμα, Γιοματίζω Ήπειρος-Κέρκυρα-Πελοπόννησος.

Γιομάρι=Δεμάτι ξύλα (κερκ.)

Γιοργάνι=Το πάπλωμα. Το πάπλωμα της προίκας το κάνει ο γαμβρός.

Γιοναγκούνι=υποβρύχια ελληνική πόλη 10.000 χρόνων στο βυθό του Ειρηνικού ωκεανού μεταξύ Ιαπωνίας και Ταϊβάν (Λιακόπουλος)

Γιορντάνι=Γιορτινό έλεγαν το “περιδέραιο –κολιέ”

Γιούκος=(Κερκ.Ηπειρο)Αναφέρεται σε ρούχα, γιούκο από Φλοκάτες–κουβέρτες κλπ.

Γιουνάν=Ίων, Ιωνες

Γιουννάν=επαρχία της Κίνας 20.000.000 ψυχές δηλώνουν ότι δεν είναι Κινέζοι, πόλεις στην Ινδοκίνα, Αραβία, Αϊνού της Ισπανίας, τους Αραουκανούς στη Χιλή και γενικά αυτή την ελληνική που φαντάζει παράλογα εκτεταμένη σε όλο τον κόσμο, για ένα λαό δέκα - δεκαπέντε εκατομμυρίων ελληνική εξάπλωση. Υπάρχουν ξεχασμένοι Έλληνες ολόκληρες φυλές ή εκατοντάδες πόλεις στα βάθη τηης Ασίας και της Αμερικής που έχουν επιβληθεί τα ελληνικά σύμβολα *(Μαίανδρος) και μόνο η άρχουσα τάξη επιβάλλει τα σύμβολά της (Λιακόπλουλος)

Γιούντας=(κερκ.)Ιούδας.

Γιουρούκοι=λαός ζων εν Μ. Ασία, άλλοτε νομαδικός, νυν δε εγκατεστημένος εις αγροτικάς περιφερείας συνώνυμος περίπου προς το Ατσίγγανος.(Πρωΐας) Γιουρούκος παλαιότερον επώνυμον κατοίκων της πόλεως Κερκύρας (βλέπε Αθίγγανος) (Μ.Σ.)

Γις=ιμάς. και γη. Και ισχύς (Ησύχιος)

Γιτάνη=Βλέπε Γκούμανη

Γιτέα=ιτέα

* Γκ, Γκζ, ντ, δζ, μπ=

Οι πρώτες φωνές των Ελλήνων που παρέμειναν αναλοίωτα στην

προφορά κυρίως του λαού και των ορίων.

Τα ονοματεπώνυμα που υπάρχουν με τη συλλαβή γκα-γκε-γκο-γκι- γκου είναι από τις πρώτες συλλαβές που εξεφώνησε ο άνθρωπος του χώρου αυτού:Γκάγκας-Γκέκας-Γκίκας-Γκόλος-Γκογκόνης, Γκούντης κλπ. Με τη ρίζα αυτή οι άνθρωποι ονόμασαν αρχικά τους βράχους, τα κοιλώματα, τα πηγάδια, το μαύρο χρώμα, Γκαργκάνας το κεφάλι κλπ.

Γκαβώνω-γκαβώνομαι=Τυφλώνω, τυφλώνομαι. Γκαβάκια=στα τυφλά. Εξ αυτού και υβριστικά Γκάβλιαγκας και γκαβλιώρω-στραβός, διοπτροφόρος.Γδες-γδουν, γδυμνός, (Κερκ.)παρατηρούμε ότι σε πολλές λέξεις της Ελληνικής υπαίθρου η προφορά παραμένει πρωτόγονη, ενώ πολλές άλλες να περιλαμβάνονται στο λεξιλόγιο ξένων γλωσσών όπως:Γνωρίζω γράφεται:γκνόου προφέρεται νόου

Γκαβοκόνακο=Είδος μικροσώμου ανιοβόλου φιδιού, που πιστεύεται ότι είναι τυφλό.

Γκαγκάδι=Ηπείρου τοπ.

Γκάγκαλα=Καμώματα, πείσματα, νάζια.

Γκαγκανιάζω ή γκαργκανιάζω=(κέρκ.)ψήνομαι από τη ζέστη κ.α.

Γκάγκαροι=ονομασία των Αθηναίων της ανωτ. κοιν. τάξεως επί Τουρκοκρατίας(Πρωΐας

Γκαγκόλες =Εν Κρήτη επαρχίας Καινουρίου ή ΚυνουρίΓκαελές=Καϋμός, στενοχώρια.

Γκαελές=Καϋμός, στενοχώρια.

Γκαζάκος=Η έντυπος κυρίως εικών.

Γκαΐλης, Γκογκονιά=Επιδαύρου Λιμηράς.

Γκαϊλης =Ο μαύρος το χρώμα.

Γκάϊντα=πανάρχαιο ελληνικό μουσικό όργανο μεταφέρθηκε από Μινωΐτες ή Μυκηναίους αποίκους στη Σκωτία, τελευταία ανακάλυψη του συμβόλου (ga=γκα) από τη γραμμική γραφή Β, (Δημ. Μακρυγιάννη).

Γκαλγκάνα=Ασουλούπωτη.

Γκαλίτσι-τσια=Ευμεγέθη σχετικώς μαύρα πουλιά που πιάνονται στις πλακοπαϊδες.

Γκαλίτσια σαρολαίμικα=Ψαρολαίμικα, Πουλιά της ίδιας οικογενείας που το πτήλωμά τους είναι σταχτί χρώμα και το όνομά τους προέρχεται από τη φωνή τους γκάϊ-γκάϊ.

Γκαλντερίμι=Λιθόστρωτος δρόμος (καλός-δρόμος).

Γκαμπζέλα η=Επιχιτωνίσκος με μανίκια.(Βυζαντ).

Γκαν, Γκα= Γα η πέτρα, η χαγιά η “Καγιά” λέγουσιν οι Τούρκοι εξ Ελλήνων μαθόντες, ως οι αρχαίοι τον “Καιάδα”, χαγιάτα=εξέδρα σπιτιού σκεπασμένη.

Γκανάς=Σημαίνει τον μαύρο στο πρόσωπο.

Γκανές =Βουνοσειρά της Δ.Προποντίδος.

Γκάνα-Κάνα =Γκάνινα-Κάννινα εν τη Β. Ηπείρω

Γκάννινα- Γάννινα- Ιωάννινα= Κτισμένα επί δύο βράχων εγγύτατα της λίμνης, αρχική ονομασία των Ιωαννίνων.(Αθηναγόρας)

Γκανιάζω=Υποφέρω σκούζω, πάσχω, πεινώ..

Γκανταγκαλόνα=Είδος μαύρης ακρίδας.

Γκάνταρος=κερκ. πηλόπλαστο κωνικό δοχείο που χρησιμοποιούσαν οι νοικοκυρές εγχώριας κατασκευής κεραμικά, που λειτουργούσαν μέχρι πρό τινος στην Κέρκυρα

Γκαρδιακός=Εγκάριος, γκαρδιακιά=θηλ.

Γκαργκάνα-καρ(α)κάνα-καρά= Η κεφάλα.

Γκαρουλιάζω=Λιγώθηκα από την πείνα.

Γκάσγκα=Είδος πουλιού που όλο λαλάει και κάνει γκιζ-γκιζ και όπως λέγεται δεν ενδιαφέρεται για φαί. “Αυτός έχει το μελό(μυαλό) της γκάσγκας”

Γκατιμή=Η κληρονομική συνήθεια.

Γκατζουλόνω-νομαι=Σκεπάζω κυρίως το κεφάλι μου. Γκατζούλα=Κατσούλα-κουκούλα.

Γκάτσκος=Ο λάρυγξ, λαιμός.Η σαρκώδης ρίζα μερικών φυτών.

Γκέγκας=Ο άξεστος, ψηλός, και ακαθάρτος, αμόρφωτος.

Γκέ-γκε; =Κατάλαβες.

Γκέγκηδες=Σκαφτιάδες στ’ αμπέλια των Πωγωνήσιων εκ της Αλβανικής Γκεγκαρίας. Γκέγκικο σκυλί=ονομαστή ράτσα.

Γκέκας αντί Γγέγκας=άνθρωπος υψηλόσωμος, άχαρις κλπ. (Πρωΐας)

Γκερεμέ=Ακαταπαύστως, συνεχώς “Γκερεμέ λαλάει ο πέτος”(πετεινός).

Γκεσέμι=Το μουνουχισμένο αρνί ή κριάρι, που πάει οδηγός του κοπαδιού φέροντας συνήθως μεγάλο κουδούνι στο λαιμό του.

Γκιβεντίζω=Απολαμβάνω, εκθέτω κάποιον στα σκώμματα των άλλων. Γκιβεντισμένη=Όχι καλής φήμης.

Γκιγμένος= Από το ρήμα εγγίζω.

Γκίζα=Είδος τυρού που γίνεται από βρασμένο γάλα. Η ούρδα. Μιζύθρα αποβουτυρωμένη.

Γκιζερώ-γκιζερίζω=περιφέρομαι, γκιζερούν ή γκιζεράν =περιφέρονται στους δρόμους(Πωγώνι-Ηπείρου)

Γκιζντάκι= Πωγώνι Ηπείρου.Το δίχρονο κατσίκι, ο μικρός τράγος. Ο ανθοφόρος κλώνος μερικών φυτών.

Γκίζομαι-γκίζω=Λογοφέρνω διαπληκτίζομαι με άλλον.

Γκιζότι=Η ολίγη ξηρά πυρίτις που χρησίμευε ως έναυσμα στα παληά με τσακμακόπετρα όπλα και μετέδιδε τη φωτιά στο γέμισμα της κάνης. Φάλια τα. Όταν υγραίνονταν το γκιζότι, η ανάφλεξι ήταν αδύνατος και συνεπώς ματαιώνετο η εκπυρσοκρότησις.

Γκίκαρι=Ηπείρου τοπ.(Γκίκας)

Γκίλμπα= κοιλιά.Όλα για την κοιλιά.Καμιά πρόνοια για το μέλλον.

Γκιντέρι=Στενοχώρια, λύπη. Γκιντερίζω=απαυδίζω αποκάμνω.

Γκιντίς =Ο ανεπιθύμητος, πειρασμός, οχληρός, Γκιντί πρώτο συνθετικό απειλή ή βρισιάς.

Γκιόκσι=το στήθος το στήθος μεταφορικά δύναμις, ικανότητα, κότσια “αυτή η δουλειά θέλεο γκιόκσι” κότσια (Σ,Στούπης)

Γκιορεύω=Σεργιανίζω, περιπατώ, βλέπω.

Γκιόσα=Ονομασία αιγός με τρίχωμα μαύρο και μόνον στην κοιλιά άσπρο (Ηπειρο-Κέρκυρα).

Γκλιάστρα= Το πρώτο γάλα που πέρνουν μετά τον τοκετό, σε μερικά χωριά λέγεται και

Γκλοζάλ=βρίσκεται στη Γαλλία κοντά στο Βισύ.Εκεί Αιολείς της Θεσσαλίας έχτισαν μία πόλη με το όνομα Ζηκλέση ή Ζηκλέζη είχε πληθυσμό πάνω από 2000 κατοίκους. Εκεί βρέθηκε μία πινακίδα με τη γραμμική Ελληνική γραφή, προγραμμική της Α από τους Αιολείς μετανάστες της Θεσσαλίας (Φθίας) το έτος 14.745 π.Χ. Βρέθηκε το1/2 τμήμα της το 1924 μ.Χ. και ονομάστηκε πινακίδα της Γκλοζέλ. Η πόλη Ζηκλέση έφερε το όνομά της μέχρι το τέλος της 13ης χιλιετίας όπου καταστράφηκε από κατακλυσμό. Στην ίδια τοποθεσία χτίστηκε μια νέα πόλη που την έλεγαν Νλούξια. Μετά από πέντε αιώνες μετονομάστηκε Θομπρουέ. Ξανακαταστράφηκε από κατακλυσμό και χτίστηκε στην ίδια τοποθεσία πόλη με τ’όνομα Ουρόξουα η οποία ξανακαταστράφηκε από κατακλυσμό και γεωλογικές αλλαγές και χτίστηκε η Γκλοσάλ η πόλη όπου στην έκτασή της βρέθηκε η πινακίδα η οποία είναι αρκετά μεγάλη και τα σύμβολα αποκρυπτογραφήθηκαν από τον Ταξιάρχη Τσιόγκα και η απόδοση απο το πολυφωνικό σύστημα γραφής έγινε στην σύγχρονη Ελληνική από την Καραβά –Γαλάνη Μ.

Γκιζερώ-γκιζερίζομαι=Περιφέρομαι

Γκιούλσι=Άρωμα από τριαντάφυλλλο.

Γκιούμι-κιούπι=ονομασίες για μικρό δοχείο σε πολλές περιφέρειες

Γκιόκσι=(Πωγώνι)Το στήθος. Αυτή η δουλειά θέλει γκιόκσι-κότσια.

Γκιούμι το=Γκιούμα θηλ.Χάλκινα δοχεία για τη μεταφορά ή διατήρησι υγρών.

Γκισινιά=Είδος άγριας αχλαδιάς. Γκίσινο ο καρπός.

Γκιζερώ-γκιζερίζομαι=Περιφέρομαι

Γκιώνα=οροσειρά (2510 μ.) της Φωκίδας με παρουσία του Αγριόγιδου στα όρια της επιβίωσης (Χαρητάκης Παπαιωάννου)

Γκλαβανή=Η καταπακτή.

Γκλάβα=Τοπωνύμιο με πηγή νερού, νερομάνα. Κεφάλι.”Ότι κατεβάσει η γκλάβα σου”

Γκλατσιάζω= Μετατρέπω κάτι αππό στερεό σε υγρό. Είναι άψητο γλιατσιασμένο-νερουλό.

Γκλιάστρα= Το πρώτο γάλα που πέρνουν μετά τον τοκετό

Γκλίτσα=Του βοσκού το στήριγμα,

Γκλιτσζανάω-γκλιτζανίζω=Ανακατεύω νερά ασκόπως. Γκλιτζανίσματα. Ανακατώματα.

Γκλιαστρόπιττα=Γίνεται με πρωτόγαλα-γλιάστρα-το πρώτο μετά τη γέννησι του ζώου άρμεγμα.

Γκλονιά=Άγριος καρποφόρος θάμνος με σουβλερά αγκάθια σκληρά. Παραφθορά της αρχαίας χλωχίν ή γλχωχίς.

Γκζώνομαι=Ξεζώνομαι, ξεντύνομαι. Γκζόσου=ξεντύσου.

Γκόγκο=Η γιαγιά στη Ζιμπάμπουε

Γκόγκου=Τοπ. Βησσάνης, πρόκειται για φυσικής λεκάνης-μικρογραφία λίμνης όπου συσωρρεύονται τα νερά της βροχής και συγκρατούνται λόγω της μη απορροφήτικότητος του εδάφους. Επώνυμα Πωγωνίου Γκόγκας, Γκάγκας, Γκέκας κλπ.

Γκόλο και σέλο =Τα υπό τους βράχους κοιλώματα.

Γκόλο.(βλέπε λέξη γκόλιος,) εις την Ήπειρο είναι ο γυμνός.

Γκόλιος=Γυμνός. Πωγώνι, Γκολινάρι αλβν. Το νεογέννητο πουλί χωρίς φτερά ακόμη. (Σ. Στούπ.)

Γκολινάρι= το νεογέννητο πουλί χωρίς φτερά ακόμη.

Γκολιόπιττα=Η πίττα που γίνεται με τριμένα φύλλα χωρίς κρέας-γκόλια-γυμνή.

Γκομπλίτσας=Ο πάσχων από κήλη.

Γκομπλίτσι=Δοχείο χρησιμοποιούμενο από τους γαλακτοπαραγωγούς

Γκομπλίτσεια=όρχεις του ανθρώπου.

Γκορβίτσες=Ποικιλία αχλαδιών.

Γκορμπάνι=Θύμα, “Ας γένει γκορμπάνι=άξιος της τύχης του.

Γκορμπέτι το=Η ξενητειά.

Γκόρα=Ηπείρου τοπ.

Γκορτσιά=Είδος άγριας αχλαδιάς.Ο καρπός της γκόρτσο, συγγενής με την γκορσαπιδιά.

Γκότσι ή καλικούτσα=Το κράτημα των μικρών στην πλάτη.

Γκούβα η=(Κούβα) Χάσμα, κοίλωμα, άνοιγμα.

Γκουβωτά = Κοίλα, μάτια γκουβωτά βαθουλωτά.

Γκούγια Τοπωνύμιο στο Πωγώνι. κούγια=επώνυμο

Γκουγκουβρίκια στην Ήπειρο.

Γκουγκούερος=Ο περασμένης ηλικίας χήρος.Θηλ.Γκουγκουβάσια.

Γκουγκουνή=Η αγκωνή, η άκρη π.χ. δωματίου. “Κάθομαι στη γκουγκουνή μου και δεν κρένω κανενός”.

Γκουγκούτσι=Το γκουκούρτσι, κουκούτσι, ο πυρήνας, σπόρος διαφόρων καρπών όπως του σταφυλιού. (Μακεδονία)

Γκουγκουστριάζω=Ενεργώ σαν αλλόφρων, αφηνιασμένος ιδίως χρησιμοποιείται επί ζώων.

Γκουγκούσα= Το πουλί φάσα.

Γκουζιαβίτσα=Αγριόσταρο.

Γκουντουλεύω-ομαι=Γαργαλεύω, γαργαλεύομαι.

*Γκουλ=Βράχος. Αρχικά η γλώσσα είχε τον ήχο γκ, ντ, μπ, αργότερα εκλεπτύνθηκε υπό την μορφήν του γ,δ,π. Αλλά ο λαός κράτησε την αρχική αυτή προφορά μέχρι σήμερα. Όμως οι μετέπειτα Έλληνες της ιστορικής εποχής αισθάνονταν “αισχίνη” για τον πρωτογονισμό της γλώσσας μας και αφαίρεσαν από τα λεξικά τους φθόγγους αυτούς που τους θεωρούσαν βάρβαρους. Μ’ αυτό τον τρόπο στέρησαν τη γλώσσα από το αρχικό της ξεκίνημα

*Γκουλ=Βράχος. Κούλ-ουρι, Κουλούρα κ.α. τοπωνύμια Κερκύρας –Παξών βρίσκονται σε θαλάσσιους βράχους.

Γκουλέμι=Ηπείρου τοπ.(Γουλεμής) “όλα για τη γούλα” Λαίμαργος.

Γκουλιάφι=το παλιό νόμισμα, μέταλλο.(Πωγώνι-Ηπείρου)

Γκούμανη= Χωρίον Θεσπρωτίας σήμερον λέγεται Γιτάνη είχε αρχαίο θέατρο, μεγάλα μνημιακά οικοδομήματα, ναοί, στοές, σπίτια καταστήματα, εξέδρες, βάθρα,και λίθινα κατώφλια και άλλα πολλά γεμίζουν τον αρχαίο χώρο της Γκούμανης γράφει ο Δάκαρης για να επιβεβαιωθεί με τις ανασκαφές λίγα χρόνια αργότερα.

Γκούμανος=Είδος μαύρης μέλισσας του λόγγου.Γκουμανοφωλιά.

Γκουλιάφι=Παληό νόμισμα, μέταλλο.

Γκουμπές=Κατώϊ θολωτό ή υπόγειο.

Γκούντουλα=Τοπωνύμιον Βησσάνης όπου δύο μεγάλοι λείοι και επικλεινείς-καταχωμένοι σήμερα βράχοι.(βλέπε Γκουλ)

Γκουντουλεύω=Σπρώχνω, ωθώ κάποιον προς κατωφέρεια. Γκουντούλιαρος Τόπος κατωφερής που μπορεί κανείς να κυλήσει άασχημα. (Πωγώνι –Ηπείρου)

Γκούρα =όνομα του όρους Όθρυς :τι έχουν της Γκούρας τα βουνά και στέκουν βουρκωμένα (Πρωΐας)

Γκουρίζω=Καίω ελαφρώς τις τρίχες ή τα πτήλα από τις όρνιθες. Γκουρίζουν τ’ άντερά μου =Γουργουρίζουν.

Γκουρμέτσιω=Η πανούργα.

Γκουσάδες=Χωρίον Κερκύρας

Γκούσια= Οισοφάγος, λάρυγξ.

Γκουσγκουνεύω=Αναζητώ ερευνώ.Γκουσγκούνης= Ανασκαλευτής.

Γκούστερας-γκουστερίτσα=Η σαύρα.

Γκουτζά=Πρώτο συνθετικό πολλών λέξεων που σημαίνει το υπερβολικό, το μέγα.Γίνηκε γκουτζά παιδί= μεγάλωσε, γκουτζάμ άντρας,

Γκουτζάμπασης=Προεστώς, μεγάλος ο ιθύνων του χωριού.

Γκουχάω-γκουχώ=Βήχω, γκουχ-γκουχ

Γκρίκα η= Στενωπός πέτρινη, ανάμεσα σε δυό βουνά.

Γκρέκος-Γκρεκία κ.α.=ο πολύ παλαιός, ο άνθρωπος των σπηλαίων, γράβα, γκράβα (Grave) ο αρχαίος λυρικός ποιητής Αλκμάν έγραφε:Γραίκες δε παρά Αλκμάνι αι των Ελλήνων μητέρες και παρά Σοφοκλεί εν Ποιμέσιν, εισί δε και Γραίκες Αιολέων, οι το Πάριον οικούντες (Στεφ. Βυζάντιος)

Γκρίμπιανη=Χωρίον Ηπείρου, γκρέος-γέρος-παλαιός

Γκριμπιάζω= Γέρνω ελαφρώς το σώμα, καμπουριάζω.Γκριμπός, κυρτός,καμπουριάζων.

Γκριμπούρι=Το αρχαίον γρύπος. Άφθονη μυίγα. Η κυψέλη μελισσών. Το επάνω μέρος του τάφου που βάζουν και καίεται κερί ή καντήλι για ευλαβή ανάμνησι των νεκρών. Τα μελίσσια όταν σκορπίσουν από΄την κυψέλη ή όταν θέλουν να τα μαζέψουν για να κάμουν νέα τέτοια, τα μαζεύουν χρησιμοποιώντας το μελισσσοβότανο και καλούν φωνάζοντας τη νέα βασίλισσα “ά! Μάννα...κάτσε μάννα...” (Σ.Στούπης)

Γκριτζαμάκια=Διάφορα κεντητά σχέδια.

Γκρίτζαλα=Φτωχά, άγονα και πετρώδη χωράφια.

Γκριτζέλι=Παράσιτο του γένους των απόκρεω, τσιμπούρι των αιγοπροβάτων κυρίως και εξ αυτών στον άνθρωπο και άλλα ζώα.

Γκυλιούμαι-γκυλιώ=Κυλιούμαι κυλάω.

Γκυλλυσταριά=Μέρος που έχουν κυληθεί άνθρωποι, ζώα ή πράγματα.

Γκυργκυλιάζω-γκυργκυλώνομαι=Σφίγγω κάποιου το λαιομό μέχρι πνιγμού, απαγχονίζομαι. Κυργκιλιάνος= ο λάρυγξ.

Γκυρλώνω=Γουρλώνω π.χ. τα μάτια.

*Γκωλ=λέγεται το φρέαρ. (Βλέπε βώλος.)

Γλάγκος=τρυφερός.

Γλάγος= Ομηρικά το Γάλα.

Γλαμία=πόλις. Κρήτες (Ησύχ.)

Γλάνις=ποταμός Κύμης, Ιβηρίας, και Ιταλίας τρίτος ποταμός περί τον Τίβερην

Γλασκόβη=πόλις της Σκωτίας (Γλα-καβα=σπήλαιο)

Γλαύκη=Νηρηΐς (Όμηρος)

Γλαυκία=Μία των Πλειάδων –Πελειάδων.

Γλαύκος= Γλαυξ, Γλαυκώπις, Γλαφυρός ονομασίαι δηλούσαι το άντρον, το επί της πέτρας γεγλυμένον. Ὁ Γλαῦκος ἐπίσης ἀμέσως σχετίζεται πρὸς τὴν ἱστορίαν τῶν Παξῶν-Πλακῶν-Ἄντρων. Γλαῦκος, Γλαφυρὸς, Γλαὺξ, Γλαυκῶπις εἶναι ὀνομασίαι δηλοῦσαι τὸ ἄντρον, τὸ ἐπὶ τῆς πέτρας γεγλυμένον. Ἡ Ἀθηνὰ ἐλέγετο Γλαυκώπις καὶ Παλλὰς καὶ Τριτωνὶς ἀπὸ τῶν Νήσων ἡμῶν, ἐν ταῖς ὁποίαις ὑπῆρχον ταῦτα καὶ τόσα ὀνόματα τῶν Θεῶν. Βελλερεφόντης τὸ αὐτὸ σημαίνει ὡς ἐπίσης καὶ Ἄντεια. Προῖτος δὲ εἶναι ἄλλη γραφὴ τοῦ «Πρωτεὺς». Λέγεται δὲ ὅτι ὁ Προῖτος ἦτο υἱὸς τοῦ Ἄβαντος καὶ βασιλεὺς τῆς Τίρυνθος. Ἀλλ' ἡ Ὁμηρικὴ Τίρυνς ἦτο εἰς Παξοὺς. Ἄβαντες δὲ, εἶναι κατ’ ἐξοχὴν οἱ κάτοικοι τῶν Παξῶν.

Γλαύκος=Ομηρος Ιππολάχιο πάϊς, Λυκίων αγός. Ξένος Διομήδους. Υιός του Σισύφου , πατήρ του Βελλεροφόντου

Γλαφύραι=πόλις Θεσσαλίας.(Ομηρος Βοίβην και Γλαφύρας)

Γλέπει-Γλιέπει=(Κέρκ-Ήπειρος) βλέπω.

Γλήγορα (Ηπειρος) =Γρήγορα

Γλισάς=(Ομηρος)πόλις Βοιωτίας

Γλίτσα=υγρασία.

Γλόμπος=Ξεν. Γκλόμπο –γκλόμπους.Γιάλινο περίβλημα λαμπτήρα.

Γλουκούμι=Λουκούμι τα γλυκά.

Γλούπα=βουλιμία,αρχ. βους+λιμός, βούλιμος=μέγας λιμός

Γλούπος-γλούπα= το στόμα. Όλο για το γλούπο παιδευόμαστε, για την κοιλιά.

Γλουρός=Χρυσός (Ησύχιος)

Γλυκύς=λιμήν και πόλις Ηπείρου

Γλυμένο=Φαγωμένο, λειψό όχι σωστό: “μώδωκαν μια λίρα γλυμένη”=όχι κανονικού βάρους.

Γλώσσα =Ο άνθρωπος όλης της Γης, έχει τις ίδιες προϋποθέσεις για να μιλήσει.¨Έχει τη σπίθα του νου, το ίδιο γλωσσικό όργανο με την άρθρωση, μιλάει με φωνήεντα και σύμφωνα, με την αντίληψη που μπορεί να σκέφτεται, να αισθάνεται και με την ανθρώπινη φωνή να ελέγχει τους ήχους κι ανάλογα να τους αρθρώνει, να τους προσωδεί ή να τους τραγουδάει. Οι ήχοι γίνονται φθόγγοι - φωνήνεντα και σύμφωνα- στριμωγμένα ή απλωμένα, δημιουργώντας τις διαλέκτους όλου του κόσμου. Έτυχε οι πρώτοι άνθρωποι να γεννηθούν σ’αυτό το χώρο με τον λαμπρό ήλιο, που ευνοήθηκε λόγω εδάφους με τα ηλεκτρομαγνητικά πεδία, με ήπιες καιρικές συνθήκες κι άκουσαν τους ήχους της φύσεως, που ήταν οι πνευματικοί σπόροι για ν’ακούσουν κι έπειτα να ψελλίσουν συλλαβές και αργότερα να μπορέσουν να μιλήσουν. Συλλάβησαν πρώτα μονοσύλλαβες λέξεις, ενώ σιγά-σιγά το καθαρό μυαλό των ανθρώπων μπόρεσε αντιγράφοντας τη φύση να σύρει με τη φωνή του τα πρώτα νοήματα. Πέρασαν χιλιάδες χρόνια μέχρι να βάλει φραγμούς με γραμματικούς κανόνες και να γίνει η γλώσσα της Επιστήμης και της Τέχνης, δημιουργώντας συγχρόνως το προζύμι για την ανάπτυξη της μουσικής πολυφωνίας και βρίσκοντας ο άνθρωπος τη μουσική του έκφραση, που είναι απαραίτητη για την πορεία της ψυχής προς τη ζωή. Γι αυτό η λέξη Προσωδία ανήκει στους πρώτους αυτούς ανθρώπους. (Μαρία Στούπη)

Γλώσσα αρχική=Είναι η γλώσσα του λαού, όστις δημιούργησεν αυτήν εκ των πρώτων εντυπώσεων του περιβάλλοντος αυτόν κόσμου, ο οποίος ήταν τόσο στενός, όσο ήτο αδύνατον να φαντασθή αυτόν ο άνθρωπος της σήμερον. Η νήσος του, η καλύβη του,το άντρον του, το περιεχόμενον του οποίου απετέλεσε και την πρώτην αφορμήν της γνώσεώς του, ήταν λίαν συνοπτική.(Αθηναγόρας)

Γλώσσαι=Από τα πανάρχαια χρόνια και ιστορική εποχή εις την Ελλάδα μία ήταν η αρχική ελληνική γλώσσα υπό διαφόρους μορφάς:Ιωνική, αιολική, δωρική, διακλαδωθείσας εις τας διαφόρους αυτής μορφάς, όπως την αττικήν, κυρίως ιωνικήν, λεσβιακήν, θεσσαλικήν, βοιωτικήν, αργείαν, μεσσηνιακήν, αχαϊκήν, κορινθιακήν, μεγαρεικήν, κρητικήν, ροδιακήν, σικελικήν και ιταλικήν, φωκικήν, λοκρικήν, ηλιακήν και αιτωλοακαρνανικήν, διαλέκτους, αίτινες έλαβον τοιαύτην μορφήν, ώστε οι λαλούντες αυτάς ως π.χ.οι Αιτωλοακαρνάνες και Ηπειρώτες να μην είναι καταληπτοί εις τους άλλους Έλληνες και θεωρώνται υπό του Θουκιδίδου ως βάρβαροι.(Αθηναγόρας)

Από το προϊστορικό Αλφάβητο υπήρχε το πολυφωνικό σύστημα των γραμμάτων και η ανεπτυγμένη μορφή των λέξεων. Έτσι διαβάστηκαν κι αναλύθηκαν διαφορετικά από όλους τους λαούς του κόσμου και δημιουργήθηκε αυτή η Βαβυλωνία των γλωσσών. Ο πύργος της Βαβέλ στη Βαβυλώνα, αυτό αποκάλυψε. Εκεί συνέρεαν λαοί από όλα τα μέρη και ξαφνικά είδαν ότι ενώ όλοι μιλούσαν την ίδια γλώσσα, δεν μπορούσαν να συνεννοηθούν. (Καραβά-Γαλάνη Μαρίνα)

Γλώσσα= Όταν κατωρθωθή η ανάγνωσις των πολυαρίθμων ετρουσκικών επιγραφών, θα συντελέση μεγάλως και η βαθεία μελέτη της αραβικής και δη της εβραϊκής γλώσσας εν αντιπαραβολή προς την αρχέγονον ελληνικήν διότι η εβραϊκή γλώσσα εγεννήθη και ανεπτύχθη εν τη χώρα, εν τη οποία από αιώνων ελληνικοί λαοί υπό το όνομα Χεταίοι, Εβαίοι-Εβοείς, Γεργεσαίοι, Φοίνικες, Φιλισταίοι, Χαναναίοι και καθ’ εξής κατώκουν, αναπτύξαντες πολιτισμόν ελληνικόν. Η συγγένεια και η εξάρτησις της εβραϊκής από της

ελληνικής είναι καταπληκτική. Το αυτό δύναται να λεχθή και δια την αιγυπτιακήν και σανσκριτικήν αλλ’ εν στενωτέρα εννοία, ένεκεν διαφόρων λόγων, οίτινες ηλλοίωσαν παρ’ αυτοίς την αρχικήν γλώσσαν. Η πρωτόγονος ελληνική γλώσσα είναι η αρχική γλώσσα, η κοινή μήτηρ των ινδοευρωπαϊκών ή των σημιτικών λεγομένων γλωσσών, ο δε αιγαίος πολιτισμός είναι ο αρχαιότερος πολιτισμός του κόσμου. Υπό τον Αιγαίον πολιτισμόν εννοούμεν ου μόνον τον μινωϊκόν, πρωτομινωϊκόν και μυκηναϊκόν πολιτισμόν, αλλά πολιτισμόν ελληνικόν κατά πολύ προγενέστερον τούτων. Το πλέον εκπληκτικόν είναι ότι πάσαι αι λέξεις αι τε αρχικαί και αι μεταγενέστεραι, πάσαι ανεξαιρέτως προέρχονται εκ μιας και μόνης λέξεως, δια της προσθήκης ή αφαιρέσεως τούτης ή εκείνης της φωνής, τούτου ή εκείνου του γράμματος. Αβ=Γα-γη-γαία-αία. Η γη με τους λίθους αυτής τας πέτρας, τους βράχους, τους λόφους, τα όρη, τους κρημνούς, τα ορύγματα, τα χάσματα, τα κοιλώματα, τα φρέατα, τας κρήνας, τα σπήλαια και τα άντρα αυτής.(Αθηναγόρας). (βλέπε:Γραφή.Μουσική.Καστοριά.Πολυφωνία.Επιγραφίς.Προσωδία)

Γλωσσίδι=Μικρή γλώσσα. Το γλωσσίδι της καμπάνας. Τα γλωσσίδια του φιδιού.

Γναμπτός=καμπύλος, γνάμπτω ρ. (Όμηρος)

Γναφεύς-κναφεύς=Από τη ρίζα κνα-ερυθρός σημαίνει τον βαφέα τον βάπτοντα μέλανα ή ερυθρά-πορφυρά τα έρια τα λευκά. Η τέχνη αυτή των γναφέων ησκείτο κατά την αρχαιότητα μεγάλως εν τη Μυτιλήνη. Απαντώμεν εις την Μυτιλήνην κατά την αρχαία εποχή συντεχνία κναφέων.

Γνεψιά=κερκυρ. από το γνέφω, νόημα με το χέρι

Γνης=έθνος οικήσαν την Ρόδον, ένθεν και Ίγνητες οι ιθαγενείς

Γνωμικός=Σώφρων, λογικός.

Γοάω=Θρηνώ, βογγάω.

Γοαρηνή=χώρα Αραβίας (πρώτη Αραβία, Λιβύη κ.ά. υπήρξαν αι νήσοι των Παξών κατά την προϊστορίαν(Αθηναγόρας)

Γογγύλι=Το κοκκινογούλι, τεύτλον.

Γοδάν (Κύπρο) =Κλαίειν.

Γόδατος=θήρα (Κύπριοι)

Γοδέρω(Κερκ.) =Απολαμβάνω, διασκεδάζω. Ευχαριστιέμαι Πού γοδέρεις πού τριγυρνάς.

Γοίνος=οίνος(αιολική διάλεκτος- αλβανική)

Γόλγοι=Κύπρος. Λατιν.colluo =επικλύζω,διακλύζω και Γαλλιστί couller=ρέειν. Colluvio =σύγκλυσμα, coller καθαρίζω, Colloro Καλλωπίζω Culmus ο κάλαμος δια το υδροχαρές του φυτού, coultura, η γεωργία. Collis λατιν.= λόφος, ο βράχος και γαλλικά Colline. Kούλε Αραβ. δοχείον δια ρευστόν, η κελύλη ή κελύλιον, υδρία, σταμνίον. Η λέξις ΚΟΛ αναφέρεται αρχικώς εις τα ύδατα, υδατώδεις τόπους ή βράχους απότομους, απόκρημνους(Αθηναγόρας) (Βλέπε Κωλαινίς και Κολοκκή)

Γόλος=Μέγιστος ποταμός της Κορσικής.

Γομάρι=Ο όνος, ίσως από τη λέξη γόμος=φορτίον.Γομαροκοίλης=άπληστος κοιλαράς. Περιφρονητική προσφώνηση είναι! Μωρέ γομάρι.

Γομολίται=έθνος της Ιδουμαίας-Ιδουμανία = ποταμός της νήσου Βρεττανίας (Βυζάντιος-Λορέντης)

Γόμορρα=αρχαία πόλις της Παλαιστίνης, τα Σόδομα αρχ. πόλις της εν τη Ν.Παλαιστίνη Πενταπόλεως καταστραφείσα μετά των Γομόρρων (Πρωΐας)

Γόμφοι=πόλις Θεσσαλίας

Γόνδραι=Θράκιον έθνος, λέγεται παρ’ Ηρωδιανώ Κίνδρα και Γόνδα (Στεφ. Βυζάντιος)

Γονείς=πόλις Θράκης

Γόννοι οι-Γοννούσσα=πόλις Περραιβίας

Γονόεσσα = πόλις της Πελλήνης (Ομηρος), Γονόεσσα πόλις Πελοποννήσου (Ησύχιος)

Γόνοι οι=πόλις Περραιβών

Γονώνη=Ορίγανος, ρήγανη

Γοργάδων=αλιάδων. Δαιδάλω Σοφοκλής (Ησύχιος)

Γόργεια=προσωπεία

Γοργίδες=αι Ωκεανίδες

Γοργόνες=Ο Διόδωρος γράφει: “Υπήρξαν πολλά πολεμικά γένη γυναικών στη Λιβύη (Παξών σημ. Αθηνγ.)) τα οποία προκάλεσαν μεγάλο θαυμασμό για την γεναιότητα τους και το έθνος των Γοργόνων, κατά του οποίου εξεστράτευσε ο Περσέας, μας παρεδόθη ότι διέφερε κατά την σωματική δύναμη (από τα άλλα) εκείνος μεν ήταν γιος του Διός, εκείνες δε, μία προς μία, ισάξιες με τους άριστους από τους Έλληνες, ο δε Περσέας επιτέλεσε μέγιστο άθλο με την εναντίον τους εκστρατεία, αν λάβει κανείς υπ’ όψη του την υπεροχή (έναντι των άλλων) και την δύναμη αυτών των γυναικών. Διότι λέγεται ότι βρισκόταν στην Λιβύη, προς τα δυτικά μέρη των ορίων της οικουμένης γυναιοκρατούμενο έθνος (ισχυρό) οι οποίες αποκαλούντο από τους Έλληνες Αμαζόνες. Βλέπε Αμαζόνες

Γοργόνες= Νῆσος πρὸς τῷ ὠκεανῷ ἐν ᾖ αἱ Γοργόνες, πατρὶς τῶν Γοργόνων ἀναντιρρήτως εἶναι ἡ Κέρκυρα καὶ οἱ Παξοί.

Γοργώ-ούς=Πόλις Γοργούς εις τους Ίνκας=οικισμός Αρκάδων.

ΓΟΡΓΩ=GURCO ή GUSCO:(γιατί R:S): COU GUSOC UOSUOS, SCOUS :θεά τέρας Αέλιος, Σδευς. Αποκωδικοποίησε από το πολυφωνικό σύστημα η(Καραβά-Γαλάνη Μ.)

ΑΛΚΙΝΟΟΣ:Alcinoos:Cilasnos Alcin Cislanos=Πελασγός Ελλην Θεσσαλός. Το πολυφωνικό σύστημα των γραμμάτων, διαβάζονταν κάθε φορά διαφορετικά.

Γορ-γώ=Εάν αποχωρίσωμεν την κεφαλή, ήτοι την πρώτην συλλαβήν έχομεν το θέμα ΓΟΡ ή ΤΟΥΡ= ο χρυσός (χρυσάωρ) και ΚΟΥΡ ο ίππος. (Ι.Θωμόπουλος)

Γόργυρα=τόπος εν Σάμω, ως ιστορεί Δούρις, εν ώ Διόνυσος Γοργυρεύς τιμάται(Σ.Βυζ.)

Γόργυρος = Ελέγετο καὶ ὁ Διόνυσος.

Γοργώ=Θεός του χρυσού και αργύρου αναγράφεται με το επώνυμον ΓΟΥΡ-ΤΟΥΡ Το θέμα ΤΟΥΡ είναι διάφορος σχηματισμός του ΓΑΡ λάμψις.Γαργαίρω λάμπω.”Κατά τον Ησύχιο το θέμα λέγεται και ΚΟΥΡ και ΚΑΡ της αυτής σημασίας “λάμπω”.

Γοργὼ = Χρυσῆ, Γοργὼ ἡ τοῦ Φόρκυνος καὶ τῆς Κοιτοὺς ἦν ἡ προσωποποίησις τοῦ χρυσοῦ, ἡ Μεγάλη θεὰ τῆς Κερκύρα-Παξῶν.

Αέτωμα της Γοργούς στεγάζεται στο αρχαιολογικό Μουσείο Κερκύρας.

Γοργώ ή Μέδουσα=Ελέγετο και Χρυσή, συμβολική παράστασις του εν ταις Γόργυρα-Κόρκυρα και Παξοίς ενυπάρχοντος χρυσού.

Γοργώ= ή Χρυσή, θεότης των Γεφυραίων, Γοργώ ως ζηλοχρύσω (Ησύχιος). Ο κορ-κός του αυγού, το χρυσούν του ωού, ως το λέγει ο Αθηναίος.

Γόρ-διον =Πόλις της Γαλατίας ή της Μεγάλης Φρυγίας εν Ασία ύστερον Ιουλιούπολις κληθείσα περίφημος δια τον Γόρδιον κόμβον λεγόμενον τον οποίον έλυσε δια του ξίφους του ο Μ.Αλέξανδρος ( Ξενοφ.Στράβων)

Γορδίου τείχος=πόλις… Μίδου κτίσμα του παιδός Γορδίου, ο πολίτης Γορδιοτειχίτης (Στέφανος Βυζάντιος)

Γόρ-δος=Χώρα Τρωάδος. Εις την σημερινή Κέρκυρα γνωστή παραλία “Αη Γόρδης

Γορδυαία όρη=όρη της Γορδιανής χώρας εν τη Αεμενία κατά Στραβ. χωρίζοντα την Αρμενία από της Μεσοποταμίας (Νικ. Λωρέντης)

Γορ-μός= του Πωγωνίου, Δωδών αρχαιότερο όνομα, παραπόταμος του Καλαμά που πηγάζει ανατολικά του χ. Κακόλακος, δέχεται τα νερά της Γκλάβας. Το όνομά του κατά τον Λαμπρίδη αποτελεί εξευγενισμόν της λ.γκρεμός. Κατά τον Αθηναγόρα και Θωμόπουλο η συλλαβή Γορ σημαίνει χρυσός.

Γορτυνία ή Γορδυνία=πόλις της Ημαθίας επαρχίας της Μακεδονίας, τανύν Γαρδίσκα (Νικ.Λωρέντης)

Γορτύνιος=ποταμός της Αρκαδίας εισβάλλων στον Αλφειόν

Γόρτυς-Γόρτυνα=Πόλις της Αρκαδίας, της Κρήτης, και της Μακεδονίας

Γόρτυς= καὶ ὁ υἱὸς τοῦ Ραδαμάνθυος, τοῦ ἔχοντος μεγάλην σχέσιν πρὸς τὰς Γυρὰς πέτρας καὶ τὸν Γάγιον.

Γότθοι=έθνος πάλαι οικήσαν εντός της Μαιώτιδος, ύστερον δε εις την εκτός Θράκην μετανέστησαν, ως είρηταί μοι εν τοις Βυζαντιακοίς μέμνηται τούτων ο Φωκαεύς Παρθένιος (Στεφ. Βυζάντιος)

Γοφός =Η οσφύς, το ισχύον, αρχαία γόμφος.

Γούβα (κερκ.) =Λακούβα.

Γουβιά=Τοπωνύμιον Κερκύρας.Όλα τα τοπωνύμια που έχουν ρίζα Γου, Γουβ, Γουρ, Γκου, Γον, Γομ, Γολ, αναφέρονται σε βράχους, ακρωτήρια, όρη και τα κοιλώματα των βράχων τα τοπωνύμια αυτά είναι άπειρα όπως κανείς ευχερώς μπορεί να εξακριβώσει.

Γουγκάω-γκώ=Βογκώ. (Ουγκώ)

Γουδί=όνομα πεδιάδος προς Α. Των Αθηνών (Πρωΐας)

Γουδί=Το ιγδίον που κάθε σπίτι είχε δύο, ένα ξύλινο κι ένα μπρούτζινο.

Γουλά-Γκουλάς= Τοπονύμιον Παξών

Γουλάς=Η υδρία, και γουλιά σταγών ύδατος, αλλά και γουλιά πετραδάκια θαλάσσης εξ ού και το παιγνίδι Πεντογούλι.(Θα συναντήσουμε πολλές λέξεις ίδιες αλλά με διαφορετική σημασία, αυτές γεννήθηκαν από την Πολυφωνία που αρχικά οι Έλληνες έγραψαν. Πολυφωνία βλέπε Λέξη)

Γουλί= Τοπωνύμιο εις Παξούς και όσα έχουν ρίζα Γκου, Γουρ, Γουβ, Γον, Γομ, Γολ

Γούλο=Η πέτρα, το γουλί –γουλιά. Στρογγυλά πετραδάκια.(Κερκ.-Ήπειρ) Δώκε μου μια γουλιά κρασί,

Γουν, γων,=ισχυρότερος τύπος του γε, τουλάχιστον ή βεβαίως κλπ.

Γούνα, γούνων=Πλυθηντικός του γόνυ. Γονυπετώ βλ. Γοάω.

Γουνέτσε=Γυναίκες (Τσακώνικα)

Γουνούμενος=ικετεύων (Ησύχιος)

Γούργαρος=Βούλγαρος (η οβίρα του γούργαρη που πνίγηκε στο ποτάμι.)

Γουργιούμαι-ιάζω=Ουρλιάζω, σκούζω, κραυγάζω γοερώς. Γουργιατό=γοερές φωνές.

Γουργουσκούλικο=Επί μικρών που επιδεικνύουν ζωτικότητα όχι συνήθη.

Γουρδιά=οι αλλού γαρδούμες, πατσάς δηλ. δεμένος με έντερα όπως γίνεται με το κοκορέτσι.Ψήνονται όμως σε ταψί, μαγειρεμένα και αυγοκομένα (Πωγώνι-Ηπείρου)

Γούρι= συνήθως χρυσό νόμισμα που δίδεται για “το καλό”

Γουρνιά=αρχαιολ.χώρος Κρήτης

Γούρνιζα= Τοπωνυμία εν Άνδρω, Γαυρίω, και Κρουνοί

Γούρνα ή γόρνα = ως λέγεται εν Κερκύρα Λίθος κοίλος

Γούρνα Βάβως=Τοπωνύμιο εις Παξούς.

Γουρούνια = και χοίροι άλλη ονομασία των κοίλων πετρών.(Βλέπε Χοιρίδια).

Γούρνα βάβως= Εχουν την έννοιαν των χοιράδων πετρών.

Γούστο-εύγευστο=Γούστο, Γκιούστο (ιταλ)

Γούψα=Αντιπάθεια, τον έχω γούψα, τον αντιπαθώ.

Γράβα-Graves=Πλαγιά βουνού στη Θεσπρωτία ως “σπηλιά του Κύκλωπα” ο οποίος τυφλωμένος, ως γνωστό από τον Οδυσσέα έριχνε στη θάλασσα μεγάλα λιθάρια, ένα από τα οποία είναι το νησί Πρασούδι έξω από το λιμάνι της Ηγουμενίτσας.

Γράβαλο=(Κερκ.)Είδος χόρτου, η Τσουγκράνα, που κάνει χρέη σκούπας.

Γράβες= ( graves) Μεγάλα, πελώρια θαλάσσια άντρα ως των Παξών.

Γράβες= Αι νήσοι των Παξών ονομάσθησαν Πολυώνυμοι, διότι εκτός των υπογείων σπηλαίων που αποτελούσαν τον πλούτον αυτών, είχαν επίσης και τα θαλάσσια παλάτια της “Σπειούς” θυγατρός του Νηρέως, τα ιερά ανάκτορα του Θεσπιού” με τις 50 θυγατέρες αυτού, εκ των οποίων ο Ηρακλής εγέννησε 52 άρρενα τέκνα. Τα άντρα αυτά των Παξών ονομάσθησαν Γράβες άντρα ευρύτατα, γράβες επιχωρίως ονομάσθησαν δια το μέγεθος, τα πελώρια των Παξών, τα υπέροχα σε μεγαλείο και θαυμασίων χρωματισμών, ώστε να νομίζει κανείς ότι είναι επεξειργασμένα δια των ωραιοτέρων βυζαντινών μωσαϊκών.

Γραβλιά=Η κορομηλιά και ο καρπός της γραύλο-γραύλα.

Γραβότοποι=(Πωγώνι) Εδάφη όπου φύονται δενδρύλια γνωστά ως γράβοι κοινώς Ζυγία.

σημασίαν έχουν και αι τοπωνυμίαι Γράδες τρία μικρά νησύδρια ΒΔ του ακρωτηρίου Σαλμωνίου Κρήτης (βλέπε Γράδες).

Γράδες=Τρία μικρὰ νησύδρια ΒΔ τοῦ ἀκρωτηρίου Σαλμωνίου Κρήτης· Γράδος τοῦ Μονοφατσίου· Γράδος τοῦ Μεσολογγίου· Γραῆς τῆς Ἀττικῆς· Γραία τῆς Ἐρετρίας Εὐβοίας, καὶ ἄλλη πλησίον τοῦ Ὠρωποῦ. Γρηὰ, Γρασπηλιὰ, Γρῃᾶς Βράχος, Γρῃὰς κάστρα, Γρῃᾶς Πήδημα, Γρῃᾶς Σπηλιὰ καὶ Γράδια ἐν Ἄνδρῳ· Γρῃὰς Σπηλιὰ καὶ Γρῃὰς Ποῦντα Σύρου· Γρῃὰς Πήδημα Αἰγίνης, Γρῃὰς Πήδημα Ἀθηνῶν· Γρῃὰς Πόδια Σάμου· Γρᾲ ἀκρωτήριον Σίφνου· Γρίδια ἄκρα τῆς Χίου καὶ Γερόντιο· καὶ ἡ ὁμηρικὴ Γραῖα.

«Θέσπειαν Γραῖάν τε καὶ εὐρύχορον Μυκαλησσὸν

οἵ τ' ἀμφ' Ἅρμ' ἐνέμοντο καὶ Εἰλέσιον καὶ Ἐρύθρας»

ονομασίαι πᾶσαι ἀναφερόμεναι εἰς τοὺς Παξοὺς.

Γραι-Λάκος =σύραγξ· Γραικὸς ἐντεῦθεν ἔχει τὴν ἀρχήν του.

Γραία=πόλις Ερετρίας, ο πολίτης Γραίος αφαίρεσις γέγονε της αρχής ως δειχθήσεται εν τω Ταναγραία (Στέφ. Βυζάντιος) Γραία=πόλις , γη και Δημήτηρ (Ησύχιος)

Γραία=πόλις Βοιωτίας αρχαιοτάτη (Όμηρος)

Γραίαι-= Αι θυγατέρες του Φόρκυνος και της Κητούς, αδελφαί των Γοργόνων. Η προσωποποίησις των υπογείων οχετών,των απορρώγων και υφάλων και σκοπελωδών βράχων των νήσων των Παξών, αι οποίαι υπήρξαν η κοιτίς των μύθων της αρχαιότητος.

Γραίοι και Γραικοί= Ίδια έννοια και δηλώνουν τους αυτόχθονες τους παλαιούς παλαιγενείς τους Πελείους-Βελίους. Αιθίοπες-Πελασγοί-Έλληνες. Στη χώρα των Θεσπρωτών και Μολοσσών τις γριές τις λένε πελίας και τους γέρους πελίους, όπως και στη χώρα των Μακεδόνων.(Στράβων). Γενικά η Ρίζα ΓΡΑ-Γκραι είναι από τις γράβες, Graves, τα σπήλαια

Γραικοί=Έλληνες, Γραικιστί=Ελληνιστί.(Ησύχιος.)

Γραικός =Έλλην. Γραικός ο Έλλην οξυτόνως, ο Θεσσαλού υιός. Κεφάλων δε και τον Γράνικον ποταμόν εντεύθεν κληθήναι, το δε γραίκος το κύριον βαρύνεται το ουν εθνικόν οξύνεται λέγεται και Γραικίτης και Γραικίς το θηλυκόν. Γραίκες δε παρά Αλκμάνι αι των Ελλήνων μητέρες και παρά Σοφοκλεί εν Ποιμέσιν. Εισί δε και Γραίκες Αιολέων, οι το Πάριον οικούντες (Στεφ. Βυζάντιος) Βλέπε Γραι.

Γραμματίζω=Σπουδάζω τέκνον. Γραμματισμένος.

Γραμματικό=Ηπείρου τοπ. Αττικής κλπ.

Γράμμιον=πόλις εν Κρήτη, Γράμμος οροσειράς στα Ελληνο-αλβανικά σύνορα

Γραμμενίτσα=χωρίον Άρτας

Γραμμένος=Ο πολύ όμορφος, “γραμμένο μου παιδί”.

Γραμμική=Σύστημα γραφής προϊστορικής, Γραμμική Α, Γραμμική Β, αυτή η Γραφή διαθέτει πέντε φωνήεντα:α,ε,ι,ο,υ, Μικτή Γραμμική γραφή κι ακολουθεί το σύστημα Αλφαβήτου όπου κάθε πόλις είχε το δικό της Αλφάβητο. Το Αττικό Αλφάβητο εισήχθη δια νόμου εις την Αττικήν με 24 γράμματα προτάσσει του ρήτορος Αρχινόου το 403 π.Χ.επ’ Ευκλείδου άρχοντος εκκλήθη”Μετευκλείδιον” όπου κύρια χαρακτηριστικά είναι η χρήσις του Η ως φωνήεντος και όχι ως πνεύματος(δασείας), η μονογράμματος γραφή των διπλών Ξ και Ψ αντί χο και φο, η χρήση του Ω αντί του Ο και η των αναλελυμένων διφθόγγων ει, οι, και ου, η κατάργηση του κόπα, σαμπί και δίγαμμα. Το Αττικόν Αλφάβητον καθιερώθηκε πανελλήνια. Οι άλλοι λαοί χρησιμοποίησαν το πρωτευκλείδιον Ελληνικόν τοπικόν Αλφάβητον της πόλεως Χαλκίδος το λεγόμενον Λατινικόν,(Ανδρ. Παπαγιαννόπουλος-Παλαιός αρχαιολόγος δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Ελληνική Διεθνής Γλώσσα) Βλέπε Γραφή

Γράμμιον=πόλις εν Κρήτη, Γράμμος οροσειράς στα Ελληνο-αλβανικά σύνορα

Γράνες=Ακρωτήριον Κρήτης

Γρανίτσα= χωρίον Ιωαννίνων. Η κόρη.Όταν ξεσκεπάζουν το πρόσωπο της νύφης την ημέρα των γάμων της, της εύχονται “πέντε γιούς και μια γρανίτσα” (Ήπειρος- Στούπης). Γρανίτσα στην Κέρκυρα=ψιλό χαλάζι.

Γραυς-Γραία και Γραικοί= Συνώνυμα του Πελός-Πελασγός-Αιθίοψ.

Γραφή=Η πρώτη γραφή που χρησιμοποιήθηκε από τους Σάρειους Έλληνες ήταν η Στιγματική (βλ.λέξη)Γραφή. Με τρία διαφορετικά στίγματα σχημάτιζαν 18 φθόγγους κι έγραφαν λέξεις. Σε πολλές χώρες της γης υπάρχουν ενεπίγραφοι βράχοι με στιγματική γραφή.

Η πρώτη μορφή της Γραμμικής Α εισήχθη και εφαρμόστηκε από το Σάρειο δάσκαλο και Βασιλέα που το όνομά του ήταν ΑΣΟΧΕΑΣ. Ήταν λεξικογραφική γραφή και είχε 48 σύμβολα. Ο ΑΣΟΧΕΑΣ έζησε στην πόλη ΥΠΕΡΕΗΑ της Θεσσαλίας τον 5ο αιώνα της 26ης χιλιετίας. Της πρώτης μορφής τα σύμβολα χρησιμοποιούνταν επί 15 αιώνες μέχρι τέλος της 25ης π.Χ.χιλιετίας. Εν συνεχεία παραλλαγή αυτής έρχεται η Γραμμική Β΄ Γραφή κι αργότερα η Γ΄ και Δ΄ Γραμμική Γραφή. Η 5η παραλλαγή της Γραμμικής Α΄είχε 150 σύμβολα. Μεσολάβησαν οι ενδιάμεσες Γραφές ΑΒ και ΒΓ. Στις αρχές του 7ου αιώνα της 7ης π.Χ χιλιετίας, οι Αιολείς δάσκαλοι, ΜΕΝΕΣ και ΧΡΕΜΩΝ κάτοικοι της πόλης Βιμλοδοτίας της Αρκαδίας, επινόησαν και άρχισαν να χρησιμοποιούν την ενδιάμεσο γραφή γραμμική ΑΒ επί 7 αιώνες, μέχρι τέλους της 7ης π.Χ. χιλιετίας.Τα νεοεπινοηθέντα 30 σύμβολα της γραμμικής ΑΒ επινοήθηκαν από τον δάσκαλο και αρχιερέα ΤΡΟΜΕΠΟΣ. Αρχές της 6ης χιλιετίας, ο δάσκαλος ΡΟΥΕΑΣ κάτοικος της Υπερείας της Θεσσαλίας επινόησε τη γραφή γραμμική ΒΓ. Η ενδιάμεσος αυτή γραφή ΒΓ χρησιμοποιήθηκε από τους κατοίκους των εκτάσεων της Θεσσαλίας των νησιών του Αιγαίου, της Αττικοβοιωτίας, Πελοποννήσου, Κύπρου, Κρήτης και της κεντρικής Ελλάδος.

Από τις αρχές του 4ου αιώνα π.Χ. της 6ης χιλιετίας π.Χ. όλες οι πόλεις της Αττικοβοιωτίας γράφανε μόνο με τη συλλαβογραφική γραφή Β που είχαν 49 σύμβολα. Η γραμμική Β είχε 70 σύμβολα. έως το 1400 π.Χ.

Τα φωνήεντα που χρησιμοποιούνταν στη γραμμική Β ήταν το Α, Η, Ι ,Ο Y, Ω. Το Α προφερόταν και ως Ε. Το Α όταν βρισκόταν στη λέξη μετά από ένα σύμφωνο, προφερόταν Α. Οταν βρισκόταν μετά από δύο σύμφωνα προφερόταν Ε κι όταν βρισκόταν μετά από τρία δσύμφωνα Α. Το Ο προφερόταν Ο. Το Η, προφερόταν Η παρατεταμένο, το Ι προφερόταν κοφτό Ι, το Υ προφερόταν Υ,ΟΥ. Το Ω προφερόταν ΗΟΥ, ΗΟ, ΟΟΥ παρατεταμένα. Τα δε σύμφωνα ήταν πολυφωνικά. Αργότερα επινοήθηκε η Εικονογραφική παραστατική Γραφή (Ιερογλυφική). Εφαρμόστηκε από τις αρχές του 4ου αιώνα της 16ης π.Χ. χιλιετίας στην Κρήτη. Αρχιερέας (ΡΗΝΟΣΕΣ) του Ιερατείου της πόλης Κνωσού, καλούμενος Κλεομένης, δάσκαλος που δίδασκε στο Ιερατείο, αυτός επινόησε εικονικές παραστάσεις για Γραφή. Η γραφή διδάχτηκε και διαδόθηκε σε όλα τα Ιερατεία των παραμεσογειακών χωρών. Ονομάστηκαν Ιερογλυφικά, ως ιερά γράμματα, τα οποία διδάσκονταν στα Ιερατεία. Κάθε εικόνα αντιπροσώπευε 1-6 λέξεις. Οι εικόνες της γραφής αυτής ήταν συνολικά 270. Γραφή ανθρωποειδή-εικονογραφική Ο άνθρωπος που επινόησε την Ανθρωποειδή εικονογραφική γραφή ήταν Σελλός Ιερεύς που το όνομά του αποκρυπτογράφησαν ως “ ΡΧΕΟΥΝΟΑΣ” Κάθε τμήμα της ανθρωποειδούς εικόνος αντιπροσώπευε λέξεις. Η ανάγνωση των λέξεων άρχιζε από το κεφάλι, προχωρούσε στο λαιμό, στήθος κλπ. η γραφή αποτελείτο από 49 εικόνες. Ανθρωποειδή-εικονογραφική γραφή, έχουμε στους Κώδικες του Περού (βλέπε λέξη Ίμια). Εφαρμόστηκε από τον 6ο αιώνα της 7ης π.Χ. χιλιετίας, έως το 2ο μ. Χ. αιώνα.(Καραβά-Γαλάνη Μαρίνα)

Μετά αρχίζουν να γράφουν τα φωήεντα τα οποία ήδη ο Ιάκωβος Θωμόπουλος στα Πελασγικά μας παρουσιάζει σχεδιασμένα το Ε και Ι.

“Το Εψιλον των Δελφών” η Καραβά-Γαλάνη Μ.αποκρυπτογράφησε από το πολυφωνικό σύστημα:Ε=Εψιλον=επσιλον=νολσιπε εσπι=Δελφική αρχή.

Πιστεύω ότι δεν είναι τυχαία η συνύπαρξις του (βλέπε λ.) 5φθογγου πολυφωνικού τραγουδιού, με το πολυφωνικό σύστημα γραφής, αφού συνυπήρχαν το ίδιο διάστημα. Αργότερα συνέχισε το Μονοφωνικό σύστημα γραφής, ενώ το Πολυφωνικό τραγούδι ενισχύθηκε με λόγια της καθημερινότητας. Θα πρέπει να συμπλήρωναν το ένα -το άλλο. Βέβαια μέσα σε τόσες χιλιετίες είναι δύσκολο να έχουμε ενημερωθεί γύρω από την εξέλιξη της ομιλίας για όλα. Σίγουρα υπάρχουν πολλά που δεν αντιληφθήκαμε γύρω από τη γλωσσική-φθογγική (φωνητική) απόδοση όπως και στη γραφή. Έχουμε παραπλανηθεί σε πολλά σημεία. (βλ.φωνήεντα)

Όλο αυτό το διάστημα μέχρι να δημιουργηθούν τα διάφορα Αλφάβητα πολλών πόλεων, οι Έλληνες μιλούσαν Προσωδιακά (βλέπε Λέξη) δηλαδή τραγουδιστά. Τα φωνήεντα ήταν αυτά που χρησιμοποιήθηκαν αρχικά για να διατυπώσουν τα φωνήματα που ακούγονταν στις διάφορες λέξεις. Είναι ένα θέμα που θα έπρεπε να το είχαν “ξετινάξει” κυριολεκτικά οι Έλληνες μουσικοί κι οι διανοούμενοι γενικώς (γλωσσολόγοι, φιλόλογοι, ιστορικοί κλπ.) οι οποίοι άλλο δεν κάνουν παρά να μας κουράζουν χωρίς να μπορούμε να καταλάβουμε τι θέλουν να πουν αφού όλα τα στριμώχνουνε στη Γραμματική και στα Αλφάβητα των πόλεων ( Αιολικό, Ιωνικό, Αττικό, Χαλκιδικό κλπ.). Είναι θέμα μεγάλο, ιδίως για τους Έλληνες μουσικούς, που αφέθηκαν λόγω τεμπελιάς κι επιπολαιότητας της φυλής μας, στους ξένους…! Περιφρονούμε αιώνες τώρα, εμείς οι σοβαροί Έλληνες μουσικοί (κλασσικοί), τη μουσική που οι άλλοι πήραν από μας, όσα μπόρεσαν κι αυτοί να καταλάβουν και δημιούργησαν τη δική τους μουσική. Προτίμησαν οι παλαιότερες γενιές μέχρι τώρα ακόμη, να κάνουν μουσική από τους ξένους κι όχι από τις ρίζες μας. Χρόνια τώρα κάθε δάσκαλος τύφλωνε το μαθητή του, από γενιά σε γενιά για να εξευρωπαϊστούμε με τη μουσική των ευρωπαίων. Απόδειξη των όσω υποστηρίζω είναι που δεν μπόρεσαν ποτέ να δημιουργήσουν ένα περιοδικό ΜΟΥΣΙΚΗΣ. Όσες φορές το επιχείρησαν δεν μπόρεσαν να πείσουν κανέναν, αφού απευθύνονταν κατευθείαν στην ΜΟΥΣΙΚΗ της ΔΥΣΕΩΣ. (Μ.Σ.Βλέπε λ.Μουσική)

Γραφτό=το τυχερό κερκρ. της τύχης το γραμμένο

Γρεβενά=Πορτίτσα Γέφυρα ποταμού σπηλαίου Γρεβενών, Graves(σπήλαιο), Χάνι της Γραβιάς. Η συλλαβή γκρε-γκρι-γκρα προϊστορικά σήμαινε το παλαιό.

Γρέντα=Ξύλινη δοκός.

Γρήνικος=ποταμός

Γρῆνος ἢ Γράνος, γρύνες =Κοίλη καὶ τετριμμένη πέτρα, γρυνὸς δὲ δαυλός.

Γρηνόβιχος=Αλλη τοπωνυμία των Παξών υπενθυμίζουσα ημίν την Γέρην της Λέσβου, το Γρούνειον της Αιολίδος, την Γρύνειαν της Φωκίδος. Γριά, Γρασπηλιά, Γριάς Βράχος, Γρηστωνία=χώρα Θράκης προς τη Μακεδονία, Θουκυδίδης δευτέρα, από Γράστου τινός, το εθνικόν Γραστώνες

Γριάς κάστρα, Γριάς Πήδημα Αιγίνης, Γριάς Πήδημα Αθηνών, Γριάς πόδια Σάμου, Γριά ακρωτήριον Σίφνου, Γρίδια άκρα της Χίου και Γερόντιο και η ομηρική Γραία.Γριά Βάθρα Σαμοθράκης (Πάσαι αι ονομασίαια αναφέρονται στους Παξούς).

Γρίλλια=Το εξώφυλλο από το παράθυρο που έχει τις γρίλλιες οι οποίες ανεβοκατεβαίνουν, ώστε να περνάει το φως όταν αυτά είναι κλεισμένα. (Κερκ.Ηπειρ.) Εξώφυλλα, σκούρα.

Γροικώ-γρικώ=Καταλαβαίνω, α+γρικώ αγροίκος, αγροίκιστος=ακατάληπτος. Αγροικία = έπαυλις μετά κήπου. Αγροίκος, βάναυσος κακότροπος.

Γροι-λανδία=νήσος βορ. ατλαντικού.Γρύλλος=γρυλίζω, ένας από τούς συντρόφους του Ωδυσσέα που η Κίρκη τον μεταμόρφωσε σε χοίρο. Γρύλος=πατ.και υιοί Ξενοφώντος

Γρόσι=αρχ. λέξις από τον Γηρυώνη (βλέπε χρυσός)Νόμισμα επί Τουρκοκρατίας. Το γρόσι διαιρείται σε 40 παράδες, παλαιότερα ελέγετο ασλάνι. “Έχεις γρόσια, έχεις γλώσσα”. Η δύναμις του πλούτου.

Γρουμπούλι=κερκυρ. υπονοεί το μικρό δερματικό ογκίδιο, καρούμπαλο

Γρούσσα=η γλώσσα, τσακώνικα

Γρούτσο-γρούτσου=κερκυραϊκά, το μασητό λιάνισμα σκληρής τροφής

Γρύνειον= Λιμήν Αχαιών εν Λυδία. Γρύνειον= Λιμήν Αχαιών εν Λυδία.

Γρύνειος= Απόλλων και Κυμαίος Απόλλων.

Γρύνη=Η πέτρα, γρύνα πέτρα καὶ σπήλαιον, γρῆνος ὁ καταβεβρωμένος, «γοῦρνα» ἤ γόρνα, ὡς λέγεται ἐν Κερκύρᾳ, λίθος κοῖλος.

Γρύνις και Γρύνεια =Πόλις Φωκίδος.

Γρωνίζω=Αναγραμματισμός του Γνωρίζω.

Γρούνειον= Αιολίδος τοπωνύμιον.

Γρούνια = Κυθήρων.

Γρύνειαν= Της Φωκίδος

Γρύπες=μυθ. Λαός της αρχαιότητος (Πρωΐας)

Γρύχοι= Τοπωνύμιον Ευβοίας.

Γρωνίζω=Αναγραμματισμός του Γνωρίζω.

Γύαλα= Ποτήριον

Γυάλη= Η κοιλότης των βράχων, τα σπήλαια. Καφέ-γυαλί= Αιγ-υαλός τοπωνύμιον Κερκύρας στο παλαιό λιμάνι. Και σε πολλά άλλα μέρη της ΕλλάδοςΓύαρος=μία των εν Αιγαίω Πελάγει Κυκλάδων νήσων, ανατολικώς του Σουνίου ακρωτηρίου της Αττικής, εις την οποίαν οι Ρωμαίοι έπεμπον τους εξορίστους αυτών τανύν Γιούρα. (Νικ. Λωρέντης) Αυτό συνεχίστηκε και στον εμφύλιο του 1947-8.

Γυάρδα-=Λιάρδα στην Κερκυρ.διάλεκτο

Γύαρος=μία των εν Αιγαίω Πελάγει Κυκλάδων νήσων, ανατολικώς του Σουνίου ακρωτηρίου της Αττικής, εις την οποίαν οι Ρωμαίοι έπεμπον τους εξορίστους αυτών τανύν Γιούρα. (Νικ. Λωρέντης) Αυτό συνεχίστηκε και στον εμφύλιο του 1947-8.

Γυγαί=Κατὰ τὸν Ἡσύχιον, οἱ πάπποι. Γιαγιὰ καὶ σήμερον λέγομεν τὴν μάμμην καὶ πᾶσαν γηραιὰν γυναῖκα.

Γυγαίη λίμνη=(η Γύγη)Περίφημος λίμνη χειροποίητος εν Λυδία περί το όρος Τμώλον ολίγον απέχουσα του Καΰστρου πεδίου, ύστερον Κολόη κληθείσα, Ομηρ. Ιλ. 865 Γυάρδα-=Λιάρδα στην Κερκυρ.διάλεκτο

Γυγάδας ο=Εκαλείτο ο χρυσός και ο άργυρος τον οποίον έστειλεν ως ανάθημα εις το εν Δελφοίς Ναόν του Απόλλωνος ο Γύγης βασιλεύς των Λυδών Ηρόδ).

Γύζαντες=έθνος μέγα της αρκτώας Αφρικής εν Λιβύη κατοικούν δυτικώς της χώρας των Ζαυήκων ήσαν κατα τον Ηρόδ. πιθηκοφάγοι και κατεσκεύαζον πολύ μέλι επί της χώρας των και Βύζαντες καλούμενοι (Νικ.Λωρέντης) Όμως Λιβύη ένα από τα πολλά όνοματα των νήσων Παξών. Γύζης όνομα ελληνικό

Γύης=Υιός του Ουρανού και της Γης είς των εκατογχείρων Γιγάντων.(Απολλόδωρος)

Γύθειον=αρχαίο όνομα και συγχρόνου πόλεως της Λακωνίας (Πρωΐας)

Γυία=Μέλη, χείρες, πόδες κλπ.

Γυιή= Χωλή. Ασθενής (Ησύχ.)

Γυιός= Χωλός, νοσώδης.

Γυλάκιον Πεδίον =η μετέπειτα Απολλωνία σημαντικό λιμάνι, καθώς τα πλοία περνούσαν από τον Αώο ποταμό. Ο Πολύβιος αναφέρει ότι η Εγνατία οδός άρχισε από αυτή την πόλη κι ο Απόλλωνας ήταν ο προστάτης της πόλεως. β.λ.Ταυλάντιοι (Ι. Βορειοηπειρωτικών Ερευνών)

Γύλλιον= Αγγείον πλεκτόν.

Γυμνάζομαι=Πνευματικά, σωματικά

Γυμνάσιαι και Γυμνήσιοι =αι Βαλεαρίδες νήσοι αι και Κανάριοι και άλλως έτι λεγόμεναι είναι αντιγραφή των νήσων των Παξών.

Γυμνάσιον= Προῆλθεν εκ τῆς πηγῆς (Γυμνὸ καὶ Γυμνὰ) λέγονται οἱ βράχοι οἱ διάτρητοι, οἱ ἀκρωτηριώδεις καὶ σπηλαιώδεις τόποι. Γυμνὸ μικρὰ νησὶς βορείως τῆς Μυτιλήνης, Γυμνοὶ χωρίον τῆς Ἀλέας Ἄργους κείμενον ἐν μέσῳ βουνῶν, Γυμνοὶ χωρίον τῆς Χαλκίδος-Εὐνοίας. Γυμνίας πόλις επίσημος της χώρας των Σκυθών δυτικώς του Ευφράτου ποταμού Γυμνάσιον=τόπος , εν ω αγωνίζονται(Ησύχιος). Γυμνάσιον= Προήλθε από τη λέξη διδασκαλείον.

Γυμνόν=Χωρίον της κοινότητος Βάλτου Γιαννιτσών νομού Πέλλης καλούμενον Γκόλο.(γκόλιος εις την Ήπειρο είναι ο γυμνός).

Γυμνοπαιδίαι=Ετήσια εορτή προς τιμήν του Απόλλωνος,της Αρτέμιδος και της Λητούς.

Οι γυμνοπαιδίαι αποτελούσαν μέρος του προγράμματος των γυμνασμένων παιδιών της Σπάρτης που εγυμνάζοντο επί τούτου, προκειμένου να λάβουν μέρος στις εορτές και τους μουσικούς αγώνες, γυμνά από όργανα (ακκόντια κλπ.) “….εν γαρ αγορά εορτάζουσι, πληγαί ου γίνονται, αλλά πρόσοδοι χορών γεγυμνωμένων”Ησύχιος. Γυμνός όπλων Όμηρος Φ 50, Ρ 122,Χ 124. “Γυμνόν τόξον” λ.607 το έξω του γωρητού όν

Γυμνοσοφισταί=Ινδοί φιλόσοφοι οι οποίοι (γυμνοί –αζοντο) ησκούντο (με πνευματική έννοια) στη σοφία.

Γυναικόπολις =πόλις Φοινίκων ο κάτοικος Γυναικοπολίτης και πόλις άλλη της Αιγύπτου. Ο Αρισταγόρας λέγει ωνομάσθη δια τρεις αιτίας. ή ότι πολεμίων επιπεσόντων και των ανδρών εν γεωργίαις απόντων τας γυναίκας κρατήσαι του πολέμου, ή ότι γυνη τις νομάρχου, περισπωμένων των παίδων αυτής υπό του βασιλέως, άμα τοις παισίν οπλισαμένη κατεδίωξε τον βασιλέα και ενίκησεν, ή ότι των Ναυκρατικών αναπλεόντων κατά τον ποταμόν και κωλυομένων υπό των λοιπών Αιγυπτίων αποβαίνειν, ούτοι καταπλαγέντες υπό ανανδρίας ου διεκώλυσαν, ταύτα και Αρτέμιδος φησίν έστι και Γυναικών λιμήν περί την λεγομένην Φιδάλειαν, το μεταξύ Ανάπλου και του Λεωσθενίου ένθα φασί την γυναίκα Βύζαντος Φιδάλειαν διώξασαν άμα ταις γυναιξί τους μετά Στροίβου του αδελφού Βύζαντος τη πόλει επιθεμένους των πολιτών μη παρόντων, νικήσαι διώξασαν μέχρι του λιμένος και ούτως ονομάσαι, εθνικόν του λιμένος Γυναικολιμενίτης (Στεφ.Βυζάντιος)

Γυνή=ηλικία τις παρά Πυθαγόρα. Η άνθρωπος (Ησύχιος)

Γύρι ή Γήρα=Χωρίον της Ζακύνθου τοπωνυμία έχουσα σχέσιν με το Γηρομερίτη ποταμό των Φιλιατών Ηπείρου.

Γύπας=σπήλαια.καλύβας και θαλάμας. οι δε τας κατά γην οικήσεις και γυπάρια τα αυτά. Οι δε γυπών νεοσσιάς, άλλοι δασείας οδούς. (Ησύχιος)

Γύπη=κοίλωμα γης, θαλάμη. Γωνία

Γυράς=όρος εν Τήνω (Ησύχιος)

Γυρὰς πέτρας- Γυραὶ= ἤ Γεραὶ-Κυραὶ-Χοιραὶ· Χοιράδες, δηλαδὴ πέτραι μέλαιναι, ἀπότομοι, ἀποκλίνουσαι πρὸς τὴν θάλασσαν. Φαίνεται τοῦτο παράδοξον. Εἰς Ἀντιπάξους ὑπάρχει ἐπίσης ἄκρα ἀπότομος καὶ κρημνώδης λεγομένη Καλόγερος. Οἱ λεγόμενοι καλόγεροι, βράχοι, ἤ βραχώδη καὶ σπηλαιώδη ἀκρωτήρια ἀνάγοντα τὴν ἀρχήν των, ἤ μᾶλλον σχετιζόμενα μὲ τας πέτρας τῶν Παξῶν Νήσων, τῶν Νήσων τῶν βράχων τῶν Γυρτῶν=Κυρτῶν, ἔνθα σώζονται ἔτι τοπωνυμίαι Γέρακας, Γέρα·κέϊκα, Γερόλυμος, Γεροσόλυμα (Ιεροσόλημα).

Αἱ Γυραὶ αὗται πέτραι ἦσαν καὶ εἶναι εἰσέτι λίαν ἐπικίνδυνοι· ἐν γένει ἡ θάλασσα ἡ περιβρέχουσα τοὺς Παξοὺς εἶναι τρικυμιώδης, καὶ δὴ ἡ ἐξωτερικὴ, κατὰ τὴν ΝΔ πλευρὰν τῆς Νήσου, ἀλλὰ καὶ κατὰ τοῦτο τὸ μέρος τοῦ Γερομονάχου-Παναγίας-Τζουὰν, τῶν Γυρῶν δηλ. ἤ Πλαγκτῶν πετρῶν, εἶναι τρικυμιώδης, οὐκ ὀλίγα δὲ ναυάγια ἀριθμοῦνται κατὰ τὰς περιοχὰς ταύτας· διὰ τοῦτο πρὸς ἀποφυγὴν καταστροφῶν ἐπὶ τῆς Νησίδος τῆς Παναγίας ἐτέθη Φάρος, ὡς καὶ ἐν τῇ ἀρχαιότητι ὑπῆρχε τοιοῦτος, ὡς ἀναφέρει ὁ Ὅμηρος:

«Αἰγύπτου προπάροιθε, Φάρον δὲ ἑ κικλήσκουσιν...

ἐν δὲ λιμὴν εὔορμος,

ἔνθα μ' ἐείκοσιν ἤματ' ἔχον θεοὶ, οὐδὲ πότ' οὖροι

πνείοντες φαίνονθ' ἁλιαέες, οἵ ῥά τε νηῶν

πομπῆες γίγνονται ἐπ' εὐρέα νῶτα θαλάσσης».

Αἴγυπτος εἶναι, οἱ Παξοὶ, λιμὴν δὲ εὔορμος ὁ λιμὴν τοῦ Γαΐου, ὁ Πάνορμος καλούμενος.

Γυραί Πέτραι των Παξών αι=Άλλοτε ελέγοντο Ποσειδόνειον ακρωτήριον, η οποία ήταν υπό την προστασίαν του θεού της θαλάσσης, είτε Ποσειδών ελέγετο , είτε Ωκεανός, είτε Πρωτεύς, είτε Νηρεύς, είτε Θέτις. Βαθμηδόν δε περιήλθεν υπό την προστασίαν της Θέτιδος, και του Απόλλωνος και της Αρτέμιδος γεννηθέντων εις αυτήν. Δια τούτο ελέγετο και Δήλος ή Ορτυγία-Γορτυγία-Γόργυρα-Κόρκυρα μέλαινα, κατ’ αντιδιαστολήν προς την Κόρκυρα Φαιακίαν εκ της αυτής ρίζας Γερ-Γυρ-Γορ ως και η Γυρτώνη. Γυραὶ Πέτραι τῶν Παξῶν λέγονται ἐπίσης καὶ Κάνη, Κάνα, Κύνι, Κήναιον.

Γυραί αι=(γυρός) βράχοι τινές της θαλάσσης επί των οποίων εναυάγησεν Αίας ο Λοκρός ότε επέστρεφεν εκ της πολιορκίας της Τροίας (βλ.Λοκρός και Τροία)

Γυρέψετε=Ζητήσετε.

Γυρινώ=Η Μέλαινα η φίλη της Σαπφούς.

Γύρος= Εν Κερκύρα, Γύρος εν Τήνω όρος

Γυρτών=πόλις της Θεσσαλίας και Περαιβίας ην ο Όμηρος καλεί, ως Ιτώνην και Ιτώνα, από Γυρτώνος του Φλογίου αδελφού (Στεφ.Βυζάντιος)

Γυρτώνη= πόλις εν Πελασγιώτιδι παρά τον Πηνειόν (Όμηρος)

Γυρυόνης= Ο πατὴρ τοῦ Ἐρύθρου εις Παξούς, ἐρυθρὸς καὶ αὐτός, τὸν ὁποῖον δῆθεν ἐφόνευσεν ὁ Ἡρακλῆς, πατὴρ καὶ αὐτὸς τοῦ Ἐρύθρου. Γυρήσι πέτρησιν=ούτω καλούνται Γυραί πέτραι εν τω Ικαρίω πελάγους προς Μυκώνη τη νήσω (Ησύχιος)

Γύφτοι-Αθίγγανοι-Ατσίγγανοι=Υπάρχουν διαφορές σε κάθε μία από αυτές τις φυλές. Από την Ήπειρο μετέβησαν εν μέρει στην Κέρκυρα, Πελοπόννησο και λοιπή Ελλάδα ακολουθούντες τους Αλβανούς.Στην Ευρώπη ενεφανίσθησαντο 1417 και κατώκησαν κατ’ αρχάς στη Μολδοβλαχία. Απ’ εκεί διεσπάρησαν στην Τρανσυλβανία και Ουγγαρία. Κατόπιν (1450) στην Αγγλία, αργότερα (1500) στο Παρίσι, απ’ όπου κατεδιώχθησαν και κατέφυγαν στην Ισπανία. Αυτά γράφει περίπου ο Άγγλος Μπόρου, ο οποίος μελέτησε ιδιαίτερα το θέμα των Ατσιγγάνων. Γι αυτό το λόγο πήγε κι έζησε μαζί τους τρία ολόκληρα χρόνια. Κατά τον ιατρό Αθ.Πασπάτη οι Ατσίγγανοι ενεφανίσθησαν στη Θράκη το (1360) και πιστεύει ότι η Θράκη είναι η πατρίς των Αθιγγάνων της Ευρώπης Παρατηρείται επίσης ότι στη Θράκη είχαν εγκατασταθεί σε παλαιότερους χρόνους και πλήθος Αθιγγάνων ή Παυλικιανών. Στην Ήπειρο γενικότερα, υπήρχαν πολλοί γύφτοι. Ο Σ. Στούπης έχοντας υπ’ όψιν, τους πολυαρίθμους γύφτους του Πωγωνίου, πιστεύει ότι άλλοι είναι οι Αθίγγανοι κι άλλοι οι Ατσίγγανοι. Αθίγγανοι =επειδή απέφευγαν να έρθουν σε επαφή με άλλους γύφτους, τσιγγάνους κλπ. Γι’ αυτούς υποθέτει ότι είναι Έλληνες, ή ελληνίζουσα φυλή χριστιανών του 8ου αιώνος που οφείλουν το όνομά τους στο “ως μη θέλοντες τινί προσεγγίσαι από του Θίγω (Θιγγάνω),οι γαρ την αίρεσιν ταύτην έχοντες, ουδέν παρ’ άλλου λαμβάνουσιν” όπως αναγράφεται στο Μέγα Ετοιμολογικόν. Πιθανόν δηλ., οι Αθίγγανοι να ανήκουν σε χριστιανική αίρεση και μάλιστα των Παυλικιανών στους οποίους περιλαμβάνονται και οι λεγόμενοι, Τετραδίται, Άστατοι, Αγνώστες και Κυνοχωρίτες, κατά τους Βυζαντινούς. Προκειμένου για τους γύφτους βρίσκονται σε πολλά μέρη της Ελλάδος, πολυάριθμοι στο Πωγώνι, Λεσκοβίκι, Πρεμετή,Τσεπέλοβο Ζαγορίου, στη Θεσπρωτία, κ.α. Δεν πρέπει να τους συγχέουμε με τους Τουρκογύφτους, τους οποίους αποστρέφονται οι γύφτοι του Πωγωνίου, διότι δεν τους χωρίζει μόνο η διαφορά της θρησκείας αλλά και πολλά άλλα. Όπως και οι χαρακτήρες διαφέρουν οι μεν από τους δε. Οι γύφτοι του Πωγωνίου είναι λιτοδίαιτοι, μη φιλέρηδες, άκακοι και φιλόκαρδοι, άγνωστοι κατά κανόνα- ως εγκληματίαι και σπανίως αν όχι ποτέ κατά τα παλαιότερα χρόνια εταξιδεύονταν-.(Αυτό το τελευταίο πρέπει να μας προβληματίσει.Μ.Στούπη). Ελάμβανον μέρος σε όλες τις χριστιανικές επετείους και έστελναν τα παιδιά τους να μάθουν γράμματα πολύ πριν του 1900. Το ίδιο ισχύει και για τους πολυάριθμους γύφτους της Θεσπρωτίας. Οι ίδιοι αυτοαποκαλούνται Ρόμηδες, Ρόμος εν. Ρόμισα θηλ.

Γυψηίς=νήσος Αιθιοπίας ο κάτοικος Γυψηίτης

Γω=εαυτώ, ιδίω (Ησύχιος)

Γωγαρηνή=Χωρίον μεταξύ Κόλχων και Ιβήρων των ανατολικών, Γωγαρηνός.

Γωγαρηνή=επαρχία της Μεγάλης Αρμενίας (Νικ. Λωρέντης)

Γωλιοί=Τα φρέατα. Ο Ησύχιος αποκαλεί σπήλαια και αι προς θάλασσαν καταδύσεις

Γώλια=στόμα Αλβ.

Γωνιά=Το δωμάτιο εκείνο που ανάβεται η στιά(=εστία) και συγκεντρώνεται η οικογένεια

 

http://mariastoupi.blogspot.gr/2012/12/blog-post_9109.html