Υπόθεση Siemens και Κώστας Σημίτης

Το πολιτικά βαρύτερο όνομα που ελέγχεται ακόμη και από το κόμμα του για χρηματισμό από την υπόθεση Ζήμενς είναι αναμφισβήτητα ο Άκης Τσοχατζόπουλος. Είναι ο μόνος από όλα τα ονόματα που αναφέρθηκαν στα πορίσματα όλων των κομμάτων, για τον οποίον υπάρχουν στοιχεία ότι συγγενικά του πρόσωπα και άμεσοι συνεργάτες του παρέλαβαν χρήματα από τους τροφοδότες λογαριασμούς της εταιρείας.
Ο κ. Τσοχατζόπουλος είναι ο ένας και μοναδικός άνθρωπος που κυβέρνησε τη χώρα περισσότερο από κάθε άλλον στη μεταπολίτευση. Δεν έλειψε ούτε μία ημέρα από υπουργικό θώκο από τις κυβερνήσεις του κόμματός του: Α. Παπανδρέου 1981-89, Α. Παπανδρέου 1993-1996 και Κ. Σημίτη 1996-2004. Συνολικά για μία περίοδο άνω των 20 ετών ήτανε υπουργός.
 Μόνο από την τρέχουσα κυβέρνηση του Γ. Παπανδρέου απουσιάζει.
Στο παρόν όμως θα ασχοληθώ με τις ευθύνες άλλου προσώπου. Του Κώστα Σημίτη. Τις πολιτικές εννοώ. Για τις ποινικές, δυστυχώς, το πολιτικό σύστημα φρόντισε να μην προχωρήσουν. Μέχρι και τα πορίσματα των κομμάτων είναι μουγκά. Αν αυτό συνέβαινε σε μία πολιτικά ώριμη κοινωνία, όλο το πολιτικό σύστημα θα είχε τεθεί στο περιθώριο. Παραδείγματα υπάρχουν στην Ιταλία και στον Καναδά. Αλλά δε συνέβη. Δυστυχώς.

Θα πω μόνο ένα παράδειγμα. Ακούγαμε προ ετών βάσει της Γερμανικής δικογραφίας της υπόθεσης, περίπου 100 εκατομύρια ευρώ δόθηκαν στην Ελλάδα ως μίζες σε πολιτικά πρόσωπα και αξιωματούχους του δημοσίου. Ο δημοσιογράφος Τ. Τέλλογλου έκανε μία έρευνα τέλη Ιανουαρίου 2011 και λέει σε μία συνέντευξή του σε αθλητικό ραδιόφωνο το εξής: «Η έρευνα έδειξε πως 57 εκατ. ευρώ μέχρι το 2004 έφτασαν στην Ελλάδα. Από αυτά ξέρουμε ότι 1 εκατ. πήραν οι Τσουκάτος καιΜαντέλης» . Το αν ήταν 100 ή 57 δεν θα το μάθουμε ποτέ.

Δύο περιπτώσεις γνωστές λοιπόν.

Ο Τσουκάτος, γνωστός και ως «στρατηγός» του Σημίτη αποδέχθηκε ότι εισέπραξε 1 εκατομύριο μάρκα από τη Ζήμενς. Τα χρήματα αυτά ισχυρίζεται ότι τα έδωσε στο ΠΑΣΟΚ. Αν λέει ψέμματα, τότε θα πρέπει να βρίσκεται στη φυλακή. Ούτε υπουργός δεν ήταν, ώστε να έχει ασυλία ή να απαιτείται παραπομπή σε ειδικό δικαστήριο. Δεν βρίσκεται στη φυλακή.
 Γιατί; Μήπως επειδή λέει αλήθεια; Αν λέει αλήθεια, τότε δεν έχει την ευθύνη κάποιος άλλος; Τι είναι το κόμμα; Μαύρη τρύπα; Δεν έχει πρόεδρο; Δεν έχει ταμία; Δεν υπάρχουν ευθύνες; Αν δεν έχει ο Πρόεδρος ευθύνη για τις μίζες που εισπράττει το κόμμα, τότε ποιος έχει; Η επιτροπή της Βουλής ούτε καν τον κάλεσε όχι ως κατηγορούμενο, αλλά ούτε ως μάρτυρα για να ρωτηθεί!

Εφόσον το θέμα παραμένει στον αέρα και δεν έχει εξεταστεί η ουσία της απολογίας του Τσουκάτου, ο κύριος Σημίτης είναι πολιτικά υπόλογος. Απαιτούμε εξηγήσεις.

Περίπτωση Μαντέλη. Κάνουμε ταξίδι πίσω στο χρόνο. Υπουργός μεταφορών είναι ο Χάρης Καστανίδης. Σημερινός Υπουργός Δικαιοσύνης. Καταθέτει πρόταση στην κυβέρνηση να θεσμοθετηθεί Ανεξάρτητη Επιτροπή Προμηθείων και «απειλεί» ότι αν δεν υλοποιηθεί η πρότασή του θα παραιτηθεί. Δεν είναι και τόσο συχνές οι παραιτήσεις υπουργών στην Ελλάδα, οπότε θα πρέπει να υποθέσουμε ότι κάτι είχε υπόψη του, κάποιες πιέσεις είχε δεχθεί. Δεν μπορεί να έθεσε τέτοιο δίλλημα στον αέρα.
 Ο πρωθυπουργός Κώστας Σημίτης αρνείται. Έτσι ο Καστανίδης παραιτείται από τη θέση του. Ο Σημίτης τοποθετεί άμεσα τον Μαντέλη. Ο Μαντέλης δεν είναι πολιτικό στέλεχος, δεν είναι βουλευτής. Είναι όμως ο διευθυντής του πολιτικού γραφείου του πρωθυπουργού Κώστα Σημίτη. Στο πρώτο εξάμηνο της θητείας του δίνει 3 έργα στη Ζήμενς. Λίγα χρόνια μετά, παραδέχεται ότι παρέλαβε «μαύρο» πολιτικό χρήμα από τη Ζήμενς.

Είναι προφανές ότι και εδώ ο κ. Σημίτης είναι -τουλάχιστον πολιτικά- υπόλογος.

Πολύ μαύρο χρήμα χάθηκε στην πορεία και το δημοσιογραφικοπολιτικό σύστημα κατάφερε να προστατέψει τους παραλήπτες του, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο. Αφού ποινικά θα τη γλυτώσει το 99% και θα οδηγηθεί στον εισαγγελέα το 1% (τουλάχιστον με βάση ότι το 1 από τα 100 εκατομύρια ευρώ βρέθηκαν), ας μάθουμε επιτέλους τις πολιτικές ευθύνες.

Ο πρώτος που πρέπει να μιλήσει είναι ο κύριος Σημίτης। Πρώτα επειδή έχει και ο ίδιος ευθύνες για τις δύο προαναφερθείσες περιπτώσεις. Και δεύτερον επειδή όλες ανεξαιρέτως οι ύποπτες παραγγελίες της Ζήμενς έγιναν επί πρωθυπουργείας του. Δεν μπορεί να μην γνωρίζει. Η ευθύνη των επομένων ήταν ότι παρέλαβαν τα έργα που ανέλαβε η Ζήμενς από το ελληνικό κράτος.
 Όμως η πρώτη ευθύνη είναι στις παραγγελίες. Τότε δίνονται οι μίζες. Για να πάρεις τη δουλειά. Όχι για να την παραδώσεις, που τουλάχιστον σε μία περίπτωση (C4I) το προϊόν δεν έφτασε ποτέ, όπως έπρεπε.
ΠΗΓΗ.Αντίβαρο  http://www.antibaro.gr/node/2577