ΜΑΝΙΑΤΙΚΑ ΕΠΩΝΥΜΑ

 Τα γνήσια μανιάτικα ονόματα δεν έχουν καμιά ιδιαίτερη κατάληξη πριν το 1600. Ιδιαίτερα όσα είναι γνήσια επώνυμα και όχι πατρωνυμικά. 1) Γιατί τα από το βυζαντινό -άκιος προερχόμενα σε -άκης (και -άκος μεταγενέστερα) μανιάτικα ονόματα είναι πριν το 1600 πατρωνυμικά, και όχι επώνυμα. Περίπου το ίδιο συμβαίνει σε άλλες Ελληνικές «ατόφιες» περιοχές όπως η Αθήνα (τότε), το Μεσολόγγι, ο Μιστράς, το Ναύπλιο. Τελευταίοι που «κόλλησαν» το -άκης είναι οι Κρητικοί κι οι Αρβανίτες της Β. Ελλάδας (Θράκη κ.λ.π.) γι’ αυτό και το διατηρούν μιας και ενώθηκαν τελευταίοι με την Ελλάδα και το «κόλλησαν» αργότερα στα ονόματα τους ομαδικά.Το -άκιος είναι βαφτιστικό αυτών πού λέγονταν «Ρωμιοί» δηλ. των απογόνων των κατοίκων του Ελλαδικού χώρου απ’ το 212 ως τον 10ο αιώνα μ.Χ. Από κει κι ύστερα γίνεται βαφτιστικό και πατρωνυμικό και από κει πατρωνυμικό...

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ " ΜΑΝΙΑΤΙΚΑ ΕΠΩΝΥΜΑ "

Τοπωνύµια από ονόµατα εξερευνητών ~

 ΣΥΝΗΘΗΣ τρόπος ονοµασίας µιας περιοχής που ανακαλυπτόταν για πρώτη φορά κατά τη διάρκεια των µεγάλων εξερευνήσεων ήταν να πάρει το όνοµα τού εξερευνητή-θαλασσοπόρου που την ανακάλυψε. Το όνοµα αυτό δινόταν άλλοτε απευθείας από τον εξερευνητή, άλλοτε αργότερα προς τιµήν του. Η Αµερική (νεολατινικό America) οφείλεται στο όνοµα τού Ιταλού θαλασσοπόρου Amerigo Vespucci (1454-1512), ο οποίος πραγµατοποίησε τρία ταξίδια στην αµερικανική ήπειρο και παρέπλευσε τη δυτική ακτή τής Ν. Αµερικής το 1501. Το όνοµα του Βερίγγειου πορθµού µεταξύ ΒΑ. Ρωσίας και Δ. Αλάσκας (από το γαλλικό détroit de Béring ή το γερµανικό Beringstraße) οφείλεται στον Δανό εξερευνητή και χαρτογράφο Vitus J. Bering (1681-1741), που ηγήθηκε δύο εξερευνητικών αποστολών στην περιοχή για λογαριασµό τού τσάρου Πέτρου τού Μεγάλου και τής Ρωσικής αυτοκρατορίας. ...

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ " Τοπωνύµια από ονόµατα εξερευνητών ~"

ΠΩΣ Ο ΑΡΧΑΙΟΣ ΟΙΝΟΣ ΕΓΙΝΕ ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΡΑΣΙ

 Το κρασί ονομάζεται "οίνος". Πώς καταλήξαμε όμως να τον λέμε "κρασί";Οι αρχαίοι Έλληνες είχαν κρασί πολύ πιο δυνατό από το σύγχρονο. Επειδή ήταν και της φιλοσοφίας "μέτρον ἄριστον" συνήθιζαν να το ανακατεύουν με νερό, ώστε να μην τους μεθάει και να το απολαμβάνουν σιγά -σιγά.Το ρήμα που σημαίνει "ανακατεύω" στα αρχαία είναι το "κεράννυμι".Η μετοχή του Παρακειμένου μας δίνει τον τύπο "κε-κρα-μένος" (αυτός που έχει ανακατευθεί), ενώ το ουσιαστικό που παράγεται είναι η "κρᾶ-σις".Βλέπετε τώρα από πού προέκυψε η ρίζα της λέξεως (ΚΡΑ); Κι έτσι έχουμε: "κρα - σί".Η Ελληνική γλώσσα, ωστόσο, είναι τόσο πλούσια, ώστε για κάθε ιδιαίτερο "ανακατεύω" έχει και διαφορετική λέξη.Δηλαδή: "κεράννυμι"= ανακατεύω υγρό με υγρό."φύρομαι" = ανακατεύω υγρό με στερεό (π.χ. "αιμόφυρτος")."μίγνυμι" = ανακατεύω στερεό με στερεό (π.χ. "μίγμα").Ας πούμε,...

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΠΩΣ Ο ΑΡΧΑΙΟΣ ΟΙΝΟΣ ΕΓΙΝΕ ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΡΑΣΙ"

ΤΑ ΟΝΟΜΑΤΑ ΤΩΝ ΝΗΣΙΩΝ

&nb...

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΤΑ ΟΝΟΜΑΤΑ ΤΩΝ ΝΗΣΙΩΝ"

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ – 3/16 Δεκεμβρίου 1912: Ναυμαχία της Έλλης, ο θρίαμβος του “Αβέρωφ”

Στον Α’ Βαλκανικό Πόλεμο, μετά από αδράνεια δύο μηνών, που του στοίχισε την επικράτηση του ελληνικού στόλου και την απώλεια όλων σχεδόν των νησιών του Αιγαίου, ο τουρκικός στόλος, κινείται επιθετικά υπό την πίεση της κοινής γνώμης και τις εντολές του σουλτάνου.Οι Τούρκοι παρέτασαν ένα καταδρομικό στόλου (“Μετζηντιέ”) και τέσσερα θωρηκτά (“Μπάρμπαρος Χαϊρεντίν”, “Τουρκούτ Ρεΐς” καθώς και τα παλιότερα “Μεσουντιέ” και “Ασαρ-ι-Τεβφίκ”), με τη συνοδεία τεσσάρων αντιτορπιλικών. Ο ελληνικός στόλος ήταν μικρότερος αριθμητικά και σε ισχύ πυρός, με ένα θωρακισμένο καταδρομικό (“Γ. Αβέρωφ”) και τρία θωρηκτά παράκτιας άμυνας (τα αναβαθμισμένα “Ύδρα”, “Σπέτσαι” και “Ψαρά”), συνοδευόμενα επίσης από τέσσερα αντιτορπιλικά.“Η ναυμαχία της Έλλης”, πίνακας του Β. Χατζή, Ναυτικό Μουσείο ΕλλάδαςΣτις 8 το πρωΐ της 16ης Δεκεμβρίου (3η Δεκεμβρίου με το...

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ – 3/16 Δεκεμβρίου 1912: Ναυμαχία της Έλλης, ο θρίαμβος του “Αβέρωφ”"

Κρητικά και ιδίως χανιώτικα επώνυμα στη Νάξο.

 Είναι ευρέως διαδεδομένη η πεποίθηση ότι η Κρήτη και η Νάξος είναι δύο νησιά που έχουν ιδιαιτέρως στενές μεταξύ τους ιστορικούς και πολιτισμικούς δεσμούς, αλλά και πιθανότατα δεσμούς αίματος.Υπάρχουν οικογενειακές αφηγήσεις ανθρώπων που ζουν κυρίως στο ορεινότερο τμήμα της Νάξου, οι οποίες κάνουν λόγο για απώτερη καταγωγή τους από την Κρήτη, είτε λόγω διωγμού τους από τους Τούρκους είτε λόγω κάποιας βεντέτας, ενώ διάχυτη είναι η γενικότερη αντίληψη του αγροτοποιμενικού, κατά κύριο λόγο, πληθυσμού του νησιού, ιδίως των κατοίκων ορισμένων ορεινών χωριών, ότι οι Κρητικοί είναι συγγενείς τους. Επιπροσθέτως, ο παρόμοιος ποιμενικός, τρόπος ζωής, οι παραπλήσιοι κώδικες συμπεριφοράς, το παρεμφερές αξιακό σύστημα, καθώς και ορισμένες παρόμοιες συνήθειες (π.χ. ζωοκλοπή, παραγωγή και εκτεταμένη κατανάλωση ρακής, γαμήλιες μπαλωθιές και συνήθης ονοματοδοσία βαπτιστικών που εντοπίζονται κατ’ εξοχήν στην Κρήτη, όπως Μανώλης,...

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Κρητικά και ιδίως χανιώτικα επώνυμα στη Νάξο."

Πώς γινόταν η ονοματοδοσία στους αρχαίους Έλληνες;

   Η μαρτυρία της Διοτίμας....Η γνωστή Ελληνίδα φιλόλογος και ιστορικός κα Ευγενία Γ. Δαρβίρη, μέσα στο βιβλίο της «ΔΙΟΤΙΜΑ: Η πυθαγόρεια διδασκάλισσα του Σωκράτους», περιγράφοντας την πρώτη νύχτα της γέννησης και της «βάπτισης» της Διοτίμας, έτσι όπως αφήνει την ίδια την Διοτίμα να διηγείται στον Σωκράτη, γράφει μεταξύ άλλων και τα εξής:«Το βράδυ εκείνο έγινε ο Σωκράτης για πρώτη φορά μύστης της γυναικείας αυτής ψυχής που ταξινομούσε τον κόσμο με τρόπο καινούργιο και παράδοξο. Όπως καθόταν απέναντί του στην αδύναμη λάμψη των λύχνων, φάνταζε σαν οπτασία έτοιμη να διαλυθεί στο ημίφως, παρά σαν γυναίκα με σάρκα και οστά. Την άκουγε καθισμένος στο σκαμνί του, σιωπαίνοντας κι αδυνατώντας να καταλάβει αν ζούσε στ’ αλήθεια τη σκηνή η αν βούλιαζε σε όνειρο. Είχε γυρέψει πρώτα – πρώτα τη ζωή της να μάθει, ν’ ακούσει πως ξεχώρισε...

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Πώς γινόταν η ονοματοδοσία στους αρχαίους Έλληνες;"