ΤΟ ΓΕΝΕΑΛΟΓΙΚΟ ΣΟΥ ΔΕΝΔΡΟ.

Ψάχνοντας τον προ.προ.προπαππού στο Δίκτυο.---- Η αναζήτηση προγόνων στα ψηφιακά αρχεία του Ελις Αϊλαντ αλλά και άλλες ιστοσελίδες.-----

Η γενεαλογία είναι μόδα.----

Χιλιάδες άνθρωποι σε ολόκληρο τον κόσμο, απόγονοι εποικιστών, μεταναστών, εκτοπισμένων και προσφύγων -ανάμεσα στους οποίους και πολλοί ελληνικής καταγωγής- προσπαθούν να ενώσουν τους χαμένους κρίκους της οικογενειακής τους ιστορίας.

Ενα «αναπροσαρμοσμένο» στην τοπική γλώσσα ξενόφερτο επώνυμο, ή κάποια ιστορία από μια ηλικιωμένη θεία είναι συχνά τα μόνα εφόδια εκείνων που ξεκινούν να συμπληρώσουν το παζλ της πορείας της οικογένειάς τους μέσα στο χρόνο.

Οι ανά τον κόσμο ερασιτέχνες γενεαλόγοι έχουν, όμως, τα τελευταία χρόνια και έναν νέο, ανέλπιστα πολύτιμο σύμμαχο: το Διαδίκτυο.
Kάθε ημέρα, δεκάδες ιδιώτες, φορείς, οργανισμοί και εταιρείες διαθέτουν στο Ιντερνετ μεγάλο όγκο πληροφοριών για άτομα, γεγονότα και προϊόντα. Ανάμεσα σε αυτούς, σε πολλές χώρες έχει ξεκινήσει η ηλεκτρονική καταγραφή αρχείων και βιβλιοθηκών, με σκοπό να γίνονται προσβάσιμα τα στοιχεία στο μεγαλύτερο δυνατό αριθμό ενδιαφερομένων.

Την ίδια στιγμή, οι ιστοσελίδες που «ειδικεύονται» στην αναζήτηση προγόνων ξεφυτρώνουν σαν μανιτάρια, ιδίως σε αγορές όπως οι ΗΠΑ και η Αυστραλία, κράτη όπου οι αυτόχθονες αποτελούν πλέον... «γραφικές» μειονότητες. Kάποιοι μάλιστα δεν διστάζουν να χαρακτηρίσουν την «αγορά της γενεαλογίας», τη δεύτερη στο Ιντερνετ μετά την πορνογραφία.
Μια απλή αναζήτηση, χρησιμοποιώντας τους όρους «genealogy», «ancestry» ή «pedigree files», θα φέρει τον ενδιαφερόμενο μπροστά σε χιλιάδες ιστοσελίδες, που όλες παρουσιάζονται ως... οι απόλυτα ειδικοί στο χώρο της γενεαλογίας. «Εκατομμύρια αρχεία στη διάθεσή σας με το πάτημα ενός πλήκτρου», «η παγκόσμια μόνη μηχανή αναζήτησης επωνύμων», «άμεση πρόσβαση σε δεδομένα που για πρώτη φορά παρουσιάζονται στο Ιντερνετ» και άλλα... ηχηρά θα είναι η πρώτη εικόνα.

Πίσω, όμως, από όλα αυτά κρύβεται μια συνήθως καλά οργανωμένη βιομηχανία, που υπόσχεται θαύματα, φυσικά με το αζημίωτο.
Τα sites
Η πρώτη επαφή των περισσοτέρων, όμως, συνήθως δεν είναι οι εμπορικές ιστοσελίδες των εταιρειών που ασχολούνται με τη γενεαλογία, αλλά τα sites κρατικών φορέων και ιδρυμάτων.

Το πιο πρόσφατο παράδειγμα ήταν η δημοσίευση στο Διαδίκτυο των περίφημων αρχείων της νήσου Ελις, πρώτο σταθμό δεκάδων εκατομμυρίων μεταναστών στις ΗΠΑ, από το 1892 ώς το 1954. Στη διεύθυνση www.ellisislandrecords.org, ο επισκέπτης μπορεί πλέον να χρησιμοποιήσει την ειδική μηχανή αναζήτησης για να εντοπίσει τους προγόνους του ανάμεσα στους 22 εκατομμύρια επιβάτες, μετανάστες και ναυτικούς που έφθασαν στις ΗΠΑ μεταξύ των ετών 1892-1924, να δει την κάρτα επιβίβασής τους (με ημερομηνία άφιξης, ηλικία του μετανάστη, οικογενειακή κατάσταση κ.ά.), ακόμα και τη λίστα των επιβατών του καραβιού που τους έφερε στην τότε «γη της επαγγελίας».

Η δημοτικότητα του site ξεπέρασε κάθε προηγούμενο, αναγκάζοντας τους υπευθύνους του να «περιορίσουν» τη δυνατότητα επισκεψιμότητας: περίπου ένα μήνα από τα εγκαίνιά του, η ιστοσελίδα παραμένει μπλοκαρισμένη τις περισσότερες ώρες της ημέρας.
Αντίστοιχα, δεκάδες δημόσιες υπηρεσίες από όλο τον κόσμο, αλλά και διάφορες υπηρεσίες, φορείς και εκκλησίες δημοσιοποιούν σταδιακά τα αρχεία τους στο Διαδίκτυο.

Οι πηγές του ερασιτέχνη γενεαλόγου είναι ανεξάντλητες: από τις πιο... μακάβριες (αρχεία νεκροταφείων, πιστοποιητικά ή αγγελίες θανάτου) μέχρι τις πιο τεχνοκρατικές (αρχεία εκκλησιών, κατάλογοι επιβατών σε πλοία, στρατιωτικά αρχεία, δημοτολόγια, τηλεφωνικοί κατάλογοι).

Οι περισσότερες, βέβαια, αφορούν τις ΗΠΑ, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι λείπουν και οι πηγές από Αυστραλία, Γερμανία, Ιρλανδία, Βέλγιο και πολλές άλλες χώρες που εισέρχονται δυναμικά στην ψηφιακή εποχή.
Σε αυτό το σημείο έρχονται οι εταιρείες. Τα αρχεία αυτά δεν είναι πάντοτε εύκολα προσβάσιμα, ή απαιτούν συνδρομή για να καλύψουν οι εταιρείες τα έξοδα ψηφιοποίησης των αρχείων τους.

Με διάφορα ηχηρά ονόματα (για παράδειγμα, genealogy.com ή ancestry.com) και εντυπωσιακά γραφικά, φιλικά στους «πρωτάρηδες» του Διαδικτύου, οι εν λόγω επιχειρήσεις διατείνονται ότι μπορούν να εντοπίσουν τον «χαμένο» προπάππο από την Πολωνία, τον απένταρο ναυτικό από την Ελλάδα, τον Μεξικανό αντικαθεστωτικό που βρήκε καταφύγιο στις ΗΠΑ, τον Αφρικανό που διέσχισε ως σκλάβος τον ωκεανό. Για να «γλυκάνουν» τον επισκέπτη, κάποια από τα αρχεία διατίθενται δωρεάν.

Τα υπόλοιπα, όμως, κατόπιν συνδρομής, που συνήθως προσφέρεται είτε ετήσια είτε σε μηνιαία βάση και κυμαίνεται από 80 έως 100 δολάρια για την ετήσια και 30-60 για τη μηνιαία.
Οι δελεαστικές προσφορές συνεχίζονται, καθώς ο ερασιτέχνης γενεαλόγος, που απλά ενδιαφέρεται να ανακαλύψει τις ρίζες της δικής του οικογένειας... ανακαλύπτει σταδιακά τα δεκάδες ελκυστικά προϊόντα: προγράμματα λογισμικού (software), προσφορές για δημιουργία ιστοσελίδας στο Ιντερνετ, όπου θα παρουσιάζεται το γενεαλογικό δένδρο της κάθε οικογένειας, βιβλία, περιοδικά, μπλουζάκια, προσφορές για την οργάνωση οικογενειακών επανασυνδέσεων και άλλα τέτοια ενδιαφέροντα.
Προσοχή, όμως.

Αν αποφασίσετε να γίνετε συνδρομητής σε κάποιες από αυτές τις σελίδες, πρέπει να έχετε υπόψη ότι μπορεί κάλλιστα και να εξαπατηθείτε. Για παράδειγμα, η ιστοσελίδα gensuck.com μας αναφέρει περιπτώσεις ανθρώπων, των οποίων η συνδρομή ανανεώθηκε αυτόματα χωρίς τη συναίνεσή τους και χρεώθηκε στην πιστωτική τους κάρτα, ενώ άλλοι διαμαρτύρονται ότι τα στοιχεία που ανακάλυψαν ήταν απαρχαιωμένα, ή δεν ίσχυαν.
Ψάχνοντας για τους δικούς μαςΟι ανάγκες του ελληνικού κοινού είναι, βέβαια, λίγο διαφορετικές. Kατ' αρχήν, είναι απίθανο να ανακαλύψεις στο Διαδίκτυο ανάλογα αρχεία από κάποιες χώρες (όπως η σημερινή Τουρκία, Ρωσία, Ρουμανία κ.ά.), όπου υπήρχαν ακμάζουσες ελληνικές κοινότητες.

Οι διαδοχικοί πόλεμοι, οι αλλαγές των συνόρων, οι μαζικές μετακινήσεις πληθυσμών και διάφορες άλλες ειδικές συνθήκες καθιστούν εξαιρετικά δύσκολη ακόμα και την ύπαρξη δημοτολογίων ή θρησκευτικών, τοπικών και άλλων αρχείων, πόσο μάλλον σε ηλεκτρονική μορφή.

Τα πράγματα είναι σχετικά πιο προσβάσιμα, όταν κάποιος αναζητεί στοιχεία για συγγενείς, που έφυγαν από τη «μητρόπολη» Ελλάδα τις δύο τελευταίες περιόδους της σύγχρονης ελληνικής διασποράς: από την ίδρυση του ελληνικού κράτους έως την έκρηξη του Β' Παγκοσμίου Πολέμου και από τα μέσα της δεκαετίας του '40 ώς τις αρχές της δεκαετίας του '70 (Επισκόπηση της Ιστορίας της Νεοελληνικής Διασποράς, Ι. K. Χασιώτης, εκδ. Βάνιας 1993).

Kαι πάλι, βέβαια, με τον ίδιο γεωγραφικό περιορισμό: ευκόλως προσβάσιμα είναι τα αρχεία από τις ΗΠΑ, τον Kαναδά, την Αυστραλία και τη Γερμανία. Εδώ έρχεται και πάλι το Ιντερνετ.
Οι ιστοσελίδες αποκλειστικά για Ελληνες είναι λίγες• πρόκειται κυρίως για sites που απευθύνονται σε Ελληνοαμερικανούς, που ενδιαφέρονται να ανακαλύψουν τις χαμένες τους ρίζες στη «μητροπολιτική» Ελλάδα. Kαμία από αυτές δεν μπορεί να δώσει μια ολοκληρωμένη εικόνα της μετανάστευσης, έστω σε μια περιοχή. Πολλές, όμως, περιέχουν καταλόγους με επώνυμα, ενώ παραπέμπουν και σε ενδιαφέρουσες πηγές.
Ξεκινώντας
Το πιο απλό, αν δε σας λένε Παπαδόπουλο, Δημητρίου, Αντωνίου κ.λπ. (οπότε, ούτως ή άλλως θα έχετε σοβαρό πρόβλημα να ξεχωρίσετε τους προγόνους από τους συνονόματους), μπορείτε να κάνετε μια πολύ, πολύ απλή αρχή: πηγαίνετε σε κάποια από τις μεγάλες «μηχανές αναζήτησης» (π.χ. Yahoo, Altavista) και πληκτρολογήστε το επώνυμό σας. Σε λίγα δευτερόλεπτα θα έχετε μια ιδέα από τους... πιθανούς συγγενείς σας, με οποιαδήποτε παρουσία στο Ιντερνετ. Οσο πιο ασυνήθιστο είναι το επώνυμο, τόσο πιο αξιόπιστα τα αποτελέσματα. Δοκιμάστε διαφορετικές «εκδοχές» του επωνύμου, καθώς η «ηχητική» και η ορθογραφική απόδοσή του μπορεί να διαφέρουν.
Για όσους, επίσης, επιθυμούν να κάνουν μια πιο «επιστημονική» αναζήτηση, υπάρχουν δεκάδες sites που προσφέρουν δωρεάν οδηγίες για «πρωτάρηδες» στη δημιουργία γενεαλογικού δένδρου.

Επισκεφθείτε sites όπως το greeklegacy.com, greekfamilies.com, daddezio.com, mediterraneangenweb. org, για να πάρετε μια ιδέα για το τι μπορείτε να βρείτε.
Επίσης, μην παραλείψετε να ασχοληθείτε με τις διάφορες mailing lists, που υπάρχουν σε όλες τις διευθύνσεις του είδους, όπου Ελληνοαμερικανοί ψάχνουν για κάποιον συγγενή ή κάποια πληροφορία σχετικά με την οικογένειά τους (γίνονται και θαύματα).
Οι πιο «προχωρημένοι» μπορούν να ανταλλάξουν εργασία με άλλους ερασιτέχνες γενεαλόγους από όλο τον κόσμο: πολλά sites (π.χ. genexchange.com) ειδικεύονται στο να «αντιστοιχούν» αναζητήσεις, να σας φέρουν δηλαδή σε επαφή με ανθρώπους από την περιοχή που ζητείτε, οι οποίοι θα μπορέσουν να ψάξουν για εσάς τοπικά αρχεία, αν εσείς αντίστοιχα τους εξυπηρετήσετε ανάλογα στην Ελλάδα (για τους συγγενείς που ψάχνουν αυτοί).
Ακούγονται όλα αυτά δύσκολα; Το ζήτημα είναι η εξοικείωση με το μέσο, υποστηρίζουν οι ειδικοί.

Από εκεί και έπειτα, ειδικά εφόσον αναζητείτε κάποιον στις ΗΠΑ, τον Kαναδά, την Αυστραλία, τη Νέα Ζηλανδία ή τη Γερμανία, το Ιντερνετ μπορεί να αποδειχθεί πολύτιμο εργαλείο επικοινωνίας με τις υπηρεσίες εκείνες που διαθέτουν αρχεία.

Ξεκινώντας από τα «βασικά» και εντοπίζοντας τοπικά και χρονικά την έρευνά σας, μπορείτε πλέον να κινηθείτε αυτόνομα, ψάχνοντας σε βιβλιοθήκες, δημοτολόγια, τηλεφωνικούς καταλόγους και προσωπικές ιστοσελίδες. Τα αποτελέσματα μπορεί να είναι απογοητευτικά, αλλά και απρόσμενα εντυπωσιακά.
Πού οφείλεται η νέα μόδα
Γιατί, όμως, κάποιος να προσπαθεί ν' ανακαλύψει ποιοι ήταν οι πρόγονοί του, άνθρωποι που έζησαν και πέθαναν πολλές γενεές πριν από αυτόν;

Γιατί αυτή η «μανία» με τα γενεαλογικά δένδρα και με διερεύνηση του οικογενειακού παρελθόντος;
«Η αναζήτηση αυτή πηγάζει από την εσωτερική ανάγκη να βρούμε τη θέση μας στο ιστορικό νήμα που έχουν υφάνει οι πρόγονοί μας, με απώτερο σκοπό να προσδιορίσουμε το νόημα της ύπαρξής μας», εξηγεί η κλινική ψυχολόγος Ελένη Kουλούτζου. «Ως άνθρωπος, δηλαδή, νιώθω μέρος ενός ευρύτερου συνόλου, το οποίο διερευνώ, με σκοπό να ανακαλύψω τον εαυτό μου. Προσπαθώ να ανακαλύψω χαρακτηριστικά, ταλέντα και ιδιαιτερότητες των προγόνων μου, για να βρω τα «πώς» και τα «γιατί» του παρόντος της δικής μου ζωής».
Η διερεύνηση του γενεαλογικού δένδρου χρησιμοποιείται μάλιστα και από τους επιστήμονες της ψυχανάλυσης. «Η μέθοδος αυτή ονομάζεται Γενεογραμματική και είναι μια μέθοδος διάγνωσης της δυναμικής μιας οικογένειας μέσα στις γενεές και της θέσης του ατόμου σε αυτήν.
 Ομως, χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή στην ανάλυσή της».
Αντίστοιχα, ψάχνοντας να βρούμε ποιοι είναι οι πρόγονοί μας, αναζητούμε ένα κομμάτι μας σε αυτούς. «Η διαδικασία αυτή είναι όμορφη, αλλά ενέχει έναν κίνδυνο», εξηγεί η κ. Kουλούτζου. «Να ασχοληθούμε ελαφρά, να αποδώσουμε τα πώς και τα γιατί του παρόντος σε μια αόριστη κληρονομικότητα, χωρίς να πάρουμε την ευθύνη της δικής μας συμπεριφοράς. Για παράδειγμα, να αποδώσουμε τη δική μας επιθετικότητα σε κάποιον πρόγονο, που εμφάνιζε ανάλογες συμπεριφορές».

Γιατί είναι «μόδα» η διερεύνηση του γενεαλογικού μας δένδρου; Γιατί σήμερα; «Παλαιότερα, ήταν προνόμιο μόνο των ευγενών, αυτοί έψαχναν την καταγωγή τους, ακόμα αγόραζαν και τίτλους ευγενείας.

Ο περισσότερος, όμως, κόσμος έπρεπε να ασχοληθεί με το παρόν, με την επιβίωσή του. Αντίθετα σήμερα, όταν πλέον έχεις λύσει το βιοποριστικό, έχεις πλέον την πολυτέλεια να κοιτάξεις στο παρελθόν και να το διερευνήσεις. Αυτό είναι απόλυτα φυσιολογικό, στον βαθμό βέβαια που δεν εξελίσσεται σε μανία, σε ψυχαναγκασμό».

Του Γιώργου Λιάλιου

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΤΟ ΓΕΝΕΑΛΟΓΙΚΟ ΣΟΥ ΔΕΝΔΡΟ."

Τα πιο συνηθισμένα ελληνικά επώνυμα

  Σημασία δεν έχει η πρώτη θέση, που όλοι ξέρουμε ποια είναι, αλλά η… γενική κατάταξη. Σε ποια θέση βρίσκεται π.χ. το «Παπαδάκης»; Είναι πιο πολλοί οι «Κωνσταντινίδηδες» ή οι «Ιωαννίδηδες»; Με αυτή την οπτική, έχει ενδιαφέρον, και πολύ μάλιστα, η έρευνα που δημοσιοποίησε το ΑΣΕΠ (Ανώτατο Συμβούλιο Επιλογής Προσωπικού), η οποία δεν βασίζεται μόνο στα δικά του στοιχεία, αλλά και στα κατά τόπους δεδομένα των ληξιαρχείων.

Ένα άλλο δημοσιογραφικό κλισέ επιβάλλει οι λίστες να παρουσιάζονται με φθίνουσα σειρά, ώστε να διατηρείται το ενδιαφέρον. Ακριβώς, όμως, για το λόγο που αναφέραμε προηγουμένως, κι αυτό θα το καταπατήσουμε. Όλοι γνωρίζουν τον πρώτο, το ενδιαφέρον βρίσκεται πιο κάτω. Ιδού, λοιπόν, τα 20 πιο συνηθισμένα ελληνικά επώνυμα και λίγα λόγια για τη σημασία τους, αν και στα περισσότερα είναι κάτι παραπάνω από εμφανής.

1. Παπαδόπουλος: Ο γιος του παπά, το παπαδοπαίδι. Επικράτησε σχεδόν από την αρχή να γράφεται με ένα «π», ενώ η λέξη για τον ιερωμένο ακροβατούσε για δεκαετίες ανάμεσα στο «παπάς» και το «παππάς» πριν καθιερωθεί κι αυτή στα νεοελληνικά με ένα «π».

2. Παππάς: Σ’ αυτή την περίπτωση το επώνυμο κράτησε την πιο παλιά του μορφή, με δύο «π». Το επώνυμο προέρχεται, φυσικά, από την λέξη για τον ιερωμένο, η οποία φούσκωσε κατά την περίοδο της Τουρκοκρατίας.

3. Καραγιάννης: Σύνθετο επώνυμο, από το «Ιωάννης» και την τουρκική λέξη «καρά» που σημαίνει μαύρος. Εκτός από τα εξωτερικά χαρακτηριστικά (π.χ. πιο μελαψό δέρμα) συμβόλιζε και έννοιες όπως η ατυχία, η δυστυχία κτλ.

4. Βλάχος: Κυριολεκτικά είναι εθνωνυμικό επώνυμο (οι Βλάχοι υπήρξαν για αιώνες μια διακριτική εθνοτική ομάδα, με λατινογενή γλώσσα και δικά τους έθιμα), αλλά διαδόθηκε πέρα απ’ αυτούς για να αποδοθεί σχεδόν σε όλους τους κτηνοτρόφους. Και μέσω αυτής της διασποράς έφτασε να χρησιμοποιείται ως χαρακτηριστικό του άξεστου, του απολίτιστου.

5. Ιωαννίδης: Η δεύτερη «εγγραφή» στη λίστα ονόματος σχετικό με το Ιωάννης. Σύμφωνα με το σχετικό βιβλίο του Μανόλη Τριανταφυλλίδη, καταγράφονται πάνω από 1.400 παραλλαγές τέτοιων επωνύμων.

6. Οικονόμου: Μάλλον η πρώτη έκπληξη της λίστας, αλλά τελικά όχι τόσο μεγάλη. Ο οικονόμος εκτός από χαρακτηριστικό (αυτός που κάνει οικονομία) υπήρξε και εκκλησιαστικό αξίωμα (ο οικονομικός διαχειριστής των μητροπόλεων) από τον 4^ο αιώνα, αλλά και ανώτερος υπάλληλος (προϊστάμενος προσωπικού) στα πλούσια σπίτια.

7. Παπαγεωργίου: Το περιμέναμε πιο ψηλά στη λίστα αυτό το επώνυμο, είναι αλήθεια, δεδομένου ότι εκτός από το «παπάς» εμπλέκει και μακράν το πιο συνηθισμένο ανδρικό όνομα.

8. Μακρής: Προφανώς δόθηκε για να χαρακτηρίσει κάποιον ψηλό άνθρωπο, αν και άλλαξε η ορθογραφία του, το «υ» του επιθέτου «μακρύς» έγινε «η».

9. Κωνσταντινίδης: Από το λατινικό «constant» που σημαίνει σταθερός το όνομα, η κατάληξη (όπως και στο Ιωαννίδης) υποδηλώνει ποντιακή καταγωγή και είναι πολύ πιο διαδεδομένη από τις άλλες παραλλαγές (Κωνσταντόπουλος, Κωνσταντίνου κτλ.).

10. Δημόπουλος: Ο γιος του Δημήτρη ή του Δημοσθένη. Η πιο απλή μορφή του, που ξεπερνάει π.χ. το Δημητρίου ή Δημητρόπουλος.

11. Γεωργιάδης: Δεύτερη συμμετοχή στη λίστα ονόματος σχετικό με το πολύ διαδεδομένο «Γεώργιος», η κατάληξη δείχνει κι εδώ ποντιακή καταγωγή.

12. Παπαδημητρίου: Αρκετά κάτω από το Παπαγεωργίου, αλλά εμφανώς πάνω από το Παπαϊωάννου.

13. Παπαδάκης: Ως παραλλαγή του Παπαδόπουλος, το συναντάμε όχι μόνο στην Κρήτη (όπου είναι χαρακτηριστική η κατάληξη –άκης) αλλά και σε πολλά νησιά του Αιγαίου.

14. Αντωνίου: Η πρώτη καταγραφή στη λίστα επωνύμου σχετικού με το όνομα «Αντώνης», και μάλιστα στην πιο απλή μορφή του.

15. Παπανικολάου: Επίσης μια πρωτιά επωνύμου, που σχετίζεται με το όνομα «Νικόλαος», αυτή τη φορά με την ιδιότητα του παπά.

16. Παναγιωτόπουλος: Η μοραΐτικη παραλλαγή για τον γιο του Παναγιώτη.

17. Βασιλείου: Επώνυμο σχετικό με το «Βασίλειος», το πρώτο στη λίστα. Ενδεχομένως προκαλεί εντύπωση ότι βρίσκεται κάτω από λιγότερο δημοφιλές μικρό όνομα, όπως το Αντωνίου.

18. Γιαννόπουλος: Ακόμα ένα επώνυμο που, ως σχετικό με το Ιωάννης, το περιμέναμε πιο ψηλά στη λίστα. Βεβαίως είναι η τρίτη έγγραφη που σχετίζεται μ’ αυτό το όνομα.

19. Νικολάου: Λίγο κάτω από το «Παπανικολάου», επώνυμο που το συναντάμε σε όλες τις περιοχές της Ελλάδας.

20. Βασιλειάδης: Η λίστα κλείνει με ένα ακόμη επώνυμο που υποδηλώνει καταγωγή από τον Πόντο.

του Αργύρη Παγαρτάνη

 https://www.newmoney.gr/fine-living/%CF%84%CE%B1-20-%CF%80%CE%B9%CE%BF-%CF%83%CF%85%CE%BD%CE%B7%CE%B8%CE%B9%CF%83%CE%BC%CE%AD%CE%BD%CE%B1-%CE%B5%CE%BB%CE%BB%CE%B7%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%AC-%CE%B5%CF%80%CF%8E%CE%BD%CF%85%CE%BC%CE%B1/

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Τα πιο συνηθισμένα ελληνικά επώνυμα"

Κερκυραίοι Σουλιώτικης καταγωγής

Με την έκδοση του βιβλίου Σ ο υ λ ι ω τ ώ ν Γ ε - ν ε α λ ο γ ί ε ς μας εξέπληξε η ακρίβεια των λόγων του στο Α΄ μέρος και η λεπτομέρεια στο κυρίως έργο του, που είναι το Β΄ μέρος και αφορά τις φάρες των Σουλιωτών, που εμπλούτισαν μετά το 1803 (ξεριζωμός απ’ το Σούλι) και ως σήμερα δημογραφικά την Κέρκυρα.....

Μελετώντας το βιβλίο παραξενεύτηκα με τα τόσα ονόματα και άθελά μου προέκυψε, καταφεύγοντας σε εκλογικούς καταλόγους και τον τηλεφωνικό κατάλογο (26610) της Κέρκυρας, μια επεξεργασία με Η/Υ από την οποία διαπιστώνεται ότι ζουν και ακμάζουν στην Κέρκυρα 342 επώνυμα από τα 1295, που εγκαταστάθηκαν στο νησί από το 1803 και μετά. Από, δε, το 1821 πολλοί έφυγαν, για να πολεμήσουν για την εθνική μας ανεξαρτησία και οι οποίοι αποτελούσαν την κεφαλή από τις φάρες.

Κατά την επεξεργασία των δεδομένων του βιβλίου δεν έγινε η παραμικρή φ θ ο γ γ ι κ ή έκπτωση ή μεταβολή και προκύπτουν τα παρακάτω επώνυμα, που πιθανόν να συμπίπτουν κάποια απ’ αυτά με άλλα, που όπως γνωρίζουμε έχουν άλλη χρονική αφετηρία εγκατάστασης.

Για παράδειγμα Τσιώλης στο Κομπίτση (1803) και Τσιώλης Β. Κέρκυρας τον προηγούμενο αιώνα. Ή Γκόγκας Κομπιτσιού και Γκόγκας Καναλιού. Ή ακόμη Βλάχος του Βάτου και Βλάχος Περίθειας.

Αυτό, λοιπόν, τον πίνακα τον παραδίδω στην δημοσιότητα με την σημείωση ότι

Οι αναγραφόμενοι πρέπει να είναι πολύ τυχεροί, γιατί έμαθαν τις ρίζες τους συνδεόμενοι μάλιστα με μια ιστορία για την οποία όλοι οι Έλληνες είμαστε περήφανοι.

Κ α τ ά λ ο γ ο ς

Κερκυραίων Σουλιώτικης καταγωγής

Σπύρος Ν. Παντελιός

(Απο το αρχείο του mykerkyra)

https://www.thesprotikoiantilaloi.gr/2020/01/blog-post_65.html

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Κερκυραίοι Σουλιώτικης καταγωγής "

Αρχαία ελληνικά ονόματα που υπαρχουν εως σημερα

 

Και όμως αυτα είναι αρχαία ελληνικά ονόματα ---

Υπάρχουν ονόματα, τα οποία πολλοί θεωρούν χριστιανικά καί τα χρησιμοποιούν ως τέτοια, αν καί προέρχονται από παλαιότερες εποχές. Καί μάλιστα τόσο οι φέροντες αυτά τα ονόματα όσο καί οι γνωρίζοντες αυτούς τους ανθρώπους, θα υπεστήριζαν με φανατισμό την χριστιανική φύση αυτών των ονομάτων.
Όμως, εγώ θα καταρρίψω αυτόν τον μύθο, αποδεικνύοντας ότι τα συγκεκριμένα ονόματα είναι Αρχαία Ελληνικά, ενώ δεν έχουν καμμία σχέση με την επικράτηση της νέας θρησκείας, διότι προϋπήρχαν.
Σε κάθε όνομα, θα παραθέτω σχετικό αρχαίο κείμενο καί αντίστοχη μετάφραση, ενώ το Αρχαίο Ελληνικό Κείμενο επειδή δεν διαθέτω πολυτονιστή, θα παρατίθεται στο μονοτονικό. Αν δεν παραθέτω μικρή αναφορά, θα παραθέτω ολόκληρο τον τίτλο του σχετικού συγγράμματος που είναι αφιερωμένο σε αυτό το πρόσωπο.
Τα συγκεκριμένα ονόματα θα παρατεθούν κατά απόλυτη αλφαβητική σειρά.
Καί τα συγκεκριμένα ονόματα είναι τα εξής πέντε:
1) Αντώνιος
2) Δημήτριος
3) Νικόλαος
4) Σάββας
5) Φώτιος
6) Χρήστος
Σε κάθε όνομα θα παραθέτω το αντίστοιχο χωρίο από την Αρχαία Ελληνική Γραμματεία, στο οποίο θα αποδεικνύω ότι το συγκεκριμένο όνομα υπάρχει πριν την εμφάνιση του χριστιανισμού.
Νομίζω ότι θα τα θεωρήσετε ενδιαφέροντα, ώστε να μπορέσετε να διαπιστώσετε ότι ακόμα καί τα ονόματα δανείστηκε η χριστιανική θρησκεία. Αλλά είναι ώρα να παραθέσω τις πηγές.
Β) Πηγές
1) Αντώνιος
Αρχαίο κείμενο
ήν δέ καί λόγος παλαιός Ηρακλείδας είναι τούς Αντωνίους, απ’ Άντωνος παιδός Ηρακλέους γεγονότας.
Μετάφραση “Κάκτου”
Υπήρχε καί μία αρχαία παράδοση πως οι Αντώνιοι ήταν Ηρακλείδες, απόγονοι του Άντωνος, γιου του Ηρακλή.
Πηγή: Πλουτάρχου βίος Αντωνίου κεφάλαιο 4, εδάφιο 2, εκδόσεις “Κάκτος”, τόμος 167 της σειράς Αρχαίων Ελλήνων Συγγραφέων “Οι Έλληνες”, Αθήνα Νοέμβριος 1.993μ.α.χ.χ.
2) Δημήτριος
Ο πρώτος Δημήτριος αναφερόμενος στην Παγκόσμια Ιστορία είναι ο Δημήτριος ο Πολιορκητής, ο οποίος γεννήθηκε το 337π.α.χ.χ., έγινε βασιλιάς της Μακεδονίας τα έτη 294 – 288π.α.χ.χ. καί πέθανε αιχμάλωτος στα χέρια του Σελεύκου το
283π.α.χ.χ.
Είναι στον ίδιο τόμο με τον Αντώνιο, δηλαδή στον τόμο 167 των εκδόσεων “Κάκτος”, της σειράς Αρχαίων Ελλήνων Συγγραφέων “Οι Έλληνες”.
Άρα το γεγονός ότι ο Δημήτριος ο Πολιορκητής έζησε τα έτη 337 – 283π.α.χ.χ., σημαίνει ότι δεν ισχύει ο μύθος ότι τάχα το εν λόγω όνομα είναι χριστιανικό, διότι το συγκεκριμένο όνομα προϋπάρχει της χριστιανικής θρησκείας, αρκετούς αιώνες πριν.
3) Νικόλαος
Ο πρώτος Νικόλαος δεν είναι βεβαίως ο “άγιος Νικόλαος” των χριστιανών.
Αντιθέτως, από τα Αρχαία Ελληνικά κείμενα, γνωρίζουμε ότι το συγκεκριμένο κόνομα υπάρχει πολλούς αιώνες πριν την έλευση της συγκεκριμένης θρησκείας.
Αρχαίο κείμενο
Αχθομένων δέ καί συμφορή χρεωμένων Λακεδαιμονίων, αλίης τε πολλάκις συλλεγομένης καί κήρυγμα τοιόνδε ποιευμένων, εί τις βούλοιτο Λακεδαιμονίων πρό τής Σπάρτης αποθνήσκειν, Σπερθίης τε ο Ανηρίστου καί Βούλις ο Νικόλεω, άνδρες Σπαρτιήται φύσι τε γεγονότες εύ καί χρήμασι ανήκοντες ες τά πρώτα, εθελονταί υπέδυσαν ποινήν τείσειν Ξέρξη τών Δαρείου κηρύκων τών εν Σπάρτη απολομένων.
Μετάφραση “Κάκτου”
Αυτό το φαινόμενο τους ανησύχησε κι έκαναν τακτικά συμβούλια, στα οποία ο κήρυκας έθετε το ερώτημα: “Υπάρχει κανείς Σπαρτιάτης που να είναι πρόθυμος να πεθάνει για την πατρίδα του;”. Δύο άνδρες, ο Σπερθίας, γιος του Ανηρίστου, καί ο Βούλης, γιος του Νικολάου, που ανήκαν καί σε διακεκριμένες καί πλούσιες οικογένειες, πρόσφεραν εθελοντικά τη ζωή τους
στον Ξέρξη ως εξιλέωση για τους αγγελιοφόρους του Δαρείου που φονεύτηκαν στη Σπάρτη.
Πηγή: Ηροδότου Ιστορία, Ζ’ 134, 2, εκδόσεις “Κάκτος”, τόμος 50 της σειράς των Αρχαίων Ελλήνων Συγγραφεών “Οι Έλληνες”, Αθήνα 1.992μ.α.χ.χ.
4) Σάββας
Αρχαίο κείμενο
Τών δέ Γυμνοσοφιστών τούς μάλιστα τόν Σάββαν αναπείσαντας αποστήναι καί κακά πλείστα τοίς Μακεδόσι παρασχόντας λαβών δέκα, δεινούς δκοκούντας είναι περί τάς αποκρίσεις καί βραχυλόγους, ερωτήματα προύθηκεν αυτοίς άπορα, φήσας αποκτενείν τόν μή ορθώς αποκρινάμενον πρώτον, είτ’ εφεξής ούτω τούς άλλους’ ένα δέ τόν πρεσβύτατον εκέλευσεν <επι>κρίνειν.
Μετάφραση «Κάκτου»
Συνέλαβε δέκα από τους Γυμνοσοφιστές, εκείνους κυρίως που έπεισαν τον Σάββα να αποστατήσει καί προκάλεσαν πάρα πολλές συμφορές στους Μακεδόνες, καί που είχαν φήμη πως ήταν φοβεροί στις απαντήσεις. Τους έθεσε δύσκολες ερωτήσεις, αφού είπε ότι θα σκοτώσει αυτόν που πρώτος δεν θα απαντήσει σωστά, καί στη συνέχεια τους άλλους. Κι έναν, τον πιο ηλικιωμένο, τον διέταξε να κρίνει.
Πηγή: Πλουτάρχου Βίος Αλεξάνδρου κεφάλαιο 64, εδάφιο 1, εκδόσεις «Κάκτος», τόμος 162 της σειράς Αρχαίων Ελλήνων Συγγραφέων «Οι Έλληνες», Αθήνα Οκτώβριος 1.993μ.α.χ.χ.
5) Φώτιος
Παρακάτω παραθέτω ένα απόσπασμα από το δεύτερο βιβλίο της ιστορίας του Θουκυδίδη, κεφάλαιο 80, εδάφια 4-5. Η μετάφραση είναι των εκδόσεων «Κάκτος».
Ως μία εισαγωγή, οφείλω να σημειώσω ότι οι κάτοικοι της Αμβρακίας καί οι Χάονες, σύμμαχοί τους, προτείνουν στους Λακεδαιμονίους, να εκστρατεύσουν μαζί τους κατά της Ακαρνανίας για να την αποσπάσουν από την Αθηναϊκή συμμαχία. Οι Λακεδαιμόνιοι αποστέλλουν χιλίους οπλίτες με αρχηγό τον Κνήμο. Να τί γράφει ο Θουκυδίδης για τους συμμάχους του Κνήμου σε αυτήν την εκστρατεία.
Αρχαίο κείμενο
Κνήμος δέ καί οι μετ’ αυτού χίλιοι οπλίται επειδή επεραιώθησαν λαθόντες Φορμίωνα, ός ήρχε τών είκοσι νεών τών Αττικών αί περί Ναύπακτον εφρούρουν, ευθύς παρεσκευάζοντο τήν κατά γήν στρατείαν. Καί αυτώ παρήσαν Ελλήνων μέν Αμπρακιώται καί Λευκάδιοι καί Ανακτόριοι καί ούς αυτός έχων ήλθε χίλιοι Πελοποννησίων, βάρβαροι δέ Χάονες χίλιοι αβασίλευτοι, ών ηγούντο επετησίω προστατεία εκ τού αρχικού γένους Φώτιος καί Νικάνωρ. ξυνεστρατεύοντο δέ μετά Χαόνων καί Θεσπρωτοί αβασίλευτοι.
Μετάφραση Κάκτου
Ο Κνήμος, με τους χίλιους οπλίτες, κατόρθωσε να φτάσει στη Λευκάδα, χωρίς να τον πάρει είδηση ο Φορμίωνας –ο οποίος ήταν αρχηγός των είκοσι αθηναϊκών καραβιών που περιπολούσαν γύρω από τη Ναύπακτο-κι αμέσως άρχισε τις ετοιμασίες για την εκστρατεία από στεριά. Έλληνες είχε μαζί του τους Αμπρακιώτες, τους Λευκαδίους καί τους Ανακτορίους, κι επίσης τους χίλιους Πελοποννησίους που έφερε όταν ήρθε. βαρβάρους είχε χίλιους Χάονες, λαό χωρίς βασιλιά, με αρχηγούς το Φώτιο καί το Νικάνορα, από την ηγεμονική οικογένεια του τόπου, οι οποίοι ασκούσαν την εξουσία για ένα χρόνο. Μαζί με τους Χάονες εκστρατεύανε κι οι Θεσπρωτοί, χωρίς βασιλιά καί τούτοι.
Σχόλιο: Όπως συνάγεται από το ανωτέρω απόσπασμα, το όνομα Φώτιος είναι προχριστιανικό, όπως προχριστιανική εορτή είναι καί τα Θεοφάνεια.
Ωστόσο, οφείλω να σημειώσω ότι η θέση του Θουκυδίδη ότι οι Χάονες ήσαν βάρβαροι, δεν είναι λογική, αφού οι αρχηγοί τους έχουν Ελληνικά ονόματα. Εκτός αν θεωρήσουμε ότι ο Θουκυδίδης τους θεωρούσε βαρβάρους, επειδή ήσαν ακόμη σε χαμηλό πολιτιστικό επίπεδο σε σχέση με τους υπολοίπους Έλληνες.
Η έγκριτη εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος Λαρούς, αναφέρει ότι οι Χάονες ονομάζονταν καί Χώνες, ενώ κυριάρχησαν σε όλη την Ήπειρο.
Λαός με το ίδιο όνομα αναφέρεται καί στην Ιταλία.
Ακόμη, η έγκριτη εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος-Λαρούς, αναφέρει ότι η Χαονία, δηλαδή η χώρα των Χαόνων, εκτείνεται από τα Κεραύνια όρη μέχρι τον Θύαμι(=ποταμό Καλαμά), ενώ οι πόλεις των Χαόνων λέγονταν Πάνορμος, Όγχηστος, Ίλιον,
Βουθρωτό, Φοινίκη κ.λ.π.
Κατά την παράδοση, η Χαονία ονομάσθηκε έτσι από τον Χάονα, γιό του Πριάμου.
Αυτά τα αφιερώνω σε όλους όσους πιστεύουν ότι το όνομα Φώτιος καί η εορτή των Θεοφανείων είναι χριστιανικά.
Πηγή: Θουκυδίδη Ιστορία δεύτερο βιβλίο κεφάλαιο 80, εδάφια 4 – 5, εκδόσεις «Κάκτος», τόμος 17 της σειράς Αρχαίων Ελλήνων Συγγραφέων «Οι Έλληνες», Αθήνα 1.991μ.α.χ.χ.
6) Χρήστος
Θα εκπλαγούν πολλοί, αλλά όμως θα αποδείξω με αρχαία Ελληνική πηγή ότι το όνομα Χρήστος είναι Ελληνικό, πριν την επικράτηση της χριστιανικής θρησκείας.
Εντυπωσιακότο μέν, αληθέστατο δέ.
Αλλά ήλθε η ώρα να παραθέσω την αρχαία Ελληνική πηγή.
Αρχαίο κείμενο
Τόν δέ Βυζάντιον σοφιστήν Χρήστον αδικεί η Ελλάς αμελούντες ανδρός, ός άριστα μέν Ελλήνων υπό Ηρώδου επαιδεύθη, πολλούς δέ επαίδευσε καί θαυμασίους άνδρας,
ών εγένετο Ιππόδρομός τε ο σοφιστής καί Φιλίσκος καί Ισαγόρας ο τής τραγωδίας ποιητής ρήτορές τε ευδόκιμοι Νικομήδης ο εκ τού Περγάμου καί Ακύλας ο εκ τής εώου Γαλατίας καί Αρισταίνετος ο Βυζάντιος καί τών ελλογίμως φιλοσοφησάντων Κάλλαισχρός τε ο Αθηναίος καί ο επί βωμώ Σώσπις καί πλείους έτεροι λόγου άξιοι.
Μετάφραση «Κάκτου»
Τον Βυζάντιο σοφιστή Χρήστο τον αδικούν οι Έλληνες καί δεν δίνουν την πρέπουσα σημασία σε άνδρα που μορφώθηκε από τον Ηρώδη καλλίτερα απ’ όλους τους άλλους Έλληνες, αλλά καί ο ίδιος μόρφωσε πολλούς καί αξιοθαύμαστους άνδρες, μεταξύ των οποίων συγκαταλέγονται ο σοφιστής Ιπποδρομος, ο Φιλίσκος, ο τραγικός ποιητής Ισαγόρας, ρήτορες ξακουστοί όπως ο Νικομήδης από την Πέργαμο, ο Ακύλας από την ανατολική Γαλατία καί ο Αρισταίνετος ο Βυζάντιος, ονομαστοί φιλόσοφοι, όπως ο Αθηναίος Κάλλαισχρος ο υπεύθυνος για τις θυσίες Σώσπις καί πολλοί άλλοι αξιόλογοι άνδρες.
Πηγή: Φιλοστράτου Άπαντα, τόμος τέταρτος, Βίοι Σοφιστών, Β΄ βιβλίο, σοφιστής ια΄, κεφάλαιο 591, σειρές 1 – 10, εκδόσεις «Κάκτος», τόμος 310 της σειράς Αρχαίων Ελλήνων Συγγραφέων «Οι Έλληνες», Αθήνα 1.994μ.α.χ.χ.
Γ) Βιβλιογραφία
1) Θουκυδίδη Ιστορία δεύτερος τόμος, εκδόσεις «Κάκτος», τόμος 17 της σειράς Αρχαίων Ελλήνων Συγγραφέων «Οι Έλληνες», Αθήνα 1.991μ.α.χ.χ.
2) Ηροδότου Ιστορία έβδομος τόμος, εκδόσεις «Κάκτος», τόμος 50 της σειράς Αρχαίων Ελλήνων Συγγραφέων «Οι Έλληνες», Αθήνα 1.992μ.α.χ.χ.
3) Πλουτάρχου Βίοι Παράλληλοι Αλέξανδρος–Καίσαρ, εκδόσεις «Κάκτος», τόμος 162 της σειράς Αρχαίων Ελλήνων Συγγραφέων «Οι Έλληνες», Αθήνα Οκτώβριος 1.993μ.α.χ.χ.
4) Πλουτάρχου Βίοι Παράλληλοι Δημήτριος–Αντώνιος, εκδόσεις «Κάκτος», τόμος 167 της σειράς Αρχαίων Ελλήνων Συγγραφέων «Οι Έλληνες», Αθήνα Νοέμβριος 1.993μ.α.χ.χ.
5) Φιλοστράτου Άπαντα τόμος τέταρτος Βίοι Σοφιστών, εκδόσεις «Κάκτος», τόμος 310 της σειράς Αρχαίων Ελλήνων Συγγραφέων «Οι Έλληνες», Αθήνα 1.994μ.α.χ.χ.
Γεώργιος – Χαράλαμπος Κατρακίλης, απόφοιτος του Τμήματος Ιστορίας καί Αρχαιολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής του Εθνικού καί Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, ιστορικός.
Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο επικοινωνίας: oath@ath.forthnet.gr, antiochusacharnensis@gmail.com, antiochusachanrnensis@hotmail.com
 

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Αρχαία ελληνικά ονόματα που υπαρχουν εως σημερα"

Οι Αρμένιοι της Νάξου 16ος - 20ος αιώνας

 

Η ύ­παρ­ξη του Ε­σταυ­ρω­μέ­νου αυ­τού μού έ­γι­νε γνω­στή α­πό τον Κα­θο­λι­κό ε­φη­μέ­ριο της Νά­ξου, π. Εμ­μα­νου­ήλ Ρε­μούν­δο... Στην ο­πί­σθια ό­ψη του υπάρ­χει ε­πι­γρα­φή γραμ­μέ­νη στις 3 Α­πρι­λί­ου 1819 στα λα­τι­νι­κά, που α­πο­δει­κνύ­ει ό­τι ή­ταν δω­ρε­ά των βε­νε­τι­κής κα­τα­γω­γής α­δελ­φών Ια­κώ­βου και Κων­στα­ντί­νου Barozzi, υιών του Ιε­ρω­νύ­μου Barozzi, στην ε­κεί λα­ϊ­κή κα­θο­λι­κή Α­δελ­φό­τη­τα του Τι­μί­ου Σταυ­ρού.

 Η συ­νύ­παρ­ξη της αρ­με­νι­κής αυ­τής ε­πι­γρα­φής με τη λα­τι­νι­κή, σ’ έ­να α­φιέ­ρω­μα της κα­θο­λι­κής λα­τρεί­ας, και μά­λι­στα του λα­τι­νι­κού τυ­πι­κού, πα­ρου­σιά­ζει ι­διαί­τε­ρο εν­δια­φέ­ρον και α­πο­τε­λεί το έ­ναυ­σμα για τη διε­ξα­γω­γή μί­ας πε­ραι­τέ­ρω έ­ρευ­νας α­να­φο­ρικά με την αρ­με­νι­κή πα­ρου­σί­α στη νή­σο Νά­ξο κα­τά τους πα­ρελ­θό­ντες αιώ­νες.

Μί­α εν­δια­φέ­ρου­σα και ά­γνω­στη ενπολ­λοίς πτυ­χή της αρ­με­νι­κής πα­ρου­σί­ας στον ελ­λα­δι­κό χώ­ρο α­πο­τε­λεί και η ύ­παρ­ξη αρ­με­νι­κής κοι­νό­τη­τας στη νή­σο Νά­ξο κα­τά την Τουρ­κο­κρα­τί­α (1566-1821), ί­σως δε και πα­λαιό­τε­ρα.

Η πρώ­τη σχε­τι­κή μνεί­α σε να­ξια­κές πη­γές γί­νε­ται στα 1539, κα­τά την ε­πο­χή του Δου­κά­του του Αι­γαί­ου (1207-1566), ό­ταν σε συμ­βό­λαιο α­γο­ρα­πω­λη­σί­ας υ­πο­γρά­φει με­ταξύ άλ­λων ως μάρ­τυ­ρας κά­ποιος κυρ Ιω­άν­νης Αρ­μέ­νης. Ω­στό­σο, δεν εί­ναι βέ­βαιο ό­τι κα­τά την πε­ρί­ο­δο ε­κεί­νη εί­χε ή­δη συ­γκρο­τη­θεί στο νησί αρ­με­νι­κή κοι­νό­τη­τα, ού­τε α­πο­κλεί­ε­ται ε­ντε­λώς και το εν­δε­χό­με­νο το εν λό­γω πρό­σω­πο να ή­ταν α­πλώς κά­ποιος με­μο­νω­μέ­νος Ελ­λη­νορ­θό­δο­ξος με μα­κρινή αρ­με­νι­κή κα­τα­γω­γή.

Σε κά­θε πά­ντως πε­ρί­πτω­ση η ύ­παρ­ξη αρ­με­νι­κής κοι­νό­τη­τας στη Νά­ξο μαρ­τυ­ρεί­ται του­λά­χι­στον α­πό τις αρ­χές του 17ου αιώ­να στον Μπούρ­γο, την ο­χυ­ρω­μέ­νη συ­νοι­κί­α της Χώ­ρας Νά­ξου βο­ρεί­ως του Κά­στρου, κύ­ριο τό­πο κα­τοι­κί­ας των Ελλή­νων Ορ­θο­δό­ξων της πρω­τεύ­ου­σας του νη­σιού. Σύμ­φω­να με πλη­ρο­φο­ρί­ες, οι Αρμέ­νιοι της Νά­ξου δια­τη­ρού­σαν να­ΐ­σκο, ο ο­ποί­ος δεν σώ­ζε­ται σή­με­ρα, α­φιερω­μέ­νο στον Ά­γιο Γρη­γό­ριο, πι­θα­νό­τα­τα τον Φω­τι­στή, ε­νώ σύμ­φω­να με μί­α άλ­λη, λι­γό­τε­ρο πι­θα­νή εκ­δο­χή, οι Αρ­μέ­νιοι εί­χαν ως ε­νο­ρί­α τους τον Ά­γιο Ιω­άν­νη τον Πρό­δρο­μο στον Μπούρ­γο της Χώ­ρας, γνω­στή και ως «Α­η Γιάν­νη του Για­λού», έ­ξω α­πό τον ο­ποί­ο ε­τά­φη ο αρ­χι­μαν­δρί­της τους Ο­χάν Σε­μι­τζιάν (1636).

Το 1624 η κοι­νό­τη­τα των Αρ­με­νί­ων του νη­σιού α­ριθ­μού­σε 38 μέ­λη και θε­ω­ρεί­ται ότι εί­χε ως ε­πί­κε­ντρό της την πε­ριο­χή της Α­γί­ας Πα­ρα­σκευ­ής - Α­γί­ου Ιω­άν­νου Χώ­ρας Νά­ξου, πλη­σί­ον της πα­ρα­λί­ας. Το δε 1754 υ­πήρ­χαν στην Νά­ξο 22 Αρ­μέ­νιοι, συμπε­ρι­λαμ­βα­νο­μέ­νου ε­νός ιε­ρέ­ως, το 1758 α­νέρ­χο­νταν στους 25, ε­νώ με­τά τα Ορ­λω­φικά (1770-74) λέ­γε­ται ό­τι πα­ρέ­μει­ναν στο νη­σί μό­λις 7 Αρ­μέ­νιοι, εκ των ο­ποί­ων δύ­ο απε­βί­ω­σαν στη Νά­ξο και οι υ­πό­λοι­ποι α­πε­χώ­ρη­σαν, κά­τι που ό­μως δεν φαί­νε­ται να ευ­στα­θεί, δε­δο­μέ­νου ό­τι σώ­ζο­νται, ό­πως θα δού­με και πα­ρα­κά­τω, γρα­πτές μαρ­τυ­ρί­ες και υ­λι­κά κα­τά­λοι­πα της ε­πα­να­στα­τι­κής και προ­ε­πα­να­στα­τι­κής πε­ριό­δου που α­πο­δει­κνύ­ουν το α­ντί­θε­το.

Έ­χουν μά­λι­στα κα­τα­γρα­φεί σε δι­καιο­πρα­κτι­κά έγ­γρα­φα του α΄ μι­σού του 18ου αιώ­να τα ο­νό­μα­τα ο­ρι­σμέ­νων Αρ­με­νί­ων του νη­σιού, ό­πως π.χ. Χα­τζή Αρού­πης, Χα­τζή Αρ­μέ­νης, Χα­τζή Αρ­τίμ (Αρντίν) και Κε­βώρ (Κε­βόρ­κ), οι ο­ποί­οι πι­στεύ­ε­ται ό­τι α­σκού­σαν το ε­πάγ­γελ­μα του χρυ­σο­χό­ου και του αρ­γυ­ρα­μοι­βού (σα­ρά­φη). Άλ­λα ε­παγ­γέλ­ματα που α­σκού­σαν οι Αρ­μέ­νιοι της Νά­ξου λέ­γε­ται ό­τι ή­ταν ε­κεί­να του ρά­πτη, του υ­πο­δη­μα­το­ποιού, του μα­γεί­ρου, του αρ­το­ποιού, του ξυ­λουρ­γού και του ο­ρει­χαλ­κουρ­γού.

 Στα τέ­λη δε του 17ου αιώ­να (1687) μαρ­τυ­ρεί­ται η ύ­παρ­ξη κά­ποιου χρυσο­χό­ου ο­νό­μα­τι Αρ­τίμ(η) ή Αρ­ντί­μη, πι­θα­νό­τατα Αρ­με­νί­ου, ο ο­ποί­ος κα­τοι­κού­σε μα­ζί με την Α­μορ­για­νή σύ­ζυ­γό του Αρ­με­λή­να Βα­σι­λι­κή στον συ­νοι­κι­σμό του Νιό Χω­ριού της Χώ­ρας, κο­ντά στο πα­λιό Πα­ρα­πόρ­τι, δί­πλα α­πό την οι­κί­α της α­δελ­φής του Αγ­γε­λί­νας. Μας έ­χουν ε­πί­σης δια­σω­θεί, βά­σει δι­η­γή­σε­ων, τα ο­νό­μα­τα των Αρ­μενί­ων αρ­χι­μαν­δρι­τών Ο­χάν Σε­μι­τζιάν (αρ­χές 17ου αι.) και Ιε­ρε­μί­α (μέ­σα 18ου αι.).

Ε­πι­πλέ­ον, ε­ντο­πί­ζε­ται σε έγ­γρα­φα της Τουρ­κο­κρα­τί­ας το το­πω­νύ­μιο «του Άρ­με­νου» (1691) ή «το α­μπέ­λι του Αρ­μέ­νη» (1726) στις Κε­χρές, κο­ντά στο πε­δι­νό χω­ριό Τρί­πο­δες (Βί­βλος), κά­τι που α­πο­τε­λεί έν­δει­ξη για την ύ­παρ­ξη κά­ποιας υ­πο­τυ­πώ­δους αρ­με­νι­κής πα­ρου­σί­ας και ε­κτός της πό­λε­ως της Νά­ξου. Στην ί­δια δε ευ­ρύ­τε­ρη πε­ριο­χή υ­πάρ­χουν και τα αρ­με­νικής προ­φα­νώς προ­έ­λευ­σης το­πω­νύ­μια «του Βαρ­δή» και «του Βαρ­δα­λή», τα ο­ποί­α ό­μως πι­θα­νό­τε­ρο εί­ναι να μην συν­δέ­ονται με αρ­με­νι­κούς, αλ­λά ί­σως με κρη­τι­κούς ε­ποι­κι­σμούς, δε­δο­μέ­νου ό­τι το βα­πτι­στι­κό ό­νο­μα «Βαρ­δής» έ­χει μεν αρ­με­νι­κή κα­τα­γω­γή, ωστό­σο εί­ναι κατ’ ε­ξο­χήν δια­δε­δο­μέ­νο στην Κρή­τη, απ’ ό­που με­τα­νά­στευ­σαν κα­τά και­ρούς πλη­θυ­σμοί προς τη Νά­ξο.

Οι Αρ­μέ­νιοι της Νά­ξου ε­θε­ω­ρού­ντο φρό­νι­μοι και ερ­γα­τι­κοί, ε­νώ οι σχέ­σεις τους με τους Ελ­λη­νορ­θο­δό­ξους συ­ντο­πί­τες τους ή­σαν κα­τά κα­νό­να αρ­μο­νι­κές, πλην ί­σως μί­ας μό­νο πε­ρι­πτώ­σε­ως, ό­ταν στις 7 Μα­ΐ­ου 1636 ε­πήλ­θε στους κόλ­πους τους ορ­γή και α­γα­νά­κτη­ση, λό­γω της αρ­νή­σε­ως του ορ­θο­δό­ξου ιε­ρα­τεί­ου να τε­λέ­σει τη νε­κρώ­σι­μο α­κο­λου­θί­α του προρ­ρη­θέ­ντος Αρ­με­νί­ου αρ­χι­μαν­δρί­τη Ο­χάν Σε­μι­τζιάν.

Ε­πι­φα­νής Αρ­μέ­νιος, ο ο­ποί­ος έ­ζη­σε για κά­ποιο χρο­νι­κό διά­στη­μα στο νη­σί, υπήρ­ξε ο Ιω­σήφ Kaiser (Ά­γκυ­ρα 1768 - Κων­στα­ντι­νούπο­λη 1838), ιε­ρο­σπου­δα­στής της ε­κεί Σχο­λής Λα­ζα­ρι­στών. Α­να­φέ­ρε­ται ε­πί­σης ότι έ­χα­σε τη ζω­ή του α­πό πυ­ρο­βο­λι­σμό κά­ποιος Κα­θο­λι­κός Αρ­μέ­νιος, εν μέ­σω των ε­ορ­τα­στι­κών εκ­δη­λώ­σε­ων του ελ­λη­νορ­θο­δό­ξου λα­ού για την έ­παρ­ση της σημαί­ας της Ελ­λη­νι­κής Ε­πα­νά­στα­σης στη Χώ­ρα Νά­ξου (6 Μα­ΐ­ου 1821).

Η τε­λευ­ταί­α αυ­τή γρα­πτή μαρ­τυ­ρί­α, σε συν­δυα­σμό με την ύ­παρ­ξη Ε­σταυ­ρω­μέ­νου με αρ­με­νι­κή ε­πι­γρα­φή, μα­ζί με λα­τι­νι­κή, στην κο­ρυ­φή του στο σκευο­φυ­λά­κιο του κα­θε­δρι­κού να­ού των Κα­θο­λι­κών στο Κά­στρο της Χώ­ρας (βλέπε φωτό) , α­πο­τε­λεί έν­δει­ξη ό­τι πι­θα­νόν οι λι­γο­στοί Αρ­μέ­νιοι της τουρ­κο­κρα­τού­με­νης Νά­ξου να ή­σαν Αρ­με­νο­κα­θο­λι­κοί, του­λά­χι­στον κα­τά τις αρ­χές του 19ου αιώ­να, κά­τι α­νά­λο­γο με τους Ελ­λη­νο­κα­θο­λι­κούς ή «Ου­νί­τες» που πι­στεύ­εται ό­τι υ­πήρ­χαν τον 17ο αιώ­να στη Νά­ξο και σε άλ­λα νη­σιά του Αι­γαί­ου.

 Α­νε­ξαρτή­τως πά­ντως της δογ­μα­τι­κής τους ταυ­τό­τη­τας, για την ο­ποί­α δεν μπο­ρού­με να κά­νου­με πα­ρά μό­νο ει­κα­σί­ες, γε­γο­νός πα­ρα­μέ­νει ό­τι στη Νά­ξο δια­πι­στώ­νεται η ύ­παρ­ξη μί­ας ο­λι­γά­ριθ­μης, πλην ό­μως ευ­διά­κρι­της αρ­με­νι­κής κοι­νό­τητας κα­τά τους χρό­νους της Τουρ­κο­κρα­τί­ας.

Έ­κτο­τε χά­νο­νται τα ί­χνη των Αρ­με­νί­ων του νη­σιού, του­λά­χι­στον στις γνω­στές σ’ ε­μάς δη­μο­σιευ­μέ­νες γρα­πτές πη­γές. Ω­στό­σο, η Μι­κρα­σια­τι­κή Κα­τα­στροφή έ­ναν πε­ρί­που αιώ­να αρ­γό­τε­ρα (1922) θα φέ­ρει εκ νέ­ου στη Νά­ξο, μα­ζί με τους Ελ­λη­νορ­θο­δό­ξους Μι­κρα­σιά­τες, και λι­γο­στούς Αρ­με­νί­ους, ό­πως την οι­κο­γέ­νεια Γρη­γο­ρί­ου και Ι­σα­βέλ­λας Α­βε­ντι­σιάν ή τη Σμυρ­νιά Αρ­μέ­νισ­σα α­ρι­στο­κρά­τισ­σα “Madame Marie”, α­γνώ­στων λοι­πών στοι­χεί­ων. 

Οι δύ­ο λοιπόν α­δελ­φοί λα­οί, α­κο­λου­θώ­ντας για α­κό­μη μί­α φο­ρά την κοι­νή τους μοί­ρα, θα εγκα­τα­λεί­ψουν τη γε­νέ­θλια γη τους και θα ε­γκα­τα­στα­θούν ως πρό­σφυ­γες πλέ­ον στην «Πα­λαιά Ελ­λά­δα» και εν προ­κει­μέ­νω στο νη­σί της Νά­ξου, α­πο­τε­λώ­ντας έ­κτο­τε α­να­πό­σπα­στο κομ­μά­τι της νέ­ας, της δεύ­τε­ρής τους πα­τρί­δας. Σή­με­ρα πλέ­ον δεν υ­πάρ­χουν οι­κο­γέ­νειες στη Νά­ξο που φέ­ρουν πα­λαιά αρ­με­νι­κά ε­πώνυ­μα. Ω­στό­σο, η α­νά­μνη­ση της αρ­με­νι­κής πα­ρου­σί­ας στο νη­σί θα πα­ρα­μεί­νει ζωντα­νή στους κόλ­πους των γε­ρο­ντό­τε­ρων, α­νε­ξί­τη­λη δε για τις νε­ώ­τε­ρες γε­νιές μέ­σα α­πό τις σω­ζό­με­νες γρα­πτές πη­γές.

Θα ή­θε­λα να εκ­φρά­σω τις θερ­μές μου ευ­χα­ρι­στί­ες στους π. Εμ­μα­νου­ήλ Ρε­μούνδο, κα­θο­λι­κό ε­φη­μέ­ριο Νά­ξου, κ. Ιε­ρώ­νυ­μο Ρε­μούν­δο, φω­το­γρά­φο, κα Μα­ρί­α Παπα­γιάν­νη, αρ­χειο­νό­μο, κ. Α­να­στά­σιο Ναυ­πλιώ­τη, κα­θη­γη­τή, κα­θώς και στους κ. Μά­ικ Τσι­λι­γκι­ριάν και κ. Α­γκόπ Τζε­λα­λιάν για τη συμ­βο­λή τους στη συγ­γρα­φή του πα­ρό­ντος άρ­θρου. 

Θα­νά­σης Δ. Κω­τσά­κης Δρ. Ι­στο­ρί­ας του Πο­λι­τι­σμού

Αρμενικά Οκτώβριος-Δεκέμβριος 2013 τεύχος 79

Δημοσιεύτηκε 6th August 2015 από τον χρήστη ΟΡΕΙΝΟΣ ΑΞΩΤΗΣ

Τοποθεσία: Νάξος, Νάξος και Μικρές Κυκλάδες, Ελλάδα

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Οι Αρμένιοι της Νάξου 16ος - 20ος αιώνας"

Οι ονομασίες των 12 μηνών και ημερών στην Αρχαία Ελλάδα

 Στην αρχαία Ελλάδα δεν υπήρχε ή δεν έχει βρεθεί κάποιο επίσημο θρησκευτικό ημερολόγιο που να προσδιορίζει τις ημέρες των εορτών του έτους. Μόνο στα τέλη του 5ου αι. π.Χ. ο Αθηναίος Νικόμαχος συνέταξε έναν κώδικα θρησκείας για την πόλη των Αθηνών. Τον κώδικα τον έγραψε βουστροφηδόν επάνω σε τοίχους που είχαν στηθεί γι’ αυτό το σκοπό. Το ημερολόγιό του κατέγραφε τις ετήσιες θυσίες, τις θυσίες που γίνονταν κάθε δυο χρόνια κτλ.

Από τον κώδικα έχουν σωθεί μόνο μερικά αποσπάσματα κι από τις μοναδικές πληροφορίες που παίρνουμε απο αυτόν γίνεται φανερό το πλήθος των δεδομένων που μας λείπουν προκειμένου να έχουμε πλήρη εικόνα για τις λατρευτικές συνήθειες των αρχαίων Ελλήνων.

Οι Αθηναίοι κάθε χρόνο όριζαν ως ένα από τα ανώτερα κρατικά αξιώματα το βασιλέα, με ρόλο να επιστατεί σε θέματα θρησκείας. Σαν δικαστής ήταν πρόεδρος του δικαστηρίου που ήταν αρμόδιο να δικάζει υποθέσεις ασέβειας. Το ιερατικό του καθήκον ήταν ο προσδιοριμός των ημερομηνιών που γίνονταν οι γιορτές.

Ο πρώτος αττικός μήνας άρχιζε με την εμφάνιση της νέας σελήνης (νουμηνία) μετά τη θερινή ισημερία, δηλαδή γύρω στις 15 Ιουλίου. Ο πρώτος μήνας (μέσα Ιουλίου – μέσα Αυγούστου) του αττικού ημερολογίου ήταν ο Εκατομβαιών που είχε πάρει το όνομά του από τα Εκατόμβαια, μία γιορτή που γινόταν προς τιμή του Απόλλωνα. Κατά τη διάρκεια του μήνα γιορτάζονταν στην Αθήνα εκτός από τα Εκατόμβαια, τα Κρόνια, τα Συνοίκια και τα Παναθήναια (με κορυφαία τη μέρα των γενεθλιών της Θεάς Αθηνάς, στις 28 του μήνα).

Ο δεύτερος μήνας (μέσα Αυγούστου – μέσα Σεπτεμβρίου) ονομαζόταν Μεταγειτνιών και είχε πάρει το όνομά του από τη γιορτή Μεταγείτνια προς τιμή του Απόλλωνα, του θεού που παράστεκε στην αλλαγή γειτόνων. Το μήνα αυτό γίνονταν και τα Ηράκλεια στο Κυνόσαργες.

Ο τρίτος μήνας του έτους (μέσα Σεπτεμβρίου – μέσα Οκτωβρίου) ονομαζόταν Βοηδρομιών κι είχε πάρει το όνομά του από τη γιορτή Βοηδρόμια που γινόταν κι αυτός προς τιμή του Απόλλωνα. Άλλες γιορτές του μήνα ήταν τα Γενέσια, μια γιορτή της Αρτέμιδος Αγροτέρας, και τα Μυστήρια που είχαν διάρκεια πολλών ημερών

Ο τέταρτος μήνας (μέσα Οκτωβρίου – μέσα Νοεμβρίου) ονομαζόταν Πυανεψιών, από τη γιορτή Πυανέψια που γινόταν και πάλι προς τιμή του Απόλλωνα. Το μήνα αυτό γιορτάζονταν πολλές γιορτές όπως τα Προηρόσια, τα Οσχοφόρια, τα Θήσεια, τα Στήνια, τα Θεσμοφόρια, τα Χαλκεία και τα Απατούρια

Ο πέμπτος μήνας (μέσα Νοεμβρίου – μέσα Δεκεμβρίου) ονομαζόταν Μαιμακτηριών, από τη γιορτή Μαιμακτήρια που γινόταν προς τιμή του Δία, επειδή τον θεωρούσαν θεό των θυελλών (μαίμαξ = θυελλώδης). Το μήνα αυτό γίνονταν στην Αθήνα και τα Πομπαία.

Ο έκτος μήνας (μέσα Δεκεμβρίου – μέσα Ιανουαρίου), είχε το όνομα Ποσειδεών, από τα Ποσείδεα μια γιορτή προς τιμή του Ποσειδώνα. Το μήνα αυτό γίνονταν ακόμη τα Αλώα και τα Κατ’ αγρούς Διονύσια.

Ο έβδομος μήνας (μέσα Ιανουαρίου – μέσα Φεβρουαρίου) ονομαζόταν Γαμηλιών, από τη γιορτή Γαμήλια, τον “ιερό γάμο” του Δία με την Ήρα. Άλλη γιορτή του μήνα ήταν τα Λήναια.

Ο όγδοος μήνας ήταν ο Ανθεστηριών (μέσα Φεβρουαρίου – μέσα Μαρτίου). Ο μήνας είχε πάρει το όνομά του από τα Ανθεστήρια που γίνονταν προς τιμή του Διονύσου. Άλλη γιορτή του μήνα ήταν τα Διάσια.

Ο ένατος μήνας (μέσα Μαρτίου – μέσα Απριλίου) ονομαζόταν Ελαφηβολιών, από τη γιορτή Ελαφηβόλια, προς τιμή της Άρτεμης. Επίσης γιορτάζονταν Ασκληπίεια, τα εν άστει Διονύσια και τα Πάνδια.

Ο δέκατος μήνας (μέσα Απριλίου – μέσα Μαΐου) ονομαζόταν Μουνιχιών από τη γιορτή Μουνίχια προς τιμή της Άρτεμης. Ο μήνας είχε ακόμη την Εορτή του Έρωτα (στις 4 του μήνα), την Πομπή προς το Δελφίνιον και τα Ολυμπιεία.

Ο ενδέκατος μήνας (μέσα Μαΐου – μέσα Ιουνίου) ονομαζόταν Θαργηλιών από τη γιορτή Θαργήλια, προς τιμή της Άρτεμης και του Απόλλωνα. Άλλες γιορτές ήταν τα Βενδίδια, τα Πλυντήρια και τα Καλλυντήρια.

Και ο δωδέκατος μήνας ονομαζόταν Σκιροφοριών από τη γιορτή Σκιροφόρια προς τιμή του Ποσειδώνα. Τον ίδιο μήνα γιορτάζονταν τα Διιπόλιεια και τα Διισωτήρια.Στο αττικό ημερολόγιο κανένας μήνας δεν έχει πάρει το όνομά του από κάποια γιορτή της Αθηνάς μολονότι η Αθηνά ήταν η θεά της πόλης. Τα ονόματα έχουν την τάση να ευνοούν γιορτές του Απόλλωνα και της Άρτεμης.

Επίσης όλα τα ονόματα των εορτών είναι στον πληθυντικό αριθμό.

https://www.pronews.gr/istoria/844018_oi-onomasies-ton-12-minon-kai-imeron-stin-arhaia-ellada

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Οι ονομασίες των 12 μηνών και ημερών στην Αρχαία Ελλάδα"

Επώνυμα απο την Ηλεία

Επώνυμα που απαντώνται στην Ηλεία και έχουν προέλθει από χωριά, πόλεις, επαρχίες ακόμη και από χώρες.

Κατά την Ελληνική επανάσταση του 1821 οι προεστοί υπέγραφαν με το όνομα του χωριού καταγωγής τους, ακόμη και οι στρατιώτες στα διάφορα στρατόπεδα, αναφέρονταν και αυτοί με το όνομα του χωριού τους.

Αβράμης, από το Αβράμιο Αχαΐας.

Αγριδόπουλος, από Αγρίδι.

Αγάλος, Αγαλιώτης, από το Αγάλω Αρκαδίας.

Αγιαβλασίτης, από τον Άγιο Βλάσιο.

Αγραπιδοχωρίτης, από Αγραπιδοχώρι Ηλείας.

Αγριδιώτης, από Αγρίδι Αρκαδίας, ή Καλαβρύτων.

Αδάμης, Αδαμόπουλος, Αδαμίδης, από Αδάμιο Αργολίδας.

Αθηναίος, από Αθήνα.

Ακοβίτης, από Άκοβα.

Αλβανιώτης, από Άλβαινα.

Αλητζελεπιώτης, από Αλή Τσελεπή (Αμαλιάδα).

Αλμπουνιώτης, Αρμπουνιώτης, από τον Άρμπουνα Καλαβρύτων.

Αμπαριώτης, από Αμπάρι.

Αμπελάς, από Αμπελάκια.

Αναπλιώτης, από το Νάυπλιο (Ανάπλι).

Αντζουνάς, από Αντζουνά Μεσσηνίας.

Αντραβιδιώτης, από την Ανδραβίδα.

Αντρονιώτης, Αντρωνίτης, από το Αντρώνι.

Αποσκίτης, από Απόσκια Γορτυνίας,

Αρβανιτάκης, από Αρβανιτιά ή από Αρβανίτικη οικογένεια.

Αργίτης, από Άργος.

Αρκαδινός, από Αρκαδιά (Κυπαρισσία).

Αρμένης, από Αρμενία.

Αρμπουνιώτης, από Άρμπουνα.

Αττίκος, από την Αττική.

Βαλτεσινιώτης, από το Βαλτεσινίκο Αρκαδίας.

Βαρδουνιώτης, από τα Βαρδούνια, ή Μπαρδούνια.

Βαρζελιώτης, Μπαρζελιώτης, από το Μπάρτζελι.

Βαχλιώτης, από την Βάχλια Αρκαδίας.

Βελημαχίτης, από Βελημάχι Αρκαδίας.

Βενέτης, Βενετσανόπουλος, από Βενετία.

Βερβενιώτης, από Βέρβενα Κυνουρίας.

Βερβινιώτης, από Βερβινή.

Βερτσάτος, από Μπερτσιά.

Βιδιακιώτης, από Βιδιάκι

Βούλγαρης, από Βουλγαρία.

Βούρτσης, από Βούρτσι Αρκαδίας.

Βουτσιώτης, Βουτζιώτης από το Βούτσι Αρκαδίας.

Βρυνιώτης Βρύνας, από Βρύνα Ηλείας.

Βρυσιώτης, από Βρύσες.

Βυτινιώτης, από την Βυτίνα Αρκαδίας.

Γαρατζιώτης, από Γαράντζα Μεσσηνίας.

Γαργαλιάνος, από Γαργαλιάνους.

Γαστουνιώτης, από Γαστούνη Ηλείας.

Γενοβέζος, από Γένοβα.

Γερακάρης, από Γερακάρη Ιωαννίνων.

Γερακίτης, από Γεράκι.

Γερμενίτης, Γιαρμενίτης, από Γιάρμενα (Φολόη).

Γερμουτζόπουλος, από Γερμουτζάνι.

Γκέλμπεσης, από Γκέρμπεσι

Γκρέκας, από Γκραίκα Ηλείας.

Γκρεκιώτης, από το Γραίκα.

Γομοστιώτης, από το Γομοστό Αχαΐας.

Γραβιάς, από Γραβιά.

Δάρας, Δαριώτης, από Δάρα Αρκαδίας.

Δέλγας, από Δέλγα (Πέτρα) Μεσσηνίας.

Δεσινιώτης, από το Δεσινό Καλαβρύτων.

Δούκας, από Δούκα Ηλείας.

Δρουβιώτης, από Δρούβα Ηλείας.

Δρυμώνας, από Δρυμώνα Αιτωλακαναρνίας.

Επιταλιώτης, από το Επιτάλιο.

Ζατουνίτης, από Ζάτουνα.

Ζαχολίτης, από Ζάχολη.

Ζακυνθινός, από την Ζάκυνθο.

Ζελεχοβίτης, από Ζελέχοβα (Αμυγδαλιές Ανδρίτσαινας).

Ζητουνιάτης, από το Ζητούνι.

Ζουπατιώτης, από την Ζουμπάτα Αχαΐας.

Καγιάφας, από Καϊάφα Ηλείας.

Κακαλέτρης, από Κακαλέτρι Λακωνίας.

Κακοταρίτης, από Κακοτάρι Λασιώνος.

Κακούρης, από Κακούρι Αρκαδίας.

Καλαβρίας, από Καλαβρία Ιταλίας.

Καλαματιανός, από Καλαμάτα.

Καλαμπρέζος, Καλαβρέζος, από Καλαβρία Ιταλίας.

Καλαρίτης, από τους Κλαρίτες.

Καλιτζιώτης, Καλιτζόπουλος, από Καλίτσα Αμαλιάδας.

Καλλιμάνης, από Καλλιμάνι Ηλείας.

Καλυβιώτης, από τα Καλύβια.

Καλφιώτης, από Κάλφα Αχαΐας.

Καμενιτσιώτης, από την Καμενίτσα Αρκαδίας.

Καμπιώτης, από τον Κάμπο.

Κανδύλης, Κανδύλας, Κανδυλιώτης, από την Κανδύλα Αρκαδίας.

Κανιώτης, από το Κάνι.

Καντούνης, από την Κατούνα Αιτωλακαναρνίας.

Καπαρέλης, από το Καπαρέλι.

Καπελιώτης, Καπέλλης, Καπελές, από Κάπελη (χωριά δάσους Φολόης).

Καρατουλιώτης, από Καράτουλα Ωλένης.

Καρβουνιάρης, από Καρβουνιάρη Μεγαλούπολης.

Καρδιακαυτιώτης, από Καρδιακαύτι.

Καρέλας, από το Καρελλά Αττικής

Καρνέζης, από Καρνέσι (Πράσινο) Αρκαδίας.

Καρυανός, από Καρυά.

Καρυτινός, από Καρύταινα Αρκαδίας.

Καστρινός, από το Κάστρο.

Κατζαριώτης, από Κατσαρού.

Κατσικαρώνης, από Κατσικάρι.

Κατσίμπελης, από Κατσίμπελι Αρκαδίας.

Καυκανιώτης από Καυκανιά Ηλείας.

Κερπινιώτης, από Κερπινή Καλαβρύτων.

Κεφαλληνός, από Κεφαλλονιά.

Κλεινδιώτης, από Κλεινδιά Ηλείας.

Κοζανίτης, από Κοζάνη.

Κομιώτης από Κώμη.

Κομποθρέκας, από Κομποθρέκα Βουπρασίας.

Κοντοβαζαινίτης, από Κοντοβάζαινα Γορτυνίας.

Κοσκινάς, από Κοσκινά Ηλείας.

Κουβελιώτης, από Κούβελα Μεσσηνίας.

Κουλουγλιώτης, από Κούλουγλι (Οινόη Ηλείας.

Κουμανιώτης, από το Κούμανι Φολόης.

Κουρουνιώτης, από Κουρουνιού.

Κουρτέσης, από Κουρτέσα, ή Κουρτέσι Ηλείας.

Κουφόπουλος, από Κουφόπουλο.

Κρανίτης, από Κρανιά.

Κρεκούκης, Κρεκουκιώτης, από Κρεκούκι.

Κρεστενίτης, από Κρέστενα.

Κρητικός, από Κρήτη.

Κυπρούλης, Κυπριώτης από Κύπρο.

Λαγανόπουλος, Λαγανιώτης, από Λαγανά.

Λαγκαδινός, από Λαγκάδια Γορτυνίας.

Λαλιώτης, από Λάλα.

Λάππας, από Λάπππα Αχαΐας.

Λαστιώτης, από Λάστα Αρκαδίας.

Λάττας, από Λάττα.

Λαύκας, από Λαύκα Κορινθίας.

Λεβιδιώτης, από το Λεβίδι Αρκαδίας,

Λειβαδίτης, από Λειβαδιά.

Λεονταρίτης, από Λεοντάρι Αρκαδίας.

Λεπενιώτης, από την Λεπενού Αιτωλακαναρνίας.

Λευκαδίτης, από Λευκάδα.

Λεχουρίτης, από Λεχούρι Καλαβρύτων.

Λιαπάτης, από Λιαπάτες.

Λιβέρης, Λιβεριάδης, από Λιβερία.

Λουριώτης, από τον Λούρο.

Μαγουλιανίτης, από Μαγούλιανα.

Μαζαράκης, Μαζαρακιώτης, από Μαζαράκι.

Μακρυνιώτης, από Μακρύνεια Αιτωλακαναρνίας.

Μαλεβίτης, από Μαλεβό.

Μαμαλούγκας, από Μαμαλούκα (Αμυγδαλιά Αρκαδίας)

Μάνεσης, Μανεσιώτης, από Μάνεσι Αχαΐας

Μανιάτης, Μανιώτης, από Μάνη.

Μαραζιώτης, από τα Μαράζια (Δαφνοχώρι) Φωκίδας.

Μαραθιάς, από Μαραθιά.

Μαρινάκης, από το Μαρινάκι (Άγιος Δημήτριος Ήλιδας).

Ματεσιώτης, από το Μάτεσι της Ηλείας.

Μεσολογγίτης, από Μεσολόγγι.

Μεσσήνης, από Μεσσηνία.

Μηλιώτης, από Μηλιές.

Μετσοβίτης, από Μέτσοβο Ιωαννίνων.

Μισύρης, από Αίγυπτο (παλιά λεγόταν Μισύρι).

Μίχος, Μιχόπουλος, από του Μίχα Αχαΐας.

Μοναστηριώτης, από Μοναστηράκι Γορτυνίας.

Μόσχοβος από Μόσχα.

Μουζάκης, από Μουζάκι Ηλείας.

Μουρτέζης, από Μούρτεζα.

Μπάλας, από του Μπάλα.

Μπαρακίτης, από Μπαρακίτικα.

Μπαρδουνιώτης, από Μπαρδούνια.

Μπαρδούσης, από Βαρδούσια, η Μπαρδούσια όρη.

Μπάστας, από Μπάστα Μεσσηνίας.

Μπερτσάτος, από Μπερτσιά.

Μπέτσης, από το Μπέτσι Ηραίας.

Μπεχριώτης, από Μπέχρου.

Μπισκίνης, από το Μπισχίνι.

Μποντανιώτης, από Μποντιά.

Μποταΐτης, από Μποντιά.

Μπουζιώτης, από Μπούζα.

Μπραϊμάκης, από το Μπραϊμάκι.

Μπράτης, από το Μπράτι Ηλείας.

Μπρουμαζιώτης, από το Μπρουμάζι.

Μωραΐτης, από Μοριά.

Ναυπλιώτης, από Ναύπλιο.

Νέζερης, Νεζερίτης, από τα Νεζερά.

Ξηρομερίτης, από Ξηρόμερο Αιτωλακαναρνίας.

Παργινός, από Πάργα.

Παρνασσάς, από Παρνασσό.

Πάτρας, Πατρινός, από Πάτρα.

Περδικάρης, από Περδικάρι.

Περσενίτης, από Πέρσενα.

Πέττας, από το Πέτα Αρκαδίας.

Πλανήτερος, από Πλανητέρου Καλαβρύτων.

Πλασκωβίτης, από την Πλάσκωβα.

Πλατανίτης, Πλατανιάς, από Πλατάνια Μεσσηνίας.

Πόθος, από του Πόθου.

Πορετζάνος, από Πορετζό.

Πυργιώτης, από τον Πύργο.

Ραδαίος, Ραδέας, από του Ράδου Αρκαδίας.

Ρετουνιώτης, από την Ρετούνη.

Ρουμελιώτης, από Ρούμελη.

Ρωμεσιώτης, από Ρώμεσι.

Σαμιώτης, από την Σάμο.

Σαμπανιώτης, Σιαμπάνης, από το Σαμπάνι.

Σαρακίνης, από το Σαρακίνι Αρκαδίας.

Σελασιώτης, από τα Σελλά Αχαΐας.

Σιδηροκαστρίτης, από Σιδηρόκαστρο Μεσσηνίας.

Σινάνος, από την Μεγαλόπολη (πρώην Σινάνου).

Σκιαδάς, Σκιαδόπουλος, Σκιαδαρέσης, από το Σκιαδά Αχαΐας.

Σκλίβας, από Σκλήβα Ηλείας.

Σκούρας, από το Σκούρα Τριταίας.

Σμερνιώτης, από την Σμέρνα Ηλείας..

Σμυλιώτης, Σμυλιοτόπουλος, από Σμύλα Ηλείας.

Σμυρνής, Σμυρναίος, από Σμύρνη.

Σουδενιώτης, από Σουδενά (Λουσσοί) Καλαβρύτων.

Σούλης, Σουλιώτης, από Σούλι

Σουλιμιώτης, από το Σουλιμά Μεσσηνίας.

Σπατιώτης, από Σπάτα Αχαΐας.

Σταμίρης από κάστρο Στάμιρο Πηνείας.

Στούπας, από Στούπα Μεσσηνίας.

Τζελεχοβίτης, από Τζελέχοβα.

Τουρκάκης, από την Τουρκία.

Τριπολιτσιώτης, από την Τρίπολη.

Τσάκωνας, από Τσακώνα, η Τσακώνικα Μάνης.

Τσάμης, από Τσαμουριά.

Τσελεπής, από το Αλή Τσελεπή.

Τσερεγκούνης, από το Τσερεγκούνι Λασιώνος - Κορινθίας.

Τσιπιανίτης, από Τσίπιανα.

Τσουράκης, από Τσουράκι Ανδρίτσαινας.

 - Φ -

Φίλιας, από του Φίλια Καλαβρύτων.-Φλαμπούρης, από το Φλάμπουρο Αχαΐας.

Φλοκιώτης, Φλόκας, από Φλόκα Ηλείας.-Φράγκος, από Φραγκιά.

Φραγκούλης, από Φραγκιά.-

 - Χ -

Χαβαριώτης, από Χάβαρι Ηλείας.

Χαϊκάλης, από Χαϊκάλι Αχαΐας.-Χανιάς, από Χανιά Κρήτης.

Χελιώτης, από Χέλι Κορινθίας,-Χέλμης, από Χέλμη Αμαλιάδας.

Χοζοβίτης, από Χόζοβα Τριποτάμων.-Χρέππας, από Χρέπα Αρκαδίας.

Χωραϊτης, από Χώρα Γορτυνίας.-Χωρέμης, από το Χωρέμη Αρκαδίας.

Ψαριώτης, από Ψάρι Ηραίας. 

Κώστας Παπαντωνόπουλος Γονική Κατηγορία: Μελέτες, Πνευματικά Παρατσούκλια- Παρωνύμια

https://www.antroni.gr/index.php/o-topos-mas/meletes-pnevmatika/paratsoyklia-paronymia/854-2013-07-08-23-48-46

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Επώνυμα απο την Ηλεία"