Η ΠΛΗΡΗΣ ΚΑΤΑΓΡΑΦΗ ΚΑΙ ΑΝΑΛΥΣΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΕΠΙΘΕΤΩΝ - ΕΤΥΜΟΛΟΓΙΑ-ΠΡΟΕΛΕΥΣΗ-ΙΣΤΟΡΙΚΟ-ΚΑΤΑΓΩΓΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΕΠΙΘΕΤΩΝ ΚΑΙ ΟΝΟΜΑΤΩΝ - ΣΥΝΕΧΗΣ ΕΡΕΥΝΑ ΚΑΙ ΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΜΟΣ - ΟΛΑ ΤΑ ΕΠΙΘΕΤΑ ΕΧΟΥΝ ΚΑΠΟΙΑ ΣΗΜΑΣΙΑ - ΤΑ ΕΠΩΝΥΜΑ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΦΟΡΕΑΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ, ΠΑΡΑΔΟΣΗΣ, ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΑΛΗΘΕΙΑΣ - ΚΑΙ ΒΕΒΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ - Η ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΣΥΛΛΟΓΗ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΕΠΩΝΥΜΩΝ - ΚΑΛΗ ΔΙΑΣΚΕΔΑΣΗ ΣΤΟΥΣ ΦΙΛΙΣΤΟΡΕΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΜΑΘΕΙΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ.
ΚΑΛΩΣ ΗΛΘΑΤΕ ΣΤΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ ΜΑΣ

Τρίτη 31 Ιουλίου 2012

H Σφαγή της Αγχιάλου


ΑΦΙΕΡΩΜΑ:
Σαν σήμερα… πριν 106 χρόνια έγινε…
η Σφαγή της Αγχιάλου,
από τους Βούλγαρους…

Στo φύλλo της 31ης Ιουλίου 2012
της εφημερίδος «ΧΡΟΝΟΣ» Κομοτηνής
δημοσιεύθηκε το παραπάνω άρθρο
του Γιώργου Λεκάκη,
μέλους της Εταιρείας Μελέτης Αρχαίας Ελληνικής Μυθολογίας (ΕΜΑΕΜ)
και της Επιτροπής Ενημερώσεως επί των Εθνικών Θεμάτων.

Το άρθρο αυτό – μαζί με άλλα - μπορείτε να τα διαβάσετε,
να τα αποθηκεύσετε
ή να τα εκτυπώσετε
στην παρακάτω ηλεκτρονική διεύθυνση:



Επιτρέπεται η αναδημοσίευσις των άρθρων μου,
αρκεί να αναφέρεται ο συγγραφέας,
η πηγή και η ημερομηνία
πρώτης δημοσιεύσεώς τους.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "H Σφαγή της Αγχιάλου"

Επίθεση Αιγυπτίων κομάντος στο αεροδρόμιο Λάρνακας.

Η επίθεση Αιγυπτίων κομάντος στο αεροδρόμιο Λάρνακας το 1978.---


Η εφημερίδα τα Νέα της 19ης φεβρουαρίου, με την είδηση της δολοφονίας. Αριστερά η φωτογραφία του Γιουσέφ ελ Σεμπάι.---

Τον Φεβρουάριο του 1978 η Κύπρος βρέθηκε άθελά της στο επίκεντρο των ενδοαραβικών διενέξεων, ενόψει των συμφωνιών του Καμπ Ντέιβιντ, ύστερα από τη διπλωματική προσέγγιση Ισραήλ και Αιγύπτου.--



Αφορμή στάθηκε η σύνοδος του Κινήματος Αφροασιατικής Αλληλεγγύης στο ξενοδοχείο “Χίλτον” στη Λευκωσία. Στις 11.30 το πρωί της 18ης Φεβρουαρίου στη διάρκεια διαλείμματος της συνόδου, δύο ένοπλοι Παλαιστίνιοι εισέβαλαν με πιστόλια στο ξενοδοχείο και δολοφόνησαν το γενικό γραμματέα του Κινήματος, Αιγύπτιο Γιουσέφ ελ Σεμπάι 60 χρόνων, διευθυντή της εφημερίδας “Αλ Αχράμ” του Καΐρου, ένθερμου υποστηρικτή της Κύπρου και προσωπικού φίλου του Αιγύπτιου Προέδρου Ανουάρ Ελ Σαντάτ.





Ο Χριστόδουλος Βενιαμίν μαζί με δυό άλλους ομήρους επιβιβάζονται στο λεωφορείο που θα τους μεταφέρει στο αεροδρόμιο. Πίσω, ένας από τους δολοφόνους. Από την Εφημ., "Τα Νέα"

Οι εξελίξεις που ακολούθουσαν έφεραν τις δύο χώρες Κύπρο και Αίγυπτο σε επικίνδυνη τροχιά πολιτικής σύγκρουσης. Οι δύο ένοπλοι απαίτησαν και πέτυχαν την εξασφάλιση αεροπλάνου για τη μεταφορά τους στο εξωτερικό, αφού είχαν προηγουμένως συλλάβει ως ομήρους έντεκα από τους άραβες συνέδρους, μαζί με τον αντιπρόεδρο του Κινήματος Βάσο Λυσσαρίδη και τον Κύπριο υπουργό Εσωτερικών και Άμυνας Χριστόδουλο Βενιαμίν, που είχε σπεύσει στη σκηνή για να διαπραγματευθεί εκ μέρους της κυβέρνησης την απελευθέρωση των ομήρων. Είχαν απειλήσει πως αν δεν τους δινόταν αεροπλάνο, θα άρχιζαν την εκτέλεση των ομήρων.



Οι δύο τρομοκράτες μαζί με τους 11 ομήρους και τους δύο Κύπριους πολιτικούς, μεταφέρθηκαν στο αεροδρόμιο Λάρνακας όπου επιβιβάστηκαν σε αεροπλάνο των Κυπριακών Αερογραμμών. Στις 8.20 το βράδυ, το αεροπλάνο αναχώρησε προς άγνωστη κατεύθυνση, αφού προηγουμένως είχαν αφεθεί ελεύθεροι οι δύο Κύπριοι πολιτικοί. Το αεροπλάνο κατευθύνθηκε πρώτα στη Λιβυή, και αφού πέταξε πάνω από την Κρήτη και τη Σαουδική Αραβία, προσγειώθηκε για ανεφοδιασμό στο αεροδρόμιο του Τζιμπουτί. Λόγω άρνησης των χωρών της περιοχής να δεχτούν τους τρομοκράτες με τους ομήρους, το αεροπλάνο επέστρεψε και προσγειώθηκε στη Λάρνακα το απόγευμα της επόμενης μέρας.



Στο μεταξύ είχαν φτάσει στο αεροδρόμιο πολλοί υπουργοί και αξιωματούχοι, καθώς και ο αρχηγός της Εθνικής Φρουράς Κομνηνός. Παρόντες στο αεροδρόμιο, ήταν ο Πρέσβυς και ο Στρατιωτικός Ακόλουθος της Αιγυπτιακής πρεσβείας. Αμέσως ξεκίνησαν μέσω ασυρμάτου διαπραγματεύσεις στην αγγλική, μεταξύ του πύργου ελέγχου – όπου βρισκόταν και ο Προέδρος Σπύρος Κυπριανού – και των τρομοκρατών. Και ενώ οι διαπραγματεύσεις βρίσκονταν σε προχωρημένο στάδιο, ένα μεταγωγικό C-130 Hercules της αιγυπτιακής πολεμικής αεροπορίας έκανε την εμφάνισή του στον εναέριο χώρο του αεροδρομίου. Αφού ενημέρωσε τον πύργο ελέγχου ότι μεταφέρει εκπρόσωπο της Αιγυπτιακής Κυβέρνησης, πήρε άδεια και προσγειώθηκε 800 μέτρα μακριά από το αεροσκάφος των Κυπριακών Αερογραμμών. Τέτοια ήταν η βεβαιότητα των Κυπριακών αρχών περί της αφίξεως Αιγύπτιου υπουργού, που δόθηκαν οδηγίες στον υπουργό Τομπάζο να είναι έτοιμος να τον υποδεχθεί στη σκάλα του μεταγωγικού αεροπλάνου. Την ίδια ώρα με εντολή του υπουργού Χρ. Βενιαμίν, κατευθύνθηκε στο αιγυπτιακό μεταγωγικό, ο αρχηγός της αστυνομίας Σάββας Αντωνίου, ενώ ένα αυτοκίνητο της Πολιτικής Αεροπορίας στάθμευσε κάτω από την κοιλία του C-130, παρεμποδίζοντας την διάνοιξη της πίσω κύριας πόρτας.

Το διαλυμένο αιγυπτιακό μεταγωγικό. Από την εφημ., "Τα Νέα"

Και ενώ οι διαπραγματεύσεις φαινόταν πως θα κατέληγαν σε αίσιο αποτέλεσμα με την παράδοση των τρομοκρατών και την απελευθέρωση των ομήρων, οι κυπριακές αρχές διαπυστώνουν με έκπληξη ότι το μεταγωγικό δεν μετέφερε κάποιο απεσταλμένο, αλλά ένα λόχο Aιγυπτίων κομάντος, με προφανή σκοπό την απελευθέρωση των ομήρων και τη σύλληψη ή εκτέλεση των τρομοκρατών. Παρά την εντολή του πύργου ελέγχου προς το πλήρωμα του C-130 για απογείωση και επιστροφή στην Αίγυπτο, οι απρόσκλητοι κομάντος, όχι μόνον δεν υπάκουσαν, αλλά ξεκίνησαν επιθετική ενέργεια κατά του καταληφθέντος κυπριακού αεροπλάνου. Αφού μετακίνησαν το αυτοκίνητο της πολιτικής αεροπορίας από την πίσω πόρτα, ένα τζίπ με τέσσερις στρατιώτες που ήταν οπλισμένοι με μπαζούκας κατέβηκε από τη ρόμπα και κατευθύνθηκε προς το κυπριακό αεροπλάνο, ενώ άλλοι κομάντος κινήθηκαν επιθετικά προς άλλες κατευθύνσεις. Η αντίδραση της Εθνικής Φρουράς – που βρισκόταν από την πρώτη στιγμή σε ετοιμότητα – υπήρξε άμεση. Με αστραπιαία ενέργεια κτύπησε το τζιπ πριν αυτό προλάβει να πλήξει το κυπριακό αεροπλάνο, ενώ το αιγυπτιακό μεταγωγικό κυριολεκτικά διαλύθηκε από τις επαναλήπτικες βολές βαρέων όπλων. Το κυπριακό αεροπλάνο υπέστη επίσης μεγάλες καταστροφές. Ο απολογισμός της μάχης υπήρξε βαρύς: δεκαπέντε Aιγύπτιοι κομάντος και ένας υπάλληλος του αεροδρομίου νεκροί, 16 Aιγύπτιοι καταδρομείς και επτά Κύπριοι εθνοφρουροί τραυματίες, ενώ οι υπόλοιποι πιάστηκαν αιχμάλωτοι, ανάμεσά τους και ο επικεφαλής ταξίαρχος. Οι μεγάλες απώλειες των Αιγυπτίων κομάντος, αποδίδεται στο γεγονός ότι δεν περίμεναν τη δυναμική αντίδραση της Εθνικής Φρουράς.





Μετά τη μάχη. Αιγύπτιοι κομάντος, νεκροί στην πίστα του αεροδρομίου

Φαίνεται πως οι Αιγύπτιοι προσπάθησαν να μιμηθούν την επιχείρηση Ισραηλιτών κομάντος, που τον Ιούλιο του 1976, είχαν απελευθερώσει με άρτια στρατιωτική ενέργεια στο αεροδρόμιο Έντεμπε της Καμπάλας στην Ουγκάντα, 103 ομήρους εβραϊκής καταγωγής που είχαν πέσει θύματα αεροπειρατείας από έξι πρόσωπα Παλαιστινιακής και Γερμανικής καταγωγής σε αεροπλάνο της Air France. Οι Ισραηλινοί είχαν καταφέρει, εκτός από την ασφαλή μεταφορά των ομήρων και την εκτέλεση των έξι αεροπειρατών, να καταστρέψουν πολεμικά αεροπλάνα της Ουγκάντας [ρωσικά Μινγκ] και να κατατροπώσουν το στρατό του δικτάτορα της χώρας Ίντι Αμίν Νταντά. Οι απώλειες των Ισραηλινών ήταν ένας νεκρός: ο επικεφαλής των κομάντος, ταξίαρχος Γιονάταν Νετανιάχου, αδελφός του Βενιαμίν Νετανιάχου, σημερινού πρωθυπουργού του Ισραήλ. Ο Νετανιάχου έπεσε νεκρός, αφού ήταν ο τελευταίος που εγκατέλειψε το πεδίο της μάχης, εξασφαλίζοντας την ασφαλή διαφυγή των ομήρων και των ανδρών του.





Οι δύο τρομοκράτες την ώρα που προσάγονται ενώπιον της δικαιοσύνης. Από την Εφημ., "Τα Νέα"

Μετά λήξη της αιματηρής στρατιωτικής σύγκρουσης, ξέσπασε διπλωματική κρίση μεταξύ των δύο πρώην φιλικών χωρών. Ο πρόεδρος της Αιγύπτου Ανουάρ Ελ Σαντάτ αποφασίζει τη διακοπή των διπλωματικών σχέσεων, ενώ σε ένα πρωτοφανές ξέσπασμα αποκαλεί τον Σπύρο Κυπριανού “νάνο” και τον απειλεί ότι “θα πληρώσει για την προδοτική απόφασή του, που κατέληξε στο θάνατο μερικών παιδιών του”. Βέβαια η διεθνής κοινότητα επέκρινε τη στάση του Αιγύπτιου προέδρου να επέμβει σε μια ξένη χώρα χωρίς την άδειά της. Ο Αράφατ διεμήνυσε στον Κυπριανού: Αν καταδικαστούν, να τους εκτελέσετε. Τις επόμενες μέρες ο υφυπουγός εξωτερικών της Αιγύπτου Μπούτρος Γκάλι [ο μετέπειτα Γ.Γ του Ο.Η.Ε.], κατέφθασε στη Λάρνακα για να παραλάβει τους αιχμαλώτους και τους νεκρούς Αιγύπτιους στρατιώτες.



Η Αίγυπτος ισχυρίστηκε πως η επιχείρηση έγινε με τη συγκατάθεση της Κύπρου, γεγονός που διαψεύστηκε κατηγορηματικά. Οι δύο δολοφόνοι του Γιουσέφ ελ Σεμπάι, δικάστηκαν και καταδικάστηκαν στην Κύπρο σε θάνατο, ποινή που μετατράπηκε αργότερα σε ισόβια. Αργότερα απελάθηκαν από την Κύπρο. Οι διπλωματικές σχέσεις Κύπρου και Αιγύπτου αποκαταστάθηκαν έξι χρόνια αργότερα, το 1984, από το νέο Πρόεδρο της γειτονικής χώρας Χόσνι Μουμπάρακ.



Πηγές: 1. Ανδρέας Αζίνας, 50 Χρόνια Σιωπής, Η Ώρα της Αλήθειας, σσ.1523-1529, τόμος Δ’, Λευκωσία 2008. 2. Εφημερίδα, Τα Νέα, εκδόσεις της 19ης-21ης Φεβρουαρίου 1978.



ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Επίθεση Αιγυπτίων κομάντος στο αεροδρόμιο Λάρνακας."

Πακιστανοί κατέβασαν την Ελληνική σημαία και ανάρτησαν την πακιστανική.

Aπίστευτο θράσος – Κατέβασαν την ελληνική σημαία πακιστανοί στα Γιάννενα

Πακιστανοί οι δράστες που κατέβασαν την Ελληνική σημαία και ανάρτησαν την πακιστανική από την ιστορική κεντρική πύλη του κάστρου των Ιωαννίνων.

Εδω και λίγες μέρες η δημοτική αρχή Ιωαννίνων είχε τοποθετήσει στην κεντρική πύλη του κάστρου την Ελληνική σημαία… αφού 8 μήνες τώρα και κατόπιν δεκάδων παραινέσεων απο κατοίκους του κάστρου και οχι μόνο, δεν είχε ενδιαφερθεί απολύτως κανείς να ανεβάσει στην κεντρική πύλη του κάστρου την Ελληνική σημαία.

Κάτοικοι του κάστρου είπαν οτι εκείνο το πρωι οι τρείς τελικά πακιστανοί που κατέβασαν την Ελληνική σημαία και ανάρτησαν την πακιστανική δεν την άφησαν στο ιστό πάνω απο 10 λεπτά της ώρας αφού με το άκουσμα των κατακραυγών πολλών κατοίκων αλλά και με την εμφάνιση περιπολικού της αστυνομίας οι πακιστανοί τράπηκαν σε φυγή προς την ανατολική πλευρά του κάστρου όπου και εκει κατοικούν δεκάδες μέσα σε μια μονοκατοικία όπως μας λένε οι κάτοικοι.



Παρόλα αυτά, και με τα πολλά κυματίζει ξανά υπερήφανη η γαλανόλευκη στην κεντρική πύλη του ιστορικου κάστρου των Ιωαννίνων μετα απο 8 μήνες.



http://iasonmpimpos.blogspot.gr/



ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Πακιστανοί κατέβασαν την Ελληνική σημαία και ανάρτησαν την πακιστανική."

ΤΟΥΡΚΙΚΑ ΤΑ ΤΟΥΟΤΑ ΠΟΥ ΑΓΟΡΑΖΟΥΝ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ?

ΠΡΟΣΛΗΨΗ 800 ΑΤΟΜΩΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΤΟΓΙΟΤΑ ΤΟΥΡΚΙΑΣ.


 Ο CEO της Τογιότα-Τουρκίας Ορχάν Οζέρ, δηλώνει πως οι έξι πρώτοι μήνες του έτους σε σχέση με πέρσι δεν πέρασαν πολύ καλά.



Ανέφερε πως γενικά η προσδοκία είναι πως το δεύτερο εξάμηνο θα είναι καλύτερο για τον τομέα, πως θα βελτιωθεί και ότι προβλέπεται να κλείσει με μια παραγωγή πάνω από 800 χιλιάδες τεμάχια τον χρόνο. Ανέφερε πως ¨Κατά τον επόμενο Ιούνιο θα αρχίσουμε να παράγουμε το αποκαλούμενο ¨κατηγορίας C¨ νέο μοντέλο μας και θα πλησιάζουμε το επίπεδο πλήρους λειτουργίας¨, και ότι το νέο μοντέλο θα είναι μεσαίας κατηγορίας, χωρίς να έχει όπως είπε καθοριστεί ακόμη η ονομασία του.
Ο Οζέρ χαρακτήρισε το νέο μοντέλο ως ¨κατηγορίας σεντάν C¨ και συνέχισε λέγοντας : ¨Το νέο μας σεντάν μοντέλο θα αρχίσουμε να το παράγουμε τον επόμενο Ιούνιο, η παραγωγική μας δυνατότητα θα αυξηθεί, και θα αυξηθούν και τα νούμερα της παραγωγής. Για να γίνει αυτό από τον Ιανουάριο, ίσως μάλιστα και από τα τέλη Δεκέμβρη θα αρχίσουμε τις εργασίες. Θα προσλάβουμε 700-800 φίλους μας.
Ο απόλυτος αριθμός δεν είναι σαφής αλλά θα είναι σίγουρα πάνω από 700 άτομα και θα πλησιάσει τα 800. Ο συνολικός αριθμός των εργαζομένων μας θα φτάσει τα 3.200 άτομα. Εάν προσθέσουμε και 400 άτομα προσωπικού των υπεργολάβων θα φτάσουμε τους 3.600 εργαζόμενους¨.
http://tourkikanea.gr/


ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΤΟΥΡΚΙΚΑ ΤΑ ΤΟΥΟΤΑ ΠΟΥ ΑΓΟΡΑΖΟΥΝ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ?"

Δευτέρα 30 Ιουλίου 2012

Ε ΡΕ ΙΡΑΝ ΠΟΥ ΜΑΣ ΧΡΕΙΑΖΕΤΕ.

Ιράν:Ποινή θανάτου σε τέσσερα άτομα από αυτά που εμπλέκονται στο μεγαλύτερο σκάνδαλο της χώρας
<>
 



Όπως δήλωσε σήμερα ο γενικός εισαγγελέας της χώρας, σύμφωνα με το επίσημο ιρανικό πρακτορείο ειδήσεων Irna, τέσσερα άτομα καταδικάστηκαν σε θάνατο από την ιρανική δικαιοσύνη στη δίκη για το μεγαλύτερο οικονομικό σκάνδαλο στα χρονικά της Ισλαμικής Δημοκρατίας.
Τριάντα εννέα κατηγορούμενοι δικάστηκαν για την εμπλοκή τους στη μεγάλη οικονομική απάτη.
"Σύμφωνα με την ετυμηγορία, τέσσερα άτομα καταδικάστηκαν σε θάνατο", δήλωσε ο Γολάμ Χοσέιν Μοχσενί-Ετζεΐ, ο γενικός εισαγγελέας στο Ιράν και εκπρόσωπος των δικαστικών αρχών. Διευκρίνισε ότι δύο άτομα καταδικάστηκαν σε ισόβια κάθειρξη και τα άλλα σε ποινές φυλάκισης έως 25 έτη. Οι περισσότεροι από τους κατηγορούμενους καταδικάστηκαν για διαφθορά, ενεργή ή παθητική, με σκοπό τον προσωπικό πλουτισμό, σύμφωνα με το κατηγορητήριο.

Το πρωτοφανούς μεγέθους σκάνδαλο, αποκαλύφθηκε το Σεπτέμβριο του 2011, κάνοντας πολλούς διευθυντές αρκετών μεγάλων ιρανικών τραπεζών να χάσουν τη δουλειά τους και σπιλώνοντας την κυβέρνηση του Μαχμούντ Αχμαντινετζάντ.

Το σκάνδαλο περιλαμβάνει πλαστές εγγυητικές επιστολές που αποσπάστηκαν με την πρακτική της διαφθοράς, τις οποίες χρησιμοποίησαν διευθυντές μιας ιρανικής επενδυτικής εταιρίας για να εξασφαλίσουν τεράστια δάνεια με τα οποία θα γινόταν η εξαγορά αρκετών μεγάλων δημοσίων επιχειρήσεων.
Το συνολικό ύψος της οικονομικής απάτης σε βάρος αρκετών μεγάλων ιρανικών τραπεζών είχε εκτιμηθεί τότε ότι ανερχόταν σε 2,6 δισεκατομμύρια δολάρια.

Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Ε ΡΕ ΙΡΑΝ ΠΟΥ ΜΑΣ ΧΡΕΙΑΖΕΤΕ."

ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΤΩΝ ΟΠΛΩΝ.


Ευ αγωνίζεσθαι... με πυραύλους!



Το Ολυμπιακό Ιδεώδες "φωτίζει" και πάλι την υφήλιο, με την έναρξη των αγώνων στο Λονδίνο. Χιλιάδες αθλητές, δημοσιογράφοι, χορηγοί, επιτελεία και θεατές θα στήσουν και πάλι τον πολυπολιτισμικό χορό των Αγώνων που αποτελούν ένα από τα μεγαλύτερα γεγονότα αλλά και εμπορικά deals στον πλανήτη.



Ένα deal που συνοδεύεται πάντοτε από άφθονη ντόπα, πολλά δισεκατομμύρια ευρώ και ουκ ολίγους πολέμους και σφαγές ανά τον πλανήτη να προηγούνται ή να έπονται του θέματος των Αγώνων στα δελτία των 8.



Σε δεύτερη μοίρα θα περάσει λοιπόν η σφαγή στη Συρία, τη στιγμή που τα θύματα αυξάνονται μέρα με τη μέρα, οι απειλές για χρήση χημικών τρομοκρατούν και τα θερμά επεισόδια (με Ιορδανία το τελευταίο) συνεχίζονται. Κάπου εκεί, δεύτερη στην ατζέντα, θα βρίσκεται και η πρόσφατη εκτέλεση πέντε γυναικών στο Ιράκ για λόγους βεντέτας. Ξέρετε… Σε εκείνη τη γωνιά του πλανήτη που απολαμβάνει τους καρπούς της εξαγώγιμης αμερικανικής δημοκρατίας.



Ο Banksy ήξερε πάντα να προκαλεί και να εμπνέει. Η εμπορευματοποίηση του αθλητισμού αποθεώθηκε με τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Μαζί με αυτήν κατέρρευσαν και τα όποια ολυμπιακά ιδεώδη υπήρξαν ποτέ, όπως η παγκόσμια ειρήνη. Όλα πάνε τσουβάλι άλλωστε σε αυτόν τον κόσμο. Ευ αγωνίζεσθαι λοιπόν, με πυραύλους…









Πηγή: Ευ αγωνίζεσθαι... με πυραύλους! - RAMNOUSIA
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΤΩΝ ΟΠΛΩΝ."

Ο Μέγας Αλέξανδρος κατέκτησε τον κόσμο με 40.000 μαχητές.

Ο Μέγας Αλέξανδρος κατέκτησε τον κόσμο με 40.000 μαχητές 
 – Η Ελλάδα μπορεί να εξέλθει από την ευρωζώνη. Η τρόικα εξετάζει επί του παρόντος τα μέτρα λιτότητας της χώρας. Στους στρατιωτικούς υπάρχουν ακόμη μεγάλα περιθώρια για περικοπές. Αλλά η πολιτική της Αθήνας δεν τόλμησε να προσεγγίσει το πραγματικό πρόβλημα: Πάρα πολλοί στρατιώτες σε πάρα πολλές βάσεις.--



Θεσσαλονίκη – Το Δ'ΣΣ, που εδρεύει στη Ξάνθη, μια πόλη στην βορειοανατολική Ελλάδα κοντά στα τουρκικά σύνορα. Αλλά όταν εκκρεμεί για εκατοντάδες τζιπ και άλλα στρατιωτικά οχήματα του Σώματος, η τακτική συντήρηση, θα πρέπει να πάνε 570 χιλιόμετρα μακριά. Επειδή το συνργείο της μεγαλύτερης ελληνικής μονάδα του στρατού βρίσκεται στη δυτική Ελλάδα, στα Ιωάννινα, κοντά στη θάλασσα του Ιονίου.



Το μακρύ ταξίδι δεν είναι φθηνό: Οι στρατιώτες έχουν έξοδα ταξιδίου που τους καταβάλλονται, χαμένες ώρες εργασίας, και φυσικά, είναι τεράστιες οι ποσότητες καυσίμων που καταναλώνονται. Αυτό περιγράφει ένας πρώην ανώτερος αξιωματικός του Σώματος, που έχει επιτηρήσει την Επιχείρηση "Συντήρηση" πολλές φορές.



Γιατί η τεράστια παράκαμψη; "Μάλλον επειδή ένας τοπικός πολιτικός ήθελε να έχει τη βάση στα Ιωάννινα, έτσι ώστε να μπορεί να βάλει ως Βίσμα τους ανθρώπους του εκεί ", είπε ο αξιωματικός. Βίσμα είναι μια ελληνική στρατιωτική ορολογία για έναν πολιτικό άνδρα που κρατά τους ψηφοφόρους του κατά τη στρατιωτική θητεία πολύ μακριά από τα σύνορα με την Τουρκία.



Την Τρίτη ήρθε η λεγόμενη τρόικα της ΕΕ, Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο στην Αθήνα. Παράλληλα, συζητάται όλο και πιο ανοιχτά μια έξοδο της χώρας από το ευρώ. Η χώρα χρειάζεται απεγνωσμένα επιτυχίες στην εξοικονόμηση χρημάτων - και ο στρατιωτικός προϋπολογισμός θα είναι ο προφανής υποψήφιος.



Κατά την τελευταία δεκαετία, η μικρή Ελλάδα, σύμφωνα με τα στοιχεία από το SIPRI, ανήκε στους πέντε μεγαλύτερους εισαγωγείς όπλων στον κσόμο, και αγόρασε σε μεγάλη κλίμακα υποβρύχια, άρματα μάχης και μαχητικά αεροσκάφη. Μόνο πέρυσι η Ελλάδα ξόδεψε 4,6 δισ. ευρώ για την άμυνα - 2,1 τοις εκατό της οικονομικής παραγωγής. Κατά μέσο όρο, οι ευρωπαϊκές χώρες του ΝΑΤΟ ξόδεψαν μόνο 1,6 τοις εκατό, 1,4 τοις εκατό στη Γερμανία.



Παρ 'όλα αυτά, η πολιτική έχει τολμήσει μέχρι τώρα μόνο με μισή την καρδιά για τις περικοπές στον αμυντικό προϋπολογισμό. Για παράδειγμα, η κυβέρνηση ανακοίνωσε για τη δεύτερη δέσμη μέτρων λιτότητας εξοικονόμηση 300 εκατ. ευρώ από τους στρατιωτικούς. Αλλά οι προτεινόμενες περικοπές σε φάρμακα είναι πάνω από ένα δισεκατομμύριο ευρώ.



Μια συνωμοσία των εξαγωγέων όπλων;



Από πού έρχεται αυτή η αυτοσυγκράτηση; Στην Αθήνα επισημαίνουν συχνά ότι ένα μεγάλο μέρος από αγορές όπλων της Ελλάδςα προέρχεται από γερμανικές εταιρίες, οι γαλλικές επιχειρήσεις έχουν κερδίσει επίσης πολλά. Οι περικοπές στη στρατιωτική δύναμη είναιαντικροούμενη με τα συμφέροντα των σημερινών μεγάλων χρηματοδοτών της Ελλάδας. Οι αοαιτήσεις για περικοπές, με δεδομένη την προμήθεια όπλων, δεν είναι χωρίς υποκρισία, λέει ο Θάνος Ντόκος της Ελληνικής Εταιρείας Ευρωπαϊκής και Εξωτερικής Πολιτικής (ΕΛΙΑΜΕΠ). Αλλά ότι πρόκειται για μια συνωμοσία θέλει να πιστεύει. "Ούτε η Γερμανία ούτε η Γαλλία ανάγκασαν την Ελλάδα για αυτές τις δαπάνες ή την αγορά ορισμένων οπλικών συστημάτων."



Οι νέες αγορές όπλων έχουν σταματήσει τώρα. Ωστόσο, εξαιρούνται οι προμήθεις για τις οποίες υπάρχουν οι συμφωνίες - ένα γεγονός που επέκρινε έντονα ο Πράσινος πολιτικός Daniel Cohn-Bendit το 2010.



Συνολικά, οι περικοπές στους στρατιωτικούς, σύμφωνα με τον Ντόκο είναι σε ποσοστό άνω του 30 τοις εκατό και είναι όσο και σε άλλους τομείς. "Από το στράτευμα λείπουν ήδη αντικείμενα καθημερινής χρήσης, όπως η βενζίνη." Το στρατιωτικό προσωπικό έχει απωλέσει, σύμφωνα με τον υπουργό Άμυνας Πάνο Παναγιωτόπουλο, από τα μέτρα λιτότητας κατά μέσο όρο 37 τοις εκατό του εισοδήματός του. Το αποτέλεσμα είναι ότι τώρα οι πιλότοι πετάνε αεροσκάφη πολλών εκατομμυρίων για 1.300 ευρώ το μήνα.



Το κύριο πρόβλημα δεν είναι ούτε τα πολύ ακριβά όπλα ούτε οι υπερβολικοί μισθοί, αλλά πάρα πολλοί στρατιώτες που εκτείνονται σε πάρα πολλές βάσεις. Στην Ελλάδα υπάρχει - όπως μέχρι πρόσφατα στη Γερμανία - μια υποχρεωτική στρατιωτική θητεία. Οι δεκάδες χιλιάδες των κληρωτών είναι μια σημαντική πηγή εσόδων για την τοπική οικονομία στην περιοχή των στρατιωτικών βάσεων. Ως εκ τούτου, οι πολιτικοί έχουν κάνει τα πάντα για να κρατήσουν αυτά τα στρατιωτικά κέντρα στις εκλογικές τους περιφέρειες. Σήμερα, σχεδόν 80 τοις εκατό της ροής του ελληνικού στρατιωτικού προϋπολογισμού κατευθύνεται στους μισθούς και τις διοικητικές δαπάνες.



Πιο εύκολα θα βρείτε έναν ταξίαρχο, παρά έναν δεκανέα



Το αποτέλεσμα: Υπάρχουν σήμερα περισσότερες από 500 βάσεις στη χώρα και όχι λιγότερο από 17 κέντρα κατάρτισης. Μερικές από τις βάσεις δεν φαίνεται να έχουν στρατιωτική ή στρατηγική σημασία, πολλές είναι με ανεπαρκές προσωπικό. Σύμφωνα με τον υπάλληλο που έχει εργαστεί στο ελληνικό Υπουργείο Εθνικής Άμυνας, "πιο εύκολα θα βρείτε έναν ταξίαρχο, παρά έναν δεκανέα" σε ορισμένες μονάδες. Και όχι μόνο οι στρατιωτικές βάσεις αφθονούν. Η έντεκα εκατομμυρίων κατοίκων χώρα διαθέτει ένα στρατό 124.000 ανδρών. Στη Γερμανία μια παρόμοια σχέση θα είχε περίπου ένα εκατομμύριο στρατιώτες ως αποτέλεσμα - περίπου διπλάσιο μέγεθος από την εποχή του Ψυχρού Πολέμου.



Η Ελλάδα αιτιολογεί τον υψηλό προϋπολογισμό για την άμυνα της με την εξασφάλισή της από τον παραδοσιακό εχθρό της Τουρκίας - ενώ και οι δύο χώρες είναι μέλη του ΝΑΤΟ. Επιπλέον, η Ελλάδα ασφαλίζει τα εξωτερικά σύνορα της ΕΕ και αισθάνεται στην αντιμετώπιση της μεγάλης ροής των προσφύγων ότι δεν υποστηρίζει αρκετά από τους ευρωπαίους γείτονές της.



Μετά από όλα, ο Υπουργός Άμυνας Πάνος Παναγιωτόπουλος, ανακοίνωσε σχέδια για να κλείσουν περιττές βάσεις και τον εξορθολογισμό των διαδικασιών. Αλλά σήμερα το Υπουργείο του απασχολεί μια διαφορετική ιδέα: Περισσότεροι στρατιώτες.



Αρχικά η κυβέρνηση ήθελε να ενισχύσει τις προσλήψεις επαγγελαμτιών στρατιωτών, όπως η Γερμανία εφάρμοσε την αλλαγή σε επαγγελματικό στρατό. Αλλά επειδή η Τρόικα δεν θέλει να βλέπει νέες προσλήψεις, οι στρατιωτικοί έχουν προτείνει στο Υπουργείο Εθνικής Άμυνας μια άλλη λύση: Η στρατιωτική θητεία θα πρέπει να παραταθεί κατά τρεις μήνες για ένα πλήρες έτος. Με αυτό τον τρόπο, οι περικοπές του 12% που συμφωνήθηκαν αρχικά για το προσωπικό, θα προσπεραστούν.



Ο καθένας δεν θεωρεί την παράταση της στρατιωτικής θητείας, μια καλή ιδέα. Αυτό περιλαμβάνει τον αξιωματικό, ο οποίος μιλάει για την Οδύσσεια στο Δ'ΣΣ. Πρώτον, οι δομές πρέπει να μεταρρυθμιστούν ριζικά: "Σήμερα, οι στρατιώτες μας περνούν τους εννέα μήνες της υποχρεωτικής στρατιωτικής θητείας με λίγο περισσότερο από σκοπιές και εργασίες ρουτίνας, συχνά χωρίς καμία μάχιμη εκπαίδευση." Η Ελλάδα δεν χρειάζεται περσσότερους, αλλά καλύτερα εκπαιδευμένους στρατιώτες. Αυτό δείχνει η ιστορία. "Ο Μέγας Αλέξανδρος κατέκτησε τον κόσμο με 40.000 μαχητές."
Γεώργιος Χριστίδης






Με υλικό από το Spiegel Online, σε ελεύθερη μετάφραση από το fox2magazine.net



ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Ο Μέγας Αλέξανδρος κατέκτησε τον κόσμο με 40.000 μαχητές."

ΑΟΖ ή ραγιαδισμός


Του Νίκου Λυγερού

Δεν αρκεί που παλεύουμε όλοι μας για να αναδείξουμε το θέμα της ελληνικής Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης και να αποκτήσει επιτέλους η πατρίδα μας το δικαίωμα που της ανήκει, αλλά πρέπει επιπλέον να διαχειριστούμε και τον ραγιαδισμό. Δεν φτάνει που τόσα χρόνια θα έπρεπε να είχαμε ΑΟΖ και λόγω της απραξίας, της ανικανότητας και της αδράνειας, ο ελληνικός λαός περιμένει, αλλά θέλουν και να απολογηθούν με τεχνητά προσχήματα. Δεν αρκεί που δεν έχουν διαβάσει το Δίκαιο της Θάλασσας, αλλά προσπαθούν να τρομάξουν τους μη ειδικούς με αυθαιρεσίες. Η Κύπρος έχει θεσπίσει την ΑΟΖ από το 2004 χωρίς να προκαλέσει καμιά αντίδραση και στην πατρίδα μας έχουμε ακόμα ραγιάδες που φοβούνται ακόμα και τη σκιά τους. Η ανακήρυξη της ΑΟΖ γίνεται πάντα μονομερώς και δεν προβλέπεται άλλος τρόπος. Θα το λέμε και θα το ξαναλέμε για να το μάθουν όλοι, έτσι ώστε να μην υπάρχει η δικαιολογία της ασχετοσύνης. Αυτοί που θα είναι εναντίον της ΑΟΖ δεν θα είναι πια οι άσχετοι, αλλά όντως οι αντίπαλοί της και βέβαια οι αντίπαλοι της πατρίδας μας. Ο λαός μας δεν έχει ανάγκη ν’ ακούει κότες να φωνάζουν για τους κινδύνους, τις έχει βαρεθεί και βλέπει τα αποτελέσματα της δράσης τους. Πόσο πιο κάτω πρέπει να φτάσει το κράτος μας οικονομικά, για να αποδεχθούν τα λάθη τους. Δεν έχουν καν ανάγκη από εχθρό για να συμπεριφερθούν όπως κάνουν. Μας έχουν αγανακτήσει με το στρατηγικό βάθος ενός εκπροσώπου τύπου. Μας εξηγούν για την αξία ενός νέου δόγματος που υπάρχει εδώ και αιώνες. Μας δημιουργούν την αίσθηση ότι η ΑΟΖ είναι ένα κομματικό παίγνιο, ενώ η ουσία είναι ότι η ΑΟΖ είναι ένα εθνικό θέμα που κανείς δεν έχει το δικαίωμα να το καπηλευτεί. Η οικονομική κατάσταση στη Ελλάδα δεν μας προσφέρει την πολυτέλεια να πεταλώνουμε άλλο τα τζιτζίκια. Αν θέλουμε οι ραγιάδες μας να έχουν αυτές τις συζητήσεις και μετά την θέσπιση για να ασχολούνται με κάτι, δεν θα μας πειράξει, αλλιώς ας διαβάσουν επιτέλους το Δίκαιο της Θάλασσας. Διότι η θέσπιση της ελληνικής ΑΟΖ θα γίνει, θέλουν δεν θέλουν, κι εκτός αν τους ενοχλεί να ζουν σε μια χώρα με ΑΟΖ, η ΑΟΖ θα γίνει και γι' αυτούς, αλλά και για τους προδότες μας, δεν έχουμε θέμα με αυτό. Σημασία έχει μόνο να ξεφύγουμε από την γενιά της κρίσης, της κατάθλιψης και της ηττοπάθειας και να γίνουμε η γενιά της ΑΟΖ. Η γενιά που κατάφερε ν' αφήσει κάτι ουσιαστικό για το μέλλον των παιδιών. Διότι αυτό είναι το πρέπον. Να σταματήσουμε το μοιρολόι και ν' αναρωτιόμαστε συνεχώς «πώς καταντήσαμε Λοχία». Και ν' αλλάξουμε επιτέλους νοοτροπία, διότι θέλουμε δεν θέλουμε, «είναι πολλά τα λεφτά Άρη»! Μετά θα έχουν μισθό και οι ραγιάδες μας.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΑΟΖ ή ραγιαδισμός"

ΔΕΝΔΙΑ Ο “ΦΡΑΧΤΗΣ” ΕΙΝΑΙ ΑΞΙΩΝ ΕΝΔΕΙΑ - Ο ΘΑΝΑΣΗΣ ΠΑΠΑΚΩNΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΣΤΟΝ ΑΡΔΑ – «ΑΙΣΧΡΗ ΛΥΣΗ Ο ΦΡΑΧΤΗΣ ΣΤΟΝ ΕΒΡΟ»


ΔΕΝΔΙΑ Ο “ΦΡΑΧΤΗΣ” ΕΙΝΑΙ ΑΞΙΩΝ ΕΝΔΕΙΑ (από τη προχθεσινή διαμαρτυρία στο Χειμώνιο)

 


 
Μπορεί η κατασκευή του “φράχτη” να έχει ξεκινήσει και να προχωρά αλλά η νομιμοποίησή του στη συνείδηση των ανθρώπων που αντιδρούν στην κατασκευή του “φράχτη του αίσχους και της ντροπής” δεν επιτυγχάνεται παρά τα mediaκά κρεσέντο ρατσισμού, φασισμού και τρομοκράτησης.


 
Η επίσκεψη του νέου υπουργού Προστασίας του Πολίτη, στο υπό κατασκευή «έργο» και στη συνέχεια στο Ν. Χειμώνιο Ορεστιάδας, το πρωί της Τετάρτης (25 Ιουλίου) στο τμήμα συνοριακής φύλαξης, αποτέλεσε ευκαιρία να εκφραστεί για μια ακόμη φορά η πλήρης αντίθεση στο “φράχτη”, στη βαρβαρότητα και απανθρωπιά που τον “συνοδεύει”. Στο “φράχτη- αίσχος” που σημαδεύει και ντροπιάζει μια περιοχή και που, στην ουσία, δεν θα προσφέρει τίποτα απ' όσα προσδοκούν οι εμπνευστές και συνεχιστές του “οράματος του φράχτη”. 



Ο ΘΑΝΑΣΗΣ ΠΑΠΑΚΩNΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΣΤΟΝ ΑΡΔΑ – «ΑΙΣΧΡΗ ΛΥΣΗ Ο ΦΡΑΧΤΗΣ ΣΤΟΝ ΕΒΡΟ»

 


 
“Άκουσα κάτι για ένα “τείχος” που ξεκίνησαν και φτιάχνουν σε αυτήν την περιοχή. Είναι μία αισχρή λύση-τα τείχη, δεν μπορεί να είναι λύση. Μην ξεχνάμε ότι εδώ που μας έφτασαν, σε λίγο καιρό και εμείς μπορεί να βρεθούμε ανεπιθύμητοι μετανάστες μέσα στην Ευρώπη. Είναι ντροπή να δίνουν τόσα εκατομμύρια για ένα “τείχος” και να μην τα δίνουν για τις πλημμύρες που καταστρέφουν αυτόν τον τόπο...”
Τάδε έφη εχθές το βράδυ, από τη σκηνή του Άρδα, στις Καστανιές, ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου, εκφράζοντας ξεκάθαρα την άποψή του για το θέμα της κατασκευής του “φράχτη” στον Έβρο. 


Κατά σύμπτωση, η “φωνή” του Θανάση Παπακωνσταντίνου ακούστηκε με διαφορά 12 ωρών και ελάχιστα χιλιόμετρα πιο μακριά από το σημείο όπου ακούστηκε η “φωνή” του υπουργού Δημόσιας Τάξης και Προστασίας του Πολίτη, Νίκου Δένδια, ο οποίος επιθεώρησε εχθές το πρωί την πορεία των εργασιών του “φράχτη”, και κούνησε αυστηρά το δάχτυλο στον κατασκευαστή-εργολάβο, όταν ο τελευταίος ζήτησε από τον υπουργό ένα μήνα παράταση παράδοσης του “έργου”.
Ο νέος υπουργός, της κυβέρνησης συνεργασίας, ζήτησε αυστηρά την απαρέγκλιτη τήρηση του χρονοδιαγράμματος ολοκλήρωσης της κατασκευής, μέχρι τον ερχόμενο Οκτώβριο.
Δυστυχώς, όπως οι “πρώην”, έτσι και οι “επόμενοι”, συνεχίζουν υποκριτικά να παραμυθιάζουν τον κόσμο, υποστηρίζοντας ότι ο “φράχτης” του Έβρου θα κόψει το “γόρδιο δεσμό” του μεταναστευτικού. Αλήθεια, τι θα λένε όλοι αυτοί, από τον Οκτώβριο και μετά, οπότε θα ολοκληρωθεί η κατασκευή και θα “αποκαλυφθεί” το μέγεθος της...τρύπας που θα έχει γίνει στο νερό; Όταν θα αντιληφθούν, ακόμη και οι πιο ένθερμοι υποστηρικτές του, ότι εκτός από αισχρή και βάρβαρη, είναι και παντελώς αναποτελεσματική;
Αυτό ακριβώς το μήνυμα ήθελαν να στείλουν εκείνοι που συγκεντρώθηκαν εχθές το πρωί απέναντι από το Κέντρο Συνοριοφυλάκων στο Χειμώνιο Ορεστιάδας, αναμένοντας την υπουργική αυτοκινητοπομπή να περάσει από το σημείο και με σκοπό να θυμίσουν στο “σημερινό” κ. Δένδια, αλλά και σε κάθε πρώην και επόμενο “αρμόδιο” υπουργό, ότι η επικοινωνιακή απάτη του “φράχτη”, πολύ σύντομα θα αποκαλυφθεί...
Τελικά, στην...αντιπαραβολή Θανάση Παπακωνσταντίνου-Νίκου Δένδια, πολύ σύντομα θα φανεί ότι την αλήθεια έλεγε ο Λαρισαίος “χωριάτης” (Θανάσης Παπακωνσταντίνου) με το στίχο του
 
«Όσες κι αν χτίζουν φυλακές  
κι αν ο κλοιός στενεύει 
ο νους μας είναι αληταριό 
που όλο θα δραπετεύει..»

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΔΕΝΔΙΑ Ο “ΦΡΑΧΤΗΣ” ΕΙΝΑΙ ΑΞΙΩΝ ΕΝΔΕΙΑ - Ο ΘΑΝΑΣΗΣ ΠΑΠΑΚΩNΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΣΤΟΝ ΑΡΔΑ – «ΑΙΣΧΡΗ ΛΥΣΗ Ο ΦΡΑΧΤΗΣ ΣΤΟΝ ΕΒΡΟ»"

Κυριακή 29 Ιουλίου 2012

1912 - 2012 Βαλκανικός Πόλεμος-οικονομικη κριση.

1912 - 2012: από τους Βαλκανικούς Πολέμους στο νέο αναθεωρητισμό.----


Φέτος συμπληρώνονται εκατό χρόνια από τον πρώτο Βαλκανικό Πόλεμο. Κανονικά, η Ελλάδα θα έπρεπε να θυμάται και να γιορτάζει την επέτειο, όπως κάνουν άλλωστε όλες οι χώρες σε αντίστοιχες περιπτώσεις, καθώς ήταν τότε που με την πολιτική του Ελευθερίου Βενιζέλου, η οποία είχε ως αταλάντευτο άξονα την ενεργό παρουσία της Ελλάδας στα πλαίσια μιας μεγάλης δυτικής συμμαχίας, ελευθερώθηκαν μεγάλοι ελληνικοί πληθυσμοί αλλά και εκτάσεις που διπλασίασαν τη χώρα.




Όμως, σήμερα, εν μέσω τεράστιας κρίσης, ουδέν «κανονικό» συμβαίνει. Ετσι, τελικά, όχι μόνον η χώρα δεν παίρνει κουράγιο από το παρελθόν της, αλλά ίσως δεν αντλεί και πολύτιμα διδάγματα από μια εποχή που η ανάλυσή της θα ήταν εξαιρετικά χρήσιμη σήμερα, για έναν πολύ απλό λόγο: ότι, είτε μας αρέσει είτε όχι, τηρουμένων των αναλογιών, η περίοδος 1912 – 1914 παρουσιάζει πολλά «κοινά» με αυτή που σήμερα διανύουμε. Και ο λόγος είναι απλός: παρά τα όσα έχουν μεσολαβήσει, ζούμε ακριβώς σε μια εποχή αναθεωρητισμού εκείνης της περιόδου.



Οι Βαλκανικοί Πόλεμοι ήταν εκείνοι που διαμόρφωσαν τις βάσεις μιας νέας γεωπολιτικής ισορροπίας στην στενή και την ευρύτερη περιοχή μας, η οποία ισχύει μέχρι και σήμερα. Ηταν το τέλος της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, η βάση για την «αντικατάστασή» της από την Τουρκία και για τη διαμόρφωση των νέων συνόρων μιας σειράς κρατών σε όλη σχεδόν την περιφερειακή έκτασή της. Οι γεωπολιτικές ισορροπίες που διαμορφώθηκαν τότε, με κεντρικό άξονα μεταξύ άλλων και την υπόθεση των ενεργειακών πόρων, ιδίως στην περιοχή της Μοσούλης και τη δημιουργία νέων κρατών, σήμερα, έχουν τεθεί ήδη σε αυτή την τροχιά αναθεωρητισμού: αυτό είναι ουσιαστικά η υπόθεση της Συρίας αλλά και, με άλλο τρόπο, και η υπόθεση του Ιράν.



Αυτή τη φορά, δεν μιλάμε – τουλάχιστον ως τώρα – για αλλαγές συνόρων. Μιλάμε όμως για διαδοχικές πτώσεις καταπιεστικών καθεστώτων, όπως συνέβη ήδη στην Αίγυπτο, στη Λιβύη και τώρα συμβαίνει στη Συρία, αλλά και για τους κινδύνους, πολύ μεγάλους και άμεσους και για την Ελλάδα, λ.χ. από το ενδεχόμενο το Ιράν να επιμείνει στην απόκτηση πυρηνικών όπλων. Είναι φανερό ότι όλα αυτά οδηγούν σε μεγάλης κλίμακας αναδιατάξεις, στις οποίες πρέπει να προστεθεί και το γεγονός ότι η Κύπρος και η Ελλάδα εισέρχονται πλέον κι εκείνες στον παγκόσμιο ενεργειακό χάρτη για πρώτη φορά στην ιστορία τους, κι αυτό το δεδομένο, σε συνδυασμό με τις εξελίξεις στον τομέα της περιφερειακής ασφάλειας, αποτελεί μία ακόμα παράμετρο μεταβολής και ανάγκης για επαναστόχευση.



Ό,τι συνέβη στην «Ανατολή» και στα Βαλκάνια εκείνη την περίοδο, συνεχίστηκε σε κεντρικό, ευρωπαϊκό, επίπεδο από το 1914 και μετά, με τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο. Την περίοδο λοιπόν από τους Βαλκανικούς Πολέμους μέχρι και τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο αναδιατάχθηκε μια τεράστια και πολύ κρίσιμη περιοχή του κόσμου η οποία και σήμερα, για όλους αυτούς τους λόγους, τείνει ουσιαστικά εκ νέου σε αυτό το συνολικό αναθεωρητισμό, και, αυτή τη φορά με διαφορετικούς όρους.



Η χώρα πρέπει συνεπώς να προσδιορίσει τη στάση της έναντι των γεγονότων. Πρέπει να αξιολογήσει τους κινδύνους αλλά και τις δυνατότητες που αυτή η περίοδος εγκυμονεί μα και δημιουργεί. Πρέπει να έχει συνείδηση της ιστορικότητας των μεταβολών, αλλά και τη διάθεση να είναι παρούσα σε αυτές με ρόλο που θα διασφαλίσει και θα μεγιστοποιήσει τα εθνικά της συμφέροντα. Πρέπει να είναι ενεργή στις συμμαχίες της και όχι απλώς να παρακολουθεί παθητικά. Πρέπει να θυμάται ως «ευαγγέλιο» τη δυτική πολιτική που το 12-13 τη διπλασίασε, αλλά και να μην ξεχνά εκείνη που, το 1915, μέσα από τις παράνομες επιλογές του στέμματος υπέρ των Κεντροευρωπαϊκών Αυτοκρατοριών και εναντίον της πολιτικής του Βενιζέλου, πήγε να την καταστρέψει. Και, κυρίως, πρέπει να απαλλαγεί από ιδεοληψίες του παρελθόντος, αλλά και από την εξωπραγματική αντίληψη ότι μπορεί να πορεύεται εκ του ασφαλούς, χωρίς προσπάθεια, ρόλο, και, ενδεχομένως, ακόμα και διακινδύνευση. Αυτά, είναι στοιχειώδη, ειδικά σε τέτοιες ταραγμένες μεταβατικές εποχές που τα πράγματα επανακαθορίζονται σε τέτοιο βάθος και έκταση. Χωρίς αυτά και κυρίως χωρίς την πίστη του στον ενεργό προσανατολισμό της χώρας – που άλλωστε ήταν «ευαγγέλιο» και για τον Κωνσταντίνο Καραμανλή, ο Ελευθέριος Βενιζέλος, δεν θα πετύχαινε τίποτα απ’ όσα φέτος θα έπρεπε να γιορτάζουμε, αλλά, δυστυχώς, δεν το κάνουμε – ίσως επειδή απλώς δεν το τολμούμε...







ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "1912 - 2012 Βαλκανικός Πόλεμος-οικονομικη κριση."

Σάββατο 28 Ιουλίου 2012

Η Νίκη της Σαμοθράκης.

Μία ιστορία για τη Νίκη της Σαμοθράκης



Η Νίκη της Σαμοθράκης στο Λούβρο
Αυτή η εντυπωσιακή θεότητα, με τη νεαρή φτερωτή γυναικεία μορφή, ήταν σταθερά στηριγμένη στην πλώρη ενός πλοίου και αποτελούσε τμήμα μίας μνημειακής κρήνης που δέσποζε σε κάποιο σημείο πάνω από το θέατρο του ιερού των Μεγάλων Θεών στη Σαμοθράκη. Το μνημείο μάλλον αποτελούσε ανάθημα των Ρόδιων στο ιερό, μετά τη νικηφόρα ναυμαχία της Σίδης (191-190 π.Χ), όπου η Ρόδος είχε πάρει μέρος στο πλευρό της Περγάμου και κατατρόπωσε τον Αντίοχο Γ' τον Μέγα, βασιλιά της Συρίας.
Μία εκδοχή των αρχαιολόγων για το αφιέρωμα επί πολλά χρόνια ήταν πως το είχε κάνει ο Δημήτριος ο Πολιορκητής (337-283 π.Χ.) όταν νίκησε τον στόλο του Πτολεμαίου στα ανοιχτά της Κύπρου γύρω στο 290 π.Χ. Σήμερα όμως λόγω της τεχνοτροπίας του έργου περισσότερο πιθανή θεωρείται η πρώτη εκδοχή.



Η θεατρικότητα της στάσης της με τα ανοιγμένα φτερά, η δύναμη της κίνησης προς τα εμπρός και οι βαθιές πτυχώσεις των ενδυμάτων από το φύσημα του αέρα, μπλέκονται με τα χαρακτηριστικά της Κλασικής Περιόδου και προμηνύουν τις μπαρόκ τάσεις των γλυπτών της Σχολής της Περγάμου.


Η ανεύρεσή της
Μερική αναπαράσταση των χρωμάτων του έργου


Η Νίκη της Σαμοθράκης, είναι έργο Ρόδιου καλλιτέχνη, από παριανό μάρμαρο με ύψος 3.28 μ. βρέθηκε κοντά στο ιερό των Καβείρων το 1863, κατακερματισμένη από τον Γάλλο πρόξενο στην Αδριανούπολη Σάρλ Σαμπουαζό.
Τα κομμάτια του γλυπτού βρέθηκαν τμηματικά και στην αρχή η Νίκη εκτίθετο στο Λούβρο δίχως τον κορμό και τα φτερά της αλλά και δίχως την πλώρη, τα κομμάτια της οποίας οι Γάλλοι ειδικοί στην αρχή είχαν εκλάβει ότι ανήκαν σε τύμβο και τα είχαν αφήσει στη Σαμοθράκη. Συγκεκριμένα, η ανεύρεση άρχισε το 1863 από μια αρχαιολογική αποστολή στην οποία επικεφαλής ήταν ο Κάρολος Σαμπουαζό (1830-1909) (Charles Champoiseau) υποπρόξενος της Γαλλίας στην Αδριανούπολη (σημερινό Εντιρνέ Τουρκίας). Ενώ έσκαβαν σε μια χαράδρα στις 15 Απριλίου του 1863, στα βόρεια του νησιού, ένας Έλληνας εργάτης φώναξε στον Σαμπουαζό «Κύριε, εύραμεν μια γυναίκα!» - ήταν η μισή Νίκη της Σαμοθράκης. Ο Σαμπουαζό ήρθε αμέσως σε επικοινώνησε αμέσως με τον πρέσβη της πατρίδας του στην Κωνσταντινούπολη και εκείνος φρόντισε η Τουρκία να δώσει τότε έγκριση για να αποπλεύσει γαλλικό πολεμικό πλοίο και να φορτώσει τη Νίκη της Σαμοθράκης για τη Γαλλία -η Σαμοθράκη είχε σημαντική αυτονομία, αλλά ανήκε ακόμα στην Οθωμανική Αυτοκρατορία και απελευθερώθηκε στις 19 Οκτωβρίου του 1912 Το άγαλμα έφτασε στο Λούβρο στις 11 Μαϊου του 1864 και δύο χρόνια μετά εκτέθηκε για πρώτη φορά μετά τις απαραίτητες εργασίες – χωρίς όμως ακόμα να μπορούν να εκθέσουν το επάνω μέρος τους κορμού και τα φτερά.

Το άγαλμα βρέθηκε σε πολλά κομμάτια γιατί στα ελληνιστικά χρόνια οι καλλιτέχνες δούλευαν το γλυπτό τους σε πολλά κομμάτια εξαρχής – στην αρχαία Ελλάδα δούλευαν χωριστά μόνον το κεφάλι και τα άκρα που εξείχαν. Ο άγνωστος λοιπόν γλύπτης είχε επεξεργαστεί το έργο του κατά τμήματα και μετά το είχε ενώσει, οπότε στο σεισμό με την κατακρήμνιση του γλυπτού, αυτό έσπασε πολύ πιο εύκολα και σε πολλά σημεία.
Αποτελείται από το μεγάλο κομμάτι κάτω από το στήθος μέχρι τα πόδια, από ένα δεύτερο κομμάτι που είναι ο άνω κορμός, το αριστερό φτερό (το δεξί προστέθηκε αντιγράφοντας το αριστερό) και από το κεφάλι – αυτό δεν βρέθηκε ποτέ από όσο γνωρίζουν οι ειδικοί. Τα χέρια, τα φτερά και τα πόδια, όπως και πολλά κομμάτια του ενδύματος σμιλεύονταν τότε χωριστά και μετά το άγαλμα συναρμολογείτο. Τα φτερά ήταν από δύο μεγάλα μάρμαρα που ήταν συνδεδεμένα στην πλάτη χωρίς εξωτερική στήριξη και αυτό δημιουργούσε πρόβλημα ισορροπίας στο άγαλμα, αλλά ο γλύπτης το έλυσε με μεγάλη τέχνη.

Η μεταφορά της από τους εργάτες της ανασκαφής

Η πλώρη του πλοίου αποτελείται από 23 κομμάτια μαρμάρου και δείχνει ότι ο γλύπτης κατείχε τέλεια και τους νόμους της φυσικής. Σε μια ορθογώνια βάση από έξη μαρμάρινες πλάκες στερεώνονταν 17 κομμάτια που ενώνονταν αρχικά με μέταλλο και σχημάτιζαν τρείς οριζόντιες σειρές που κλιμακώνονταν προς τα εμπρός για το σχηματισμό της πλώρης. Άγαλμα και πλοίο ισορροπούσαν το ένα το άλλο σαν αντίβαρα και το κέντρο βάρους του αγάλματος είχε σταθμιστεί έτσι ώστε να πέφτει στο σημείο που κρατούσε ανασηκωμένη ζωηρά η πλώρη σαν αληθινού ξύλινου καραβιού –το άγαλμα δεν μπορούσε δηλαδή να μετακινηθεί χωρίς να διαλυθεί το πλοίο. Το όλο σύμπλεγμα θεωρείται όχι μόνον αριστουργηματικό από καλλιτεχνική άποψη, αλλά και ιδιοφυές.
Το 1875 Αυστριακοί αρχαιολόγοι είδαν στον τόπο της ανασκαφής τα μάρμαρα που ο Σαμπουαζό νόμισε ότι ανήκαν σε τύμβο και αναλογιζόμενοι ελληνικά νομίσματα που απεικόνιζαν τη Νίκη σε πλώρες πλοίων κατάλαβαν ότι επρόκειτο για τμήματα μαρμάρινης πλώρης. Ο Σαμπουαζό έμαθε για τα μάρμαρα της πλώρης το 1879 και κατάφερε να τα πάρει κι αυτά στο Λούβρο. Η συναρμολόγηση και η αποκατάσταση (π.χ. του αριστερού φτερού που βρέθηκε σε πολλά κομμάτια και του δεξιού που ουσιαστικά είναι σχεδόν όλο προσθήκη μια που βρέθηκε ένα πολύ μικρό κομμάτι του) ολοκληρώθηκε το 1884
Απεικόνιση του έργου στην αρχική του μορφή

Το 1950 όταν συναρμολογήθηκε και η δεξιά παλάμη της, άρχισε να εκτίθεται κι αυτή.Τον Αύγουστο του 1939 η «Νίκη της Σαμοθράκης» μεταφέρθηκε με μεγάλη δυσκολία με μια ξύλινη ράμπα, ώστε να απομακρυνθεί όπως και όλα τα πολύτιμα εκθέματα του Μουσείου σε ασφαλέστερη τοποθεσία λόγω του πολέμου -φυλάχτηκε μαζί με την Αφροδίτη της Μήλουκαι τους «Σκλάβους» του Μιχαήλ Αγγέλου στο Château de Valençay.
Μέχρι την ανακάλυψή της Νίκης της Σαμοθράκης, η Νίκη απεικονιζόταν πάντοτε στην ελληνική γλυπτική και κεραμική σαν λεπτή φτερωτή θεά, που πετούσε γύρω από το άρμα του Δία ή γύρω από τρίποδες των νικηφόρων αθλητών (στο Λούβρο υπάρχουν αρκετά ανάλογα έργα).
Βιβλιογραφία:Π. Βαλαβάνης κ' Β. Λαμπρινουδάκης, " Η Ελληνική Τέχνη στα Μουσεία του Κόσμου", τόμος 4, "Λούβρο Παρίσι", Εκδόσεις" Η Καθημερινή", Αθήνα 2010.
Δικτυογραφία: "Βικιπαιδεία"
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Η Νίκη της Σαμοθράκης."

ΞΑΝΑ ΜΟΙΡΑΖΕΤΕ Η ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΤΡΑΠΟΥΛΑ ΤΩΝ ΚΡΑΤΩΝ.

Τι προβλέπουν η αμερικανική CIA και η ρωσική ГРУ μέχρι το 2035 για επεκτάσεις ή συρρικνώσεις κρατών----

Χάρτης που δημοσιεύθηκε σε ορισμένα αμερικανικά και ρωσικά μέσα ενημέρωσης, έφεραν στην επιφάνεια την ενοποίηση της Αλβανίας με το Κοσσυφοπέδιο με την προσάρτηση ορισμένων εδαφών από τα Σκόπια,τη Σερβία, το Μαυροβούνιο κλπ. όπως δημοσιεύεται στο αλβανικό πρακτορείο ΙΝΑ.

Από τα Σκόπια, γράφει το δημοσίευμα, αφαιρείται ένα μέρος του εδάφους τους κυρίως αυτό των δυτικών εδαφών, αλλά ο χάρτης δεν παρουσιάζει συρρίκνωση του σκοπιανού εδάφους στο νότια, ανατολικά ή βόρεια.

Από CIA και ГРУ οι αναλύσεις



Αναλύσεις και μελέτες για ην προετοιμασία του χάρτη έγιναν από ειδικούς μελετητές κύρους των ΗΠΑ – από τη CIA-Central Intelligence Agency(Κεντρική Υπηρεσία Πληροφοριών),και των σχετικών υπηρεσιών της Ρωσίας- από ГРУ –Главное Разведывательное Управление(στρατιωτική μυστική υπηρεσία εξωτερικού τομέα), αλλά και άλλων σημαντικών πηγών των διεθνών οργανισμών που ασχολούνται με γεωστρατηγικές μελέτες, όπως του Δρ. Ζμπίγκνιου Μπρεζίνσκι του Σάμουελ Χάντινγκτον κλπ.

Ο Χάρτης προβλέπει διαχωρισμό της Βοσνίας-Ερζεγοβίνης μεταξύ της Κροατίας και της Σερβίας.

Αλλαγές Στην Ευρώπη

Προοιωνίζεται νέα διαίρεση στην Ευρώπη. Εδαφικές αλλαγές θα ξενικήσουν στις Βρετανικές Νήσους, όπου η Σκωτία θα ανακηρύξει την ανεξαρτησία της με το δημοψήφισμα του 2013. Αυτό θα δώσει ώθηση στην ενοποίηση της Ιρλανδίας.

Η χώρα των Βάσκων και η Καταλωνία θα γίνουν οι νέες χώρες με την ανακήρυξη της ανεξαρτησίας τους από την Ισπανία που θα λάβουν ένα μέρος της γαλλικής επικράτειας.

Κατάρρευση της πολυπολιτισμικότητας

Η κατάρρευση της πολυπολιτισμικότητας θα ξεκινήσει στη Γαλλία. Η αδυναμία της αφομοίωσης των διαφορετικών εθνοτήτων από τις πρώην αποικιακές χώρες, θα οδηγήσουν τη κυβέρνηση της Γαλλίας να καταφύγει στην απέλαση των μεταναστών.

Υψηλή συγκέντρωση των ισλαμικών ομάδων, θα ανοίξει το δρόμο για ένα αυξανόμενο αραβικό ισλαμικό κράτος στη νότιο Γαλλία. Η Λωρραίνη για ομοσπονδοιακούς λόγους θα ενταχθεί στη Γερμανία.

Στο Βέλγιο θα διαιρεθούν οι Φλαμανδοί, οι οποίοι θα συνταχθούν με τους Ολλανδούς.

Θλιβερή είναι η μοίρα της Πολωνίας, η οποία θα χάσει τη Σιλεσία, Πομερανία και Πρωσία, οι οποίες θα γίνουν στόχοι διαπραγμάτευσης συμφωνιών μεταξύ Βερολίνου και Μόσχας.

Από την άλλη πλευρά η Μόσχα θα χάσει την περιοχή του Καλλίνινγκραντ που θα μεταφερθεί στην εποπτεία της Γερμανίας.

Η Λευκορωσία θα εξαφανιστεί ως κράτος και θα γίνει επαρχία της Ρωσίας. Η Ρωσία θα εκμεταλλεύεται επίσης τις ανατολικές περιοχές της Λετονίας, της Εσθονίας και της Ουκρανίας (συμπεριλαμβανομένης της νότιας Ουκρανίας και της Κριμαίας).

Σημαντικές αλλαγές θα γίνουν στον Καύκασο, λόγω αδυναμίας της Ρωσίας να κρατήσει την Τσετσενία και το Νταγκεστάν.

πηγη

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΞΑΝΑ ΜΟΙΡΑΖΕΤΕ Η ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΤΡΑΠΟΥΛΑ ΤΩΝ ΚΡΑΤΩΝ."

Παρασκευή 27 Ιουλίου 2012

Υπόδειγμα Νόμου περί ανακήρυξης της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης της Ελληνικής Δημοκρατίας


Τίτλος

1. Ο παρών Νόμος δύναται να επονομαστεί Νόμος του 2012 για την Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη.
Ερμηνεία

2. (1) Στον παρόντα Νόμο, εκτός εάν το περιεχόμενο απαιτεί διαφορετικά –

«Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη» είναι η πέραν και παρακείμενη της αιγιαλίτιδας ζώνης θαλάσσια περιοχή της Δημοκρατίας, τα όρια της οποίας ορίζονται από το Άρθρο 3,

«Δημοκρατία» είναι η Ελληνική Δημοκρατία,

«Διευθυντής» είναι ο Διευθυντής του Τμήματος του Υπουργείου Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής,

«Δικαστήριο» είναι το Δικαστήριο που προβλέπεται στο Άρθρο 10,

«Ζώντες πόροι» περιλαμβάνουν τα ψάρια και κάθε άλλο ζώντα οργανισμό, εκτός από τα καθιστικά είδη, όπως ορίζονται από το Άρθρο 77 της Σύμβασης,

«Μη ζώντες πόροι» είναι τα ορυκτά και άλλοι μη ζώντες πόροι που κείτονται φυσικώς στο βυθό της θάλασσας και στο υπέδαφός του,

«Ναυτικό μίλι» είναι η απόσταση χιλίων οχτακοσίων πενήντα δύο μέτρων,

«Σύμβαση» είναι η Σύμβαση του Δικαίου Θαλάσσης των Ηνωμένων Εθνών, που επικυρώθηκε από τον κυρωτικό Νόμο 2321/1995 του Δικαίου Θαλάσσης των Ηνωμένων Εθνών,

«Υπουργός» είναι ο Υπουργός Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής και κάθε άλλο πρόσωπο γενικώς ή ειδικώς εξουσιοδοτημένο για αυτόν τον σκοπό.

(2) Οι όροι, εκτός εάν ερμηνεύονται διαφορετικά στο παρόν Άρθρο, θα έχουν την έννοια που δίδεται από τη Σύμβαση και σε περίπτωση σύγκρουσης μεταξύ του παρόντος Νόμου και της Σύμβασης, η ερμηνεία της Σύμβασης υπερισχύει.

Ανακήρυξη και Οριοθέτηση της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης

3. (1) Με τον παρόντα Νόμο, ανακηρύσσεται η Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη, το εξωτερικό όριο της οποίας δεν θα εκτείνεται πέραν των 200 ναυτικών μιλίων από τις γραμμές βάσης από τις οποίες μετράται το εύρος της αιγιαλίτιδας ζώνης.

(2) Σε περιπτώσεις όπου μέρος της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης επικαλύπτεται από μέρος της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης οποιουδήποτε άλλου Κράτους με ακτές που κείτονται απέναντι από αυτές της Δημοκρατίας, η χάραξη μεταξύ της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης της Δημοκρατίας και της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης του άλλου Κράτους, θα λάβει χώρα με συμφωνία μεταξύ των άμεσα ενδιαφερομένων Κρατών. Ελλείψει συμφωνίας, η χάραξη αυτής της ζώνης δεν θα εκτείνεται πέραν της μέσης γραμμής ή της γραμμής ίσης απόστασης, η οποία μετράται από τις αντίστοιχες γραμμές βάσης από τις οποίες μετράται το εύρος της αιγιαλίτιδας ζώνης.

(3) Τα ακριβή όρια της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης οποτεδήποτε προσδιορίζονται, θα καθίστανται δημόσια με Ανακοίνωση του Υπουργείου Εξωτερικών, που θα δημοσιεύεται στην επίσημη Εφημερίδα της Κυβέρνησης, καθώς αυτά τα όρια θα διαμορφώνονται ανάλογα με τις συγκεκριμένες περιοχές και τις πιθανές συμφωνίες οριοθέτησης που θα υπογράφονται σύμφωνα με τις διατάξεις των υποκεφαλαίων (1) και (2).

Δικαιώματα και Δικαιοδοσία στην Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη

4. (1) Στην Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη η Δημοκρατία έχει :

(α) κυριαρχικά δικαιώματα για σκοπούς έρευνας και εκμετάλλευσης, συντήρησης και διαχείρισης των φυσικών πόρων, είτε ζώντων είτε μη ζώντων, στα ύδατα που υπέρκεινται του βυθού της θάλασσας, στον βυθό της θάλασσας και το υπέδαφος του, και ως προς άλλες δραστηριότητες για την οικονομική εκμετάλλευση και έρευνα της ζώνης, όπως για την παραγωγή ενέργειας από τα ύδατα, τα ρεύματα και τον άνεμο.

(β) δικαιοδοσία ως προς:

(i) την τοποθέτηση και χρήση τεχνητών νήσων, εγκαταστάσεων και υποδομών,
(ii) τη θαλάσσια επιστημονική έρευνα,
(iii) την προστασία και διατήρηση του θαλάσσιου περιβάλλοντος,


(2) Τα δικαιώματα που ορίζονται στο παρόν άρθρο ως προς τον βυθό της θάλασσας και το υπέδαφος θα ασκούνται σύμφωνα με το Μέρος VI της Σύμβασης – Διατάξεις περί Υφαλοκρηπίδας.

Δικαιώματα και Καθήκοντα άλλων Κρατών στην Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη

5. (1) Κατά την άσκηση των δικαιωμάτων και εκτέλεση των καθηκόντων της βάσει του παρόντος Νόμου στην Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη, η Δημοκρατία θα λαμβάνει δεόντως υπόψη τα δικαιώματα και τα καθήκοντα των άλλων Κρατών και θα ενεργεί κατά τρόπο συμβατό με τις διατάξεις της Σύμβασης.

(2) Στην Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη της Δημοκρατίας, τα άλλα Κράτη απολαύουν των δικαιωμάτων και εκτελούν τα καθήκοντα δυνάμει της Σύμβασης. Κατά την άσκηση των δικαιωμάτων τους και εκτέλεση των καθηκόντων τους, τα Κράτη θα λαμβάνουν δεόντως υπόψη τα δικαιώματα και τα καθήκοντα της Δημοκρατίας και θα συμμορφώνονται με τους νόμους και τους κανονισμούς που έχει υιοθετήσει η Δημοκρατία, σύμφωνα με τις διατάξεις της Σύμβασης και τους άλλους κανόνες διεθνούς δικαίου κατά το μέτρο που δεν είναι ασύμβατοι με το αντίστοιχο Μέρος της Σύμβασης.


Συντήρηση ζώντων πόρων

6. Ο Υπουργός δύναται με διάταγμα, που δημοσιεύεται στην επίσημη Εφημερίδα της Κυβέρνησης, να ορίσει το επιτρεπόμενο αλίευμα και τα είδη των ζώντων πόρων που δύνανται να αλιευθούν στην Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη.

Έρευνα και εκμετάλλευση ζώντων πόρων

7. (1) Ουδείς επιτρέπεται να διεξάγει στην Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη έρευνα και εκμετάλλευση ζώντων πόρων, εκτός εάν χορηγηθεί άδεια από τον Υπουργό, σύμφωνα με τον παρόντα Νόμο ή άλλο Νόμο ή Κανονισμό, ή από τον Διευθυντή σύμφωνα με τον Νόμο περί Αλιείας.

(2) (α) Όποιος παραβιάζει τις διατάξεις του υποκεφαλαίου (1) του παρόντος άρθρου, διαπράττει αδίκημα και, σε περίπτωση καταδίκης, του επιβάλλεται χρηματική ποινή που δεν υπερβαίνει τις εφτακόσιες πενήντα χιλιάδες ευρώ (€ 750.000) ή ποινή φυλάκισης για περίοδο που δεν υπερβαίνει τα τρία έτη ή αμφότερες οι ποινές. Σε περίπτωση δεύτερης ή μεταγενέστερης καταδίκης, στο πρόσωπο αυτό επιβάλλεται χρηματική ποινή που δεν υπερβαίνει το ένα εκατομμύριο πεντακόσιες χιλιάδες ευρώ (€ 1.500.000) ή ποινή φυλάκισης για περίοδο που δεν υπερβαίνει τα πέντε έτη ή αμφότερες οι ποινές.

(β) Επιπλέον οποιασδήποτε ποινής επιβαλλόμενης δυνάμει των διατάξεων της παραγράφου (α) του παρόντος υποκεφαλαίου, το Δικαστήριο δύναται να διατάξει την κατάσχεση οποιουδήποτε σκάφους, αντικειμένου, εξοπλισμού ή υλικού, συμπεριλαμβανομένου του αλιεύματος, το οποίο χρησιμοποιήθηκε ή αλιεύθηκε κατά τη διάρκεια τέλεσης του αδικήματος.

Έρευνα και εκμετάλλευση μη ζώντων πόρων

8. (1) Ουδείς επιτρέπεται να διεξάγει στην Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη έρευνα και εκμετάλλευση μη ζώντων πόρων, εκτός αν χορηγηθεί άδεια από το Υπουργικό Συμβούλιο δυνάμει του παρόντος Νόμου ή όποιου άλλου Νόμου, ή από όποια άλλη αρμόδια αρχή δυνάμει όποιου άλλου Νόμου ή Κανονισμού.

(2) (α) Όποιος παραβιάζει διάταξη του υποκεφαλαίου (1) του παρόντος Άρθρου, διαπράττει αδίκημα και, σε περίπτωση καταδίκης, του επιβάλλεται χρηματική ποινή που δεν υπερβαίνει το ένα εκατομμύριο οχτακόσιες πενήντα χιλιάδες ευρώ (€ 1.850.000) ή ποινή φυλάκισης για περίοδο που δεν υπερβαίνει τα πέντε έτη ή αμφότερες οι ποινές. Σε περίπτωση δεύτερης ή μεταγενέστερης καταδίκης, στο πρόσωπο αυτό επιβάλλεται χρηματική ποινή που δεν υπερβαίνει τα τρία εκατομμύρια εφτακόσιες χιλιάδες ευρώ (€ 3.700.000) ή ποινή φυλάκισης για περίοδο που δεν υπερβαίνει τα δέκα έτη ή αμφότερες οι ποινές.

(β) Επιπλέον οποιασδήποτε ποινής επιβαλλόμενης δυνάμει των διατάξεων της παραγράφου (α) του παρόντος υποκεφαλαίου, το Δικαστήριο δύναται να διατάξει την κατάσχεση οποιουδήποτε σκάφους, αντικειμένου, εξοπλισμού ή υλικού, συμπεριλαμβανομένων των μη ζώντων πόρων που έχουν αλιευθεί, που χρησιμοποιήθηκε ή αλιεύθηκε κατά τη διάρκεια τέλεσης του αδικήματος.

Ευθύνη νομικού προσώπου

9. Όταν ένα αδίκημα διαπράττεται από νομικό πρόσωπο κατά παράβαση των διατάξεων του παρόντος Νόμου και αποδεικνύεται ότι αυτό το αδίκημα διαπράττεται με τη συγκατάθεση ή τη συναίνεση ή ότι οφείλεται σε οποιασδήποτε μορφής αμέλεια διαχειριστικού συμβούλου, διευθυντή, γραμματέα ή άλλου αξιωματούχου της νομικής οντότητας, το πρόσωπο αυτό καθώς και η νομική οντότητα είναι ένοχα για την τέλεση του αδικήματος.

Αποκλειστική Δικαιοδοσία του Δικαστηρίου

10. Το αρμόδιο περιφερειακό Δικαστήριο της Αθήνας ή το Ποινικό Δικαστήριο, προσδιοριζόμενο ανάλογα με τη σοβαρότητα του αδικήματος, που διεξάγει τις συνεδριάσεις του στην Αθήνα, θα έχει την αποκλειστική δικαιοδοσία για την εκδίκαση όλων των υποθέσεων δυνάμει του παρόντος Νόμου και θα έχει την εξουσία να επιβάλλει οποιαδήποτε ποινή προβλέπεται από τον παρόντα Νόμο ή από όποιον κανονισμό εκδοθεί βάσει αυτού.

Κανονισμοί

11. (1) Το Υπουργικό Συμβούλιο δύναται να εκδώσει κανονισμούς για την καλύτερη εφαρμογή των διατάξεων του παρόντος Νόμου.

(2) Με την επιφύλαξη των γενικών όρων του υποκεφαλαίου (1), οι κανονισμοί αυτοί δύνανται να εξυπηρετούν εν όλω ή εν μέρει τους κάτωθι σκοπούς, ήτοι:

(α) τη διατήρηση των ζώντων οργανισμών στην Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη,

(β) την προστασία του περιβάλλοντος σε αυτήν την ζώνη,

(γ) ως προς τα αλλοδαπά σκάφη, τον κανονισμό για τις αλιευτικές περιοχές, τους τύπους, τα μεγέθη και το σύνολο των αλιευτικών εργαλείων και τους τύπους, τα μεγέθη και τον αριθμό των αλιευτικών σκαφών που δύνανται να χρησιμοποιηθούν,

(δ) τον κανονισμό για ζητήματα που αφορούν τη θαλάσσια επιστημονική έρευνα,

(ε) την αρχή για την επιβίβαση σε αλλοδαπά σκάφη, την επιθεώρηση, σύλληψη και κατάσχεση, εφόσον είναι αναγκαίο για τη διασφάλιση της συμμόρφωσης με τους νόμους και τους κανονισμούς που υιοθετούνται για την περιφρούρηση των συναφών κυριαρχικών δικαιωμάτων της Δημοκρατίας, και

(ζ) τις διαδικασίες χορήγησης αδειών για την απόλαυση δικαιωμάτων στην Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη.


Έναρξη ισχύος

12. Η ισχύς του παρόντος Νόμου άρχεται από ΗΗς, ΜΜου, 2012.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Υπόδειγμα Νόμου περί ανακήρυξης της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης της Ελληνικής Δημοκρατίας"

Συνέντευξη του Ν. Λυγερού στo Ράδιο Κρήτη 27/7/2012

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Συνέντευξη του Ν. Λυγερού στo Ράδιο Κρήτη 27/7/2012"

ΕΑΝ ΥΠΗΡΧΕ ΑΠΟΦΑΣΙΣΤΙΚΟΤΗΤΑ ΣΤΗΝ ΚΥΠΡΟ ΜΑΣ.


Πως τα Ελληνικά υποβρύχια Type 209 δεν βύθισαν τον Τουρκικό ...



τα τέσσερα Ελληνικά υποβρύχια Type 209



...Αποβατικό στόλο στην Κύπρο τον Ιούλιο -Αύγουστο του 1974

Γράφει ο Ιωάννης Σ. Θεοδωράτος (Δημοσιογράφος – Αμυντικός Αναλυτής)

«… Το περισκόπιο του υποβρυχίου είχε γεμίσει από τουρκικά σκάφη. Τα αποβατικά και τα αντιτορπιλικά συνοδείας βρίσκονταν εκεί σαν θηράματα, έτοιμα να δεχθούν τις τορπίλες SST-4 των Type 209 που παραμόνευαν αθέατα, χωρίς η παρουσία τους να έχει επισημανθεί από τις συσκευές Α/Υ του εχθρού.

Όταν η πρώτη τορπίλη εξαπολύθηκε οι κυβερνήτες και τα πληρώματα κρατούσαν την αναπνοή τους. Μεσολάβησαν μερικά αργά και βασανιστικά δευτερόλεπτα, πριν ο μεταλλικός ήχος της πρόσκρουσης της τορπίλης στο κέλυφος του αρματαγωγού, επιβεβαιώσει την επιτυχία. Ακολούθησαν και άλλοι ξεροί ήχοι, ενώ από το περισκόπιο επίθεσης ήταν πλέον ορατή η καταστροφή που είχε υποστεί ο εχθρικός στόλος…». Το σενάριο που μόλις διαβάσετε αποτελεί αναπαράσταση των επιχειρησιακών σχεδίων που δεν εκτελέστηκαν το μοιραίο Καλοκαίρι του 1974, όταν το τότε Αρχηγείο Ενόπλων Δυνάμεων δίστασε να προσβάλλει τα τουρκικά σκάφη που αποβίβαζαν στρατεύματα στην Κύπρο. Παρότι το Πολεμικό Ναυτικό (ΠΝ) είχε εντάξει σε υπηρεσία τα νεότευκτα Type 209/1100, η πλειοψηφία των οποίων εστάλησαν για περιπολία στην ανατολική Μεσόγειο, η σαφής υπεροπλία στον τομέα των υποβρυχίων δεν στάθηκε αρκετή για να αποφασισθεί η επιχειρησιακή αξιοποίησή τους. Σήμερα 37 χρόνια μετά τα γεγονότα, η απαίτηση για πλήρη διαλεύκανση του «Φακέλου Κύπρος» είναι πάντα επίκαιρη, καθώς όπως θα διαβάσετε από τα αρχεία και τα ημερολόγια των τεσσάρων υποβρυχίων Type 209 έχουν αποκοπεί σελίδες που αφορούν πολεμικές περιπολίες κατά τη διάρκεια της κυπριακής κρίσης. Τι θα είχε όμως συμβεί αν τα υποβρύχια ελάμβαναν εγκαίρως διαταγές επίθεσης;

Το Πολεμικό Ναυτικό (ΠΝ) από τα χρόνια της Επανάστασης του 1821 (βλ. σχετικό άρθρο στο παρόν τεύχος για τον Άστιγγα και την «Καρτερία») υπήρξε πρωτοπόρο στην υιοθέτηση καινοτόμων επιχειρησιακών λύσεων. Το ατμόπλοιο «Καρτερία» υπήρξε το πρώτο πολεμικό σκάφος του τύπου, το οποίο μετείχε σε επιχειρήσεις και χάρη στην ανώτερη τεχνολογία του (ατμός, πυροβόλα και εκρηκτικά βλήματα) κατάφερε να γείρει την πλάστιγγα στον κατά θάλασσαν αγώνα σαφώς υπέρ των ελληνικών όπλων και συμφερόντων. Μετά από οκτώ περίπου δεκαετίες οι πρωτοπόροι επιτελείς του τότε Βασιλικού Ναυτικού (ΒΝ) χάρη στην επιμονή του Περικλή Αργυρόπουλου, που ως νέος Αστιγξ επέμεινε στην προμήθεια κατάλληλων πλοίων οπλισμένων με πυροβόλα μεγάλης ταχυβολίας (για την εποχή), προωθήθηκε και υλοποιήθηκε η απόκτηση του θωρακισμένου ευδρόμου «Γεώργιος Αβέρωφ». Μετά από έξι δεκαετίες το πνεύμα του Αμεινοκλή (ναυπηγού και εφευρέτη της τριήρους) έλαμψε εκ νέου και αποφασίστηκε η αγορά τεσσάρων προηγμένων συμβατικών υποβρυχίων Type 209/1100 τόνων από τα Ναυπηγεία HDW του Κιέλου της Γερμανίας, καθώς και η προμήθεια τεσσάρων ταχέων περιπολικών κατευθυνομένων βλημάτων, τα οποία έφεραν για πρώτη φορά τους πυραύλους επιφανείας-επιφανείας Exocet MM38.

Οι αξιωματικοί του Ναυτικού είχαν αντιληφθεί εγκαίρως ότι το πεδίο αντιπαράθεσης μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας για τις επόμενες δεκαετίες θα επεκτεινόταν πέραν του Αιγαίου στην ανατολική Μεσόγειο, με έπαθλο την Κύπρο. Η ανάγκη διατήρησης ενός στόλου που θα αποτελείτο από μονάδες επιφανείας και υποβρύχια, κατάλληλων να επιχειρήσουν στον ιδιαίτερο περιβάλλον των θαλασσίων υδάτων πέριξ της Μεγαλονήσου, είχε λάβει από νωρίς χαρακτήρα κατεπείγοντος. Το πραξικόπημα του 1967 («Η Επανάστασις της 21ης Απριλίου» όπως την προωθούσαν επικοινωνιακά οι συνταγματάρχες) δεν υπήρξε αποκλειστικά «αμερικανόφιλο», όπως νομίζει η πλειοψηφία της ελληνικής κοινής γνώμης, και έχει καταστεί ένας από τους ψευδείς αστικούς μύθους της πολιτικής σκηνής. Οι συνταγματάρχες υπήρξαν οι πρώτοι που τόλμησαν να σπάσουν την αποκλειστικότητα στις πωλήσεις αμερικανικών όπλων, τα οποία κατέκλυζαν και τους τρεις κλάδους των Ενόπλων Δυνάμεων. Η χούντα είχε λάβει σοβαρές αποφάσεις για την ουσιαστική ενίσχυση της αποτρεπτικής ικανότητας των ελληνικών όπλων, η ολοκλήρωση των οποίων θα απέδιδε ένα στράτευμα με δυνατότητα εκτέλεσης επιχειρήσεων πολύ πέραν των νατοϊκών καθηκόντων και σε ορισμένες περιπτώσεις εκτός αυτών!

Οι συνταγματάρχες γνώριζαν αρκετά καλά ότι από την δεκαετία του 1950 οι ελληνοτουρκικές σχέσεις κάθε άλλο παρά αρμονικές θα ήταν, καθώς η τότε αγγλοσαξονική γεωπολιτική στόχευε στην μεταβολή του status quo της ανατολικής Μεσογείου, μετά από τη δημιουργία του κράτους του Ισραήλ (1948). Η Αθήνα είχε αντιμετωπίσει την τουρκική προκλητικότητα τόσο μετά τα γεγονότα του 1955 στην Κων/πολη όσο και κατά τη διάρκεια της κρίσης του 1964 στην Κύπρο. Στο πνεύμα της Rimland (δακτύλιος ανάσχεσης της ρωσικής/σοβιετικής προσπάθειας εύρεσης διεξόδου προς τις θερμές θάλασσες) το Ισραήλ θα υποστηριζόταν άμεσα και δυναμικά από τις αγγλοσαξονικές ναυτικές δυνάμεις (ΗΠΑ, Βρετανία) προκειμένου να αντισταθεί στην αραβική στρατιωτική πίεση, την οποία ενίσχυε η Σοβιετική Ένωση (ΕΣΣΔ). Ελλάδα και Τουρκία είχαν ενταχθεί στο ΝΑΤΟ (1952) και συνεπώς όφειλαν – υπό το ίδιο πνεύμα – να «μοιράζονται» καθήκοντα και υποχρεώσεις χωρίς να διαταράσσουν την συμμαχική ειρήνη στην ανατολική Μεσόγειο. Το κυπριακό ζήτημα έδωσε την ευκαιρία στην τουρκική αναθεωρητική πολιτική να προβάλλει αξιώσεις, με απειλή χρήσης



Ο Τουρκικός Στόλος αποτελείτο από πολεμικά σκάφη του Β΄ΠΠ,

τα οποία ήσαν εύκολος στόχος για τα Εληνικά υποβρύχια Type 209.

ΦΩΤΟ: http://www.navsource.org/archives/05/765.htm

στρατιωτικής βίας, στο Αιγαίο και στην Κύπρο. Ειδικά στη μεγαλόνησο, με την συνεπικουρία των Αγγλοσαξόνων, προωθείτο ένα σχέδιο που θα απέκλειε την Ένωση και θα προωθούσε τη διχοτόμηση ή μια δυσλειτουργική ανεξαρτησία. Συνεπώς όλοι οι εμπλεκόμενοι γνώριζαν ότι η υποβόσκουσα ελληνοτουρκική κρίση δεν θα μεταβαλλόταν στην πραγματική της διάσταση, είτε η εξουσία ασκείτο δημοκρατικά ή από τους συνταγματάρχες.

Όταν η χούντα κατέλαβε την εξουσία αντιμετώπισε σοβαρότατες πιέσεις από τους Αγγλοσάξονες και απέσυρε από την Κύπρο την μεραρχία που είχε με πολύ κόπο και έξυπνο τρόπο μεταφέρει η κυβέρνηση του Γεωργίου Παπανδρέου το 1964. Αίτιο ήταν η κατευθυνόμενη προσπάθεια των Τούρκων/Τουρκοκυπρίων να δημιουργήσουν θέμα με τα γεγονότα της Κοφίνου τον Νοέμβριο του 1967. Σημειώνεται ότι η Άγκυρα επιχείρησε δύο φορές να εισβάλλει στην Κύπρο τον Αύγουστο του 1964 και τον Νοέμβριο του 1967. Η μεραρχία αποσύρθηκε τον Δεκέμβριο και οι συνταγματάρχες πρέπει να κατάλαβαν ότι η «αντικομουνιστική πολιτική» μπορεί να ήταν καλή στο εσωτερικό μέτωπο, ως εγγύηση παραμονής της Ελλάδας εντός της Rimland, αλλά δεν συμβάδιζε με την προώθηση των εθνικών συμφερόντων. Η νίκη του Ισραήλ τον Ιούνιο του 1967 στον Πόλεμο των Έξι Ημερών είχε ανοίξει τον ασκό του Αιόλου στην περιοχή και αναμενόταν τα επόμενα χρόνια η εκδήλωση δυναμικής αραβικής αντίδρασης. Η στρατιωτική κυβέρνηση των Αθηνών τότε – και υπό το πρίσμα των γεωπολιτικών εξελίξεων – οδηγήθηκε σε «νέες σκέψεις», όσον αφορά τις πηγές προμηθειών όπλων. Για πρώτη φορά εξετάστηκε η εναλλακτική οδός πλήρωσης των εθνικών επιχειρησιακών απαιτήσεων, μέσω της απόκτησης μη αμερικανικής κατασκευής όπλων. Η επιλογή αυτή κατέστη μια από τις πιο σημαντικές στην ιστορία του ελληνικού κράτους, καθώς για πρώτη φορά μετά την Απελευθέρωση, κρίθηκε ότι διαμορφωνόταν ένα γεωπολιτικό πλαίσιο-συγκυρία, που θα οδηγούσε σταδιακά στην ανεξαρτητοποίηση της ελληνικής πολεμικής μηχανής από ένα πιθανό εμπάργκο εκ μέρους των ΗΠΑ.

Η οικοδόμηση στρατηγικών σχέσεων με τις αναπτυσσόμενες ευρωπαϊκές δυνάμεις και μέλη της ΕΟΚ (Γαλλία και Γερμανία) θα ενίσχυε τα ελληνικά συμφέροντα και θα «ανάγκαζε» τις ΗΠΑ να διατηρήσουν μια ποιο ισορροπημένη πολιτική στα ελληνοτουρκικά. Για να συμβεί όμως αυτό έπρεπε να επιλεγούν αρχικά τα «κατάλληλα μέσα» και στη συνέχεια να σχεδιαστεί το εξοπλιστικό πρόγραμμα (από τα πλέον σοβαρά που είχαν υλοποιηθεί) προκειμένου να μην σπαταληθούν χρήματα σε άχρηστες αγορές, αλλά σε όπλα υψηλής αποτελεσματικότητας (τεχνολογίας αιχμής) της εποχής. Σταδιακά αποφασίστηκε η προμήθεια τεσσάρων υποβρυχίων Type 209 από την Γερμανία, τεσσάρων πυραυλακάτων από την Γαλλία, αρμάτων AMX-30 με πυροβόλο 105 χλστ (όταν τα αμερικανικής κατασκευής άρματα σε Ελλάδα και Τουρκία έφεραν πυροβόλο των 90 χλστ), ΤΟΜΑ ΑΜΧ-10Ρ, ενώ παράλληλα υλοποιήθηκε η αγορά μαχητικών F-4E Phantom II από τις ΗΠΑ και δρομολογήθηκε η αγορά των Mirage F1CG από την Γαλλία και των Α-7 από τις ΗΠΑ. Oι προαναφερόμενες κινήσεις στον τομέα των εξοπλισμών ήταν απόρροια μιας νέας εθνικής στρατιωτικής στρατηγικής και ενός δόγματος, το οποίο θεωρούσε ότι ο εξ ανατολών «σύμμαχος» ήταν πια εν δυνάμει εχθρός.



Τουρκικά σκάφη αποβιβάζουν δυνάμεις στην Κυρήνειa



Επειδή το πεδίο αντιπαράθεσης θα ήταν όσον αφορά την υπεράσπιση της Κύπρου αεροναυτικό, κρίθηκε αναγκαίο η ενίσχυση του ΠΝ και της ΠΑ κατά προτεραιότητα, καθώς και η απόκτηση κατάλληλων οπλικών συστημάτων, προκειμένου να αποτραπεί ενδεχόμενη αποβατική επιχείρηση κατά της Κύπρου. Η εμπειρία του 1964 και του 1967 είχε αποδείξει ότι η Κύπρος μπορούσε να αντιμετωπίσει εν μέρει μια εχθρική ενέργεια που θα στρεφόταν εναντίον της, αλλά όχι για μεγάλη διάρκεια. Η απόσυρση της μεραρχίας – ένα θεμελιώδες στρατηγικό σφάλμα των συνταγματαρχών – δεν μπορούσε να αναπληρωθεί, παρά μόνον με την αποστολή δύναμης ενίσχυσης μέσω θαλάσσης, ή μικρών ομάδων καταδρομέων μέσω αέρος. Η Κύπρος έπρεπε να υπερασπιστεί από την Ελλάδα σύντομα, σε επίπεδο ξηράς και θαλάσσης από κατάλληλα μέσα, τα οποία θα εξασφάλιζαν όχι απλά την παρουσία αλλά την υπεροπλία στην περιοχή των επιχειρήσεων.

Βυθίσατε τον τουρκικό Στόλο – το επιχειρησιακό σενάριο που δεν εφαρμόστηκε!

Στην ιστορία έχει αποδειχθεί με τραγικό πολλές φορές τρόπο, ότι η στρατιωτική ισχύς για να είναι σεβαστή και να έχει την απαιτούμενη αποτρεπτική χρησιμότητα, πρέπει πάνω από όλα να διέπεται από τον απαράγραπτο νόμο της αποφασιστικότητας. Δεν αρκεί να έχει ένα κράτος καλύτερα όπλα, πρωτίστως οφείλει να έχει αποφασίσει πως και με ποιον τρόπο θα τα χρησιμοποιήσει προκειμένου να μην θιγούν ζωτικά συμφέροντα. Ο κανόνας αυτός δεν εφαρμόστηκε τις κρίσιμες ημέρες εκδήλωσης της τουρκικής επιθετικότητας στην Κύπρο, με τις γνωστές για τον Ελληνισμό συνέπειες.

Στον τομέα του ΠΝ υπήρχαν όχι μόνο τα κατάλληλα μέσα (υποβρύχια, τορπίλες) αλλά και το εκπαιδευμένο πλήρωμα για να φέρουν σε πέρας την όποια αποστολή τους είχε ανατεθεί. Υπήρξε μάλιστα και σχέδιο επίθεσης, στο πλαίσιο της πολεμικής περιπολίας που τους είχε ανατεθεί, το οποίο αν είχε εφαρμοστεί, ο τουρκικός στόλος αποτελούμενος από αποβατικά και τα συνοδά πλοία προστασίας, θα είχε υποστεί καταστροφή. Τα τουρκικά αντιτορπιλικά έφεραν ανθυποβρυχιακές τορπίλες Mk 32 εμβέλειας 6 ναυτικών μιλίων και ταχύτητα 40 κόμβων, ενώ οι SST-4 τορπίλες των Type 209 είχαν εμβέλεια 7 ναυτικά μίλια (με ταχύτητα 35 κόμβων) και 15 ναυτικά μίλια (με ταχύτητα 23 κόμβων). Τα νεότευκτα υποβρύχια μπορούσαν να καταδυθούν σε μεγάλα βάθη, παραμένοντας αθέατα, ενώ το ακουστικό ίχνος τους στα ιδιαίτερα βάθη του Αιγαίου, αλλά και στην ανατολική Μεσόγειο δεν μπορούσε να επισημανθεί από τα υπάρχοντα τεχνικά μέσα των τουρκικών πλοίων. Πλέοντας σε κατάδυση με μέγιστη ταχύτητα 11 κόμβων τα υποβρύχια μπορούσαν να προσεγγίσουν την αποβατική δύναμη και να την προσβάλλουν με τορπίλες, προτού σημειωθεί οποιαδήποτε αντίδραση.

Τα ελληνικά επιχειρησιακά σχέδια προέβλεπαν ότι η μεταφορά μιας αποβατικής δύναμης μεγέθους συντάγματος συν ένα τάγμα πεζοναυτών θα απαιτούσε χρόνο 48 περίπου ωρών. Σημειώνεται ότι μόνο μέσω θαλάσσης μπορούσαν οι Τούρκοι να αποβιβάσουν βαρύ υλικό (άρματα, πυροβόλα, ερπυστριοφόρα, οχήματα). Τι μπορούσε να είχε συμβεί; Το σενάριο δράσης θα τίθετο σε λειτουργία αμέσως μόλις είχαν επιβεβαιωθεί οι πληροφορίες περί συγκέντρωσης δυνάμεων και υλικού στα νότια παράλια και στους λιμένες επιβίβασης ανδρών και υλικού. Αμέσως μετά με κατεπείγον σήμα ο Αρχηγός Ναυτικού θα διέτασσε τα τρία από τα τέσσερα υποβρύχια Type 209 να αποπλεύσουν και να κατευθυνθούν προς την Κύπρο. Αυτό σημαίνει ότι από τις 17 Ιουλίου (δύο ημέρες νωρίτερα) τα Type 209 θα κινούντο προς την περιοχή των βόρειων ακτών της Κύπρου, όπου θα εγκαθιστούσαν πολεμική περιπολία.

«Τα υποβρύχια «Γλαύκος», «Νηρεύς» και «Τρίτων» απέκτησαν επαφή με την αποβατική δύναμη του εχθρού. Η εντολή που είχαν λάβει ήταν να αναμείνουν τον απόπλου και να δράσουν μόλις ο εχθρός θα περνούσε τη ζώνη των έξι ναυτικών μιλίων της Κυπριακής Δημοκρατίας. Μέχρι τότε έπρεπε να παραμείνουν αθέατα και σε καμία περίπτωση να μην εμπλακούν. Ο εχθρός ας νόμιζε ότι ήταν ασφαλής. Η τουρκική δύναμη απέπλευσε από την Μερσίνα στις 13.00 την 19η Ιουλίου. Στις 04.00 της 20ηςΙουλίου πλησίαζαν την ακτή Πέντεμιλι της Κυρήνειας. Μόλις επιβεβαιώθηκε η πραγματική πρόθεση των Τούρκων και παραβίασαν τα χωρικά ύδατα, οι τρείς «καρχαρίες» έλαβαν θέση. Με νέο σήμα το αρχηγείο όριζε ως προτεραιότητα την καταβύθιση των αντιτορπιλικών και στη συνέχεια των βραδυκίνητων αρματαγωγών, οχηματαγωγών. Το αποβατικό τμήμα είχε ονομαστεί Ταξιαρχία «Cakmak» και αποτελείτο από τέσσερα τάγματα και 12 πυροβόλα Μ101 των 105 χλστ. Στα πλοία μεταφέρονταν επίσης 20 ΤΟΜΠ Μ113 και 15 άρματα Μ47. Το αρματαγωγό LST «Ertogrul» L401 ξεχώριζε μεταξύ των υπολοίπων σκαφών του στόλου που συγκροτείτο από 2 μέσα αποβατικά LCM, 20 αποβατικών LCU με τη συνοδεία πέντε αντιτορπιλικών και δύο κανονιοφόρων.



Πρώτο έβαλε το «Γλαύκος» στόχος ήταν το Adatepe D-353 ένα από τα συνοδά πλοία, το οποίο επλήγη με δύο τορπίλες μπροστά στην πλώρη και στην μέση. Η έκρηξη ήταν συγκλονιστική καθώς κομμάτια φλεγόμενου μετάλλου εκτοξεύθηκαν προς όλες τις πλευρές. Οι πρώτες ακτίνες του ήλιου φώτιζαν το ματωμένο πρωινό της 20ης Ιουλίου, καθώς διαπλέκονταν με το φως των πυρκαγιών και τη λάμψη των εκρήξεων. Πριν ακόμη ο στόλος συνέλθη από την έκπληξη, άλλες δύο δίδυμες διαδοχικές εκρήξεις σημειώθηκαν στα αντιτορπιλικά Kocatepe D-354 και Tinaztepe D-355 που γέμισαν καπνούς και φλόγες. Ηταν η σειρά του «Νηρεύς» και του «Τρίτων» να γευτούν τη χαρά της επιτυχίας. Οι τορπίλες SST-4 είχαν εκπληκτικά αποτελέσματα. Τα πλοία έμοιαζαν με ξεκοιλιασμένα θαλάσσια κοίτη. Παντού επικράτησε πανικός, καθώς άνδρες πήδαγαν στη θάλασσα μέσα στις φλόγες, ενώ άλλοι προσπαθούσαν να πιαστούν από ότι επέπλεε. Ο ναυτικός διοικητής δεν πίστευε στα μάτια του, καθώς οι υπηρεσίες πληροφοριών του είχαν δώσει διαφορετική εικόνα, περί ενδεχόμενης ελληνικής αντίδρασης. Ο στόλος ήταν καταδικασμένος και οι κυβερνήτες των πλοίων περίμεναν τη σειρά τους. Ήταν αδύνατο να εντοπίσουν τα υποβρύχια τα οποία εντός ολίγων λεπτών εξαπέλυσαν το δεύτερο κύμα τορπιλών.

Τα εναπομείναντα δύο αντιτορπιλικά είχαν αρχίσει να εκτελούν ελιγμούς διαφυγής όταν ένα από αυτά συγκρούστηκε με ένα LCU το οποίο βύθισε αύτανδρο. Το δεύτερο ανέκρουσε πρύμνη προς την Τουρκία αλλά δεν κατάφερε να χαρεί την ευκαιρία διαφυγής, καθώς μια τορπίλη το βρήκε στην πρύμνη, αχρηστεύοντας το πηδάλιο. Η χαριστική βολή επήλθε μετά από δέκα λεπτά. Στο μεταξύ ο «Γλαύκος» δάγκωσε με τρεις τορπίλες το Ertogrul που τυλίχθηκε στις φλόγες και ανατινάχθηκε μέσα σε μια απόκοσμη πρωϊνή λάμψη. «Ζήτω το Εθνος», «Ζήτω το Πολεμικό Ναυτικό» φώναζαν μαζί κυβερνήτες και πλήρωμα. Μέσα στην επόμενη μισή ώρα όλα τα αποβατικά πρόσθεσαν τις μεταλλικές τους λαμαρίνες στον βυθό της Κυρήνειας. Το τέλος της «Ειρηνευτικής Επιχείρησης» γράφτηκε με ένα σύντομο τηλεγράφημα από την Ουάσιγκτον προς την Άγκυρα: «Διακόψατε οποιαδήποτε στρατιωτική επιχείρηση κατά της Κύπρου»...».

Η πραγματική δράση των υποβρυχίων Type 209

Τα υποβρύχια Type 209/1100 βρίσκονταν σε πλήρη επιχειρησιακή ετοιμότητα καθώς από τις 8 Ιουνίου 1972, αρχής γενομένης με το «Γλαύκος» (S110) ξεκίνησαν να λαμβάνουν μέρος στις εθνικές ασκήσεις και σε επιχειρήσεις του ΠΝ. Τον Απρίλιο του 1974 πραγματοποιήθηκε η έξοδος στο Αιγαίο του τουρκικού σκάφους ερευνών Chantarli. Η Διοίκηση Υποβρυχίων (ΔΥ) εκτελώντας εντολές έθεσε τα σκάφη της σε αυξημένη ετοιμότητα, εφοδιάζοντάς τα παράλληλα με τον προβλεπόμενο φόρτο μάχης. Ήταν η πρώτη φορά που τα Type 209 κλήθηκαν να αναλάβουν δράση με πεδίο δράσης το Αιγαίο. Σε κάθε υποβρύχιο φορτώθηκαν οκτώ τορπίλες τύπου SST-4, τέσσερις τύπου Mk. 37-3 και τέσσερις Mk 14/23.



To αντιτορπιλικό Kocatepe στις φλόγες.

ΦΩΤΟ: http://imageshack.us/photo/



Το ξημέρωμα της 19ης Ιουλίου 1974 το υποβρύχιο «Γλαύκος» (S110) με κυβερνήτη τον πλωτάρχη Βασίλειο Γαβριήλ διατάχθηκε για άμεσο απόπλου. Αφού ανεφοδιάστηκε με τορπίλες και τρόφιμα για ταξίδι 30 ημερών. Ο τότε Αρχηγός Ναυτικού αντιναύαρχος Πέτρος Αραπάκης απέστειλε σήμα προς τον Διοικητή Στόλου αντιναύαρχο Πολυζώη Καλογερόπουλο και τον Διοικητή Στολίσκου Υποβρυχίων (ΣΥΒ) πλοίαρχο Ανδρέα Βαφειάδη διατάσσοντας τα υποβρύχια «Γλαύκος» (S110), «Νηρεύς» (S111) κυβερνήτης πλωτάρχης Ιωάννης Παναγιωτόπουλος , «Τρίτων» (S112) κυβερνήτης πλωτάρχης Σταμάτιος Δριτσάκος και «Πρωτεύς» (S113) κυβερνήτης πλωτάρχης Βασίλειος Κηρύκος, να αποπλεύσουν άμεσα από τον Ναύσταθμο Σαλαμίνας και να πλεύσουν στην περιοχή της Ρόδου, με το πρόσχημα εκτέλεσης εθνικής άσκησης και: «… να αναφέρουν εντοπισμούς μονάδων Β΄ κράτους (Τουρκία) ως και παντός ετέρου πολεμικού πλοίου». Πράγματι τα τρία από τα τέσσερα Type 209 απέπλευσαν το μεσημέρι της 19ηςΙουλίου πριν ακόμη εκδηλωθεί η τουρκική απόβαση στην Κύπρο. Σημειώνεται ότι τα υποβρύχια δεν έλαβαν διαταγή πλού ή επιχειρήσεων διότι ο άμεσος απόπλους ήταν η πρώτη προτεραιότητα! Κάθε υποβρύχιο είχε αναλάβει τομέα περιπολίας και όλα κινήθηκαν σε ανάδυση προς τις Κυκλάδες. Οι κυβερνήτες έλαβαν την επομένη (20η Ιουλίου) αστραπιαίο σήμα με το οποίο ενημερώνοταν ότι είχε εκτελεσθεί απόβαση και αεραπόβαση στην Κύπρο από τις τουρκικές δυνάμεις. Λόγω των εξελίξεων τα υποβρύχια καταδύθηκαν αμέσως και συνέχισαν τον πλού τους με ταχύτητα 7-8 κόμβων ευρισκόμενα σε περισκοπικό βάθος. Πρέπει να σημειωθεί ότι τα υποβρύχια δεν μπορούσαν να φθάσουν εγκαίρως στην περιοχή της απόβασης (μόνο τα μαχητικά αεροσκάφη είχαν τέτοιες δυνατότητες) λόγω ταχύτητας πλεύσης και φυσικά της μεγάλης απόστασης. Άλλωστε μετά από την ολοκλήρωση της αποβίβασης δυνάμεων επέστρεψε στο λιμάνι της Μερσίνας το μεσημέρι της 20ης Ιουλίου. Εξω από την Κυρήνεια παρέμειναν τρία τουρκικά αντιτορπιλικά, τα οποία έβαλαν με τα πυροβόλα τους κατά των ελληνικών θέσεων για να ανακουφίσουν το προγεφύρωμα στην Κυρήνεια. Από τα προαναφερόμενα γίνεται σαφές ότι παρότι ήταν γνωστές οι τουρκικές προθέσεις τα υποβρύχια άργησαν να αποπλεύσουν από τον Ναύσταθμο Σαλαμίνας, με ευθύνη της ηγεσίας και έτσι δεν μπορούσαν να απειλήσουν την αρχική φάση της απόβασης. Ο αρχηγός των Ενόπλων Δυνάμεων δεν έθεσε εγκαίρως αυτές σε κατάσταση ετοιμότητας και ο αρχηγός Ναυτικού δεν απέστειλε τα Type 209 ενωρίτερα έτσι ώστε να έχουν λάβει θέσεις βολής ενώ ο τουρκικός στόλος θα απέπλεε από την Μερσίνα ή κατά την φάση της απόβασης.

Το μεσημέρι της 20ης Ιουλίου 1974 (16.10) τα υποβρύχια «Γλαύκος» και «Νηρεύς» διατάχθηκαν με σήμα από το Αρχηγείο Ναυτικού (ΑΝ 4572, ΗΩΠ 201518 Ιουλίου 74): «… πλεύσατε εν καταδύσει το ταχύτερον δυνατόν υπό πολεμικάς συνθήκας και εγκαταστήσατε πολεμικάς περιπολίας εις κάτωθι τομείς: Α. - Τρίτων …., Β. – Γλαύκος ……. μεταξύ μεσημβρινών 32ο 30΄Α – 33ο 30΄Α και από ακτάς Κύπρου έως ακτάς Τουρκίας. Γ. – Νηρεύς μεταξύ μεσημβρινών 33ο 30΄Α-34ο 30΄Α και από ακτάς Κύπρου έως ακτάς Τουρκίας. Δ.- Πρωτεύς…..». Ο «Τρίτων» θα περιπολούσε στην περιοχή της Ρόδου και ο «Πρωτεύς» στο Κεντρικό Αιγαίο μεταξύ Λέσβου, Χίου, Ψαρών και Σκύρου. Ήταν μια άμεση σαφής εντολή πλεύσης προς την θερμή περιοχή γεγονός που αντικατόπτριζε την – όπως αρχικά νομιζόταν – θέληση της στρατιωτικής κυβέρνησης να παρέμβει δυναμικά και να προσβάλλει την τουρκική αποβατική δύναμη. Το υποβρύχιο «Γλαύκος» έπλεε 15 ναυτικά μίλια βορειοδυτικά της Καρπάθου και μετά από το σήμα κινήθηκε προς την Κύπρο, ενώ το «Νηρεύς» βρισκόταν 18 ναυτικά μίλια νότια της Ρόδου.

Την επόμενη ημέρα 21η Ιουλίου στις 07.00 το πρωί εκδηλώθηκε νέα αποβατική επιχείρηση στην περιοχή Πεντεμίλια, όταν τέσσερα αρματαγωγά σκάφη τύπου LCT με συνοδεία τριών αντιτορπιλικών και μιας τορπιλάκατου αποβίβασαν ενισχύσεις (πεζικό, τεθωρακισμένα και εφόδια) δύναμης τάγματος και ένας ουλαμός αρμάτων. Το απόγευμα της ίδιας ημέρας τα τουρκικά αντιτορπιλικά συνέχιζαν να προσβάλλουν με τα πυροβόλα τους τις δυνάμεις άμυνας. Το βράδυ της 21ης Ιουλίου και ενώ τα «Γλαύκος» και «Νηρεύς» έπλεαν σε απόσταση 88 και 122 ναυτικών μιλίων αντίστοιχα δυτικά της Κύπρου (140 και 164 ναυτικά μίλια αντίστοιχα από την Κυρήνεια) έλαβαν νέο σήμα (ΑΝ 4658, ΗΩΠ 211300 Ιουλίου 74) από το Αρχηγείο Ναυτικού, βάσει του οποίου διατάσσονταν: «… άμα λήψει πλεύσατε εν καταδύσει εις τομείς περιπολίας…». Οι κυβερνήτες και τα πληρώματα θεωρούσαν ότι η ώρα της δράσης και της τιμωρίας του εχθρού πλησίαζε. Μπορεί να είχαν χάσει την πρώτη ευκαιρία αλλά σύντομα θα τους παρουσιαζόταν νέα. Για πρώτη φορά στην μεταπολεμική ιστορία ελληνικά υποβρύχια θα κτυπούσαν αλύπητα το Τουρκικό Ναυτικό. Όμως η νέα διαταγή τα ανάγκαζε να γυρίσουν πίσω! Οι στιγμές ήταν γεμάτες ένταση, καθώς οι σιλουέτες των Type 209 διαγράφονταν αμυδρά μέσα στο σκοτάδι καθώς ανέστρεφαν πορεία προς δυσμάς. Ο «Γλαύκος» προωθήθηκε στην περιοχή νοτιοανατολικά Ρόδου-Καρπάθου και ο «Νηρεύς» δυτικά της Καρπάθου.

Στις 22 Ιουλίου στις 19.30 οι κυβερνήτες των υποβρυχίων «Γλαύκος» και «Νηρεύς» έλαβαν νέο σήμα (ΑΝ 4724, ΗΩΠ 221500 Ιουλίου 1974) από το αρχηγείο που διέτασσε: «… άμα λήψει πλεύσατε υπό πολεμικάς συνθήκας εν καταδύσει το ταχύτερον δυνατόν και εγκαταστήσατε πολεμικάς περιπολίας εις τομείς ….. 2…… 3. Αποφύγατε εντοπισμόν και εμπλοκήν. 4. Μέτρα αμύνης ως εν πολέμω. 5. Επίθεσις κατά Τουρκικών ναυτικών δυνάμεων με προτεραιότητα κατά σειράν αντιτορπιλικά-μεταγωγικά θα διαταχθή δια νεωτέρας πλην περιπτώσεως ανωτέρω παραγράφου 4… ». Επρόκειτο για δραματική αλλαγή, καθώς τα υποβρύχια διατάχθηκαν εκ νέου να πλεύσουν βορείως της Κύπρου έτοιμα να βυθίσουν τουρκικά πλοία!

Την επόμενη ημέρα 23 Ιουλίου τα υποβρύχια «Γλαύκος» και «Νηρεύς» βρίσκονταν 46 ναυτικά μίλια δυτικά της Κύπρου (98 ναυτικά μίλια δυτικά της Κυρήνειας), όταν στις 19.30 έλαβαν ξανά σήμα επιστροφής στους τομείς περιπολίας (ΑΝ 4775, ΗΩΠ 231400 Ιουλίου 74): «… άμα λήψει πλεύσατε εν καταδύσει υπό πολεμικές συνθήκες και αναλάβατε περιπολίας ως ακολούθως:…. 2. Κατά τον πλουν και εντός του τομέως περιπολίας αποφύγετε εντοπισμόν και εμπλοκήν. 3…». Η διαταγή δόθηκε καθώς είχε ολοκληρωθεί η συμφωνία κατάπαυσης του πυρός. Τα δύο υποβρύχια καθόλη τη διάρκεια των γεγονότων δεν εντόπισαν τουρκικά πολεμικά πλοία, καθώς βρίσκονταν μακριά από την περιοχή των επιχειρήσεων. Το «Γλαύκος» διάνυσε 1.217 ναυτικά μίλια, ευρισκόμενο 170 ώρες και 28 λεπτά σε κατάδυση, ενώ το «Νηρεύς» διάνυσε 1.320 ναυτικά μίλια ευρισκόμενο 217 ώρες σε κατάδυση.

Το υποβρύχιο «Νηρεύς» εκτέλεσε δεύτερη πολεμική περιπολία τα μεσάνυκτα μεταξύ 3ης προς 4ηΑυγούστου μετά από φόβους περί επικείμενης νέας επιθετικής δραστηριότητας εκ μέρους των Τούρκων. Στις 5 το πρωί της 4ης Αυγούστου διατάχθηκε να εγκαταστήσει πολεμική περιπολία νοτίως της Ρόδου. Στις 10 Αυγούστου και τα τέσσερα Type 209 ξεκίνησαν να περιπολούν γύρω από την Ρόδο. Στις 14 Αυγούστου στις 07.50 τα «Πρωτεύς» και «Τρίτων» διατάχθηκαν να αναλάβουν περιπολίες βόρεια της Κύπρου. Στις 12.00 της 14ης Αυγούστου ο «Νηρεύς» εντόπισε τουρκικό περιπολικό που παρακολουθούσε την κίνηση στο λιμάνι της Ρόδου. Στη συνέχεια τα υποβρύχια διατάχθηκαν να επιστρέψουν πίσω.

Το υποβρύχιο «Τρίτων» είχε εγκαταστήσει περιπολία στην περιοχή της Ρόδου και στις 24 Ιουλίου κατέπλευσε στην Σαλαμίνα, έχοντας διανύσει συνολικά 707 ναυτικά μίλια, ευρισκόμενο σε κατάδυση 107 ώρες και 10 λεπτά. Την 1η Αυγούστου κατέπλευσε και το «Πρωτεύς» έχοντας διανύσει 1.096 ναυτικά μίλια, ευρισκόμενο σε κατάδυση για 273 ώρες και τέσσερα λεπτά. Το υποβρύχιο αποτελεί ένα αμιγώς επιθετικό οπλικό σύστημα. Δεν υφίσταται αμυντική χρήση του, καθώς όταν σταλεί σε περιοχή επιχειρήσεων, η απόφαση συνάδει με την επίδειξη πυγμής έναντι του αντιπάλου. Το υποβρύχιο φθάνει πρώτο και αποχωρεί τελευταίο, ενώ λόγω της ικανότητας να παραμείνει αθέατο μπορεί να αποτελέσει το κύριο στοιχείο αιφνιδιασμού του αντιπάλου, έχοντας την ευχέρεια να εκτελέσει την πρώτη βολή, «να χύσει το πρώτο αίμα». Κάθε άλλη χρήση του δεν είναι ενδεικνυόμενη και ιδιαίτερα όταν απειλούνται ευθέως ζωτικά εθνικά συμφέροντα. Αν δεν χρησιμοποιηθεί επιθετικά, το υποβρύχιο χάνει την αξία του και υποβιβάζεται σε έναν δαπανηρό θεατή της ιστορίας.

Επίλογος

Το πνεύμα του Θεμιστοκλή, του Άστιγγος, του Κανάρη και του Κουντουριώτη έλλειπε από τους αξιωματικούς που «έπρεπε» να λάβουν την απόφαση και να προσβάλλουν τον αποβατικό στόλο. Δεν κατεγράφη – ή αν υπήρξε δεν εμφορείτο από επαρκές σθένος – η τάση ρίσκου που ανέκαθεν χαρακτήριζε τους στρατιωτικούς ηγέτες και ειδικά τους κυβερνήτες πολεμικών πλοίων. Οι Κορίνθιοι χαρακτήριζαν τους Αθηναίους «Παρά δύναμιν τολμηταί και παρά γνώμην κινδυνευταί και εν τοις δεινοίς ευέλπιδες» (Θουκυδίδης Α 70) για να υπογραμμίσουν την έμφυτη τάση τους να δρουν πέρα και έξω από κανόνες και πλαίσια, όταν προάσπιζαν το συμφέρον τους. Η καταβύθιση τουρκικών πλοίων θα ανέστειλε την προέλαση ή θα ακύρωνε την απόβαση, καθώς οι ΗΠΑ διαβλέποντας τις εξελίξεις είναι δεδομένο ότι θα παρέμβαιναν άμεσα. Σε κάθε περίπτωση δεν θα είχαμε ούτε Αττίλα ΙΙ, ούτε το 40% του κυπριακού εδάφους υπό κατοχή. Θυμίζουμε ότι είχαμε υπεροχή και σε μαχητικά (F-4E, ΤΠΚ, άρματα ΑΜΧ-30 και καλύτερη εκπαίδευση και υποδομές όπως θωρακισμένα καταφύγια αεροσκαφών) γεγονός που προδίκαζε το που θα έγειρε η πλάστιγγα σε αεροναυτικές επιχειρήσεις. Η κατάρριψη του τουρκικού F-102 από το F-5 του Δινόπουλου υπάγεται ακριβώς σε αυτήν τη νοοτροπία. Η Αεροπορία έδωσε το παράδειγμα, το Ναυτικό μπορούσε να ακολουθήσει. Βέβαια υπάρχουν οι σκισμένες σελίδες των ημερολογίων των πλοίων, οι οποίες κρύβουν πολλά – και για ορισμένους αποκαλυπτικά – μυστικά….

Τα σκισμένα ημερολόγια με τις «χαμένες» σελίδες

Τα γεγονότα του 1974 καλύπτονται από πέπλο μυστηρίου. Στο σημείο αυτό αξίζει να καταθέσουμε μια πολύ ενδιαφέρουσα λεπτομέρεια, η οποία όπως και οι λοιπές από τα ημερολόγια των πλοίων προέρχονται από την εξαιρετική έκδοση των αντιναυάρχων ε.α. Επίτιμων Αρχηγών Στόλου, Τιμόθεου Μασούρα και Θωμά Κατωπόδη («ΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΥΠΟΒΡΥΧΙΑ», δύο τόμοι, Εκδόσεις ΝΑΥΤΙΚΟΝ ΜΟΥΣΕΙΟΝ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ). Από το γενικό μητρώο του «Γλαύκος» αποκαλύπτεται ότι εκτέλεσε και άλλες τρεις πολεμικές περιπολίες: α) Μεταξύ 30 Ιουλίου και 3 Αυγούστου διανύοντας 461 ναυτικά μίλια, β) μεταξύ 4 και 18 Αυγούστου διανύοντας 1.321 ναυτικά μίλια και γ) μεταξύ 26 Σεπτεμβρίου και 4 Οκτωβρίου διανύοντας 720 ναυτικά μίλια. Όμως δεν υπάρχει κανένα στοιχείο για τις τρεις αυτές περιπολίες, καθώς από τα ημερολόγια και τα αρχεία οι σελίδες έχουν κοπεί! Όπως μάλιστα σημειώνουν οι συγγραφείς του δίτομου έργου: «εικάζεται ότι όλα αυτά τα ντοκουμέντα πρέπει να συνελέγησαν όταν γινόντουσαν οι ανακρίσεις, μετά τη μεταπολίτευση του 1974, για το Κυπριακό και φυλάσσονται ερμητικά κλειστά, κατά πληροφορίες, στη Βουλή των Ελλήνων» (!).

Ομοίως από το γενικό μητρώο του «Νηρεύς» διαπιστώνεται ότι εκτελέσθηκαν άλλες δύο πολεμικές περιπολίες, τα στοιχεία για τις οποίες έχουν αποκοπεί: α) απόπλους στις 6 Σεπτεμβρίου κατά τον οποίο διανύθηκαν 1.364 ναυτικά μίλια και β) στις 26 Σεπτεμβρίου διανύοντας 308 ναυτικά μίλια. Επίσης από το μητρώο και το αρχείο του «Τρίτων» λείπουν οι σελίδες που αναφέρονται σε τρεις πολεμικές περιπολίες που εκτελέσθηκαν: α) μεταξύ 27 Ιουλίου και 4 Αυγούστου οπότε διανύθηκαν 803 ναυτικά μίλια, β) μεταξύ 11 και 26 Αυγούστου που διανύθηκαν 1.600 ναυτικά μίλια και γ) από τις 5 έως τις 14 Σεπτεμβρίου όπου διανύθηκαν 736 ναυτικά μίλια. Σημειώνεται ότι στις 17 Αυγούστου και ενώ ο «Τρίτων» βρισκόταν σε απόσταση 130 ναυτικών μιλίων από την Κυρήνεια, έλαβε εντολή ανάκλησης, αναλαμβάνοντας καθήκοντα περιπολίας στην Ρόδο.

Η ίδια κατάσταση παρατηρείται και στο ημερολόγιο του «Πρωτεύς» το οποίο φαίνεται ότι έχει εκτελέσει άλλες δύο πολεμικές περιπολίες: α) μεταξύ 10 και 24 Αυγούστου όταν διατάχθηκε μαζί με τα άλλα Type 209 να πλεύσουν στην Ρόδο . Στη συνέχεια με σήμα στις 15 Αυγούστου διατάχθηκε να πλεύσει μαζί με το «Τρίτων» στην Κύπρο και ενώ βρισκόταν 100 ναυτικά μίλια από την Κυρήνεια με νέα διαταγή επέστρεψε, έχοντας διανύσει 1.500 ναυτικά μίλια, ευρισκόμενο σε κατάδυση 313 ώρες και 23 λεπτά, β) μεταξύ 15 και 28 Σεπτεμβρίου όταν διάνυσε 1.350 ναυτικά μίλια, ευρισκόμενο σε κατάδυση 287 ώρες και 38 λεπτά.

Συνεπώς όπως διαφαίνεται υπάρχουν ακόμη κρυμμένα μυστικά σχετικά με την αποστολή των υποβρυχίων, τα οποία 37 χρόνια μετά, κάποιοι θεωρούν ότι θα πρέπει να μείνουν μακριά από το φως της αλήθειας…

http://www.istorikathemata.com http://perialos.blogspot.gr/ http://www.istorikathemata.com

(Δημοσιεύθηκε στο περιοδικό « Στρατοί και Τακτικές», τεύχος 16, σελ. 12, ΙΟΥΛ-ΑΥΓ 2011, Αιγίς Εκδοτική.)

Βιβλιογραφία

Αντιναύαρχος Π.Ν. ε.α. Τιμόθεος Μασούρας – Αντιναύαρχος Π.Ν. ε.α. Θωμάς Κατωπόδης, «ΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΥΠΟΒΡΥΧΙΑ – HELLENIC SUBMARINES», ΝΑΥΤΙΚΟΝ ΜΟΥΣΕΙΟΝ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ, Πειραιάς 2010.

Α. Μαδωνής – Γ. Μαστρογεωργίου, «ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΥΠΟΒΡΥΧΙΑ 1885-2010», Εκδόσεις «Κλειδάριθμος», Αθήνα 2010.

Αντιναυάρχου Π.Ν. ε.α. Κ. ΠΑΪΖΗ-ΠΑΡΑΔΕΛΗ, «ΤΑ ΠΛΟΙΑ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΙΚΟΥ ΝΑΥΤΙΚΟΥ 1829-1999», Εκδόσεις «Αστραία» - ΝΑΥΤΙΚΟΝ ΜΟΥΣΕΙΟΝ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ.

Γεωργίου Π. Σέργη, Ταξιάρχου ε.α., «Η ΜΑΧΗ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ», Αθήνα 1996.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΕΑΝ ΥΠΗΡΧΕ ΑΠΟΦΑΣΙΣΤΙΚΟΤΗΤΑ ΣΤΗΝ ΚΥΠΡΟ ΜΑΣ."
Related Posts with Thumbnails