Η ΠΛΗΡΗΣ ΚΑΤΑΓΡΑΦΗ ΚΑΙ ΑΝΑΛΥΣΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΕΠΙΘΕΤΩΝ - ΕΤΥΜΟΛΟΓΙΑ-ΠΡΟΕΛΕΥΣΗ-ΙΣΤΟΡΙΚΟ-ΚΑΤΑΓΩΓΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΕΠΙΘΕΤΩΝ ΚΑΙ ΟΝΟΜΑΤΩΝ - ΣΥΝΕΧΗΣ ΕΡΕΥΝΑ ΚΑΙ ΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΜΟΣ - ΟΛΑ ΤΑ ΕΠΙΘΕΤΑ ΕΧΟΥΝ ΚΑΠΟΙΑ ΣΗΜΑΣΙΑ - ΤΑ ΕΠΩΝΥΜΑ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΦΟΡΕΑΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ, ΠΑΡΑΔΟΣΗΣ, ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΑΛΗΘΕΙΑΣ - ΚΑΙ ΒΕΒΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ - Η ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΣΥΛΛΟΓΗ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΕΠΩΝΥΜΩΝ - ΚΑΛΗ ΔΙΑΣΚΕΔΑΣΗ ΣΤΟΥΣ ΦΙΛΙΣΤΟΡΕΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΜΑΘΕΙΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ.
ΚΑΛΩΣ ΗΛΘΑΤΕ ΣΤΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ ΜΑΣ

Παρασκευή 28 Απριλίου 2017

ΕΛΛΑΔΑ - ΤΟΥΡΚΙΑ

Η Ελλάδα το 1920 είχε 6 εκατ. πληθυσμό και η Τουρκία είχε περί τα 13 εκατ. Το 1950 η Ελλάδα είχε περί 7,5 εκατ. και η Τουρκία περί τα 21 εκατ. Το 2010 η Ελλάδα είχε περί τα 11 εκατ. και η Τουρκία περί τα 72 εκατ. Το 2050 υπολογίζεται η Ελλάδα να έχει περί 9,7 εκατ. και η Τουρκία περί τα 95 εκατ. 

Μια αναλογία 1 προς 2 πριν από ένα αιώνα σε τριάντα χρόνια θα έχει διαμορφωθεί σε μια αναλογία 1 προς 10, με την Τουρκία να έχει νεαρότερο και άρα δυναμικότερο πληθυσμό. Σήμερα η Τουρκία έχει ΑΕΠ περί τα 770 δισ. δολάρια και η Ελλάδα κάτι λιγότερο από 200 δισ. δολάρια. Το 2050 η Τουρκία θα έχει ΑΕΠ περί τα 5 τρισ. και υπολογίζεται πως θα είναι η 14η μεγαλύτερη οικονομία του πλανήτη.


Σήμερα η Τουρκία ξοδεύει για την άμυνά της το 2% του ΑΕΠ και αυτό αντιστοιχεί με 16 δισ. δολάρια. Η Ελλάδα με 2,6% ξοδεύει περί τα 5 δισ. δολ. Περί το 2050 η Τουρκία με 2% θα ξοδεύει περί τα 100 δισ. δολάρια σε αμυντικό εξοπλισμό, κάτι λιγότερο από αυτά που ξοδεύει η Κίνα σήμερα που λογίζεται η δεύτερη ισχυρότερη υπερδύναμη. Η Ελλάδα από μόνη της λόγω πληθυσμιακού  και ανάλογου οικονομικού μεγέθους δεν έχει την δυνατότητα να παρακολουθήσει αυτές τις εξελίξεις. 

Κώστας Στούπας - Capital
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΕΛΛΑΔΑ - ΤΟΥΡΚΙΑ"

Τετάρτη 26 Απριλίου 2017

Η ΓΕΝΝΗΣΙΣ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΕΘΝΟΥΣ

«Tο Eλληνικό Eθνος, γένεση και διαμόρφωση του νέου ελληνισμού», ----

Βασική προσπάθεια του γνωστού ιστορικού είναι να διερευνήσει τις προϋποθέσεις δημιουργίας της ελληνικής εθνικής συνείδησης.---
Αυτές είναι μέσα στον ιστορικό χρόνο, από την αρχαιότητα ακόμα, με πολιτιστικές συνισταμένες που καθορίζουν την ύπαρξη μιας ελληνικής εθνότητας, ενός ελληνικού λαού.Πιο συγκεκριμένα ξεκινά από τη διαπίστωση της αδυναμίας να οριστεί με σαφήνεια η έννοια του έθνους.
Ωστόσο η ύπαρξη κοινότητας με διαμορφωμένη αυτού που λέμε εθνικη συνείδηση κάνει αναγκαία την επιστημονική ιστορική εξήγηση της σε αντίθεση με άλλες μεταφυσικές ερμηνείες.
Σ’ όλη την πορεία των χρόνων από τη αρχαιότητα ο «ελληνισμός», ως εθνότητα, διατήρησε πολιτισμικά χαρακτηριστικά που λειτουργούσαν ενοποιητικά.Ήταν η συναίσθηση της κοινής καταγωγής των αρχαίων, η ιδιαίτερη πολιτιστική φυσιογνωμία των ελληνιστικών χρόνων και ακολούθως οι ενίσχυση των υλικών δεσμών και ο εξελληνισμός στην ανατολική ρωμαϊκή αυτοκρατορία που βαθαίνει ως πολιτική ενότητα.
Παράλληλα καθοριστικός είναι ο ρόλος του Χριστιανισμού που θα διχάσει αρχικά όσους νιώθουν Έλληνες. Ίσως είναι η σημαντικότερη εξασθένηση του αισθήματος της συνέχειας.
Ως τον 11ο αιώνα η σημασία των λέξεων Έλληνας και ελληνικός ταυτίζεται με το ειδωλολάτρης, παγανιστής.
Βέβαια το Βυζάντιο είναι μια συνέχεια των ελληνιστικών βασιλείων, κάτι που φαίνεται στη γλώσσα και στη νομοθεσία. Θα χρειαστούν οι αναγεννητικές προσπάθειες που ξεκινούν μετά την εικονομαχία και εκδηλώνονται σαφέστερα με την αναγεννητική κίνηση του 11ο αι. για να φτάσουμε στο σημείο να θεωρηθεί το Βυζάντιο εκχριστιανισμένο ρωμαϊκό κράτος του ελληνικού έθνους.
Οι εθνολογικές εξελίξεις είναι αναμφισβήτητες με Γαλάτες, Γότθους, Άραβες, Σλάβους, Βούλγαρους, Αλβανούς, Φράγκους να εισχωρούν ή και εγκαθίστανται στα εδάφη των βυζαντινών.
Η πολιτιστική ελληνική βάση που υπάρχει στη νότια βαλκανική λειτουργεί πολλές φορές αφομοιωτικά, έτσι ώστε δεν έχουμε ουσιώδη σημάδια αυτών των εθνολογικών εξελίξεων, εκτός ίσως από κάποια τοπωνύμια που καθιερώθηκαν.
Έτσι εξελληνίζονται οι περισσότεροι, ακόμα και αν διατηρούν το γλωσσικό τους ιδίωμα, όπως συμβαίνει με Αλβανούς και Βλάχους.
Άλλες φορές κυρίως στη βόρεια βαλκανική έχουμε συγκρότηση νέων εθνοτήτων, όπως οι Βούλγαροι. Όλα αυτά επιφέρουν εθνολογικές μεταβολές κυρίως στις περιοχές Θράκης, Μακεδονίας, Ηπείρου και Θεσσαλίας. Έτσι δίνεται η λαβή στη θεωρία του Fallmerayer που ισχυρίζεται ότι ο λαός που δημιούργησε τον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό δεν υπάρχει πλέον, θεωρία που εξυπηρετεί τις αντιδραστικές πολιτικές δυνάμεις της Ευρώπης.Ωστόσο, η ελληνική γλώσσα παραμένει το κοινό όργανο συνεννόησης διαφορετικών πληθυσμών και η εναργέστερη ένδειξη της συνέχειας του ελληνισμού ως λαού.
Κατά το χρονικό διάστημα μεταξύ 11ου και 19ου αι. θα έχουμε την ανάπτυξη της ελληνικής εθνικής ιδέας.
Καθοριστικά θα είναι τα γεγονότα που συμβαίνουν στο Μάτζικερτ το 1071 όπου το Βυζάντιο χάνει μέρος της Μ. Ασίας και συρρικνώνεται, το 1078 με το οριστικό σχίσμα το Βυζάντιο αποκόπτεται από τη Δύση και το 1204 με την ουσιαστική διάλυση της αυτοκρατορίας από τους Φράγκους. Μετά από αυτά είναι το ελληνικό στοιχείο που απομένει στο Βυζάντιο και προβάλλεται η ελληνική ιδέα και παιδεία.
Η λέξη Έλληνας ξαναπαίρνει σιγά – σιγά το εθνολογικό και πολιτιστικό περιεχόμενό της. Παράλληλα γεφυρώνεται το χάσμα επίσημου και λαϊκού πολιτισμού και επιτυγχάνεται συμβιβασμός μεταξύ αρχαιότητας και χριστιανισμού.
Η απόσχιση των μη-ελληνικών λαών όπως οι Σέρβοι και η δημιουργία νέων κέντρων όπως η Θεσσαλονίκη, τα Γιάννενα, η Άρτα, ο Μυστράς, η δημιουργία μέσης τάξης που μαζί με το λαό αμφισβητούν την αριστοκρατία, όλα αυτά θα δημιουργήσουν το υπόβαθρο για ενιαίο εθνικό ελληνικό κράτος. Η ιδέα της συνέχειας του ελληνισμού θα παρουσιαστεί με το Χαλκοκονδύλη, μαθητή του Γεμιστού.Η οθωμανική κατάκτηση θα καθορίσει νέους δυναμικούς παράγοντες. Η εκκλησία που θα έχει και πολιτικό ρόλο, οι Φαναριώτες και οι πρόκριτοι.
Η ανάπτυξη της εθνικής ιδέας θα γίνει, παρά την αντίφαση ότι οι τρεις νέοι παράγοντες είναι ταυτόχρονα συνεργάτες των Οθωμανών και ηγέτες του έθνους.
Το βάθεμα της εθνικής συνείδησης θα γίνει με τους κλέφτες και τους αρματολούς.
Έτσι θα φτάσουμε στο 18ο αι. και με το νεοελληνικό διαφωτισμό θα διαμορφωθεί η εθνικοαπελευθερωτική ιδεολογία. Η πιο δυναμική μερίδα της αστικής τάξης, που βρίσκεται σε επαφή και με τις διεργασίες στη δυτική Ευρώπη θα αναλάβει την πρωτοβουλία.
Το ελληνικό έθνος είναι πλέον συντελεσμένο και οι ιστορικές εξελίξεις θα οδηγήσουν στην επανάσταση του 1821.
του Νίκου Γ. Σβορώνου----

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Η ΓΕΝΝΗΣΙΣ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΕΘΝΟΥΣ"

Παρασκευή 21 Απριλίου 2017

ΧΑΙΡΕΣΘΕ ΕΝ ΕΙΡΗΝΗ!!!!!!




Ελληνισμός:

Σημαίνει ιδέες, αρχές και αξίες.

Σημαίνει αγάπη, ειρήνη, ελευθερία, δικαιοσύνη και ήθος.

Σημαίνει αλήθεια, γνώση, όραμα, λογική, έρευνα και αναζήτηση.

Σημαίνει τέχνες και επιστήμες.

Σημαίνει πρόοδος, ισότητα, αξιοκρατία, δημιουργία και έκφραση.

Σημαίνει γενναιότητα, θάρρος, αυταπάρνηση, φιλοπατρία και φιλανθρωπία.

Σημαίνει χαμόγελο, ευγένεια, καλοσύνη, προσφορά, φιλοξενία, αποδοχή, αλληλεγγύη και σεβασμό.

Σημαίνει μέτρο, κάλλος και αρμονία.

Σημαίνει Φως αιώνιο, άσβεστο και ζωογόνο.

Σε αντιδιαστολή με τον Ελληνισμό,

Κρονισμός-Σιωνισμός

Σημαίνει σκότος, φόβος και υποταγή.

Σημαίνει εξουσία, πόλεμος, εκδίκηση, τιμωρία, επιβολή, δουλεία, βία και οδύνη.

Σημαίνει υλισμός (ανηθικότητα), θράσος, απληστία, συμφέρον, αρπαγή, κλοπή και καταπάτηση.

Σημαίνει ψεύδος, αδικία, αγνωμοσύνη, κοροϊδία και φθόνο.

Σημαίνει εγωισμός, αμάθεια, διακρίσεις, ρατσισμός και υπερβολή.

Σημαίνει όλεθρος, καταστροφή και όνειδος.


Έλληνες αδελφοί, διαδώστε τον Ελληνισμό ανά τη Γαία.

Ορθώστε Ολύμπιον ανάστημα και πολεμήστε τον Κρόνον απανταχού.

Εγγύς ο χρόνος για την απελευθέρωση του πλανήτη.

Ο Ιερός Άρχων του Φωτός, Δίας, μεθ’ υμών εστί.

Ερρωσθε!!!


Επιμέλεια Παρουσίασης : Γιώργος Χαβαλές


ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΧΑΙΡΕΣΘΕ ΕΝ ΕΙΡΗΝΗ!!!!!!"

Πέμπτη 20 Απριλίου 2017

ΓΙΑΤΙ ΟΙ ΑΡΧΑΙΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΑΝΑΣΤΑΙΝΑΝ ΤΟΥΣ ΘΕΟΥΣ ΤΟΥΣ;;;;;;



Στην αρχαία Ελλάδα, γράφει ο Μ. Τιβέριος, όπως και σε πολλές θρησκείες του αρχαίου κόσμου, απαντώνται παραδόσεις σύμφωνα με τις οποίες θεοί γνώρισαν τον θάνατο και στη συνέχεια την ανάσταση.
Ο Διόνυσος είναι ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα θεού που πέθαινε και ανασταινόταν κάθε χρόνο
Ο Απρίλης είναι ο μήνας στη διάρκεια του οποίου έχουμε την πιο μεγάλη γιορτή των ορθοδόξων Χριστιανών, που είναι τα Πάθη και η Ανάσταση του Κυρίου.
Ιδιαίτερα για εμάς τους Έλληνες η γιορτή αυτή αποκτά πρόσθετη σημασία, αφού αρκετές φορές η Ανάσταση του Θεανθρώπου συσχετίστηκε με την ανάσταση της ίδιας της φυλής, ενώ συγχρόνως τους θύμιζε και πανάρχαια θρησκευτικά και λατρευτικά δρώμενα που η αρχή τους χάνεται στο βάθος των αιώνων, σε χρόνους πολύ πριν από τον ερχομό του Σωτήρα.
Σε πολλές θρησκείες του αρχαίου κόσμου και στην αρχαία Ελλάδα απαντώνται παραδόσεις σύμφωνα με τις οποίες θεοί γνώρισαν τον θάνατο και στη συνέχεια την ανάσταση, όπως π.χ. ο φοινικικός Αδωνιςή ο ελληνικός Διόνυσος.
Επειδή μάλιστα συχνά οι τεθνεώτες και αναστάντες αυτοί θεοί συμβαίνει να είναι θεοί της γονιμότητας, πολλοί έχουν υποστηρίξει ότι η ιδέα αυτή του θανάτου και της ανάστασης εκ νεκρών είναι παρμένη από την ετήσια εναλλαγή των εποχών, όπου το νέκρωμα της φύσης κατά τη διάρκεια του παγερού χειμώνα το διαδέχεται το ξαναζωντάνεμά της κατά τη διάρκεια της ζωοδότρας άνοιξης.
Επομένως με τα πάθη αυτά των θεών συμβολίζονται οι λειτουργίες της ίδιας της φύσης και, όπως είναι γνωστό, η πίστη συχνά εκφράζεται με συμβολισμούς.
Γύρω από τον ετήσιο αυτό αγώνα ανάμεσα στην ακαρπία και την ευφορία της γης υφάνθηκε και ο ιστός αρκετών αρχαίων μυστηριακών τελετών, γι’ αυτό ακριβώς και η συνήθης εποχή διεξαγωγής τους ήταν το τέλος του καλοκαιριού ή η αρχή του φθινοπώρου, με τα πρώτα πρωτοβρόχια.
Τα μυστήρια, που γνώρισαν ιδιαίτερη άνθηση κατά τους χρόνους της ύστερης αρχαιότητας, υπόσχονταν στους μυημένους σ’ αυτά μόνιμη σωτηρία και μια ευτυχισμένη μετά θάνατον ζωή.
Έτσι, σε δημόσιες αλλά κυρίως σε απόκρυφες τελετουργίες, οι πιστοί σκηνοθετούσαν τις διάφορες φάσεις αυτού του αγώνα, αναπαριστώντας τις ποικίλες περιπέτειες του πάσχοντος θεού τους.
                                                     - Ο θάνατος και η ανάσταση -
Όπως παρατηρεί ο Πλάτων, καθώς ο άνθρωπος πλησιάζει προς τον θάνατο αρχίζει να σκέπτεται για πράγματα που πριν δεν τον απασχολούσαν καθόλου, ενώ συγχρόνως αρχίζει να δίνει πίστη και σε δοξασίες υπερφυσικές!!!!
Έτσι και στην αρχαιότητα, πολλοί πίστευαν ότι με τις μυήσεις αυτές θα βοηθηθούν να κερδίσουν την πολυπόθητη αθανασία και ακόμη θα αποκτήσουν τη δυνατότητα και μετά θάνατον «να διασκεδάζουν και να χορεύουν» σε καταπράσινους λειμώνες στον καθαρό αέρα.
Ορισμένοι θρησκειολόγοι έχουν υποστηρίξει ότι η κεντρική ιδέα όλων αυτών των μυστηριακών θρησκειών ήταν ο θάνατος και η ανάσταση και έχουν συνδέσει τους σχετικούς μυστηριακούς μύθους με τα πάθη κάποιου θεού.
Έτσι έχουμε τον θάνατο του Διονύσου, του Αττεως, του Οσίριδος.
Στα μυστήρια που σχετίζονται με τους θεούς αυτούς συναντούμε ακολουθίες πένθους που στη συνέχεια τις διαδέχονται τελετουργίες χαράς και αγαλλίασης.
Το αβάστακτο πένθος της Ισιδος για τον φόνο του αγαπημένου της αδελφού και συντρόφου, του Οσίριδος, που τον είχε κατακρεουργήσει ο θεός της σκιάς Σετ (ή Σεθ), σταματά όταν βρίσκει και συναρμολογεί όλα τα διαμελισμένα κομμάτια του, δίνοντάς του ξανά τη ζωή.
Το ίδιο συμβαίνει και με τους πιστούς της.
Μιμούμενοι τη θεά τους, αναζητούν τον Όσιρι, κτυπώντας με αλαλαγμούς τα στήθη τους.
Μόλις ξαναντικρίζουν τον θεό, τότε τον θρήνο τον διαδέχεται ανείπωτη χαρά.
Ο Πλούταρχος προτρέπει τα βάσανα της Ίσιδας, όπως αναπαριστάνονται στις σχετικές τελετές, να γίνονται μαθήματα ευσέβειας και παρηγοριάς για όλους τους θνητούς που τους βρίσκουν τέτοια κακά.
Ο Ιούλιος Φίρμικος Ματερνός, πολιτικός και συγγραφέας του 4ου αι. μ.Χ., που αλλαξοπίστησε και έγινε Χριστιανός, μας παραδίδει ενδιαφέρουσες λεπτομέρειες σχετικές με παγανιστικές μυστηριακές τελετές.
Έτσι ανάμεσα σε άλλα μας περιγράφει και μια σκηνή κατά την οποία μπροστά σε ένα ομοίωμα κάποιου θεού, που κείτονταν νεκρός πάνω σε ένα φορείο, εξελίσσονταν σκηνές οδυρμού και θρήνου.
                                               - Η «επίκλησις» του Διονύσου -
Ο Διόνυσος, χωρίς αμφιβολία, ήταν κι αυτός ένας θεός της βλάστησης και σαν τέτοιος ήταν ένας πάσχων θεός, που πέθαινε και ανασταινόταν κάθε χρόνο.
Ωστόσο τα επεισόδια που σχετίζονται με τον θάνατό του, ο οποίος προκαλούσε τον μαρασμό της φύσης, μπορούμε να πούμε ότι δεν αποτελούσαν σημαντικό μέρος της όλης διήγησης.
Εκτός από αναφορές στον βίαιο θάνατό του και τον διαμελισμό του υπήρχαν και παραδόσεις που έκαναν λόγο και για μια ομαλή κατάβασή του στον Αδη, προκειμένου να φέρει στον πάνω κόσμο, στον κόσμο των ζωντανών, τη μάνα του τη Σεμέλη.
[στη φωτό αριστερά, το θείον Βρέφος Διόνυσος με φωτοστέφανο]
Η κάθοδός του αυτή έγινε από την Αλκυονία λίμνη στη Λέρνα της Αργολίδας, για την οποία υπήρχε παράδοση ότι ήταν απύθμενη.
Έτσι κανένας στην αρχαιότητα, ούτε και ο ίδιος ο αυτοκράτορας Νέρων, δεν είχε μπορέσει να μετρήσει το βάθος της.
Στους Δελφούς, μέσα στο άδυτο του ναού του Απόλλωνος, «παρά το χρηστήριον», έδειχναν τον τάφο του θεού.
Ο Διονύσιος ο Αλικαρνασσεύς, που έζησε προς τα τέλη του 1ου αι. π.Χ., μιλά για θρήνους κατά τη διάρκεια «των διονυσιακών παθών».
Αλλά για τις τελετουργίες τις σχετικές με τον θάνατό του, όπως άλλωστε και γι’ αυτές που σχετίζονται με την ανάστασή του, ξέρουμε λιγοστά πράγματα.
Κύρια αιτία ήταν η ευσέβεια των αρχαίων συγγραφέων που δεν ήθελαν να κοινοποιήσουν τίποτε «περί ων ου θέμις τοις αμυήτοις ιστορείν».
Ένα χαρακτηριστικό στοιχείο των τελετουργιών που συνδέονται με την ανάσταση του θεού ήταν και το κάλεσμά του, η «επίκλησις», από τους πιστούς του, που τον καλούσαν, ακόμη και με μικρές σάλπιγγες, να ανέβει και να παρουσιαστεί σ’ αυτούς.
Στον κόσμο των Ιώνων η «επιφάνεια» του θεού γινόταν κατά τη διάρκεια των Ανθεστηρίων.
Ένα σημαντικό δρώμενο της γιορτής αυτής, που είναι πολύ χαρακτηριστικό ότι γιορταζόταν και αυτή κατά τη διάρκεια της άνοιξης, ήταν ο ερχομός του θεού πάνω σ’ ένα τροχοφόρο πλοίο.
Το ότι ο Διόνυσος ερχόταν με ένα πλεούμενο πιθανόν να οφειλόταν στο ότι ο θεός είχε κατεβεί στον Κάτω Κόσμο μέσα από μια λίμνη, την Αλκυονία.
Αλλά και ο Αριστοφάνης στους «Βατράχους» του βάζει τον Διόνυσο να κατεβαίνει στον Κάτω Κόσμο από μια περιοχή της Αθήνας, που την έλεγαν Λίμναι, και της οποίας το όνομα σαφώς υποδηλώνει και πάλι κάποια λίμνη ή έστω ένα βαλτότοπο.
Με τη θριαμβευτική επανεμφάνιση του θεού οι πιστοί του ξεσπούσαν σε ουρανομήκεις φωνές και χαρούμενα τραγούδια και ξεφάντωναν με χορούς και πανηγύρια. Και εκτός από πάσχοντες θεούς στην αρχαία μυθολογία υπάρχουν και ήρωες που είχαν κατορθώσει να νικήσουν τον θάνατο, όπως ο Ηρακλής, ο Ορφέας, ο Καπανέας κ.ά.
Μετά από τα παραπάνω μπορούμε να υποθέσουμε ότι το μέγα θαύμα της Ανάστασης του Χριστού, το σημαντικότερο ασφαλώς γεγονός της επίγειας ζωής Του, κατά το οποίο έχουμε τη νίκη της ζωής και την ήττα του θανάτου, έγινε πιο εύκολα κατανοητό από τους Έλληνες και από τους υπόλοιπους ελληνίζοντες της όψιμης αρχαιότητας, που αποτελούσαν το πιο σημαντικό και συνάμα το πιο ζωντανό κομμάτι του τότε γνωστού και πολιτισμένου κόσμου.
Γιατί ανάλογα συμβάντα διηγούνταν και για τους θεούς και ήρωες που είχαν στεριώσει και είχαν κυριαρχήσει στα μέρη τους πολύ πριν κάνει την εμφάνισή Του ο Ναζωραίος.
                                  - Ο θάνατος και η Ανάσταση του θεού Άδωνη -
Στις παραδόσεις των λαών της ανατολικής μεσογείου , υπάρχουν τουλάχιστον (16) θεοί που βιώνουν το δράμα του θανάτου αλλά και ταυτόχρονα την λύτρωση της αναστάσεως.
Στον ευρύτερο ελλαδικό χώρο εκτός από τον Δία/Φελχανό και τον Διόνυσο/Ζαγρέα , ο σημαντικότερος Θεός που πεθαίνει και ανασταίνεται , είναι ο Άδωνις
Σύμφωνα με την παράδοση ο Άδωνις ήταν γιός του Κινύρα κι της Σμύρνας.
Όταν γεννήθηκε ήταν τόσο πανέμορφο μωρό που μόλις τον είδε η Θεά Αφροδίτη τον ερωτεύτηκε και για να μην τον χάσει τον έβαλε σε μία λάρνακα και τον εμπιστεύθηκε στην Περσεφόνη , την Θεά του κάτω κόσμου.
Όταν όμως ο Άδωνις μεγάλωσε , η Περσεφόνη θαμπωμένη και αυτή από την ομορφιά του , αρνήθηκε να τον επιστρέψει και τότε η Αφροδίτη ζήτησε την συνδρομή του Δία.
Ο πατέρας των Θεών τότε έδωσε τον όμορφο νέο τα 2/3 του χρόνου στην Αφροδίτη και το 1/3 στην Περσεφόνη.
Η Αφροδίτη εγκατέλειψε τον Όλυμπο και ακολούθησε τον πανέμορφο νέο κάτω στην γη.
Δυστυχώς όμως σε ένα κυνήγι αυτός σκοτώθηκε από ένα αφηνιασμένο κάπρο.
Η Αφροδίτη απαρηγόρητη και με δάκρυα στα μάτια ζήτησε από την Περσεφόνη πίσω τον όμορφο νέο και τότε οι δύο Θεές αποφάσισαν να τον έχουν η κάθε μία για έξι μήνες τον χρόνο.
Η διαμάχη των δύο Θεαινών συμβολίζει και διδάσκει ότι ο Έρωτας μπορεί να νικήσει ακόμη και τον θάνατο !
Από το αίμα του Αδώνιδος γεννήθηκαν τα τριαντάφυλλα και οι παπαρούνες και από τα δάκρυα της Αφροδίτης οι ανεμώνες.
Ο Άδωνις είναι ένας πανάρχαιος Θεός της ανατολής και η λατρεία του ήταν διαδεδομένη στην Συρία την Φοινίκη την Παλαιστίνη και την Αίγυπτο.
Από εκεί η λατρεία του πέρασε στην Κύπρο και από την Κύπρο στην Ελλάδα ήδη από τη αρχαϊκή εποχή.
Σύμφωνα με την παράδοση ο τάφος του βρισκόταν στην Βηθλεέμ σε μία υπόγεια σπηλιά στα θεμέλια του Ναού της Θεάς Αστάρτης.
Πιθανολογείται ότι το σημείο βρίσκεται εκεί που σήμερα είναι χτισμένος ο Ναός της Γεννήσεως.
                                                                - Τα Αδώνεια -
Σε ανάμνηση του θανάτου και της αναστάσεως του Θεού ετελούντο κάθε χρόνο τα Αδώνεια.
Σε άλλες περιοχές η γιορτή γινόταν στα μέσα του μηνός Βοηδρομίωνος (Αύγουστος – Σεπτέμβριος ) και αλλού, στην κυρίως Ελλάδα την άνοιξη κατά την πρώτη πανσέληνο μετά την εαρινή ισημερία.
Η πρώτη ημέρα των «Αδωνείων», που λεγόταν «Αφανισμός», ήταν ημέρα πένθους για το θάνατο του Θεού, που απεικονίσεις του τον παρουσιάζουν εστεμμένο με ταινίες που τις διακοσμούν ισοσκελείς σταυροί , με το στόλισμα των λεγόμενων «Κήπων του Αδώνιδος» (που τους φύτευαν και τους προετοίμαζαν οι γυναίκες οκτώ ημέρες πριν), καθώς και με μοιρολόγια και λυπητερές μουσικές από πένθιμο αυλό (τη λεγόμενη «γίγγρα»).
Η δεύτερη ημέρα των εορτασμών η Εύρεσις (ανάστασις) ήταν ημέρα χαράς για την ανάσταση του Θεού εκ νεκρών και την ανάληψή του δίπλα στη Θεά Αφροδίτη για το μισό χρόνο.
                                            - Οι Κήποι του Αδώνιδος (Επιτάφιος) -
Οι κήποι του Αδώνιδος ήσαν πανέρια η γλάστρες γεμάτες χώμα μέσα στις οποίες έσπερναν και καλλιεργούσαν ειδικά για τα Αδώνεια, πολύτριχο και αλλά φυτά ταχέως αυξανόμενα, καθώς και σιτάρι, κριθάρι, μαρούλι, μάραθο και διάφορα είδη λουλουδιών που τα περιποιούνταν επί 8 ημέρες, κατά κύριο λόγο η αποκλειστικά, οι γυναίκες.
Την ημέρα του «Αφανισμού» οι λατρευτές κυρίως γυναίκες με λυμμένα τα μαλλιά τους, ξυπόλητες και γυμνόστηθες, περιέφεραν με θρήνους και οδυρμούς τα ομοιώματα του Θεού και τους «Κήπους» στους δρόμους των πόλεων και κατόπιν τα οδηγούσαν στη θάλασσα (ή σε πηγές και ποτάμια σε άλλες πόλεις), τα έριχναν στα νερά και παρακαλούσαν να επιστρέψει ο Θεός από τον κάτω κόσμο.
Στα «Αδώνεια» προσφερόταν ως θυμίαμα μύρα, ενώ ψάλλονταν και ειδικά άσματα, τα λεγόμενα «Αδωνίδια», από τα οποία έχει διασωθεί ένα πολύ αξιόλογο δείγμα.
Πρόκειται για τον «Επιτάφιον Αδώνιδος» του Βίωνος!!!
Σε κάποια από τα ανά τόπους «Αδώνεια» γίνονταν και μυήσεις σε Μυστήρια του Θεού (Ο Λουκιανός διασώζει ότι οι μύστες θυσίαζαν πρόβατο και έπαιρναν μετάληψη).
                         - Αμέτρητοι οι «θεοί» που… σταυρώθηκαν και αναστήθηκαν -
Ο Κρίσνα, το δεύτερο πρόσωπο της Ινδικής τριάδας αντίστοιχο της χριστιανικής τριάδας, ο οποίος ονομάζεται και «υιός θεού», σταυρώθηκε όπως και ο Ιησούς.
Πρόκειται για την ενσάρκωση του Βισνού.
Οι ουρανοί σκοτείνιασαν την ώρα του θανάτου.
Ο Κρίσνα κατέβηκε στον άλλο κόσμο, και αναστήθηκε την τρίτη μέρα, και ανελήφθη στους ουρανούς.
Ο Κρίσνα, θεωρείται επίσης«άνθρωπος και Θεός» καταρρίπτοντας το χριστιανικό επιχείρημα πως ο Ιησούς ήταν ο πρώτος άνθρωπος-θεός που νίκησε τον θάνατο.
Ο Πέρσης θεός Μίθρα αποκαλούνταν «ο καλός ποιμένας» και σταυρώθηκε τουλάχιστον μια χιλιετία πριν τον Ιησού, για να λυτρώσει την ανθρωπότητα.
Ο Ασσυροβαβυλώνιος Ταμμούζ (Damuzu) σταυρώθηκε και αναστήθηκε από την Αστάρτη.
Ο Άττις, αποκαλούμενος «ο αμνός του θεού» περνάει το μαρτύριο της σταύρωσης και ανασταίνεται.
Ο Μεξικανός Κετσατκοάτλ θανατώθηκε με σταύρωση και αναστήθηκε την τρίτη μέρα.
Ο Όσιρης σκοτώνεται από τον Σεθ, και ανασταίνεται από την Ίσιδα, ενώ ο γιος τους Ώρος σταυρώνεται μεταξύ δύο κλεφτών.
Ο Όντιν σταυρώθηκε στο δέντρο της ζωής, ενώ ο γιος του Μπάλντερ σκοτώνεται από τον πανούργο Λόκι με γκυ.
Αμφότεροι ανασταίνονται.
Οι θεοί ΙΑΩ, και Χέσους σταυρώθηκαν και αναστήθηκαν για να σώσουν την ανθρωπότητα χιλιάδες χρόνια πριν την εμφάνιση του Ιησού.
Ο Ίντρα αναπαριστάται με οπές από καρφιά.
Ο Χαλδαίος Κρίτε και ο Ασιάτης Μπαλού αναφέρονται στα αντίστοιχα ιερά τους κείμενα ως«εσταυρωμένοι λυτρωτές».
Ο Αιγύπτιος Θούλις πέθανε στο σταυρό, θάφτηκε, αναστήθηκε και ανήλθε στους ουρανούς.
Ο μύθος της αρπαγής της Περσεφόνης (Αξιόκερσα κατά τα Καβείρια) περιέχει την κάθοδο στον Άδη, την παραμονή εκεί για ένα χρονικό διάστημα και την επιστροφή στη ζωή.
Ο μύθος της Ευρυδίκης.
Ο Ρωμαίος ήρωας Κουιρίνους, σταυρώθηκε και η γη σκοτείνιασε.
Η ανάσταση νεκρών και η νίκη επάνω στο θάνατο, δεν είναι λοιπόν μια ιδέα που γεννήθηκε στον χριστιανισμό.
Στις αρχαίες θρησκείες υπήρξε πληθώρα θεών και ανθρώπων που είτε θυσιάστηκαν και ξαναγύρισαν στη ζωή, ή ήρθαν σε συμφωνία με τις θεότητες του Άδη να μοιράζουν τη ζωή τους ανάμεσα σε δύο κόσμους.
Η ιδέα της ανάστασης πιθανολογείται πως προήλθε από την παρατήρηση της «νεκρανάστασης» της φύσης!!!
Οι εμπνευστές της χριστιανικής θρησκείας παρέλαβαν τους αρχαίους μύθους, τους άλλαξαν ελαφρώς και τους παρουσίασαν ως δική τους αποκάλυψη.
Κανένας χριστιανός ιερέας δεν έχει απαντήσει ουσιαστικά στο ερώτημα, σε τι ακριβώς διαφέρει η σταύρωση κι η ανάσταση του θεού σας από τις αντίστοιχες των προαναφερθέντων θεών;
Τα βασικά συστατικά του μύθου εμφανίζονται στις παραδόσεις όλων σχεδόν των λαών της Μέσης Ανατολής και όχι μόνο.
Η σταύρωση και η ανάσταση του Ιησού δεν είχε κάτι το πρωτότυπο να δείξει!!!



Eπιμέλεια παρουσίασης : Γιώργος Χαβαλές
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΓΙΑΤΙ ΟΙ ΑΡΧΑΙΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΑΝΑΣΤΑΙΝΑΝ ΤΟΥΣ ΘΕΟΥΣ ΤΟΥΣ;;;;;;"

Τετάρτη 19 Απριλίου 2017

Η ΑΒΛΑΒΕΙΑ ΣΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ!!!!



H τελειότης ελκύει ατέλεια στην επιφάνεια, το αγαθό απομακρύνει πάντοτε το κακό από την μορφή του ανθρώπου σε τόπο και χρόνο.

Η χρησιμοποιούμενη μέθοδος για το ΤΕΛΕΙΟ ΟΝ και εκείνη που χρησιμοποιείται από το Αγαθό είναι η - Αβλάβεια.

Αυτό δεν είναι αρνητικότητα αλλά τέλεια ισορροπία και μια ολοκληρωμένη άποψη και θεία κατανόηση”!!

Κατά τον κανόνα οφείλουμε να αναπτύξουμε την Αβλάβεια σε σκέψεις, πράξεις, λόγια.

Η Αβλάβεια είναι μια κατάσταση του νου η οποία δεν είναι μια αρνητική μορφή, αλλά είναι μια πολύ ισχυρή δράση.

Μαθαίνοντας να λειτουργούμε θετικά γινόμαστε αβλαβείς.

Όταν σκέψεις αντίθετες προς την ψυχή εμφανίζονται, εμείς τότε πρέπει να καλλιεργούμε την ποιοτική όψη της ψυχής, πχ βγαίνει επίκριση καλλιεργούμε την μη επίκριση.

Αν βγαίνει υπερπροσφορά ή υπερπροστασία θα καλλιεργήσουμε την μη προσφορά και την μη προστασία.
Η υπερβολή είναι μια αρνητική όψη!!!

Πρέπει να υπάρχει ισορροπία μεταξύ της υπερπροστασίας και της φυσιολογικής προστασίας.

Η Αβλάβεια οδηγεί στην οριοθέτηση της ορθής σκέψης, του ορθού λόγου και της ορθής πράξης.

Μπορούμε να δούμε τα αποτελέσματα της έλλειψης της Αβλάβειας σε σχέση με τις τρεις όψεις της μορφής.

Αυτή η αντιπαλότητα σε ατομικό όσο και πλανητικό σύστημα δεν είναι που δημιουργεί σήμερα χαώδεις οικονομικές καταστάσεις, πολέμους, μόλυνση, ανεργία, σε πλανητικό επίπεδο ;;;;;;;;;;

Η Αβλάβεια και η μη βλάβη έχουν σχέση δυναμική μεταξύ τους.

Η ορθή χρήση της ή η κατάχρηση της κάνουν την μεγάλη διαφορά, κάτω από το συνολικό άθροισμα της οποίας ο καθένας παίρνει αυτό που του αξίζει, ή αλλιώς, παίρνει αυτό που έδωσε, σε οποιανδήποτε συνθήκη βρέθηκε!!

Μέσω του διαλογισμού επιχειρούμε να έλθουμε σε επαφή με την ψυχή.

Προσοχή η επαφή με την ψυχή δεν αφορά την φώτιση της προσωπικότητας.

Η επαφή με την ψυχή μας αποκαλύπτει τις ατέλειες της προσωπικότητας που πρέπει να μετουσιώσουμε, που σημαίνει ότι είμαστε υπηρέτες των σεληνιακών κυρίων, τους οποίους πρέπει να μετουσιώσουμε σε ηλιακούς.

Γι’ αυτό μας λένε ότι δεν είναι ο ορθός τρόπος αντιμετώπισης τους η εναντίωση για να εξαλείψουμε την ατέλεια.

Οι ατέλειές μας, ήτοι οι σεληνιακοί κύριοι της προσωπικότητας μας είναι τόσο ισχυρά γειωμένοι μέσα από τις μέχρι τώρα ενσαρκώσεις μας που δεν παραδίδουν τα όπλα τους εύκολα.

Όλοι λίγο πολύ έχουμε επιχειρήσει να εναντιωθούμε ή να πολεμήσουμε με κάποια ατέλεια μας όμως αποτύχαμε.

Ο σωστός τρόπος είναι να πάρουμε μια στάση παρακολούθησης των καταστάσεων και επιλέγοντας το σωστό χρόνο να ελέγξουμε την ατέλεια.

Η ατέλεια είναι αυτή που βοηθάει τον θεραπευτή και τον θεραπευόμενο στη σχέση του.

Τους επιτρέπει μέσα από συνεργασία, αμοιβαία εκτίμηση, σεβασμό και αγάπη, να φέρουν στο φως ή στην επιφάνεια τους σπόρους του κακού και της ασθένειας.

<<Σκεφτείτε ο αβλαβής είναι δέκτης ή πομπός ;
Ο αβλαβής είναι πομπός και επιθετικός! Γιατί ;>>

Διότι μεταφέρει ψυχική ενέργεια που καθηλώνει την αρνητική.

Ο αβλαβής δεν περιμένει αποτελέσματα, διότι ξέρει ότι θα έλθουν, ξέρει ότι θα δημιουργηθούν.

Δεν επεμβαίνει στη σφαίρα επιρροής του άλλου στο φυσικό πεδίο.

Εργάζεται στο χώρο των συναισθημάτων και εκεί η δράση του είναι τέτοια που μετασχηματίζει, μεταμορφώνει ή διαλύει τις μορφές που υπάρχουν εκεί.

Για παράδειγμα ο ΓΚΑΝΤΙ συνειδητοποίησε ότι οι ξένοι τους ελέγχουν μέσα από τον έλεγχο στο αλάτι.

Ο Ινδικός λαός δεν ήξερε να επεξεργάζεται το αλάτι, οπότε οδήγησε το λαό στην παραλία και τον έμαθε να επεξεργάζεται το αλάτι.

Με την σκέψη και την πράξη εντόπισε τα πιο ισχυρά συμφέροντα και αυτούς που τους εκμεταλλευόντουσαν.

Οι ξένοι πάλι σκέφτηκαν τι κάνει ο Γκάντι ;

Ο λαός κάνει επανάσταση;

Πρέπει να την καταστείλουμε.

Φέρνουν τον στρατό και ζητούν υποταγή, ο Γκάντι αρνείται και μπαίνει στην πρώτη γραμμή, οι στρατιώτες πυροβολούν, ο Γκάντι και ο λαός δεν υποχωρούν και οι στρατιώτες πετούν τα όπλα και φεύγουν.

Αυτός είναι ο τρόπος της Αβλάβειας να εξουσιάζει!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Η Αβλάβεια δεν σχετίζεται με την παθητικότητα που λέει δεν πρέπει να βλάψουμε και καθόμαστε να τρώμε “σφαλιάρες”!!!!!!!!!!!

Η Αβλάβεια είναι ο τρόπος ο θετικός που θα βρούμε ώστε να επιφέρουμε τις αλλαγές.

ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΑΜΕ ΝΑ ΠΟΥΜΕ ΟΤΙ ΣΧΕΤΙΖΕΤΑΙ ΜΕ ΤΗΝ ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΔΙΑ ΑΚΤΙΝΟΒΟΛΙΑΣ!

Υπάρχει ένα και μόνο ένα κλειδί για όλη την περίοδο που ανοίγεται μπροστά μας:

Ο Νόμος της Αβλάβειας απέναντι σε κάθε μορφή ζωής.

Βάσει αυτού τα πάντα θα ζυγιστούν από εδώ και στο εξής και οποιοσδήποτε βρεθεί ελλιπής θα αποχωρήσει μια για πάντα.

Η Πύλη άνοιξε

Το μονοπάτι ξετυλίγεται

Ο Θεός δεν εμπαίζεται!!!!





Επιμέλεια παρουσίασης : Γιώργος Χαβαλές 
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Η ΑΒΛΑΒΕΙΑ ΣΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ!!!!"

Πέμπτη 13 Απριλίου 2017

H ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΚΑΙ ΤΟ ''ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ'' ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΑΥΤΗ!!!!



Ένα αγωνιώδη ερώτημα που διατυπώνεται συχνά από πολλούς διανοούμενους του κόσμου είναι αν υπάρχει ουσιαστικό αποτέλεσμα μετά από κάθε μορφή επανάστασης.
Από απλά τραγουδάκια του τύπου <<ΟΛΟ ΤΑ ΙΔΙΑ ΑΛΛΑΖΟΥΝΕ ΚΑΙ ΟΛΑ ΤΑ ΙΔΙΑ ΜΕΝΟΥΝ>> μέχρι το μεγάλο ψυχικό βάσανο (και αργότερα ΠΑΡΑΠΟΝΟ) του Νομπελίστα ποιητή μας Οδυσσέα Ελύτη!
Ας μην ξεχνάμε ότι η ζωή μας και γενικότερα ο ΚΟΣΜΟΣ όλος μόνο κύκλους κάνει.
Ο χώρος όλης της ύπαρξης είναι γεμάτος ενέργεια και μόνο ενέργεια.
Εναπόκεινται στον άνθρωπο να κατανοήσει την ''εν δυνάμει ενέργεια'' που ο Αριστοτέλης ονομάζει ΕΝΤΕΛΕΧΕΙΑ για να περάσει από την ύλη στο κόσμο των ιδεών εκεί όπου όπως λέει και ο σκοτεινός φιλόσοφος Ηράκλειτος ''ΜΕΤΑΒΑΛΛΟΜΕΝΟΝ ΑΝΑΠΑΥΕΤΑΙ'' δηλαδή στην ‘’αλλαγή τα πράγματα αναπαύονται’’
Για να μην μπω σε φληναφήματα και αδολεσχίες θα παραθέσω μόνο τον επίλογο από το ποίημα ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ/ΔΟΞΑΣΤΙΚΟΝ που αποτελεί ένα διαχρονικό οδικό χάρτη στο θυμικό κάθε προβληματιζόμενου ατόμου.
<<ΝΥΝ ΤΟ ΠΕΡΙΒΛΗΜΑ ΤΗΣ ΓΗΣ ΚΑΙ Η ΕΞΟΥΣΙΑ
ΑΙΕΝ Η ΒΡΩΣΗ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΚΑΙ Η ΠΕΜΠΤΟΥΣΙΑ
ΝΥΝ ΤΗΣ ΣΕΛΗΝΗΣ ΤΟ ΜΕΛΑΓΧΡΩΜΑ ΤΟ ΑΝΙΑΤΟ
ΑΙΕΝ ΤΟ ΧΡΥΣΟΚΥΑΝΟ ΤΟΥ ΓΑΛΑΞΙΑ ΣΕΛΑΓΙΣΜΑ
ΝΥΝ ΤΩΝ ΛΑΩΝ ΤΟ ΑΜΑΛΓΑΜΑ ΚΑΙ Ο ΜΑΥΡΟΣ ΑΡΙΘΜΟΣ
ΑΙΕΝ ΤΗΣ ΔΙΚΗΣ ΤΟ ΑΓΑΛΜΑ ΚΑΙ Ο ΜΕΓΑΣ ΟΦΘΑΛΜΟΣ
ΝΥΝ Η ΤΑΠΕΙΝΩΣΗ ΤΩΝ ΘΕΩΝ
ΝΥΝ Η ΣΠΟΔΟΣ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ
ΝΥΝ ΝΥΝ ΤΟ ΜΗΔΕΝ
ΚΑΙ ΑΙΕΝ Ο ΚΟΣΜΟΣ Ο ΜΙΚΡΟΣ, Ο ΜΕΓΑΣ 



Γιώργος Χαβαλές
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "H ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΚΑΙ ΤΟ ''ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ'' ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΑΥΤΗ!!!!"

Τρίτη 11 Απριλίου 2017

ΓΙΑΤΙ ΕΜΕΙΣ ΟΙ EΛΛΗΝΕΣ ΕΙΜΑΣΤΕ ΣΒΗΣΜΕΝΟΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΑΤΑΛΟΓΟ ΤΩΝ ΕΘΝΩΝ;;;;



Είναι πλέον καιρός από τις ασκήσεις επί χάρτου να περάσουμε στα πεδία των επιχειρήσεων.
Να κοιτάξουμε την πυρκαγιά που αποτεφρώνει το σπιτάκι μας.
Γιατί είμαστε σβησμένοι από τον κατάλογο των εθνών;
Γιατί η Μακεδονία γίνεται Σκόπια, η Κύπρος γίνεται Τουρκιά, το Αιγαίο διεκδικείται ως το MARE NOSTRUM των Οθωμανών;
Γιατί ο πρόεδρος της Τουρκίας είπε πρόσφατα στην Αθήνα, ότι είμαστε μια επαρχία του παλιού οθωμανικού κράτους, που αποσχίσθηκε και πρέπει να μας ξαναπροσαρτήσουν;
Γιατί ο Μπερίσα της Αλβανίας έχει να λέει πως οι Έλληνες κάνουν διπλωματία που έρχεται από το Μεσαίωνα και τους παπάδες;
Γιατί ο Αλέξανδρος βαφτίζεται Ισκεντέρ, και ο Όμηρος Ομέρ Βρυώνης;
Γιατί οι διακόσιες χιλιάδες Έλληνες της Πόλης γίνανε χίλιοι, και οι Τούρκοι της Δυτικής Θράκης θρασομανούν, και γίνονται όγκος κακοήθης που ετοιμάζει μεταστάσεις;
Γιατί δύο από τους πιο σημαντικούς μας ποιητές ο μέτριος Σεφέρης κι ο μεγάλος Καβάφης, καταγράφονται στις διεθνείς ανθολογίες και τους ποιητικούς καταλόγους μισό Έλληνες μισό Τούρκοι;
Γιατί όλα τα εθνικά μας δίκαια Ευρωπαίοι και Αλβανοί, Βούλγαροι και Εβραίοι, ορθόδοξοι και Ρώσοι, Τούρκοι και βουσμανοαμερικανοί τα βλέπουν σαν ανόητες και μίζερες προκλήσεις, σαν υλακές και κλεφτοεπαιτίες;
Ποια τύφλωση μας φέρνει να μη βλέπουμε ότι στα μάτια των ξένων καταντήσαμε πάλι οι παλαιοί εκείνοι γρεκολιγούρηδες;
Οι ESURIENTES GRAECULI του Γιουβενάλη και του Κικέρωνα;
Το πράγμα έχει και περιγραφή και ερμηνεία!!!!!
Μέσα στη χώρα, στην παιδεία δηλαδή και την παράδοσή μας, εμείς περνάμε τους εαυτούς μας λιοντάρια, εκεί πού οι έξω από τη χώρα μας, μας βλέπουνε ποντίκια.
Θαρρούμε πως είμαστε τα παιδόγκονα του Αριστοτέλη και του Αλεξάνδρου.
Οι ξένοι όμως σε μας βλέπουνε τις μούμιες πού βρέθηκαν σε κάποια ασήμαντα Μασταβά.
Γιατί;
Τα διότι είναι πολλά.
Όλα όμως συρρέουν σε μια κοίτη.
Σε μια απλή εξίσωση με δύο όρους και ένα ίσον.
ΕΙΝΑΙ `ΤΗ : ΝΕΟΕΛΛΗΝΕΣ ΙΣΟΝ ΕΛΛΗΝΟΕΒΡΑΙΟΙ!!!
Αν εφαρμόσουμε αυτή την εξίσωση στα πράγματα, θα μας δώσει δύο γινόμενα.
Το πρώτο είναι ότι ζούμε σε εθνική πόλωση.
Το δεύτερο, ακολουθία του πρώτου, ότι ζούμε χωρίς εθνική ταυτότητα.
Οι νεοέλληνες είμαστε ένα γέννημα μπασταρδεμένο και νόθο.
Ούτε ίπποι ούτε όνοι, ούτε όνισσες ούτε φοράδες.
Είμαστε μούλοι.
Δηλαδή μουλάρια.
Και τα μουλάρια δεν γεννούν.
Ότι οι νεοέλληνες είμαστε ελληνοεβραίοι σημαίνει το εξής:
ενώ λέμε και φωνάζουμε και κηρύττουμε ότι είμαστε Έλληνες, ΣΤΗΝ ΟΥΣΙΑ ΚΙΝΙΟΜΑΣΤΕ ΚΑΙ ΥΠΑΡΧΟΥΜΕ ΚΑΙ ΜΙΛΑΜΕ ΣΑΝ ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΒΡΑΙΟΙ.
Αυτή είναι η αντίφαση.
Είναι η σύγκρουση και η αντινομία που παράγει την πόλωση.
Και η πόλωση στην πράξη γίνεται απώλεια της εθνικής ταυτότητας.
ΚΑΙ ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΤΟΥΤΟ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΠΟΛΛΑ!!!!!
Στην πιο απλή διατύπωση, σημαίνει να `σαι τουρκόγυφτος, και να ζητάς να σε βλέπουν οι άλλοι πρίγκιπα.
Σημαίνει νά `σαι η μούμια των Μασταβά, και να ζητάς από τους Ευρωπαίους να σε βλέπουν ιδιοκτήτη της Ακρόπολης!!!
Σημαίνει να σε θωρείς λιοντάρι, και οι ξένοι να σε λογαριάζουν πόντικα!!!!
Τους ξέρει όμως κανείς;
.......Να μας πούνε δηλαδή, αν έχουνε ακουστά τα ονόματα :
ΕΜΠΕΔΟΚΛΗΣ, ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ, ΑΡΙΣΤΟΞΕΝΟΣ Ο ΤΑΡΑΝΤΙΝΟΣ, ΔΙΟΓΕΝΗΣ Ο ΛΑΕΡΤΙΟΣ, ΑΓΕΛΑΔΑΣ, ΛΕΥΚΙΠΠΟΣ, ΠΥΘΑΓΟΡΑΣ Ο ΡΗΓΙΝΟΣ, ΠΥΘΕΑΣ που στον καιρό μας σημαίνουν αντίστοιχα ΑΪΝΣΤΑΙΝ, ΔΑΡΒΙΝΟΣ, ΜΠΕΤΟΒΕΝ, ΕΓΕΛΟΣ, ΜΙΧΑΗΛ ΑΓΓΕΛΟΣ, ΜΑΞ ΠΛΑΝΚ, ΡΟΝΤΕΝ, ΚΟΛΟΜΒΟΣ!!!!!!!
Να μας μιλήσουν για κάποιους όρους σειράς και βάσης, όπως ΣΦΑΙΡΟΣ στον Εμπεδοκλή, ΚΕΝΟ στο Δημόκριτο, ΕΚΠΥΡΩΣΗ στον Ηράκλειτο, ΜΗΔΕΝ στον Παρμενίδη, ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ στον Αριστοτέλη, ΤΟΝΟΣ στους Στωικούς!!!!
Να μας πουν οι κάθε λογής Έλληνες επιστήμονες τι λέει η λέξη <<ΨΥΧΡΑ ΦΛΟΓΙ>. στον Πίνδαρο, <<ΜΕΤΑΒΑΛΛΟΝ ΑΝΑΠΑΥΕΤΑΙ>> στον Ηράκλειτο, <<ΔΑΚΡΥΟΕΝ ΓΕΛΑΣΑΣΑ>> στον Όμηρο, <<ΧΑΛΕΠΩΣ ΜΕΤΕΧΕΙΡΙΣΑΝ>> στο Θουκυδίδη…
Να μας πουν, πόσοι φιλόλογοι, έξω από τα σχολικά κολλυβογράμματα έχουν διαβάσει στο πρωτότυπο ΤΡΕΙΣ ΔΙΑΛΟΓΟΥΣ ΤΟΥ ΠΛΑΤΩΝΑ, ΔΥΟ ΝΕΜΕΟΝΙΚΟΥΣ ΤΟΥ ΠΙΝΔΑΡΟΥ, ΤΗΝ ΩΔΗ ΣΤΗΝ ΑΡΕΤΗ ΤΟΥ ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗ, ΕΝΑΝ ΟΜΗΡΙΚΟ ΥΜΝΟ. (Και αυτό δεν είναι ραψωδία).
Και για να μας πιάσει τεταρταίος και καλπάζουσα, να μας πει ποιος γνωρίζει και διδάσκει από τους ειδικούς προφεσόρους στα πανεπιστήμια ότι :
ΟΙ ΤΡΕΙΣ ΤΡΑΓΙΚΟΙ ΠΟΙΗΤΕΣ ΜΑΣ ΣΤΗ ΒΑΣΗ ΤΟΥΣ ΕΙΝΑΙ ΦΥΣΙΚΟΙ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΕΣ, ότι στη διάλεξή του για την αρετή ο ΠΛΑΤΩΝ ΕΚΑΝΕ ΣΤΟΥΣ ΑΚΡΟΑΤΕΣ ΤΟΥ ΕΝΑ ΜΑΘΗΜΑ ΓΕΩΜΕΤΡΙΑΣ, ΟΤΙ Η ΑΚΡΟΠΟΛΗ ΤΩΝ ΑΘΗΝΩΝ ΕΙΝΑΙ ΔΩΡΙΚΟ, ΚΑΙ ΟΧΙ ΙΩΝΙΚΟ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΗΜΑ, ότι Η ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ ΤΡΑΓΩΔΙΑΣ ΣΤΟΝ ΘΕΑΤΡΟ ΗΤΑΝ ΚΗΡΥΓΜΑ ΑΠΟ ΑΜΒΩΝΟΣ ΟΤΙ Η ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΗΤΑΝ ΑΙΣΘΗΤΙΚΗ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ ΤΩΝ ΦΥΣΙΚΩΝ ΦΑΙΝΟΜΕΝΩΝ!!!!!!!!!!!!!!
Δεν νομίζω, αναγνώστη μου, ότι σε όλα αυτά τα επίπεδα η έρευνά μας θα δώσει ποσοστά γνώσης και κατοχής σε βάθος του κλασικού κόσμου από τους νεοέλληνες που να υπερβαίνουν τους ΔΥΟ ΣΤΟΥΣ ΧΙΛΙΟΥΣ!!!!!
Τι φωνάζουμε τότε, και φουσκώνουμε, και χτυπάμε το κούτελο στο μάρμαρο ότι είμαστε Έλληνες;
Για το θεό δηλαδή.
ΠΑΡΑΚΡΟΥΣΗ ΚΑΙ ΠΑΡΑΦΡΟΣΥΝΗ!!!!!!!!!!!!!!!!!


Επιμέλεια παρουσίασης : Γιώργος Χαβαλές από σχετικές διαλέξεις του Δ. Λιαντίνη και αναφορές από το βιβλίο του Γκέμμα
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΓΙΑΤΙ ΕΜΕΙΣ ΟΙ EΛΛΗΝΕΣ ΕΙΜΑΣΤΕ ΣΒΗΣΜΕΝΟΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΑΤΑΛΟΓΟ ΤΩΝ ΕΘΝΩΝ;;;;"
Related Posts with Thumbnails