Ο ΚΥΒΕΡΝΗΤΗΣ ΤΟΥ ΙΣΤΟΡΙΚΟΥ "ΟΧΙ" ΤΗΣ 28ης ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ : ΙΩΑΝΝΗΣ ΜΕΤΑΞΑΣ

"Υπάρχουν στιγμές κατά τις οποίες ένας λαός οφείλει, αν θέλει να μείνει μεγάλος, να είναι ικανός να πολεμήσει. Έστω και χωρίς ελπίδα νίκης. Μόνον διότι πρέπει."

Ι. Μεταξάς

Η Ελλάδα στις 28/10/1940 μπαίνει σε μια σύρραξη που της επιβάλλει, όχι το πολιτικό Κυβερνητικό συμφέρον, αλλά το πολιτικό ήθος, το θάρρος, η τόλμη του Έλληνα. Του κάθε Έλληνα.

Ελένη Αρβελέρ

(Από την ομιλία της στο Πολεμικό Μουσείο στις 27/10/1990)

Οσο και εάν οι εχθροί μου απεχθάνονται το όνομά μου είναι καταδικασμένοι να το ενθυμούνται, όταν θα αναφέρονται στις ένδοξες σελίδες της Γαλλικής Ιστορίας.

Ναπολέων

Αντί προλόγου

Επί μακράν σειράν ετών και ιδιαίτερα κάθε επέτειο της 28ης Οκτωβρίου, με βασάνιζε το ερώτημα εάν θα έπρεπε να ήμουν υπερήφανος που έζησα τον πόλεμο του 1940 και τις οδυνηρές συνέπειες του για την πατρίδα μας. Εάν για την γενιά μου τα δέκα καλύτερά της χρόνια που πέρασαν μέσα από την φωτιά, το σίδερο και τις στερήσεις του πολέμου και της μετέπειτα Εθνικής μας τραγωδίας, ήσαν χρόνια Εθνικής υπερηφάνειας, ή εθνικής ταπείνωσης.

Παρά την συστηματική όμως υποβάθμιση των ενδόξων αυτών κατ'εμέ σελίδων της Ελληνικής Ιστορίας, το πέρασμα του χρόνου, Δε με οδήγησε σε ταπείνωση. Έκρυψα μέσα μου την Εθνική μου υπερηφάνεια, αλλά τη γέμισα με πικρία. Το πέρασμα αυτό του χρόνου και τα όσα εν τω μεταξύ συνέβησαν με έκαναν να πρυτανεύσει μέσα μου, όσο μου είναι δυνατόν, η αλήθεια, η αντικειμενική κρίσις και το εθνικόν συμφέρον. Γι'αυτό θεώρησα καθήκον μου, στους πρωταγωνιστάς των ναυτικών Θριάμβων του 1940-45 να συμπεριλάβω χωρία καμία πρόθεση προβολής ή καταδίκης και ανεπηρέαστος από πολιτικές πεποιθήσεις, ή σκοπιμότητες τον Ι. Μεταξά.

Χωρίς αυτόν και η ανεπανάληπτος Ναυτική μας εποποιία, οι χρυσές αυτές σελίδες του Ναυτικού μας, που θα οδηγούν τις επερχόμενες γενεές, ίσως να μην υπήρχαν. Ίσως αντ'αυτών, να υπήρχαν στην ιστορία μας σελίδες Εθνικής ταπείνωσης και σελίδες συνθηκολόγησης της ιδέας της Ελευθερίας, στην βαρβαρότητα των εισβολέων.

Η Ιστορία όμως δεν γράφεται από Έθνη χωρίς ηγέτη. Ο Ελληνικός λαός και η γενιά μου δεν ξεσηκώθηκε από μόνος του τα χαράματα της Δευτέρας 28ης Οκτωβρίου 1940 και χαρούμενος πήγε να πολεμήσει τους εισβολείς στρατιώτες του Μουσολίνι. Είχε, όπως όλες οι χώρες ηγέτη. Η Ελλάς, επι σειρά ετών, εμφανίζεται στον πόλεμο του 1940 ακέφαλη. Αλλά εάν για ανεξήγητους λόγους παραπληροφόρησης ή πολιτικής σκοπιμότητος, αποκόπτομεν τας κεφαλάς των ηγετών που δεν αρέσουν, αποκόπτομεν το Έθνος από την ιστορίαν του. Εάν οι ανεξήγητοι αυτοί λόγοι μας οδηγούν στο να παραλείπομεν το όνομα του Μεταξά, επειδή η Ελλάς, οδηγήθηκε τότε σε δόξα Αθάνατη για πολλούς αιώνας, έχοντας δικτατορία, τότε να σβήσουμε από την ιστορίαν μας, τον Λεωνίδα, τον Μέγα Αλέξανδρο, τους Βυζαντινούς αυτοκράτορες, τον Ι. Καποδίστρια κ.ο.κ.

Εισαγωγή

Ο Εμμανουέλε Γκράτσι, πρέσβυς της Ιταλίας στην χώρα μας, το 1940, συμπρωταγωνιστής κι αυτός της ιστορικής εκείνης νύχτας της 28/10/1940στο βιβλίο του, που το ονομάζει με μια πρωτοφανή οξυδέρκεια για το μέλλον του καθεστώτος Μουσολίνι: "Η αρχή του τέλους - η επιχείρηση κατά της Ελλάδος", γράφει τα εξής:

"Δέκα λεπτά πριν από τις 3 της νύχτας της 28ης Οκτωβρίου του 1940, ο στρατιωτικός μου ακόλουθος, ο διερμηνέας μου και εγώ, φθάσαμε στην καγκελόπορτα μιάς μικρής οικίας στην Κηφισιά, όπου έμενε ο Πρωθυπουργός της Ελλάδος. Στον φρουρό της οικίας είπα ότι επιθυμώ να δώ τον Πρωθυπουργό για κάτι πολύ επείγον. Ο φρουρός άρχισε να κτυπά το κουδούνι του εσωτερικού της οικίας, αλλά δεν ελάμβανε καμίαν απάντηση. Διερωτήθηκα εάν ήτο δυνατόν μια πρωθυπουργική κατοικία να μην απαντά αμέσως. Γιατί εγώ είχα εντολή να παραδώσω το τελεσίγραφον στις 3 π.μ. ακριβώς, της 28/10/1940, λόγω Δε της προσπάθειας μου να ακουσθεί το κουδούνι και να ανοίξει η πόρτα, η ώρα είχε ήδη φθάσει 3. Επιτέλους το κουδούνισμα ξύπνησε τον ίδιο τον Μεταξά, που έκαμε την εμφάνισή του σε μια μικρή πλαϊνή πόρτα και αναγνωρίζοντάς με, με άφησε να περάσω. Ο Μεταξάς φορούσε μια μάλλινη ρόμπα, από τον γιακά της οποίας φαινόταν ένα μετριότατο βαμβακερό νυκτικό. Μου έσφιξε το χέρι και με έβαλε να καθίσω σε ένα μικρό φτωχικό σαλόνι του σπιτιού. Μόλις καθίσαμε, και επειδή η ώρα ήταν λίγα λεπτά μετά τις 3, του είπα αμέσως ότι η Κυβέρνησίς μου, μου είχε αναθέσει να το εγχειρίσω προσωπικά ένα κείμενο, που δεν ήτο τίποτε άλλο, παρά το τελεσίγραφον της Ιταλίας προς την Ελλάδα, με το οποίον η Ιταλική Κυβέρνηση απαιτούσε την ελεύθερη διέλευση των στρατευμάτων της στον Ελληνικό χώρο, από τις 6 π.μ. της 28/10/1940. Ο Μεταξάς άρχισε να το διαβάζει. Μέσα από τα γυαλιά του, έβλεπα τα μάτια του να βουρκώνουν. Όταν τελείωσε την ανάγνωση με κοίταξε κατά πρόσωπο, και με φωνή λυπημένη αλά σταθερή μου είπε: "Alors c'est la guerre." (Λοιπόν έχουμε πόλεμο).

Στην συνάντηση αυτή, κατά την θυγατέρα του Μεταξά, ακολούθησε και η εξής στιχομυθία που ο Γκράτσι δεν την αναφέρει:

Γκράτσι: Pas necessaire, mon excellence (όχι απαραίτητα εξοχότατε)

Μεταξάς: Non, c'est necessaire (όχι, είναι απαραίτητο)

Και συνεχίζει ο Γκράτσι στο βιβλίο του. "Με συνόδευσε στην έξοδο υπηρεσίας από την οποία είχα μπεί και όταν ήμασταν στο κατώφλι μου είπε:

"Vous etes le plus forts" (είσθε οι πιο ισχυροί). Με την σειρά μου δεν ήξερα τι να απαντήσω στα λόγια αυτά και στην βαθιά λύπη που τα δονούσε. Νομίζω δεν υπάρχει άνθρωπος στον κόσμο, ο οποίος μια τουλάχιστο φορά στην ζωή του, να μην αισθάνθηκε απέχθεια για το επάγγελμά του. Αν στη μακρά σταδιοδρομία μου στην υπηρεσία του κράτους υπήρξε ποτέ μια στιγμή κατά την οποία εμίσησα το δικό μου, μια στιγμή κατά την οποίαν το καθήκον του αξιώματος μου μου φάνηκε σταυρός και όχι μόνο θλιβερός, αλλά και ταπεινωτικός, η στιγμή αυτή ήταν όταν άκουσα εκείνα τα αποκαρδιωμένα λόγια που πρόφερε ο πρεσβύτης εκείνος, που είχε καταναλώσει ολόκληρη τη ζωή του αγωνιζόμενος και υποφέροντας για την χώρα του και που, και κατά την υπέρτατη εκείνη στιγμή, προτιμούσε να διαλέξει για την πατρίδα του το δρόμο της θυσίας και όχι το δρόμο της ατιμώσεως. Υποκλίθηκα μπροστά του με τον βαθύτερο σεβασμό και βγήκα από το σπίτι του".

Ο Μεταξάς στο προσωπικό του ημερολόγιο με μεγάλην συντομίαν, περιγράφει ως εξής την συνάντησίν του αυτήν με τον πρέσβυ της Ιταλίας Εμμανουέλε Γκράτσι την νύχτα της 28/10/1940

28 Οκτωβρίου Δευτέρα

"Νύχτα στις 3 με ξυπνούν. Ερχεται ο Γκράτσι - Πόλεμος - Ζητώ Νικολούδη Μαυρουδή - Αναφέρω Βασιλέα - Καλώ Πάλαιρετ και ζητώ βοήθειαν Αγγλίας - Κατεβαίνω στις 5 - Υπουργικόν Συμβούλιον - Ολοι πιστοί και Μαυρουδής - Ολοι πλήν Κύρου - Βασιλέυς περιφορά μαζί του - Φανατισμός του λαού αφάνταστος - Μάχαι στα σύνορα Ηπείρου - Βομβαρδισμοί - Σειρήνες - Αρχίζουμε και τακτοποιούμεθα - ο Θεός βοηθός !!!"

Στη συνέχεια του ημερολογίου του, αναφέρεται το ακόπλουθον διάγγελμα προς τον Ελληνικόν λαόν:

Διάγγελμα του Πρωθυπουργού προς τον Ελληνικόν Λαόν

28 Οκτωβρίου 1940

"Η στιγμή επέστη που θα αγωνισθώμεν δια την ανεξαρτησίαν της Ελλάδος, την ακεραιότητα και την τιμήν της. Μολονότι ετηρήσαμεν την πλέον αυστηράν ουδετερότητα και ίσην προς όλους, η Ιταλία, μη αναγνωρίζουσα, εις ημάς το δικαίωμα να ζώμεν ως ελεύθεροι Έλληνες, μου εζήτησε σήμερον την 3ην πρωινήν την παράδοσιν τμημάτων του εθνικού εδάφους, κατά την ιδίαν αυτής βούλησιν και μου ανεκοίνωσε, ότι προς κατάληψιν αυτών, η κίνησης των στρατευμάτων της θα ήρχιζε την 6ην πρωινήν. Απήντησα είς τον Ιταλόν Πρέσβυν ότι θεωρώ και το αίτημα αυτό καθ'εαυτό και τον τρόπον με τον οποίο γίνεται τούτο ως κύρηξιν πολέμου της Ιταλίας κατά της Ελλάδος. Τώρα θα αποδείξωμεν εάν πράγματι είμεθα άξιοι των προγόνων μας και της ελευθερίας την οποίαν μας εξησφάλισαν οι προπάτορές μας. Όλο το Έθνος ας εγερθή σύσσωμον. Αγώνισθήτε δια την πατρίδα, τας γυναίκας και τα παιδιά σας και τας ιεράς μας παραδόσεις.

Νυν υπέρ πάντων ο αγών".

Και ο Ραδιοφωνικός Σταθμός Αθηνών διακόπτει τις εκπομπές του και μεταδίδει: "Εδώ Ραδιοφωνικός Σταθμός Αθηνών. Έκτακτον ανακοινωθέν: Η Ελλάς από της 6ης πρωινής της σήμερον ευρίσκεται εις εμπόλεμον κατάστασιν προς την Ιταλίαν. Ο στρατός μας αμύνεται του Πάτριου εδάφους. Ζήτω το Έθνος".

Ι. Μεταξάς (1871-1941). Η διαδρομή του μέσα από την πολυτάραχη πολιτικο-στρατιωτική ζωή της χώρας.

Ο Ι. Μεταξάς γεννήθηκε στην Ιθάκη στις 12 Απριλίου του 1871. Οι ρίζες της οικογένειας του ανάγονται στο Βυζάντιο. Η διαδρομή της ζωής του υπήρξεν πολυτάραχη και η παρουσία του στην διαμόρφωση της ιστορικής πορείας του Έθνους έντονη. Και ως Στρατιωτικός και ως πολιτικός. Το 1879 τελειώνει το γυμνάσιον Αργοστολίου, όπου η οικογένειά του είχε μετοικίσει από την Ιθάκη. Το 1885, εισέρχεται στην σχολή των Ευελπίδων από όπου εξήλθεν ως ανθυπολοχαγός. Σε όλες τις σπουδές του, όπως προκύπτει από τα πιστοποιητικά της αποφοίτησής του υπήρξε άριστος, τον διέκρινε Δε οξυδέρκεια, διάυγεια και ευφυία. Μετά δεκαετή υπηρεσίαν του στο Στρατό, οι αξιόλογες επιτελικές του μελέτες εδημιούργησαν τις προϋποθέσεις για να προκριθεί για φοίτηση στην Πολεμικήν Ακαδημία του Βερολίνου, στα αρχεία της οποίας αναφέρεται η φράσις "ουδέν άλυτον πρόβλημα δια τον Ιωάννη Μεταξάν".

Το 1909 παντρεύεται την Λέλα Χατζηιωάννου, με την οποία απέκτησε δύο κόρες, την Λουκία και τη Νανά. Με την σύζυγό του Λέλα θα ζήσουν μαζί τις έντονες στιγμές λύπης, χαράς, εξορίας και δόξας, μέχρι τον θάνατόν του. Τον ίδιο χρόνο (1909) ξεσπά το κίνημα στο Γουδί, του οποίου η σημασία είναι γνωστόν ότι υπήρξε μεγάλη. Οι κινηματίες, απέφυγαν να προκαλέσουν τομή με το παρελθόν, αλλά βοήθησαν, σαν ομάδα πιέσεως, στην έναρξη της περιόδου του Βενιζελισμού. Ο Βενιζέλος αναθέτει τον Σεπτέμβριο του 1910, τη διεύθυνση του στρατιωτικού του γραφείου στον Μεταξά. Ο Μεταξάς γίνεται ουσιαστικά αρχηγός του Επιτελείου.

Στο διάστημα μέχρι την έναρξη του Α' Παγκοσμίου πολέμου ο Μεταξάς σαν επιτελής, διπλωμάτης στρατιωτικός εμπειρογνώμων και διοικητής, υπήρξε από τους βασικότερους συντελεστές που θα οδηγήσουν στις νίκες και την απελευθέρωση των νήσων του Αιγαίου και τον τερματισμόν της εδαφικής μας ασφυξίας και οικονομικής μας στασιμότητας.

Τις παραμονές των Βαλκανικών πολέμων, ο Βενιζέλος στέλνει τον Μεταξά στην Σόφια όπου υπογράφει την Ελληνοβουλγαρική συμφωνία. Με το ξέσπασμα του Βαλκανικού πολέμου, ο Μεταξάς ευρίσκεται ως επιτελής του τμήματος επιχειρήσεων του Γενικού Στρατηγείου στη Λάρισα. Είναι ο κύριος συντάκτης των σχεδίων, βάσει των οποίων ο Αρχιστράτηγος Κωνσταντίνος αποφασίζει για τις νικηφόρες μάχες, που διαδέχονται η μία την άλλη.

Ο αντισυνταγματάρχης πλέον Ι. Μεταξάς συμμετέχει στην υπό τον Βενιζέλον επιτροπήν για την σύναψιν ειρήνης στο Λονδίνον. Μετά από επίμονες εκκλήσεις του Αρχηγείου Στρατού στην Ήπειρο, ο Βενιζέλος καίτοι τον θεωρούσε απαραίτητον ακόμη στο Λονδίνον, πείθεται να επιστρέψει στο μέτωπο της Ηπείρου. Η γενική επίθεση στις 20 Φεβρουαρίου του 1913, με βάση τα νεώτερα σχέδια Μεταξά στέφεται με απόλυτον επιτυχία. Τα Ιωάννινα παραδίδονται, το δε πρωτόκολλον παραδόσεώς των υπογράφεται από τον Ι. Μεταξά εκ μέρους των νικητών και του Εσσάτ Πασά εκ μέρους των Τούρκων.

Ο Β' Βαλκανικός πόλεμος θα είναι κατά των Βουλγάρων. Οι ηρωικές νίκες του 1913 οδηγούν στην απελευθέρωση της Ανατολικής Μακεδονίας και Δυτικής Θράκης. Ο Μεταξάς και πάλι είναι ο επιτελικός νούς που θα οδηγήσει στις νίκες αυτές.

Το 1914, συντάσσει το περίφημο υπόμνημα για την τύχη ενδεχομένως αποβάσεως στην Μ. Ασία και εισηγείται αιφνιδιαστικήν κατάληψη των Δαρδανελίων από την Ελλάδα. Ο Βενιζέλος θα συμφωνήσει, όμως, το άριστα μελετημένο αυτό σχέδιο δεν θα πραγματοποιηθεί γιατί σε λίγο θα αρχίσει ο Α' Παγκόσμιος πόλεμος.

Ο Μεταξάς από το 1915, είναι Αρχηγός του γενικού Επιτελείου Στρατού. Η διαφωνία του όμως με την απόφαση εκστρατείας στα Δαρδανέλια με τους Αγγλογάλλους που υπεστήριξε τελικά και ο Βενιζέλος, τον οδηγεί σε παραίτηση. Η πανωλεθρία του εκστρατευτικού σώματος των Αγγλογάλλων σε λίγο στα Δαρδανέλια τον εδικαίωσε. Τον ίδιο χρόνο αρχίζει να διαφαίνεται ο ολέθριος Εθνικός διχασμός. Ο Βενιζέλος θεωρούσε ότι η Ελλάδα έπρεπε να ταχθεί στο πλευρό των Δυτικών δυνάμεων, ο Βασιλεύς Κωνσταντίνος αναγκάζεται να παραιτηθεί. Μετά την επάνοδον από την Θεσσαλονίκη του Βενιζέλου, όπου είχε σχηματίσει νέα κυβέρνηση ο εθνικός πλέον διχασμός είχε τις τρομερές για το Έθνος επιπτώσεις. Ο Μεταξάς μαζί με άλλες προσωπικότητες εξορίζεται στο Αιάκειο της Κορσικής. Το Φεβρουάριο του 1920, κι ενώ η Μικρασιατική εκστρατεία ευρίσκεται σε εξέλιξη ο Βενιζέλος χάνει τις εκλογές. Ο Βασιλέυς Κωνσταντίνος επανέρχεται στην Ελλάδα. Η Κυβέρνηση που προέκυψε από τις εκλογές του Νοεμβρίου του 1920, καλεί από την εξορία τον Μεταξά, ο οποίος όμως μετά την επιστροφή του στην Αθήνα θα ζητήσει να αποστρατευθεί με τον βαθμό του Υποστράτηγου.

Η αρχή του πολιτικού αγώνα του Μεταξά ταυτίζεται με αυτή του μεσοπολέμου. Μια περίοδος εντάσεων, κρίσεων, με αποκορύφωμα την Μικρασιατικήν καταστροφήν του 1922. Ο Μεταξάς, σαν πολιτικός πλέον, αρθρογραφεί σε εφημερίδες. Η Μικρασιατική καταστροφή εγκαινιάζει μια νέα αρχή επεμβάσεων του Στρατού, που αναλαμβάνει για πρώτη φορά επίσημα την εξουσία και που θα οδηγήσει στα αλλεπάλληλα κινήματα του Μεσοπολέμου.

Η ανάγκη να βρεθούν υπεύθυνοι για την Μικρασιατική καταστροφή του 1922, οδηγεί στην καταδίκη σε θάνατο των έξι. Ο Μεταξάς, διαμαρτύρεται για την δίκη την οποία θεωρεί παράνομη και ανήθικη και παρά τα έκτακτα μέτρα λογοκρισίας και την έλλειψη χρημάτων μπαίνει μπροστά στον πολιτικό αγώνα. Στις 12 Οκτωβρίου του 1922, εκδίδει το πολιτικόν του Μανιφέστο και ιδρύει το κόμμα των Ελευθεροφρόνων. Εν τω μεταξύ η Βασιλεία καταλύεται, ο Κωνσταντίνος εξορίζεται στην Ιταλία, όπου σε λίγο καιρό θα πεθάνει. Έτσι ανοίγει ο δρόμος της Β' Ελληνικής Δημοκρατίας. Το πρώτο έτος αυτής της Δημοκρατίας, το 1924, είναι έτος έξι στρατιωτικών κινημάτων και πέντε κυβερνήσεων. Οι επιπτώσεις στα εθνικά μας θέματα, λόγω αυτής της αναταραχής ως και της συνεχιζόμενης μέχρι το 1928 όπου ανέλαβε πρωθυπουργός ο Ε. Βενιζέλος είναι τεράστιες.

Οι Ιταλοί προσαρτούν τα Δωδεκάνησα, χωριά της Φλώρινας παραδίνονται στην Αλβανία, οι Τούρκοι απελαύνουν τον Οικουμενικό Πατριάρχη Μελέτιο και συλλαμβάνουν 3500 Έλληνες στην Κωνσταντινούπολη.

Το διεθνές "κραχ" έχει αντίκτυπο και στην Ελλάδα. Το συναλλαγματικό της απόθεμα εξανεμίζεται. Η Ελλάδα κηρύσσει την τέταρτη στην ιστορία της πτώχευση και αναστέλλει επ ' αόριστον την εξυπηρέτησιν των δημοσίων δανείων. Η Ελλάς δοκιμάζεται από οικονομικά σκάνδαλα. Ο Βενιζέλος παραιτείται. Προκηρύσσει εκλογές, με την απλή αναλογική, που φέρνουν στην αρχή τον Παναγή Τσαλδάρη.

Οι ρίζες όμως του Εθνικού διχασμού είναι ακόμη ζωντανές. Ακολουθεί το κίνημα του 1933, που είχε σαν αποτέλεσμα και την πρώτη συμμετοχή του Μεταξά, στην νέα κυβέρνηση Τσαλδάρη. Ο Μεταξάς είναι πεπεισμένος οτι η πληγή του Εθνικού διχασμού είναι αθεράπευτος με κοινοβουλευτικλές μεθόδους και δεν μπορεί η συνεχιζόμενη ασυνεννοησία και αναρχία να λύσει το πρόβλημα. Διακηρύσσει τις ιδέες του μέσω των εφημερίδων. Εν τω μεταξύ ο Κονδύλης γίνεται Πρωθυπουργός. Προκηρύσσει δημοψήφισμα για την επαναφορά της Βασιλείας, το αποτέλεσμα δε αυτού, ήταν η επαναφορά της Βασιλείας, με τον Γεώργιο Β'. Η οικονομική κρίση συνεχίζεται, τα κόμματα αλληλοτρώγονται, το δε κόμμα των φιλελευθέρων μετά την απουσία του Βενιζέλου στο εξωτερικό, όπου σε λίγο και πέθανε, διασπάται και την αρχηγίαν του διεκδικούν οι Σοφούλης, Γονατάς, Παπανδρέου και Πλαστήρας. Στίς 14 Μαρτίου του 1936, και μετά το κίνημα του 1935, σχηματίζεται, ώς λύση ανάγκης, νέα Κυβέρνηση Δεμερτζή και αντιπρόεδρός της ορίζεται ο Ι. Μεταξάς. Και στις 25 Απριλίου, μετά τον θάνατο του Κ. Δερμετζή, ο Μεταξάς αναλαμβάνει την προεδρία της Κυβερνήσεως.

Δεν αποτελεί αντικείμενο του παρόντος άρθρου να ανατρέξωμεν στην ιστορική καταδίκη ή έπαινο γιατί ο Μεταξάς στίς 4 Αυγούστου του 1936, σαν πρωθυπουργός που ήταν, επέβαλε Δικτατορία. Υπάρχουν τόσα πολλά γραφεί που ο ενδιαφερόμενος μελετητής μπορεί να εξαγάγει τα συμπεράσματά του.

Η δικτατορία της 4ης Αυγούστου όπως απεκλήθη έκτοτε, επεκράτησε χωρίς στρατιωτικές κινήσεις ή άλλες εκδηλώσεις. Οι εφημερίδες αντιδρούν θετικά, ως η Καθημερινή, η Πατρίς, το Ελεύθερο Βήμα, τα Αθηναϊκά Νέα και όλος σχεδόν ο Αγγλικός και ο Γαλλικός τύπος. Η βασιλική πλέον δικτατορία της 4ης Αυγούστου υπό τον Ι. Μεταξά, χωρίς κομματικά προσκόμματα, επροχώρησε σε μεγάλες κοινωνικές τομές και μεταρρυθμίσεις. Δεν θα τις αναφέρω διότι το άρθρο μου αυτό δεν αποσκοπεί, όπως προανέφερα, ούτε σε υμνολογία ούτε σε καταδίκη. Ένα πάντως είναι γεγονός αναμφισβήτητον. Ότι ο Μεταξάς, με την διορατικότητά του, ότι ο Β΄ Παγκόσμιος πόλεμος γρήγορα θα κτυπήσει την πόρτα μας, ανασυνέταξε το κράτος, ούτως ώστε στις 28 Οκτωβρίου του 1940 όταν η θύελλα του πολέμου την εκτύπησε, να βρει το κράτος, έτοιμον στρατιωτικά, και τον λαόν ενωμένον. Στις 28 Οκτωβρίου 1940, όταν ο Μουσολίνι του ζητά να συνθηκολογήσει και να διαβεί ανενόχλητος τα σύνορά μας, ο Μεταξάς διερμήνευσε την τόλμην, το θάρρος και την Εθνική υπερηφάνειαν του Έλληνα, αρνηθείς να υποκύψει και να οδηγήσει το Έθνος σε εθνική ταπείνωση. Η Ελλάς πλέον μάχεται υπέρ βωμών και εστιών. Στις 29 Ιανουαρίου του 1941 στην πιο κρίσιμη φάση του νικηφόρου αγώνος μας με τους Ιταλούς, ο Μεταξάς πεθαίνει ξαφνικά από παραμυγδαλικό απόστημα. Είναι χαρακτηριστικά τα δημοσιεύματα της εποχής εκείνης, για την απερίγραπτη οδύνη και απόγνωση που εγέμισε της ψυχές των Ελλήνων ο θάνατος του. Όσον για το εξωτερικόν, στο Βρετανικόν Κοινοβούλιον, για δεύτερη φοράν μόνον μετά τον στρατηγό Φος, η Βρετανική Σημαία κυματίζει μεσίστια, προς τιμήν ξένου ηγέτη.

Αλλά το πλέον συναρπαστικόν, όσο και αντιφατικόν όλων, ήταν, ότι ο δικτάτωρ αυτός, εδημιούργησε και έζησε το θαύμα του Αλβανικού Μετώπου, που είχε σαν συνέπεια την αυτόματη ένταξη ενός μικρού δικτατορικού κράτους στο πλευρό των μαχομένων δημοκρατιών, για να πεθάνει στεφανωμένος από την αναγνώριση του παγκοσμίου φιλελευθερισμού και την προβληματισμένη αποδοχή αξιών, αλλά και μικρών αντιπάλων του.

Και όχι μόνον. Ο συνεσταλμένος, άνευ γοητευτικού εξωτερικού, χωρίς σωματικά πλεονεκτήματα, και σε προκεχωρημένη ηλικία Κυβερνήτης, έδωσε την δυνατότητα στον Ελληνικό Λαό να δημιουργήσει τούς πρώτους τριγμούς στο καθεστώς Μουσολίνι, την πρώτη λάμψη ελπίδας σε έναν κόσμο που κινδύνευε να συνθηκολογήσει στην βαρβαρότητα, να αποτρέψει την είσοδο της Ισπανίας με το μέρος του Γερμανοϊταλικού άξονος, να επιτύχει την συνάντηση των Γερμανικών στρατιών με τον Ρωσικό χειμώνα προ της εισόδου των στη Μόσχα, και σε τελική ανάλυση να αναστρέψει τον ρου της Ιστορίας.

Πηγές

* Δημ. Τσάκωνα - Καθηγητού, "Ι. Μεταξάς", σειρά άρθρων του στην εφημερίδα "ΕΣΤΙΑ"
* Νικ. Καρρά, "Ο Ι. Μεταξάς", ιστορική πολιτική προσσέγισις - Εκδόσεις Πελασγός 1994
* Εμμανουέλε Γκράτσι, Πρεσβευτού Ιταλίας το 1940, "Η αρχή του τέλους - Η επιχείρηση κατά της Ελλάδος", βιβλιοπωλείο της "Εστίας" Ι.Δ.Κολλάρου &Σια Α.Ε., Μετάφραση Χρύσα Γκίκα.
* Ι. Μεταξά, "Το ημερολόγιόν μου", Εκδόσεις Γκοβόστη
* Ελένη Αρβελέρ, Καθηγήτρια Παν. Σορβόνης, "28 Οκτωβρίου 1940. Σημείον αναφοράς της Ελληνικής Ιστορίας". Διάλεξη στο Πολεμικό Μουσείο.
* Γενικόν Επιτελείον Στρατού - Διεύθυνση Ιστορίας Στρατού.

Α. Η προς τον πόλεμον προπαρασκευή 1923-1941

Β. Αιτία και αφορμή Ελληνοϊταλικού πολέμου 1940-41

Από την κ. Νανά Φωκά - Μεταξά. Θυγατέρα του Ι. Μεταξά, ο αρθρογράφος, ήντλησε πολύτιμα στοιχεία, αναμνήσεις, άρθρα ξένων εφημερίδων και φωτογραφίες.
http://ioannis-metaxas.blogspot.com/search/label/28%CE%B7%20%CE%9F%CE%9A%CE%A4%CE%A9%CE%92%CE%A1%CE%99%CE%9F%CE%A5%201940%20-%20%CE%A4%CE%9F%20%CE%95%CE%A0%CE%9F%CE%A3 

http://aioniaellinikipisti.blogspot.com/2011/10/28.html 

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Ο ΚΥΒΕΡΝΗΤΗΣ ΤΟΥ ΙΣΤΟΡΙΚΟΥ "ΟΧΙ" ΤΗΣ 28ης ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ : ΙΩΑΝΝΗΣ ΜΕΤΑΞΑΣ"

ΤΣΑΜΗΔΕΣ ΚΑΙ ‘40

29 Σεπτεμβρίου 1943:

η εκτέλεση των προκρίτων της Παραμυθιάς

Το μνημείο των εκτελεσθέντων προκρίτων του 1943

(Το κείμενο που ακολουθεί δημοσιεύθηκε στις 23 Σεπτεμβρίου 1993 στον Οικονομικό Ταχυδρόμο ως απότιση φόρου τιμής για τη συμπλήρωση 50 χρόνων από το φοβερό έγκλημα).

Επειδή εσχάτως άρχισε μετ’ επιτάσεως να ανακινείται το θέμα των Τσιάμηδων και της Τσιαμουριάς από μέρους του καθεστώτος Σαλί Μπερίσα (και όχι μόνον), κρίνουμε σκόπιμο προοιμιακά να δώσουμε συνοπτικά το «ιστορικό» των Τσιάμηδων και της Τσιαμουριάς. Ο τελευταίος αυτός όρος, κατά την Τουρκοκρατία, υποδήλωνε την περιοχή της αρχαίας Θεσπρωτίας (όχι του νυν νομού Θεσπρωτίας). Η περιοχή αυτή εκτεινόταν προς Νότον μέχρι των εκβολών του Αχέροντα, προς Βορράν μέχρι Βουθρωτού και προς Ανατολάς μέχρι των υπωρειών του όρους Τόμαρος (Ολύτσικας). Οι κάτοικοι της περιοχής παλαιόθεν μετείχαν όλων των περιπετειών του Ελληνισμού (συμμετοχή στον Τρωικό Πόλεμο με 22 πλοία, στα Μηδικά, στον Πελοποννησιακό κ.λπ.). Κατά τους τελευταίους αιώνες της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, η Θεσπρωτία αποτέλεσε τμήμα του ακμάζοντος Δεσποτάτου της Ηπείρου (πρωτεύουσα η Άρτα). Μετά την κατάλυση του Δεσποτάτου το 1449, η περιοχή περιέρχεται στους Τούρκους. Ελάχιστοι όμως από τους κατακτητές εγκαταστάθηκαν σ’ αυτή. Μέχρι το 17ο αιώνα ο πληθυσμός ήταν κατά πλειονοψηφία χριστιανικός. Άρα, ο εκμουσουλμανισμός και ο εξαλβανισμός είναι νεώτερες κατασκευές, δεδομένου πως ούτε Αλβανοί από την καθαυτό Αλβανία εγκαταστάθηκαν στη Θεσπρωτία.

Τσάμηδες και Αλβανοί

Τι ήσαν λοιπόν οι Τσιάμηδες; Αυτό που μπορούμε πρώτον με βεβαιότητα να πούμε είναι πως δεν πρόκειται για αλβανικό φύλο ή αλβανική φυλή. Το λεγόμενο από τον Πουκεβίλ (Γάλλο πρόξενο στην Αυλή του Αλή πασά) ότι οι Τσιάμηδες προέρχονται από την παλιά αλβανική φυλή των Σάμεις, είναι αναληθές, γιατί τέτοιο φύλο (ή φυλή) δεν υπάρχει. Το όνομα Τσιάμης προέρχεται από παραφθορά του ονόματος του ποταμού Θύαμις (=Καλαμάς). Αυτό συνάγεται πρώτον από τον τρόπο που προφέρεται η λέξη Τσιάμης από τους ίδιους αλλά και από το γεγονός ότι υπάρχει πανελληνίως διαδεδομένο δημοτικό άσμα που λέγει: «Ποταμέ, Τσιάμη, ποταμέ μου κ.λπ.». Οι αποκαλούμενοι, λοιπόν, Τσιάμηδες, ήταν ένα νοθογενές συνονθύλευμα πληθυσμών, ακαθορίστου φυλετικής προελεύσεως που κατοικούσε στις περιοχές Παραμυθιάς, Φιλιατών, Πάργας και Μαργαριτίου και σε μερικά χωριά του Δελβίνου. Η διαφοροποίησή τους από τον υπόλοιπο πληθυσμό έγινε σε δύο στάδια: Πρώτον, κατά τις αρχές του 18ου αιώνα ασπάστηκαν τον μουσουλμανισμό για να σώσουν τις περιουσίες τους. Γι’ αυτό και ο Τσιάμης έγινε για το λαό συνώνυμο του ανειλικρινούς ανθρώπου (βλ. την έκφραση «Τσάμικος ταμπάκος»). Το δεύτερο στάδιο αφορά στη γλώσσα και στην εθνικότητα: ο αρχαίος γεωγράφος Στράβων αναφερόμενος στους πληθυσμούς των Ιλλυρο‐ηπειρωτικών περιοχών γράφει ότι μερικοί ήσαν δίγλωσσοι («Ένιοι και δίγλωσσοι εισι»). Οι Τσιάμηδες άρχισαν να μιλούν κυρίως την αλβανική μετά την κυριαρχία των Αλβανών μπέηδων (ιδίως επί Αλή πασά) στις νότιες ηπειρωτικές περιοχές. Χρησιμοποιούσαν όμως (και χρησιμοποιούν) και την ελληνική. Παρά την αλβανοφωνία τους είχαν συνείδηση τουρκική και όχι αλβανική. Και τούτο μέχρι το 1925‐26.

Μετά τους Βαλκανικούς Πολέμους, η περιοχή Τσαμουριάς περιήλθε στην Ελλάδα. Στους Τσιάμηδες αναγνωρίσθηκαν δικαιώματα Έλληνα πολίτη. Γι’ αυτό και αντέδρασαν στην προσπάθεια Ιταλίας και Αυστρίας που ήθελαν την υπαγωγή τους στο αρτισύστατο κράτος της Αλβανίας. Μια φράση από το Υπόμνημα που υπέβαλαν οι Τσιάμηδες της Θεσπρωτίας στη Διεθνή Επιτροπή Ελέγχου στις 6 Νοεμβρίου 1913 είναι ενδεικτική:

«Θα συμπολεμήσουμε με τʹ αδέλφια μας τους Χριστιανούς, μέχρις εσχάτων, για νʹ αποκρούσομε το ζυγό του αλβανικού κράτους και να διατηρήσουμε την ελευθεριά μας στην αγκαλιά της μητέρας μας Ελλάδας…».

Η Ελλάς παύει σιγά‐σιγά να θεωρείται «μητέρα» από τη στιγμή που το ελληνικό κράτος απαλλοτρίωσε τα τσιφλίκια των ισχυρών τσιάμηδων και τα διένειμε στους ακτήμονες. Από τη δυσαρέσκεια αυτή επωφελή θηκαν οι Ιταλοί που με επιδέξια προπαγάνδα κατόρθωσαν να «πείσουν» τους Τσιάμηδες ότι δεν είναι Τούρκοι, όπως πίστευαν, αλλά Αλβανοί! Δηλαδή η «αλβανοποίηση» των Τσιάμηδων συντελείται εντός 10 περίπου ετών (1913‐1925). Μετά τη Συνθήκη της Λωζάννης (24 Ιουλίου 1923) που προέβλεπε την ανταλλαγή πληθυσμών μεταξύ Ελλάδος‐Τουρκίας, οι Τσιάμηδες εξαιρέθηκαν της ανταλλαγής, πρώτον διότι με το υπ. αριθμ. 2874/2 υπόμνημά τους της 18^ης Φεβρουαρίου 1926 δηλώνουν ότι είναι Αλβανοί ως προς τη γλώσσα και την καταγωγή, Μουσουλμάνοι στο θρήσκευμα αλλά Έλληνες πολίτες! Κυρίως όμως αυτό που συνέβαλε είναι η πίεση της Ιταλίας πάνω στην δικτατορική κυβέρνηση Θεοδώρου Πάγκαλου. Ο Θεόδωρος Πάγκαλος, λόγω του θαυμασμού που έτρεφε προς την μουσσολινική Ιταλία, διέπραξε το τεράστιο πολιτικό λάθος να εξαιρέσει τους Τσιάμηδες από την ανταλλαγή. Σύμφωνα με την απογραφή του 1928 οι χριστιανοί του νομού Θεσπρωτίας ήσαν 44.668, ενώ οι Τσιάμηδες 16.661, ήτοι το 1/3 του πληθυσμού (27%).

Τσάμηδες μαζί με τους συμμάχους τους Ιταλούς

Η Ιταλία ήθελε να χρησιμοποιήσει τους Τσιάμηδες σαν λόγχη κατά της Ελλάδος. Και τους χρησιμοποίησε. Προς τούτο, πολλά τέκνα Τσιάμηδων της Θεσπρωτίας είχαν εκπαιδευθεί σε ιταλικά πανεπιστήμια και στρατιωτικές σχολές. Έτσι, όταν κηρύχθηκε ο ελληνοϊταλικός πόλεμος, τρία αλβανικά τάγματα στελεχωμένα με Τσιάμηδες εισέβαλαν μαζί με τους Ιταλούς στην Θεσπρωτία και επιδόθηκαν σε εμπρησμούς και βιαιοπραγίες. Παράλληλα, άλλοι που υπηρετούσαν ‐ως Έλληνες πολίτες‐ στον ελληνικό στρατό έπαιξαν το ρόλο της «πέμπτης φάλαγγας». Μετά την κατάρρευση του μετώπου, οι Ιταλοί παρέδωσαν τη Θεσπρωτία στο έλεος των Τσιάμηδων. Συγκεκριμένα, σε στενή συνεργασία με επιφανείς Τσιάμηδες σχεδίασαν στην Παραμυθιά, όπου κατέλυσαν και διέλυσαν τις ελληνικές αρχές, τον πλήρη αφελληνισμό της περιοχής (3 Μαΐου 1941). Έτσι σε μικτά χωριά έδωσαν τη διοίκηση σε Μουσουλμάνους αποκλειστικά. Ίδρυσαν την Αλβανική Φασιστική Νεολαία «Μιλίτσια» και με διάταγμα της Ιταλικής κυβερνήσεως διορίστηκαν οι αδελφοί Νουρή Ντίνο και Ναζάρ Ντίνο από την Παραμυθιά, ο μεν πρώτος Ύπατος Αρμοστής Θεσπρωτίας (!), ο δε δεύτερος Συνταγματάρχης της «Μιλίτσια». Αργότερα ‐και πάντα υπό την σκέπη των Ιταλών‐ οι Τσιάμηδες ίδρυσαν την οργάνωση «Κσίλι Νασιονάλ Σκιπετάρ» (= Εθνική Αλβανική Επιτροπή), ένα είδος κυβερνήσεως που για λόγους συντομίας λεγόταν «Ξίλια». Η οργάνωση αυτή δημιούργησε 14 τάγματα που προέβησαν σε φοβερά εγκλήματα εις βάρος των Ελλήνων κατοίκων της περιοχής. Από τον μακρό κατάλογο της εγκληματικής δράσεως των Τσιάμηδων σταχυολογούμε ενδεικτικά τα ακόλουθα:

α. Στις 19 Φεβρουαρίου 1942 δολοφονείται ο συμπατριώτης μου Νομάρχης Θεσπρωτίας Γεώργιος Βασιλάκος.

β. Στις 24 Οκτωβρίου εκτελείται στην Καλτέριζα ο ιερέας Ανδρέας Βασιλείου (Παπανδρέας).

γ. Στις 27 Ιουλίου 1943, μετά την αποτυχία της επιθέσεως κατά του χωριού Αγία Κυριακή (Πόποβο), 800 Τσιάμηδες της «Ξίλια» υπό την αρχηγία των αδελφών Ντίνο, σε συνεργασία με δυνάμεις Κατοχής, έκαναν επιδρομή στα χωριά του Φαναριού. Λεηλατήθηκαν και πυρπολήθηκαν 519 κατοικίες, σκοτώθηκαν 800 κάτοικοι (από αυτούς οι 231 ήσαν γυναίκες που προηγουμένως βιάσθηκαν) και συνελήφθησαν 500 άτομα που στάλθηκαν όμηροι στα Ιωάννινα. Ολοσχερής ήταν η απώλεια του κτηνοτροφικού πλούτου. Περίπου 24 χωριά ερημώθηκαν.

Ο χάρτης της "μεγάλης τσαμουριάς"

Πηγή: Η καταπληκτική μελέτη του Σαράντου Καργάκου «Αλβανοί, Αρβανίτες και Έλληνες», των εκδόσεων  Σιδέρης.

Πηγή 2: www.e-istoria.com

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΤΣΑΜΗΔΕΣ ΚΑΙ ‘40"

1944 Η ανατίναξη του Ισθμού Κορίνθου από τους Γερμανούς

ΒΙΝΤΕΟ

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "1944 Η ανατίναξη του Ισθμού Κορίνθου από τους Γερμανούς"

Η ΚΥΠΡΟΣ ΣΤΟΥΣ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΤΙΚΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ.

Η Επανάσταση του 1821 και η Κύπρος.---- Η Κύπρος στο μακρύ διάστημα της Τουρκοκρατίας (1570 - 1878) μοιράστηκε την τύχη του υπόλοιπου υπόδουλου Ελληνισμού αλλά και τους κοινούς αγώνες για ελευθερία. Τον Ιούνιο του 1798 στο Βελιγράδι, ο συνεργάτης και σύντροφος του Ρήγα Βελεστινλή, Ιωάννης Καρατζάς, από τη Λευκωσία, ακολούθησε το δάσκαλο του στο μαρτύριο,
Στις παραμονές της επανάστασης του 1821 πολλοί Κύπριοι έγιναν μέλη της "Φιλικής Εταιρείας", ενώ ο Αρχιεπίσκοπος Κύπρου Κυπριανός υποσχέθηκε οικονομική Βοήθεια. Σύμφωνα με την παράδοση, τον Ιούνιο του 1821 ο Ψαριανός πυρπολητής Κωνσταντίνος Κανάρης αποβιβάστηκε μυστικά στις ακτές της Αμμοχώστου και δυτικά της Κερύνειας, στη Λάπηθο, και πήρε μαζί του τροφές, χρήματα αλλά και εθελοντές.
Στις 9 Ιουλίου 1821 ο Αρχιεπίσκοπος Κυπριανός απαγχονίστηκε στην Πλατεία Σεραγίου, στο κέντρο της Λευκωσίας. Μαζί του αποκεφαλίστηκαν οι τρεις άλλοι Μητροπολίτες Πάφου Χρύσανθος, Κιτίου Μελέτιος και Κυρηνείας Λαυρέντιος.
Ακολούθησαν τις επόμενες ημέρες οι σφαγές των υπόλοιπων προγραφέντων κληρικών και πολλών προκρίτων, οι δημεύσεις - ιδιοποιήσεις των περιουσιών των εκτελεσθέντων και οι ανεξέλεγκτες λεηλασίες από τα τουρκικά στρατεύματα.Το σύνολο των Κυπρίων αγωνιστών του 1821 υπολογίζεται σε χίλιους. Κύπριοι πολεμιστές εντοπίζονται στις πρώτες μάχες στις Παραδουνάβιες ηγεμονίες, αλλά και στο Μεσολόγγι, στην Πελοπόννησο, στην Αθήνα, στις ναυτικές επιχειρήσεις, ενώ άλλοι ανέλαβαν σημαντικές διοικητικές ή εκκλησιαστικές θέσεις στην "αναγεννηθείσα Ελλάδα".
Κύπριοι Εθελοντές στους Αγώνες του Έθνους 1897 - 1913.
Μετά την ίδρυση του Ελληνικού κράτους, Κύπριοι εθελοντές κατατάσσονταν σε κάθε επαναστατική κινητοποιήση του Ελληνισμού και σε κάθε πολεμικό επεισόδιο ή επιστράτευση. Η έλευση των Βρετανών, το 1878, βάσει αμυντικής συμφωνίας μεταξύ Αγγλίας και Τουρκίας, έφερε αρκετά αγαθά στην Κύπρο, αλλά και πολλές απογοητεύσεις που πλήθαιναν με το χρόνο.
 Στον Ελληνοτουρκικό πόλεμο του 1897 οι Κύπριοι εθελοντές έφτασαν τους 1000.Στην πλειοψηφία τους ήταν αγρότες, από διάφορες περιοχές του νησιού.Οι περισσότεροι υπηρέτησαν στο νικηφόρο τμήμα του Ελληνικού στρατού, στην ταξιαρχία του Συνταγματάρχη Κωνσταντίνου Σμολένσκη, γεγονός που τους επέτρεψε να επιστρέψουν στην πατρίδα τους με υψηλό ηθικό.
Στο Μακεδονικό Αγώνα (1904-1908), η ιστορική έρευνα εντόπισε μέχρι σήμερα 8 Κύπριους Μακεδονομάχους.Ο γνωστότερος είναι ο Γεώργιος Αργυρίου Κυπραίος από την Πέγεια της Πάφου, που διακρίθηκε ως ομαδάρχης στην περιοχή Μοναστηρίου - Μοριχόβου.Στους Βαλκανικούς πολέμους του 1912 - 1913 πολέμησαν με τον Ελληνικό στρατό 1500-1800 περίπου Κύπριοι εθελοντές. 55 από αυτούς σκοτώθηκαν στην πολιορκία των Ιωαννίνων και στις πολύνεκρες μάχες του Ελληνοβουλγαρικού πολέμου.
Στον κατάλογο των εθελοντών περιλαμβάνονται άνθρωποι κάθε ηλικίας, επαγγέλματος ή τάξης, πλειοψηφούν, όμως, εμφανώς οι αγρότες.Κορυφαία στιγμή της Κυπριακής παρουσίας ήταν ο θάνατος του Δήμαρχου Λεμεσού, πρώην βουλευτή (1901-1911) Χριστόδουλου Σώζου, που σκοτώθηκε πολεμώντας στις 6 Δεκεμβρίου του 1912, στο Μπιζάνι.
Κύπριοι Εθελοντές 1914 - 1922
Ο Α' Παγκόσμιος πόλεμος και η ένταξη της Τουρκίας στο στρατόπεδο των Κεντρικών Δυνάμεων είχε ως αποτέλεσμα την καταγγελία της "Κυπριακής Συνθήκης" του 1878 και την προσάρτηση της Κύπρου στη Βρετανική Αυτοκρατορία (Νοέμβριος 1914).Το καλοκαίρι του 1916 άρχισε η μαζική κατάταξη Κυπρίων στο βρετανικό στρατό, στο ειδικό σώμα των έμμισθων ημιονηγών που δημιουργήθηκε. Μέχρι το Μάρτιο του 1919 στρατολογήθηκαν 16000 περίπου άνδρες.
Οι Κύπριοι "μουλάρηδες", μετά από μια σύντομη στρατιωτική εκπαίδευση στους στρατώνες της Θεσσαλονίκης, υπηρέτησαν σχεδόν αποκλειστικά, στο Μακεδόνικο Μέτωπο. Στα συμμαχικά νεκροταφεία της Μακεδονίας βρίσκονται οι τάφοι 30 περίπου Κυπρίων που έχασαν τη ζωή τους, στο διάστημα 1916-1920.
 Άλλοι Κύπριοι κατατάχθηκαν εθελοντικά στον ελληνικό στρατό και στην "Εθνική Αμυνα". Πέντε από αυτούς σκοτώθηκαν στη μάχη του Σκρα, το 1918.
Η Μικρασιατική καταστροφή του 1922 συνετάραξε την Κύπρο λόγω της γεωγραφικής εγγύτητας και των επικίνδυνων συνεπειών από την εκρίζωση του Ελληνισμού από τα απέναντι παράλια. Αν και χιλιάδες Κύπριοι γράφτηκαν ως εθελοντές, η κυπριακή συμμετοχή στη Μικρασιατική εκστρατεία ήταν σχετικά μικρή, εξαιτίας των αυστηρών - αυτή τη φορά - βρετανικών απαγορεύσεων. Αντίθετα, στη Μικρασία ήταν εμφανής η παρουσία αρκετών Κυπρίων αξιωματικών του ελληνικού στρατού, αποφοίτων της Σχολής Ευελπίδων ή παλιών υπαξιωματικών.
Οι Κύπριοι πεσόντες του Μικρασιατικού πολέμου υπολογίζονται σε 30. Λίγο αργότερα η Ιερά Σύνοδος της Κύπρου, το σύνολο των βουλευτών της και ο δήμαρχος της Λευκωσίας, με την προκήρυξη τους της 6ης Μαρτίου 1928,ευθαρσώς υπογράμμισαν, ότι "επί πεντήκοντα έτη εκρατήθημεν μακράν των μητρικών αγκαλιών, κρατούμεθα δε και νυν, παρά την εκφρασθείσα πλειστάκις (...) ομόφωνον ημών γνώμην, όπως ενωθώμεν μετά της μητρός Ελλάδος," Η προκήρυξη αυτή κυκλοφόρησε με την ευκαιρία συμπληρώσεως 50 ετών από την έλευση των Βρετανών στην Κύπρο.

Ο Β' Παγκόσμιος πόλεμος και η Κύπρος.
Η Κύπρος ήταν η πρώτη Βρετανική Αποικία που έστειλε στρατιώτες σε επιχειρήσεις του Β' Παγκοσμίου πολέμου, τον Ιανουάριο του 1940. Σύμφωνα με πρόσφατους υπολογισμούς, υπηρέτησαν στο "Κυπριακό Σύνταγμα" και την "Κυπριακή Εθελοντική δύναμη" του Βρετανικού στρατού 20.000 στρατιώτες, από τους οποίους οι 800 ήταν γυναίκες, που στελέχωσαν διάφορες βοηθητικές υπηρεσίες. Το "Κυπριακό Σύνταγμα", περιελάμβανε βοηθητικά σώματα (λόχους ημιονηγών, σκαπανέων, μεταγωγικού, αποβατικών σκαφών,κινητών πλυντηρίων) αλλά και τάγμα Πεζικού και Μηχανικού. Οι Κύπριοι υπηρέτησαν σε πολεμικές επιχειρήσεις στη Γαλλία, όπου οι ημιονηγοί διακρίθηκαν στην εκκένωση της Δουγκέρκης, στην Αφρική, στη Μέση Ανατολή και την Ιταλία
.Στην Ελλάδα μέχρι τη γερμανική εισβολή, τον Απρίλιο του 1941, μεταφέρθηκαν 5.000 - 6.000 άνδρες του "Κυπριακού Συντάγματος" (Ελληνες και Τούρκοι).
Οι περισσότεροι χρησιμοποιήθηκαν σε περιοχές της Θεσσαλίας και της Μακεδονίας, για τη διάνοιξη οδικών και οχυρωματικών έργων και τη μεταφορά εφοδίων και πυρομαχικών. Εκατοντάδες συνελήφθηκαν αιχμάλωτοι στην Πελοπόννησο και στην Κρήτη, κατά τη συμμαχική υποχώρηση.Στον ελληνικό στρατό κατάφεραν να καταταγούν μόνον όσοι Κύπριοι ζούσαν στην Ελλάδα. Ανάμεσα τους, 40 περίπου φοιτητές που σπούδαζαν στην Αθήνα και πολέμησαν στο αλβανικό μέτωπο, Αργότερα, πολλοί Κύπριοι συνέχισαν την ένοπλη δράση τους πολεμώντας στις αντιστασιακές οργανώσεις εναντίον της τριπλής φασιστικής κατοχής, είτε στις ελληνικές δυνάμεις της Μέσης Ανατολής.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Η ΚΥΠΡΟΣ ΣΤΟΥΣ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΤΙΚΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ."

Οι Βοιωτοί Πεσόντες στο Επος του ‘40.

Ους νυν υμείς ζηλώσαντες και το εύδαιμον το ελεύθερον, το δε ελεύθερον το εύψυχον κρίναντες, μη περιοράσθε τους πολεμικούς κινδύνους.--Θουκυδίδης Β’43.4----

Καλαράτι (Β. Χειμἀρρας) στις 26 Δεκεμβρίου 1940.

Βαρύ ήταν το τίμημα που κλήθηκε να καταβάλει η Ελλάδα για την υπεράσπιση των εδαφών της από τους εισβολείς κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.Σύμφωνα με τα στοιχεία της Διεύθυνσης Ιστορίας Στρατού οι απώλειες των Ελληνικού Στρατού κατά τον ελληνοϊταλικό και ελληνογερμανικό πόλεμο 1940-41 ήταν.--
Νεκροί Αξιωματικοί 712, Οπλίτες 12.636--
Τραυματίες Αξιωματικοί 1.484, Οπλίτες 61.179--
Αγνοούμενοι Αξιωματικοί 53, Οπλίτες 1.237--
Σύνολο Αξιωματικοί 2.249, Οπλίτες 75.052--

Ολες οι ελληνικές περιφέρειες έδωσαν στον αγώνα τα καλύτερα παλικάρια τους χωρίς να γίνεται εξαίρεση για τη Βοιωτία. Σύμφωνα με την έκδοση του Γενικού Επιτελείου Στρατού με τίτλο “Στοιχεία Πεσόντων Καταγομένων από τον νομό Βοιωτίας κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο 1940-1941” 208 Βοιωτοί πότισαν με το τελευταίο τους αίμα το δέντρο της ελευθερίας σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της ελληνικής γης.

Οι πρώτοι νεκροί
Ο πρώτος νεκρός Ελληνας στρατιώτης ήταν εκείνο το πρωινό της 28ης Οκτωβρίου ο Βασίλειος Τσαβαλιάρης από την Πιάλεια Τρικάλων, στο 21ο Φυλάκιο των ελληνοαλβανικών συνόρων.
Την 1η Νοεμβρίου 1940 σκοτώθηκε ο πρώτος Έλληνας αξιωματικός του Στρατού Ξηράς,ο υπολοχαγός Αλέξανδρος Διάκος(γνωστός και από το Άσμα ηρωικό και πένθιμο για τον χαμένο Ανθυπολοχαγό της Αλβανίας
του Οδυσσέα Ελύτη), του 4ουΣΠ, από τη Χάλκη της ιταλοκρατούμενης Δωδεκανήσου,μαχόμενος ηρωικά, στο ύψωμα Τσούκα, ανατολικά του χωριού Φούρκα. Την 1η Νοεμβρίου φονεύεται ο πρώτος Βοιωτός: σε αεροπορικό βομβαρδισμό τραυματίζεται θανάσιμα στον Σ.Σ. Λάρισας ο έφεδρος ανθυπασπιστής Ηλίας Καστρίτης από το Δίστομο. Το γεγονός επιβεβαιώνεται (και) από τον Μιλτιάδη Νικολάου στο συγκινητικό στο Ημερολόγιο Από το Μέτωπο, σελ 21, όπου αναφέρεται.
“Δευτέρα 4 Νοεμβρίου 1940….Ωρα 11, μακράς διαρκείας συναγερμός χωρίς να φανούν αεροπλάνα, έμαθα από τον Βαρελά ότι εφονεύθη ο Ηλίας Καστρίτης στη Λάρισα από επιδρομή αεροπλάνων”.
Ο πρώτος Βοιωτός που έπεσε υπέρ πατρίδος στην ελληνοαλβανική μεθόριο είναι ο Δημήτριος Μπόρος του Μιχαήλ που γεννήθηκε στη Θήβα το 1915, κατετάγη στο 3ο Σύνταγμα Πεζικού και εφονεύθη στο Αηδονοχώρι Κόνιτσας στις 2 Νοεμβρίου 1940. Οι Βοιωτοί Πεσόντες στο Επος του ‘40  ήταν περισσότεροι από 200. Πολέμησαν και έπεσαν σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του Μετώπου συμμετέχοντας στις σπουδαιότερες μάχες που έδωσαν οι ελληνικές ένοπλες δυνάμεις εναντίον των Ιταλών και των Γερμανών.

Οι  Πεσόντες Βοιωτοί Αξιωματικοί 1940-1941

Βενιζέλος Κωνσταντίνος, ανθυπολοχαγός που γεννήθηκε στο Λεοντάρι Βοιωτίας, του 34ου Σ.Π. Φονεύθηκε στην Πεστάνη (ΝΑ του Τεπελενίου) στις 29 Δεκεμβρίου 1940.

Βιεννάς Λουκάς του Χαραλάμπους, ανθυπασπιστής που γεννήθηκε στη Δομβραίνα Θηβών το 1906, του 33ου Σ. Πεζικού. Φονεύθηκε στο ύψωμα 802 (Μπούμπεσι ΒΔ της Κλεισούρας) στις 4 Φεβρουαρίου 1941.

Βλάχος ἠ Ευσταθίου Αθανάσιος του Θεοδώρου, έφεδρος ανθυπολοχαγός.  Γεννήθηκε στη Θήβα Βοιωτίας το 1910, του 19ου ΣΠ. Φονεύθηκε στο ύψωμα 731 (ΒΔ Κλεισούρας) στις 26 Μαρτίου 1941.

Βλάχος Πέτρος του Θεοδώρου, ανθυπολοχαγός: Γεννήθηκε στη Θήβα Βοιωτίας το 1919. Φονεύθηκε στη θέση Κρακώρ του Οχυρού Ρούπελ, στις 8 Απριλίου 1941.

Δάνδαλος Κωνσταντίνος του Δημητρίου, Εφεδρος Υπολοχαγός: Γεννήθηκε στη Λιβαδειά το 1908, του 5ου Σ.Π. Φονεύθηκε στο ύψωμα 717 (Μπρέγκου Ραπίτ) στις 24 Ιανουαρίου 1941.

Καστρίτης Ηλίας του Αργυρίου, Εφεδρος Ανθυπασπιστής: γεννήθηκε στο Δίστομο Βοιωτίας το 1911 του 4ου Σ.Π.. Φονεύθηκε σε αεροπορικό βομβαρδισμό στη Λάρισα την 1η Νοεμβρίου 1940.

Μεντζίλης Χρήστος του Μάρκου (φωτό άνω), Εφεδρος Ανθυπολοχαγός: Γεννήθηκε στη Λεβάδεια Βοιωτίας το 1915, του 4ου ΣΠ. Φονεύθηκε στο Ελεύθερο Κόνιτσας (ύψωμα ΑγίουΑθανασίου) στις 11 Νοεμβρίου 1940 κατά τη διάρκεια της απώθησης της μεραρχίας “Τζούλια”.

Μπρέχος Ευάγγελος του Κωνσταντίνου, Εφεδρος Ανθυπολοχαγός: Γεννήθηκε στην Ασωπία (Χλεμποτσάρι) Βοιωτίας το 1914, του 3ου ΣΠ. Φονεύθηκε στη μάχη του υψώματος 929 (Μπένσια Ν. Τεπελενίου) στις 19 Δεκεμβρίου 1940.

Μπρούμας Πέτρος του Σπυρίδωνος, Ανθυπολοχαγός: Γεννήθηκε στην Ασωπία (Χλεμποτσάρι) Βοιωτίας το 1921. Πέθανε συνεπεία τραυμάτων στο Β’ Στρατιωτικό Νοσοκομείο στις 27 Ιανουαρίου 1941.

Οι νεκροί οπλίτες είναι οι ακόλουθοι.

Α

Αγάθης Αλέξιος του Σωτηρίου. Λοχίας. Γεννήθηκε στα Σκούρτα Θηβών το 1914, του 3ου ΣΠ. Φονεύθηκε στο 921 ύψωμα (νότια του Τεπελενίου) στις 6 Δεκεμβρίου 1940.

Αγγελής Κωνσταντίνος του Ευσταθίου. Στρατιώτης. Γεννήθηκε στην Αράχωβα Βοιωτίας το 1911, του 1ου Συντάγματος Ορεινού Πυροβολικού. Φονεύθηκε στο Μπούμπεσι στις 6 Φεβρουαρίου 1941.

Αγγέλου Απόστολος του Παναγιώτη. Λοχίας. Γεννήθηκε στο Καπαρέλλι Βοιωτίας το 1910 του 7ου ΣΠ. Πέθανε στο Β ’Πεδινό Νοσηλευτικό τμήμα (Κοσίνα) στις 25 Ιανουαρίου 1941.

Αγγέλου Λουκάς του Κωνσταντίνου. Στρατιώτης. Γεννήθηκε στα Βάγια Βοιωτίας το 1917 ή το 1912 του 3ου ΣΠ. Φονεύθηκε στη μάχη της Βίγλας στις 17 Νοεμβρίου 1940.

Αγραφιώτης Λουκάς του Σπυρίδωνος. Δεκανέας. Γεννήθηκε στη Λιβαδειά το 1916, του 36ου ΣΠ. Φονεύθηκε στο ύψωμα Μπένσιας στις 29 Δεκεμβρίου 1940.

Αθανασίου Ευάγγελος του Παναγιώτη. Στρατιώτης. Γεννήθηκε στην Πέτρα Λιβαδειάς το 1914 του ΙΙΙ/36 Τάγματος Πεζικού. Φονεύθηκε στην Πεστάνη (νοτιοανατολικά του Τεπελενίου) στις 28 Φεβρουαρίου 1941.

Αλεξανδράκος Γεώργιος του Παναγιώτη. Στρατιώτης. Γεννήθηκε στην Αράχωβα Βοιωτίας το 1917 του 27ου ΣΠ. Φονεύθυηκε στο ύψωμα 2148 Κάμιας στις 12 Φεβρουαρίου 1941.

Αλμπάνης Κωνσταντίνος του Χρήστου. Δεκανέας. Γεννήθηκε στη Λιβαδειά το 1912, του 42ου Συντάγματος Ευζώνων. Φονεύθηκε στο Αργυροχώρι Πωγωνίου τις 2 Δεκεμβρίου 1940.

Αναστασίου Ιωάννης του Χρήστου. Δεκανέας. Γεννήθηκε στην Ελλοπία Θηβών το 1913, του 1ου Συντάγματος Ιππικού. Φονεύθηκε στη μάχη της Ζαβόλιανης (περιοχή Φράσερι) στις 29 Νοεμβρίου 1940.

Αναστασίου Σωτήριος του Κωνσταντίνου. Στρατιώτης. Γεννήθηκε στο Κλειδί Θηβών το 1917 του 29ου ΣΠ. Φονεύθηκε στο ύψωμα Σεντέλι στις 10 Μαρτίου 1941.

Ανυφαντής Ηρακλής του Αναστασίου. Στρατιώτης. Γεννήθηκε στον Ελεώνα Θηβών το 1913, του 3ου ΣΠ. Φονεύθηκε στο ύψωμα 926 στις 26 Δεκεμβρίου 1940.

Αργυρίου Παναγιώτης του Ιωάννη. Στρατιώτης. Γεννήθηκε στο Στείρι Λιβαδειάς το 1909, του ι Συντάγματος Πυροβολικού. Πέθανε στην Κοσίνα στις 15 Φεβρουαρίου 1941.

Β

Βαλμάς ή Λάμπρου Γεώργιος του Γεωργίου. Δεκανέας. Γεννήθηκε στο Νεοχώρι Θηβών το 1905. Φονεύθηκε στον Σιδηροδρομικό Σταθμό Θηβών σε αεροπορικό βομβαρδισμό στις 20 Απριλίου 1941.

Βασιλειάδης Παναγιώτης του Θεοχάρη. Στρατιώτης. Γεννήθηκε στη Θήβα Βοιωτίας το 1913, του 3ου ΣΠ. Πέθανε σε αιχμαλωσία στη Ζώνη Μοναστηρίου στις 21 Φεβρουαρίου 1941.

Βασιλείου Γεώργιος του Δημητρίου. Στρατιώτης. Γεννήθηκε στη Λιβαδειά Βοιωτίας το 1911, του 66ου ΣΠ. Πέθανε στο ΧΙ Ορεινό Χειρουργείο στις 15 Μαρτίου 1941.

Βασιλείου Ιωάννης του Βασιλείου. Στρατιώτης. Γεννήθηκε στο Αμπελοχώρι Θηβών το 1918, του 33ου ΣΠ. Φονεύθηκε στο υψόμετρο 1220 (ανατολικά της Κλεισούρας) στις 6 Ιανουαρίου 1941.

Βασιληάς Λουκάς του Γεωργίου. Στρατιώτης. Γεννήθηκε στη Λιβαδειά Βοιωτίας το 1907, του 36ου ΣΠ. Φονεύθηκε στη μάχη της Μολυβδοσκεπαστής Κόνιτσας στις 22 Νοεμβρίου 1940.

Βέλλιος Γεώργιος του Παναγιώτη. Στρατιώτης. Γεννήθηκε στο Κυριάκιο Λιβαδειάς το 1913, του 42ου Συντάγματος Ευζώνων. Φονεύθηκε στο ύψωμα 926 στις 4 Ιανουαρίου 1941.

Βέττας Ιωάννης του Παναγιώτη. Στρατιώτης. Γεννήθηκε στην Πετρομαγούλα Βοιωτίας το 1912, του 33ου ΣΠ. Φονεύθηκε στο ὐψωμα 1220 (ανατολικά της Κλεισούρας) την 1η Ιανουαρίου 1941.

Βιλιώτης Χαράλαμπος του Ηρακλή. Λοχίας. Γεννήθηκε στο Λεοντάρι Θηβών το 1913, του 3ου ΣΠ. Φονεύθηκε στο ύψωμα 1285 (Κλεισούρας) στις 27 Ιανουαρίου 1941.

Βισβίνης Βασίλειος του Δημητρίου. Στρατιώτης. Γεννήθηκε στο Βαθύ Αυλίδος Θηβών το 1915, του 3ου ΣΠ. Φονεύθηκε στο ύψωμα Δόντι (νοτιοανατολικά του Τεπελενίου) στις 10 Μαρτίου 1941.

Βλαχοδημήτρης Σπυρίδων του Αλεξάνδρου. Στρατιώτης. Γεννήθηκε στην Πετρομαγούλα Βοιωτίας το 1912, του 1ου Συντάγματος Ορεινού Πυροβολικού. Φονεύθηκε στις 23 Δεκεμβρίου 1940.

Βλάχος Κωνσταντίνος του Ιωάννη. Στρατιώτης. Γεννήθηκε στο Ακραίφνιο Βοιωτίας το 1918, του ΙΙ Συντάγματος Ορεινού Πυροβολικού. Φονεύθηκε στην Παστάνη στις 23 Μαρτίου 1941.

Βυλλιώτης Αλέξανδρος του Σωτηρίου. Δεκανέας. Γεννήθηκε στη Θήβα το 1910. Φονεύθηκε στο Μέτσοβο στις 4 Μαϊου 1941.

Γ

Γάτσιος Κωνσταντίνος του Ευαγγέλου. Δεκανέας. Γεννήθηκε στη Λιβαδειά Βοιωτίας το 1913, του 36ου ΣΠ. Φονεύθηκε στην Πρεμετή στις 19 Δεκεμβρίου 1940.

Γεροκωνσταντής Κωνσταντίνος του Ιωάννη. Λοχίας. Γεννήθηκε στη Λιβαδειά Βοιωτίας το 1913, του 42ου Συντάγματος Ευζώνων. Φονεύθηκε στη Ζαραβίνα Πωγωνίου στις 24 Νοεμβρίου 1940.

Γεώργας Βασίλειος του Ιωάννη. Στρατιώτης. Γεννήθηκε στην Πύλη Βοιωτίας το 1915, του 3ου ΣΠ. Πέθανε στο Στρατιωτικό Νοσοκομείο Ιωαννίνων στις 20 Νοεμβρίου 1940.

Γεωργιάδης Σπυρίδων του Παύλου. Δεκανέας. Γεννήθηκε στον Αγιο Θωμά Θηβών το 1918, του 34ου ΣΠ. Φονεύθηκε στη μάχη της Πεστάνης στις 19 Φεβρουαρίου 1941.

Γκαραβέλης Κωνσταντίνος του Παναγιώτη. Στρατιώτης. Γεννήθηκε στη Σκριπού Λιβαδειάς το 1914, του 42ου Συντάγματος Ευζώνων. Πέθανε στο Στρατιωτικό Νοσοκομείο Ιωαννίνων στις 22 Νοεμβρίου 1940.

Γκικόπουλος Αλέξανδρος του Δημητρίου. Στρατιώτης. Γεννήθηκε στο Ρωμαίικο Βοιωτίας το 1911, του Ι Συντάγματος Ορεινού Πυροβολικού. Φονεύθηκε στο Μάζανι Τρεμπεσίνας στις 11 Μαρτίου 1941.

Γούλας Γεώργιος του Βασιλείου. Λοχίας. Γεννήθηκε στην Πετρομαγούλα Βοιωτίας το 1913, του XV Λόχου Σκαπανέων. Φονεύθηκε στην Κάιτσα Κλεισούρας στις 28 Ιανουαρίου 1941.

Γολεμάτης Ιωάννης. Στρατιώτης. Θίσβη Βοιωτίας. Γεννήθηκε το 1911, του 3ο ΣΠ. Φονεύθηκε στα Τρία Αυγά στις 6 Μαρτίου 1941.

Γρίλλιας Ανδρέας Στρατιώτης Λεοντάρι Θηβών. Γεννήθηκε το 1915 του 3ου ΣΠ. Πέθανε στο Στρατιωτικό Νοσοκομείο Ιωαννίνων την 1η Απριλίου 1941.

Δ

Δημητρέλλος Αθανάσιος του Ιωάννη. Στρατιώτης. Γεννήθηκε στις Αλαλκομενές Λιβαδειάς το 1916, του 42ου Συντάγματος Ευζώνων. Φονεύθηκε στη Λίμνη Ζαραβίνα Πωγωνίου στις 19 Νοεμβρίου 1940.

Δημητρίου Κωνσταντίνος. Στρατιώτης. Γεννήθηκε το 1916 στην Κορώνεια, του 34ου ΣΠ. Φονεύθηκε στην Κλεισούρα στις 14 Μαρτίου 1941.

Δημομελέτης Στυλιανός του Βασιλείου. Στρατιώτης. Γεννήθηκε στο Δαριμάρι (Δάφνη) Θηβών το 1911, του 33ου ΣΠ. Φονεύθηκε στο ύψωμα Ιβάν στις 21 Νοεμβρίου 1940.

Δήμου Λουκάς του Δημητρίου. Στρατιώτης. Γεννήθηκε στους Βρασταμίτες (Υψηλάντη) Λιβαδειάς το 1916, του 36ου ΣΠ. Φονεύθηκε στην Πεστάνη (νοτιοανατολικά του Τεπελενίου) στις 8 Μαρτίου 1941.

Δήμου Χαράλαμπος του Αθανασίου. Στρατιώτης. Γεννήθηκε στους Βρασταμίτες (Υψηλάντη) Λιβαδειάς το 1912, του 50ού ΣΠ. Φονεύθηκε στο Μάλι Σπάνταριτ (βόρεια της Κλεισούρας) στις 9 Μαρτίου 1941.

Διπλός Αθανάσιος. Στρατιώτης. Γεννήθηκε στα Σκούρτα το 1912, του 3ου ΣΠ. Σκοτώθηκε στην Πάτρα στις 22 Απριλίου 1941.

Δουγεκός Κωνσταντίνος του Ευθυμίου. Στρατιώτης. Γεννήθηκε στον Χλεμποτσάρι  (Ασωπία) Βοιωτίας το 1910, του 3ου ΣΠ. Φονεύθηκε στους Δρυμάδες στις 26 Νοεμβρίου 1940.

Δουραμάνης Ανδρέας του Παναγιώτη. Στρατιώτης. Γεννήθηκε στο Βαθύ Αυλίδας Βοιωτίας το 1913, του 3ου ΣΠ. Φονεύθηκε στο ύψωμα 1926 στις 19 Δεκεμβρίου 1940.

Δούρος Νικόλαος του Αθανασίου. Στρατιώτης. Γεννήθηκε στη Θήβα Βοιωτίας το 1917, του 3ου ΣΠ. Φονεύθηκε στο ύψωμα Γκόλικο (Δόντι προ Τεπελενίου) στις 24 Μαρτίου 1941.

Δράκος Κωνσταντίνος του Ιωάννη. Στρατιώτης. Γεννήθηκε στο Ακραίφνιο, του ΙΙ Συντάγματος Ορειβατικού Πυροβολικού. Φονεύθηκε στην Πεστάνη (νοτιοανατολικά του Τεπελενίου) στις 23 Μαρτίου 1941.

Ε

Ευεργέτης Θεοφάνης του Χρήστου. Στρατιώτης. Γεννήθηκε στη Λιβαδειά το 1916, του 36ου ΣΠ. Φονεύθηκε το ύψωμα Μπένσιας (νότια του Τεπελενίου) στις 29 Δεκεμβρίου 1940.

Ζ

Ζηρογιάννης Δημήτριος του Γεωργίου. Στρατιώτης. Γεννήθηκε στο Κάστρο (Τοπόλια) Βοιωτίας το 1910, του 7ου ΣΠ. Φονεύθηκε στο Μάζανι Τρεμπεσίνας στις 11 Φεβρουαρίου 1941.

Ζιέμης Ευστάθιος του Γεωργίου. Στρατιώτης. Γεννήθηκε στο Κασνέσιο Θηβών το 1903, του Α’ Ορχου Διαβιβάσεων. Πέθανε στην Κορυτσά στις 26 Φεβρουαρίου 1941.

Ζυγογιάννης Αγγελος του Σπυρίδωνος. Στρατιώτης. Γεννήθηκε στην Ευαγγελίστρια Λιβαδειάς το 1917, του Οχυρού Μπέλες. Φονεύθηκε στο Μπέλες στις 7 Απριλίου 1941.

Θ

Θεοδώρου Νικόλαος του Σπυρίδωνος. Στρατιώτης. Γεννήθηκε στα Βάγια Θηβών το 1913, του 3ου ΣΠ. Φονεύθηκε στο ύψωμα Δόντι (νότια του Τεπελενίου) στις 8 Μαρτίου 1941.

Θωμόπουλος Ευθύμιος του Γεωργίου. Στρατιώτης. Γεννήθηκε στη Λιβαδειά Βοιωτίας το 1912, του 42ου Συντάγματος Ευζώνων. Φονεύθηκε στην Κακαβιά στις 27 Νοεμβρίου 1940.

Ι

Ιωάννου Δημήτριος. Γεννήθηκε στο Ακόντιο το 1912, του 33ου ΣΠ. Σκοτώθηκε στην Κλεισούρα το 1941.

Κ

Κακοσαίος Ευάγγελος του Ιωάννη. Στρατιώτης. Γεννήθηκε στην Κορώνεια Λιβαδειάς Βοιωτίας το 1917, της 609/79 Μονάδας. Πέθανε στο Στρατιωτικό Νοσοκομείο Φλώρινας (τραυματίστηκε στη μἀχη της Κορυτσάς) στις 18 Νοεμβρίου 1940.

Καλής Αλέξανδρος του Παναγιώτη. Πύργος Λοκρίδος.

Καλογερόπουλος Γεώργιος του Λουκά. Στρατιώτης. Γεννήθηκε στη Δαύλεια Βοιωτίας το 1912, του 50ού ΣΠ. Φονεύθηκε στο Μάλι Σπάνταριτ (βόρεια της Κλεισούρας) στις 9 Μαρτίου 1941.

Καλπούζος Αθανάσιος του Κωνσταντίνου. Στρατιώτης. Γεννήθηκε στον Πρόδρομο Θηβών το 1915, του 3ου ΣΠ. Φονεύθηκε στη μάχη Λάμαρι στις 19 Νοεμβρίου 1940.

Καλτσάς Σπυρίδων του Αθανασίου. Στρατιώτης. Γεννήθηκε στα Λουκίσια Βοιωτίας το 1911, του 3ου ΣΠ. Πέθανε από πολεμικό τραύμα στο ύψωμα 1280 Στενωπού Κλεισούρας στις 31 Δεκεμβρίου 1940.

Καούσιας Γεώργιος του Κωνσταντίνου. Στρατιώτης. Γεννήθηκε στα Βάγια Θηβών το 1917, του 3ου ΣΠ. Φονεύθηκε στις ύψωμα 1285 (Λάμαρι) στις 17 Νοεμβρίου 1940.

Καπούλας Χρήστος του Γεωργίου. Στρατιώτης. Γεννήθηκε στον Αγιο Αθανάσιο Λιβαδειάς το 1916, του 36ου ΣΠ. Φονεύθηκε στην Αργκοβα στις 14 Δεκεμβρίου 1940.

Καραγιάννης Δημήτριος του Κωνσταντίνου. Στρατιώτης. Γεννήθηκε στη Σκριπού Λιβαδειάς το 1919, του 4ου τάγματος Ρεθύμνης. Φονεύθηκε στο χωριό Πηγή Ρεθύμνης (μάχη της Κρήτης) στις 20 Μαίου 1941.

Καραδήμας Κωνσταντίνος. Πύργος

Καραδήμος Περικλής του Βασιλείου. Στρατιώτης. Γεννήθηκε στον Πρόδρομο Θηβών. Πέθανε στο Στρατιωτικό Νοσοκομείο Χαλκίδας στις 24 Νοεμβρίου 1940.

Καραΐσκος Αθανάσιος του Ιωάννη. Στρατιώτης. Γεννήθηκε στη Χαιρώνεια Βοιωτίας το 1914, του 13ου ΣΠ. Φονεύθηκε στο Μάλι Σπάνταριτ (βόρεια της Κλεισούρας) στις 24 Μαρτίου 1941.

Κατής Κωνσταντίνος του Δημητρίου. Λοχίας. Γεννήθηκε στον Αγιο Γεώργιο Λιβαδειάς το 1910. Υπηρέτησε στο 36ο Σ.Π. και κατόπιν στον 2ο Λόχο Ασφαλείας Θηβών στον Σιδηροδρομικό Σταθμό της πόλης. Εκεί εφονεύθη κατά τη διάρκεια του σφοδρού γερμανικού βομβαρδισμού στις 20 Απριλίου του 1941.

Κατσιπόδης Γεώργιος του Κωνσταντίνου. Στρατιώτης. Γεννήθηκε στο Λεοντάριο Θηβών το 1912, του 3ου ΣΠ. Φονεύθηκε στη μάχη Αγίου Κοσμά στις 19 Νοεμβρίου 1940.

Κατσιφής Γεώργιος του Κωνσταντίνου. Στρατιώτης. Γεννήθηκε στο Κλειδί Θηβών το 1910, του 7ου ΣΠ. Φονεύθηκε στην Τρεμπεσίνα στις 21 Ιανουαρίου 1941.

Κατσίφης Κωνσταντίνος του Γεωργίου. Στρατιώτης. Γεννήθηκε στο Μάζιο Λιβαδειάς το 1917, του 81ου ΣΠ. Φονεύθηκε στο 109 Θερινό Φυλάκιο (αριστερά από το Τριεθνές) στις 6 Απριλίου 1941.

Κατσούλης Δημήτριος του Χαραλάμπους. Στρατιώτης. Γεννήθηκε στον Αγιο Σπυρίδωνα Λιβαδειάς το 1912, του 42ου Συντάγματος Ευζώνων. Φονεύθηκε στην Κακαβιά στις 26 Νοεμβρίου 1940.

Καφρίτσας Γεώργιος του Δήμου. Στρατιώτης. Γεννήθηκε στη Σούρπη Λιβαδειάς Βοιωτίας το 1914, του 36ου ΣΠ. Φονεύθηκε στο ύψωμα 734 στις 26 Νοεμβρίου 1940.

Κεφάλας Θωμάς του Κωνσταντίνου. Στρατιώτης. Γεννήθηκε στα Κούκουρα Λιβαδειάς το 1910, του 33ου ΣΠ. Φονεύθηκε στο Μάλι Φερόσι στις 31 Δεκεμβρίου 1940.

Κεφάλας Ιωάννης του Μήτρου. Στρατιώτης. Γεννήθηκε στα Κούκουρα Λιβαδειάς το 1919, του 4ου Τάγματος. Πέθανε από πολεμικά τραύματα στην Πηγή Ρεθύμνης (Μάχη της Κρήτης) στις 21 Μαιου 1941.

Κινέσας Δημήτριος του Γεωργίου. Στρατιώτης. Γεννήθηκε στο Κυριάκιο Βοιωτίας το 1916, του 13ου ΣΠ. Φονεύθηκε στο Μάλι Σπαντάριτ (βόρεια της Κλεισούρας) στις 9 Μαρτίου 1941.

Κόκος Δημήτριος του Αγγελή. Στρατιώτης. Γεννήθηκε στα Χάλια Θηβών το 1915, του 3ου ΣΠ. Φονεύθηκε στη Μάχη Πολύτσανης στις 29 Νοεμβρίου 1940.

Κοκόσης Δημἠτριος του Μιχαήλ. Στρατιώτης. Γεννήθηκε στον Αγιο Θωμά Βοιωτίας το 1906, του Ζ ’Κέντρου Αιχμαλώτων. Φονεύθηκε σε λόφο έξω από το χωριό Σκινέ Χανίων (Μάχη της Κρήτης) στις 20 Μαιου 1941.

Κολιγιάννης Θεόδωρος του Αλεξάνδρου. Στρατιώτης. Γεννήθηκε στην Ελλοπία Θηβών Βοιωτίας το 1909, του 2ου Συντάγματος Πεδινού Πυροβολικού. Φονεύθηκε στην Κάτω Φτελιά, σε αεροπορική επιδρομή στις 15 Νοεμβρίου 1940.

Κόλλιας Αθανάσιος του Ιωάννη. Δεκανέας. Γεννήθηκε στο Κόκκινο Θηβών Βοιωτίας το 1907, του XV Ορχου Πυροβολικού. Φονεύθηκε στο Μπούμπεσι (βορειοδυτικά της Κλεισούρας) στις 9 Μαρτίου 1941.

Κολοκύθας Ανδρέας του Κωνσταντίνου. Στρατιώτης. Γεννήθηκε στον Πύργο Φθιώτιδας το 1913, της 1139 Μονάδας. Φονεύθηκε στο φαράγγι του χωριού Ροσοβέρι σε αεροπορικό βομβαρδισμό στις 11 Φεβρουαρίου 1941.

Κολούτσος Δημήτριος του Κωνσταντίνου. Γεννήθηκε στα Χάλια Θηβών το 1911, του 33ου ΣΠ. Φονεύθηκε στη μάχη της Βιγλίστας στις 5 Νοεμβρίου 1940.

Κόρδης Αχιλλέας του Βασιλείου. Στρατιώτης. Γεννήθηκε στα Χάλια Θηβών Βοιωτίας το 1914, του 36 ου ΣΠ. Φονεύθηκε στην περιοχή Πρεμετής στις 30 Νοεμβρίου 1940.

Κοσόρας Κωνσταντίνος του Αθανασίου. Στρατιώτης. Γεννήθηκε στα Χώστια Θηβών Βοιωτίας το 1910, του 7ου ΣΠ. Φονεύθηκε στην Τρεμπεσίνα στις 9 Μαρτίου 1941.

Κοτσώνας Αριστόδουλος του Σπυρίδωνος. Στρατιώτης. Γεννήθηκε στη Δαύλεια Βοιωτίας το 1911, του 36ου ΣΠ. Φονεύθηκε στην Πεστάνη (νοτιοανατολικά του Τεπελενίου) στις 18 Μαρτίου 1941.

Κουντουριώτης Κωνσταντίνος του Σπυρίδωνος. Στρατιώτης. Γεννήθηκε στη Λιβαδειά Βοιωτίας το 1915, του 36ου ΣΠ. Πέθανε στο Νοσοκομείο Διακομιδής Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού Αρτας στις 4 Ιανουαρίου 1941.

Κουράντος Θεόδωρος. Στρατιώτης. Γεννήθηκε το 1918 στους Αγίους Θεοδώρους, του 34 ΣΠ. Επεσε στο ύψωμα 1285 στις 30 Ιανουαρίου 1941.

Κουρμπέτης Νικόλαος του Βασιλείου. Στρατιώτης. Γεννήθηκε στο Σχηματάρι Θηβών Βοιωτίας το 1911, του 33ου ΣΠ. Φονεύθηκε στην περιοχή Σεβράνι στις 7 Ιανουαρίου 1941.

Κουτσογιάννης Ιωάννης του Ματθαίου. Δεκανέας. Γεννήθηκε στο Σωληνάριο Βοιωτίας το 1915, του 42ου Συντάγματος Ευζώνων. Φονεύθηκε στο ύψωμα 1410 ( Μάλι Σπατ) στις 3 Ιανουαρίου 1941.

Κουτσούρης Δημήτριος του Λουκά. Στρατιώτης. Γεννήθηκε στην Αγία Τριάδα Λιβαδειάς Βοιωτίας το 1916, του 34ου ΣΠ. Φονεύθηκε στην Κακαβιά στις 21 Απριλίου 1941.

Κρουστάλης Ιωάννης του Επαμεινώνδα. Στρατιώτης. Γεννήθηκε στις Πλαταιές Θηβών Βοιωτίας το 1912, του 2ου Λόχου Ασφαλείας Εργων Συγκοινωνίας. Φονεύθηκε στον Σιδηροδρομικό Σταθμό Κορίνθου σε αεροπορικό βομαβρδισμό στις 25 Απριλίου 1941.

Κρυστάλης Γεώργιος του Χρήστου. Στρατιώτης. Γεννήθηκε στις Πλαταιές Θηβών Βοιωτίας το 1918, του 3ου ΣΠ. Πέθανε στο Νοσοκομέιο Διακομιδής του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού στις 4 Δεκεμβρίου 1940.

Κωλέτης Σεραφείμ του Ιωάννη. Στρατιώτης. Γεννήθηκε στον Αγιο Δημήτριο Λιβαδειάς Βοιωτίας το 1917, του 36ου ΣΠ. Πέθανε στο 1ο Στρατιωτικό Νοσοκομείο Ιωαννίνων στις 19 Φεβρουαρίου 1941.

Κωτσέλης Χαράλαμπος του Αθανασίου. Στρατιώτης. Γεννήθηκε στα Βάγια Θηβών Βοιωτίας το 1908, του 72ου ΣΠ. Φονεύθηκε κοντά στη θέση Κόμμενη Πέτρα Τομορίτσα στις 5 Απριλίου 1941.

Κωτσογιάννης Ανδρέας του Κωνσταντίνου. Στρατιώτης. Γεννήθηκε στο Μαυρομἀτι Θηβών το 1914, του 3ου ΣΠ. Φονεύθηκες στο ύψωμα 1580 προ Τεπελενίου στις 19 Δεκεμβρίου 1940.

Λ

Λάμπρου Ιωάννης του Δημητρίου. Δεκανέας. Γεννήθηκε στη Θήβα Βοιωτίας το 1911, του 3ουΣΠ. Φονεύθηκε στο ύψωμα Αηδονοχωρίου Κόνιτσας στις 22 Νοεμβρίου 1940.

Λέλας Αριστείδης του Κωνσταντίνου. Στρατιώτης. Γεννήθηκε στην Αλίαρτο Λιβαδειάς Βοιωτίας το 1909, του36ου ΣΠ. Φονεύθηκε στο ύψωμα Μπένσας (νότια του Τεπελενίου) στις 31Δεκεμβρίου 1940.

Λεμονάκης Αγησίλαος του Δημητρίου. Στρατιώτης. Γεννήθηκε στη Θήβα Βοιωτίας το 1907, του IV Τάγματος Πολυβόλων Κινήσεως. Φονεύθηκε στο Ζερέτσι(βορειοδυτικά της Μοσχοπόλεως) στις 17 Φεβρουαρίου 1941.

Λεπενιώτης Κωνσταντίνος του Νικολάου. Λοχίας. Γεννήθηκε στην Παλαιοπαναγιά Θηβών Βοιωτίας το 1910, του 7ουΣΠ. Φονεύθηκε στο ύψωμα 466 (Τσερεγκούνι) στις 16 Ιανουαρίου 1941.

Λιάκος Βασίλειος του Χαραλάμπους. Στρατιώτης. Γεννήθηκε στην Αγία Τριάδα Λιβαδειάς Βοιωτίας το 1913,του 42ου Συντάγματος Ευζώνων. Πέθανε στο ύψωμα 926 ( Μάλι Σπατ Τεπελενίου) στις 30 Δεκεμβρίου 1940.

Λιάκος Ιωάννης του Βασιλείου. Στρατιώτης. Γεννήθηκε στον Ελικώνα Λιβαδειάς Βοιωτίας το 1913, του22ου ΣΠ. Φονεύθηκε στο Πόγραδετς στις 9 Απριλίου 1941.

Λιάκος Κωνσταντίνος του Λάμπρου. Δεκανέας. Γεννήθηκε στον Ελικώνα Λιβαδειάς Βοιωτίας το 1912, του 1ουΣυντάγματος Ορειβατικού Πυροβολικού. Φονεύθηκε στο ύψωμα Κιάφε Λουζίτ Τρεμπεσίνας στις 10 Μαρτίου 1941.

Λιάκου Χαράλαμπος του Βασιλείου. Στρατιώτης. Γεννήθηκε στο Ερημόκαστρο Θηβών Βοιωτίας το 1912, του 3ουΣΠ. Φονεύθηκε στο ύψωμα Δόντι ( Γκόλικο Τεπελενίου) στις 24 Μαρτίου 1941.

Λίγκος Βασίλειος του Γεωργίου. Στρατιώτης. Γεννήθηκε στην Πύλη Θηβών Βοιωτίας το 1918, του 20ουΣΠ. Φονεύθηκε στο ύψωμα 925 (Τομορίτσα) στις 11 Απριλίου 1941.

Λύτρας Γεώργιος του Γεωργίου. Στρατιώτης. Γεννήθηκε στην Αράχωβα Λιβαδειάς Βοιωτίας το 1910, του 33ουΣΠ. Φονεύθηκε στο Μάλι Φερόσι στις 2 Ιανουαρίου 1941.

Μ

Μαγγίνας Δημήτριος του Ιωάννη. Στρατιώτης. Γεννήθηκε στα Σκούρτα Θηβών το 1915, του 3ου ΣΠ.Φονεύθηκε στην Πεστάνη (νοτιοανατολικά του Τεπελενίου) στις 25 Φεβρουαρίου1941.

Μακρής Ιωάννης του Γεωργίου. Στρατιώτης. Γεννήθηκε στο Μούλκι Λιβαδειάς Βοιωτίας το 1917, του 27ουΣΠ. Φονεύθηκε στο ύψωμα 2148 (Κάμια) στις 12 Φεβρουαρίου 1941.

Μαλιγκούρας Γεώργιος του Βελισσαρίου. Δεκανέας. Γεννήθηκε στην Αράχωβα Βοιωτίας το 1912, του Ι Συντάγματος Ορειβατικού Πυροβολικού. Φονεύθηκε στο Μαζάνι (Τρεμπεσίνα) στις 11Μαρτίου 1941.

Μάμαλης Δημήτριος του Ηλία.Στρατιώτης. Γεννήθηκε στο Μαυρίκιο Θηβών Βοιωτίας το 1916, του 3ουΣΠ. Πέθενε στο Στρατιωτικό Νοσοκομείο Ιωαννίνων στις 20 Νοεμβρίου 1940.

Μάμαλης Θεόδωρος του Γεωργίου. Στρατιώτης. Γεννήθηκε στις Θεσπιές Βοιωτίας το 1916, του 3ουΣΠ. Φονεύθηκε στην Πεστάνη (νοτιοανατολικά του Τεπελενίου) στις 17 Φεβρουαρίου1941.

Μἀμαλης Λεωνίδας του Χρήστου. Στρατιώτης. Γεννήθηκε στην Ευαγγελίστρια Βοιωτίας το 1907, του 66ουΣΠ. Πέθανε στο ΧΙ Ορεινό Χειρουργείο (Τσερεβόντε) στις 31 Δεκεμβρίου 1940.

Μαρδίτσης Ζήσης του Ιωάννη.Στρατιώτης. Γεννήθηκε στο Κλειδί Θηβών Βοιωτίας το 1906, του 20ουΣΠ. Φονεύθηκε στον Κόκκινο Λόφο περιοχής Τσιροτάτε Τομορίτσα στις 15Φεβρουαρίου 1941.

Μάρκου Αναστάσιος του Ιωάννη. Στρατιώτης. Γεννήθηκε στα Βάγια Θηβών Βοιωτίας το 1910, του 16ουΣΠ. Φονεύθηκε στο ύψωμα 1300 (Τρεμπεσίνας) στις 22 Φεβρουαρίου 1941.

Ματζώρος Ιωάννης του Γεωργίου. Δεκανέας. Γεννήθηκε στον Αγιο Δημήτριο Λιβαδειάς το 1914, του 42ουΣυντάγματος Ευζώνων. Φονεύθηκε στην Κακαβιά στις 27 Νοεμβρίου 1940.

Μελετίου Λουκάς του Δημητρίου. Στρατιώτης. Γεννήθηκε στο Μούλκι Λιβαδειάς Βοιωτίας το 1911, του Ι Συντάγματος Ορειβατικού Πυροβολικού. Σκοτώθηκε στο χωριό Μάζανι στις 11 μαρτίου1941.

Μηνάς Νικόλαος του Ιωάννη.Στρατιώτης. Γεννήθηκε στα Βάγια Θηβών το 1915, του 3ου ΣΠ. Φονεύθηκε στο ύψωμα Γκόλικο (νοτιοανατολικά του Τεπελενίου) στις 9 Μαρτίου 1941.

Μιχάλενας Γεώργιος του Κωνσταντίνου. Στρατιώτης. Γεννήθηκε στο Μαυρομάτι Θηβών το 1919, του Κέντρου Εκπαιδεύσεως Πατρών. Πέθανε στο Προσωρινό Νοσοκομείο Αμαλιάδας στις 10 Απριλίου1941.

Μίχας Κωνσταντίνος του Αθανασίου. Στρατιώτης. Γεννήθηκε στα Σκούρτα Θηβών το 1917, του VII Συνορικαού Τομέως. Φονεύθηκε στη θέση Κρέστη(υψίπεδο Νευροκοπίου) στις 7 Απριλίου 1941.

Μπαϊρακτάρης Δημήτριος του Ιωάννη. Στρατιώτης. Γεννήθηκε στη Δαύλεια Βοιωτίας το 1917, της Υπηρεσίας Διαλογής Λαφύρων. Φονεύθηκε σε αεροπορικό βομβαρδισμό στο Αλβανικό Μέτωπο στις19 Απριλίου 1941.

Μπακάλης Αναστάσιος του Γεωργίου. Στρατιώτης. Γεννήθηκε στην Αράχοβα Βοιωτίας, του 33 ΣΠ. Φονεύθηκε στο ύψωμα 1180 (Βινάν) στις 24 Ιανουαρίου 1941.

Μπάρλος Γεώργιος του Στάμου. Στρατιώτης. Γεννήθηκε στην Αράχοβα Λιβαδειάς Βοιωτίας το 1909, του 3ουΣυντάγματος Βαρέος Πυροβολικού. Πέθανε στο Σ3 Νοσοκομείο Διακομιδής Ιωαννίνων στις 23 Δεκεμβρίου 1940.

Μπάρμπας Κωνσταντίνος του Νικολάου. Στρατιώτης. Γεννήθηκε στο Σχηματάρι Θηβών το 1916, του 31ουΣΠ. Φονεύθηκε στο Σέντελι στις 23 Μαρτίου 1941.

Μπελεγράτης Χαράλαμπος του Αντωνίου. Στρατιώτης. Γεννήθηκε στην Τανάγρα Θηβών το 1911, του 33ουΣΠ. Φονεύθηκε στο Μπούμπεσι στις 24 Ιανουαρίου 1941.

Μπίμπασης Γεώργιος του Σωτηρίου. Στρατιώτης. Γεννήθηκε στις Θεσπιές Βοιωτίας το 1908, του Α’Συντάγματος Βαρέος Πυροβολικού. Φονεύθηκε έξω από τα Βασιλικά Πωγωνίου Ιωαννίνων στις 27 Νοεμβρίου 1940.

Μπίνιος Λουκάς του Παναγιώτη. Στρατιώτης. Γεννήθηκε στη Λιβαδειά Βοιωτίας το 1917, του 52ουΣΠ. Φονεύθηκε στο ύψωμα 1220 (ανατολικά της Κλεισούρας) στις 21 Δεκεμβρίου1940.

Μπόρος Δημήτριος του Μιχαήλ. Στρατιώτης. Γεννήθηκε στη Θήβα Βοιωτίας το 1915, του 3ου ΣΠ.Φονεύθηκε στο Αηδονοχώρι Κόνιτσας στις 2 Νοεμβρίου 1940.

Μπούλμπασας Κωνσταντίνος του Χαραλάμπους. Στρατιώτης. Γεννήθηκε στη Λιβαδειά Βοιωτίας το 1914, του 36ουΣΠ. Φονεύθηκε στο ύψωμα 1285 (στενά Κλεισούρας) στις 15 Φεβρουαρίου 1941.

Μπουνταλάς Νικόλαος του Ιωάννη. Στρατιώτης. Γεννήθηκε στο Βελή Ρωμαίικου Λιβαδειάς το 1910, του 90ού ΣΠ. Πέθανε στο Β1 Πεδινό Νοσηλευτικό Τμήμα (Κοσίνα) στις 6 Φεβρουαρίου 1941.

Μπουραντάς Γεώργιος του Κωνσταντίνου. Στρατιώτης. Γεννήθηκε στη Στεφάνη Θηβών Βοιωτίας το 1914, του 3ουΣΠ. Φονεύθηκε στο ύψωμα Βασιλικό στις 16 Νοεμβρίου 1940.

Μπουτσαλής παναγιώτης του Πυθαγόρα. Στρατιώτης. Γεννήθηκε στη Θήβα Βοιωτίας το 1914, του 3ουΣΠ. Φονεύθηκε στο ύψωμα 926 στις 6 Δεκεμβρίου 1940.

Μπράλιος Αργύριος του Χρήστου. Στρατιώτης. Γεννήθηκε στον Αγιο Δημήτριο Λιβαδειάς Βοιωτίας το 1912,του 42ου Συντάγματος Ευζώνων. Φονεύθηκε στην περιοχή Τεπελενίου στις 14 Απριλίου 1941.

Μυρογιάννος Βασίλειος του Ιωάννη. Στρατιώτης. Γεννήθηκε στον Ελικώνα Βοιωτίας το 1916, του 13ουΣΠ. Φονεύθηκε στο Μάλι Σπαντάριτ (βόρεια της Κλεισούρας) στις 11 Μαρτίου 1941.

Μωραΐτης Αναστάσιος του Δημητρίου. Στρατιώτης. Γεννήθηκε στο Θούριο Βοιωτίας το 1910, του 36ουΣΠ. Πέθανε στο 1ο Στρατιωτικό Νοσοκομείο Ιωαννίνων στις 25 Δεκεμβρίου1940.

Μωραΐτης Λουκάς του Πέτρου. Στρατιώτης. Γεννήθηκε στο Παρόριο Λοκρίδας (νυν Βοιωτίας) το 1915, του 42ουΣυντάγματος Ευζώνων. Πέθανε στο Σ1 Πεδινό Χειρουργείο στις 22 ιανουαρίου 1941.

Μωραΐτης Χαράλαμπος. Στρατιώτης. Γεννήθηκε στη Λιβαδειά Βοιωτίας το 1912, του 50ού ΣΠ. Φονεύθηκε στο Μάλι Σπάνταριτ (βόρεια της Κλεισούρας) στις 9 Μαρτίου 1941.

Ν

Νάνος Παναγιώτης του Κωνσταντίνου. Στρατιώτης. Γεννήθηκε στη Λιβαδειά Βοιωτίας το 1909, του 36ουΣΠ. Φονεύθηκε στο Ζάβροχο Πωγωνίου στις 3 Δεκεμβρίου 1940.

Νίκας Νικόλαος του Αναστασίου. Στρατιώτης. Γεννήθηκε στο Κόκκινο Βοιωτίας το 1910, του 3ουΣΠ. Φονεύθηκε στη μάχη της Βίγλας στις 16 Νοεμβρίου 1940.

Νταλιάνης Ιωάννης του Αθανασίου. Στρατιώτης. Γεννήθηκε στη Λιβαδειά Βοιωτίας το 1913, της Φρουράς Γέφυρας Σιδηροδρομικού Σταθμού. Φονεύθηκε στην Κλινική Τσιγιάννη Λιβαδειάς σε αεροπορικό βομβαρδισμό στις 20 Απριλίου 1941.

Ντούλιος Παναγιώτης του Δημητρίου. Στρατιώτης. Γεννήθηκε στα Βάγια Θηβών το 1914, του 3ουΣΠ. Φονεύθηκε στο ύψωμα 1585 (Πετσάρι Τεπελενίου) στις 18 Ιανουαρίου 1941.

Ο

Οικονόμου Ευστάθιος του Γεωργίου. Δεκανέας. Γεννήθηκε στην Αράχωβα Βοιωτίας το 1917, του 81ουΣΠ. Φονεύθηκε στο χωριό Μουριές Κιλκίς στις 6 Απριλίου 1941.

Π

Πάνος Δημήτριος του Σεραφείμ. Στρατιώτης. Γεννήθηκε στην Πετρομαγούλα Βοιωτίας το 1919, του 6ουΣΠ. Φονεύθηκε στο χωρίο Αδελε Ξηροπηγής Ρεθύμνης στις 20 Μαίου 1941.

Παπαγεωργίου Δημήτριος του Πλουτάρχου. Δεκανέας. Γεννήθηκε στον Αγιο Σπυρίδωνα Λιβαδειάς το 1915, του 22ουΣΠ. Φονεύθηκε στο ύψωμα Καλυβάτσι (βορειοδυτικά του Πόγραδετς) σρις 25 Μαρτίου1941.

Παπαγεωργίου Μιλτιάδης του Δημητρίου. Στρατιώτης. Γεννήθηκε στο Λιβαδειά Βοιωτίας το 1910, του 2ουΣυντάγματος Βαρέος Πυροβολικού. Πέθανε στο Στρατιωτικό Νοσοκομείο Ιωαννίνων στις 20 Δεκεμβρίου 1940.

Παπαδέδες Ευάγγελος του Χρήστου. Στρατιώτης. Γεννήθηκε στον Αγιο Θωμά Βοιωτίας το 1913, του 67ουΣΠ. Φονεύθηκε στη Μετζγκόρανη (βορειοανατολικά Τεπελενίου) στις 7 Μαρτίου 1941.

Παπαδημητρίου Σταύρος του Γεωργίου. Στρατιώτης. Γεννήθηκε στην Τανάγρα Βοιωτίας το 1914, του 3ουΣΠ. Φονεύθηκε στο ύψωμα 1285 (Κλεισούρας) στις 30 ιανουαρίου 1941.

Παπαζάχος Σεραφείμ του Αθανασίου. Λοχίας. Γεννήθηκε στο Υψηλάντη Λιβαδειάς Βοιωτίας το 1910, του 36ουΣΠ. Φονεύθηκε στο ύψωμα 1410 (νότια του Τεπελενίου) στις 28 Δεκεμβρίου 1940.

Παπαθεοδώρου Ιωάννης του Βασιλείου. Στρατιώτης. Γεννήθηκε στο Δίστομο Βοιωτίας το 1907, του Β3 Λόχου Ημιονηγών. Φονεύθηκε στο Τόλιαρι σε αεροπορικό βομβαρδισμό στις 8 Μαρτίου 1941.

Παπαϊωάννου Αγαμέμνων του Ιωάννη. Στρατιώτης. Γεννήθηκε στην Πετρομαγούλα Λιβαδειάς Βοιωτίας το 1909, του36ου ΣΠ. Φονεύθηκε στη μάχη της Κορώνης στις 13 Δεκεμβρίου 1940.

Παπαϊωάννου Ευθύμιος του Λουκά. Στρατιώτης. Γεννήθηκε στο Στείριο Λιβαδειάς Βοιωτίας το 1906, του 39ουΣυντάγματος Ευζώνων. Πέθανε στο Νοσοκομείο Εκστρατείας του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού στις 2 Ιουνίου 1941.

Παπαϊωάννου Κωνσταντίνος του Αριστομένη. Στρατιώτης. Γεννήθηκε στον Αγιο Βλάσιο Βοιωτίας το 1909, του Ι Συντάγματος Ορειβατικού Πυροβολικού. Φονεύθηκε στο Βινοκάζιτ (νοτιοανατολικά Μπούμπεσι) στις 9 Φεβρουαρίου 1941.

Παπαλάμπρου Ευστάθιος του Κωνσταντίνου. Στρατιώτης. Γεννήθηκε στον Αγιο Γεώργιο Λιβαδειάς Βοιωτίας το1915, του 42ου Συντάγματος Ευζώνων. Φονεύθηκε στο ύψωμα 926 (Μάλι Σπατ) στις 3 Ιανουαρίου 1941.

Παπαμελετίου Σοφοκλής του Θεοδώρου. Στρατιώτης Γεννήθηκε στην Πύλη Θηβών το 1911, του 33 ΣΠ. Φονεύθηκε στις 5 Νοεμβρίου 1940.

Παπαρούντας Κωνσταντίνος του Τριαντάφυλλου. Στρατιώτης. Γεννήθηκε στη Δαύλεια Βοιωτίας το 1909, του 36ουΣΠ. Φονεύθηκε στην Πεστάνη (στενά Κλεισούρας) στις 18 Μαρτίου 1941.

Παπασπύρου Παναγιώτης του Δημητρίου. Στρατιώτης. Γεννήθηκε στους Σπαήδες (Ελεώνα) Θηβών το 1913, του 3ουΣΠ. Φονεύθηκε στη μάχη της Μπένσιας (νότια του Τεπελενίου) στις 28 Δεκεμβρίου1940.

Παπαστάμου Ιωάννης του Νικολάου. Δεκανέας. Γεννήθηκε στην Τανάγρα θηβών το 1912, του 3ουΣΠ. Φονεύθηκε στο ύψωνα 1285 (στενά Κλεισούρας) στις 27 ιανουαρίου 1941.

Παπασταύρος Ιωάννης του Νικολάου. Δεκανέας. Γεννήθηκε στη Σκριπού Λιβαδιάς Βοιωτίας το 1917, του 70ού ΣΠ. Φονεύθηκε στο ύψωμα Τραπέσκα Μπέλες στις 6 Απριλίου 1941.

Παπασωτηρίου Σωτήριος του Ιωάννη. Λοχίας. Γεννήθηκε στη Θήβα Βοιωτίας το 1919, της 19ηςΜηχανοκινήτου Μονάδος Αναγνωρίσεως. Φονεύθηκε στον Ακρίτα Κιλκίς στις 8Απριλίου 1941.

Παπαχαραλάμπους Γρηγόριος του Σωτηρίου. Δεκανέας. Γεννήθηκε στη Θήβα το 1918, του Α’ Συντάγματος Πεδινού Πυροβολικού. Πνίγηκε προσπαθώντας να διαβεί τον ποταμό Αραχθο στις 23 Απριλίου1941.

Παππάς Σεραφείμ του Δημητρίου. Στρατιώτης. Γεννήθηκε στα Λεύκτρα Θηβών Βοιωτίας το 1911, του 33ουΣΠ. Φονεύθηκε στο Μπούμπεσι στις 25 Ιανουαρίου 1941.

Πατής Γεώργιος του Ευσταθίου. Στρατιώτης. Γεννήθηκε στη Λιβαδειά Βοιωτίας το 1909, του 3ουΣΠ. Φονεύθηκε στο ύψωμα Δόντι (Γκόλικο, νοτιοανατολικά του Τεπελενίου) στις 8  Μαρτίου 1941.

Παφύλας Λουκάς του Γεωργίου. Στρατιώτης. Γεννήθηκε στη Λιβαδειά Βοιωτίας το 1910, του 33ουΣΠ. Πέθανε στο 2ο Στρατιωτικό Νοσοκομείο Ιωαννίνων στις 17Φεβρουαρίου 1941.

Πελώνης Αριστείδης του Γεωργίου. Στρατιώτης. Γεννήθηκε στο Μαυρομάτι Θηβών το 1917, του 71ου ΣΠ. Εφονεύθη στις 8 Απριλίου 1941στο Υψωμα Κρέστη κοντά στο Νευροκόπι.

Πεντεδέκας Κωνσταντίνος του Γεωργίου. Στρατιώτης. Γεννήθηκε στον Αγιο Γεώργιο Λιβαδειάς το 1916, του 42ου Συντάγματος Ευζώνων.Σκοτώθηκε στο Αργυροχώρι στις 3 Δεκεμβρίου του 1940.

Πέτραινας Γεώργιος. Στρατιώτης. Γεννήθηκε στη Θίσβη το 1903του 1ου Συντάγματος Πυροβολικού. Φονεύθηκε στην Καλαμπάκα στις 20Απριλίου 1941.

Πέτρου Χρήστος του Δημητρίου. Στρατιώτης. Γεννήθηκε στο Υπατο Θηβών και κατετάγη στο 3ο ΣΠ. Πέθανε στις 29 Απριλίου 1941 στο1ο Στρατιωτικό Νοσοκομείο Ιωαννίνων.

Πηνιτάς Ευάγγελος του Νικολάου. Στρατιώτης. Γεννήθηκε στη Θήβα το 1912 του 35ου ΣΠ.Σκοτώθηκε στο Παναρέτι στις 15 Απριλίου 1941.

Πόκας Γεώργιος του Χρήστου. Στρατιώτης. Γεννήθηκε στο Υπατο Θηβών το 1911, του 11ου ΣΠ. Εφονεύθη στις 5 Νοεμβρίου 1940 στην Μπίγλιστα.

Προκοπίου Επαμεινώνδας του Λουκά. Στρατιώτης. Γεννήθηκε στη Σούρπη Λιβαδειάς το 1914, του 13ου ΣΠ. Πέθανε στις 11 Μαρτίου 1941στο Β1 Πεδινό Χειρουργείο που λειτουργούσε στην Κοσίνα.

Ρ

Ράλλης Δημήτριος του Νικολάου. Στρατιώτης. Γεννήθηκε το 1913 στο Δίστομο, του 42ου Συντάγματος Ευζώνων. Σκοτώθηκε στην Καστανιάνη στις 20 Νοεμβρίου 1940.

Σ

Σαμαρτζής Μελέτιος του Γεωργίου. Στρατιώτης. Γεννήθηκε στη Δάφνη το 1914, του 3ου ΣΠ. Φονεύθηκε στο Γκόλικο, νοτιανατολικά του Τεπελενίου, στις 8 Μαρτίου 1941.

Σαμπάνης Ιωάννης του Αναστασίου. Στρατιώτης. Γεννήθηκε στην Τανάγρα το 1920, του 12ου ΣΠ. Πέθανε στο Νοσοκομείο Λοιμωδών Νόσων στην Αθήνα την 4ηΑπριλίου 1941.

Σαρρής Εμμανουήλ του Μιχαήλ. Στρατιώτης. Γεννήθηκε στη Θήβα το 1911, του 33ου ΣΠ. Σκοτώθηκε στο Μπούμπεσι στις 26 Ιανουαρίου1941.

Σελέκος Πέτρος του Νικολάου. Στρατιώτης. Γεννήθηκε στο Κόκκινο το 1912, του 3ου ΣΠ. Εφονεύθη στις 19 Δεκεμβρίου 1940, νότια του Τεπελενίου, στο Υψωμα 926.

Σοφός Χρήστος του Γεωργίου. Στρατιώτης. Γεννήθηκε στη Λιβαδειά το 1917, του 91ου ΣΠ. Φονεύθηκε στο Οχυρό Αρπαλούκι στις 8Απριλίου 1941.

Σπύρου Κωνσταντίνος. Στρατιώτης. Γεννήθηκε στα Χώστια το1912, του 3ου ΣΠ. Εφονεύθη στις 27 Ιανουαρίου 1941 στην Κλεισούρα.

Σπύρου Χαράλαμπος του Κωνσταντίνου. Λοχίας. Γεννήθηκε στο Λεοντάρι Θηβών το 1917, της 193ης Μονάδας. Φονεύθηκε στις 10 Απριλίου 1941 στη θέση Δοβά Τεπέ Κρουσίων.

Στάθης Παναγιώτης του Γεωργίου. Λοχίας. Γεννήθηκε στις Θεσπιές το 1910, του 7ου ΣΠ. Εφονεύθη στο Σπι Καμαράτε στις 21Ιανουαρίου 1941.

Σταματίου Γεώργιος του Χρήστου. Στρατιώτης. Γεννήθηκε στη Λιβαδειά το 1906, του 39ουΣυντάγματος Ευζώνων. Σκοτώθηκε προ του Τεπελενίου στις 17 Μαρτίου 1941.

Στράντζαλης Μιχαήλ του Γεωργίου. Στρατιώτης. Γεννήθηκε στο Βαθύ Αυλίδος το 1914, του 14ου ΣΠ. Εφονεύθη στην Τρεμπεσίνα στις 14Μαρτίου 1941.

Συγκενιώτης Ανδρέας του Γεωργίου. Στρατιώτης. Γεννήθηκε στην Μπάλτσα Θηβών το 1918, του 33 ΣΠ. Πέθανε στο Στρατιωτικό Νοσοκομείο Φλώρινας στις 11 Δεκεμβρίου 1940.

Σύρος Αλέξανδρος του Ιωάννη. Στρατιώτης. Γεννήθηκε στη Λιβαδειά το 1918, του 4ου ΣΠ. Σκοτώθηκε στην Πηγή Ρεθύμνης, κατά τη διάρκεια της Μάζης της Κρήτης, στις 20 Μαίου 1941.

Σωληναραίος Ευάγγελος του Γεωργίου. Λοχίας. Γεννήθηκε στο Σωληνάρι το 1915, του 42ου Συντάγματος Ευζώνων. Εφονεύθη στο Υψωμα926, στις 30 Δεκεμβρίου 1940.

Τ

Τάμος ή Παπατάμος Ευάγγελος του Σωτηρίου. Στρατιώτης.Γεννήθηκε στον Υψηλάντη το 1913, του 42ου Συντάγματος Ευζώνων.Σκοτώθηκε στις 3 Δεκεμβρίου 1940 στο Υψωμα 669.

Ταμπουρατζής Βασίλειος του Αθανασίου. Στρατιώτης. Γεννήθηκε στο Κριμπάτσι Αυλίδος, του Β’ Τάγματος. Σκοτώθηκε στο Δόντι, στις 8 Μαρτίου1941.

Ταξιάρχης Κωνσταντίνος του Γεωργίου. Στρατιώτης. Γεννήθηκε στη Λιβαδειά το 1912, του 36ου ΣΠ. Επεσε το 1941 στο Πέτσαρι Τεπελενίου.

Τασιγάννης Γεώργιος του Πανταζή. Στρατιώτης. Γεννήθηκε στη Δομβραίνα Θηβών το 1913, του 3ου ΣΠ. Εφονεύθη στο ύψωμα 926 νοτίως του Τεπελενίου στις 30 Δεκεμβρίου 1940.

Τζαφέρης Κλέαρχος του Βασιλείου. Στρατιώτης. Γεννήθηκε στη Δάφνη (Δαριμάρι) Θηβών το 1915. Σκο΄τωθηκε στο ύψωμα 1285, στην Κλεισούρα στις30 Ιανουαρίου 1941.

Τουρίκης Περικλής του Ευαγγέλου. Στρατιώτης. Γεννήθηκε στη Δομβραίνα Θηβών της 146ηςμονάδας. Πέθανε στο Σταρτιωτικό Νοσοκομείο Ιωαννίνων στις 22 Νοεμβρίου 1940.

Τραμπάκουλος Λουκάς. Στρατιώτης. Γεννήθηκε στο Ακραίφνιο το1912, του 29ου ΣΠ. Σκοτώθηκε στη Μετζγκόρανη στις 10 Μαρτίου 1941.

Τσάκος Παναγιώτης του Ιωάννη. Στρατιώτης. Γεννήθηκε στο Κάστρο Βοιωτίας το 1912, της 146ης Μονάδας. Εφονεύθη στο αλβανικό μέτωπο στις 30 Δεκεμβρίου 1940.

Τζαμτζής Νικόλαος του Γεωργίου. Στρατιώτης. Γεννήθηκε στη Λιβαδειά Βοιωτίας το 1906, της Ιλης Ιππωνεών Τρικάλων. Φονεύθηκε στη Λιβαδειά στις 24 Απριλίου 1941.

Τσαπρούνης Χρήστος του Αριστείδου. Στρατιώτης Γεννήθηκε στον Αλίαρτο Λιβαδειάς το 1914, του 36ου ΣΠ. Επεσε στη μάχη της Πρεμετής στις 2 Δεκεμβρίου 1940.

Τσαρουχάς Κωνσταντίνος του Λουκά. Στρατιώτης. Γεννήθηκε τσα Βάγια το 1911, του 33ου ΣΠ. Επεσε στο ύψωμα 717, στο Μπούμπεσι, στις28 Ιανουαρίου 1941.

Τσάτσος Μενέλαος του Αθανασίου. Στρατιώτης.Γεννήθηκε στο Κυριάκι το 1916 του 2ου Συντάγματος Πυροβολικού. Πέθανε στο Στρατιωτικό Νοσοκομείο Κοζάνης στις 13 Νοεμβρίου 1940.

Τσεκούρας Λουκάς του Γεωργίου. Στρατιώτης. Γεννήθηκε στην Πετρομαγούλα το 1909, του Κέντρου Εκπαιδεύσεως Πυροβολικού Αργους. Φονεύθηκε στα Βάγια κατά τη διάρκεια αεροπορικού βομβαρδισμού στις 23 Απριλίου 1941.

Τσέλος Ανδρέας του Δημητρίου. Στρατιώτης. Γεννήθηκε στα Βάγια το 1917, του 8ου Συντάγματος Ορειβατικού Πυροβολικού. Εφονεύθη στη Βρύση Πασά στις 6 Νοεμβρίου 1940.

Τσέλος Χαράλαμπος του Σωτηρίου. Δεκανεύς. Γεννήθηκε στα Βάγια το 1912, του 3ου ΣΠ.Εφονεύθη στο ύψωμα 1285 στις 27 Δεκεμβρίου 1940.

Τσιφής Γεώργιος του Παναγιώτη. Στρατιώτης. Γεννήθηκε στη Λιβαδειά το 1914, του 36 ΣΠ. Επεσε στα Στενά της Κλεισούρας, στο Υψωμα 1410,στις 6 Ιανουρίου 1941.

Τσορβάς Λουκάς. Στρατιώτης. Γεννήθηκε στη Δαύλεια Βοιωτίας το 1917, του 91 ΣΠ. Εφονεύθη βόρεια των Λουτρών Σιδηροκάστρου στις 8 Απριλίου1941.

Φ

Φράγγου Νικόλαος του Παναγιώτη. Στρατιώτης. Γεννήθηκε στη Δομβραίνα το 1911. Πέθανε στο Στρατιωτικό Νοσοκομείο Αγρινίου στις 5 Μαϊου1941.

Φροσινός Παναγιώτης του Χαραλάμπους. Στρατιώτης. Γεννήθηκε στο Μαυρομάτι Θηβών το 1916, του 3ου ΣΠ. Πέθανε στο Νοσοκομείο Δαικομιδής του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού Αρτας στις 6 Ιανουρίου 1941.

Χ

Χαλκιάς Αλέξανδρος του Δημητρίου. Στρατιώτης. Γεννήθηκε στο Μελισσοχώρι Θηβών το 1906, του 66 ΣΠ. Πέθανε στο Στρατιωτικό Νοσοκομείο Κορυτσάς στις 22 Δεκεμβρίου 1940.

Χαρέμης ή Πάρεδρος Στυλιανός του Παναγιώτη. Στρατιώτης.Γεννήθηκε στο Πυρί Θηβών το 1901. Φονεύθηκε στη Θήβα κατά τη διάρκεια αεροπορικού βομβαρδισμού στις 20 Απριλίου 1941.

Χατζησταμάτης Ανδρέας του Παναγιώτη. Λοχίας. Γεννήθηκε στη Θήβα το 1913, του 29 ΣΠ. Επεσε βορειοδυτικά της Κλεισούρας στο Μπούμπεσι, στις10 Απριλίου 1941.

ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΟΝ ΣΥΝΤΑΚΤΗ

Δημήτρης Λάμπρου

Δημοσιογράφος, εκδότης του περιοδικού ΒΟΙΩΤΙΑ, Πολιτικός Επιστήμων του Παντείου Πανεπιστημίου, ιδιοκτήτης του viotiaplus.gr. Το 2016 θα εκδοθεί το πρώτο του μυθιστόρημα.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Οι Βοιωτοί Πεσόντες στο Επος του ‘40."