Α-Π-Ι-Σ-Τ-Ε-Υ-Τ-Ο !!! ΣΑ ΝΑ ΜΗΝ ΠΕΡΑΣΕ ΜΙΑ ΜΕΡΑ!!

ΔΗΜΟΣΘΕΝΗΣ ΠΡΟΣ ΑΘΗΝΑΙΟΥΣ:

-Οι ελληνικές πόλεις νοσούν. ---    

 Οι πολιτευόμενοι και διαχειριστές των κοινών δωροδοκούνται και εξαγοράζονται.  ----

 Κι όσο για τη μεγάλη μάζα των πολιτών, είτε δεν αντιλαμβάνονται τα όσα διαπράττουν οι κυβερνώντες,----

 είτε τα αντιλαμβάνονται αλλά δεν αντιδρούν, βυθισμένοι όπως είναι στη  ραστώνη και την άνεση της καθημερινότητας.
Από τούτη την αρρώστια έχουν προσβληθεί παντού οι πάντες - απλώς, ο καθένας τρέφει την ψευδαίσθηση ότι η συμφορά

δεν θα χτυπήσει τη δική του πόρτα, αλλά θα διασφαλίσει τα δικά του συμφέροντα εκμεταλλευόμενος τους κινδύνους των άλλων (...)

- Κι ενώ κανονικά όλες οι συζητήσεις γίνονται πριν απ' τα όποια γεγονότα, εσείς διαβουλεύεστε πάντα κατόπιν εορτής (...)

- Αφήσατε όλον αυτό τον καιρό να κυλήσει με συνεχείς αναβολές, μετάθεση των ελπίδων σας σε άλλους, αλληλοκατηγορίες

  και καταγγελίες.   Αυτά συνεχίζετε να κάνετε και σήμερα (...)

- Όλοι πρέπει να εξοργίζεστε εξίσου όταν βλέπετε ότι πολύ εύκολα κινδυνεύουν να κακοποιηθούν οι πιο φτωχοί και αδύναμοι πολίτες,

  ενώ οι βδελυροί και πλούσιοι μπορούν να αδικοπραγούν ατιμωρητί και να εξαγοράζουν πρόσωπα για να εκβιάζουν καταστάσεις (...)

- Στρέψτε το βλέμμα προς τους σημερινούς πολιτικούς: άλλοι από φτωχοί έγιναν πάμπλουτοι, άλλοι από άσημοι χόρτασαν τιμές,

  ορισμένοι έφτιαξαν σπίτια δίπλα στα οποία τα δημόσια οικοδομήματα είναι πιο σεμνά, κι όσο ο πλούτος της πόλης ελαττωνόταν,

  τόσο ο δικός τους αύξανε(...)

- Δεν είναι ασφαλώς ένα και δύο τα αίτια ένεκα των οποίων έφθασαν τα πράγματα εδώ.  Αλλά την κύρια αιτία θα τη βρείτε στο πρόσωπο   εκείνων που προτιμούν να σας είναι ευχάριστοι παρά να σας συμβουλεύουν ορθά.   Απ' αυτούς, πολλοί προσπαθούν να συντηρούν τη σημερινή κατάσταση γιατί αντλούν από αυτή δημοτικότητα και εξουσία - κι έτσι ούτε οι ίδιοι προνοούν για το αύριο, ούτε νοιάζονται για το αν εσείς προνοείτε (...)

- Βρίσκονται σε τέτοια εγκατάλειψη και σε τέτοια χάλια τα πράγματα, ώστε ακόμη όσοι μιλούν από τούτο το βήμα πρότειναν συνειδητά τα πιο βλαβερά μέτρα κι εσείς τα ψηφίζατε, πάλι δεν θα μπορούσαμε να βρεθούμε σε χειρότερη θέση (...)

ΑΡΘΡΟ ΑΠΟ ΤΟΝ ΣΥΝΕΡΓΑΤΗ ΤΟΥ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΥ ΜΑΣ ΝΙΚHΦΟΡΟΥ ΛΑΜΠΙΡΗ,Ανδρέα Αρνακη

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ " Α-Π-Ι-Σ-Τ-Ε-Υ-Τ-Ο !!! ΣΑ ΝΑ ΜΗΝ ΠΕΡΑΣΕ ΜΙΑ ΜΕΡΑ!!"

Οι σημερινοί Έλληνες είμαστε απόγονοι των Αρχαίων

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΑΠΟΔΕΙΞΕΙΣ------Οι σημερινοί Έλληνες είμαστε απόγονοι των Αρχαίων
==========«Η πόλη μας ομολογείται (αναγνωρίζεται) ως η αρχαιότατη, ….Γιατί εμείς κατοικούμε σ’αυτήν την πόλη, χωρίς να διώξουμε από εδώ άλλους, ούτε την βρήκαμε έρημη, ούτε έχουμε συγκεντρωθή μιγάδες από πολλά έθνη, αλλά η καταγωγή μας είναι τόσο καλή και γνήσια, ώστε την γή από την οποία γεννηθήκαμε, την ίδια κατέχουμε χωρίς καμία διακοπή(όλον το χρόνο),επειδή είμαστε αυτόχθονες και μπορούμε να ονομάσουμε την πόλη με τα ίδια ονόματα που δίνει κάποιος στους πλησιέστερους συγγενείς του».-

Ισοκράτους Πανηγυρικός, 23-24 (380 π.Χ)--



Τα τελευταία χρόνια αμφισβητείται απο πολλούς «διανοούμενους» και πολιτικούς, Έλληνες και μη, η καταγωγή των σημερινών Ελλήνων από τους αρχαίους Ελληνες. Υπάρχουν θεωρίες, ατεκμηρίωτες πάντοτε, που υποστηρίζουν οτι οι σημερινοί Έλληνες κατάγονται από Ινδοευρωπαίους, απο την Αφρική (θεωρία της μαύρης Αθηνάς,η οποία, παρά το ότι δεν στέκεται επιστημονικά, διδάσκεται σε αρκετά Αμερικάνικα πανεπιστήμια), από Σημιτοφοίνικες και άλλα τέτοια φαιδρά.

Και λέμε φαιδρά γιατί κάθε έρευνα, που αποδεικνύει τόσο την αυτοχθονία των αρχαίων προγόνων μας, όσο και το αδιάσπαστο του λαού μας απο τα πανάρχαια χρόνια μέχρι σήμερα, αποσιωπάται και δεν διδάσκεται στα πανεπιστήμια και στα σχολεία. Τις έρευνες αυτές θα παραθέσουμε παρακάτω.

Πρώτα απ’όλα δεν λαμβάνονται υπ’όψην οι αναφορές των ίδιων των αρχαίων συγγραφέων που στηρίζουν την αυτοχθονία των αρχαίων Ελλήνων.

Αυτό συμβαίνει είτε απο άγνοια των κειμένων αυτών απο τους εκπαιδευτικούς ή από κάποιου είδους εμπάθεια πρός την αρχαία Ελλάδα, πράγμα που οφείλεται στο ότι δέχονται χωρίς έρευνα όσα τους λένε κάποιοι «φωτισμένοι» καθηγητές πανεπιστημίων στα οποία σπούδασαν.

Ταυτόχρονα πολλοί Έλληνες εκπαιδευτικοί γίνονται θιασώτες ξένων θεωριών, όπως αυτή του Ιακώβ Φαλμεράϋερ, (θεωρία που έχει αποδειχθεί εσφαλμένη εδώ και έναν αιώνα) και υποστηρίζουν ότι δεν έχουμε καμιά σχέση με τους αρχαίους Έλληνες αλλά είμαστε Σλάβοι, Αλβανοί, Αφρικανοί, Τούρκοι και οτιδήποτε άλλο εκτός απο Έλληνες.

Παρ’ ότι ο Φαλμεράυερ έχει αποδειχθεί εμπαθής και αντιεπιστημονικός συνεχίζει να στηρίζεται από αρκετούς εκπαιδευτικούς και οι έρευνες των Ελλήνων καθηγητών που αποδεικνύουν τα ψεύδη του, αποσιωπούνται πλήρως και δεν διδάσκονται στα παιδιά.

Στο σημείο αυτό πρέπει να τονίσουμε οτι τα τελευταία 100 χρόνια πολλοί λαοί χρησιμοποίησαν και χρησιμοποιούν τους αρχαίους Έλληνες και τον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό σαν δικό τους και τους εαυτούς τους σαν απογόνους των αρχαίων Ελλήνων. Χαρακτηριστικό παράδειγμα στις ημέρες μας, οι Σλάβοι Σκοπιανοί.
Πιστεύουν και προπαγανδίζουν σε όλο το κόσμο οτι είναι γνήσιοι απόγονοι του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Βέβαια δεν τους ήρθε ξαφνικά στο μυαλό ότι είναι γνήσιοι Μακεδόνες. Άνθρωποι όπως ο Τζόρτζ Σόρος έχουν χαρίσει πολλά εκατομμύρια δολλάρια στα Σκόπια φτιάχνοντας Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις και Πανεπιστήμια στα οποία οι Σκοπιανοί μαθαίνουν οτι πρόγονοί τους ήταν ο Φίλιππος, ο Αλέξανδρος, ο Αριστοτέλης.

Χωρίς την συνεχή και τεράστια οικονομική ενίσχυση από ιδρύματα και οργανώσεις όπως του κ. Σόρος, τα Σκόπια ίσως να μην υπήρχαν σαν κράτος σήμερα. Βέβαια όλα αυτά συμβαίνουν με την ανοχή των ελληνικών κυβερνήσεων.



Είναι κοινό μυστικό οτι τα πρωτοκλασάτα στελέχη τους, υπακούουν και λένε σε όλα «YES SIR», με αντάλλαγμα την επανεκλογή τους. (Οι αναγνώστες μπορούν να ψάξουν στο διαδίκτυο και θα βρουν σωρεία δηλώσεων Ελλήνων βουλευτών πάνω στο θέμα…)



Η ΕΠΙΣΤΗΜΗ ΤΗΣ ΓΕΝΕΤΙΚΗΣ ΑΠΟΔΕΙΚΝΥΕΙ ΟΤΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΠΑΝΤΑ ΕΛΛΗΝΕΣ



Παρ’ όλα αυτά οι επιστήμες προοδεύουν. Σήμερα οι έρευνες πάνω στην ιστορία των λαών δεν περιορίζονται μόνο στα ιστορικά και αρχαιολογικά δεδομένα. Πολλές επιστήμες επιστρατεύονται για την εξαγωγή ακριβέστερων και πιο αντικειμενικών συμπερασμάτων πάνω στην ανθρώπινη ιστορία. Μια απο αυτές τις επιστήμες είναι και η γενετική, η οποία είναι και η ακριβεστέρα όλων. Όλοι γνωρίζουμε ότι η μελέτη του DNA, αποκαλύπτει την καταγωγή και χρησιμοποιείται από την παλαιοντολογία μέχρι την αστυνομία.

Εχουν γίνει τέτοιου είδους έρευνες που να αποδεικνύουν οτι είμαστε πάντα Έλληνες;

Βεβαίως έχουν γίνει και μάλιστα επίσημες πανεπιστημιακές αλλά δεν έχουν προβληθεί παρά ελάχιστα.



ΟΙ ΕΡΕΥΝΕΣ



Τα ελληνικά ΜΜΕ στη χώρα μας πρόβαλλαν τη Σκοπιανή έρευνα, η οποία «αποδεικνύει» ότι οι Έλληνες καταγόμαστε από την Αφρική.



Για μέρες ακούγαμε την Σκοπιανή έρευνα…Την απάντηση όμως του Έλληνα καθηγητή Γενετικής από το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, την παρουσίασαν μόνο τα μικρά κανάλια. Δείτε γιατί. Ο κ. Τριανταφυλλίδης κατηγόρησε τους Σκοπιανούς καθηγητές σαν κοινούς απατεώνες. Η έρευνά τους ήταν μισθωμένη και είχε πολιτική σκοπιμότητα. Το ανθρώπινο DNA αποτελείται από τμήματα που επιμολύνονται όταν πάθει ο άνθρωπος μια ίωση ή όταν τσιμπηθεί από ένα κουνούπι.



Τότε το DNA του ιού μεταφέρεται(τμήμα του) στο ανθρώπινο DNA. Έτσι άλλωστε οι επιστήμονες καταλαβαίνουν τι αρρώστιες έχει περάσει ένας λαός. Σύμφωνα λοιπόν με τον κ. Τριανταφυλλίδη μελέτησαν οι Σκοπιανοί αυτό το μέρος του DNA. Αν το κουνούπι που σε τσίμπησε προέρχεται από την Αφρική, σου μεταφέρει γονότυπο από την Αφρική. Είπε ακόμη ότι σε διεθνές επίπεδο, για έρευνες ανακάλυψης της καταγωγής λαών, όλα τα πανεπιστήμια ερευνούν το μιτοχονδριακό DNA, το οποίο μεταβιβάζεται από την μητέρα στο παιδί και δεν «επιμολύνεται» με ξένα DNA.



Επι πολλά έτη λοιπόν γενετιστές απο ευρωπαϊκά πανεπιστημιακά ερευνητικά κέντρα μελέτησαν το μιτοχονδριακό DNA των σημερινών πληθυσμών της Ευρώπης και της Εγγύς Ανατολής και ανακάλυψαν τις σχέσεις που τους συνέδεαν πρίν απο 75.000 χρόνια.



Συγκεκριμένα: Εικοσι οκτώ(28) πανεπιστήμια της Ευρώπης ξεκίνησαν το 1990, υπο την αιγίδα του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης. Συμμετείχαν οι χώρες: Αγγλία, Ιταλία, Ρωσία, Γερμανία, Δανία, Ιρλανδία, Ρουμανία, Τσεχία, Ισραήλ, Εσθονία, Ιράκ, Συρία. Εκαναν έρευνες DNA για τους κατοίκους της Ευρώπης. Απο πλευράς Ελλάδας συμμετείχει το Τμήμα Γενετικής και Μοριακής Βιολογίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης υπο τον καθηγητή Κωνσταντίνο Τριανταφυλλίδη. Η έρευνα αυτή ήταν άκρως ενδιαφέρουσα, διότι απέδειξε οτι οι σημερινοί κάτοικοι της Ελλάδος είναι απευθείας απόγονοι των αρχαίων Ελλήνων. Συγκεκριμένα απέδειξε ότι σε ποσοστό 70% οι σημερινοί Έλληνες έχουν το ίδιο DNA, με τους αυτόχθονες κατοίκους της Ελλάδας της προϊστορικής εποχής.



Το υπόλοιπο 30% από περιοχές της Εγγύς Ανατολής και προσδιορίζονται χρονικά στα νεολιθικά χρόνια. οι οποίες έχει αποδειχθεί ότι κατοικούνταν ελληνικά φύλα. Όπως καταλαβαίνετε η έρευνα λέει με απλά λόγια, ότι οι πρόγονοι του Περικλή, του Σωκράτη, του Αριστοτέλη και εμείς, έχουμε το ίδιο DNA. Σε ποσοστό που αγγίζει το 99,5%. Γιατί η έρευνα αυτή δεν προβλήθηκε από τα ΜΜΕ; Γιατί δεν πέρασε στην εκπαιδευτική ύλη; Ποιος ρυθμίζει τι διδάσκεται και τι αποσιωπάται;



Η έρευνα αυτή δημοσιεύτηκε στην «Καθημερινή» της 8ης Δεκεμβρίου του 2000.

Επίσης στον «Ταχυδρόμο» της 2ας Απριλίου 2005.



Αλλη μια έρευνα έγινε απο το Πανεπιστήμιο του Στάνφορντ των ΗΠΑ και της Παβίας της Ιταλίας. Η έρευνα δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «Απογευματινή της Κυριακής» της 6ης Νοεμβρίου 2005. Το δημοσίευμα είχε τίτλο «Καθαρο το DNA των Ελλήνων». Το δημοσίευμα απαντά ευθέως στον περιβόητο Φαλμεράϋερ(υπενθυμίζουμε ότι σύμφωνα με τη θεωρία του Φαλμεράϋερ οι Έλληνες του 19ου αιώνα, άρα και οι σημερινοί ήταν Σλάβοι και Αλβανοί και ότι δεν είχαν καμία φυλετική σχέση με τους αρχαίους Έλληνες). Στην έρευνα αυτή συμμετείχαν και ο κ. Τριανταφυλλίδης με την ερευνητική του ομάδα, απο το ΑΠΘ.



Ιδιαίτερη σημασία έχει το γεγονός ότι η έρευνα απέδειξε ότι η θεωρία του Φαλμεράϋερ είναι λανθασμένη. Συγκεκριμένα απέδειξε ότι οι Έλληνες παρ΄’ όλα τα 400 χρόνια σκλαβιάς στους Τούρκους, δεν αλλοιώθηκαν γενετικά.



Όποιοι θέλουν να δούν περισσότερα στοιχεία, πρέπει να διαβάσουν το βιβλίο του κ. Τριανταφυλλίδη «Η ΓΕΝΕΤΙΚΗ ΣΥΣΤΑΣΗ ΤΩΝ ΚΑΤΟΙΚΩΝ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ» από τις εκδόσεις «Γαληνος». Υπάρχει όμως ένα ακόμη βιβλίο, πιο εκλαϊκευμένο, το «ΕΛΛΗΝΕΣ ΑΕΙ ΕΣΜΕΝ» των εκδόσεων «Κάδμος».



Υ.Γ: Γράψαμε αυτό το άρθρο, από καθαρή αντίδραση προς το Υπουργείο Παιδείας και προς όλους τους θολοκουλτουριάρηδες, που προσπαθούν να μας πείσουν ότι δεν είμαστε Έλληνες.



Αρης Ηλίας – Γιάννης Κουτσούρης – Δημ. Παπαδόπουλος – Τάσος Σαλβάνος



exoorama.blogspot



Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Οι σημερινοί Έλληνες είμαστε απόγονοι των Αρχαίων"

ΠΕΡΙΚΛΗΣ ΚΑΙ ΑΣΠΑΣΙΑ Οι προτιμήσεις του Περικλή κυμαίνονταν μεταξύ τέχνης και φιλοσοφίας και ίσως να του ήταν δύσκολο να πει αν αγαπούσε περισσότερο τον Φειδία η τον Αναξαγόρα. Πιθανόν να στράφηκε προς την Ασπασία για να βρει ένα συμβιβασμό μεταξύ κάλλους και σοφίας. Λέγεται ότι έτρεφε εξαιρετική εκτίμηση και θαυμασμό προς τον Αναξαγόρα. Ο φιλόσοφος αυτός, λέει ο Πλάτων, έκανε το Περικλή να εμβαθύνει στη πολιτική. Ο Πλούταρχος πιστεύει, ότι από τις ατελείωτες συνομιλίες που είχε με τον Αναξαγόρα, ο Περικλής << ηρύσθη όχι μόνον ανωτερότητα σκοπού και αξιοπρέπεια γλώσσης, υπεράνω πάσης ταπεινότητος και αγοραίας ευγλωττίας, αλλ’ εκτός τούτου και μια γαλήνη και ηρεμίαν εις όλας του τας κινήσεις, τας οποίας τίποτε δεν ημπορούσε να διαταράξη ενώ ωμίλει>> Όταν ο Αναξαγόρας γέρασε και ο Περικλής ήταν απορροφημένος από τα δημόσια πράγματα, ο πολιτικός άφησε τον φιλόσοφο να φύγει από το περιβάλλον της ζωής του. Αλλά αργότερα, όταν ο Περικλής έμαθε ότι ο Αναξαγόρας ήταν σε άσχημη οικονομική κατάσταση, έσπευσε να τον βοηθήσει και δέχτηκε με ταπεινοφροσύνη την επίπληξη του ότι <<όσοι χρειάζονται λυχνίαν, την τροφοδοτούν με έλαιον>>. Με μια πρώτη ματιά φαίνεται σχεδόν απίστευτο, αλλά μετά από ώριμη σκέψη πολύ φυσικό, ότι ο αυστηρός <<Ολύμπιος>> ήταν τόσο ευαίσθητος στη γυναικεία γοητεία. Η αυτοκυριαρχία του καταπολεμούσε τη λεπτή ευαισθησία του και ο μόχθος του δημόσιου βίου του, θα επέτεινε τον φυσιολογικό ανδρικό του πόθο για τη γυναικεία τρυφερότητα. Ήταν παντρεμένος πριν πολλά χρόνια ,όταν γνώρισε την Ασπασία , η οποία ανήκε στο τύπο της εταίρας που επρόκειτο να παίξει τόσο ενεργό ρόλο στην Αθηναϊκή ζωή. Η Ασπασία ήταν η γυναίκα που απέρριπτε το περιορισμό που ο γάμος έφερε στις κυρίες των Αθηνών, και προτιμούσε να ζει ελεύθερα και ακόμα με σχετική πολυμιξία, εφόσον με τον τρόπο αυτό απολάμβανε την ίδια ελευθερία κινήσεων και διαγωγή όπως και οι άνδρες, και συμμετείχε στα πνευματικά τους ενδιαφέροντα. Δεν έχουμε πληροφορίες για το κάλλος της Ασπασίας, αν και οι αρχαίοι συγγραφείς ομιλούν περί των <<μικρών ποδών>> της <<αργυράς φωνής>> και της χρυσής κόμης της. Ο Αριστοφάνης, ανενδοίαστος πολιτικός εχθρός του Περικλή, την περιγράφει ως Μιλήσια πόρνη, η οποία είχε ιδρύσει ένα πολυτελή οίκο ανοχής στα Μέγαρα και είχε μεταφέρει μερικές από τις γυναίκες της στην Αθήνα. Και ο μέγας κωμωδιογράφος λέει, ότι η έριδα Μεγάρων και Αθήνας, η οποία επιτάχυνε το Πελοποννησιακό πόλεμο, προέκυψε γιατί η Ασπασία έπεισε τον Περικλή να εκδικηθεί τους Μεγαρείς που είχαν απαγάγει μέρος του προσωπικού της. Αλλά ο Αριστοφάνης δεν ήταν ιστορικός και μπορούμε να έχουμε εμπιστοσύνη μόνο σε ότι δεν αφορά στον ίδιο. Όταν έφτασε στην Αθήνα περί το 450 π.Χ η Ασπασία άνοιξε σχολή ρητορικής και φιλοσοφίας και ενθάρρυνε με τόλμη τη δημόσια εμφάνιση και ανωτέρα μόρφωση των γυναικών. Πολλές κόρες καλών οικογενειών παρακολουθούσαν τα μαθήματα της και μερικοί άνδρες έφεραν τις γυναίκες τους να σπουδάσουν κοντά της. Επίσης τα μαθήματα της τα παρακολουθούσαν και άνδρες. Μεταξύ αυτών ο Περικλής και ο Σωκράτης, πιθανόν και ο Αναξαγόρας, ο Ευριπίδης, ο Αλκιβιάδης και ο Φειδίας. Ο μέγας Σωκράτης έλεγε, ότι είχε μάθει από αυτήν τη τέχνη της ευγλωττίας και διαδίνονταν, ότι ο πολιτισμός είχε κληρονομήσει την Ασπασία από τον φιλόσοφο. Ο Περικλής ήταν πολύ ευχαριστημένος, γιατί η νόμιμη σύζυγος του είχε βρει στο μεταξύ άλλον άνδρα. Εκείνος της πρόσφερε την ελευθερία της με αντάλλαγμα την δικιά του και εκείνη δέχτηκε και παντρεύτηκε τρίτο σύζυγο, ενώ ο Περικλής έφερε τη Ασπασία στο σπίτι του. Σύμφωνα όμως με τον δικό του νόμο του 451 π.Χ δεν μπορούσε να τη κάνει σύζυγο του, εφόσον κατάγονταν από τη Μίλητο. Και βέβαια κάθε παιδί το οποίο θα αποκτούσε από αυτήν θα ήταν παράνομο και δεν θα είχε τα δικαιώματα του Αθηναίου πολίτη. Φαίνεται ότι την αγαπούσε ειλικρινά και μάλιστα με υπερβολική αφοσίωση. Ποτέ δεν έφευγε από το σπίτι η επέστρεφε δίχως να την φιλήσει και τέλος κληροδότησε τη περιουσία του στο γιό που απέκτησε από αυτήν. Παραιτήθηκε από κάθε κοινωνική ζωή εκτός του σπιτιού του και πολύ σπάνια έβγαινε έξω. Πήγαινε μόνο στην αγορά η την Εκκλησία του Δήμου και ο λαός των Αθηνών άρχισε να παραπονιέται για αυτή την απομάκρυνση του. Η Ασπασία μετέβαλε το σπίτι τους σε τόπο συγκεντρώσεως των καλλιτεχνών, των επιστημόνων, των λογοτεχνών, των φιλοσόφων και των πολιτικών των Αθηνών. Ο Σωκράτης θαύμαζε την ευγλωττία της και της απέδιδε τη σύνταξη του επιταφίου λόγου, που εξεφώνησε ο Περικλής μετά τις πρώτες απώλειες του Πελοποννησιακού πολέμου. Η Ασπασία έγινε η άνευ στέμματος βασίλισσα των Αθηνών, δίνοντας το τόνο της μόδας και παρέχοντας στις γυναίκες της πόλης ερεθιστικό παράδειγμα πνευματικής και ηθικής ελευθερίας. Οι συντηρητικοί σκανδαλίστηκαν με όλα αυτά και ασφαλώς τα εκμεταλλεύτηκαν στο έπακρον. Έτσι κατάγγελλαν τον Περικλή ότι οδήγησε του Έλληνες να πολεμήσουν εναντίων Ελλήνων, όπως στην Αίγινα και την Σάμο. Τον κατηγόρησαν ότι κατασπατάλησε το Δημόσιο χρήμα. Τέλος, διαμέσου του στόματος των ανεύθυνων κωμωδιογράφων, τον κατηγόρησαν ότι μετέτρεψε το σπίτι του σε κακόφημο οίκο και ότι είχε σχέσεις με τη σύζυγο του γιού του. Μη τολμώντας να εγείρουν οιονδήποτε από αυτά τα ζητήματα σε ανοικτή δίκη επιτέθηκαν σε αυτόν διαμέσου των φίλων του. Έφεραν σε δίκη τον Φειδία, γιατί δήθεν καταχράστηκε, ως έλεγαν, μέρος του χρυσού που του δόθηκε για τη κατασκευή του Χρυσελεφάντινου αγάλματος της θεάς Αθηνάς, και φαίνεται ότι κατόρθωσαν να τον καταδικάσουν. Έφεραν σε δίκη τον Αναξαγόρα για αθεΐα και ο φιλόσοφος, κατόπιν συμβουλής του Περικλή, τράπηκε προς την εξορία. Επίσης παρουσίασαν <<γραφήν ασεβείας>> κατά της Ασπασίας, ισχυριζόμενοι ότι είχε δείξει ασέβεια προς τους θεούς της Ελλάδας. Οι κωμικοί ποιητές την σατίρισαν ανελέητα ως μια νέα Δηιάνειρα, η οποία είχε καταστρέψει τον Περικλή και την αποκαλούσαν παλλακίδα. Μάλιστα ένας από αυτούς, ο Έρμιππος, αναμφίβολα έχοντας δωροδοκηθεί, την κατήγγειλε ότι ενεργούσε ως προαγωγός του Περικλή, φέρνοντας του Αθηναίες γυναίκες στο σπίτι του. Κατά τη διάρκεια της δίκης της, η οποία έγινε παρουσία χιλίων πεντακοσίων ενόρκων, ο Περικλής ανέλαβε την υπεράσπιση της, χρησιμοποιώντας όλη την ευγλωττία του μέχρι και δακρύων. Η Ασπασία απαλλάχτηκε. Αλλά από τη στιγμή εκείνη το 432 π.Χ ο Περικλής άρχισε να χάνει την επιβολή του πάνω στον Αθηναϊκό λαό. Και όταν μετά από τρία χρόνια απεβίωσε, ήταν ήδη συντετριμμένος. Παρουσίαση/επιμέλεια : Γιώργος Χαβαλές

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ " "

ΠΕΡΙΚΛΗΣ: Ο ΜΕΓΙΣΤΟΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ

 ΠΕΡΙΚΛΗΣ:  Ο ΜΕΓΙΣΤΟΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ

• 

Ο άνθρωπος που υπήρξε ο γενικός αρχηγός όλων των φυσικών και πνευματικών δυνάμεων στο αρχαίο Αθηναϊκό κράτος κατά τη διάρκεια μιας πολύ μεγάλης χρονικής περιόδου γεννήθηκε τρία χρόνια πριν τη μάχη του Μαραθώνα.

Ο ποιητής Σέλλευ έγραψε ότι <<Η περίοδος που μεσολάβησε από τη γέννηση του Περικλή μέχρι το θάνατο του Αριστοτέλη είτε εξεταζόμενη αυτή καθεαυτή είτε σε σχέση με την επίδραση που άσκησε στη μεταγενέστερη μοίρα του πολιτισμένου ανθρώπου, είναι αναμφίβολα η μάλλον πιο αξιομνημόνευτη στην ιστορία του κόσμου>>.

Ο πατέρας του Περικλή ο Ξάνθιππος είχε πολεμήσει στη Σαλαμίνα και είχε ηγηθεί του Αθηναϊκού στόλου στη μάχη της Μυκάλης ανακτώντας τον Ελλήσποντο για την Ελλάδα.

Η μητέρα του Περικλή η Αγαρίστη ήταν εγγονή του μεταρρυθμιστή Κλεισθένη και επομένως ανήκε στην αρχαία οικογένεια των Αλκμαιωνιδών.

Ο Πλούταρχος λέει, ότι όταν η μητέρα του ήταν έγκυος είδε στον ύπνο της λιοντάρι και μετά από λίγες ημέρες γέννησε τον Περικλή ο οποίος κατά τα άλλα είχε τέλεια  διάπλαση πλην του ότι το κεφάλι του ήταν κάπως επιμήκη και δυσανάλογο.

Οι επικριτές του αργότερα επρόκειτο να διασκεδάσουν πολύ με το σχήμα του κεφαλιού του.

Ο διασημότερος μουσικοδιδάσκαλος της εποχής του ο Δάμων τον δίδαξε μουσική και ο Πολυκλειτίδης φιλοσοφία.

Παρακολούθησε τις διαλέξεις του Ζήνωνα του Ελεάτη στην Αθήνα του φιλοσόφου Πρωταγόρα και έγινε φίλος και μαθητής του φιλοσόφου Αναξαγόρα.

Απορρόφησε την γρήγορα αναπτυσσόμενη καλλιέργεια της εποχής του και συνδύασε στο πνεύμα του όλα τα νάματα του Αθηναϊκού πολιτισμού – οικονομικού, στρατιωτικού, φιλολογικού, καλλιτεχνικού και φιλοσοφικού.

Από όλες τις ιστορικές πηγές που έχουμε στη διάθεση μας γνωρίζουμε ότι ο Περικλής ήταν ο πληρέστερος άνθρωπος που γέννησε η αρχαία Ελλάδα.

Βλέποντας ότι το ολιγαρχικό κόμμα δεν συμβάδιζε με την εποχή ο Περικλής προσκολλήθηκε από πολύ νέος στο κόμμα του Δήμου δηλαδή του ελεύθερου πληθυσμού της Αθήνας.

Αντιμετώπιζε γενικά τη πολιτική και κάθε ιδιαίτερη περίπτωση με προσεκτική προπαρασκευή μιλώντας σπάνια και σύντομα και παρακαλώντας τους θεούς να μην του επιτρέψουν ποτέ να προφέρει λέξη που δεν θα ήταν επίκαιρη.

Ακόμα και οι σατυρικοί ποιητές που τον αντιπαθούσαν έλεγαν για αυτόν ότι ήταν ‘’Ο Ολύμπιος’’ που χειρίζονταν το κεραυνό και την αστραπή μιας εξέχουσας ευγλωττίας  την οποία ουδέποτε άλλοτε είχε ακούσει η Αθήνα. 

Και πράγματι σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις η ομιλία του δεν ήταν εμπαθής και απευθύνονταν προς όλα τα φωτεινά πνεύματα.

Η επιρροή που είχε δεν οφείλονταν μόνο στην ευφυΐα του αλλά και στην τιμιότητα του.

Ήταν ικανός να χρησιμοποιήσει τη δωροδοκία για την επιτυχία κρατικών σκοπών αλλά ιδίως ήταν <<καταφανώς απηλλαγμένος πάσης διαφθοράς και ανώτερος χρημάτων>>.

Και ενώ ο Θεμιστοκλής εισήλθε στο δημόσιο βίο φτωχός και έφυγε πλούσιος, ο Περικλής λέγεται ότι δεν πρόσθεσε τίποτα στη πατρική του κληρονομιά από τη πολιτική σταδιοδρομία του.

Ήταν δείγμα της φρόνησης των Αθηναίων εκείνης της γενιάς ότι για σχεδόν(30) χρόνια μεταξύ του 467 π.Χ και 429 π.Χ  τον εξέλεξαν και τον επανεξέλεξαν με σύντομες διακοπές ως έναν από τους δέκα στρατηγούς τους.

Και αυτή η σχετική μονιμότητα του αξιώματος όχι μόνο του έδωσε υπεροχή στο στρατιωτικό συμβούλιο αλλά του επέτρεψε να ανυψώσει τη θέση του στρατηγού αυτοκράτορα και να την καταστήσει πλέον σημαίνουσα στη κυβέρνηση.

Όπως είπε ο ιστορικός και σύγχρονος του Περικλή, Θουκυδίδης:

<<Η Αθήνα ήταν κατ’ όνομα δημοκρατία και στην πραγματικότητα, το πολίτευμα ενός άνδρα>>    

Με τον Περικλή ενώ οι Αθηναίοι είχαν όλα τα προνόμια της Δημοκρατίας απέκτησαν επίσης και τα πλεονεκτήματα της Αριστοκρατίας και της Τυραννίας.

Η καλή διακυβέρνηση και η προστασία των γραμμάτων και των τεχνών που διέκριναν την Αθήνα κατά την εποχή του Πεισιστράτου συνεχίστηκαν τώρα με ίση ενότητα και αποφασιστικότητα, αλλά επίσης  και με την πλήρη και την κάθε χρόνο ανανεωνόμενη συγκατάθεση των ελευθέρων πολιτών.

Η ιστορία διαμέσου του Περικλή απέδειξε και πάλι την αρχή, ότι οι φιλελεύθερες μεταρρυθμίσεις εκτελούνται με μεγαλύτερη ικανότητα και εξασφαλίζονται με μεγαλύτερη μονιμότητα από τη φρόνιμη και μετριοπαθή ηγεσία ενός αριστοκράτη που έχει τη λαϊκή υποστήριξη.

Ο ελληνικός πολιτισμός βρίσκονταν στο καλύτερο του σημείο, όταν η δημοκρατία είχε αναπτυχθεί με τέτοια επάρκεια, ώστε να του προσδώσει ποικιλία και ορμή και η αριστοκρατία είχε επιζήσει αρκετά, ώστε να του προσδώσει τάξη και φιλοκαλία.

Οι μεταρρυθμίσεις του Περικλή επεξέτειναν ουσιαστικά τα δικαιώματα του λαού.

Αν και οι εξουσίες της Ηλιαίας είχαν αυξηθεί από τον Σόλωνα, τον Κλεισθένη και τον Εφιάλτη, το γεγονός ότι δεν πληρώνονταν οι ένορκοι επέτρεψε στους εύπορους να αποκτήσουν κυριαρχική επιρροή στα δικαστήρια αυτά.

Ο Περικλής εισήγαγε το 451 π.Χ αμοιβή δυο οβολών που αργότερα αυξήθηκε στους τρείς για κάθε ημέρα υπηρεσίας των ενόρκων, ποσόν, που ήταν αντίστοιχο προς το ήμισυ του ημερομισθίου του μέσου Αθηναίου της εποχής.

Η αντίληψη ότι αυτά τα μικρά ποσά διέφθειραν το ηθικό των Αθηνών δεν μπορεί να ληφθεί σοβαρά υπόψη, γιατί με το ίδιο κριτήριο κάθε κράτος που πληρώνει τους δικαστές  η τους ενόρκους του θα είχε προ πολλού καταστραφεί.

Ο Περικλής φαίνεται ότι θέσπισε και μικρή αμοιβή για τη στρατιωτική υπηρεσία.

Αποκορύφωσε τη σκανδαλώδη αυτή γενναιοδωρία του αφού έπεισε το κράτος να πληρώνει σε κάθε πολίτη δυο οβολούς κάθε χρόνο για το αντίτιμο του εισιτηρίου στο θέατρο και τους αγώνες κατά τη διάρκεια των επισήμων εορτών.

Υποστήριζε ότι οι παραστάσεις αυτές δεν θα πρέπει να είναι πολυτέλεια των ανωτέρων και μεσαίων τάξεων αλλά να συμβάλλουν στην εξύψωση του πνεύματος ολοκλήρου του λαού.

Ωστόσο θα πρέπει να αναφερθεί ότι ο Πλάτων, ο Αριστοτέλης και ο Πλούταρχος – όλοι συντηρητικοί – ήταν της γνώμης ότι αυτές οι πληρωμές έβλαψαν τον Αθηναϊκό χαρακτήρα.

Συνεχίζοντας το ριζοσπαστικό έργο του Εφιάλτη ο Περικλής μεταβίβασε στα λαϊκά δικαστήρια τις διάφορες δικαστικές εξουσίες που κατείχαν οι άρχοντες και οι δικαστές και από τότε το αξίωμα του άρχοντα έγινε μάλλον γραφειοκρατική  η διοικητική λειτουργία και δεν είχε την εξουσία να διαμορφώνει τη πολιτική, να κρίνει υποθέσεις η να εκδίδει διαταγές.

Το 457 π.Χ η εκλογιμότητα για το αξίωμα του άρχοντα, η οποία περιορίζονταν μόνο στις πλουσιότερες τάξεις, επεκτάθηκε και στη τρίτη τάξη η τους ζευγίτες.

Μετά από λίγο καιρό και η κατωτέρα τάξη των πολιτών ,οι θήτες, έβαζαν υποψηφιότητα ψευδόμενοι όσον αφορά στα εισοδήματα τους.

Και η σπουδαία συμβολή των θητών στην άμυνα των Αθηνών έπεισε και τις άλλες τάξεις να παραβλέψουν την απάτη.

Κινούμενος προς στιγμή προς την αντίθετη κατεύθυνση ο Περικλής πέτυχε διαμέσου της Εκκλησίας του Δήμου περιορισμό του εκλογικού δικαιώματος στα νόμιμα παιδιά από Αθηναίο πατέρα και Αθηναία μητέρα.

Δεν επιτρέπονταν νόμιμος γάμος μεταξύ πολίτου και μη πολίτου.

Το μέτρο απέβλεπε στη κατάργηση των γάμων με ξένους, στο περιορισμό των παρανόμων γεννήσεων και ίσως στη διατήρηση από τους ζηλότυπους κάτοικους των Αθηνών των υλικών απολαβών της ιδιότητας του πολίτη.

Ο ίδιος ο Περικλής επρόκειτο να μετανοήσει σύντομα για αυτή την αποκλειστική νομοθεσία όταν μπήκε στη ζωή του η μετέπειτα σύντροφος του Ασπασία.

Εφόσον κάθε μορφή διακυβέρνησης φαίνεται καλή όταν φέρει ευημερία στο λαό και ακόμα η καλύτερη φαίνεται κακή όταν την εμποδίζει, ο Περικλής μόλις κατοχύρωσε τη θέση του επιδόθηκε στην οικονομική πολιτική.

Προσπάθησε να ελαττώσει τη πίεση του πληθυσμού επί των στενών πόρων της Αττικής εγκαθιστώντας αποικίες φτωχών πολιτών σε ξένα εδάφη.

Για να δώσει εργασία στους ανέργους μετέτρεψε το κράτος σε εργοδότη σε κλίμακα άνευ προηγουμένου για την Ελλάδα.

Πρόσθεσε πλοία στο στον Αθηναϊκό στόλο, έκτισε ναύσταθμους, και ανήγειρε μεγάλες αποθήκες σταριού στον Πειραιά.

Για να προστατεύσει αποτελεσματικά την Αθήνα από την κατά ξηρά πολιορκία και ταυτόχρονα να παράσχει περαιτέρω εργασία στους ανέργους, ο Περικλής έπεισε τη Συνέλευση του λαού να εγκρίνει τη δαπάνη της κατασκευής των λεγόμενων <<Μακρών Τειχών>> , μήκους οκτώ μιλίων, τα οποία συνέδεαν την Αθήνα με το Πειραιά και το Φάληρο.

Το αποτέλεσμα ήταν να μεταβληθεί η πόλη και τα λιμάνια της σε οχυρό, το οποίο σε καιρό πολέμου ήταν ανοιχτό μόνο προς τη θάλασσα, όπου κυριαρχούσε ο Αθηναϊκός στόλος.

Η εχθρότητα με την οποία η άτειχος Σπάρτη είδε αυτό το πρόγραμμα των οχυρωματικών έργων, έδωσε στο ολιγαρχικό κόμμα την ευκαιρία να επιχειρήσει να ανακαταλάβει την εξουσία.

Οι μυστικοί του πράκτορες κάλεσαν τους Σπαρτιάτες να εισβάλλουν στην Αττική και με τη βοήθεια της ολιγαρχικής εξέγερσης να ανατρέψουν την δημοκρατία.

Σε μια τέτοια περίπτωση οι ολιγαρχικοί υποσχέθηκαν να ισοπεδώσουν τα Μακρά Τείχη.

Οι Σπαρτιάτες δέχτηκαν και έστειλαν στρατό, ο οποίος νίκησε τους Αθηναίους στη Τανάγρα το 457 π.Χ.

Αλλά οι ολιγαρχικοί δεν κατόρθωσαν να πραγματοποιήσουν την επανάσταση τους.

Οι Σπαρτιάτες επέστρεψαν στη Πελοπόννησο με ‘’άδεια χέρια’’ αναμένοντας καλύτερη ευκαιρία να συντρίψουν τον ‘ανθούντα’ αντίπαλο, οποίος αποσπούσε από αυτούς τη πατροπαράδοτη ηγεσία της Ελλάδας.

Κατά μια άλλη άποψη ο Περικλής με διαπραγματεύσεις και δωροδοκίες έπεισε τους Σπαρτιάτες να γυρίσουν πίσω στη Σπάρτη.

Όταν αργότερα έγινε οικονομικός έλεγχος για τη διαχείριση κρατικών χρημάτων, η δαπάνη (10) ταλάντων από το κρατικό ταμείο δεν θα μπορούσε τυπικά να δικαιολογηθεί, επειδή στα επίσημα έγγραφα αναφερόταν ότι τα χρήματα χρησιμοποιήθηκαν για «πολύ σοβαρό σκοπό», δηλαδή για τη δωροδοκία.

Ωστόσο, καθώς ο σκοπός αυτός ήταν προφανής για τους ελεγκτές, η δαπάνη τελικά εγκρίθηκε.

Ο Περικλής απέφυγε το πειρασμό να προβεί σε αντίποινα κατά της Σπάρτης και αντ’αυτού αφιέρωσε τις προσπάθειες του στον εξωραϊσμό των Αθηνών.

Ελπίζοντας να καταστήσει τη πόλη του το εκπολιτιστικό κέντρο της Ελλάδας και να ανοικοδομήσει τους αρχαίους βωμούς – που είχαν καταστρέψει οι Πέρσες – με τόση μεγαλοπρέπεια, ώστε να εξυψώσει τη ψυχή κάθε πολίτη, εκπόνησε σχέδιο για να χρησιμοποιήσει όλη την μεγαλοφυΐα των Αθηναίων καλλιτεχνών και το μόχθο των υπολειπομένων ανέργων σε ένα τολμηρό πρόγραμμα αρχιτεκτονικής διακόσμησης της Ακροπόλεως.

Μας λέει ο Πλούταρχος <<ήτο επιθυμία και σκοπός του, το απειθάρχητον μηχανικόν πλήθος….να λάβη το μερίδιον του από το δημόσιον χρήμα και εν τούτοις το χρήμα να μην τους δοθεί δίχως να πράξουν τίποτε. Προς το σκοπόν αυτόν εισήγαγε τα τεράστια αυτά οικοδομικά σχέδια>>.

Για να χρηματοδοτήσει το εγχείρημα, πρότεινε ο θησαυρός που είχε συσσωρευτεί από την Δήλιο Συνομοσπονδία να μεταφερθεί από την Δήλο όπου παρέμενε αχρησιμοποίητος και δεν ήταν ασφαλής και ότι δεν χρειάζονταν για τη κοινή άμυνα, να χρησιμοποιηθεί για τον εξωραϊσμό της Αθήνας, την οποία ο Περικλής θεωρούσε ως τη νόμιμη πρωτεύουσα της μιας αγαθοεργού αυτοκρατορίας.

Η μεταφορά του Δηλίου θησαυρού στην Αθήνα ήταν ευπρόσδεκτη για τους Αθηναίους,  ακόμα και για τους ολιγαρχικούς.

Ωστόσο οι ψηφοφόροι ήταν απρόθυμοι να εξοδεύσουν σημαντικό μέρος του κεφαλαίου για τον εξωραϊσμό της πόλης τους – είτε από τύψη συνειδήσεως, είτε με τη κρυφή ελπίδα, ότι τα χρήματα θα ήταν δυνατόν να διατεθούν αμεσότερα για τις ανάγκες και τις απολαύσεις τους.

Οι ηγέτες της ολιγαρχίας εκμεταλλεύτηκαν το αίσθημα αυτό με τάση επιδεξιότητα, ώστε όταν πλησίασε η στιγμή της ψηφοφορίας της Εκκλησίας του Δήμου η αποτυχία του σχεδίου του Περικλή φαινόταν βεβαία.

Όμως εκείνη τη στιγμή έλαμψε και πάλι η ευστροφία του μεγάλου Έλληνα που μετέστρεψε τη κοινή γνώμη.

Μας λέει ο Πλούταρχος ότι είπε ο Περικλής:

<<Πολύ καλά η δαπάνη των κτιρίων αυτών ας γίνει με δικά μου έξοδα και όχι για δικό σας λογαριασμό, αλλά για δικό μου λογαριασμό. Και η επιγραφή πάνω στα κτίρια αυτά θα φέρει το όνομα μου>>.

Όταν οι ψηφοφόροι άκουσαν τη δήλωση αυτή, είτε αιφνιδιάστηκαν από το πνευματικό μεγαλείο του, είτε από άμιλλα για τη δόξα των έργων, <<εκραύγασαν μεγαλοφώνως παραγγέλοντες εις αυτόν να εξοδεύση και να μη φεισθή δαπάνης μέχρι να τελειώσουν όλα>>.

Ενώ τα έργα προχωρούσαν και ο Περικλής προστάτευε και υποστήριζε ιδιαίτερα τον Φειδία, τον Ικτίνο, τον Μνησικλή και άλλους καλλιτέχνες οι οποίοι μοχθούσαν για να πραγματοποιήσουν τα όνειρα του, φρόντισε επίσης παράλληλα να προστατεύσει την φιλολογία και την φιλοσοφία.

Και ενώ στις άλλες Ελληνικές πόλεις της περιόδου αυτής η διαμάχη των κομμάτων απορροφούσε τη δραστηριότητα των πολιτών, και η λογοτεχνία έφθινε, στην Αθήνα η παρόρμηση του πλούτου και της δημοκρατικής ελευθερίας συνδυάστηκε με τόση φρόνιμη και φωτισμένη ηγεσία, ώστε παρήγαγε το ΧΡΥΣΟΥΝ ΑΙΩΝΑ.

Όταν ο Περικλής, η σύντροφος του Ασπασία, ο Φειδίας, ο Αναξαγόρας και ο Σωκράτης παρακολουθούσαν ένα έργο του Ευριπίδη στο θέατρο του Διονύσου, η Αθήνα έβλεπε συγκεκριμένα το ζενίθ και την ενότητα της ζωής της Ελλάδας – τη πολιτική, τη τέχνη, την επιστήμη, την φιλοσοφία, τη λογοτεχνία, τη θρησκεία και την ηθική να μη ζουν χωριστή ζωή, όπως στις σελίδες των χρονικογράφων, αλλά να συνθέτουν τη πολύχρωμη εικόνα της ιστορίας του Έθνους.

Παρουσίαση/επιμέλεια

Γιώργος Χαβαλές

 

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΠΕΡΙΚΛΗΣ: Ο ΜΕΓΙΣΤΟΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ"