Πάπυρος με ποιήματα του Ησιόδου

Αρχαίος πάπυρος που περιέχει το έργο του Ησιόδου «Έργα και Ημέραι»  και βρέθηκε στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου, βρίσκεται σήμερα σε ιδιωτική συλλογή στην Ελβετία.

Ο πάπυρος αυτός χρονολογείται στον 3^ο αιώνα π.Χ., αποτελείται από δύο τμήματα και είναι γραμμένος με ελληνικά μεγάλα γράμματα, όπως συνηθιζότανε στη γραφή των παπύρων.

Το κείμενο είναι γραμμένο σε μία στήλη που αποτελείται από 13 γραμμές.

Σύμφωνα με τους ειδικούς, φαίνεται να είναι αντίγραφο του έργου του Ησιόδου που βρισκόταν στην Βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας.

Πρόκειται για μοναδικό εύρημα και από τα ελάχιστα τόσης παλαιότητας με ποιήματα του Ησιόδου.

Σύμφωνα με την ανάλυση που έγινε στο κείμενο,  στην γραμμή 363 του παρόντος χειρογράφου, υπάρχει μια παραλλαγή του κειμένου, η οποία δεν καταγράφεται αλλού.

Ωστόσο, οι αναλυτές δεν μας έδωσαν  την εικόνα αυτής της παραλλαγής.

Υπενθυμίζεται ότι ο Ησίοδος είναι ο δεύτερος ποιητής μετά τον Όμηρο και χαρακτηρίζεται από τους αρχαίους Έλληνες συγγραφείς ως ο ποιο δημοφιλής επικός ποιητής της Ελλάδας.

Στην Αίγυπτο, όπου έλαμψε ο ελληνικός πολιτισμός, έχουν βρεθεί και άλλοι πάπυροι οι οποίοι περιείχαν ποιήματα του Ησιόδου αλλά είναι νεωτέρας περιόδου (από το 2^ο π.Χ. αιώνα μέχρι τον 1^ο  μ.Χ. αιώνα).

ΠΗΓΗ

Μικρές Εκδόσεις Γιῶργος  Ἐχέδωρος

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Πάπυρος με ποιήματα του Ησιόδου"

ΤΟ ΟΛΟΚΑΥΤΩΜΑ ΤΩΝ ΚΕΡΔΥΛΙΩΝ ΤΟΥ 1941

Τα ερείπια που είχαν αφήσει οι Γερμανοί

Το Ολοκαύτωμα, 17 Οκτωβρίου 1941

Πρωί, Παρασκευή 17 Οκτωβρίου, δύο λόχοι Γερμανών, μαζί με τους κρατούμενους στο Σταυρό Κερδυλιώτες, με πλήρη οπλισμό ανεβαίνουν στη θέση Στόβολο και Λειβάδια και περικυκλώνουν αντίστοιχα τα Άνω και Κάτω Κερδύλια. Γύρω στις 8.00΄ οι Γερμανοί συγκεντρώνουν με τη βία όλους τους κατοίκους, γυναίκες και άνδρες, άρρωστους και ανήμπορους ηλικιωμένους, του πάνω και κάτω χωριού στη θέση Αλώνια και Κούτρες αντίστοιχα, σε απόσταση πεντακοσίων μέτρων μεταξύ τους αλλά χωρίς οπτική επαφή.
Διατάσσουν τις γυναίκες να βγάλουν έξω από τα σπίτια τους ότι πολυτιμότερο είχαν και απωθούν βίαια τα γυναικόπαιδα στις γύρω χαράδρες με κατεύθυνση προς το γειτονικό χωριό Καστρί, όπου φρουρούνται από ένοπλους Γερμανούς μέχρι να τελειώσει η εκτέλεση. Στη συνέχεια λεηλατούν το χωριό και συγκεντρώνουν όλα τα ζώα τα οποία οδηγούν έξω από το χωριό. Ραντίζουν με εύφλεκτη σκόνη τα σπίτια.
Ακολουθεί έλεγχος των συγκεντρωμένων κατοίκων από τις ονομαστικές καταστάσεις της Κοινότητας. Τον έλεγχο στα Άνω Κερδύλια έκανε ο Αντιπρόεδρος Γεώργιος Πατσιάς-ο πρόεδρος και τα μέλη της Επιτροπής έλειπε στη Θεσσαλονίκη- τον οποίο στο τέλος οι Γερμανοί πέταξαν βίαια από το υπερυψωμένο σημείο που βρισκόταν, στο κέντρο της συγκέντρωσης.
Κάτι ανάλογο συνέβη και στα Κάτω Κερδύλια. Από τους συγκεντρωμένους εξαιρούνται ορισμένοι κάτοικοι παπάδες και δημόσιοι υπάλληλοι, που θεωρήθηκαν δικαιολογημένα κάτοικοι των χωριών. Επέζησαν από τους συγκεντρωμένους από τα Κάτω Κερδύλια ο Θεοδόσιος Βάγιος και από τα Άνω ο Παναγιώτης Τσιάγκας και Βασίλειος Σαμαράς.
Τελευταίοι στις συγκεντρώσεις εντάσσονται και οι Κερδυλιώτες που ήταν κρατούμενοι στο Σταυρό. Οι Γερμανοί βγάζουν  από τους συγκεντρωμένους 16 ηλικιωμένους από τα Άνω Κερδύλια και 7 από τα Κάτω τους οποίους κλείνουν στο κοινοτικό κατάστημα, όπου κινδύνευσαν να καούν ζωντανοί από τη γενική πυρπόληση που ακολούθησε. Αυτοί οι ανήμποροι γέροι θα υποχρεώνονταν στη συνέχεια να θάψουν τα σκοτωμένα παιδιά τους.
Στους χώρους των συγκεντρώσεων οι κάτοικοι βρίσκονται αντιμέτωποι με τα πολυβόλα και τους παρατεταγμένους στρατιώτες. Η ρίψη μιας κόκκινης φωτοβολίδας δίνει το σύνθημα για την έναρξη της εκτέλεσης. Τα πολυβόλα θερίζουν τους συγκεντρωμένους κατοίκους και οι γειτονικές πλαγιές σείονται από τον κρότο των πολυβόλων. Τα γυναικόπαιδα στο άκουσμα των πολυβόλων γυρνούν πίσω και τρέχουν προς την κατεύθυνση των συγκεντρωμένων. Η εικόνα είναι φρικιαστική. 235 κάτοικοι, 130 από τα Άνω Κερδύλια, 80 από τα Κάτω Κερδύλια και γύρω στους 25 από άλλα χωριά, κείτονται νεκροί. Οι Γερμανοί με βιαιότητα αποτελειώνουν έναν προς έναν κάποιους τραυματισμένους και επιδίδονται σε μια άνευ προηγουμένου καταστροφή και εκθεμελίωση των χωριών πυρπολώντας όλα τα σπίτια.
Απομένουν  παιδιά μέχρι 15 χρονών, γυναίκες και ανήμποροι γέροι που θα αναλάβουν το οδυνηρό χρέος της ταφής των δικών τους σε αβαθείς τάφους και προσωρινά σκέπαστρα για να προφυλάξουν τα πτώματα από τα σκυλιά και τα αγρίμια.
Γύρω μόνο ερείπια. Οι Γερμανοί γκρέμισαν έως και τις παράγκες, απέμειναν όρθιες μόνο οι εκκλησίες των χωριών.
Οι  κάτοικοι αναζητούν καταφύγιο στα γύρω χωριά, κυρίως στην Ευκαρπία και στο Καστρί.
Ακολουθεί η σκληρή δοκιμασία της επιβίωσης. Η φτώχεια, η πείνα, και η ερήμωση. Πολλά ανήλικα παιδιά χάνουν τη ζωή τους από την πείνα. Το 1950 όλες μαζί οι χήρες και τα ορφανά, και από τα δύο χωριά, εγκαθίστανται σε χώρο κοντά στα κατεστραμμένα χωριά και χτίζουν από την αρχή  το καινούργιο χωριό που το ονομάζουν Νέα Κερδύλια.

Σήμερα στη θέση των δύο χωριών, υπάρχουν μόνο σημεία ερειπίων, Σώζονται ύστερα από αναπαλαίωση στα Άνω Κερδύλια  η εκκλησία των Αγίων Θεοδώρων και στα Κάτω Κεδρύλια η εκκλησία των Αγίων Αναργύρων. Στα Κάτω Κεδρύλια υπάρχει και η εκκλησία του Αγίου Γεωργίου και το Δημοτικό Σχολείο του χωριού.
Στους τόπους εκτέλεσης το 1950 έγιναν δύο μικρά κοινοτάφια και το 1978 με χρηματοδότηση της πολιτείας κτίστηκε στη διασταύρωση των Άνω και Κάτω Κερδυλίων μνημείο προς τιμήν των θυμάτων της σφαγής, όπου κάθε χρόνο τελείται μνημόσυνο. Με το Προεδρικό Διάταγμα 399/7-12-1998 (ΦΕΚ 277/Α/16-12-1998) η Κοινότητα Νέων Κερδυλίων χαρακτηρίστηκε Μαρτυρική για το Ολοκαύτωμα το οποίο υπέστη την περίοδο της Κατοχής.
ΠΗΓΗ
http://eistorias.wordpress.com/2010/10/17/%CF%84%CE%BF-%CE%BF%CE%BB%CE%BF%CE%BA%CE%B1%CF%85%CF%84%CF%89%CE%BC%CE%B1-%CF%84%CF%89%CE%BD-%CE%BA%CE%B5%CF%81%CE%B4%CF%85%CE%BB%CE%B9%CF%89%CE%BD-%CF%84%CE%BF%CF%85-1941/

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΤΟ ΟΛΟΚΑΥΤΩΜΑ ΤΩΝ ΚΕΡΔΥΛΙΩΝ ΤΟΥ 1941"

Δείξε μου την κούπα σου να σου πω ποιος είσαι...

Μία σειρά κυλίκων και κανθάρων, από τον 13ο  ως τον 4ο αιών π.Χ.,
 σηματοδοτεί τους κοινωνικούς μετασχηματισμούς των τότε Ελλήνων 

Σε μια εποχή που η πλειονότητα των Νεοελλήνων καταφεύγει στην ανάγνωση του φλιτζανιού του καφέ για να μάθει τι επιφυλάσσει το μέλλον, ήταν αναμενόμενο να μας συμβεί και τούτο: μια καθηγήτρια πανεπιστημίου των ΗΠΑ «διάβασε» τα κρασοπότηρα των προγόνων μας για να βρει το πώς μετασχηματίστηκε η κοινωνία τους από τους αιώνες της ευημερίας ως εκείνους της παρακμής. Τελικά, η Ιστορία επαναλαμβάνεται - η κούπα της αλλάζει.

Στην αρχή της χρονιάς, και δη στις 7 Ιανουαρίου 2011, η ετήσια σύναξη του Αρχαιολογικού Ινστιτούτου της Αμερικής (ΑΙοΑ) κήρυξε την έναρξη της πιο σημαντικής συνεδρίας της, της Gold Medal Session, με μια ομιλία της επίκουρης καθηγήτριας Κλασικών Σπουδών στο Πανεπιστήμιο του Σινσινάτι Κάθλιν Λιντς (Kathleen M. Lynch). Θέμα της ομιλίας αυτής ήταν τα αρχαιοελληνικά συμπόσια, με εστίαση στα σκεύη οινοποσίας που χρησιμοποιούνταν από το 800 ως το 323 π.Χ. H κυρία Λιντς μελέτησε επισταμένως τις κατασκευαστικές διαφοροποιήσεις πολλών τέτοιων κυπέλλων - που βρέθηκαν σε σπίτι της Αρχαίας Αγοράς των Αθηνών - και αποφάνθηκε ότι διηγούνταν μια πολυσήμαντη ιστορία. Οι ακροατές της - όλοι κορυφαίοι αρχαιολόγοι - βρήκαν την ιστορία αυτή άκρως ενδιαφέρουσα και η Αμερικανική Σχολή Κλασικών Σπουδών στην Αθήνα ανέλαβε την έκδοσή της υπό μορφή βιβλίου 400 σελίδων,The Symposium in Context. Μια συνοπτική της πρόγευση ας πάρουμε κι εμείς στη συνέχεια.

Οι κανόνες της κρασοκατάνυξης

H Καθηγήτρια Κάθριν Λίντς
με ένα από τα "πειστήρια"της  ανάλυσής της

Τα κοκτέιλ-πάρτι που ονομάζουμε συμπόσια έχουν προϊστορικές ρίζες, στην εποχή που ο Διόνυσος πηγαινοερχόταν μεταξύ Ελλάδας και Ινδίας διαδίδοντας το άθλημα της κρασοκατάνυξης. Αν όμως οι απλοί άνθρωποι το απολάμβαναν καθισμένοι σε κούτσουρα ή σε ξύλινους πάγκους, οι ισχυροί της Εποχής του Σιδήρου (1100-700 π.Χ.) το ανήγαγαν σε σπορ πολυτελείας για λίγους. Μισοξαπλωμένοι σε στρώματα ή ειδικά ανάκλιντρα που τοποθετούσαν σε κυκλική ή ορθογώνια διάταξη, συνευρίσκονταν μόνο με «ανταξίους» τους και σφυρηλατούσαν δεσμούς εξουσίας μέσα στα κλειστά αυτά «κλαμπ». Η διαδικασία πόσης είχε σαφείς κανόνες, όπως το να σερβίρεται το κρασί σε γύρους και να μη ζητάει κανείς «διπλή μερίδα» ώστε να μεθούν όλοι με τον ίδιο ρυθμό. Επικεφαλής της οινοποσίας δεν υπήρχε: στο πιώμα ήταν όλοι ίσοι. Με τον τρόπο αυτόν αναπτυσσόταν η ζητούμενη συντροφικότητα μεταξύ των «πολιτικά ομοίων». Αλλά η διοργάνωση επιτυχημένων συμποσίων περιποιούσε τιμή αξιομνημόνευτη στον χορηγό τους, τόσο ώστε να σημαδεύουν μετά θάνατον το μνήμα του με έναν κρατήρα - δοχείο ύψους ενός μέτρου όπου νέρωναν το κρασί του συμποσίου.

Κούπα - status symbol

Τα κρασοπότηρα της Εποχής του Σιδήρου ήταν απλά κύπελλα με ελάχιστη διακόσμηση και συνήθως χωρίς ποδαράκι. Στην Αρχαϊκή Περίοδο όμως που επακολούθησε (700-480 π.Χ.) η ανάπτυξη της κεραμοποιίας και η ανάδειξη των Αθηνών ως κυρίαρχης δύναμης της Μεσογείου έφεραν και την εκζήτηση στη μορφή και στα σχέδια των κυπέλλων. Το ποδαράκι κέρδισε έδαφος και τα σχέδια πύκνωσαν και έζωσαν το κύπελλο μέχρι που κάλυψαν ολόκληρο το εξωτερικό του και μπήκαν και μέσα, στον πάτο του. Εμφανίστηκαν τα πρώτα μελανόμορφα κύπελλα, με όμορφα ψημένες παραστάσεις που γυάλιζαν. Κυρίως κατά τη διάρκεια του 6ου αιώνα - τότε που εμφανίστηκε η πλειονότητα των σοφών της αρχαιότητας, αν θυμάστε - η ποικιλία σχημάτων των κυπέλλων και στυλ διακόσμησής τους υπήρξε πρωτοφανής. Οπως εξήγησε η Λιντς, «το να έχεις στο χέρι σου ό,τι το νεότερο σε μορφή και στυλ κούπας φαίνεται ότι αντανακλούσε στη γνώση και στην κοινωνική θέση που κατείχες. Οι ελίτ ίσως αποζητούσαν μέσω αυτού τον αυτοπροσδιορισμό τους και τη μεταξύ τους συνοχή καθώς αντιμετώπιζαν διαμάχες φατριών και λαϊκά κινήματα. Αυτή μας η υπόθεση υπογραμμίζει το πώς τα συμπόσια - και οι μορφές των κυπέλλων τους που ταυτίζονταν με συγκεκριμένες φατρίες - αξιοποιούνταν πιθανώς από την αριστοκρατία για να συσφίγγουν δεσμούς στο πολιτικά φορτισμένο περιβάλλον της εποχής».

Δημοκρατία και στην οινοποσία

Στην Υστερη Αρχαϊκή Εποχή (525-480 π.Χ.) η ποσότητα των κυπέλλων οινοποσίας αυξήθηκε δραματικά σε αριθμό, πράγμα που απηχεί τον εκδημοκρατισμό των συμποσίων, παράλληλα με τον εκδημοκρατισμό της πολιτικής και κοινωνικής σκηνής. Οι λαϊκές μάζες είχαν αναχθεί σε πολιτικό - αν όχι και κοινωνικό - εταίρο των ελίτ και αυτές οι μάζες απολάμβαναν τώρα την κρασοκατάνυξη σε δικά τους συμπόσια. Είναι χαρακτηριστικό ότι στις ανασκαφές της συγκεκριμένης περιόδου βρίσκουμε τα κύπελλα συμποσίων να απαρτίζουν ως και το 60% της όλης πήλινης οικοσκευής των τυπικών αθηναϊκών σπιτιών, τη στιγμή που το υπόλοιπο σερβίτσιο φαγητού τους ήταν εξαιρετικά απλό και μικρής ποικιλότητας. Αυτή η περίοδος αφθονίας κυπέλλων έληξε με τους Περσικούς Πολέμους που αφαίμαξαν οικονομικά την Αθήνα. Ο αριθμός των κυπέλλων μειώθηκε και γύρω στο 525 π.Χ. εμφανίστηκαν τα ερυθρόμορφα κύπελλα, που έγιναν πλέον τα πιο δημοφιλή.

Ανατολή και δύση του Χρυσού Αιώνα

Στην Κλασική Περίοδο (480-400 π.Χ.) τα ερυθρόμορφα κύπελλα παραμένουν δημοφιλή, αλλά οι κούπες κερδίζουν σε ύψος (με το ποδαράκι) και χάνουν σε πλάτος. Επίσης γίνονται όλο και πιο ρηχές. Προς το τέλος αυτού του αιώνα, όμως, όταν οι Πελοποννησιακοί Πόλεμοι έφεραν τον λιμό στην Αθήνα, οι κάτοικοί της αποζητούσαν διέξοδο στα βάσανά τους. Αυτό αντικατοπτρίστηκε σε μια αισθητική ανησυχία, με μορφές κυπέλλων που εμφανίζονταν και χάνονταν χωρίς να επιβληθούν. Από την όλη ζύμωση προέκυψαν πολλές καινοτομίες που προσπαθούσαν να μιμηθούν τα χαρακτηριστικά της μεταλλοτεχνίας του πολέμου. Για παράδειγμα, εμφανίστηκαν τότε πολλές λιτές κούπες από μαύρο πηλό, ψημένες έτσι ώστε να γυαλίζουν σαν μέταλλο. Επίσης, ο πάτος τους είχε σταμπωτά και εγχάρακτα σχέδια που μιμούνταν αντίστοιχα μεταλλικά επί το φθηνότερον. Κάτι σαν «παραγωγή ιμιτασιόν» σε άργιλο των πολύ ακριβότερων κυπέλλων της αργυροχοΐας. Οσο για τα ψηλόποδα κύπελλα, αυτά είχαν γίνει από καιρό ντεμοντέ και έγιναν της μόδας τα ακρωτηριασμένα. Κατά τη Λιντς, αυτές οι επιλογές δείχνουν ότι «οι άνθρωποι ίσως αποζητούσαν ένα οπτικό αντίδοτο στις διαμάχες εκείνης της περιόδου, με μια λαχτάρα για πολυτέλεια που να έρχεται σε αντίθεση με τις καθημερινές συνθήκες ζωής τους». Σαν να λέμε, «η φτώχεια θέλει καλοπέραση». Πόσο επίκαιρο το συναίσθημα!..

Στην Υστερη Κλασική Περίοδο (400-323 π.Χ.) αυτή η τάση ψευδο-πολυτέλειας μέσω απομιμήσεων συνεχίστηκε. Η ποικιλία όμως των μορφών μειώθηκε, κυρίως λόγω του ότι πολλές από αυτές δεν αποδείχθηκαν πρακτικές. Παράδειγμα είναι οι πήλινοι «κάνθαροι» με μεγάλα χερούλια, σαν τραβηγμένα προς τα πάνω αφτιά. Επίσης εντυπωσιακή ήταν και η εγκατάλειψη της παραδοσιακής διακόσμησης των κυπέλλων με ανθρωπόμορφες παραστάσεις. Της μόδας πλέον έγινε η ενσωμάτωση χρωματιστών γύψινων διακοσμήσεων πάνω σε κούπες από μαύρο πηλό που απεικόνιζαν γιρλάντες και στεφάνια αλλά όχι πρόσωπα ανθρώπων.

Κούπες της κατοχής και της παρακμής

Το τέλος της «πολιτισμικής παραγωγής» των συμποσίων επήλθε με τη μακεδονική κατοχή των Αθηνών. Τώρα πια, με τη δημοκρατία καταλυμένη από τη μοναρχία, η διάκριση των πολιτικά ομοίων μέσα από τις κούπες τους δεν είχε πια σημασία. Ούτε καν η διατήρηση του μέτρου στην κρασοκατάνυξη. Οι απόγονοι του Περικλή και του Σωκράτη μπορούσαν πια να πνίγουν τον καημό τους σε οσοδήποτε φτηνιάρικη κούπα και, όπως αποδείχθηκε διαχρονικά ως τις ημέρες μας, να υιοθετούν ακόμη και το έθιμο των προαιώνιων εχθρών τους:

«... μεθυσκόμενοι δε εώθασι βουλεύεσθαι τα σπουδαιέστατα των πρηγμάτων» [Οι Πέρσες,από τις Ηροδότου Ιστορίες - Κλειώ, 133] - πά' να πει, σκοπίμως συσκέπτονται για τα σπουδαιότερα των θεμάτων όταν είναι μεθυσμένοι... ώστε, αν λαθέψουν στην κρίση τους, κανείς να μην μπορεί να τους κατηγορήσει πως μιλούσαν σοβαρά.

Κάπως έτσι, λένε οι κακές γλώσσες, προέκυψαν και τα Greek Statistics.

ΥΓ.: Την ομιλία της Κάθλιν Λιντς επί του θέματος μπορείτε να παρακολουθήσετε αγγλιστί στο www.youtube.com/watch?v=IT82X4fvdy8/. Το σχετικό βιβλίο της μπορείτε να το προμηθευτείτε από τις αρχές Οκτωβρίου 2011 στο www.ascsa.edu.gr/index.php/publications/book/?i=9780876615461.

Πηγή: Τάσος Καφαντάρης, Εφημερίδα "Το Βήμα"

 http://erroso.blogspot.com/2011/10/blog-post_17.html#ixzz1b1VhuesW

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Δείξε μου την κούπα σου να σου πω ποιος είσαι..."

ΕΡΓΟ - ΜΑΜΟΥΘ ΑΠΟ ΤΗΝ ΜΥΚΗΝΑΪΚΗ ΕΠΟΧΗ ΣΤΗΝ ΚΩΠΑΪΔΑ

Δύο εκατομμύρια κυβικά μέτρα χώματος απομακρύνθηκαν από τη Βοιωτία προκειμένου να αποξηρανθεί η Κωπαϊδα, κατά μυκηναϊκή περίοδο! Ένα έργο που ακόμη και σήμερα θα χαρακτηριζόταν “μεγάλο” έχει αφήσει έκπληκτους τους αρχαιολόγους!

Η αποξήρανση της λίμνης δεν είναι μια ιδέα που συνέλαβαν οι σύγχρονοί μας, αφού ήδη  από τη μυκηναϊκή εποχή υπήρχε σύστημα διαχείρισης υδάτων στην Κωπαΐδα. Τα πρώτα ίχνη που αποκαλύπτονται εντυπωσιάζουν τους αρχαιολόγους που διεξάγουν ειδική έρευνα, αναζητώντας με λεπτομέρεια τις εκτροπές ποταμών που έγιναν ώστε να τιθασευτεί η λίμνη.

Το βόρειο ανάχωμα (στη φωτογραφία) λειτουργούσε ως φράγμα ανάσχεσης και κατακράτησης υδάτων, αφήνοντας στην άλλη πλευρά εδάφη στεγνά για καλλιέργεια.

Κατά τον 13ο αιώνα π.Χ. ο Ορχομενός ήταν το μεγάλο διοικητικό κέντρο της περιοχής και βρισκόταν σε ανταγωνισμό με τη Θήβα, που έγινε διαχρονικός. Αναζητούσε περισσότερα καλλιεργήσιμα εδάφη και υπολόγισε πως θα είχε αρκετά, αν κατάφερνε να δαμάσει τον μοναδικό φυσικό πόρο που είχε δίπλα του, τη λίμνη. Κατάφερε να εκτρέψει δύο ποτάμια που την τροφοδοτούσαν προς τη θάλασσα (Βοιωτικός Κηφισός και Μέλας), καθώς και χειμάρρους, και έτσι απέκτησε και άλλες γαίες, αλλά και υδροδοτήθηκαν περιοχές μη εύφορες.

” Ο άνθρωπος εκείνης της εποχή” εξηγεί η επικεφαλής της έρευνας δρ Έλενα Κουντούρη στη Εφημερίδα ΕΘΝΟΣ ” έπρεπε να εκμεταλλευθεί τις καταβόθρες και να υπερνικήσει φυσικά εμπόδια ώστε τα νερά να οδηγηθούν 2,5 χιλιόμετρα μακρύτερα. Ταυτοχρόνως, έκανε τεχνικά έργα. Δύο μεγάλα αναχώματα δείχνουν τις τεχνικές της εποχής. Το βόρειο λειτουργούσε ως φράγμα ανάσχεσης και κατακράτησης υδάτων, αφήνοντας στην άλλη πλευρά εδάφη στεγνά για καλλιέργεια”.

Εργα – μαμούθ από τη μυκηναϊκή εποχή

Το νότιο ανάχωμα ήταν σε αγροτικό δρόμο που ακολουθεί την πορεία των νερών, και είχε κατασκευαστεί με κυκλώπειο σύστημα δόμησης. Το πλάτος των αναχωμάτων είναι 30 μέτρα σε σημεία πίεσης και μικρότερο σε άλλα σημεία. Ενα τόσο μεγάλο έργο χρειαζόταν επίβλεψη και περιφρούρηση για τη σωστή λειτουργία του.

Μια ισχυρή οχυρή εγκατάσταση στον Γλα φαίνεται πως έπαιζε αυτόν ακριβώς τον ρόλο: Επίβλεψη του ζωτικού αποστραγγιστικού έργου, συγκέντρωση και φύλαξη της παραγωγής από την πεδιάδα.

Αυτό το μεγαλόπνοο τεχνικό έργο απαιτούσε συγκεντρωτική και οργανωμένη εξουσία κατά την ανασκαφέα. Δεν είναι εύκολο να απομακρυνθούν 2 εκατομμύρια κυβικά μέτρα χώματος, ούτε είναι εύκολο να γίνουν οι διευθετήσεις και οι κατασκευές χωρίς οργανωμένο και συστηματικό σύστημα προμηθειών. Η μετακίνηση ογκολίθων, απαιτεί, επίσης, συγκεκριμένες δυνάμεις και οργάνωση.

ΠΗΓΕΣ
http://ellas2.wordpress.com/

http://aioniaellinikipisti.blogspot.com/

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΕΡΓΟ - ΜΑΜΟΥΘ ΑΠΟ ΤΗΝ ΜΥΚΗΝΑΪΚΗ ΕΠΟΧΗ ΣΤΗΝ ΚΩΠΑΪΔΑ"

Τα πρακτικά της στρατιωτικής σύσκεψης των Ιταλών, την 15η Οκτωβρίου 1940, στο Palazzo Venezia

VERBALE DELLA RIUNIONE TENUTA NELLA SALA DI LAVORO DEL DUCE A PALAZZO VENEZIA IL 15 OTTOBRE 1940, ORE 11
Παρόντες: O Duce, οι Εξοχότατοι: Ciano, Badoglio, Soddu, Jacomoni, Roatta,Visconti Prasca. Γραμματεύς:  Αντισυνταγματάρχης Τrombetti.
Ντούτσε: Σκοπός της συσκέψεως είναι να καθορισθούν αι λεπτομέρειαι της δράσεως την οποίαν, γενικώς ειπείν, απεφάσισα να αναλάβω κατά της Ελλά­δος. Η δράσις αύτη, εις μίαν πρώτην φάσιν, δέον να έχη αντικειμενικούς σκοπούς και ναυτικούς και χερσαίους. 0ι εδαφικοί σκοποί είναι να καταλάβωμεν τούτο μεν ολόκληρον την έναντι των Ιονίων νήσων ακτήν, ως και τας νήσους αυτάς (Ζάκυνθον, Κεφαλληνίαν, Κέρκυραν), τούτο δε την Θεσσαλονίκην. Όταν εκπληρώσωμεν τους σκοπούς αυτούς, θα έχωμεν βελτιώσει τας έναντι των Άγγλων θέσεις μας εις την Μεσόγειον.
Η δευτέρα φάσις, — μεταγενέστερα ή και σύγχρονος προς την προηγουμένην, — είναι η κατάληψις ολοκλήρου της Ελλάδος, ίνα τεθή αύτη εκτός μάχης και ίνα βεβαιωθώμεν ότι καθ’ οιανδήποτε περίπτωσιν θα παραμείνη  εις τον πολιτικο-οικονομικόν μας χώρον Αφού καθώρισα ούτω το ζήτημα, απεφάσισα και την ημερομηνίαν, η οποία κατά την γνώμην μου δεν δύναται να βραδύνη ούτε επί μίαν ώραν: Την 26ην του παρόντος μηνός. Την επιχείρησιν αυτήν την ωρίμασα εις την σκέψιν  μου από μακρών μηνών, πριν   ακόμη   και   από  την  συμμετοχήν   μας  εις   τον   πόλεμον, πριν ακόμη και απο την έκρηξιν του πολέμου [1] (Αφού καθωρίσθησαν τα βασικά ταύτα στοιχεία, πρόκειται τώρα να εξετάσωμεν πως θα εξελιχθή  η ενέρ­γεια αύτη, και δι’ αυτά εκάλεσα τον εις Αλβανίαν γενικόν τοποτηρητήν και τον διοικητήν των εις Αλβανίαν δυνάμεων, δια να μας χαράξουν ένα σχέδιον πολιτικόν και στρατιωτικόν, ούτως ώστε να καταλήξωμεν εις τας προσφορωτέρας μεθόδους και τους καταλληλοτέρους χρονικούς προσδιορισμούς διά την επιτυχίαν των σκοπών μας. Προσθέτω ότι δεν διαβλέπω περιπλοκάς προς βορράν.
Η Γιουγκοσλαβία έχει παν συμφέρον να μείνη ακίνητος, ως άλλωςτε φανερώνουν και δημόσιαι δηλώσεις επισήμων της οργάνων, αι οποίαι απο­κλείουν την δυνατότητα περιπλοκών, εκτός δια την περίπτωσιν αμύνης της χώρας. Περιπλοκάς από τουρκικής πλευράς αποκλείω, ιδίως αφ’ ης η Γερμανία εγκαθιδρύθη εις Ρουμανίαν και η Βουλγαρία ενεδυναμώθη. Αύτη δύναται να αποτελέση  πεσσόν εις το  παιγνίδι μας και θα προβώ εις τα αναγκαία διαβήματα δια να μη χάση την μοναδικήν αυτήν ευκαιρίαν να πράγματοποιήση τας βλέψεις της εις την Μακεδονίαν και την διέξοδóν της εις την θάλασσαν. Καλώ τον εις Αλβανίαν γενικόν τοποτηρητήν να εκθέση  τας απόψεις του.
Γιακομóνι: Εις Αλβανίαν αναμένεται πυρετωδώς η ενέργεια αυτή. Η χώρα είναι ανυπόμονος και πλήρης ενθουσιασμού. Δύναμαι μάλιστα να τονίσω ότι ο ενθουσιασμός είναι τόσον ζωηρός ώστε τελευταίως εσημειώθη κάποια απογοήτευσις διότι η δράσις δεν ήρχισεν ακόμη. Ελάβαμεν σοβαρώτατα μέτρα διά τον ανεφοδιασμόν της χώρας. Υπάρχει ο κίνδυνος, σχετικώς, μη βομβαρδισθή ο λιμήν Δυρραχίου, ο οποίος εξασφαλίζει τον ανεφοδιασμόν αυτόν. Το οδικόν δίκτυον εσημείωσε πολλάς προόδους, καίτοι δεν δυνάμεθα να θεωρήσωμεν το θέμα ως τελείως λελυμένον. Πώς φαίνεται η κατάστασις της Ελλάδος από αλβανικής πλευράς:
Ντούτσε: Τούτο ακριβώς θέλομεν να μάθωμεν.
Γιακομóνι: Είναι δυσχερέστατον να εξακριβωθή. Η κοινή γνώμη εί­ναι προδήλως αδιάφορος. Εδημοσιεύσαμεν ότι εφονεύθη η ανεψιά του δολοφονηθέντος Αλβανού πατριώτου, αλλ’ οι Έλληνες μας διέψευσαν [2]. Εκ πληροφοριών των πρακτόρων μας προκύπτει ότι ενώ προ δύο μηνών οι Έλληνες δεν εφαίνοντο διατεθειμένοι να προβάλουν σοβαράν αντίστασιν, ήδη εμφανίζονται αποφασισμένοι να εναντιωθούν εις την ένέργειάν μας. Ο μυστικός πομπός, ο  οποίος λειτουργεί εις Αργυρόκαστρον και με τον οποίον διεξάγομεν δραστηρίαν προπαγάνδαν, ακούεται πολύ και έχει αποτελέσματα. Υποθέτω ότι η ελληνική αντίστασις θα επηρεασθή αναλόγως του ρυθμού της δράσεως μας : Αν δηλαδή αύτη είναι ταχεία, αποφασιστική και επιβλητική ή βραδεία και περιορισμένη. Δέον επίσης να ληφθή υπ’ όψει ποίαν βοήθειαν θα έχουν οι Έλληνες από τους Άγγλους.[3]
Ντούτσε: Αποκλείω κατά τον μάλλον απόλυτον τρόπον την  αποστολήν ενισχύσεων εις άνδρας.  Αλλά και η αεροπορία δεν θα έχει δυνάμεις  να διαθέσει.
Γιακομóνι: Ο μόνος φόβος θα ηδύνατο να προέλθη εκ μερικής μόνον καταλήψεως της Ελλάδος, οπότε οι Άγγλοι, εκ  των εναπομενουσών,  εις αυτούς βά­σεων, θα ήσαν εις θέσιν να προσβάλουν, με σοβαράς αεροπορικάς δυνάμεις, την Νότιον Ιταλίαν και την Αλβανίαν. Τα ελληνικά αεροπλάνα είναι μόνον 144, αριθ­μός που δεν μας φοβίζει σοβαρώς.[4]
Ντούτσε: Ποία είναι η ψυχική κατάστασις του ελληνικού πληθυσμού;
Γιακομóνι: Φαίνεται σοβαρώς αποκαρδιωμένος.
Τσάνο: Υπάρχει εις σαφής διαχωρισμός μεταξύ του πληθυσμού και μιας ιθυνούσης τάξεως, πολιτικής και πλουτοκρατικής, η οποία εμπνέει την αντίστασιν και καλλιεργεί το αγγλόφιλον πνεύμα. Η μικροτάτη αύτη τάξις είναι πλουσιοτάτη.  Ο λοιπός πληθυσμός είναι αδιάφορος εις όλα τα γεγονότα, περιλαμβανομένης και της εισβολής μας. [5]
Γιακομóνι: Επέδρασαν πολύ επί του ελληνικού πληθυσμού αι ειδήσεις  τας οποίας μετέδωσα περί ύψους των ημερομισθίων εις Αλβανίαν.
Ντούτσε: Καλώ τον διοικητήν των εις Αλβανίαν δυνάμεων να εκθέση την στρατιωτικήν κατάστασιν.
Βισκόντι Πράσκα: Προητοιμάσαμεν μίαν επιχείρησιν κατά της Ηπείρου δια την 23ην, και αύτη εμφανίζεται υπό αισιοτάτους οιωνούς [6] εις αδιάβατος ορεινός όγκος. Το θέατρον τούτο αγώνος μας επιτρέπει μίαν σειράν κυκλωτικών κινήσεων κατά των ελληνικών δυνάμεων, — υπολογιζομένων εις 30.000 άνδρας περίπου, — αι οποίαι θα μας επιτρέψουν την κατάληψιν της Ηπεί­ρου εις βραχύ διάστημα: 10 — 15 ημέρας.  Η ενέργεια αύτη, — που πιθανόν να μας επιτρέψη να εξοντώσωμεν όλας τας ελληνικάς δυνάμεις,— προπαρασκευάσθη μέχρι των ελαχίστων λεπτομερειών και θα είναι, κατά το ανθρωπίνως δυνατόν, τελεία [7]. Η επιτυχία της επιχειρήσεως θα μας επέτρεπε να βελτιώσωμεν τας θέσεις μας, θα έδιδε σύνορα ασφαλέστερα, καθώς και την απόκτησιν του λιμένος της Πρεβέζης, που θα ήλλασσε τελείως την κατάστασιν μας. Αύτη θα ήτο η πρώτη φάσις της δράσεως μας, επιχειρητέα  εντατικώς και κατά τον καλύτερον τρόπον. Πλην η ενέρ­γεια  υπόκειται  εις τας καιρικάς συνθήκας. Εντός ολίγων εβδομάδων η εποχή των  βροχών θα εδημιούργει σοβαράς δυσχερείας διά την κατάκτησιν της Ηπείρου και της βάσεως της Πρεβέζης.
Ντούτσε: Η ημερομηνία της ενάρξεως των επιχειρήσεων δύναται να επισπευσθή και όχι να επιβραδυνθή.
Βισκόντι Πράσκα: Το ηθικόν των στρατευμάτων είναι υψηλότατον,  ο ενθουσιασμός εις ύψιστον βαθμόν. Ουδέποτε είχα παράπονα διά τα στρα­τεύματα μας της Αλβανίας. Η μόνη εκδήλωσις απειθαρχίας την οποίαν συνήντησα υπήρξεν  η ανυπομονησία των αξιωματικών και των στρατιωτών να βαδίσουν προς την  μάχη.[8]
Ντούτσε: Πόσας  δυνάμεις έχετε ;
Βισκόντι Πράσκα: Περίπου  70. 000 άνδρας, και  επιπλέον τα ειδικά τάγματα. Συνεπώς έναντι του αντιπαλου, διαθέτοντος περίπου  30.000  άνδρας, έχομεν υπεροχήν  δύο προς ένα.[9]
Ντούτσε: Και όσον αφορά τα  μέσα,   τεθωρακισμένα άρματα , άμυναν του εχθρού;
Βισκόντι Πράσκα: Η μόνη μου ανησυχία είναι η εξ ενδεχομένης αγγλικής αεροπορικής βοηθείας , καθόσον η ελληνική αεροπορία δι’ εμέ είναι ανύπαρκτος. Όσον αφορά το μέτωπον Θεσσαλονίκης , χρειάζεται  κάποια επιφύλαξις λόγω της εποχής.  Θα  ηδύνατο να δοθή όλη η προσοχή εις  την ενέργειαν προς Ήπειρον.
Ντούτσε: Η  ενέργεια προς Θεσσαλονίκην είναι σπουδαία , διότι πρέπει να την εμποδίσωμεν να γίνη αγγλική βάσις.
Βισκόντι Πράσκα: Δια την ενέργειαν αυτήν απαιτείται κάποιος χρόνος. Ο λιμήν αφετηρίας , το Δυρράχιον, απέχει από την Θεσσαλονίκην περίπου 300 χιλιόμετρα. Συνεπώς θα χρειασθή περί το δίμηνον.
Ντούτσε: Είναι δυνατόν,  εv τούτοις, να εμποδισθούν οι Άγγλοι να αποβιβασθούν εις Θεσσαλονίκην. Είναι σπουδαίον να κατευθυνθούν και προς την διεύθυνσιν αυτήν δύο μεραρχίαι ούτως ώστε να προκαλέσουν την βουλγαρικήν συνδρομήν.
Βισκόντι Πράσκα: Και διά την προέλασίν μας εις Αθήνας βάσις των πάντων είναι η κατάληψις της Ηπείρου και του λιμένος της Πρεβέζης.
Ντούτσε: Και η κατάληψις των νήσων Ζακύνθου , Κεφαλληνίας και Κερκύρας.
Βισκόντι Πράσκα: Βεβαίως.
Ντούτσε: Aι ενέργειαι αυταί πρέπει να λάβουν χώραν συγχρόνως. Γνωρίζετε ποίον είναι το ηθικόν των Ελλήνων στρατιωτών;
Βισκόντι Πράσκα: Δεν είναι άνθρωποι που να τους αρέση να μάχονται. [10]
Ντούτσε: Και τώρα, ακόμη κάτι. Καθορισθείσης της ημερομηνίας  πρέπει να ίδωμεν πως θα δώσωμεν  την εντύπωσιν ότι η ενέργειά μας  ήτο μοιραία. Γενική δικαιολογία είναι ότι η Ελλάς είναι σύμμαχος των εχθρών μας, οι οποίοι χρησιμοποιούν τας βάσεις της και τα τοιαύτα. Χρειάζεται όμως και ένα επεισόδιον το οποίον να μας καταστήση δυνατόν να είπωμεν ότι  εισερχόμενα δια να επιβάλωμεν την τάξιν. Εάν δύνασθε να δημιουργήσετε το  επεισόδιον αυτό, καλώς. Άλ­λως, είναι το ίδιον.
Γιακομóνι: Εγώ δύναμαι να δημιουργήσω κάτι εις τα σύνορα: Επεισόδια μεταξύ Τσαμουριωτών και ελληνικών αρχών.[11]
Βισκόντι Πράσκα: Έχωμεν εις την διάθεσίν μας όπλα και βόμβας γαλλικάς,   δια   να   σκηνοθέτησωμεν  μίαν  επίθεσιν.
Ντούτσε: Πάντα ταύτα έχουν επουσιώδη σημασίαν δι’ εμέ : Πρόκειται, μόνον να  δώσωμεν κάποιο προπέτασμα καπνού.  Ούχ  ήτ­τον, καλόν θα ήτο  να κατορθώσετε να υπάρξη  το   άναμμα   της   θρυαλλίδος.
Τσάνο: Πότε θέλετε να λάβη χώραν το επεισόδιον;
Ντούτσε: Την 24ην.
Τσάνο: Την 24ην θα υπάρχη το επεισóδιον.
Ντούτσε: Ουδείς θα πιστεύση εις το μοιραίον αυτό, αλλά δια μίαν δικαιολογίαν μεταφυσικού χαρακτήρος θά δύναται να λεχθή ότι ήτο ανάγκη να υπάρξη κάποια λύσις. Εκείνο που χρειάζεται εις το είδος αυτό των ενεργειών είναι η δράσις με την μεγίστην αποφασιστικότητα, διότι αυτό είναι το μυστικόν της επιτυχίας, ακόμη και έναντι εκείνων που θα ηδύναντο να βοηθήσουν τον εχθρόν. Πρέπει να δημιουργήσωμεν αυτό το «άλλοθι», εις τρόπον ώστε να δυνάμεθα να είπωμεν : “Δέν γίνεται πλέον τίποτε. Θέλετε να βοηθήσετε άνθρώπους που εί­ναι ήδη ηττημένοι ;» Αυτό θα ηδύνατο να ισχύση  απέναντι των Τούρκων, ακόμη και απέναντι των Άγγλων.
Βισκόντι Πράσκα: Η  ενέργεια προητοιμάσθη εις τρόπον ώστε να δώση την εντύπωσιν ραγδαίας επιτυχίας εντός ολίγων ημερών.
Ντούτσε: Λόγω της ευθύνης που αναλαμβάνω εις την υπόθεσιν αυτήν, σας λέγω να μη απασχοληθήτε υπέρ το δέον με τας ενδεχομένας απωλείας, καίτοι από ανθρωπιστικής απόψεως ενδιαφέρομαι δια την ζωήν και του τελευταίου ανδρός. Λέγω τούτο διότι ενίοτε εις στρατιωτικός ηγέτης σταματά προ των απωλειών.
Βισκόντι Πράσκα: Έδωσα διαταγάς να επιτίθενται πάντοτε τα τάγματα, έστω και εναντίον μεραρχιών.
Μπαντóλιο: Το ζήτημα αφορά  δύο θέματα, το ελληνικόν και το της αγγλικής βοηθείας. Συμφωνώ απολύτως εις την αντίληψιν ότι αποκλείεται σχεδόν ασφαλώς απόβασις αγγλικών δυνάμεων. Οι Άγγλοι είναι πολύ περισσότερον απορροφημένοι με την Αίγυπτον παρά με την Ελλάδα, και μετά δυσφορίας τοποθετούν άνδρας εις πλοία επί τής Μεσογείου. Η δυνατή αγγλική βοήθεια θα ήτο η της αεροπορίας. Προς τούτο θα ηδυνάμεθα. να συγχρονίσωμεν την ενέργειαν κατά της Ελλάδος με την ενέργειαν δια το Μάρσα Ματρούχ. Τότε θα είναι δύσκολον δια τους Άγγλους να αφαιρέσουν αεροπλάνα από την  Aίγυπτov δια να τα στείλουν εις την Ελλάδα. Την δε 26ην, δύναται και ο Γκρατσιάνι να είναι έτοιμος.
Ντούτσε: Εγώ θα ήμην υπέρ επισπεύσεως κατά τινας ημέρας, της δράσεως του Γκρατσιάνι. Η κατάκτησις του Μάρσα Ματρούχ θα καταστήση ακό­μη δυσχερεστέραν την δυνατότητα αγγλικής αρωγής προς την Ελλάδα, δεδομένου μάλιστα ότι δεν θα σταματήσωμεν την προέλασίν μας. Άμα χάση την Αίγυπτον, και αν ακόμη κρατηθή το Λονδίνον, η  αγγλική αυτοκρατορία θα ευρεθή  εις κατάστασιν ήττης. Αι Ινδίαι είναι εις επισφαλή θέσιν και οι Άγγλοι δεν θα δύναν­ται πλέον να λάβουν ενισχύσεις από την Νότιον  Αφρικήν και από την Ερυθράν Θάλασσαν. Προσθέτω μίαν ψυχολογικήν  άποψιν : ότι αφρικανική επιτυχία θα εν­θαρρύνε τους στρατιώτας μας της Αλβανίας. Ιδού διατί επιθυμώ συγχρονισμόν των δύο ενεργειών, με ελαφράν προτεραιότητα της αφρικανικής.
Μπαντóλιο: Εξετάζων, ήδη, το ελληνικόν πρόβλημα τονίζω ότι περιοριζόμενοι εις μόνην την Ήπειρον δεν ανταποκρινόμεθα εις την περίστασιν. Δέν υπερβάλλω λέγων ότι, εάν θέλωμεν να καταλάβωμεν την Ελλάδα, πρέπει να καταλάβωμεν και την Κρήτην και την Πελοπόννησον.[12] Η επιχείρησις εις Ήπειρον, η μελετηθείσα υπό του Βισκόντι Πράσκα, βαίνει καλώς. Εξασφαλιζομένης της αριστεράς (,·) μας πτέρυγος, αι αντίπαλοι δυνάμεις δεν θα μας παρουσίαζαν σοβαράς δυσκολίας. Έχομεν την αεροπορίαν . . . .
Ντούτσε: Θα ρίψωμεν εις τας επιχειρήσεις 400 αεροπλάνα, ίνα καλύψωμεν και την ενδεχομένην αγγλικήν αρωγήν.
Μπαντóλιο: Πρέπει να καταλάβωμεν ολόκληρον την Ελλάδα, αν θέλωμεν να ρυθμισθή  το πρόβλημα. Προς τούτο απαιτούνται είκοσι μεραρχίαι. ενώ εις ‘Αλβανίαν έχομεν εννέα και μίαν ιππικού. Είναι φανερόν ότι υπό τας συνθήκας αυτάς χρειάζονται τρεις μήνες».[13]
Ροάττα: Λαμβανομένων των πάντων υπ’ όψει, δυνάμεθα να υπολογίζωμεν επί του ισοδυνάμου ένδεκα μεραρχιών. Διά να μη σταματήσωμεν είς την Ηπειρον, πρέπει να επισπευσθεί η αποστολή στρατευμάτων. Τούτο και διά να μη παρασχεθή η εντύπωσις οτι ελαχανιάσαμεν και δεν δυνάμεθα να προχωρήσωμεν περαιτέρω. Συνεπώς μελετητέον αμέσως το πρόβλημα της πλήρους καταλήψεως της Ελλάδος.
Ντούτσε: Καθορισθείσης της ενάρξεως των επιχειρήσεων δια την 26ην και προβλεπομένης της εκκαθαρίσεως της Ηπείρου περί την 10—15 Νοεμ­βρίου, έχομεν έως τότε άλλον ένα μήνα διά να στείλωμεν νέα στρατεύματα.
Βισκόντι Πράσκα: Η  αποστολή νέων στρατευμάτων εξαρ­τάται απο την ανάπτυξιν του σχεδίου, και ταύτα δεν δύνανται να σταλούν παρά εις κατειλημμένην ήδη Ήπειρον. Δεν πρόκειται περί ενεργείας απλώς εξελισσομένης χρονικώς, αλλά περί ενεργείας ασφαλούς. Την εποχήν αυτήν μόνον εις την Νότιον  Ελλάδα είναι δυναταί επιχειρήσεις. Έχοντες το Δυρράχιον ως βάσιν προελάσεως προς Θεσσαλονίκην, χρειαζόμεθα ένα μήνα δια την αποστολήν εκάστης μεραρχίας.
Ντούτσε: Ίνα διασαφηνίσωμεν τα εκτιθέμενα θέματα, ερωτώ πως αντιμετωπίζεται η προέλασις προς Αθήνας, μετά την κατάληψιν   της Ηπείρου.
Βισκόντι Πράσκα: Δεν την βλέπω δυσχερή. Μία ομάς πέντε ή εξ μεραρχιών θα ήτο αρκετή.[14]
Μπαντóλιο: Εγώ θα  εθεώρουν μάλλον επείγουσαν την προέλασιν προς Αθήνας παρά προς Θεσσαλονίκην, εφ όσον ιδίως δεν φαίνεται πιθανή αγ­γλική απόβασις εις Θεσσαλονίκην.
Τσάνο: Πολλώ  δε μάλλον εφ’ όσον είναι πιθανή βουλγαρική επέμβασις.
Ροάττα: Χρειάζεται πίεσις και εις την περιοχήν αυτήν.
Ντούτσε: Φρονείτε ότι δύο μεραρχίαι θα ήσαν αρκεταί;

Ροάττα: Ναι.
Ντούτσε: Μου φαίνεται τώρα ότι αι  ιδέαι παγιούνται. Ενέργεια εις Ήπειρον,  Θεσσαλονίκη: Πιθανή βουλγαρική επέμβασις. Πλήρης συμφωνία διά την κατάληψιν των Αθηνών.
Βισκόντι Πράσκα: Κατόπιν, εξ Αθηνών, διασχίζομεν τήν Ελλάδα και φθάνομεν εις Θεσσαλονίκην αναχωρούντες εκ της πρωτευούσης.
Ντούτσε: Ποία η απόστασις μεταξύ Ηπείρου και Αθηνών
Βισκόντι Πράσκα: 250 χιλιόμετρα με  μέτριον οδικόν δίκτυον.
Ντούτσε: Και πώς είναι το έδαφος;
Βισκόντι Πράσκα: Λόφοι υψηλοί, τραχείς.
Ντούτσε: Και η κατεύθυνσις των κοιλάδων ;
Βισκόντι Πράσκα: Εξ ανατολών προς δυσμάς, ήτοι κατάλ­ληλος δια την προέλασιν προς Αθήνας.
Ντούτσε: Τούτο είναι σπουδαίον.
Ροάττα: Τούτο είναι αληθές μόνον μέχρις ενός σημείου, καθ όσον εις ωρισμένον σημείον απαιτείται η διάβασις οροσειράς ύψους 2000 μέτρων (δει­κνύει χάρτην εις τον Ντούτσε).
Βισκόντι Πράσκα: Είναι εδάφη όπου υπάρχει πληθύς ημιονικών οδών.
Ντούτσε: Τας διεσχίσατε τας οδούς αυτάς ;
Βισκόντι Πράσκα: Ναι, πολλάκις.
Ντούτσε: Ας έλθωμεν τώρα εις δύο άλλα θέματα. Τούτων πάντων διασαφηνισθέντων, πόσας συμπληρωματικάς μεραρχίας νομίζετε ότι είναι αναγκαίον να στείλωμεν εις Αλβανίαν δια να καταλάβωμεν ολόκληρον το έδαφος που οδη­γεί εις Αθήνας ;
Βισκόντι Πράσκα: Κατά πρώτον λόγον θα ήρκουν τρεις με­ραρχίαι, ωργανωμέναι ως ορειναί. Φυσικά, αι περιστάσεις θα ώδήγουν. Τα  στρα­τεύματα αυτά θα ηδύναντο να μεταφερθούν εις τον λιμένα Άρτης εντός μιας μό­νης νυκτός.
Ντούτσε: Αποδίδω κάποιαν σημασίαν εις αλβανικήν συμβολήν, τόσον εις τακτικά στρατεύματα όσον και εις συμμορίας.
Βισκόντι Πράσκα: Παρουσιάσαμεν εν σχέδιον εν προκειμέ­νω. Θα ηδύναντο να οργανωθούν συμμορίαι 2500— 3000 ανδρών, πλαισιωμένοι με αξιωματικούς μας.
Γιακομóνι: Αι αιτήσεις είναι άπειροι. Αλλά δεν πρέπει να στεί­λωμεν πολλούς Μουσουλμάνους, εκ φόβου πολυαρίθμων εκδικήσεων εκ μέ­ρους των.
Ντούτσε: Συνεπώς δύνασθε να οργανώσετε κάποιον αριθμόν συμ­μοριών.
Βισκόντι Πράσκα: Όλα είναι ωργανωμένα. Ετηλεγράφησα ήδη να ετοιμασθούν τα πάντα και να ειδοποιηθούν τα άτομα.
Ντούτσε: Πώς οπλίζετε τας συμμορίας;
Βισκόντι Πράσκα: Με  τινα μυδραλλιοβόλα ελαφρά και με βόμβας.
Ντούτσε: Τώρα μία άλλη άποψις της καταστάσεως. Ποία μέτρα έλάβατε εις τα γιουγκοσλαβικά σύνορα ;
Βισκόντι Πράσκα: Έχομεν δύο μεραρχίας και εν τάγμα καραμπινιέρων και τελωνοφυλάκων. Κατ’ ουσίαν μίαν ικανήν προκάλυψιν.
Ντούτσε: Δεν πιστεύω ότι θά υπάρξουν επιθέσεις από της πλευράς εκείνης, άλλωςτε τα στρατεύματα μας ερείδονται επί οχυρών θέσεων προκα­θορισμένων.
Βισκόντι Πράσκα: Δέον να προστεθή ότι το έδαφος είναι κατάλληλον δι’ άμυναν. Θα ηδύνατο να υπάρξη κάποια διείσδυσις, δια μέσου των θάμνων, μικρών αποσπασμάτων, αλλά δεν έχομεν τίποτε να φοβηθώμεν, διότι φρουρούμεν όλα τα σύνορα:  Εν φυλάκιον τελωνοφυλάκων ανά 500 ή 600 μέτρα.
Γιακομóνι: Εις Αλβανίαν υπάρχει η επιθυμία να κληθούν μερικαί κλάσεις.
Ντούτσε: Τί δίδει εκάστη κλάσις ;
Γιακομóνι: Περίπου 7.000 άνδρας.
Ντούτσε: Χρειάζεται, εις τούτο, προσοχή. Βεβαίως δεν πρέπει να περιφρονήσωμεν ή να άπωθήσωμεν τας δυνάμεις αυτάς, αλλά και δεν πρέπει να απο­τελέσουν υπερβολικήν συμβολήν εις τρόπον ώστε να φαντασθούν ότι αύται κατέ­κτησαν την Ήπειρον. Μία μικρά συμβολή των αλβανικών στοιχείων θα ήτο πρόσφορος. Θα εκάλουν δύο ή τρεις κλάσεις. Επίσης θέμα της προσοχής μας δέον να αποτελέση η αντιαεροπορική άμυνα, καθόσον δέον έν τω μέτρω του δυ­νατοί να αποφευχθούν οι βομβαρδισμοί της πετρελαιοφόρου ζώνης, των αλβανι­κών πόλεων, καθώς και η παραβολή που θα ηδύνατο να γίνη με την καλυτέραν άμυναν των πόλεων της Απουλίας. Συνεπώς πρέπει να τοποθετηθούν αντιαερο­πορικά μέσα ικανών διαστάσεων.
Σóντου: Έλαβα ήδη μέτρα διά να αποσταλούν τα 75 Σκόντα που είχαμεν εκ Γερμανίας.
Βισκόντι Πράσκα: Η  άμυνα των Τιράνων περιορίζεται εις δύο ομάδας, ενώ η άμυνα της όλης Αλβανίας είναι μόλις πέντε ομάδες.
Ντούτσε: Χρειάζονται διά την Αλβανίαν  τουλάχιστον εκατόν αντι­αεροπορικά πυροβόλα διά να αποφευχθή η απώλεια του ηθικού  εκ βομβαρδισμών κατά την διάρκειαν της ημέρας. Στείλατε ολα τα Σκόντα και τα Αίρλικον.
Σóντου: Δεν τα ελάβαμεν ακόμη όλα. Μόλις φθάσουν θα τα στείλω. Τά Αίρλιχον θα τα στείλω αεροπορικώς.
Ντούτσε: Πρέπει να προστεθούν εις την άμυναν και τα αεροπλάνα  διώξεως. Ευτυχώς έχομεν αρκετά διαθέσιμα. Την 1ην Οκτωβρίου υπήρχαν εις Αλβανίαν 87 αεροπλάνα, εξ ων 52 αμέσως διαθέσιμα.
Τσάνο: Είναι καθ’ οδόν ο 14ος στολίσκος.
Ντούτσε: Νομίζω ότι εξητάσαμεν όλας τας απόψεις του προβλήματος.
Μπαντóλιο: Αι λεπτομέρειαι θα καθορισθούν υπό του Γενικού Επιτελείου.
Ντούτσε: Ανακεφαλαίωσις. Επίθεσις εις Ήπειρον. Πίεσις προς Θεσ­σαλονίκην. Και, εις δεύτερον χρόνον, προέλασις προς Αθήνας.
[1] H δήλωση αυτή του Μουσολίνι δίνει την ευκαιρία στην επίσημη ιστοριογραφία    να παρουσιάσει σαν μια πράξη απύθμενης υποκρισίας το  καθησυχαστικό και αισθηματικό μήνυμα  της 12ης Σεπτεμβρίου 1939,  που ο Duce της Ιταλίας έστειλε στον  Έλληνα Κυβερνήτη Ι. Μεταξά.
[2] Πρόκειται για το ανακοινωθέν του Αθηναϊκού Πρακτορείου της 28ης Σεπτεμβρίου 1940.
[3] Γίνεται αναφορά για τις Βρετανικές εγγυήσεις της 13 Απριλίου 1939.
[4] Για τη δράση της Ελληνικής Αεροπορίας βλέπε: Ηλία Δ Καρταλαμάκη Η αεροπορία στον πόλεμο του ’40 . Αθήνα 1990
[5]
[6]
[7]
[8]
[9] Σύμφωνα με το Ελληνικό σχέδιο επιστρατεύσεως  1939 β προβλεπόταν η δράση των παρακάτω Μεγάλων  Μονάδων :
Α Σώμα Στρατού.
ΙΙ  Μεραρχία (Αθηνών)
ΙΙΙ  Μεραρχία (Πατρών)
ΙV   Μεραρχία (Ναυπλίου)
ΙΙΙ   Ταξιαρχία Πεζικού (Χαλκίδας)
Β Σώμα Στρατού.
Ι   Μεραρχία( Λαρίσσης)
ΙΧ   Μεραρχία (Κοζάνης)
IV    Tαξιαρχίας Πεζικού  (Φλώρινας )
V    Tαξιαρχίας Πεζικού (Τρικάλων)
XVI Tαξιαρχίας Πεζικού (Λαμίας)
Γ Σώμα Στρατού.
VI    Μεραρχία (Σερρών)
X     Μεραρχία (Βέρροιας)
XI    Μεραρχία Θεσσαλονίκης)
Δ Σώμα Στρατού.
VII   Μεραρχία (Δράμας)
XIV  Μεραρχία (Ξάνθης)
Ε Σώμα Στρατού.
XII   Μεραρχία (Κομοτινής)
XIII  Μεραρχία (Αρχιπελάγους)
Ανεξάρτητες Μεραρχίες
V      Μεραρχία (Κρήτης)
VIII  Μεραρχία (Ηπείρου)
Μεραρχία Ιππικού.
(Σύνολο επιστρατευμένων Συνταγμάτων  Πεζικού 56. Σύνθεση Συντάγματος: Τρια Τάγματα και ένας λόχος μηχανημάτων (4 όλμοι  των 81και δύο ορειβατικά πυροβόλα των  65)
[Πηγή]

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Τα πρακτικά της στρατιωτικής σύσκεψης των Ιταλών, την 15η Οκτωβρίου 1940, στο Palazzo Venezia"

ΔΡΑΜΑΤΙΚΟ ΝΤΟΜΙΝΟ ΣΤΙΣ ΣΧΕΣΕΙΣ ΡΩΣΙΑΣ & ΤΟΥΡΚΙΑΣ

του Πάνου Πικραμένου*

Ένα εικοσιτετράωρο μετά την επίσημη ανακοίνωση της εισόδου από το Γιβραλτάρ της ισχυρής μοίρας του Βορείου Στόλου της Ρωσίας, με επικεφαλής το αεροπλανοφόρο «Ναύαρχος Κουσνιέτσωφ», με προορισμό την Ανατολική Μεσόγειο, η Τουρκία ανακοίνωσε επίσημα τη διακοπή προμήθειας φυσικού αερίου από τη Ρωσία, ακυρώνοντας έτσι στην πράξη τη γιγαντιαία ενεργειακή συμφωνία Πούτιν-Ερντογάν. Ο υπουργός Ενέργειας της Τουρκίας, στην προσπάθειά του να εξηγήσει την απότομη αυτή μεταστροφή της Άγκυρας, έθεσε ζήτημα κόστους του ρωσικού φυσικού αερίου.

Παρ’ όλα αυτά, τα πρωτοσέλιδα των τουρκικών εφημερίδων καταγράφουν το σοκ το οποίο υπέστη η τουρκική οικονομική ελίτ, ύστερα από αυτή την ανακοίνωση. Έμπειροι διπλωματικοί κύκλοι στην Άγκυρα δεν κρύβουν τον αιφνιδιασμό τους για τις εξελίξεις και επισημαίνουν ότι από τούδε και στο εξής η Τουρκία εξαρτάται ενεργειακά κατά κύριο λόγο από τις εξαγωγές φυσικού αερίου του Ιράν. Αυτή η εξέλιξη, κατά τους ίδιους παρατηρητές, θα προκαλέσει μείζον ζήτημα στις σχέσεις Άγκυρας – Ουάσινγκτον, από τη στιγμή που η αμερικανική διπλωματία θεωρεί «casus belli» την ενεργειακή εξάρτηση μίας χώρας μέλους του ΝΑΤΟ από την Τεχεράνη.

Τούρκοι διπλωματικοί αναλυτές συνδέουν τη σταδιακή απομόνωση της Τουρκίας από τα δυτικά κέντρα λήψης αποφάσεων, τα οποία επηρεάζονται από τις Η.Π.Α. και το Ισραήλ, με την επιδείνωση της θέσης της Τουρκίας στην Ανατολική Μεσόγειο. Η Άγκυρα, επιχειρώντας να καταδείξει ότι διαδραματίζει κυρίαρχο ρόλο ως περιφερειακή δύναμη σε αυτή την περιοχή του κόσμου, ήλθε αντιμέτωπη με τα στρατηγικά συμφέροντα του Ισραήλ, των μεγάλων δυτικών πετρελαϊκών εταιρειών, του ρωσικού γίγαντα εμπορίας πετρελαιοειδών Gazprom και βεβαίως της Κύπρου, αφού όλοι αυτοί οι παράγοντες εμπλέκονται στην εξόρυξη υδρογονανθράκων στις ΑΟΖ Κύπρου και Ισραήλ, συνολικής οικονομικής προοπτικής της τάξεως των 7 τρις δολαρίων.

Μόλις προ ολίγων ημερών, ο Ταγίπ Ερντογάν, μιλώντας σε αμερικανικό τηλεοπτικό δίκτυο, ανέφερε πως η χώρα του θα πάει σε πόλεμο με το Ισραήλ, αν αυτό χρειαστεί. Η φράση αυτή εκνεύρισε αφάνταστα το Τελ Αβίβ, το οποίο -ως συνήθως- απάντησε με αμφίσημες ανακοινώσεις, οι οποίες ωστόσο ελάχιστα κρύβουν την πραγματική απειλή. Μόλις τρία εικοσιτετράωρα μετά την πολεμοχαρή στάση του Ταγίπ Ερντογάν,  ο Ρωσικός Στόλος ύστερα από πάρα πολλά χρόνια ξαναπέρασε τα στενά του Γιβραλτάρ, την ώρα που Ουάσινγκτον και Ε.Ε. επιμένουν με καθημερινές τους ανακοινώσεις πως η Κύπρος και το Ισραήλ έχουν όλο το δικαίωμα να εκμεταλλευτούν τους πόρους που βρίσκονται στις δικές τους ΑΟΖ.

ΠΗΓΗ

http://antistasi.org/?p=21490 

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΔΡΑΜΑΤΙΚΟ ΝΤΟΜΙΝΟ ΣΤΙΣ ΣΧΕΣΕΙΣ ΡΩΣΙΑΣ & ΤΟΥΡΚΙΑΣ"

ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΕΔ MADE IN CHINA! ΦΑΣΟΛΙΑ...ΠΕΚΙΝΟΥ ΤΡΩΝΕ ΟΙ ΣΤΡΑΤΙΩΤΕΣ!

Τα στοιχεία είναι απίστευτα,αλλά σας βεβαιώνουμε απολύτως σωστά! Προέρχονται από πολύ προσεκτική έρευνα και αποκαλύπτουν ότι οι Ελληνικές ΕΔ είναι …made in China!!!

Και δεν αναφερόμαστε σε …οπλικά συστήματα. Μόνο τέτοια δεν έχουμε -ακόμη ίσως- από το Πεκίνο. Έχουμε όμως όλα τ΄ άλλα! Ακόμη και φασόλια με τα οποία τρέφονται οι στρατιώτες μας!!!

Η …παγκοσμοιοποίηση εξαφάνισε τα ελληνικά φασόλια;


Το άνοιγμα των αγορών φέρνει φασόλια από την Κίνα στις καραβάνες των στρατευμένων. Οι προμήθειες του ελληνικού στρατού σε φασόλια από την Κίνα αγγίζουν τους 73 τόνους, ποσότητα που αφορά στην τελευταία σύμβαση που σύναψε τον περασμένο Μάιο!

Η έρευνα του On Alert στις συμβάσεις που έχουν υπογραφεί κατά την τελευταία διετία δείχνει ότι εκτός από το συσσίτιο, από την Κίνα προέρχεται και ένα μεγάλο μέρος του στρατιωτικού ιματισμού.

Χιλιάδες πουκάμισα, στολές εργασίας και επενδύτες, όπως ονομάζονται τα παλτά στο στρατό, μέχρι και 69 χιλιόμετρα υφάσματος!

Αλλα 50 χιλιόμετρα δέρματος εισήχθησαν από την Ινδία, ενώ ακόμη και τα πηλίκια είναι εισαγόμενα από διάφορες χώρες, χωρίς να δίνονται διευκρινήσεις από ποιες στους συνοπτικούς συγκεντρωτικούς καταλόγους του υπουργείου Ανάπτυξης.
Μικρότερης τάξης μεγέθους προμήθειες έγιναν και από την αεροπορία σε πουκάμισα και στολές από την Κίνα και άλλες χώρες.

Αρκεί μια ματιά στους πίνακες που δημοσιεύουμε.
Κατά τα λοιπά, η κυβέρνηση επιχαίρει για την μεγάλη αύξηση των ελληνικών εξαγωγών.





Κατά τ΄ άλλα ,είναι γεγονός ότι οι κυβερνήσεις μας στηρίζουν ...τα ελληνικά προϊόντα!

 ΠΗΓΡΣ
http://www.onalert.gr/default.php?pname=Article&catid=2&art_id=8983 

http://aioniaellinikipisti.blogspot.com/ 

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΕΔ MADE IN CHINA! ΦΑΣΟΛΙΑ...ΠΕΚΙΝΟΥ ΤΡΩΝΕ ΟΙ ΣΤΡΑΤΙΩΤΕΣ!"

16 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 1912! ΜΕΓΑΛΗ ΜΕΡΑ... Ο ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΣΤΡΑΤΟΣ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΝΕΙ ΤΗΝ ΚΑΤΕΡΙΝΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΒΕΡΟΙΑ!

Ο ελληνικός στρατός απελευθερώνει την Κατερίνη και τη Βέροια (VΙΙ Μεραρχία)

Η απελευθέρωση της Κατερίνης

Στις 13 Οκτωβρίου η VIIη Μεραρχία του Στρατού Θεσσαλίας στάθμευε στη Φουσκίνα (σημ. Αγία Τριάδα ή Ζωοδόχο Πηγή). O λοχαγός Κ. Μαζαράκης αρχηγός των Σωμάτων των Προσκόπων κατέλαβε τα Στενά της Πέτρας, γιατί είχε την πληροφορία ότι δυνάμεις του τουρκικού στρατού θα κινούνταν προς την ίδια κατεύθυνση.

Με διαταγή του Κ. Μαζαράκη, ο Αλέξανδρος Δ. Ζάννα (καταγόμενος - από το Βλαχολείβαδο- Λιβάδι του Ολύμπου), συνάντησε το μέραρχο Κλεομένη Κλεομένους στο...
χωριό Άγιο Δημήτριο του παρουσίασε την κατάσταση των επιχειρήσεων και την ανάγκη της άμεσης κίνησης της μεραρχίας.

Ο Μέραρχος, έδωσε αμέσως διαταγή για την αναχώρηση των μονάδων. Πράγματι τα Συντάγματα της 7ης Μεραρχίας άρχισαν την πορεία τους προς τα Στενά της Πέτρας, όπου έφθασαν το απόγευμα της 14ης Οκτωβρίου και στάθμευσαν στην θέση Καρακόλι. Το πρόγραμμά σας περιήγησης μπορεί να μην υποστηρίζει την προβολή αυτής της εικόνας.

Το πρωί της 15ης ο Μέραρχος έδωσε γραφτή « διαταγή Επιχειρήσεων » :

· Η Μεραρχία πηγαίνει προς Αικατερίνη και Κίτρος (Πύδνα) προς εκδίωξη του εκεί εχθρού.

· Μία φάλαγγα θα βαδίσει προς Κίτρος (Πύδνα) περνώντας από το Χάνι της Μηλιάς, και από εκεί Κεραμίδι - Κίτρος.

· Η άλλη φάλαγγα αποτελούμενη από το υπόλοιπο της Μεραρχίας θα βαδίσει από τον αυτοκινητόδρομο προς την Κατερίνη .

Το πρωινό της 15ης Οκτωβρίου η Μεραρχία ..αναχώρησε για την απελευθέρωση της Κατερίνης και προχωρούσε κανονικά και χωρίς προβλήματα από την πλευρά του εχθρού. Γύρω στις 2 το μεσημέρι κι ενώ μονάδα του 20ου Συντάγματος, πλησίαζε προς το Κολοκούρι (σημ. Σβορώνο) ο ελληνικός στρατός δέχθηκε σφοδρά πυρά από τα βορειοδυτικά του χωριού, εντελώς αιφνιδιαστικά.

Τούρκοι στρατιώτες είχαν κρυφτεί στο πυκνό από παλούρια δάσος της περιοχής και έβαλαν κατά του ελληνικού στρατού, με αποτέλεσμα να πανικοβληθούν οι στρατιώτες και μάλιστα ένας λόχος άρχισε να υποχωρεί. Την κατάσταση έσωσε ο διοικητής του 20ου Συντάγματος, αντισυνταγματάρχης Δημήτριος Σβορώνος, που έτρεξε μπροστά έφιππος και εμψύχωσε τους στρατιώτες του.

Όμως οι Τούρκοι διέκριναν τα γαλόνια και το βαθμό του και έστρεψαν τα πυρά τους εναντίον του. Ο γενναίος Σβορώνος τραυματίστηκε βαριά. Συνέχισε, όμως, έφιππος να επιτίθεται, μέχρις ότου βαλλόμενος διαρκώς, ξεψύχησε. Το γεγονός προκάλεσε απερίγραπτη συγκίνηση και τόνωσε το ηθικό των Ελλήνων στρατιωτών (Κερκυραίων και Ζακυνθινών το πλείστον), οι οποίοι με αλαλαγμούς και γενναιότητα επιτέθηκαν ακάθεκτοι πλέον κατά των Τούρκων.

Η μάχη κράτησε 3,5 ώρες συνολικά. Ο τουρκικός στρατός κατά τις 5,30 το απόγευμα αναγκάσθηκε να υποχωρήσει πέρα από τον ποταμό Πέλεκα προς την Κατερίνη.

Στις 3 τα ξημερώματα της 16ης Οκτωβρίου έφτασε διαταγή του Γεν. Στρατηγείου να επιταχυνθεί η προσπέλαση.

Το 20ο Σύνταγμα προχώρησε Β.Α. της Κατερίνης , ενώ το 19ο παρέμεινε πίσω στη διάθεση του Μεράρχου. Το πυροβολικό πήρε κατάλληλη θέση στα υψώματα στο Κολοκούρι για να υποστηρίζει τις κινήσεις του Πεζικού. Η 7η Μεραρχία πορεύτηκε χωρίς επεισόδια- αφού ο τουρκικός στρατός και πολλοί από τους Τούρκους της Κατερίνης είχαν εγκαταλείψει τη νύχτα την πόλη.

Στις 7,30 το πρωί της 16ης Οκτωβρίου 1912, ημέρα Τρίτη, τα ελληνικά στρατεύματα μπαίνουν στην πανηγυρίζουσα Κατερίνη. Οι κάτοικοι από τα μπαλκόνι των σπιτιών και στις άκρες των δρόμων ζητωκραύγαζαν τον στρατό που περνούσε από τις κεντρικές οδούς 7ης Μεραρχίας και Μ. Αλεξάνδρου. O ελληνικός στρατός πορεύτηκε μέχρι τον Κισλά, τουρκικός στρατώνας (πάρκο), όπου τον υποδέχτηκε αντιπροσωπεία κατοίκων της πόλης με επικεφαλής τον Επίσκοπο Παρθένιο Βαρδάκα. Ξεχύθηκαν δάκρυα χαράς και υποδέχτηκαν τους ελευθερωτές με ελληνικές σημαίες, λέγοντας « Χριστός Ανέστη». Ένας λόχος με τη σημαία και τις σάλπιγγες διέτρεξε την πόλη παιανίζοντας εμβατήρια και προκαλώντας ακράτητο ενθουσιασμό στους κατοίκους.

Λαός και στρατός, ανάμεσά τους και ο Δήμαρχος της Κατερίνης Μουχαρέμ Ρουστέμ, πήγαν στην εκκλησία της Θείας Ανάληψης, όπου τελέστηκε Δοξολογία για την απελευθέρωση της πόλης από τον Επίσκοπο.

Με ανάμεικτα συναισθήματα χαράς και λύπης , κηδεύτηκαν οι ήρωες νεκροί της μάχης της Κατερίνης: Δημήτριος Σβορώνος Αντισυνταγματάρχης, Δημήτριος Νίκας Υπολοχαγός, Λοχίας Βίγκος Θωμάς,

Στρατιώτες: ο ανήλικος Κρητικός Κονταξάκης, Βασίλλας Γεώργιος, Σαράντης Αντώνιος, Ανευλαβής Β και 6 άνδρες ( Τρύφων Γιαννουλάκης) και 3 γυναίκες που σκότωσαν φεύγοντας οι Τούρκοι.

Ο στρατός αφού παρέδωσε τη διοίκηση της πόλης στον Λιβαδιώτη Γεώργιο Λαναρίδη συνέχισε την καταδίωξη του εχθρού προς το Κίτρος.

Στο σημείο της μάχης στήθηκε μνημείο πεσόντων, όπου εδώ και 91 χρόνια κοιμούνται τον αιώνιο ύπνο οι γενναίοι, οι ήρωες της Κατερίνης.  

ΠΗΓΕΣ
http://www.stoxos.gr/2011/10/16-1912.html

http://aioniaellinikipisti.blogspot.com/ 

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "16 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 1912! ΜΕΓΑΛΗ ΜΕΡΑ... Ο ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΣΤΡΑΤΟΣ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΝΕΙ ΤΗΝ ΚΑΤΕΡΙΝΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΒΕΡΟΙΑ!"

Η Ελληνική γλώσσα..

Η γλώσσα μας

Η Αγγλική γλώσσα έχει 490.000 λέξεις από τις οποίες 41.615 λέξεις. είναι από την Ελληνική γλώσσα.. (βιβλίο Γκίνες)
Η Ελληνική με την μαθηματική δομή της είναι η γλώσσα της πληροφορικής και της νέας γενιάς των εξελιγμένων υπολογιστών, διότι μόνο σ' αυτήν δεν υπάρχουν όρια. (Μπιλ Γκέιτς, Microsoft)
 Η Ελληνική και η Κινέζικη. είναι οι μόνες γλώσσες με συνεχή ζώσα παρουσία από τους ίδιους λαούς και.....στον ίδιο χώρο εδώ και 4.000 έτη.
 Όλες οι γλώσσες θεωρούνται κρυφοελληνικές, με πλούσια δάνεια από τη μητέρα των γλωσσών, την Ελληνική. (Francisco Adrados, γλωσσολόγος). Η Ελληνική γλώσσα έχει λέξεις για έννοιες οι οποίες παραμένουν χωρίς απόδοση στις υπόλοιπες γλώσσες, όπως άμιλλα, θαλπωρή και φιλότιμο
Μόνον η Ελληνική γλώσσα ξεχωρίζει τη ζωή από το βίο, την αγάπη από τον έρωτα. Μόνον αυτή διαχωρίζει, διατηρώντας το ίδιο ριζικό θέμα, το ατύχημα από το δυστύχημα, το συμφέρον από το ενδιαφέρον.
Το εκπληκτικό είναι ότι η ίδια η Ελληνική γλώσσα μας διδάσκει συνεχώς πώς να γράφουμε σωστά. Μέσω της ετυμολογίας, μπορούμε να καταλάβουμε ποιός είναι ο σωστός τρόπος γραφής ακόμα και λέξεων που ποτέ δεν έχουμε δει ή γράψει. Το «πειρούνι» για παράδειγμα, για κάποιον που έχει βασικές γνώσεις Αρχαίων Ελληνικών, είναι προφανές ότι γράφεται με «ει» και όχι με «ι» όπως πολύ άστοχα το γράφουμε σήμερα.
 Ο λόγος είναι πολύ απλός, το «πειρούνι» προέρχεται από το ρήμα «πείρω» που σημαίνει τρυπώ-διαπερνώ, ακριβώς επειδή τρυπάμε με αυτό το φαγητό για να το πιάσουμε. Επίσης η λέξη «συγκεκριμένος» φυσικά και δεν μπορεί να γραφτεί «συγκεκρυμμένος», καθώς προέρχεται από το «κριμένος» (αυτός που έχει δηλαδή κριθεί) και όχι βέβαια από το «κρυμμένος» (αυτός που έχει κρυφτεί). Άρα το να υπάρχουν πολλά γράμματα για τον ίδιο ήχο (π.χ. η, ι, υ, ει, οι κτλ) όχι μόνο δεν θα έπρεπε να μας δυσκολεύει, αλλά αντιθέτως να μας βοηθάει στο να γράφουμε πιο σωστά, εφόσον βέβαια έχουμε μια βασική κατανόηση της γλώσσας μας. Επιπλέον η ορθογραφία με την σειρά της μας βοηθάει αντίστροφα στην ετυμολογία αλλά και στην ανίχνευση της ιστορική πορείας της κάθε μίας λέξης.
Και αυτό που μπορεί να μας βοηθήσει να κατανοήσουμε την καθημερινή μας νεοελληνική γλώσσα περισσότερο από οτιδήποτε άλλο, είναι η γνώση των Αρχαίων Ελληνικών.
 Είναι πραγματικά συγκλονιστικό συναίσθημα να μιλάς και ταυτόχρονα να συνειδητοποιείς τι ακριβώς λές, ενώ μιλάς και εκστομίζεις την κάθε λέξη ταυτόχρονα να σκέφτεσαι την σημασία της. Είναι πραγματικά μεγάλο κρίμα να διδάσκονται τα Αρχαία με τέτοιο φρικτό τρόπο στο σχολείο ώστε να σε κάνουν να αντιπαθείς κάτι το τόσο όμορφο και συναρπαστικό.

Η ΣΟΦΙΑ

Στη γλώσσα έχουμε το σημαίνον (την λέξη) και το σημαινόμενο (την έννοια). Στην Ελληνική γλώσσα αυτά τα δύο έχουν πρωτογενή σχέση, καθώς αντίθετα με τις άλλες γλώσσες το σημαίνον δεν είναι μια τυχαία σειρά από γράμματα. Σε μια συνηθισμένη γλώσσα όπως τα Αγγλικά μπορούμε να συμφωνήσουμε όλοι να λέμε το σύννεφο car και το αυτοκίνητο cloud, και από την στιγμή που το συμφωνήσουμε να ισχύει. Στα Ελληνικά κάτι τέτοιο είναι αδύνατον.
 Γι' αυτό το λόγο πολλοί διαχωρίζουν τα Ελληνικά σαν «εννοιολογική» γλώσσα από τις υπόλοιπες «σημειολογικές» γλώσσες. Μάλιστα ο μεγάλος φιλόσοφος και μαθηματικός Βένερ Χάιζενμπεργκ είχε παρατηρήσει αυτή την σημαντική ιδιότητα για την οποία είχε πει «Η θητεία μου στην αρχαία Ελληνική γλώσσα υπήρξε η σπουδαιότερη πνευματική μου άσκηση. Στην γλώσσα αυτή υπάρχει η πληρέστερη αντιστοιχία ανάμεσα στην λέξη και στο εννοιολογικό της περιεχόμενο».
Όπως μας έλεγε και ο Αντισθένης, «Αρχή σοφίας, η των ονομάτων επίσκεψις». Για παράδειγμα ο «άρχων» είναι αυτός που έχει δική του γη (άρα=γή + έχων). Και πραγματικά, ακόμα και στις μέρες μας είναι πολύ σημαντικό να έχει κανείς δική του γη / δικό του σπίτι. Ο «βοηθός» σημαίνει αυτός που στο κάλεσμα τρέχει. Βοή=φωνή + θέω=τρέχω. Ο Αστήρ είναι το αστέρι, αλλά η ίδια η λέξη μας λέει ότι κινείται, δεν μένει ακίνητο στον ουρανό (α + στήρ από το ίστημι που σημαίνει στέκομαι). Αυτό που είναι πραγματικά ενδιαφέρον, είναι ότι πολλές φορές η λέξη περιγράφει ιδιότητες της έννοιας την οποίαν εκφράζει, αλλά με τέτοιο τρόπο που εντυπωσιάζει και δίνει τροφή για τη σκέψη. Για παράδειγμα ο «φθόνος» ετυμολογείται από το ρήμα «φθίνω» που σημαίνει μειώνομαι. Και πραγματικά ο φθόνος σαν συναίσθημα, σιγά-σιγά μας φθίνει και μας καταστρέφει.
Μας «φθίνει» - ελαττώνει ως ανθρώπους - και μας φθίνει μέχρι και την υγεία μας. Και, βέβαια, όταν αναφερόμαστε σε κάτι που είναι τόσο πολύ ώστε να μην τελειώνει, πως το λέμε; Μα, φυσικά, «άφθονο». Έχουμε τη λέξη «ωραίος» που προέρχεται από την «ώρα». Διότι για να είναι κάτι ωραίο, πρέπει να έλθει και στην ώρα του. Ωραίο δεν είναι το φρούτο όταν είναι άγουρο ή σαπισμένο και ωραία γυναίκα δεν είναι κάποια ούτε στα 70 της άλλα ούτε φυσικά και στα 10 της.
 Ούτε το καλύτερο φαγητό είναι ωραίο όταν είμαστε χορτάτοι, επειδή, σε αυτή την περίπτωση, δεν μπορούμε να το απολαύσουμε. Ακόμα έχουμε την λέξη «ελευθερία» για την οποία το «Ετυμολογικόν Μέγα» διατείνεται «παρά το ελεύθειν όπου ερά» = το να πηγαίνει κανείς όπου αγαπά . Άρα βάσει της ίδιας της λέξης, ελεύθερος είσαι όταν έχεις τη δυνατότητα να πάς όπου αγαπάς. Πόσο ενδιαφέρουσα ερμηνεία!!! Το άγαλμα ετυμολογείται από το αγάλλομαι (ευχαριστιέμαι) επειδή όταν βλέπουμε (σε αρχική φάση οι Θεοί) ένα όμορφο αρχαιοελληνικό άγαλμα η ψυχή μας ευχαριστείται, αγάλλεται.
 Και από το θέαμα αυτό επέρχεται η αγαλλίαση. Αν κάνουμε όμως την ανάλυση της λέξης αυτής θα δούμε ότι είναι σύνθετη από αγάλλομαι + ίαση(=γιατρειά). Άρα, για να συνοψίσουμε, όταν βλέπουμε ένα όμορφο άγαλμα (ή οτιδήποτε όμορφο), η ψυχή μας αγάλλεται και γιατρευόμαστε. Και πραγματικά, γνωρίζουμε όλοι ότι η ψυχική μας κατάσταση συνδέεται άμεσα με τη σωματική μας υγεία. Παρένθεση: και μια και το έφερε η «κουβέντα», η Ελληνική γλώσσα μας λέει και τι είναι άσχημο. Από το στερητικό «α» και την λέξη σχήμα μπορούμε εύκολα να καταλάβουμε τι. Για σκεφτείτε το λίγο. Σε αυτό το σημείο, δεν μπορούμε παρά να σταθούμε στην αντίστοιχη Λατινική λέξη για το άγαλμα (που μόνο Λατινική δεν είναι).
Οι Λατίνοι ονόμασαν το άγαλμα, statua από το Ελληνικό «ίστημι» που ήδη αναφέραμε, και το ονόμασαν έτσι επειδή στέκει ακίνητο. Προσέξτε την τεράστια διαφορά σε φιλοσοφία μεταξύ των δύο γλωσσών, αυτό που σημαίνει στα Ελληνικά κάτι τόσο βαθύ εννοιολογικά, για τους Λατίνους είναι απλά ένα ακίνητο πράγμα. Είναι προφανής η σχέση που έχει η γλώσσα με τη σκέψη του ανθρώπου.
 Όπως λέει και ο George Orwell στο αθάνατο έργο του «1984», απλή γλώσσα σημαίνει και απλή σκέψη. Εκεί το καθεστώς προσπαθούσε να περιορίσει την γλώσσα για να περιορίσει την σκέψη των ανθρώπων, καταργώντας συνεχώς λέξεις. «Η γλώσσα και οι κανόνες αυτής αναπτύσσουν την κρίση», έγραφε ο Μιχάι Εμινέσκου, εθνικός ποιητής των Ρουμάνων. Μια πολύπλοκη γλώσσα αποτελεί μαρτυρία ενός προηγμένου πνευματικά πολιτισμού. Το να μπορείς να μιλάς σωστά σημαίνει ότι ήδη είσαι σε θέση να σκέφτεσαι σωστά, να γεννάς διαρκώς λόγο και όχι να παπαγαλίζεις λέξεις και φράσεις.

Η ΜΟΥΣΙΚΟΤΗΤΑ

Η Ελληνική φωνή κατά την αρχαιότητα ονομαζόταν «αυδή». Η λέξη αυτή δεν είναι τυχαία αφού προέρχεται από το ρήμα «άδω» που σημαίνει τραγουδώ. Όπως γράφει και ο μεγάλος ποιητής και ακαδημαϊκός Νικηφόρος Βρεττάκος: «Όταν κάποτε φύγω από τούτο το φώς θα ελιχθώ προς τα πάνω, όπως ένα ποταμάκι που μουρμουρίζει. Κι αν τυχόν κάπου ανάμεσα στους γαλάζιους διαδρόμους συναντήσω αγγέλους, θα τους μιλήσω Ελληνικά, επειδή δεν ξέρουνε γλώσσες.
Μιλάνε Μεταξύ τους με μουσική». Ο γνωστός Γάλλος συγγραφεύς Ζακ Λακαρριέρ επίσης μας περιγράφει την κάτωθι εμπειρία από το ταξίδι του στην Ελλάδα: «Άκουγα αυτούς τους ανθρώπους να συζητούν σε μια γλώσσα που ήταν για μένα αρμονική αλλά και ακατάληπτα μουσική. Αυτό το ταξίδι προς την πατρίδα - μητέρα των εννοιών μας - μου απεκάλυπτε ένα άγνωστο πρόγονο, που μιλούσε μια γλώσσα τόσο μακρινή στο παρελθόν, μα οικεία και μόνο από τους ήχους της. Αισθάνθηκα να τα έχω χαμένα, όπως αν μου είχαν πει ένα βράδυ ότι ο αληθινός μου πατέρας ή η αληθινή μου μάνα δεν ήσαν αυτοί που με είχαν αναστήσει». Ο διάσημος Έλληνας και διεθνούς φήμης μουσικός Ιάνης Ξενάκης, είχε πολλές φορές τονίσει ότι η μουσικότητα της Ελληνικής είναι εφάμιλλη της συμπαντικής. Αλλά και ο Γίββων μίλησε για μουσικότατη και γονιμότατη γλώσσα, που δίνει κορμί στις φιλοσοφικές αφαιρέσεις και ψυχή στα αντικείμενα των αισθήσεων.
Ας μην ξεχνάμε ότι οι Αρχαίοι Έλληνες δεν χρησιμοποιούσαν ξεχωριστά σύμβολα για νότες, χρησιμοποιούσαν τα ίδια τα γράμματα του αλφαβήτου. «Οι τόνοι της Ελληνικής γλώσσας είναι μουσικά σημεία που μαζί με τους κανόνες προφυλάττουν από την παραφωνία μια γλώσσα κατ' εξοχήν μουσική, όπως κάνει η αντίστιξη που διδάσκεται στα ωδεία, ή οι διέσεις και υφέσεις που διορθώνουν τις κακόηχες συγχορδίες», όπως σημειώνει η φιλόλογος και συγγραφεύς Α. Τζιροπούλου-Ευσταθίου. Είναι γνωστό εξάλλου πως όταν οι Ρωμαίοι πολίτες πρωτάκουσαν στην Ρώμη Έλληνες ρήτορες, συνέρρεαν να θαυμάσουν, ακόμη και όσοι δεν γνώριζαν Ελληνικά, τους ανθρώπους που «ελάλουν ώς αηδόνες». Δυστυχώς κάπου στην πορεία της Ελληνικής φυλής, η μουσικότητα αυτή (την οποία οι Ιταλοί κατάφεραν και κράτησαν) χάθηκε, προφανώς στα μαύρα χρόνια της Τουρκοκρατίας. Να τονίσουμε εδώ ότι οι άνθρωποι της επαρχίας, του οποίους συχνά κοροϊδεύουμε για την προφορά τους, είναι πιο κοντά στην Αρχαιοελληνική προφορά από ό,τι εμείς οι άνθρωποι της πόλεως. Η Ελληνική γλώσσα επιβλήθηκε αβίαστα (στους Λατίνους) και χάρη στην μουσικότητά της. Όπως γράφει και ο Ρωμαίος Οράτιος «Η Ελληνική φυλή γεννήθηκε ευνοημένη με μία γλώσσα εύηχη, γεμάτη μουσικότητα».

Από το Ελληνικό Αρχείο

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Η Ελληνική γλώσσα.."

Ν.Λυγερός - Έκθεση ζωγραφικής "Ανθρώπινα κάρβουνα" 12/10/11

Έκθεση ζωγραφικής του Νίκου Λυγερού
"Ανθρώπινα κάρβουνα"
Εκθεσιακός Χώρος Σπηλιών Πάρκου Ακροπόλεως στο Στρόβολο 12/10/2011 - 14/10/2011
Εγκαίνια: 12/10/2011
Πρόσκληση: http://www.lygeros.org/Talks/Leykwsia_2011101212.pdf

Πηγή: http://www.lygeros.org/Talks/Cyprus_20111012.html

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Ν.Λυγερός - Έκθεση ζωγραφικής "Ανθρώπινα κάρβουνα" 12/10/11"