Τι λένε για μας

Λέξεις και (εκ)φράσεις από ευρωπαϊκές γλώσσες

για την Ελλάδα και τoυς Έλληνες

Χωρίς να χρoνoτριβήσoυμε σε φιλoσoφικές σκέψεις γύρω από τη μακραίωνη πoρεία και τα πεπρωμένα της φυλής, στo σημερινό σημείωμα θα εξετάσoυμε oρισμένες, πιθανώς ενδιαφέρoυσες, εμφανίσεις τoυ εθνικoύ oνόματoς των Ελλήνων στις ευρωπαϊκές γλώσσες.

Για να ξεκινήσoυμε, τo όνoμα με τo oπoίo γνωρίζoυν τη χώρα μας όλoι oι εταίρoι μας είναι τo Greece, Grèce, Griechenland ή κάπoιo άλλo από τις παραλλαγές τoυ, πάντoτε παρόμoιo και συνήθως αναγνωρίσιμo· από τις σημερινές γλώσσες της Ένωσης, τη μεγαλύτερη απόκλιση την έχoυμε στα φινλανδικά: εκεί η Ελλάδα λέγεται Kreikka (και o Έλληνας Κreikkalainen), καθότι oι φινλανδoί δεν πoλυσυμπαθoύν τoν φθόγγo g- στην αρχή των λέξεων. Αλλά και σλαβικές γλώσσες τρέφουν παρόμοια αντιπάθεια στον αρχικό φθόγγο gr- κι έτσι στα τσέχικα η Ελλάδα είναι Recko και ο έλληνας είναι Rek.

Πoλύ μελάνι έχει χυθεί γύρω από την πρoέλευση τoυ oνόματoς αυτoύ· επειδή δεν είναι αυτό τo αντικείμενό μας, ας πoύμε μόνo ότι η πρoέλευση της λέξης Greece, Greek είναι ελληνική· άλλωστε, "εγώ Γραικός γεννήθηκα, Γραικός θε να πεθάνω", είπε o Διάκoς.

Μπαίνoντας επιτέλoυς στo θέμα, πoλύ γνωστή είναι η αγγλική έκφραση That's Greek to me, δηλαδή αυτά είναι ακαταλαβίστικα, αλαμπoυρνέζικα, κινέζικα όπως θα λέγαμε εμείς. Τα ελληνικά ήταν μεν ακατάληπτα στoυς πoλλoύς, όχι όμως και άγνωστα· ήταν μια γλώσσα πoυ ακόμα διδασκόταν, πoυ ήταν κτήμα των λίγων και εκλεκτών (μην ξεχνάμε ότι η τεράστια πλειoψηφία τoυ κόσμoυ ήταν αναλφάβητoι). Ο πoλύς κόσμoς γνώριζε την ύπαρξη της ελληνικής γλώσσας, δηλαδή. Την ίδια επoχή o Σάμoυελ Τζόνσoν απoφαίνεται ότι o άνδρας πρoτιμά να μαγειρεύει η γυναίκα τoυ καλά παρά να μιλάει ελληνικά, και είναι πρoφανές ότι αν καμιά αγγλίδα δεν ήξερε ελληνικά τo ευφυoλόγημα δεν θα είχε αντικείμενo.

Η αντίληψη για το ακατάληπτο των ελληνικών είναι πολύ παλιότερη, όπως θα δούμε παρακάτω. Πάντως, υπήρξε και στα ισπανικά· εκεί, o ξένoς πoυ μιλoύσε μια γλώσσα ακατάληπτη oνoμαζόταν Έλληνας, griego. Ύστερα η λέξη παρεφθάρη και η πρoέλευσή της ξεχάστηκε. Με τoυς Κoνκισταδόρες, πέρασε στην Αμερική, τώρα πια ως gringo. Ναι, σωστά καταλάβατε. Ο "γκρίνγκo" των μεξικάνων στα γoυέστερν, o ξένoς πoυ μιλάει μια άλλη γλώσσα, έχει την αφετηρία τoυ στα ελληνικά!

Αντίθετα, στα γαλλικά, δεν είναι διαδεδoμένη ανάλoγη έκφραση. Υπάρχoυν όμως γαλλικές εκφράσεις με τo εθνικό μας όνoμα, και για να ξεκινήσoυμε απ' τις κoλακευτικές, ας αναφέρoυμε την être grec à... πoυ σημαίνει "ξέρω από...". Η έκφραση γεννήθηκε τότε πoυ grec σήμαινε "ελληνιστής" και κατά συνέπεια "σoφός, μoρφωμένoς" και χρησιμoπoιείτo και αρνητικά: je ne suis pas grand grec en chimie, δηλ. δεν πoλυσκαμπάζω από χημεία. Ωστόσo, αυτή η έκφραση έχει πια παλιώσει.

Επίσης παλιωμένη, και όχι κoλακευτική, είναι η χρήση της λέξης grec με τη σημασία χαρτoκλέφτης, απατεώνας, που ήταν πολύ διαδεδομένη παλιότερα. Έχω υπόψη μου ένα βιβλίο με τίτλο Les grands grecs du 19ème siècleτο οποίο δεν περιέχει βιογραφίες του Κοραή, του Κολοκοτρώνη ή του Τρικούπη αλλά εξιστορεί τον βίο και την πολιτεία διαβόητων χαρτοκλεφτών.Μερικά λεξικά λένε ότι υπαίτιoς για την αντεθνική αυτή εξέλιξη υπήρξε κάπoιoς Θεόδωρoς Άπoυλoς, ένα είδoς Νικ Δε Γκρηκ της επoχής τoυ Λoυδoβίκoυ τoυ 14oυ, πoυ είχε αφήσει ταπί στo λανσκενέ, χαρτoπαίγνιo της επoχής, όλoυς τoυς αυλικoύς τoυ Βασιλιά Ήλιoυ με μια σημαδεμένη τράπoυλα. Αυτή η εξήγηση πιθανότατα φτιάχτηκε εκ των υστέρων. Άλλωστε, με την ίδια σημασία χρησιμoπoιoύσαν τη λέξη και oι Άγγλoι (όπoυ η χαρτoκλεψία λεγόταν Greekery) και oι Iσπανoί· δύσκoλo να έφτασε ως εκεί η χάρη τoυ Άπoυλoυ. Πoλλoί ανώνυμoι συμπατριώτες μας θα ευθύνoνται, σε συνδυασμό με τη φήμη ελευθεριασμoύ πoυ είχαν απoκτήσει oι αρχαίoι Έλληνες ήδη από την επoχή των Ρωμαίων. Θυμάμαι πως παλιά είχα διαβάσει σε μετρίως αναξιόπιστη πηγή ότι, κατόπιν διαμαρτυρίας των ελληνικών πνευματικών φoρέων, τo λεξικό τoυ Ρoμπέρ έπαψε να αναφέρει στo λήμμα Grec την "πρoσβλητική" σημασία πoυ είπαμε. Δεν ξέρω αν αυτό είναι αλήθεια, πάντως oι τωρινές εκδόσεις τoυ Ρoμπέρ όντως δεν την αναφέρoυν, αν και έχoυν τo λήμμα grigou, πoυ σημαίνει τσιγκoύνης, και πρoέρχεται από παλιά λαγκεντoκιανή λέξη πoυ σήμαινε "έλληνας".

Ενδιαφέρoν είναι ότι κανείς πνευματικός άνθρωπoς δεν έχει σχoλιάσει μια άλλη έκφραση για τoυς Έλληνες: εννoώ τη γαλλική βρισιά Va te faire voir chez/par les Grecs η oπoία βεβαίως σημαίνει ό,τι και τo ελληνoτoυρκικόν "Άει σιχτίρ" και ξεκινάει από τη φήμη για τις παιδεραστικές επιδόσεις των αρχαίων πρoγόνων μας -ένα θέμα στo oπoίo δεν θα υπεισέλθoυμε. Είναι άλλωστε γνωστό τι σημαίνoυν oι αγγελίες περί 'ελληνικoύ σεξ' στις ειδικές στήλες oρισμένων ευρωπαϊκών εφημερίδων -μια αναγνώριση που, αντίθετα με τον καφέ, ευχαρίστως χαρίζουμε στους οθωμανούς.

Για να μη μείνει η επισκόπησή μας περιορισμένη στη δυτική Ευρώπη, ας αναφέρουμε και το "Nie udawaj Greka" των πολωνών, που κατά λέξη μεταφράζεται "μην κάνεις τον έλληνα", και σημαίνει "μην κάνεις τον ανήξερο, τον αθώο". Εικάζω ότι η αρχή της βρίσκεται, και πάλι, στο 'ακατάληπτο' των ελληνικών.

Μια άλλη όχι κoλακευτική έκφραση είναι η αγγλική Greek gift, πoυ λέγεται για κάτι πoυ πρoσφέρεται με oπισθoβoυλία και με πoνηρό σκoπό· η αρχή είναι φυσικά τo Timeo Danaos et dona ferentes της Αινειάδας, τo oπoίo εμείς μεταφράσαμε "Φoβoύ τoυς Δαναoύς και δώρα φέρoντας" (κατά λέξιν είναι "φoβoύμαι"), αλλά στα αγγλικά, π.χ., λέγεται Βeware of Greeks bearing gifts. To πρoκείμενo δώρo ήταν, εννoείται, o Δoύρειoς ίππoς.

Βλέπoυμε ότι oι περισσότερες από τις εκφράσεις αυτές έχoυν την αρχή τoυς ή αντίστoιχό τoυς στη ρωμαϊκή επoχή· η αμηχανία των νικητών μπρoστά στην πoλιτισμική ηγεμoνία των ηττημένων, σε συνδυασμό με την τάση της ρωμαϊκής ελίτ να χρησιμoπoιεί εξεζητημένες ελληνικές εκφράσεις για επίδειξη -όπως έκανε παλιότερα η δική μας αριστoκρατία με τα γαλλικά- πρoκάλεσε εχθρότητα απέναντι σε ό,τι τo ελληνικό και επέβαλε την εικόνα τoυ γλεντζέ, τoυ ελευθεριάζoντα, τoυ ψεύτη για τoυς Έλληνες. Τo λατινικό ρήμα graecari σήμαινε "γλεντoκoπώ", ενώ σε αντίδραση για την ελληνική μόρφωση της ελίτ γεννήθηκε η βρισιά Γραικύλoς, πoυ σήμαινε, τότε, τoυς "υπoδoυλωμένoυς" στo ελληνικό πνεύμα Ρωμαίoυς.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Τι λένε για μας"

Τα παιδιά μας διδάσκονται: Δεν είναι ελληνικά τα Ίμια!

«Βόμβα» πολλών μεγατόνων και ένα απρόσμενο δώρο στην Τουρκία περιέχεται στο βιβλίο της Γ΄ Γυμνασίου «Νεότερη και Σύγχρονη Ιστορία», όπου αναφέρεται ότι τα Ίμια δεν ανήκουν στην Ελλάδα, αλλά τα διεκδικούμε μαζί με την Τουρκία!

Στο βιβλίο αυτό που διδάσκεται στους μαθητές της Γ΄ Γυμνασίου, όταν φθάνουμε στην εποχή της κρίσης με τα Ίμια, τον Γενάρη του 1996 στη σελ. 163 αναγράφονται επί λέξει τα εξής:

«Με αφορμή τη ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΗ της βραχονησίδας Ίμια στα Δωδεκάνησα ξέσπασε κρίση στις ελληνοτουρκικές σχέσεις που αποκλιμακώθηκε με αμοιβαίες αποχωρήσεις».

Δηλαδή οι συγγραφείς του βιβλίου της ιστορίας Ευαγγελία Λουβή και Δημήτριος Ξιφαράς μαθαίνουν στα παιδιά μας ότι τα Ίμια δεν είναι κομμάτι της ελληνικής επικράτειας, αλλά μία βραχονησίδα που διεκδικούμε με την Τουρκία, άρα δεχόμαστε ότι μπορεί να ανήκει και στους Τούρκους.

Το βιβλίο της Γ’ Γυμνασίου έχει προκαλέσει συναγερμό στο υπουργείο Εξωτερικών δεδομένου ότι προσφέρει ένα σοβαρό επιχείρημα στην Τουρκία να επικαλείται σε διεθνείς οργανισμούς ότι η Ελλάδα παραδέχεται ότι δεν έχει την κυριαρχία της βραχονησίδας Ίμια, αλλά τη διεκδικεί μαζί με την Τουρκία.

Ήδη πολλές οργανώσεις καθηγητών έχουν ενημερώσει για τη διαστρέβλωση της ιστορίας και το υπουργείο Παιδείας και την ΟΛΜΕ ζητώντας άμεση παρέμβαση για την αλλαγή του συγκεκριμένου σημείου στο βιβλίο «Νεότερη και Σύγχρονη Ιστορία»

ΠΗΓΗ

http://www.newsbomb.gr/

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Τα παιδιά μας διδάσκονται: Δεν είναι ελληνικά τα Ίμια!"

Αλβανία: Κινδυνεύουν τα μνημεία της αρχαίας Απολλωνίας

Ρήγματα τα οποία δημιουργήθηκαν από κατολισθήσεις στην αρχαία Απολλωνία, λόγω των βροχών και της διάβρωσης του εδάφους, είχε ως αποτέλεσμα, να καταρρεύσει ένα μέρος του Ρωμαϊκού Θεάτρου, του 3ου αιώνα π.Χ. που βρίσκεται στο δυτικό τμήμα της αρχαίας πόλης.

Υπάρχουν φόβοι κατάρρευσης και των υπόλοιπων δομικών στοιχείων και σε μια τέτοια περίπτωση θα καταστραφεί ένα πολιτιστικό μνημείο ανυπολόγιστης αξίας.

Αρχαιολόγοι οι οποίοι έχουν προβεί σε αρχαιολογικές ανασκαφές στην περιοχή επισημαίνουν ότι είναι απαραίτητη η συντήρηση των μνημείων με κατάλληλη διαμόρφωση του αρχαιολογικού χώρου, ώστε να μην συγκεντρώνονται τα όμβρια ύδατα στην τοποθεσία των αρχαίων μνημείων.

Ωστόσο ζημιά έχει υποστεί και το μουσειακό συγκρότημα που χτίστηκε στην αρχαία Απολλωνία. Το μουσείο αυτό είναι χωρίς εκθέματα αφού ακόμη δεν έχει τελειώσει και σε αυτό κατηγορείται ο αλβανός υπουργός Πολιτισμού, Φερντινάντ Τζαφέρι, ο οποίος αν και υποσχέθηκε ότι επιληφθεί του ζητήματος αυτού, ουδέν έπραξε.

Όλα τα αρχαιολογικά ευρήματα δεν έχουν ακόμη αποκατασταθεί και δεν έχουν τοποθετηθεί και αυτά είναι πολλά, γύρω στα εικοσιπέντε μεγάλα αγάλματα και σαρκοφάγοι.

Παρόλο όμως την κατάσταση που επικρατεί 35 χιλιάδες ξένοι περιηγητές, έχουν επισκεφθεί τον αρχαιολογικό χώρο της Απολλωνίας κατά το 2010.

Ο διευθυντής του αρχαιολογικού πάρκου Μαρίν Χατζημιχάλη επισημαίνει ότι δεν διατίθεται το ανάλογο κεφάλαιο ώστε να εκπληρωθούν οι απαιτήσεις των επισκεπτών ενός τόσου σημαντικού αρχαιολογικού χώρου.


Τίτλος: «Apolonia e lashtë rrezikon fundosjen»
Δημοσίευση: MAPO, 27.1.2011.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Αλβανία: Κινδυνεύουν τα μνημεία της αρχαίας Απολλωνίας"

Στην αρχαία Ελλάδα η καταγωγή πολλών σύγχρονων αθλημάτων

Νέος την στιγμή που ελέγχει την ισορροπία μπάλας. Για να μην την πιάσει με τα χέρια του τα έχει πίσω από την πλάτη του... Πρόκειται για μαρμάρινη επιτύμβια λουτροφόρο λήκυθο του 4ου αι. π.Χ., η οποία βρέθηκε στον Πειραιά το 1836.

Το ποδόσφαιρο, το μπάσκετ, το βόλεϊ, το πόλο, το χάντμπολ και τα υπόλοιπα ομαδικά αθλήματα κεντρίζουν το ενδιαφέρον δισεκατομμυρίων ατόμων ανά τον πλανήτη, εδώ και αρκετές δεκαετίες. Ωστόσο, δεν αποτελούν σύγχρονη "εφεύρεση", αφού και κατά την Αρχαιότητα τα ομαδικά αθλήματα ήταν διαδεδομένα και συγκέντρωναν τα βλέμματα όλων όσοι ασχολούνταν με τον αθλητισμό.

Παρά το γεγονός δε ότι τις μεγάλες τιμές τις απολάμβαναν οι νικητές των ατομικών αθλημάτων και κυρίως αυτοί του στίβου, της πυγμαχίας και της πάλης, εντούτοις από παλιά υπήρχαν αθλοπαιδιές, που αν τις αναλύσουμε σήμερα, βλέπουμε ότι αποτελούν προδρόμους πολλών ομαδικών αθλημάτων.

Φυσικά, δεν θα πρέπει να ξεχνούμε ότι στα αγωνιστικά προγράμματα των πανελληνίων ιερών αγώνων δεν συμπεριλαμβάνονταν τα ομαδικά αθλήματα. Οι Αρχαίοι Έλληνες επιδίδονταν σε αθλοπαιδιές κυρίως για την ψυχαγωγία τους και μαζί με διάφορες ασκήσεις ήταν μέσα βελτίωσης των σωματικών τους ικανοτήτων και της ανάπτυξης αρετών, όπως του θάρρους, της καρτερίας και της ετοιμότητας.

Ανάπτυξη της παραστάσεως του παιχνιδιού «κέλευσον». Ανάμεσα στο πρώτο και δεύτερο ζεύγος έφιππων παικτών υπάρχει η προτροπή «κέλευσον»

Τότε, οι σφαιρίσεις, δηλαδή τα παιχνίδια που παίζονταν με την μπάλα και ενσάρκωναν τις αθλοπαιδιές, τύγχαναν ιδιαίτερης αγάπης και προτίμησης των ανθρώπων, καθώς στο χώρο των γυμνασίων υπήρχαν τα σφαιριστήρια που ήταν χώροι όπου οι αθλητές επιδίδονταν στη σφαιριστική. Μεγάλη απήχηση υπήρχε στη Σπάρτη, καθώς οι Σπαρτιάτες ήταν οι πρώτοι που την εφάρμοσαν, καθώς ταίριαζε απόλυτα με τον τρόπο ζωής, την σκληρότητα και της αυστηρής διαπαιδαγώγησής τους στο βασικό στάδιο της φυσικής τους αγωγής. Οι έφηβοι της Σπάρτης, μάλιστα, εισερχόμενοι στην ανδρική ηλικία (19-20 ετών) λέγονταν και σφαιρείς. Δεν θα πρέπει να παραγνωρίσουμε τις πολλές αναφορές του Πλάτωνα στις σφαιρίσεις, ενώ ιδιαίτερα αγαπητό αγώνισμα ήταν και για τους Μακεδόνες βασιλείς και το Μ. Αλέξανδρο. Σε σύγγραμμά του, ο ιατρογυμναστής Γαληνός αναδεικνύει την ανωτερότητα των σφαιρίσεων έναντι των υπολοίπων ομαδικών αθλημάτων.

Ανάγλυφη βάση από επιτύμβιο μνημείο που χρονολογείται στο 510 π.Χ. Ανακαλύφθηκε στο Θεμιστόκλειο τείχος του Κεραμεικού το 1922

Η αγάπη για τη σφαιριστική αποκτά μια διαχρονικότητα στην αρχαιότητα. Η σφαίρα αρχικά κατασκευάζονταν από διάφορα νήματα και αργότερα από ραμμένες δερμάτινες ταινίες, που γεμίζονταν από τρίχες ή πούπουλα. Ήταν μαλακή και ελαστική. Οι παιδικές σφαίρες βάφονταν με διάφορα χρώματα. Τότε, τα πλέον γνωστά σφαιριστικά παιχνίδια ήταν η φαινίνδα ή αρπαστόν, όπου οι παίκτες προσποιούνταν ότι θα ρίξουν σε κάποιον την σφαίρα, ενώ την έριχναν σε άλλους (κατά κάποιο τρόπο μοιάζει στο χάντμπολ). Ο επίσκυρος ή επίκοινος παίζονταν από νέους 17-18 ετών και αποτελεί τον πρόδρομο του ράγκμπι. Το κερρητίζειν (κέρας ήταν το μπαστούνι) παίζονταν με την χρήση ενός μπαστουνιού και αποτελεί τον πρόδρομο του χόκεϊ επί χόρτου. Επίσης, ήταν η ουρανία, όπου οι παίκτες πετούσαν την μπάλα ψηλά και την κέρδιζε όποιος πηδούσε ψηλότερα και την έπιανε (υπάρχει μικρή ομοιότητα με το μπάσκετ στο τζάμπολ ή και την διεκδίκηση της μπάλας στην ρακέτα). Δεν θα πρέπει ακόμη να προσπεράσουμε και το γεγονός ότι υπήρχε και η απόρραξις, στην οποία οι παίκτες χτυπούσαν την μπάλα στο έδαφος με το χέρι και μετρούσαν τον αριθμό των αναπηδήσεων.

Στην Αρχαία Ελλάδα, η ποικιλία των αθλητικών δραστηριοτήτων ήταν ενδιαφέρουσα. Υπήρχαν ομαδικά αθλήματα χωρίς έπαθλα, όπως οι σφαιρίσεις, με στόχο τη διασκέδαση και τη σωματική βελτίωση. Όμως, τα περισσότερα αποτέλεσαν και αποτελούν πρόδρομο πολλών ομαδικών αθλημάτων, που υπάρχουν σήμερα, και γίνονταν πόλος έλξης εκατομμυρίων αθλητών. Στην Αρχαία Ελλάδα, εκτός από παιδιά, στις αθλοπαιδιές μετείχαν ενήλικες και γυναίκες. Υπήρχε μεγάλος αριθμός τέτοιων παιχνιδιών, χωρίς δυστυχώς να έχουμε επαρκή γνώση των κανονισμών. Όμως, αναλύοντας τις σφαιρίσεις, εύκολα διαπιστώνουμε ότι υπάρχουν πολλές ομοιότητες, με πολλά ομαδικά αθλήματα. Κι αυτό υπογραμμίζει ακόμη περισσότερο τη σπουδαιότητά τους.

Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ, http://omogeneia.ana-mpa.gr/press.php?id=12802

Πηγή εικόνων: http://fourakis-kea.com/forum/viewtopic.php?f=40&t=3028&start=10

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Στην αρχαία Ελλάδα η καταγωγή πολλών σύγχρονων αθλημάτων"

Τα "χρυσά" χέρια της παιδικής καρδιοχειρουργικής

ΑΥΞΕΝΤΙΟΣ ΚΑΛΑΝΓΚΟΣ

Τον έχουν χαρακτηρίσει σύγχρονο ιεραπόστολο της Ιατρικής και όχι άδικα. Δεν τον ενδιαφέρουν, ούτε οι τίτλοι, ούτε τα αξιώματα. Μαθητής του Αλέν Καρπεντιέ και του Μαγκτνί Γιακούμπ, με τον οποίο στη συνέχεια συνεργάστηκε στενά, ο Αυξέντιος Καλανγκός κατέχει διευθυντική θέση στην Καρδιοχειρουργική Κλινική του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου της Γενεύης. Τι σημασία έχουν όμως όλα αυτά, μπροστά στις 9.000 επεμβάσεις που έχει κάνει την τελευταία δεκαετία σε άπορα παιδιά;

Το 1998, ο Αυξέντιος Καλανγκός ίδρυσε το φιλανθρωπικό ίδρυμα «Coeurs pour tous» (Καρδιές για όλους), και από τότε, πλαισιωμένος από μια ομάδα χειρουργών με κοινά ιδανικά, προσφέρει ανεκτίμητες ιατρικές υπηρεσίες στους ανθρώπους που έχουν την ανάγκη του ανά τον κόσμο.

Αποφοίτησε το 1984 σε ηλικία 23 ετών, από την Αμερικανική Ιατρική Σχολή της Κωνσταντινούπολης, ειδικεύτηκε στη χειρουργική στο Λονδίνο και στη συνέχεια αφιέρωσε πέντε επιπλέον χρόνια σπουδών προκειμένου να αφοσιωθεί στην καρδιοχειρουργική παιδιών και νεογνών στο Παρίσι και στις ΗΠΑ, για να γίνει τελικά τακτικός καθηγητής στο πανεπιστήμιο της Γενεύης στα 40 του.

Αγαπά τη μυρωδιά της κανέλας, έχει πάντα ένα μπουκαλάκι με αυτό στο γραφείο του. Ο ίδιος δηλώνει ότι τον αναζωογονεί, παράλληλα όμως του θυμίζει και τον τόπο καταγωγής του, την Πόλη.

Γιος γιατρού, ο πατέρας του ήταν παθολόγος, αρχίατρος του παιδικού νοσοκομείου Μπαλουκλί στην Κωνσταντινούπολη. Ακολούθησε κατά γράμμα τα λόγια του, να μην έχει ως σκοπό τη ζωή του τα χρήματα αλλά τα έργα. Δεν είναι να απορεί κανείς, που ένας δρόμος στην Κωνσταντινούπολη έχει πάρει το όνομα του πατέρα του, ο οποίος πέθανε το 2004, έχοντας συμπληρώσει 65 συναπτά έτη προσφοράς προς τους ασθενείς. Ενας άνθρωπος, για τον οποίο οι Τούρκοι λένε ακόμη και σήμερα, πως "μπορούσε να γιατρεύει κάθε ασθένεια!"

Πηγή.ellines

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Τα "χρυσά" χέρια της παιδικής καρδιοχειρουργικής"

Η Μαργαρίτα Παπανδρέου στο βιβλίο Γκίνες

ΕΛΛΑΔΑΡΑ ΜΕ ΤΑ ΟΛΑ ΣΟΥ
  Η φωτογραφία είναι από τη χθεσινή ομιλία του Γιώργου Παπανδρέου από το Πεδίο του Άρεως όπου είδαμε μετά από πολύ καιρό και την κόρη του Μαργαρίτα.
Ο Γιώργος Παπανδρέου είναι ένας από τους ελάχιστους πολιτικούς που δεν έχει εκθέσει τα παιδιά του στα φώτα της δημοσιότητας , ίσως γιατί το έζησε και ο ίδιος και δεν ήταν και η πλέον ευχάριστη εμπειρία...
Η όμορφη κοπέλα της διπλανής φωτογραφίας είναι η Μαργαρίτα Παπανδρέου η οποία την Δευτέρα θα γραφτεί στο βιβλίο Γκίνες καθώς θα έχει προπάππου , παππού και μπαμπά πρωθυπουργό...
 by~~parapolitiki

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Η Μαργαρίτα Παπανδρέου στο βιβλίο Γκίνες"

Κινεζικό ενδιαφέρον για το σχεδιασμένο από Έλληνες Ταχύπλοο Καταδυόμενο Σκάφος Επιφανείας!

Έντονο ενδιαφέρον εξέφρασε η κινεζική πολεμική βιομηχανία για το Ταχύπλοο Καταδυόμενο Σκάφος Επιφανείας που ανέπτυξε ελληνική σχεδιαστική ομάδα και παρουσιάζει στο τεύχος που κυκλοφορεί κατ’αποκλειστικότητα η ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ και τον ερχόμενο μήνα αναμένεται παρουσίαση του σκάφους σε αντιπροσωπεία της κρατικής κινεζικής εταιρείας NORINCO, η οποία θα επισκεφθεί την Ελλάδα για να διερευνήσει ευκαιρίες συνεργασίας με την εγχώρια αμυντική βιομηχανία. Οι Κινέζοι δείχνουν εντυπωσιασμένοι από τις δυνατότητες του σκάφους και ειδικά από την υποσχόμενη ταχύτητα των 30 κόμβων που όπως υποστηρίζει η σχεδιαστική ομάδα μπορεί να αναπτύξει το σκάφος υποβρυχίως με την χρήση θερμικών και ηλεκτρικών κινητήτων, υδροκινητήρων C [water jet]. Ο σχεδιασμός του ΤΚΣΕ βασίζεται σε ανάλογες μελέτες που είχαν γίνει στην Σοβιετική Ένωση μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του. Η μεγάλη ταχύτητα ανάδυσης/ κατάδυσης απλουστεύει το πρόβλημα ευστάθειας που παρουσιάζουν τα υποβρύχια στο πρώτο στάδιο της κατάδυσης, ενώ ο μικρός συντελεστής θετικής πλευστότητας επιτρέπει την ανάδυση/κατάδυση και υποβρύχια πλεύση να πραγματοποιείται κυρίως υδροδυναμικά και όχι με τις δεξαμενές ζυγοσταθμίσεως /διαγωγής, η αναγκαιότητα των οποίων (στο συγκεκριμένο σχέδιο του σκάφους) είναι σχεδόν περιττή, μιας και τις αντικαθιστούν οι ελαστικές δεξαμενές καυσίμου. Ένα ακόμα σημαντικό στοιχείο είναι το χαμηλό κόστος ανάπτυξης του συγκεκριμένου project, το οποίο το κάνει αποδεκτό σε σχέση με το τεχνολογικό ρίσκο του. Οι Κινέζοι γνωρίζουν ότι οι Βορειοκορεάτες έχουν αναπτύξει ένα ανάλογο σκάφος, το οποίο όμως χρησιμοποιείται σε αποστολές των ειδικών δυνάμεων, με κύριο χαρακτηριστικό την βύθιση του σκάφους όταν αυτό προσεγγίζει την περιοχή αποβίβασης-εξόδου της ομάδας που μεταφέρει. Φαίνεται ότι αυτού του είδους τα σκάφη αποτελούν το μέλλον στις θαλάσσιες επιχειρήσεις, δεδομένου ότι και η Γαλλία (DCNS) αναπτύσσει αυτή την στιγμή ένα ανάλογο project καταδυόμενου σκάφους επιφανείας το SNX-25, αλλά σαφώς πιο μεγάλο και με διαφορετικές αποστολές από το ελληνικό TΚΣΕ. Tμήμα ειδήσεων defencenet.gr

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Κινεζικό ενδιαφέρον για το σχεδιασμένο από Έλληνες Ταχύπλοο Καταδυόμενο Σκάφος Επιφανείας!"

Η Πυραμίδα της Θήβας;H μεγαλύτερη βαθμιδωτή πυραμίδα της τρίτης χιλιετίας π.Χ,

«Κάτι τους φοβίζει και απαγορεύουν την είσοδο στο εσωτερικό του λόφου του Αμφείου» δηλώνει ο Αρχαιολόγος Θεόδωρος Σπυρόπουλος, που ανακάλυψε την βαθμιδωτή πυραμίδα, αλλά που δεν ολοκλήρωσε, καθώς…μετατέθηκε ξαφνικά από την Θήβα, την οποία επισκέπτεται διαρκώς και με αμείωτο πάντα το ενδιαφέρον του για τις εξελίξεις στο θέμα. Ρωτήσαμε τον κ. Σπυρόπουλο αν υπάρχουν εξελίξεις, καθώς το όνομά του «παίζει διαρκώς σε ξένα και ελληνικά έντυπα». Απάντηση:

«Ουδεμία, εκτός μιας ομάδας Θηβαίων που αγαπούν την παράδοση και τον πολιτισμό τους, τον οποίο όμως βλέπουν να καταρρακώνεται, να βρωμίζει και να εγκαταλείπεται».

Η δική του συνεχής προσπάθεια είναι το κίνητρο της ανάσυρσης της έρευνας από την λήθη και το παρελθόν, της έρευνας που έκανε στον χώρο του Αμφείου και αποκάλυψε την μεγαλύτερη βαθμιδωτή πυραμίδα της τρίτης χιλιετίας π.Χ, η οποία έχει όλες τις προϋποθέσεις να αναδειχθεί σ’ ένα από τα μεγαλύτερα μνημεία του Ευρωπαϊκού χώρου!
«Το πυραμιδικό σχήμα» εξηγεί, «απαντάται σε όλους τους πολιτισμούς (κεντρική Αμερική – Ευρώπη – Ινδία – Αίγυπτο), αλλά η επικρατούσα θεωρία πως το συγκεκριμένο σχήμα βρέθηκε και υιοθετήθηκε στην Αίγυπτο τίθεται υπό αμφισβήτηση μετά την ανακάλυψη του εκπληκτικού μνημείου στη Θήβα, το οποίο η Ελληνική πολιτεία συνεχίζει να αγνοεί και κάθε προσπάθεια για την ανάδειξή του προσκρούει στην ειρωνεία, δοκησισοφία και το κατεστημένο, το οποίο τελεί με την εντύπωση της αλάθητης γνώσης».

Να υπενθυμίσουμε πως ο Θ. Σπυρόπουλος είχε καταθέσει την θεωρία του για την βαθμιδωτή πυραμίδα του Αμφείου στην Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου της Αθήνας και ομόφωνα έγινε
υφηγητής! Και θα συνέχιζε την έρευνα, αλλά η ξαφνική του «μετάθεση» άλλαξε τα σχέδια του.
Ο ίδιος θυμάται τον Απρίλη του 1973, όταν κατά την κάθ’ οδό στην πυραμίδα με τους συνεργάτες του ανακάλυψαν το «θαύμα της κατασκευής», που ερχόμενο στην επιφάνεια «θα συγκλονίσει όχι μόνο την τοπική κοινή γνώμη, που θα χαρεί για το λαμπρό μνημείο που διαθέτει, αλλά θα ανακινήσει και θα ακυρώσει πολλές ψευδεπίγραφες θεωρίες». «Η απόσταση από τον δρόμο Αγίου Αθανασίου – Λαϊου, μέχρι το εσωτερικό της πυραμίδας είναι περίπου 50 εκατοστά και το μόνο που χρειάζεται είναι τολμηρή απόφαση, για την οποία διερωτώμαι ποιος δεν έχει το θάρρος να πάρει, ώστε να μπούμε μέσα και να διαπιστώσουμε πως εκεί υπάρχει το μεγαλύτερο, λαμπρότερο και τεχνικότερο μνημείο του προϊστορικού μας πολιτισμού» καταλήγει ο κ. Σπυρόπουλος, ευχόμενος ο αγώνας των λίγων έστω Θηβαίων να συνεχιστεί, ώστε να διαφωτίσουν τους επικεφαλείς της πολιτείας και της επιστήμης να ερευνήσουν τον Αμφείο Λόφο!!!

Θ. ΣΠΥΡΟΠΟΥΛΟΣ: «Στον λόφο του Αμφείου υπάρχει η Πυραμίδα των Θηβών»
Ο κ. Σπυρόπουλος στη συνέχεια αναφερόμενος στην σημερινή κατάσταση των αρχαιολογικών χώρων της Θήβας τόνισε ότι «αισθάνεται κανείς πικρία για την εικόνα που παρουσιάζουν τα μνημεία μας, πάνω στα οποία αποτυπώθηκε το μεγαλείο και η λαμπρή περιπέτεια του Ελληνισμού στη Θήβα.
 Της αξίζει μια καλύτερη τύχη και αν η δική μου παρουσία σήμερα εδώ έχει την δυνατότητα να συμβάλλει στην αφύπνιση των πολιτών ώστε να δώσουμε ξανά στη Θήβα τον προορισμό της, θα ήμουν πολύ ευχαριστημένος, είπε χαρακτηριστικά.
ΓΙΑ ΤΙΣ ΑΝΑΣΚΑΦΕΣ
Παράλληλα ο αρχαιολόγος αναφέρθηκε, μετά από ερώτηση δημοσιογράφου, και στην πρόταση του ιδρύματος Πάκαρντ να προχωρήσει σε ανασκαφές.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Η Πυραμίδα της Θήβας;H μεγαλύτερη βαθμιδωτή πυραμίδα της τρίτης χιλιετίας π.Χ,"

Λιαντίνη...ξέσπασμα!

Ο "Ελληνοέλληνας"

Όλα καλά και περίκαλα τά 'χουμε με την πατρίδα. Με το έθνος, την ιστορία μας, και τους «αρχαίους ημών πρόγονοι». Μόνο που ξεχάσαμε ένα. Πως εμείς οι νέοι με τους αρχαίους έλληνες έχουμε τόσα κοινά, όσα ο χασαποσφαγέας με τις κορδέλες, και η μοδίστρα με τα κριάρια. Κι από την άλλη φουσκώνουμε και κορδώνουμε, και ταρτουφίζουμε για «τσι γενναίοι προγονοί» σαν τι;

Όπως εκείνος ο τράγος του Σικελιανού- που εσήκωνε το απανω χείλι του, εβέλαζε μαρκαλιστικά, και οσφραινότανε όλο το δείλι την αρμύρα στη θάλασσα της Κινέττας. Αλλίμονο. Η δάφνη κατεμαράνθη. Έτσι δεν εψιθύριζε ο Σολωμός στο Διάλογο κλαίγοντας; Η δάφνη κατεμαράνθη... Όταν είσαι μέσα στο μάτι του κυκλώνα, είναι δύσκολο νά 'χεις εικόνα για τα γύρω σου. Και ζώντας μέσα στη χώρα δεν έχουμε εικόνα για τη σημερινή Ελλάδα.

Αρχές του 1993 έγινε μια εκδήλωση στο Παρίσι από έλληνες καλλιτέχνες για την ασβολερή Κύπρο. Εκείνο το θαλασσοφίλητο νησί. Εκεί, ένας δημοσιογράφος ερώτησε τρεις τέσσερες έγκριτους έλληνες που ζουν μόνιμα στη Γαλλία μια ερώτηση καίρια: "Για ειπέτε μου, τους είπε, εσείς που όντας μακρυά από την Ελλάδα βλέπετε με άλλο μάτι, το αληθινό του νοσταλγού και του πάσχοντα. Με το μάτι του Οδυσσέα. Τι γνώμη έχει το παγκόσμιο κοινό για τη σύγχρονη Ελλάδα; Τη βλέπει τάχατες και τη νομίζει όπως εμείς εκεί κάτου στο Κακοσάλεσι και την Αθήνα;"

Η απόκριση που του δώσανε και οι τέσσερες ξαναζωντάνεψε, τίμιε αναγνώστη, τις σπαθιές που δίνανε οι ντελήδες του Κιουταχή στη μάχη του Ανάλατου. Όταν πια είχε πέσει ο τρανός Καραϊσκάκης.: "Ποια Ελλάδα, μακάριε άνθρωπε", του είπανε. "Μιλάς για ίσκιους στη συννεφιά. Και για σύννεφα στην αιθρία. Για τον έξω κόσμο Ελλάδα δεν υπάρχει. Κανείς δε την ξέρει, κανείς δεν τη μελετάει, κανείς δεν τη συλλογάται. Δεν άκουσες το παλιό μοιρολόι;

"Κλάψε με, μάνα, κλάψε με, Και πεθαμένο γράψε με"...

Άκουσε λοιπόν, και μάθε το. Και κει που θα γυρίσεις, να το ειπείς και να το μολογήσεις. Η Ελλάδα είναι σβησμένη από τον κατάλογο των εθνών. Αν στείλει κάποτε στους ξένους κανένα παράπονο ή κανένα παρακαλετό, το συζητούν πέντε δέκα άνθρωποι της διπλωματίας σε κάποιο γραφείο, και παίρνουνε την απόφαση, όπως εμείς παραγγέλνουμε καφέ στο καφενείο και στα μπιλιάρδα."

Αυτή είναι η εικόνα που έχουνε οι ξένοι για την Ελλάδα. Κι ο σουλτάνος το γομάρι δεν ξέρει τι του γίνεται. Έτσι δεν είπε ο πασάς της Σκόντρας, όταν ακούστηκε ότι οι ραγιάδες σηκωθήκανε στο Μοριά; Τώρα γυρίστηκε η τάξη. Σουλτάνος είναι ο έλληνας πολιτικός.

Λάβε τη σύγχρονη Ελλάδα σαν ποσότητα και σαν ποιότητα, για να μιλήσουμε με «κατηγορίες». Κι έλα να μας περιγράφεις τι βλέπεις. Σαν ποσότητα πρώτα. Αν αντικρύσουμε τον πληθυσμό της γης σε κλίμακα μικρογραφική ένα προς πέντε εκατομμύρια, 1: 5 χ ΙΟ6, θα βρούμε πως ο πληθυσμός του πλανήτη μας είναι ένα χωριό από χίλιους κατοίκους. Ανάμεσα σ' αυτούς τους χίλιους οι έλληνες είμαστε δύο άνθρωποι, που τρεκλοπατάμε και αρκουδίζουμε μέσα στο πλήθος. Ζαλισμένοι και φουκαράδες ξετρέχουνε να συναντηθούν μεταξύ τους. Αν τα καταφέρουν να μη σκυλοφαγωθούν, ζητούν να συνεννοηθούν με τους άλλους. Σε μια γλώσσα που δε μιλιέται, και σε μια γραφή που δε διαβάζεται. Λίγο μουστάκι, λίγο πρικοιόύλι, χρώμα τέτζερη αγάνωτου, ζουνάρι, βέλεσι, φούντα, κι αμάν αμάν. Σερβιτόροι και αγωγιάτες όλοι μας. Και κακοί σαράφηδες του μάρμαρου, του ήλιου, και της θάλασσας.
Σαν ποιότητα ύστερα. Είμαστε ένας λαός χωρίς ταυτότητα. Με μια ιστορία που ο ίδιος τη νομίζει λαμπρή. Και απορεί, πώς και δεν πέφτουν οι ξένοι ξεροί μπροστά στο μεγαλείο της. Οι ξένοι όμως, σαν συλλογιούνται την ελληνική ιστορία, την αρχαία εννοώ, γιατί για τη νέα δεν έχουν ακούσει, και βάλουν απέναντι της εμάς τους νεοέλληνες, φέρνουν στο μυαλό τους άλλες παραστάσεις. Φέρνουν στο μυαλό τους κάποιους καμηλιέρηδες που περπατούν στο Καρνάκ και στη Γκίζα. Τι σχέση ημπορεί νά 'χουν, συλλογιούνται, ετούτοι οι φελλάχοι του Μισιριού σήμερα με τους αρχαίους Φαραώ, και το βασιλικό ήθος των πυραμίδων τους;

Την ίδια σχέση βρίσκουν οι ξένοι στους σημερινούς έλληνες με τους αρχαίους. Οι θεωρίες των διάφορων Φαλμε-ράυερ έχουν περάσει στους φράγκους. Εμείς θέλουμε να πιστεύουμε ότι τους αποσβολώσαμε με τους ιστορικούς, τους γλωσσολόγους, και τους λαογράφους μας. Λάθος. Κρύβουμε το κεφάλι με το λιανό μας δάχτυλο. Και βέβαια. Πώς μπορούσε να γίνει αλλιώς, αφού ο μέγας γλωσσολόγος Γ. Χατζιδάκις έλεγε αυτά που έλεγε, -ορθά- κι από την άλλη έβριζε το Σολωμό μας αγράμματο, και τη γλώσσα του σκύβαλα και μαλλιαρά μαλλιά;

Σχέση με τους αρχαίους έλληνες έχουμε εμείς, λένε οι γάλλοι, οι εγγλέζοι και οι γερμανοί. Εμείς, που τους ανακαλύψαμε, τους αναστυλώσαμε, τους εξηγήσαμε. Για τους ευρωπαίους οι νεοέλληνες είμαστε μια δράκα ανθρώπων απρόσωπη, ανάμεσα σε βαλκανιλίκι, τουρκο-λογιά και αράπηδες. Είμαστε οι "ορτοντόξ"...

Με το ρούσικο τυπικό στη γραφή, με τους κουμπέδες και τους τρούλλους πάνω από τα σπίτια των χωριών μας, με ακτινογραφίες σωμάτων και σκουληκόμορφες φιγούρες αγίων στους τοίχους των εκκλησιών. Οι ευρωπαίοι βλέπουνε τους πολιτικούς μας να ψηφίζουν στη Βουλή να μπει το «ορθόδοξος» στην ευρωπαϊκή μας ταυτότητα, κατά τη διαταγή των παπάδων, και κοιτάνε ανακατωμένοι και ναυτιάζοντας κατά το θεοκρατικό Ιράν και τους Αγιατολάχους. Τέτοιοι οι βουλευτές μας, ακόμη και της Αριστεράς. «Αυτοί οι πολιτικοί, αυτοί οι βουλεπταί εκατάστρεψαν το έθνος». Έτσι γράφει ο Παπαδιαμάντης.

Θέλεις νά 'χεις πιστή την εικόνα του νεοέλληνα; Λάβε το ράσο του γύπα και του κόρακα. Λάβε τις ασπιδωτές κοιλιές των ιερέων, το καλυμμαύκι Μακαρίου Β' της Κύπρου. Και τα γένεια τα καλογερικά, που κρύβουν το πρόσωπο, καθώς άκοσμοι αγκαθεροί φράχτες τους αγρούς. Και τις κουκουλωμένες καλόγριες, την άλλη έκδοση του φερετζέ της τούρκισσας, και έχεις το νεοέλληνα φωτογραφία στον τοίχο. Απέναντι σε τούτη τη μελανή και γανιασμένη φοβέρα, φέρε την εικόνα του αρχαίου έλληνα, για να μετρήσεις τη διαφορά.

Φέρε τις μορφές των νέων σωμάτων, τις ευσταλείς και τις διακριτές. Να ανεβαίνουν από την Ολυμπία και τους Δελφούς, καθώς λευκοί αργυρόηχοι κρότοι κυμβάλων. Τους ωραίους χιτώνες τους χειριδωτούς, και τα λευκά ιμάτια τα πτυχωτά και τα ποδήρη. Τα πέδιλα από δέρματα μαροκινά, αρμοσμένα στις δυνατές φτέρνες.

Φέρε την εικόνα που μας αφήσανε οι γυναίκες της αρχαίας Ελλάδας. Οι κοντυλογραμμένες, με τις λεπτές ζώνες, τον κυανό κεφαλόδεσμο, και το ζαρκαδένιο τόνο του κορμιού. Οι ελληνίδες του Αργούς και της Ιωνίας, οι λινές και οι φαινομηρίδες. Τρέχουνε στα όρη μαζί με την Αταλάντη. Και κοιμούνται στα κοιμητήρια σαν την Κόρη του Ευθυδίκου.

Όλες και όλοι στηριγμένοι χαρούμενα σε κάποια μαρμάρινη στήλη, σ' ένα λιτό κιονόκρανο, σε μια κρήνη λευκή της Αγοράς. Με περίγυρα τους ωραίους γεωμετρημένους ναούς, αναπαμένους στο φως και στην αιθρία. Άνθρωποι, και θεοί, και αγάλματα ένα.

Όλα ετούτα, για να συγκρίνεις την παλαιή και τη νέα Ελλάδα, να τα βάλεις και να τα παραβάλεις. Και στήσε τον Φράγκο από δίπλα, να τα κοιτάει και να τα αποτιμά. Με το δίκιο του θά 'χει να σου ειπεί: "άλλο πράμα η μέρα και το φως, και άλλο η νύχτα και οι μαύροι βρυκολάκοι". Δε γίνεται να βάλεις στο ίδιο βάζο υάκινθους και βάτα.

Και κάπου θα αποσώσουν επιτιμητικά την κρίση τους:
- Ακούς αναίδεια; Να μας ζητούν κι από πάνω τα ελγίνεια μάρμαρα. Ποιοι μωρέ; Οι χριστιανοχομεΐνηδες;

Αλλά είναι καιρός από τις ασκήσεις επί χάρτου να περάσουμε στα πεδία των επιχειρήσεων. Να κοιτάξουμε την πυρκαγιά που αποτεφρώνει το σπιτάκι μας. Γιατί είμαστε σβησμένοι από τον κατάλογο των εθνών; Γιατί η Μακεδονία γίνεται Σκόπια, η Κύπρος γίνεται τουρκιά, το Αιγαίο διεκδικιέται ως το mare nostrum των Οθωμανών; Γιατί ο πρόεδρος της Τουρκίας είπε πρόσφατα στην Αθήνα, ότι είμαστε μια επαρχία του παλιού οθωμανικού κράτους, που αποσχίσθηκε και πρέπει να μας ξανα-προσαρτήσουν; Γιατί ο Μπερίσα της Αλβανίας έχει να λέει πως οι έλληνες κάνουν διπλωματία που έρχεται από το Μεσαίωνα και τους παπάδες; Γιατί ο Αλέξανδρος βαφτίζεται Ισκεντέρ, και ο Όμηρος Ομέρ Βρυώνης; Γιατί οι διακόσιες χιλιάδες έλληνες της Πόλης γίνανε χίλιοι, και οι τούρκοι της Δυτικής Θράκης θρασομανούν, και γίνουνται όγκος κακοήθης που ετοιμάζει μεταστάσεις;

Γιατί δύο από τους πιο σημαντικούς ποιητές μας, ο μέτριος Σεφέρης κι ο μεγάλος Καβάφης, καταγράφουνται στις διεθνείς ανθολογίες και τους ποιητικούς καταλόγους μισό έλληνες μισό τούρκοι; Γιατί όλα τα αυτονόητα εθνικά μας δίκαια ευρωπαίοι και αλβανοί, βούλγαροι και εβραίοι, ορθόδοξοι και ρούσοι, τούρκοι και βουσμανοαμερικανοί τα βλέπουν σαν ανόητες και μίζερες προκλήσεις, σαν υλακές και κλεφτοεπαιτείες; Ποια τύφλωση μας φέρνει να μη βλέπουμε ότι στα μάτια των ξένων εκαταντήσαμε πάλι οι παλαιοί εκείνοι γραικολιγούρηδες; Οι esurientes graeculi του Γιουβενάλη και του Κικέρωνα;

Το πράγμα έχει και περιγραφή και ερμηνεία. Μέσα στη χώρα, μέσα στην παιδεία δηλαδή και την παράδοση μας, εμείς περνάμε τους εαυτούς μας λιοντάρια, εκεί που οι έξω από τη χώρα μας βλέπουνε ποντίκια. Θαρρούμε πως είμαστε τα παιδόγγονα του Αριστοτέλη και του Αλέξανδρου. Οι ξένοι όμως σε μας βλέπουνε τις μούμιες που βρεθήκανε σε κάποια ασήμαντα Μασταβά. Γιατί; Τα διότι είναι πολλά. Όλα όμως συρρέουν σε μια κοίτη. Σε μια απλή εξίσωση με δύο όρους και ένα ίσον. Είναι ότι: νεοέλληνες ίσον ελληνοεβραίοι.

Αν εφαρμόσουμε αυτή την εξίσωση στα πράγματα, θα μας δώσει δύο γινόμενα. Το πρώτο είναι ότι ζούμε σε εθνική πόλωση. Το δεύτερο, ακολουθία του πρώτου, ότι ζούμε χωρίς εθνική ταυτότητα. Ότι οι νεοέλληνες είμαστε ελληνοεβραίοι σημαίνει το εξής: ενώ λέμε και φωνάζουμε και κηρύχνουμε ότι είμαστε έλληνες, στην ουσία κινιόμαστε και υπάρχουμε και μιλάμε σα να είμαστε εβραίοι. Αυτή είναι η αντίφαση. Είναι η σύγκρουση και η αντινομία που παράγει την πόλωση. Και η πόλωση στην πράξη γίνεται απώλεια της εθνικής ταυτότητας. Και το τελευταίο τούτο σημαίνει πολλά. Στην πιο απλή διατύπωση, σημαίνει νά 'σαι τουρκόγυφτας, και να ζητάς να σε βλέπουν οι άλλοι πρίγκιπα. Σημαίνει νά 'σαι η μούμια των Μασταβά, και να ζητάς από τους ευρωπαίους να σε βλέπουν ιδιοκτήτη της Ακρόπολης. Σημαίνει να σε θωρείς λιοντάρι, και οι ξένοι να σε λογαριάζουνε πόντικα. Απώλεια της εθνικής ταυτότητας είναι να σε βλέπουν οι άλλοι αρκουδόρεμα, και συ να τους φωνάζεις πως ντε και καλά είσαι η Ολυμπία. Και ύστερα να τους ζητάς Ολυμπιακούς αγώνες στην καλογρέζα. Χλευαστικό του καλογριά.

Είναι μεγάλη ιστορία να πιαστώ να σε πείσω, ότι οι νεοέλληνες από τους αρχαίους έχουμε μόνο το τομάρι που κρέμεται στο τσιγκέλι του σφαγέα, θέλει κότσια το πράμα. Θέλει καιρό και κόπο. Θέλει σκύψιμο μέσα μας, και σκάψιμο βαθύ. Και κυρίως αυτό: θέλει το μεγάλο πόνο.

Θα σε καλέσω όμως σ' έναν απλό περίπατο. Θα κάνουμε ένα πείραμα, που λένε οι φυσικοί. Για νά 'χουμε αποτέλεσμα έμπεδο. Και η γνώση που θα κερδίσουμε νά 'ναι σίγουρη. Θα επιχειρήσουμε μια στατιστική έρευνα. Θα διατρέξουμε τη χώρα απ' άκρη σ' άκρη. Θα ρωτήσουμε νεοέλληνες απ' όλες τις τάξεις και όλα τα επίπεδα. Γυναίκες και άντρες, γερόντους και παιδιά, αγράμματους και επιστήμονες, φτωχούς και πλούσιους να μας ειπούν τι γνωρίζουν για την αρχαία Ελλάδα. Ζητούμε μια γνώση σοβαρή και υποψιασμένη. Όχι φολκλόρ και γραφικότητες. Όχι δηλαδή ο Ηρακλής μωρό έπνιξε τα φίδια· ότι ο Αρχιμήδης εχάραζε κύκλους στην άμμο- ούτε τάν ή επί τάς, μέτρον άριστον και τον Μινώταυρος στην Κρήτη. Αλλα να μας ειπούνε, δηλαδή, αν έχουνε ακουστά τα ονόματα Εμπεδοκλής, Αναξίμανδρος, Αριστόξενος ο Ταραντίνος, Διογένης Λαέρτιος, Αγελάδας, Λεύκιππος, Πυθαγόρας ο Ρηγίνος, Πυθέας.

Να μας ειπούνε, πόσοι φιλόλογοι, έξω από τα σχολικά κολυβογράμματα, έχουν διαβάσει στο πρωτότυπο τρεις διάλογους του Πλάτωνα, δύο Νεμεόνικους του Πινδάρου, την Ωδή στην αρετή του Αριστοτέλη, έναν Ομηρικό Ύμνο. Να μας πουν αν ξέρουν ότι στη διάλεξη του για την αρετή ο Πλάτων έκαμε στους ακροατές του ένα μάθημα γεωμετρίας, ότι η Ακρόπολη των Αθηνών είναι δωρικό, και όχι ιωνικό καλλιτέχνημα, ότι η διδασκαλία τραγωδίας στο θέατρο ήταν κήρυγμα από άμβωνος, ότι η θρησκεία των ελλήνων ήταν αισθητική προσέγγιση των φυσικών φαινομένων.

Δε νομίζω, αναγνώστη μου, ότι σε όλα αυτά τα επίπεδα η έρευνα μας θα δώσει ποσοστά γνώσης και κατοχής σε βάθος του κλασικού κόσμου από τους νεοέλληνες που να υπερβαίνουν τους δύο στους χίλιους.
Τι φωνάζουμε τότε, και φουσκώνουμε, και χτυπάμε το κούτελο στο μάρμαρο ότι είμαστε έλληνες; Για το θεό δηλαδή. Παράκρουση και παραφροσύνη...

Θα μου ειπείτε:
- Μήπως και οι ευρωπαίοι γνωρίζουν σε τέτοιο βάθος την αρχαία Ελλάδα;

Θα σας ειπώ:
-Όχι. Αλλά οι ευρωπαίοι δεν καυχιούνται ότι είναι έλληνες, όπως εμείς. Καυχιούνται ότι είναι γάλλοι, και ιταλοί, και βέλγοι.

Γιατί αυτό είναι στην ουσία της η αρχαία Ελλάδα. Δεν είναι τα πασουμάκια του Ηρακλή στο παλάτι της Ομφάλης. Ούτε ο Οδυσσέας με το παλούκι του στη σπηλιά του Κύκλωπα. Η αρχαία Ελλάδα είναι ένας πολιτισμός ασύγκριτος. Μια κοσμοθεωρία πλήρης. Ένας τρόπος ζωής ολοκληρωμένος και τέλειος. Είναι η πιο κοντά στη φύση και στη φυσική αϊδιότητα κοινωνία, που έσωσε να δημιουργήσει ο άνθρωπος. Δεν είναι τυχαίο που λέξεις ελληνικές, όπως μουσική, θέατρο, οργασμός, φιλοσοφία, μαθηματικά, φυσική, δημοκρατία, γεωμετρία, πολιτική, περάσανε σε όλες τις γλώσσες των εθνών του OHE σήμερα. Και με τις λέξεις αυτές ζουν και δηλώνουν τις βαθύτερες ουσίες του ανθρώπινου βίου τα δισεκατομμύρια του πλανήτη. Δεν είναι τυχαίο, που όχι μόνο ο πλανήτης αλλά και ο ουρανός, το σύμπαν ολόκληρο είναι κατάσπαρτο με τις ελληνικές λέξεις και με τα ελληνικά γράμματα που ονομάζουν διεθνώς τους αστερισμούς, και τους φωτεινότερους αστέρες του κάθε αστερισμού.
Όχι. Δεν είναι καθόλου τυχαίο. Εκείνο που είναι τυχαίο, είναι πως ο λαός που κατοικεί σήμερα στη χώρα που παλαιά την εκατοίκησαν οι έλληνες, ονομάζουνται έλληνες. Η έρευνα μας έδειξε ότι μόνο έλληνες δεν είναι. Γιατί τους έλληνες ούτε τους βλέπουν ούτε τους γνωρίζουν.

Από το Ελληνικό ερχόμαστε στό Εβραίικο. Ερωτάμε το ίδιο στατιστικό δείγμα, το ευρύ και το πλήρες, αν έχουν ακουστά τα ονόματα Μωϋσής, Αβραάμ, Ησαΐας, Ηλίας με το άρμα, Νώε, Βαφτιστής, Εύα η πρωτόπλαστη, Ιώβ, ο Δαναήλ στο λάκκο, η Σάρα που γέννησε με εξωσωματική. Και όχι μόνο τα ονόματα, αλλά και τις πράξεις ή τις αξίες που εκφράζουν αυτά τα ονόματα.

Υπάρχει γριά στην επικράτεια που να μην τους ξεύρει τούτους τους εβραίους; Δεν υπάρχει ούτε γριά, ούτε ορνιθοκλόπος στις Σποράδες, ούτε κλεφτογιδάς στην Κρήτη. Εδώ τα ποσοστά αντιστρέφουνται. Στους χίλιους νεοέλληνες τα ναι γίνουνται ενιακόσια τόσα, και τα όχι δύο. Και δεν ξεύρουν μόνο τα ονόματα, αλλά είναι έτοιμοι να σου κάνουν αναλύσεις στην ουνιβερσιτά και στην ακαντέμια για τις ηθικές και άλλες αξίες που εκφράζει το κάθε όνομα.

Μ' ένα λόγο, ο μέγας και ο βαθύς εβραίικος πολιτισμός -δεν ειρωνεύομαι, κυριολεκτώ- μέσα από τη χριστιανική του μετάλλαξη, κι αυτή πια δεν είναι ούτε μεγάλη ούτε βαθιά, πέρασε ως το μυελό των οστών και στη διπλή σπείρα του DNA όλων των νεοελλήνων. Ένα μόνο δε γνωρίζουν. Ότι ο σπουδαίος αυτός πολιτισμός είναι εντελώς αντίθετος με τον πολιτισμό της κλασικής Ελλάδας. Το αρνί και ο λύκος. Ο πάμφωτος ναός της Αφαίας στην Αίγινα, και το μονύδριο της αγίας Ελεούσας στο νησί της λίμνης των Ιωαννίνων, με την αγράμματη καλόγρια που κυνηγά τις έγκυες και τις λεχώνες, γιατί 'ναι μαγαρισμένες, λέει.

Έλληνες θα ειπεί δύο και δύο τέσσερα στη γη. Όχι δύο και δύο είκοσι δύο στον ουρανό.

Έλληνες θα ειπεί να τελείς στους νεκρούς τις χοές της Ηλέκτρας. Όχι κεριά στους νεκρόλακκους, και δηνάρια στο σακούλι του τουρκόπαπα.
Έλληνες θα ειπεί να προσκυνάς τακτικά στους Δελφούς το "γνώθι σαντόν". Όχι να κάνεις την εξομολόγηση στους αγράμματους πνευματικούς και στους μαύρους ψυχοσώστες.
Έλληνες θα ειπεί να σταθείς μπροστά στη στήλη του Κεραμεικού και να διαβάσεις το επιτύμβιο: "στάθί και οϊκτιρον". Σταμάτα, και δάκρυσε· γιατί δε ζω πιά. Κι όχι να σκαλίζεις πάνω σε σταυρούς κορακίστικα λόγια και νοήματα: προσδοκώ ανάσταση νεκρών.
Έλληνες θα ειπεί το πρωί να γελάς σαν παιδί. Το μεσημέρι να κουβεντιάζεις φρόνιμα. Και το δείλι να δακρύζεις περήφανα. Κι όχι το πρωί να κάνεις μετάνοιες στα τούβλα. Το μεσημέρι να γίνεσαι φοροφυγάς στο κράτος και επίτροπος στην ενορία σου. Και το βράδυ να κρύβεσαι στην κώχη του φόβου σου, και να ολολύζεις σα βερέμης.

Ακόμη κι ο Ελύτης, καθώς εγέρασε, τό 'ριξε στους αγγέλους και στα σουδάρια. Τι απογοήτεψη...

Έλληνες θα ειπεί όσο ζεις, να δοξάζεις με τους γείτονες τον ήλιο και τον άνθρωπο. Και να παλεύεις με τους συντρόφους τη γη και τη θάλασσα. Και σαν πεθάνεις, να μαζεύουνται οι φίλοι γύρω από τη μνήμη σου, να πίνουνε παλιό κρασί, και να σε τραγουδάνε:

Τρεις αντρειωμένοι εβούλησαν να βγουν από τον Άδη,

Ένας το Μάη θέλει να βγει κι άλλος τον Αλωνάρη,

Κι ο Δήμος τ' αγια-Δημητριού ν' ανοίξει γιοματάρι.

Μια λυγερή τους άκουσε, γυρεύει να την πάρουν.

Κόρη, βροντούν τ' ασήμια σου, το φελλοκάλιγό σου,

και τα χρυσά γιορντάνια σου, θα μας ακούσει ο Χάρος.

Δημήτρης Λιαντίνης

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Λιαντίνη...ξέσπασμα!"

Τίποτα δεν έχει τελειώσει.

Πτέραρχος κατά Ναυάρχου: «Τίποτα δεν έχει τελειώσει και οπωσδήποτε δεν έχουμε πουθενά ηττηθεί !!»
“...η βαρύτητα μίας χώρας στην εξίσωση της ισχύος προκύπτει από τον προσδιορισμό των σταθερών και μεταβλητών δεδομένων με τους πολλαπλασιαστές του στρατηγικού σχεδιασμού και της πολιτικής βούλησης.
Ένας στρατηγικός σχεδιασμός και η δημιουργία πολιτικής βούλησης συμβάλλουν, ώστε τα σταθερά και μεταβλητά δεδομένα μίας αδύναμης χώρας να σχηματίσουν μία ισχύ κατά πολύ ανώτερη από τις δυνατότητες της ενώ ένας ασυνήθης πολιτικός σχεδιασμός και μία ανίσχυρη πολιτική βούληση μπορεί να γίνουν αιτία ώστε η εξίσωση ισχύος μίας χώρας... να κυμαίνεται σε επίπεδα πολύ χαμηλότερα της κλίμακας της.”
“...η βασικότερη στρατηγική ισχύς μίας χώρας είναι ο ανθρώπινος παράγοντας.
 Είναι αδύνατο να αλλάξει κανείς τη γεωγραφία και την ιστορία που είναι σταθερά στρατηγικά στοιχεία αλλά το στοιχείο του καλλιεργημένου ανθρώπου είναι σε θέση να δώσει έννοιες, ικανές να ανοίξουν νέους ορίζοντες σε αυτή την γεωγραφία και την ιστορία.”
Αχμέτ Νταβούτογλου
“Το Στρατηγικό Βάθος”
Στο εν λόγο έργο του τούρκου ΥΠΕΞ για αρκετά μπορεί να διαφωνεί κανείς, αλλά θα ήταν φανερά κακόπιστος και ανώριμος εάν έκανε μία γενική απόρριψη. Εξάλλου είναι από τις ελάχιστες περιπτώσεις, σε παγκόσμιο επίπεδο, που ως ΥΠΕΞ της χώρας του εφαρμόζει στην εξωτερική πολιτική αυτής το σύνολο σχεδόν των θεωριών και απόψεων που ο ίδιος έχει διατυπώσει ως ακαδημαϊκός και θεωρητικός της γεωστρατηγικής.
Το τμήμα που παραθέτω παραπάνω από την σελίδα 75 του βιβλίου του, πιστεύω ότι μας δίνει δύο απαντήσεις σε αντίστοιχες ερωτήσεις, σχετικά με την κατάσταση της χώρας μας. Η πρώτη παράγραφος απαντά στο τι έφταιξε και φτάσαμε εδώ και η δεύτερη στο που πρέπει να βασιστούμε για να βγούμε από την κρίση με τις ελάχιστες επιπτώσεις.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Τίποτα δεν έχει τελειώσει."

Γεώργιος Κόκκινος

"Σκορπάει" ελληνική περηφάνια στην Αυστραλία

Με το μετάλλιο Pride of Australia πρόκειται να παρασημοφορηθεί σύντομα ο Γ. Κόκκινος από τη Μελβούρνη. Ο λόγος; Ο 69χρονος έχει καταφέρει να συγκεντρώσει μέχρι στιγμής $120,000 για το νοσοκομείο Alfred ψήνοντας λουκάνικα σε κάθε γωνιά της Μελβούρνης, αγνοώντας τις καιρικές συνθήκες, ενώ δηλώνει αποφασισμένος να συνεχίσει το φιλανθρωπικό του έργο.

Κι αν αναρωτηθεί κανείς για τους λόγους που τον οδήγησαν σε αυτή την πράξη, η απάντηση θα σας εκπλήξει και συγκινήσει ταυτόχρονα. Πριν από 17 χρόνια, ο γιος του είχε ένα ατύχημα. Ένα τζάμι έπεσε πάνω του ενώ εργαζόταν, με αποτέλεσμα να υποστεί ένα σοβαρότατο τραύμα, με μήκος 1 μέτρο και 23 εκατοστά. Ο κ. Κόκκινος δεν κρύβει ότι κανείς δεν πίστευε τότε ότι ο γιος του θα τα καταφέρει, ωστόσο, όπως ο ίδιος αναφέρει στην ιστοσελίδα neokosmos.gr, «o γιος μας έζησε και γι’ αυτό χρωστάω αιώνια ευγνωμοσύνη στο νοσοκομείο και τους γιατρούς του».

O 69χρονος δεν ξέχασε ποτέ τη βοήθεια που παρείχαν οι γιατροί και το προσωπικό του νοσοκομείου στο παιδί του. Ετσι, όταν συνταξιοδοτήθηκε το 2007 αποφάσισε να ευχαριστεί καθημερινά το νοσοκομείο, ψήνοντας λουκάνικα σε κάθε γωνιά της Μελβούρνης, πουλώντας λαχεία και διοργανώνοντας φιλανθρωπικές εκδηλώσεις. Ετσι, μόνο τυχαία δεν θεωρείται ένας από τους πλέον ενεργούς συνομήλικούς του. Και η διάκριση με το μετάλλιο Pride of Australia εκ μέρους της Πολιτείας δεν είναι η μόνη, καθώς ένας θάλαμος του νοσοκομείου Alfred, θα πάρει το όνομά του, “George Kokkinos Room”!

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Γεώργιος Κόκκινος"

Ο Κιναιδισμός στην Αρχαία Ελλάδα

Και λίγο πολυτονικό...

Πολύ σοβαρό τό θέμα. «Τό ψέμμα καταρρέει» Ὃμως, ἡ ΑΛΗΘΕΙΑ εἶναι πώς ΕΧΕΙ ΚΑΤΑΡΡΕΥΣΕΙ ἀπό μακροῦ...! Πέραν τῶν ὃσων, πολύ εὐστόχων, παρατίθενται στό μήνυμα, ὑπάρχει καί κάτι ἂλλο, ἐξ ἲσου σημαντικό. Ὁ Ἀριστοφάνης, δέν θά μποροῦσε νά γράψη τήν Λυσιστράτη του, ἂν οἱ ἂνδρες στήν Ἀρχαία Ἑλλάδα, δέν τό εἶχαν «σέ τίποτα» νά συνευρίσκωνται μεταξύ τους...! Τούς πίεσαν οἱ Γυναῖκες, Ἀθηναίους καί Σπαρτιᾶτες, νά σταματήσουν τόν πόλεμο, κόβοντάς τους τήν σεξουαλική ἐπαφή. Ἂν οἱ ἂνδρες συνήθιζαν τίς μεταξύ τους σχέσεις, τότε ἠ πίεσις αὐτή, ΟΥΔΕΝ ἀποτέλεσμα θά μποροῦσενά ἒχη. Ἐπίσης, ὁ Ἀριστοφάνης, βάζει στό στόμα ἑνός τῶν συνεδριαζόντων ἀνδρῶν μία πολύ χαρακτηριστική καί κατατοπιστκή φράση, μετά ἀπό τήν ἐρώτηση τοῦ ΧΟΡΟΥ πρός Ἀθηναίους καί Σπαρτιᾶτες, ἂν ὑποφέρουν ἀπό τήν στέρηση τῶν Γυναικῶν τους « Τό πρωί αἰσθάνεστε..ἀνησυχίες;» (ἢτο ἡ ἐρώτησις) Καί ἡ ἀπάντησις ἦτο: « Ἂν ἒχωμε λέει; Ἐδῶ ἒχομε γίνει κουρέλλια .. Κι ἂν δεν βρεθῆ κάποιος, να κλείση Εἰρήνη ὃσο γίνεται πιό γρήγορα, τότε θά ἀναγκασθοῦμε νά κτυπήσωμε τήν πόρτα τοῦ Κλεισθένη» Σημειῶστε πώς ὁ Κλεισθένης ἦταν ἓνας ὁμοφυλόφυλος Ἀθηαναῖος. Καί αὐτό ἀκόμα, τό ὃτι ΕΠΩΝΥΜΩΣ προσδιορίζεται ὁ ὁμοφυλόφιλος (τόν ἀναφέρει συχνά ὁ Ἀρισστοφάνης), δείχνει πώς ΔΕΝ ἦτο γενικευμένη ὑπόθεσις ἡ ὁμοφυλοφιλία...! Ἂλλως, θά πήγαιναν καί...μεταξύ τους, ἢ θά ἒλεγε ἁπλῶς, «θά πᾶμε σ' ἓναν ὁμοφυλόφιλο»... Ὁ «Παπποῦς» μας ὁ Ἀριστοφάνης, μᾶς στέλνει ἓνα πολύ χρήσιμο μήνυμα...! Καί γιά τήν ἱστορία, τήν ὁμοφυλοφιλία καί μάλιστα στήν πιό ΑΙΣΧΡΗ της μορφή, τήν παιδοφιλία, τήν κουβαλοῦσαν μαζί τους οἱ Ρωμαῖοι κατακτητές, ἀλλά ΔΕΝ πέρασε στούς Ἓλληνες, οἱ ὁποῖοι τιμωροῦσαν μέ ΘΑΝΑΤΟ τέτοιες πράξεις...! Ἡ λέξις «ΕΡΩΣ», δέν εἶχε τήν ἒννοια τῆς σεξουαλικῆς πράξεως. Ὑπῆρχαν αἱ ἐκφράσεις «συνουσία«, «συνεύρεσις» κ. ἂ. Ἡ λέξις ΕΡΩΣ, ἦτο ἡ ΑΠΟΛΥΤΟΣ ΜΟΡΦΗ τῆς ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗΣ καί μόνο λατρείας καί θαυμασμοῦ. Καί ἐπί τῇ αὐκαιρίᾳ, ἂς πούμε δυό λόγια καί γιά τόν Μ. Ἀλέξανδρο. Ὃταν κάποιος Ἒπαρχος μιᾶς Ἰωνικῆς Πόλεως τοῦ πρότεινε νά τοῦ στεέλη ἓναν ἀπό τούς πιό ὂμορφους νεαρούς τῆς ἐποχῆς του, ὁ Μεγάλος αὐτός Ἓλληνας (ὁ Μέγιστος θά ἒλεγα) ἀπήντησε: « Ὤ χειρότερε ἀπ' ὃλους τούς ἀνθρώπους, ἒχεις μάθει ποτέ γιά μένα ὃτι ἒχω τέτοιες διαστροφές, γιά νά τολμᾶς νά μέ κολακεύης, προσφέροντάς μου τετοιου εἲδους ἡδονές;» ( Πλούταρχος, στό «Περί Ἀλεξάνδρου Τύχης ἢ Ἀρετῆς, Α, 12) Προσέξτε τήν ΣΚΛΗΡΟΤΗΤΑ τῶν ἐκφράσεων τοῦ Μ. Ἀλεξάνδρου. ο Νόμος των Αθηναίων έλεγε λοιπόν: <<Εάν τις Αθηναίος εταιρήση, μη εξέστω αυτώ των εννέα αρχόντων γενέσθαι, μηδ ιερωσύνην ιεράσασθαι, μηδέ συνδικήσαι, τω δήμω, μηδέ αρχήν αρχέτω μηδέμίαν, μήτε ενδήμον μήτε υπερόριον, μήτε κληρωτήν, μήτε χειροτονητήν, μηδ επί κηρυκείαν αποστελλέσθω, μηδέ γνώμην λεγέτω, μηδ είς τα δημοτελή ιερά εισίτω, μηδ εν ταις κοιναίς στεφανηφορίαις στεφανούσθω, μηδ εντός των της αγοράς περιραντηρίων πορευέσθω. Εάν τις ταύτα ποιή, καταγνωσθέντος αυτού εταιρείν θανάτω ζημιούσθω>> Δηλ: <> (Απόσπασμα από το βιβλίο του Αντώνη Αντωνάκου και Κων. Σπίνου <<Ελευθερία του λόγου και δημοκρατία. Το θαύμα της αρχαίας Ελλάδος>> εκδόσεις AMBER Σημείωση: Αν αναλύσουμε την λέξη με την οποία χαρακτήριζαν οι αρχαίοι πρόγονοι μας τους ομοφυλόφιλους θα είχαμε αυτόματα την σωστή εικόνα, δηλ η λεξη "κίναιδος" ...(κιν-αιδώ)σημαίνει: κινεί την αιδώ, δηλ κινεί το ρεζιλίκι, την ξευτίλα το μίασμα, άλλωστε φαίνεται και από το γεγονός ότι δεν τους επέτρεπαν να πηγαίνουν στο τμήμα της δημόσιας αγοράς που είχε εξαγνιστεί δια ραντίσματος), στην Αθήνα τους αφαιρούσαν τα δικαιώματα, στην Σπάρτη τους πετάγανε έξω από την πόλη Το ότι μπορεί να υπήρχαν λίγοι, κάπου, δεν αντιλέγει κανείς, άλλωστε η ανισσοροπία του νου υπάρχει παντού και πάντα, τι να πει κανείς για το σήμερα ειδικά μέσα στα ΜΜΕ απο όπου (τυχαία?) απορρέουν οι ψευδείς φήμες περι καθολικής ομοφιλοφιλιας στην αρχαία Ελλάδα...εμ αν δεν παινέσεις το σπίτι σου... πες τε μου και το εξής, υπήρξε ποτέ άλλο κράτος να καταδικάζει το γεγονός με νόμο? όχι, ιδού λοιπόν το ανώτατο για τα ανθρώπινα όρια επίπεδο των προγόνων μας, ας μην το μιάζουμε, είναι ιεροσυλία. επίσης παραθέτω άρθρο απο το: blog diamantarasel.blogspot.com ¨Τα τελευταία κυρίως χρόνια, γίνεται μία ανούσια κατασυκοφάντηση των ιερών και οσίων του Έθνους μας, με θέμα την ομοφυλοφιλία στην Αρχαία Ελλάδα και την δήθεν ευρεία διάδοση της, από τους αιώνιους βλάκες, τους αμαθείς, τους εχθρούς και τους προδότες της φυλής μας. Κλείνω λοιπόν το Νομοθετικό έργο του Σόλωνος με τον νόμο Περί Ομοφυλοφιλίας και τα σχετικά άρθρα 331 και 332, σε ελεύθερη προσαρμογή. Άρθρο 331: << Όστις παρακινεί εις ακολασίαν παίδα, γυναίκα, ή άνδρα έκ τών ελευθέρων ή τών δούλων θέλει ενάγεσθαι ενώπιον τών θεσμοθετών, καί κατηγορείσθαι από τόν τυχόντα (από οποιονδήποτε τρίτο). Οί δέ θεσμοθέται θέλουν εισάγει τήν δίκην ενώπιον τού δικαστηρίου τής Ηλιαίας εντός τριάκοντα ημερών μετά από τήν μήνυση καί εφ' όσον τό επέτρεπαν οί δημόσιες ασχολίες. Όταν δικαστεί σε πρώτο βαθμό από την Ηλιαία και κηρυχθεί ένοχος, θα καταδικάζεται σε φυλάκιση ή σε πρόστιμο. Στήν περίπτωση που κηρυχθεί ένοχος μέ τήν ποινή του θανάτου, θά παραδίνεται στούς έντεκα, καί θά θανατώνεται τήν ίδια ημέρα. Εάν αυτός πού έχει υπό τήν εξουσία του τα άτομα πού έχουν αποπλανηθεί, δέν εγκαλέσει αυτόν (τον δράστη) στό δικαστήριον, ή εάν τόν εγκαλέσει δεν πάρει το ένα πέμπτο από τους ψήφους, υποχρεούται νά πληρώσει πρόστιμο 1.000 δραχμών υπέρ τού δημοσίου. Εάν ο κατηγορούμενος καταδικαστεί στο πρόστιμο, οφείλει νά τό πληρώσει εντός δέκα ημερών, από τήν απαγγελία της αποφάσεως. Καί εάν ό υποψήφιος θύτης είναι πολίτης, θά φυλακίζεται μέχρι τήν πληρωμή τού προστίμου>>. Άρθρο 332: << Όποιος από τους Αθηναίους παραδοθεί προς ηδονήν άλλου, δέν δύναται νά εκλεγεί μέλος των εννέα Αρχόντων, ούτε νά λάβει κάποιο ιερατικό αξίωμα, ούτε να διοριστεί σύνδικος του λαού, ούτε να καταλάβει κάποιο αξίωμα στο εσωτερικό ή στό εξωτερικό με κλήρο ή κατ' απονομή, ούτε νά τόν στείλουν σάν κήρυκα πολέμου, ούτε να μιλήσει ενώπιον τού λαού ή της βουλής, ούτε νά εισέρχεται στούς δημόσιους ναούς, ούτε στίς πανηγύρεις τών δημοσίων εορτών, ούτε στις δημόσιες στεφανοφορίες νά φορά στέφανο, ούτε νά περιφέρεται στους περιπάτους τής αγοράς. Όποιος καταδικαστεί για τέτοιο έγκλημα και παραβεί τίς διατάξεις τού παρόντος νόμου, τιμωρείται μέ θάνατο>>. Με λίγα λόγια: Ο παραδιδόμενος είς ηδονήν άλλου, εστερείτο όλα τά αστικά καί τά πολιτικά δικαιώματά του, καί μόνον εάν παρέβαινε ότι όριζε ό νόμος τον τιμωρούσαν μέ θάνατο. Η Αρχαία Ελληνική νομοθεσία και η κοινωνία ήσαν ανεκτικές και ανοιχτές σε όλα, αλλά μέχρι εκεί που δεν θιγόταν και κινδύνευε η κοινωνική και πολιτική ασφάλεια, το συμφέρον και η οικογενειακή και η ατομική γαλήνη.¨

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Ο Κιναιδισμός στην Αρχαία Ελλάδα"

ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΞΕΝΩΝ ΦΟΙΤΗΤΩΝ ΣΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑ.

ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑ ΕΦΘΑΣΑΝ ΤΑ ΕΠΙΠΕΔΑ ΤΗΣ ΑΓΓΛΙΑΣ.
ΜΑΖΙΚΕΣ ΕΓΓΡΑΦΕΣ ΙΡΑΚΙΝΩΝ ΚΑΙ ΑΦΓΑΝΩΝ ΣΤΗΝ ΝΟΜΙΚΗ.
ΟΙ ΙΔΙΟΙ ΕΠΙΣΗΣ ΦΟΙΤΗΤΕΣ ΕΝΟΙΚΙΑΣΑΝ ΚΑΙ ΔΙΑΜΕΡΙΣΜΑΤΑ ΣΤΙΣ ΦΟΙΤΗΤΙΚΕΣ ΕΣΤΙΕΣ.ΞΑΠΛΟΣΤΩΜΑΤΣΑΔΑ.

ΚΑΙ ΒΕΒΑΙΑ ΑΛΛΗ ΜΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΠΡΩΤΙΑ.
ΟΛΕΣ ΟΙ ΧΩΡΕΣ ΠΡΟΩΘΟΥΝ ΤΟΥΣ ΛΑΘΡΟΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ ΠΙΣΩ ΣΤΗΝ ΧΩΡΑ ΤΟΥΣ.
ΕΜΕΙΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΤΟΥΣ ΑΝΑΒΑΘΜΙΖΟΥΜΕ ΜΕ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑΚΕΣ ΣΠΟΥΔΕΣ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΒΛΕΠΟΥΜΕ ΤΙ ΘΑ ΓΙΝΕΙ.
ΔΕΧΟΜΑΣΤΕ ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ.
ΚΑΙ Η ΟΥΡΑ ΤΟΥ ΠΑΠΟΥΤΣΗ ΓΙΑ ΔΕΥΤΕΡΗ ΦΟΡΑ ΩΣ ΥΠΟΥΡΓΟΣ ΣΕ ΣΤΙΓΜΗ ΚΡΙΣΗΣ ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ.
 Να σημεωθεί δε ότι η μελέτη εκτιμά τιν Ελληνικό πληθυσμό το 2015 σε 14,2 εκατομμύρια, των των οποίων περίπου τα 3,5 εκταομμύρια θα προέρχονται από χώρες μη μέλη της Σημερινής Ε.Ε

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΞΕΝΩΝ ΦΟΙΤΗΤΩΝ ΣΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑ."

ΕΛΛΑΔΑΡΑ ΜΕ ΤΑ ΟΛΑ ΣΟΥ

ΕΜΑΘΑΝ ΟΤΙ 'αυτο' ΠΛΑΚΩΣΑΝ ΚΑΙ ΟΙ 'αλλοι'
Εν μέσω αντιδράσεων «Μπαλάκι» οι ευθύνες για την είσοδο των μεταναστών στο κτίριο της Νομικής

Από το εσωτερικό της Σχολής (Φωτογραφία: Eurokinissi )
 Αθήνα
Συνεχίζονται οι αντιδράσεις κομμάτων, αλλά και της πανεπιστημιακής κοινότητας για την υπόθεση της εισόδου μεταναστών στο κτίριο της Νομικής.
Η υπουργός Παιδείας εξαπέλυσε επίθεση σε πολιτικές δυνάμεις, οι οποίες εκμεταλλεύονται τη δυστυχία των μεταναστών για να υπηρετήσουν κομματικές σκοπιμότητες.
Η Αννα Διαμαντοπούλου κάλεσε τις πρυτανικές αρχές να υπερασπιστούν (όπως έχουν υποχρέωση από το νόμο) την ακαδημαϊκή λειτουργία.
«Η μετατροπή της Νομικής σε καταυλισμό μεταναστών είναι πέρα από τα όρια κάθε ανοχής» τόνισε, η υπουργός λέγοντας ότι οι νόμοι πρέπει να εφαρμοστούν με τη συνδρομή όλων των οργάνων της Πολιτείας, «ώστε να σταματήσει αυτή η απαράδεκτη κατάσταση».
Πηγές του υπουργείου Προστασίας του Πολίτη, ανέφεραν ότι η Αστυνομία δεν μπορούσε να εμποδίσει την είσοδο των μεταναστών στη Νομική, «γιατί με αυτή τη λογική θα έπρεπε να συλλαμβάνει και όποιον κυκλοφορεί στον δρόμο» και πρόσθεταν ότι το πανεπιστημιακό άσυλο προστατεύεται από θεσμοθετημένα όργανα και θεσμοθετημένες διαδικασίες και πρέπει να προστατευθεί από όσους είναι αρμόδιοι και έτοιμοι για αυτό.
Ο εκπρόσωπος του ΛΑΟΣ ΚώσταςΑϊβαλιώτης δήλωσε: «Εάν η Πολιτεία θέλει να εφαρμόσει τους νόμους που υπάρχουν, μπορεί να παρέμβει χρησιμοποιώντας τις διατάξεις για μεταφορά λαθρομεταναστών και την εξασφάλιση καταλύματος, άνευ της τυπολατρείας περί πανεπιστημιακού ασύλου».
Η Πολιτεία βαρύνεται με ένα ζήτημα που πρέπει να λύσει, δήλωσε ο πρόεδρος της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών Θ.Φορτσάκης, αναφορικά με την παραμονή περίπου 300 μεταναστών στο παλαιό κτήριο της Σχολής.
Δεν μπορεί να μετατραπεί το πανεπιστήμιο σε κατάλυμα μεταναστών, είπε ο κ. Φορτσάκης στον Βήμα 99,5, ζητώντας να βρεθεί ένας χώρος απ' όπου οι μετανάστες θα μπορέσουν να διεκδικήσουν τα αιτήματά τους.
Χρειάζεται λύση χωρίς βία και ακρότητες, συνέχισε, επικρίνοντας τους χειρισμούς των κρατικών αρχών αφού -όπως είπε- άφησαν αυτούς τους ανθρώπους να ξεκινήσουν από την Κρήτη, να διασχίσουν τη μισή Ελλάδα και να φτάσουν στην Αθήνα.
Το κράτος δεν κάνει τη δουλειά του, δεν μπορούμε να υποκαταστήσουμε το κράτος και τη μεταναστευτική πολιτική του, σημείωσε.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΕΛΛΑΔΑΡΑ ΜΕ ΤΑ ΟΛΑ ΣΟΥ"

Πόσοι είναι τελικά οι παράνομοι μετανάστες στην Ελλάδα;

Πόσοι είναι τελικά οι παράνομοι μετανάστες στην Ελλάδα; Μία κριτική ματιά στην εκτίμηση του ΕΛΙΑΜΕΠ

 Πρίν από μερικές μέρες αναφέρθηκε στην ιστοσελίδα των «Νέων» (http://www.tanea.gr/default.asp?pid=2&ct=1&artid=4613085) ότι, σύμφωνα με εκτίμηση των ερευνητών του ΕΛΙΑΜΕΠ, ο αριθμός των παρανόμων μεταναστών στην Ελλάδα σήμερα φθάνει τις 470.000 άτομα. Τέτοιες εκτιμήσεις δεν είναι εύκολες γιατί βασίζονται σε υποθέσεις οι οποίες εμπεριέχουν έναν – μικρότερο ή μεγαλύτερο – βαθμό αυθαιρεσίας. Ο αριθμός των παρανόμων μεταναστών στην χώρα εκτιμάται κυρίως από τον ετήσιο αριθμό των συλλήψεων για παράνομη είσοδο και παράνομη παραμονή στην χώρα καθώς και από τις πραγματοποιηθείσες απελάσεις και τους επαναπατρισμούς.

Ασφαλώς, ο αριθμός των συλλήψεων εμπεριέχει και κάποιο ποσοστό «διπλοεγγραφών», δηλαδή περιπτώσεων ανθρώπων που εισήλθαν (ή επιχείρησαν να εισέλθουν) παρανόμως στην Ελλάδα πάνω από μία φορά και συνελήφθησαν (και άρα ξανακαταγράφηκαν ως συλληφθέντες). Όμως, από την άλλη, ο αριθμός των συλλήψεων δεν μας διαφωτίζει ούτε τον αριθμό εκείνων που εισήλθαν παρανόμως στην χώρα και παραμένουν χωρίς να συλληφθούν, ούτε και για τον αριθμό εκείνων των παρανόμων μεταναστών που εγκατέλειψαν την χώρα χωρίς να γίνουν αντιληπτοί. Στα σημεία αυτά είναι που υπεισέρχονται οι υποθέσεις.
Σύμφωνα με την διεθνή βιβλιογραφία η σχέση συλληφθέντων στα σύνορα και παρανόμως εισερχομένων στην χώρα μπορεί να είναι 1 προς 2 ή και 1 προς 4 (Λιανός Θεόδωρος, Κανελλόπουλος Κώστας, Γρέγου Μαρία, Γκέμι Έντα και Παπακωνσταντίνου Παναγιώτα «Εκτίμηση του όγκου των αλλοδαπών που διαμένουν παράνομα στην Ελλάδα», Ινστιτούτο Μεταναστευτικής Πολιτικής – Υπουργείο Εσωτερικών, Απρίλιος 2008, http://www.imepo.gr/ClientFiles/documents/AENEAS_IMEPO_RESEARCH_.2008_GR_000.pdf). Δηλαδή για κάθε έναν συλληφθέντα να εισέρχονται άλλοι δύο ή τέσσερις χωρίς να συλλαμβάνονται! Αν εφαρμοσθεί η υπόθεση αυτή για τα στοιχεία των δύο τελευταίων ετών (δείτε σχετικό πίνακα παρακάτω), τότε η εκτίμηση του ΕΛΙΑΜΕΠ φαίνεται ότι υποεκτιμά σημαντικά το μέγεθος του φαινομένου. Μάλιστα, αν δεχθούμε την εκτίμηση που ανέφερε πρόσφατα η εφημερίδα «Τα Νέα» ( http://www.tanea.gr/default.asp?pid=2&ct=1&artid=4604774), ότι από αυτούς που εισέρχονται παράνοµα στην Ελλάδα µόλις ένας στους επτά συλλαµβάνεται, τότε οι αριθμοί φθάνουν σε εφιαλτικά υψηλά επίπεδα!
Ας μην ξεχνάμε ότι ο πρώην αρχηγός της ΕΥΠ, και νυν βουλευτής, πρέσβυς ε.τ. Ιωάννης Κοραντής έχει δηλώσει από το 2009 σε συνέντευξή του στην εφημερίδα «Athens News» (http://www.athensnews.gr/issue/13357/20077) ότι εκτιμά ότι στην χώρα μας ζουν 1.800.000 μετανάστες, εκ των οποίων εκ των υστέρων νομιμοποιημένοι είναι οι 600.000.
ΣΥΛΛΗΦΘΕΝΤΕΣ ΠΑΡΑΝΟΜΟΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ
Προέλευση 2008 2009
Αλβανία 72.443 63.563
Λοιποί 73.894 62.582
ΣΥΝΟΛΟ 146.337 126.145
ΠΡΑΓΜΑΤΟΠΟΙΗΘΕΙΣΕΣ ΑΠΕΛΑΣΕΙΣ
2008      -    2009

20.555  -   20.342

Εν κατακλείδι, ακόμα και η εκτίμηση του ΕΛΙΑΜΕΠ περί 470.000 παρανόμων μεταναστών στην χώρα μας, συγκρινόμενη με την προηγούμενη εκτίμηση του ίδιου Ιδρύματος ότι ο αντίστοιχος αριθμός το 2007 ήταν 205.000 (http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=3384) καταδεικνύει ότι κατά τα τελευταία τρία χρόνια η εισροή παρανόμων μεταναστών στην χώρα μας παρέμεινε πολύ μεγάλη καθώς ο αριθμός τους αυξήθηκε κατά 130%. Και μόνο το στοιχείο αυτό αρκεί για να αποδείξει την πλήρη αποτυχία της μεταναστευτικής πολιτικής διαδοχικών κυβερνήσεων.

Αποτυχία των συνεχών εκ των υστέρων νομιμοποιήσεων παρανόμων μεταναστών οι οποίες εξέθρεψαν το φαινόμενο, αποτυχία επαρκούς φύλαξης των συνόρων μας και, τέλος, αποτυχία των προσπαθειών απελάσεων και επαναπατρισμού. Όλα αυτά θα πρέπει να διορθωθούν άμεσα αν θέλουμε να αντιμετωπισθεί αποτελεσματικά αυτή η ανεξέλεγκτη κατάσταση η οποία μετατρέπεται σε εθνική απειλή.
Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Πόσοι είναι τελικά οι παράνομοι μετανάστες στην Ελλάδα;"

Ζήνων ό Έλεάτης...τό μισό είναι ίσον μέ τό διπλάσιόν του

ΤΑ <ΠΑΡΑΔΟΞΑ> ΤΟΥ ΖΗΝΩΝΟΣ

Μαθηματική απόδειξις του Ζήνωνος της ανυπαρξίας της κινήσεως. Ούτος θεωρεί εις το επίπεδον τρεις σειράς αντικειμένων, ως το σχήμα

::

Τα αντικείμενα Α μένουν ακίνητα. Τα αντικείμενα Β και Γ κινούνται συγχρόνως, άλλα κατ' άντίθετον διεύθυνσιν ως δεικνύουν τα βέλη. Όταν το Β₁ φθάση κάτωθεν του Α₈ θα έχη διέλθει δια των τεσσάρων στοιχείων Α₅, Α₆, Α₇, Α₈. Συγχρόνως το Γ θα έχη διέλθει δια των οκτώ στοιχείων Β₁, Β₂, Β₃, Β₄, Β₅, Β₆, Β₇, Β₈ και θά έχωμεν τελικώς την κάτωθι θέσιν οπότε παρατηρεί ο Ζήνων ότι ο Β₁ εις τον αυτόν χρόνον έχει διέλθει 4 ίσας αποστάσεις Α₁ , Α₂, Α₃ ,Α₄ και 8 ίσας αποστάσεις Γ₁, Γ₂, Γ₃ Γ₄, Γ₅, Γ₆, Γ₇, Γ₈, δηλαδή το Β₁ έχει μίαν απλήν ταχύτητα και συγχρόνως μίαν διπλήν, όπερ αδύνατον. Ο Αριστοτέλης απαντά ότι τούτο συμβαίνει διότι τα Α μένουν ακίνητα και τα Β και Γ κινούνται αντιθέτως, ως δηλαδή λέγομεν σήμερον, η κίνησις των Β προς τα Α είναι απόλυτως. ενώ η κίνησις των Β προς τα Γ είναι σχετική.

Εν συμπεράσματι ο Ζήνων ισχυρίζεται ότι εν σώμα δεν αποτελείται από πλήθος σημείων, εις χρόνος δεν αποτελείται από πλήθος χρονικών στιγμών, μία κίνησις δεν αποτελείται από πλήθος κινήσεων. Διότι εάν τα ποσά ταύτα διαιρούνται έπ’ άπειρον δεν είναι δυνατόν (κατά τον Ζήνωνα) παρά να φθάσωμεν εις το μηδέν. Εάν δε θελήσωμεν δια προσθέσεως να επανέλθω μεν εκεί όθεν εξεκινήσαμεν, τότε, αφού το τελευταίον απειροστόν μέρος της διαιρέσεως είναι μηδέν, πρέπει, συνεχώς διπλασιάζοντες τούτο, να φθάσωμεν εις το αρχικόν ποσόν. Αλλά άθροισμα πολλών μηδενικών μας δίδει αποτέλεσμα μηδέν.

Ο Αριστοτέλης απαντά εις τούτο ότι «Ο Ζήνων παραλογίζεται» διότι είναι ψεύδος ότι ο χρόνος αποτελείται από χρονικάς στιγμάς αδιαιρέτους. Διότι τόσον ο χρόνος, όσον και οιονδήποτε άλλο μέγεθος είναι διαιρετά επ' άπειρον. Οι σύγχρονοι παραδέχονται την γνώμην του Αριστοτέλους, είναι φανερόν όμως ότι τότε μεταπίπτομεν εις τα επιχειρήματα 1—2. εις τα όποια δεν υπάρχει ικανοποιητική απάντησις.

Ο Ζήνων έχει δώσει εκ των προτέρων την απάντησίν του, η οποία ανατρέπει ολόκληρον το οικοδόμημα των μαθηματικών και τοποθετεί την ανθρωπίνην γνώσιν εις εντελώς περιωρισμένον πλαίσιον. Διότι πάσα ανθρωπίνη γνώσις στηρίζεται επί τίνος υποθέσεως μη δυναμένης να ελεγχθή. Μία εκ των επιστημών π.χ. η Γεωμετρία στηρίζεται επί της υποθέσεως του σημείου η ενός γραμμικού στοιχείου. Ταύτα όμως είναι ακαθόριστα. Τούτο γίνεται καταληπτόν από την διατύπωσιν του ορισμού του σημείου. «Σημείον είναι παν ότι δεν έχει μέρος». Αλλ' αφού δεν έχει μέρος πως υπάρχει; Η γραμμή τις η επιφάνεια η στερεόν δύναται να διαιρεθή επ' άπειρον. Τότε κατά λογικόν συμπέρασμα θα φθάσωμεν με την απειροστήν διαίρεσιν εις το μηδέν ο Αριστοτέλης παραδέχεται ότι διαιρούντες επ' άπειρον, λαμβάνομεν τόσον μικρόν μέρος (χρόνου, χώρου μεγέθους τινός) όσον θέλομεν. Τότε όμως η έννοια σημείον του χώρου χρονική στιγμή, λαμβάνονται απλώς ως υποθέσεις μη δυνάμεναι ν' αποδειχθούν. Ακόμη περισσοτέρας δυσκολίας παρουσιάζει η έννοια γραμμικόν στοιχείον της νεωτέρας Γεωμετρίας οι νεώτεροι μαθηματικοί και φυσικοί συμφωνούν με τον Αριστοτέλη, εις δε τας θεωρίας αυτού περί δυνάμει και ενεργεία απείρου στηρίζουν ολόκληρον το οικοδόμημα της συχρόνου μαθηματικής επιστήμης. Δεν έπεται όμως ότι τα πρακτικά και χρήσιμα αποτελέσματα της επιστήμης έλυσαν τα προβλήματα, τα οποία έθεσεν ο Ζήνων. Τουναντίον ταύτα παραμένουν άλυτα και αποδεικνύουν ότι πάσα ανθρωπίνη γνώσις πάσα επιστήμη, είναι μορφής υποθετικής εντός ενός πλαισίου.

Αι έννοιαι χώρος, χρόνος, μέγεθος άπειρον, στηρίζονται επί τινός υποθέσεως, επί της οποίας δε δυνάμεθα ν' αποφανθώμεν κατηγορηματικώς. Ο Ζήνων δεν ήτο, εξ όσων δυνάμεθα να κρίνωμεν συστηματικός τις φιλόσοφός, υποστηρίζων ωρισμένην τινά φιλοσοφικήν θεωρίαν. Η προσπάθεια του έγκειται εις την απόδειξιν ότι πάσα ανθρωπίνη γνώσις, πάσα επιστήμη, είναι μορφής υποθετικής και κατά συνέπειαν αυστηρώς σχετική.

Ο Αρχιμήδης χρησιμοποιών την έννοιαν του απείρου κατά την απόδειξιν γεωμετρικής τίνος προτάσεως φαίνεται ότι σιωπηρώς συμφωνών με τας γνώμας του Ζήνωνος η είναι επηρεασμένος από ταύτας. Διότι δεν έχει εμπιστοσύνην εις την χρησιμοποίησιν της εννοίας του απείρου, ως τίνος θετικού δεδομένου, δι' ο δύνανται να γίνουν πράξεις μαθηματικαί. Δια τόν λόγο αυτόν, κατά την τελικήν φάσιν αποδείξεως τίνος είς ην χρησιμοποιείται η έννοια του απείρου χρησιμοποιεί ούτος την μέθοδον της εις άτοπον απαγωγής παραδεκτής εις την Γεωμετρίαν άνευ αμφισβητήσεων.

Καίτοι αι απαντήσεις του Αριστοτέλους επεκράτησαν και αποτελούν ως προς τας εννοίας του απείρου και του ορίου την βάσιν του διαφορικού και ολοκληρωτικού λογισμού, εν τούτοις τα προβλήματα άτινα έθεσεν ο Ζήνων, μετά πάροδον 2300 ετών παραμένουν και θεωρούνται αναπάντητα και άλυτα.
Τας θεωρίας του Ζήνωνος εζήτησε να επεκτείνη ο κατά τι νεώτερος τούτου Σάμιος Μέλισσος, υποστηρίζων ότι, ο ορώμενος κόσμος είναι το είδωλον του πραγματικού κόσμου.

::

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Ζήνων ό Έλεάτης...τό μισό είναι ίσον μέ τό διπλάσιόν του"