Παρασκευή 28 Οκτωβρίου 2011
Master Class "Μαθηματικά και Νοημοσύνη" Λέρος (28/10/2011)
Οι δηλώσεις των ξένων γιά το Έπος του 1940
“Αδυνατώ νά δώσω τό δέον εύρος τής ευγνωμοσύνης πού αισθάνομαι γιά τήν ηρωική αντίσταση τού Λαού καί τών ηγετών τής Ελλάδος.”
(Από ομιλία του στό Γαλλικό Κοινοβούλιο μετά τήν λήξη τού Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.)
Μωρίς Σουμάν
“Η Ελλάδα είναι τό σύμβολο της μαρτυρικής υποδουλωμένης, ματωμένης, αλλά ζωντανής Ευρώπης Ποτέ μιά ήττα δέν υπήρξε τόσο τιμητική γιά κείνους πού τήν υπέστησαν”
(Από μήνυμά του πού απηύθηνε από τό BBC τού Λονδίνου στούς υποδουλωμένους λαούς τής Ευρώπης στίς 28 Απριλίου 1941, ημέρα πού ό Χίτλερ κατέλαβε τήν Αθήνα ύστερα από πόλεμο 6 μηνών κατά τού Μουσολίνι καί έξι εβδομάδων κάτα τού Χίτλερ.)
Ιωσήφ Σταλιν
“Λυπάμαι διότι γηράσκω καί δέν θά ζήσω επί μακρόν διά νά ευγνωμονώ τόν Ελληνικόν Λαόν, τού οποίου ή αντίστασις έκρινε τόν 2ον Παγκόσμιον Πόλεμον.”
(Από ομιλία του πού μετέδωσε ο ραδιοφωνικός σταθμός Μόσχας τήν 31 Ιανουαρίου 1943 μετά τήν νίκη τού Στάλιγκραντ καί τήν συνθηκολόγηση τού στρατάρχου Paulus.)
Μόσχα, Ραδιοφωνικός Σταθμός
“Επολεμήσατε άοπλοι καί ενικήσατε, μικροί εναντίον μεγάλων.Σας οφείλουμε ευγνωμοσύνη, διοτι εκερδίσαμε χρόνο γιά να αμυνθούμε. Ως Ρώσοι καί ως άνθρωποι σας ευχαριστούμε”.
(Οταν ο Χίτλερ επετέθη κατά τής Ε.Σ.Σ.Δ.)
Γεώργης Ζουκώφ
Στρατάρχης τού Σοβιετικού Στρατού
“Εάν ό Ρωσικός λαός κατόρθωσε να ορθώσει αντίσταση μπροστά στίς πόρτες τής Μόσχας, νά συγκρατήσει καί νά ανατρέψει τόν Γερμανικό χείμαρρο, τό οφείλει στόν Ελληνικό Λαό, πού καθυστέρησε τίς Γερμανικές μεραρχίες όλον τόν καιρό πού θά μπορούσαν νά μας γονατίσουν. Η γιγαντομαχία τής Κρήτης υπήρξε τό κορύφωμα τής Ελληνικής προσφοράς.”
(Απόσπασμα από τά απομνημονεύματά του γιά τόν Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.)
Μπενίτο Μουσολίνι
“Ο πόλεμος μέ τήν Ελλάδα απέδειξεν ότι τίποτε δέν είναι ακλόνητον είς τά στρατιωτικά πράγματα καί ότι πάντοτε μάς περιμένουν εκπλήξεις.”
(Από λόγο πού εκφώνησε στίς 10/5/1941.)
Αδόλφος Χίτλερ
“Χάριν τής ιστορικής αληθείας οφείλω νά διαπιστώσω ότι μόνον οί Ελληνες, εξ’ όλων τών αντιπάλων οί οποίοι μέ αντιμετώπισαν, επολέμησαν μέ παράτολμον θάρρος καί υψίστην περιφρόνησιν πρός τόν θάνατον….”
(Από λόγο πού εκφώνησε στίς 4 Μαίου 1941 στό Ράιχσταγκ.)
Σέρ Αντονυ Ηντεν
“Ασχέτως πρός ότι θα πούν οι ιστορικοί τού μέλλοντος, εκείνο τό οποίον μπορούμε να πούμε εμείς τώρα, είναι ότι η Ελλάς έδωσε αλησμόνητο μάθημα στόν Μουσολίνι, ότι αυτή υπήρξε η αφορμή τής επανάστασης στήν Γιουγκοσλαβία, ότι αυτή εκράτησε τούς Γερμανούς στό ηπειρωτικό έδαφος καί στήν Κρήτη για έξι εβδομάδες, ότι αυτή ανέτρεψε τήν χρονολογική σειρά όλων τών σχεδίων τού Γερμανικού Επιτελείου καί έτσι έφερε γενική μεταβολή στήν όλη πορεία τού πολέμου καί ενικήσαμε.”
(Από λόγο του στό Βρετανικό κοινοβούλιο στίς 24/09/1942.)
Ουίστον Τσώρτσιλ
“Η λέξη ηρωισμός φοβάμαι ότι δέν αποδίδει τό ελάχιστο εκείνων τών πράξεων αυτοθυσίας τών Ελλήνων, πού ήταν καθοριστικός παράγων τής νικηφόρου εκβάσεως τού κοινού αγώνα τών εθνών, κατά τόν Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, διά τήν ανθρώπινη ελευθερία καί αξιοπρέπειαν.”
“Εάν δέν υπήρχε η ανδρεία τών Ελλήνων καί ή γενναιοψυχία τους, ή έκβαση τού Β’ Παγκόσμιο Πολέμου θά ήταν ακαθόριστη.”
(Από ομιλία του στό Αγγλικό κοινοβούλιο στίς 24 Απριλίου 1941.)
“Μέχρι τώρα λέγαμε ότι οί Ελληνες πολεμούν σάν ήρωες. Τώρα θά λέμε: Οί ήρωες πολεμούν σάν Έλληνες.”
(Από λόγο πού εκφώνησε από τό BBC τίς πρώτες ημέρες τού Ελληνοιταλικού πολέμου.)
“Μαχόμενοι οί Έλληνες εναντίον τού κοινού εχθρού θά μοιρασθούν μαζί μας τά αγαθά τής ειρήνης.”
(Από λόγο πού εξεφώνησε στίς 28 Οκτωβρίου 1940, όταν επετέθη ή Ιταλία κατά τής Ελλάδας.)
Σέρ Χάρολδ Αλεξάντερ,
Βρετανός Στρατάρχης κατά τόν Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο
“Δέν θά ήταν υπερβολή νά πούμε ότι ή Ελλάς ανέτρεψε τό σύνολο τών σχεδίων τής Γερμανίας εξαναγκάσασα αυτήν νά αναβάλει γιά έξι εβδομάδες τήν επίθεση κατά τής Ρωσίας. Διερωτώμεθα ποιά θά ήταν ή θέση τής Σοβιετικής Ενώσεως χωρίς τήν Ελλάδα.”
(Από ομιλία του στό Βρετανικό κοινοβούλιο στίς 28 Οκτωβρίου 1941.)
Γεώργιος ΣΤ’
Βασιλιάς τής Μεγάλης Βρετανίας 1936-1952
“Ο μεγαλοπρεπής αγών τής Ελλάδος, υπήρξε ή πρώτη μεγάλη καμπή τού Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.”
(Από λόγο του στο κοινοβούλιον τόν Μάιον 1945.)
Φραγκλίνος Ρούσβελτ
“Εις τήν Ελλάδα παρασχέθη τήν 28ην Οκτωβρίου 1940 χρόνος τριών ωρών διά ν’αποφασίσει πόλεμον ή ειρήνην, αλλά καί τριών ημερών ή τριών εβδομάδων ή και τριών ετών προθεσμία νά παρείχετο, ή απάντησις θά ήτο ή ίδια.”
“Οί Έλληνες εδίδαξαν δία μέσου τών αιώνων τήν αξιοπρέπειαν. Οταν όλος ό κόσμος είχε χάσει κάθε ελπίδα, ό Ελληνικός λαός ετόλμησε νά αμφισβητήσει τό αήττητον τού γερμανικού τέρατος αντιτάσσοντας τό υπερήφανον πνεύμα τής ελευθερίας.”
(Από ραδιοφωνικό λόγο πού εξεφώνησε στίς 10/6/1943.)
“Ο ηρωικός αγών τού ελληνικού λαού κατά τής επιθέσεως τής Γερμανίας, αφού τόσον παταγωδώς ενίκησε τούς Ιταλούς στήν απόπειρά τους νά εισβάλλουν στό ελληνικό έδαφος, γέμισε μέ ενθουσιασμό τίς καρδιές τού αμερικανικού λαού καί εκίνησε τήν συμπάθειά του. Πρό ενός καί πλέον αιώνος, κατά τόν πόλεμον τής ελληνικής ανεξαρτησίας, τό εθνος μας εξέφρασε τήν φλογερή του συμπάθεια γιά τούς Ελληνες καί ευχότανε γιά τήν ελληνική νίκη ”
(Δήλωσή τουστό Υπατο Συμβούλιο τής Αχέπα στίς 25/04/1941, πού μεταδώθηκε ραδιοφωνικά από τόν Λευκό Οίκο.)
ΠΗΓΗ
http://www.arkoleon.com/?p=1106
Η προσέγγιση του Fibonacci
Του Νίκου Λυγερού
Δεν τον άγγιξε η χρυσή τομή. Ήταν γνωστή από την αρχαιότητα, ενώ η μεσαιωνική προσέγγιση του Fibonacci είχε κάτι το διαφορετικό.
*Μια άλλη δικαίωση του Umberto Eco.
Οι ακολουθίες αριθμών αποτελούσαν έναν κώδικα. Δεν τον ενθουσίαζε απλώς η κατανόηση του επόμενου αριθμού, αλλά η επινόηση της λογικής. Βέβαια ακόμα μάθαινε τις σειρές και δεν γνώριζε την μέθοδο της γεννήτριας για την επίλυση επαγωγικών συναρτήσεων. Ήξερε όμως ότι υπήρχαν κρυφές τεράστιες δυσκολίες, ακόμα και σε απλές διαδικασίες.
Μόλις πριν μερικούς μήνες είχε δώσει την πρώτη μάχη με την τσέχικη εικασία. Του την είχε δείξει ένας φίλος δίχως να τον προειδοποιήσει, λέγοντας του απλώς ότι ήταν μία μαθηματική πρόκληση.
Πέρασε αρκετές νύχτες μαζί της, μέχρι να ξαναβρεί το φίλο το που του ομολόγησε ότι την είχε ανακαλύψει σ' ένα περιοδικό πληροφορικής. Μετά από τόσα χρόνια κανένας μαθηματικός δεν την είχε αποδείξει. Άλλωστε ο Pál Erdős πριν πεθάνει το 1996 είχε πει ότι τα μαθηματικά δεν έχουν ακόμα την ικανότητα να το επιτρέψουν.
Πολλοί τότε θεώρησαν ότι ήταν μία υπερβολή, αλλά οι ίδιοι πλέον την αναγνώριζαν ως παραβολή.
Η ακολουθία Fibonacci ήταν πιο προσιτή. Μόνο που ο συγγραφέας είχε γενικεύσει τη δομή της και είχε κατασκευάσει μία ακολουθία, όπου το κοντινό μέλλον εξαρτιόταν αποκλειστικά από το παλιό παρελθόν.
*Αρχές μορφοκλασματικής ανάλυσης.
Αυτή η ιδιότητα ήταν καταλυτική για εκείνον, διότι λειτουργούσε και ως νοητικό μοντέλο. Αρκετά χρόνια αργότερα μετά από τα μαθήματα που θα είχε διδάξει στους φοιτητές θα αφιέρωνε μία ειδική μελέτη πάνω σ' αυτή την ακολουθία, τόσο μεγάλη εντύπωση τού είχε κάνει.
Όσο αφορά στο παράδοξο του Αχιλλέα και της χελώνας, τον ώθησε στην εξερεύνηση της LOGO, η οποία θα τον οδηγούσε στην BASIC, PASCAL, C, MAPLE…
*Επόμενη γλώσσα.
Όχι τώρα. Ήθελε να παραμείνει κατανοητός, αλλιώς ο παράξενος ελκυστής θα του έλεγε…
*Αυτοαναφορά!
Δεν ήταν ακόμα εκείνο το παράξενο θεατρικό που είχε διδάξει στο μάθημα λογικής. Ήταν ο πυρήνας της υπόθεσης.
*Νοημοσύνη, σκέψη.
*Σκέψη πάνω στη σκέψη.
*Συνείδηση.
Ο συγγραφέας εξέταζε με διάφορες προσεγγίσεις, δίχως να αποφύγει τον Lewis Carroll, τις επιπτώσεις του θεωρήματος της μη πληρότητας.
Το σύστημα δεν μπορούσε να παραμείνει κλειστό…
*Ανοιχτή δομή.
Ήταν επίσης η πρώτη αναφορά στην ελευθερία των μαθηματικών. Τα αξιώματα δεν επαρκούσαν για την απόδειξη των πάντων.
*Αναρχική αρχή.
θα περίμεναν ακόμα οι Popper, Lakatos και Feyerabend, για να ενσωματωθούν σε αυτό το νοητικό πλαίσιο.
Σιγά σιγά, βήμα βήμα, όλα έμπαιναν σε μία σειρά. Τουλάχιστον αυτήν την εντύπωση έδινε το βιβλίο. Όμως ο όγκος του έκρυβε και άλλα περίεργα και παράξενα σε αυτόν τον κόσμο, όπου έσμιγαν μαθηματικά και νοημοσύνη. Τίποτα δεν ήταν συμβατικό και δεν υπήρχε χώρος για κοινωνικούς συμβιβασμούς.
Ξαφνικά ήρθε η μυθική αποκάλυψη.
*Srīnivāsa Rāmānujan.
Ένας νέος κόσμος με τα αγαπημένα του στοιχεία είχε ανοίξει. Ποτέ πια τα πράγματα δεν θα ήταν ίδια.
*Μεγαλοφυΐα.
Φωτογραφίες - Master class (Νίκος Λυγερός)
Το μοναδικό στρατιωτικό κοιμητήριο στην Αλβανία με αναγνωρισμένους πεσόντες του'40
Στο χωριό αυτό την περίοδο 1940-41 έγιναν 2 σημαντικά γεγονότα. Το πρώτο, η φονική μάχη που έγινε με τους οπισθοχωρούντες Ιταλούς στο υπερκείμενο του χωριού ύψωμα Αγίου Αθανασίου, την 1η Δεκεμβρίου 1940. Οι απώλειες 15 Ελληνες στρατιώτες νεκροί και 130 τραυματίες. Ολοι τους από τη Βόρεια Πελοπόννησο, Κορινθία και Αχαϊα. Οκτώ απ'αυτούς φιλοξενεί η Βουλιαρατινή γη στα οστεοφυλάκια του νεκροταφείου.
Δημήτρης Μπάκος |
Γεώργιος Κ.Καλυβόπουλος |
Το 1999 όταν αποκαταστάθηκαν οι σχέσεις Ελλάδος και Αλβανίας η Ελληνική Πολιτεία, έπραξε το καθήκον της. Ανακατασκεύασε το στρατιωτικό νεκροταφείο, έφτιαξε ατομικούς τάφους και τοποθέτησε μέσα σ'αυτούς τα οστά των πεσόντων, έγραψαν δε πάνω σ'αυτούς τα ονόματά τους. Σε 18 έγραψαν "ΑΓΝΩΣΤΟΣ ΕΛΛΗΝΑΣ ΣΤΡΑΤΙΩΤΗΣ". Εγινε ακόμη και ειδική τελετή χωρίς τους συγγενείς των πεσόντων αλλά και με άγνωστους πεσόντες.
Στις 28 Οκτωβρίου 2002 οργανώσαμε προσκυνηματική εκδρομή στον τόπο τιμής όπου για πρώτη φορά μετά από 62 χρόνια οι συγγενείς αντίκρυσαν τους τάφους των πεσόντων. Οι σκηνές ήταν συγκινητικές.
Νεκροταφείο πεσόντων -Φωτογραφικά στιγμιότυπα από την πρώτη επίσκεψη συγγενών
Τρισάγιο πεσόντων στις 28.10.2002
Πέμπτη 27 Οκτωβρίου 2011
1940.Τότε που οι άνδρες είχαν κάτι μέσα στα παντελόνια τους
Στο μέτωπο
« Η κυανόλευκη σημαία μας κυμάτιζε παντού υπερήφανη και ατσάλωνε τις ψυχές μας με δύναμη και αισιοδοξία. Βρισκόμουν στην αμυντική τοποθεσία του ποταμού Καλαμά στο Καλπάκι και στα δεξιά μας ήταν η Γκραμπάλα, ένα βραχοβούνι ύψους 1200 μέτρων, κατάγυμνο και φαλακρό, ένα φρούριο- παρατηρητής, αποτραβηγμένο στο πλάί, όσο χρειάζεται για να επιτηρεί και να δεσπόζει. Κυττάζοντας από την Γραμπάλα τον ορίζοντα αργά-αργά από την Ανατολή μέχρι την Δύση, νοιώθεις να ξεκόβεται βαρύ και αμίλητο, τείχος της Ηπείρου».
« Η εισβολή άρχισε, μόλις κόπασε το κανονίδι, από πολλές μεριές μαζί. Από την Μέρτζανη προς το χάνι Μπουραζάνι, από τις Δρυμάδες προς το Δελβινάκι και πάλι από την Κακαβιά προς το χάνι Δελβινάκι. κι’ από την Κονίσπολη προς τους Φιλιάτες. Είχε ξημερώσει τώρα και τα τμήματα του εχθροήυ φαίνοντα ξεκάθαρα να προχωρούν μέσα στο χώμα μας. Οι φρουρές των φυλακίων μαζί με τα τμήματα προκαλύψεως, άρχισαν τον επιβραδυντικό αγώνα, όπως όριζε το σχέδιο της Μεραρχίας. Μόλις ακούστηκαν οι πρώτοι πυροβολισμοί των Ελλήνων στρατιωτών από τις ραχούλες, οι Ιταλικές φάλαγγες, κλονίστηκαν, έσπασαν, σκόρπισαν στις γύρω πλαγιές, μέσα στα σκίνα και τα πουρνάρια. Οι λιγοστοί άνδρες των ελληνικών φυλακίων από τα υψώματα, έρριχναν πάνω στον εχθρό συνέχεια και με πείσμα.»
Σε λίγο τα πυρά αραίωσαν. Πουθενά οι Ιταλοί δεν μπόρεσαν να βάλουν πόδι στην τοποθεσία μας. Καθώς βράδυαζε, ο καιρός βάραινε, και την νύχτα θα ξέσπαγε μεγάλη μπόρα. Κατάκοποι οι άνδρες, συμμαζεύονταν στα χαρακώματά τους, τυλιγμένοι πρόχειρα σε μια κουβέρτα ή αντίσκηνο, γιατί ήξεραν ότι έπρεπε να ξαγρυπνούν με το αυτί τεντωμένο και με το όπλο στο χέρι, γιατί ο εχθρός ήταν κοντά.
Ήταν η καλύτερη στιγμή για αντεπίθεση. Οι αξιωματικοί της Γκραμπάλας, έδωσαν το πρόσταγμα: «εμπρός δια της λόγχης». Και πρώτοι οι Έλληνες αξιωματικοί, με τις οβίδες στο χέρι, χύμηξαν και ξεφώλιασαν πίσω από τους βράχους τους Ιταλούς που είχαν τολμήσει να πατήσουν την Γκραμπάλα. Οι λογχοφόροι στρατιώτες, ξεσηκώθηκαν και τους ακολούθησαν, τρέχοντας κατά πάνω στον εχθρό με βαρύ και σταθερό δρασκελισμό. Πιάστηκαν στα χέρια και άρχισε η πάλη σώμα με σώμα. Ήταν κάτι το δραματικό και γοργό. Η φοβερή νύχτα που είχε ευνοήσει τους Ιταλούς, τώρα τους εμπόδιζε να ριζώσουν. Δείλιασαν, πάλεψαν για λίγο, αλλά παγωμένοι μπροστά στην κρύα λάμψη της ελληνικής λόγχης, πήραν τον κατήφορο. ΄Αφησαν πίσω τους 20 νεκρούς και 6 αιχμαλώτους, πολυβόλα, όλμους και πυρομαχικά. Εδώ σκοτώθηκε με μια σφαίρα στο μέτωπο, ο φίλος μου από το Γ΄ Γυμνάσιο Θεσσαλονίκης και από την Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων, ο Ανθυπολοχαγός Νίκος Χατζόπουλος. Αλλά ο μεγάλος κίνδυνος της διάσπασης της τοποθεσίας άμυνας, αποφεύχθηκε από τον αφάνταστο ηρωίσμό των στρατιωτών και των επικεφαλής αξιωματικών».
«Στις 4 το απόγευμα, διακρίνεται κάπου 1500 μέτρα από το Καλπάκι, μία φάλαγγα από 50 άρματα που σταμάτησαν, κόπηκε στα δύο και το πρώτο κομμάτι αραίωσε σε βάθος. Ήταν περίπου τριάντα άρματα και προχώρησαν, ενώ το δεύτερο κομμάτι κρύφθηκε μέσα στις δενδροστοιχίες..Όταν έφθασαν περίπου στα 300 μέτρα από την τοποθεσία αμύνης μας, τα δύο κομμάτια ενώθηκαν, ενώ στα πλάγια των δύο κλιμακίων πήγαιναν μοτοσυκλέτες. Το θέαμα ήταν επιβλητικό και απειλητικό.
Ο Έλληνας στρατιώτης, μέσα από τα χαρακώματα, παρακολουθούσε με μάτι άγρυπνο τα άρματα πού έρχονταν κατά πάνω του αγέρωχος, ενώ όλα τα πυρά του πυροβολικού και των πολυβόλων μας είχαν συγκεντρωθεί εναντίον τους και ξαφνικά, κάποια άρματα καθηλώθηκαν χτυπημένα κι’ έφραξαν τον δρόμο. Ανάμεσά τους τρύπωσαν οι μοτοσυκλετιστές και πυροβολούσαν τις θέσεις μας. Γινόταν χαμός. Συρματοπλέγματα, φράγματα από σιδηροτροχιές, πυκνοί πυροβολισμοί έκλειναν τον δρόμο. ΄Όταν τα άρματα μάχης ανοίχτηκαν και πήραν τα χωράφια, τότε η γή σκίστηκε και κατάπιε τα δύο πρώτα. Τα άλλα λόξεψαν, αλλά κάτω από την κοιλιά τους έσκαζαν νάρκες, με γδούπο φοβερό και υποχθόνιο, που τίναζε στο αέρα μέσα στις φλόγες και μαύρους καπνούς, σιδερικά κομματιασμένα. Τα υπόλοιπα άρματα που έρχονταν πίσω, κάνουν μεταβολή, σκοντάφτουν μεταξύ τους και πάνω σ’ αυτήν την παραζάλη, το πυροβολικό μας συγκεντρώνει τα πυρά του πάνω τους και τα κοπανάει γοργά, δίχως ανάσα. Ήταν ένας στρόβιλος από κεραυνούς, φλόγες και καυτό χαλάζι που τα τύλιξε. Οι Ιταλοί, με την φάλαγγά τους εξαρθρωμένη πλέον, έτρεχαν δεξιά και αριστερά σαν ζώα παλαβωμένα, για να βρούνε πέρασμα να φύγουν»
Αλλά οι Έλληνες αξιωματικοί και οι στρατιώτες μας, ήταν αποφασισμένοι να παλαίψουν και με τον Χάρο για να μην σκλαβωθούν.. Στις 7 Νοεμβρίου, ξαναρχίζει νέα επίθεση με σφοδρή και παρατεταμένη προπαρασκευή πυρός όλων των οπλικών μέσων. Ένα τάγμα Ιταλών ξεκίνησε προς την Γκραμπάλα προς το απόγευμα, αλλά καθηλώθηκε κι’ αυτό, και σκόρπισε στην ρεματιά κοντά στα Καλύβια της Αρίστης».
Οι Ιταλοί αναγκάστηκαν να κατρακυλήσουν από την κορυφή κι’ έχασαν για πάντα την Γραμπάλα, αφήνοντας πίσω πάνω από 45 νεκρούς. Η αδάμαστη ψυχή του ΄Έλληνα μαχητή μας, είχε αντέξει στην πιο σκληρή δοκιμασία των ανυπέρβλητων Ιταλικών οπλικών μέσων και, της σφοδρής και συνεχούς κακοκαιρίας.
Έχοντας την τιμή να γνωρίσω στα τελευταία χρόνια της ζωής του, τον Αντιστράτηγο πλέον, κ. Πρόδρομο Κερτεμελίδη, τον είχα ρωτήσει δειλά-δειλά: « Τι θυμάσθε περισσότερο από εκείνες τις τρομερές μάχες; ». Και η απάντηση του Π. Κερτεμελίδη, συγκινημένου και δακρυσμένου: « Την λάμψη από τις ξιφολόγχες, στο φως του φεγγαριού, καθώς οι Έλληνες εφορμούσαν! ». Τι άλλο να προσθέσει κανείς, γι’ αυτούς τους γρανιτένιους στρατιώτες που πέρασαν πλέον στην σφαίρα του θρύλου;
Τι θα γινόταν σήμερα;
Το ίδιο ακριβώς! Ναι, μην αμφιβάλλετε. Το ίδιο ακριβώς θα έκαναν και οι νέοι του σήμερα, οι τόσο συκοφαντημένοι. Και τα παλληκάρια του ‘ 40, το ίδιο τα συκοφαντούσαν τότε οι λιμοκοντόροι των σαλονιών. Με την ίδια κακεντρέχεια και τον ίδιο φθόνο.
Τέλος, αφιερώνω στον ηρωϊκό ελληνικό λαό, κάποιους στίχους, αφιερωμένους στους πολεμιστές του Μαραθώνα:
Αγγελική Ρέτουλα.
ΠΗΓΗ
http://www.athriskos.gr/modules/news/article.php?storyid=2715
Erhart Kästner: "Μόνο στην Ελλάδα θα μπορούσε να δοθεί η απάντηση αυτή!"
»Ένα σούρουπο, καθώς ο ήλιος βασίλευε, πλησίασα το γερμανικό νεκροταφείο, έρημο με μόνο σύντροφο τις τελευταίες ηλιαχτίδες. Έκανα όμως λάθος....
Υπήρχε εκεί και μια ζωντανή ψυχή, ήταν μια μαυροφορεμένη γυναίκα. Με μεγάλη μου έκπληξη την είδα ν' ανάβει κεριά στους τάφους των Γερμανών νεκρών του πολέμου και να πηγαίνει μεθοδικά από μνήμα σε μνήμα. Την πλησίασα και τη ρώτησα. Είστε από εδώ; Μάλιστα. Και τότε γιατί το κάνετε αυτό; Οι άνθρωποι αυτοί σκότωσαν τους Κρητικούς». Και γράφει ο Κέστνερ. «Η απάντηση, μόνο στην Ελλάδα θα μπορούσε να δοθεί». Απαντά η γυναίκα.
«Παιδί μου, από τη προφορά σου φαίνεσαι ξένος και δεν θα γνωρίζεις τι συνέβη εδώ στα 41 με 44. Ο άντρας μου σκοτώθηκε στη μάχη της Κρήτης κι έμεινα με το μονάκριβο γιο μου. Μου τον πήραν οι Γερμανοί όμηρο στα 1943 και πέθανε σε στρατόπεδο συγκεντρώσεως, στο Σαξενχάουζεν. Δεν ξέρω πού είναι θαμμένο το παιδί μου. Ξέρω όμως πως όλα τούτα ήταν τα παιδιά μιας κάποιας μάνας, σαν κι εμένα. Και ανάβω στη μνήμη τους, επειδή οι μάνες τους δεν μπορούν να 'ρθουν εδώ κάτω. Σίγουρα μια άλλη μάνα θα ανάβει το καντήλι στη μνήμη του γιού μου».
Αναφορά στον Ramanujan
Του Νίκου Λυγερού
Το αεροσκάφος έφτανε στη Ζυρίχη. Δεν είχε καθυστέρηση. Παρόλο που ήταν σύντομη η πτήση είχε προλάβει να θυμηθεί τα απαραίτητα για ν' αρχίσει την αναφορά του. Το πρώτο στίγμα ήταν το βιβλίο. Gödel, Escher, Bach. Εκείνη την εποχή δεν γνώριζε τίποτα για τον Douglas Hofstaedter. Ενώ είχε ακουστά για το βιβλίο Nobel του πατέρα του. Δεν ήταν λοιπόν ο συγγραφέας που τον είχε αγγίξει και ακόμα λιγότερο το βραβείο Pulitzer. Ήταν ήδη αφοσιωμένος στα μαθηματικά και δεν πρόσεχε τα κανονικά.
Το αγαπημένο του βιβλιοπωλείο ήταν ανοιχτό. Εκεί θα περνούσε αρκετή ώρα πριν επιλέξει με στρατηγικό τρόπο το βιβλίο που θα μελετούσε και όχι απλά θα διάβαζε. Εκτός από τα εγκυκλοπαιδικά, τα βιβλία του τομέα ήταν σπάνια μεγάλα. Το κωδικοποιημένο κείμενο των μαθηματικών ήταν συμπαγές και το ένα εξηγούσε το άλλο. Έτσι όταν ανακάλυψε τον τίτλο πάνω στη ράχη τον ξάφνιασε.
*Πρώτη επαφή
Ένα τόσο μεγάλο βιβλίο με τέτοια θεματολογία ήταν παράξενο.
-Καλώς ήρθατε στη Ζυρίχη.
Πολλές φορές είχε σκεφτεί το Διεθνές Συνέδριο των Μαθηματικών το 1994 αλλά τότε δεν είχε αρκετά χρήματα για την εγγραφή και τη διαμονή.
*Άπονη ζωή
Έπιασε το βιβλίο. Ήταν ογκώδες…
Το ξεφύλλισε με το δικό του τρόπο. Έτσι είδε ότι το κείμενο ήταν όντως αυτοαναφορικό και χάρηκε διότι ήταν το πρέπον. Δεν έψαχνε για πληρότητα διότι ήξερε για το θεώρημα του 1931. Το είχε απασχολήσει διότι τότε το πρόγραμμα του David Hilbert δεν του είχε φανεί παράλογο διότι ακόμα μάθαινε τις επιπτώσεις της πλάγιας σκέψης στα μαθηματικά. Αλλά ήταν έτοιμος να αποδεχτεί τη συμβολή του παράδοξου. Στο βιβλίο υπήρχαν βέβαια και αναφορές στους τομείς των εικαστικών και της κλασσικής μουσικής. Συμπλήρωσαν τη θετική εικόνα που είχε αποκομίσει και πήρε την απόφασή του. Αυτό το βιβλίο θα άνηκε στο έργο. Η έρευνά του στα μαθηματικά ήταν βασική αλλά πάντα με επίκεντρο τα θεμέλια. Ακολουθούσε μια δομική προσέγγιση ακόμα και αν φαινομενικά τον ενθουσίαζαν οι αριθμοί.
Η κωδικοποίηση είχε αρχίσει με τα νοητικά σχήματα πριν γίνουν μαθηματικά.
Η επιβίβαση είχε ολοκληρωθεί. Ο απόγονος της πτητικής μηχανής του Leonardo da Vinci απογειώθηκε.
Η Ζυρίχη ήταν βυθισμένη μέσα στη νύχτα, αλλά έβλεπε τα ανθρώπινα φώτα. Ήταν σαν σπόρια από το ρόδι της ανθρωπιάς. Αυτήν την εικόνα είχε στο μυαλό του όταν έγραψε πάνω στο σημειωματάριό του. Κι ένιωσε τη χαρά της ύπαρξης που τον άγγιξε όσο κανένας άλλος. Άναψε το φως της καμπίνας και είδε το φωτεινό λουλούδι του πάθους του. Ένιωθε μια ικανοποίηση, όταν έβλεπε μέσα στα μαθηματικά του δίχως να του δώσει μία συγκροτημένη εξήγηση.
*Υπολογιστικά μοντέλα.
Το βιβλίο ήταν βαρύ και τον ενθουσίαζε. Έβλεπε ήδη το βάθος που θα έπρεπε να βουτήξει. Δεν ήξερε ακόμα τι είχε πει ο Σωκράτης για τον Ηράκλειτο και δεν είχε δει τη Δήλο για να το προβλέψει.
Στο μετρό δεν άκουσε το θόρυβο. Η Toccata του J-S Bach έπαιζε μέσα του κι αναζητούσε τα μοτίβα. Έξω από το παράθυρο του αεροσκάφους οι μεταμορφώσεις των σκιών τού θύμισαν τα σχέδια του M. Escher.
Έπρεπε να τα διηγηθεί και στο Τέρας.
*Η καταγραφή ενεργοποιήθηκε.
Ναι, ήταν απαραίτητο, διότι ακόμα και η αρχή είχε μία ιστορία.
Έξω η νύχτα θύμιζε τους διαδρόμους του μετρό.
Παραλίγο να χάσει τη στάση. Χαμογέλασε για την αντίδρασή της, όταν θα το διάβαζε.
Κατέβηκε εγκαίρως…
ΓΕΡΜΑΝΟΙ ΞΑΝΑΡΘΑΝ ΣΤΗΝ ΚΡΗΤΗ ΓΙΑ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΤΟΣΑ ΧΡΟΝΙΑ ;;
Οι Γερμανοί ξανάρθαν κι έψαχναν τους επιζήσαντες! Μόνο που αυτή τη φορά δεν ήρθαν στρατοί, αλλά μόνο δύο άτομα. Θέλουν να αποδώσουν δικαιοσύνη ή τουλάχιστον έτσι λένε...
Η Δευτέρα και η Τρίτη ήταν μέρες αναμνήσεων για τις επαρχίες Αμαρίου και Αγίου Βασιλείου. Σύμφωνα με ρεπορτάζ του cretalive.gr, επιθεωρητής από το Γραφείο Εγκλημάτων Πολέμου που εδρεύει στη Στουτγκάρδη και μία δικαστής, απεσταλμένοι και οι δύο του Υπουργείου Δικαιοσύνης της Γερμανίας, επισκέφθηκαν 8 χωριά, τα οποία οι Γερμανοί έκαψαν και ισοπέδωσαν. Στην περιήγησή τους αυτή συνοδεύονταν από τον ιστορικό, Ιάσονα Χανδρινό και το δημοσιογράφο και συγγραφέα Μανόλη Παντινάκη.
Οι δύο Γερμανοί αναζητούσαν επιζήσαντες, ανθρώπους που πολέμησαν και κατάφεραν να κρατηθούν στη ζωή ή ανθρώπους που τότε ήταν μικρά παιδιά και θυμούνται τις θηριωδίες των γερμανικών στρατευμάτων. Πώς θα μπορούσε, άλλωστε, να λησμονήσει κανείς βασανιστήρια, θανάτους αγαπημένων προσώπων και ολόκληρα χωριά να φλέγονται;
Παρά τις «μαύρες» αναμνήσεις που στοιχειώνουν ως σήμερα όσους είναι ακόμη στη ζωή, άνοιξαν τα σπίτια τους στους απεσταλμένους του Υπουργείου Δικαιοσύνης. Τους υποδέχτηκαν με θέρμη, όπως οι Κρητικοί ξέρουν, κάτι που εξέπληξε ευχάριστα τους Γερμανούς, οι οποίοι ανησυχούσαν ότι ενδεχομένως θα συναντούσαν αντιδράσεις.
Το Γερακάρι, το Καρδάκι, οι Βρύσες, το Άνω Μέρος και η Λοχριά της επαρχίας Αμαρίου και τα Σαχτούρια, η Κρύα Βρύση και η Κοξαρέ στην επαρχία Αγίου Βασιλείου είχαν πολλά να διηγηθούν. Ήταν η πρώτη φορά που η γερμανική πλευρά συνομίλησε με επιζήσαντες των εγκλημάτων που συντελέστηκαν από τα γερμανικά στρατεύματα σε βάρος του ελληνικού λαού.
Και οι Γερμανοί ζητούσαν να μάθουν όχι μόνο για τις απεχθείς πράξεις, αλλά ακόμη ...όλο και περισσότερες λεπτομέρειες: Τι χρώμα στολή φορούσαν οι Γερμανοί στρατιώτες; Υπήρχε πέταλο στη στολή; Φορούσαν δίκοχο; Θυμάστε κάποιο όνομα στρατιώτη;
Στο "σκαμνί" οι επιζήσαντες βασανιστές
Την Παρασκευή, οπότε η δικαστής και ο επιθεωρητής επιστρέφουν στη Στουτγκάρδη, θα αντιπαραβάλουν τα στοιχεία που συνέλεξαν με τα δικά τους αρχεία αλλά και τις πληροφορίες που έλαβαν πέρυσι από αρχεία που εντόπισαν στο Ηράκλειο.
Στόχος, όπως οι απεσταλμένοι της Γερμανίας είπαν, είναι να εντοπίσουν τυχόν επιζήσαντες Γερμανούς βασανιστές και να τους παραπέμψουν στη Δικαιοσύνη. Όπως είπαν, άλλωστε, η Γερμανία κοιτάζει το παρόν και το μέλλον και δε θέλει να ζήσει κανένας λαός ξανά μία τέτοια καταστροφή.
Η κατ'ιδίαν επαφή Γερμανών με θύματα της γερμανικής θηριωδίας έχει τη δική της (ηθική) σημασία για τα καμμένα χωριά που είδαν τους Γερμανούς να ξανάρχονται με διάθεση απονομής Δικαιοσύνης. Κι οι Γερμανοί όμως, αν και ήταν προετοιμασμένοι ακόμη και για ενδεχόμενες ακραίες αντιδράσεις, βίωσαν την κρητική φιλοξενία κι από την πλευρά τους χειρίστηκαν με διακριτικότητα περιπτώσεις ηλικιωμένων ή κατάκοιτων, τους οποίους δε θέλησαν να πλησιάσουν καν, φοβούμενοι ότι θα αναστατώνονταν επαναφέροντας στη μνήμη τους την αγριότητα που βίωσαν.
Μέσα στη μέρα ο Γερμανός επιθεωρητής και η δικαστής θα συναντήσουν τον αγωνιστή και πρώην δήμαρχο Ανωγείων, Γ. Κλάδο, ενώ την Πέμπτη θα επισκεφθούν το Σκαλάνι και τα Σκούρβουλα στο Ηράκλειο.
ΠΗΓΕΣ
newsit.gr
Οι πρώτες κρίσιμες ημέρες του πολέμου: Οι δυνάμεις των αντιπάλων και οι πρωταγωνιστές.
"Αναφέρατε παρακαλώ εις τον κ. Αρχηγόν του ΓΕΣ ότι η προσωπική μου γνώμη είναι ότι αύριο την πρωίαν, ίσως δε και κατά την διάρκειαν της νυκτός 27 με 28 Οκτωβρίου, θα έχωμεν ιταλικήν επίθεσιν. Η Μεραρχία θα επιτελέση το καθήκον της προς την πατρίδα, συμφώνως προς διαταγάς και οδηγίας του ΓΕΣ. Δύναμαι να βεβαιώσω υπευθύνως τον κ. Αρχηγόν του ΓΕΣ, και τονίζω τούτο ιδιαιτέρως, ότι δεν θα περάσουν Ιταλοί από το Καλπάκι."
(Υποστράτηγος Χ. Κατσιμήτρος, Διοικητής VIII Μεραρχίας Ηπείρου, σε τηλεφωνική επικοινωνία με το ΓΕΣ (Ανσχη Κορώζη), 27 Οκτωβρίου 1940.)
Οι δυνάμεις των αντιπάλων κατά την έναρξη του πολέμου.
Οι πρώτες κρίσιμες ημέρες μέχρι την ανάσχεση της επιθέσεως των Ιταλών (μάχη Ελαίας (Καλπάκι) - Καλαμά, 2-8 Νοεμ. 1940), την ολοκλήρωση της επιστρατεύσεως και την Ελληνική αντεπίθεση.
Ιταλικές δυνάμεις:
Ανώτατη Στρατιωτική Διοίκηση: Διοικητής Στρατηγός Βισκόντι Πράσκα. Θέατρο επιχειρήσεων Ηπείρου.
XXV Σώμα Στρατού: Διοικητής Στρατηγός Κάρλο Ρόσσι. Τέσσερις μεραρχίες (23η: "Φερράρα", 51η: "Σιένα", 131η: Τ/Θ "Κενταύρων" και μια μεραρχία ιππικού). Συνολική δύναμη: 42000 άνδρες περίπου.
XXVI Σώμα Στρατού: Διοικητής Στρατηγός Γκαμπριέλε Νάσσι. Τέσσερις μεραρχίες (49η: "Πάρμα", 29η: "Πιεμόντε", 19η: "Βενέτσια", 53η: "Αρέτζο"). Συνολική δύναμη: 44000 άνδρες περίπου.
Μεταξύ των δύο σωμάτων στρατού, στον Τομέα της Πίνδου: 3η Μεραρχία Αλπινιστών "Τζούλια".
Συνολική δύναμη: 59 τάγματα πεζικού, 135 πυροβολαρχίες (23 βαριές), 150 άρματα μάχης, 18 ίλες ιππικού, 6 τάγματα όλμων και ένα τάγμα πολυβόλων.
Ελληνικές δυνάμεις:
Θέατρο επιχειρήσεων Ηπείρου:
VIII Μεραρχία Πεζικού: Διοικητής Υποστράτηγος Χ. Κατσιμήτρος, και το στρατηγείο της III Ταξιαρχίας Πεζικού με Διοικητή τον Συνταγματάρχη Πεζικού Δημήτριο Γιατζή. Συνολικά περιελάμβανε: 4 διοικήσεις συνταγμάτων πεζικού, 15 τάγματα πεζικού, 16 πυροβολαρχίες, 5 ουλαμούς πυροβολικού συνοδείας, 2 τάγματα πολυβόλων κινήσεως, μία πυροβολαρχία βαρέων πολυβόλων, μία μεραρχιακή μονάδα αναγνωρίσεως. Το 39ο Σύνταγμα Ευζώνων της III Μεραρχίας (κινούμενο από την Αιτωλοακαρνανία προς Ήπειρο).
Στις 12 Οκτωβρίου 1940: Τέθηκε στη διάθεση της Μεραρχίας ο Υποστράτηγος Ν. Λιούμπας, στον οποίο ανατέθηκε η διοίκηση του τομέα της Θεσπρωτίας. Έφθασε μια αντιαεροπορική πυροβολαρχία (3 πυροβόλα), η οποία διατέθηκε για την προστασία των Ιωαννίνων. Συμπληρώθηκαν οι διοικήσεις της Μεραρχίας ως ακολούθως: Αρχηγός Πεζικού Μεραρχίας: Συνταγματάρχης Γεώργιος Ντρες. Διοικητής 4ου Συντάγματος Πεζικού: Συνταγματάρχης Κ. Παπαδόπουλος. Διοικητής 40ου Συντάγματος Ευζώνων: Συνταγματάρχης Θρ. Τσακαλώτος.
Στις 27 Οκτωβρίου 1940 η Μεραρχία έχει συμπληρώσει την επιστράτευσή της.
Θέατρο επιχειρήσεων Δυτικής Μακεδονίας:
Τμήμα Στρατιάς Δυτικής Μακεδονίας (ΤΣΔΜ): Διοικητής Αντιστράτηγος Ιωάννης Πιτσίκας (έδρα Κοζάνη).
Το Β' Σώμα Στρατού: Διοικητής Αντιστράτηγος Δημήτριος Παπαδόπουλος, με τις: I Μεραρχία: Διοικητής Υποστράτηγος Δημήτριος Βραχνός, IX Μεραρχία: Διοικητής Υποστράτηγος Χρήστος Ζυγούρης, V Ταξιαρχία Πεζικού: Διοικητής Συνταγματάρχης Πεζικού Αναστάσιος Καλής, IX Συνοριακό Τομέα.
Το Γ' Σώμα Στρατού: Διοικητής Αντιστράτηγος Γεώργιος Τσολάκογλου (έδρα Θεσσαλονίκη), με τις: X Μεραρχία: Διοικητής Υποστράτηγος Χρήστος Κίτσος, XI Μεραρχία: Διοικητής Συνταγματάρχης Πυροβολικού Γεώργιος Κώσταλος, IV Ταξιαρχία Πεζικού, Διοικητής Υποστράτηγος Αγαμέμνων Μεταξάς, και τους IX, X, XI Συνοριακούς Τομείς.
Το Απόσπασμα Πίνδου:
Διοικητής ο μόνιμος εξ εφέδρων Συνταγματάρχης Κωνσταντίνος Δαβάκης (Επταχώρι). Τομέας ευθύνης μεταξύ του δεξιού της VIII Μεραρχίας και του αριστερού της IX Μεραρχίας (ανάπτυγμα ΖΕ 37 χλμ. περίπου). Περιελάμβανε: Το 51ο Σύνταγμα Πεζικού (μείον), μία ορειβατική πυροβολαρχία 75 χιλ., έναν ουλαμό πυροβολικού συνοδείας των 65 χιλ. και έναν ουλαμό ιππικού. Είχε σοβαρές ελλείψεις σε οπλισμό, ιματισμό, υπόδηση και εφεδρικά πυρομαχικά. Από 8 διοικητές λόχων 2 ήταν Ανθυπολοχαγοί και 2 Έφεδροι Λοχαγοί. Από τους 32 Διμοιρίτες 3 μόνο ήταν μόνιμοι.
Συνολική δύναμη: 39 τάγματα πεζικού, 40½ πυροβολαρχίες διαφόρων διαμετρημάτων. Δύναμη περίπου 35000 άνδρες.
Σύγκριση δυνάμεων:
Στην Ήπειρο: Έναντι των 22 ταγμάτων πεζικού, 3 συνταγμάτων ιππικού, 61 πυροβολαρχιών (18 βαριές) και 90 αρμάτων μάχης του XXV Ιταλικού Σώματος Στρατού, υπήρχαν 15 τάγματα πεζικού, μία ομάδα αναγνωρίσεως και 16 πυροβολαρχίες (2 μόνο βαριές) της VIII Μεραρχίας.
Στην Πίνδο: Έναντι 5 ταγμάτων πεζικού, μιας ίλης ιππικού της Ιταλικής Μεραρχίας Αλπινιστών, υπήρχαν 2 τάγματα πεζικού, μια ίλη ιππικού και μιάμιση πυροβολαρχία του αποσπάσματος Πίνδου.
Στη Δυτική Μακεδονία: Έναντι 17 ταγμάτων πεζικού, μιας ίλης ιππικού, 24 πυροβολαρχιών (5 βαριές) και 10 αρμάτων μάχης του XXVI Ιταλικού Σώματος Στρατού, υπήρχαν 22 τάγματα πεζικού, 2 ομάδες αναγνωρίσεως και 22 πυροβολαρχίες (7 βαριές) του ΤΣΔΜ.
Συμπεράσματα: Στην Ήπειρο ήταν συντριπτική η υπεροχή των Ιταλών σε πυροβολικό και άρματα. Στην περιοχή Δυτ. Μακεδονίας οι μονάδες ήταν ισοδύναμες με μικρή υπεροχή των Ελληνικών. Στην περιοχή της Πίνδου οι Ιταλοί υπερτερούσαν σε αναλογίες 1:2 περίπου στο πεζικό και 1:4 στο πυροβολικό.
Να επισημανθούν και τα ακόλουθα: Η ασφάλεια των Ελληνικών ακτών ήταν επισφαλής, λόγω της συντριπτικής υπεροχής του Ιταλικού ναυτικού. Στηριζόμαστε μόνο στις ναυτικές δυνάμεις της Μ. Βρετανίας και στις δεσμεύσεις της Ιταλίας με τη Λιβύη. Στην αεροπορία, η Ιταλική είχε την κυριαρχία. Έναντι 400 Ιταλικών αεροσκαφών, διαθέταμε 143 παλαιού τύπου και μικρής αποδόσεως. Τα 65 διαφόρων αποστολών (βομβαρδιστικά κ.λπ.) ήταν σε καλή κατάσταση.
Να προσθέσουμε ακόμα ότι: Η αμυντική οργάνωση του Ελληνικού εδάφους, κυρίως στην Ήπειρο, με τις έντονες προσπάθειες της VIII Μεραρχίας, το δύσβατο του εδάφους με τα περιορισμένα δρομολόγια και οι δυσμενείς καιρικές συνθήκες ήταν αρνητικοί παράγοντες για τις επιθετικές επιχειρήσεις των Ιταλών.
Στρατηγικό συμπέρασμα: Η έκβαση των επιχειρήσεων κυρίως στην Ήπειρο (τοποθεσία Ελαίας-Καλαμά) ήταν υπόθεση τόλμης και αντοχής της VIII Μεραρχίας τις 5-10 πρώτες ημέρες, διότι, με τον ερχομό των ενισχύσεων και την πτώση του ηθικού των Ιταλών (επακόλουθο της αποτυχίας), η πλάστιγγα θα έγερνε υπέρ των Ελληνικών δυνάμεων. Αυτό πέτυχε η VIII Μεραρχία με διοικητή τον γενναίο Υποστράτηγο Χ. Κατσιμήτρο.
ΠΗΓΗ
http://pheidias.antibaro.gr/1940/war.htm
Τὸ ΟΧΙ μέσα ἀπὸ τὸ περιοδικὸ Time
Τὸ πρῶτο τεῦχος τοῦ «Time» μετὰ τὴν ἰταλικὴ ἐπίθεσι, μὲ τὸν Βασιλέα Γεώργιο Β' στὸ ἐξώφυλλο. Ἄρθρο ποὺ ξενίζει τὸν σημερινὸ ἀναγνώστη. Τὸ μεγαλύτερο μέρος τοῦ ἄρθρου ἀναλίσκεται σὲ ἀμφιλεγόμενα κουτσομπολιὰ γιὰ τὴν βασιλικὴ αὐλὴ (σὲ ἐπόμενο τεῦχος δημοσιεύεται ἐπιστολὴ διαμαρτυρίας ὁμογενοῦς ἀναγνώστου) καὶ λανθασμένες ἐκτιμήσεις γιὰ τὴν ἐξωτερικὴ πολιτικὴ τῆς Ἑλλάδος καὶ τὸ φρόνημα ἡγεσίας καὶ λαοῦ. Ὁ τίτλος, «χώρα εἰσβολῆς»· οὔτε σκέψις γιὰ ἀπόκρουσι τῆς ἐπιθέσεως.
Φθάνουν οἱ εἰδήσεις γιὰ τὴν σθεναρὴ ἑλληνικὴ ἀντίστασι! Ἐν τούτοις, ἀπίστευτο μοιάζει ἀκόμη γιὰ τὴν παγκόσμια κοινότητα τὸ ὅτι οἱ Ἕλληνες μποροῦν νὰ ἀντέξουν. «Παρὰ τὸ σθένος τῶν γενναίων Ἑλλήνων, οἱ Ἰταλοὶ τὰ καταφέρνουν καλά», καταλήγει τὸ ἄρθρο, καὶ ἕνας ὁμογενής μας στέλνει ἐπιστολὴ διαμαρτυρίας, κατηγορώντας τὸ περιοδικὸ γιὰ ἡττοπάθεια!
Ὀ ἀχὸς τῆς νίκης τῶν ἑλληνικῶν ὅπλων φθάνει πλέον στὰ πέρατα τοῦ κόσμου. Οἱ Ἕλληνες ἀρχίζουν νὰ ἀναφέρονται ὡς ἀπόγονοι τῶν ἀρχαίων ἡρώων: «The war was being fought, and its first phase was now won, straight out of antique textbooks.»
Ἀπελευθέρωσις τῆς Κορυτσᾶς!
Ἡ ὁμογένεια τῶν Η.Π.Α. κινητοποιεῖται καὶ προσφέρει ὅ,τι μπορεῖ στὸν Ἀγῶνα.
Ὁ κόσμος ὅλος ἐκφράζει πιὰ τὸν ἀνυπόκριτο θαυμασμό του γιὰ τὴν Ἑλλάδα. Τὸ τεῦχος τοῦ περιοδικοῦ εἶναι ἀφιερωμένο στὶς μεγάλες ἐκπλήξεις, μέχρι τότε, τοῦ πολέμου· καὶ μεγαλύτερη ὅλων, γράφει, ἡ νίκη τῶν Ἑλλήνων. Στὸ ἐξώφυλλο ὁ Ἀρχιστράτηγος τῆς Νίκης, Ἀλέξανδρος Παπάγος.
Ἐξαιρετικὸ ἄρθρο γιὰ τὸν «ἄνδρα τῆς χρονιᾶς» Ουίνστων Τσώρτσιλ. «Μεταξὺ τῶν ὑπολοίπων Εὐρωπαίων ποὺ σημάδευσαν τὸ 1940», ἐπισημαίνει τὸ περιοδικό, «ἦταν ὁ μικρόσωμος Στρατηγὸς Ἰωάννης Μεταξᾶς, Πρωθυπουργὸς τῶν Ἑλλήνων, ὁ ὁποῖος γελοιοποίησε τὸν Μπενίτο Μουσσολίνι.»
Ἔκθεσις δεκαοκτώ ἔργων τοῦ Δομήνικου Θεοτοκόπουλου, τοῦ «μεγαλυτέρου Ἕλληνος ἀπὸ τὴν ἀρχαιότητα» στὴν Νέα Ὑόρκη. Τὰ ἔσοδα διατίθενται γιὰ τὴν ἐνίσχυσι τοῦ γενναίου Ἑλληνικοῦ Στρατοῦ.
Ἐπικήδειος γιὰ τὸν Ἰωάννη Μεταξᾶ.
Διαψεύδονται οἱ ἰταλικὲς προσδοκίες ὅτι ὁ θάνατος τοῦ Μεταξᾶ θὰ λυγίσῃ τοὺς Ἕλληνες.
Ἡ Ἑλλὰς εἶναι ἀποφασισμένη νὰ ἀντισταθῇ στοὺς Γερμανούς, ἀκόμη καὶ χωρὶς τὴν βοήθεια τῆς «ἐπιτήδειας οὐδέτερης» Τουρκίας.
Ἡ Μάχη τῶν Ὀχυρῶν τῆς Γραμμῆς Μεταξᾶ.
Ὁ πρωθυπουργὸς Ἀλέξανδρος Κορυζῆς σφραγίζει μὲ αὐτοκτονία τιμῆς τὸ ὕστατο ΟΧΙ τῶν Ἑλλήνων. Τὸ σκότος τῆς κατοχῆς ἀρχίζει...
Τετάρτη 26 Οκτωβρίου 2011
ΤΟΙΣ ΝΟΥΝ ΕΧΟΥΣΙΝ...
Ή μήπως είσαι τόσο "σοφός" ώστε σου διέφυγε ότι η Πατρίδα είναι κάτι πολυτιμώτερο, σεβαστότερο και αγιώτερο, πάνω και από την μητέρα και από τον πατέρα και από όλους τους προγόνους, και τίθεται σε μείζονα μοίρα τόσο από τους Θεούς, όσο και από τους ανθρώπους εκείνους που έχουν μυαλό...
Σωκράτης
(Πλάτωνος, Κρίτων / Περί του Πρακτέου)
ΠΗΓΗ
http://pyrisporos.blogspot.com/
ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΗΠΕΙΡΩΤΙΣΣΕΣ, ΞΑΦΝΙΑΣΜΑΤΑ ΤΗΣ ΦΥΣΗΣ...
Οι γυναίκες αυτές έδωσαν το δικό τους παρών στον Ελληνοϊταλικό πόλεμο στην Πίνδο κουβαλώντας όπλα, πολεμοφόδια και τρόφιμα στους φαντάρους μας αλλά και μεταφέροντας τραυματίες, κάτω από ιδιαίτερα αντίξοες συνθήκες, μέσα από χαράδρες, γκρεμούς και σκαρφαλώνοντας σε υψόμετρο 2.000 και 2.500 μέτρων.
Οι υπηρεσίες που προσέφεραν πολύτιμες και πρέπει όλοι μας να νιώθουμε υπερηφάνεια για την παρουσία και τον αγώνα τους.
Εθαυμάσθησαν οι γυναίκες αυτές.
Όταν φύγαμε από τη Λάρισα για να πάμε στην Κοζάνη, στο Σαραντάπορο εκεί πέρα οι δρόμοι τότε ήτανε καλντερίμια και χωματόδρομοι, θυμάμαι εκεί επάνω πριν από τα Σέρβια ότι ήταν γυναίκες οι οποίες την δεύτερη ημέρα ακριβώς προς την τρίτη φτιάχνανε τον δρόμο, δηλαδή ρίχνανε πέτρες μες στις λάσπες. Από τότε, από την ίδια μέρα και βέβαια εν συνεχεία στην Ήπειρο εθαυμάσθησαν οι γυναίκες αυτές. Εθαυμάσθησαν πολύ γιατί μετέφεραν εκεί που δεν μπορούσε ούτε μουλάρι. Βάζανε στην πλάτη, μαθημένες αυτές, αυτές κουβαλούσαν νερό και ξύλα. Πήγαιναν στο ρουμάνι μια ώρες δυο, φορτωνόταν τα ξύλα στην πλάτη και τα μετέφεραν στα σπίτια τους μέσα στα χιόνια. Εκάνανε βέβαια μια προμήθεια από το καλοκαίρι για τον χειμώνα, κάνανε για ένα μήνα, από κει και ύστερα. Πηγαίνανε πλέον μέσα στα χιόνια...
(Προφορική μαρτυρία Τάκη Τράντα, στο: Χατζηπατέρα-Φαφαλιού, Μαρτυρίες 1940-1941, Αθήνα, Κέδρος, 1982, σ. 103.)
Γυναίκες που κουβαλούσαν πυρομαχικά.
7 Νοεμβρίου 1940. Σήμερα σκοτώθηκαν δύο παιδιά του 33ου Συντάγματος και αυτό μάνιασε περισσότερο τους στρατιώτες. Φωνάζαν εμπρός για τη Ρώμη.