Η προσφορά του Ελληνικού εκστρατευτικού Σώματος στον πόλεμο της Κορέας (1950-1953)

Στις 17 Ιουλίου 1953 το Τάγμα του Ελληνικού Εκστρατευτικού Σώματος Κορέας (ΕΚΣΕ) αποκρούει μια ακόμα ισχυρή κινεζική επίθεση στο ΒΔ τμήμα της Ζουγκάμ-Νι.

Ένα μήνα νωρίτερα, στις 17 και 18 Ιουνίου του ίδιου χρόνου, το ΕΚΣΕ είχε επιβεβαιώσει την αίγλη του μεταξύ των εκστρατευτικών Σωμάτων των διάφορων κρατών που συμμετείχαν στον πόλεμο όχι μόνο αποκρούοντας τις σφοδρότατες επιθέσεις των Βορειοκορεατών, που επιχειρούσαν την κατάληψη του υψώματος Χάρρυ, αλλά και διασπώντας, στη συνέχεια, την αμυντική γραμμή Γιομίνγκ, εξασφαλίζοντας έτσι μια ακόμα τιμητική διάκριση.



Πρόκειται για τις τελευταίες σκληρές μάχες που έδωσε το Ελληνικό Εκστρατευτικό Σώμα στη μακρινή Κορέα, λίγες ημέρες πριν υπογραφεί η ανακωχή στις 27 Ιουλίου 1953 και ο πόλεμος πάρει ουσιαστικά τέλος, αφού θεωρητικά δεν έχει λήξει μέχρι τις μέρες μας, καθώς δεν έχει υπογραφεί συνθήκη ειρήνης. Όταν ξέσπασε ο πόλεμος στη χερσόνησο της Κορέας, η Ελλάδα βρισκόταν στην πιο δύσκολη φάση της νεότερης ιστορίας της. Μόλις είχε βγει από το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο και η οικονομία της ήταν διαλυμένη.

Αλλά το χειρότερο ήταν ότι μέσα στα σύνορά της συνεχιζόταν ένας «πόλεμος» ύπουλος που εκτός από το αίμα, το κύμα διώξεων και τις υλικές καταστροφές, διέλυε τον κοινωνικό ιστό της χώρας. Η Ελλάδα είχε μόλις βγει από τον εμφύλιο πόλεμο, που μπορεί να είχε τελειώσει, θεωρητικά, κάποιους μήνες πριν (το 1949), ουσιαστικά όμως η διχόνοια συνέχιζε να κατατρώει τα σωθικά μιας χώρας χωρίς ουσιαστικά οικονομία και εξωτερική πολιτική.

Κάτω από αυτό το κλίμα το μόνο που μπορούσε να προσφέρει η Ελλάδα στο ΝΑΤΟ, όταν το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ στις 29 Ιουνίου 1950 έκανε έκκληση προς τα κράτη-μέλη του, για παροχή στρατιωτικής βοήθειας ώστε να αντιμετωπιστεί η σύρραξη στην Κορέα, ήταν αξιόμαχοι, εμπειροπόλεμοι, μπαρουτοκαπνισμένοι στρατιώτες…

Στον πόλεμο επίσης συμμετείχαν: Αιθιοπία (με στρατό), Αυστραλία (με στρατό, ναυτικό και αεροπορία), Βέλγιο (με στρατό), Βρετανία (με στρατό, ναυτικό και πεζοναύτες), Γαλλία (με στρατό και ναυτικό), Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής (με στρατό, ναυτικό, αεροπορία, πεζοναύτες), Καναδάς (με στρατό, ναυτικό, αεροπορία), Κολομβία (με στρατό και ναυτικό), Λουξεμβούργο (με στρατό), Νέα Ζηλανδία (με στρατό και ναυτικό), Νότιος Αφρική (με αεροπορία), Ολλανδία (με στρατό), Ταϊλάνδη (με στρατό, ναυτικό, αεροπορία), Τουρκία (με στρατό) και Φιλιππίνες (με στρατό). Υγειονομικές μονάδες έστειλαν η Δανία, οι Ινδίες, η Ιταλία, η Νορβηγία και η Σουηδία.

Την ηγεσία και τη βάση των δυνάμεων επέμβασης αποτέλεσαν οι Ένοπλες Δυνάμεις των ΗΠΑ. Ο εξοπλισμός όλων των στρατιωτικών δυνάμεων ήταν αμερικανικής προέλευσης, πλην του βρετανικού τμήματος που ήταν βρετανικής κατασκευής. Τέλος, όλα τα εκστρατευτικά σώματα και υγειονομικές μονάδες αποτέλεσαν οργανικά τμήματα υπό τη διοίκηση αμερικανικών μεραρχιών και αντίστοιχων αμερικανικών μονάδων αεροπορίας και ναυτικού, πλην της βρετανικής Μεραρχίας που τέθηκε υπό αμερικανικό σώμα στρατού.

Το ελληνικό Σώμα
Το αρχικό Εκστρατευτικό Σώμα Ελλάδος, το οποίο απεστάλη στην Κορέα την περίοδο Νοεμβρίου 1950 μέχρι και 22 Αυγούστου 1951, αποτελούνταν από τη διοίκηση με το επιτελείο της και το Τάγμα του ΕΚΣΕ, συνολικής δύναμης 851 ανδρών με 63 οχήματα.

Αναχώρησε για την Κορέα από τον Πειραιά με το αμερικανικό οπλιταγωγό «Tζένεραλ Χαν» στις 16 Νοεμβρίου και αποβιβάστηκε στις 9 Δεκεμβρίου 1950 στο λιμάνι του Πουσάν στη Νότια Κορέα, εντασσόμενο στο 7ο σύνταγμα Ιππικού της Αμερικανικής Μεραρχίας, ενώ όταν αργότερα το ΕΚΣΕ αποτέλεσε Σύνταγμα, εντάχθηκε στην 3η αμερικανική Μεραρχία και εγκαταστάθηκε στην αμυντική τοποθεσία Τσορβόν.

Από 23 Αυγούστου 1951 μέχρι το Δεκέμβριο 1953, η ελληνική δύναμη αυξήθηκε στους 1.063 άνδρες, ενώ μετά την επίτευξη εκεχειρίας από Ιανουάριο 1954 μέχρι Μάιο 1955 απετέλεσε Σύνταγμα με δύναμη 2.163 ανδρών.

Εν συνεχεία, μειώθηκε στους 850 άνδρες, ενώ από Ιούλιο 1955 μέχρι Δεκέμβριο 1955 στους 191 άνδρες. Τελικά από Ιανουάριο 1956 μέχρι Μάιο 1958 παρέμεινε στην Κορέα αντιπροσωπευτικό τμήμα αποτελούμενο από 1 αξιωματικό και 9 οπλίτες. Μετά την αρχική αποστολή και έως το 1955 πραγματοποιήθηκαν 22 αποστολές αντικαταστάσεως. Έτσι στο χρονικό διάστημα 1950-1955 στάλθηκαν στην Κορέα 669 αξιωματικοί και υπαξιωματικοί και 9.586 οπλίτες του ελληνικού στρατού (σύνολο ανδρών: 10.225).

Οι διακρίσεις
Το ΕΚΣΕ διακρίθηκε κατ’ επανάληψη είτε κατά την κατάληψη υψωμάτων είτε αμυντικών θέσεων, όπως του υψώματος 381 (Ιανουάριος του 1951), 326 (Μάρτιος του 1951) και 655. Στη συνέχεια (Οκτώβριος του 1951), έπειτα από 3ήμερη σφοδρή επίθεση, πέτυχε την κατάληψη του πολύ σημαντικού, λόγω της τοποθεσίας, ζωτικού υψώματος 313 – Σκοτς, κοντά στον ποταμό Ιμτζίν. Πρόκειται για την πλέον αιματηρή επιχείρησή του με 28 νεκρούς και 87 τραυματίες. Η επιτυχία αυτή του ΕΚΣΕ, που βελτίωσε την αμυντική συμμαχική γραμμή, προκάλεσε την τιμητική διάκριση μεταξύ των συμμαχικών Μονάδων που συμμετείχαν και έτυχε ηθικής αμοιβής με την απονομή ευαρέσκειας από τους προέδρους των ΗΠΑ και Νοτίου Κορέας.

Η αξιόλογη δράση του ΕΚΣΕ συνεχίσθηκε με αμείωτο ρυθμό και ένταση με επιτυχείς επιθέσεις κατά των υψωμάτων Κέλλυ και 167. Επίσης, η δράση του στη μεγάλη επίθεση κατά του ζωτικού υψώματος ΜΕΓΑΛΟ ΝΟΡΙ (Σεπτέμβριος του 1952), για την αποκατάσταση της απολεσθείσης αμυντικής γραμμής, επισφράγισε μεταξύ του συμμαχικού Στρατού το «λίαν αξιόμαχό» του. Οι τελευταίες μάχες του ΕΚΣΕ ήταν η απόκρουση των σφοδρότατων επιθέσεων του εχθρού, που επιχειρούσαν την κατάληψη του υψώματος Χάρρυ (Ιούνιος του 1953), και η απόκρουση στις 17 Ιουλίου 1953 της ισχυρής κινεζικής επίθεσης στο τμήμα της Ζουγκάμ-Νι.

Οι ιπτάμενοι

Αντίστοιχα το Σμήνος (13ο Σμήνος Μεταφορών) συγκροτήθηκε στα μέσα Οκτωβρίου 1950 και απογειώθηκε για την εμπόλεμη περιοχή της Κορέας στις 11 Νοεμβρίου του ιδίου έτους. Αποτελείτο από επτά αεροσκάφη της 355 Μοίρας Μεταφορών, που έδρευε στην Αεροπορική Βάση της Ελευσίνας και από προσωπικό επιλεγμένο από διάφορες ειδικότητες. Τον Αύγουστο του 1951 προστέθηκαν δύο ακόμα αεροσκάφη Dakota σε αναπλήρωση απολεσθέντων. Έτσι το σύνολο των αεροσκαφών που διατέθηκαν από την Ελλάδα ανήλθε στον αριθμό εννέα. Τα πληρώματα διέθεταν ήδη πείρα από το μέτωπο της Μέσης Ανατολής 1941-’44.

Στις εκάστοτε αντικαταστάσεις του προσωπικού στέλνονταν μαζί με παλαιά στελέχη και νέα, από τη Σχολή Ικάρων των Τμημάτων Μονίμων και Εφέδρων και από τη νεοσύστατη Σχολή Αεροναυτίλων. Δεν θα πρέπει να αγνοηθεί το γεγονός ότι η Ελληνική Αεροπορία για πρώτη φορά στην ιστορία της εκτελούσε ένα τόσο μεγάλο διηπειρωτικό ταξίδι.

Οι Έλληνες αεροπόροι με τα μεταγωγικά αεροσκάφη της τότε τεχνολογίας, αφού τόλμησαν και πέτυχαν ένα ταξίδι μετάβασης πραγματική Οδύσσεια, που έκρυβε πολλούς κινδύνους, κυρίως πάνω από την περιοχή του Ειρηνικού, έπειτα από 21 ημέρες ταξιδιού και συνολικά περίπου 58 ώρες πτήσεων (ακολουθώντας το δρομολόγιο Ελευσίνα – Κύπρος – Σαουδική Αραβία – Πακιστάν – Ινδία – Ταϊλάνδη – Ινδοκίνα – Φιλιππίνες – Οκινάουα), έφθασαν στη Βάση Itazouke της Ιαπωνίας την 1η Δεκεμβρίου 1950. Αμέσως μετά την άφιξή του το 13ο Σμήνος Μεταφορών εντάχθηκε στην 21η Αμερικανική Μοίρα της 374 Πτέρυγας Μεταφορών, λόγω της ανάγκης για άμεση συμμετοχή του στις επιχειρήσεις.

Αποστολές και εξορμήσεις
Τα αεροπλάνα του Σμήνους, με τα ελληνικά χρώματα και με την επιγραφή ROYAL HELLENIC AIR FORCE, είχαν ως αποστολές: τον εφοδιασμό εγκλωβισμένων συμμαχικών δυνάμεων, μεταφορά τραυματιών, προσωπικού, αιχμαλώτων, ταχυδρομείου και πάσης φύσεως υλικού, ρίψεις εφοδίων, πυρομαχικών και αλεξιπτωτιστών, καθώς επίσης και αποστολές ψυχολογικών επιχειρήσεων και συλλογής πληροφοριών. Τα θρυλικά Dakota πρόσφεραν ένα ιδιαίτερα σημαντικό έργο, καθώς ήταν ευέλικτα στην εκμετάλλευση.

Μπορούσαν άμεσα να ανταποκριθούν στις εκάστοτε παρουσιαζόμενες ανάγκες, είχαν τη δυνατότητα να προσγειώνονται σε μικρού μήκους διαδρόμους, πρόχειρα κατασκευασμένους για τις ανάγκες των επιχειρήσεων. Τα αεροδρόμια όμως και τα πεδία προσγείωσης της Κορέας έκρυβαν πολλούς κινδύνους. Υπήρχαν ελλείψεις σε ραδιοβοηθήματα, ο έλεγχος της εναέριας κυκλοφορίας είχε υποτυπώδη οργάνωση, υπήρχαν δυσμενείς παράγοντες όπως η ιδιάζουσα μορφολογία του εδάφους, οι έντονες καιρικές συνθήκες, η επίδραση στους χειμωνιάτικους μήνες των πολικών μαζών της Μαντζουρίας, η συνεχής ως εκ τούτου παρουσία χιονιού, πάγου, ισχυρότατης παγοποίησης στα σύννεφα και μαζί η ολισθηρότητα των διαδρόμων.

Αξιομνημόνευτες είναι οι αποστολές στο αεροδρόμιο Yoju. Επρόκειτο περί εδαφικής λωρίδας πολύ περιορισμένων διαστάσεων, που βρισκόταν σε κατηφορικό τμήμα ορεινού συγκροτήματος. Στο πρώτο διάστημα η έδρα του Σμήνους ήταν στην Ιαπωνία, διαδοχικά στα αεροδρόμια Itazouke, Tachikawa και Ashiya. Στο διάστημα αυτό το Σμήνος επιχειρούσε στο θέατρο επιχειρήσεων της Κορέας με κλιμάκια, εξορμώντας από τα αεροδρόμια της κορεατικής χερσονήσου Yompo, Pusan-East, Taegu και Kimpo. Από τον Ιανουάριο του 1952 όλη η δύναμη του Σμήνους επιχειρούσε πλέον από την Κορέα, πρώτα από το αεροδρόμιο της Σεούλ και στη συνέχεια από το Kimpo.

Το Σμήνος, πριν ακόμη τα πληρώματά του προσαρμοστούν στις συνθήκες του περιβάλλοντος και του πολέμου, διετάχθη όπως μεταβεί κλιμάκιο αεροσκαφών του στην Κορέα, για τη διάσωση τραυματιών από το πεδίο της μάχης. Τρία ελληνικά αεροσκάφη μαζί με άλλα ιδίου τύπου της 21ης Αμερικανικής Μοίρας, έλαβαν μέρος στη διάσωση 4.700 τραυματιών της 1ης Αμερικανικής Μεραρχίας Πεζοναυτών.

Η μεραρχία αυτή μαχόταν πέραν του 38ου Παραλλήλου στη Βόρεια Κορέα και απειλούμενη με καταστροφή από τα κινεζικά στρατεύματα στην περιοχή του Koto-ri, συμπτυσσόταν προς το λιμάνι Hungam όπου θα επιβιβαζόταν σε πλοία. Τα αεροσκάφη Dakota, δημιουργώντας αερογέφυρα, παραλάμβαναν τους πολυάριθμους τραυματίες από τον εντός της ζώνης μάχης πρόχειρο διάδρομο στο Hangaru-ri και τους μετέφεραν στο κοντινό αεροδρόμιο Yonpo, από όπου μεγάλα αεροσκάφη τους μετέφεραν σε νοσοκομεία της Ιαπωνίας.

Οι τιμές
Αργότερα, ολόκληρη η 21η Μοίρα και το 13ο Σμήνος τιμήθηκαν με την προσωπική ευαρέσκεια του προέδρου των ΗΠΑ, ενώ οι χειριστές και τα πληρώματα που έλαβαν μέρος στην επική αυτή επιχείρηση με το «Μετάλλιο Αέρος» (Air Medal) των ΗΠΑ, για ηρωισμό και πράξεις που υπερέβαιναν κατά πολύ το καλώς εννοούμενο καθήκον.

Από τα ελληνικά πληρώματα παρασημοφορήθηκαν εννέα αξιωματικοί, έξι υπαξιωματικοί και τέσσερις σμηνίτες. Επίσης, αναφέρονται οι αποστολές στα νησιά πέραν του 38ου παραλλήλου εντός της εχθρικής περιοχής, Paeng Yong Do και Cho Do. Οι εκεί πρόχειροι διάδρομοι είχαν αντίστοιχα τους κωδικούς Κ-53 και Κ-54. Η προσέγγιση γινόταν στον «αφρό της θάλασσας» και οι προσγειώσεις με μεγάλη επιδεξιότητα και προσοχή, λόγω των ανώμαλων συνθηκών και των ισχυρών πολλές φορές ανέμων.

Ιδιαίτερα στο Κ-53, στο νησί το επονομαζόμενο Leopard Base (είναι το νησί που πρόσφατα πλήγηκε από πυρά της Βόρειας Κορέας), οι προσγειώσεις και οι απογειώσεις πραγματοποιούνταν πάνω στην ανθεκτική αργιλώδη επιφάνεια που άφηνε η θάλασσα όταν υποχωρούσε, με βάση το χρόνο που διαρκούσε η άμπωτη.


Οι αριθμοί
Αναφερόμενοι σε αριθμούς, το Σμήνος κατά τη διάρκεια της δράσης του στην Κορέα εκτέλεσε 2.916 πολεμικές αποστολές με 13.777 ώρες πτήσεων. Μετέφερε συνολικά 70.568 επιβάτες, 9.243 τραυματίες και 11.104.550 λίβρες εφοδιαστικού υλικού. Επιπλέον έκανε ρίψεις 17.000 λιβρών πυρομαχικών και εφοδίων. Το 13ο Σμήνος κατόπιν αποφάσεως της ελληνικής κυβέρνησης τερμάτισε την παραμονή του στην Κορέα το 1955.

Προετοιμάστηκε για την επιστροφή του στην αεροπορική βάση Ashiya της Ιαπωνίας και στις 8 Μαΐου απογειώθηκε με τα πέντε εναπομείναντα στη δύναμή του αεροσκάφη, για να προσγειωθεί μετά από ενδιάμεσους σταθμούς στην Ελευσίνα στις 23 Μαΐου του 1955.

Το ελληνικό Εκστρατευτικό Σώμα είχε επιδείξει και φιλανθρωπικό έργο στην Κορέα.
Οι γιατροί και οι νοσοκόμοι του τάγματος παρείχαν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη σε Κορεάτες, ενήλικες και παιδιά, θύματα του πολεμικών συγκρούσεων, ενώ με έρανο μεταξύ του προσωπικού του ΕΚΣΕ πραγματοποιήθηκε η ανέγερση του ναού του Αγίου Νικολάου στο κέντρο της Σεούλ.

Οι απώλειες

Οι συνολικές απώλειες και των δύο στρατοπέδων έφθασαν τα 2 εκατομμύρια ψυχές, ενώ κάποιοι αναλυτές τις ανεβάζουν σε 4 εκατομμύρια. Στο πεδίο της μάχης έχασαν τη ζωή τους περίπου 100.000 άνδρες των Νοτιοκορεατών και των συμμάχων τους και 280.000 τραυματίστηκαν, ενώ για τους Βορειοκορεάτες και τους συμμάχους τους οι νεκροί ξεπέρασαν τους 400.000 και οι τραυματίες τους 486.000.

Από ελληνικής πλευράς κατά τη διάρκεια των επιχειρήσεων στην Κορέα έχασαν τη ζωή τους 6 αξιωματικοί και 168 οπλίτες του Στρατού Ξηράς και 12 στελέχη της Πολεμικής Αεροπορίας (μεταξύ αυτών και ο Δκτής του Σμήνους). Οι τραυματισθέντες ανήλθαν σε 33 αξιωματικούς και 577 οπλίτες. Επίσης, απωλέσθηκαν τα 4 από τα 9 διατεθέντα αεροσκάφη.


Αναγνώριση από ΗΠΑ, Κορέα και Ελλάδα
Η κυβέρνηση των ΗΠΑ απένειμε στην πολεμική σημαία και στους άνδρες του ΕΚΣΕ έξι Πολεμικούς Σταυρούς (Distinguished Service), 32 Ασημένιους (Silver Stars), 110 Χάλκινους (Bronze Stars) και 19 Αεροπορικά Μετάλλια (Air Medals) σε άνδρες του 13ου Σμήνους Μεταφορών.

Η Νότια Κορέα, σε αναγνώριση της θυσίας των 186 Ελλήνων Μαχητών και σε ένδειξη ευγνωμοσύνης, ανήγειρε στην περίφημη κοιλάδα των Ηρώων (τοποθεσία Γιουτζού Κιουν Τζι Ντο), κοντά στη Σεούλ, μεγαλοπρεπέστατο μνημείο πεσόντων για τους Έλληνες μαχητές, όπου σε πλάκα αναγράφεται:
«Οι γενναίοι αυτοί στρατιώτες της Ελλάδος ενσάρκωσαν το εύδαιμον το ελεύθερον, το δ’ ελεύθερον το εύψυχον. Τιμή και δόξα τοις πεσούσι πολεμισταίς». Το 1993 για τον ίδιο σκοπό ένα άλλο μνημείο κατασκευάστηκε στη Θεσσαλονίκη, ενώ το 2004, με δαπάνες της Κορέας σε χώρο που διέθεσε ο Δήμος Παπάγου, ένα μνημείο τιμά και θυμίζει στους επισκέπτες και τους περαστικούς, ονομαστικά, τους νεκρούς εκείνου του αγώνα.

Πηγή

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Η προσφορά του Ελληνικού εκστρατευτικού Σώματος στον πόλεμο της Κορέας (1950-1953)"

ΟΙ ΦΟΙΝΙΚΕΣ ... ΕΚΠΟΛΙΤΙΖΟΥΝ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ (ΣΤΟ ΑΡΧ. ΜΟΥΣΕΙΟ ΘΕΣΝΙΚΗΣ/)

-
...και πήραν οι Έλληνες τα (17)σύμφωνα και μέσα σε μερικά χρόνια δημιούργησαν Γραμματική,Συντακτικό και συνέγραψε ο Όμηρος τα δυο εκπληκτικά Έπη του με την εκπληκτική γλωσσική ποικιλία...


Από ηλεκτρονικό μήνυμα που παραθέτουμε παρακάτω αυτούσιο(πατήστε στην εικόνα για μεγέθυνση):



ΣΤΟ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ (ΑΥΤΟ ΜΕ ΤΟ "ΣΥΜΒΟΛΟ ΑΓΑΠΗΣ", ΤΟ ΓΙΓΑΝΤΙΑΙΟ ΠΡΙΟΝΙ ΤΟΥ ΤΖΑΚ ΤΟΥ ΕΝΤΕΡΟΒΓΑΛΤΗ) ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΕΤΑΙ ΕΚΘΕΣΙΣ ΕΥΡΗΜΑΤΩΝ ΤΩΝ ΦΟΙΝΙΚΩΝ ΕΚΠΟΛΙΤΙΣΤΩΝ, ΑΥΤΩΝ ΟΙ ΟΠΟΙΟΙ ΜΑΣ "ΕΔΩΣΑΝ" ΤΟ ΑΛΦΑΒΗΤΟ (ΑΛΛΑ ΚΟΥΤΣΟΥΡΕΜΕΝΟ, ΔΙΧΩΣ ΤΑ ΦΩΝΗΕΝΤΑ, ΜΑΛΛΟΝ ΔΕΝ ΤΑ ΕΙΧΑΝ ΜΑΘΕΙ ΑΚΟΜΗ. ΔΕΝ ΕΙΧΕ ΠΟΛΛΕΣ ΤΑΞΕΙΣ ΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΤΩΝ, ΓΙΑ ΝΑ ΜΑΘΟΥΝ ΚΑΙ ΤΑ ΦΩΝΗΕΝΤΑ, Ή ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΗΣΑΝ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΑ, ΔΙΟΤΙ ΕΣΥΝΕΝΟΟΥΝΤΟ ΘΑΥΜΑΣΙΩΣ ΜΟΝΟΝ ΜΕ ΤΟΥΣ ΓΡΥΛΙΣΜΟΥΣ ΤΩΝ ΣΥΜΦΩΝΩΝ).

ΕΠΕΙΣΚΕΦΘΗΤΕ ΤΗΝ ΕΚΘΕΣH ΚΑΙ ΕΚΦΡΑΣΤΕ ΤΑ ΕΥΕΡΓEΤΙΚΑ ΣΑΣ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΕΚΠΟΛΙΤΙΣΤΕΣ. ΜΗΝ ΞΕΧΝΑΤΕ ΑΛΛΩΣΤΕ ΟΤΙ ΤΟ ΡΗΜΑ ΦΟΙΝΙΚΙΖΩ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΜΙΜΜΟΥΜΑΙ ΣΕ ΑΣΕΛΓΕΙΑ ΤΟΥΣ ΦΟΙΝΙΚΕΣΕΙΣ
ΕΠΙΣΗΣ ΟΤΙ Η ΛΕΞΙΣ ΕΥΡΩΠΗ ΕΙΝΑΙ .... ΦΟΙΝΙΚΙΚΗΣ ΠΡΟΕΛΕΥΣΕΩΣ- ΤΟ ΦΟΙΝΙΚΟ "ΑΛΦΑΒΗΤΟ" ΕΙΧΕ ΜΟΝΟΝ ΣΥΜΦΩΝΑ. ΔΗΛΑΔΗ ΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ ΘΑ ΠΡΕΠΗ ΝΑ ΤΗΝ ΕΓΡΑΦΑΝ .... ΡΠ ! ΚΑΙ ΝΑ ΕΒΑΖΑΝ ΟΤΙ "ΦΩΝΗΕΝΤΑ" -ΦΘΟΓΓΟΥΣ- ΗΘΕΛΑΝ. Π.Χ. ΑΥΡΕΠΑ , ΟΥΡΑΠΕ, ...... !!!!!

ΚΑΙ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΠΗΡΑΝ ΤΑ (17) ΣΥΜΦΩΝΑ ΚΑΙ ΜΕΣΑ ΣΕ ΜΕΡΙΚΑ ΧΡΟΝΙΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΑΝ ΓΡΑΜΜΑΤΙΚΗ, ΣΥΝΤΑΚΤΙΚΟ ΚΑΙ ΣΥΝΕΝΓΡΑΨΕ Ο ΟΜΗΡΟΣ ΤΑ ΔΥΟ ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΑ ΕΠΗ ΤΟΥ ΜΕ ΤΗΝ ΕΚΠΛΗKTΙΚΗ ΓΛΩΣΣΙΚΗ ΠΟΙΚΙΛΙΑ. 8 ΠΤΩΣΕΙΣ, 3 ΧΡΟΝΟΥΣ , 8 ΕΓΚΛΙΣΕΙΣ, .........

ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΚΑΙ ΑΛΛΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ, ΕΧΟΝΤΕΣ ΠΛΕΟΝ ΤΟ ΦΟΙΝΙΚΟ - ΕΡΓΑΛΕΙΟ, ΕΓΓΡΑΨΑΝ ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΓΙΑ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΕΠΙΣΤΗΜΕΣ.
ΚΑΙ ΟΙ (ΣΗΜΙΤΟ)ΦΟΙΝΙΚΕΣ "ΕΜΕΙΝΑΝ" ΜΟΝΟΝ ΜΕ ΤΑ 17 (Ή 22) ΣΥΜΦΩΝΑ.!!!!! ΔΙΧΩΣ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΑ Ή ΑΛΛΑ ΣΥΓΓΡΑΜΜΑΤΑ. ΔΙΧΩΣ "ΑΛΛΗ ΣΥΜΒΟΛΗ" ΣΤΟΝ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ! ΜΗΠΩΣ ΕΔΩΣΑΝ ΣΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΙ ΤΑΣ ΦΡΕΝΑΣ ΜΕΝΟΝΤΕΣ "ΑΦΡΟΝΕΣ";;;;;;;;

ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΑΡΚΑΔΟΣ ΑΓΗΝΩΡΟΣ Ο ΟΠΟΙΟΣ ΝΥΜΦΕΥΘΕΙΣ ΤΗΝ ΤΕΛΕΦΑΣΣΑ, ΚΟΡΗ ΤΟΥ ΝΕΙΛΟΥ, ΑΠΟΚΤΑ ΤΟΝ ΚΑΔΜΟ, ΤΟΝ ΦΟΙΝΙΚΑ, ΤΟΝ ΚΙΛΙΚΑ, ΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ, .... ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΝΑ ΒΡΗΤΕ ΠΟΛΛΑ ΣΤΟ ΔΙΑΔΙΚΤΥΟ. ΘΥΜΗΘΗΤΕ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΟΛΙ ΦΟΙΝΙΚΗ ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΗΠΕΙΡΟ.

http://kapodistria-httpsxolianewsblogspotcom.blogspot.com/2010/07/blog-post_23.html

ΓΙΑΤΙ ΤΟΣΟΣ (ΑΒΑΣΙΜΟΣ, ΑΣΤΗΡΙΚΤΟΣ) ΦΟΙΝΙΚΟΕΘΝΙΚΙΣΜΟΣ;;;;

ΕΠΙΣΚΕΦΘΗΤΕ ΤΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΚΑΙ ΓΡΑΨΤΕ ΣΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΕΠΙΣΚΕΠΤΩΝ ΤΙΣ ΣΚΕΨΕΙΣ ΣΑΣ. ΚΑΙ ΤΙΣ ΕΝΤΥΠΩΣΕΙΣ ΣΑΣ ΑΠΟ ΤΟ ΚΑΛΑΙΣΘΗΤΟ"ΠΡΙΟΝΙ῾!

ΣΥΝΗΜΜΕΝΩΣ ΤΟ ΠΡΟΠΡΑΓΑΝΔΙΣΤΙΚΟ, ΥΠΕΡ ΤΩΝ (ΣΗΜΙΤΟ)ΦΟΙΝΙΚΩΝ, ΑΝΥΠΟΓΡΑΦΟ ΑΡΘΡΟ ΤΗΣ ΕΦΗΜΕΡΙΔΟΣ "ΑΓΓΕΛΙΟΦΟΡΟΣ"
ΠΗΓΗ

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΟΙ ΦΟΙΝΙΚΕΣ ... ΕΚΠΟΛΙΤΙΖΟΥΝ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ (ΣΤΟ ΑΡΧ. ΜΟΥΣΕΙΟ ΘΕΣΝΙΚΗΣ/)"

ΠΟΛΙΤΙΣΜΙΚΗ ΚΑΤΟΧΗ

ο μεγαλύτερος εξευτελισμός της Ευρώπης θα είναι να εξαμερικανιστεί». Νίτσε

Μετά την μεταπολίτευση του 1974 η νεολαία της χώρας της Ελλάδος, κυρίως η αριστεράς αποχρώσεως αλλά όχι μόνο, ξεχύθηκε στους δρόμους διαδηλώνοντας, μεταξύ των άλλων, «έξω οι Αμερικάνοι», «έξω οι βάσεις του θανάτου». Λίγοι πρόσεξαν – και προ παντός οι ίδιοι – ότι οι νεολαίοι αυτοί, οι περισσότεροι τουλάχιστον, ήσαν ενδεδυμένοι, κουρεμένοι και παπουτσωμένοι με αμερικανικό τρόπο, συχνάζοντες σε μπαράκια αμερικανικού τύπου, πίνοντες ουϊσκάκι, ακούγοντας ροκ μουσική, καπνίζοντας «μάλρμπορο» τσιγαράκι, μασώντας «τσίπς» και γαριδάκια. Κοντολογίς όντες βουτηγμένοι πατόκορφα στον αμερικάνικο τρόπο ζωής.

Ένας σωστός τραγέλαφος. Μιά κατάσταση για γέλια και για κλάματα. Κι αυτό είναι το λιγότερο. Ο άνθρωπος της πολιτιστικής κατοχής προβαίνει σε απίστευτα καραγκιοζιλίκια. Πώς να ξεχάσουμε τους νεολαίους του τότε Κ.Κ.Ε. Εσωτερικού – όχι ότι μόνον αυτοί πάτησαν την πεπονόφλουδα – ν’ απαντούν με στόμφο και κομπορρημοσύνη, μέσα από την εφημερίδα τους «Θούριος», στους νεολαίους άλλης κομματικής νεολαίας, επειδή οι τελευταίοι τους αμφισβήτησαν την πρωτοπορία του ότι αυτοί έφεραν την ροκ μουσική στην Ελλάδα. Η νεολαία του κόμματος που αυτοονομάστηκε Εσωτερικού, επαίρονταν για το εξωτερικό της περιεχόμενο, επί σοβαροτάτων θεμάτων!
Πρέπει να το πούμε ξεκάθαρα: ένα από τα ισχυρότερα όπλα με το οποίο επιβάλλεται πλέον ο ιμπεριαλισμός, ο πολιτιστικός αφού στη χώρα μας ο στρατιωτικός δεν χρειάζεται καθόλου, είναι η μουσική. Η αμερικανική στην προκειμένη περίπτωση. Η κομμουνιστική αντι-ιμπεριαλιστική πιπίλα έγραφε πάνω της «made in U.S.A.». Μάλιστα διότι αυτός είναι ο μέγιστος βαθμός επιτυχίας του κάθε ιμπεριαλισμού. Ο γενίτσαρος, ο εθελοντής. Την ώρα που θρέφεται με, πληρωμένη ακριβά, αμερικάνικη παπάρα να φωνάζει «έξω οι Αμερικάνοι».
Εάν μπορούμε λοιπόν να δεχτούμε την λέξη «κατοχή» με μιά πλατύτερη έννοια, η Ελλάδα κι όλη η Ευρώπη βρίσκονται υπό αμερικανική πολιτιστική κατοχή. Την σοβαρότερη και πιό επιζήμια απ’ όλες τι άλλες: οικονομική, στρατιωτική κ.ά. Η στρατιωτική κατοχή, για να αναφέρουμε την πιό άμεσα αντιληπτή – γι’ αυτό και την λιγότερο επιζήμια – μπορεί να ελαττώσει κατά τι τον πληθυσμό ενός λαού, αλλά ποτέ σχεδόν δεν τον αφανίζει.
Η πολιτισμική κατοχή επιδρά απ’ ευθείας στην ψυχή ενός λαού και τον αφανίζει όχι ως πληθυσμό αλλά ως εθνική υπόσταση. Πρόκειται για την προοπτική της παρακμής και του εκφυλισμού. Τι θα μπορούσε να γράψει άραγε στο βιβλίο της η παγκόσμια ιστορία για την σημερινή Ελλάδα; Και προπαντός τι το Ελληνικό. Τι σαν Ελληνικό έθνος.
Η τελευταία αυτή λέξη κοντεύει να εξαλειφθεί από το λεξιλόγιό μας από τον φόβο των Ιουδαίων, την ρετσινιά του εθνικιστή. Στην χώρα της Ελλάδος δικαιούται κανείς να δηλώνει υπέρ οποιουδήποτε έθνους πλην ενός. Αυτού του δικού του, του Ελληνικού. Ας μαραζώνει λοιπόν το έθνος μας, ας παρακμάζει. Καταντήσαμε ένας πληθυσμός, λαός όμως και έθνος δεν μας ενδιαφέρει να γίνουμε. Αυτό το μάθημα μας το δίδαξε τόσο εμπεδωμένα η κομμουνιστική ιδεολογία. Το δράμα δε είναι ότι κι άλλη πλευρά δεν το εννοεί καθόλου όταν το ισχυρίζεται. Ότι αρκείται σε ανοησίες του τύπου ανήκωμεν εις την Δύσην. Και η Δύση πού ανήκει; Ανήκει στην Αμερική. Άριστα! Εύγε!
Ποιοί είναι οι στόχοι της σημερινής Ελλάδος; Το πολύ η πτώση του πληθωρισμού, οι επενδύσεις και ό,τι άλλο δευτερεύον και τριτεύον υπάρχει για το πεπρωμένο ενός έθνους, συγνώμη ενός λαού. Οι υπηρέτες στην θέση των αφεντικών. Τα έσχατα έσονται πρώτα, λέει η ξενόφερτη τριτοκοσμική θρησκεία του. Η οικονομία («οικονόμες» δεν έλεγαν παλιά τις δούλες) ανώτερος σκοπός. Η πολιτική στην υπηρεσία της οικονομίας. Το κράτος χωροφύλακας, νυχτοφύλακας και δούλος της οικονομίας των «εξευγενισμένων» κλεπτών. Ολόκληρη η ανθρωπότητα παγιδευμένη στα πλοκάμια του οικονομισμού.
Πώς προέκυψε αυτό το καθεστώς, αυτός ο προσανατολισμός; Θα το πληροφορηθούμε από τον Μάρξ. Όχι επειδή είναι ή δεν είναι κομμουνιστής, αλλά επειδή το διατύπωσε με συνοπτικό και βαρύτατο λόγο. . Στο βιβλίο του «ΤΟ ΕΒΡΑΪΚΟ ΖΗΤΗΜΑ» εκδ. «Οδυσσέας» γράφει: «το χρήμα είναι ο φλογερός θεός του Ισραήλ, που μπροστά του δεν μπορεί να σταθεί άλλος θεός. Το χρήμα εξευτελίζει όλους τους θεούς του ανθρώπου και τους μετατρέπει σε εμπόρευμα … Αυτό που στην εβραϊκή θρησκεία βρίσκεται σε αφηρημένη μορφή – η περιφρόνηση της θεωρίας, της τέχνης, της ιστορίας, του ανθρώπου ως αυτοσκοπού – είναι η πραγματική, ενσυνείδητη άποψη του χρηματανθρώπου, η αρετή του».
Λίγο πιο κάτω χώνει το μαχαίρι μέχρι το κόκαλο: «ο Ιουδαϊσμός διατηρήθηκε πλάι στον χριστιανισμό όχι μόνον σαν θρησκευτική κριτική του χριστιανισμού, όχι μόνον σαν ενσαρκωμένη αμφιβολία για την θρησκευτική γέννηση του χριστιανισμού αλλά εξίσου και γιατί το πρακτικό-εβραϊκό πνεύμα, γιατί ο Ιουδαϊσμός, διατηρήθηκε μέσα στην ίδια την χριστιανική κοινωνία και μάλιστα πήρε εδώ την ύψιστή του ανάπτυξη. Ο Εβραίος, ως ιδιαίτερο μέλος της κοινωνίας των ιδιωτών, δεν είναι παρά η ιδιαίτερη εκδήλωση του Ιουδαϊσμού μέσα στην κοινωνία των ιδιωτών. Ο Ιουδαϊσμός διατηρήθηκε όχι στο πείσμα της ιστορίας αλλά χάριν στην ιστορία. Η κοινωνία των ιδιωτών γεννά συνεχώς από τα ίδια της τα σπλάχνα τον Εβραίο». Αυτά τα λέει ένας Εβραίος στην καταγωγή. «Η Ελλάς ανήκει εις την Δύσην», η Δύση στην Αμερική κι όλοι μαζί εις τον Γιαχβέ, τον θεό των Ιουδαίων.
Οι Ευρωπαίοι προσπαθούν να ενωθούν κυρίως δια του οικονομικού τομέα. Δηλαδή Ιουδαϊκώ τω τρόπω. Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής και Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης. Ορθώς το είχαν διατυπώσει αρχικώς: Ε.Ο.Κ. (Ευρωπαϊκή Οικονομική Ένωση). Σύμπασα η ανθρωπότητα μιά ενωμένη παγκόσμια αγορά.
Πώς να συμβεί όμως αυτό εάν η πελατεία δεν συμπεριφέρεται ομοιόμορφα, εάν δεν έχει τα ίδια γούστα στα γενικά και επί μέρους θέματα; Πώς να συμβεί αυτό, όταν υπάρχουν κοινότητες, επαρχίες, λαοί και έθνη; Όταν υπάρχει η διαφορά και οι ποικιλίες, τα κατ’ εξοχήν αυτά γνωρίσματα της παγκόσμιας κοινότητας; Πώς θα υπάρξει ο τεχνητός κοσμοπολιτισμός χωρίς να εξαφανιστούν οι υπόλοιποι γνήσιοι πολιτισμοί;
Οι Η.Π.Α. την εποχή ακριβώς που παρουσίαζαν την χειρότερη εικόνα των τελευταίων δεκαετιών και αποτύγχαναν στα εξωτερικά και εσωτερικά τους ζητήματα – Βιετνάμ, σκάνδαλο Ουώτεργκαίητ, αποτυχίες στα οικονομικά τους – την εποχή εκείνη ακριβώς ήταν που κέρδιζαν την σημαντικότερη νίκη τους. Αυτή της επιβολής του τρόπου ζωής τους παγκοσμίως, δουλεύοντας άριστα τη «μηχανή του θεάματος» σε παγκόσμια κλίμακα, επιδρώντας ταυτόχρονα στο μάτι και στο αυτί, τις δυό εισόδους της ψυχής του ανθρώπου.
Κραυγαλέα συνέπεια αλλά και αιτία πλέον τα περίφημα «βίντεο κλίπ». Ας προσέξουμε ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα: ο πατέρας Κονιτόπουλος – από την ξακουστή οικογένεια μουσικών του Αιγαίου με συνεχή παρουσία πέντε και πλέον γενεών – για να πουλήσει τον καινούργιο του μουσικό δίσκο αναγκάστηκε να γυρίσει μερικά «βίντεο κλιπ», όπως τα νεαρά παιδιά του. Η αρχή του τέλους ή το τέλος του ελληνικού νησιώτικου μουσικού πολιτισμού, που άντεξε επί χιλιετίες μέσα σε κατοχές και αφανισμούς. Δεν μπόρεσε όμως να αντέξει καθόλου στην επίθεση του πολιτιστικού ιμπεριαλισμού. Μιά τραγική φιγούρα της πανάρχαιας ελληνικής μουσικής παράδοσης.
Πράγματι, μέσα σε δυό δεκαετίες τα τέκνα των Κονιτόπουλων μόλυναν το πανέμορφο μουσικό ύφος του νησιώτικου τραγουδιού, στρέφοντάς το σε συρτοτσεφτετελίστικα μονοπάτια, εντελώς ξένα προς αυτό. Ο μεγάλος αυτό νονός που λέγεται λαός, έσπευσε πάραυτα να το βαφτίσει. Και το όνομα αυτού Σκυλοψαράδικο.
Οι Η.Π.Α., λοιπόν επηρεάζοντας και ασκώντας έλεγχο στα διεθνή τηλεοπτικά μέσα, πέτυχαν «με το γάντι» την επιβολή τους εκεί που αποτύγχαναν, όταν επιχειρούσαν με την βία. Όσο κανείς επεμβαίνει με τρόπο μη ευδιάκριτο, οι αντιστάσεις είναι από αδύναμες μέχρι και μηδαμινές. Στις βίαιες επιβολές αντιδρούν οι περισσότεροι. Στις πολιτιστικές ελάχιστοι, πάντα μη αρκετοί.
Τη στιγμή που το διεθνές αμερικανικό τηλεοπτικό κανάλι CNN μας έδειχνε τα αμερικανικά αεροπλάνα να αδειάζουν τόνους βομβών πάνω στο Ιράκ, η ελληνική τηλεόραση σε εκπομπή της με θέμα την καθημερινή ζωή στο Ιράκ έδειχνε μιά ιρακινή οικογένεια, που γιόρταζε τα γενέθλια του παιδιού της, να τραγουδά σύσσωμη το αμερικάνικο γνωστό τραγούδι των γενεθλίων «Χάππυ μπέρθνταιϋ του γιού». Ένας τραγέλαφος σ’ όλο του το μεγαλείο.
Ο πολιτιστικός ιμπεριαλισμός – αυτό το αίητζ που σκοτώνει τις ψυχές των λαών – σκοτώνει διότι εξασθενεί το ανοσοποιητικό σύστημα του οργανισμού των εθνών. Σκοτώνει το ένστικτο – και οι λαοί έχουν ένστικτα – της τήρησης των αποστάσεων μεταξύ τους, το οποίο ένστικτο συντηρεί τις ποικιλίες και τις πολιτιστικές διαφορές τους, τα κατ’ εξοχήν αυτά συστατικά της ζωής τους, που είναι και οι απαραίτητες προϋποθέσεις της συνέχισης της ιστορίας τους και της ιστορίας της οικουμένης των ανθρώπων.
Υπάρχει όμως μιά σημαντική εξέλιξη στην ιστορία της πολιτιστικής κατοχής. Οι φορείς του πολιτιστικού αυτού ιού δεν προέρχονται πλέον κατά κύριο λόγο από τις Η.Π.Α. Η νόσος κατάντησε πια ενδημική σε κάθε χώρα. Αυτοί που έρχονται σ’ επαφή με τους περισσότερους συντοπίτες τους, στο εσωτερικό κάθε χώρας, είναι πλέον όλοι φορείς, όλοι μολυσμένοι και δεν κάνουν τίποτε άλλο παρά να μεταδίδουν το μικρόβιο εν αγνοία τους. Όπως οι κρατικοί αλλά κυρίως οι ιδιωτικοί τηλεοπτικοί σταθμοί, οι φονιάδες αυτοί της ατομικής και συλλογικής συνείδησης, όπως κατάντησαν ή μάλλον όπως ήσαν εξ αρχής.
Ειδικά οι επαρχιωτικοί τηλεοπτικοί σταθμοί, όταν τελειώνουν κάθε βράδυ το δικό τους πρόγραμμα (ποιό δικό τους θα έλεγε κανείς με το δίκιο του, αφού βρίθουν από αμερικάνικα τηλεοπτικά σκουπίδια) συνδέονται και αναμεταδίδουν προγράμματα δορυφορικών καναλιών, τα οποία εκπέμπουν κυρίως αμερικανικά «βίντεο κλιπ». Φτηνή δικαιολογία: το ζητούν οι νέοι.
Ας το πούμε μιά και καλή. Οι νέοι έχουν πάντοτε και παντού ανάγκη διαπαιδαγώγησης η οποία να διαμορφώνεται από την χώρα τους κι όχι απ’ όπου να ’ναι. Γιατί άραγε, όταν οι νέοι μας απαιτούν δυναμικά λύσεις στα σοβαρά προβλήματά τους, αμολάνε οι ιθύνοντες τα ΜΑΤ με τα ρόπαλα εναντίον τους; Γιατί στην περίπτωση αυτή δεν ισχύει η πρόταση «ό,τι θέλουν οι νέοι». Μήπως ισχύει μόνον όταν πρόκειται για θέματα που τους καθιστούν καταναλωτές;
Η νέα τάξη πραγμάτων δεν μας έπεσε ουρανοκατέβατη. Διαθέτοντας συνείδηση του εαυτού της, γνώριζε ότι δεν θα μπορούσε να εδραιωθεί εάν δεν δούλευε συστηματικά στο ιδεολογικό επίπεδο. Δεν θα μπορούσε να υπάρξει ένας Λένιν εάν δεν προηγούνταν ένας Μαρξ. Ο Γκράμσι, ο θεωρητικός του Ευρωκομμουνισμού, δεν έπαψε να το λέει σ’ όλους τους τόνους, στους Ιταλούς κομμουνιστές, ότι εάν θέλουν να καταλάβουν την πολιτική εξουσία, έπρεπε να δράσουν πρώτα και κύρια στον πολιτιστικό τομέα. Ήταν από τους πρώτους που διέκρινε την διαδικασία αυτή που ίσχυε κυρίως στις ανεπτυγμένες χώρες. Φαίνεται όμως ότι τα μάθημα αυτό το πήραν τοις μετρητοίς κάποιοι άλλοι και το εφάρμοσαν με θαυμαστή επιτυχία.
Πώς λοιπόν ενήργησε η νέα τάξη πραγμάτων στο ιδεολογικό επίπεδο; Δεν θα μπορούσε πράγματι να εφεύρει πιο ύπουλο και δόλιο τρόπο απ’ αυτόν που σκαρφίστηκε: την διακήρυξη των δικαιωμάτων του ανθρώπου!!! Ο λύκος ντυμένος με προβιά. Ολόκληρη η ανθρωπότητα πλακωμένη από το λαφρύ συναίσθημα. Ουδείς λόγος για τα δικαιώματα των ανθρώπων, των λαών και των εθνών. Τα δικαιώματα του ατόμου υπεράνω των δικαιωμάτων της κοινότητας, του συνόλου. Κανείς δεν πρόσεξε ότι ουδεμία αναφορά υπήρχε σε καθήκοντα και υποχρεώσεις. Μα τα καθήκοντα ακριβώς και οι υποχρεώσεις αφορούν περισσότερο την στάση του ατόμου απέναντι στην κοινωνία.
Εφευρέθηκε επί τέλους το διαλυτικό των λαών. Τι πρέπει λοιπόν να γίνει όταν τα δικαιώματα του ανθρώπου έρχονται σε αντίθεση με τα δικαιώματα της κοινότητας; Γιατί να μη γίνει και η διακήρυξη των δικαιωμάτων των λαών και εθνών;
Ποιός θα τολμήσει τώρα να ξεστομίσει απόψεις, όπως ότι δεν δικαιούνται όλοι τα ίδια δικαιώματα, για τον απλούστατο λόγο, διότι δεν δύνανται να φέρουν και τις ανάλογες υποχρεώσεις. Ότι όταν κανείς έχει περισσότερα δικαιώματα απ’ ότι υποχρεώσεις, αυτομάτως καθίσταται τύραννος στους υπόλοιπους. Ότι το σπουδαιότερο δικαίωμα των ανθρώπων είναι αυτό του να έχουν καθήκοντα και υποχρεώσεις απέναντι στην κοινωνία που τους γέννησε και τους ανάθρεψε. Πόσοι τώρα μπορούν να αναγνωρίσουν την βασιλεία του Προκρούστη;
Η παγκόσμια αγορά θεωρεί σίγουρα όλους τους ανθρώπους ίσους και με τα ίδια δικαιώματα. Με μιά προϋπόθεση όμως. Τους ανθρώπους ως καταναλωτικά μόνον όντα. Όντα που θα γεμίζουν την μαύρη τρύπα της αδηφαγίας της. Μιά τρύπα που πάντοτε είναι άδεια.
Ποιά θα μπορούσε να είναι η προοπτική για τη φυγή από το αδιέξοδο. Πώς η ανθρωπότητα θα επανακτήσει έναν ανθρώπινο ρυθμό; Μόνον εάν επιστρέψουμε στο σημείο από το οποίο χάσαμε τον δρόμο. Επείγει ανασύνταξη λαών και εθνών. Ο «πολιτισμός» στον οποίο θέλουν να οδηγήσουν την ανθρωπότητα οι Η.Π.Α. οδηγεί την ιστορία προς το τέλος της. Προς την αποτελμάτωσή της. Αυτό που φοβήθηκε ο Νίτσε άρχισε να λαμβάνει σάρκα και οστά. «Ο μεγαλύτερος εξευτελισμός της Ευρώπης θα είναι να εξαμερικανιστεί».
Η Ευρώπη ξέφυγε από τον Ταύρο, αλλά βιάστηκε από τον Παύλο. Ο αρχιαπατεώνας αυτός και κατόπιν τα πνευματικά του τέκνα, οι λεγόμενοι «πατέρες» της εκκλησίας, κατάφεραν να αλώσουν θρησκευτικά την Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία και να μολύνουν τον λαμπρό Ελληνορωμαϊκό πολιτισμό. Να διαβάλλουν την αρετή της ανεκτικότητας και του σεβασμού προς τους άλλους με την διαποτισμένη από φανατισμό και μισαλλοδοξία Ιουδαϊκή θρησκεία τους. Με δόλια και ψευδή επιχειρήματα αναποδογύρισαν την Ευρωπαϊκή ιστορία διαστρεβλώνοντας τις αρετές και της αξίες της.
Ένα και μόνο παράδειγμα αρκεί για να αντιληφθεί κανείς το μέγεθος της κακοήθειας της χριστιανικής νοοτροπίας: Ο Έρασμος λοιπόν στο περίφημο βιβλίο του «Μωρίας Εγκώμιον», εκδ. ΗΡΙΔΑΝΟΣ 1972 Κεφ. 64 σελ. 145, αναφέρει μεταξύ άλλων: «… Αν πρέπει να πιστέψουμε τον άγιο Ιερώνυμο … ο άγιος Παύλος, διαβάζοντας τυχαία την επιγραφή ενός μνημείου στην Αθήνα, την άλλαξε για να έρχεται πιο καλά με όσα εκείνος έλεγε για την χριστιανική πίστη», σχόλ. στις πράξεις των Αποστόλων (17,23). Προσέξτε παρακαλώ περί τι είδους αλλαγή πρόκειται: «Παράλειψε τις λέξεις που μπορεί να έβλαπταν την υπόθεσή του και κράτησε μόνο τις δύο τελευταίες – αγνώστω θεώ – και πάλι τις άλλαξε κομμάτι, γιατί ολόκληρη η επιγραφή έλεγε: ΤΟΙΣ ΘΕΟΙΣ ΑΣΙΑΣ ΕΥΡΩΠΗΣ ΚΑΙ ΑΦΡΙΚΗΣ ΘΕΟΙΣ ΑΓΝΩΣΤΟΙΣ ΚΑΙ ΞΕΝΟΙΣ». Και συνεχίζει ο άγιος αυτός του Ελληνισμού άνθρωπος: «Φαίνεται πως αυτό το παράδειγμα πιάσανε ν’ ακολουθούν τα παιδιά οι θεολόγοι. Ψαρεύουν απ’ εδώ κι απ’ εκεί τέσσερις-πέντε λέξεις, στην ανάγκη τις αλλάζουν το νόημα και το ταιριάζουν όπως τους βολεύει και στα κομμάτια αν αυτό που έρχεται πριν ή μετά δεν έχει καμμιά σχέση με το θέμα ή πάει κι αντίθετα. Και το κάνουν αυτό με τόσο πετυχημένη ξεδιαντροπιά που τους ζηλεύουν ακόμη κι οι νομικοί» μετάφρ. Στρατή Τσίρκα.
Εάν ο Έρασμος κύτταζε τους σημερινούς απόγονους των θεολόγων της εποχής του θα καταλάβαινε ότι η περιγραφή του αυτή καθόλου πλέον δεν επαρκεί, για να περιγράψει ούτε καν την μισή αλήθεια, για την επίδοσή τους στην απάτη.
Ποια αλήθεια λοιπόν καταδιαστρέβλωσαν «τα παιδιά οι θεολόγοι»: Οι Αθηναίοι τιμούν τους θεούς τους, τιμούν του θεούς των γειτόνων τους, όσους φυσικά γνωρίζουν, αλλά δεν τους αρκεί αυτό. Στήνουν μνημείο ακόμα και για όλους τους θεούς των τριών ηπείρων τους οποίους ούτε καν γνωρίζουν, για να δείξουν τον σεβασμό τους προς την παγκόσμια κοινότητα.
Τον υπερευγενικό αυτό σεβασμό προς τους αλλότριους θεούς, γνωστών και αγνώστων, έρχεται ο ξεδιάντροπος (τουλάχιστον κατ’ Έρασμο) Παύλος και τον αποκαλεί «τω αγνώστω θεώ» = Γιαχβέ (έτσι αποκαλείται ο θεός των Ιουδαίων στα ιερά βιβλία τους).
Μ’ αυτό το ελεεινό ψέμα διαπαιδαγωγούνται μέχρι την σήμερον, ποιος ξέρει και μέχρι πότε, όλα τα Ελληνόπουλα, σε συνδυασμό με το δίδυμο αδελφάκι του την δήθεν ειδωλολατρία.
Γι’ αυτό το τελευταίο αυτό αδελφάκι είναι καιρός ν’ ακούσουμε έναν άλλο τίμιο χριστιανό, τον Νικόλαο Τωμαδάκη, καθηγητή της Βυζαντινής Φιλολογίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Στο έργο του «Εισαγωγή εις την Βυζαντινήν Φιλολογίαν» τόμ. Α΄τεύχ. Α΄ έκδ. Β΄ Αθήναι 1956, μας λέει τα εξής: «Ο χριστιανισμός υπήρξε πολέμιος κατά κύριον λόγον του Ελληνισμού, ως ζωής και σκέψεως… Η μεγαλυτέρα διαβολή την οποίαν ενήργησε κατά του κλασσικού κόσμου είναι η εμφάνισις αυτού ως ειδωλολατρικού. Λατρείαν των ειδώλων, δι’ ήν κατηγορούν τα συναξάρια τους μη χριστιανούς συχνότατα, δεν εγνώρισαν οι Έλληνες, εν τούτοις το όνομα Έλλην ταχύτατα συνέπεσε με την έννοια του ειδωλολάτρης».
Ας δούμε δε στο σημείο αυτό τα παθήματα των «ειδωλολατρών», κατά χριστιανούς, Ελλήνων, μέσα από το βιβλίο «Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΙΔΕΟΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΒΥΖΑΝΤΙΝΗΣ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑΣ» εκδ. «Ψυχογιός» 1988, της Πρυτάνεως στο Πανεπιστήμιο της Σορβόνης, Ελένης Γλύκατζη – Αρβελέρ, η οποία θεωρείται ένα από τα ιερά τέρατα της βυζαντινολογίας. Από την σελ. 17 διαβάζουμε: «… Εναντίον των ειδωλολατρών (διάβαζε Ελλήνων) εφαρμόσθηκαν μέτρα, που συχνά πήραν το χαρακτήρα πραγματικών διώξεων. Το μαντείο των Δελφών υποχρεώθηκε να σιγήσει, οι Ολυμπιακοί αγώνες και τα Ελευσίνια μυστήρια απαγορεύθηκαν. Τα ιερά λεηλατήθηκαν από τους χριστιανούς… οι ιερείς υποχρεώθηκαν – να σιγήσουν ή να αποθάνουν – όπως γράφει ο Λιβάνιος…».
Η Αμερική είναι κόρη της Ευρώπης. Της χριστιανικής Ευρώπης. Η Βίβλος είναι το ιερό της ευαγγέλιο. Η εξωτερική της πολιτική είναι Βιβλική. Ιουδαϊκή. Αισθάνεται πως είναι ο εκλεκτός λαός της ανθρωπότητας. Δεν διστάζει μπροστά σε τίποτε, προκειμένου να επιβάλλει την πολιτική της σ’ όλον τον πλανήτη.
Ο εκλεκτός λαός δικαιούται να καταστρέφει τους άλλους χάριν των συμφερόντων του: (Δευτερονόμιο Ζ΄ ): «1 Όταν δε Κύριος ο Θεός σου σε εισαγάγει εις την χώραν, προς την οποίαν τώρα πορεύεσαι, δια να την κληρονομήσεις ως ιδικήν σου, και εκβάλη από εμπρός σου έθνη μεγάλα, τους Χετταίους…Ιεβουσαίους, επτά έθνη πολυαριθμότερα και ισχυρότερα από σας, 2 και θα παραδώσει αυτούς Κύριος ο Θεός σου εις τας χείρας σου, θα κτυπήσης αυτούς, θα τους εξαφανίσης τελείως, δεν θα συνάψης καμμίαν συνθήκην μαζή των και δεν θα τους λυπηθήτε καθόλου…5 Αλλά και αυτά ακόμη θα πράξης εναντίον των ειδωλολατρών αλλοεθνών: Θα κρημνίσετε τους βωμούς των, θα συντρίψετε τας ειδωλολατρικάς των στήλας, θα κατακόψετε τα ιερά δάση των και θα κάψετε εις την φωτιά τα ξυλόγλυπτα αγάλματά των. 6 Διότι συ εν αντιθέσει προς εκείνους είσαι λαός άγιος, αφιερωμένος εις τον Κύριον και Θεόν σου. Κύριος και Θεό σου σε εξέλεξεν ανάμεσα από όλα τα άλλα έθνη της γης να είσαι ιδική του εκλεκτή περιουσία… 8… αλλά διότι σας αγαπά ο Κύριος και διότι τηρεί τον όρκον, τον οποίον έδωσεν εις τους προπάτοράς σας … Αλλά είναι και Θεός δίκαιος, ο οποίος ανταποδίδει προσωπικώς εις τους μισούντας αυτόν και αμετανοήτους κατά τα έργα αυτών και εξολοθρεύει αυτούς… 16 Συ θα απολαύσης τα λάφυρα των εθνών τα οποία ο Κύριος σου δίδει… 22 Κύριος ο Θεός σου θα καταστρέψη και θα εξαφανίση ολίγον κατ’ ολίγον τα έθνη αυτά από εμπρός σου. Δεν θα ημπορέσης και δεν πρέπει, να εξαφανίσης αυτούς ταχέως, δια να μη μείνη έρημος και ακατοίκητος η χώρα από ανθρώπους και πληθυνθούν τα άγρια θηρία εναντίον σου. 23 Αυτούς Κύριος ο Θεός σου θα τους παραδώση εις τας χείρας σου και θα καταστρέφης αυτούς ολοκληρωτικώς μέχρις ότου εξολοθρευθούν και εξαφανισθούν πλήρως. 24 Ο Θεός θα παραδώση εις τα χέρια σας τους βασιλείς των εθνών αυτών, θα τους εξοντώσετε, ώστε να χαθούν και τα ονόματα αυτών από τον τόπον, όπου εβασίλευον. Κανείς δεν θα ημπορέση να αντισταθή απέναντί σας, μέχρις ότου τους εξολοθρεύσετε όλους. 25 Τα αγάλματά τών θεών των θα τα παραδώσετε εις το πυρ, δια να καούν…».
Αριθμοί (λα΄. 7): «…και απέκτειναν παν αρσενικόν και τους βασιλείς Μαδιάν απέκτειναν άμα τοις τραυματίες αυτών… και επρονόμευσαν τας γυναίκας Μαδιάν και την αποσκευή αυτών, και τα κτήνη αυτών και πάντα τα έγκητα αυτών και την δύναμιν αυτών επρονόμευσαν, και πάσας τας πόλεις τας εν ταις κατοικίες αυτών και τας επαύλεις αυτών ενέπρησαν πυρί».
Απορούσαν κάποιοι γιατί οι Αμερικανοί βομβάρδιζαν νοσοκομεία όταν επιτέθηκαν στην Σερβία. Μα δεν το λέει το ιερό τους βιβλίο: «απέκτειναν άμα τοις τραυματίες αυτών».
Η Αμερική είναι μια νέα Καρχηδόνα। Η κόρη της Ευρώπης που της ρουφά το αίμα και την ντροπιάζει συνεχώς. Κανενός είδους ένωση δεν θα την σώσει, όσο θα βρίσκεται υπό θρησκευτική και πολιτισμική κατοχή. Αυτό που πρέπει ν’ ακούσουμε από το στόμα της είναι ένα καινούργιο και αποφασιστικό: «Carthago delenta est». Ένα αποφασιστικό: «Γιαχβέ πάρε δρόμο από την Ευρώπη και τράβα στο σπίτι σου. Εκεί στην έρημο του Σινά που είναι η πατρίδα σου. Ο τόπος που γεννήθηκες από τον Μωϋσή».

ΠΗΓΗ

Βασδέκης Ν. Σταύρος
Μαυροκορδάτου 31
621000 Σέρρες
τηλ. 23210-52462

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΠΟΛΙΤΙΣΜΙΚΗ ΚΑΤΟΧΗ"

Οι πρώτοι Φιλικοί της Κρήτης

Το θεατρικό "Οι πρώτοι Φιλικοί της Κρήτης"  είναι παραγγελία της κυρίας Δραμουντάνης Ζαφειρένιας, Δασκάλας της ΣΤ' τάξης του Δημοτικού Σχολείου Ανωγείων. Το αίτημα για την συγγραφή του έργου εκφράστηκε κατά την πρόσφατη επίσκεψη του κύριου Λυγερού στο Δημοτικό Σχολείο Ανωγείων και μετά από συνομιλία που είχε ο κύριος Λυγερός με τους μαθητές του σχολείου. Το θεατρικό έργο που έχει ως θεματικό πυρήνα τον αγώνα των Ανωγιανών κατά τη διάρκεια της Τουρκοκρατίας θα παρουσιαστεί από τους μαθητές του σχολείου στις εορταστικές εκδηλώσεις της 25ης Μαρτίου. 

 

-Ποιος μας έφερε εδώ;

-Κανείς.

-Ήρθαμε από μόνοι μας.

-Για ποιο λόγο;

-Υπάρχει ανάγκη!

-Ανάγκη υπάρχει από το 1669, τώρα τη θυμηθήκατε, τον 19ο αιώνα;

-Αυτό είπε !

-Ποιος;

-Ο Γεώργιος Μανουράς !

-Είναι δικός μας !

-Σωστά.

-Τώρα θα δούμε αν αξίζουμε να είμαστε δικοί του.

-Τι εννοείς;

-Τίποτα ! Λέω μόνο την αλήθεια.

-Τόσα χρόνια στη σκλαβιά τώρα την λες.

-Πάντα την έλεγα απλώς τώρα την ακούν.

-Εδώ δεν υπάρχουν ραγιάδες !

-Παντού υπάρχουν, δεν είναι αυτό το θέμα μας.

-Πώς τολμάς;

-Με το θάρρος της δικαιοσύνης.

-Άφησέ τον να μιλήσει.

-Ποιο είναι το θέμα μας τότε;

-Η Οργάνωση !

-Ποια Οργάνωση;

-Για ποιο λόγο;

-Για την επανάσταση.

-Τόσες φορές επαναστατήσαμε…

-Και ποιο ήταν το αποτέλεσμα;

-Το αίμα και ο θάνατος.

-Αυτή τη φορά τα πράγματα είναι διαφορετικά.

-Και για ποιο λόγο;

-Οι Οθωμανοί δεν άλλαξαν.

-Θα αλλάξουμε εμείς.

-Δεν μας γουστάρεις πια;

-Τι είναι αυτά που λες;

-Το πρέπον !

-Γιατί πρέπει ν' αλλάξουμε;

-Για να δείξουμε το παράδειγμα σε όλους.

-Ποιο παράδειγμα;

- Η πατρίδα μας δεν είναι μόνο το νησί μας.

-Και ποια είναι η πατρίδα μας τότε;

-Η Ελλάδα!

-Ποια Ελλάδα; Η Τουρκοκρατούμενη;

-Η Ελλάδα είναι το πνεύμα μας και παραμένει ελεύθερη.

-Ακόμα και πολιορκημένοι!

-Ξυπνήστε ρε! Δεν βλέπετε ότι δεν υπάρχει.

-Είμαστε υπό κατοχή εδώ και αιώνες.

-Είμαστε όμως Έλληνες.

-Αυτό δεν αλλάζει τίποτα. Κοίτα τη φτώχεια μας.

-Πότε ήμασταν πλούσιοι για να έχουμε τώρα πρόβλημα;

-Σωστά μίλησε!

-Έτσι είμαστε στα Ανώγεια!

-Μόνο που δεν είμαστε μόνοι.

-Υπάρχουν και οι άλλοι.

-Κι αυτοί υποφέρουν!

-Και τι μπορούμε να κάνουμε;

-Να παλέψουμε και για αυτούς.

-Μα εμείς δεν είμαστε ελεύθεροι και θέλεις να παλέψουμε για τους άλλους;

-Αυτή είναι η ιδέα.

-Μεγάλη ιδέα.

-Επικίνδυνη ιδέα!

-Παλαβή…

-Οι Οθωμανοί θα μας φάνε...

-Τότε θα πνιγούν.

-Φαρμάκι είσαι!

-Μόνο εμείς ξέρουμε να τρώμε πέτρες για να μην εγκαταλείψουμε τον τόπο μας.

-Και γι' αυτό είμαστε ακόμα εδώ.

-Όμως αυτό δεν αρκεί.

-Γιατί;

-Πρέπει να βοηθήσουμε και τους άλλους.

-Τους άλλους, τους άλλους, όλο μιλάς για τους άλλους.

-Κι εμείς τι είμαστε;

-Οι άλλοι για τους άλλους.

-Δεν μ' αρέσουν αυτά τα λογοπαίγνια, είμαι απλός.

-Όλοι είμαστε απλοί.

-Γι' αυτό αντέχουμε τα δύσκολα.

-Έτσι μπράβο!

-Για να λέμε και τα καλά.

-Λοιπόν, λέγε.

-Πώς λέγεται αυτή η Οργάνωση;

-Ποιος είναι ο σκοπός της;

-Οι Οθωμανοί την ονομάζουν Μυστική Εταιρία.

-Οι Οθωμανοί να πάνε να…

-Πώς τη λένε οι δικοί μας;

-Φιλική Εταιρία.

-Και ο στόχος της;

-Οι Οθωμανοί λένε ότι είναι μια οργάνωση τρομοκρατών.

-Είπαμε!

-Και οι δικοί μας τι λένε;

-Ο στόχος είναι ο απελευθερωτικός αγώνας των Ελλήνων.

-Έτσι !

-Αυτός κι αν είναι στόχος!

-Τρελαθήκατε μωρέ;

-Αντιλαμβάνεστε τι λέτε;

-Και βέβαια!

-Αυτός είναι σκοπός ζωής.

-Με αποτέλεσμα το θάνατο.

-Ας τον, δεν ξέρει τι λέει.

-Ποιος σκέφτηκε να την ιδρύσει;

-Ο Νικόλαος Σκουφάς από το Κόμποτι της Άρτας.

-Ο Εμμανουήλ Ξανθός από την Πάτμο.

-Ο Αθανάσιος Τσακάλωφ από τα Γιάννενα.

-Και πού έγινε;

-Στην Οδησσό, το 1814.

-Μπράβο τους ! Αυτοί είναι λεβέντες.

-Και τώρα τι γίνεται;

-Ο τέταρτος είναι ο Αντώνιος Κομιζόπουλος από τη Φιλιππούπολη.

-Δεν μπορώ να το πιστέψω.

-Υπάρχουν και τέτοιοι Έλληνες λοιπόν.

-Αυτοί κι αν είναι δικοί μας.

-Κι ενώ είναι ελεύθεροι σκέφτονται εμάς !

-Και πώς δεν τους έπιασαν οι εχθροί μας;

-Έχουν κώδικες, συνθήματα και ψευδώνυμα !

-Είσαι έξυπνος ή δεν είσαι !

-Για τους Έλληνες δεν υπάρχει εξωτερικό και εσωτερικό, μόνο Ελληνισμός υπάρχει !

-Πες μας κι άλλα, πες μας.

-Στην αρχή ήταν λίγοι…

-Ήταν όμως ήδη σπάνιοι.

-Στην αρχή ήταν μόνο 30 από τη Ρωσία και τη Μολδοβλαχία.

-Και μετά;

-Τώρα εξαπλώνονται σε όλες τις περιοχές της Ελλάδας.

-Έτσι μπήκε και ο Γεώργιος;

-Ναι έτσι.

-Πρέπει να ξέρετε και για την Αόρατη Αρχή.

-Τι είναι πάλι τούτο;

-Περίμενε λίγο !

-Τι να περιμένω; Εδώ υπάρχει ολόκληρος κόσμος που παλεύει κι εμείς νομίζαμε ότι είμαστε μόνοι.

-Όλοι αυτό πιστεύουν στην αρχή.

-Μετά το 1818 η Αόρατη Αρχή άλλαξε όνομα.

-Και πώς λέγεται;

-Η Αρχή των Δώδεκα Αποστόλων.

-Είχε λοιπόν και Απόστολους;

-Ναι, ορίστηκαν από τον Σκουφά στην Κωνσταντινούπολη.

-Και τι έγινε όταν πέθανε ο Σκουφάς;

-Πήγαν στις περιφέρειες που τους όρισαν και άρχισαν να μυούν τους Έλληνες στους σκοπούς τους.

-Ποιοι είναι αυτοί;

-Ο Γεωργάκης Ολύμπιος για τη Σερβία.

-Ο Βατικιώτης για τη Βουλγαρία.

-Ο Πεντεδέκας για τη Ρουμανία.

-Ο Λουριώτης για την Ιταλία.

-Ο Αναγνωσταράς για τα νησιά του Σαρωνικού.

-Ο Χρυσοσπάθης για τη Μεσσηνία.

-Ο Φαρμάκης για τη Μακεδονία και τη Θράκη.

- Ο Κροκίδας για την Ήπειρο.

-Ο Πελοπίδας για την Πελοπόννησο.

-Ο Ίπατρος για την Αίγυπτο.

-Ο Κατακάζης για τη Νότια Ρωσία.

-Ο Καμαρήνος για τον Πετρόμπεη της Μάνης.

-Αυτοί κι αν είναι Έλληνες.

-Ο Ναός…

-Ποιος Ναός;

-Έτσι λέγεται η Εταιρία…

-Ο Ναός είχε αρχικά τέσσερις βαθμούς μύησης.

-Οι αδελφοποιητοί.

-Οι συστημένοι.

-Οι ιερείς.

-Οι ποιμένες.

-Καλά κάνουν και τους φοβούνται οι Οθωμανοί !

-Και στην Κρήτη τι γίνεται;

-Η ιστορία θα αρχίσει από τα Ανώγεια.

-Αυτό έπρεπε να μας το πεις από την αρχή !

-Δεν ήταν ανάγκη να μας πείσεις.

-Εμείς θα δώσουμε και το αίμα μας για την πατρίδα.

-Πατρίδα δεν είναι μόνο το νησί.

-Πρέπει να ξέρετε κάτι όμως.

-Τι πράγμα;

-Ακόμα κι αν πετύχει η Επανάσταση, μπορεί να μην απελευθερωθούμε εμείς.

-Τι θες να πεις;

-Ο Αγώνας δεν μπορεί να γίνει σε όλες τις περιοχές μαζί.

-Θες να πεις ότι δεν μπορούμε να αντέξουμε πολλά μέτωπα.

-Το δυνατό χτύπημα θα πρέπει να δοθεί σ' ένα σημείο για να πετύχουμε την αρχή.

-Έχεις δίκιο.

-Συμφωνήσαμε ακόμα κι αν αυτό το σημείο δεν είναι η Κρήτη.

-Θα πρέπει όμως να το αντέξετε.

-Αιώνες αντέχουμε, δεν φοβόμαστε μερικά χρόνια.

-Αυτά τα χρόνια μπορεί να είναι δεκαετίες.

-Τότε θα μάθουμε στα παιδιά μας πώς να συνεχίσουν τον αγώνα.

-Είστε σίγουροι;

-Δεν φοβόμαστε τίποτα, δεν ελπίζουμε τίποτα, είμαστε λέφτεροι !

-Καλώς. Ήξερα για τη φιλοπατρία σας.

-Έτσι γεννηθήκαμε.

-Κι έτσι θα πεθάνουμε.

-Ας ορκιστούμε όλοι μαζί…

-Ναι ! Όλοι !

-Εμείς δεν είμαστε ένας, είμαστε όλοι.

-Θα σας πω τον όρκο και θα τον επαναλάβετε τρεις φορές.

-Ό,τι πεις αλλά εμείς δεν γονατίζουμε να ξέρεις.

-Το ξέρω, γι' αυτό είμαι εδώ.

-Άρχισε λαέ μου κι ακολουθούμε για την πατρίδα.

-«Ορκίζομαι εις το όνομα της αλήθειας και της δικαιοσύνης, ενώπιον του Υπέρτατου Όντος , να φυλάξω θυσιάζοντας και την ίδια μου ζωή, υποφέρων και τα πλέον σκληρά βάσανα το μυστήριον, το οποίο θα μου εξηγηθεί και θα αποκριθώ την αλήθεια εις ό,τι ερωτηθώ»

Πηγή: http://www.lygeros.org/lygeros/8299-gr.html

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Οι πρώτοι Φιλικοί της Κρήτης"

Ελληνική μυθολογία, η πρώτη καταγεγραμμένη ιστορία του ανθρώπου

-
Πόσο αληθινοί είναι οι αρχαίοι ελληνικοί μύθοι; Οι περιγραφές του Ομήρου στην «Ηλιάδα» και την «Οδύσσεια» και του Ησίοδου στη «Θεογονία» και στα Έργα και Ημέραι», είναι απλά και μόνο αποκυήματα της ζωηρής φαντασίας τους; Ο Ηλίας Μαριολάκος, καθηγητής γεωλογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών, καταθέτει την ενδιαφέρουσα επιστημονική του άποψη.

«Πολλοί πιστεύουν ότι οι ελληνικοί μύθοι είναι φανταστικές ιστορίες. Κατά τη γνώμη μου, η άποψη αυτή είναι εσφαλμένη, τουλάχιστον σχετικά με το θέμα των γεωγραφικών και φυσικών-ωκεανογραφικών χαρακτηριστικών του Ατλαντικού Ωκεανού και γενικότερα των ωκεανών, όπως αυτά περιγράφονται κυρίως από τον Όμηρο, τον Ησίοδο, τα Ορφικά και τον Πλούταρχο», υποστηρίζει στην έρευνά του, που δημοσιεύτηκε πρόσφατα στο Εθνικό Κέντρο Κοινωνικών Ερευνών.

Η μελέτη καταλήγει σε πολλά συναρπαστικά συμπεράσματα, όπως ότι οι αρχαίοι Έλληνες που έζησαν την 3η και 2η χιλιετία π.Χ. γνώριζαν τους Υπερβόρειους, τη Βαλτική Θάλασσα, την Ιρλανδία, τη Βρετανία, την Ισλανδία και την απόστασή της από τη Βρετανία. Επίσης, ότι δυτικά της Ισλανδίας υπήρχαν τρία νησιά, στα οποία ο ήλιος δύει για μόνο μία ώρα την ημέρα και ότι πέρα από αυτά τα νησιά και προς τα δυτικά υπάρχει μια μεγάλη ήπειρος, η οποία περιβάλλει τον Ωκεανό.

«Είναι δυνατόν για κάποιον (ή για περισσότερους ) να περιγράψουν όλα αυτά τα μέρη, εάν δεν είχαν επισκεφτεί ή διασχίσει τον Ωκεανό;», αναρωτιέται ο καθηγητής στο τέλος της εργασίας του, παραθέτοντας, μαζί με το σκεπτικό του, αποσπάσματα αρχαίων έργων αλλά και αναλύσεις, που τον οδηγούν στα παραπάνω.

Μέχρι το τέλος του 19ου αιώνα, αρχαιολόγοι και ιστορικοί πίστευαν πως από κάθε γραπτό αρχαίων συγγραφέων, όπως
του Ησίοδου, του Πλάτωνα, του Στράβωνα, του Διόδωρου του Σικελιώτη και κυρίως του Ομήρου, που συνδέονταν με τη μυθολογία, έλειπε κάθε «σπέρμα» αλήθειας. Μετά τις ανασκαφές του Σλήμαν, όμως, αποδείχθηκε ότι όλα όσα έγραψε ο Όμηρος για την Τροία ήταν αληθινά, ότι οι Μυκήνες υπήρχαν και ήταν αντίπαλες των Τρώων και πολλά ακόμα.

Ο κ. Μαριολάκος μελέτησε αποσπάσματα από έργα αρχαίων συγγραφέων, μεταφρασμένα και αξιολογημένα από διακεκριμένους επιστήμονες, πριν καταλήξει στα συμπεράσματα που αναφέρει.

Όπως ότι ο Όμηρος και ο Ησίοδος έγραψαν πως ο Ωκεανός είναι ένα «ποτάμι» που ρέει συνεχώς, ότι αυτό το ποτάμι περιβάλλει τη Γη και ότι η ροή του είναι τυρβώδης (στροβιλώδης), όχι μόνο στην επιφάνεια, αλλά και στο βάθος του, γεγονός που παραπέμπει στα ωκεάνια ρεύματα, τα οποία, όπως είναι γνωστό σήμερα, εκτείνονται σε βάθος περίπου 800 - 1200 μ.

«Δυστυχώς, όμως, όλη αυτή η γνώση σταδιακά ξεχάστηκε από όλους. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο η Οδύσσεια θεωρείται απλώς ένα ψυχαγωγικό ποίημα και ο νόστος του Οδυσσέα μια φανταστική ιστορία, χωρίς ίχνη ιστορικής πραγματικότητας», υποστηρίζει.

Τα σύνορα ανάμεσα στον μύθο και την πραγματικότητα είναι ασαφή. Γι' αυτό, σύμφωνα με τον καθηγητή, «ορισμένοι από τους μυθικούς ήρωες είναι ιστορικά πρόσωπα, ενώ κάποιοι άλλοι δεν είναι. Όμως, σχεδόν όλοι και όλα εκπροσωπούν κάτι που περιγράφει κάποια δραστηριότητα του προϊστορικού ανθρώπου σε σχέση με το γεωπεριβάλλον του ή με το φυσικογεωλογικό γίγνεσθαι του χώρου του».

«Πιστεύω ότι είναι λάθος να θεωρούμε την ελληνική μυθολογία ως ένα όμορφο παραμύθι. Η ελληνική μυθολογία είναι στην πραγματικότητα η πιο αρχαία ιστορία των λαών που έζησαν στη γη η οποία, πολύ αργότερα, ονομάστηκε Ελλάς. Αυτή η γη είναι το Αιγαίο και ο Περι-Αιγαιακός χώρος. Η ελληνική μυθολογία επομένως αποτελεί την κρυπτογραφημένη προ-ιστορία των πρώτων Ελλήνων και κυρίως τις αγωνίες του και τον αγώνα του για επιβίωση αρχικά και την ανάπτυξή του στη συνέχεια», καταλήγει.

Επιμέλεια: Σωτήρης Σκουλούδης
ΠΗΓΗ

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Ελληνική μυθολογία, η πρώτη καταγεγραμμένη ιστορία του ανθρώπου"

Το πείραμα OPERA και οι αρχές της Ειδικής Σχετικότητας

Του Νίκου Λυγερού

Η ερμηνεία των αποτελεσμάτων του πειράματος OPERA παρουσιάζεται μονοδιάστατη. Αυτό οφείλεται σε μια απλοποίηση που καταλήγει σε εκφυλισμό του συλλογισμού της θεωρίας του Einstein. Η ειδική Σχετικότητα βασίζεται πάνω σε δύο θεμελιακές αρχές. Η πρώτη είναι η αρχή της σχετικότητας: οι νόμοι της φυσική έχουν την ίδια μορφή σε όλα τα αδρανειακά συστήματα αναφοράς. Η δεύτερη ορίζει ότι η ταχύτητα του φωτός στο κενό είναι πάντα ίδια ανεξάρτητα από τα αδρανειακά συστήματα. Η πρώτη αρχή είναι στην ουσία η επέκταση του φορμαλισμού του Galileo Galilei. Ενώ η δεύτερη ερμηνεύει τις εξισώσεις του Maxwell ως απόδειξη της μη ύπαρξης του αιθέρα. Αυτές οι δύο αρχές επιτρέπουν κλασικά την εύρεση των μετασχηματισμών του Lorentz. Στην πραγματικότητα όμως είναι δυνατόν να βρούμε τους ίδιους μετασχηματισμούς αν αντικαταστήσουμε τη δεύτερη αρχή με την επόμενη: ο χωροχρόνος είναι ομογενής και ισότροπος. Η ανακάλυψη αυτής της δυνατότητας έγινε ανεξάρτητα από τον Kunz και τον Comstock το 1910. Αυτή η νέα υπόθεση σε σχέση με την κλασική περί φωτός, οδηγεί σε μια ομάδα μετασχηματισμών, η οποία εξαρτάται από την παράμετρο c2, η τελευταία έχει τις διαστάσεις μιας ταχύτητας στο τετράγωνο. Εάν το c2 είναι πεπερασμένο και θετικό, τότε ταυτίζονται με τους μετασχηματισμούς του Lorentz. Αυτή η προσέγγιση αναδεικνύει μόνο και μόνο την ύπαρξη ενός φράγματος ταχύτητας c, η οποία είναι η ταχύτητα των σωματιδίων δίχως μάζα. Με άλλα λόγια η ταύτιση με την ταχύτητα του φωτός γίνεται εκ των υστέρων! Πράγμα το οποίο σημαίνει ότι αν το φωτόνιο έχει μάζα τότε δεν θα προβλημάτιζε την Ειδική Σχετικότητα αφού η ταχύτητα θα ήταν απλώς μικρότερη από το φράγμα. Είναι σημαντικό λοιπόν να εξετασθεί και το θέμα της μάζας του φωτονίου για να έχουμε μια ολική αντιμετώπιση του προβλήματος των αποτελεσμάτων του πειράματος OPERA, αν αυτά επιβεβαιωθούν ορθολογικά με άλλα πειράματα από άλλα εργαστήρια. Τα πειράματα με νετρίνα είναι πάντα δύσκολα, λόγω των ιδιοτήτων αυτών των σωματιδίων. Σε κάθε περίπτωση η ανάλυση πρέπει να είναι προσεχτική διότι αφορά το θέμα των αρχών. Δεν είναι ένα συμπέρασμα της θεωρίας της Ειδικής Σχετικότητας που θα μπορούσε να απορριφθεί με αυτά τα αποτελέσματα αλλά η επιλογή των αρχών. Και μπορεί να αποδειχθεί ότι πρέπει να επιλέξουμε μια πιο πολύπλοκη μορφή του χωροχρόνου.

Πηγή: http://www.lygeros.org/lygeros/8298-gr.html

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Το πείραμα OPERA και οι αρχές της Ειδικής Σχετικότητας"

ΤΟ ΚΑΤΟΧΙΚΟ «ΔΑΝΕΙΟ» ΚΑΙ ΟΙ ΑΠΟΖΗΜΙΩΣΕΙΣ ΣΤΟ ΠΡΟΣΚΗΝΙΟ

Ενδιαφέρουσα ήταν η κυβερνητική τοποθέτηση στο ζήτημα των πολεμικών αποζημιώσεων της Ελλάδας από τη Γερμανία, με αφορμή που κατατέθηκε στο Κοινοβούλιο.

Στην ανακίνηση του θέματος των γερμανικών αποζημιώσεων και του κατοχικού «δανείου» προτίθεται να προχωρήσει ο υφυπουργός Εξωτερικών, Δημήτρης Δόλλης, όπως δήλωσε, απαντώντας σε σχετική επίκαιρη ερώτηση του βουλευτή του ΛΑΟΣ, Κωνσταντίνου Αϊβαλιώτη, για το αναγκαστικό κατοχικό δάνειο και τις γερμανικές πολεμικές επανορθώσεις.

Ο βουλευτής του ΛΑΟΣ υπενθύμισε την ύπαρξη «του αναγκαστικού δανείου των 3,5 δισ. δολαρίων σε τιμές 1943, που σήμερα υπολογίζεται σε 162 δισ. ευρώ, ενώ Γάλλοι ειδικοί υπολογίζουν το σύνολο της γερμανικής οφειλής στα 585 δισ. ευρώ». Ο βουλευτής ανέφερε, ότι αποτελεί μυστήριο το γιατί δεν ζητούμε τις γερμανικές πολεμικές αποζημιώσεις. «Ο ελληνικός λαός αγνοεί εάν έχει υπογραφεί μυστικό σύμφωνο να βοηθήσουμε τους Γερμανούς – και γιατί να τους βοηθήσουμε; Οι Έλληνες ζητάνε να μάθουν γιατί δεν τα ζητάμε», ανέφερε ο κ. Αϊβαλιώτης.

«Η Γερμανία, πριν την ενοποίησή της, πλήρωσε πολεμικές αποζημιώσεις και προς την Πολωνία και προς την Γιουγκοσλαβία, όχι όμως προς την Ελλάδα. Εμείς ακόμα παλεύουμε να καταλάβουμε τον γρίφο με τις ελληνικές αποζημιώσεις και γιατί δεν εγγράφουν την οφειλή τους στις απαιτήσεις τους προς εμάς. Υπάρχει από εμάς πρόθεση συμψηφισμού, ώστε να ανακουφιστεί κάπως το δημόσιο χρέος μας και να καταλάβει ο Σόιμπλε, η Μέρκελ και ο βιετναμογερμανός αντιπρόεδρος ότι η Ελλάδα αντιδρά;», αναρωτήθηκε ο βουλευτής του ΛΑΟΣ.

«Η Ελλάδα ουδέποτε παραιτήθηκε των αξιώσεων, ούτε θα παραιτηθεί. Ξέρω βεβαίως πως αυτό δεν φτάνει, γιατί πάντα μιλάμε για ζήτημα με ανθρωπιστικές παραμέτρους. Έχει επίσης ειπωθεί πολλές φορές, πως το ζήτημα παρουσιάζει πολυπλοκότητα και συνιστά αντικείμενο μελέτης σύμφωνα με τους κανόνες της διεθνούς έννομης τάξης», απάντησε ο Δ. Δόλλης: «Κάναμε βήμα μπροστά στο ζήτημα του Διστόμου. Η Ελλάς διατηρεί το δικαίωμα να ανακινήσει όποια πτυχή των γερμανικών αποζημιώσεων, εκτιμώντας το σύνολο των παραμέτρων. Θα ήθελα να μπορέσω να σας πω πως αύριο ξεκινά και μεθαύριο θα τελειώσει. Δεν μπορώ να σας το πω αυτό, αλλά μπορώ να πω πως το θέμα δεν πρέπει να αφεθεί να σβήσει», συμπλήρωσε ο υφυπουργός Εξωτερικών.

http://www।defence-point.gr/news/?p=31398
http://aioniaellinikipisti.blogspot.com/

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΤΟ ΚΑΤΟΧΙΚΟ «ΔΑΝΕΙΟ» ΚΑΙ ΟΙ ΑΠΟΖΗΜΙΩΣΕΙΣ ΣΤΟ ΠΡΟΣΚΗΝΙΟ"

Πυρίτιδα, Μολύβι και ψωμί

Ο Χορός του Ζαλόγγου

Της Δέσπως

Αχός βαρύς ακούγεται πολλά ντουφέκια πέφτουν.

Μήνα σε γάμο ρίχνονται, μήνα σε χαροκόπι;

Μηδέ σε γάμο ρίχνονται, μηδέ σε χαροκόπι.

Η Δέσπω κάνει πόλεμο με νύφες και μ’ αγγόνια.

Αρβανιτιά την πλάκωσε στου Δημουλά τον πύργο.

- Γιώργαινα ρίξε τ’ άρματα, δεν είν’ εδώ το Σούλι

εδώ είσαι σκλάβα του πασά, σκλάβα των Αρβανίτων.

- Το Σούλι κι αν προσκύνησε κι αν τούρκεψεν η Κιάφα

η Δέσπω αφέντες Λιάπηδες δεν έκανε δεν κάνει.

Δαυλί στο χέρι άρπαξε, κόρες και νύφες κράζει:

Σκλάβες Τούρκων μη ζήσετε, παιδιά μαζί μου ελάτε.

Και τα φουσέκια ανάψανε κι όλοι φωτιά γενήκαν.

Μόνο «Πυρίτιδα, Μολύβι και ψωμί», ζήτησαν οι Σουλιώτες, μετά από 4 ολόκληρα χρόνια σκληρής και αδυσώπητης πολιορκίας από τον Αλή Πασά των Ιωαννίνων. Οι πολιορκημένοι ζούσαν με αγριόχορτα μόνο. Ακόμα και το νερό τους έλειπε. Ωστόσο δεν θα λάβουν καμία βοήθεια και όταν οι Ρώσοι αποφασίσουν να τους συνδράμουν, θα είναι πλέον πολύ αργά.
Έτσι στις 12 Δεκεμβρίου του 1803 θα αναγκαστούν να συνθηκολογήσουν. Δύο χιλιάδες Σουλιώτες θα κατευθυνθούν προς την Πάργα και άλλοι περίπου χίλιοι προς το Ζάλογγο. Και ενώ η πρώτη κολόνα φτάνει στην Πάργα, η δεύτερη με αρχηγό τον Κίτσο Μπότσαρη θα χτυπηθεί στα στενά του Ζαλόγγου.
Στις 17 Δεκεμβρίου του 1803, έπεσαν στον βράχο του Ζαλόγγου εξήντα γυναίκες, αφού πρώτα έριξαν στο βάραθρο τα ίδια τα παιδιά τους, προτιμώντας τον θάνατο παρά της ατίμωση. Η Αγία Παρασκευή και το Κούγκι, ανατινάζονται από τον καλόγερο Σαμουήλ, για να μην παραδώσει στον Βελή πασά την πυρίτιδα που είχε απομείνει. Η τραγωδία των Σουλιωτών συνεχίζεται στη Ρινιάσσα στις 23 Δεκεμβρίου 1803, όπου θα γραφεί μια άλλη ηρωική σελίδα αυτή της Δεσπως Σέχου Μπότση που αυτοπυρπολήθηκε σαν άλλος Σαμουήλ με όλο της το σόϊ και κορυφώνεται στο Σέλτσο, όπου είχαν καταφύγει οι Μποτσαραίοι…
Στις 23 Απριλίου του 1804 θα ολοκληρωθεί η καταστροφή και θα χαθεί το άνθος του Σουλίου, όπως αναφέρει ο Δημήτρης Νότη Μπότσαρη.

Και ενώ ο ίδιος ο Χρόνος υποκλίνεται στις Μεγάλους Ώρες Του, θα βρεθούν «ιστορικοί» που δεν θα διστάσουν να υβρίσουν, να αποκρύψουν γεγονότα, να χαλκέψουν στοιχεία και τέλος, αφού ξεμπερδέψουν με τα ιστορικά γεγονότα, να ειρωνευτούν αυτές τις εξαίρετες εκφάνσεις του Ανθρώπου, που Τον υψώνουν πάνω από τον βούρκο της χυδαιότητας και της καθημερινότητας.


Τι ήταν ο χορός του Ζαλόγγου;
Μύθος ή ιστορία;


Ρίχτηκαν οι Σουλιώτισσες στο γκρεμό του Ζαλόγγου, αφού πρώτα είχαν ρίξει τα βλαστάρια τους – για να μην πέσουν αιχμάλωτοι στα χέρια του Πασά – ή δεν ρίχτηκαν;
Στριμώχτηκαν λέει η «ιστορικός» Ψιμούλη, βαδίζοντας στο δρόμο που χάραξε η άλλη «ιστορικός» η Ρεπούση. Συνωστίστηκαν στην άκρη του γκρεμού και …………………. πέσανε! Τι γυναικεία συμπαράσταση μα την αλήθεια. Είμαι σίγουρη ότι αυτή η κυρά κάποιο λόγο σε κάποια συγκέντρωση περί των ανθρωπίνων δικαιωμάτων θα έχει εκφωνήσει, για την γυναικεία καταπίεση. Και ωστόσο δεν θα φειστεί να ειρωνευτεί αυτές τις γυναίκες που απέδειξαν με τον δραματικότερο τρόπο την παλληκαριά τους, αλλά και την ισότητα τους με τους συντρόφους τους!
Μετά τον συνωστισμό της Σμύρνης έρχεται ο συνωστισμός του Σουλίου. Τελικά όλη η ιστορία κατάντησε ένας ατέλειωτος συνωστισμός. Θα μπορούσαμε να περιμένουμε να διαβάσουμε ότι και οι Εβραίοι συνωστίστηκαν στα κρεματόρια, αλλά προς το παρόν ο αντισημιτισμός είναι η ιδεολογία της φασιστικής δεξιάς και δεν έχει πέραση, ενώ οι άλλοι συνωστισμοί είναι της φασιστικής αριστεράς, που έχει ανοιχτή λεωφόρο!
Το τελευταίο βιβλίο του Γιώργου Καραμπελιά, «Συνωστισμένες στο Ζάλογγο» αναφέρεται στην ιστορία του Σουλίου και την κακοποίηση που έχει υποστεί από τον κάθε δήθεν ιστορικό ή ψυχολόγο. Στην μικρή αυτή μελέτη ο Γιώργος Καραμπελιάς αποδεικνύει βήμα – βήμα βασισμένος σε μια σημαντική δεξαμενή βιβλιογραφίας την Αλήθεια! Αυτή την Αλήθεια, που μας ανάθρεψε και που μας δίνει κουράγιο κάθε φορά που το μαχαίρι φτάνει στο κόκαλο της ρωμιοσύνης, να πεταχτούμε από την αρχή, να αντρειέψουμε και να θεριέψουμε όπως λέει και Γιάννης Ρίτσος.
Διαβάζοντας τις «Συνωστισμένες στο Ζάλογγο», δεν μπορείς παρά να εξοργιστείς με την Ψιμούλη, η οποία προσπαθεί να μας πει ότι το Ζάλογγο δεν ήταν παρά ένας απλός συνωστισμός, κάτι που κατά την γνώμη μου σοκάρει πιο πολύ επειδή αυτές τις ύβρεις τις ακούει κανείς από γυναίκα. Εξίσου σοκάρει και η άποψη του Α. Πολίτη, ο οποίος ούτε λίγο ούτε πολύ - παριστάνει τον ……ψυχολόγο και προσπαθεί να ερμηνεύσει την πράξη των Σουλιωτισσών, με ..σαδομαζοχιστικά εργαλεία. Διαβάστε τι γράφει αυτός ο αρουραίος, που δεν μπορεί καν να διανοηθεί τι είναι ηρωισμός και τι είναι αυτό που κινεί την ιστορία, και φρικιάστε:

«Υπάρχει όμως μια δεύτερη εντυπωσιακή ιδιαιτερότητα, μια μοναδικότητα πιστεύω: η ευρωπαϊκή καλλιέργεια του χορού και η διασάλπιση του από τα φιλελληνικά ηχεία. (..) Το να συναντάς τις αρετές της ιπποσύνης και της αριστοκρατικής ευγένειας σ έναν λαό ακαλλιέργητο, καταπιεσμένο και φτωχό, προσδίδει επιπλέον διανοητική ικανοποίηση, κι έπειτα η λογοτεχνία, πολύ περισσότερο η ρομαντική, θέλγεται από τις ακραίες καταστάσεις. Το Σούλι λοιπόν, έχοντας από την μια μεριά τον άκρο ηρωισμό και από την άλλη την άκρα βιαιότητα του Αλή συνιστούσε εξαίρετο παράδειγμα το ίδιο και ο γυναικείος ηρωισμός – και εδώ να ζητήσουμε την βοήθεια της ψυχανάλυσης ίσως να ανακαλύψουμε κι έναν κρυμμένον ανδρικό ερωτισμό».
Κα όπως παρατηρεί ο συγγραφέας, από το κάδρο αυτής της ελεεινής εικόνας - ερμηνείας αφαιρέθηκαν τα διαμελισμένα στο βάθρο του γκρεμού νεογνά, για να μην χαλάσει ο ρομαντικός – ερωτικός τόνος που έδωσε αυτός ο κύριος.
Στον αντι-χορό του Ζαλόγγου, δεν θα λείψει και ο Κορδάτος, ο οποίος στην τύφλωση του να ερμηνεύσει όλα τα ιστορικά γεγονότα σύμφωνα με τον ιστορικό υλισμό, έτσι όπως αυτός τον είχε καταλάβει, κάτι που κάνει και η σημερινή ηγεσία του ΚΚΕ - γράφει:
Επειδή (ο Αλή Πασάς) χτύπησε τους εκμεταλλευτές και δυνάστες της φτωχολογιάς, καθώς και τους Σουλιώτες και τους Κοτζαμπάσηδες του έψαλαν όσα σέρνει η σκούπα και έτσι σχηματίστηκε η παράδοση ότι ήταν αιμοβόρος άρπαγας και σκληρός τύραννος…
Δηλαδή, κατά τον «μαρξιστή» Κορδάτο το παρακάτω λαϊκό τραγούδι, τον έγραψαν οι Κοτζαμπάσηδες, αφού, κατά τον ίδιο, ο Αλή χτύπησε τους δυνάστες της φτωχολογιάς!

Σηκώνεται ο Αλή Πασάς και λέει στους πασάδες:
“Θέλω το Σούλι να χαθή μαζί με τα χωριά του.
Θέλω και τα κορίτσια τους σε τούρκικα χαρέμια.
Θέλω και τα παιδάκια τους όλα να τα τουρκέψουν.
Θέλω το Νότη Μπότσαρη ραγιάς μου να μου γένη”.

και γράφει παρακάτω, για να ολοκληρώσει την … έρευνά του:
Δεν είναι σωστό ότι ο Αλή κτύπησε τους Σουλιώτες με τον πιο σκληρό τρόπο; Σωστό είναι, αλλά τι ήταν οι Σουλιώτες; Η απάντηση ήταν ότι ήταν κλέφτες που ρήμαζαν τα γύρω χωριά.

Δυσκολεύομαι να βάλω τάξη στις σκέψεις μου, είτε από υπερφόρτωση του θυμικού μου είτε από βραχυκύκλωμα της κοινής λογικής. Φτάσαμε στο σημείο, που η επιθυμία για σβήσιμο από τα αρχεία της ιστορίας όλων εκείνων των γεγονότων που δίνουν αξία στον άνθρωπο και που κάνουν τη ζωή άξια να την ζεις έχει μετεξελιχτεί σε καθαρή μανία καταδιώξεως. Ο Κολοκοτρώνης ήταν αδελφή, ο Γλέζος ήταν μεθυσμένος όταν κατέβαζε την σβάστικα από την Ακρόπολη, οι Σουλιώτισσες γλίστρησαν και έπεσαν στο γκρεμό, ο Λεωνίδας ήταν μαζί με άλλους 600.000 και όχι μόνο με 300, ο Μέγαλεξανδρος άστα να πάνε και συνεχίζεται.
Ας επιστρέψουμε όμως στο ερώτημα που θέτουν κάποιοι ορκισμένοι φωταδιστές, λάτρεις της ιστορικής «αλήθειας» τύπου Πολίτη, Ψιμούλη, Κορδάτου, Ρεπούση, κλπ. κλπ. κλπ.
Τι ήταν ο χορός του Ζαλόγγου Μύθος ή πραγματικότητα;
Και ας πούμε ότι ήταν μύθος`! Αλλά, Μύθος με Μι Κεφαλαίο. Ένας Μύθος από αυτούς που δίνουν στην Ανθρωπότητα, πάλι με Άλφα Κεφαλαίο δικαίωμα να ανασαίνει πάνω σ αυτόν τον υπέροχο πλανήτη μαζί με τα άλλα πλάσματα της Γης χωρίς να ντρέπεται!
Και ερωτάω:
Ποιος είναι ο λόγος να αποκόψεις έναν λαό από τους μύθους του; Η ας θέσουμε το ερώτημα αλλιώς: μπορεί να ζήσει ένας λαός χωρίς μύθους; Η απάντηση είναι όχι! Κανένας λαός δεν μπορεί να ζήσει χωρίς την ύπαρξη Μύθων ή χωρίς κάποια Πίστη σε κάτι που του υπόσχεται Σωτηρία από τα καθημερινά του βάσανα.
Είναι ένα ερώτημα που έχει θέσει η φιλοσοφία από τη γέννησή της.
Πώς να ζήσεις χωρίς την ελπίδα της Σωτηρίας; Ο μύθος δίνει απάντηση σ αυτό το μεγάλο ερώτημα στηριζόμενος σε κοσμικές αξίες, ενώ η θρησκεία σε υπερβατικές. Η ανθρωπότητα μπορεί να περπατήσει στο δρόμο της Αρετής είτε με τον ένα είτε με τον άλλον τρόπο. Αν αφαιρέσεις από τον άνθρωπο και τα δύο το αποτέλεσμα θα είναι η εσχάτη βαρβαρότητα και ένας απαίσιος θάνατος! Αλλά αυτός ο λαός, ο ελληνικός δεν αξίζει ένα τέτοιο τέλος.
Μακάρι να βρούμε και μεις το θάρρος να τραγουδήσουμε, αγκαλιά με τους προγόνους μας, προκειμένου να βγούμε με το κεφάλι όρθιο από το σημερινό αδιέξοδο που μας συνωστίζει όλο και πιο βαθειά στο βούρκο της χυδαιότητας και της λογικής της αγοράς.

Πηγή
Πηγή 2

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Πυρίτιδα, Μολύβι και ψωμί"

Τα είδη πλοίων στην Αρχαία Ελλάδα και η Ιστορία τους

γράφει ο Κρασανακης Αδαμαντιος

ΤΑ ΚΩΠΗΛΑΤΑ ΠΛΟΙΑ (ΚΟΝΤΟΡΟΙ)
Αρχικά, όπως είδαμε πιο πριν, τα πλοία ήσαν μόνο με κουπιά (κόντορους, κοντάρι ) και με μια σειρά από κάθε πλευρά, οι καλούμενες μονήρεις. Αργότερα, μετά τα τρωικά, έγιναν πλοία με δυο σει-ρές, οι καλούμενες διήρεις (τα πλοία αυτά είχαν δυο καταστρώματα) και τέλος με τρεις σειρές, οι

καλούμενες τριήρεις (τα πλοία αυτά είχαν τρία καταστρώματα). Η ναυς με μια μόνο σειρά κου-πιών από κάθε πλευρά είχε είτε δυο μόνο κουπιά, όπως οι σημερινές μικρές βάρκες, είτε τέσσερα, έξι, οκτώ…. Δημιουργήθηκαν, αυτό όμως έγινε μετά τα τρωικά, πλοία που είχαν ακόμη και 25 κου-πιά από κάθε πλευρά, σύνολο πενήντα, οι καλούμενες από αυτό και πεντηκόνταροι.

ΤΑ ΙΣΤΙΟΦΟΡΑ ΠΛΟΙΑ
Τα ιστιοφόρα, όπως είδαμε πιο πριν, επινοήθηκαν επί Μίνωα από τον Αθηναίο μηχανικό Δαίδαλο. Ο Δαίδαλος και ο Ίκαρος, λέει ο Παυσανίας («Ελλάδος Περιήγησις, Βοιωτικά», 11), έφυγαν από την Κρήτη με δυο μικρά πλοία που πρόσθεσαν σ’ αυτά πανιά, για να αναπτύξουν ταχύτητα προκειμένου να διαφύγουν το πολεμικό ναυτικό του Μίνωα που μέχρι τότε δεν χρησιμοποιούσε πανιά.
Σημειώνεται ότι τα πολεμικά πλοία, ακόμη και όταν είχαν επινοηθεί τα πανιά, δεν έφεραν ιστία, α-φενός για να αποφύγουν το βάρος των κονταριών όπου στηρίζονται τα πανιά και αφετέρου για να είναι πιο ευέλικτα. Τα πολεμικά πλοία έβαλαν ιστία μόνο όταν επινοήθηκαν οι διήρεις


Στην τοιχογραφία αυτή, η οποία χρονολογείται περίπου στα 1650 π.Χ. και είναι μινωικής τεχνοτροπίας, απεικονίζεται μία νηοπομπή 14 διαφορετικών σε μέγεθοςκωπήλατων πλοίων, μεταξύ δύο λιμανιών. Η ως άνω τοιχογραφία ανακαλύφθηκε από τον καθηγητή Μαρινάτο το 1972, στο Ακρωτήρι της Σαντορίνης (Θή-ρας). Τα πολεμικά πλοία είχαν έμβολο, για εμβολισμό των εχθρικών πλοίων και μακρόστενο σχήμα, για να διασχίζουν με ευκολία τη θάλασσα. Επίσης ήταν κωπήλατα και βοηθητικά είχαν τα πανιά, επειδή στις μάχες απαιτούνται ειδικές κινήσεις (ταχύτητες και ελιγμοί).

Τα εμπορικά πλοία ήταν αρκετά πιο μεγάλα από τα πολεμικά, ώστε να χωρούν πολύ εμπόρευμα και λίγους κωπηλάτες, ώστε να μην απαιτείται μεγάλο κόσμος (διατροφή, μισθοί κ.τ.λ.), όμως με πολύ μεγάλα πανιά, ώστε όταν φυσά αέρας να μη απαιτείται η κουραστική κωπηλασία. Τα κατεξοχήν εμπορικά πλοία, οι στρογγύλαι νήες, είχαν την πλώρη και την πρύμνη ψηλές και στρογγυλεμένες και το αμπάρι ευρύχωρο. Τον 7ο αιώνα π.Χ., τα πλοία αυτά απέκτησαν μεγάλα ι-στία και βοηθητικά κουπιά -αυξάνοντας έτσι την ταχύτητά τους- και εφοδιάστηκαν με άγκυρα. Το σκαρί τους παρέμεινε το ίδιο και στις επόμενες εποχές. Τα κατεξοχήν εμπορικά πλοία ονομάζονταν ολκάδες και ο Αριστοτέλης αργότερα τα παρομοίασε με μεγάλα έντομα που είχαν μικροσκοπικά φτερά.

Οι ναυμαχίες την αρχαία εποχή ομοίαζαν προς τειχομαχίες στις οποίες συμμετείχαν όλα τα μέλη του πληρώματος με εκηβόλα, αλλά και αγχέμαχα όπλα. Το «ναυμάχον δόρυ» ήταν μακρύτερο του συνηθισμένου δι' ευνόητους λόγους. Οι Έλληνες πεζοί, από τους Μινωικούς τουλάχιστον χρόνους, ήσαν εξοπλισμένοι με μακρά δόρατα, μήκους τουλάχιστον 3,5 μέτρων (=σάρισες). Οι αρχαίοι ένο-πλοι Έλληνες, οι καλούμενοι οπλίτες. ήσαν και απλοί πεζοί στρατιώτες και πεζοναύτες. Μέχρι το 16ο αι. μ.Χ. οι ναυμαχίες γινόταν με τη χρησιμοποίηση κυρίως των εμβόλων των πλοίων και με την εκτέλεση διαφόρων ελιγμών.

Μετά την επινόηση των ιστίων για την κίνηση των πλοίων και αργότερα του ατμού και των πυρο-βόλων όπλων είχε ως αποτέλεσμα οι αποστάσεις μεταξύ των εμπολέμων πλοίων να αυξάνονται. Νέες μορφές ναυμαχίας δημιουργήθηκαν με την τελειοποίηση της τορπίλης και την ανάπτυξη των αεροπλανοφόρων σε συνδυασμό με τη χρησιμοποίηση κατευθυνόμενων πυραύλων και πυρηνικών όπλων.

Η ΔΙΗΡΗΣ
Η διήρης ήταν πλοίο με δύο σειρές κουπιών σε κάθε πλευρά αντί μια που είχε η πεντηκόντορος ή τριών που είχε η τριήρης. Η διήρης αποτελεί τον ενδιάμεσο κρίκο εξέλιξης από την πεντηκόντορο προς τα μεταγενέστερα σκάφη. Είχαν κατασκευαστεί διήρεις με τριάντα ή με πενήντα κουπιά και οι διαστάσεις των πλοίων αυτών κυμαίνονται στα 18 μ. μήκος, 3-3,60 μ. πλάτος, εκτόπισμα 22 τόνοι και μήκος κουπιών 4-6 μ.

Η ΤΡΙΗΡΗΣ
Κατά τον 8 – 5ο αι. π.Χ. χρησιμοποιήθηκε ευρύτερα ένα νέο πολεμικό πλοίο, η καλούμενη τριή-ρης, με τρεις σειρές κουπιών - απ΄όπου και το όνομά του. Στην επάνω σειρά – κατάστρωμα καθό-ντουσαν οι θρανίτες, στη μεσαία οι ζυγίτες και στην κάτω οι θαλαμίτες. Για να είναι γρήγορες και ευκίνητες οι Τριήρεις, από τη μια εκτός από τους κωπηλάτες χρησιμοποιούσαν και πανιά, όταν οι άνεμοι ήταν ευνοϊκοί και έτσι ξεκουράζονταν και το πλήρωμα και από την άλλη δεν είχαν μεγάλους χώρους αποθήκευσης νερού και τροφίμων και γι αυτό το λόγο τους ακολουθούσαν εμπορικά σκά-φη, γεμάτα με τρόφιμα και εφόδια. Η τριήρης είχε στην της έμβολο ως επιθετικό όπλο, το οποίοήταν κατασκευασμένο από ξύλο με επένδυση χαλκού και το οποίο, με κατάλληλους χειρισμούς, δημιουργούσε ρήγματα στα αντίπαλα πλοία.

Οι τριήρεις είχαν εκτός από τις τρεις σειρές κωπηλατών σε διαφορετικό επίπεδο και έναν ή δύο ι-στούς. Υπολογίζεται ότι η ανώτατη ταχύτητα των τριήρεων έφτανε στα 8-12 μίλια ανά ώρα, έφε-ραν πλήρη εξαρτισμό ιστιοπλοΐας, είχαν συνολικό μήκος περίπου 38 μ. με 5,20 μ. πλάτος, βύθι-σμα 1,50 μ. και εκτόπισμα 70 περίπου τόνοι. Η αναλογία του πλάτους προς μήκος ήταν περίπου 1 προς 10. Υπήρχαν διάφοροι τύποι Τριήρων, ανάλογα με την πόλη προέλευσής τους και τη χρήση τους. Έτσι έχουμε εκτός από τις γνωστές Αθηναϊκές, τις Κορινθιακές, Ροδιακές, Μηλιακές κ.α.

Οι τριήρεις ξεκινούσαν με την Ανατολή του ήλιου και αγκυροβολούσαν με τη Δύση, καθώς τα σκά-φη αυτά δεν μπορούσαν να φιλοξενήσουν κουκέτες, μαγειρεία κ.α. (μόνο νερό υπήρχε για τους ε-πιβαίνοντες). Σε μακρινές πολεμικές εχθροπραξίες οι τριήρεις αγκυροβολούσαν καθημερινά σε α-πάνεμα λιμάνια και όρμους, ενώ οι επιβαίνοντες τροφοδοτούνταν από άλλα συνοδευτικά – εφοδια-στικά πλοία. Την κυβέρνηση της Τριήρους ασκούσε ο τριήραρχος με τη βοήθεια 5 αξιωματικών και 4 υπαξιωματικών. Στο σκάφος επέβαιναν και οι επιβάτες (πολεμιστές).

Σύμφωνα με τους ειδικούς, το πλήρωμά της τριήρους περιλάμβανε περίπου 300 άτομα (ναύτες) από τα οποία οι «θρανίτες» (= οι κωπηλάτες» που κάθονταν στο θρόνο) ανέρχονταν στους 62, οι «ζυγίτες» (οι κωπηλάτες που βρισκόταν σε ζυγούς) στους 54 και οι «θαλαμίτες» (οι κωπηλάτες που βρισκόταν στο κατώτερο μέρος του πλοίου, στο ύψος του τριηράρχου) στους 54. Υπήρχαν ακόμη οι πολεμιστές (18 – 30 άτομα), το ναυτικό προσωπικό (20 – 30 άτομα), ο κυβερνήτης, που είχε την ανώτερη εξουσία (τριηράρχης), ο κελευστής και ο πρωράτης που εκτελούσε καθήκοντα ναύκληρου και υπάρχου. Κατ’ άλλους συνολικό πλήρωμα της τριήρους ήταν 210-216 άνδρες, από τους οποί-ους οι 172 περίπου κωπηλάτες, 86 ανά πλευρά, κατανεμημένοι σε τρεις σειρές (τους «Θαλαμίτες», τους «Ζυγίτες» και τους «Θρανίτες»).

Οι Τριήρεις ήταν το αριστούργημα της αρχαίας ελληνικής ναυπηγικής, ένα πρωτοποριακό πλοίο για την εποχή του, που συνέβαλε όχι μόνο στη προστασία της Ελλάδας από τους εχθρούς της, αλλά και στη δημιουργία και διάδοση του Ελληνικού πολιτισμού. Στη ναυμαχία της Σαλαμίνας, το 480 π.X. για παράδειγμα, οι Ελληνικές ευέλικτες και γρήγορες τριήρεις εξουδετέρωσαν τα βαρύτερα και πιο δυσκίνητα Περσικά και Φοινικικά καράβια με συνέπεια αφενός η Ευρώπη να αποφύγει το βαρ-βαρισμό και αφετέρου η Μεσόγειο και να γίνει "Ελληνική θάλασσα".

Η ΑΘΗΝΑΙΚΗ ΤΡΙΗΡΗΣ
Η Αθηναϊκή Τριήρης, σύμφωνα με την πλειοψηφία των μελετητών, είχε μήκος 36 μ., πλάτος 5μ., ύψος από την ίσαλο 1,80 μ. και βύθισμα 1,20 μ. Το εκτόπισμά της ήταν 70 έως 80 τόνοι. Είχε 200 άνδρες πλήρωμα, από τους οποίους 170 κωπηλάτες - ερέτες. Κάθε κωπηλάτης - ερέτης τραβούσε μόνο ένα κουπί, μήκους 4,40 μ. Το πλήρωμα συμπλήρωναν, ο τριήραρχος που ασκούσε την ανώ-τερη εποπτεία του πλοίου, ο κυβερνήτης υπεύθυνος ναυτιλίας, ο πρωρεύς που ήταν υπεύθυνος στην πλώρη, ο κελευστής υπεύθυνος του πληρώματος, δύο τριήραρχοι, ο αυλητής που έδινε το ρυθμό κωπηλασίας με τον αυλό του, 13 ναύτες για άλλες δουλειές, εκτός κωπηλασίας, και τέλος 10 πολεμιστές με βαρύ οπλισμό. Η ταχύτητα των Τριηρών έφτανε τους 6-7 κόμβους, ενώ σε περί-πτωση ναυμαχίας και για ορισμένο χρονικό διάστημα άγγιζε τους 10 κόμβους.

πηγή

http://logioshermes.blogspot.com/2011/12/blog-post_2238.हटमल

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Τα είδη πλοίων στην Αρχαία Ελλάδα και η Ιστορία τους"

Το Ελληνικό τσιμέντο, η εξαφανισμένη Ελληνική Χυμεία και τα χαμένα βιβλία

Σκυρόδεμα (τσιμέντο) του 1000 π.Χ. ίδιας ποιότητος με το σημερινό και αδιαπέραστο από την ραδιενέργεια.

Άποψη αρχαίας δεξαμενής της Καμίρου. Ο παχύς μαντρότοιχος στο μέσον είναι μεταγενέστερη προσθήκη

Έχει καλλιεργηθεί η άποψη ότι οι τεχνολογικές γνώσεις των αρχαίων Ελλήνων ήταν ελάχιστες και υπολείποντο κατά πολύ των επιστημονικών τους θεωριών. Όμως ένα πλήθος ιστορικών μαρτυριών, που συστηματικά αποσιωπώνται, καταδεικνύουν το εντελώς αντίθετο. Ακόμη και κάποια διασωθέντα μνημεία της αρχαιότητας παρουσιάζουν ως προς την τεχνολογία τους και τις ιδιότητές τους εκπληκτικά επίπεδα γνώσεως, που είναι γνωστά σε λίγους ερευνητές σήμερα.

Παράδειγμα αποτελούν οι αποδείξεις για την επιστήμη της Χημείας, ένα γνωστικό κλάδο του αρχαίου Ελληνικού πολιτισμού με τεχνολογικές εφαρμογές που δεν υπολείποντο σε τίποτε των σημερινών, κλάδο που εν τούτοις είναι λησμονημένος από το διεθνές ακαδημαϊκό κατεστημένο. Ο Ιωάννης Τσαγκάρης, καθηγητής της Χημείας στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων, είναι απ’ τους ελάχιστους ερευνητές , που εδώ και χρόνια προσπαθεί να ανασύρει απ’ την ιστορία την θαμμένη γνώση των προγόνων μας. Ακολουθεί η συνέντευξη που παραχώρησε ο καθηγητής κ. Τσαγκάρης στο περιοδικό “Δαυλός” που φωτίζει άγνωστες πτυχές της Χημικής επιστήμης στην αρχαία Ελλάδα, καθώς και η συνέντευξη του κ. Ευσταθιάδη του μηχανικού που έκανε την μελέτη του αρχαίου σκυροδέματος.

Τσιμέντο καλύτερο από το σημερινό στην αρχαία Ρόδο

ΕΡΩΤΗΣΗ: Κύριε Τσαγκάρη, ελάχιστα γνωρίζουμε σήμερα για τις Χημικές γνώσεις των αρχαίων Ελλήνων. Ποια είναι η κυρίαρχη άποψη που προβάλλεται σχετικά με την γέννηση αυτής της επιστήμης;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ : Οι περισσότεροι και σήμερα δέχονται, ότι η Χημεία έχει τις ρίζες της στην Αίγυπτο, που διέσωσαν οι Άραβες αλχημιστές και κατόπιν οι αλχημιστές του Μεσαίωνα. Η Ελληνική συμβολή δεν ήταν καθόλου γνωστή παλαιότερα, αλλά και σήμερα δεν προβάλλεται επαρκώς. Εκείνος που ανέδειξε την καταλυτική συνεισφορά των Ελλήνων στην γένεση αυτής της επιστήμης ήταν ο Γάλος χημικός Marcelin Berthelot γύρω στα 1888. Ο Μπερτελώ μελέτησε αρχαία και μεσαιωνικά κείμενα καταλήγοντας στο συμπέρασμα ότι οι χημικές γνώσεις των αρχαίων Ελλήνων ήταν μεγάλες και πέρασαν στην Αλεξάνδρεια της Ελληνιστικής εποχής. Στην Ελλάδα συνεχιστής των απόψεων του Μπερτελώ και πρωτεργάτης της ανάδειξης της Ελλάδος ήταν ο Μιχαήλ Στεφανίδης από την Λέσβο, καθηγητής της Ιστορίας των Φυσικών Επιστημών στο Πανεπιστήμιο Αθηνών.

ΕΡΩΤΗΣΗ : Πέρα από τις ιστορικές πηγές, που ερεύνησαν αυτοί οι δύο επιστήμονες, υπάρχουν αρχαιολογικά κατάλοιπα, που να καταδεικνύουν ένα μέρος της γνώσης αυτής;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ : Βεβαίως. Για παράδειγμα στην Ρόδο ήκμασε η πόλη Κάμιρος, απ’ τους Ομηρικούς χρόνους μέχρι το 400 π.Χ. , όταν ο μεγάλος αρχιτέκτονας και πολεοδόμος Ιππόδαμος έκτισε την πόλη της Ρόδου και η Κάμιρος παρήκμασε.

Στην ακρόπολη λοιπόν της Καμίρου σώζεται σήμερα κτίσμα μιας μεγάλης δεξαμενής από μπετόν, χωρητικότητας 600 κυβικών μέτρων που χρονολογείται γύρω στο 500 π.Χ. Είναι πράγματι από μπετόν με προδιαγραφές, σύσταση, ποιότητα, ποιοτική αντοχή και ελαστικότητα όμοια με τις σημερινές, σύμφωνα με εργασία του κ .Ευσταθιάδη.

Ο Ε. Ευσταθιάδης είναι ένας πολύ καλός μηχανικός – συνταξιούχος νομίζω τώρα – με μεγάλη πείρα στα μπετόν – μπετόν αρμέ, διευθυντής του Κέντρου Ερευνών Δημοσίων έργων του ΥΠΕΧΩΔΕ. Η αξιέπαινη αυτή εργασία του έγινε το 1978, η οποία δεν αμφισβητείται πειραματικώς και αποδεικνύει ότι το μπετόν της δεξαμενής της Καμίρου είναι όμοιο και ίσως καλύτερο από το σημερινό τύπου “πόρτλαντ”.

Το εύρημα αυτό, που έχει ασφαλώς τεράστιο επιστημονικό, ιστορικό και δημοσιογραφικό ενδιαφέρον, δυστυχώς δεν προεβλήθη απ’ το Ελληνικό κράτος.

Τσιμέντο του 1000 π.Χ. αδιαπέραστο από την ραδιενέργεια

ΕΡΩΤΗΣΗ : Είχατε αναφερθεί και στα μεταλλεία του Λαυρίου…

ΑΠΑΝΤΗΣΗ : …να σας πω και για το Λαύριο. Το 1992 η Αμερικανίδα φυσικοχημικός Μάρθα Μπουντγουαίη έκανε μία ανακοίνωση σε συνέδριο στην Βοστώνη, στην οποία έλεγε ότι το κονίαμα της κατασκευής των επιχρίσεων των αρχαίων μεταλλευτικών δεξαμενών του Λαυρίου είναι αδιαπέραστο από την ραδιενέργεια. Πρόκειται για ένα είδος τσιμέντου που χρησιμοποιούσαν οι Έλληνες 3000 χρόνια πρίν – τουλάχιστον. Μάλιστα η κυρία Μπουντγουαίη συνέστησε να χρησιμοποιηθεί το υλικό αυτό ως μέσο επιχρίσεως των δεξαμενών αποθήκευσης πυρηνικών αποβλήτων!

ΕΡΩΤΗΣΗ : Κύριε Τσαγκαράκη, μας αναφέρετε σπουδαία πράγματα, που όμως ελάχιστοι γνωρίζουν.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ : Σας είπα : Αν δεν ήταν ο Μπερτελώ και ο Στεφανίδης – θα προσθέσω και τον καθηγητή μου στο Πολυτεχνείο Προκόπη Ζαχαρία, ο οποίος και με δίδαξε τις γνώσεις αυτές – ίσως να μην γνωρίζαμε τίποτα σήμερα. Μάλιστα ο Στεφανίδης με σειρές βιβλίων του απεδείκνυε, ότι στην αρχαία Ελλάδα υπήρχαν οι “χυμευταί”, κάτι αντίστοιχο των σημερινών χημικών ή χημικών μηχανικών. Ο καθηγητής Ζαχαρίας υποστήριξε, ότι η Χημεία έπρεπε να γράφεται με υ και να αναφέρεται και ως “Χυμευτική”.

ΕΡΩΤΗΣΗ : Πως το δικαιολογούσε αυτό;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ : Οι αρχαίοι έλεγαν, πως, για να γίνει μία χημική πράξη, έπρεπε οι ουσίες να περάσουν από την κατάσταση του “χύματος”, που ήταν η λεπτή λειοτρίβηση της ύλης, πολύ λεπτή όπως το αλεύρι, για να αναμειχθεί με άλλο “χύμα” και με την διαδικασία της μεταλλοίωσης, της μεταβολής δηλαδή, θα δώσει ένα άλλο προϊόν. Η πράξη αυτή λεγόταν “χυμίζειν” ή ακριβέστερα “χυμεύειν” . Αυτοί που έκαναν την εργασία αυτή, που κατεύθυναν τους εργάτες, ονομάζονταν “χυμευταί”.

ΕΡΩΤΗΣΗ : Μπορείτε να μας αναφέρετε κάποια ονόματα Ελλήνων χυμευτών που διασώθηκαν;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ : Είναι αρκετά. Σας αναφέρω τον Θεόδωρο τον Σάμιο (6ος π.Χ. αιών), τον Γλαύκο τον Χίο (6ος – 5ος π.Χ.), τον Αρχύτα τον Ταραντίνο, που ανακάλυψε, που ανακάλυψε και την πρώτη πετομηχανή (αεριωθούμενο) κ.λ.π.

Το τεμάχιο αυτό του σκυροδέματος από την δεξαμενή της Καμίρου απεκόπη για περαιτέρω μελέτη από τον κ. Ευστ. Ευσταθιάδη και φυλάσσεται έως σήμερα επιμελώς από τον ίδιο.

Ιζηματική διάταξη των στοιχείων του αρχαίου τσιμέντου της Καμίρου σε γυάλινο σωλήνα. (φωτ. Ε. Ευσταθιάδη)

Πως έγινε στάχτη η Ελληνική Επιστήμη

ΕΡΩΤΗΣΗ : Γιατί δεν υπάρχουν στα αρχαία κείμενα οι λέξεις χυμευτική και χυμευτής ;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ : Διότι τα σχετικά βιβλία κάηκαν το 323 στη Βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας. Στην Αίγυπτο την εποχή αυτή οι Ελληνομεμφίτες είχαν αποκτήσει τεράστιο πλούτο, λόγω της ικανότητάς τους να μετατρέπουν διάφορα ευγενή μέταλλα σε χρυσό, τα οποία πούλαγαν σε υψηλές τιμές, και έτσι αποτέλεσαν απειλή για την οικονομία της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας.

ΕΡΩΤΗΣΗ : Μπορούσαν δηλαδή να φτιάχνουν χρυσό;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ : Όχι. Ουσιαστικά πρόκειται για επιχρυσώσεις. Τις γνώσεις αυτές τις είχαν πάρει από τους Έλληνες χυμευτάς, που με τον Μ. Αλέξανδρο έφτασαν εκεί. Έτσι ο Διοκλητιανός διατάζει, όλα τα βιβλία που περιείχαν τις λέξεις “Χυμεία” και “Χυμευτική” να καούν, όπως και έγινε. Τα έκαψαν και στο Σεράπειο και στην Βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας. Οι στρατιώτες έμπαιναν ακόμη και σε σπίτια, όπου είχαν πληροφορίες ότι υπήρχαν τέτοια βιβλία. Και ξέρετε πως σώθηκαν μερικά; Κάποιοι χυμευτές πέθαναν πριν τον διωγμό, ήταν Αιγύπτιοι με Ελληνική μόρφωση. Όπως ξέρετε μέσα στην μούμια έβαζαν και τα αγαπημένα αντικείμενα του νεκρού. Έτσι στις Θήβες της Αιγύπτου τον 19ο αιώνα βρέθηκαν δύο μούμιες, που περιείχαν χειρόγραφα Χυμευτικής, τα οποία μεταφέρθηκαν στο μουσείο Λέυντεν της Ολλανδίας, που αναφέρουν εκπληκτικά πράγματα : Παρασκευή χρωμάτων, γυαλιών, τεχητών πολύτιμων λίθων, επιχρυσώσεις, όπως ακριβώς κάνουν σήμερα, και ονομασίες στοιχείων όπως π.χ. η σημερινή σόδα ήταν το “νίτρον” αρχαίων Ελλήνων. Αυτά διάβασε ο Μπερτελώ και πείσθηκε, πως η σημερινή επιστήμη της Χημείας προέρχεται απ’ τους αρχαίους Έλληνες. Το “λεξικό της Σούδας” - και όχι του “Σουΐδα”, όπως το λένε – αναφέρει, ότι σύμφωνα με το διάταγμα του Διοκλητιανού στην Αλεξάνδρεια, και πιθανώς και σε άλλες πόλεις της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, κατακάηκαν “ΤΑ ΠΕΡΙ ΧΥΜΕΙΑΣ ΚΑΙ ΧΡΥΣΟΥ ΤΟΙΣ ΠΑΛΑΙΟΙΣ ΑΥΤΩΝ ΓΕΓΡΑΜΜΕΝΑ ΒΙΒΛΙΑ ΠΡΟΣ ΜΗΚΕΤΙ ΠΛΟΥΤΕΙΝ ΑΙΓΥΠΤΙΟΙΣ ΕΤΙ ΤΟΙΑΥΤΗΣ ΠΕΡΙΓΙΓΝΕΣΘΑΙ ΤΕΧΝΗΣ, ΜΗΔΕ ΧΡΗΜΑΤΩΝ ΑΥΤΟΥΣ ΘΑΡΡΟΥΝΤΑΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΝ ΡΩΜΑΙΟΥΣ ΑΝΤΑΙΡΕΙΝ” [= τα περί χημείας και χρυσού βιβλία που είχαν γράψει οι αρχαίοι, για να μην πλουτίζουν πια οι Αιγύπτιοι ασχολούμενοι με την τέχνη αυτή και με τα χρήματα να αποκτούν θάρρος, για να επαναστατούν εναντίον των ρωμαίων].

ΕΡΩΤΗΣΗ : Ασφαλώς οι χημικές γνώσεις των Ελλήνων θα επηρέασαν τις φιλοσοφικές τους αντιλήψεις για την ουσία της ύλης;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ : Βεβαίως. Οι χυμευτές, αυτοί οι πρακτικοί φιλόσοφοι, ήταν κατά κάποιο τρόπο η πειραματική πλευρά και ταυτόχρονα η εφαρμογή της επιστημονικής θεωρίας.

Η απάτη του δόγματος “Εξ ανατολών το φως”

ΕΡΩΤΗΣΗ : παρ’ όλη αυτή την πληρότητα η κατεστημένη άποψη διεθνώς μιλά για την γέννηση του Πολιτισμού αλλού και όχι στην Ελλάδα.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ : Ακούστε, τα πράγματα είναι απλά. Η επιστημονική γνώση είναι καθαρή Ελληνική σκέψη. Από την ιστορική πλευρά υπάρχουν πολλά κείμενα αρχαίων συγγραφέων, ενώ αντίθετα κείμενα Περσών, Βαβυλωνίων, Χαλδαίων, Αιγυπτίων, Φοινίκων δεν υπάρχουν. Η παλαιά Διαθήκη είναι το μόνο κείμενο που αναφέρεται στην ύλη, όμως καθαρά θεοκρατικά. Οι Ελληνικές αντιλήψεις αντίθετα συμβαδίζουν με τις σημερινές κατακτήσεις της επιστήμης. Αυτά σκοπίμως αποκρύπτονται διεθνώς από ανθελληνικά κέντρα και από θεωρίες όπως του μπερνάλ ή του χάντινγκτον.

Καταλαβαίνετε πως αν δεν υπήρχε ο Μπερτελώ, δεν θα ξέραμε τίποτε για την συμβολή των Ελλήνων στην Χημεία. Αυτό ακριβώς συμβαίνει με όλες τις επιστήμες.

ΕΡΩΤΗΣΗ : Υπάρχει σε κάποιο Ελληνικό πανεπιστήμιο έδρα Ιστορίας της Χημείας, ώστε να ανασκευαστούν οι κατασκευασμένες απόψεις;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ : Όχι. Υπήρχε όσο ζούσε ο Στεφανίδης και την κρατούσε γιατί ήταν ο Στεφανίδης. Προσπαθούμε σήμερα να την καθιερώσουμε και πάλι. Εγώ θέλω να κάνω το χρέος μου στην επιστήμη που υπηρετώ. Να καταδείξω δηλαδή την συμβολή των προγόνων μας. Αν ήμουν γιατρός θα το έκανα στην Ιατρική.

[Παν. Λ. Κουβαλάκης - Περιοδικό ΔΑΥΛΟΣ τ. 226 (Οκτώβριος 2000)]

Στον λόφο όπου εντοπίζεται η ακρόπολη της αρχαίας Καμίρου στην Ρόδο, πλησίον του ναού της Αθηνάς Καμιράδος, βρίσκεται αρχαιότατη δεξαμενή χωρητικότητας 600 περίπου κυβικών μέτρων. Η δεξαμενή αυτή, το κτίσιμο της οποίας χρονολογείται κατά προσέγγιση στο 900 π.Χ., είναι κατασκευασμένη από ένα υλικό σκληρό και αδιάβροχο, η παρουσία του οποίου προέτρεψε προ πολλών ετών τον επίτιμο διευθυντή του τ. Υπουργείου Δημοσίων Έργων κ. Ευστάθιο Ευσταθιάδη, που βρισκόταν για επαγγελματικούς λόγους στην Ρόδο, να λάβει δείγματα του υλικού αυτού και να προχωρήσει σε χημική ανάλυσή τους. Όπως τελικά διεπίστωσε, πρόκειται για ένα μείγμα αδρανούς υλικού, το οποίο συνιστά έναν τύπο σκυροδέρματος (τσιμέντου), που ελάχιστα διαφέρει από το εν χρήσει σημερινό (τύπου πόρτλαντ). Ο κ. Ευσταθιάδης συνέγραψε και ειδική μονογραφία για το θέμα με πληθώρα ιστορικών, τεχνικών και χημικών πληροφοριών.

Ακολουθεί η συνέντευξη που παραχώρησε ο κ. Ευσταθιάδης στο περιοδικό "ΔΑΥΛΟΣ"

ΕΡΩΤΗΣΗ : Θα ήθελα να μας πείτε, κ. Ευσταθιάδη, εάν υφίστανται διαφορές μεταξύ του σκυροδέματος που ανακαλύψατε στην Κάμιρο και του σημερινού εν χρήσει μπετόν.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ : Ουσιαστικά δεν έχουν καμία απολύτως διαφορά. Η τεχνολογία του σημερινού μπετόν, που χρησιμοποιείται στα οποιαδήποτε έργα, οικοδομές, λιμάνια, γέφυρες, αεροδρόμια κλπ, είναι ακριβώς ίδια με αυτήν του αρχαίου Ελληνικού μπετόν.

Μία μικρή ωστόσο αλλά αξιοπρόσεκτη και σημαντική υπέρ του αρχαίου Ελληνικού σκυροδέματος διαφορά είναι, ότι οι αρχαίοι πρόσεξαν να δώσουν στην τσιμεντένια μεμβράνη, που παρεμβάλλεται μεταξύ όλων των κόκκων της συνθέσεως του μπετόν, λίγο μεγαλύτερο πάχος απ’ ότι βλέπει κανείς στο σημερινό μπετόν.

Αυτό αποτελεί μία από τις αποδείξεις της σοφίας των αρχαίων Ελλήνων μηχανικών.

ΕΡΩΤΗΣΗ : Εκτός απ΄ το συγκεκριμένο δείγμα της Καμίρου, ενδέχεται το σκυρόδεμα να ήταν γνωστό και εν χρήσει και σε άλλα μέρη του Ελλαδικού χώρου;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ : Είχα παρακαλέσει το Υπουργείο Πολιτισμού να μου υποδείξει θέσεις κι άλλων αρχαίων κατασκευών, κυρίως δεξαμενών. Πράγματι μου είχε στείλει ένα πίνακα με υπάρχουσες δεξαμενές και σε άλλα μέρη του Ελλαδικού χώρου. Η διατήρηση όμως της στεγανοποίησης των αυτών δεν ήταν τόσο καλή, όσο αυτή της προτύπου κατασκευής της Καμίρου.

ΕΡΩΤΗΣΗ : Γνωρίζουμε, κ. Ευσταθιάδη ότι το τσιμέντο είναι εφεύρεση των τελευταίων εκατό ετών από τους Άγγλους. Πως συνέβαινε οι αρχαίοι Έλληνες να γνωρίζουν ένα πανομοιότυπο υλικό στην εποχή τους;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ : Οι τεχνικοί είχαν την σοφία, παράλληλα με όλες τις άλλες φιλοσοφικές τοποθετήσεις τους, να παρατηρήσουν ότι το χώμα της Σαντορίνης, που είχε βγει από το ηφαίστειο, έχει ιδιαίτερες ιδιότητες, που το κάνουν να διαφέρει από όλα τα γνωστά ανά τον Ελλαδικό χώρο εδάφη.

Πειραματίστηκαν επάνω σ’ αυτό, αφού τους κίνησε την περιέργεια, και κατέληξαν όχι μόνο να το χρησιμοποιούν αναμιγνύοντάς το με ασβέστη, ο οποίος τους ήταν ήδη από παλαιότερα γνωστός, αλλά και να παράγουν μία “λάσπη”, η οποία άντεχε περισσότερο στο νερό και μπορούσε να πήξει μέσα σε αυτό, σε αντίθεση με άλλα κοιτάσματα από φυσική άμμο και ασβέστη. Αλλά εν συνεχεία, αφού επεξέτειναν τις μελέτες τους, διεπίστωσαν ότι το λεπτότατο υλικό της “Θηραϊκής γης”, που υφίσταται σε πολύ μικρό ποσοστό, ίσως κάτω του 20%, είναι και το πλέον ουσιώδες.

Γι’ αυτό το λόγο επενόησαν κάποια γνωστή μόνο σ’ αυτούς μέθοδο την οποία εφήρμοσαν σε εκτεταμένη κλίμακα για την παραγωγή των γεωδών χρωστικών υλών, τις οποίες χρησιμοποιούσαν για την βαφή και ζωγραφική των αρχαίων Ελληνικών αγγείων. Κατασκεύαζαν έτσι αυτά τα απαράμιλλα έργα τέχνης, η αντοχή των οποίων ακόμα και μέσα στην θάλασσα με την πάροδο όχι μόνο των αιώνων αλλά και των χιλιετιών παραμένει αναλοίωτη.

ΕΡΩΤΗΣΗ : Είναι γνωστό ότι η παρασκευή τσιμέντου σήμερα προϋποθέτει την καύση των συστατικών σε καμίνους. Αυτό συνέβαινε και τότε;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ : Σε ότι αφορά την παραγωγή, η διαφορά με το σημερινό τσιμέντο είναι ότι σε όλη την υφήλιο παρασκευάζεται μέσα σε απλές καμίνους, στις οποίες προσθέτουν το μίγμα των πρώτων υλών, το οποίο ψήνεται εκεί, ενώ στην αρχαία Ελλάδα θεωρώ ότι χρησιμοποιούσαν διπλές καμίνους. Η μία εξ’ αυτών δεν ήταν άλλη από το ηφαίστειο, όπου στα έγκατα της γης ψηνόταν το φυσικό γεώδες υλικό, που κατόπιν χρησιμοποιούσαν ως πρώτη ύλη, για να παρασκευάσουν το τσιμέντο. Το δεύτερο καμίνι ήταν το τεχνητό, όπου έψηναν τον ασβεστόλιθο και έβγαζαν ασβέστη. Σε συνδυασμό τώρα της μεθόδου της “υδαταιώρησης” του επεξεργασμένου υλικού του ηφαιστείου, της αναμίξεως δηλαδή της Θηραϊκής γης με νερό και της αφαιρέσεως του νερού μετά από εικοσιτετράωρη καθίζηση, πετύχαιναν την λήψη του ανωτάτου στρώματος της στάθμης, που αποτελεί και το ένα συστατικό του τσιμέντου. Το δεύτερο συστατικό, όπως είπαμε, ήταν ο ασβέστης που ψηνόταν σε δεύτερο καμίνι. Τα δύο αυτά υλικά σε ορισμένη αναλογία μεταξύ τους και με την προσθήκη νερού δίνουν ένα κράμα, που έχει τις ίδιες χημικές ιδιότητες με το σημερινό τσιμέντο “Portland”. Επομένως η μόνη ουσιαστική διαφορά του αρχαίου τσιμέντου με το σημερινό τσιμέντο είναι, ότι το πρώτο παρήγετο με βάση την εμπνευσμένη τεχνολογία των αρχαίων Ελλήνων τεχνικών.

Πηγή: Μάριος Μαμανέας - Περιοδικό ΔΑΥΛΟΣ τ. 226 (Οκτώβριος 2000)
http://hellinon.net/tsimento.हतं
http://www.ftiaxno.gr/2011/12/blog-post_15.html#more

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Το Ελληνικό τσιμέντο, η εξαφανισμένη Ελληνική Χυμεία και τα χαμένα βιβλία"