38 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ ΤΟΥ ΘΡΥΛΙΚΟΥ ΑΡΧΗΓΟΥ ΤΗΣ ΕΟΚΑ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΓΡΙΒΑ ΔΙΓΕΝΗ..

Ήταν 27 Ιανουαρίου του 1974 στην Πάφο... Λίγους μήνες πριν την τουρκική εισβολή όταν η καρδιά πρόδωσε τον Αρχηγό της ΕΟΚΑ! Αλλιώς όλα θα ήταν διαφορετικά. ΟΙ ΤΟΥΡΚΟΙ ΔΕΝ ΠΑΤΟΥΣΑΝ ΣΤΗΝ ΚΥΠΡΟ ΜΕ ΤΟΝ ΔΙΓΕΝΗ ΖΩΝΤΑΝΟ!


Ο Γεώργιος Γρίβας, γνωστός και με το ψευδώνυμο Διγενής, ήταν Κύπριος στρατιωτικός. Οργάνωσε και ηγήθηκε του αγώνα των Κυπρίων για ένωση με την Ελλάδα.

Γεννήθηκε στη Χρυσαλινιώτισσα, στη Λευκωσία της Κύπρου, στις 5 Ιουλίου 1897 και μεγάλωσε στο χωριό Τρίκωμο της επαρχίας Αμμοχώστου. Αφού τελείωσε το σχολείο του Τρικώμου, πήγε στη Λευκωσία όπου φοίτησε στο Παγκύπριο Γυμνάσιο (1909-1915), διαμένοντας στην οικία της γιαγιάς του. Το 1916 μπήκε στη Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων από την οποία αποφοίτησε το 1919 με το βαθμό του ανθυπολοχαγού Πεζικού. Συμμετείχε στη Μικρασιατική εκστρατεία όπου πολέμησε γενναία. Για τη δράση του παρασημοφορήθηκε και προάχθηκε σε υπολοχαγό. Αργότερα, επιλέχθηκε να φοιτήσει στη Γαλλική Ακαδημία Πολέμου. Το 1925 προάχθηκε σε λοχαγό και το 1935 σε ταγματάρχη. Με την έναρξη του Β' Παγκοσμίου Πολέμου μετατέθηκε στη διεύθυνση επιχειρήσεων του Γενικού Επιτελείου Στρατού. Κατά την ιταλική εισβολή εναντίον της Ελλάδας ο Γρίβας μετατέθηκε στο αλβανικό μέτωπο, ύστερα από διαρκή του αιτήματα, όπου και υπηρέτησε ως επιτελάρχης της ΙΙ Μεραρχίας. Κατά την διάρκεια της Γερμανικής κατοχής ίδρυσε στην Αθήνα την κατασυκοφαντημένη από τους κομμουνιστές Οργάνωση Χ. Το 1946 παραιτήθηκε από την ενεργό υπηρεσία με το βαθμό του αντισυνταγματάρχη.

Μετά την απελευθέρωση της Ελλάδας μετέβη μυστικά στην Κύπρο με το ψευδώνυμο Διγενής και ίδρυσε την ΕΟΚΑ της οποίας ήταν και ο στρατιωτικός αρχηγός (πολιτικός αρχηγός ήταν ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος) με στόχο την εκδίωξη των Βρετανών από το νησί και την ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα. Η Βουλή των Ελλήνων, με το Νόμο 3944 που δημοσιεύτηκε στο Φύλλο της Εφημερίδας της Κυβερνήσεως Α 51 στις 20 Μαρτίου 1959, προήγαγε ομόφωνα το Γεώργιο Γρίβα από αντισυνταγματάρχη σε αντιστράτηγο, του απένειμε ειδική σύνταξη, καθώς επίσης και τον τιμητικό τίτλο του "Αξίου Τέκνου της Πατρίδος". Η Ακαδημία Αθηνών απένειμε στο Γρίβα το Χρυσό Μετάλλιο, την ύψιστη τιμή απ' όσες διαθέτει, κατά την πανηγυρική της συνεδρία της 24ης Μαρτίου 1959.

Μετά την ανακήρυξη της Κυπριακής Δημοκρατίας το 1960 ο Γρίβας συνέχισε να αποτελεί ουσιαστικό παράγοντα των εξελίξεων. Αναχώρησε για την Ελλάδα, όπου έγινε δεκτός με μεγάλες τιμές και του απονεμήθηκε ο βαθμός του στρατηγού εν αποστρατεία. Τον Ιούνιο του 1964 τον ξαναέστειλε η κυβέρνηση Παπανδρέου επικεφαλής 5.000 στρατιωτών και ανέλαβε την αρχηγία των ελληνικών στρατιωτικών δυνάμεων και στη συνέχεια και της Εθνικής Φρουράς με τη διστακτική συναίνεση του Μακάριου. Το Νοέμβριο του 1967 ελληνοκυπριακές δυνάμεις υπό τις διαταγές του Γρίβα επιτέθηκαν στους Τουρκοκυπρίους στις περιοχές Άγιος Θεόδωρος και Κοφίνου δυτικά της Λάρνακας, ύστερα από εντάσεις και προκλήσεις μεταξύ των δύο πλευρών, με αποτέλεσμα τον θάνατο 22 Τουρκοκυπρίων και ενός Ελληνοκυπρίου. Η Τουρκία απείλησε να εισβάλει στο νησί και η εισβολή απετράπη μόνο με ανταλλάγματα την απόσυρση της ελληνικής μεραρχίας από την Κύπρο και την ανάκληση του Γρίβα στην Ελλάδα. Ο Γρίβας αντιστάθηκε σθεναρά σε αυτή την απόφαση. Το καλοκαίρι του 1971, όταν οι σχέσεις του Μακαρίου με τη δικτατορία των Συνταγματαρχών είχαν ενταθεί, επέστρεψε κρυφά στην Κύπρο και ίδρυσε την οργάνωση ΕΟΚΑ Β' με στόχο την συνέχιση του αγώνα για ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα. Πέθανε από καρδιακή προσβολή στο κρυσφήγετο του στη Λεμεσό στις 27 Ιανουαρίου 1974).

http://www.stoxos.gr/2012/01/38_26.html
http://aioniaellinikipisti.blogspot.com/

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "38 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ ΤΟΥ ΘΡΥΛΙΚΟΥ ΑΡΧΗΓΟΥ ΤΗΣ ΕΟΚΑ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΓΡΙΒΑ ΔΙΓΕΝΗ.."

Ο καλύτερος δημόσιος υπάλληλος στον κόσμο είναι Έλληνας

Στις μέρες που το ελληνικό Δημόσιο «βάλλεται» πανταχόθεν -με διάφορους, όχι και τόσο κολακευτικούς, χαρακτηρισμούς για τους υπαλλήλους του- η βράβευση ενός δημόσιου λειτουργού με το Διεθνές Βραβείο για τη Δημόσια Διοίκηση, της Αμερικανικής Εταιρείας Διοικητικής Επιστήμης (ASPA), σίγουρα αποτελεί καλή είδηση, που προκαλεί αισθήματα αισιοδοξίας. Πρόκειται για τον καθηγητή της Εθνικής Σχολής Δημόσιας Διοίκησης, Παναγιώτη Καρκατσούλη, ο οποίος μάλιστα τιμάται για δεύτερη φορά από το εν λόγω αμερικανικό ίδρυμα. Η πρώτη φορά ήταν το 2003, με το βραβείο «Peter Boorsma» από την Southeastern Conference της ΑSPA. Το Διεθνές Βραβείο για τον καλύτερο δημόσιο υπάλληλο στον κόσμο, ο κ. Καρκατσούλη θα το παραλάβει σε ειδική τελετή, τον προσεχή Μάρτιο, στο Λας Βέγκας των ΗΠΑ.

Έχοντας σπουδάσει Νομική στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, με διδακτορική διατριβή στην Κοινωνιολογία του Δικαίου στο Πανεπιστήμιο του Bielefeld, της Γερμανίας, η πρώτη επαγγελματική ενασχόληση του Παναγιώτη Καρκατσούλη ήταν με το διοικητικό/ρυθμιστικό φαινόμενο, στην Εθνική Σχολή Δημόσιας Διοίκησης στην οποία παραμένει, έχοντας διδάξει για περισσότερα από είκοσι χρόνια Δημόσια Πολιτική και Ρυθμιστική Διακυβέρνηση.

Ακολούθως εργάσθηκε, για δύο δεκαετίες, ως ειδικός επιστήμονας στο υπουργείο Προεδρίας.

«Στα χρόνια αυτά προσπάθησα ιδιαίτερα για την ανατροπή των αρνητικών στερεοτύπων για την ελληνική διοίκηση, μέσα από την προώθηση των διοικητικών μεταρρυθμίσεων. Τα ΚΕΠ αποτελούν την πιο γνωστή απ’ αυτές», λέει ο ίδιος.

Από το 2007 και μετά, έχει την ευθύνη του στρατηγικού σχεδιασμού του Επιχειρησιακού Προγράμματος «Διοικητική Μεταρρύθμιση». Παράλληλα με τις δραστηριότητές του στην Ελλάδα, είχε έντονη δραστηριότητα ως σύμβουλος πολλών κυβερνήσεων και διοικήσεων (22), καθώς και διεθνών οργανισμών (5) επί θεμάτων διοικητικών μεταρρυθμίσεων.

Έχει εκδώσει πέντε βιβλία και έχει δημοσιεύσει περισσότερα από εκατό άρθρα σε επιστημονικά περιοδικά, στον ημερήσιο και περιοδικό Τύπο. Μελέτες του έχουν μεταφραστεί σε πολλές γλώσσες-μεταξύ άλλων- στα αγγλικά, γαλλικά, γερμανικά, ρωσικά, αραβικά, και κινεζικά.

Πηγή: ΑΠΕ - ΜΠΕ

http://www.sofiatimes.com/index.php?option=com_content&task=view&id=21658&Itemid=85

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Ο καλύτερος δημόσιος υπάλληλος στον κόσμο είναι Έλληνας"

Οι ιταμές αξιώσεις των Γερμανών κατακτητών, η απάντηση του Αρχιεπισκόπου Χρύσανθου και η καθαίρεση του (Απρίλιος-Ιούνιος 1941)

Η υπογραφη της ανακωχής από τον Γ. Τσολάκογλου

Στις 20 Απριλίου 1941 ο Διοικητής του Γ΄ Σώματος Στρατού αντιστράτηγος Γεώργιος Τσολάκογλου και οι διοικητές του Α΄ Σώματος στρατού Παναγιώτης Δεμέστιχας και Β΄Σώματος στρατού Γεώργιος Μπάκος σε συνεργασία με τον Μητροπολίτη Ιωαννίνων Σπυρίδωνα αποφάσισαν να προχωρήσουν σε συνθηκολόγηση με τους επελαύνοντες Γερμανούς. Ήδη η αναχώρηση της Ελληνικής Κυβέρνησης και του Βασιλιά Γεώργιου Β΄ λόγω της επερχόμενης κατάρρευσης, είχε ξεκινήσει στις 18 και ολοκληρώθηκε στις 22 Απριλίου. Η Αθήνα ουσιαστικά είχε καταστεί ανοχύρωτος πόλη. Μια επιτροπή αποτελούμενη από τον Φρούραρχο αθηνών υποστράτηγο Χρήστο Καβράκο, τον νομάρχη Πετζόπουλο και τον Δήμαρχο Αμβρόσιο Πλυτά ανέλαβε να παραδώσει την πόλη στους Γερμανούς.


Η επιτροπή επισκέφθηκε στις 24 Απριλίου τον Αρχιεπίσκοπο Χρύσανθο και του ζήτησαν να συμμετάσχει στην τελετή παράδοσης της πόλης στον Κατακτητή. Ο Χρύσανθος τους απάντησε ότι

"εις το έργον τούτο ουδεμίαν θέσιν έχει ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών. Νομίζω μάλιστα ότι και εσείς οι άλλοι είσθε πολλοί και θα έφθανεν εις κατώτερος αξιωματικός δια να ειπή στους γερμανούς ότι η πόλις δεν αμύνεται και ότι είναι ελεύθεροι να εισέλθουν. Έργο του Αρχιεπισκόπου είναι όχι να υποδουλώνη, αλλά να απελευθερώνη. Πλην τούτου είναι ενδεχόμενον να συμπεριφερθούν οι Γερμανοί περιφρονητικώς και να στείλουν κανέναν ανθυπολοχαγόν να συνεννοηθή μετά του Αρχιεπισκόπου..."

Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος Χρύσανθος

Μετά την παράδοση της πόλης στις 27 Απριλίου, απεσταλμένοι των Γερμανών ζήτησαν από τον Χρύσανθο να τελέσει δοξολογία για την έλευση τους στην Αθήνα. Ο Χρύσανθος δεν καταδέχθηκε να απαντήσει καν στην πρόταση και ζήτησε από τους απεσταλμένους να φύγουν αμέσως από την Αρχιεπισκοπή. Την ίδια μέρα αφού δεν τελέστηκε η δοξολογία ο στρατηγός του Δεύτερου Σώματος Στρατού Stumme συνοδευόμενος από τον στρατιωτικό ακόλουθο Klemm επισκέφθηκαν τον Έλληνα Ιεράρχη στο επισκοπικό μέγαρο. Αρχικώς στην συνάντηση επικράτησε σιγή. Για να ανοίξει την συζήτηση ο Χρύσανθος είπε στο Γερμανό στρατηγό ότι φαίνεται κουρασμένος. "Ναι είμαι" απάντησε, "καθώς όλοι οι δρόμοι της Ελλάδας ήταν κατεστραμμένοι από τους άγγλους. Ποιός θα πληρώσει για να ανοικοδομηθούν;"

"Θα πληρώσει αυτός που θα χάσει τον πόλεμο" απήντησε ο Χρύσανθος. Ο Γερμανός στρατηγός είπε στον Χρύσανθο ότι πολλοί Έλληνες μιλούσαν Γερμανικά και ήταν θαυμαστές του Γερμανικού πολιτισμού. Και ο Χρύσανθος του απάντησε: "Υπήρχον πολλοί, οίτινες ήσαν θαυμαστές του Γερμανικού πολιτισμού, αλλά αφ΄ότου η Γερμανία αναιτίως εκήρυξε τον πόλεμον κατά της Ελλάδος θα έμειναν ολίγοι η κανείς. Προσέξατε στρατηγέ μου μην τραυματίσητε την υπερηφάνειαν του Ελληνικού λαού." Η τελευταία πράξη του δράματος για τον Χρύσανθο παίχτηκε στις 30 Απριλίου όταν και σχηματίστηκε η δοσίλογη κυβέρνηση Τσολάκογλου και ο Αρχιεπίσκοπος όφειλε να την ορκίσει. Ο Πλάτων Χατζημιχάλης, ο νέος "υπουργός Οικονομικών" επισκέφθηκε τον Χρύσανθο και απαίτησε από αυτόν να ορκίσει την νέα κυβέρνηση την επομένη στις 9 το πρωί. Η απάντηση του Χρύσανθου ήταν σαφής και κάθετη.

"Η Εθνική Κυβέρνησις την οποίαν ώρκισα, εξακολουθεί να υφίσταται και να συνεχίζη τον πόλεμον. Άλλην κυβέρνησιν δεν δύναμαι να ορκίσω. Πλην τούτου δεν γνωρίζω τι εγράφη και υπεγράφη εις το μετά των Γερμανών συμβόλαιον. Εις τοιαύτας δε υπόπτους και αντεθνικάς ενεργείας δεν είναι δυνατόν να δώση η Εκκλησία τον όρκον και την ευλογίαν της. Η Εκκλησία πρέπει να μένη μακράν από τοιαύτα πράγματα."

Η άρνηση του Χρύσανθου να ορκίσει την κυβέρνηση Τσολάκογλου σφράγισε και την τύχη του. Ήδη ο Δαμασκηνός είχε απελευθερωθεί από τον περιορισμό στον οποίο είχε τεθεί από την 4η Αυγούστου, είχε μεταφερθεί στην Αθήνα και πίεζε τον "υπουργό Παιδείας" Κωνσταντίνο Λογοθετόπουλο να αναιρέσει την εκλογή Χρύσανθου. Αρχικώς η παύση Χρύσανθου αναβλήθηκε προσωρινά γιατί οι Γερμανοί δεν ήθελαν να ανακινήσουν εκκλησιαστικά ζητήματα και να δώσουν έτσι αφορμή στον Πάπα να επέμβει. Ήδη όμως η Γκεστάπο είχε επισημάνει τον Χρύσανθο ως αντιφρονούντα τον είχε θέσει υπό στενή παρακολούθηση, ενώ ήταν θέμα χρόνου η απομάκρυνση του και η αντικατάσταση του με τον Δαμασκηνό.

Στις 17 Ιουνίου 1941 δημοσιεύτηκε Νομοθετικό Διάταγμα από το υπουργείο Παιδείας με το οποίο η μείζων Σύνοδος της Ιεραρχίας της Ελλάδος εκαλείτο να αποφανθεί για την εγκυρότητα εκλογής του Χρύσανθου το 1938. Στις 5 Ιουλίου ο Δαμασκηνός είχε εγκατασταθεί στο Αρχιεπισκοπικό μέγαρο,

Αρχιεπίσκοπος Δαμασκηνός με τον στρατηγό Τσολάκογλου

ενώ ο Χρύσανθος ετίθετο σε περιορισμό στην οικεία του.Σ’ όλο το διάστημα της Κατοχής ο Χρύσανθος κράτησε τακτική επαφή με την Κυβέρνηση της Μ. Ανατολής, μέσω μυστικού ασυρμάτου, με την ιδιότητα του προεδρεύοντος της «Εθνικής Επιτροπής» για την οργάνωση και προώθηση Ομάδων Εθνικής Αντίστασης. Ο Χρύσανθος βρισκόταν σε επαφή με πολλές αντιστασιακές οργανώσεις όπως η "ΡΑΝ" του στρατηγού Βεντήρη. Μετά το τέλος της Κατοχής υποβάλλει και επίσημα την παραίτησή του από τον θρόνο του στον Βασιλέα των Ελλήνων Γεώργιο τον Β' με το τέλος της Κατοχής. Ο Λογοθετόπουλος στην "απολογία" του μετά την Κατοχή επικάλεστηκε την δικαιολογία ότι ο Δαμασκηνός ως επίσκοπος Κορίνθου είχε στενές σχέσεις με την οικογένεια του Τσολάκογλου αλλά και με τον ίδιο προσωπικά.

Ι. Β. Δ.

Πηγές

Σπυρίδων Μαρκεζίνης, Ιστορία του Ελληνικού Έθνους


http://www.e-istoria.com/thi22.html

http://www.istorikathemata.com/2010/10/x-1881-1949.html

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Οι ιταμές αξιώσεις των Γερμανών κατακτητών, η απάντηση του Αρχιεπισκόπου Χρύσανθου και η καθαίρεση του (Απρίλιος-Ιούνιος 1941)"

Διεθνής έρευνα στο Αιγαίο για τα αρχαιότερα ναυάγια του κόσμου

Oι Μινωίτες, δεινοί θαλασσοπόροι, εξαφανίστηκαν μυστυριωδώς πριν από περίπου 3.500 χρόνια

---

• Προτείνετέ
• Προσθέστε την είδηση στις «ειδήσεις μου»

• Ακούστε την είδηση

Μεγαλύτερη γραμματοσειρά
Μικρότερη γραμματοσειρά
Η είδηση σε PD
Εκτύπωση

Αποστολή

---

Λονδίνο

Σε συνεργασία με το διάσημο Ωκεανογραφικό Ινστιτούτο του Γουντς Χολ στη Μασαχουσέτη, ερευνητές της Εφορείας Ενάλιων Αρχαιοτήτων αναζητούν στο Αιγαίο το πρώτο μινωικό ναυάγιο, που θα ήταν πιθανότατα και το αρχαιότερο ναυάγιο του κόσμου.

Ο φιλόδοξος στόχος τους για τον εντοπισμό ναυαγίων της Εποχής του Χαλκού παραμένει προς το άπιαστος -ορισμένοι, μάλιστα, πιστεύουν ότι θα παραμείνει για πάντα ευσεβής πόθος.

Η έρευνα, ωστόσο, έχει ήδη αποκαλύψει σημαντικά στοιχεία για το αρχαίο εμπόριο στη Μεσόγειο.

Η ομάδα του Μπρένταν Φόλεϊ από τη Μασαχουσέτη (αριστερά στην ένθετη) και του Θεοτόκη Θεοδούλου από την Αθήνα (δεξιά στην ένθετη) ερεύνησε τον περασμένο Οκτώβριο τα νερά γύρω από το νησάκι Δία, λίγο έξω από το Ηράκλειο της Κρήτης. Τη δεκαετία του 1970, ο Ζακ Υβ Κουστώ είχε ανακαλύψει στη Δία τα βυθισμένα ερείπια ενός αρχαίου λιμενοβραχίονα, και διατύπωσε την υποψία ότι το νησί αποτελούσε κάποτε σημαντικό αγκυροβόλιο.

Οι υποψίες του επιβεβαιώνονται τώρα από τη νέα έρευνα, κατά την οποία εντοπίστηκαν πέντε ναυάγια. Δεν ήταν μινωικά, καθώς χρονολογήθηκαν στον 2ο π.Χ. αιώνα μέχρι τον 9ο μ.Χ. αιώνα.

Σε συνδυασμό με άλλα ευρήματα στις απότομες πλαγιές του νησιού, τα ναυάγια αποκαλύπτουν ότι η Δία χρησιμοποιούνταν ως καταφύγιο στην περίπτωση κακοκαιρίας από Έλληνες, Ρωμαίους και Βυζαντινούς ναυτικούς.

Πρόκειται βέβαια για μια σημαντική αρχαιολογική επιτυχία, ωστόσο οι Φόλεϊ και Θεοδούλου ήλπιζαν για κάτι πολύ καλύτερο, το πρώτο ναυάγιο του Μινωικού πολιτισμού, ο οποίος άκμασε την Εποχή του Χαλκού αλλά εξαφανίστηκε μυστηριωδώς πριν από περίπου 1.500 χρόνια.

Μέχρι σήμερα, οι αρχαιολόγοι έχουν ανακαλύψει μόνο την τοποθεσία ενός πιθανού μινωικού ναυαγίου. Το 2003, η Ελπίδα Χατζηδάκη της Εφορείας Ενάλιων Αρχαιοτήτων ανακάλυψε αγγεία του 1800 π.Χ κοντά στο νησί της Ψείρας, ενός ακατοίκητου νησιού έξω από τις βορειοανατολικές ακτές της Κρήτης. Το ίδιο το πλοίο που μετέφερε τα αγγεία, όμως, ήταν παντελώς άφαντο.

Από το Ουλού Μπουρούν στους Μινωίτες

Η τελευταία έρευνα δεν ήταν η πρώτη που απέβη άκαρπη. Ο Σέλεϊ Ουόσμαν του Πανεπιστημίου Texas A&M, ο οποίος έχει αναζητήσει χωρίς επιτυχία ναυάγια ανάμεσα στην Κρήτη και την Αίγυπτο, σχολιάζει στο δικτυακό τόπο του Nature ότι η ανακάλυψη μινωικών ναυαγίων είναι «σχεδόν αδύνατη».

Όπως εξηγεί, τα ναυάγια αυτά είναι τόσο παλιά ώστε πρέπει να έχουν πλέον θαφτεί κάτω από 3-4 μέτρα ιζημάτων.

Επιπλέον, μεγάλο μέρος του βυθού σε βάθος μικρότερο των 600 μέτρων έχει ισοπεδωθεί από αλιευτικά εργαλεία βυθού, ακόμα και σε περιοχές όπου η χρήση τους απαγορεύεται.

Η ελληνοαμερικανική ομάδα, πάντως, συνεχίζει να ελπίζει, βασιζόμενη κυρίως σε μια προηγούμενη μεγάλη επιτυχία: Το 1982 ανακαλύφθηκε έξω από τις ακτές της Τουρκίας, απέναντι από το Καστελόριζο, το λεγόμενο ναυάγιο του Ουλού Μπουρούν, το οποίο χρονολογήθηκε στον 13ο π.Χ αιώνα, μόλις ένα ή δύο αιώνες μετά την εξαφάνιση των Μινωιτών.

Δέκα χρόνια ανασκαφής έχουν δώσει 17 τόνους πολύτιμων ευρημάτων που προέρχονται από τουλάχιστον 11 πολιτισμούς -ανάμεσά τους, ένας χρυσός σκαραβαίος με το όνομα της Νεφερτίτης και φορτία χαλκού από την Κύπρο.

Παρόλο που η έρευνα του περασμένου Οκτωβρίου δεν πέτυχε τον κύριο στόχο της, ο Μπρένταν Φόλεϊ έχει ήδη συγκεντρώσει το ένα εκατομμύριο από τα 1,8 εκατ. δολάρια που χρειάζεται για να επιστρέψει με την ομάδα του στο Αιγαίο το 2012.

Αυτή τη φορά, οι ερευνητές θα χρησιμοποιήσουν όχι ένα αλλά τρία ρομποτικά βαθυσκάφη, τα οποία θα σαρώσουν επίπεδες περιοχές του βυθού σε βάθος μέχρι 6.000 μέτρα. Αυτές οι περιοχές μεγάλου βάθους, όπως και οι περιοχές από όπου περνούν υποβρύχια καλώδια, δεν έχουν καταστραφεί από συρόμενα αλιευτικά εργαλεία, όπως συμβαίνει στα ρηχά.

Ο Φόλεϊ δηλώνει ότι είναι αποφασισμένος να συνεχίσει τις έρευνες για όσο χρειαστεί: «Θα ήθελα να το κάνω κάθε χρόνο για τα επόμενα 20 με 30 χρόνια, μέχρι να είμαι πια πολύ μεγάλος για να βγαίνω στη θάλασσα» λέει ο ίδιος.

Newsroom ΔΟΛ

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Διεθνής έρευνα στο Αιγαίο για τα αρχαιότερα ναυάγια του κόσμου"

Tι λέει πραγματικά ο Ισοκράτης για τους μετέχοντες Ελλ. Παιδείας

Πουθενὰ δὲν ἀναφέρει ὁ Ἰσοκράτης (οὒτε ἂλλος Ἓλλην συγγραφεὺς) ὃτι “Ἓλληνὲς εἰσι οἱ μετέχοντες τῆς Ἑλληνικῆς παιδείας”. Ἡ ρῆσις αὐτὴ, τὴν ὁποίαν κατά κόρον ἐξεμεταλεύθησαν τὰ Μ.Μ.Ε., εἶναι χαλκευμένη, παράφρασις, παρερμηνεία, διαστρεύλωσις τοῦ 50οῦ ἐδαφίου απὸ τὸν “Πανηγυρικὸν” τοῦ Ἰσοκράτους, τὸ ὁποῖον εἰς τὴν πραγματικότητα διατυπώνει, σαφῶς, τελείως αντίθετη ἒννοια. (Γι’ αὐτὸ δὲν ἐπιθυμοῦν κάποιοι νὰ διδάσκωνται τὰ ἀρχαῖα Ἑλληνικὰ εις τὰ σχολεῖα: γιὰ νὰ μποροῦν διάφοροι ἐπιτήδειοι, νὰ ἐρμηνεύουν τὰ ἀρχαῖα κείμενα ὃπως τοὺς βολεύει).

Ὁ Ἰσοκράτης, λοιπὸν, πλέκων τὸ ἐγκώμιον τῆς πνευματικῆς αἲγλης τῶν Ἀθηνῶν, γράφει ἐπὶ λέξει:
“.... ΤΟΣΟΥΤΟΝ Δ’ ΑΠΟΛΕΛΟΙΠΕΝ Η ΠΟΛΙΣ ΗΜΩΝ ΠΕΡΙ ΤΟ ΦΡΟΝΕΙΝ ΚΑΙ ΛΕΓΕΙΝ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ, ΩΣΘ΄ ΟΙ ΤΑΥΤΗΣ ΜΑΘΗΤΑΙ ΤΩΝ ΑΛΛΩΝ ΔΙΔΑΣΚΑΛΟΙ ΓΕΓΟΝΑΣΙΝ, ΚΑΙ ΤΟ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΟΝΟΜΑ ΠΕΠΟΙΗΚΕ ΜΗΚΕΤΙ ΤΟΥ ΓΕΝΟΥΣ, ΑΛΛΑ ΤΗΣ ΔΙΑΝΟΙΑΣ ΔΟΚΕΙΝ ΕΙΝΑΙ, ΚΑΙ ΜΑΛΛΟΝ ΕΛΛΗΝΑΣ ΚΑΛΕΙΣΘΑΙ ΤΟΥΣ ΤΗΣ ΠΑΙΔΕΥΣΕΩΣ ΤΗΣ ΗΜΕΤΕΡΑΣ Η ΤΟΥΣ ΤΗΣ ΚΟΙΝΗΣ ΦΥΣΕΩΣ ΜΕΤΕΧΟΝΤΑΣ.”

Τὸ ρῆμα “πεποίηκε” καὶ τὸ τὸ ἀπαρὲμφατον “δοκεῖν”, τὰ ὁποῖα χρησιμοποιεῖ ὁ Ἰσοκράτης, δὲν ἒχουν τεθῆ τυχαίως. Ὃπως παρατηρεῖ καὶ ὁ σχολιογράφος τῶν Κωδίκων, ὁ Ἰσοκράτης πάντοτε “σαφεῖ τῇ λέξει κέχρηται” (vita 1.10). Σημειωτέον δὲ, ὃτι συνεπλήρωνε καὶ ἐτελειοποιοῦσε τὸν “Πανηγυρικὸ” περισσότερο ἀπὸ δέκα ἒτη, προκειμένου νὰ τὸν ἀπαγγείλη κατὰ τὴν ἑκατοστὴν Ὀλυμπιάδα – τὸ 380 π.ν.χ.-, ὃπου, ὡς γνωστὸν, συμμετεῖχον ΜΟΝΟΝ Ἓλληνες.
Τὸ ρῆμα “ποιῶ” σημαίνει κατασκευάζω, φτιάχνω, δημιουργῶ. Τό μέσον (μέση φωνὴ) “ποιούμαι” σημαίνει ὑπολαμβάνω, νομίζω: “συμφορὰν ποιοῦμαι” = θεωρῶ ὡς συμφορὰν (ἀνάλογες σημερινὲς ἐκφράσεις: “περιποιημένη συμπεριφορὰ”, “κατασκευασμεύνη ὑπόθεσις”, “φτιαχτὸ ζήτημα”.
Τὸ δὲ ρῆμα “δοκῶ” σημαίνει ὑποθέτω, νομίζω, φαντάζομαι: δοκεῖ = φαίνεται, ἐν ἀντιθέσει πρὸς τὴν πραγματικότητα. “Τά δοκούντα –μόνον - τῷ δοκοῦντι εἶναι ἀληθῆ” τονίζει ὁ Πλάτων εἰς τὸν διάλογον “Θεαίτητος” (158 Ε).

Ὁ Ἰσοκράτης λοιπὸν ἁπλῶς διαπιστώνει:
“Ἡ πόλις μας (δηλαδή αἱ Ἀθῆναι, ἡ Ἑλλὰς Ἑλλάδος κατὰ τὸν Θυκυδίδη), τόσον ἒχει ἀφήσει πίσω της (“ἀπολέλοιπε”, “ἐξεπέρασε”) ὡς πρὸς τὴν φρόνησιν τοὺς ἂλλους ἂνθρώπους, ὣστε οἱ μαθηταὶ αύτῆς ἒγιναν διδάσκαλοι ἂλλων καὶ τὸ ὂνομα τῶν Ἑλλήνων πεποίηκε ( = ἐδημιούργησε τὴν πεποιημένην, πλαστὴν ὲντύπωσιν) δοκεῖν εἶναι ( =νὰ φαίνεται ὃτι εἶναι –δίχως ὃμως νὰ εἶναι) χαρακτηριστικὸν ὂχι πιὰ τοῦ γένους ἀλλὰ τῆς διανοίας καὶ νὰ ἀποκαλοῦνται Ἓλληνες (δὲν τοὺς ἀποκαλοῦμε ἐμεῖς) μᾶλλον οἱ μετέχοντες τής ἡμετέρας ἐκπαιδεύσεως παρὰ (οἱ μετέχοντες) τῆς κοινῆς φύσεως ( =γεννήσεως, καταγωγῆς).

Δηλαδὴ, κάτι παρόμοιο μὲ αὐτὸ ποὺ γίνεται σήμερα μὲ τοὺς καθηγητὲς ξένων γλωσσῶν. Οἱ μαθηταὶ λένε: “ἡ γαλλίδα”, “ἡ γερμανίδα”, “ὁ ἂγγλος”, κ.ο.κ., ἐννοώντας τοὺς -Ἓλληνες- καθηγητὰς, οἱ ὁποῖοι διδάσκουν αὐτὲς τὶς γλῶσσες.

Γι’αὐτὸ ἀκριβῶς ἡ Ἑλληνικὴ γλῶσσα ἐτακτοποίησε τὸ ἀνεφυὲν πρόβλημα, καθορίζοντας ὡς “ἑλληνίζοντας” (καὶ ὂχι “Ἓλληνας”) τοὺς ξένους τοὺς διδάσκοντας ἑλληνικὰ. Ἒτσι ἒχομε τοὺς “ἑλληνίζοντας” Ἰουδαίους, δηλαδὴ τοὺς ὁμιλοῦντας τὴν Ἑλληνικὴν, καὶ γενικῶς τοὺς συγγραφεῖς, οἱ ὁποῖοι εἰς τὰ κράτη τῆς Ἀνατολῆς, ἀλλὰ καὶ τῆς Δύσεως, ὡμιλοῦσαν, ἒγγραφον καὶ ἐδίδασκον τὰ Ἑλληνικὰ.

“Ἑλληνιστὴς” μέχρι σήμερα, εἶναι ὁ ἑλληνόγλωσσος ἀλλοδαπὸς, ὁ καθηγητὴς τῶν Ἑλληνικῶν. Λόγου χάριν, ἡ Γαλλίδα ἑλληνίστρια Ζακλὶν ντὲ Ρομιγὺ, ὁ Ἱσπανὸς ἑλληνιστὴς Φεδερίκο Σαγρέδο, ὁ Ἱσπανὸς ἑλληνιστὴς Χουὰν Κοντὲρχ, καθηγητὴς εἰς τὸ πανεπισήμιο st. Andrews τῆς Σκωτίας, ὁ ὁποῖος ἀναγράφει εἰδήσεις στὴν ἀρχαία Ἑλληνικὴ γλῶσσα, στὸν ἱστοχῶρο του http://www.akwn.net/ κ.ἂ.

Καὶ γιὰ νὰ μὴν ὑπάρξη τυχὸν παρεξήγησις γύρω ἀπὸ τὴν λέξι “μαθηταὶ” (οἱ ταύτης μαθηταὶ γεγόνασι διδάσκαλοι τῶν ἂλλων) διευκρινίζομε ὃτι οἱ μαθηταὶ οἱ ὁποίοι συνέρρεον εἰς τὶς Σχολὲς τῶν Ἀθηνῶν δὲν ἦσαν μόνον Ἓλληνες, ἀλλὰ καὶ ξένοι ἀπὸ Ἀνατολὴ καὶ Δύσι. Αὐτοὶ, γυρίζοντας στὶς πατρίδες των, ἐδίδασκον ἑλληνικὰ ὡς “Ἓλληνες διδάσκαλοι” καὶ μετέπειτα “ἑλληνοδιδάσκαλοι”.
Πηγή
http://ellinon-pnevma.blogspot.com/search?updated-max=2010-04-13T15%3A15%3A00%2B03%3A00&max-results=38

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Tι λέει πραγματικά ο Ισοκράτης για τους μετέχοντες Ελλ. Παιδείας"

Σκίτσα και ποιήματα του Νίκου Λυγερού για τον Φράχτη

Όταν είδες τα σκίτσα

Ν. Λυγερός

Όταν είδες τα σκίτσα
που ζωγράφισαν τα παιδιά
τότε συνειδητοποίησες
πόσο βάρβαρος ήταν ο φράχτης.
Κι εσύ που νόμιζες
ότι έλυσες ένα πρόβλημα
βρέθηκες συμμέτοχος
ενός εγκλήματος πολέμου
δίχως να το αντιληφθείς.
Τώρα όμως που ξέρεις
γιατί είδες τις εικόνες
των επόμενων ανθρώπων
τι θα κάνεις κι εσύ;

Πηγή: http://www.lygeros.org/lygeros/8587-gr.html

Όταν ο φράχτης έγινε μνημείο

Ν. Λυγερός

Όταν ο φράχτης έγινε μνημείο
κανείς δεν το περίμενε
κι όμως βλέποντας τα θύματα
ο καθένας μπορούσε ν' αντιληφθεί
το μέγεθος της βαρβαρότητας.

Πάνω στο φράχτη είδαμε
όχι μόνο τα ονόματα των θυμάτων
αλλά και το δέρμα των κορμιών
όταν το σώμα τους έγινε ένα
με το ατσάλι του συρματοπλέγματος.

Και τώρα ποιος θα τραγουδήσει
τις νεκρές τους ζωές
αφού ακόμα και το ντουντούκ
έπαψε να κλαίει
για να τους θάψει στη μνήμη του.

Πηγή: http://www.lygeros.org/lygeros/8590-gr.html

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Σκίτσα και ποιήματα του Νίκου Λυγερού για τον Φράχτη"

Σ.Ο.Κ.: Στρατηγική Ομάδα Κρούσης

Του Νίκου Λυγερού

Η Ελλάδα χρειάζεται μια Στρατηγική Ομάδα Κρούσης. Μπορεί αυτή η έκφραση να ξαφνιάσει ακόμα και τους ειδικούς των ενόπλων δυνάμεων, διότι το δεύτερο σκέλος αφορά συνήθως το τακτικό επίπεδο.  Η εξήγηση είναι απλή, το πρώτο σκέλος δεν επαρκεί. Η Ελλάδα δεν χρειάζεται μόνο ένα  think tank. Κι ο λόγος είναι ότι το θεωρητικό είναι ανίκανο ν’ αλλάξει τις καταστάσεις και σίγουρα τα δεδομένα που απασχολούν το λαό μας. Η Στρατηγική σκέψη είναι απαραίτητη, όπως και ο στρατηγικός σχεδιασμός, αλλά πρέπει να υποστηριχτούν και από τη στρατηγική διαχείριση της κρίσης. Με άλλα λόγια, όλα αυτά είναι απλώς ιδέες όσο δεν υπάρχουν υλοποιήσεις. Και αυτό μπορεί να γίνει μόνο με την ομάδα κρούσης. Από την άλλη πλευρά, κινήσεις σε τοπικό επίπεδο δίχως στρατηγική ακόμα και αν είναι αποτελεσματικές δεν εξασφαλίζουν τίποτα σε ολικό επίπεδο. Η έννοια της Στρατηγικής Ομάδας Κρούσης είναι λοιπόν ένα μείγμα ικανό να διαχειριστεί ένα στρατηγικό mix από την ιδέα έως την υλοποίηση της. Τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η Ελλάδα είναι πολυμετωπικά και οι τοπικές προσεγγίσεις καταρρέουν διότι, μπαίνουν σε ένα πλαίσιο ανταγωνιστικό όταν οι άνθρωποι δεν έχουν πραγματική εικόνα των άλλων προβλημάτων και δεν μπορούν να συνδυάσουν τη θεματολογία. Όταν δεν υπάρχει μία Στρατηγική Ομάδα Κρούσης δεν αντιλαμβανόμαστε τα κοινά στοιχεία που μπορούν να έχουν προβλήματα, όπως το θέμα της αναγνώρισης και της ποινικοποίησης της άρνησης της γενοκτονίας, οι κυπριακές προσφυγές, οι γερμανικές αποζημιώσεις, τα ακριτικά νησιά, η Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη, η απόρριψη των φραχτών, η απόδειξη του εθνικού θησαυρού που αποτελούν οι Καραθεοδωρήδες, η εθνική άμυνα, η πολεμική αεροπορία, οι εναλλακτικές ανάπτυξης οικονομίας, η ποιότητα των ελληνικών προϊόντων, η Καρυάτιδα, τα Μάρμαρα του Παρθενώνα. Όντως είναι ελάχιστοι αυτοί που μπορούν να αντιληφθούν την συνεκτικότητα αυτής της θεματολογίας, ειδικά όταν τη συνδυάζουμε με επιστημονικές ανακαλύψεις και με την παιδεία σε όλες τις βαθμίδες. Διότι όλοι μας κοιτάζουμε και λίγοι βλέπουν την πραγματικότητα, για να έχουν αποτελεσματικά οράματα και βέβαια υλοποιήσιμα. Τώρα ο καθένας έχει τα δεδομένα στα εθνικά και οικονομικά θέματα. Οι κατηγορίες δεν αλλάζουν τίποτα. Ο ελληνικός λαός θέλει έργα επί του πρακτέου. Σε κάθε τομέα υπάρχουν σοβαροί άνθρωποι που μπορούν να προσφέρουν στην πατρίδα μας μέσω των κινήσεων τους. Αν αυτές λοιπόν είναι συντονισμένες και όχι σπασμωδικές, τότε μπορούμε πραγματικά να βοηθήσουμε τη χώρα δίχως να περιμένουμε τίποτα από τους άλλους. Οι Έλληνες δεν είναι πολλοί, αλλά δεν είναι λίγοι. Οι Έλληνες δεν είναι αντιδραστικοί, αλλά αντιστασιακοί. Τόσα χρόνια κατάφεραν να επιζήσουν μετά από γενοκτονίες, καταστροφές, πολέμους και είναι ακόμα εδώ για να προσφέρουν το έργο τους στην Ανθρωπότητα. Η μιζέρια της κοινωνίας δεν αλλάζει τίποτα ούτε καν τη σαθρότητα. Μπορεί να είμαστε άθλιοι, όπως θα έλεγε ο Victor Hugo, αλλά ο λαός μας κατάφερε άθλους. Έχουμε παρελθόν και το μέλλον μας ανήκει, διότι είμαστε ένας λαός του χρόνου. Και η εθνική μας στρατηγική πρέπει να είναι ΣΟΚ και ΚΛΕΟΣ.

Πηγή: http://www.lygeros.org/lygeros/8592-gr.html

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Σ.Ο.Κ.: Στρατηγική Ομάδα Κρούσης"

Χαρίλαος ΤΡΙΚΟΥΠΗΣ

Ένας αληθινός πατριώτης και ευπατρίδης

Οι τελευταίες ημέρες του Χαρίλαου Τρικούπη. "Αποχώρησα από την πολιτική...Και αποχωρώ και από την πατρίδα μου... Δεν θα επανέλθω πλέον ποτέ..." Γράφει ο Διονύσης Ε. Κονταρίνης Νέα Υόρκη denniskontarinis@yahoo.com Προφητικά τα λόγια του μεγάλου πολιτικού. Δεν επανήλθε στην πατρίδα του. Δεν επανήλθε ποτέ. Άφησε την τελευταία του πνοή, ένα απόγιομα του Μάρτη του 1896 στα ξένα. Ο Χαρίλαος Τρικούπης ήταν οπωσδήποτε ο μεγαλύτερος πολιτικός της νεώτερης Ελλάδας. Ήταν ο πολιτικός ο οποίος με τις ηθικές του αρχές – πρωτόγνωρες για κείνο τον καιρό – και τις πολιτικές του ικανότητες σημάδεψε την εποχή του. Κύρια χαρακτηριστικά του ήσαν, η ειλικρίνεια, η ευθύτητα και η πολιτική αρετή. Παράλληλα ήταν και ο πολιτικός που παρεξηγήθηκε τόσο πολύ από τον λαό της χώρας του. Ήταν ο πολιτικός που μπορεί να πει κανείς ότι εξαναγκάσθηκε σε αυτοεξορία. Ο Χαρ. Τρικούπης γεννήθηκε στο Ναύπλιο το 1832 και πέθανε στις Κάννες της Γαλλίας την 30η Μαρτίου του 1896 Σπούδασε νομικά στην Αθήνα και στη συνέχεια στο Παρίσι και πρωτοδιορίστηκε Γραμματέας στην ελληνική Πρεσβεία στο Λονδίνο, όπου υπηρετούσε σαν Επιτετραμμένος ο πατέρας του, Σπυρ. Τρικούπης. Το 1862 ο πατέρας του παραιτείται και την θέση του Επιτετραμμένου και αναλαμβάνει ο Χαρίλαος. Από την θέση αυτή έπαιξε σημαντικό ρόλο στην Ένωση της Επτανήσου με την Ελλάδα και κατάφερε να παρακαμφθούν σοβαρές δυσχέρειες που είχαν παρουσιαστεί. Παραιτείται από την θέση του Επιτετραμμένου το 1865 και ασχολείται πλέον με την πολιτική. Το 1866 αναλαμβάνει το Υπουργείο των Εξωτερικών στην κυβέρνηση Κουμουνδούρου. Αναγνωρίζεται, το 1872, σαν αρχηγός του κόμματος που είχε ιδρύσει μαζί με τους Κ. Λομβάρδο, Αθ. Πετμεζά, Κ.Σαραβά και άλλους, παρ΄ότι ήταν νεώτερος όλων. Από τη θέση αυτή, του αρχηγού κόμματος, το 1874 αρθρογραφεί στην εφημερίδα «Καιροί» σχολιάζοντας την πολιτική κατάσταση στην Ελλάδα και μέσα από τα άρθρα του ρίχνει ευθύνες στο παλάτι για την πολιτική αστάθεια της εποχής. Το 1875 αναλαμβάνει τον σχηματισμό κυβέρνησης η οποία για πρώτη φορά στην κοινοβουλευτική ιστορία της Ελλάδας διενεργεί ελεύθερες εκλογές. Στις εκλογές αυτές το κόμμα του κερδίζει μόνο 25 έδρες κι ο Τρικούπης παραιτείται. Όμως ηθικά είχε κερδίσει και είχε καταφέρει να θεμελιώσει στην Ελλάδα την κοινοβουλευτική αρετή. Στην Οικουμενική κυβέρνηση, που σχηματίζει το 1877 ο Κανάρης αναλαμβάνει το Υπουργείο Εξωτερικών και μάλιστα σε μια δύσκολη περίοδο λόγω του Ρωσσοτουρκικού πολέμου. Στις εκλογές που ακολουθούν ο Χαρ. Τρικούπης γίνεται πρωθυπουργός με συνεργάτες του, τους Δ. Πάλλη, Κ. Λομβάρδο, Π. Καλλιγά, Αθ. Πετμεζά, Δ. Γρίβα. Η εποχή της διακυβέρνησης της Ελλάδας από τον Χαρ. Τρικούπη υπήρξε από τις λαμπρότερες πολιτικές περιόδους της χώρας. Αναδιοργάνωσε τον στρατό και τον στόλο, ανέπτυξε την οικονομία, αυξήθηκαν τα δημόσια έσοδα. Την περίοδο αυτή ναυπηγούνται τρία θωρηκτά, αγοράζεται στρατιωτικός εξοπλισμός, κατασκευάζονται νέοι δρόμοι σε όλη τη χώρα και γενικά έπνευσε ανακαινιστικό πνεύμα. Σε μια σειρά τριάντα περίπου χρόνων, με σκληρούς αγώνες, πρωταγωνίστησε στο πολιτικό προσκήνιο της Ελλάδας και διακρίθηκε για τις επιτυχίες του στην οργάνωση του κράτους και την προώθηση των μεταρρυθμίσεων, που δημιούργησαν μια Ελλάδα υπολογίσιμη. Τα μέτρα όμως αυτά απαιτούσαν κάποιες θυσίες στις οποίες ο ελληνικός λαός δεν ήταν συνηθισμένος. Έτσι στις εκλογές του 1885 το κόμμα του ηττάται. Η κυβέρνηση, που ανέδειξαν οι εκλογές είχε βραχύτατο βίο και ο Τρικούπης καλείται και σχηματίζει κυβέρνηση, η οποία με την σθεναρή στάση της απέναντι στις Μεγάλες Δυνάμεις αυξάνει το γόητρό του και στις εκλογές του 1886 κατήγαγε θρίαμβο. Όμως και πάλι τα μέτρα της κυβέρνησής του προκάλεσαν λαϊκή αντίδραση και χάνει τις εκλογές του 1889. Ακολουθεί μια ακόμη εκλογική επιτυχία του τον Μάιο του 1892 αλλά το φθινόπωρο του ιδίου έτους η κυβέρνησή του παραιτείται. Στις εκλογές που θα ακολουθήσουν ο Τρικούπης δεν θα εκλεγεί ούτε βουλευτής. Ο Χαρίλαος Τρικούπης δεν έχασε γιατί δεν ήταν ένας ικανός πολιτικός. Νικήθηκε από την δημαγωγία των αντιπάλων του. Όμως το πλέον σκληρό χτύπημα το πήρε από την καταψήφιση στην ιδιαιτέρα του πατρίδα, όπου οι κάλπες δεν τον ανέδειξαν ούτε βουλευτή. Και αναφώνησε την ιστορική εκείνη φράση. "Ανθ΄ ημών Γουλιμής" Απόφασή του να εγκαταλείψει την πολιτική αλλά μαζί να εγκαταλείψει και την Ελλάδα. Μια Ελλάδα που πλέον έχει εισέλθει σε πολιτικό χάος. Φεύγοντας ο Χαρίλαος Τρικούπης αφήνει πίσω του μια Ελλάδα να παλεύει μέσα σ΄ένα πέλαγος πολιτικής ακολασίας. Μέσα από αυτήν την πολιτική ακολασία θα ξεπηδήσουν οι αρρωστημένες δυνάμεις, που μετά από δύο χρόνια θα οδηγήσουν τη χώρα στον εξευτελιστικό πόλεμο του 1897. Αξίζει εδώ να σημειωθούν δύό φράσεις του Τρικούπη λίγες μέρες πριν φύγει από την Ελλάδα. Στην αδελφή του Σοφία είπε. "Η μεγαλύτερή μου πίκρα είναι ότι εμπιστεύτηκα ανθρώπους οι οποίοι δεν ήσαν άξιοι εμπιστοσύνης". Κανείς ποτέ δεν έμαθε ποιους εννοούσε ο μεγάλος αυτός πολιτικός. Και σε κάποιον πολιτικό του φίλο, ο οποίος σχεδόν παραβίασε την είσοδο του σπιτιού του για να τον συναντήσει, είπε. "Αποχώρησα από την πολιτική και αποχωρώ και από την πατρίδα μου. Συνταξιούχος πια με μόνη σύνταξή μου τις αναμνήσεις μου. Δεν θα επανέλθω πλέον ποτέ." Φεύγει και με την αναχώρησή του αρχίζει για τον Χαρίλαο Τρικούπη, στα ξένα, μια ζωή πόνου και μοναξιάς. Το οδοιπορικό της αυτοεξορίας του αρχίζει από τα μικρά χωριά της Νότιας Ιταλίας. Συντροφιά του η μοναξιά και ο σκληρός πόνος των αναμνήσεων. Αποφεύγει τις μεγάλες πόλεις. Επιθυμία του να παραμείνει άγνωστος και ξένος μεταξύ ξένων. Φτάνει στη Γένουα στις 28 Φεβρουαρίου του 1896. Εκεί όμως τον αναγνωρίζουν και δέχεται τις ενοχλητικές επισκέψεις του Έλληνα Προξένου, των Ιταλικών Αρχών αλλά αρκετών Ελλήνων της παροικίας. Όμως όλα αυτά τον ενοχλούν αφάνταστα. Σε γράμμα του στην αδελφή του Σοφία, γράφει: "...Με ενοχλούν αυτές οι επισκέψεις...Θα αναζητήσω την ηρεμία μου και πάλι στα μικρά χωριά..." Στις 10 Μαρτίου θα εγκαταλείψει τη Γένουα. Προορισμός του αυτή τη φορά η κωμόπολις του Νέρβι. Ένα μικρό γραφικό χωριό με μόνο οκτακόσιους κατοίκους, εκείνη την εποχή. Διαμένει σ΄ένα φτωχικό ξενοδοχείο, που όμως το αισθάνεται σαν "....άσυλο γαλήνης.."όπως χαρακτηριστικά γράφει στην αδελφή του. Στο μικρό αυτό χωριό αφιερώνει το χρόνο του σε μακρινούς περιπάτους και στη συγγραφή των απομνημονευμάτων του τα οποία όμως ποτέ κανείς δεν θα διαβάσει αφού με εντολή του θα καταστραφούν τρεις ημέρες πριν από τον θάνατό του. Εκεί, στο μικρό αυτό χωριό, ο Τρικούπης θα υποστεί και την πρώτη βλάβη της υγείας του. Μια προσβολή γρίπης θα τον καθηλώσει για μέρες στο κρεββάτι. Στο μικρό χωριό Νέρβι, θα δεχτεί την επίσκεψη του ζεύγους Τρασύτεμπεργκ, με τους οποίους από χρόνια συνδεόταν με μια μεγάλη φιλία. Η φιλία αυτή θα γίνει ακόμη πιο θερμή όταν ο βαρώνος Τρασύτεμπεργκ θα υπηρετήσει στην Αθήνα ως επιτετραμμένος του αυτοκράτορα Φραγκίσκου Ιωσήφ της Αυστρίας. Ιδιαίτερα μεγάλη ήταν η εκτίμηση του Τρικούπη προς τη βαρόνη αλλά και η βαρόνη ανταπέδιδε τη φιλία της με την ίδια θέρμη και εκτίμηση. Συνοδευόμενος από το ζεύγος των φίλων του, ο Τρικούπης εγκαταλείπει το Νέρβι στις 22 Μαρτίου με προορισμό τις Κάννες. Προτιμήθηκε η πόλη αυτή με υπόδειξη της βαρόνης για το εύκρατο κλίμα της αλλά και για την δυνατότητα ικανοποιητικής ιατρικής περίθαλψης. Καταλύει στο ξενοδοχείο Gray et Albion και την επομένη προσβάλλεται από οξεία αρθριτική εκδήλωση. Παραμένει στο κρεββάτι του από το οποίο δεν θα σηκωθεί ποτέ πια. Κατεχόμενος από έντονη δυσπιστία προς τα ατελή μέσα της επιστήμης εκείνης της εποχής, όσον αφορά την διάγνωση αλλά και την θεραπεία, ο Τρικούπης αρνείτο επιμόνως κάθε ιατρική επίσκεψη. Όμως μετά από πολλές πιέσεις της βαρόνης Τρασύτεμπεργκ δέχτηκε να εξεταστεί από τον ιατρό Φραγκ, παθολόγο, ο οποίος εθεωρείτο ως ο καλύτερος των συγχρόνων παθολόγων. Ο Φραγκ εκφράζεται με αισιοδοξία στον Τρικούπη όμως στην βαρόνη δηλώνει εμπιστευτικά ότι η αρθριτική προσβολή εμφανίζει ύποπτες εκδηλώσεις και δεν απέκλεισε τα απροσδόκητα. Το πρωί της 24ης Μαρτίου ο Τρικούπης ξυπνάει με οιδήματα στα κάτω άκρα. Γι΄αυτή την κατάσταση της υγείας του όχι μόνο δεν λέει τίποτε σε κανέναν αλλά με κόπο σηκώνεται από το κρεββάτι του και μόνος του συντάσσει ένα τηλεγράφημα προς την αδελφή του Σοφία την οποία παρακαλεί να έλθει πλησίον του με τον ανιψιό τους Κωνσταντίνο Τρικούπη, το συντομότερο. Στις παρατηρήσεις της βαρόνης Τρασύτεμπεργκ θα απαντήσει προφητικά. -Αισθάνομαι καλώς. Αισθάνομαι ότι εισήλθαν εις εν ταξείδιον το οποίον ούτε η κόπωσις ούτε η ανάπαυσης θα δυνηθούν να μεταβάλουν. Ο Χαρίλαος Τρικούπης είχε προαισθανθεί τον θάνατό του. Κι΄έμοιαζε να είναι βέβαιος γι΄αυτό. Απόδειξη τούτου είναι ότι την ίδια αυτή ημέρα δίνει εντολή στην βαρόνη να καταστρέψει το αρχείο του. Έτσι χάθηκαν πολύτιμα στοιχεία από την ζωή του και την πολιτική δράση του. Τις ημέρες που ακολουθούν εκείνο που φαίνεται να βασανίζει τον Χαρ. Τρικούπη είναι η άφιξη της αδελφής του. Την περιμένει. Νομίζει κανείς ότι κρατιέται ακόμη στη ζωή μόνο περιμένοντας τον ερχομό της αδελφής του. Διαρκώς ερωτά τους γύρω του. -Γιατί η Σοφία δεν ήλθε; Μήπως γνωρίζετε πότε θα έλθει; Τελικά η Σοφία με τον ανιψιό του Κωνσταντίνο θα φτάσουν στις Κάννες το μεσημέρι της 28ης Μαρτίου. Την επομένη 29η Μαρτίου ο Χαρ. Τρικούπης δεν διατυπώνει καμιά αντίρρηση στην σύγκλιση ιατρικού συμβουλίου. Όμως τα αποτελέσματα είναι αποκαρδιωτικά. Το οίδημα ανεβαίνει προς την καρδιά κι΄ο θάνατος είναι αναπόφευκτος. Η κατάσταση του ασθενούς επιδεινώνεται ώρα με την ώρα. Το πρωί της 30ης Μαρτίου μόλις καταφέρνει να ψελλίσει στην αδελφή του. -Αισθάνομαι ότι αποθνήσκω. Αποθνήσκω εις ξένης γην. Και σε λίγο συμπληρώνει την τελευταία του επιθυμία.Επιθυμώ να ταφώ εις την γην της πατρίδος μου. Εις την γην των Αθηνών. Θέλησίς μου είναι να μην αποδοθούν τιμαί. Δεν επιθυμώ λόγους. Στις 6.05 το απόγευμα της 30ης Μαρτίου του 1896 ο μεγάλος πολιτικός της Ελλάδας, ο οραματιστής, ο αναμορφωτής του ελληνικού πολιτικού βίου, ο άνθρωπος που άφησε την σφραγίδα του στον ελληνικό πολιτικό χώρο, αφήνει στις Κάννες την τελευταία του πνοή. Από αυτή τη στιγμή θα αρχίσει η οδύσσεια του νεκρού Τρικούπη. Μια οδύσσεια με την οποία η πατρίδα του θέλησε να τον πληρώσει. Ο Φίλωνας, Έλληνας πρόξενος στην Μασσαλία, ο οποίος βρισκόταν τις Κάννες παρακολουθώντας τις εξελίξεις την υγείας του Έλληνα πολιτικού, τηλεγραφεί στην Αθήνα τον θάνατό του. Ο Έλληνας πρωθυπουργός Θεοδ. Δεληγιάννης βρίσκεται στην χοροεσπερίδα του Αυστριακού προξένου όταν λαβαίνει το τηλεγράφημα. Η Αθήνα αλλά και όλη η Ελλάδα βρίσκεται στο παραλήρημα της προετοιμασίας των Ολυμπιακών Αγώνων οι οποίοι θα αρχίσουν σε λίγες μέρες. Έτσι ο Δεληγιάννης θεωρεί σωστό να μην ανακοινώσει τίποτε αμέσως αλλά την επομένη 31η Μαρτίου, θα δώσει στο δημοσιογραφικό όργανο του κόμματός του, την ΠΡΩΙΑ, λίγες λέξεις. "Απεβίωσεν εν Κάνναις Γαλλίας ο πρώην πρωθυπουργός της Ελλάδος Χαρ. Τρικούπης." Μετά απ΄αυτό, το πένθος για τον αναμορφωτή της Ελλάδας ήταν ανύπαρκτο. Ο νεκρός του Χαρ. Τρικούπη ταριχευμένος, παραμένει στις Κάννες περιμένοντας την πατρίδα του να τον παραλάβει. Όμως η πατρίδα δεν δείχνει καμιά προθυμία. Στην Αθήνα τα στελέχη του κόμματός του συστήνουν μια Επιτροπή στην οποία αναθέτουν να ασχοληθεί με την μεταφορά του νεκρού στην Αθήνα. Η Επιτροπή ζητά από την κυβέρνηση του Δεληγιάννη την αποστολή ενός πολεμικού σκάφους για την μεταφορά του νεκρού. Η κυβέρνηση αρνείται πεισματικά με την δικαιολογία ότι τα έξοδα είναι υπερβολικά. Δέχεται μόνο να αναλάβει τα έξοδα για να μεταφερθεί ο νεκρός με το πλοίο της γραμμής. Σ΄αυτόν τον νεκρό πρωθυπουργό που έβγαλε από την αφάνεια το πολεμικό ναυτικό και το αναμόρφωσε η πατρίδα αρνείται να του παραχωρήσει ένα πλοίο για να επιστρέψει νεκρός και να ταφεί στα χώματά της. Ο νεκρός του Τρικούπη μεταφέρεται από τις Κάννες στην Μασσαλία με μια θαλαμηγό που προσέφερε κάποιος Γάλλος ονόματι Ροβιλί. Από εκεί με το πλοίο της γραμμής ο νεκρός Τρικούπης θα επιστρέψει στην πατρίδα του. Εν τω μεταξύ στην Αθήνα από την 6η Απριλίου του 1896 έχουν αρχίσει οι πρώτοι Ολυμπιακοί Αγώνες. Έτσι όταν στις 8 Απριλίου ο νεκρός Τρικούπης φτάνει στην Ελλάδα κανείς δεν δίνει σημασία σε μια άμαξα που από τον Πειραιά ανεβαίνει προς την Αθήνα φορτωμένη με ένα φέρετρο. Η σωρός του Έλληνα πολιτικού μεταφέρεται και τοποθετείται στο ιστορικό οίκημα των Τρικούπηδων, στην οδό Ακαδημίας. Η ταφή του θα γίνει το απόγευμα της 11ης Απριλίου, χωρίς να ακουστεί κανένας επικήδειος. Η επιθυμία του έγινε σεβαστή. Με τον θάνατο του Τρικούπη κλείνει ένα σημαντικό κεφάλαιο της ελληνικής πολιτικής ιστορίας. Το πέρασμά του από τον πολιτικό στίβο πρόσφερε αξίες οι οποίες δεν εκτιμήθηκαν ποτέ, δεν αξιοποιήθηκαν ποτέ. Η Βουλή των Ελλήνων από τότε μέχρι σήμερα πορεύεται συνεχώς πάνω στα ίδια δεδομένα. Άνθρωποι άσχετοι όλοι αυτοί που καταπιάνονται με την πολιτική στην Ελλάδα πιστεύουν την χώρα σαν ιδιοκτησία τους και τον λαό της σαν σκλάβους Κάποιες αναλαμπές με την εμφάνιση του Ελευθ. Βενιζέλου μπορεί να πει κανείς ότι μάλλον έπεσαν στο κενό. Αλλά και κάποιες περιστασιακές δικτατορίες όχι μόνο δεν κατάφεραν να διαμορφώσουν μια άξια πολιτική ζωή αλλά μάλλον χειροτέρεψαν όλα όσα βρήκαν. Έτσι μπορεί να πει κανείς ότι από τον Τρικούπη μέχρι τον σημερινό πρωθυπουργό τίποτα δεν έχει αλλάξει μέσα στη Βουλή των Ελλήνων. Μάλλον όλα έγιναν χειρότερα. --~--~---------~--~----~------------~-------~--~----~

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Χαρίλαος ΤΡΙΚΟΥΠΗΣ"

ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑΣ ΦΡΑΧΤΗΣ;

Το performance του Νίκου Λυγερού "Τι είναι ένας φράχτης" συντέθηκε κατόπιν παραγγελίας της καθηγήτριας Μαρίνας Προβατίδου και των μαθητών της Β Γυμνασίου Ορεστιάδας. Μέσα από τις φράσεις των παιδιών αναδεικνύεται η σοβαρότητα του προβλήματος που απασχολεί όχι μόνο την περιοχή της Ορεστιάδας αλλά ολόκληρης της Ελλάδας. Θα πρέπει να σημειωθεί ότι ο κύριος Νίκος Λυγερός κάνει χρήση των πραγματικών ονομάτων των μαθητών και της Καθηγήτριας που ζήτησαν να τους γράψει κάτι προσωπικό.

Ν. Λυγερός

Μαρίνα : Σήμερα παιδιά θα εξετάσουμε την έννοια του φράχτη. Λοιπόν ποιος από εσάς ξέρει τι είναι ένας φράχτης ;

Όλοι μαζί : Εγώ, κυρία ! Εγώ !

Μαρίνα : Όχι όλοι μαζί, ένας ένας. Θα αρχίσουμε αλφαβητικά... Εσύ, λοιπόν...

Άννα: Λαβύρινθος για χαζούς!

Μαρίνα : Άννα, τι είναι αυτά που λες ;

Βασίλης: Σπίτι αστέγων!

Μαρίνα: Αχ, Παναγία μου...

Γιάννης: Μισοτελειωμένο κοτέτσι!

Μαρίνα: Ήθελα να μάθω πώς το σκέφτηκες.

Γιώργος: Αντιμεταναστευτικό κίνημα!

Μαρίνα : Μα τι θα κάνω με σας;

Δήμητρα: ΑΟΖ χωρίς οικονομία!

Μαρίνα : Μάλλον πήγες σε διάλεξη εσύ...

Ειρήνη: Αποκλειστική Ζώνη!

Μαρίνα : Τώρα το κλείσαμε.

Εριφύλλη: Απέραντο τρυπητό!

Μαρίνα: Α καλά!

Ζήνα: Είσοδος εξόδου!

Μαρίνα : Και πλάγια σκέψη τώρα.

Ιωάννα : Κίνηση απραξίας!

Μαρίνα : Μα είστε όλοι βαλτοί;

Κατερίνα : Σιδερένιο πανό!

Μαρίνα : Ποιος σας έμαθε όλα αυτά ; Να δούμε που θα πάμε με τέτοιες ιδέες.

Όλοι μαζί : Στην Ορεστιάδα, κυρία !

Πηγή: http://www.lygeros.org/lygeros/8591-gr.html

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑΣ ΦΡΑΧΤΗΣ;"

3 Φεβρουρίου η απόφαση της Χάγης για τις Γερμανικές αποζημιώσεις

 Στις 3 Φεβρουαρίου, αναμένετα να εκδοθεί από το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης η απόφαση για τα θύματα του Ναζισμού και τις Γερμανικές αποζημιώσεις. Θυμίζουμε ότι η δικαίωση των Ελλήνων θυμάτων του Ναζισμού μέσω των Ιταλικών δικαστηρίων, έχει οδηγήσει την υπόθεση στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης , στο οποίο προσέφυγε η Γερμανία για να ακυρώσει τις αποζημιώσεις και το οποίο ξεκίνησε τη σχετική δικαστική διαδικασία τη Δευτέρα 12/09. Η Γερμανία, η οποία προσέφυγε στις 23 Δεκεμβρίου 2008 στο κορυφαίο δικαστικό όργανο του ΟΗΕ , υποστηρίζει ότι αντιμετωπίζει αυξανόμενο αριθμό προσφυγών ενώπιον των ιταλικών δικαστηρίων , τις οποίες καταθέτουν θύματα εγκλημάτων που διαπράχθηκαν κατά το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο από τους ναζί στην Ιταλία. Σύμφωνα με το Βερολίνο , η Ιταλία, επιτρέποντας να γίνονται αγωγές κατά της Γερμανίας, δεν σέβεται την αρχή της.

Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "3 Φεβρουρίου η απόφαση της Χάγης για τις Γερμανικές αποζημιώσεις"

Ο φράχτης της βαρβαρότητας

Μετά την πρόσφατη παρακολούθηση της ομιλίας του κύριου Νίκου Λυγερού με τίτλο "Άνθρωποι και Φράχτες" οι μαθητές του Πρώτου Γενικού Ενιαίου Λυκείου Ορεστιάδας κατόπιν αιτήματός τους προς την Καθηγήτριά τους Μαρίνα Προβατίδου ζήτησαν από την κύριο Νίκο Λυγερό να συγγράψει θεατρικό έργο. Ο ίδιος ανταποκρινόμενος στο αίτημα τους, αντιλαμβανόμενος την κρισιμότητα του θέματος αλλά και την ευαισθησία τόσο των μαθητών όσο και της Καθηγήτριάς τους συνέγραψε το θεατρικό έργο -  performance με τίτλο "Ο φράχτης της βαρβαρότητας".

Ν. Λυγερός

Ευτέρπη (μουσική): Αμαλία Χατζηαθανασίου
Ερατώ (λυρική ποίηση): Άννα Μαρασλή,
Θάλεια (κωμωδία): Δήμητρα Μπαχαρίδου
Καλλιόπη (επική ποίηση): Ελεάνα Λαπανούδη
Κλειώ (ιστορία): Ελένη Μηλώσα
Μελπομένη (τραγωδία): Κωνσταντίνα Δαλακούρα
Ουρανία (αστρονομία): Μαρία Καρακατσάνη.
Πολυμνία (ύμνοι): Μαρίνα Προβατίδου
Τερψιχόρη (χορός): Ξένια Ρηγούδη,
Άνθρωπος : Χατζίκ Κασαπιάν


Εννέα μούσες, ένας άνθρωπος. Σκηνή σκοτεινή εκτός από το φως πάνω στον άνθρωπο. Οι εννέα μούσες είναι η μία πάνω στην άλλη πεταμένες σαν σκουπίδια, πληγωμένες… Σιωπή. Ο άνθρωπος τις αντικρίζει ξαφνικά. Φως πολύχρωμο πάνω τους. Ο άνθρωπος τρέχει προς αυτές. Προσπαθεί να σηκώσει μια αλλά πέφτει και ξαναπροσπαθεί με μία άλλη. Ίδιο παίγνιο με τις άλλες. Αλλαγή φάσης. Τις τραβά μία-μία και τις τοποθετεί μ’ ένα ταφικό τρόπο. Ετοιμάζεται να τις θάψει. Όμως καθώς τις βάζει, την μία δίπλα από την άλλη, δημιουργεί ένα ενιαίο σώμα που δεν έχει πια σχέση με τα κορμιά τους. Τότε μόνο έρχεται μπροστά στη σκηνή και γονατίζει κοιτάζοντας το κοινό. Παραμένει σιωπηλός και ακίνητος με τα χέρια ανοιχτά. Κλαίει. 


Χατζίκ: Ποιος διέπραξε αυτό το έγκλημα;

Σιωπή. Μετά ακούμε τις γυναικείες φωνές δίχως να κινηθεί καμιά. 

Αμαλία: Η βαρβαρότητα !
Άννα: Ο φράχτης !
Δήμητρα: Η κοινωνία !
Ελεάνα: Το κράτος !
Ελένη: Η βία !
Κωνσταντίνα: Η αδιαφορία !
Μαρία: Η δειλία !
Μαρίνα: Η υποκρισία !

Σιωπή. Ο άνθρωπος γυρίζει πίσω στις μούσες. 

Χατζίκ: Ποιος μίλησε;
Αμαλία: Η Ευτέρπη !
Άννα: Η Ερατώ !
Δήμητρα: Η Θάλεια !
Ελεάνα: Η Καλλιόπη !
Ελένη: Η Κλειώ !
Κωνσταντίνα: Η Μελπομένη !
Μαρία: Η Ουρανία !
Μαρίνα: Η Πολυμνία !
Ξένια: Η Τερψιχόρη !

Ο άνθρωπος τις σηκώνει μία μία μέσα στη σιωπή!

Χατζίκ: Πώς τόλμησαν να σας πληγώσουν;
Όλες μαζί: Με τη λήθη !
Χατζίκ: Θα είμαι η μνήμη σας…
Όλες μαζί: Είμαστε νεκρές. Χρόνος.

Με τα κομμάτια μας έφτιαξαν ένα φράχτη εναντίον των ανθρώπων.

Χατζίκ: Στην πατρίδα μου επέζησα στη γενοκτονία και τώρα αντιμετωπίζω τη γενοκτονία της μνήμης.

Χορογραφία. Οι μούσες καλύπτουν όλη τη σκηνή και περιστρέφονται γύρω από τον άνθρωπο. Όταν τον ακουμπούν μόνο μιλούν. 

Αμαλία: Δεν επιζήσαμε…
Άννα: Μας έσπασαν τα χέρια…
Δήμητρα: Έχυσαν μπετό στα πόδια μας…
Ελεάνα: Έδεσαν σύρματα στα μαλλιά μας.
Ελένη: Έσκισαν το δέρμα μας.
Κωνσταντίνα: Έκλεψαν το πνεύμα μας.
Μαρία: Ξέχασαν τις αξίες.
Μαρίνα: Εκτέλεσαν την ανθρωπιά.
Ξένια: Για την κοινωνία της λήθης…
Χατζίκ: Όχι !
Όλες μαζί: Ποιος τόλμησε ν’ αντισταθεί;
Χατζίκ: Εγώ !
Όλες μαζί: Ποιος είσαι εσύ;
Χατζίκ: Ο άνθρωπος.
Όλες μαζί: Δεν υπάρχει άνθρωπος εδώ. Είναι απαγορευμένοι από το φράχτη.
Χατζίκ: Τότε πρέπει να πέσει ο φράχτης.
Όλες μαζί: Είναι αδύνατον. Το αποφάσισε το κράτος και η βία.
Χατζίκ: Τα ίδια καταδίκασαν τον Προμηθέα.
Όλες μαζί: Είσαι παράξενος, άνθρωπε. Η αλαζονεία σου θα σε σκοτώσει και σένα.
Χατζίκ: Αφού επέζησα της γενοκτονίας, τίποτα δεν μπορεί να μ’ εμποδίσει.
Όλες μαζί: Και ο φράχτης;
Χατζίκ: Είναι ανίκανος μπροστά στην νοημοσύνη.
Αμαλία: Μήπως έχει δίκιο ο άνθρωπος;
Άννα: Δεν ξέρει τι λέει.
Δήμητρα: Ξέρει όμως τι κάνει.
Ελεάνα: Και τι σημαίνει αυτό;
Ελένη: Μπορεί να μας ζωντανέψει.
Κωνσταντίνα: Μα πως είναι δυνατόν;
Μαρία: Ο Προμηθέας βοήθησε…
Μαρίνα: Ακόμα και τον Δία…
Ξένια: Όταν τον είχαν ακρωτηριάσει.
Χατζίκ: Αν πέσει ο φράχτης τότε θα ζήσετε και πάλι ελεύθερες.
Όλες μαζί: Ας πέσει τότε !

Πέφτει η αυλαία

Πηγή: http://www.lygeros.org/lygeros/8586-gr.html

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Ο φράχτης της βαρβαρότητας"

Συνέντευξη Ν.Λυγερού "Casus Belli" Δ.Αλεξάκη 24/1/12

Συνέντευξη του Νίκου Λυγερού
στην εκπομπή "Casus Belli" με τη Δήμητρα Αλεξάκη
Κανάλι 10
Τρίτη 24 Ιανουαρίου 2012

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Συνέντευξη Ν.Λυγερού "Casus Belli" Δ.Αλεξάκη 24/1/12"

Ν.Λυγερός "H ΑΟΖ ως οικονομική λύση" Γιαννιτσά 18/1/12

Εισήγηση του Νίκου Λυγερού
με θέμα: "H ΑΟΖ ως οικονομική λύση"
Πνευματικό Κέντρο Γιαννιτσών
Τετάρτη 18 Ιανουαρίου 2012

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Ν.Λυγερός "H ΑΟΖ ως οικονομική λύση" Γιαννιτσά 18/1/12"

118 ΟΡΥΧΕΙΑ ΣΕ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΝΗΣΙΑ – ΙΣΤΟΡΙΑ 20.000 ΕΤΩΝ ΚΑΤΑΓΡΑΦΕΙ ΕΡΕΥΝΑ ΤΟΥ ΕΜΠ

118 συγκροτήματα εξόρυξης σε 38 νησιά έχουν καταγραφεί μέχρι σήμερα, σύμφωνα με έρευνα του Μετσόβιου Πολυτεχνείου

Ενεργό ορυχείο ελαφρόπετρας στο νησί Γυαλί, κοντά στη Νίσυρο

Οι «πληγές» του Αιγαίου είναι πολλές και χάνονται στα βάθη των χιλιετιών. Στις 18 χιλιετίες π.Χ. χρονολογείται το ορυχείο ώχρας στη Θάσο, στον λόφο Τζίνες, και θεωρείται μέχρι σήμερα η αρχαιότερη υπόγεια μεταλλευτική δραστηριότητα στην Ευρώπη.

Από την αρχαιότητα μέχρι τον 20ό αιώνα στο νησιωτικό Αιγαίο έγινε μια συστηματική εκμετάλλευση του μεταλλευτικού και ορυκτού πλούτου τους. Σε 38 νησιά, εξαιρουμένων της Εύβοιας και της Κρήτης, εντοπίζονται 118 συγκροτήματα εξόρυξης. Κατά τους δύο τελευταίους αιώνες δεν υπήρξε νησί ή ερημονήσι που δεν ερευνήθηκε προκειμένου να ...

βρεθούν αξιοποιήσιμα κοιτάσματα.

Μια έκδοση με τίτλο «Ορυχεία στο Αιγαίο», από τις εκδόσεις «Μέλισσα», παρουσιάζει τα βασικά πορίσματα μιας έρευνας που εκπονήθηκε από το ΕΜΠ για την καταγραφή των ιστορικών μεταλλευτικών εγκαταστάσεων στο νησιωτικό Αιγαίο.

Τα θειωρυχεία και το εργοστάσιο στο Παλιόρεμα, στη Μήλο.

Η έκδοση αφιερώνει αυτόνομα κεφάλαια σε μεταλλεία, ορυχεία και λατομεία σε 29 από τα 38 νησιά, αλλά ξεκινά με την αρχαιότητα, οπότε «οι κάτοικοι του Αιγαίου ανακαλύπτουν τη δυνατότητα εκμετάλλευσης των φυσικών πόρων του τόπου τους και στηρίζουν σε αυτήν την οικονομία των κοινωνιών τους, δομώντας τους οικισμούς τους, δημιουργώντας έργα τέχνης, οργανώνοντας ένα δίκτυο εξαγωγικού εμπορίου και μεταφοράς της πολύτιμης πρώτης ύλης, ακόμα και σε πολύ μακρινούς προορισμούς», αναφέρει η Λίνα Μενδώνη.

Ημιτελές άγαλμα του Διονύσου μήκους 10,50 μ στον χώρο των αρχαίων λατομείων στον Απόλλωνα, στη βόρεια Νάξο, περί το 540 π.Χ.

Στη Μήλο, λ.χ., αναπτύχθηκε ένα από τα σημαντικότερα κέντρα παραγωγής και εμπορίου των προϊστορικών χρόνων, χάρη στον οψιαδιανό, το φυσικό ηφαιστειογενές μαύρο γυαλί, κατάλληλο για την κατασκευή μαχαιριών και όπλων. Ξέστρια, λεπίδες, μαχαίρια, αιχμές βελών και δοράτων από μηλιακό οψιδιανό έχουν εντοπιστεί ακόμη και στην Πελοπόννησο και στην Κρήτη, στην Αίγυπτο και σε άλλες περιοχές της Μεσογείου, γεγονός που επιβεβαιώνει τη σημασία του υλικού αλλά και την ανάπτυξη της ναυτιλίας και του εμπορίου.

Στη Σέριφο υπάρχουν ενδείξεις για εκμετάλλευση των σιδηρομεταλλευμάτων της από την πρώιμη εποχή του Χαλκού.

Η Κέα είναι γνωστή για τη μίλτο, την κίτρινη και κόκκινη ώχρα. Η κεία μίλτος, «βελτίστη» κατά τον Θεόφραστο, έβρισκε εφαρμογές στην κεραμική και στη ζωγραφική, στην αρχιτεκτονική και την κατασκευή πλοίων, καθώς εξασφάλιζε την αδιαβροχοποίησή τους, στη χρωστική και στη φαρμακευτική. Μάλιστα, υπήρξε μονοπωλιακή εξαγωγή του στην Αθήνα, η οποία, σε περίπτωση αθέτησης των συμφωνηθέντων, επέβαλε κυρώσεις.

Η Πάρος, δε, οφείλει την ανάπτυξή της (και) στην αρχαιότητα στα πλούσια κοιτάσματα εξαιρετικής ποιότητας μαρμάρου.

ΤΑ ΠΡΩΤΑ ΟΡΥΚΤΑ
Στα ίχνη των αρχαίων εκμεταλλεύσεων κινήθηκαν στις περισσότερες περιπτώσεις οι μεταλλειολόγοι και οι επιχειρηματίες του νεότερου Αιγαίου, στο οποίο ο τόμος δίνει μεγαλύτερη έμφαση। Η εκβιομηχάνιση και η εξορυκτική δραστηριότητα κατά τον 19ο και τον 20ό αιώνα επέφεραν σημαντικές αλλαγές στις τοπικές κοινωνίες και οικονομίες. Ο γύψος, οι μυλόπετρες και το θείο της Μήλου, η θηραϊκή γη, η σμύριδα της Νάξου, τα μάρμαρα της Πάρου, της Τήνου και της Σκύρου είναι τα πρώτα ορυκτά, μας λέει η Λήδα Παπαστεφανάκη, που προσήλκυσαν το ενδιαφέρον. Παράλληλα, καταγράφεται και η μεγάλη εκμετάλλευση της εργατικής δύναμης, με αποτέλεσμα τις κινητοποιήσεις, όπως τη θρυλική αιματηρή απεργία της Σερίφου το 1916 («το πρώτο ελληνικό σοβιέτ»). Την έκδοση, πλούσια σε φωτογραφίες, υπογράφουν ακόμη οι Νίκος Μπελαβίνας, Δήμητρα Μαυροκορδάτου, Μαρία Μπαλοδήμου και Αντώνης Φραγκίσκος.
ΠΗΓΕΣ
Δήμητρα Ρουμπούλα
http://wwwaristofanis.blogspot.com/2012/01/118-20000.html#more

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "118 ΟΡΥΧΕΙΑ ΣΕ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΝΗΣΙΑ – ΙΣΤΟΡΙΑ 20.000 ΕΤΩΝ ΚΑΤΑΓΡΑΦΕΙ ΕΡΕΥΝΑ ΤΟΥ ΕΜΠ"

Ποιήματα του Νίκου Λυγερού (2)

Μπροστά στα τείχη

Ν. Λυγερός

Δεν αρκεί να διαβάσεις
τα ποιήματα του Καβάφη
για να ξέρεις τι θα κάνεις
μπροστά στα τείχη.
Κοίτα αν έχεις τη θέληση
να παλέψεις με την πέτρα
να γίνεις ένα με το σπαθί
για ν' αντέξεις την επίθεση.
Αν πιστεύεις πραγματικά
σε κάτι ανώτερο από σένα
κοίτα την ανθρωπότητα
και το χρόνο πριν χαθείς.

http://www.lygeros.org/lygeros/7421-gr.html

Ο φράχτης της βαρβαρότητας

Ν. Λυγερός

Αν δεν μπορείς να προσφέρεις
ένα έργο στην ανθρωπότητα
δεν είναι ανάγκη να κατασκευάσεις
τον φράχτη της βαρβαρότητας.

Δεν είναι μ’ ένα έγκλημα ειρήνης
που δικαιολογείς την ύπαρξη σου
απλώς δίνεις την δυνατότητα
να σε καταδικάσει η ανθρωπιά.

Κι εσύ που κοιτάς τον ορίζοντα
όπου το γαλάζιο αγγίζει τη γη
μη τους αφήσεις να σου κλέψουν
την αγνή αξιοπρέπειά σου.

http://www.lygeros.org/lygeros/8571-gr.html

Όταν το μαύρο απέκτησε χρώματα

Ν. Λυγερός

Όταν το μαύρο απέκτησε χρώματα, ένα κομμάτι του καλοκαιριού άγγιξε τον χειμώνα στην καρδιά των ανθρώπων. Έτσι η θλίψη έγινε αίσθημα ανάγκης και το μίζερο έπεσε για να φανεί το μεγαλείο της αθλιότητας που δεν παραδίδεται ακόμα και όταν όλοι πιστεύουν ότι όλα είναι χαμένα. Τότε τα κορμιά μας γίνονται ένα μόνο σώμα ικανό ν’ αντέξει την επίθεση της βαρβαρότητας και να ανατρέψει τα δεδομένα που σκλαβώνουν μόνο εκείνους που δεν παλεύουν. Μόνο που η ζωή θέλει να ζήσει δίχως να σκοτώσει, δίχως να σταυρώσει τους άλλους, τους συνανθρώπους πάνω σ’ ένα φράχτη. Γιαυτό τα χρώματα ακόμα και λερωμένα από τη λάσπη και τα μελάνια, συνεχίζουν να είναι ανθρώπινα διότι είναι ψηφίδες της ανθρωπότητας.

http://www.lygeros.org/lygeros/8572-gr.html

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Ποιήματα του Νίκου Λυγερού (2)"

Συνέντευξη Ν.Λυγερού "Ο Μελωδικός Σταθμός" 23/1/12

Συνέντευξη του Νίκου Λυγερού
στην εκπομπή "Η επικαιρότητα παντού και πάντα"
με τους Γιώργο Χατζηβασίλη και Βασίλη Αδραχτά
Ραδιοφωνικός σταθμός 2mm "Ο Μελωδικός Σταθμός"
Sydney - Australia
23/01/2012

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Συνέντευξη Ν.Λυγερού "Ο Μελωδικός Σταθμός" 23/1/12"

Ελληνική η αρχαία μακεδονική διάλεκτος.

Το αποδεικνύουν και οι επιγραφές από τη Μεθώνη Πιερίας.

«Είμαι το ποτήρι του Ακεσάνδρου και όποιος μου το κλέψει θα χάσει τα μάτια του».

Αυτό πιθανόν έγραφε ο ιδιοκτήτης του αγγείου από συμπόσιο, που βρέθηκε στις ανασκαφές της Μεθώνης Πιερίας, θέλοντας να αστειευτεί αλλά και να αποτρέψει. Το παραπάνω κείμενο, αν και δεν σώζεται ολόκληρο, είναι σίγουρο ότι θα συζητηθεί πολύ, όπως και οι υπόλοιπες επιγραφές, χαράγματα και εμπορικά σύμβολα από τα 191 κεραμικά που εντοπίστηκαν στη Μεθώνη -την αρχαιότερη αποικία των Ερετριέων στον βορρά- και τα οποία θα δημοσιευτούν πολύ σύντομα σε τόμο με τίτλο: ΜΕΘΩΝΗ Ι: Επιγραφές, χαράγματα και εμπορικά σύμβολα στη γεωμετρική και αρχαϊκή κεραμική από το «Υπόγειο» (Ματθαίος Μπέσιος, Γιάννης Ζ. Τζιφόπουλος, Αντώνης Κοτσώνας, επιμέλεια Γιάννης Ζ. Τζιφόπουλος).

Τα περισσότερα από τα αγγεία αυτά χρονολογούνται μεταξύ 730 και 700 π. Χ., εποχή από την οποία σώζονται ελάχιστα παραδείγματα ελληνικής γραφής, πολύ περισσότερο στη Μακεδονία, όπου τα ενεπίγραφα ευρήματα είναι εξαιρετικά σπάνια.

Ποιά όμως ήταν η αρχαία Μεθώνη Πιερίας; Σε τι γλώσσα μιλούσαν; Γιατί όλα τα παραπάνω είναι τόσο σημαντικά; Σ' αυτά τα θέματα, και κυρίως στο γλωσσικό, αναφέρθηκαν οι ομιλητές της χτεσινής εκδήλωσης, που πραγματοποιήθηκε στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών. Οργανωτής το Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας (ΚΕΓ), το ίδρυμα που με τη βοήθεια του ΕΣΠΑ και του υπουργείου Παιδείας, Δια Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων, θα εκδώσει τον τόμο, θα δημιουργήσει ηλεκτρονική βάση στο Διαδίκτυο για την καταχώρηση του πολύπλευρου υλικού και θα προχωρήσει στην πραγματοποίηση ενός διεθνούς συνεδρίου (τον Ιούνιο στη Θεσσαλονίκη) και μιας ημερίδας (τον Οκτώβριο), ώστε να εμπλουτιστεί η διεθνής βιβλιογραφία και να προωθηθεί η επίλυση αμφιλεγόμενων γλωσσολογικών και ιστορικών ζητημάτων.

Μεταξύ των ομιλητών ήταν ο Γιάννης Τζιφόπουλος, αναπληρωτής καθηγητής Αρχαίας Ελληνικής Φιλολογίας και Επιγραφικής του ΑΠΘ, ο οποίος αναφέρθηκε στις ανασκαφές που έγιναν στο λεγόμενο «Υπόγειο» της Μεθώνης, έναν χώρο διαστάσεων 3,60 Χ 4,20 μ. και βάθους 11,5 μ., που συνιστά «κλειστό εύρημα». Πρόκειται για όρο που χρησιμοποιούν οι αρχαιολόγοι για να δηλώσουν δύο πράγματα: ότι η ανασκαφή του έχει περατωθεί και ότι η χρονολόγησή του μπορεί να προσδιοριστεί με σχετική ασφάλεια.

Πάνω από 1.200 ενεπίγραφα αντικείμενα συγκεντρώθηκαν από τις ανασκαφές στη βόρεια Πιερία, τα οποία θα καταγραφούν και θα μελετηθούν, προκειμένου να εκδοθούν το πιθανότερο σε ηλεκτρονική μορφή. Από αυτά, ο Γιάννης Τζιφόπουλος, ο ανασκαφέας της περιοχής Ματθαίος Μπέσιος και ο μελετητής Αντώνης Κοτσώνας, ξεχώρισαν 191 ενεπίγραφα αντικείμενα. Ένα μικρό σύνολο αγγείων, με επιγραφές, εμπορικά σύμβολα και χαράγματα, που δεν αντιπροσωπεύει ούτε την ποικιλία ούτε τον τεράστιο όγκο του υλικού από την ανασκαφή του Υπογείου.

Τι μαρτυρούν όμως τα αντικείμενα αυτά και κυρίως οι επιγραφές που αναφέρουν ονόματα, αστεϊσμούς, ακόμα και λυρικά κείμενα, όπως το ιαμβικού ρυθμού ποίημα στον σκύφο του Ακεσάνδρου;

Ο καθηγητής του ΑΠΘ δίνει την εξήγηση:

«Η σημασία τους είναι τεράστια και αποδεικνύουν ότι η Μεθώνη και η ευρύτερη Μακεδονία αποτελούσαν αναπόσπαστο κομμάτι του ενιαίου ελληνικού αιγαιακού χώρου κατά τις κρίσιμες περιόδους της Εποχής του Σιδήρου (1050 με 700 π.Χ.) και της αρχαϊκής εποχής, από το 700 ως το 480 π. Χ., περίοδοι που διαμόρφωσαν τη δυναμική εμφάνιση της Μακεδονίας στα κλασικά χρόνια. Η μαρτυρία των ενεπίγραφων αντικειμένων από τη Μεθώνη μας υποχρεώνει να τροποποιήσουμε αν όχι να ανατρέψουμε αρκετές παγιωμένες αντιλήψεις για την ελληνική γλώσσα, τους Έλληνες στη Μακεδονία, τον δεύτερο ελληνικό αποικισμό, το εμπόριο της κεραμικής κυρίως των πρώιμων εμπορικών αμφορέων, την εμφάνιση του αλφάβητου στην Ελλάδα, τον αλφαβητισμό και την εγγραμματοσύνη, τις απαρχές της λογοτεχνίας, τα εμπορικά, συμποτικά και άλλα περιβάλλοντα ανάπτυξης της γραφής».

Το μεγαλύτερο μέρος της ενεπίγραφης κεραμικής που βρέθηκε στο «Υπόγειο» ανάγεται στα τέλη του 8ου και στις αρχές του 7ου αι. π. Χ. Χρονολογείται δηλαδή σε μια εποχή κατά την οποία οι ελληνικές επιγραφές είναι ακόμα λιγοστές. «Το ότι επιγραφές, ανάμεσά τους και μια έμμετρη, όπως και αλφαβητικά και μη χαράγματα και εμπορικά σύμβολα βρέθηκαν στην Μεθώνη, στην περιφέρεια του τότε αρχαίου ελληνικού κόσμου, ανοίγει νέους δρόμους για όσους ασχολούνται με τα πρώτα βήματα του ελληνικού αλφαβήτου. Τα ενεπίγραφα κείμενα από τη Μεθώνη φαίνεται να μην ανήκουν σε ένα και μόνο αλφάβητο και πιθανόν ενισχύουν την άποψη αυτών που πρεσβεύουν ότι το ελληνικό αλφάβητο θα πρέπει να γεννήθηκε σε μια παλιότερη από τη συνήθως προτεινόμενη εποχή», δήλωσε στη δική του ομιλία ο ακαδημαϊκός Μιχάλης Τιβέριος, καθηγητής της Κλασικής Αρχαιολογίας στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης.

Για το επιστημονικό, ερευνητικό και συγγραφικό πρόγραμμα της Μεθώνης Πιερίας, που βρίσκεται στο στάδιο της υλοποίησης και εντάσσεται στο πρόγραμμα «Εκπαίδευση και Δια Βίου Μάθηση, Δράσεις για τον Πολιτισμό και την Εκπαίδευση», μίλησε αναλυτικότερα ο πρόεδρος του ΚΕΓ Ιωάννης Καζάζης, καθηγητής του τμήματος Φιλολογίας του Πανεπιστημίου ΑΠΘ. «Ο χαρακτήρας της λαλιάς των αρχαίων Μακεδόνων και η σχέση της με την ελληνική γλώσσα αποτελούσε από τον προπερασμένο ήδη αιώνα αντικείμενο συζητήσεων, που διεξάγονταν συνήθως με δηλωμένη αφετηρία και με γνωστές επιστημονικές θέσεις ή προκαταλήψεις, συχνά με ανομολόγητες προθέσεις χωρίς σεβασμό προς την επιστημονική δεοντολογία και σε κλίμα έντονα φορτισμένο από τις ιστορικές αντιπαραθέσεις των λαών της περιοχής», δήλωσε ο κ. Καζάζης, περιγράφοντας, μεταξύ άλλων, το ιστορικό πλαίσιο μέσα στο οποίο αναπτύχθηκε η προβληματική.

Στην εκδήλωση, παραβρέθηκε και η υπουργός Αννα Διαμαντοπούλου, η οποία εξέφρασε την ευγνωμοσύνη της προς το ΚΕΓ και τους επιστήμονες που δούλεψαν για την έκδοση του τόμου, τονίζοντας ταυτόχρονα τη σημασία του έργου και των ευρημάτων.

Μετά την εκδήλωση η Α. Διαμαντοπούλου δήλωσε:

«Από την έρευνα που διεξήχθη από αρχαιολόγους και γλωσσολόγους προκύπτει η πιστοποίηση της μακεδονικής γλώσσας ως αρχαίας ελληνικής διαλέκτου. Πρόκειται για μία εξαιρετικά σημαντική διαπίστωση τεράστιας ιστορικής, αρχαιολογικής σημασίας αλλά και μεγάλου εθνικού ενδιαφέροντος. Σε μια περίοδο που στη χώρα μας ζούμε μια βαθιά κρίση, η οποία δεν είναι μόνο οικονομική, αλλά έχει πολλές και διαφορετικές συνιστώσες, θεωρώ ότι επιτεύγματα σαν κι αυτό έχουν πολύ μεγάλη σημασία. Όταν έχουμε όλοι την αίσθηση ότι ένα γκρίζο σύννεφο είναι πάνω από τη χώρα, είναι πολύ σημαντικό να αντλήσουμε από τον πολιτισμό, την ιστορία και τη γλώσσα μας την αυτοπεποίθηση που όλοι χρειαζόμαστε.»

Ο αναλυτικός πρώτος τόμος για τις αρχαίες ελληνικές διαλέκτους, με έμφαση στις βορειοδυτικές και ακόμα ειδικότερα στην αρχαία μακεδονική διάλεκτο, θα έχει τίτλο «Αρχαία Μακεδονία, Ιστορία - Γλώσσα - Πολιτισμός». Αναμένεται να εκδοθεί μέχρι τον Μάρτιο και θα είναι γραμμένος σε τέσσερις γλώσσες (ελληνικά, αγγλικά, γαλλικά και γερμανικά).

MacedoniaHellenicLand.Eu
με πληροφορίες από ΑΠΕ-ΜΠΕ, minedu.gov.gr

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Ελληνική η αρχαία μακεδονική διάλεκτος."