Οι Σταυροφόροι ξανάρχονται...

Tου Peter Frankopan* / Internatioanl Herald Tribune
Ελάχιστοι Ελληνες έχουν έναν καλό λόγο να πουν για το ευρωπαϊκό τραπεζικό σύστημα αυτόν τον καιρό. Πιστεύουν ότι είναι η πραγματική αιτία της κρίσης που πλήττει τη χώρα τους, καθώς έσπρωξε εύκολο χρήμα στους Ελληνες πολιτικούς και τώρα ζητεί, σαν τον Σάιλοκ, να αποζημιωθεί με ανθρώπινο κρέας. Το ίδιο συνέβη και πριν από 800 χρόνια. Οι άνδρες της 4ης Σταυροφορίας, οι οποίοι είχαν αρχικά ξεκινήσει να πολεμήσουν για τη Χριστιανοσύνη στους Αγίους Τόπους, βρέθηκαν αντ’ αυτού να λεηλατούν την Κωνσταντινούπολη, την πρωτεύουσα της ελληνόφωνης Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, με αφορμή τα τεράστια χρέη που είχε συσσωρεύσει στη Δύση.



Ο τρόπος που έχει φερθεί η Ευρώπη κατά την τρέχουσα ελληνική κρίση δεν είναι λιγότερο επαίσχυντος από τον τρόπο που φέρθηκαν οι Σταυροφόροι πριν από τόσους αιώνες. Αν μη τι άλλο, η σκοτεινή αυτή ιστορική σελίδα θα έπρεπε να αποτελεί μια προειδοποίηση στους τραπεζίτες και τους πολιτικούς οι οποίοι προτιμούν να δουν την Ελλάδα να καταρρέει παρά να αναλάβουν τις ευθύνες της δικής τους ασωτείας.



Η Ελλάδα μπορεί να βρίσκεται στην περιφέρεια της Ευρώπης, όμως η Κωνσταντινούπολη του 12ου αιώνα ήταν η πύλη ενός επικερδέστατου εμπορίου μπαχαρικών, μεταξιού και ειδών πολυτελείας από την Ανατολή. Το εμπόριο αυτό είχε κάνει πλούσιους πολλούς ανθρώπους σε όλη την Ευρώπη. Εμποροι από μέρη όπως η Βενετία, η Γένοβα, η Πίζα κατάφερναν να εξασφαλίζουν προνόμια και «παραθυράκια» στην Κωνσταντινούπολη που θα τα ζήλευαν οι σημερινοί νεαροί «διαχειριστές κεφαλαίων»: διαπραγματεύονταν θέσεις και συμφωνίες που τους επέτρεπαν να παρακάμπτουν τους ντόπιους εμπόρους και να αποφεύγουν τους φόρους. Και, όπως στη σύγχρονη Ελλάδα, αυτό οδήγησε στη ροή φθηνού ξένου κεφαλαίου στην αγορά.



Γύρω στο 1200, ωστόσο, τα πράγματα πήραν άσχημη τροπή. Μια απότομη περιστολή του εμπορίου στη Βυζαντινή Αυτοκρατορία συνδυάστηκε με τις υπέρογκες δαπάνες από τη Βενετία, το μεσαιωνικό ανάλογο της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας. Αμέσως, το εύκολο χρήμα έδωσε τη θέση του στη σκοτεινή τέχνη της συλλογής χρεών. Οπως με την Αθήνα μετά το ξέσπασμα της κρίσης έγινε σαφές ότι κανένας δεν θα αναλάμβανε την ευθύνη για το ότι δάνεισε υπερβολικά ή γιατί αγνόησε τις δυσοίωνες προβλέψεις. Τις απώλειες δεν θα τις πλήρωναν οι δανειστές, αλλά μόνο η Κωνσταντινούπολη.



Τελικά, μια από τις αντίπαλες φατρίες στη Βασιλεύουσα πρόσφερε μια συμφωνία στη Βενετία: έναντι της κάλυψης των ζημιών της Γαληνοτάτης, η φατρία θα έπαιρνε βενετική στρατιωτική βοήθεια για να εξασφαλίσει την επιρροή της στον βυζαντινό θρόνο. Ωστόσο, το μέγεθος των δανειακών υποχρεώσεων της Κωνσταντινούπολης είχε υποτιμηθεί, ενώ είχε υπερτιμηθεί η σταθεροποιητική δύναμη των βενετικών όπλων. Το χρέος διογκωνόταν στο εξωτερικό και η παράλυση βάθαινε στο εσωτερικό.



Οι πάντες, από τον Πάπα μέχρι τους Ευρωπαίους βασιλείς, γνώριζαν ότι η πίεση στην Κωνσταντινούπολη αυξανόταν. Η μια αντιπροσωπεία μετά την άλλη έλεγε στους Ελληνες να συμμορφωθούν - δηλαδή να πληρώσουν. Οι σταυροφόροι, με ώθηση από τη Βενετία, πολιόρκησαν την Πόλη και τελικά εισέβαλαν σ’ αυτήν.



Αυτό που συνέβη ήταν αποτρόπαιο: οι θησαυροί της αυτοκρατορίας καταληστεύθηκαν και ο όχλος των «ιπποτών» συμπεριφέρθηκε χωρίς κανένα σεβασμό στους κατοίκους της, τον πολιτισμό και την ιστορία της. Παλάτια και εκκλησίες λεηλατήθηκαν, θρησκευτικά κειμήλια αρπάχτηκαν για να στολίσουν καθεδρικούς ναούς στη δυτική Ευρώπη.



Κρίνοντας ότι οι Ελληνες ήταν οικονομικά και πολιτικά αναξιόπιστοι, οι κατακτητές διόρισαν έναν αντιβασιλέα. Ο Βαλδουίνος της Φλάνδρας, που στέφθηκε αυτοκράτορας το 1204, έμοιαζε με κλασικό στέλεχος του ΔΝΤ: ένας τύπος με τον οποίο οι Ευρωπαίοι ηγέτες μπορούσαν να κάνουν άνετα τις δουλειές τους. Στο μεταξύ, οι ευγενείς που ήταν επικεφαλής της σταυροφορίας πήραν υπό τον προσωπικό τους έλεγχο ολόκληρες περιοχές της Πόλης και της αυτοκρατορίας - κλασική περίπτωση ξεπουλήματος. (Γι’ αυτό προσέξτε λίγο εκείνους τους τραπεζίτες και τις βίλες τους στο Αιγαίο· δεν χρειάζεται να είστε ιστορικός για να μαντέψετε ότι τις αποκτούν σε τιμές ευκαιρίας.) Η νέα Λατινική Αυτοκρατορία της Κωνσταντινούπολης κράτησε μόνο 50 χρόνια προτού οι Ελληνες επιστρέψουν στην εξουσία.



πηγή

Αναρτήθηκε από ΧΑΝΙΩΤΗΣ







Διαβάστε περισσότερα: ΛΛΑΔΑ ΣΗΜΕΡΑ: Οι Σταυροφόροι ξανάρχονται...Ε http://elladasimera.blogspot.com/2012/06/blog-post_416.html#ixzz1xkXmwRQb

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Οι Σταυροφόροι ξανάρχονται..."

Ανδρέας Μιαούλης.

11 Ιουνίου 1835, πεθαίνει ο ναύαρχος Ανδρέας Μιαούλης.---
Ανδρέας Μιαούλης, ναύαρχος του ελληνικού στόλου κατά την Επανάσταση του 1821. Ο τόπος της γέννησής του δεν είναι επακριβώς γνωστός. Ορισμένοι βιογράφοι του υποστηρίζουν ότι γεννήθηκε στις 20 Μαΐου 1769 στα Φύλλα της Εύβοιας, απ' όπου η οικογένεια του μετοίκησε στην Ύδρα, ενώ άλλοι στο νησί του Αργοσαρωνικού.
Το πραγματικό του επίθετο ήταν Βώκος ή Μπώκος. Για το παρωνύμιο Μιαούλης υπάρχουν δύο εκδοχές: Η μία ότι του τo κόλλησαν οι ναύτες του, όταν τους έδινε τη διαταγή «Μία ούλοι!» για να κωπηλατούν συγχρόνως. Η δεύτερη, από ένα τουρκικό μπρίκι που αγόρασε, με την ονομασία «Μιαούλ». Ο Μιαούλης ήταν σχεδόν αγράμματος, σύμφωνα με τον ιστορικό Καρλ Μέντελσον -Μπαρτόλντι, εν τούτοις υπερείχε σε ευφυΐα και ναυτική τέχνη. Είχε ανεπτυγμένη την αίσθηση του καθήκοντος μέχρι υπερβολής, που πολλές φορές έφθανε στα όρια της σκληρότητας για τους υφισταμένους του.
Από τα εφηβικά του χρόνια, ο Ανδρέας Μιαούλης ασχολήθηκε με τις ναυτιλιακές επιχειρήσεις. Για την ακρίβεια, ήταν ένας από τους πιο ονομαστούς κουρσάρους της Ανατολικής Μεσογείου. Έκανε σεβαστή περιουσία κατά τη διάρκεια των Ναπολεόντειων Πολέμων, όταν έσπαγε τον ναυτικό αποκλεισμό των Άγγλων υπό τον ναύαρχο Νέλσον και ανεφοδίαζε τις ισπανικές πόλεις. Το 1816 ο Ανδρέας Μιαούλης παρέδωσε τις ναυτιλιακές επιχειρήσεις στο γιο του Δημήτριο και ο ίδιος ασχολήθηκε με το εμπόριο.
Κατά την κήρυξη της Επανάστασης στην Ύδρα, στις 28 Απριλίου 1821, ο Μιαούλης υπέγραψε μαζί με άλλους πλοιοκτήτες έγγραφο, με το οποίο διέθεταν τα πλοία τους, αλλά και θα αναλάμβαναν τις δαπάνες για τις ναυτικές επιχειρήσεις του Αγώνα. Το φθινόπωρο του ίδιου χρόνου αναλαμβάνει ναύαρχος του υδραϊκού στόλου και στις 28 Σεπτεμβρίου έρχεται αντιμέτωπος για πρώτη φορά με τουρκική ναυτική μοίρα στην Πύλο. Το Φεβρουάριο του 1822 καταστρέφει μία τουρκική φρεγάτα και προξενεί ζημιές σε άλλα πλοία στο λιμάνι της Πάτρας. Τον Οκτώβριο του 1823 ο Μιαούλης, επικεφαλής του ελληνικού στόλου, νικά τους Τούρκους στο Αρτεμίσιο και του Ωρεούς.
Μετά την καταστροφή των Ψαρών (20 - 22 Ιουνίου 1824), σημαντική υπήρξε η συμβολή του στην εξουδετέρωση της τουρκικής δύναμης, που είχε παραμείνει στο νησί και στην ανακατάληψή του, στις 3 Ιουλίου. Στις 29 Αυγούστου 1824, ο Μιαούλης, επικεφαλής του ενωμένου ελληνικού στόλου, καταναυμαχεί τον τουρκοαιγυπτιακό στον Γέροντα. Οι απώλειες του εχθρού ανέρχονται σε 27 πλοία, ανάμεσά τους και η επιβλητική φρεγάτα «Ασία».
Κατά τη διάρκεια της δεύτερης πολιορκίας του Μεσολογγίου το 1826 τα ελληνικά πλοία υπό τις διαταγές του βοηθούν με την παροχή εφοδίων τους πολιορκουμένους. Τις παραμονές της Εξόδου, ο Μιαούλης αποτυγχάνει να διασπάσει επανειλημμένως τον αποκλεισμό της πόλης και διαμηνύει στους κατοίκους ότι δεν είναι δυνατή καμιά βοήθεια από τη θάλασσα.
Το 1827, με απόφαση της Γ' Εθνοσυνέλευσης, η αρχηγία του στόλου ανατίθεται στον Λόρδο Κόχραν και ο Μιαούλης υποβιβάζεται σε πλοίαρχο. Όταν ο Ιωάννης Καποδίστριας αναλαμβάνει Κυβερνήτης της Ελλάδας, αναθέτει στο Ανδρέα Μιαούλη την αρχηγία του Στόλου του Αιγαίου. Η συνεργασία Μιαούλη - Καποδίστρια κράτησε ως τον Αύγουστο του 1829, όταν οι δύο άνδρες ήλθαν σε σύγκρουση για την πολιτική του Καποδίστρια απέναντι στους υδραίους πλοιοκτήτες, που ζητούσαν προνομιακή μεταχείριση σε αντάλλαγμα της συμβολής τους στον Αγώνα.
Ο Μιαούλης, ηγέτης πλέον της αντικαποδιστριακής παράταξης, οξύνει την κατάσταση και ο Καποδίστριας διατάσσει τον αποκλεισμό της Ύδρας από τα πλοία του εθνικού στόλου που ναυλοχούν στον Πόρο. Ο Μιαούλης μαθαίνει το σχέδιο και καταλαμβάνει τη φρεγάτα «Ελλάς».
 Την 1η Αυγούστου1831 ο ρώσος ναύαρχος Ρίκορντ επιχειρεί να καταστείλει την εξέγερση και ο Μιαούλης διατάσσει την πυρπόληση των πλοίων του στόλου. Η ανατίναξη της φρεγάτας «Ελλάς» και της κορβέτας «Ύδρα» προκαλούν την πανελλήνια κατακραυγή.
Μετά την εκλογή του Όθωνα, ο Μιαούλης με τον Κίτσο Τζαβέλα και τον Δημήτριο Πλαπούτα ορίστηκαν μέλη της επιτροπής, που πήγε στο Μόναχο για να προσφέρει το στέμμα στον πρώτο βασιλιά της Ελλάδας. Επί Όθωνος, ο Μιαούλης αναλαμβάνει αρχηγός του Ναυτικού Διευθυντηρίου με τον βαθμό του ναυάρχου, ενώ το 1834 διορίζεται Σύμβουλος Επικρατείας και γενικός επιθεωρητής του Στόλου.
Ο Ανδρέας Μιαούλης πέθανε στην Αθήνα στις 11 Ιουνίου 1835. Ετάφη στον Πειραιά, στη δεξιά ακτή του λιμανιού, που ονομάστηκε Ακτή Μιαούλη. Αργότερα, έγινε ανακομιδή των οστών του σε τάφο στην είσοδο της Σχολής Ναυτικών Δοκίμων.



[Αναδημοσίευση από sansimera.gr]



Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Ανδρέας Μιαούλης."

Τα Αρχαία ελληνικα στα δημοτικά προωθεί η…. βρετανική κυβέρνηση.

Την διδασκαλία των Αρχαίων ελληνικών στα δημοτικά προωθεί η…. βρετανική κυβέρνηση.

Μπορεί στην Ελλάδα οι «προοδευτικές» φωνές που προέρχονται κυρίως από τον χώρο της αριστεράς να επιδιώκουν την εξαφάνιση από το ελληνικό εκπαιδευτικό πρόγραμμα οτιδήποτε θυμίζει την ελληνική ταυτότητα στο εξωτερικό τα πράγματα όμως δεν είναι έτσι.

Σε δημόσια διαβούλευση έθεσε η βρετανική κυβέρνηση με το νέο σχολικό πρόγραμμα το οποίο περιλαμβάνει την υποχρεωτική διδασκαλία ξένων γλωσσών από τις πρώτες τάξεις του δημοτικού.



Μεταξύ των γλωσσών

που προτείνονται είναι τα λατινικά τα μανδαρίνικα και τα … αρχαία ελληνικά.

Τραγούδια και ποιήματα θα χρησιμοποιηθούν ως εκπαιδευτικά εργαλεία που θα φέρουν σε επαφή τους μαθητές με τη γλώσσα, δια μέσου της αποστήθισης.

Η υποχρεωτική διδασκαλία ξένων γλωσσών έχει την υποστήριξη της αντιπολίτευσης, ενώ είναι χαρακτηριστικό ότι το 2010 μόλις το 43% των 14χρονων μαθητών ζήτησε να διδαχθεί κάποια ξένη γλώσσα όταν το ποσοστό αυτό ήταν 75% το 2002.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Τα Αρχαία ελληνικα στα δημοτικά προωθεί η…. βρετανική κυβέρνηση."

Η ΕΛΛΑΔΑ έχει ανάγκη τους «αρίστους»

Η χώρα και η πολιτική έχει ανάγκη τους «αρίστους»
Ο γιατρός που δεν ξέρει να κάνει διάγνωση των αιτιών μιας αρρώστιας, μοιάζει με τον πολιτικό που δε γνωρίζει τις αιτίες των γεγονότων. (…) Έτσι λοιπόν, όπως ο γιατρός δεν έχει την ικανότητα να βρει τρόπο θεραπείας της ασθένειας, έτσι και ο πολιτικός αγνοεί με ποιον τρόπο μπορεί να απαλλάξει το κράτος από τις συμφορές. (Πολύβιος)
Η σημερινή πολιτική πρακτική στην Ελλάδα έχει δικαιολογημένα δυσαρεστήσει τους πολίτες. Η φαναριώτικη λογική, κατάλοιπο της οθωμανικής περιόδου, γέννησε την «πολιτική αριστοκρατία», η οποία «ανδρώθηκε» στο ελληνικό κράτος δημιουργώντας τα λεγόμενα «πολιτικά τζάκια». Ρεαλισμός βάσει της σημερινής πολιτικής κουλτούρας θεωρείται η μιζέρια και η έλλειψη προοπτικής.



Το μόνο που απασχολεί την συντριπτική πλειοψηφία του πολιτικού φάσματος είναι η μη απώλεια των πρωτείων καθώς και η διατήρηση των κρατικών επιδοτήσεων για κάθε κόμμα. Πιστοί και προσκολλημένοι στα ιδεολογήματα πάσης φύσεως, αρνούνται πεισματικά οι πολιτικές δυνάμεις της χώρας να συνεννοηθούν, ώστε να βρεθεί λύση στα σημερινά κορυφαία προβλήματα της κοινωνίας και να δοθεί ανάσα στους Έλληνες.



Οι πολίτες με τη σειρά τους, όντες απογοητευμένοι από την συμπεριφορά των πολιτικών «αρχόντων», αιωρούνται στο άγνωστο, απορρίπτοντας ασυναίσθητα την οποιαδήποτε αισιόδοξη προοπτική. Και σαν να μην έφτανε μόνο αυτό, παρασύρονται από διάφορες μεταλλάξεις του συστήματος υπό τη μορφή κομμάτων που με πυροτεχνήματα και ανεφάρμοστες πολιτικές τους τάζουν «λαγούς με πετραχήλια», ξεχνώντας ηθελημένα ή αθέλητα ότι η πολιτική έχει συνέχεια και δεν περιορίζεται στην προεκλογική περίοδο.



Είναι πάνω απ’ όλα η «ανθρώπινη δραστηριότητα» που έχει κάποιο σκοπό, το καλό του συνόλου, γιατί όταν ευημερεί το σύνολο, έχουν λόγο ύπαρξης και οι πολιτικοί. Σε αντίθετη περίπτωση εκτός του ότι η καλοπέραση κρατάει λίγο έχει και διάφορες παρενέργειες σε βάρος πάντα του συνόλου.





Πολιτική δεν είναι επίσης το κόμμα (κομμάτι-κομματιάζω) αλλά η λογική και ανθρώπινη προσέγγιση των γεγονότων σε κλίμα ενότητας, ειδικά όταν πρόκειται για την ασφάλεια και το κύρος της χώρας. Η ισχύς εν τη ενώσει.



Το να έχει κάποιος συγκεκριμένη ιδεολογία δεν είναι βέβαια μεμπτό. Από τη στιγμή όμως που η ελληνική κοινωνία βάλλεται πανταχόθεν, δεν νοείται πολιτικά στελέχη να χρησιμοποιούν φραστικά τερτίπια περασμένων εποχών, με τις γνωστές σε όλους συνέπειες.



Ελπίζουμε ο λαός να διαλέξει το λιγότερο επιζήμιο για τη χώρα στις εκλογές του Ιουνίου. Οι εξελίξεις σε Ελλάδα, Ευρώπη και όλον τον κόσμο θα μας «στριμώξουν» περισσότερο. Αυτό δεν πρέπει να μας φοβίσει αλλά να μας ενδυναμώσει, αφού από άσχημες καταστάσεις γεννιέται η ελπίδα. Και ποιος ξέρει, ίσως μέσα από αυτή τη λαίλαπα ξεπηδήσουν ανιδιοτελείς, βαθιά πολιτικοποιημένοι αλλά όχι κομματικοποιημένοι πολιτικοί.



Η χώρα έχει ανάγκη περισσότερο από κάθε άλλη φορά τους «αρίστους» της. Είναι αυτοί οι «ορειβάτες», οι εκτός συστήματος, που θα αποτελέσουν το εφαλτήριο της ανάκαμψης. Άλλωστε η συγκεκριμένη χρονική συγκυρία, σε όλες τις εκφάνσεις της, ευνοεί μια τέτοια προοπτική.

πηγή

Αναρτήθηκε από ΧΑΝΙΩΤΗΣ










Διαβάστε περισσότερα: ΛΛΑΔΑ ΣΗΜΕΡΑ: Η χώρα και η πολιτική έχει ανάγκη τους «αρίστους»Ε http://elladasimera.blogspot.com/2012/06/blog-post_610.html#ixzz1xZfb1Hjr

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Η ΕΛΛΑΔΑ έχει ανάγκη τους «αρίστους»"

Το γενικευμένο αλαλούμ των εκλογών.

                         Στρατηγική και τακτική

του Γιώργου Καραμπελιά

Μέσα στο γενικευμένο αλαλούμ των εκλογών και την εκτεταμένη σύγχυση που κυριαρχεί στη δημόσια συζήτηση, πάρα πολλοί συγχέουν τη στρατηγική με την  τακτική της χώρας, σύγχυση που επιτείνεται από το απόλυτο οραματικό κενό που διακρίνει τις εκλογικές αντιπαραθέσεις. Έτσι, καμία συζήτηση δεν έχει διεξαχθεί για το μέλλον της Ελλάδας και το όραμα που μπορεί να διαθέτει για τον 21^ο αιώνα.

Εμείς, αναρίθμητες φορές τα τελευταία χρόνια, έχουμε επαναλάβει πως όχι μόνο πρέπει να έχουμε ένα στρατηγικό όραμα, προς το οποίο να κατατείνει ο ελληνικός λαός για την σωτηρία και την ανάταξή του, αλλά πως θα πρέπει να διευκρινίσουμε και όλα τα αναγκαία τακτικά βήματα για την υλοποίηση αυτής της στρατηγικής. Και όμως, πάρα πολλοί φίλοι και αναγνώστες του Άρδην, της Ρήξης και των κειμένων μας, μοιάζουν να συγχέουν τη στρατηγική και την τακτική, με αποτέλεσμα να μην μπορεί να διαμορφωθεί μια οποιαδήποτε συνεκτική πρόταση.

Η ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΜΑΣ

Η στρατηγική μας, όπως ορίζεται από το δυναμικό της χώρας, τη γεωπολιτική μας θέση και τα μακροπρόθεσμα συμφέροντά μας, θα πρέπει να χαρακτηρίζεται:

Πρώτον από την εμμονή στην «εσωστρέφεια», δηλαδή την ανάπτυξη των παραγωγικών δυνατοτήτων, την ενίσχυση της πνευματικής και πολιτισμικής μας αυτονομίας, την ενίσχυση της άμυνάς μας.

Δεύτερο, για την ενίσχυση της αυτονομίας μας, στα πλαίσια της Ευρώπης, θα πρέπει να συσφίξουμε τη σχέση μας με την Κύπρο και να διαμορφώσουμε σταδιακά, παρά τις δυσκολίες, ένα βαλκανικό πόλο, στο εσωτερικό της Ευρώπης, προϋπόθεση για την μακροπρόθεσμη αποτροπή του τουρκικού επεκτατισμού.

Τρίτον, θα πρέπει να απορρίψουμε τη μονοδιάστατη πρόσδεση της πολιτικής μας στη Δύση, αναπτύσσοντας και ενισχύοντας τις σχέσεις με την ανατολική Ευρώπη και τη Ρωσία,  βλέποντας σε βάθος χρόνου την οικοδόμηση μιας Ευρώπης από τον Ατλαντικό ως τα Ουράλια.

Τέταρτο, προϋπόθεση για όλα αυτά αποτελεί η πνευματική αποαποικιοποίηση του ελληνικού λαού, και επιτέλους ο «εκσυγχρονισμός» της δικής μας παράδοσης.

Η ΤΑΚΤΙΚΗ ΜΑΣ

Αν αυτές είναι οι στρατηγικές μας κατευθύνσεις, θα πρέπει να διευκρινίσουμε τις τακτικές κινήσεις μας, βραχυπρόθεσμες και μεσοπρόθεσμες, που θα επιτρέψουν την επίτευξή τους:

Σε συνθήκες εσωτερικής κρίσης και ενίσχυσης του οθωμανικού ισλαμικού πόλου στην περιοχή, πρέπει να αποφύγουμε την απομόνωσή μας, ιδιαίτερα όσο δεν έχει αρχίσει μια πολιτική αλλαγής του μοντέλου ανάπτυξης της χώρας. Όσο είμαστε εξαρτημένοι οικονομικά και πολιτικά, δεν θα πρέπει οι κινήσεις μας να οδηγούν στην απομόνωση, που μπορεί να αποβεί μοιραία, αλλά στη διαμόρφωση συμμαχιών. Συμμαχιών με τις χώρες της νότιας Ευρώπης, με τις μεγάλες δυνάμεις που απορρίπτουν τη γερμανική κυριαρχία στην Ευρώπη, με τους λαούς και τα κινήματα που αρνούνται τη δαιμονοποίηση και απομόνωση των Ελλήνων. Γιατί, διαφορετικά, ο ελληνικός λαός, ανέτοιμος παραγωγικά και ιδεολογικά, μπορεί και να ακολουθήσει μια καθοδική σπείρα κρίσης με αποσυνθετικό χαρακτήρα. Γι’ αυτό τον λόγο και μόνο επιμένουμε πως θα πρέπει να αποφύγουμε την έξοδο από το ευρώ, σήμερα, μόνοι μας^. αντίθετα, θα πρέπει να μείνουμε στο εσωτερικό της ευρωζώνης, είτε αυτή αναταχθεί είτε διαλυθεί. Και στην πρώτη και στη δεύτερη περίπτωση, θα έχουμε τη δυνατότητα να συνάψουμε συμμαχίες και με άλλες ευρωπαϊκές χώρες.

Όποιος δεν καταλαβαίνει πως, κάτω από τις σημερινές συνθήκες, η έξοδος της Ελλάδας από το ευρώ θα είναι καταστροφική κυρίως για τα λαϊκά στρώματα, είτε είναι αφελής είτε ακολουθεί κάποια μικρά ή μεγάλα συμφέροντα που επιθυμούν να κερδίσουν από την κρίση και… «τσιμέντο να γίνει η Ελλάδα».

Με βάση αυτή την ανάλυση της συγκυρίας, υποστηρίζουμε πως οι αντιμνημονιακές δυνάμεις, που τα δύο προηγούμενα χρόνια εξέφρασαν το αγωνιστικό αίσθημα του ελληνικού λαού, και ενώ η πολιτική του μνημονίου έχει καταδικαστεί, θα έπρεπε να αναλάβουν την ηγεσία ενός εθνικού μετώπου εξόδου από την κρίση και να καταστούν αυτές η ηγεμονική δύναμη αυτού του μετώπου.

Μια αντιμνημονιακή και ταυτόχρονα πατριωτική σύνθεση

Η εμμονή των αριστερών αντιμνημονιακών δυνάμεων, και κυρίως του ΣΥΡΙΖΑ, σε μια λογική όχι εθνικοαπελευθερωτικού χαρακτήρα αλλά κομματικού-διχαστικού, εξηγείται από τον ευρωπαϊστικό και εθνομηδενιστικό ιδεολογικό πυρήνα του μεγαλύτερου μέρους της αριστεράς στην Ελλάδα. Όταν υποτιμάς την τουρκική επιθετικότητα, αγνοείς το δημογραφικό και μεταναστευτικό, θεωρείς τους Κυπρίους απλώς ελληνόφωνους και έχεις την εντύπωση ότι αποτελείς απλώς μέρος της Δυτικής Ευρώπης και όχι μια «χώρα των συνόρων», που δίνει κυριολεκτικά έναν αγώνα επιβίωσης, τότε, δεν μπορείς να κατανοήσεις σε βάθος τον εθνικοαπελευθερωτικό χαρακτήρα του κινήματος του ελληνικού λαού. Τότε, προτάσσεις μια εμφυλιοπολεμική, διχαστική λογική, αγνοείς τους εθνικούς κινδύνους και, κατά συνέπεια, επιτρέπεις, με μια παράδοξη αναστροφή, στις μνημονιακές δυνάμεις να ηγηθούν σε αυτό το πατριωτικό κίνημα! Δηλαδή, επιτυγχάνεις το ακριβώς αντίστροφο από  αυτό που επικαλείσαι. Διότι είναι προφανές ότι, εάν οι αντιμνημονιακές δυνάμεις ήταν ταυτόχρονα και πατριωτικές και είχαν συνείδηση του συνόλου των διακυβευμάτων, θα μπορούσαν να μεταβληθούν σε μια αδιαμφισβήτητη ηγεμονική δύναμη χωρίς ουσιαστικό αντίπαλο. Όταν, όμως, δίνεις το «σήμα» πως αδιαφορείς για τα γεωπολιτικά διακυβεύματα, για το μεταναστευτικό, για την άμυνα της χώρας κ.ο.κ., τότε δεν επιτρέπεις στις αντιμνημονιακές δυνάμεις να μεταβληθούν στον ηγεμονικό πόλο της κοινωνίας μας. Το αποτέλεσμα είναι πως –ενώ το μνημόνιο έχει καταδικαστεί– οδηγείς τη χώρα σε μια ισορροπία του τρόμου και, πιθανότατα, σε μια ακινησία, ακόμα και ακυβερνησία. Αυτό το έλλειμμα πρότασης και μετασχηματισμού του αντιμνημονιακού σε ένα αληθινά επαναστατικό  κίνημα συναρτάται με την αδυναμία κατανόησης πως το εθνικό ζήτημα αποτελεί την καρδιά των προβλημάτων της χώρας και επομένως η οπτική σου πρέπει να εκκινά πάντα από αυτό.

Αυτό είναι που καθορίζει και τη στρατηγική μας. Στις χώρες και τις εποχές όπου η εθνική επιδίωξη αποτελεί την υπ’ αριθμόν ένα προτεραιότητα, οι δυνάμεις της εργασίας αναλαμβάνουν ή μπορούν να αναλάβουν την ηγεμονία, και άρα μπορούν να μετατρέψουν και το κοινωνικο-οικονομικό μοντέλο, μόνο εάν τεθούν επικεφαλής του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα. Διαφορετικά, καταδικάζονται στο να παραμένουν διαρκώς υποδεέστερες και υποταγμένες στις κυρίαρχες ελίτ. Χαρακτηριστική ως προς αυτό είναι η στάση του ΚΚΕ, το οποίο, παρ’ ότι πιο λαϊκό και εργατικό από τον ΣΥΡΙΖΑ και παρ’ ότι αρνείται μια τυχοδιωκτική στρατηγική, για την παρούσα κρίση, αδυνατεί να παίξει έναν ουσιαστικό και επαναστατικό ρόλο, διότι μένει αγκυλωμένο σε μια λογική «ταξικής σύγκρουσης», χωρίς πρόταξη του πατριωτικού χαρακτήρα της αντιπαράθεσης. Κάνει, δηλαδή, το ακριβώς αντίθετο αυτού που έκανε στη διάρκεια της Κατοχής, όταν τέθηκε επικεφαλής του αγώνα του ελληνικού λαού.  Ακριβώς, όμως, επειδή και τότε δεν διέθετε μια θεωρία για τη φύση της ελληνικής κοινωνίας και των αντιθέσεών της, δεν κατόρθωσε στη συνέχεια να ολοκληρώσει αυτή την πολιτική του επιλογή, αλλά παγιδεύτηκε από τις μεγάλες δυνάμεις και ιδιαίτερα από τους Εγγλέζους σ’ έναν καταστροφικό εμφύλιο. Ο ΣΥΡΙΖΑ, αντίθετα, παρεμβαίνει στην συγκυρία αλλά, επειδή το κάνει με μια ευρωπαϊστική, εθνομηδενιστική οπτική, δεν μπορεί να κατανοήσει τα ευρύτερα γεωπολιτικά διακυβεύματα και, γι’ αυτό, αποτελεί –για μένα τουλάχιστον– χειρότερη επιλογή από ένα ΚΚΕ σε ακινησία.

Ο τετραγωνισμός του κύκλου

Οι «Ανεξάρτητοι Έλληνες» κατανοούν πολύ περισσότερο την εθνική διάσταση των προβλημάτων, αλλά, από τη φύση της στελέχωσής τους και την έλλειψη προγραμματικής επεξεργασίας, δεν μπορούν ούτε και αυτοί να προσφέρουν μια ολοκληρωμένη ή έστω ικανοποιητική επιλογή.

Γι’ αυτό και είμαστε καταδικασμένοι, ο καθένας ανάλογα με την ευαισθησία ή την προϊστορία του, να επιλέξουμε στις εκλογές ανάμεσα σε εκείνες τις λύσεις που αποτελούν τον μικρότερο κίνδυνο, δηλαδή, είτε το ΚΚΕ είτε τους «Ανεξάρτητους Έλληνες». Και κάποιοι θα μπορούσαν να επιλέξουν και τη ΔΗ.ΜΑΡ., αν δεν αποτελούσε το όχημα της πιο εθνομηδενιστικής μερίδας του παλιού ΚΚΕ εσωτ.

Διάφοροι φίλοι, μπροστά σε αυτή την εξαιρετικά δύσκολη συγκυρία, που απαιτεί κυριολεκτικά τον τετραγωνισμό του κύκλου, μας επικρίνουν και δεν κατανοούν πώς, από τη μία πλευρά, καλούμε σε ανάληψη της ηγεμονίας από τις αντιμνημονιακές δυνάμεις και, ταυτόχρονα, στην απόρριψη της λογικής του εμφυλίου. Συγχέουν έτσι στρατηγική και τακτική ενώ, όπως όλη η ελληνική κοινωνία, έχουν βαθύτατα αναπτυγμένο το εμφυλιοπολεμικό γονίδιο και αρνούνται να κατανοήσουν πως η ηγεμονία σημαίνει ΕΝΣΩΜΑΤΩΣΗ ΤΗΣ ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑΣ ΓΥΡΩ ΑΠΟ ΕΝΑ ΣΥΝΕΚΤΙΚΟ ΚΑΙ ΕΦΙΚΤΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ, διαφορετικά οδηγεί σε παραχώρηση της ηγεμονίας στους αντιπάλους. Και είναι γεγονός πως οι δυνάμεις, που είτε έφεραν το μνημόνιο (όπως το ΠΑΣΟΚ) είτε υπέκυψαν εντέλει στον εκβιασμό (όπως η Ν.Δ.), έχουν μικρότερες δυνατότητες αναδιαπραγμάτευσης του μνημονίου απ’ ό,τι θα είχαν αντιμνημονιακές δυνάμεις με αναπτυγμένο το αίσθημα της εθνικής ευθύνης. Και οι τελευταίες θα είχαν συσπειρώσει γύρω τους τη συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού και των πολιτικών δυνάμεων. Γι’ αυτό, λοιπόν, επειδή ελλείπουν αυτές οι προϋποθέσεις, πορευόμαστε, πέντε μέρες πριν από τις εκλογές, «στο άγνωστο με βάρκα την ελπίδα», και ελπίζουμε ότι ο ελληνικός λαός θα αναδείξει μια τέτοια ισορροπία δυνάμεων που δεν θα επιτρέπει σε κανέναν να πραγματοποιήσει το ανεπανόρθωτο.

Μεταπρατική αστική τάξη, παρασιτικά μεσοστρώματα

Στο μεταξύ, ξεπερνώντας τα διλήμματα της ψήφου, θα πρέπει να παλεύουμε για την ενίσχυση της αυτονομίας των δυνάμεων της εργασίας, του πολιτισμού και της αυτόκεντρης ανάπτυξης, που θα μπορέσουν, την επόμενη περίοδο, να παίξουν ένα ουσιαστικό ρόλο στην αναμόρφωση του πολιτικού σκηνικού, υπερβαίνοντας τόσο τις δυνάμεις του μεταπρατικού αστισμού, όσο και εκείνες των παρασιτικών μεσοστρωμάτων, που κυριάρχησαν ιδιαίτερα τις δύο τελευταίες δεκαετίες στη χώρα.

Και εδώ πρέπει να κάνουμε κάποιες αναγκαίες διευκρινήσεις. Όταν μιλάμε για μεταπρατικό αστισμό και παρασιτικά μεσαία στρώματα, δεν εκφράζουμε κάποια ηθική απαξία απέναντί τους, αλλά επισημαίνουμε ένα κοινωνιολογικό και πολιτικό δεδομένο:

Η αστική τάξη της Ελλάδας έχει στραφεί ιστορικά προς μια μεταπρατική δραστηριότητα διότι η συνδυασμένη πίεση της καπιταλιστικής Δύσης και της οθωμανικής Ανατολής δεν επέτρεψε τη διαμόρφωση μιας ηγεμονικής παραγωγικής τάξης, γι’ αυτό στράφηκε είτε στις τραπεζιτικές και διεθνείς ναυτιλιακές δραστηριότητες είτε, κυρίως, στην αντιπροσώπευση των ξένων επιχειρήσεων.

Όσο για τα μεσαία στρώματα, αυτά αποτελούν τον κορμό της ελληνικής κοινωνίας, αν σε αυτά συμπεριλάβουμε και την αγροτιά, και σε αυτά στηρίχτηκε κατ’ εξοχήν το εγχείρημα της «σοσιαλιστικής αλλαγής» του 1981. Ωστόσο, τα 37 χρόνια της μεταπολίτευσης, και ιδιαίτερα της τελευταίας τριακονταετίας, μετέβαλαν τον χαρακτήρα τους και μετακινήθηκαν στην πλειοψηφία τους από τους παραγωγικούς τομείς –αγροτική παραγωγή, βιοτεχνία, μικρεμπόριο–  στο κράτος, που διπλασιάστηκε ή τριπλασιάστηκε, στην επιδοτούμενη αγροτική παραγωγή, τις διάχυτες τουριστικές δραστηριότητες, την επέκταση του τομέα της διασκέδασης, καθώς και στο εμπόριο ξένων προϊόντων που αντικατέστησαν τα ελληνικά. Τέλος, η μαζική χρήση της ξένης και, τις περισσότερες φορές, μαύρης εργασίας των μεταναστών μετέβαλε την κοινωνική θέση πολλών εργαζομένων, τόσο στον αγροτικό τομέα όσο και στον τουριστικό, στη διασκέδαση και την εστίαση. Μέσα σε τριάντα χρόνια, το κέντρο βάρος των μεσαίων στρωμάτων μετακινήθηκε προς αυτούς τους τομείς.

Αποφασιστικής σημασίας υπήρξε η διόγκωση και η κοινωνική μετάλλαξη των διανοούμενων μεσαίων στρωμάτων –δημοσιογράφων, πανεπιστημιακών, καλλιτεχνών κ.λπ.– που είχαν την ευκαιρία να μεταβάλουν κοινωνική θέση και να συνδεθούν με τα ευρωπαϊκά προγράμματα, την επέκταση της  τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, με τα υπέρογκα ποσά που τους προσέφερε η μαζικοποίηση των ΜΜΕ, και ιδιαίτερα η τηλεόραση κ.ο.κ.  Έτσι, τα μάλλον λαϊκά μεσοστρώματα της δεκαετίας του 1970 ηγεμονεύονται, στη δεκαετία του 1990 και κατ’ εξοχήν του 2000, από αυτά που χαρακτηρίζουμε «παρασιτικά μεσοστρώματα» και τα οποία απετέλεσαν την κοινωνική βάση του σημιτισμού, αρχικώς, και του Γιώργου Παπανδρέου στη συνέχεια. Η Αριστερά, και κατ’ εξοχήν ο Συνασπισμός, αποτελούσε, για αρκετά χρόνια, το ιδεολογικό think tank των ευρωκεντρικών μεσοστρωμάτων. Αριστεροί, κυρίως,  αναλαμβάνουν να πληροφορούν, να διδάσκουν, να διασκεδάζουν και να ψυχαγωγούν  τους… Πασόκους.

Η κρίση του 2010-2012  έχει πλήξει καίρια, εκτός από τα λαϊκά, και τα μεσαία κοινωνικά στρώματα, ιδιαίτερα στην αναπαραγωγή τους, στις μικρότερες ηλικίες, κάτω των τριάντα χρόνων, όπου η ανεργία φτάνει σε δυσθεώρητα ύψη. Ιδιαίτερα στο κράτος, την εκπαίδευση, τη δημοσιογραφία,  η κρίση οδηγεί σε μια γενικευμένη ριζοσπαστικοποίησή τους και μια συνεύρεση τους με τα λαϊκά στρώματα. Στις πλατείες δημιουργήθηκε ένα τεράστιο melting pot  όπου, για αρκετό καιρό, «παίχτηκε» το θέμα της ηγεμονίας. Τα λαϊκά στρώματα εκφράστηκαν με σύμβολο την ελληνική σημαία και την «πάνω πλατεία» του Συντάγματος, ενώ τα μεσοστρώματα, τα συνδεδεμένα με την Αριστερά, συνήθως υψηλότερου μορφωτικού και κοινωνικού status, εκπροσωπούνταν από την «κάτω πλατεία» και την απόρριψη της ελληνικής σημαίας ως ενωτικού συμβόλου του κινήματος. Γι’ αυτό και οι ιδεολογικοί εκπρόσωποι των ευρωπαϊστικών μεσοστρωμάτων ριζοσπαστικοποιούνται και, μπροστά στην κρίση του κόμματος των «μικρομεσαίων», του ΠΑΣΟΚ, δοκιμάζουν, για δεύτερη φορά μετά το 1989, να το υποκαταστήσουν και πολιτικά.

Τα κοινωνικά χαρακτηριστικά ενός τρίτου πόλου

Μέσα από τις διαδικασίες των δύο χρόνων που ακολούθησαν, τα πληβειακά λαϊκά στρώματα έχασαν την ηγεμονία στο κίνημα, είτε διότι αυτοπεριθωριοποιούνταν μέσω του ΚΚΕ, που αρνιόταν να αναλάβει ενεργό ρόλο στο κίνημα, είτε διότι δεν κατόρθωσαν να συγκροτήσουν κάποιον εναλλακτικό πολιτικό πόλο, όπως συνέβη με τη Σπίθα και το ΕΠΑΜ. Αντ’ αυτών κατέκτησαν την ηγεμονία τα πιο διανοούμενα και συγκροτημένα στρώματα της Αριστεράς, τα οποία «δανείστηκαν» τον ριζοσπαστικό λόγο των πλατειών και επέβαλαν τη δική τους ηγεσία.

Το γεγονός ότι η πλειοψηφία των μεσοστρωμάτων, ιδιαίτερα στις πιο παρασιτικές κατηγορίες τους, είχε αποεθνικοποιηθεί, στη διάρκεια κυρίως των τελευταίων δεκαετιών, συνδέεται με τη φαντασιακή προσκόλλησή τους στο δυτικό υπόδειγμα –«γίναμε Δύση– ή, στην αντιεξουσιαστική εκδοχή – «οι Έλληνες είναι οι Αμερικανοί των Βαλκανίων»! Η αιφνίδια κατάρρευση αυτής της φαντασίωσης δημιούργησε κατεστραμμένα μεσοαστικά στρώματα, τα οποία οδεύουν προς μία προλεταριοποίηση, που δεν έχει συνοδευτεί ακόμα από μια νέα θέση στην παραγωγή ούτε από μια ποιοτικά νέα συνείδηση. Πολλοί εξακολουθούν να ελπίζουν και να προσδοκούν σε μια «μαγική αποκατάσταση» της οικονομικής και κοινωνικής τους θέσης, και γι’ αυτό είναι έτοιμοι να επενδύσουν σε μια αναδιανεμητική οικονομική πολιτική.

Το να επισημάνει κανείς την παρασιτοποίηση της ελληνικής κοινωνίας τα τελευταία χρόνια δεν σημαίνει πως δεν κατανοούμε πως αυτή επιβλήθηκε από τη μεταπρατική άρχουσα τάξη. Ωστόσο, αποτελεί υποκρισία να αρνούμαστε πως, εμείς οι ίδιοι, εν πολλοίς, υιοθετήσαμε ανάλογες πρακτικές και κοινωνικές συμπεριφορές. Και, προφανώς, με αυτόν τον λαό και όχι με άλλον θα πρέπει να οικοδομήσουμε μια νέα πορεία.

Στις εκλογές της 6^ης Μαΐου, αυτή η διχοτόμηση ανάμεσα στη μεσοστρωματική και την πληβειακή κατεύθυνση εκφράστηκε με μια διχοτόμηση –λίγο πολύ– των αντιμνημονιακών ψήφων. Στον ΣΥΡΙΖΑ κατευθύνθηκε ένα μεγάλο μέρος της  νεολαίας υψηλότερου βαθμού ειδίκευσης, κατ’ εξοχήν της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης,  ενώ στους Ανεξάρτητους Έλληνες στράφηκε κυρίως η λαϊκή Δεξιά, χαμηλότερου κοινωνικού και μορφωτικού επιπέδου, και ακόμα περισσότερο προς τους δήθεν αντισυστημικούς ναζί. Τα  πληβειακά λαϊκά στρώματα και τα παραδοσιακά μεσοστρώματα στράφηκαν προς αυτές τις δύο κατευθύνσεις  – και εν μέρει προς το ΚΚΕ.

Καθόλου τυχαία, σε αυτή την κατηγορία, θα συναντήσουμε τις πιο ισχυρές πατριωτικές  ευαισθησίες αλλά και το χαμηλότερο επίπεδο πολιτικής ανάλυσης και πολιτικοποίησης. Η διανόηση –που ρέπει εντονότερα προς τον εθνομηδενισμό–  είχε στραφεί μαζικά προς τον ΣΥΡΙΖΑ ή τη λάιτ εκδοχή του, τη ΔΗΜΑΡ.

Στην περίοδο που ακολούθησε –εκείνη της νέας μακράς προεκλογικής περιόδου των έξι εβδομάδων– η αδυναμία μιας πατριωτικής αντιμνημονιακής συνιστώσας να προτάξει  μια πολιτική που να συνδυάζει την απόρριψη με τον συνυπολογισμό των γεωπολιτικών παραγόντων οδήγησε σε μία καταστροφική πόλωση. Από τη μια πλευρά, βρίσκεται ένα αντιμνημονιακό κόμμα με εθνομηδενιστικό πυρήνα και, από την άλλη, το κόμμα που εμφανίζεται να συνυπολογίζει τη γεωπολιτική διάσταση, έστω και αμυδρά, η Νέα Δημοκρατία, έχει υποκύψει στους  «μνημονιακούς». Γι’ αυτό και η αντιπαράθεση μοιάζει τόσο αδιέξοδη και αρνητικά πολωτική.

Μπροστά σε αυτή την πόλωση, είναι προφανές πως είμαστε υποχρεωμένοι να επιλέξουμε να σταθούμε δίπλα στις λαϊκές αντιμνημονιακές δυνάμεις, οι οποίες δυστυχώς δεν έχουν σήμερα τη δυνατότητα να επιβάλουν τη δική τους στρατηγική. Και αυτές, αποκλειόμενης της Χρυσής Αυγής, που θα πρέπει να καταπολεμηθεί, εκφράζονται πολιτικά από τους Ανεξάρτητους Έλληνες και το… ΚΚΕ. Οι Ανεξάρτητοι Έλληνες διεκδικούν ανοικτά μια πατριωτική πολιτική, αλλά δεν έχουν έναν ικανό σκληρό πυρήνα για να μεταβληθούν σε ευρύτερο και μονιμότερο πόλο συσπείρωσης, και κυρίως σε μια ηγεμονική πολιτική δύναμη, ενώ το ΚΚΕ έχει έναν δογματικό και υπερβολικά σκληρό πυρήνα, σε βαθμό αποστέωσης! Γι’ αυτό και φαίνονται και τα δύο να συρρικνώνονται μέσα σε μια εξαιρετικά πολωτική πολιτική σύγκρουση.

Ωστόσο,  οι  οικονομικές, κοινωνικές και πολιτικές εξελίξεις σύντομα θα ενισχύσουν το λαϊκό πληβειακό στρατόπεδο, και μάλιστα με πολλές δυνάμεις που σήμερα επιλέγουν είτε τον ΣΥΡΙΖΑ είτε τη Νέα Δημοκρατία, διότι η κρίση δεν έχει δυνατότητα αντιστροφής, διότι το παρασιτικό μοντέλο έχει εισέλθει σε φάση οριστικής αποσύνθεσης. Και εμείς θα είμαστε εκεί, δίπλα στις λαϊκές δυνάμεις, επιθυμώντας να προσφέρουμε μια προγραμματική διέξοδο στη μεγάλη κρίση που περνάει η χώρα και η οποία δεν περιορίζεται, όπως τόσες φορές έχουμε επαναλάβει, στο μνημόνιο-αντιμνημόνιο, αλλά και δεν μπορεί να παραβλέπει αυτή τη σημαντική αντίθεση, την οποία θα πρέπει να ενσωματώσει στη δυναμική της.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Το γενικευμένο αλαλούμ των εκλογών."

Η ακμη της αρχαίας ελληνικής επιστήμης.

Το απόγειο της αρχαίας ελληνικής επιστήμης--
-Η Μηχανική Στους Κλασικούς και Ελληνιστικούς Χρόνους--
Στην αφήγησή μας για την ιστορία της ελληνικής επιστήμης δεν έχουμε αναφερθεί καθόλου στις πρακτικές εφαρμογές. Η αξιοποίηση των επιστημονικών γνώσεων για την κατασκευή κτιρίων και μηχανών εμφανίζεται πολύ νωρίς. Το 530 ο Ευπαλίνος από τα Μέγαρα έφτιαξε ένα υδραγωγείο στη Σάμο εξορύσσοντας ασβεστόλιθο και από τις δυο πλευρές του λόφου Κάστρο. Οι εργάτες συναντήθηκαν στο μέσον με πολύ μικρή απόκλιση, θαύμα για την εποχή. Καθώς οι αιώνες κυλούσαν, ο ελληνικός πολιτισμός έφτασε σε ένα πολύ υψηλό επίπεδο τεχνικών δυνατοτήτων, με απόγειο την ελληνιστική περίοδο.
G.E.R. Lloyd : Βλέπουμε ότι στα κείμενα των αρχαίων υπάρχουν τρία πράγματα που προκαλούν ιδιαίτερη εντύπωση :

- οι τρόποι επινόησης καινούριων εφαρμογών από τους αρχαίους ξεκινούσαν από έναν περιορισμένο αριθμό απλών, μηχανικών αρχών.

- επιδείκνυαν ιδιαίτερο ενδιαφέρον και για τις θεωρητικές πλευρές της μηχανικής.

- είχαν απόλυτη συνείδηση του γεγονότος ότι οι εφευρέσεις εξυπηρετούσαν τόσο την πρακτική χρησιμότητα, όσο και την ψυχαγωγία. Υπήρξαν αξιοσημείωτες πρόοδοι και στις δύο αυτές πλευρές.

Βέβαια, τα μηχανήματα ευρείας κατανάλωσης ήταν περιορισμένα και μικρής κλίμακας.

Μπορούμε ως πρώτη διαπίστωση να δούμε ότι τα επιτεύγματα στις φυσικές επιστήμες είχαν μικρή επίδραση στη μηχανική. Ήταν η μηχανική που προσέφερε στην ανάπτυξη των φυσικών επιστημών. Αυτό ισχύει μέχρι και το δεύτερο μισό του 19ου αι. Ας μην ξεχνάμε (196) πως στις αρχαίες κοινωνίες η εμπειρική γνώση συσσωρευόταν για 25 αι. περίπου, πριν οι προσωκρατικοί αρχίσουν να ερευνούν τη φύση. Ούτε η Αριστοτελική φυσική ενθάρρυνε τις τεχνικές εφαρμογές. Με τα μαθηματικά έγινε το ακριβώς αντίθετο : οι Έλληνες μηχανικοί ενσωμάτωσαν τη γεωμετρία στην οικοδομική και τη χρησιμοποίησαν κατά κόρον.

Μηχανικοί, στην αρχαία Ελλάδα θεωρούνταν :

- οι αρχιτέκτονες, αυτοί που κατασκεύαζαν κτίρια

- οι σχεδιαστές και κατασκευαστές ανυψωτικών μηχανημάτων

- οι σχεδιαστές και κατασκευαστές πολεμικών μηχανών

- οι σχεδιαστές και κατασκευαστές αντλιών και ειδών άντλησης και μεταφοράς νερού

- οι κατασκευαστές ‘πνευματικών’ ή υδραυλικών μηχανών και αυτομάτων που μιμούνταν ζωντανούς οργανισμούς

-οι κατασκευαστές αστρονομικών οργάνων
5.1 Tα Ελληνιστικά Μαθηματικά (150)
Οι τρεις πιο γνωστοί Έλληνες Μαθηματικοί είναι ο Ευκλείδης, ο Αρχιμήδης και ο Απολλώνιος. Και οι τρεις συνδέθηκαν με την Αλεξάνδρεια κατά τον 3ο π.Χ. αι.

Ευκλείδης : ελάχιστα πράγματα είναι γνωστά. Προηγείται του Αρχιμήδη, ενώ ο Πρόκλος τον αναφέρει ως σύγχρονο του Πτολεμαίου του Α’. Χρονολογείται γύρω στο 300 π.Χ. Μάλλον δίδαξε κιόλας στην Αλεξάνδρεια.

Αρχιμήδης: ο μέγιστος και πολυσχιδέστερος Έλληνας μαθηματικός. Έζησε πολλά χρόνια στις Συρακούσες, στη Σικελία. Δεν ξέρουμε αν επισκέφτηκε την Αλεξάνδρεια, πάντως είχε φίλους που εργάζονταν στο εκεί Μουσείο και αλληλογραφούσε μαζί τους. Πέθανε το 212 π.Χ.

Απολλώνιος : ο μεγάλος γεωμέτρης. Γεννήθηκε στην Πέργη της Παμφυλίας, σπούδασε και έζησε στην Αλεξάνδρεια και ταξίδεψε στην ανατολική Μεσόγειο. Λίγα είναι γνωστά για τη ζωή του. Η ακμή του τοποθετείται την περίοδο του Πτολεμαίου Γ’. Κορυφαίο έργο του είναι το Κωνικά.

Η ελληνιστική περίοδος χαρακτηρίζεται από αλλαγή πνευματικού κλίματος που είναι εμφανής από το εύρος των επιστημονικών ενδιαφερόντων των τριών αυτών μαθηματικών, που ξεπερνά τα θεωρητικά μαθηματικά. Στα έργα του Ευκλείδη περιλαμβάνονται δύο με τίτλο Οπτικά (προοπτική) και Κατοπτρικά (θεωρία της αντανακλάσεως σε κάτοπτρα) και ένα έργο αστρονομίας με τίτλο Φαινόμενα.

Ο Αρχιμήδης ασχολήθηκε με τη θεωρητική και εφαρμοσμένη μηχανική. Ο Απολλώνιος ήταν μεγάλος αστρονόμος.

Γενικά στην ύστερη ελληνιστική τα ‘καθαρά’ μαθηματικά γνώρισαν μάλλον ομαλή εξέλιξη, η ευρύτερή τους έννοια άνθησε ιδιαιτέρως. Άρχισε να ατονεί τότε η πλατωνική διάκριση μεταξύ θεωρητικών μαθηματικών και πρακτικών εφαρμογών. Η γεωμετρική έμπνευση συνδυάζεται με την υψηλή υπολογιστική επιδεξιότητα κι αυτό συμβαίνει ιδιαίτερα στην Αστρονομία.



Τα Στοιχεία του Ευκλείδη
Πρόκειται για το πιο φημισμένο σύγγραμμα στην ιστορία των Μαθηματικών και από τις μεγαλύτερες της παγκόσμιας γραμματείας. Μόνο η Βίβλος έχει εκδοθεί περισσότερες φορές από τα στοιχεία. Ολόκληρος ο κόσμος έμαθε γεωμετρία από αυτό το βιβλίο. Αν και αναφέρεται ως Στοιχεία, ο τίτλος ήταν μάλλον Στοιχείωσις.

Τι είπε ο Πρόκλος για τη Στοιχείωσι γενικά :

Είναι πολύ δύσκολο για κάθε επιστήμη να ξεχωρίσει και να διατάξει κάποιος κατάλληλα τα «στοιχεία» της. Πρέπει το έργο να μην έχει περιττά στοιχεία που εμποδίζουν τη μάθηση, η επιλογή των στοιχείων να είναι συνεπής και να συμβάλλει στην προσέγγιση του στόχου του έργου. Πρέπει να είναι σαφές και περιεκτικό και να στοχεύει στην κατανόηση των θεωρημάτων στη γενικότερη δυνατή μορφή τους. Εμμέσως πλην σαφώς, εξηγεί τις αρετές των Στοιχείων.

Τα στοιχεία αποτελούνται από 13 κεφάλαια (βιβλία). Ο Ευκλείδης ενσωμάτωσε σε αυτά όλη την μέχρι τότε μαθηματική γνώση, με ελάχιστες εξαιρέσεις. Δημιούργησε ένα έργο με υψηλό βαθμό μεταδοτικότητας και συνέπειας, που υπήρξε το υπόδειγμα για πολλά άλλα έργα.

Το πρώτο βιβλίο ξεκινά με ορισμούς:

-σημείο είναι αυτό που δεν έχει μέρος

-ευθεία είναι μήκος χωρίς πλάτος

Οι ορισμοί δίνουν στον αναγνώστη την αίσθηση του τρόπου χρήσης των μαθηματικών εννοιών μέσα στο έργο. Ακολουθούν τα αιτήματα και οι κοινές έννοιες.



Αιτήματα
1.Ζητείται να γίνει δεκτό ότι από το οποιοδήποτε σημείο σε οποιοδήποτε σημείο άγεται ευθεία γραμμή

2.Και (ότι) πεπερασμένη ευθεία προεκτείνεται σε ευθεία κατά συνεχή τρόπο

3.Και (ότι) με οποιοδήποτε κέντρο και διάστημα γράφεται κύκλος

4.Και (ότι) όλες οι ορθές γωνίες είναι ίσες μεταξύ τους.

5.Και αν η ευθεία η οποία τέμνει δύο ευθείες σχηματίζει δυο εντός και επί τα αυτά μέρη γωνίες μικρότερες των δυο ορθών, τότε οι δύο ευθείες προεκτεινόμενες επ’ άπειρον, συναντούνται προς εκείνα τα μέρη τους όπου βρίσκονται οι μικρότερες των δύο ορθών.
Κοινές έννοιες

1.Τα προς το αυτό ίσα είναι και μεταξύ τους ίσα

2.Και εάν σε ίσα προστεθούν ίσα, τα όλα είναι ίσα

3.Και εάν από ίσα αφαιρεθούν ίσα, αυτά που υπολείπονται είναι ίσα

4.και αυτά που εφαρμόζουν το ένα με το άλλο είναι μεταξύ τους ίσα

5.και το όλον είναι μεγαλύτερο του μέρους



Τα αιτήματα είναι για τον Ευκλείδη βασικές παραδοχές. Οι κοινές έννοιες είναι γενικές προτάσεις, δεκτές σε όλες τις επιστήμες. Θεωρούμε και τις μεν και τις δε ως αξιώματα. Τα αιτήματα είναι γεωμετρικά αξιώματα, οι κοινές έννοιες είναι λογικά αξιώματα. Το σημαντικό είναι πως ολόκληρο το οικοδόμημα της Στοιχείωσις, βασίζεται στα αιτήματα, τις κοινές έννοιες και τους ορισμούς του πρώτου βιβλίου.

5.2 – Η Ελληνιστική Αστρονομία
Τον 3ο π.Χ. αι. εμφανίστηκαν δύο πολύ ενδιαφέρουσες θεωρίες:

1.η ηλιοκεντρική υπόθεση του Αρίσταρχου του Σάμιου και

2.το γεωμετρικό μοντέλο των επικύκλων και των φερόντων κύκλων που αντικατέστησε το μοντέλο ομόκεντρων σφαιρών του Εύδοξου.

Η ηλικοκεντρική υπόθεση του Αρίσταρχου του Σάμιου δε ευώδωσε, αντίθετα το

μοντέλο των επικύκλων και των φερόντων κύκλων κυριάρχησε στην αστρονομία για 1800 χρόνια περίπου.

5.2.1 Η Ηλιοκεντρική Υπόθεση του Αρίσταρχου (185)

Η πιο αξιόπιστη σχετική μαρτυρία προέρχεται από τον Αρχιμήδη στην πραγματεία του Ψαμμίτης. Σύμφωνα με αυτήν, ο Αρίσταρχος πρότεινε ένα σύστημα ηλιοκεντρικό με τον ήλιο να μένει ακίνητος στο κέντρο του κόσμου, ενώ η γη που περιστρέφεται γύρω από τον άξονά της, εκτελεί κυκλική τροχιά γύρω από αυτόν. Η μαρτυρία του Αρχιμήδη είναι πολύ σημαντική, καθώς δεν έχει σωθεί σχεδόν τίποτα από το έργο του Αρίσταρχου (εκτός από ένα μικρό σύγγραμμα με τίτλο ‘Περί μεγεθών και αποστημάτων Ηλίου και Σελήνης, με θέμα τη σύγκριση των αποστάσεων γης-ήλιου και γης-σελήνης).

Πριν τον Αρίσταρχο, και ο Πυθαγόρειος Φιλόλαος απομάκρυνε τη γη από το κέντρο του κόσμου, βάζοντας σε αυτήν τη θέση την Εστία. Ο Αρίσταρχος όμως ήταν ο πρώτος που τοποθέτησε στο κέντρο ολόκληρου του συστήματος τον Ήλιο. Το πρότεινε μάλλον ως μαθηματική υπόθεση. Αυτό προκύπτει από τη συχνή χρήση του ρήματος «υποθέτει» στο απόσπασμα του Αρχιμήδη, όσο και από μια αναφορά του Πλούταρχου 3 αιώνες αργότερα, που λέει πως η ιδέα της περιστροφής και της περιφοράς της γης υποστηρίχθηκε υποθετικά από τον Αρίσταρχο και με βεβαιότητα από το Σέλευκο από τη Σελεύκεια.

Η ηλιοκεντρική θεωρία δε βρήκε υποστηρικτές. Ο Απολλώνιος και ο Ίππαρχος την απέρριψαν, πιστοί στο γεωκεντρικό δόγμα.

Οι λόγοι για την απόρριψή της είναι :

- Δεν ήταν συμβατή με την επικρατούσα αριστοτελική φυσική, τη διδασκαλία περί φυσικών κινήσεων και φυσικών τόπων.

- Υπήρχαν αρκετά αντεπιχειρήματα με βάση απλές παρατηρήσεις, όπως η ταχεία περιστροφή της γης γύρω από τον άξονά της θα είχε εμφανή αποτελέσματα στην κίνηση των σωμάτων

- Μια ενδεχόμενη περιφορά της γης γύρω από τον ήλιο θα μετέβαλλε τη γωνιακή απόσταση δυο οποιωνδήποτε αστέρων όταν θα παρατηρούνταν από διαφορετικά σημεία της τροχιάς της γης. (αστρική παράλλαξη). Η παράλλαξη όμως είναι μικρή και δε μπορούσε να παρατηρηθεί με τα μέσα των αρχαίων. Την παρατηρήσαμε το 19ο αι.

- Η ιδέα της ακίνητης γης στο κέντρο του κόσμου ήταν πέρα από πεποίθηση και θρησκευτική προκατάληψη, έκφραση της πίστης τους στον ιερό χαρακτήρα της γης.



Για τους παραπάνω λόγους, η θεωρία του Αρίσταρχου άσκησε ουσιαστικά καμία επίδραση στην Αρχαιότητα.



5.3.2 Οι Αρχαίοι Έλληνες για τη Μηχανική



Η άποψη των αρχαίων ημών προγόνων για τη μηχανική έχει αποτελέσει αντικείμενο πολλών μελετών. (202) Οι πηγές μας δεν είναι πολλές, μπορούμε όμως να σκεφτούμε διάφορα πράγματα.

Ένας λόγος για τη μικρή ανάπτυξή της στην Αρχαία Ελλάδα, είναι σαφώς η ύπαρξη δούλων, που άμβλυνε την ανάγκη εξεύρεσης τεχνητών μορφών ενέργειας. Οι δούλοι συνδυάζονταν με τη χρήση ζώων κι έτσι δε χρειαζόταν κάτι παραπάνω.

Άλλος λόγος ήταν η περιφρόνηση της χειρωνακτικής εργασίας από τους καλλιεργημένους. Έτσι οι στοχαστές δεν έδειξαν ενδιαφέρον για τη μηχανική. Όσοι εφηύραν μηχανές είχαν θεωρητικές και όχι πρακτικές ανάγκες.

Τέλος, επικρατούσαν συντηρητικές τάσεις που οφείλονταν στον τρόπο μετάδοσης της γνώσης. Ο μαθητευόμενος ακολουθούσε υπάρχουσες τεχνικές και δεν προέβαινε σε καινοτομίες.

Οι πηγές μας χωρίζονται σε δυο κατηγορίες :

- αυτά που γράφτηκαν από συγγραφείς άσχετους με τη μηχανική, όπως ο Αριστοτέλης και ο Πλούταρχος

- αυτά που γράφτηκαν από μηχανικούς, όπως ο Βιτρούβιος



Αριστοτέλης : (203) στο Μετά τα Φυσικά, αναπτύσσει τις ιδέες του για τη διαφορά μεταξύ τέχνης και επιστήμης και της εμπειρίας που μπορεί να οδηγήσει σε γνώση. Αν και φαίνεται πως η εμπειρία δεν είναι κατώτερη της τέχνης (είναι καλύτερο να γνωρίζεις την πράξη πέρα από τη θεωρία), στην ουσία η γνώση και η κατανόηση ανήκουν στην τέχνη και ουχί στην εμπειρία. Έτσι, οι αρχιμηχανικοί είναι σοφότεροι από τους απλούς εργάτες, τους οποίους διδάσκουν.

Όσοι ανακαλύπτουν μηχανές και τεχνικές αξίζουν το θαυμασμό όχι μόνο γιατί βρήκαν κάτι χρήσιμο, αλλά και γιατί θεωρούνται σοφοί και ανώτεροι από τους υπόλοιπους.

Ο φιλόσοφος διαχωρίζει τις τέχνες που στρέφονται στη βιοτική ανάγκη του ανθρώπου από αυτές που στρέφονται στη διασκέδασή του. Θεωρεί σοφότερους αυτούς που στρέφονται στις μηχανές διασκέδασης, διότι οι γνώσεις τους δεν εξαρτώνται από τη χρησιμότητα.

Άγνωστος : μάλλον (204) μαθητής του Αριστοτέλη, αλλά στάθηκε αδύνατο να μάθουμε ποιος είναι. Το έργο εντάσσεται στο αριστοτελικό πνεύμα και στον πρόλογο ο συγγραφέας διευκρινίζει τη μηχανική. Καθώς οι ανθρώπινες ανάγκες απαιτούν συχνά ενέργειες αντίθετες προς τη φύση, τότε, για να αντιμετωπιστούν οι δυσκολίες που θα προκύψουν (αμηχανίες), χρειάζεται η τέχνη. Η τέχνη που μας βοηθά να επιλύσουμε τέτοιες αμηχανίες, είναι η μηχανική. Επικεντρώνεται στην έννοια της χρησιμότητας και αναλύει το μοχλό, την τροχαλία, τη σφήνα και το βαρούλκο. Ο συγγραφέας ασχολείται με τις μαθηματικές αρχές που διέπουν τις μηχανές που εξετάζει. Σκοπός του είναι να δώσει μια θεωρητική ή γεωμετρική εξήγηση. Αν και δε φαίνεται να είναι μηχανικός, αναγνωρίζει την πρακτική χρησιμότητα της μηχανικής.

Άλλες αναφορές έχουμε στα Σχόλια του Πρόκλου, στο πρώτο βιβλίο των Στοιχείων του Ευκλείδη. Εκεί δίνεται ο εξής ορισμός :

«Μηχανική είναι η μελέτη των υλικών αντικειμένων που γίνονται αντιληπτά με την αφή». Χωρίζεται στους εξής κλάδους :

- κατασκευή πολεμικών όπλων

- κατασκευή αυτομάτων

- μελέτες (205) για την ισορροπία και τα κέντρα βάρους

- κατασκευή σφαιρών

- μελέτες για την κίνηση των υλικών σωμάτων.



Πλούταρχος : στο Βίος Μαρκέλλου, δίνει τις απόψεις του για τη σχέση του Αρχιμήδη με τη μηχανική. Θίγει το ρόλο και τη σημασία της μηχανικής στην εποχή του (1ος αι.). σύμφωνα με αυτά που λέει, ο Αρχιμήδης ήταν επιτιμιτικός απέναντι στις μηχανικές εφευρέσεις και δεν ασχολήθηκε με τη συγγραφή σχετικού βιβλίου. Θεωρούσε τους μηχανικούς όπως και κάθε χειρώνακτα, μη ευγενείς και χυδαίους. Ο ίδιος αναλώθηκε στα μαθηματικά. Ήταν ο βασιλιάς Ιέρωνας των Συρακουσών που έστρεψε τον Αρχιμήδη στα υλικά πράγματα, έτσι ώστε να γίνει κατανοητή η τέχνη του. Ζήτησε επιθετικές και αμυντικές μηχανές και τελικά είχε δίκιο, διότι με αυτές αντιμετώπισε το ρωμαϊκό στόλο που ήθελε να τον καταστρέψει.

Αν και η εγκυρότητα του Πλούταρχου δεν είναι απόλυτη, καταλαβαίνουμε σε μεγάλο ποσοστό την απαξίωση των μηχανικών και της εργασίας τους.



Βιτρούβιος : Περί Αρχιτεκτονικής. Δίνει πληροφορίες για το επάγγελμα του αρχιτέκτονα, του οποίου η ευθύνη, πέρα από το σχεδιασμό και την επίβλεψη του χτισίματος ενός κτιρίου, ήταν και να εφευρίσκει και να κατασκευάζει διάφορες μηχανές, πολεμικές κυρίως. Το επάγγελμα αυτό απαιτούσε γενική παιδεία όπως φιλοσοφία και μαθηματικά, αλλά και τεχνική εξειδίκευση. Ο Βιτρούβιος αρνείται το ποταπό κέρδος. Εκτιμά την καλή φήμη, παρά τα λεφτά που συνοδεύονται από ατιμία. Αναφέρει τις δυσκολίες στην αναζήτηση εργασίας, τον ανταγωνισμό και τη διαφθορά.



Πάππος (ο Αλεξανδρεύς) : Μαθηματική Συναγωγή (206). Περιέχει μηχανικά προβλήματα και προτάσεις για τη γεωμετρία, τη μηχανική και την κατασκευή μηχανών. Η μηχανική είναι χρήσιμη για πολλές και ποικίλες δραστηριότητες και μελετά τα υλικά που συγκροτούν τον κόσμο. Άρα, πρέπει να θαυμάζεται από τους φιλοσόφους και τα μαθηματικά πρέπει να έχουν φιλοσοφία την ενασχόληση με αυτήν. Σύμφωνα με τον Πάππο, οι μηχανικοί της σχολής του Ήρωνα χώριζαν τη μηχανική σε θεωρητικό και ‘χειρουργικό’ (εφαρμοσμένο) μέρος.

Θεωρητικό : αποτελούνταν από τη γεωμετρία, την αριθμητική, την αστρονομία και τη φυσική.

Χειρουργικό : χαλκευτική, οικοδομική, τεκτονική, ζωγραφική και κάθε χειρωνακτική εργασία που σχετίζεται με αυτές.

Όποιος (207) έχει εντρυφήσει σε αυτές από μικρός και είναι έξυπνος, μπορεί να διαπρέψει ως εφευρέτης και κατασκευαστής μηχανών. Καθώς όμως, δεν είναι δυνατόν να είναι κάποιος άριστος σε όλα, θα πρέπει να επιλέξει κάποια από αυτές.

Ο Πάππος ταξινόμησε τις τέχνες ανάλογα και με τη χρησιμότητά τους. Έτσι, διακρίνει τους μηχανικούς σε:

- ‘μαγγανάριους’ : αυτοί που κατασκευάζουν εργαλεία, πολεμικές μηχανές, μηχανές ανέλκυσης βαρών και άντλησης νερού

- ‘θαυμασιουργούς’: αυτοί που κατασκευάζουν μηχανές που προκαλούν έκπληξη και θαυμασμό, ενώ ικανοποιούν την ανάγκη για ψυχαγωγία.

Το δεύτερο μέρος του βιβλίου (208) περιγράφει τις πέντε απλές μηχανές (μοχλός, σφήνα, βαρούλκο, πολύσπαστο και ατέρμων κοχλίας) καθώς και άλλες πιο σύνθετες.

http://eapilektoi.blogspot.gr/2012/06/22_10.html

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Η ακμη της αρχαίας ελληνικής επιστήμης."

Είναι τεράστιο το ποσό που ξοδεύεται για τους λαθρομετανάστες.

Λεφτά υπάρχουν. Διαδώστε το. 6,5 δις κοστιζει η περιθαλψη των λαθρομεταναστων. Ποιο μνημονιο; ΑΥΤΟΙ ΕΧΟΥΝ ΠΕΡΙΘΑΛΨΗ ΑΠ'ΤΗ ΠΡΩΤΗ ΜΕΡΑ ΠΟΥ ΘΑ ΕΙΣΒΑΛΟΥΝ ΣΤΗ ΧΩΡΑ ΣΟΥ! Ο ΕΛΛΗΝΑΣ ΕΧΕΙ ;;

ΚΑΜΙΑ ΣΥΝΤΑΞΗ ΚΑΝΕΝΑΣ ΜΙΣΘΟΣ ΔΕ ΘΑ ΕΙΧΕ ΚΟΠΕΙ…
2.700.000.000€ στοιχίζουν στο κράτος κάθε χρόνο τα νοσήλια των ανασφάλιστων λαθρομεταναστών.. Εάν συνυπολογιστούν και οι επισκέψεις στα εξωτερικά ιατρεία των νοσοκομείων το κόστος ανεβαίνει στα 5-6,5δις ( δηλώσεις του Λοβέρδου).

Είναι τεράστιο το ποσό που ξοδεύεται για τους λαθρομετανάστες… Και εμείς καθόμαστε και συζητάμε εάν υπάρχουν φάρμακα για τους έλληνες φορολογουμενους πολίτες!! Θα μπορούσαν να υπάρχουν φάρμακα ακόμα και για  τις κότες
ΕΛΛΗΝΑ διαλέγεις, αν θέλεις να έχεις φαρμακοθεραπευτική περίθαλψη, εσύ, το παιδί σου και οι γονείς σου, πρέπει να σταματήσεις να περιθάλπεις τζάμπα τους λαθρομετανάστες… Κόβεις τις μαλακιες και τις κουλτουριάρικες ιδέες και διαλέγεις αν θες να πληρώνεις εκτός από τα δικά σου (φάρμακα) και τα (φάρμακα) των λαθρομεταναστών …

Η να το πούμε ποιο κυνικά για να το καταλάβουν όλοι,, να ζήσεις εσύ ή ο λαθρομετανάστης? Πριν απαντήσεις να σκεφτείς πως αν πας εσύ στο Μπαγκλαντές δεν θα σου δώσουν τζάμπα ,ούτε ασπιρίνη..

17.000.000.000€-22.000.000.000€ είναι το συνάλλαγμα που φεύγει από την χώρα μας και πηγαίνει στις χώρες των λαθρομεταναστών… Η ΟΝΕ έχει νομοθεσία που δεν απαγορεύει την ελεύθερη διακίνηση κεφαλαίων μεταξύ των ευρωπαϊκών χωρών….

Η Ελλάδα όμως, δεν δεσμεύεται από κάπου, ώστε να φορολογήσει το λαθραίο συνάλλαγμα που πηγαίνει σε τρίτες χώρες… Είναι πανεύκολο να μπει ένας φόρος 50% στο αφορολόγητο συνάλλαγμα που στέλνει ο λαθρομετανάστης στην χώρα του…    ΕΛΛΗΝΑ εδώ διαλέγεις αν θέλεις να πληρώνεις εσύ τους φόρους για να τρώει ο πακιστανός και η οικογένεια του η να πληρώνει και αυτός έναν φόρο για σένα και για την οικογένεια σου… Έχω βαρεθεί να ακούω αριστερές και δεξιές ανθρωπιστικές μαλακιες..Απο την στιγμή που δεν μπορούμε να τα βγάλουμε εμείς περά σταματάνε και όλες οι φιλανθρωπίες… Φιλανθρωπίες κάνουν μόνο οι πλούσιοι….Σημερα άκουσα πως μόνο στο Σουδάν στείλαμε φέτος 17.000.000€ φάρμακα!Κατα τα άλλα οι έλληνες πεθαίνουν γιατί δεν έχουν φάρμακα.. Δεν υπάρχουν μεσοβέζικες λύσεις.. Πρέπει να διαλέξουμε αν προτιμάμε να ζήσουμε εμείς αξιοπρεπώς στην χώρα μας η να πεινάσουμε για να τρώνε οι κάθε είδους πακιστανοί…Να ζήσουμε εμείς η να πεθάνουμε για να ζήσουν κάποιοι άλλοι?

1.500.000.000€ στοιχίζει η παρανομία των λαθρομεταναστών στην χώρα μας( αυτά τα στοιχεία δίνει το υπουργείο Δ/Τ, μόνο για την επιπλέον αστυνόμευση).. Χωρίς να υπολογιστούμε το κόστος της επιπλέον φύλαξης των συνόρων. Χωρίς να υπολογίσουμε το κόστος φυλάκισης όσων αλλοδαπών καταδικάζονται.. Χωρίς να υπολογίσουμε τις φθορές και τις περιουσίες που αφαιρούν τα αλλοδαπά κλεφτρόνια από τα ελληνικά σπίτια.. Χωρίς να υπολογίσουμε τα εγκλήματα την πορνεία το AIDS τα ναρκωτικά.. Χωρίς ,χωρίς ,χωρίς.. Δεν μας έφταναν βλέπετε τα δικά μας κακοποιά στοιχεία έχουμε και τα εισαγόμενα!!
7.500.000.000€ είναι τα έσοδα από το παραεμπόριο των λαθρομεταναστών.. Αν συνυπολογίσουμε και και τα μαγαζιά που κλείνουν, τα ποσά που χάνει το κράτος είναι ανυπολόγιστα..

Λεφτά λοιπόν υπάρχουν αν κάποιος ψάξει.. Ένα απλό δημοψήφισμα είναι αρκετό για λυθούν πολλά οικονομικά προβλήματα… Πόσοι θέλουν να μείνουν εδώ οι λαθρομετανάστες και να τους πληρώνουν αυτοί ??? Και πόσοι θέλουν να φύγουν οι λαθρομετανάστες γιατί δεν θέλουν να πληρώνουν για αυτούς .. Τελεία και παύλα…Θα μπορούσαν να γίνουν και άλλα δημοψηφίσματα.. Όπως πχ αν θέλουμε τους αστυνομικούς με όπλα η με σφενδόνες .. Αν θέλουμε τα Σκόπια να ονομαστούν Μακεδονία.. Αν θέλουμε να ανήκει το Αιγαίο σε εμάς η στα ψάρια του.. Αν θέλουμε να δούμε γαμπρό τον Νωντα με νύφη τον Βαγγελη και άλλα πολλά…
Ακούγονται κάποιες παπαρολογιες εκ μέρους του ΣΥΡΙΖΑ,, πως θα δώσει ταξιδιωτικά έγγραφα στους λαθρομετανάστες για να φύγουν!! Αναρωτιέμαι σε ποιους μαλακες απευθύνεται ο ΣΥΡΙΖΑ?? Ας το ξεκαθαρίσουμε μια και καλή αυτό το ψέμα… Τα μοναδικά ΤΑΞΙΔΙΩΤΙΚΑ ΕΓΓΡΑΦΑ που μπορεί να εκδώσει το ελληνικό κράτος είναι το ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΕΥΡΩΠΑΙΚΟ ΔΙΑΒΑΤΗΡΙΟ τύπου Σενγκεν και η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ νέου τυπου…Με κανένα άλλο έγγραφο δεν μπορεί να ταξιδέψει ελεύθερα στην ευρωπαϊκή ένωση ούτε ο Έλληνας αλλά ούτε και ο Αφγανός… Οτιδήποτε άλλο ταξιδιωτικό έγγραφο που φαντάζομαι πως θα εκδώσει ο ΣΥΡΙΖΑ για τους λαθρομετανάστες, θα ήταν απλά ένα κωλόχαρτο… Κανένα ευρωπαϊκό κράτος δεν θα το δεχόταν… Θα μας έστελναν πακέτο τους λαθρομετανάστες πίσω και θα πληρώναμε και την επιστροφή τους…Και θα έκλειναν και από φόβο τα σύνορα για όλους τους έλληνες.. Για να γίνουμε πιο σαφείς… Ταξιδιωτικά έγγραφα μπορούν να πάρουν μόνον οι ΕΛΛΗΝΕΣ ΥΠΗΚΟΟΙ και κανείς άλλος… Και για να πούμε και το αυτονόητο ότι για να ταξιδέψει κάποιος, ακόμα και στον βόρειο πόλο, θέλει Διαβατήριο και εφόσον τον δεχτούν βεβαίως και οι βορειοπολιτες.. Άρα λοιπόν ο ΣΥΡΙΖΑ προτίθεται να δώσει την ελληνική υπηκοότητα στους λαθρομετανάστες,, να τους κάνει 100% έλληνες με ισα δικαιώματα, με δικαίωμα ψήφου, με δικαίωμα να θέτει υποψηφιότητα για βουλευτής, δήμαρχος, στρατηγός κλπ (το σύνταγμα δεν προβλέπει κατι άλλο, δηλαδή μισός Έλληνας η διαβατήριο μιας χρήσης).. Αν κάνει πραγματικότητα ο ΣΥΡΙΖΑ αυτό το εφιαλτικό σενάριο( η μεγαλύτερη γονοκτονία όλων των εποχών) .. Το πολύ σε 5 χρόνια δεν θα υπάρχει το Ελληνικό Γένος… Αυτόματα οι νεοέλληνες (πακιστανοί) θα μπορούν να φέρνουν με τον νόμο πια, και τις οικογένειες τους στην Ελλάδα….Το κοστος για το κράτος θα είναι εξωπραγματικό.. Βάσει των στοιχείων του ΟΗΕ, 23 εκατομμύρια μετανάστες θα προσπαθήσουν να έρθουν στην Ευρώπη τα επόμενα 5 χρόνια.. Αν η Ελλάδα έχει ανοιχτή την πόρτα, οι μισοί από αυτούς προβλέπεται να καταλήξουν στην,, τωρινή,, χώρα μας… Η αλλοίωση του ελληνικού πληθυσμού θα είναι ραγδαία (σήμερα πεθαίνει ένας Έλληνας και γεννιέται μισός ενώ όταν πεθαίνει ένας πακιστανός γεννιούνται άλλοι πεντε). Μετά, οι χριστιανοί θα εκδιωχτούν κακήν κακώς, δεν υπάρχει η παραμικρή αμφιβολία για αυτό…Σημερα οι παράνομοι φοβούνται και δεν καίνε τις εκκλησίες, αν αύριο όμως θα γίνουν νόμιμοι δεν θα μείνει ούτε νεκροταφείο χριστιανικό.. Τώρα θα μου πείτε,, μα στον ΣΥΡΙΖΑ είναι άθεοι,, δεν τους νοιάζει…

Κάποιους άλλους όμως σίγουρα τους νοιάζει,, όλοι αυτοί οι Έλληνες θα αναγκαστούν να φύγουν… Τώρα το ποια θα είναι τότε η σύνθεση της βουλής στο Ελλαδισταν (αν υπάρχει ακόμα η δημοκρατία και δεν επικρατήσει η θεοκρατία) φαντάζομαι, Μπαγκλαντεζο προεδρο ,Πακιστανο πρωθυπουργό, Αφγανο υπουργό, Σουδανο στρατηγο και πάει λέγοντας…

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Είναι τεράστιο το ποσό που ξοδεύεται για τους λαθρομετανάστες."

Τουρκικό αεροπλανοφόρο

Τουρκικό αεροπλανοφόρο: μύθος ή πραγματικότητα;


Του Χρήστου Μηνάγια

Στις 12-3-2012 τα τουρκικά ΜΜΕ προέβαλαν την είδηση ότι, σε συνέντευξη

του στο περιοδικό PROCEEDINGS (σ.σ. εκδίδεται από τη Ναυτική Ακαδημία

των Ηνωμένων Πολιτειών) ο αρχηγός των ναυτικών δυνάμεων της Τουρκίας

ναύαρχος Murat Bilgel υποστήριξε την άποψη ενίσχυσης του τουρκικού

στόλου με ένα αεροπλανοφόρο. Συγκεκριμένα, ο Τούρκος ναύαρχος ανέφερε

τα εξής: «LΟι στρατηγικές προτεραιότητες του στόλου μας τα επόμενα 5, 10

και 20 χρόνια είναι η δημιουργία ναυτικών δυνάμεων καλά εκπαιδευμένων και

άρτια εξοπλισμένων, οι οποίες θα μπορούν να προωθούνται σε σύντομο

χρονικό διάστημα και να επιχειρούν στις περιοχές στρατηγικού ενδιαφέροντος.

Ο σχεδιασμός των τουρκικών ναυτικών δυνάμεων για την επόμενη δεκαετία

περιλαμβάνει και την απόκτηση ενός αεροπλανοφόρου το οποίο θα εστιασθεί

στην κάλυψη των επιχειρησιακών αναγκών πέραν των πολεμικών

επιχειρήσεων. Σκοπεύουμε να αυξήσουμε τη μεταφορική δυνατότητα των

αεροπορικών μας μέσων και να αποκτήσουμε πλοίο υποστήριξης πολεμικών

επιχειρήσεων, φρεγάτες πολλαπλού ρόλου, μη επανδρωμένα ελικόπτερα και

υποβρύχια που θα επιχειρούν εν καταδύσει για μεγάλο χρονικό διάστημα.

Σχεδιάζουμε την απόκτηση ενός πλοίου πολλαπλών δυνατοτήτων

προσνήωσης-απονήωσης, το οποίο θα έχει περιορισμένες δυνατότητες

προσβολής στόχων.» Στη συνέχεια, ο Bilgel επισήμανε ότι οι τουρκικές

αεροπορικές δυνάμεις δεν διαθέτουν αεροσκάφη που θα μπορούν να

προσνηώνονται σε αεροπλανοφόρο, ωστόσο θα προμηθευθούν αεροσκάφη

F-35 (STOVL) που έχουν τη δυνατότητα κάθετης προσνήωσης-απονήωσης.

Η Τουρκία πρόκειται να προμηθευθεί 100 F-35 (σ.σ. το 2015 θα παραλάβει τα

πρώτα δύο αεροσκάφη) και σύμφωνα με τον Bilgel είτε ένα μέρος αυτών θα

είναι τύπου STOVL, είτε θα προβλεφθεί συμπληρωματική αγορά αεροσκαφών

του τύπου αυτού. Αναφορικά με το αεροπλανοφόρο, ο Τούρκος ναύαρχος

γνωστοποίησε ότι αυτό θα παρέχει υποστήριξη στα πολεμικά αεροσκάφη και

ελικόπτερα του ΝΑΤΟ κατά τη διεξαγωγή διεθνών επιχειρήσεων, θα είναι

24.000 τόνων, θα έχει μήκος 140 μ., θα κοστίσει 1,5 δισ. δολάρια, θα

2

μπορέσει να ναυπηγηθεί σε 5 χρόνια και θα είναι επιχειρησιακά διαθέσιμο σε

6-7 χρόνια.

Επιπρόσθετα, ενδεικτικό της τουρκικής αντίληψης για την θαλάσσια πολιτική

και την απόκτηση αεροπλανοφόρου αποτελούν οι απόψεις του ναυάρχου

Salim Dervisoglu πρώην αρχηγού των τουρκικών ναυτικών δυνάμεων, ο

οποίος σε συνέντευξή του σε τουρκικό think tank (BILGESAM) τον Απρίλιο

του 2011 ανέφερε τα εξής: «Όταν αναφερόμαστε στις ένοπλες δυνάμεις δεν

πρέπει αμέσως να σκεπτόμαστε την ένοπλη σύρραξη, διότι η μεγαλύτερη

χρησιμότητά τους είναι η αποτροπή. Οι ένοπλες δυνάμεις, συμμετέχοντας σε

συμμαχικούς συνασπισμούς, συμβάλουν σημαντικά στις διεθνείς σχέσεις. -ς

πρόσφατο παράδειγμα αναφέρω τη Λιβύη: στείλαμε 4 πολεμικά πλοία, ένα

πλοίο υποστηρίξεως και ένα υποβρύχιο, πραγματοποιώντας επιχειρήσεις

ανθρωπιστικής βοήθειας, εκκένωσης πληθυσμού, έρευνας-διάσωσης κ.λπ. με

σκοπό να αποκτήσει η χώρα μας μεγαλύτερη προβολή και γόητρο. Οι ναυτικές

μας δυνάμεις σε σχέση με το στρατό και την πολεμική αεροπορία έχουν ένα

ξεχωριστό χαρακτηριστικό: κατά την ειρηνική περίοδο είναι πολύ σημαντικές

διότι με την επίδειξη της τουρκικής σημαίας στα λιμάνια διαφόρων χωρών που

επισκέπτονται αλλά και στα δρομολόγια που ακολουθούν προβάλλουν την

ισχύ της χώρας μας. Οι ναυτικές δυνάμεις αναπτύσσουν δραστηριότητες για

μεγάλα χρονικά διαστήματα, όπως, επιχειρούν συνεχώς στις ανοικτές

θάλασσες και επιδεικνύουν, με τη παρουσία τους στις περιοχές των κρίσεων,

τη στρατιωτική ισχύ της Τουρκίας2. Ο στρατός ξηράς αποτελεί μια δύναμη

που διαφυλάττει την άμυνα, τα κυριαρχικά δικαιώματα και την εσωτερική

ασφάλεια της χώρας μας. Η πολεμική αεροπορία, σε διεθνές επίπεδο,

πραγματοποιεί επιχειρήσεις στο διεθνή εναέριο χώρο και στις ανοικτές

θάλασσες, ωστόσο όμως για μικρό χρονικό διάστημα. Επομένως μόνο οι

ναυτικές δυνάμεις δύνανται να επιχειρούν επί μακρόν και σε πολύ μεγάλες

αποστάσεις2. Τα τελευταία 50 χρόνια και ειδικά μετά την ένταξη μας στο

ΝΑΤΟ, αποκτήσαμε μεγάλο αριθμό πολεμικών πλοίων, εκσυγχρονίσαμε το

στόλο μας, επαγγελματοποιήσαμε το προσωπικό και αναβαθμίσαμε την

εκπαίδευση του κ.λπ. Στην επίλυση των προβλημάτων του Αιγαίου οι ναυτικές

μας δυνάμεις αποτέλεσαν το σημαντικότερο μέσο. Παρόλο που στο παρελθόν

βιώσαμε περιόδους πολύ έντονης κρίσης, η ναυτική μας ισχύς ήταν ένας από

τους παράγοντες που δεν δημιουργήθηκε μια σοβαρή σύγκρουση μεταξύ

Τουρκίας και Ελλάδος2.. Ο στόλος των υποβρυχίων μας έχει μεγάλη ισχύ και

το προσωπικό του είναι πολύ καλά εκπαιδευμένο και ικανό. Η Τουρκία διαθέτει

ένα ισχυρό ναρκαλιευτικό στόλο στη ναυτική βάση του Erdek, που

δημιουργήθηκε πρόσφατα (σ.σ. ευρίσκεται στη θάλασσα του Μαρμαρά), με

πολύ σύγχρονα ναρκαλιευτικά και ναρκοθηρευτικά πλοία2. Όταν

αναφερόμαστε στη ναυτική ισχύ δεν πρέπει να σκεφτόμαστε μόνο τις ένοπλες

δυνάμεις, αλλά το σύνολο της ναυτικής μας πολιτικής, της ναυπήγησης

πλοίων, της αλιείας και ναυτιλίας του έθνους2. Η αμφίβια δύναμη των

3

τουρκικών ναυτικών δυνάμεων ίσως είναι η μεγαλύτερη της Μεσογείου.

Διαθέτουμε μια Ταξιαρχία Πεζοναυτών και τα απαραίτητα αποβατικά και

αρματαγωγά πλοία για να τη μεταφέρουν. Επίσης, υπάρχει σε εξέλιξη το

πρόγραμμα ναυπήγησης του πλοίου LSD, το οποίο θα μπορεί να μεταφέρει

ένα τάγμα πεζοναυτών με τον εξοπλισμό του και 7-9 ελικόπτερα. -ς εκ τούτου,

οι ναυτικές μας δυνάμεις διαθέτουν μια επιχειρησιακή δύναμη που μπορεί να

συμμετάσχει σε εθνικές και συμμαχικές επιχειρήσεις σε μεγάλες αποστάσεις2

Η Τουρκία δίδει ιδιαίτερη βαρύτητα στη δημιουργία ναυτικών βάσεων. Το πιο

χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η ναυτική βάση του Aksaz, απ’ όπου

μπορούμε να φθάσουμε στις ανοικτές θάλασσες σε σύντομο χρονικό διάστημα.

Εν γένει, υπάρχει μια συνεχής δραστηριότητα στο θέμα των βάσεων. Κατόπιν

των παραπάνω, διαπιστώνουμε ότι οι τουρκικές ναυτικές δυνάμεις έχουν την

ικανότητα να καλύψουν τις ανάγκες της Τουρκίας, όπως π.χ. η διαφύλαξη της

σταθερότητας στην περιοχή μας, η προάσπιση των εθνικών μας συμφερόντων

στη Μεσόγειο ή ακόμη εάν αποσκοπούμε σε μια ηγετική θέση στη Ευρωπαϊκή

Ένωση ως μέλος αυτής2. Πρέπει να προγραμματίσουμε την απόκτηση

αεροπλανοφόρου για τους εξής λόγους: πρώτον, αυτό θα εξασφαλίσει πολύ

μεγάλο γόητρο στις ναυτικές μας δυνάμεις, οι οποίες αποτελούν βασικό μέσο

υποστήριξης της εξωτερικής μας πολιτικής. Δεύτερον, θα μειωθούν οι

επιχειρησιακές δαπάνες δεδομένου ότι το αεροπλανοφόρο θα μεταφέρει

αεροσκάφη κάθετης απονήωσης και ελικόπτερα. Τρίτον, ένα αεροπλανοφόρο

14.000 τόνων, όπως της Ταϋλάνδης, μαζί με τις φρεγάτες που θα το

συνοδεύουν θα αποτελούν μία ναυτική δύναμη που θα έχει το δικαίωμα λόγου

και την ικανότητα ανάληψης διοικήσεως στα πλαίσια συμμαχικών δυνάμεων2.

Μια ναυτική δύναμη υποστηρίζεται με τη δημιουργία βάσεων και τον

ανεφοδιασμό στη θάλασσα. Πέραν τούτου, δεν είναι δυνατόν τον 21ο αιώνα να

διεξαχθεί μια ναυτική επιχείρηση χωρίς την απαραίτητη αεροπορική

υποστήριξη. Φυσικά, θα πρέπει τα μέσα της αεροπορικής υποστήριξης,

συμπεριλαμβανομένων και των μαχητικών αεροσκαφών, να ανήκουν οργανικά

στις ναυτικές δυνάμεις. Τούτο όμως έχει άμεση εξάρτηση από την οικονομική

κατάσταση2. Η Μεσόγειος είναι μια θάλασσα ιδιαίτερης σημασίας για την

Τουρκία. Εκτός από την πολιτική και εμπορική της αξία, σημαντική είναι η

ασφάλεια των θαλασσίων διαδρόμων και ο έλεγχος της θαλάσσιας

κυκλοφορίας λόγω της μεταφοράς των προϊόντων ενέργειας2.»

Το θέμα της απόκτησης αεροπλανοφόρου από την Τουρκία δεν είναι κάτι

καινούργιο. Συγκεκριμένα:

• Στις 14-10-1995 το τουρκικό περιοδικό Αksiyon σε άρθρο του με τίτλο: «Η

Τουρκία υποχρεούται να αποκτήσει αεροπλανοφόρο» γνωστοποίησε ότι η

Διοίκηση των Τουρκικών Ναυτικών Δυνάμεων συνέταξε μια έκθεση

προκειμένου ο τουρκικός στόλος να αποκτήσει ένα αεροπλανοφόρο εν

4

όψει των συνεχώς μεταβαλλόμενων διεθνών συνθηκών ασφαλείας και του

δόγματος θαλασσίων επιχειρήσεων εναντίον της Ελλάδος.

• Στις 13-4-1998 η τουρκική εφημερίδα Milliyet σε άρθρο της ανέφερε τα

εξής: «Πιστεύεται ότι σύντομα η Τουρκία θα περιλαμβάνεται μεταξύ των 8

χωρών που αποτελούν το κλαμπ των χωρών που διαθέτουν

αεροπλανοφόρα. Ένα αεροπλανοφόρο χαμηλού κόστους 10.000-15.000

τόνων θα προσδώσει στη χώρα που το διαθέτει μια μεγάλη ισχύ, θα

εξασφαλίσει την επίδειξη της σημαίας του στόλου της στις ανοικτές

θάλασσες, θα της εξασφαλίσει μια θέση μεταξύ των μεγάλων κρατών, ο

λόγος της θα ακούγεται από τη διεθνή κοινότητα, θα αυξηθεί η εκτίμησή της

και θα λαμβάνονται υπόψη οι θέσεις της.»

• Στις 3-4-2011 ο υποδιευθυντής της Γενικής Διεύθυνσης Ναυπηγείων του

Τουρκικού υφυπουργείου Ναυτιλίας Mustafa Kizilkaya, σχετικά με τις

δυνατότητες της Τουρκίας να ναυπηγήσει αεροπλανοφόρο, ανέφερε τα

εξής: «Μέχρι το 2003 στην Τουρκία υπήρχαν 37 ναυπηγεία, ενώ τώρα

υπάρχουν 70. Εάν συνυπολογίσουμε και τα 56 ναυπηγεία που

κατασκευάζονται, τότε ο συνολικός αριθμός τους θα ανέλθει στα 126. Με

την επάρκεια που διαθέτουμε σε εργατικό δυναμικό και σε ικανότητες στον

τομέα της ναυπήγησης πλοίων θα μπορούσαμε να κατασκευάσουμε

αεροπλανοφόρο. Απλώς περιμένουμε το πρόγραμμα (σ.σ. εννοεί την

επίσημη εξαγγελία απόκτησης αεροπλανοφόρου). Παγκοσμίως υπάρχουν

23 αεροπλανοφόρα, ενώ σχεδιάζεται η ναυπήγηση 6 επιπλέον. Τα πιο

μεγάλα πλοία έχουν μήκος 300 μ. και πλάτος 50 μ. Η δεξαμενή του

στρατιωτικού ναυπηγείου μας στο Penkik της Κωνσταντινούπολης έχει

μήκος 300 μ. και πλάτος 70 μ. Στα ναυπηγεία μας στην Καλλίπολη

συνεχίζονται τα έργα κατασκευής δύο δεξαμενών που θα έχουν μήκος 440

μ. και πλάτος 76 μ. Επιπλέον, ο ναυπηγικός τομέας, ο οποίος διαθέτει την

τεχνολογία και τη δυναμική να κατασκευάσει αεροπλανοφόρο, μέχρι σήμερα

πραγματοποίησε τη ναυπήγηση για αμυντικούς σκοπούς, αξίας 980 εκατ.

Τ.Λ., δύο πλοίων της ακτοφυλακής μήκους 35,5 μ., δύο ταχέων σκαφών

μήκους 35,5 μ., έξι σκαφών περιπολίας και τεσσάρων σκαφών της

ακτοφυλακής. Ο τομέας της τουρκικής ναυτιλίας στον σημείο που έφθασε,

δεν περιορίζεται μόνο σ’ αυτά τα πλοία.»

• Στις 7-5-2011 η τουρκική εφημερίδα Sabah δημοσίευσε συνέντευξη του

επικεφαλής στο υφυπουργείο Αμυντικής Βιομηχανίας Murad Bayar, ο

οποίος ανέφερε τα εξής: «LΠροκειμένου η Τουρκία να γίνει μια ισχυρή

περιφερειακή δύναμη δεν έχει σημασία εάν έχει τη δυνατότητα να

ναυπηγήσει αεροπλανοφόρο, αλλά εάν υπάρχει η ανάγκη απόκτησής του,

δεδομένου ότι:

Το κόστος απόκτησης του είναι πολύ υψηλό.

Απαιτούνται ειδικές στρατιωτικές εγκαταστάσεις συντήρησής του.

Για μια επιχειρησιακή του αποστολή απαιτείται η συνοδεία τουλάχιστον

δύο φρεγατών, ενός υποβρυχίου, τεσσάρων πυραυλακάτων, αριθμού

5

ελικοπτέρων συμβατικής υποστήριξης, ενός πλοίου ανθυποβρυχιακού

πολέμου, ενός πλοίου αεράμυνας, ενός πετρελαιοφόρου και 40

αεροσκαφών που θα έχουν τη δυνατότητα προσνήωσης-απονήωσης σε

αεροπλανοφόρο.

Επίσης, πέραν των παραπάνω θα πρέπει να λάβουμε υπόψη και το

προσωπικό που απαιτείται, 1.000-5.000 άτομα ανάλογα με το μέγεθος του

αεροπλανοφόρου.»

• Στις 27-2-2012 η τουρκική εφημερίδα Radikal αναδημοσίευσε άρθρο της

εφημερίδας Τakvim, όπου ο Αμερικανός δημοσιογράφος Seymour Hersh

γνωστοποίησε ότι: «LΜετά το 2007 η Τουρκία εισήλθε σε μία νέα τροχιά

και έχει λόγο σε περιφερειακό επίπεδο. Η Τουρκία που αποτελεί μια

περιφερειακή δύναμη, έκανε πολύ σημαντικά βήματα στο στρατιωτικό τομέα

για να γίνει μια παγκόσμια δύναμη. Η μόνη αδυναμία της είναι ότι δεν

διαθέτει αεροπλανοφόρο, όμως δραστηριοποιήθηκε για να το αποκτήσει.».

Επίσης, ο Hersh ανέφερε ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες, η Αγγλία, η Γερμανία,

η Ρωσία, η Γαλλία και η Ιταλία είναι πολύ ενοχλημένες διότι η Τουρκία έχει

λόγο σε περιφερειακό επίπεδο και ότι το επόμενο έτος θα είναι πολύ

κρίσιμο διότι θα διαγραφεί το μέλλον των χωρών για τα επόμενα τριάντα

χρόνια.

Οι κύριες επιχειρησιακές περιοχές της τουρκικής ναυτικής και αεροπορικής

ισχύος είναι το Αιγαίο, η Μαύρη Θάλασσα και η Μεσόγειος. Ειδικότερα δε, για

το κενό που υποτίθεται ότι δημιουργεί η έλλειψη αεροπλανοφόρου στις

περιοχές αυτές, θα πρέπει να τονισθεί ότι αυτό καλύπτεται από τα 7

αεροσκάφη ΚΤC-135R εναερίου ανεφοδιασμού που διαθέτουν οι τουρκικές

αεροπορικές δυνάμεις. Συγχρόνως, θα πρέπει να επισημανθεί ο

προβληματισμός του Μurat Bayar (σ.σ. θεωρείται ένας από τους στενούς

συνεργάτες του Ερντογάν) για το εάν υφίσταται η αναγκαιότητα απόκτησης

αεροπλανοφόρου, ο οποίος απ’ ότι φαίνεται δεν ασπάζεται πλήρως τις

απόψεις των Τούρκων ναυάρχων. Αν βέβαια στους προβληματισμούς του

Bayar προστεθεί και ο χρόνος επιχειρησιακής διαθεσιμότητας του

αεροπλανοφόρου, μετά από 6-7 χρόνια, οπότε σύμφωνα με τις εκτιμήσεις θα

έχει διαγραφεί και το μέλλον των εξελίξεων στην Ανατολική Μεσόγειο, τότε η

απόκτηση ενός πλοίου της κατηγορίας αυτής από τις τουρκικές ναυτικές

δυνάμεις πιθανόν να είναι ετεροχρονισμένη. Όμως, η αναφορά του θέματος

απόκτησης αεροπλανοφόρου, από τον νυν και έναν πρώην αρχηγό των

τουρκικών ναυτικών δυνάμεων, ένα υψηλόβαθμο στέλεχος του τουρκικού

υφυπουργείου Ναυτιλίας και τον επικεφαλής του υφυπουργείου Αμυντικής

Βιομηχανίας θα πρέπει να αποτελεί αντικείμενο συνεχούς και ψύχραιμης

παρακολούθησης χωρίς υπερβολές. Τέλος, θα πρέπει να συνυπολογισθεί το

γεγονός ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες, η Αγγλία, η Γερμανία, η Ρωσία, η Γαλλία

και η Ιταλία θα αντιμετωπίσουν αρνητικά μια τέτοια κίνηση των Τούρκων διότι

θα αισθανθούν ότι μειώνεται και κατ’ επέκταση απειλείται η ισχύς τους στη

6

Μεσόγειο, στη Μέση Ανατολή και στη Βόρειο Αφρική, δεδομένου ότι η

Τουρκία τα τελευταία χρόνια καταδεικνύει μια αλαζονική συμπεριφορά

επέκτασης της πολιτικής, πολιτιστικής, οικονομικής και στρατιωτικής της

επιρροής στις εν λόγω περιοχές.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Τουρκικό αεροπλανοφόρο"

Αποφθέγματα των σοφων της αρχαιότητας.

Τα περίφημα Δελφικά Παραγγέλματα ήταν λιτά αποφθέγματα ελαχίστων λέξεων και ανήκαν στους επτά σοφούς της αρχαιότητας: Τον Θαλή τον Μιλήσιο, τον Πιττακό τον Μυτιληναίο, τον Βία τον Πρηνεύ, τον Σόλωνα τον Αθηναίο, τον Κλεόβουλο τον Ρόδιο, τον Περίανδρο τον Κορίνθιο και τον Χίλωνα τον Λακεδαιμόνιο. Ήταν χαραγμένα στον πρόσθιο τοίχο του Πρόναου ή επί των παραστάδων της πύλης του μεγάλου ναού ή επί του υπέρθυρου ή επί των πολλών στηλών ήταν περιμετρικά του ναού.

Ο θαυμασμός των αρχαίων Ελλήνων για τα ανηρτημένα αυτά αποφθέγματα στο Μαντείο των Δελφών ήταν τόσο μεγάλος, ώστε ο λυρικός ποιητής Πίνδαρος (522 π.Χ.) να θεωρεί τους επτά σοφούς, γιους του Ήλιου, που με την ακτινοβολία τους φώτιζαν και καθοδηγούσαν τον άνθρωπο στην οδό της αρετής.

1. *ΕΠΟΥ ΘΕΩ* . Να ακολουθούμε τον Θεό .
2. *ΘΕΟΥΣ ΣΕΒΟΥ* . Να σεβόμαστε τους θεούς .
3. *ΓΟΝΕΙΣ ΑΙΔΟΥ* : Να σεβόμαστε τους γονείς μας .
4. *ΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΝ ΑΙΔΟΥ* . Να σεβόμαστε τους μεγαλύτερους .
5. *ΙΚΕΤΑΣ ΑΙΔΟΥ* . Να σεβόμαστε αυτούς που μας ικετεύουνε .
6. *ΣΕΑΥΤΟΝ ΑΙΔΟΥ* . Να σεβόμαστε τον εαυτό μας .
7. *ΦΟΝΟΥ ΑΠΕΧΟΥ* . Να μη φονεύουμε .
8. *ΟΡΚΩ ΜΗ ΧΡΩ* . Να μην ορκιζόμαστε (να είμαστε αξιόπιστοι χωρίς να ορκιζόμαστε σε Θεούς) .
9. *ΟΥΣ ΤΡΕΦΕΙΣ, ΑΓΑΠΑ* . Να αγαπάμε αυτούς που τρέφουμε (παιδιά μας και γενικά την οικογένειά μας) .
10. *ΕΣΤΙΑΝ ΤΙΜΑ* . Να τιμάμε το σπίτι μας .
11. *ΓΑΜΟΥΣ ΚΡΑΤΕΙ* . Να σεβόμαστε (διαφυλάτουμε) τον γάμο μας .
12. *ΓΑΜΕΙΝ ΜΕΛΛΟΝ ΚΑΙΡΟΝ ΓΝΩΘΙ* . Να παντρεύομαστε την κατάλληλη στιγμή .
13. *ΕΞ ΕΥΓΕΝΩΝ ΓΕΝΝΑ* . Να προσπαθούμε να συγγενεύσουμε με καλούς ανθρώπους .
14. *Ο ΜΕΛΛΕΙΣ ΔΟΣ* . Να δίνουμε φροντίδα (αγάπη) σε όσους νοιαζόμαστε .
15. *ΗΤΤΩ ΥΠΕΡ ΔΙΚΑΙΟΥ* να μαχόμαστε (ή να καταβαλλόμαστε) για το δίκαιο , το καλό, το σωστό, το χρήσιμο .
16. *ΦΡΟΝΕΙ ΘΝΗΤΑ* . Να σκεφτόμαστε όπως αρμόζει σε θνητούς (όχι ως Θεοί) .
17. *ΕΥ ΠΑΣΧΕ ΘΝΗΤΟΣ* . Να υπομένουμε ότι συμβεί ως θνητοί .
18. *ΑΡΧΕ ΣΕΑΥΤΟΥ* . Να κυριαρχούμε (επιβαλλόμαστε) του εαυτού μας (αυτοπειθαρχία) .
19. *ΘΥΜΟΥ ΚΡΑΤΕΙ* : Να συγκρατούμε το θυμό μας .
20. *ΟΜΙΛΕΙ ΠΡΑΩΣ* . Να ομιλούμε με πραότητα (ηρεμία) .
21. *ΗΔΟΝΗΣ ΚΡΑΤΕΙΝ* . Να είμαστε εγκρατείς (όχι ηδονολάτρες) .
22. *ΓΛΩΤΤΑΝ ΙΣΧΕ* . Nα συγκρατούμε την γλώσσα μας .
23. *ΓΛΥΤΤΗΣ ΑΡΧΕ* . Να κυριαρχούμε στην γλώσσα μας .
24. *ΜΗ ΘΡΑΣΥΝΟΥ* . Μην είμαστε θρασείς .
25. *ΑΡΡΗΤΑ ΜΗ ΛΕΓΕ* . Μην αποκαλύπτουμε μυστικά .
26. *ΛΕΓΕ ΕΙΔΩΣ* . : Να λέμε ότι γνωρίζουμε (να διακρίνουμε που θα μιλάμε).
27. *ΟΦΘΑΛΜΟΥ ΚΡΑΤΕΙ* .Να ελέγχουμε ότι βλέπουμε .
28. *ΠΙΝΩΝ ΑΡΜΟΖΕΣ* . Όταν πίνουμε να είμαστε συγκρατημένοι .
29. *ΑΚΟΥΣΑΣ ΝΟΕΙ* . Να κατανοούμε αφού ακούσουμε (να αντιλαμβανόμαστε με τα μάτια του νου) .
30. *ΦΡΟΝΗΣΙΝ ΑΣΚΕΙ* . να καλλιεργούμε την σκέψη , νου μυαλό....
31. *ΜΕΛΕΤΕΙ ΤΟ ΠΑΝ* . Να μελετάμε τα πάντα .
32. *ΒΟΥΛΕΥΟΥ ΧΡΟΝΩ* . Να σκεπτόμαστε τα χρήσιμα .
33. *ΓΝΟΥΣ ΠΡΑΤΤΕ* . Να πράττουμε με επίγνωση (μετά λογικού γνώση) . Να πράττουμε με αυτογνωσία .
34. *ΠΑΣΙ ΔΙΑΛΕΓΟΥ*. Να συνδιαλεγόμαστε με όλους .
35. *ΑΚΟΥΕ ΠΑΝΤΑ* . Να ακούμε τα πάντα .
36. *ΑΚΟΥΩΝ ΟΡΑ* . Όταν ακούμε βλέπουμε .
37.
*ΔΟΞΑΝ ΔΙΩΚΕ* . Να επιδιώκουμε (την δόξα ή) να γνωρίζουμε και άλλες γνώμες . 38. *ΔΟΞΑΝ ΜΗ ΛΕΙΠΕ* . Να μην υποτιμούμε την δόξα .
39. *ΚΑΛΟΝ ΤΟ ΛΕΓΕ* . Να λέμε το ορθό, το δίκαιο, την αλήθεια .
40. *ΕΥΛΟΓΕΙ ΠΑΝΤΑΣ* Να λέμε καλά λόγια για όλους .
41. *ΟΣΙΑ ΚΡΙΝΕ* . Να κρίνουμε με αγιότητα .
42. *ΕΥΓΕΝΕΙΑΝ ΑΣΚΕΙ* . Να είμαστε ευγενείς ή να έχουμε ευγενική ψυχή) .
43. *ΦΙΛΟΦΡΟΝΕΙ ΠΑΣΙΝ* . Να αγαπάμε τους πάντες (ανθρώπους) και τα πάντα .
44. *ΕΥΠΡΟΣΗΓΟΡΟΣ ΓΙΝΟΥ* . Να είμαστε ευπροσήγοροι (παρηγορητικοί) .
45. *ΕΥΦΗΜΟΣ ΙΣΘΙ* . Να έχουμε καλή φήμη .
46. *ΕΥΦΗΜΙΑΝ ΑΣΚΕΙ* . Να χρησιμοποιούμε την καλή μας φήμη (προκειμένου να επηρεάσουμε καταστάσεις) .
47. *ΦΥΛΑΚΗΝ ΠΡΟΣΕΧΕ* Να είμαστε σε εγρήγορση (να μην εφησυχαζόμαστε , να είμαστε σε επιφυλακή) .
48. *ΟΜΟΙΟΙΣ ΧΡΩ* . Να συναναστρεφόμαστε με τους όμοιους μας .
49. *ΟΡΑ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ* Να κοιτάμε (προνοούμε) το μέλλον μας .
50. *ΥΒΡΙΝ ΜΙΣΕΙ* . Να μισούμε την ύβρη .
51. *ΕΥΧΟΥ ΔΥΝΑΤΑ* . Να ευχόμαστε με όλη τη δύναμη της ψυχής μας (αληθινά) .
52. *ΧΡΗΣΜΟΥΣ ΘΑΥΜΑΣΕ* . Να εκτιμούμε τους χρησμούς .
53. *ΦΙΛΟΙΣ ΒΟΗΘΕΙ* . Να βοηθάμε τους φίλους (αυτούς που αγαπάμε) .
54. *ΦΙΛΙΑΝ ΑΓΑΠΑ* . Να αγαπάμε την φιλία (γενικά να επιδιώκουμε να αγαπάμε) .
55. *ΦΙΛΟΙΣ ΕΥΝΟΕΙ* . Να ευνοούμε (βοηθάμε) τους φίλους (ή να ευνοούμε τις προσπάθειες αυτών που αγαπάμε) .
56. *ΦΙΛΙΑΝ ΦΥΛΑΤΤΕ* . Να φυλάττουμε (ή να διαφυλάτουμε την αγάπη που έχουμε) τη φιλία .
57. *ΦΙΛΩ ΧΑΡΙΖΟΥ* . Να είμαστε πάντα διαθέσιμοι στους φίλους μας (ή σε αυτούς που αγαπάμε) .
58. *ΝΕΩΤΕΡΟΝ ΔΙΔΑΣΚΕ* . Να διδάσκεις τους νεότερους (να μεταδίδουμε την γνώση στους νεότερους) .
59. *ΥΙΟΥΣ ΠΑΙΔΕΥΕ* . Να εκπαιδεύουμε (μορφώνουμε) τους γιους (παιδιά) μας .
60. *ΣΟΦΙΑΝ ΖΗΤΕΙ* . Να αναζητούμε την σοφία ή να είμαστε φιλομαθείς (φίλοι της σοφίας) .
61. *ΜΑΝΘΑΝΩΝ ΜΗ ΚΑΜΝΕ* . Να μην κουραζόμαστε να μαθαίνουμε .
62. *ΓΝΩΘΙ ΜΑΘΩΝ* . Να γνωρίζουμε αφού μάθουμε (να αποκτάς γνώση , να γνωρίζεις από τις εμπειρίες) .
63. *ΣΟΦΟΙΣ ΧΡΩ* . Να συναναστρεφόμαστε με σοφούς ή να χρησιμοποιούμε την σοφία τους .
64. *ΦΙΛΟΣΟΦΟΣ ΓΙΝΟΥ* . Να γίνουμε φιλόσοφοι (ή αγαπάμε την σοφία) .
65. *ΣΑΥΤΟΝ ΙΣΘΙ* . Να μην χάνουμε τον εαυτό μας (να είμαστε ο εαυτός μας, να μην υποκρινόμαστε) .
66. *ΓΝΩΘΙ ΣΑΥΤΟΝ* . Να γνωρίζουμε τον εαυτό μας (πρώτα) .
67. *ΠΑΙΔΕΙΑΣ ΑΝΤΕΧΟΥ* . Να προσηλωνόμαστε στην εκπαίδευσή μας και να υπομένουμε τις δυσκολίες της .
68. *ΗΘΟΣ ΔΟΚΙΜΑΖΕ* . Να επιδοκιμάζεις το ήθος .
69. *ΤΕΧΝΗ ΧΡΩ* . Να ασκούμε ή να χρησιμοποιούμε την τέχνη .
70. *ΕΥΕΡΓΕΣΙΑΣ ΤΙΜΑ* . Να εκτιμούμε (τιμούμε) το καλό (ή τις ευεργεσίες) που μας δίδονται .
71. *ΑΓΑΘΟΥΣ ΤΙΜΑ* . Να τιμούμε τους αγαθούς (τις καλές πράξεις των άλλων) .
72. *ΕΠΑΙΝΕΙ ΑΡΕΤΗΝ* . Να επαινούμε την αρετή (ή τον ενάρετο) .
73. *ΤΥΧΗΝ ΝΟΜΙΖΕ* Να έχουμε κατά νου *το τυχαίο* που θα συμβεί (πρόληψη) .
74. *ΤΥΧΗ ΜΗ ΠΙΣΤΕΥΕ* . Να μην πιστεύουμε στην τύχη ( στα τυχερά παιχνίδια) ή να μην γινόμαστε τυχοδιώκτες .
75. *ΤΥΧΗΝ ΣΤΕΡΓΕ* . Να συμφωνούμε (αποδεχόμαστε) με την ειμαρμένη μας (τα μοιραία γεγονότα-ατυχίες της ζωής μας) .
76. *ΕΓΓΥΗΝ ΦΕΥΓΕ* . Να αποφεύγουμε να εγγυόμαστε για κάποιον ή για κάτι .
77. *ΧΑΡΙΝ ΕΚΤΕΛΕΙ* . Να κάνουμε χάρες .
78. *ΕΥΤΥΧΙΑΝ ΕΥΧΟΥ* . Να ευχόμαστε ευτυχία .
79. *ΟΝΕΙΔΟΣ ΕΧΘΑΙΡΕ* . Να εχθρεύεσαι τον χλευασμό .
80. *ΥΒΡΙΝ ΑΜΥΝΟΥ* . Να προφυλάσσεσαι από την ύβρη .
81. *ΛΕΓΕ ΠΡΑΤΤΕ ΔΙΚΑΙΑ* : Να πράττουμε δίκαια (στα έργα μας) .
82. *ΚΡΙΝΕ ΔΙΚΑΙΑ* . Να κρίνουμε δίκαια ή να είμαστε δίκαιοι στην κριτική μας .
83. *ΑΔΙΚΕΙΝ ΜΙΣΕΙ* . Να μισούμε την αδικία .
84. *ΚΡΙΤΗΝ ΓΝΩΘΙ* . Να γνωρίζουμε τον κριτή μας .
85. *ΑΔΩΡΟΔΟΚΗΤΟΣ ΔΙΚΑΖΕ* . Να δικάζουμε χωρίς δωροδοκία .
86. *ΑΙΤΙΩ ΠΑΡΟΝΤΑ* . Να αιτιολογούμε όσα μας συμβαίνουν .
87. *ΥΙΟΙΣ ΜΗ ΚΑΤΑΘΑΡΡΕΙ* . Μην αποκαρδιώνουμε τα παιδιά μας .
88. *ΚΟΙΝΟΣ ΓΙΝΟΥ* . Να είμαστε κοινωνικοί (όχι απομονωμένοι) .
89. *ΑΠΟΚΡΙΝΟΥ ΕΝ ΚΑΙΡΩ* . Να αποκρινόμαστε τον κατάλληλο καιρό .
90. *ΠΡΑΤΤΕ ΑΜΕΤΑΝΟΗΤΩΣ* . Να πράττουμε με σιγουριά (δίχως αμφιβολίες) .
91. *ΕΛΠΙΔΑ ΑΙΝΕΙ* . Να δοξάζεις την ελπίδα (να μην απογοητευόμαστε ή να μην χάνουμε την ελπίδα μας) .
92. *ΤΩ ΒΙΩ ΜΑΧΟΥ* . Να μαχόμαστε (αγωνιζόμαστε) για τη ζωή .
93. *ΑΤΥΧΟΥΝΤΙ ΣΥΝΑΧΘΟΥ* . Να συμπάσχουμε με το δυστυχή .
94. *ΧΡΟΝΟΥ ΦΕΙΔΟΥ* . Να εκμεταλλεύομαστε τον χρόνο μας .
95. *ΠΕΡΑΣ ΕΠΙΤΕΛΕΙ ΜΗ ΑΠΟΔΕΙΛΙΩΝ* . Μη διστάζουμε να τελειώνουμε ότι αρχίζουμε .
96. *ΕΠΙΤΕΛΕΙ ΣΥΝΤΟΜΩΣ* . Να πληρώνουμε (τελειώνουμε) αμέσως ή χωρίς αναβολή .
97. *ΚΑΙΡΟΝ ΠΡΟΣΔΕΧΟΥ* . Να δεχόμαστε τον χρόνο .
98. *ΓΗΡΑΣ ΠΡΟΣΔΕΧΟΥ* . Να αποδεχόμαστε το γήρας .
99. *ΑΜΑΡΤΑΝΩΝ ΜΕΤΑΝΟΕΙ* . Να μετανοούμε για τις ανομίες, λάθη, αμαρτίες μας (ή όταν σφάλλουμε , να μετανοούμε) .
100. *ΕΡΙΝ ΜΙΣΕΙ* . Να μισούμε την έριδα (φιλονικία) .
101. *ΟΜΟΝΟΙΑΝ ΔΙΩΚΕ* . Να επιδιώκουμε την ομόνοια (ειρήνη , ομοψυχία) .
102. *ΒΙΑΣ ΜΗ ΕΧΟΥ* . Να μην έχουμε βία (να αποφεύγουμε να είμαστε βίαιοι) .
103. *ΒΙΑΝ ΜΗΔΕΝ ΠΡΑΤΤΕΙΝ* . Να μη κάνουμε τίποτα με βία .
104. *ΝΟΜΩ ΠΕΙΘΟΥ* . Να πειθαρχούμε στο Νόμο ή να είμαστε νομοταγείς .
105. *ΤΟ ΚΡΑΤΟΥΝ ΦΟΒΟΥ* . Να φοβόμαστε τον ανώτερο (ή τον άρχοντα) .
106. *ΘΝΗΣΚΕ ΥΠΕΡ ΠΑΤΡΙΔΟΣ* . Να πεθαίνουμε για την πατρίδα .
107. *ΕΧΘΡΟΥΣ ΑΜΥΝΟΥ* . Να προφυλασσόμαστε από τους εχθρούς μας (ή να αμυνόμαστε πάντα από τους εχθρούς μας) .
108. *ΕΠΙ ΡΩΜΗ ΜΗ ΚΑΥΧΩ* . Να μην καυχιόμαστε για τη δύναμή μας .
109. *ΜΗ ΑΡΧΕ ΥΒΡΙΖΕΙΝ* . Να μην κυριαρχούμε με αλαζονεία .
110. *ΛΑΒΩΝ ΑΠΟΔΟΣ*. Όταν λαμβάνουμε να δίνουμε .
111. *ΕΥΓΝΩΜΩΝ ΓΙΝΟΥ* . Να είμαστε ευγνώμων .
112. *ΠΡΟΝΟΙΑΝ ΤΙΜΑ* . Να εκτιμούμε την βοήθεια από όπου και αν προέρχεται (να μην είμαστε αχάριστοι) .
113. *ΥΦΟΡΩ ΜΗΔΕΝΑ* . Κανέναν να μην βλέπουμε με καχυποψία .
114. *ΑΛΛΟΤΡΙΩΝ ΑΠΕΧΟΥ* . Να απέχουμε από κακίες, δολοπλοκίες (αλλότρια) .
115. *ΨΕΓΕ ΜΗΔΕΝΑ* . Να μην κατηγορούμε (κακολογούμε, κατακρίνουμε) κανένα.
116. *ΔΙΑΒΟΛΗΝ ΜΙΣEI* . Να μισούμε τη διαβολή (να μην βάζουμε λόγια) .
117. *ΦΘΟΝΕΙ ΜΗΔΕΝΙ* . Κανέναν μην φθονούμε ή ζηλεύουμε .
118. *ΑΠΕΧΘΕΙΑΝ ΦΕΥΓΕ* . Να αποφεύγεις την απέχθεια (κακία) .
119. *ΕΧΘΡΑΣ ΔΙΑΛΥΕ* . Να διαλύουμε τις έχθρες .
120. *ΚΑΚΙΑΝ ΜΙΣΕΙ * . Να μισούμε (αποφεύγουμε) την κακία .
121. *ΚΑΚΙΑΣ ΑΠΕΧΟΥ* . Να απέχουμε από την κακία .
122. *ΔΟΛΟΝ ΦΟΒΟΥ* . Να φοβόμαστε το δόλο (τις δολοπλοκίες) .
123. *ΑΠΟΝΤΙ ΜΗ ΜΑΧΟΥ* . Να μην μαχόμαστε (μην κακολογούμε) αυτόν που είναι απών .
124. *ΠΛΟΥΤΕΙ ΔΙΚΑΙΩΣ* . Να πλουτίζουμε δίκαια (με δίκαιο τρόπο) .
125. *ΔΙΚΑΙΩΣ ΚΤΩ* . Να αποκτούμε τίμια (δίκαια) .
126. *ΠΟΝΕΙ ΜΕΤ' ΕΥΚΛΕΙΑΣ* . Να κοπιάζουμε δίκαια .
127. *ΠΛΟΥΤΩ ΑΠΟΣΤΕΙ* . Να αποστασιοποιούμαστε από τον πλούτο (μην έχουμε «θεό» τον πλούτο) .
128. *ΧΡΩ ΧΡΗΜΑΣΙ* . Να χρησιμοποιούμε τα χρήματά μας .
129. *ΔΑΠΑΝΩΝ ΑΡΧΟΥ* . Να ελέγχουμε τις δαπάνες μας (έξοδα) .
130. *ΕΧΩΝ ΧΑΡΙΖΟΥ* . Όταν έχουμε, να χαρίζουμε .
131. *ΧΑΡΙΖΟΥ ΕΥΛΑΒΩΣ* . Λογικά να χαρίζουμε .
132. *ΚΤΩΜΕΝΟΣ ΗΔΟΥ* . Να ευχαριστιόμαστε με αυτά που αποκτάμε (να μην είμαστε άπληστοι ή να είμαστε αυτάρκεις) .
133. *ΕΡΓΑΖΟΥ ΚΤΗΤΑ* . Να κοπιάζουμε για πράγματα άξια κτήσης .
134. *ΜΕΤΡΟΝ ΑΡΙΣΤΟΝ* . Κάθε τι που έχει Μέτρο είναι Άριστο δηλαδή το καλύτερο .
135. *ΜΗΔΕΝ ΑΓΑΝ* . Τίποτα να μην είναι υπερβολικό .
136. *ΕΥΣΕΒΕΙΑΝ ΦΥΛΑΤΤΕ* . Να είμαστε ευσεβείς .
137. *ΑΙΣΧΥΝΗΝ ΣΕΒΟΥ* . Να σεβόμαστε την εντροπή (δηλαδή αυτούς που ντρέπονται) .
138. *ΚΙΝΔΥΝΕΥΕ ΦΡΟΝΥΜΩΣ* . Με σύνεση και λογική να κινδυνεύουμε (να ρισκάρουμε την ζωή μας με λογική)
139. *ΜΗ ΕΠΙ ΠΑΝΤΙ ΛΥΠΟΥ* . Να μην λυπόμαστε για το κάθε τι .
140. *ΑΛΥΠΩΣ ΒΙΟΥ* . Να επιδιώκουμε να ζούμε χωρίς λύπες .
141. *ΤΕΛΕΥΤΩΝ ΑΛΥΠΟΣ* . Να πεθαίνουμε χωρίς λύπη .
142. *ΙΔΙΑ ΦΥΛΑΤΤΕ* . Να προστατεύουμε τα δικά μας (ότι μας ανήκει) .
143. *ΤΟ ΣΥΜΦΕΡΟΝ ΘΗΡΩ* . Να κυνηγάμε το καλό μας .
144. *ΣΕΑΥΤΟΝ ΕΥ ΠΟΙΕΙ* . Να ευεργετούμε τον εαυτό μας (ή να κάνουμε ότι καλύτερο για τον εαυτό μας) .
145. *ΠΡΟΓΟΝΟΥΣ ΣΤΕΦΑΝΟΥ* . Να στεφανώνουμε τους προγόνους μας (να τιμούμε τους προγόνους) .
146. *ΕΠΙ ΝΕΚΡΩ ΜΗ ΓΕΛΑ* . Να μην περιγελάμε (κοροϊδεύουμε) τους νεκρούς .
147. *ΕΠΑΓΓΕΛΟΥ ΜΗΔΕΝΙ* . Μη διατάζουμε κανένα .
148. *ΠΑΙΣ ΩΝ ΚΟΣΜΙΟΣ ΙΣΘΙ , ΗΒΩΝ ΕΓΚΡΑΤΗΣ , ΜΕΣΟΣ ΔΙΚΑΙΟΣ , ΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΣ ΣΟΦΟΣ* . Παιδί να είμαστε κόσμιοι , έφηβοι εγκρατείς , άνδρες δίκαιοι , γέροντες σοφοί .

Τα παραγγέλματα αυτά όπως οι επισκέπτες της αρχαιότητας αντίκριζαν στους Δελφούς: Παράθεση Δελφικών παραγγελμάτων: www.delphi.gr/ViewShopStaticPage.aspx?ValueId=1932


(πρόλογος: http://www.delphi.gr μετάφραση: http://www.metron-ariston.gr)

Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Αποφθέγματα των σοφων της αρχαιότητας."