Η μαχη των μαχων ολων των εποχων το 490 π.Χ

Μάχες που έγραψαν την ιστορία.Μαραθώνας 490 π.Χ.Δείτε τη μάχη σε ψηφιακή αναπαράσταση

Ένας συνταγματάρχης του Αμερικανικού Στρατού μετά από 20 χρόνια υπηρεσίας,αποστρατεύθηκε και αποφάσισε να ασχοληθεί με την στρατιωτική ιστορία.

Ο Μάϊκλ Λι Λάνινγκ ,βετεράνος του πολέμου στο Βιετνάμ, έγραψε 14 βιβλία στρατιωτικής ιστορίας. Ένα απ΄ αυτά είναι και "Οι 100 μεγαλύτερες μάχες όλων των εποχών",που στην Ελλάδα κυκλοφορεί από τις εκδόσεις ΕΝΑΛΙΟΣ.
Απ΄ αυτές τις 100 μάχες που ο συνταγματάρχης περιγράφει με πολύ απλό τρόπο ώστε να μπορούν να διαβάσουν ακόμη και αναγνώστες που δεν είναι στρατιωτικοί, επιλέξαμε ορισμένες που πρώτα απ΄ όλα έχουν σχέση μ΄ εμάς τους Έλληνες. Η επιλογή του συνταγματάρχη Λάνινγκ έχει γίνει με βάση το ρόλο που έπαιξε η έκβαση αυτών των μαχών στην ιστορία του πλανήτη. Κάθε μέρα θα παρουσιάζουμε και από μία.

Ξεκινάμε λοιπόν με τη μάχη που πάντα γοητεύει τους Έλληνες. Τη Μάχη του Μαραθώνα. Στις Θερμοπύλες είχαμε πολύ πρόσφατα αναφερθεί.

Εκτός από το κείμενο του αμερικανού συνταγματάρχη,μπορείτε να δείτε την Μάχη του Μαραθώνα και σε ψηφιακή αναπαράσταση.



Η ΜΑΧΗ ΤΟΥ ΜΑΡΑΘΩΝΑ


Η μάχη στην πεδιάδα του Μαραθώνα το 490 π.Χ. τερμάτισε μια μεγάλη περσική εισβολή στην Ευρώπη και καθιέρωσε τους Έλληνες ως κυρίαρχη στρατιωτική δύναμη. Πρόσφερε επίσης την ενοποίηση που οδήγησε τελικά στην ανάδειξη της Ελλάδας ως θεμελίου του Δυτικού πολιτισμού.
Το 556 π.Χ. ο Κύρος διαδέχτηκε τον πατέρα του στην εξουσία στην περσική περιοχή του Ανσάν, η οποία βρισκόταν υπό τον έλεγχο των Μήδων. Λίγο αργό τερα ο Κύρος, που θα γινόταν σύντομα γνωστός ως «Μέγας», άρχισε μια τριετή Επανάσταση στην οποία νίκησε τους Μήδους και τους ενσωμάτωσε στον στρατό του για να μπορέσει να αποχτήσει ακόμη περισσότερα εδάφη. Την εποχή του θανάτου του στον πόλεμο, μετά από 25 χρόνια, είχε πλέον επεκτείνει την Περσι κή Αυτοκρατορία του από τα ανατολικά όρια του Ινδού ποταμού στην Ινδία μέχρι τη λίμνη Αράλη, την Κασπία, τον Εύξεινο Πόντο και τη Μεσόγειο θάλασσα.
Στην Αυτοκρατορία περιλαμβανόταν η δυτική ακτή της Μικράς Ασίας, γνω στή ως Ιωνία, που την κατοικούσαν Έλληνες. Ορισμένοι από αυτούς επανα στάτησαν για λίγο κατά των Περσών το 512 π.Χ. και ακόμη σοβαρότερα το 499 π.Χ. Στην τελευταία περίπτωση, οι Έλληνες της Ιωνίας ζήτησαν βοήθεια από τις πόλεις-κράτη της Ελλάδας. Η Αθήνα ανταποκρίθηκε με έναν στόλο είκοσι πολεμικών τριηρών και η Ερέτρια -στην Εύβοια- πρόσφερε άλλες πέντε. Παρά τη βοήθεια από τις ελληνικές πόλεις, η επανάσταση της Ιωνίας κατεστάλη συντόμως και ο Πέρσης ηγεμών Δαρείος ορκίστηκε να εκδικηθεί τις ελληνικές πόλεις για τη βοήθεια τους προς την επανάσταση.


Το 492 π.Χ. ο Δαρείος κατέκτησε τα βασίλεια της Θράκης και της Μακεδονίας στα βόρεια ελληνικά σύνορα. Πριν καταφέρει, ωστόσο, να επιτεθεί στον νότο, μια θύελλα κατέστρεψε τον στόλο του. Δυο χρόνια αργότερα (ορισμένες πηγές αναφέρουν μόνο ένα έτος) οι Πέρσες επέστρεψαν και κατέλαβαν γρήγο ρα την Ερέτρια, την οποία έκαψαν. Μια περσική δύναμη από περίπου 20.000 πεζούς και 1.000 ιππείς αποβιβάστηκε ακολούθως οτην πεδιάδα του Μαραθώ να, σαράντα χιλιόμετρα βορειοανατολικά της Αθήνας. Οι Πέρσες ήλπιζαν να εμποδίσουν τους Έλληνες οχυρώνοντας την Ερέτρια, ενιό συγχρόνως περίμε ναν να φθάσει ο υπόλοιπος στρατός και στόλος τους.
Η Αθήνα απάντησε με στρατό 10.000 ανδρών ενισχυμένο με 1.000 ακόμη στρατιώτες από τις Πλαταιές. Ο Αθηναίος διοικητής έστειλε έναν δρομέα στη Σπάρτη ζητώντας βοήθεια. Ο νεαρός αγγελιαφόρος Φειδιππίδης λέγεται ότι έ τρεξε 230 χιλιόμετρα σε δύο ημέρες, αλλά οι Σπαρτιάτες απάντησαν ότι δεν μπορούσαν να πολεμήσουν, για θρησκευτικούς λόγους, πριν από την επόμενη πανσέληνο. Ο Φειδιππίδης έκανε άλλες δύο ημέρες για να επιστρέψει στον Μαραθώνα με την αρνητική απάντηση.
Επί εννέα ημέρες οι Έλληνες και οι Πέρσες ήταν παρατεταγμένοι σε δυο μεγάλες γραμμές στην πεδιάδα που είχε μήκος τρία περίπου χιλιόμετρα, αλλά καμιά πλευρά δεν ήθελε να επιτεθεί και να χάσει έτσι το πλεονέκτημα της άμυνας. Οι Έλληνες περίμεναν τους Σπαρτιάτες και οι Πέρσες τον υπόλοιπο στρα τό τους από την Ερέτρια.

Ένα πρωί στα μέσα Σεπτεμβρίου ο Έλληνας διοικητής Μιλτιάδης πρόσεξε ότι το περσικό ιππικό δεν βρισκόταν πλέον στην πεδιάδα. Ορισμένες μαρτυ ρίες θεωρούν ότι οι ιππείς βρίσκονταν σε αναγνωριστική πορεία προς την Αθήνα, ενώ άλλες υποστηρίζουν ότι ίσως είχαν πάει να προμηθευτούν φρέσκο νερό. Εν πάση περιπτώσει, το περσικό ιππικό απουσίαζε και το ελληνικό πεζι κό εκμεταλλεύθηκε την ευκαιρία.
Ο Μιλτιάδης διέταξε επίθεση, αρχικά με αργό βηματισμό και εν συνεχεία με τρέξιμο όταν οι στρατιώτες του έφθασαν εντός ακτίνας βολής των Περσών τοξοτών. Οι Έλληνες, οπλισμένοι με ξίφη, δόρατα και ασπίδες, χτύπησαν πρώ τα τις περσικές πτέρυγες τις οποίες απώθησαν μέχρι να αρχίσει να καλύπτεται το κενό από τους συμπολεμιστές τους. Ο Μιλτιάδης έστειλε και άλλους στρα τιώτες κατά των περσικών πτερύγων, οι οποίοι ανάγκασαν το εχθρικό κέντρο σε άτακτη υποχιόρηση μέχρι την παραλία. Οι Έλληνες σκότωσαν πολλούς Πέρσες και αιχμαλώτισαν επτά εχθρικά πλοία που προσπαθούσαν να διασώ σουν τους πανικόβλητους Πέρσες στρατιώτες.

Στο τέλος της ημέρας, πάνω από 6.000 Πέρσες βρίσκονταν νεκροί στην πε διάδα του Μαραθώνα, ενώ οι ελληνικές απώλειες ήταν 192 άνδρες. Δυο μικρές Ελληνικές πόλεις είχαν νικήσει τη μεγάλη Περσική Αυτοκρατορία. Όταν έφθα σαν τελικά οι Σπαρτιάτες, λίγο μετά το τέλος της μάχης, δεν μπόρεσαν παρά να θαυμάσουν το επίτευγμα των συμπατριωτών τους.

Ωστόσο, δεν υπήρχε χρόνος για πανηγυρισμούς. Ο Μιλτιάδης ήξερε ότι οι διασωθέντες Πέρσες και οι εφεδρείες τους θα ξεκινούσαν για την ανυπεράσπι στη Αθήνα. Έτσι οι Αθηναίοι άρχισαν μια γρήγορη πορεία για την πόλη τους. Έφθασαν εκεί λίγες μόλις ώρες πριν από τους Πέρσες οι οποίοι, όταν είδαν να τους περιμένει ο ίδιος στρατός που τους είχε νικήσει κοιτά κράτος στον Μαρα θώνα, γύρισαν τα πλοία τους προς την Περσία.
Ο Μαραθών, συμφώνως προς τα γραπτό του Ηροδότου και άλλων συγγρα φέων, πολύ σύντομα θεωρήθηκε η πρώτη μεγάλη και αποφασιστική νίκη της ι στορίας. Οι λεπτομέρειες της μάχης επιζούν και επηρεάζουν ακόμη και σήμερα τόσο τους λογίους όσο και διάφορα γεγονότα. Για παράδειγμα, η ιστορία του στρατιώτη που έτρεξε σαράντα χιλιόμετρα μέχρι την Αθήνα για να αναγ γείλει τη νίκη έχει διαιωνιστεί σαν ένα αγώνισμα των Ολυιιπιακιΰν Αγώνων με την ονομασία μαραθώνιος,

Ο Μαραθών έγινε σύμβολο των εξαιρετικών επιτευγμάτων, αφού η μάχη υπήρξε αποφασιστική εκείνη την εποχή. Ωστόσο, δεν ήταν εξίσου σημαντικός με τη ναυμαχία της Σαλαμίνας δέκα χρόνια αργότερα , η οποία τερμάτισε οριστικά την περσική επιθετικότητα εναντίον της Ελλάδας. Εν τούτοις, ο Μαραθών υπήρξε αποφασιστική καμπή στον τερματισμό των επιθέσεων της Ανατολής εναντίον της Δύσης. Ήταν η πρώτη μεγάλη νίκη της Ευρώπης επί της Ασίας και από τον σπόρο που έπεσε στον Μαραθώνα φύτρωσαν οι μελλοντικοί πολιτισμοί της Ελλάδας και της Δύσης.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Η μαχη των μαχων ολων των εποχων το 490 π.Χ"

Το CNG ως ενδιάμεσο υψηλής στρατηγικής

Η. Κονοφάγος, Ν. Λυγερός

Η απόφαση της κατασκευής μιας μονάδας υγροποίησης φυσικού αερίου είναι ένα δείγμα των αποτελεσμάτων της υψηλής στρατηγικής στην Κύπρο. Μόνο και μόνο η ύπαρξη του κοιτάσματος Αφροδίτη (7TCF) και του κοιτάσματος Leviathan (16TCF), όχι μόνο υποστηρίζει αυτήν την απόφαση, αλλά και την δικαιολογεί. Βέβαια, πρέπει να υπάρχει και η σχετική συμφωνία μεταξύ Κύπρου και Ισραήλ, η οποία όμως είναι αναμενόμενη για γεωπολιτικούς λόγους. Η στρατηγική επένδυση είναι της τάξης των 10δις, αλλά έχει νόημα διότι ο σταθμός θα μπορεί να παράγει σε πρώτη φάση 5mtpa και σε δεύτερη το διπλάσιο. Σημασία έχει ο σύνδεσμος με την αγορά του LNG, η οποία είναι μια ανερχόμενη αγορά. Σε παγκόσμιο επίπεδο έχουμε 27 εγκαταστάσεις υγροποίησης σε 18 χώρες, αλλά και 90 σταθμούς αεριοποίησης σε 25 χώρες. Για την εφαρμογή αυτής της υψηλής στρατηγικής, το CNG μπορεί να λειτουργήσει ως ενδιάμεσο που μπορεί να εξασφαλίσει ένα σταθερό εισόδημα για τη χρηματοδότηση των υποδομών των εγκαταστάσεων υγροποίησης LNG. Το συμπιεσμένο φυσικό αέριο είναι η βέλτιστη λύση για πωλήσεις σχετικά μικρών ποσοτήτων σε σχετικά μικρές αποστάσεις. Το πλαίσιο κατασκευής χρειάζεται δύο φορές λιγότερο χρόνο. Το CNG είναι συμπιεσμένο κατά 250 φορές και μπορεί να μπει άμεσα στο δίκτυο δίχως να απαιτεί σταθμούς υγροποίησης και αεριοποίησης. Μια επένδυση τέτοιου τύπου από την Κύπρο θα μπορούσε να προσφέρει στην Ελλάδα και ειδικά στα νησιά μας τη δυνατότητα ενός καυσίμου πιο φθηνού και πιο καθαρού. Ο συνδυασμός θα αποτελέσει μεγάλο όφελος για τον ελληνισμό. Επίσης πρέπει να φανταστούμε ότι αυτή η μεθοδολογία ανοίγει το όραμα και για την μελλοντική εκμετάλλευση των κοιτασμάτων που βρίσκονται νότια της Κρήτης. Για ακριβώς αυτόν το λόγο πρέπει να προχωρήσουμε όσο το δυνατόν πιο γρήγορα σε σεισμικές έρευνες 3D, για να έχουμε μια ξεκάθαρη εικόνα της περιοχής και μετά να προσελκύσουμε ευκολότερα στρατηγικούς επενδυτές για κοινοπραξίες. Επιπλέον, αυτή η προσέγγιση συνδυάζεται με τη μελλοντική κατασκευή ενός αγωγού που θα συνδέει το Ισραήλ και την Κύπρο με την Ελλάδα για την τροφοδότηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Σε κάθε περίπτωση το στρατηγικό ενδιάμεσο που αποτελεί το CNG βοηθά το όλο πλαίσιο με τον πιο αποτελεσματικό τρόπο. Και γι’ αυτό το λόγο η ύπαρξη κρατικής εταιρείας υδρογονανθράκων τόσο από την Κύπρο όσο και από την Ελλάδα είναι απαραίτητη. Πρέπει λοιπόν να εξετάσουμε προσεκτικά τους βραχυπρόθεσμούς μας και μεσοπρόθεσμούς μας στόχους, έτσι ώστε να συμβαδίζουν με τους μακροπρόθεσμούς μας στόχους και βέβαια να τους υποστηρίζουν επί του πρακτέου. Πρέπει, λοιπόν, και στην Κύπρο και στην Ελλάδα να δώσουμε έμφαση στο CNG λόγω των γνωστών του ιδιοτήτων που θα επιτρέψουν και στις δυο μας χώρες να εξοικονομήσουν χρήματα σε μια περίοδο, όπου οι οικονομικές πιέσεις το απαιτούν, πράγμα το οποίο σημαίνει πρακτικά ότι θα βοηθήσουμε τους λαούς μας να μην υποστούν το βάρος που αντέχουν τόσο καιρό. Το CNG είναι ενδιάμεσο υψηλής στρατηγικής, η οποία βασίζεται στο μέγεθος των κοιτασμάτων στη Νότια Κρήτη, τα οποία είναι ανάλογα με αυτά του συνόλου των οικοπέδων του δεύτερου γύρου αδειοδότησης στην Κύπρο. Σε αυτό το πλαίσιο θεωρούμε ότι θα παίξουν ένα σημαντικό ρόλο τα νησιά μας για τη φάση εκκίνησης, διότι πρέπει να αντιληφθούμε ότι η εξοικονόμηση μόνο με αυτά είναι ήδη σημαντική και ανάλογη με τον προϋπολογισμό της Ελλάδας.

Πηγή: http://www.lygeros.org/articles.php?n=9965&l=gr

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Το CNG ως ενδιάμεσο υψηλής στρατηγικής"

Ο βομβαρδισμος των πυρηνικων αντιδραστήρων απο την Ισραηλινή Πολεμική Αεροπορία.

1]Κωδικός: «Επιχείρηση Βαβυλών».---
 Το Ισραήλ είχε παραγγείλει το F-16 από τις Ηνωμένες Πολιτείες με τις πρώτες παραδόσεις να είναι προγραμματισμένες για το 1982. ---Ωστόσο, το Ισραήλ άδραξε μια ευκαιρία για να αγοράσει F-16 νωρίτερα, όταν η πώληση του αεροσκάφους στο Ιράν ματαιώθηκε όταν ο Σάχης ανατράπηκε. Αυτά τα αεροσκάφη άρχισαν να έρχονται τον Ιούλιο του 1980, και το Ισραήλ είχε 53 από αυτά κατά τη στιγμή της επιχείρησης στο Οσιράκ.
To πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν εξελίσσεται με ταχύ ρυθμό. Αν οι Ισραηλινοί θα αναλάβουν δράση, αυτό θα πρέπει να γίνει σύντομα. Οι φήμες κυκλοφορούν εδώ και χρόνια: Το Ισραήλ ετοιμάζεται για μια επίθεση στα αναδυόμενα πυρηνικά όπλα του Ιράν. Η Τεχεράνη συνεχίζει να αντιστέκεται σθεναρά στις διπλωματικές και οικονομικές πιέσεις που δέχεται, για να σταματήσει την προσπάθειά για μια ατομική βόμβα.
Τον Φεβρουάριο, το Ισραήλ προειδοποίησε ανοιχτά ότι το παράθυρο ευκαιρίας για μια επιτυχημένη στρατιωτική επιχείρηση κλείνει, και μια επίθεση δεν θα μπορούσε να καθυστερήσει πολύ περισσότερο, αν είναι να πραγματοποιηθεί. Μια σειρά από εκθέσεις ανέφερε ότι το Αμερκανικό Πεντάγωνο πιστεύει ότι το Ισραήλ μπορεί να επιτεθεί ήδη από τις επόμενες βδομάδες.
Υπάρχουν αναπόφευκτα συγκρίσεις, με μια κατάσταση με σημαντικές ομοιότητες πριν από 30 χρόνια, όταν η Ισραηλινή Πολεμική Αεροπορία βομβάρδισε έναν πυρηνικό αντιδραστήρα στο Ιράκ, λίγο πριν να ενεργοποιηθεί.
 Αυτή είναι η ιστορία του Oσιράκ: Για πρώτη φορά στην ιστορία, ένας πυρηνικός αντιδραστήρας που καταστράφηκε ολοσχερώς από στρατιωτική επίθεση.
Ορόσημο το Εντέμπε
Ήταν στις 4 Ιουλίου 1976 όταν ισραηλικά κομάντο απελευθέρωναν στο αεροδρόμιο Εντέμπε της Ουγκάντα δεκάδες ομήρους. Όπως ακριβώς έπραξαν στο Εντέμπε, οι Ισραηλινοί είχαν πολλές φορές ενεργήσει δυναμικά στο παρελθόν: Έτσι, τον Δεκέμβριο του 1969, μετέφεραν από την Αίγυπτο με ελικόπτερο ένα πλήρες νέο σταθμό ραντάρ στο Ισραήλ, Ισραηλινοί πράκτορες φέρνουν στο λιμάνι του Χερβούργου στην κατοχή τους πέντε ταχύπλοα και τα κατευθύνουν στο Ισραήλ, τα οποία η Γαλλία επισήμως δεν παρέδιδε, λόγω του εμπάργκο όπλων στη Μέση Ανατολή. Αυτές οι αστραπιαίες επιχειρήσεις ήταν ουσιαστικά η στρατιωτική σφραγίδα ενός λαού, ο οποίος θέλει να είναι διαφορετικός από την πρόσφατη φήμη του - δεν παζαρεύει, δεν δέχεται άλλο να είναι θύμα: Το πήρε απόφαση να πολεμά.



Το φθινόπωρο του 1980, οι ισραηλινές στρατιωτικές μυστικές υπηρεσίες ανέφεραν ότι ο πυρηνικός αντιδραστήρας Oσιράκ, 12 μίλια νοτιοανατολικά της Βαγδάτης, θα τεθεί σε λειτουργία από τον Ιούλιο έως και τον Νοέμβριο του 1981. Ο Ιρακινός δικτάτορας Σαντάμ Χουσεΐν δεν είχε καμία ανάγκη για έναν αντιδραστήρα για την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας ή για άλλους ειρηνικούς σκοπούς. Τα αποθέματα πετρελαίου του Ιράκ το κατετάσσουν έκτο στον κόσμο. Αυτό που πραγματικά ήθελε ο Σαντάμ από τον αντιδραστήρα ήταν το ατομικό καύσιμο, από το οποίο θα μπορούσε να εξαχθεί το πλουτώνιο για την κατασκευή του πυρήνα μιας ατομικής βόμβας. Ο στόχος για τη βόμβα του μπορούσε να είναι και το Ισραήλ.



Αν το Ισραήλ επρόκειτο να δράσει, θα έπρεπε να γίνει σύντομα. Μόλις ο αντιδραστήρας ήταν σε λειτουργία και τροφοδοτούνταν με ουράνιο – ένας βοβμαρδισμός του θα είχε ως αποτέλεσμα να εξαπλωθεί ραδιενεργό νέφος σε όλη τη Βαγδάτη. Ο Σαντάμ είχε πάρει αντιδραστήρα του από τη Γαλλία, που ήταν και η πηγή της πυρηνικής τεχνολογίας του Ισραήλ τη δεκαετία του 1950. Από τότε, οι Γάλλοι είχαν κάνει μια αλλαγή στην εξωτερική πολιτικής του και προσπάθησαν να βελτιώσουν τις σχέσεις με τον αραβικό κόσμο. Στον απόηχο των ελλείψεων πετρελαίου στις Ηνωμένες Πολιτείες και τη Δυτική Ευρώπη μετά το αραβικό πετρελαϊκό εμπάργκο του 1973-1974, η Γαλλία ήταν πρόθυμη να αποκτήσει έναν ασφαλές διάδρομο εφοδιασμού της με πετρέλαιο.

Γαλλικά πυρηνικά αντί φθηνού πετρελαίου



Όταν το Ιράκ ήρθε για ψώνια στο Παρίσι, για να αγοράσει έναν πυρηνικό αντιδραστήρα, η Γαλλία διαπίστωσε την ιρακινή προσφορά πετρελαίου σε ευνοϊκές τιμές. Μια ιδιαίτερα ελκυστική προσφορά. Τα πιθανά κέρδη από τις πωλήσεις όπλων ήταν μια άλλη γαλλκή εκτίμηση. Το 1975, οι Γάλλοι συμφώνησαν να πωλήσουν στο Ιράκ τον 70 MW αντιδραστήρα «Όσιρις» και έναν χαμηλής ποιότητας αντιδραστήρα εκπαίδευσης «Ίσιδα». Η Ιταλία, με παρόμοια κίνητρα, συμφώνησε να παρέχει ένα εργοστάσιο επανεπεξεργασίας πυρηνικών καυσίμων για το διαχωρισμό του πλουτωνίου, ενώ η Βραζιλία συμμετείχε με την προσφορά ουρανίου.



Το 1976, άρχισαν οι εργασίες για ένα πυρηνικό συγκρότημα στην περιοχή Al Tuwaitha, κοντά σε μια στροφή του ποταμού Τίγρη. Το γαλλικό όνομα για το μεγάλο αντιδραστήρα ήταν «Οσιράκ,» που συνδυάζει την «Όσιρις» και το «Ιράκ». Ο αντιδραστήρας μετονομάστηκε από τον Σαντάμ και τους άλλους Ιρακινούς ηγέτες σε «Ταμούζ Ι» και «Ταμούζ ΙΙ, » μετά από το όνομα «Ταμούζ 17» (17 Ιουλίου), η ημερομηνία της αγοράς τους το 1958. Έξω από το Ιράκ, το πυρηνικό συγκρότημα συνέχισε να είναι γνωστό ως «Οσιράκ».



Το 1978, η Γαλλία συμφώνησε στα αιτήματα του Ιράκ για εμπλουτισμό του ουρανίου για στρατιωτικούς σκοπούς, για να τροφοδοτηθούν οι αντιδραστήρες, και για να αντικατασταθεί το χαμηλότερης ποιότητας καύσιμο. Τον Απρίλιο του 1979, μέρη αυτών των αντιδραστήρων καταστράφηκαν μετά από σαμποτάζ στη Γαλλία, λίγο πριν μεταφερθούν στο Ιράκ. Αυτή η επιχείρηση έριξε το χρονοδιάγραμμα πίσω κατά έξι μήνες. Πολλοί κατηγόρησαν ότι πίσω από την επιχείρηση ήταν ισραηλινή υπηρεσία πληροφοριών Μοσάντ.



Ο αντιδραστήρας Ταμούζ ΙΙ ενεργοποιήθηκε τον Φεβρουάριο του 1980. Τον Ιούνιο του 1980, η πρώτη αποστολή εμπλουτισμένου ουρανίου έφθασε στο Ιράκ. Το Ισραήλ προσέφυγε στη Γαλλία και την Ιταλία για να σταματήσουν την στήριξη στο Ιράκ, όπως και στις Ηνωμένες Πολιτείες, αλλά ο ο Σαντάμ Χουσεΐν δεν ήταν εκείνη τη στιγμή ο διεθνής παρίας που θα γίνει μετά την εισβολή του στο Κουβέιτ το 1990.



Ακόμα και οι Ηνωμένες Πολιτείες, ο μεγαλύτερος σύμμαχος του Ισραήλ, ήταν θετικά διακείμενες στον Σαντάμ, ο οποίος είχε σε εξέλιξη έναν πόλεμο με το Ιράν από τον Σεπτέμβριο του 1980. Οι ΗΠΑ θεωρούσαν το Ιράν, το οποίο είχε φέρει πρόσφατα στην κατοχή του 52 Αμερικανούς ομήρους για περισσότερο από ένα χρόνο, ωςτον κύριο εχθρό στην περιοχή. Η αμερικανική CIA ήταν αντίθετη με την υπόλοιπη αμερικανική τάση και έδωσε στο Ισραήλ σχεδόν απεριόριστη πρόσβαση σε εικόνες από τους αναγνωριστικούς δορυφόρους ΚΗ-11 της περιοχής Al Tuwaitha.



Η Διεθνής Υπηρεσία Ατομικής Ενέργειας είχε αναφέρει ότι ο ιρακινός αντιδραστήρας δεν χρησιμοποιείται για στρατιωτικούς σκοπούς. Ωστόσο, οι έλεγχοι της ΔΟΑΕ ήταν προφανώς ελλιπείς. Τα επιθεωρηθέντα έθνη μπορούσαν να ασκήσουν βέτο σε επισκέψεις από επιθεωρητές που δεν ήταν επιθυμητοί, και οι Σοβιετικοί και οι Ούγγροι έκαναν όλες τις επιθεωρήσεις στο Ιράκ. Επιπλέον, τα επιθεωρηθέντα έθνη μπορούσαν να επιλέξουν ποιά εγκατάσταση ήταν προς επιθεώρηση. Στην περίπτωση του Οσιράκ, οι επιθεωρητές δεν είχαν τη δυνατότητα να δουν το ιταλικό εργαστήριο επανεπεξεργασίας.

Σχέδιο επίθεσης



Ο Μεναχέμ Μπεγκίν, Πρωθυπουργός του Ισραήλ, εκπροσωπούσε την σκληρή γραμμή της χώρας του. Πίστευε ότι ο αντιδραστήρας Οσιράκ έπρεπε να εξαλειφθεί, αλλά ήταν αντιμέτωπος με δύο διαφορετικές γνώμες στο δικό του γραφείο. Ανάμεσα σε αυτούς που ήταν εναντίον μιας στρατιωτικής επίθεσης ήταν ο υπουργός Άμυνας Εσέρ Βάιτσμαν, και ο ηγέτης του Εργατικού Κόμματος Σιμόν Πέρες, ο πρώην υπουργός άμυνας. Οι αντίπαλοι φοβόντουσαν ότι ακόμα και μια επιτυχημένη επιχείρηση θα είχε ως αποτέλεσμα να αναβληθεί απλώς το πρόβλημα, με καταστροφικές συνέπειες για το Ισραήλ στη διεθνή κοινή γνώμη.



Κύριοι υποστηρικτές μιας επίθεσης ήταν ο Αριέλ Σαρόν, απόστρατος στρατηγός και ήρωας πολέμου, ο υπουργός Εξωτερικών Γιτζάκ Σαμίρ, ο Ραφαέλ Ειτάν, Αρχηγός του Επιτελείου των ισραηλινών ενόπλων δυνάμεων, και ο Υποστράτηγος Ντέιβιντ Ιρβυ, διοικητής της Πολεμικής Αεροπορίας του Ισραήλ. Τον Ιούλιο του 1980, το Ισραήλ έθεσε το ζήτημα του ιρακινού αντιδραστήρα δημόσια και προειδοποίησε ότι το Ισραήλ θα αντιδράσει στην απειλή. Η απόφαση για βομβαρδισμό λήφθηκε εν κρυπτώ τον Οκτώβριο του 1980.



Ο σχεδιασμός για την καταστροφή του αντιδραστήρα είχε αρχίσει το 1978. Ένα πιθανό μοντέλο ήταν η επιχείρηση του Ισραήλ στην Εντέμπε, αλλά η προσέγγιση απαιτούσε την ανάληψη δράσης επίγειων δυνάμεων και μεγάλο αριθμό στρατευμάτων, όπως και μεγάλων, αργοκίνητων αεροσκαφών - υπερβολικά περίπλοκη και επικίνδυνη εξέλιξη. Η αμερικανική αποτυχία στην επιχείρηση «Desert One» τον Απρίλιο του 1980, όταν απέτυχε η προσπάθεια στην απελεύθερη των ομήρων στην Τεχεράνη, ελήφθη επίσης υπόψη.



«Επιχείρηση Βαβυλών»: Το Οσιράκ θα ήταν μια αεροπορική πράξη. Ήταν ένα συγκρότημα σε πάνω από 600 μίλια απόσταση, με τη Σαουδική Αραβία και την Ιορδανία στο ενδιάμεσο. Η Πολεμική Αεροπορία του Ισραήλ δεν είχε πετάξει μια αποστολή στην εν λόγω περιοχή. Τα περισσότερα από τα αεροσκάφη της δεν θα μπορούσαν να φέρουν ένα πλήρες φορτίο βομβών χωρίς ανεφοδιασμό καθ 'οδόν προς τον στόχο, και ο ανεφοδιασμός στον αέρα μπορούσε να αυξήσει τον κίνδυνο της αποκάλυψης της επιχείρησης.Το Οσιράκ θα ήταν μια αεροπορική πράξη. Ήταν ένα συγκρότημα σε πάνω από 600 μίλια απόσταση, με τη Σαουδική Αραβία και την Ιορδανία στο ενδιάμεσο. Η Πολεμική Αεροπορία του Ισραήλ δεν είχε πετάξει μια αποστολή στην εν λόγω περιοχή. Τα περισσότερα από τα αεροσκάφη της δεν θα μπορούσαν να φέρουν ένα πλήρες φορτίο βομβών χωρίς ανεφοδιασμό καθ 'οδόν προς τον στόχο, και ο ανεφοδιασμός στον αέρα μπορούσε να αυξήσει τον κίνδυνο της αποκάλυψης της επιχείρησης.



Το αεροσκάφη που επελέγησαν για την επιχείρηση έγιναν διαθέσιμα από σύμπτωση: Το Ισραήλ είχε παραγγείλει το F-16 από τις Ηνωμένες Πολιτείες με τις πρώτες παραδόσεις να είναι προγραμματισμένες για το 1982. Ωστόσο, το Ισραήλ άδραξε μια ευκαιρία για να αγοράσει F-16 νωρίτερα, όταν η πώληση του αεροσκάφους στο Ιράν ματαιώθηκε όταν ο Σάχης ανατράπηκε. Αυτά τα αεροσκάφη άρχισαν να έρχονται τον Ιούλιο του 1980, και το Ισραήλ είχε 53 από αυτά κατά τη στιγμή της επιχείρησης στο Οσιράκ. Η ταχύτητα και το μικρό μέγεθος του F-16 περιόριζαν το ευάλωτο του αεροσκάφους σε εχθρικά πυρά. Με εσωτερική χωρητικότητα καυσίμου συν την κεντρική και τις πλευρικές δεξαμενές, το F-16 θα μπορούσε κάνει την απαιτούμενη απόσταση χωρίς εναέριο ανεφοδιασμό.



Το Ισραήλ είχε στο οπλοστάσιό του πυρομαχικά ακριβείας αλλά με τα «έξυπνα» όπλα έπρεπε να ληφθούν υπόψιν ορισμένες επιπλοκές, όπως οι επιπτώσεις του καιρού και η απαίτηση να πετάξουν τα αεροσκάφη ένα συγκεκριμένο προφίλ για την άφεση των όπλων. Υπολόγισαν ότι με οκτώ βόμβες άμεσα στο στόχο, μπορούν να τον καταστρέψουν, και ότι με 16 καλά στοχευμένες βόμβες σε χαμηλό επίπεδο θα υπάρχει 99% πιθανότητα επιτυχίας: Οκτώ αεροσκάφη, 16 βόμβες, δύο ανά πέντε δευτερόλεπτα.



Το υπολογιστικό σύστημα του F-16 υποστήριξε την απόφαση για τη διενέργεια της επίθεσης με συμβατικές βόμβες. Η δύναμη κρούσης θα αποτελείται από οκτώ F-16, το καθένα με δύο βόμβες Mark 84 των 1.000 κιλών η μία, με 6 μαχητικά F-15 ως κάλυψη.



Η Ειδική Μοίρα



Τα F-16 είχαν εξοπλίσει μια νέα Μοίρα που σχηματίστηκε στην αεροπορική βάση Ράματ Ντάβιντ, βόρεια του Τελ Αβίβ, στην κοιλάδα Ιεζραέλ. Ο διοικητής της βάσης ήταν ο συνταγματάρχης Ιγταχ Σπέκτορ, σεβαστός στην Ισραηλινή Πολεμική Αεροπορία για το γεγονός ότι κατέρριψε πολυάριθμα εχθρικά ΜiG το 1973 στον πόλεμο του Γιομ Κιπούρ. Δώδεκα Ισραηλινοί πιλότοι εκπαιδεύτηκαν σε F-16 στην αμερικανική αεροπορική βάση Xίλλ στη Γιούτα των Ηνωμένων Πολιτειών, πριν από την παράδοση του πρώτου μαχητικού αεροσκάφους. Πίσω στο Ισραήλ πέταξαν ασκήσεις σε χαμηλό υψόμετρο. Δεν είχαν πει τίποτε για την αποστολή που εκπαιδεύονταν, αλλά ήταν εύκολο να το μαντέψει κανείς.



Η Ιρανική Πολεμική Αεροπορία έκανε την πρώτη προσπάθεια να καταστρέψει τον αντιδραστήρα Οσιράκ, το Σεπτέμβριο του 1980. Δύο ιρανικά F-4 επιτέθηκαν με πυραύλους και όπλα, αλλά προκάλεσαν μικρή ζημιά. Ο Σαντάμ έστειλε αργότερα το μήνυμα ότι η πυρηνική προσπάθεια στρεφόταν κατά «του σιωνιστικού εχθρού», και όχι κατά του Ιράν.



Τα πληρώματα για την εκτέλεση της ισραηλινής επίθεσης είχαν επιλεχθεί από τους Ειτάν και Ιρβυ. Η δύναμη κρούσης των F-16 χωρίστηκαν σε δύο μέρη, με τέσσερα μαχητικά η κάθε ομάδα. Ο Ζεεβ Ραζ θα ηγείτο της πρώτης ομάδας και ο Αμίρ Ναχούμι της δεύτερης. Η εκπαίδευση ήταν σε καλό δρόμο όταν ο Σπέκτορ αποφάσισε ότι ήθελε να πετάξει με την αποστολή. Ο Σπέκτορ πέταξε μερικές εκπαιδευτικές αποστολές με F-16 από την βάση Ραματ Νταβιντ, αλλά δεν έλαβε την πλήρη εκπαίδευση. Ο Ραζ παρέμεινε αρχηγός της αποστολής και ο Σπέκτορ το νούμερο δύο.



«Επιχείρηση Βαβυλών»: Η δύναμη κρούσης θα αποτελείται από οκτώ F-16, το καθένα με δύο βόμβες Mark 84, με τα μαχητικά F-15 ως κάλυψη. Ο βομβαρδισμός προγραμματίστηκε για την ημέρα της Κυριακής, με βάση την λανθασμένη όπως αποδείχτηκε υπόθεση, ότι οι Γάλλοι και Ιταλοί τεχνικοί θα πρέπει να αναπαύονται κατά την μέρα αυτή. Τα F-16 θα επιτεθούν από τα δυτικά προς τα ανατολικά, προς το τέλος της ημέρας, με τον ήλιο που δύει στην πλάτη. Η επιδρομή είχε αρχικά προγραμματιστεί στις 17 του Μάη, αλλά ακυρώθηκε μετά από πιέσεις του Πέρες, ο οποίος προέτρεψε να περιμένουν μέχρι μετά τις επερχόμενες γαλλικές εκλογές. Ο σοσιαλιστής Φρανσουά Μιτεράν, πιθανόν να είναι ο νέος πρόεδρος της Γαλλίας, είχε διαβεβαιώσει τον φίλο του Πέρες ότι θα σταματούσε την στρατιωτική δραστηριότητα του αντιδραστήρα. Μετά τις εκλογές, ωστόσο, ο Πρόεδρος Μιτεράν δυστυχώς κατέληξε στο συμπέρασμα ότι ήταν υποχρεωμένος να συμμορφωθεί με την προηγούμενη συμφωνία με το Ιράκ.



Η επίθεση, μετά από συνολικά τρεις ακυρώσεις, επαναπρογραμματίστηκε από τον Μπεγκίν για την Κυριακή, 7 Ιουνίου. Ο Πέρες ηγούνταν του Μπεγκίν στις δημοσκοπήσεις. Υπολογίζοντας ο δεύτερος ότι θα έχανε τις επερχόμενες εκλογές, αποφάσισε η επιχείρηση να ολοκληρωθεί πριν αναλάβει την πολιτική ηγεσία ο απρόθυμος Πέρες.



Μαχητικά F-16 και F-15 αναπτύχθηκαν στην αεροπορική βάση Έτζιον στην χερσόνησο του Σινά, από όπου θα ξεκινήσει η επίθεση. Οι τηλεφωνικές γραμμές από τη βάση, εκτός από μερικές για την επίσημη χρήση, διακόπηκαν. Τα οκτώ F-16 φορτώθηκαν με όπλα για την αποστολή. Κάθε ένα έφερε δύο βόμβες Mark 84, δύο πυραύλους AIM-9L Sidewinder, μια κεντρική δεξαμενή 300 γαλονιών και δύο πλευρικές δεξαμενές 370 γαλονιών. Κύλησαν στον διάδρομο απογείωσης στις 15:55 μ.μ., 16.55 μ.μ. στο Ιράκ.



Ογδόντα δευτερόλεπτα πάνω από το Οσιράκ



Ο βασιλιάς Χουσεΐν της Ιορδανίας, στο κατάστρωμα του σκάφους του στον Κόλπο της Άκαμπα, είδε το πέρασμα των F-16, με ανατολική κατεύθυνση. Ο Χουσεΐν, ο ίδιος ένας πιλότος, ίσως να αναγνώρισε τι ήταν. Έστειλε ένα προειδοποιητικό μήνυμα προς το Ιράκ, αλλά ποτέ δεν έγινε δεκτό από κάποια επίσημη αρχή.



Τα F-16 και F-15 δεν ακολουθούν μια ευθεία γραμμή προς το στόχο. Φυσικά η πορεία τους ήταν έτσι προγραμματισμένη για να αποφευχθεί να εντοπιστούν από τα ραντάρ της Ιορδανίας προς τα βόρεια και από τα Ε-3 της Σαουδικής Αραβίας. Με σιγή ασυρμάτου, πέταξαν από την πλευρά της Σαουδικής Αραβίας με 360 κόμβους (414 mph) και περίπου 150 πόδια πάνω από την έρημο. Λίγο πριν από τη διέλευση στο Ιράκ, περίπου 55 λεπτά μετά την απογείωση, οι πιλότοι αναλαμβάνουν τον έλεγχο από τον αυτόματο πιλότο, για να απορρίψουν τις πλευρικές δεξαμενές των αεροσκαφών, οι οποίες ήταν επικίνδυνες μαζί με τις βόμβες δίπλα τοποθετημένες κάτω από τα φτερά, αλλά και για να γίνουν πιο ελαφριά και να αυξηθεί η εμβέλειά τους.



Το αρχικό σημείο για την επίθεση, κρίσιμο για την προσέγγιση, υποτίθεται ότι ήταν ένα αλάνθαστο χαρακτηριστικό ανάγλυφο: Ένα νησάκι στη μέση μιας λίμνης. Οι πρόσφατες βροχές όμως σκέπασαν το νησί με νερό, και ο Raz τα έχασε για μια στιγμή, με τους υπολογισμούς του να τον βγάζουν λίγο πιο μακριά. Πενήντα μίλια μακριά, η συνοδεία των F-15 συνοδών σκαρφάλωσε στα 25.000 πόδια για να πετάξει περιπολία και να παρέχει αεροπορική κάλυψη. Η δύναμη κρούσης είχε ενημερωθεί να περιμένει αντίδραση από την επίγεια ιρακινή αεράμυνα μετά το πέρασμα Ευφράτη, αλλά εκεί δεν υπήρχε κανένας. Οι Ισραηλινοί γύρισαν βορειοανατολικά προς το στόχο.



Το πυρηνικό συγκρότημα ήρθε στη θέση του μπροστά στις όχθες του Τίγρη. Ήταν ένα τέταρτο τετραγωνικό μίλι μεγάλο, ο λευκός θόλος της εγκατάστασης Οσιράκ στη μέση, με το ιταλικό εργαστήριο, τον αντιδραστήρα «Ίσιδα,» καθώς και διάφορα εμπορικά καταστήματα και κτίρια από την πλευρά του.



«Επιχείρηση Βαβυλών»: Αυτά τα αεροσκάφη άρχισαν να έρχονται τον Ιούλιο του 1980, και το Ισραήλ είχε 53 από αυτά κατά τη στιγμή της επιχείρησης στο Οσιράκ. Η ταχύτητα και το μικρό μέγεθος του F-16 περιόριζαν το ευάλωτο του αεροσκάφους σε εχθρικά πυρά. Με εσωτερική χωρητικότητα καυσίμου συν την κεντρική και τις πλευρικές δεξαμενές, το F-16 θα μπορούσε κάνει την απαιτούμενη απόσταση χωρίς εναέριο ανεφοδιασμό.Τέσσερα χιλιόμετρα από το στόχο, τα F-16 σκαρφάλωσαν απότομα στα 5.000 πόδια. Η τακτική ήταν να βουτήξουν από υψόμετρο κατά του στόχου με ταχύτητα πάνω από 600 μίλια ανά ώρα σε γωνία επίθεσης 35 μοιρών, απελευθερώνοντας τις βόμβες με μεγάλη ταχύτητα από τα 3.500 πόδια. Οι βόμβες ήταν προγραμματισμένες να εκραγούν με αρκετή καθυστέρηση μόνο μέσω του διαπεράσματος του σκυροδέματος του θόλου του αντιδραστήρα. Λόγω ενός λάθους στο προκαθορισμένο σημείο, ο Ραζ ξεκίνησε την βουτιά του αργά και πέταξε μια θηλιά γύρω από τον στόχο για να εναρμονιστεί. Αυτό σήμαινε συναγερμό στο νούμερο δύο του, τον Άμος Γιαντλίν, ο οποίος βομβάρδισε τελικά πρώτος, με τον Ραζ να ακολουθεί σε μερικά δευτερόλεπτα. Το επόμενο F-16 ακολουθεί από πίσω.



«Eshkol 8»



Τα F-16 όρμησε προς τα κάτω για το συγκρότημα Οσιράκ στις 18:35 μ.μ. ώρα Ιράκ. Από την πρώτη βόμβα έως την τελευταία, είχαν παρέλθει μόνο 80 δευτερόλεπτα. Οι πρώτες βόμβες διαπέρασαν το σκυρόδερμα του θόλου, οι επόμενες βρήκαν τον στόχο τους στο εσωτερικό του αντιδραστήρα. Ο καπνός και φλόγες έγιναν ορατές, όταν 14 από τις 16 βόμβες έπληξαν τον στόχο (σύμφωνα με άλλες πηγές οι 15 από τις 16 βόμβες πέτυχαν τον στόχο τους) και κατέστρεψαν τον αντιδραστήρα. Οι δύο βόμβες που είχαν χάσει στον στόχο τους, ήταν από τον Σπέκτορ. Ο αντιδραστήρας «Ίσις» και το ιταλικό εργαστήριο δεν υπέστησαν ζημιές.



Η αεράμυνα της περιοχής ήταν σε απελπιστική κατάσταση. Το προσωπικό ήταν στο εστιατόριο για το δείπνο, τα ραντάρ κλειστό και κρύο. Οι υπερασπιστές του αντιδραστήρα είδαν μερικά πλάνα του τελευταίου από τα F-16, πυροβολώντας εδώ και κει, χωρίς ραντάρ ή την βοήθεια των υπολογιστών.



Τα F-16 αποχορούν από τον στόχο, σπάζοντας απότομα αριστερά, λίγο πριν την αναρρίχηση για το ραντεβού με τα F-15. Μετά την επαλήθευση ότι δεν είχαν απώλειες, ο Ραζ τους οδήγησε σε μια ευθεία γραμμή νοτιοδυτικά των συνόρων της Σαουδικής Αραβίας και στη συνέχεια μέσω της Ιορδανίας πίσω στην αεροπορική βάση Έτζιον. Δεν συνάντησαν καμία αντίσταση στο δρόμο για τον προορισμό τους και προσγειώθηκαν στο Έτζιον στις 7 μ.μ.



Ήταν στον αέρα για 3 ώρες και 10 λεπτά



Το αεροσκάφη που επελέγησαν για την επιχείρηση έγιναν διαθέσιμα από σύμπτωση: Το Ισραήλ είχε παραγγείλει το F-16 από τις Ηνωμένες Πολιτείες με τις πρώτες παραδόσεις να είναι προγραμματισμένες για το 1982. Ωστόσο, το Ισραήλ άδραξε μια ευκαιρία για να αγοράσει F-16 νωρίτερα, όταν η πώληση του αεροσκάφους στο Ιράν ματαιώθηκε όταν ο Σάχης ανατράπηκεΣε αντίθεση με τις προσδοκίες, οι ξένοι τεχνικοί θεωρητικά εργάζονταν την Κυριακή, αλλά όταν έγινε η επίθεση αργά την ημέρα, οι περισσότεροι από αυτούς είχαν ήδη εγκαταλείψει την θέση εργασία τους, όταν η εγκατάσταση δέχτηκε την επίθεση. Ένας Γάλλος τεχνικός σκοτώθηκε. Οι απώλειες των Ιρακινών, αναλόγως των πηγών, κυμαίνονται από μηδέν έως 10 άτομα, τα περισσότερα ίσως από τους απρογραμμάτιστους πυροβολισμούς της ιρακινής αεράμυνας. Ο Σαντάμ διέταξε την εκτέλεση του διοικητή της συγκεκριμένης ζώνης αεράμυνας καθώς και όλους τους στρατιωτικούς στην περιοχή από τον βαθμό του ταγματάρχη και πάνω. Είκοσι τρεις άλλοι αξιωματικοί και οι πιλότοι στάλθηκαν στη φυλακή.



Τα ονόματα των πιλότων της συγκεκριμένης επιχείρησης, παραμένουν μυστικό του κράτους του Ισραήλ. Με μία εξαίρεση: Δεδομένου ότι ο ισραηλινός αστροναύτης Ιλάν Ραμόν, το 2003, σκοτώθηκε κατα την καταστροφή του διαστημικού λεωφορείου «Κολούμπια», το Ισραήλ ανακοίνωσε επίσημα ότι είχε λάβει ως πιλότος μαχητικού F-16 μέρος στην επιχείρηση.



Οργή κατά του ΟΗΕ



Το Ιράκ και η Γαλλία παραπονέθηκαν με πίκρα στον ΟΗΕ. Η Σοβιετική Ένωση και άλλες χώρες επέκριναν την επίθεση του Ισραήλ σε έναν γαλλικής κατασκευής πυρηνικό αντιδραστήρα κοντά στη Βαγδάτη, ως μια «αδικαιολόγητη πράξη κοντόφθαλμης επιθετικότητας». Ως άμεσο επακόλουθο, οι ΗΠΑ ανέστειλαν τις παραδόσεις των F-16 στο Ισραήλ - προσωρινά. Ωστόσο, ο Πρόεδρος Ρίγκαν ανακοίνωσε σύντομα ότι υπάρχει ουσιαστική επαναξιολόγηση της σχέσης των Ηνωμένων Πολιτειών με το Ισραήλ, ούτε η κυβέρνηση των Ηνωμένων Πολιτειών προβλέπει καμία αλλαγή.



Ο Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ Κουρτ Βαλντχάιμ της Αυστρίας κατήγγειλε την επίθεση στο Οσιράκ ως μια σαφή παραβίαση του Διεθνούς Δικαίου. Το 1976, είχε επιτεθεί φραστικά κατά της ισραηλινής επιδρομής στο Εντέμμπε. Η αξιοπιστία του Βαλντχάιμ σχετικά με το θέμα του Ισραήλ έφθασε στο ναδίρ, όταν αποκαλύφθηκε αργότερα ότι ήταν μέλος του κόμματος των Ναζί στο Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο.



Ορισμένες άλλες φωνές κατέληξαν σε διαφορετικό συμπέρασμα: «Η επίθεση στο Οσιράκ επέτρεψε τον υπόλοιπο κόσμο να επιδοθεί σε ένα όργιο υποκρισίας». Η εξάλειψη του αντιδραστήρα ήταν προς όφελος όλων, συμπεριλαμβανομένου του αραβικού κόσμου, ο οποίος ανησυχούσε για την πιθανή πυρηνική κυριαρχία του Ιράκ. Η πολιτική τύχη του Μπεγκίν άλλξε άρδην, το κόμμα του Λικούντ κέρδισε τις εκλογές του Ιουνίου και παρέμεινε πρωθυπουργός μέχρι τον Οκτώβριο του 1983, όταν ο Γιτζάκ Σαμίρ, ο οποίος τον είχε υποστηρίξει σθεναρά, τον διαδέχθηκε.



Μεγάλο μέρος του διεθνούς θυμού προς το Ισραήλ σύντομα είχε ξεθωριάσει. Οι παραδόσεις των F-16 στο Ισραήλ επαναλήφθησαν μερικές βδομάδες αργότερα, και η Γαλλία αρνήθηκε να πωλήσει στο Ιράκ τον αντικατάσταση του κατεστραμμένου αντιδραστήρα. Με τον καιρό, ο κόσμος είχε κάθε λόγο να είναι ευτυχής που ο Σαντάμ δεν διέθετε πυρηνικά όπλα. Ακόμα και οι γείτονες Άραβες Αράβων είχαν προσχωρήσει στο συνασπισμό κατά του Ιράκ, όταν εισέβαλε στο Κουβέιτ το 1990. Κατά τη διάρκεια του πολέμου το 1991, οι συμμαχικές δυνάμεις κατέστρεψαν ό, τι είχε απομείνει από το συγκρότημα Al Tuwaitha. Μετά τον πόλεμο, ο Υπουργός Αμυνας των ΗΠΑ Ρίτσαρντ Τσένι είπε ότι ο βομβαρδισμός του Οσιράκ «έκανε τη δουλειά μας πολύ πιο εύκολη στην Καταιγίδα της Ερήμου».



Δεύτερη ισραηλινή επίθεση σε πυρηνικό αντιδραστήρα



Χρόνια αργότερα, το Ισραήλ πραγματοποίησε μια νέα επίθεση εναντίον μιας άλλης πυρηνικής εγκατάστασης, αλλά αυτή τη φορά ο κόσμος έδωσε πολύ λιγότερο προσοχή. Το 2007, το Ισραήλ και οι ΗΠΑ γνώριζαν για έναν πυρηνικό αντιδραστήρα, και πιθανώς ένα υπό ανάπτυξη πρόγραμμα πυρηνικών όπλων - στη Συρία με την βοήθεια της Βόρειας Κορέας. Η Συρία, μόλιες δέκα μέρες μετά την ισραηλινή πίθεση στο Οσιράκ, ανακοίνωνε τα δικά της πυρηνικά σχέδια. Τον Σεπτέμβριο του 2007 ισραηλινά F-15 και F-16 κατέστρεψαν την συριακή εγκατάσταση χρησιμοποιώντας πυραύλους Maverick και βόμβες 500 λιβρών.



O βομβαρδισμός του πυρηνικού αντιδραστήρα στο Οσιράκ, υπό ένα ευρύτερο πολιτικό πρίσμα, δεν είχε αυτό το επιθυμητό αποτέλεσμα για την Ιερουσαλήμ. Ο μουσουλμανικός κόσμος δεν έπαψε να θέλει να αποκτήσει την ατομική βόμβα – και την απέκτησε. Το Πακιστάν γίνεται η πρώτη μουσουλμανική χώρα που έχει στην κατοχή της πυρηνικά όπλα, και εάν για το Οσιράκ ήταν αρκετά οκτώ F-16 για να καταστρέψουν τον στόχο τους, για την περίπτωη του Ιράν, οι περισσότεροι ειδικοί είναι σύμφωνοι ότι ίσως δεν αρκεί το σύνολο των υφιστάμενων πολεμικών αεροσκαφών του Ισραήλ, για να καταστραφούν αυτή την φορά οι στόχοι.



Το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν, έχει μεγαλύτερη ουσία - και ανησυχία: «Όποιος λέει αργότερα είναι να διαπιστώσει ότι αργότερα είναι πολύ αργά». Το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν, έχει μεγαλύτερη ουσία - και ανησυχία. Παρά το γεγονός ότι ο πρώτος στόχος για την ιρανική ατομική βόμβα θα μπορούσε είναι το Ισραήλ, ένα τέτοιο όπλο θα μπορούσε επίσης να αποτελέσει απειλή για την Ευρώπη και τις Ηνωμένες Πολιτείες. Τον Σεπτέμβριο του 2009, οι ΗΠΑ αποκάλυψαν ότι το Ιράν διαθέτει μια πυρηνική εγκατάσταση στα έγκατα ενός βουνού κοντά στην πόλη Κουμ, 100 μίλια νοτιοδυτικά της Τεχεράνης. Τον Ιανουάριο του 2012 το Ιράν αναγνώρισε επίσημα ότι είχε αρχίσει τον εμπλουτισμό ουρανίου εκεί. Ο Υπουργός Άμυνας του Ισραήλ Εχούντ Μπαράκ προειδοποίησε στις 2 Φεβρουαρίου ότι εάν το Ιράν προχωρήσει το πυρηνικό του πρόγραμμα, το παράθυρο ευκαιρίας για μια στρατιωτική επιχείρηση είναι να κλείσει: «Όποιος λέει αργότερα, είναι να διαπιστώσει ότι αργότερα είναι πολύ αργά». http://www.fox2magazine.net

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Ο βομβαρδισμος των πυρηνικων αντιδραστήρων απο την Ισραηλινή Πολεμική Αεροπορία."

Δεδομένα και υπολογισμοί ενεργειακής σκακιέρας στα Δωδεκάνησα

Ν. Λυγερός, Χρ. Σπανός

Για να επινοήσουμε πώς θα είναι η μελλοντική ενεργειακή σκακιέρα στα νησιά μας και ειδικά στα Δωδεκάνησα, μέσω του πλαισίου της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης πρέπει να κατανοήσουμε πώς λειτουργεί με τα σημερινά δεδομένα. Ας εξετάσουμε λοιπόν τους τωρινούς σταθμούς αποθήκευσης :
1. Κάλυμνος, ιδιοκτησία Κάτρη (αντιπρόσωπος Jet oil – Μαμιδάκη) χωρητικότητας 3000 m3 .
2. Κάλυμνος, ιδιοκτησία Ψαρόβα (εταιρεία Argo) χωρητικότητας 2500 m3 .
3. Ρόδος, ιδιοκτησία ΕΚΟ, χωρητικότητας περίπου 18000 m3 (στις δεξαμενές της ΕΚΟ φιλοξενούνται όλες οι εταιρείες που πουλάνε καύσιμα, όπως Jetoil, BP, Ελήν , Aegean κλπ)

Πιο συγκεκριμένα , oι δεξαμενές στη Ρόδο είναι συνολικής χωρητικότητας 18000 m3 (ΕΚΟ 10000 m3 και 8000 m3 οι άλλες εταιρείες). Όσον αφορά στα δρομολόγια και στα πλοία τώρα, έχουμε τα εξής :
1. Στα μικρά νησιά, όπως είναι to Καστελλόριζο, η Σύμη, η Τήλος, η Πάτμος κλπ πηγαίνουν πλοία μικρά για λογαριασμό της ΕΚΟ, κυρίως μία φορά το μήνα, αλλά σε έκτακτες περιπτώσεις και συντομότερα, ανάλογα με τις ανάγκες σε τοπικο επίπεδο . Παραδίδουν από 20m3 έως 80m3 ανάλογα με τις δεξαμενές που διατίθενται ανά νησί. Το πλοίο Ευαγγελίστρια είναι του Κάτρη και έχει χωρητικότητα 120 m3.
http://www.marinetraffic.com/ais/shipdetails.aspx?mmsi=237479200&header=true

2. Εφαρμογή σε νησιά όπως η Κως και η Ρόδος έχουν και πλοία χωρητικότητας 2400 m3 , όπως το παρακάτω που μεταφέρει πάνω του δικά του βυτιοφόρα, τα οποία γεμίζουν από το πλοίο και αδειάζουν απευθείας στα βενζινάδικα. Τέτοια πλοία έχουν η ΕΚΟ και η Ελήν. Η συχνότητα επίσκεψης τους είναι κάθε δέκα μέρες περίπου κατά μέσο όρο.
http://www.marinetraffic.com/ais/shipdetails.aspx?mmsi=240827000&header=true

3. Για τη Ρόδο, λόγω μεγαλύτερης ζήτησης, αλλά και την Κάλυμνο, λόγω κοντινής απόστασης , συναντάμε πλοία, όπως τα παρακάτω, τα οποία και επισκέπτονται τις δεξαμενές κάθε 14 μέρες με χωρητικότητα από 2000 m3 έως 5000 m3.
http://www.marinetraffic.com/ais/shipdetails.aspx?mmsi=240485000&header=true
http://www.marinetraffic.com/ais/shipdetails.aspx?mmsi=240911000&header=true

Για να έχουμε ένα χειροπιαστό παράδειγμα στο μυαλό μας, μία ενδεικτική διάρθρωση φορτίου για τη Ρόδο: 600m3 αμόλυβδη, 600m3 βιο diesel, 1000m3 Jet, 500m3 diesel. Βλέπουμε γενικότερα ότι μιλάμε για σχετικά μικρά μεγέθη που απαιτούν που απαιτούν και μια ευελιξία τόσο στα δρομολόγια όσο και στα πλοία μεταφοράς Δεν είναι λοιπόν δύσκολο να φανταστούμε το ανάλογο πλαίσιο με πλοία τύπου LNG ,δίχως να υπολογίσουμε τα επιβατηγά που θα μπορούσαν και αυτά να έχουν τη μορφή ,ενός επιβατικού με 600 θέσεις που έχει κατασκευαστεί ήδη στη Νορβηγία. Αυτές οι στρατηγικές επιλογές μοιάζουν σε τακτικό επίπεδο με αυτές μεταξύ ferries και δελφινιών, αλλά ήδη σε επιχειρησιακό επίπεδο διαφέρουν λόγω του γεωπολιτικού πεδίου και της ανάπτυξης της έρευνας στον τομέα των υδρογονανθράκων. Και σε επίπεδο στρατηγικό, διαφέρουν ριζικά λόγω της ανακάλυψης κοιτασμάτων στην Ανατολική Μεσόγειο.

Ευχαριστίες
Λάμπρο Φραγκάκη (capt Dodekanisos Pride)
Στέλιο Καστανάκη
Ηλία Κάτρη

Πηγή: http://www.lygeros.org/articles.php?n=9946&l=gr

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Δεδομένα και υπολογισμοί ενεργειακής σκακιέρας στα Δωδεκάνησα"

Από τις σεισμικές γραμμές στις στρατηγικές επενδύσεις Νότια της Κρήτης

Η. Κονοφάγος, Ν. Λυγερός

Σε παγκόσμια κλίμακα, σε γενικό πλαίσιο, κι όχι μόνο στη Μεσόγειο, έχει διαπιστωθεί ότι Συγκλίνουσες Λιθοσφαιρικές Πλάκες φιλοξενούν κοιτάσματα υδρογονανθράκων. Σε αυτό εξάλλου το περιβάλλον έχει ανακαλυφθεί το 20% του συνόλου των γιγαντιαίων κοιτασμάτων υδρογονανθράκων. Δεν είναι λοιπόν μία θεωρητική προσέγγιση μόνο, αλλά ένα πρακτικό δεδομένο της έρευνας του τομέα. Στην υπεράκτιο Νότια Κρήτη, δηλαδή στην ελληνική Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη, υπάρχει σύγκλιση τεκτονικών πλακών και ταυτόχρονη παρουσία μεγάλου πάχους πετρελαιοπιθανών ιζημάτων που κυμαίνονται από 8 χιλιόμετρα πάχους μέχρι και 12 χιλιόμετρα πάχους κάτω από το πυθμένα της θάλασσας. Αυτά είναι δύο από τα αντικειμενικά δεδομένα της περιοχής όσο αφορά στην αναζήτηση υδρογονανθράκων. O Αντώνης Φώσκολος της Γεωλογικής Υπηρεσίας του Καναδά και του Πολυτεχνείου Κρήτης και ο Alain Bruneton του Γαλλικού Ινστιτούτου Πετρελαίου (ΒΕΙCIP) αναζήτησαν πιθανούς στόχους κοιτασμάτων Υδρογονανθράκων στην περιοχή (κυρίως Φυσικού Αερίου) στηριζόμενοι κυρίως στις σχετικά πρόσφατες Σεισμικές Καταγραφές Ανάκλασης των Caroline Huguen και Jean Mascle στην υπεράκτιο Νότια Κρήτη. Οι καταγραφές αυτές πραγματοποιήθηκαν στα πλαίσια του υποθαλάσσιου προγράμματος INSU-CNRS της Γαλλίας και χρηματοδοτήθηκαν κατά κύριο λόγο από την Εταιρεία EXXON-MOBIL. Έχει γίνει αντιληπτό τώρα ότι με τη θέσπιση της ελληνικής ΑΟΖ, όλες οι έρευνες τέτοιου τύπου θα είναι προσβάσιμες από την Ελλάδα και οι επόμενες θα πρέπει να γίνονται με την άδειά της. Όλες αυτές οι καταγραφές λοιπόν δείχνουν με σαφήνεια ότι Νότια της Κρήτης υπάρχουν σημαντικά Συμπλέγματα πετρελαιοπιθανών ιζημάτων πτυχώσεων και λεπιώσεων του Πρίσματος Επαύξησης (Accretionary Prism Complexes) που βρίσκονται μέσα στην Μεσογειακή Ράχη. Με δεδομένο ότι σε όλες σχεδόν τις περιοχές του κόσμου η παρουσία λεπιώσεων και πτυχώσεων Πρίσματων Επαύξησης είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με παρουσία και ανακαλύψεις κοιτασμάτων υδρογονανθράκων, ο Αντώνης Φώσκολος και ο Alain Bruneton με ανακοίνωσή τους στην Ακαδημία Αθηνών έδειξαν ότι ιδιαίτερα στο Λιβυκό Πέλαγος έχουμε σημαντικές κατ’ αναλογίαν πιθανότητες ύπαρξης υποθαλάσσιων κοιτασμάτων Υδρογονανθράκων. Οι σεισμικές καταγραφές της INSU-CNRS διέρχονται πάνω από Ηφαίστεια Ροής Λάσπης τα οποία ως γνωστόν είναι εστίες παραγωγής υδρογονανθράκων της τάξης των εκατομμυρίων ετών. Τα Λασποηφαίστεια συνδέονται άμεσα με την τροφοδοσία παρακείμενων γεωλογικών ιζημάτων του πρίσματος επαύξησης και τελικά την δημιουργία σημαντικών συγκεντρώσεων αερίων υδρογονανθράκων. Γι’ αυτό το λόγο, θεωρούνται άμεσες ενδείξεις της παρουσίας των υδρογονανθράκων. Ιδιαίτερα οι σεισμικές αυτές έρευνες δείχνουν ότι μέσα στην Μεσογειακή Ράχη ειδικά γύρω από την Κρήτη, υπάρχει ένας σημαντικός αριθμός ενεργών Λασποηφαιστείων. Αυτός ο αριθμός είναι πολύ μεγαλύτερος από αυτόν της Κύπρου, ο οποίος ήταν ένα από τα κριτήρια προσέλκυσης των εταιρειών στο δεύτερο γύρο αδειοδότησης με τα 12 οικόπεδα που έληξε φέτος. Εξάλλου η Γεωχημική ανάλυση των εκπεμπόμενων φυσαλίδων μεθανίου από υπάρχοντα στην περιοχή ενεργών Ηφαιστείων Λάσπης δείχνει ότι η προέλευσή τους είναι θερμογενής. Αυτό αποδεικνύει ότι οι Αέριοι Υδρογονάνθρακες των Λασποηφαιστείων προέρχονται από την διάσπαση του Πετρελαίου σε βάθος, πράγμα το οποίο αναβαθμίζει σημαντικά την αξία της περιοχής για τυχόν ανακαλύψεις σε βαθύτερους ορίζοντες και κοιτασμάτων πετρελαίου. Το μέγεθος της Μεσογειακής Ράχης ξεπερνά τα 80.000 km2, εκ των οποίων τα 60.000 km2 βρίσκονται μέσα στην Ελληνική ΑΟΖ περιλαμβάνοντας σημαντικούς όγκους Πρισμάτων Επαύξησης. Η παρουσία τους αρχίζει από τις υπεράκτιες περιοχές δυτικά της νήσου Κεφαλληνίας, ταξιδεύει δυτικά της Πελοποννήσου, συνεχίζει κάτω από την Κρήτη και καταλήγει στις υπεράκτιες περιοχές της Κύπρου. Αυτή η συγκεκριμένη περιοχή αλλά και η περιοχή που βρίσκεται στην επαφή της Μεσογειακής ράχης και των παρακείμενων αβυσσικών πεδιάδων της Μεσογείου αξίζει να διερευνηθεί σε βάθος μέσω κατάλληλης προσέλκυσης ερευνητικών επενδύσεων Πετρελαϊκών Εταιρειών δεδομένου ότι από τα 877 γιγαντιαία κοιτάσματα πετρελαίου και φυσικού αερίου που υπάρχουν στον κόσμο τα 71 από αυτά απαντήθηκαν μέσα σε συγκροτήματα Πρισμάτων Επαύξησης, Mann et., al., 2003. Βέβαια, για να τύχει επιτυχίας μία τέτοια προσπάθεια προσέλκυσης στρατηγικών επενδύσεων προϋποθέτει γεωπολιτικές συνέργειες και υιοθέτηση σημαντικών επιμέρους επενδυτικών οικονομικών κινήτρων, συμβατών με την γεωλογική πολυπλοκότητα, τις τεχνικές προκλήσεις και τις γενικότερες προσδοκίες της περιοχής. Αυτός είναι λοιπόν ο στόχος μας μέσω της ελληνικής ΑΟΖ.

Πηγή: http://www.lygeros.org/articles?n=9944&l=gr

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Από τις σεισμικές γραμμές στις στρατηγικές επενδύσεις Νότια της Κρήτης"

Κοίτα το αδύνατο!

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Κοίτα το αδύνατο!"

Ο επιλεκτικός ανθρωπισμός

Πόσοι σήμερα εάν ερωτηθούν ποιά η διαφορά της έννοιας της φιλαλληλίας απο την ελεημοσύνη θα μπορέσουν να απαντήσουν; Η φιλαλληλία είναι αλληλοβοήθεια και αλληλεγγύη στα δύσκολα μέχρι να περάσουν, μέχρι ο συνάνθρωπος μας να σταθεί στα πόδια του। Η ελεημοσύνη, είναι μια πράξη ματαιοδοξίας όπου ενώ εμφανίζεται ώς ταπεινότητα είναι προβολή πρός το Θεό καθώς αναμένεται ανταμοιβή μετά θάνατον. Είναι βοήθεια απο το περίσσευμα, δηλαδή απο το περιτό, και ώς τέτοια είναι προσβλητική. Τέλος είναι μια πράξη που αφήνει τον αδύναμο στην προτέρα δεινή κατάστασή του και τον δωρητή αζημίωτο αφού έδωσε απο το περίσευμα και όχι απο το υστέρημα.

Σήμερα καποιοι συντοπίτες, μας δίνουν μαθήματα ανθρωπισμού, επιδιώκοντας ταυτόχρονα να μας πείσουν να νοιώσουμε αδύναμοι, λίγοι γιατί είμαστε ξενοφοβικοί και ρατσιστές. Τους αποκαλούμε συντοπίτες, αφού ο ορισμός του συν-ανθρώπου, του συν-πολίτη, του συν-τρόφου, του συν-Έλληνα, απέχει πολύ απο την στάση και συμπεριφορά τους.

 Χωρίς καμία υπερβολή είναι όροι και ορισμοί που οι εν λόγω ανθρωπιστές απεχθάνονται. Δεν μπορούμε να τους αποκαλέσουμε Έλληνες όχι μόνο γιατί είναι ψυχικά αλλοτριομένοι απο τον διεθνισμό, αλλά γιατί προσβάλλονται, αφού καθε εθνικός προσδιορισμός είναι για αυτούς εξορισμού κακός!

 Δεν μπορούμε να τους αποκαλέσουμε συντρόφους αφού δεν τρώνε στα δικά μας τραπέζια, πολίτες γιατί δεν δικάζουν αλλά καταδικάζουν δεν νομοθετούν αλλά συνομωτούν, δεν εκτελούν αλλά συν-κρίνουν.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Ο επιλεκτικός ανθρωπισμός"

Πλωτό Σύστημα Yγροποίησης Φυσικού Αερίου στην Ελληνική ΑΟΖ

Η. Κονοφάγος, Ν. Λυγερός
To 1972, δέκα χρόνια πριν την υπογραφή του Δικαίου της Θάλασσας, ανακαλύφθηκε στην ελληνική ΑΟΖ, στο Βόρειο Αιγαίο, το κοίτασμα Φυσικού Αερίου «Νότια Καβάλα» με αποθέματα ύψους ~1 Δις m3, δηλαδή διακόσιες φορές μικρότερα αποθέματα από αυτά της Αφροδίτης ~200 Δις m3 (~7 Τρις κυβικά πόδια) που ανακαλύφθηκαν στην Κύπρο τον Δεκέμβριο του 2011. Υπενθυμίζουμε ότι η Νότια Καβάλα συνεχίζει να παράγει φυσικό αέριο ακόμη και σήμερα. Τον Οκτώβριο του 2010, η πρώην Πρόεδρος και Διευθύνουσα Σύμβουλος της ΔΕΠ-ΕΚΥ Α.Ε. Κα Τερέζα Φωκιανού παρουσίασε για πρώτη φορά σε Συνέδριο του ΕΛΚΕΘΕ υποθαλάσσια σεισμική καταγραφή υψηλής ευκρίνειας 80km Νότια της Κρήτης, η οποία έδειχνε με σαφήνεια πιθανή ύπαρξη σημαντικού στόχου αποθέματος Φυσικού Αερίου. Η συνέχεια είναι γνωστή, λίγους μήνες αργότερα οι δύο Πρωθυπουργοί, Γ. Παπανδρέου και Λ. Παπαδήμας ανακοίνωσαν o καθένας με τη σειρά του ότι πρέπει να προχωρήσουμε σε Έρευνες Νότια της Κρήτης. Και τώρα βρισκόμαστε στη φάση της υλοποίησης της θέσπισης της ΑΟΖ από τη νέα κυβέρνηση.

Σήμερα όλα τα βλέμματα είναι στραμμένα στην Ανατολική Μεσόγειο, λόγω των ανακαλύψεων των μεγάλων κοιτασμάτων στο Ισραήλ και την Κύπρο, όπου όπως διαφαίνεται υπάρχουν σοβαρές ελπίδες ανακάλυψης μεγάλου κοιτάσματος φυσικού αερίου στο Λιβυκό Πέλαγος Νότια της Κρήτης. Μόλις όμως συμβεί κάτι τέτοιο θα τεθεί αμέσως (όπως έγινε και στην Κύπρο και στο Ισραήλ) το πρόβλημα εάν και κατά πόσον θα πρέπει να υπάρξει ένα πλωτό σύστημα Υγροποίησης, Αποθήκευσης και Εκφόρτωσης του Φυσικού Αερίου πάνω από το κοίτασμα ή αντιθέτως να υπάρξει υποθαλάσσια, μέσω αγωγών, μεταφορά του Φυσικού Αερίου στην ξηρά για υγροποίηση και στη συνέχεια μεταφορά σε μορφή LNG με τα σχετικά πλοία.

Είναι ευκαιρία εδώ να τονίσουμε ότι μία επί τόπου μονάδα πλωτής υγροποίησης, αποθήκευσης και εκφόρτωσης εμφανίζει στην πράξη μια σειρά από σημαντικά πλεονεκτήματα έναντι των συμβατικών μονάδων υγροποίησης. Το πρώτο σημαντικό πλεονέκτημα είναι ότι η μονάδα αυτή έχει τη δυνατότητα να το τοποθετηθεί γεωγραφικά ακριβώς πάνω από το πεδίο φυσικού αερίου όσο μακριά και εάν αυτό βρίσκεται από την ξηρά, πράγμα το οποίο σημαίνει πρακτικά ότι αποτελεί ένα ανεξάρτητο σύστημα. Αποφεύγονται έτσι η κατασκευή εξαιρετικά δαπανηρών αγωγών μεταφοράς φυσικού αερίου προς την ξηρά. Το δεύτερο σημαντικό πλεονέκτημα είναι η δυνατότητα που έχει το σύστημα αυτό να μετακινηθεί σε άλλη θέση όταν το υφιστάμενο πεδίο φυσικού αερίου θα έχει εξαντληθεί. Αυτή η ιδιότητα είναι σημαντική όταν υπάρχουν πολλαπλά κοιτάσματα σε μία δεδομένη περιοχή. Τα περασμένα χρόνια η τεχνική αυτή λύση αναλύθηκε διεξοδικά με θετική κατάληξη. Σήμερα βρίσκεται στο τελευταίο στάδιο αξιολόγησης της και η μέθοδος εμπορικά και βιομηχανικά άρχισε να εφαρμόζεται διστακτικά μεν στην βόρεια Αυστραλία από την Εταιρεία SHELL αλλά η εμπορική διάδοση της είναι εδώ, και φαίνεται να επεκτείνεται με γοργό ρυθμό.
Ο λόγος είναι ότι όλο και πιο συχνά ανακαλύπτονται κοιτάσματα σε μεγάλα θαλάσσια βάθη ευρισκόμενα σε μεγάλη απόσταση από την πλησιέστερη ξηρά. Κατά συνέπεια, oι συμβατικές λύσεις εκμετάλλευσης αυτών των κοιτασμάτων –σε περιοχές που δεν υπάρχουν αντίστοιχες υποδομές αγωγών Φυσικού Αερίου – εμφανίζουν συγκριτικά ένα πολύ υψηλό κόστος. Αντίθετα το ύψος της επένδυσης για τις πλωτές θαλάσσιες εγκαταστάσεις εκφόρτωσης έχει επίσης μειωθεί σημαντικά, ενώ αποφεύγονται πολλά από τα ζητήματα που σχετίζονται με περιβαλλοντολογικές επιπτώσεις επιλογής θέσεων χερσαίων εγκαταστάσεων υγροποίησης. Δύο απλά παραδείγματα είναι το θέμα της θέασης, αλλά και της οσμής, τα οποία είναι πολύ σημαντικά, όταν βρισκόμαστε σε τουριστική περιοχή. Η λύση όμως της επί τόπου πλωτής εκμετάλλευσης και υγροποίησης εμφανίζει στην πράξη σημαντικές τεχνικές και εμπορικές προκλήσεις που σχετίζονται με την λειτουργία αυτών των πλωτών συστημάτων υγροποίησης, οι οποίες στο μέλλον αναμένεται να βελτιωθούν δραστικά μειώνοντας δραστικά το ισχύον λειτουργικό κόστος.

Δύο είναι οι κύριοι τύποι πλωτών εγκαταστάσεων υγροποίησης υποθαλάσσιων κοιτασμάτων Φ/Α: ο τύπος μικρής κλίμακας για κοιτάσματα ανακτήσιμων αποθεμάτων 0,5-3 Τρις κυβικών ποδών και μεγάλης κλίμακας με ανακτήσιμα αποθέματα >3 Τρις κυβικά πόδια. Σε αντίθεση με την Κύπρο το μέγεθος των πιθανών κοιτασμάτων Νότια της Κρήτης δεν αναμένεται να ξεπερνά τα 3 Τρις κυβικά πόδια. Το κόστος κεφαλαίου μιας μικρής κλίμακας πλωτής εγκατάστασης κυμαίνεται σήμερα, μεταξύ $600 με $1200 ανά ετήσιο παραγόμενο τόνο υγροποιημένου αερίου. Το κόστος αυτό είναι εξαιρετικά ανταγωνιστικό, συγκριτικά με άλλες μορφές συμβατικών λύσεων ανάπτυξης κοιτασμάτων και πρέπει να προβληθεί σοβαρά, πριν γίνουν οι στρατηγικές επιλογές της Ελλάδας.

Πηγή: http://www.lygeros.org/articles.php?n=9942&l=gr

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Πλωτό Σύστημα Yγροποίησης Φυσικού Αερίου στην Ελληνική ΑΟΖ"

Δομικά και τεχνικά δεδομένα αγωγών υδρογονανθράκων

Η. Κονοφάγος, Ν. Λυγερός

Ένας από τους βασικούς τρόπους για να μετρήσουμε τη δυσκολία τοποθέτησης ενός αγωγού σε υποθαλάσσιο χώρο, είναι να υπολογίσουμε το γινόμενο του βάθους της τοποθέτησης με τη διάμετρο του αγωγού στο τετράγωνο. Με την πάροδο του χρόνου οι μηχανικοί ανεβάζουν όλο και περισσότερο αυτή τη δυσκολία με τους νέους αγωγούς. Τα προβλήματα που αντιμετωπίζει μια εταιρεία για ένα αγωγό δεν περιορίζονται αποκλειστικά στο βάθος. Πρέπει να εξεταστούν τα γεωλογικά δεδομένα, η χαρτογράφηση για την επιλογή, η σεισμολογία για τις μετακινήσεις, η διαχείριση του ρίσκου, η δυνατότητα διόρθωσης, ο σχεδιασμός των κανόνων και των απαιτήσεων. Γι’ αυτό το λόγο πρέπει να γίνει μια εκτενής εξέταση της περιοχής από όπου θα περάσει ο αγωγός. Ο συνδυασμός των πιθανών σεισμών, της φύσης των ιζημάτων και οι κλίσεις μεταξύ 20° και 30° μοιρών αποτελεί το ρίσκο. Όσον αφορά στον τρόπο τοποθέτησης μέσω της πλατφόρμας έχουμε το S-laying και το J- laying (ανάλογα με το προφίλ του αγωγού την ώρα της τοποθέτησης). Το θέμα της χαρτογράφησης είναι κρίσιμο, διότι είναι το μόνο που μπορεί να αποφύγει τεχνικούς κινδύνους που δεν αφορούν το τεχνικό μέρος, αλλά το δομικό μέρος στου αγωγού. Σε αυτή τη διαδικασία προσφέρει δυνατότητες και η ρομποτική για τον έλεγχο του υπεδάφους. Ένα άλλο θέμα, το οποίο είναι σημαντικό, αφορά τον ίδιο τον αγωγό και την εξάρτησή του λόγω της βαρύτητας, όταν δεν αγγίζει το υπέδαφος. Διότι πρέπει να μειωθεί η καταπόντιση του υλικού για να είναι ανθεκτικός ο αγωγός. Αυτά τα δεδομένα έχουν νόημα όταν θέλουμε να εξετάσουμε την ανταγωνιστικότητα του αγωγού σε σχέση με άλλες δυνατότητες, όπως είναι η μεταφορά του φυσικού αερίου σε μορφή LNG. Δύο θεμελιακά προβλήματα είναι το βάθος που εμπεριέχεται στη δυσκολία και το μήκος του αγωγού. Ο υπολογισμός εμπεριέχει επιπλέον και την ποσότητα μεταφοράς ανά έτος. Σε αυτό το πλαίσιο εντάσσονται και οι οικονομικοί υπολογισμοί. Ο αγωγός έχει κατά μέσο όρο ένα κόστος της τάξης ένα με ενάμιση εκατομμύριο $ ανά μίλι σε χερσαίο τμήμα και τρία με πέντε σε υποθαλάσσιο τμήμα. Για να γίνει μία ορθολογική σύγκριση με το LNG πρέπει να υπολογιστεί και το κόστος της υγροποίησης και της αεριοποίησης. Όσον αφορά στο πρακτικό μήκος του αγωγού έχουμε 2,911km (Alberta - Sarnia) για φυσικό αέριο και 9,344 km (Transiberian ) για πετρέλαιο. Έχουμε έναν τύπο για να υπολογίσουμε το κόστος της επένδυσης σε σχέση με τη διάμετρο και το μήκος του αγωγού. Είναι απλώς το γινόμενο τους με τον συντελεστή 0,015. Αυτό το πλαίσιο δείχνει ότι μετά από ένα μήκος, η μεταφορά με LNG είναι προτιμότερη. Με άλλα λόγια, ένα αγωγός χρειάζεται ένα αρκετά μεγάλο προϋπολογισμό για να έχει οικονομικό όφελος και πρέπει να έχει μια μεγάλη διάμετρο για να κάνει τη διαφορά. Αν όμως υπάρχει πλαίσιο για τοποθέτηση του αγωγού, τότε αποτελεί σαφώς την καλύτερη λύση. Έχει επίσης και μια γεωστρατηγική αξία λόγω της τοποθέτησης, η οποία είναι σταθερή και καθορίζει μια σταθερότητα της διανομής. Ενώ η μεταφορά σε μορφή LNG δίνει τη δυνατότητα της αλλαγής ανάλογα με το οικονομικό όφελος, πράγμα που σημαίνει ότι μπορεί να υπάρξει μια οικονομική πίεση λόγω γεωπολιτικής. Ο αγωγός δημιουργεί ένα πεδίο για το κράτος που έχει κάνει την κοινοπραξία των εταιρειών.

Πηγή: http://www.lygeros.org/articles?n=9935&l=gr

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Δομικά και τεχνικά δεδομένα αγωγών υδρογονανθράκων"

Μορφές του Ελληνισμού: Ξάνθιππος ο Λακεδαιμόνιος

Ένας μεγάλος πολεμιστής.---

Κατά το έτος 256 π.Χ., οι ρωμαϊκές λεγεώνες μοιάζουν ανίκητες. ---Έχουν καταλάβει τις μεγαλύτερες πόλεις της Καρχηδονίας γης και σειρά έχει ο Τύνητας (σημερινή Τύνιδα, πρωτεύουσα της Τυνησίας). Στην Καρχηδόνα που βρίσκεται 15 χιλιόμετρα μακριά από τον Τύνητα, μαθαίνουν τα νέα. Θρηνούν για τα στρατεύματά τους που καταστράφηκαν για πολλοστή φορά από τους Ρωμαίους. Οι γηραιότεροι θυμούνται έναν άλλον άντρα που έφτασε τόσο κοντά στην Καρχηδόνα, τον Αγαθοκλή τον Συρακούσιο.
Η απόγνωση είναι ζωγραφισμένη στα πρόσωπά τους.
Οι μεγάλοι στρατηγοί τους Ασδρούβας, Αμίκλας και Βώσταρος αδυνατούν να αντιμετωπίσουν τον ανώτερο ρωμαϊκό στρατό. Οι Καρχηδόνιοι ζητάνε στρατηγό αλλά δεν βρίσκουν κανέναν ικανό ανάμεσά τους. Μεταξύ των άλλων ιδεών, ακούγεται και η ιδέα να φωνάξουν Έλληνες μισθοφόρους που είναι οι πιο αξιόμαχοι και σκληροτράχηλοι στον κόσμο. Όλοι συμφωνούν μην έχοντας καλύτερη επιλογή. Στέλνουν ένα πλοίο στην Ελλάδα για να φέρει στρατιώτες.

Χάρτης της Καρχηδόνας, στην θέση της σημερινής Τύνιδας

Εν τω μεταξύ, οι Ρωμαίοι παίρνουν με το μέρος τους, τους υπηκόους των Καρχηδονίων Νουμίδες και ελέγχουν όλη την Καρχηδόνεια ενδοχώρα. Ο κλοιός σφίγγει σιγά –σιγά σαν μια αόρατη θηλιά. Η κατάσταση εντός των τειχών της Καρχηδόνας είναι κάτι παραπάνω από απελπιστική, είναι πλέον δραματική απ’ όλες τις απόψεις. Μόνο όταν θα καταφθάσουν τα πλοία με τους πρώτους Έλληνες μισθοφόρους, οι Καρχηδόνιοι θα ανακτήσουν και πάλι το χαμένο τους ηθικό, αναγνωρίζοντας σε αυτά τα παλληκάρια την σωτηρία της πόλης τους.
Εισερχόμενοι οι Έλληνες μισθοφόροι δεν φαίνεται να εντυπωσιάζονται από την πόλη. Έχουν δει με τα μάτια τους όλες τις μεγάλες πόλεις της Ανατολής στις μάχες των επιγόνων (γιων των στρατηγών του Μεγάλου Αλεξάνδρου). Πρώτο τους μέλημα αποτελεί η δημιουργία στρατοπέδου.
Τις ώρες της ανάπαυσης οι στρατιώτες συζητούν μεταξύ τους. Τα θέματα συζήτησης αφορούν την προπαρασκευή της μάχης, τον εξοπλισμό και τις τακτικές. Οι Έλληνες μισθοφόροι έχουν μαζευτεί γύρω από έναν Λακεδαιμόνιο που οι πίκρες και οι αδικίες τον έδιωξαν από την πατρώα γη, την τρισένδοξη Λακεδαίμονα. Είναι ο Ξάνθιππος, ο οποίος, αναλύει στους άλλους Έλληνες τα αίτια της ήττας των Καρχηδονίων, λέγοντας πως είναι ο ίδιοι που φταίνε για την μοίρα τους, τα λάθη τακτικής και το απόλεμο του στρατού τους. Η συζήτηση γίνεται όλο πιο ενδιαφέρουσα, μαζεύονται όλο και περισσότεροι στρατιώτες για να ακούσουν αυτόν τον σοφό στρατηγό που έχει ψηθεί σε τόσες και τόσες μάχες.
Ένας άνδρας πηγαίνει στους Καρχηδόνιους άρχοντες και λέει ότι άκουσε από αυτόν τον άνδρα. Οι άρχοντες οργίζονται που τους κρίνει έτσι ένας μισθοφόρος. Απ’ την άλλη όμως έχουν την περιέργεια να ακούσουν τι έχει να τους πει. Η πίεση των Καρχηδονίων προς τους άρχοντες τελικά, φέρνει το ποθητό αποτέλεσμα. Ο Ξάνθιππος καλείται μπροστά στους άρχοντες να εκφράσει τις απόψεις και τις προτάσεις του. Τους γοητεύει από την πρώτη στιγμή και κυριολεκτικά κρέμονται από τα χείλη αυτού του Λάκωνα. Ο Ξάνθιππος ζητάει την αρχιστρατηγία του στρατού. Οι Καρχηδόνιοι στρατηγοί και οι άρχοντες δυσφορούν. Πώς αυτοί που έχουν τόσα και τόσα αξιώματα θα ταχθούν κάτω από τις διαταγές ενός απλού μισθοφόρου. Υπό την πίεση του κόσμου δέχονται την πρότασή του.
Ο Ξάνθιππος πιάνει αμέσως δουλειά. Διατάζει τον στρατό να βγει έξω από τα τείχη και αρχίζει τα γυμνάσια. Δίνει στους στρατιώτες πιο μακριά δόρατα (τύπου σάρισας). Οι Καρχηδόνιοι εκπλήσσονται με αυτά που βλέπουν και φωνάζουν ρυθμικά το όνομα του Ξάνθιππου. Η εκπαίδευση θα συνεχιστεί με αμείωτο ρυθμό μέχρι να φτάσει στα μέτρα που τον θέλει ο Ξάνθιππος, έτσι ώστε, να νοιώσει ότι είναι έτοιμος για να βαδίσει εναντίον των Ρωμαίων.
Ο καιρός της προετοιμασία πέρασε. Καρχηδόνιοι και οι Έλληνες μισθοφόροι φτάνουν έξω από τον Τύνητα. Οι Καρχηδόνιοι έχουν 16.300 στρατιώτες αποτελούμενοι από 12.000 πεζούς, 4.000 ιππείς και 100 αφρικανικούς ελέφαντες. Από την πλευρά τους οι Ρωμαίοι είχαν για στρατηγό έναν από τους δύο υπάτους, τον Μάρκο Αττίλιο Ρέγκουλο, ο οποίος, μετά από τόσες νικηφόρες μάχες εναντίον των Καρχηδονίων, δεν περίμενε ότι θα του επιτεθούν. Έτσι λοιπόν, ανασυντάσσει τον στρατό του και πάει 2 χιλιόμετρα μακρύτερα. Διαθέτει γύρω στους 15.000-18.000 και από αυτούς μόνο οι 500 ήταν ιππείς. Ο Ρέγκουλος για να εξουδετερώσει το πλεονέκτημα των Καρχηδονίων, τους 100 ελέφαντες έταξε σε πυκνές γραμμές το πεζικό του.
Ο Ξάνθιππος παρέταξε στο κέντρο της παράταξης, τα τεθωρακισμένα της εποχής, τους ελέφαντες και πλάι τους όλο το ιππικό. Το πεζικό το έβαλε αρκετά πίσω από τους ελέφαντες στην περίπτωση που το διαλύσουν οι Ρωμαίοι να μην ποδοπατήσει στην υποχώρηση τους πεζούς του. Οι 2.000 Έλληνες οπλίτες μπήκαν πιο μπροστά και πιο δεξιά από τους Καρχηδόνιους σαν δόλωμα για τους Ρωμαίους. Οι πελταστές και όλοι οι ψιλοί (ελαφριά οπλισμένοι άνδρες) μπροστά από τους ελέφαντες και το πεζικό για να τους υποστηρίζουν και να παρενοχλούν με τις βολές τους τις συμπαγείς ρωμαϊκές λεγεώνες.
Οι δύο στρατοί είναι έτοιμοι για μάχη. Ο Ρέγκουλος κάνει το πρώτο βήμα ρίχνοντας στην μάχη τους Βελίτες γροσφομάχους (ελαφριοί πεζοί εκπαιδευμένοι στην εξουδετέρωση ελεφάντων). Ο Ξάνθιππος διατάζει τους ψιλούς να επιτεθούν.
Η μάχη αρχίζει και οι πρώτοι νεκροί πέφτουν και από τις δύο πλευρές. Οι Ελέφαντες επιτίθενται. Τα μεγαθήρια τρέχουν με ορμή και πατάνε όποιον Ρωμαίο λεγεωνάριο βρουν, το βάθος όμως της λεγεώνας είναι μεγάλο. Τα μεγαθήρια σχίζουν τις σάρκες των στρατιωτών με τους χαυλιόδοντές τους και τους λιώνουν με τα πόδια τους.
Οι Ρωμαίοι τα χάνουν, αλλά μένουν σταθεροί στις γραμμές τους, διότι γνωρίζουν πως αν διαλυθούν το μόνο που τους περιμένει είναι ένας οικτρός θάνατος. Ένα ρωμαϊκό επίλεκτο σώμα 2.000 πεζών, επιτίθεται στο δεξί κέρας, εκεί που βρίσκονται οι Έλληνες μισθοφόροι. Οι Έλληνες αμύνονται, τα ξίφη τους πετάνε σπίθες και οι ασπίδες τους βάφονται με αίμα. Η μάχη εξελίσσεται πια σε μάχη σώμα με σώμα.
Οι Έλληνες υποχωρούν συντεταγμένα, φαίνεται πως η λεγεώνα κερδίζει την μάχη απέναντι στην Ελληνική φάλαγγα. Οι Ρωμαίοι όμως σαν τα ποντίκια πέφτουν στην έξυπνη παγίδα του Ξάνθιππου. Στο κενό όμως που άφησαν αυτοί οι επίλεκτοι Ρωμαίοι, εισχωρεί το Καρχηδονιακό ιππικό που είχε εξουδετερώσει από πριν το λιγοστό Ρωμαϊκό ιππικό.
Το Καρχηδονιακό ιππικό χτυπάει με όλη του την ορμή την ρωμαϊκή λεγεώνα και την περικυκλώνει. Το Ρωμαϊκό πεζικό ήδη καταπονημένο από τους ελέφαντες τα έχει χαμένα. Οι ελέφαντες ισοπεδώνουν κυριολεκτικά κάθε εστία αντίστασης και το Καρχηδονιακό πεζικό που ακολουθάει αποτελειώνει όποιον μένει να αντιστέκεται. Η λεγεώνα χάνει την συνοχής της και υποχωρεί ατάκτως. Ο Ρέγκουλος, συγκλονισμένος από την έκβαση της μάχης, παίρνει μαζί του 500 άνδρες και τρέπεται σε φυγή. Η μάχη έχει πια κριθεί.
Οι Ρωμαίοι αφήνουν στο πεδίο της μάχης περίπου 13.000 στρατιώτες νεκρούς, δηλαδή, σχεδόν το 90% του στρατού τους, ενώ οι Καρχηδόνιοι μόνον 800 νεκρούς, δηλαδή, ούτε το 5% του στρατού τους. Ο Ρέγκουλος και οι 500 στρατιώτες αιχμαλωτίζονται μετά από καταδίωξη. Οι μόνοι που ξεφεύγουν είναι οι 2.000 επίλεκτοι που κατεδίωξαν τους Έλληνες. Η νίκη είναι μεγαλειώδης. Τον ελιγμό που έκανε ο Ξάνθιππος τον εφάρμοσε αργότερα και ο Αννίβας (στην μάχη των Καννών της Ιταλίας το 216π.Χ.).
Η υποδοχή του Ξάνθιππου και του στρατού είναι κάτι παραπάνω από θριαμβευτική। Όλοι ζητωκραυγάζουν το όνομα αυτού του άνδρα που κέρδισε σε μια μάχη τον αήττητο μέχρι τότε ρωμαϊκό στρατό. Ο Ξάνθιππος όμως, καταλαβαίνοντας τον φθόνο που είχαν γι’ αυτόν οι Καρχηδόνιοι άρχοντες, πληρώθηκε την αμοιβή του και έφυγε για την χώρα του Νείλου και μπήκε στο στρατό του Πτολεμαίου Γ’ του Ευεργέτη.
πηγη

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Μορφές του Ελληνισμού: Ξάνθιππος ο Λακεδαιμόνιος"

Από τις χημικές ιδιότητες του μεθανίου στην ενεργειακή στρατηγική

Του Νίκου Λυγερού

Αν γίνεται τόσος λόγος στην έρευνα των υδρογονανθράκων περί μεθανίου, ο λόγος είναι και απλός και πολλαπλός. Το μεθάνιο είναι το πιο μικρό μόριο της οικογένειας των αλκανίων. Έχει ένα μόνο άτομο άνθρακα και τέσσερα του υδρογόνου και το γεωμετρικό του σχήμα είναι ένα τετράεδρο, όπου ο άνθρακας βρίσκεται στο κέντρο και τα άτομα του υδρογόνου στο κέντρο των τεσσάρων εδρών και όχι στις κορυφές, όπως νομίζουν οι περισσότεροι που δεν έχουν κάνει στερεοχημεία επί του πρακτέου. Το μεθάνιο έχει την ιδιότητα της τέλειας καύσης, πράγμα που σημαίνει πρακτικά ότι παράγει η ανάμειξή του με οξυγόνο, διοξείδιο του άνθρακα και νερό. Κατά συνέπεια, δεν έχουμε στάχτες, όπως στην περίπτωση του πετρελαίου. Αν και το μεθάνιο είναι εκρηκτικό, δεν είναι τοξικό. Σε σύγκριση με τα άλλα καύσιμα υδρογονανθράκων, είναι το μόριο που παράγει λιγότερο διοξείδιο του άνθρακα ανά μονάδα ενέργειας. Αν εξετάσουμε τη μοριακή του θερμότητα είναι βέβαια η χαμηλότερη. Με λεπτομερέστερη εξέταση δείχνει όμως ότι το μεθάνιο αποδίδει 55,7 kJ/g, συνεπώς είναι η μεγαλύτερη απόδοση. Μια άλλη επίπτωση είναι ότι είναι πιο φιλικό προς το περιβάλλον. Μια δυσκολία που εμπεριέχει η εκμετάλλευσή του είναι ότι σε κανονικές συνθήκες έχει μορφή αερίου. Γι’ αυτό το λόγο στη μεταφορά του το συμπιέζουμε ή το υγροποιούμε. Στις δύο περιπτώσεις, χρειάζεται ενέργεια για να γίνει η διαδικασία. Μπορεί επίσης το μεθάνιο να συμβάλλει στο φαινόμενο του θερμοκηπίου αν δεν καεί, αλλά η διάρκεια ζωής του στην ατμόσφαιρα δεν ξεπερνά τα δέκα χρόνια. Ένα άλλο πλεονέκτημα του μεθανίου, το οποίο είναι βασικό στην έρευνα υδρογονανθράκων, είναι ότι βρίσκεται σε μεγάλες ποσότητες στο φλοιό της γης και επί της ξηράς και υποθαλάσσια. Η παραγωγή του οφείλεται στη βιοχημική διεργασία της μεθανογένεσης, η οποία είναι το αποτέλεσμα της παραγωγής ενέργειας από μικροοργανισμούς με απουσία οξυγόνου. Πρακτικά όταν γίνεται εξόρυξη, το μεθάνιο βρίσκεται σε μορφή μείγματος που εμπεριέχει και αιθάνιο και υδρογόνο, αλλά επίσης μερικές φορές και άζωτο, ήλιο και υδρόθειο, ουσίες από τις οποίες πρέπει να καθαρισθεί για την εκμετάλλευσή του. Σε μη συμβατική μορφή, τουλάχιστον προς το παρόν, το μεθάνιο βρίσκεται και σε αποθέματα μεθανυδριτών, όπου έχει εγκλωβιστεί μέσα στο μόρια νερού που αποτελούν κρυστάλλους πάγου. Η μελλοντική έρευνα υδρογονανθράκων σίγουρα θα αναπτυχθεί και σε αυτό το πλαίσιο, αφού ήδη λειτουργεί πιλοτικά σε μερικές περιοχές με χρήση του διοξειδίου του άνθρακα για την αύξηση της θερμοκρασίας. Όταν επιπλέον σε όλες αυτές τις χημικές και γεωλογικές ιδιότητες του μεθανίου προσθέσουμε την εξέλιξη της αγοράς στον τομέα της ενέργειας και εξετάσουμε και τις γεωστρατηγικές επιπτώσεις, τότε συνειδητοποιούμε γιατί οι ειδικοί θεωρούν ότι τις επόμενες δεκαετίες το φυσικό αέριο θα είναι το κυρίαρχο ενεργειακό μέσο και ότι θα ξεπεράσει βέβαια ακόμα και το πετρέλαιο. Όταν λοιπόν μεταφέρουμε όλα αυτά τα δεδομένα στον χώρο της Ανατολικής Μεσογείου, μπορούμε εύκολα να κατανοήσουμε, αν δεν το επινοήσαμε ακόμα, ότι η εξέλιξη και οι χάρτες της περιοχής θα αλλάξουν αναπόφευκτα. Εξηγείται όχι μόνο η ενεργειακή στρατηγική του Ισραήλ και της Κύπρου, αλλά γενικότερα και της Αιγύπτου. Συνεπώς όταν ξέρουμε τα μεγέθη των αποθεμάτων της ελληνικής Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης, συνειδητοποιούμε γιατί είναι τόσο απαραίτητη για την πατρίδα μας.

Πηγή: http://www.lygeros.org/articles.php?n=9931&l=gr

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Από τις χημικές ιδιότητες του μεθανίου στην ενεργειακή στρατηγική"

Ta 300 ονόματα της Παναγίας.

Με 300 ονόματα σε όλη τη χώρα γιορτάζει η Παναγία.---Στων Ελλήνων όλες τις κοινότητες στην εορτή της Παναγίας γίνονται μεγάλα πανηγύρια και μαζεύονται σ’ αυτά όλοι, από όπου κι αν ζουν, από κάθε μέρος του πλανήτη. ---Η πίστη, η αγάπη, η γόνιμη σκέψη και η εφευρετικότητα όχι μόνο των καλλιτεχνών και των λογίων, αλλά και του απλού πιστού λαού προς την Παναγία φαίνεται και από τις επωνυμίες που της έχουν δώσει, που ξεπερνούν τις τριακόσιες και που μπορούν να χωριστούν σε οκτώ κατηγορίες.


1. Από την παράσταση της Παναγίας στην εικόνα. Τέτοια ονόματα είναι της Βρεφοκρατούσας, της Γλυκοφιλούσας, της Γαλακτοτροφούσας, της Πλατυτέρας των Ουρανών, της Οδηγήτριας, της Εσφιγμένης και άλλα. Είναι ακόμη το επίθετο "Δεξιοκρατούσα", ή "Δεξιά", όταν κρατάει τον Χριστό στο δεξί της χέρι και όχι προς το μέρος της καρδιάς της. Ακόμη "Μεγαλομμάτα", όταν ο εικονογράφος έχει ιστορήσει την Παναγία με μεγάλα μάτια. Υπάρχουν και ονόματα που συνδυάζονται με μιαν ιερή ιστορία.



Λ.χ. Το όνομα της Εικόνας "Αξιον Εστί", που είναι θησαυρισμένη στο Ναό του Πρωτάτου, στις Καρυές του Αγίου Όρους και πήρε το όνομα από το θαύμα που επιτελέσθηκε από τον Αρχάγγελο Γαβριήλ. Κατά την Παράδοση ο Αρχάγγελος έψαλε τον γνωστό ύμνο "Αξιον εστίν.." σε πλάκα και έγινε άφαντος. Επίσης το επίθετο "Τριχερούσα" το πήρε η εικόνα από το ότι υπάρχει σ' αυτήν ένα τρίτο χέρι, που συμβολίζει το θαύμα που συνέβη στον υμνητή και δογματίσαντα για την Παναγία Άγιο Ιωάννη τον Δαμασκηνό. Το δεξί χέρι του το έκοψαν Μουσουλμάνοι και θαυματουργικά αποκαταστάθηκε. Η Παναγία η "Εσφαγμένη" ονομάστηκε έτσι γιατί κατά την Παράδοση μοναχός θύμωσε μαζί της και με μαχαίρι κτύπησε την εικόνα της Παναγίας στο πρόσωπο. Τότε από την εικόνα άρχισε να τρέχει αίμα, ενώ ο μοναχός τυφλώθηκε και έκανε ως τρελός. Ο μοναχός ζήτησε συγγνώμη και συγχωρήθηκε, αλλά το χέρι που κτύπησε την Παναγία τιμωρήθηκε, αφού έμεινε άλυωτο μετά τον θάνατο του μοναχού. Υπάρχει ακόμη η Παναγία η " Πυροβοληθείσα", στη Μονή Βατοπεδίου, αφού την εικόνα της την κτύπησαν με όπλο Τούρκοι. "Σφαγμένη" είναι και η εικόνα της Παναγίας της Πορταϊτισσας, της Μονής Ιβήρων, που ονομάστηκε έτσι με το θαύμα που έκανε η Παναγία, να φανερώσει τη θέληση της να παραμείνει στην είσοδο της Μονής ως θυρωρός, για να την προστατεύει…



2. Από τον τόπο της. Ετσι υπάρχει η Παναγία η Αθηνιώτισσα, η Βουρλιώτισσα, η Κυκκώτισσα, η Καστριώτισσα, η Κάμπου, η Πυργιανή, η Εγκλειστριανή ( από τη Μονή του Οσίου Νεοφύτου του Εγκλείστου στην Κύπρο), η Σπηλιανή, η Μεγαλοσπηλαιώτισσα ( του Μεγάλου Σπηλαίου Καλαβρύτων), η Τουρλιανή, η Θαλασσινή, η Καλαμού, η Καμινιώτισσα, η Βλαχερνίτισσα, η Ολυμπιώτισσα, η Σουμελιώτισσα, η Πλατανιώτισσα, η Καταπολιανή, η Χοζοβιώτισσα ( στην Αμοργό από τη Μονή Χοζεβά των Αγίων Τόπων), η Νεαμονήτισσα της Χίου, η Παμμακάριστος ( από τη Μονή της Κωνσταντινούπολης), η Αγία Σιών, η Μακεδονίτισσα στη Λευκωσία, η Έλωνη, η Τροοδίτισσα, η Κυκκώτισσα, η Μαλεβή (από το όρος Πάρνων, που λέγεται και Μαλεβός), των Χαλκέων (χαλκουργών) στη Θεσσαλονίκη, η Αμπελακιώτισσα στη Θεσσαλία.



3. Από την τεχνοτροπία του Ναού της. Τέτοια επίθετα είναι η Θολοσκέπαστη, η Μολυβδοσκέπαστη, η Πελεκητή, η Κρεμαστή, η Μαρμαριώτισσα.



4. Από το όνομα του κτίτορα του Ναού ή της Μονής της. Τέτοια επίθετα είναι Παναγία η Παχειά, η Γλυκειά ( από το επίθετο Γλυκύς), η Περλιγκού, η Λυκοδήμου, η Κοροβιλιά, η Καπνικαρέα.



5. Από τον μήνα που εορτάζεται η Παναγία: Σοτομπριανή, Βρεχούσα, Αυγουστιανή και Δεκαπεντούσα, Τριτιανή, Μεσοσπορίτισσα, Βροντού, Ακαθή ( από τον Ακάθιστο Ύμνο).

6. Από τα θαύματα της Παναγίας: Γοργοϋπήκοος, Ελεούσα, Ελεήστρα, Γιάτρισσα, Θεραπεία, Αιματούσα ή Γαιματούσα ( σταματά την αιμορραγία), Υγεία, Υπακοή, Ψυχοσώστρα, Παραμυθία, Παρηγορήτρα, Παυσολύπη, Φανερωμένη, Μυροβλύτισσα.



7. Εγκωμιαστικά από την έξαρση της αγάπης των πιστών. Συνήθως χρησιμοποιείται επίθετο με πρώτο συνθετικό τον χρυσό: Χρυσοκελλαριά, Χρυσοσπηλιώτισσα, Χρυσοπηγή, Χρυσογαλούσα, Χρυσοποδαρίτισσα, Χρυσοχεριά… Υπάρχουν όμως και άλλα, όπως Αγγελόκτιστη, Αερινή, Αναφωνήτρα, Επίσκεψις, Παντάνασσα, Τρανή, Χιλιαρμενίτισσα, Ανθοφορούσα, Ασπροφορούσα.



8. Αυτά που τις έδωσαν οι Υμνογράφοι της Εκκλησίας. Κυρίως προέρχονται από τον Ακάθιστο Ύμνο: Αμόλυντος, Υψηλοτέρα, Καθέδρα, Κλίμαξ, Σκέπη, Πόλη, Παράκλησις, Επίσκεψις, Καταφυγή, Κεχαριτωμένη, Χώρα του Αχώρητου, Όρος Αλατόμητον, Ρόδο το Αμάραντον, Αρουρα Βλαστάνουσα και άλλα.

Τα προσκυνήματα στον Ελληνισμό

Τα προσκυνήματα διακρίνονται στα Πανελλήνια και στα τοπικά προσκυνήματα της Παναγίας, που οι προσκυνητές προστρέχουν σε όλη τη χώρα τις ημέρες αυτές του "Πάσχα του καλοκαιριού", όπως χαρακτηρίζεται η εορτή της Κοιμήσεως της Θεοτόκου. Το πρώτο σε προσέλευση πιστών είναι της Μεγαλόχαρης της Τήνου, με περίπου 1.000.000 προσκυνητές ετησίως, της Σουμελά, στο Βέρμιο, με 500.000 προσκυνητές ετησίως και της Εκαντοταπυλιανής Πάρου, με 300.000 περίπου πιστούς.

Σημαντικά τοπικά προσκυνήματα της Παναγίας είναι:



Στη Θράκη:

• Στις Φέρρες η Παναγία η Κοσμοσώτειρα και στη Σαμοθράκη η Παναγία η Κρημνιώτισσα και η Καμαριώτισσα.

• Στην Κομοτηνή η Μονή της Παναγίας της Φανερωμένης.

• Στην Ξάνθη η Παναγία η Αρχαγγελιώτισσα και η Παναγία η Καλαμού.





Στη Μακεδονία:

• Στη Δράμα η Εικοσιφοίνισσα.

• Στο Κιλκίς η Παναγία η Φιλαδελφειώτισσα.

• Στη Μηχανιώνα η Παναγία η Φανερωμένη

• Στην Καστοριά η Παναγία η Μαυριώτισσα

• Στη Θεσσαλονίκη η Παναγία η Δεξιά, η Παναγία η Ελεούσα, η Παναγία η Φανερωμένη, η Παναγία η Γοργοϋπήκοος, η Παναγία η Βρεφοκρατούσα, η Παναγία των Χαλκέων.

• Στις Πρέσπες η Παναγία η Πορφυρά

• Στη Σιάτιστα η Παναγία του Μικρόκαστρου





Στην Ηπειρο

• Στην Άρτα εικόνες περίπυστες είναι της Παναγίας Ροβελίστης, Κυρίας Πεφανερωμένης, Παναγίας Γεροντίσσης, Βρεφοκρατούσης, και Σκουληκαριάς.

• Στην Παραμυθιά η Κοίμηση Θεοτόκου των Παγανιών και του Γηρομερίου.

• Στην Κόνιτσα η Μολυβδοσκέπαστη

• Στην περιοχή Τζουμέρκων (Ιωαννίνων) η Παναγία Τσούκας.





Στα Ιόνια Νησιά

• Στην Κέρκυρα της Μυρτιδιωτίσσης, της Παλαιοκαστριτίσσης, της Πλατυτέρας, της Κυράς των Αγγέλων.

• Στους Παξούς στο Νησάκι της Παναγίας.

• Στην Κεφαλληνία Υπεραγίας Θεοτόκου Άτρου, Αγριλίων, Θεμάτων, Κηπουραίων, και Παλαιοχέρσου. Επίσης η Παναγία η Φιδούσα.

• Στη Λευκάδα η Φανερωμένη.

• Στη Ζάκυνθο εικόνες περίπυστες της Αναφωνήτριας, της Σκοπιωτίσσης, της Χρυσοπηγής, της Λαουρένταινας, της Γαλανούσας, της Μυρτιδιωτίσσης, της Παναγούλας, της Σπηλούλας, της Βιγλατσούρας, της Σγουροπουλιάς, της Θαλασσομαχούσας.

• Στα Κύθηρα η Μυρτιδιώτισσα.





Στη Θεσσαλία

• Στη Μαγνησία η Παναγία η Ξενιά.

• Στην Καλαμπάκα η Κοίμηση Θεοτόκου Σταγιάδων και η Κοίμηση Θεοτόκου Βυτουμά.

• Στα Τρίκαλα η Κοίμηση Λαγκαδιάς

• Στα Φάρσαλα Παναγία η Δεμερλιώτισσα.

• Στη Σκιάθο η Παναγία η Εικονίστρα

• Στην Ελασσώνα η Παναγία η Ολυμπιώτισσα



Στη Στερεά Ελλάδα

• Στο Καρπενήσι η Παναγία η Προυσού και η Παναγία Τατάρνης.

• Στο Μεσολόγγι η Αγία Ελεούσα.

• Στη Ναύπακτο η Παναγία η Αμπελακιώτισσα.

• Στη Θήβα η Μεγάλη Παναγιά και η Παναγία η Σκριπού Ορχομενού.

• Στην Αθήνα η Κοίμηση Θεοτόκου Πεντέλης, Ρόμβης, και Παντανάσσης (Μοναστηράκι). Επίσης η Παναγία η Ελευθερώτρια, στην Κηφισιά.

• Στη Σαλαμίνα Παναγία η Φανερωμένη.

• Στη Φθιώτιδα οι Μονές Αγάθωνος και Δαμάστας

• Στη Φωκίδα η Παναγία της Βαρνακόβης.

• Στη Χαλκίδα εικόνες περίπυστες Παναγίας της Φανερωμένης Αρτάκης, της Χιλιαδούς, της Ντινιούς στην Ιστιαία, της Κοιμήσεως Θεοτόκου Μάτζαρη Οξυλίθου.





Στην Πελοπόννησο

• Στην Κόρινθο η Παναγία η Φανερωμένη Χιλιομοδίου.

• Στα Καλάβρυτα της Μονής Μεγάλου Σπηλαίου. Επίσης περίπυστες εικόνες Παναγίας της Τρυπητής, της Μακελλαριάς και το Προσκύνημα της Παναγίας της Πλατανιώτισσας.

• Στην Πάτρα η Κοίμηση του Γηροκομείου.

• Στην Ηλεία η Κοίμηση Θεοτόκου Κρυονερίου Αγίας Ελεούσης Βαρθολομιού και Χρυσοπηγής Δίβρης.

• Στη Μεσσηνία η Κοίμηση της Θεοτόκου Μονής Βουλκάνου.

• Στη Λακωνία η Παναγία η Χρυσαφίτισσα στη Μονεμβασία και η Παναγία η Παντάνασσα στον Μυστρά.

• Στην Αρκαδία η Παναγία η Έλωνη, της Αρτοκωστάς, της Παλαιοπαναγιάς, της Μαλεβής. Επίσης η Κοίμηση Θεοτόκου Κερνίτσης και Μπούρα.





Στα Νησιά του Αιγαίου

• Στην Τήνο η Παναγία η Ευαγγελίστρια.

• Στην Πάρο η Εκατονταπυλιανή.

• Στη Σαντορίνη η Παναγία Επισκοπής

• Στην Αμοργό η Χοζοβιώτισσα

• Στην Ανάφη η Παναγία η Καλαμιώτισσα

• Στην Ίο η Παναγία η Γκρεμιώτισσα

• Στην Άνδρο η Θεοσκέπαστη και Παναγία η Φανερωμένη

• Στην Σάμο η Παναγία Καρλοβάσου.

• Στη Λέσβο η Παναγία Αγιάσου, ή Αγιασώτισσα.

• Στη Χίο εικόνα περίπυστη της Παναγίας της Βρεφοκρατούσας.

• Στην Ίμβρο η Παναγιά η Μπαλωμένη

• Στη Σχοινούσα η Παναγία η Ακαθή

• Στην Κέα η Καστριανή.

• Στην Αλόννησο του Βουνού.

• Στην Κύθνο η Παναγία η Κανάλα.

• Στη Μύκονο η Παραπορτιανή.

• Στη Νάξο η Αργοκοιλιώτισσα.





Στη Δωδεκάνησο

• Στη Νίσυρο Παναγία η Σπηλιανή

• Στη Ρόδο η Παναγία της Φιλερήμου, η Παραμυθία, της Τσαμπίκας και η Φανερωμένη Ιξιάς

• Στη Λέρο Παναγία του Κάστρου και η Παναγία η Γουρλομάτα.

• Στην Αστυπάλαια Παναγία η Πορταΐτισσα.

• Στην Κάρπαθο η Παναγία η Λαρνιώτισσα και η Παναγία η Ολυμπίτισσα.

• Στους Λειψούς η Παναγία του Χάρου.

• Στη Σύμη η Παναγία η Αληθινή.

• Στην Κάλυμνο η Βλυχάδια και η Γαλατιανή.





Στην Κρήτη

• Στο Ηράκλειο η Κοίμηση Θεοτόκου Αγκαράθου, Καλυβιανής και Παληανής.

• Στην Ιεράπετρα η Παναγία η Φανερωμένη.

• Στη Νεάπολη η "Μεγάλη Παναγιά".

• Στον Κίσσαμο Παναγία η Κυρά των Αγγέλων και η Παναγία η Χρυσοσκαλίτισσα.

• Στα Σφακιά η Παναγία στ’ Ασφένδου.



Στην Κωνσταντινούπολη

• Η Παναγία των Βλαχερνών, η Παμμακάριστος, η Μπαλουκλιώτισσα, η Κυριώτισσα, η Καμαριώτισσα, η Κουφατιανή Γαλατά, η Περίβλεπτος στα Ψωμαθειά, η Μουχλιώτισσα, των Ουρανών Σαλματομβρουκίου, η Χαντσεργιώτισσα, της Σούδας, Βεφά – Σωφρακίου, η Παραμυθιώτισσα (Παραμυθία, Παρηγορίτισσα, Θεραπεία), η Κουμαριώτισσα Νεοχωρίου και η Κοίμηση Διπλοκιονίου.





Στη Μεγαλόνησο Κύπρο

Στην Κύπρο η Παναγία η Κυρά, στα Λειβάδια Καρπασίας, έχει καταστραφεί από τους Τούρκους εισβολείς, όπως και πολλά ακόμη προσκυνήματα στα κατεχόμενα εδάφη της. Σημαντικό προσκύνημα είναι η Παναγία η Ασπροφορούσα, όπως και η Γλυκιώτισσα, και τα δύο κοντά στην Κερύνεια. Ονόματα πολλά της Παναγίας και στη Μεγαλόνησο. Παγκύπριο προσκύνημα η Παναγία η Κυκκώτισσα. Επίσης σημαντικά προσκυνήματα η Τροοδίτισσα, η Σκουριώτισσα, η Kουσουλιώτισσα, η Αιματούσα ( ή του Αμπελιού) της Αραδίππου, η Παγκριώτισσα στη Λευκωσία, του Μεγάλου Αγρού, της Αμιρούς, της Αμασγού, της Ασίνου, του Γλωσσά, η Σφαλαγγιώτισσα, η Ιαματική του Αρακαπά, η Χρυσαλινιώτισσα, η Χρυσοσπηλιώτισσα στην Κάτω Δευτερά, η Στάζουσα, η Χρυσοκουρδαλιώτισσα, της Αυγασίδας - στο κατεχόμενο χωριό Μηλιά Αμμοχώστου, η Βορινή, η Βοναριώτισσα, η Παναγία η Διπλή στη Λευκωσία, και στην Πάφο η Χρυσορρογιάτισσα, η Λιμενιώτισσα (ερείπια), η Χρυσοπολίτισσα, η Χρυσελεούσα και η Θεοσκέπαστη.



[Του Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου από protothema.gr]

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Ta 300 ονόματα της Παναγίας."

H αντίσταση των Ελλήνων

Του Νίκου Λυγερού

Αυτήν την περίοδο δοκιμάζεται κάθε μέρα η αντίσταση των Ελλήνων. Οι οικονομικές πιέσεις προκαλούν δυσκολίες, στις οποίες πρέπει να ανταπεξέλθουμε ως λαός. Όμως όταν έχουμε δικούς μας που συνεχώς μας κατηγορούν και προβάλλουν μια αρνητική εικόνα στο εξωτερικό, τα πράγματα γίνονται ακόμα πιο δύσκολα. Επιπλέον, πρέπει να βασιστούμε σε αυτές τις αντοχές, για να προλάβουμε να βοηθήσουμε το λαό μας με το άνοιγμα της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης. Υπάρχει λοιπόν ένα χρονικό διάστημα που πρέπει να ελαχιστοποιήσουμε. Διότι ακόμα και οι Έλληνες δεν έχουν άπειρες αντοχές. Κι αν η Ελλάδα δεν πεθαίνει ποτέ, δεν είναι ανάγκη να αφήσουμε μερικούς να προσπαθήσουν να τη σκοτώσουν. Στην προσπάθειά μας να προσφέρουμε ανάπτυξη σε όλους, πρέπει να συνειδητοποιήσουμε και τη σημερινή κατάσταση που αντιπροσωπεύει ένα εμπόδιο για τους περισσότερους, για να αντιληφθούν πως μπορούμε ν’ αλλάξουμε το μέλλον. Η υψηλή στρατηγική είναι πάντα σημαντική για ένα έθνος, αλλά είναι επιθυμητό να προκαλεί όσο λιγότερα θύματα γίνεται ακόμα και με έμμεσο τρόπο. Δεν μπορείς να ζητήσεις από κάθε πολίτη να είναι αγωνιστής και από κάθε αγωνιστή να είναι ήρωας, ακόμα και αν είναι Έλληνες. Διότι είναι άδικο. Ο καθένας μας δεν έχει τις ίδιες αντοχές. Αυτό που έχει σημασία, είναι να σκεφτούμε τον καθένα που καταπιέζεται μέσα στην καθημερινότητα και να του δείξουμε ότι με το όραμα της ελληνικής ΑΟΖ μπορούμε να ξεπεράσουμε τα προβλήματά μας. Πρέπει λοιπόν να πιέσουμε όσο πιο αποτελεσματικά γίνεται όλους τους παράγοντες, για να γίνει όσο πιο γρήγορα γίνεται η θέσπιση της ελληνικής ΑΟΖ. Η πολιτική ωριμότητα υπάρχει και στο υψηλότερο επίπεδο της ελληνικής δημοκρατίας και ξέρουμε ότι υπάρχει και πολιτική θέληση και σε αρχηγούς κομμάτων της Βουλής των Ελλήνων. Έχουμε μελετήσει κάθε λεπτομέρεια της διαδικασίας και ξέρουμε ότι οι αντιστάσεις που υπάρχουν είναι μόνο και μόνο τοπικές, λόγω άγνοιας και αδράνειας τις περισσότερες φορές, αν και υπάρχει σκοπιμότητα κάποιες φορές. Κατά συνέπεια, πρέπει να προχωρήσουμε αποφασιστικά και αποτελεσματικά, έτσι ώστε αυτή η Βουλή να είναι η Βουλή της ελληνικής ΑΟΖ, για να δώσουμε ένα σημάδι στον ελληνικό λαό ότι τα πράγματα αλλάζουν και ότι μπορούμε ν’ αλλάξουμε αυτά που οι άλλοι θεωρούν δεδομένα. Δεν πρέπει να υπάρχει μια διαμάχη μεταξύ μας πάνω σε αυτό το θέμα. Πρέπει να συμβάλλουμε όλοι στον αγώνα της ελληνικής ΑΟΖ μ’ έναν άμεσο ή έμμεσο τρόπο. Το σημαντικό είναι να μπορεί ο καθένας μας να πει, όταν θα θεσπίσουμε την ΑΟΖ, ότι κι αυτός ήταν σε αυτήν την προσπάθεια, επειδή πίστεψε στον αγώνας μας, επειδή ανήκει στους Έλληνες που εδώ και αιώνες δεν το βάζουν κάτω ακόμα και μέσα στις χειρότερες δυσκολίες, επειδή ανήκουμε στον ελληνισμό που αποτελεί μια προσφορά στην Ανθρωπότητα, και είναι ένα διαχρονικό παράδειγμα αντίστασης, επειδή το χρωστάμε στους παλαιότερους που δυσκολεύτηκαν όλη τη ζωή τους, επειδή το οφείλουμε στους νεότερους που θέλουν ένα μέλλον για να ζήσουν. Αν ξεπεράσουμε τους προσωπικούς μας εγωισμούς, θα δούμε ότι το όραμα της ελληνικής ΑΟΖ δεν είναι μόνο χειροπιαστό, αλλά υλοποιήσιμο και το πιο σημαντικό δεν είναι πια γιατί δεν έγινε στο παρελθόν, αλλά γιατί πρέπει να γίνει τώρα για το μέλλον της πατρίδας μας.

Πηγή: http://www.lygeros.org/articles.php?n=9911&l=gr

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "H αντίσταση των Ελλήνων"

Το ΕΥ ΖΕΙΝ

(...ποία η διαφορά από την αρχαία Ελληνική φιλοσοφία;)
Μήν επιθυμήσης υπέρμετρα, γιατί δέν μπορείς να υπερβής αυτό πού είσαι. Η επιθυμία είναι αποτέλεσμα στέρησης καί γιά τόν αναζητητή τού εσωτερικού δρόμου δέν υπάρχει κανενός είδους στέρηση, γιατί γνωρίζει τήν γενεσιουργό της αιτία. Παρ' όλα αυτά, μήν πνίξης τήν επιθυμία μέσα σου, αλλά ξεπέρασέ την, κατανοώντας τήν α ι τ ί α πού τήν προκάλεσε.
Πρέπει νά κατανοήσης πώς φτώχεια είναι η διαφορά πού υπάρχει ανάμεσα στήν
ε π ι θ υ μ ί α καί στήν α ί σ θ η σ η αυτών πού αντιλαμβάνεσαι ότι έχεις, εάν βέβαια μετά τή σύγκριση θ ε ω ρ ή σ η ς ότι έχεις λιγότερα απ' όσα έχουν οι άλλοι!
Νά σέβεσαι τήν πόρνη γιά τόν ίδιο λόγο πού σέβεσαι καί τήν ελεύθερη βούληση τών συνανθρώπων σου.
Να σέβεσαι τούς πλούσιους καί να τούς θεωρής σάν το φυσιολογικό αποτέλεσμα τής άγνοιας αυτών πού νοιώθουν φτωχοί, γιατί πρέπει να σέβεσαι τήν ανάγκη ύπαρξης αυτής τής άγνοιας.
Νά ευγνωμονής τούς κόλακες γιατί σού θυμίζουν διαρκώς τόν δρόμο τής απωλείας.
Νά βλέπης με δέος τούς προδότες, επειδή βάζουν τήν ύπαρξή τους σε αναμμένα κάρβουνα, γιά να σού δείχνουν τούς σκουπιδότοπους πού πρέπει να αποφεύγεις.
Να ευχαριστής τούς μεμψίμοιρους, γιατί θυσιάζουν τόν εαυτό τους γιά να σού δείξουν τόν δρόμο πρός τήν ευφορία!
Μήν ξεχνάς πώς κάθε τι πού επιτυγχάνεις, είναι μία δική σου "ανακάλυψη" γιά κάτι πού προϋπήρχε καί ...ανήκει σε όλους.
Μήν θεωρήσης κάτι στή δημιουργία σάν κατώτερο, γιατί δέν υπάρχουν ανωτεροι καί κατώτεροι θεοί. Η δημιουργία είναι ενιαία, αλλά αυτό πού τήν διαφοροποιεί στά μάτια σου είναι η αντίληψη πού ε σ ύ έχεις γιά τό προσωπικό συμφέρον, το οποίο εξαρτάται βέβαια από τό επίπεδο πού παρατηρείς κάθε φορά.
(κατά τάξιν Μελχισεδέκ)

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Το ΕΥ ΖΕΙΝ"

ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ

"Η Δημοκρατία μας αυτοκαταστρέφεται διότι κατεχράσθη το δικαίωμα της ελευθερίας και της ισότητας, διότι έμαθε τους πολίτες να θεωρούν την αυθάδεια ως δικαίωμα, την παρανομία ως ελευθερία, την αναίδεια του λόγου ως ισότητα και την αναρχία ως ευδαιμονία"

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ"

Τι μας διδάσκει η Ιστορία για τη Γερμανία

Του Πολυκάρπου Αδαμίδη

Με το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου λέγεται ότι οι σύμβουλοι του Προέδρου Ρούσβελτ, προσπαθούσαν να τον πείσουν να κάνει την ηττημένη Γερμανία μια αγροτική κοινωνία, απόλυτα αποβιομηχανοποιημένη, για να μην εξελιχθεί ποτέ πια σε κίνδυνο για την παγκόσμια ειρήνη. Επικράτησε τελικά η γνώμη της OSS (Προδρόμου της CIA), που ήθελε τη Γερμανία, την ελεγχόμενη από τις Δυτικές Δυνάμεις, αποτρεπτικό δέος και δύναμη ανάσχεσης στην εξάπλωση του κουμμουνισμού στην Ευρώπη.

Με το τέλος της κρίσης στο Σουέζ, το 1956, όπου οι ΑγγλοΓάλλοι υποχρεώθηκαν σε ταπεινωτική ουσιαστικά αναδίπλωση, μετά τη στήριξη των Αιγυπτιακών θέσεων από τις ΗΠΑ, ο Καγκελάριος της τότε Δυτικής Γερμανίας, Κόνραντ Αντενάουερ, λέγεται ότι παρότρυνε τη Γαλλία και τον Άγγλο πρωθυπουργό, Άντονι Ήντεν να συμπήξουν συμμαχία για να προωθήσουν τα Ευρωπαικά συμφέροντα, που διέφεραν όπως διατείνονταν, από αυτά των ΗΠΑ. Ακολούθησε στο επόμενο χρονικό διάστημα η Συνθήκη της Ρώμης (1957) και η γέννηση της ΕΟΚ.

Με την πτώση του Τείχους ο Πρόεδρος Μιτεράν και η Αγγλίδα πρωθυπουργός Μάργκαρετ Θάτσερ, είχαν αντιρρήσεις και ενδοιασμούς για την Γερμανική Επανένωση. Λέγεται ότι δέχτηκαν, λαμβάνοντας ως αντάλλαγμα τη «θυσία» του γερμανικού μάρκου και την ένταξη της Γερμανίας στην Οικονομική και Νομισματική Ένωση και το Ευρώ.

Τίποτε λοιπόν από τις «θυσίες» των Γερμανών φορολογουμένων, δεν έγινε με αγαθοεργή διάθεση. Τίποτε δεν χαρίστηκε από τη Γερμανία. Τη μεγαλοψυχία των Συμμάχων νικητών κεφαλαιοποίησε για να πετύχει την οικονομική ανάπτυξή της. Αυτή με την οποία αξιώνει σήμερα να μετατρέψει κυρίαρχα κράτη σε εταίρους – παρίες. Γιατί τι άλλο από διαρκή φτώχεια μπορεί να συνεπάγεται η λεγόμενη "δημοσιονομική πειθαρχία" , που επιδιώκουν κάποιοι να την επιβάλλουν και ως συνταγματική επιταγή, για τα κράτη που δεν έχουν βαριά βιομηχανία, αλλά έχουν προσαρμόσει την παραγωγή της στις ανάγκες μιας κοινής Κοινοτικής Πολιτικής ; Αλλά οι μοίρες των εθνών δεν καθορίζονται με "ασκήσεις επί χάρτου" ούτε με την επιλεκτική μνήμη. Οι πρώτοι εξάλλου διδάξαντες, τις πρακτικές αυτές, οι Πρώσοι Αυτοκράτορες, οδήγησαν στον "ακρωτηριασμό" της Γερμανίας, με την απώλεια αυτής της ίδιας της Πρωσίας. Η ιστορία διδάσκει. Η εμμονή στην επανάληψή της, παύει να είναι φάρσα. Γίνεται τραγέλαφος . Και εκδικείται.

http://kostasxan.blogspot.com

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Τι μας διδάσκει η Ιστορία για τη Γερμανία"