Ζακυνθινά - ελληνοποιημένα - Επώνυμα

Αβάσταγος (Avastago)-- Αβούρης/Αβούριος (Avuri)-- Αγιαποστολίτης (Ajiapostoliti)-- Αγουστόνης/Αουστόνης (Austoni)-- Αλιμπράντης/Αλιπράντης (Alipranti)-- Αλμπέρτο (Alberti)-- Αντρηόλας/Αντριόλας/Ανδρεόλας (Andriola)-- Αντρίζης/Αντρίτσης/Ανδρίτσης (Andrizzi)-- Αντρούτσος/Ανδρούτσος-Τρομπέττας (Andruzzo-Trompeti)- Ανκούσολα (Anguissola)-- Αντίπας/Αντύπας (Antipa)-- Αρακλιότης/Αρακλιώτης/Ηρακλειώτης (Araclioti/Iraclioti)- Αργυρόπουλος (Argyropoulo/Jargyropulo)-- Βαζαΐος/Μπαζαΐος/Μπασέγλιος (Baseglio)-- Βαλαρέτζος/Βαλαρέσσος (Valaresso)-- Βάλβης/Μπάλμπης (Balbi)-- Βαλιέρ (Valier)-- Βάλσαμος/Μπάλσαμος (Balsamo)-- Βαρβαρήγος/Μπαρμπαρίγος (Barbarigo)-- Βαρβιάνης/Βαρβίας/Μπαρμπίας (Barbia/Barbiani)-- Βαρδάνης (Vardani)-- Βάρδας (Varda)-- Βαρζός/Μπαρζός (Barzo)-- Βελέττης/Μπελέτης (Beletti)-- Βέμπο/Μπέμπο (Bembo)-- Βενάρδος/Βερνάρδος/Μπενάρδος (Bernardo)-- Βενετάντο/Μπενετάντο (Benetanto)-- Βενέτος/Μπενέτος (Veneto)-- Βενιέρ (Venier)-- Βεντούρας (Ventura)-- Βεντραμίν (Vendramin)-- Βερίκιος/Βερύκιος (Verichio)-- Βιδάλε (Vidale)-- Βιτούρης (Viturri)-- Βλασόπουλος/Βλασσόπουλος (Vlassopulo)-- Βλαστός (Vlasto)-- Βολεντιέρας/Βολοντιέρας/Βολτέρρας/Βολτιέρας --(Volterra/Volentiera)-- Βορήσης (Vorissi)-- Βούλγαρης (Vulgari/Bulgari)-- Βούλτσος/Μπούλτσος (Vulzo)-- Γαήτας (Gaeta)-- Γαλέτος (Galeto)-- Γαλιάτζας/Γαλιατζής/Γαλιάτσης (Galliazzi-Stravopodi)-- Γάμπαρας (Gambara)-- Γαμπριέλ/Γκαπριέλ (Gabrielli)-- Γαρδέλης/Γαρδελής (Gardeli)-- Γαρζώνης (Garzoni)-- Γερακάρης (Geracari)-- Γεωργάνος (Jorgano)-- Γιαννόπουλος (Jannopulo)-- Γιαργυρόπουλος/Διαργυρόπουλος --(Diargyropulo/Jargyropulo)-- Γκράντος/Γράδος (Grado)-- Γρατενίγος (Gradenigo)-- Γριμάνης (Grimani)-- Γρυπάρης (Gripari)-- Δάνδολος (Dandolo) Δαρίβας/Νταρίβα/Ρίβας (DaRiva/Riva) Δαρέζης/Νταρέζης (Daresi) Δελαζάρης/Ντελάζαρης/Λάζαρης (De Lazzari) Δενάζης/Ντενάζης (De Nasi) Δερώσσης/Ρώσσης (De Rossi) Δεσύλλας/Σιγούρος-Δεσύλλας (Siguro) Δικόπουλος/Ντονά-Δικόπουλος (Dona-Dicopulo) Δονάτος (Donato) Ζαμπέλης/Ζαμπέλιος (Zambelli) Ζωγράφος (Zografo) Ζωΐτσης (Zoitsi) Ζωναράς (Zonara) Θερειανός (Theriano) Καβάλλης (Cavalli) Καλανδρηνός (Calandrino) Καλάργας/Καλάργκος (Calarga) Κάλβος/Κάλμπος (Calbo) Καλέκας (Caleca) Καλέτζης (Calenzi) Καλλέργης (Callergi) Καλόφωνος (Calofono) Καμύλος (Camillo) Καμινάρης (Caminari) Κανάλε (Canale/Da Canale) Κανδήλας/Καντήλας (Candila) Καντούνης (Canduni) Καοτόρτα (Caotorta) Καούτζης/Καούτσης (Cauzzi) Καπέλλος (Capello) Καπνίσης (Capnisi/Kapnist) Καρβελάς (Carvela) Καρρέρ/Καρρέρης (Carrer) Κατελάνος/Κατηλάνος/Κατηλιανός (Catelano) Κατήφορος (Catiforo) Καψάς (Capsa) Καψοκέφαλος (Capsochephalo) Κεφαλληνός/Μαλατέστας-Κεφαλληνός (Malatesta-Cefallino) Κλάδης (Cladi) Κοκκίνης (Cocchini) Κόλας/Κόλλας (Cola) Κομούτος/Κουμούτος (Comuto) Κονταράτος (Condarato) Κονταρίνης (Contarini) Κοντονής (Condoni) Κοντούτζης/Κοντούτσης (Conduzzi) Κόππο (Coppo) Κοραής (Coray) Κορνάρος (Cornaro) Κορνέρ (Corner) Κορρέρ (Correr) Κουερίνης (Querini) Κουκουλομάτης (Cuculomati) Κουρούμαλλος (Curumalo) Κούρτζολάς/Κούρτσολας/Ντακούρτσολα (Curzola) Κούτζης/Κούτσης (Cuzzi) Κουτούβαλης (Cotuvali) Κυβετός (Chiveto) Λαμπέτης (Lambeti) Λεκατσάς/Ρούσος-Λεκατζάς (Russo-Lecazza) Λευκαδίτης (Lefcaditi) Λιβάνης (Livani) Λίβιος (Livio) Λογοθέτης (Logotheti) Λοκατέλλης/Λοκατέλλι/Ντοκαδέλος (Locatelli) Λούντζης (Lunzi) Μαγδαληνός (Magdalino) Μακρής (Macri) Μαλιπιέρος (Malipiero) Μαμουνάς/Μαμωνάς (Mamuna) Μανδρικάρδης/Μαντρικάρδης (Mandricardi) Μάνεσης (Manessi) Μανιατάκης (Maniatachi) Μανιός (Manio) Μανολέσος (Manolesso) Μανούσος (Manusso) Μαρίνης (Marin) Μαρκάτης/Μερκάτης (Mercati) Μαρντίτος (Mardito) Μαρσέλλος /Μαρτζέλος/Μαρτσέλος/Μέγκουλας (Marcello-Mengula) Μαρτελάος (Martelao) Μαρτινέγκας (Martinengo) Μασάρης (Masari) Μάτεσης (Matessi) Μελισσηνός (Melissino) Μελισσουργός (Melissurgo) Μελκύ/Ανέζη/Μέλλη (Melchi) Μέμο (Memo) Μέτζο (Mezzo) http://users.sch.gr/babaroutsoup/pareababa/epikoinonia/eponima.htm

Μιχαλίτζης/Μιχαλίτσης (Michalizzi) Μιάνης (Miani) Μικέλης (Michiel) Μιλίκης (Milichi) Μίνιος (Minio) Μινότος/Μιυώτος (Minotto) Μίστορης (Mistori) Μοάτζο/Μοάτσος (Moazzo) Μοθωναίος (Mothoneo) Μολίν (Molin) Μονδίνος/Μοντίνος (Mondino) Μόντε/Μόντης (Monte) Μορέλλης/Μουρέλης (Morelli) Μορζίνης/Μοροζίνης (Morosini) Μόρμορης (Mormori) Μόρο (Moro) Μόστο (Mosto/Damosto) Μότας (Motta) Μοντζενίγος (Mocenigo) Μουλάς (Mula) Μουτζάν (Muzzan) Μπάρμπαρο (Barbaro) Μπαρότσης (Barozzi) Μπάφο (Baffo) Μπιτζάρος/Πέζαρος (Pezaro) Μπολάνης/Μπολύνης (Bolani) Μπολντού/Μπουλντού (Boldu) Μπόν/Μπόνο (Bon/Bono/Bon-Mengula) Μποντιμιέρ/Μποντουμιέρ (Bondumier) Μποριέζης (Borghese) Μπόρσας (Borsa) Μπουζιάνης/Μπυζιάνος (Busiani) Μπραγκαντίν/Πρεγάτης/Πρεγκαντίν (Bragadin) Ναδάλ (Nadal) Νέγρης (Negri) Νεράτζης (Neranzi) Νερούλης (Nerugli) Νικόπουλος/Νικολόπουλος/Νικόλοπουλο-Μπελίνι (Nicolopulo-Belini) Νομικός (Nomico) Ντακουζάν (DaCusan) Νταμουσός/Ντομουσός (Dumusso) Ντάντολος (Dandolo) Ντιέντο (Diedo) Ντονάτος (Donato) Ξανθόπουλος (Xanthopulo) Ογκλέζος ναβάλ (Onglese naval) Παήδης/Παΐδης (Paidi) Παλαιολόγος (Paleologo) Παλλαδάς/Πολάδας (Pallada) Παντουβέρης (Badoer) Παπαδάτος (Papadato) Παρούτας (Paruta) Πασκαλίγος/Πασκαλίκος/Πασκουαλίγος (Pasqualigo) Πατρινός (Patrino) Πετρόπουλος (Petropulo) Πετρουλής (Petruli) Πετρούτζος/Πετρούτσος (Petruzzo) Πιζάνης (Pisani) Πιτζαμάνος-Ζαύρας (Pizzamano) Πλανήτερος (Planitero) Πλατιγένης (Platigeni) Πόντε (Ponte) Πόντζο ντε Μπόργκο/Ποτζοτεπόργο (Pozzo de Borgo) Πρεμαρίν (Premarin) Πρετόριος (Pretorio) Πριάνης (Priani) Πριόρος (Prioro) Πριούλης (Priuli) Πιρόπουλος/Πυρόπουλος (Pyropulo) Ραυτόπουλος/Ραφτόπουλος (Raftopulo) Ραψομανίκης (Rapsomanichi) Ρεκαντζάς (Recanza) Ρενιέρ/Ρενιέρης (Renier) Ρεξομάντης (Rexomandi) Ροΐδης (Roidi) Ροματζάς (Romanza) Ρόμας (Roma) Ρομιόπουλος (Romiopulo) Ρονκάλας (Roncala) Ρόσης (Rossi) Ρουκάνης (Rucani) Ρουσάς/Ρούσιας (Russia) Ρουσελάτος (Russelato) Ρουσιανός (Russiano) Ρουσμέλης (Rusmeli) Ρουτζέρης/Ρουτζιέρης (Ruggeri) Ρουτζίνης-Σούλος (Ruzzini-Sulo) Σαγρέδος (Sagredo) Σαλαμαλέκης (Salamalechi) Σαλαμόν (Salamon) Σαντόκιας/Σαντούκας (Sanducha) Σαντορίνης (Sandorini) Σεμιτέκολος (Semitecolo) Σεμπρικός (Sembrico) Σέρρας (Serra) Σιδέρης (Sideri) Σιρίγος/Συρίγος (Sirigo) Σκλαβουνάκης (Sclavunachi) Σκληρός/Σκούρτας (Scurta/Scliro) Σκορδύλης/Σκουρδούλης/Σκουρδούλης-Σάρτζης (Scordili) Σκουλογένης (Sculogeni) Σκούφος (Scufo) Σολίμας (Solima) Σοράντζο (Soranzo) Σουμμάκης (Summachi) Σουριάν/Σουριανός (Surian) Σοφιανός (Sofiano) Σπανούδης/Φαρμάκης (Farmachi) Σπαταφόρας (Spatafora) Σταυράκης (Stavrachi) Σταφέττας (Stafetta) Στράνης (Strani) Στρούτζας (Struza) Ταλαπιέρας (Tagliapierra) Τελωνείο Τετράδης (Tetradi) Τζανετήνης (Zannetini) Τζαντάνης (Giantani) Τζελεμάν/Τζελεμάς (Zeleman) Τζέλσης (Celsi) Τζεν (Zen) Τσιγώνια/Τσικόνια (Cicogna) Τζόντας (Gionta) Τζορτζέτος (Zorzetto) Τζουστινιάν (Giustinian) Τιέπολο (Tiepolo) Τομάζης (Tommasi) Τριβιζάς (Trivisan) Τρον (Tron) Φαλιέρ (Falier) Φασόης (Fassoi) Φερεντίνος (Ferentino) Φέρρο-Φλώριος (Ferro-Florio) Φίλανδρος/Φόλανδρος (Folandro) Φισκάρδης/Φωσκάρδης (Foskardi) Φλαμπουριάρης (Flamburiari) Φλεμοτόμος (Femotomo) Φόσκολο/Φώσκολος (Foscolo) Φωτινός (Fotino) Φραγγόπουλος/Φραγκόπουλος (Frangopulo) Φράγγος/Φράγκος/Φράνκος (Frango) Φραντζής (Franzin) Χαρακόπουλος (Characopulo) Χαργιάτης (Cariati) Χατζημίρης (Chadzimiri) Χιόνης/Χυώνης/Χιώνης (Chioni) Χρυσοπλεύρης (Crissoplevri) Ψαρομήλιγκας (Psaromilinga) Ψιμάρης (Psimari)

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Ζακυνθινά - ελληνοποιημένα - Επώνυμα"

O παγκόσμιος χάρτης του χρέους

Δείτε τον παγκόσμιο χάρτη του χρέους - Ο πρωταθλητής που δεν περιμένατε!--------- Στο χάρτη που σας παρουσιάζουμε από το HowMutch.net μπορούμε να δούμε με μια ματιά το χρέος κάθε χώρας σε σχέση με το ΑΕΠ της. Στον Άτλαντα αυτό παρουσιάζονται όλα τα... προβληματικά παιδιά του καπιταλισμού, ενώ σε περίοπτη θέση βρίσκονται και χώρες... υπεράνω κάθε υποψίας.---

Και για όσους βιαστούν να ρίξουν το ανάθεμα στη χώρα μας, ας σκύψουν λίγο πιο κοντά στην οθόνη τους και να στρέψουν το μάτι προς την Άπω Ανατολή. Εκεί, η Ιαπωνία, μαζί με χώρα του Ανατέλλοντος Ηλίου είναι και η χώρα του... Mεσουρανούντος Χρέους, με το ποσοστό των δανεικών επί του ΑΕΠ να βρίσκεται στο ασύλληπτο 230%.

Μπροστά στην Ιαπωνία, και τα απόλυτα μεγέθη της οικονομίας της, η Ελλάδα είναι μία μικρή κουκκίδα στον χάρτη του χρέους. Με χρέος στο 177% (με βάση τα στοιχεία της ιστοσελίδας) είμαστε στην δεύτερη θέση, χωρίς βεβαίως σύγκριση σε ότι αφορά το ύψος του χρέους ως καθαρό ποσό. 

Από εκεί και πέρα παρελαύνουν διάφορα ατίθασα παιδιά του νεοκαπιταλισμού των τελευταίων δεκαετιών, με τον Λίβανο στο 134%, την «ούνα φάτσα ούνα ράτσα» Ιταλία στο 132,10%, την Πορτογαλία στο 130%, την Τζαμάϊκα στο 132%, την Ιρλανδία στο 109%, τις («κόβω-δολάριο-όποτε-θέλω») ΗΠΑ στο 103% κ.λπ. 

Όπως και σε κάθε χάρτη, ο διάβολος κρύβεται στα μικρά γραμματάκια και στα πινακάκια που επισυνάπτονται. Έτσι και σ' αυτήν την περίπτωση, ένα μικρό κουτάκι στα δεξιά, μας δείχνει ποιες χώρες προβλέπεται να παρουσιάσουν ανάπτυξη και ποιες ύφεση τα επόμενα χρόνια.

Και από τις χώρες που αναφέραμε, όλες -με εξαίρεση τον Λίβανο- οι προβλέψεις δεν είναι ευοίωνες (ιδίως για την Ελλάδα). Κάτι που σημαίνει ότι αυτός ο χάρτης θα αλλάξει προς το χειρότερο για την χώρα μας. Ιδίως καθώς είμαστε οι μόνοι από τους μεγάλους «μπαταχτζήδες» αυτού του κόσμου που δεν μπορούμε να βγούμε στις αγορές και να βελτιώσουμε την θέση μας.

Ενδιαφέρον παρουσιάζει το γεγονός ότι οι χώρες με τη μικρότερη αναλογία χρέους προς ΑΕΠ είναι χώρες όπως η Σαουδική Αραβία, η Νιγηρία, τα Εμιράτα και η Ρωσία), οι οποίες όλως τυχαίως έχουν παραγωγή πετρελαίου, και έτσι μπορούν να χρηματοδοτούν την οικονομία τους με σχετικά εύκολο τρόπο (αν δεν είχε πέσει και η τιμή του...).

Όσο για τις ΗΠΑ, με χρέος που πλησιάζει τα 18,4 τρισεκατομμύρια δολάρια (και ανεβαίνει...), η παρουσίαση ελλειμμάτων στον προϋπολογισμό δεν είναι ενθαρρυντικό δείγμα. Μάλιστα τα ελλείμματα της κεντρικής κυβέρνησης είναι αρκετά μεγαλύτερα τώρα (σε σχέση με το ΑΕΠ) απ' ότι ήταν κατά την διάρκεια του Πρώτου και Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου αλλά και στην Μάχη της Κορέας. 

Όσο για ένα ακόμα ενδιαφέρον στοιχείο του χάρτη, είναι η... θρησκευτική (για την ακρίβεια, δογματική) διάταξη των χωρών με τα μεγάλα χρέη. Όπως παρατηρούν οι αναλυτές, οι χώρες με έντονο το προτεσταντικό στοιχείο, είναι αυτές με τα μικρότερα ή τα πιο ελεγχόμενα δημόσια χρέη. Ακόμα και η Ισλανδία, τελικά κατάφερε να βγει από την μεγάλη κρίση, έχοντας ως μπούσουλα (σύμφωνα με αυτές τις εκτιμήσεις) την ιδιαίτερη θέση που έχει το προτεσταντικό στοιχείο στην πολιτική ζωή της χώρας. 

Όσο για την Ελλάδα, μπορεί να μην φταίει το Δόγμα, ούτε το filioque. Aλλά ο Θεός να βάλει το χέρι του έτσι ή αλλιώς...

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "O παγκόσμιος χάρτης του χρέους "

Αναβίωση των αγώνων στο πιο καλοδιατηρημένο στάδιο του αρχαίου κόσμου!

Νέμεα:

Αμερικανός Καθηγητής καθιερώνει την αναβίωση των αγώνων

στο πιο καλοδιατηρημένο στάδιο του αρχαίου κόσμου!

Η απύθμενη πολιτιστική κληρονομιά της Ελλάδος αποτελεί αντικείμενο θαυμασμού, λατρείας και μεγάλου σεβασμού από εκατομμύρια μορφωμένων ανθρώπων σε ολόκληρο τον κόσμο. Τα θερμά αυτά αισθήματα δεν αφορούν μόνο το νου ή την καρδιά, εκφράζονται και στην καθημερινή πράξη με διάφορες ενέργειες και πρωτοβουλίες.

Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί ο Αμερικανός Stephen Miller,  Καθηγητής Κλασσικής Αρχαιολογίας στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια στο Berkeley και επίτιμος διδάκτωρ του Πανεπιστημίου Αθηνών. Αφιέρωσε 35 ολόκληρα χρόνια εργασιών στη Νεμέα, διενήργησε ανασκαφές που έφεραν στο φως σημαντικά ευρήματα όπως το στάδιο όπου διεξάγονταν τα Νέμεα, δημιούργησε αρχαιολογικό πάρκο, κατασκεύασε αρχαιολογικό μουσείο οργανώνοντας την έκθεση του και ξεκίνησε την αναστήλωση του αρχαίου Ναού του Δία.

Παράλληλα, ο καθηγητής Stephen Miller δημιούργησε την ιστοσελίδα http://macedonia-evidence.org/ αποστέλλοντας, στις 18 Μαΐου 2009, στον Πρόεδρο των ΗΠΑ Μπάρακ Ομπάμα επιστολή υπογεγραμμένη από 370  Αρχαιολόγους, Ιστορικούς και Φιλόλογους από ολόκληρο τον κόσμο, για την ιστορικά αποδεδειγμένη Ελληνικότητα της Μακεδονίας.

Η ανασκαφή του αρχαίου σταδίου της Αρχαίας Νεμέας, όπου γινόταν από το 573 π.Χ.  οι αθλητικοί αγώνες Νέμεα, άρχισε το 1974 από την Αμερικανική Αρχαιολογική Σχολή και ολοκληρώθηκε το 1991 με την ανάδειξη του αρχαίου σταδίου μετά την συστηματική και επίμονη προσπάθεια του καθηγητή Stephen G. Miller.

Στις 5 Απριλίου 1995, στο Μουσείο Μπενάκη, έγινε η επίσημη ιδρυτική ανακοίνωση του «Συλλόγου για την Αναβίωση των Νεμέων αγώνων», με σκοπό να αναβιώσουν τα Νέμεα σαν μια διεθνή αθλητική συνάντηση όχι για τους επαγγελματίες αθλητές, αλλά για τον μέσο άνθρωπο ανεξαρτήτως ηλικίας, φύλου, εθνικότητας, γλώσσας ή θρησκείας.

Τον επόμενο χρόνο (1996) άρχισε η αναβίωση των Νεμέων στο αρχαίο στάδιο της Νεμέας, το πιο καλοδιατηρημένο στάδιο του αρχαίου κόσμου και έκτοτε τελούνται κάθε τέσσερα χρόνια, με την συμμετοχή εκατοντάδων αθλητών ηλικίας από 5 έως 97 ετών από δεκάδες χώρες του κόσμου! Εκτός από τα αγωνίσματα δίνονται παραστάσεις θεάτρου, μουσικής και χορού. Στις πλαγιές του σταδίου κάθονται οικογένειες που συμμετέχουν στην εορτή μαζί με τους αθλητές.

Στους αγώνες δεν καταγράφονται ρεκόρ ούτε απονέμονται μετάλλια. Οι συμμετέχοντες αγωνίζονται ξυπόλυτοι, σε αγώνες δρόμου φορώντας μόνο ένα λευκό χιτώνα στο αρχαίο αποδυτήριο και είναι χωρισμένοι ανά φύλο και ηλικία. Μπαίνουν στο στάδιο από την αρχαία θολωτή είσοδο και εκκινούν από τη λίθινη αφετηρία με τη βοήθεια του αρχαίου μηχανισμού εκκίνησης.

Όπως συνέβαινε και στην αρχαιότητα, οι νικητές δένουν μια κορδέλα στο κεφάλι και λαμβάνουν ένα κλαδί φοίνικα. Στο τέλος της ημέρας στεφανώνονται με ένα στεφάνι αγριοσέλινου, σύμβολο του εφήμερου χαρακτήρα της νίκης. Η εμπορευματοποίηση των αγώνων απαγορεύεται, ενώ δεν υπάρχουν χορηγοί στους αγώνες.

Stephen G. Miller

Σε ένα κείμενο με τίτλο «Γιατί υποστηρίζω τον Σύλλογο για την αναβίωση των Νέμεων αγώνων» πριν από την πέμπτη Νεμεάδα του 2012, ο καθηγητής Stephen G. Miller αναφέρει, μεταξύ άλλων, και τα εξής:

«Πολλοί από μας που πιστεύουν στα ιδανικά του Ολυμπισμού έχουν απογοητευθεί από ορισμένες εξελίξεις στις νεώτερες Ολυμπιάδες.  Δεν μπορούμε να συμμετάσχουμε στους αγώνες αυτούς γιατί απευθύνονται αποκλειστικά στους καλύτερους αθλητές.  Επίσης η εμπορική αξία αυτών των αγώνων φαίνεται μερικές φορές να αναιρεί τους θεμελιώδεις στόχους τους.

Την 1η Ιουνίου 1996 μια διαφορετική ιδέα πήρε σάρκα και οστά.  Ο κόσμος ήρθε στην Νεμέα και περπάτησε από το αρχαίο αποδυτήριο μέσα στη θολωτή στοά και από ‘κει στο στίβο.  Σχεδόν 700 άνθρωποι από 29 διαφορετικές χώρες, ήρθαν σε άμεση επαφή με την Ολυμπιακή Ιδέα, όταν έβαλαν τα γυμνά τους πόδια στις εγκοπές της αρχαίας αφετηρίας και έτρεξαν στον αρχαίο στίβο. Έτσι πέρασαν από τον 20ο αιώνα στο 4ο αιώνα π.Χ., και έφυγαν στο τέλος της ημέρας με αρχαία σκόνη στα πόδια τους.

Ντυμένοι όλοι το ίδιο με αρχαίους χιτώνες, αναγνώρισαν όχι μόνο την κοινή τους ανθρώπινη υπόσταση, αλλά και την ανάγκη να γνωρίσουν τους εαυτούς τους γνωρίζοντας την ιστορία τους.  Και το έργο μου στη Νεμέα απέκτησε μια σημασία πολύ μεγαλύτερη από την εκπλήρωση των επιστημονικών στόχων που είχα αρχικά θέσει.  Η δυνατότητα να γιορτάζουμε την ανθρώπινη φύση μας κάθε τέσσερα χρόνια στον αρχαίο στίβο έγινε μεγαλύτερη.

Οι Ολυμπιακοί Αγώνες θα πάνε στην Αγγλία του χρόνου, στη Βραζιλία τέσσερα χρόνια μετά, με τις αποσκευές τους βαριά φορτωμένες στα πολλά ταξίδια, που πραγματοποίησαν από το 1896 και μετά τον περασμένο αιώνα.  Αλλά οι Νέμεοι Αγώνες θα παραμείνουν στη Νεμέα.  Ίσως για όλους εμάς η Ολυμπιακή Ιδέα θα συνεχίζει να πηγάζει από τη γη που τη γέννησε».

Σύμφωνα με την ιστοσελίδα του «Συλλόγου για την Αναβίωση των Νεμέων αγώνων» (http://nemeangames.org/el/about-us-contact/about-us.html) στην τιμητική επιτροπή για την αναβίωση των αγώνων συμμετέχουν, μεταξύ πολλών άλλων προσωπικοτήτων, το μέλος της Γερουσίας των Η.Π.Α Νταϊάν Φάινσταϊν, ο Συγγραφέας και Καθηγητής του Πανεπιστημίου Μπολώνιας Ουμπέρτο Έκο, οι μουσικοσυνθέτες Μίκης Θεοδωράκης και Θάνος Μικρούτσικος, ο Πρόεδρος της Διεθνούς Ολυμπιακής Ακαδημίας Ισίδωρος Κούβελος, ο Ομότιμος Πρύτανης του Πανεπιστημίου της Νέας Υόρκης Τζων Μπραδήμας, o πρώην Πρεσβευτής των Η.Π.Α. στην Ελλάδα Θωμάς Νάιλς και πολλοί, πολλοί άλλοι.

Τα επόμενα, έκτα Νέμεα θα διεξαχθούν μεταξύ 10 και 12 Ιουνίου 2016 στην Νεμέα. Η χρηματοδότηση των αγώνων χωρίς χορηγούς υπήρξε από την αρχή ένα σοβαρό πρόβλημα για την διεξαγωγή τους. Με δεδομένη την οικονομική αδυναμία του Ελληνικού Κράτους, σε συνδυασμό με την Ολυμπιακή αγνότητα στην φιλοσοφία των αγώνων μακριά από την εμπορευματοποίηση των χορηγών, επιβάλλει την χρηματοδότηση τους από πολλές, μικρές εισφορές. Έτσι και ένα ακόμα Ευρώ συνεισφορά στο κόστος διεξαγωγής των αγώνων αποτελεί μεγάλη βοήθεια.

Για τον λόγο ακριβώς αυτό, καθιερώθηκε η δυνατότητα προσφορών ακόμα και πολύ μικρών ποσών μέσω της πλατφόρμας Indiegogo, στην οποία δημιουργήθηκε ειδική ενότητα με τίτλο The 6th Revival of the Ancient Greek Nemean Games (Έκτη αναβίωση των αρχαίων Ελληνικών αγώνων της Νεμέας) στην ηλεκτρονική διεύθυνση https://www.indiegogo.com/projects/the-6th-revival-of-the-ancient-greek-nemean-games#/ .

Σ Υ Μ Π Ε Ρ Α Σ Μ Α: Βοηθήστε και εσείς στην αναβίωση των αγώνων που γινόταν από το 573 π.Χ. στην αρχαία Νεμέα, με απλούς ανθρώπους ανεξαρτήτως ηλικίας, φύλου, εθνικότητας, γλώσσας ή θρησκείας. Χωρίς εμπορευματοποίηση, χωρίς επαγγελματίες και χωρίς μεγάλους χορηγούς. Βοηθήστε ώστε «η Ολυμπιακή Ιδέα να συνεχίζει να πηγάζει από τη γη που τη γέννησε», όπως σοφά επισημαίνει ο καθηγητής Stephen G. Miller.

Οι καιροί είναι δύσκολοι, αλλά μια ακόμα και πολύ μικρή συνεισφορά στο https://www.indiegogo.com/projects/the-6th-revival-of-the-ancient-greek-nemean-games#/, το αργότερο μέχρι τις 9 Νοεμβρίου 2015 (ημέρα που λήγει η διάρκεια της εκστρατείας), θα σας προσφέρει την ικανοποίηση συμμετοχής σε μια μεγάλη προσπάθεια, αντάξια της βαριάς κληρονομιάς που θα αφήσουμε στα παιδιά μας!

Πηγή: http://koumakis.analyst.gr

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Αναβίωση των αγώνων στο πιο καλοδιατηρημένο στάδιο του αρχαίου κόσμου!"

Από θαμπούς δερβίσηδες και στέρφους μαναταρίνους, κι από τους χαλκοπράσινους η Πολιτεία πατιέται.

«Ραγιάδες έχεις, μάνα γη, σκυφτούς για το χαράτσι… των Ευρωπαίων περίγελα και των αρχαίων παλιάτσοι». Κ. Παλαμάς

Το 1908 η Ελλάδα γι άλλη μια φορά είναι ταπεινωμένη. Μετά την πτώχευση του Τρικούπη και τις ήττες, οι δανειστές ελέγχουν την πολιτική και οικονομική ζωή της χώρας. Ίντριγκες, ψέμματα, φόροι και χαράτσια. Ο λαός πεινάει. Όχι όπως σήμερα, αλλά σαφώς χειρότερα. Δεν υπάρχει καμία αισιοδοξία και ο Κωστής Παλαμάς γράφει το ποίημα «Γύριζε». Με ποιητική ακρίβεια, μιλάει ευθέως για «την πόρνη Ρωμιοσύνη, τον περίγελο των Ευρωπαίων, τους στέρφους μανταρίνους και το ρωμιό που ξανάσκυψε να γίνει σκλάβος». 105 χρόνια μετά ο ποιητής είναι πιο επίκαιρος από ποτέ. Κρίμα που δε διαβάσαμε τους στίχους του στα λεωφορεία…

                                            Γύριζε 
Γύριζε, μη σταθείς ποτέ, ρίξε μας πέτρα μαύρη
ο ψεύτης είδωλο είναι εδώ, το προσκυνά η πλεμπάγια
η Αλήθεια τόπο να σταθή για μια στιγμή δε θάβρη.
Αλάργα. Νέκρα της ψυχής της χώρας τα μουράγια.
Η Πολιτεία λωλάθηκε, κι απόπαιδα τα κάνει
το Νου, το Λόγο, την Καρδιά, τον Ψάλτη, τον Προφήτη
κάθε σπαθί κάθε φτερό, κάθε χλωρό στεφάνι
στη λάσπη. Σταύλος ο ναός, μπουντρούμι και το σπίτι.
Από θαμπούς δερβίσηδες και στέρφους μαναταρίνους,
κι από τους χαλκοπράσινους η Πολιτεία πατιέται.
Χαρά στους χασομέρήδες! Χαρά στους Αρλεκίνους!
Σκλάβος ξανάσκυψε ο ρωμιός και δασκαλοκρατιέται.
Δεν έχεις, Όλυμπε, θεούς, μηδέ λεβέντες η Όσσα
ραγιάδες έχεις, μάνα γη, σκυφτούς για το χαράτσι
κούφιοι και οκνοί καταφρονούν τη θεία τραχιά σου γλώσσα
των Ευρωπαίων περίγελα και των αρχαίων παλιάτσοι.
Και δημοκόποι Κλέωνες και λογοκόποι Ζωίλοι
και Μαμμωνάδες βάρβαροι και χαύνοι λεβαντίνοι
λύκοι, κοπάδια, οι πιστικοί και ψωριασμένοι οι σκύλοι
και οι χαροκόποι αδιάντροποι, και πόρνη η Ρωμιοσύνη!
Κωστής Παλαμάς

ΠΗΓΗ: mixanitouxronou

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Από θαμπούς δερβίσηδες και στέρφους μαναταρίνους, κι από τους χαλκοπράσινους η Πολιτεία πατιέται."

Κεμάλ Ατατούρκ

Αποκάλυψη για την εβραϊκή ρίζα του Κεμάλ Ατατούρκ.----

 

 

Ο Μουσταφά Κεμάλ Ατατούρκ ήταν αξιωματικός του οθωμανικού και τουρκικού στρατού, επαναστάτης πολιτικός, συγγραφέας  και ο πρώτος Πρόεδρος της Τουρκίας.------ Είναι ο ιδρυτής της Τουρκικής Δημοκρατίας. Το επώνυμό του, Ατατούρκ (που σημαίνει «Πατέρας των Τούρκων»), χορηγήθηκε σ 'αυτόν (και απαγορεύεται σε οποιοδήποτε άλλο πρόσωπο) το 1934 από το τουρκικό κοινοβούλιο.
 

Η σύγχρονη Τουρκία και οι εβραίοι ιδρυτές της.

Το άρθρο προέρχεται από μια εβραϊκή δημοσίευση, που διερευνά την αλήθεια για το Μουσταφά Κεμάλ και το τρέχον (κεμαλικό) καθεστώς στην Τουρκία. Οι κρυφοί εβραίοι, που ονομάζονται Doenmeh, ανέλαβαν την εξουσία μετά την πτώση της οθωμανικής κυριαρχίας και από εκείνη τη στιγμή ασκούσαν τον έλεγχο του λαού της Τουρκίας. Το παρακάτω άρθρο αποσαφηνίζει πολλά πράγματα...
Πηγή: Kulanu, τριμηνιαίο ενημερωτικό δελτίο, καλοκαίρι του 1999, Τόμος 6 Τεύχος 2.
(Η Kulanu είναι μια οργάνωση, η οποία ανταποκρίνεται στα κοινά συμφέροντα των ατόμων ποικίλων προελεύσεων και θρησκευτικών συνηθειών και ειδικεύεται στην εξεύρεση και παροχή βοήθειας στα χαμένα και διασκορπισμένα υπολείμματα του εβραϊκού λαού.)

Η τουρκο-ισραηλινή σύνδεση και η εβραϊκή ιστορία της.

του Joseph Hantman
  

Ο εβραίος Μουσταφά Κεμάλ Ατατούρκ

Μία από τις πιο σημαντικές εξελίξεις στις πρόσφατες υποθέσεις της Μέσης Ανατολής είναι η στενή σχέση, που υπάρχει τώρα μεταξύ της Τουρκίας και του Ισραήλ σε στρατιωτικά, πολιτικά, οικονομικά ζητήματα και θέματα μυστικών υπηρεσιών. Αυτή η αλλαγή στη δομή της εξουσίας συνήθως οφείλεται στο παλιό αραβικό ρητό "ο εχθρός του εχθρού μου είναι φίλος μου". Από τότε, που η Τουρκία και το Ισραήλ θεωρούν τη Συρία και το Ιράκ ως τις μεγαλύτερες απειλές τους, είναι αρκετά λογικό να έχουν και στενές σχέσεις μεταξύ τους.
Ωστόσο, υπάρχουν επαρκή στοιχεία για μια λιγότερο γνωστή, αλλά απολύτως συναρπαστική ιστορία πίσω από αυτή τη σχέση. Η Τουρκία, η οποία έχει σχεδόν αποκλειστικά μουσουλμανικό πληθυσμό, έχει μια κυβέρνηση που από το νόμο έχει δεσμευτεί να είναι εντελώς κοσμική. Αυτό ανάγεται στον ιδρυτή της σύγχρονης Τουρκίας, τον Μουσταφά Κεμάλ (Ατατούρκ), 1881-1938, ηγέτη του Κινήματος των Νεοτούρκων, που ανέλαβε μετά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο και την κατάρρευση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. 

Ο Ατατούρκ και οι οπαδοί του κινήθηκαν τάχιστα για να τερματιστεί η θρησκευτική κυριαρχία και πολλές θρησκευτικές πρακτικές στην καθημερινή ζωή της χώρας. Θέσπισαν την αλλαγή από το αραβικό αλφάβητο στο ρωμαϊκό και έθεσαν εκτός νόμου το φέσι και τη μαντίλα. Άνοιξαν μικτά σχολεία για αγόρια και κορίτσια και ο κύριος στόχος τους ήταν να εκδυτικίσουν την Τουρκία και να εκκοσμικεύσουν τις πρακτικές της. Ο τουρκικός στρατός υπήρξε το κύριο μέσο επιβολής αυτής της κοσμικής πολιτικής σε περιόδους ανόδου του φονταμενταλισμού μεταξύ ορισμένων ομάδων. 

Το ιστορικό υπόβαθρο:
Κατά τον 18ο και στις αρχές του 19ου αιώνα, η Θεσσαλονίκη, υπό τουρκική κατοχή στην Ελλάδα, ήταν η ανεπίσημη πρωτεύουσα των Σεφαραδιτών Εβραίων. Από τις τρεις ομάδες στην πόλη, οι Εβραίοι ήταν οι περισσότεροι σε σχέση με τον Ελληνορθόδοξο και μουσουλμανικό πληθυσμό.
Οι Εβραίοι κυριαρχούσαν στο εμπόριο της πόλης και έλεγχαν τις αποβάθρες αυτού του σημαντικού λιμανιού. Υπήρχαν μεγάλες συναγωγές και Ακαδημίες ραββινικών σπουδών. Τα μουσουλμανικά καταστήματα ήταν κλειστά την Παρασκευή, τα Ελληνορθόδοξα την Κυριακή και τα περισσότερα καταστήματα και επιχειρήσεις έκλειναν τα Σάββατα. Η Ladino, ένα μείγμα ισπανικών και εβραϊκών, ήταν η lingua franca της πόλης και το «Shabbat Shalom» ήταν ο σαββατιάτικος χαιρετισμός μεταξύ όλων. Στα τέλη του 19ου και στις αρχές του 20ου αιώνα, η πόλη παρήκμασε ως αποτέλεσμα της σύγκρουσης μεταξύ Ελλήνων ορθοδόξων και μουσουλμάνων, και η εβραϊκή κυριαρχία της πόλης μειώθηκε. 

Πτώση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας:

Με την πτώση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας μετά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο και την απόφαση της Συνθήκης της Λωζάνης το 1923 για τη δημιουργία του ανεξάρτητου Ελληνικού κράτους, λήφθηκε η απόφαση για τη μεταφορά πληθυσμών. Όλοι οι μουσουλμάνοι στην Ελλάδα έπρεπε να μετακινηθούν προς την Τουρκία και όλοι οι Ορθόδοξοι Έλληνες στην Τουρκία έπρεπε να μετακινηθούν προς την Ελλάδα. Συνολικά, περίπου 350.000 μουσουλμάνοι και ένα εκατομμύριο Έλληνες συμμετείχαν στην μετακίνηση. Οι Εβραίοι είχαν το δικαίωμα να παραμείνουν όπου ζούσαν. 

Εκείνο τον καιρό μια ομάδα μουσουλμάνων πήγε στις αρχές που επόπτευαν την μετατόπιση του πληθυσμού και εξήγησε ότι δεν ήταν πραγματικά μουσουλμάνοι, αλλά στην πραγματικότητα ήταν όντως Εβραίοι που δήλωναν μουσουλμάνοι. Οι αρχές δεν δέχτηκαν αυτόν τον ισχυρισμό, έτσι η ομάδα στη συνέχεια πήγε στον Αρχιραββίνο, Saul Amarillo, να εξακριβώσει το εβραϊκό καθεστώς τους.
Ο Ραβίνος Amarillo δήλωσε: "Ναι, ξέρω ποιοι είστε. Είστε momzarim (πολύ χαλαρά μεταφρασμένο ως bastards) και ως εκ τούτου δεν είστε αποδεκτοί στην εβραϊκή κοινότητα". Αυτοί οι άνθρωποι ήταν οι Doenmeh, η τουρκική λέξη για τους αποστάτες, και η ύπαρξή τους ήταν γνωστή πάνω από 200 χρόνια. Τους έλεγανmomzarim λόγω των παράξενων σεξουαλικών πρακτικών, που αποτελούσαν μέρος των θρησκευτικών τους τελετών, που καθιστούσε αδύνατη την ανίχνευση προέλευσης και καταγωγής. Οι Doenmeh υποχρεώθηκαν να εγκαταλείψουν τη Θεσσαλονίκη για την Τουρκία, και αναμφίβολα έσωσαν η ζωή τους, λαμβάνοντας υπόψη την τραγική μοίρα των εβραίων της Θεσσαλονίκης κατά τη διάρκεια του ολοκαυτώματος 20 χρόνια αργότερα. 

Η εβραϊκή οικογένεια του Ατατούρκ.

Ποιοί ήταν οι Doenmeh (Dönme);
Ένα από τα πιο γνωστά ονόματα, αλλά ιστορικά λιγότερο γνωστές φιγούρες στην ιστορία των Εβραίων είναι ο Shabbtai Zvi, ο «ψευτο-Μεσσίας» (1626-1687).Γεννήθηκε στη Σμύρνη, από σεφαραδίτη πατέρα και μητέρα Ασκενάζι, ήταν μαθητής του Ταλμούδ και χειροτονήθηκε ραβίνος στα μέσα της εφηβείας του.Συνέχισε τις σπουδές του και έγινε δάσκαλος στην Καμπάλα και στον εβραϊκό μυστικισμό. Η ρητορική του ήταν συναρπαστική και σύντομα απέκτησε έναν ακόλουθο. Ωστόσο, παρουσίασε περίεργα χαρακτηριστικά, συμπεριλαμβανομένων των "περιόδων Φωτισμού", όπου πιστεύεται ότι επικοινωνούσε με τον Θεό, και"περιόδων σκότους", όταν πάλευε με το κακό. Σύντομα άρχισε να υποδεικνύει ότι ήταν ο Μεσσίας. 
Αυτή η βλασφημία τον ανάγκασε να αποβληθεί από διάφορες συναγωγές. Ανέλαβε το προσωπικό ενός προσκυνητή και με μερικούς οπαδούς περιπλανιόταν στη Μέση Ανατολή, συγκεντρώνοντας πολλούς στο μεσσιανικό κήρυγμά του, ιδιαίτερα κατά τις περιόδους του Φωτός. Στη Γάζα έγινε δεκτός από το ραβίνο Nathan, ο οποίος για χρόνια κήρυττε ότι η άφιξη του Μεσσία ήταν επικείμενη. Αυτός ο συνδυασμός οδήγησε σε ένα μεγάλο ξέσπασμα της πίστης στον Shabbtai Zvi, ως Μεσσία. Η είδηση διαδόθηκε σε όλο τον εβραϊκό κόσμο, από την Πολωνία, το Άμστερνταμ, τη Γερμανία, το Λονδίνο, την Περσία, την Τουρκία ως την Υεμένη. Πλήθος εντάχθηκε στα κλιμάκιά του - μορφωμένοι ραβίνοι, αγράμματοι, πλούσιοι και φτωχοί παρασύρθηκαν σε μαζική υστερία.

Shabbtai Zvi

Ο εσωτερικός πυρήνας του αποδέχονταν τη θεωρία ότι όλοι οι θρησκευτικοί περιορισμοί ανατρέπονται. Το απαγορευμένο ενθαρρύνθηκε και οι εντολές τηςTorah αντικαταστάθηκαν από τις 18 (chai) εντολές του Shabbtai. Αυτό οδήγησε σε γλέντι σε ημέρες νηστείας, σεξουαλικές σχέσεις κάποιου με άλλες πέρα από τη σύζυγό του, και πολλά άλλα. Το σημαντικό σημείο ήταν το 1665-1666, όταν οShabbtai με τους οπαδούς του κατευθύνθηκε προς το παλάτι του Σουλτάνου περιμένοντας να τον υποδεχτεί ως Μεσσία. Αυτό βέβαια δεν συνέβη...
Για να συντομεύσουμε την ιστορία, δόθηκε η επιλογή στον Shabbtai "να ασπαστεί το Ισλάμ ή να πεθάνει". Προς κατάπληξη των οπαδών του, επέλεξε τη μεταστροφή. Οι περισσότεροι από τους οπαδούς του επέστρεψαν στις πατρίδες τους, όπου μετά από μετάνοια και μερικές φορές μαστίγωμα, έγιναν δεκτοί στις συναγωγές. Ωστόσο, μερικές εκατοντάδες οικογένειες από τον εσωτερικό κύκλο του θεώρησαν την αποστασία του ως μέρος του συνολικού σχεδίου του να επιτύχει το "βάθος" πριν από την ολοκλήρωση της λύτρωσης. 
Και αυτοί προσηλυτίστηκαν στο Ισλάμ, αν και για περίπου 200 χρόνια έζησαν ως μουσουλμάνοι, αλλά κρυφά πέρασαν τις σχεδόν μυστικές εβραϊκές Shabbateanπεποιθήσεις και πρακτικές τους στα παιδιά τους. Συνέχισαν να μαθαίνουν και να προσεύχεται στα εβραϊκά και στα Λαντίνο. Με την πάροδο των γενεών, η γνώση της εβραϊκής γλώσσας μειώθηκε στην απαγγελία ορισμένων προσευχών και εκφράσεων από μνήμης με ελάχιστα κατανοητά εβραϊκά. Ήταν γνωστοί στην τουρκική ως Doenmeh (dönmeh), που σημαίνει «αποστάτες».  Για τους εβραίους ήταν Minim, δηλαδή "αιρετικοί". Αυτοί αναφέρονταν στους εαυτούς τους ωςMa'aminim, οι "Πιστοί". Δεν έγιναν ποτέ πραγματικά αποδεκτοί από τους Τούρκους, ούτε από τους Εβραίους. 

Παραθέτουμε τις "10 εντολές" των ντονμέδων, οι οποίες ισχύουν ακόμη και σήμερα:

- Πιστεύω στον έναν και μοναδικό θεό.
- Πιστεύω στον Μεσσία του, τον μοναδικό λυτρωτή σωτήρα, τον βασιλέα μας Σαμπετάι Ζβί (ή Σεβή), απόγονο του βασιλιά Δαυίδ.
- Ορκίζομαι να μην πιάσω στο στόμα μου το όνομα του θεού ή του Μεσσία του επί ματαίω και να μην ορκισθώ στο όνομά τους.
- Αναλαμβάνω την ευθύνη να μεταφέρω το μήνυμα των μυστηρίων της μεσσιανικής πίστης μας από την μία κοινότητα στην άλλη.
- Θα παίρνω μέρος στην συγκέντρωση των ομοθρήσκων μου κατά την 16η ημέρα του μηνός Κισλέβ για να συζητήσουμε τα μυστικά της μεσσιανικής μας πίστης. (Αυτός είναι ο μήνας κατά τον οποίον ο Σαμπετάι ανεκοίνωσε οτι είναι ο Μεσσίας....)
- Ορκίζομαι οτι δεν θα προσυλητίσω κανέναν στην πίστη του Τουρμπάν, πού λέγεται Ισλάμ.
- Καθημερινώς θα διαβάζω το βιβλίο των Ψαλμών.
- Θα παρακολουθώ με σχολαστικότητα τις συνήθειες των Τούρκων για να μην γεννηθούν υποψίες. Οχι μόνο θα ακολουθώ την νηστεία του ραμαζανιού, αλλά και όλες τις άλλες μουσουλμανικές συνήθειες, οι οποίες γιορτάζονται δημόσια.
-Δεν θα παντρεύομαι από μουσουλμανικές οικογένειες, ούτε θα έχω στενές σχέσεις μαζί τους, διότι μου προκαλούν απέχθεια ιδίως οι γυναίκες τους.
- Θα περιτέμνω τους υιούς μου. 

Καθώς μπαίνουμε στα μέσα και τα τέλη του 1800 και ο στοχασμός στην εκπαίδευση και ο διαφωτισμός εξαπλώνονται, οι νέοι άνδρες Doenmeh, που ήταν δυσαρεστημένοι με την ιδιότητά τους ως «ούτε - ούτε», μεταστράφηκαν στον κοσμικό εθνικισμό για να προσδιορίσουν την ταυτότητά τους. Παραμέλησαν όλες τις μορφές των θρησκευτικών ιδεολογιών και είδαν στο «κίνημα των Νεοτούρκων» τη χειραφέτησή τους.

Οι εβραϊκές ρίζες του Ατατούρκ

Το 1911 στο ξενοδοχείο Kamenetz στην Ιερουσαλήμ ο Itamar Ben Avi, έναςδημοσιογράφος και συγγραφέας, ο οποίος ήταν ο γιος του Eleazer Ben Yehudah(αναφέρεται ως ο κύριος υποστηρικτής της δημιουργίας των σύγχρονων εβραϊκών), συναντήθηκε με ένα νεαρό αξιωματικό του τουρκικού στρατού. Αφού απόλαυσε μια καλή δόση από Αράκ (αλκοολούχο ποτό με γλυκάνισο), ο αξιωματικός, ο συνταγματάρχης Μουσταφά Κεμάλ, στράφηκε προς το σύντροφό του και απήγγειλε το "Shema" σε άπταιστα εβραϊκά και ανέφερε ότι προέρχεται από μια οικογένειαDoenmeh. Συναντήθηκαν ξανά μερικές φορές και ο Κεμάλ συμπλήρωσεπερισσότερα για το παρελθόν του. Αυτός ο άνθρωπος έμελλε, φυσικά, να γίνει οστρατηγός Κεμάλ Ατατούρκ, ο ιδρυτής της σύγχρονης Τουρκίας.

Εξακολουθούν να υπάρχουν απομεινάρια των Dönmeh. Υπάρχει ένα μη αναγνωρίσιμο κτίριο, που είναι γνωστό ως το Εβραϊκό Τζαμί, όπου Doenmehεξακολουθούν να συναντιούνται. Κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου,όταν η Τουρκία ήταν κοντά στη Γερμανία, υπήρχαν ξεχωριστοί φορολογικοί κατάλογοι για τις διάφορες θρησκευτικές κατηγορίες, και η "D" λίστα ήταν για τουςDoenmeh. Κατά τη διάρκεια της ζωής του και συνεχίζεται μέχρι σήμερα,ψιθυρίζονταν φήμες μεταξύ των Ισλαμιστών ακτιβιστών ότι ο Κεμάλ Ατατούρκ καιάλλοι Νεότουρκοι ήταν εβραϊκής καταγωγής.

Ωστόσο, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι 300 χρόνια μετά το θάνατο του Shabbtai Zvi, η επιρροή του και οι ανατροπές και οι μεταστροφές των Dönmeh οπαδών του,παρείχαν τη βάση του κοσμικού ακτιβισμού, η οποία είναι μία από τις θεμελιώδειςαρχές της σύγχρονης Τουρκίας - χωρίς την οποία η σύνδεση Ισραήλ-Τουρκίας θαήταν απίθανη.

Για να φέρουμε αυτή την ιστορία στο προσκήνιο και ενδεχομένως ναολοκληρώσουμε τον κύκλο, τώρα πληροφορούμαστε ότι κάποιοι Doenmeh που ζουν στην Τουρκία, έχουν κάνει έρευνα για τις  American-Jewish θρησκευτικές οργανώσεις και την πιθανότητα επανόδου των Doenmeh στο σημερινό εβραϊκόκόσμο.


ΠΡΟΣΘΕΤΕΣ ΠΗΓΕΣ:
_________________________________

ΟΤΑΝ ο Κεμάλ Ατατούρκ απήγγειλε το "Shema Yisrael",εξομολογήθηκε:
"Σεμά Γισραέλ, Αντονάι Ελοχέινου, Αντονάι Εχάντ! Είναι η μεγαλύτερή μας προσευχή. Και η δική μου μυστική προσευχή, επίσης". 



του Hillel Halkin 

Zichron Yaakov -Υπάρχουν δύο ερωτήσεις που θα ήθελα να ρωτήσω, είπα από το τηλέφωνο στη Batya Keinan, εκπρόσωπο του ισραηλινού προέδρου Ezer Weizman,ο οποίος ήταν έτοιμος να φύγει την επόμενη μέρα, Δευτέρα 24 Γενάρη, για την πρώτη επίσκεψη που έγινε ποτέ στην Τουρκία από έναν αρχηγό εβραϊκού κράτους.
Η μία ήταν αν ο κ. Weizman θα συμμετείχε στην επίσημη τελετή για τη μνήμη τουΚεμάλ Ατατούρκ. Η κα Keinan έλεγξε το δρομολόγιο του προέδρου, σύμφωνα με το οποίο ο ίδιος και η σύζυγός του θα κατέθεταν στεφάνι στον τάφο του Ατατούρκ τοπρωί της άφιξής τους, και ρώτησε ποιο ήταν το δεύτερο ερώτημά μου.

"Αραγε, ο Πρόεδρος Weizman γνωρίζει, ότι ο Ατατούρκ είχε Εβραίους προγόνουςκαι διδάχθηκε εβραϊκές προσευχές σαν αγόρι";

"Φυσικά, φυσικά", απάντησε χωρίς έκπληξη σαν να είχα ρωτήσει, εάν ο πρόεδροςγνώριζε ότι ο Ατατούρκ ήταν ο εθνικός ήρωας της Τουρκίας...
_________________________________

Το πρακτορείο ειδήσεων Associated Press, επικαλούμενο τον Μέγα Βεζίρη της Τουρκίας, αναφέρει σε ένα σημείο της 3ης Ιουλίου 1920:

"Ο Μουσταφά Κεμάλ (ο τούρκος εθνικιστής ηγέτης), τον οποίο ο μέγας βεζίρης παρουσιάζει ως Εβραίο, γεννήθηκε Τούρκος και οι γονείς του ήταν από την Θεσσαλονίκη και ήταν Dönmes, δηλαδή αποστάτες, όπως και οι γονείς των Talatκαι Djavid".
_________________________________
 
Ο Joachim Prinze (1902-1988), ο οποίος ήταν πρόεδρος του Αμερικανο-ΕβραϊκούΚογκρέσου 1958-1966, γράφει:

"Μεταξύ των ηγετών της επανάστασης, που οδήγησε σε μια πιο σύγχρονη διακυβέρνηση στην Τουρκία, ήταν ο Djavid Bey και ο Mustafa Kemal. Και οι δύο ήταν ένθερμοι doenmehs. Ο Djavid Bey έγινε υπουργός Οικονομικών, ο Μουσταφά Κεμάλ έγινε ο ηγέτης του νέου καθεστώτος και είχε υιοθετήσει το όνομα Ατατούρκ.Οι αντίπαλοί του προσπάθησαν να χρησιμοποιήσουν το doenmeh υπόβαθρό του για να τον ανατρέψουν, αλλά χωρίς επιτυχία. Πάρα πολλοί από τους Νεότουρκουςστο νεοσύστατο επαναστατικό Υπουργικό Συμβούλιο προσευχήθηκαν στον Αλλάχ,αλλά είχαν ως πραγματικό τους προφήτη τον Shabtai Zvi, το Μεσσία της Σμύρνης". 
_________________________________

"Οι μελετητές έχουν επισημάνει κατ 'αρχάς το γεγονός ότι ο Μουσταφά γεννήθηκεκαι μεγάλωσε σε μια πόλη, τη Θεσσαλονίκη, της οποίας η πλειοψηφία του πληθυσμού ήταν Εβραίοι στα μέσα του δέκατου ένατου αιώνα. Στην πραγματικότητα, η Θεσσαλονίκη ήταν η μόνη πόλη στον κόσμο εκείνη την εποχή(μέχρι το 1909 που ιδρύθηκε το Τελ Αβίβ) με πλειοψηφία του εβραϊκού πληθυσμού.Εάν προσθέσουμε στους Εβραίους της πόλης τον dönmeh πληθυσμό, οι οποίοιπαραδοσιακά συγκαταλέγονταν μεταξύ των μουσουλμάνων, τότε οι Εβραίοι και οιαποστάτες Εβραίοι (οι dönmeh) θα απάρτιζαν την απόλυτη πλειοψηφία του πληθυσμού. Για το λόγο αυτό, τότε η Θεσσαλονίκη ονομαζόταν η Ιερουσαλήμ των Βαλκανίων".

- Κέντρο Εκδόσεων Vivendi, 2011.

Οι οικογενειακές ρίζες του Κεμάλ Ατατούρκ.

Αυτός είναι ο λόγος, που οι Εβραϊκές Ρίζες του Ατατούρκ έχουν μείνει κρυφές:

Δεν υπάρχει Ελεύθερος Τύπος στην Τουρκία.

Επιμέλεια-Μετάφραση
Έκτακτο Παράρτημα
πηγή: http://turkishwrestling.wordpress.com

δείτε και  http://www.tetraktys.org

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Κεμάλ Ατατούρκ"