ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ

Ενα «μνημόνιο» πυροδοτεί την Eπανάσταση του 1843 Στο σύνθημα «Zήτω το Σύνταγμα» δεν συμπυκνώνονται μόνο τα αιτήματα για ελευθερίες, αλλά και η έξοδος από την καθολική κρίση
Tο «μνημόνιο» μεταξύ Eλλάδας και των τριών προστάτιδων δυνάμεων (Aγγλία, Γαλλία, Pωσία),   υπογράφεται επισήμως στις 2 (12) Σεπτεμβρίου 1843. Aκριβώς την παραμονή της επανάστασης, που θα καταργήσει επισήμως τη μοναρχία του Oθωνα και τη βαυαροκρατία.
Tο δάνειο του 1832, το πρωτόκολλο του 1843 και η Eπανάσταση της 3ης Σεπτεμβρίου συνιστούν κρίκους της ίδιας αλυσίδας. Tο δημοσιονομικό αδιέξοδο, η φτώχεια και η πείνα, που έφερε η ανελέητη λιτότητα, και επιβλήθηκε διά ροπάλου, προκειμένου να πληρώνονται τα τοκοχρεολύσια, πυροδότησαν την έκρηξη της επανάστασης.
Δικαιώματα
Δεν ήταν μόνο η παλλαϊκή απαίτηση για ελευθερίες, δημοκρατικά δικαιώματα και απαλλαγή από την ξενοκρατία, που συμπυκνώνονταν στο σύνθημα «Zήτω το Σύνταγμα». H πολιτειακή μεταβολή ήταν η διέξοδος από την καθολική ελληνική κρίση. Σε ορισμένες οξυδερκείς αναλύσεις της εποχής (π.χ. στην εφημερίδα «Aιών» του Φιλήμονα) υποστηρίζεται διορατικά ότι στην οικονομική και δημοσιονομική κρίση δεν υπάρχει άλλη διέξοδος εκτός από την πολιτική λύση.
H μεταρρύθμιση του πολιτικού συστήματος θα δημιουργήσει, προστίθεται, νέες δυνατότητες για την αντιμετώπιση της δραματικής κατάστασης. Όπως και έγινε... Πρόκειται για μια καθοριστική πτυχή, η οποία συχνά μένει στο σκοτάδι ή στις υποσημειώσεις της ιστορίας. H άμεση σύνδεση επανάστασης και συνεπειών από τα οικονομικά μέτρα αναδεικνύεται από τότε, που διαδραματίζονται τα γεγονότα. Iδού μερικές από τις πολλές συνδέσεις:
O γνωστός φιλέλληνας-τραπεζίτης Eϋνάρδος, απευθυνόμενος στον Λουδοβίκο της Bαυαρίας, πατέρα του Oθωνα, γράφει ότι «το δάνειο υπήρξε μια από τις σπουδαίες αιτίες της μεταπολίτευσης του 1843». Για την ακρίβεια μία από τις δύο (ως δεύτερη κρίνει την αβουλία του Oθωνα).
Kατηγορηματικοί είναι και οι πρεσβευτές των Mεγάλων Δυνάμεων για την πυροδότηση της Eπανάστασης.
1. O Aυστριακός Πρόκες Oστεν, απευθυνόμενος στον Mέτερνιχ, σημειώνει ότι «δεν πρόκειται για ζήτημα Συντάγματος, αλλά για συνωμοσία που γεννήθηκε από λάθη της κυβέρνησης και της Διάσκεψης του Λονδίνου (εννοεί το πρωτόκολλο που υπέγραψαν Aγγλία, Γαλλία και Pωσία τον Iούλιο, απαιτώντας τα τοκοχρεολύσια) της οποίας η απαίσια επιρροή έπαιξε πρωτεύοντα ρόλο στη διόγκωση των δυσαρεσκειών και στην πλήρη αποδυνάμωση του βασιλιά και των οπαδών του».
2. O πρεσβευτής της Aγγλίας Λάιονς, έγραφε προς την κυβέρνησή του ότι «κάθε σκεπτόμενος άνθρωπος της χώρας, περιλαμβανομένων και των υπουργών του βασιλιά, βλέπουν την επερχόμενη καταστροφή και την αποδίδουν σε μια και μοναδική αιτία...»
3. O Γάλλος Πισκατόρι επισήμανε στους προϊσταμένους του: «Aφ’ ης ημέρας το αφιχθέν εκ Λονδίνου πρωτόκολλον και η επιδοθείσα παρά των Yπουργών των Tριών Aυλών διακοίνωσις εδημιούργησαν την εντύπωσιν ότι ο μεν Bασιλεύς ηδύνατο να μην ενδώση εις υποχωρήσεις (να κάνει δηλαδή κι άλλες περικοπές), το δε Eθνος δεν θα ετύγχανε βοηθείας παρ’ αυτού (δηλαδή έπαψε να είναι ο διαμεσολαβητής της βοήθειας των προστάτιδων δυνάμεων προς την Eλλάδα) κατέστη φανερόν ότι αργά ή γρήγορα θα ανελαμβάνετο απ’ ευθείας αγών μεταξύ του Bασιλέως και της χώρας (εννοεί του λαού)»
«Συνωμοσία»
Όλες οι βασιλικές πηγές της περιόδου συμπίπτουν, με τον ένα ή άλλο τρόπο, ότι η οικονομική συμφωνία που αναγκάστηκε να δεχθεί η οθωνική κυβέρνηση «ουκ ολίγον συνετέλεσεν ίνα εμψυχώση την συνωμοσίαν» (έτσι ονόμαζαν οι μοναρχικοί-βασιλικοί την επανάσταση). Περίπου μισό αιώνα μετά την επανάσταση ο Aρ. Oικονόμου, ένας από τους πρώτους νεοέλληνες οικονομικούς αναλυτές, θα διατυπώσει ένα ευφυές συμπέρασμα για το δάνειο του 1832 και την πορεία του.
Tο ονομάζει «βασιλοποιό», αφού έφερε τον Oθωνα στην Eλλάδα. Aλλά και «βασιλοφάγο», αφού πρώτα «έφαγε» το μονάρχη Oθωνα (1843) κι ύστερα το βασιλιά Oθωνα (1862). O ιστορικός Tζον Πετρόπουλος, στην κλασική μελέτη του για το ελληνικό βασίλειο στα χρόνια 1833-1843, συνοψίζοντας τις σχετικές πηγές καταλήγει στο συμπέρασμα: «H συλλογική ενέργεια των προστάτιδων δυνάμεων (για τα τοκοχρεολύσια) έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην έκρηξη της επανάστασης».
Tο οχτάμηνο που έκρινε τη μοναρχία
Iανουάριος 1843: H Eλλάδα πληροφορεί τις προστάτιδες δυνάμεις ότι αδυνατεί να καταβάλει την εξαμηνιαία εξυπηρέτηση των δανειακών υποχρεώσεών της. Zητά νέο δάνειο για ν΄ ανταποκριθεί, αλλά το αίτημα απορρίπτεται
Mάρτιος: H Pωσία, με διακοίνωσή της, απαιτεί την καταβολή των δόσεων, που προκατέβαλε ως εγγυήτρια του δανείου, υποδεικνύοντας ελάττωση των δημοσίων δαπανών. H κυβέρνηση αρχίζει τη δραστική περικοπή τους, αλλά τα σχετικά ποσά είναι αδύνατο να συγκεντρωθούν
Mάιος: Oι Tρεις Δυνάμεις συζητούν στο Λονδίνο για το ελληνικό χρέος. Kαταλήγουν στην απόφαση η Eλλάδα να καταβάλει ετησίως 3, 7 εκ. φράγκα. Tο ποσό είναι «αστρονομικό» για τα ελληνικά δεδομένα
Iούλιος: Oι πρεσβευτές των Tριών αναλαμβάνουν την εκτέλεση των αποφάσεως της συνδιάσκεψης του Λονδίνου. Aπαιτούν νέες περικοπές και καθορίζουν αποικιοκρατικού τύπου μέσα για την είσπραξη των τοκοχρεολυσίων
Aύγουστος: H συμφωνία «διαρρέει» και προκαλείται σάλος (μερικοί «βλέπουν» βρετανικό δάκτυλο για να δυσφημηστεί ακόμη περισσότερο και να υπονομευτεί ο Oθων και η κυβέρνησή του)
2 (11) Σεπτεμβρίου: H κυβέρνηση αναγκάζεται να υπογράψει το «μνημόνιο», που συντάσσουν οι τρεις πρεσβευτές, ως υπερκυβερνήτες, πια, και για τα οικονομικά του κράτους
3 (12) Σεπτεμβρίου: Eπανάσταση των αντιμοναρχικών δυνάμεων και ανατροπή των δεδομένων.
Πολιορκητικός κριός τα τοκο-χρεολύσια
Oι περισσότεροι ιστορικοί , που ασχολούνται αναλυτικά με το δάνειο του 1832 και την πορεία του ως το 1843, το συνδέουν άμεσα με την επανάσταση της 3ης Σεπτεμβρίου. Άλλωστε το επίκεντρο της διπλωματικής κίνησης από τις αρχές της δεκαετίας είναι η εξυπηρέτηση του δανείου.
H πρώτη τεκμηρίωση της σχέσης πρωτοκόλλου-μνημονίου των Tριών Δυνάμεων και της επανάστασης γίνεται από τον ιστορικό της δημόσιας οικονομίας A. Aνδρεάδη (δεκαετία του 1910) στην περισπούδαστη μελέτη του για τα εθνικά δάνεια. Tα κατοπινά χρόνια μελετητές από το μαρξιστή Γ. Kορδάτο ως τον ανακτορικό Π. Πιπινέλη, που έχουν ασχοληθεί αναλυτικά μ΄ αυτή την πτυχή, αποτυπώνουν αυτή τη στενή σχέση. Tο ίδιο συμβαίνει και με τους περισσότερους ιστορικούς της οικονομίας και ,ειδικά, όσους έχουν ασχοληθεί με την οικονομική κρίση των ετών 1841-1843.

O Γ. Δερτιλής στην οικονομική ιστορία της Eλλάδα , διατρέχοντας τη σχετική βιβλιογραφία του παρελθόντος καταλήγει: « Όλες οι ενδείξεις προτρέπουν στο ίδιο ερμηνευτικό συμπέρασμα. H πολύπλοκη εξέλιξη της συγκυρίας του 1843 οδήγησε τις μεν Mεγάλες Δυνάμεις σε ένα κοινό μέτωπο, τις δε ελληνικές αντιμοναρχικές δυνάμεις σε έναν ισχυρό συνασπισμό. Kαι η καταλυτική αναδιάταξη των πολιτικών δυνάμεων επέτρεψε ή επέβαλε την επανάσταση της 3ης Σεπτεμβρίου. Bεβαίως, η άμεση επίδραση της συμφωνίας αυτής δεν είναι αυταπόδεικτη, έστω κι αν υπάρχουν πολλές ενδείξεις και αποδείξεις ότι οι δυο αυτές εξελίξεις συσχετίστηκαν στενότατα...
Όλες οι Δυνάμεις, άλλωστε, δεν ενδιαφέρονταν τόσο για τα τοκοχρεολύσια, όσο για το μέγα πολιτικό όφελος που μπορούσε να τους αποφέρει η εκκρεμότητα αυτή...»
Παρά την ανατροπή του μνημονίου μετά την επανάσταση του 1843 και τη στάση πληρωμών, που κήρυξε το νέο καθεστώς, η εκκρεμότητα θ΄ ανασύρεται σε κρίσιμες περιόδους όταν από την ελληνική στάση θα διακυβεύονται στην ευρύτερη περιοχή μείζονα συμφέροντα των προστά6τιδων δυνάμεων...
http://www.imerisia.gr/article.asp?catid=13774&subid=2&pubid=64737147

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ"

Έλληνες πρωθυπουργοί που πέθαναν στην ψάθα

Επέλεξαν να ζήσουν λιτά, χάρισαν περιουσίες, «έφυγαν» πάμφτωχοι.----

Από τα πιο χαρακτηριστικά παραδείγματα ο Ιωάννης Καποδίστριας, με τον πρώτο κυβερνήτη της χώρας να κάνει λιτή ζωή, παρότι ήταν εύπορος, όπως αναφέρει σε σχετικό αφιέρωμα η εφημερίδα«Ελεύθερος Τύπος». Μάλιστα, μοίρασε αρκετή από την περιουσία του στις ανάγκες του κράτους και των συμπολιτών του, ενώ αρνήθηκε να λαμβάνει το μισθό του κυβερνήτη, δηλώνοντας ότι τα ιδιαίτερα εισοδήματά του του αρκούν για να ζήσει.Έλληνες πρωθυπουργοί που πέθαναν στην ψάθα
Μπορεί τη σημερινή εποχή να κυριαρχεί η γενική καχυποψία για τους πολιτικούς και πόσους από αυτούς βάζουν το… χέρι στο μέλι, αλλά υπήρξαν κάποιοι στο παρελθόν, ακόμη και πρωθυπουργοί, που πέθαναν πάμφτωχοι, είτε γιατί χάρισαν την περιουσία τους είτε γιατί επέλεξαν σε όλη τους τη ζωή ένα λιτό τρόπο διαβίωσης.

Ο εκ των πρωταγωνιστών της επανάστασης του 1821 Ανδρέας Λόντος, πρώην μεγαλοκτηματίας έδωσε στον εθνικό αγώνα μεγάλο τμήμα της περιουσίας του. Εφτασε στη θέση του υπουργού Εσωτερικών και μοίρασε τα χρήματά του και τη σύνταξη που λάμβανε ως στρατηγός σε πρώην συναγωνιστές του. Τα τελευταία του χρόνια ζούσε πάμφτωχος, ξεπουλώντας τα τελευταία του υπάρχοντα, ενώ το 1846 αυτοκτόνησε.

Το ίδιο φτωχός έφυγε από τη ζωή το 1879 ο εξάκις πρωθυπουργός Επαμεινώντας Δεληγιώργης. Την επόμενη της κηδείας του η Πολιτεία χορήγησε στην οικογένειά του σύνταξη 500 δραχμών το μήνα, για να μην πεινάσουν τα παιδιά του.Τα παραδείγματα από πρώην πρωθυπουργός που «έφυγαν» δίχως να έχουν περιουσία είναι πολλά από την ελληνική ιστορία. Ο Ζηνόβιος Βάλβης, που έκανε δύο θητείες ως πρωθυπουργός, ζούσε αρκετά λιτά και είχε τη συνήθεια να ντύνεται με κάπα τσοπάνου. Πέθανε πάμφτωχος το 1872 και κηδεύτηκε δημοσία δαπάνη.

Φτωχότερος από ότι μπήκε στην πολιτική έφυγε και ο επτάκις πρωθυπουργός Χαρίλαος Τρικούπης. Είχε αναγκαστεί να πουλήσει σχεδόν ολόκληρη την πατρική του περιουσία, ενώ τα τελευταία χρόνια της ζωής του έμενε σε νοικιασμένο σπίτι.

Ανάλογη στάση κράτησε και ο Γεώργιος Καφαντάρης, ο οποίος διετέλεσε πρωθυπουργός το 1924. Οταν μάλιστα πληροφορήθηκε ότι κάποιος πολιτικός μηχανικός θέλησε να του παραχωρήσει δωρεάν κάποιο σπίτι για να μείνει, καθώς γνώριζε τα οικονομικά και προβλήματα υγείας που αντιμετώπιζε, αρνήθηκε κατηγορηματικά, δηλώνοντας «πού ξέρω τι αξιώσεις θα προβάλει και τι θέματα θα έχει να επιλύσει για να προτείνει τέτοιο πράγμα». Χρειάστηκε να κάνει συμβολαιογραφικό έγγραφο ο πολιτικός μηχανικός, στο οποίο δήλωνε ρητά ότι δεν θα προβάλει καμία αξίωση, για να γίνει τελικά δεκτή η δωρεά του.

Τέλος, ο Νικόλαος Πλαστήρας έμεινε στην ιστορία ως φτωχός πρωθυπουργός, για τον λιτό τρόπο ζωής του. Απαγόρευε στους συγγενείς του να χρησιμοποιούν το όνομά του για δικό τους όφελος έμενε στο νοίκι, ενώ αρνήθηκε να βάλει τηλέφωνο φωνάζοντας «Μα τι λέτε; Η Ελλάδα πένεται και εμένα θα μου βάλετε τηλέφωνο;».

Μάλιστα, είχε επιστρέψει ένα χρυσό στιλό που του είχε στείλει ο εκδότης Δημήτρης Λαμπράκης, ενώ στο σπίτι του κοιμόταν σε στρατιωτικό ράντσο. Οταν πέθανε το 1953, άφησε μόνο 216 δραχμές στην ψυχοκόρη του, δέκα δολάρια και μία προφορική διαθήκη «Ολα για την Ελλάδα».

pisoapothnkoyrtina

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Έλληνες πρωθυπουργοί που πέθαναν στην ψάθα "

Ελληνικά νησιά: Από πού πήραν το όνομά τους;

      Γνωρίζετε  ότι ο Νάξος ήταν ο θρυλικός ηγεμόνας των πρώτων αποίκων του ομώνυμου νησιού; Το ίδιο ήταν και ο Πάρος, για την Πάρο, οΘάσος για την Θάσο, ο Ζάκυνθος για την Ζάκυνθο και ο Κέφαλος για την Κεφαλονιά. Γνωρίζατε ότιΚρήτη ονομαζόταν μία από τις νύμφες των Εσπερίδων, που φύλαγαν τα χρυσά μήλα στον κήπο των θεών, στη χώρα του Άτλαντα; Η δε Σύμη ήταν μία άλλη νύμφη, συζύγου του Γλαύκου, πρώτου κάτοικου του νησιού, ενώ ο Φολέγανδρος ήταν γιος του Μίνωα. Το ότι έπαιξε η αρχαία ιστορία ρόλο στην ονομασία των ελληνικών νησιών δεν μας κάνει εντύπωση. Ενδιαφέρον, όμως, παρουσιάζουν ονόματα νησιών που η ιστορία τους προσπερνά μία εμβληματική -και πιθανώς μυθική- φιγούρα. Όπως τα παρακάτω:

Σύρος: Το όνομα Σύρος προέρχεται από τους πρώτους κατοίκους του νησιού, τους Φοίνικες. Σήμερα υπάρχουν δύο εκδοχές για την ονομασία αυτή. Σύμφωνα με την πρώτη, το όνομα προέρχεται από τη λέξη «ουσύρα» που σημαίνει ευτυχής, ενώ σύμφωνα με τη δεύτερη, προέρχεται από το «συρ» που σημαίνει βράχος.

Σκύρος: Το νησί πήρε την ονομασία του από το άγριο πετρώδες έδαφός του. «Σκίρον» ή «σκύρον» σημαίνει «συντρίμμια πέτρας».

Ανάφη: Η Ανάφη διατήρησε αναλλοίωτο το όνομά της από την αρχαιότητα και μάλιστα από την αρχαία μυθολογία. Σύμφωνα με αυτήν, οι Αργοναύτες επιστρέφοντας στη πατρίδα τους από την Κολχίδα έπεσαν σε καταιγίδα και παρασύρθηκαν στο ανοικτό πέλαγος, όπου ναυαγοί πλέον στη θάλασσα άρχισαν να εκλιπαρούν τον θεό Απόλλωνα να τους σώσει. Ο Απόλλωνας ανταποκρινόμενος στις εκκλήσεις τους διέχυσε φως υπό μορφή κεραυνού οπότε είδαν μπροστά τους να ξεπροβάλει από τη θάλασσα ολόκληρο νησί το οποίο κατάφεραν να προσεγγίσουν. Εκεί οι Αργοναύτες ανήγειραν βωμό προς τιμή του Απόλλωνα του «Αιγλήτη» (= αυτού που λάμπει, Αίγλη) και ονόμασαν το νησί Ανάφη (εκ του ρήματος αναφαίνω).

Μύκονος: Η ονομασία Μύκονος, γνωστή από αρχαία νομίσματα και επιγραφές, αποδόθηκε από την παράδοση στον επώνυμο ήρωα Μύκονο, απόγονο του μυθικού βασιλιά της Δήλου Ανίου, γιου του Απόλλωνος και της νύμφης Ροιούς, κόρης του Διονύσου.

Σαντορίνη: Το όνομα της νήσου «Θήρα» προέρχεται από τον αρχαίο Σπαρτιάτη Θήραν που αποίκησε πρώτος το νησί. Το δε όνομα «Σαντορίνη», όμως, προέρχεται από τους διερχόμενους Φράγκους Σταυροφόρους οι οποίοι κατά το πέρασμα τους στέκονταν για ανεφοδιασμό κοντά σε εκκλησία της Αγίας Ειρήνης (Σάντα Ειρήνη) η οποία υπήρχε στο νησί.

Ικαρία: Υπάρχουν διάφορες θεωρίες για την προέλευση της ονομασίας του νησιού. Μία από αυτές αναφέρεται στην φοινικική ρίζα «-καρ» και στον λαό των Κάρων, της Μικράς Ασίας. Σύμφωνα με την ελληνική μυθολογία, όμως, το νησί ονομάζεται Ικαρία από τον μύθο του θρυλικού Ικάρου, που με τον θάνατό του εκεί έδωσε το όνομά του στο Ικάριο πέλαγος.

Σκιάθος: Το όνομα της Σκιάθου, φημολογείται ότι προέρχεται από τις λέξεις «σκιά» και «Άθως», καθώς το νησί βρίσκεται γεωγραφικά -και μεταφορικά- στην σκιά του Αγίου Όρους.

Αλόννησος: Το όνομα Αλόννησος δόθηκε επί Όθωνα, το 1838, με πρόταση του τότε Υπουργείου Εσωτερικών σε αντικατάσταση του προηγουμένου ονόματος Λιαδρόμια ή Ηλιοδρόμια, καθώς έτσι αναφερόταν στη Διοικητική διαίρεση της Ελλάδας του 1828. Από μετέπειτα έρευνα αυτό διαπιστώθηκε ως λάθος, δεδομένου ότι κατά την αρχαιότητα η Αλόννησος ήταν άλλο νησί (άγνωστο το ποιο). Παρά ταύτα το όνομα παραμένει ως έχει για το νησί, το οποίο κατά τους αρχαίους Έλληνες λέγονταν «Ίκος».

Λήμνος: Η λέξη Λήμνος κατά μία εκδοχή -των φοινικιστών- είναι φοινικική και σημαίνει λευκή, άσπρη, λαμπερή. Όμως ουδεμία σχέση μπορεί να έχουν αυτές οι ονομασίες με το ηφαιστειογενές νησί. Άλλες εκδοχές υποστηρίζουν πως το όνομα Λήμνος προέρχεται είτε από την ομηρική λέξη «λήιον», που προσδιορίζει το σπαρμένο χωράφι, τον αγρό, ή από τις αρχαίες ελληνικές λέξεις «ληίς» (που σημαίνει κοπάδι) + «μήλο» (που σημαίνει πρόβατο), δηλαδή νήσος κοπαδιών αιγοπροβάτων. Η τελευταία αυτή εκδοχή φέρεται και η επικρατέστερη, επειδή η Λήμνος είναι το πεδινότερο νησί του Αιγαίου με μεγάλη παραγωγή αγροτικών και κτηνοτροφικών προϊόντων, ήδη από την αρχαιότητα.

Λέρος: Το μεγαλύτερο μέρος της Λέρου είναι σχετικά επίπεδο και με χαμηλά βουνά (το υψηλότερο σημείο είναι το Κλειδί 320 μ.). Για αυτό το νησί πήρε το όνομά του από την αρχαία ελληνική λέξη «λέρος» που σημαίνει ομαλός, επίπεδος.

Ρόδος: Από την αρχαία εποχή έχει επικρατήσει ο συσχετισμός του ονόματος με το ομώνυμο λουλούδι, ιερό στον θεό Ήλιο. Γιʼαυτό και τα νομίσματα της Ρόδου παρίσταναν από το ένα μέρος του κεφάλι του Ήλιου και από το άλλο το Ρόδον.

Κέρκυρα: Σύμφωνα με πολλούς μελετητές το όνομα οφείλεται στην νύμφη Κέρκυρα, κόρη του ποταμού Ασώπου. Ο θεός Ποσειδώνας αγάπησε την όμορφη κοπέλα, την έφερε στο νησί και του έδωσε το όνομά της. Από τον έρωτά τους έφερε στη ζωή τον Φαίακα, τον μυθικό γενάρχη των Φαιάκων.

Πολλοί μελετητές πιστεύουν ότι ο μύθος της νύμφης Κέρκυρας συνδέεται ετυμολογικά με την λέξη «κορυφώ» από την ακρόπολη που βρίσκεται απέναντι από το σημερινή πρωτεύουσα. Από την λέξη «κορυφώ» προήλθε στην συνέχεια η λατινογενής ονομασία Corfu, με την οποία είναι γνωστό το νησί στο εξωτερικό.

Κύθηρα: Αρκετές φορές τα Κύθηρα άλλαξαν ονομασία. Οι κατά καιρούς ηγεμόνες του νησιού του προσέδιδαν διάφορα ονόματα. Τον μεσαίωνα λεγόταν Κυθουρία και Τσερίγο ή Τσιρίγο, όνομα που του έδωσαν οι Ενετοί ναυτικοί. Λεγόταν και Φοινικούντα κάποτε, γιατί πολύ παλιά υπήρξαν τα Κύθηρα αποικία των Φοινίκων. Η ονομασία «Κύθηρα» τους δόθηκε από την Αφροδίτη, την προστάτιδα του νησιού κατά την αρχαιότητα, που εδώ την έλεγαν Κυθήρια ή Κυθέρεια, από το ρήμα «κεύθω», το οποίο σημαίνει «κρύπτω τον έρωτα στην κοιλία».

πηγή: in2life.gr

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Ελληνικά νησιά: Από πού πήραν το όνομά τους;"

Οι Έλληνες πρόσφυγες στην Συρία

Χιλιάδες είναι οι Σύριοι που φεύγουν από την χώρα τους λόγω του αιματηρού πολέμου καταλήγοντας στην Ελλάδα. Σχεδόν 93 χρόνια πριν, η κατάσταση όμως ήταν αντίστροφη.
Έλληνες πρόσφυγες –όπως φαίνεται και στην φωτογραφία- περίμεναν στη σειρά για το συσσίτιο στο Χαλέπι της Συρίας. Η ανταλλαγή πληθυσμών του 1923 Στις 30 Ιανουαρίου του 1923 υπογράφηκε η «Σύμβαση Περί Ανταλλαγής των Ελληνικών και Τουρκικών Πληθυσμών» στη Λοζάνη της Ελβετίας.
Οι Έλληνες Χριστιανοί της Ασίας θα έπρεπε να εγκατασταθούν στην Ελλάδα, ενώ οι Μουσουλμάνοι της Ελλάδας έπρεπε να επιστρέψουν σε περιοχές της Τουρκίας. Ήδη εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες πρόσφυγες είχαν φτάσει στην Ελλάδα, μετά τη Μικρασιατική καταστροφή του ’22. Η σύμβαση απλώς επισημοποιούσε τη μεγαλύτερη υποχρεωτική μετακίνηση των πληθυσμών στη σύγχρονη ιστορία.
Οι Έλληνες πρόσφυγες στη Συρία
Τα σχολικά βιβλία της ιστορίας μπορεί να περιγράφουν εκτενώς τις πολιτικές ενέργειες και τις πληθυσμιακές μετακινήσεις, αλλά δεν δίνουν σαφή εικόνα για το το δράμα των προσφύγων. Η φωτογραφία είναι μόνο ένα μικρό δείγμα της αφάνταστης ταλαιπωρίας που υπέστησαν χιλιάδες άμαχοι, που ξεριζώθηκαν βίαια.

Το καλοκαίρι του 1923 βρίσκονταν ακόμη σε αναμονή: 23.000 πρόσφυγες στην Κωνσταντινούπολη, 20.000 στα λιμάνια της Μαύρης Θάλασσας, 4.000 στη Μερσίνη και 17.000 σε διάφορες πόλεις της Συρίας.
Συνολικά, περίπου 64.000 πρόσφυγες περίμεναν κάτω από άθλιες συνθήκες σε διάφορα λιμάνια και σε παραθαλάσσιες πόλεις για να μεταφερθούν στην Ελλάδα. Ακόμα και αν έφευγαν όλοι όμως, υπήρχαν άλλοι 150.000 πρόσφυγες που περίμεναν τη σειρά τους, στα βάθη της Ανατολίας. Η κατάσταση ήταν εξαιρετικά οδυνηρή. Το πλήθος ήταν τεράστιο και τα τρόφιμα είχαν εξαφανιστεί. Στις 31 Μαΐου του 1923, ο πρόεδρος των Ελλήνων στο Χαλέπι, έστειλε τηλεγράφημα στον Υπουργό Εξωτερικών στην Αθήνα, ζητώντας να μην έρθουν άλλοι στην πόλη, γιατί δεν μπορούσαν να τους συντηρήσουν.
Στις 11 Ιουλίου, η γαλλική κυβέρνηση, υπό τον έλεγχο της οποίας βρισκόταν η Συρία και ο Λίβανος, απαίτησε από την Ελλάδα να μεταφέρει με δικά της έξοδα και επιμελητεία, τουλάχιστον 2.000 πρόσφυγες στη Βηρυτό. Ο αμερικάνικος Ερυθρός Σταυρός, που αναφέρεται στη λεζάντα της φωτογραφίας ότι «σίτισε 12.000 Έλληνες», διέκοψε την παροχή βοήθειας την 1η Αυγούστου του 1923!
Συνολικά είχε παραχωρήσει περισσότερα από 2.5 εκατομμύρια δολάρια για τη σίτιση και την περίθαλψη εκατοντάδων χιλιάδων προσφύγων.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Οι Έλληνες πρόσφυγες στην Συρία"

Το τείχος της ντροπής και οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ

Οι Έλληνες πολίτες, μουσουλμάνοι το θρήσκευμα, Χουσεΐν Ζεϊμπέκ και Αϊχάν Καραγιουσούφ οι οποίοι είναι ταυτόχρονα και βουλευτές του κυβερνώντος κόμματος ΣΥΡΙΖΑ στην Θράκη, αρέσκονται στο να αυτοαποκαλούνται «Τούρκοι» και να κάνουν ότι περνάει από το χέρι τους ώστε να υπηρετούν καλύτερα την επίσημη πολιτική της Άγκυρας, είτε μέσα είτε έξω από την Ελλάδα.

Οι παραπάνω βουλευτές του Ελληνικού Κοινοβουλίου σε συνέντευξη τους στην μεγάλης κυκλοφορίας Τουρκική εφημερίδα «Χουριέτ» όταν εξελέγησαν, εκφράζουν την  αισιοδοξία τους πως «η νέα ελληνική κυβέρνηση θα λύσει τα μειονοτικά προβλήματα», «πως τρέφουν μεγάλη ελπίδα για τον Αλέξη Τσίπρα και τις πολιτικές που θα ακολουθήσει στα θέματα των μειονοτήτων» τονίζοντας πως «Ο Τσίπρας γνωρίζει καλά τα προβλήματά μας. Μας έχει πει ότι οι διακρίσεις εις βάρος των Τούρκων πρέπει να σταματήσουν. Επίσης έστειλε μήνυμα λέγοντας πως θα κατεδαφίσει το τείχος του αίσχους που έχει μήκος 12,5 χιλιόμετρα».

Οι ίδιοι βέβαια οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ δεν παρέλειψαν να εκφράσουν «Τη δέσμευσή τους πως θα γκρεμιστεί το «τείχος της ντροπής» στα σύνορα της Ελλάδας στη Θράκη το οποίο υπάρχει αυτή τη στιγμή για να αποτρέπει την είσοδο μεταναστών στο Ελληνικό έδαφος».

Αν οι Κύριοι Ζειμπέκ και Καραγιουσούφ πιστεύουν πως πραγματικά υπάρχουν «μειονοτικά προβλήματα» στην Ελλάδα, τι θα πρέπει να θεωρούμε εμείς οι Κωνσταντινουπολίτες που εξοντωθήκαμε μεθοδικά από το Τουρκικό Κράτος και το Τουρκικό  παρακράτος στο οποίο φαίνεται να υποκλίνονται δουλικά οι ίδιοι; 

Είδαν ποτέ οι μειονότητες στην Ελλάδα απαγορεύσεις άσκησης επαγγελμάτων, απελάσεις  με μια βαλίτσα στο χέρι, πογκρόμ με καταστροφές, νεκρούς και τραυματίες, αφανισμούς με φορολογίες που είχαν σαν αποκλειστικό κριτήριο το θρήσκευμα, μυστικά διατάγματα που να δεσμεύουν τις περιουσίες τους, σύληση τάφων, ιερών και οσίων τους, εξορίες με αναγκαστική στράτευση και καταναγκαστική εργασία; Είδαν ποτέ την Θεολογική Σχολή ενός θρησκευτικού ιδρύματος ριζωμένου στον τόπο τους εδώ και 17 ολόκληρους αιώνες να φιμώνεται αιφνιδιαστικά και αυθαίρετα, με το «έτσι θέλω», εδώ και 45 χρόνια;

Ποια είναι λοιπόν τα προβλήματα τους; Μήπως το ντέρτι τους είναι να αποκαλούνται «Τούρκοι» όπως διατάζει το Τουρκικό Προξενείο Κομοτηνής για την εξυπηρέτηση των επεκτατικών σχεδίων των σουλτάνων της Άγκυρας, πετώντας στον κάλαθο των αχρήστων την Συνθήκη της Λωζάνης που επιβάλλει να αποκαλούνται «μουσουλμάνοι»; Ή μήπως το ντέρτι τους είναι το πραγματικά καινοφανές «αίτημα» να εκλέγουν μουφτή «από τον λαό» με τους ίδιους πάντα στόχους;    

Δεν θα ήταν καλύτερα, οι δύο βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ να μελετήσουνε την μεταχείριση που επιφυλάσσει η Τουρκία στην μειονότητα των 25 εκατομμυρίων Κούρδων μέσα στην Τουρκία ή των Τουρκοκυπρίων που υποτίθεται ότι «απελευθέρωσαν»; Δεν θα ήταν μήπως καλύτερα να διαβάσουν προσεκτικά τι λέει ο Τουρκοκύπριος διανοούμενος Σενέρ Λεβεντ μετά από 40 χρόνια «απελευθέρωσης» από τον «Ελληνοκυπριακό ζυγό»; Εκτός εάν το όνειρό τους είναι να πάθουν τα ίδια με τους Τουρκοκύπριους. Και άντε αυτοί, όπως και ο ψευτομουφτής τους, ας υποθέσουμε ότι «εργάζονται». Οι φιλήσυχοι Έλληνες πολίτες, μουσουλμάνοι το θρήσκευμα τι τους φταίνε; Γιατί επιμένουν να τους κάνουν Τούρκους με το ζόρι; Τόσο πολύ θέλουν και αυτοί να έχουν την μοίρα των Κούρδων και των Τουρκοκυπρίων;

Είναι φανερό πως οι Έλληνες πολίτες, μουσουλμάνοι το θρήσκευμα και βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, πλέουν σε πελάγη ευτυχίας πιστεύοντας πως βρήκαν στο πρόσωπο του σημερινού Έλληνα πρωθυπουργού τον «χρήσιμο ηλίθιο» που το Βαθύ Κράτος της Τουρκίας περιμένει υπομονετικά ολόκληρες δεκαετίες. 

Σήμερα η Ελλάδα πλημμυρίζει από χιλιάδες δυστυχισμένους ανθρώπους οι οποίοι αδυνατούν να βρουν διαφυγή προς την Ευρώπη. Οι ίδιοι άραγε θεωρούν ακόμα «τείχος της ντροπής» τον φράκτη του Έβρου; 

Πιστεύουν δηλαδή ότι πρέπει να κατεδαφιστεί ώστε να μπορεί η Τουρκία να στέλνει ανενόχλητη τα εκατομμύρια των δυστυχισμένων ανθρώπων που έχει συσσωρεύσει στα Μικρασιατικά παράλια,  παράλληλα με αυτούς που προωθεί καθημερινά στα Ελληνικά νησιά του Αιγαίου, θησαυρίζοντας και θυσιάζοντας εν ψυχρώ άντρες, γυναίκες και παιδιά που σχεδόν καθημερινά χάνονται στα νερά του Αιγαίου;

Αφού λοιπόν το τείχος του Έβρου είναι «τείχος της ντροπής» κατά τους Έλληνες πολίτες, μουσουλμάνους το θρήσκευμα, βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ Χουσεΐν Ζεϊμπέκ και Αϊχάν Καραγιουσούφ, που μας λένε μάλιστα ότι αισθάνονται και «Τούρκοι», πως χαρακτηρίζουν το   τσιμεντένιο τείχος, ύψους τριών μέτρων που κατασκευάζει η Τουρκία στα σύνορά της με την Συρία στην επαρχία Κιλίς; 

Αν το δικό μας είναι «τείχος της ντροπής» τι είναι το Τουρκικό τείχος πίσω ακριβώς από το οποίο σκοτώνονται καθημερινά εκατοντάδες αθώοι άνθρωποι από πραγματικό πόλεμο στον οποίο συμμετέχει και η Τουρκία; Αυτό λέγεται ανθρωπισμός; Ή μήπως η λέξη αυτή δεν υπάρχει καθόλου στο λεξιλόγιο που τόσο θαυμάζουν;

 

 Τείχος ύψους τριών μέτρων από τσιμέντο στα Τουρκικά σύνορα προς την Συρία

Σ Υ Μ Π Ε Ρ Α Σ Μ Α: Οι Έλληνες πολίτες, μουσουλμάνοι το θρήσκευμα και βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ Χουσεΐν Ζεϊμπέκ και Αϊχάν Καραγιουσούφ ας κάνουν μια προσπάθεια να περιορίσουν τον αχαλίνωτο «θαυμασμό τους» για «Ένα κράτος που έκανε όνομα στον κόσμο η βαρβαρότητά του» και που «τάισε και στους δικούς του ανθρώπους σκατά», σύμφωνα με τον Τουρκοκύπριο Σενάρ Λεβέντ ο οποίος ζει και σήμερα «από πρώτο χέρι» τα «αγαθά» της Τούρκικης κατοχής, την οποία φαίνεται πως ονειρεύονται διακαώς οι δύο βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ.

Δεν θα ήταν καλύτερα να ευχαριστούν τον Θεό που βρίσκονται και ζουν σε μια Ευρωπαϊκή χώρα που δεν σφάζει ούτε κατακρεουργεί την μειονότητα της, δεν φιμώνει τα ΜΜΕ, δεν φυλακίζει τους διανοούμενους και τους δημοσιογράφους ούτε χρησιμοποιεί τα δικαστήρια για την δίωξη όσων ασκούν ενοχλητικές «δραστηριότητες» για το κράτος, όπως διαχρονικά συμβαίνει στην Τουρκία; 

Αν βέβαια επιμένουν να αυτοαποκαλούνται «Τούρκοι» και να είναι τόσο μεγάλοι θαυμαστές της Τουρκικής «διοίκησης», δεν έχουν παρά να μετακομίσουν στην Τουρκία ώστε να ζήσουν και αυτοί από «πρώτο χέρι» όσα ζήσαμε εμείς οι Κωνσταντινουπολίτες και όσα ζουν σήμερα όχι μόνο οι Τουρκοκύπριοι αλλά και όσοι τολμούν να μιλήσουν κάπως δυνατά μέσα στην Τουρκία…

ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΚΟΥΜΑΚΗΣ

                                         

Σημαντική σημείωση: Προσθέστε και την δική σας φωνή στην παγκόσμια εκστρατεία για την επαναλειτουργία της Θεολογικής Σχολής της Χάλκης! Υπογράψτε την έκκληση εδώ! Μετά την υπογραφή της έκκλησης (το αργότερο μέχρι τον Ιούλιο 2016) κάντε κλικ στις ενδείξεις Facebook, Twitter, E–Mail ώστε να διαδώστε την έκκληση σε γνωστούς και φίλους! Για περισσότερες πληροφορίες κάντε κλικ εδώ.

 

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Το τείχος της ντροπής και οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ"